امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

حسين جان. فكر نمي‌كني كمي زياده‌روي كردي؟ با اين حساب٬ اگه ايران فونيكس داشته باشه٬ F-15 Eagleها و F-16 Falconهاي آمريكا، درپيت محسوب مي‌شن كه!!! F/A-18 ها هم با كمي تخفيف، همچنين! مي‌شه نظرتون رو درمورد نحوه‌ي مقابله با اين هواپيماها كه چسبيدن در گوشمون، با داشته‌هاي فعلي ايران بفرمايين؟ (با فرض اينكه ما FoxHound نداريم و خبر خريد Su-30 از روسيه هم خالي‌بندي بيش نبوده (ايران هم راستگو و بچه مثبت!! روسيه هم از اون راستگوتر icon_frown icon_frown !! هردو هم قابل اعتماد و اخباراشون كاملاً راست و صحيح!!) و از موشك‌هاي فونيكسي كه شايعه مي‌شه خريديم هم خبري نيست! يعني براساس داشته‌هاي رو شده‌ي فعلي)

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تركيب رادار دوربرد و پائين نگر AN/AWG-9 با موشك AIM-54 قادر است با تقريب 84٪ هر پرنده اي از هر نسل (به جز استيلث) را به راحتي سرنگون سازد. هيچكدام از جنگنده هاي اف-16 ، اف-15 و اف-18 داراي چنين قدرت آتشي نيستند. موشك فونيكس را مي توان همزمان از فاصله ي 160 كيلومتري - يعني فاصله اي كه اغلب رادار جنگنده هايي چون اف16 ، ميگ29 و سوخوي27 در آن محدوده ديد ندارند - بر روي 6 هدف مختلف كه در ارتفاعات گوناگون و زواياي مختلفي از افق روبه روي تامكت قرار گرفته اند ظرف 6 تا 10 ثانيه شليك كرد. از شش موشك، انتظار مي رود حداقل 5 موشك به طور قطع به هدف برخورد نمايند. اما چرا با چنين قدرتي، اف14 و فونيكس كنار گذاشته شده است؟ جواب اين است كه جنگندهء اف18 سوپر هورنت با موشك سري جديد آمرام مدل C و D قادر است نقش رهگيري شكاري هاي دشمن را برعهده بگيرد و سيستم هاي دفاعي ناوهاي هواپيمابر نيز قادرند نقش فونيكس را در ممانعت از برخورد موشكهاي كروز ضدكشتي به انجام رسانند. بنا به ادعا پنتاگون، هزينه تعمير و نگهداري هر اف14 در طوب يكسال، با دو اف18 سوپر هورنت و 5 فروند ميگ29 برابري مي كند. موشكهاي فونيكس هركدام بسته به سال توليد از يك ميليون تا 550 هزار دلار خريداري شده اند. نگهداري و آمادهء عمليات نگه داشتن اين موشكها، دست كمي از خود تامكت ندارد. فونيكس داراي كامپيوتر دروني جهت محاسبه فاصله و ارتفاع و تخمين موقعيت هدف، باطري حرارتي فوق العاده حساس و گران قيمت و سيستم هاي الكترونيكي اي است كه متعلق به دهه 1970 هستند و عملياتي حفظ كردن آنها مستلزم دسترسي به هزاران قطعه نيمه هادي و الكترونيكي است كه ديگر توليد نمي شوند. نيروي دريايي جهت حفظ توان عملياتي خود دو راه در پيش داشت: 1- توليد موشكي كم هزينه تر و منطبق با رادار تامكت كه در نهايت منجر به توليد موشك دوربرد و سبك وزن AIM-152 يا AAAM گرديد. 2- از رده خارج كردن تامكت و ورود به خدمت موشكهاي جايگزين نظير AIM-120C/D اما هزينه هاي بسيار گزاف كامپيوتر مركزي تامكت، رادار پيچيده، سامانه هاي محاسبه گر مربوط به دريافت و موقعيت موشكهاي فونيكس شليك شده، سامانه تاكتيكي كنترل موقعيت آسمان و . . . همگي باعث شدند تا حتا موشك جايگزين فونيكس نيز نتواند كنگره ي آمريكا را به حفظ تامكتها و صرف هزينه براي آنها مجاب نمايد. در نهايت به سال 2004 موشكهاي فونيكس و به سال 2006 كليه ي تامكتهاي نيروي دريايي ايالات متحده از رده خارج شده و به تاريخ پيوستند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با اين حساب٬ اگه ايران فونيكس داشته باشه٬ F-15 Eagleها و F-16 Falconهاي آمريكا، درپيت محسوب مي‌شن كه!!! F/A-18 ها هم با كمي تخفيف، همچنين!

آخه فينيكس داريم تا فينيكس! فينيكس هاي ايران از مدل هاي اوليه ي اين موشك هستند و تازه بعد از گذشت 30 سال عمر باطري ها / سوخت جامد / رادار و خيلي از قسمت هاي الكترونيكي يشان تمام شده و كارايي يشان بسيار كاهش يافته.اما اگر فينيكس ها از نوع سي باشند و نگهداري مناسبي از آن ها شده باشند قادرند همان هواپيماهايي كه نام برديد را نابود كنند.


مي‌شه نظرتون رو درمورد نحوه‌ي مقابله با اين هواپيماها كه چسبيدن در گوشمون، با داشته‌هاي فعلي ايران بفرمايين؟

همانطور كه رضا جان گفت تامكت هاي آمريكا سال قبل از رده خارج شده اند و هم اكنون ايران تنها كاربر آنهاست.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با توضيحات جامعي كه آقا رضا دادن٬ مي‌شه گفت تامكت‌هاي ما هم بيشتر در نقش آواكس رو دارن در حال حاضر :) icon_frown . آخه ظاهراً كل خاصيت تامكت‌ها، به فونيكس (آخر فونيكس هست يا فينيكس؟ Phoenix) هست كه خدا رو شكر ايران نداره. طبق گفته‌ي آقا رضا، نگهداري خود فونيكس‌ها هم كم خرج‌تر و كم‌دردسرتر از تامكت‌ها نيست. مسلماً هم ايران نمي‌تونه اينكار رو انجام بده. پس مي‌شه گفت عملاً تام‌كت در برابر هواپيماهاي فعلي امريكا كاري ازش ساخته نيست. فكر هم نكنم با تعداد معدود فولكروم‌هامون، كار خاصي از نظر هوايي از دستمون ساخته باشه! اشتباه مي‌كنم؟ نگفتين! پس اگه تامكت‌ با فونيكس نداشته باشيم، در برابر F-15, F-16 و F/A-18هاي امريكا چه كاري از دستمون ساخته‌اس؟ حالا نمي‌خواد بريم بالاتر icon_frown !

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به نظر من در اعلام مشخصات تامكت يكم اغراق شده ، شايد به خاطر تعصب دوستان به اين پرنده‌ي آهنين هست ، اما اين رو در نظر بگيريد پيروزي تامكت كه در زمان خودش پرنده‌ي فوق پيشرفته‌اي بود و هم اكنون هم در صورت 100% عملياتي بودنشون چيزي از هواپيماهاي روز دنيا كم نداره در مقابل ميگ 21 يا امثالهم به هيچ عنوان افتخار نيست ، چون ميگ 21 عملا فاقد رادار هست و اگه هم داشته باشه بردش خيلي محدوده .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اگر نگهداری تامکت اینطوری که میگید باشه من در تعداد تامکت های عملیاتی ایران شک دارم.با این اوضاع باید منتظر قراردادن AN/AWG-9 روی mig و سوخو و نصب فونیکس روشون باشیم.راستی کسی میدونه ایران الان چندتا فونیکس داره؟؟؟؟؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به این جمله احمد دقت کنید:

به نظر شما اگه تامكت‌هاي ما با هواپيماهاي نسل چهارم و هم رده‌ي خودشون درگير مي‌شدن باز هم مي‌تونستن قدرت برتر باشن ؟

به نظر من که منظورشون اینکه در زمان جنگ تحمیلی اگه ما در برابرمون بجای میگ های عقب افتاده عراقی جنگنده های همتراز شرقی یا غربی بود اون وقت باز هم تامکت ها موفق بودند یا نه؟
نه اینکه تامکت های ما الان در چه وضعیتی هستند و الان چند تا فونیکس داریم!!!
به عنوان تاپیک دقت کنید:
بررسي عملكرد تامكت در دفاع مقدس

اما در مورد اینکه ما الان چند تا تامکت داریم و یا چند فونیکس عملیاتی و از چه نوعی داریم میشه یک تاپیک دیگه ایجاد کرد و در موردشون بحث کرد.

برای شروع هم ما 49 فروند تامکت داریم که 15 الی 30 فروندشون عملیاتی هستند و بقیه هم در حال تامین قطعات و اورهال.
فونیکس هم حدود 10 فروند مدل سی از بازار سیاه با قیمت خون سیاوش خریداری شده و بعضی از منابع از تولید سالانه تعداد محدودی فونیکس به روش مهندسی معکوس خبر میدن ولی ظاهرا کافی نیست زیرا که اگر کافی بود دیگه نیروی هوایی پروژه سازگار کردن تامکت ها با هاوک رو دنبال نمی کرد .
اما اینکه برای مقالبه هوایی با امریکا باید چه کار کرد این هم می تونه موضوع خوبی برای یک بحث دیگه باشه. icon_frown

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اولا تامكت غير از موشك AIM-54 Phoenix موشك ديگري به نام AIM-7 Sparrow هم شليك مي كنه .ثانيا به احتمال بسيار قوي ايران موشك فينيكس (هر چند به تعداد محدود) داره و علاوه بر آن هم در حال توليد آن با مهندسي معكوس مي باشد. ثالثا امروز نبايد زياد روي موشك فينيكس حساب كنيم.چون اين موشك ساخت دهه هفتاد ميلادي است و تعداد معدود تامكت هاي آمريكا هم كه از اين موشك استفاده مي كنن از مدلهاي ارتقا يافته آن استفاده مي كنن.در ضمن موشكهاي فينيكسي كه در زمان شاه به ايران تحويل شدند از برد آنها كاسته شده بود.(به دستور رييس جمهور وقت آمريكا) يك چيز ديگر هم بگويم كه موشك فينيكس داراي يك سيستم عيب ياب است كه دايما موشك رو چك مي كنه و لازم نيست به صورت دستي و هزينه بر آن را عيب يابي و يا چك كرد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
hosseingmn جان ما به احتمال بسيار بسيار قوي جنگنده رهگيرهاي Mig-31 Foxhaund را از روسيه خريده ايم و اين جنگنده هم چيز كمي از تامكت ندارد (مخصوصا اگر از نوع BM باشد) كه با سرعت 3 ماخ (كه ميان جنگنده رهگير ها و كلا هواپيماهاي نظامي تك است) مي تواند همزمان 24 هدف را از فاصله حدود300 كيلومتري شناسايي و به 6 عدد از آنها بطور همزمان حمله كند با موشكهاي R-27 و بعد هم به سرعت از منطقه فرار كند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بهزاد خان اشتباه نگرفتی داداش؟ من کی گفتم که ایران میگ 31 داره یا نه!!! اون آقا مصطفی بوده که فرضیه نداشتن میگ 31 رو مطرح کرده. در ضمن من فکر می کنم برای میگ 31 بی ام استفاده از موشک آر-37 و آر-172 بهتره که توانایی شلیک بترتیب تقریبا 300 و 400 کیلومتری رو به فاکس هاوند میده.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اصلا روی میگ 31 یه موشک سوار کنید با برد 1000 کیلومتر .هواپیمای دشمن در این حالت (بالای 60 کیلومتر) با انجام مانور پرواز در ارتفاع پست و پرتاپ chaf وflair به راحتی هر موشکی رو گمراه میکنه .تازه گاردین که جای خود دارد .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با توضيحات جامعي كه آقا رضا دادن٬ مي‌شه گفت تامكت‌هاي ما هم بيشتر در نقش آواكس رو دارن در حال حاضر


اتفاقا تامكت هاي ما در حال حاضر تنها نقشي كه ندارن همين آواكس بودنه..چون بيشتر تامكت ها راداراشون معيوب و مواجه با كمبود قطعه شده و در نتيجه برد موثر آن ها بسيار كاهش يافته..پس حتي نمي توانند در نقش ميني آواكس هم ظاهر شوند.


این اوضاع باید منتظر قراردادن AN/AWG-9 روی mig و سوخو و نصب فونیکس روشون باشیم.

مجموعه ي رادار تامكت ، سیستمی بسیار سنگین،حجیم و پرهزینه است و به درد نصب بر روی هواپیماهای فوق الذکر را ندارد.به همین دلیل است که نصب سیستم های راداری مشابه AN/AWG-9 در هواپیماهای نسل بعد از تامکت مثل اف15 و اف18 پیگیری نشد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
Battlefield2 جان!اولا كه انقدرها هم كه گفتي ساده نيست از دست يك موشك آن هم R-172 فرار كرد.دوما هواپيماي دشمن حضور Mig -31 را از فاصله 300 400 كيلومتر نخواهد فهميد (مگر از طريق آواكس خودشان) در ضمن اگر قرار باشد به همين سادگي از دست يك موشك هوا به هوا فرار كرد در اين صورت جنگنده هاي ما هم مي توانند.بهتر است بداني كه يك موشك هوا به هواي مدرن (مثل R-172 ) وقتي كه به نزديكي هدف خود رسيد به مرحله هومينگ نهايي سويچ مي كند و در اين زمان موشك داراي سرعتي بالاتر از 5 ماخ است و فاصله اش تا هواپيما شايد كنتر از 10 كيلومتر(شايد هم كمتر)در اين زمان ديگر تقريبا هيچ كاري نمي توان براي فرار از دست موشك انجام داد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
همانطور كه فرمانده سپاه گفت ايران از نظر تجهيزات تكنولوژيك و نيروي هوايي حرفي براي گفتن در برابر دشمنان غربي نداره. بنابراين با چند هواپيماي از رده خارج فقط مي توان براي عمليات انتحاري استفاده كرد يعني ممكن است كه به اهداف خودشون برسند اما بازگشتي در كار نخواهد بود. بهترين راه از بين بردن پايگاهها و فرودگاههاي هواپيماهاي دشمن با حمله موشكي است كه آن هم با دقت پايين موشكهاي ما كار چندان آساني نيست. الان مشكل آمريكايي ها ترس از دفاع هوايي ضعيف و يا نيروي هوايي بدون هواپيماي ما نيست بلكه از واكنش متقابل ايران بصورت حمله چريكي و زميني و جنگ نا منظم مي ترسند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

همانطور كه فرمانده سپاه گفت ايران از نظر تجهيزات تكنولوژيك و نيروي هوايي حرفي براي گفتن در برابر دشمنان غربي نداره. بنابراين با چند هواپيماي از رده خارج فقط مي توان براي عمليات انتحاري استفاده كرد يعني ممكن است كه به اهداف خودشون برسند اما بازگشتي در كار نخواهد بود. بهترين راه از بين بردن پايگاهها و فرودگاههاي هواپيماهاي دشمن با حمله موشكي است كه آن هم با دقت پايين موشكهاي ما كار چندان آساني نيست. الان مشكل آمريكايي ها ترس از دفاع هوايي ضعيف و يا نيروي هوايي بدون هواپيماي ما نيست بلكه از واكنش متقابل ايران بصورت حمله چريكي و زميني و جنگ نا منظم مي ترسند.


اولا كه با هواپيما نمي‌شه حمله‌ي انتحاري كرد چون قبل از اينكه به فاصله‌ي حتي 20 كيلموتري حدف برسه ، اونم با پرواز در ارتفاع پست و بين ناهمواري‌هاي زمين كه احتمالش كم هست ، باز هم نمي‌تونه خودشو به هدف برسونه چون 100% قبل از رسيدن به هدف توسط پدافند هوايي نابود مي‌شه .
لطفا در مورد اينكه دقت موشك‌هاي ايران كم هست دليل و مدرك بيارين چون بر خلاف گفته‌هاي شما طبق گفته مسئولين و مراجع مختلف نظامي ، موشك‌هاي ايران در مقايسه با موشك‌هاي هم رده‌ي خود داراي بالاترين دقت هستند .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط TANK
      تاريخچه هواپيما
      مدل Il-76 که ناتو آن را «کاندید» نامید یک هواپیمای باری است که برای جایگزینی با توربوپراپ های قدیمی تر An-12 تولید شد تا بتواند در پروازهای نظامی و غیر نظامی ایفای نقش کند. پس از طراحی هواپیما در اواخر دهه 1960 اولین ایلیوشین 76 در 25 مارس 1971 به پرواز درآمد. پس از انجام تست های موفق پروازی تولید رسمی Il-76 در سال 1975 آغاز شد و اولین هواپیما در همان سال به آئروفلوت تحویل شد. Il-76 دارای بال های بسیار بلند، چهار موتور، بالچه های سه شکافه لبه فرار، دم T شکل و درب بزرگ در عقب هواپیماست که انجام عملیات بارگیری را آسان می کند. همچنین یکی از معیارهای طراحی Il-76 این بود که نیازی به عملیات زمینی نداشته باشد تا بتواند در فرودگاه و حتی باندهای کوچک نیز کارایی داشته باشد. این نکته به ویژه در ماموریت های نظامی از اهمیت زیادی برخوردار است. انواع مختلفی از Il-76 ساخته شده است. بعضی از این مدلها عبارتند از: Il-76T با ظرفیت حمل سوخت بیشتر، Il-76TD با موتورهای D30KP2 و وزن برخاست بالاتر و وزن بار بیشتر و پرواز در ارتفاع بالاتر، Il-76MF نیز از کشیده شدن مدل پایه به دست آمده است که اولین پروازش را در 1 آگوست 1995 انجام داد. مشتری اصلی این مدل نیروی هوایی روسیه است. ایلیوشین همچنین استفاده از موتورهای غربی CFM56 را برای مدلهای قدرتمندتر در نظر گرفته است. از ایلوشین 76 برای ماموریت های مختلفی همچون آتش نشانی، کنترل و پیش اخطار هوابرد و سوخت رسان نیز استفاده می شود.

      مشخصات فني
      موتور:
      چهار موتور توربوفن آویاویگاتل(سولیف) D30KP
      چهار موتور توربوفن آویاویگاتل PS90AN برای Il-76MF

      بیشترین رانش موتور:
      117.7kN :D30KP معادل 26,455lb
      156.9kN :PS90AN معادل 35,275lb

      عملکرد:
      بیشترین سرعت کروز: 780km/h
      برد: 5,200km معادل 2,805nm با 40 تن بار

      اوزان:
      وزن خالی عملیاتی: 101,000kg معادل 222,665lb
      بیشترین وزن برخاستن: 200,000kg معادل 440,925lb

      ابعاد:
      طول: 53m معادل 174ft
      ارتفاع: 14.76m معادل 48ft
      دهانه بال: 50.50m معادل 165ft
      مساحت بال: 300m² معادل 3,229.2sq ft

      گنجایش:
      خدمه پرواز: شامل 5 نفر از جمله دو خلبان، مهندس پرواز، ناوبر و کاربر ارتباطات رادیویی.
      بار: قادر به حمل 44 تن بار.

      سفارش و تولید:
      بیش از 900 فروند Il-76 ساخته شده است.


      منبع:takeoff
    • توسط F14AA
      تیمسار سرتیپ دوم جلیل زندی، خلبان قهار شکاری تامکت و تکخال برتر نیروی هوایی ایران بود. او که در تمام دوران جنگ ایران و عراق به خدمت مشغول بود، دارای کارنامه درخشانی است و رکوردهایی که در شکار جنگنده های عراقی بر جای گذاشت عنوان بهترین تکخال تامکت جهان را برایش به ارمغان آورد.جلیل زندی در تاریخ ۱۲ اردیبهشت ماه سال ۱۳۳۰ در شهرستان گرمسار دیده به جهان گشود. پدرش عزت اله زندی تکنسین راه آهن و مادرش گوهرتاج فولادی خانه‌دار بود. جلیل به همراه خانواده اش تا پایان کلاس نهم دبیرستان (سال ۱۳۴۴) در گرمسار زندگی می‌کرد و به علت انتقالی پدرش به تهران (محله خانی آباد) آمد . او دوره دبیرستان را در تهران، دبیرستان وحید به پایان رساند و در سال ۱۳۴۷ دیپلم گرفت .در آن دوران او در آزمون ورودی دانشگاه پهلوی شیراز در رشته مهندسی کشاورزی پذیرفته شد، اما به علت زیادی مخارج از رفتن به شیراز بازماند. به دلیل آن که سن اعزام به سربازی در آن دوران بیست سالگی بود او باید دو سال صبر می‌کرد و چون بدون کارت پایان خدمت سربازی، اجازه استخدام در ادارات را نداشت به ارتش پیوست. او در اواخر سال ۱۳۴۸ به عنوان همافر به نیروی هوایی ارتش پیوست، اما پس از چند ماه در اوایل سال ۱۳۴۹ به علت علاقه‌ای که به خلبانی داشت به عنوان هنرآموز خلبانی به آمریکا اعزام شد و پس ازگذراندن یک دوره ۱۴ ماهه در آمریکا به عنوان خلبان به ایران بازگشت.
       



      در بازگشت زیر نظر شهرام رستمی که به تازگی به عنوان معلم پرواز معرفی شده بود به فراگیری پرواز با هواپیمای F4 -E گمارده شد. او مطابق معمول دوره‌ها را به خوبی گذراند. این موضوع باعث دوستی زندی با ایشان شد که همواره تحت الشعاع احترام متقابل استاد-شاگردی بود.وی درتاریخ بیست و ششم آبان ماه ۱۳۵۷ دوره خلبانی اف-۱۴ای را گذرانده و از آن پس در پایگاه هشتم شکاری اصفهان به خدمت ادامه داد. زندی که پیش از پیروزی انقلاب از خلبانان با تجربه تامکت بود، پس از انقلاب نیز سابقه درخشانی با F-14 از خود به جای گذاشت.در نخستین روز جنگ هنگامی که هواپیماهای عراقی فرودگاه مهراباد را بمباران کردند او برای دیدن بستگانش در تهران به سر می‌برد که با شنیدن خبر بمباران فورا به اصفهان بازگشت. پس از آغاز جنگ نیز در خدمت نیروی هوایی ایران باقی ماند و در کنار دوستان و همرزمانش به دفاع از مرزهای کشور پرداخت. سروان زندی در عملیات معروف به 140 فروندی در روز اول مهرماه 1359 در پرواز پوشش هوایی شرکت فعال داشت.
       



      زندی گرچه ابتدا با فانتوم پرواز می کرد، اما شهرتش بیشتر به‌عنوان خلبان جنگنده F-14 است. وی دارای دست کم 9 پیروزی هوایی تایید شده و 2 پیروزی احتمالی است. این لیست بلندبالا شامل ۴ فروند میگ 23، ۲ فروند سوخو 22، ۲ فروند میگ 21 و ۳ فروند میراژ اف1 می‌باشد.از این رو او به عنوان موفقترین خلبان شکاری ایرانی و موفقترین خلبان اف-۱۴ شناخته می‌شود.زندی چندین سال در پایگاه هشتم شکاری اصفهان خدمت می کرد که یکی از پایگاههای اصلی تامکتهای ایرانی به شمار می رفت و نقشی بسزا در تامین امنیت آسمان کشور و مقابله با تجاوزات هواپیماهای عراقی ایفا می کرد. بهمن ماه 1366یکی از ماههای پربار برای گردان 81 شکاری بود. خلبانان این گردان 5 پیروزی تثبیت شده و دو پیروزی احتمالی، ضد جنگنده های F1EQ-5/6 به اضافه انهدام یک فروند بمب افکن B-6D را در کارنامه خود ثبت کردند. درباره دو پیروزی احتمالی گفتنی است این پیروزیها در نخستین نبرد هوایی که گردان 81 شکاری نخستین F-14 خود را از دست داد، حاصل شدند. در این نبرد سرگرد خلبان جلیل زندی نبرد بسیار سنگینی با 8 جنگنده میراژ عراقی آغاز و دو تیر موشک سایدوایندر به سمت آنها شلیک کرد.
       



      با توجه به حجم فوق العاده درگیری، خلبانان تامکت فرصت ردیابی موشکهای خود را پیدا نکردند. متأسفانه در این درگیری نابرابر تامکت سرگرد زندی هدف چندین تیر موشک R550 و یک تیر موشک سوپر 530D قرار گرفت، اما خلبان زبردست ما لاشه عقاب را از دست کفتارها بیرون کشید و با یک موتور صدمه دیده راه بازگشت را پیش گرفت. ولی تنها موتور باقیمانده دیگر یارای همراهی هواپیما را نداشت و با کمال تأسف، خلبانان ما مجبور شدند خروج اضطراری کرده و تامکت را به آغوش آبهای نیلگون خلیج همیشه فارس بسپارند.این آخرین مأموریت جنگی سرگرد خلبان زندی بود که تا آن تاریخ با 9 پیروزی تثبیت شده و 2پیروزی احتمالی، لقب پرافتخارترین خلبان F-14 را به خود اختصاص داده بود. زندی در اواخر دوران خدمت به درجهٔ سرتیپ دومی ارتقای درجه یافت و در سال 1370 بازنشسته شد.امیر سرتیپ خلبان فضل الله جاوید نیا در کتاب "نبرد در آسمان" از زندی به نیکی یاد کرده و در مورد همرزمش چنین گفته است: "از مرحوم زندی می توان به عنوان یکی از برترین خلبانان اف 14 نام برد. ایشان در همه موارد نمونه بود. خط، سخنرانی، آواز و در مرحله آخر در پرواز با هواپیمای اف 14 جزو بهترین خلبانان بود. مرحوم زندی تا پایان جنگ پروازهای زیادی انجام داد و بعد از جنگ هم به عنوان مدیر طرح و برنامه منصوب شد. سپس معاون برنامه نیروی هوایی شد و تا زمان بازنشستگی هم در همین پست باقی ماند... مرحوم زندی از دوستان شجاع و باسواد من بود. خاطراتی را که با ایشان داشتم، هرگز فراموش نمی کنم."
       



      سرانجام عقاب تیزپرواز آسمان ایران، موفقترین خلبان شکاری ایرانی و تکخال تامکت جهان پروازی ابدی را آغاز کرد. تیمسار جلیل زندی در 12 فروردین ماه سال ۱۳۸۰ در جریان یک سانحه رانندگی در جاده هراز و در منطقه رودهن یا یک دستگاه کامیون تصادف کرد و به همراه همسرش زهرا محب شاهدین جان باخت. از وی 3 فرزند پسر به یادگار مانده است. بی گمان زندی یکی از خلبانان شاخص ایران و آسیاست که با توجه به بازنشستگی تامکت در آمریکا، نزدیک شدن به رکورد او به عنوان برترین تکخال تامکت دست نیافتنی به نظر می رسد.

       



       
      *****************************************

       
      منبع
    • توسط Arash
      من چند وقت پیش یه فیلم دیدم که در اون با جناب سپهبد برزین مصاحبه شده بود در مورد زمانی که قرار بود بین اف 14 و اف 15 یک هواپیما انتخاب بشه

      که صحبت ها ایشون من رو به فکر فرو برد
      که ما با خرید 70 فروند اف 14 و عدم تحویل موشک های سایدواندر و اسپاروی قابل نصب بر روی این هواپیما . مشکل استفاده از موشک فونیکس در سال های 65 و 66 و مشکل ذاتی موتور این پرنده افسانه ای در کنار نکات مثبت اون مثل رادارش که خود مینی آواکس بود و برای پوشش کشور ما که مناطق کوهستانی زیای داره بهترین انتخاب ممکن است .

      در مقابل 280 اف 15 به هزینه نگهداری پایین تر و مچ بودن موشک های مورد استفاده فانتوم ها و تایگر ها بر روی این پرنده ، عدم نیاز به به خرید تجهیزات اضافی ( البته اگه شاهکار هایی که خلبان ها عربستانی با این هواپیما انجام میدن رو در نظر نگیریم )

      که البته این مقایسه رو ما با وجود پیروزی انقلاب و اتفاقات بعد از آن باید بررسی کنیم ( چون اگر تمام موشک های مورد نیاز اف 14 تحویل میشد و مشکل موتور هم با تعویض اون حل میشد به نظر من اف 14 حتی با تعداد کمتر نسبت به اف 15 انتخاب خیلی بهتری برای ما بود ) که اگر با تمام شرایط انقلاب و جنگ اگر اف 14 خریده بودیم برای ما بهتر بود یا اگر اف 15 خریده بودیم .
      ممنون میشم نظر شما رو هم بدونم
       
      دانلود فیلم
    • توسط HIT-LER
      همه چیز درباره بشقاب پرنده ها هر اطلاعات شواهد فیلم عکس معرفی کتاب و.....
      در ..


      برای نمونه چند عکس در اختیارتون میذارم :


      ناشناخته های فرازمینی
      ناشناخته های فرازمینی

      http://img30.picoodle.com/img/img30/4/3/16/f_Disc039m_2d3060b.jpg
      http://img02.picoodle.com/img/img02/4/3/16/f_ufodomirm_d752a27.gif
      http://www.bia2upload.com/files/9ckj9chpfg191e6qel3o.gif



      عکسها را به سایت imagecave.com آپلود کنید.
      از ارسال یک پست در چند تاپیک هم خودداری کنید.
      SAEID
  • مرور توسط کاربر    1 member