امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

فكر ميكنم خرج اينا كمتر از اون همه دستگاه آنالوگ باشه icon_wink :evil: :) :)

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

تلاش جهت خريد F-15E

روزنامه "جروزالم پست" چاپ اورشليم در پايگاه اينترنتي خود نوشت: «نيروي هوايي اسرائيل در تلاش است با بهانه مقابله با برنامه هسته‌اي ايران، هواپيماهاي جنگنده بسيار پيشرفته آمريكايي F-15E بخرد.»
اين روزنامه در پايگاه اينترنتي خود افزود: «با پايبندي ايران به برخورداري از توانايي‌هاي هسته‌اي، نيروي هوايي اسرائيل اخيرن تلاش خود را براي دستيابي به اسكادراني جديد از هواپيماهاي جنگنده بسيار پيشرفتهء F-15E ساخت شركت بوئينگ به كار بسته تا از اين طريق توانايي‌هاي هوايي خود را براي طولاني مدت تقويت كند.»
بنا بر اين گزارش، ژنرال "امير ايشيل" معاون فرمانده نيروي هوايي اسرائيل ماه مارس گذشته از آمريكا ديدار كرد و به مقر اصلي شركت "بوئينگ" در "سن لوييس" رفت تا امكان خريد مجموعه‌اي جديد و قابل توجهي از اين هواپيماهاي جنگندهء پيشرفته را بررسي كند. در اين گزارش به تعداد اين هواپيماها، اشاره اي نشده است اما تحليلگران فلايت اينترنشنال به رقم 72 فروند از هواپيماهاي F-15E با تجهيزات کامل نظير جستجوگر لاتينر اشاره دارند.
به نوشته پايگاه اينترنتي روزنامه جروزالم پست، قرار است شركت بوئينگ نيز براي نوسازي و افزايش توانايي‌هاي انواع قديمي هواپيماهاي جنگنده F-15C اسرائيل پيشنهادهايي دهد تا با افزايش حجم باك و ايجاد تغييراتي در ساختار اين هواپيماها، عمر و كارايي آنها را افزايش دهد.

F/A-22 RAPTOR در راه اسرائيل
«يديعوت آحارنوت» به نقل از مقامات امنيتي اسرائيل نوشت: آمريكا جنگنده‌هاي «اف- 22 رپتور» را كه پيشرفته‌ترين جنگنده‌ در جهان به شمار مي‌رود، در اختيار اسرائيل قرار مي‌دهد.
روزنامه «الوطن» چاپ عربستان به نقل از مقامات عاليرتبهء اسرائيل نوشت: هدف از ارائه اين جنگنده‌ها به اسرائيل از سوي آمريكا، حمايت از آن در چارچوب جنگ عليه لبنان، برنامهء اتمي ايران و يا هر نوع جنگ احتمالي با كشورهاي ديگر است. به گفته اين مقامات، دولت آمريكا تا به حال اين جنگنده‌ها را به هيچ يك از متحدانش نفروخته است. مقامات اسرائيلي اظهار داشتند: مجلس نمايندگان آمريكا اخيرا ممنوعيت فروش اين جنگنده را لغو كرده‌ است. به گفته‌ مقامات امنيتي اسرائيل اين جنگنده مي‌تواند در ارتقاعات بسيار بالا و بدون نياز به پس سوز، بسيار سريع پرواز كند.
جنگنده‌ي «‍اف 22 رپتور» اولين جنگنده در جهان است كه رادارها قادر به شناسايي آن نيستند و مي‌تواند به مدت زيادي از ديد رادارها پنهان بماند و ماموريت‌هاي متعددي را انجام دهد. همچنين اين جنگنده از دقت بسيار بالايي براي هدف قرار دادن اهداف زميني برخوردار است. از ديگر ويژگي‌هاي اين جنگنده پيشرفته، قابليت سوختگيري در هوا، قدرت مانوردهي و هدف قرار دادن اهداف از فاصله‌ي بسيار دور است.
در آمريكا بر سر طرح ساخت اين جنگنده بحث‌هاي زيادي انجام شد و برخي از نمايندگان به دليل هزينه بسيار بالاي آن خواهان لغو ساخت اين جنگنده شدند. خريد هر كدام از اين جنگنده‌ها مبلغي بين 250 تا 300 ميليون دلار هزينه در بر دارد و گمان مي رود قسمتي از بودجهء خريد آنها از طريق كمكهاي ساليانهء ايالات متحده به اسرائيل، فراهم گردد.
همچنين اين جنگنده مي‌تواند شش موشك با برد متوسط AIM-120C (آمرام) و دو موشك AIM-9 (سايدوايندر) و دو بمب 1000 پاوندي هدايت ماهواره اي GBU32 را حمل كند.
اولمرت، نخست وزیر اسرائیل، در مقابل خريد جنگنده‌هاي اف-22، با برخي راه حل‌هاي ميانه در خصوص برخي مسايل خاورميانه از جمله اعتراض نكردن به معامله‌ي فروش بمب‌هاي هوشمند از سوي آمريكا به عربستان موافقت خواهد كرد. (قرارداد 20 ميليارد دلاري سعودي ها)
منابع آگاه سياسي بر اين باورند كه اسرائيل بايد از روابط ممتاز كاخ سفيد و اورشليم براي دستيابي به جنگنده‌هاي اف-22 استفاده كند. منابع آگاه سياسي در اسرائيل نيز مي‌گويند مسوولان اسرائيلي به ديدار آتي اولمرت با بوش اميد زيادي بسته و پيش بيني مي‌كنند وي بتواند كاخ سفيد را به دادن جنگنده‌هاي اف-22 كه پيشرفته‌ترين جنگنده در جهان است راضي و قانع كند.
به رغم نگراني اسرائيل از فروش بمب‌هاي هوشمند پيشرفته (JDAM) به عربستان سعودي از سوي آمريكا كه از طريق ماهواره هدايت مي‌شوند، اين رژيم آماده موافقت با اين معامله در ازاي دستيابي به هواپيماهاي اف-22 است كه موجب‌افزايش قدرت هوايي اسرائيل مي‌شود.
اسرائيل اكنون از لابي يهودي در آمريكا موسوم به "ايباك" خواسته است تا تلاش لازم را براي انجام معامله فروش جنگنده‌هاي اف-22 از سوي آمريكا به اسرائيل با هدف تحكيم و برتري قدرت اسرائيل به كار برد.

آواکسهای جدید اسرائیل به پرواز درمی آیند
دولت اسرائیل بهره برداری از سیستم آواکس پیشرفته خود را که بر روی هواپیمای گلف‌استریم G-555 نصب شده‌است آغاز کرد.

این هواپیمای جدید که کاربرد مراقبت و شناسایی هوایی دارد، از جهاتی از آواکس نیروی هوایی آمریکا که بر روی هواپیمای بوئینگ E-3 نوع تغییر یافته 707- نصب شده توانمندتر است. این هواپیمای جدید ایتم يا Eitam نامگذاری شده که به عبری به معنی عقاب دریا است. قرار است سه فروند از این هواپیما به اسرائیل تحویل شود.
قیمت هواپیمای گلف‌استریم که معتبرترین هواپیمای درابعاد خودمی‌باشد، 50 میلیون دلار است. سیستم رادار این هواپیما توسط صنایع هوایی اسرائیل ساخته شده و در زیر هواپیمای گلف‌استریم نصب شده است. به غیر از خدمه پرواز شش نفر خدمه برای استفاده از این سیستم لازم است. یکی از مزیتهای این سیستم نوع رادار آن است که به خدمه اجازه می‌دهد هر دو تا چهار ثانیه اطلاعات را به‌روز کنند در حالی که آواکسهای ایالات متحده هر 20 تا 40 ثانیه یکبار این کار را انجام می‌دهند. این هواپیما برای تکمیل ناوگان هواپیماهای شناسایی کوتاه‌برد اسرائیل تولید شده است. کارشناسان دلیل نیاز اسرائیل به آواکسهای بلندبرد را احساس خطر روز افزون اسرائیل از ایران می‌دانند.

اسرائیل ممکن است از دفاع موشکی آمریکایی استفاده کند

به گزارش روزنامهء هاآرتز چاپ تل آويو، اسرائیل در حال بررسی توقف تولید نسل جدید موشك‌های دفاعی «آرو» به دلیل قیمت‌های گزاف در حمایت از موشك‌های ساخت آمریكا است.
طی چند ماه اخیر اسرائیل و ایالات متحده در حال بررسی خرید سیستم دفاعی THAAD توسط اسرائیل به جای تولید نسل جدیدی از سیستم آرو بوده اند. در حال حاضر مسؤولین اسرائیل باید تصمیم بگیرند که طی چند سال آینده از سیستم دفاعی آمریکایی‌ها استفاده کنند و یا به توسعه سلاح داخلی خود بپردازند.
سیستم موشکی THAAD یا (Theater High-Altitude Area Defense) که توسط كارخانجات معظم لاکهیدمارتین تولید می‌شود، بیش از یک دهه پیش ساخته شد و با وجود مشکلات زیادی که داشت اخیراً چند آزمایش حساس را با موفقیت پشت سر گذاشت.
گفته می‌شود که اسرائیل می‌تواند این سیستم را با کمک مالی نیروهای مسلح ایالات متحده خریداری کند. در حال حاضر متخصصین تکنولوژی موشکی در حال بررسی این گزینه می‌باشند. اسرائیل علاوه بر دغدغه هزینه ادامه پروژه آرو ، نگران استقلال در تكنولوژي و بهره‌برداری از سیستم دفاعی خود نیز می‌باشد. کار بر روی ضدموشك آرو هم اکنون در جریان است. پروژه تولید موشك آرو در سال 1988 با 80 درصد حمایت آمریكا آغاز شد.
با توجه به اینکه ایالات متحده در توسعه و تولید آرو کمکهای زیادی کرده است، اسرائیل در صادرات این سلاح با محدودیت مواجه است زیرا وجود تکنولوژی آمریکایی در آرو به وزارت دفاع اجازه می‌دهد تا انتقال این تکنولوژی را وتو کند. به عنوان مثال اخیراً ایالات متحده با فروش این سلاح به هند مخالفت کرد. جلوگیری از صادرات باعث می‌شود که هزینه لازم برای مراحل بعدی کار بر روی این سیستم تأمین نشود.

اسرائیل بزرگترین هواپیمای بدون سرنشین با كاربری ضدموشك را می‌سازد

اسرائیل در حال ساخت بزرگترین هواپیمای بدون سرنشین جهان است كه در پروازهای طولانی و انهدام موشك‌های دوربرد در لحظه نخست پرتاب، استفاده خواهد شد.
یكی از مقامات امنیتی اسرائیل با اعلام این خبر به خبرگزاری فرانسه، افزود: طول بال "ایتان" كه در صنایع هوانوردی اسراییل در حال ساخت است، 35 متر و برابر با هواپیمای بوئینگ 737 است.
روزنامه اسرائیلی "یدیعوت آحارانوت" نیز نوشت: این هواپیما با توانایی پروازهای طولانی در ارتفاع بسیار بالا و استفاده از دوربین‌ها و موشك‌های پیشرفته، امكان شناسایی و رهگیری موشك‌های دوربرد را از همان لحظه شلیك از زمین، فراهم می‌كند.

تلاش اسرائیل برای ساخت سیستم ضدموشک کوتاهبرد

وزارت دفاع اسرائيل اعلام كرد كه سرگرم ايجاد تحول در سيستم ضد موشك‌هاي كوتاه‌برد قسام و كاتيوشا است.
وزارت دفاع اسرائيل در بيانيه‌اي اعلام كرد شركت تسليحاتي «رافائل» سرگرم ايجاد تحول در نوعي سيستم تسليحاتي با نام "كلاه آهني" است كه مي‌تواند عليه موشك‌هاي كوتاه برد به كار رود. وزارت دفاع اسرائيل در بيانيه خود افزود امير پرتس وزير دفاع نيز پيش از اين اعلام كرده بود تل‌آويو در حال ايجاد تحول در سيستمي ضدموشك‌هاي كوتاه‌برد با نام «عصاي جادويي» است كه شركت رافائل هم در آن مشاركت دارد.

همچنين "آفراييم سنه" معاون وزير دفاع اسرائيل نيز به راديو ارتش اسرائيل گفت سيستم جديد شامل راداري متصل به سكويي است كه شليك موشك را رصد و با يك موشك آن را پيش از برخورد با هدف سرنگون مي‌كند. وي افزود اين سلاح طي دو سال و نيم آينده به كار گرفته خواهد شد و هزينه طرح آن صدها ميليون شيكل (واحد پول اسرائيل) است.
در اين راستا، اهود المرت از طراحی و آماده‌سازی یک سیستم دفاع موشکی برای مقابله با موشک های کوتاه و میان بردی که از سوی حزب‌الله و فلسطین به سمت این کشور شلیک می‌شوند، خبر داد.
المرت و وزیر دفاع اسرائیل در حال مذاکره برای تخمین هزینه‌ی این طرح هستند تا آن را به وزارت دارایی و امور مالی ارائه دهند. این سیستم دفاعی که قلعه‌ی آهنی نامیده شده است در کنار سیستم دفاع موشکی دیگر این کشور به نام گرز جادویی که برای مقابله با موشک‌های دور برد تعبیه شده است، قرار است اسراییل را در برابر موشک‌های حزب‌الله و ایران محفوظ بدارد.
یک ماهوارهء جاسوسی دیگر برای اسرائیل
اسراییل قصد دارد یک ماهواره‌ی ناظر پیشرفته را از یک کشور دیگر به فضا بفرستد. این تصمیم بعد از آنکه پرتاب ماهواره از سکوی شاویت این کشور سه بار با شکست مواجه شد، گرفته شده و قطعی است. این ماهواره که توسط صنایع هوافضای اسرائیل ساخته شده قابلیت عکس‌برداری با کیفیت بالا در روز و شب و در همه‌ی شرایط آب‌و‌هوایی را داراست.

الایزر شکدی فرمانده‌ی نیروی هوایی اسرائیل در این مورد گفت: اسراییل نه تنها باید به فکر رسیدن به هدفهای خود از فرستادن ماهواره به فضا باشد، بلکه باید به آینده‌ای که چین برای فضا تعیین خواهد کرد نیز توجه نماید.

یکی از ماهواره‌هایی که در یکی از سه انفجار گذشته از بین رفته است، Ofek نام داشته که هزینه‌ای بالغ بر 200 میلیون دلار بر وزارت دفاع این کشور تحمیل نموده است. ماهواره‌ی جدید به دلیل استفاده از یک آنتن مخصوص هزینه‌ی بالاتری در بر دارد. گفته می‌شود این ماهواره برای کنترل ایران ساخته شده است.

اسرائيل، هواپيماهاي بسیار پیشرفتهء F-35 از آمريكا خريداري مي‌كند
سخنگوي كارخانجات لاكهيد مارتين اعلام كرد مقام‌هاي اسرائيلي تمايل دارند يكصد هواپيماي جنگي از نوع اف- ۳۵ را خريداري كنند.
روزنامه اسرائيلي معاريو با اعلام اين خبر افزود، برخي مديران شركت لاكهيد مارتين به تازگي به تل‌آويو سفر كرده‌اند تا با «اليعايزر شكيدي» فرمانده نيروي هوايي اسرائيل و برخي مقام‌هاي عالي رتبهء ارتش اسرائيل دربارهء اين معامله گفت و گو كنند. روزنامه ياد شده نوشته است: اگر اين معامله صورت گيرد، نيروي هوايي ارتش اسرائيل ، اولين هواپيما از اين نوع را در سال۲۰۱۴ ميلادي دريافت خواهد كرد.
بر پايه اين خبر، هواپيماهاي F-35 كه جديدترين در نوع خود است، هواپيماي جنگي اصلي در نيروي هوايي آمريكا در آينده خواهد بود.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
فرمانده نيروي هوائي اسرائيل اعلام كرد كه اين كشور قصد دارد يك صد فروند هواپيماي F-35 Joint Strike Fighters به ارزش پنج ميليارد دلار طي چند سال از ايالات متحده خريداري نمايد ، نوع در نظر گرفته شده اين هواپيما براي نيروي هوائي اسرائيل مشابهه هواپيمائي است كه در نيروي هوائي آمريكا بكار گرفته ميشود ، نشستن و برخاستن اين مدل مانند ساير هواپيما هاست در حاليكه مدل برگزيده براي نيروي دريائي آمريكا ميتواند بصورت عمودي برخاسته و فرود آيد ، مشكل عمده بكار گيري اين هواپيما براي اسرائيل كد هاي ورودي كامپيوتر اين هواپيما براي تغيرات براي حمل اسلحه و مهمات ساخت اسرائيل و همخواني با سيستم هاي ارتباطي و الكترونيكي اسرائيل است ، تنها انگلستان به اين كد ها دسترسي دارد ، انگليس نزديك ترين دوست و متحد آمريكا است و با پرداخت دو ميليارد دلار در توليد اين هواپيما مشاركت داشته .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بسیار ممنون جناب رمضان پور

برای جنگ با حزب الله F-16 , F-35 , F-22 به نظر من هیچ فرقی نداره آخه حزب الله که پدافند نداره همین موشک های دوش پرتاب SA-7 داره که حتی برای منهدم کردم هلیکوپتر AH-64 هم مشکل داره !

اما برای حریف های قوی تری مانند ایران و سوریه خرید خوبی هست یادمان نرود که این جنگنده از موشک هوا به هوا Meteor بهره می برد که موشک بسیار دقیق و بردی پیش از 100 کیلومتر دارد !

همچنین از موشک های کروز Storm Shadow با برد 250 کیلومتر , AGM-158 JASSM با بردی بیش از 370 کیلومتر , AGM-154 Joint Standoff Weapon با برد 120 کیلومتر و دیگر تسلیحات مانند بمب های سری GBU و .... بهره می برد !

تصویری هم از F-35A

تصویر

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ما می خوایم با چند تا آهن پاره سال 70 بریم به جنگ . خدا به همگی ما رحم کنه icon_cheesygrin :| :|

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

جنگنده پیشرفته عمود پرواز

می توان گفت که جدیدترین هواپیمای نظامی آمریکا، همان جنگنده مشترک عمود پرواز F-35 JSF است که هم اکنون در حال در طراحی و ساخت بوسیله شرکت لاکهید مارتین می باشد. البته همانطوری که در ابتدا ذکر شد، این جنگنده دارای برنامه ای مشترک بوده و مشترکاً توسط شرکت های نورث روپ گرومن، BAE سیستمز، پرات اند ویتنی و رولزرویس اداره می شود.

هواپیمای عمودپرواز F-35 JSF
جنگنده JSF، جنگنده ایست چندماموریته که برای عملیات هوا به زمین بهینه سازی شده و ماموریت هوا به هوا، اصولاً ماموریت ثانویه وی به شمار می آید. اگر به تصاویر این هواپیما دقت کنید، می بینید که این هواپیما تا حدود زیادی به جنگنده F/A-22 Raptor شباهت دارد و طرح کلی آن مشابه این هواپیما بوده و هم چنین تا حدود زیادی نیز از فناوری های مشترکی بهره می جویند. این هواپیما، در پاسخ به نیاز به هواپیمایی که قابلیت پرواز عمودی را داشته باشد، در مرحله طراحی قرار گرفت، چرا که هواپیمایی که بتواند عمودی از زمین برخیزد، دارای فرسایش قطعات پایین تر و بالاتر از همه طول باند کمتر می باشد که آن را به وسیله ی بهینه ای برای برخاست از روی ناوهای هواپیمابر و همچنین فرود بر روی آن ها می کند. برای انجام این مهم، این هواپیمای پیشرفته تک موتوره، از سیستم وکتورد تراست یا کشش منحرف شده بهره می جوید، یعنی ابتداً همانند موتورهای توربوپراپ نیروی موتور ابتدا به یک جعبه دنده برای کاهش دور انتقال یافته سپس به یک فن یا پنکه عمود بر سطح زمین منتقل می شود. این پنکه نیروی مورد نیاز هواپیما را برای برخاستن تا یک ارتفاع مطمئن تامین کرده و پس از آن، به تدریج قدرت موتور بیش تر به سمت خروجی موتور متوجه شده و از قدرت لیفت فن کاسته می شود و هواپیما به جلو رانده می شود. در سیستم قدرت این هواپیما، برای برخاست، ابتدا دریچه ای زیر و بالای کابین خلبان باز شده و از آن جا لیفت فن هوا را با سرعت زیاد از بالا به سمت پایین پمپاژ می کند. همزمان با این کار، خروجی انتهایی موتور نیز به سمت پایین برگشته و نیروی تراست رو به پایین تولید می کند. این دو محل تولید نیرو، بالانس هواپیما یا تعادل آن را نیز بر قرار می سازند.

این هواپیما، بسته به موتوری که روی آن نصب می گردد، دارای بردی بین 2,000 تا 3,000 کیلومتر و حداکثر سرعتی معادل 8/1 ماخ خواهد بود. این هواپیما، قادر است با بیشینه وزنی حدود 22 تن عملیات برخاست یا تیک آف را انجام دهد. البته در گونه دریایی یا ناونشین این هواپیما، که مدل B یا C می تواند باشد، تغییراتی برای توانایی لندینگ یا نشست بر روی ناو از جمله بزرگتر کردن بالها و افزایش سطح فلپ ها و همچنین تغییراتی نیز در موتور آن حاصل می گردد. این هواپیما، برای حمل تسلیحات خود از دو محفظه داخلی و چهار پایلون خارجی استفاده می کند. هر یک از محفظه ها، قابلیت حمل دو موشک یا بمب یا هر سلاح دیگر را دارند و مقرهای خارجی نیز به همین ترتیب می توانند لود شوند. تقریباً در تمامی مدل های این هواپیما، تسلیحات یکسانی به کار رفته و تغییرات تنها در قسمت راداری و سیستم های پیچیده برخاست و نشست صورت می پذیرد. از این جنگنده، تعداد بسیار فراوانی، یعنی حدود 3,000 فروند سفارش داده شده که حدود 1,700 فروند آن برای نیروی هوایی و بقیه برای نیروهای دریایی و ناوگان های آنان خواهد بود. با تمام اوصاف، انتظار می رود که این هواپیما در سال 2008 وارد خدمت شود، یعنی همان سالی که پرنده رویایی اف-14 تامکت بازنشسته و برای همیشه به موزه های هوایی سپرده خواهد شد.

منبع :ویکیپدیا
وبلاگ آسمان
google.com

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مراحل شکل گیری نهایی جنگنده ی اف-35

اولین مونتاژ یک جنگنده ، سخت ترین بخش از مراحل طراحی وساخت آن است .در واقع مشکلاتی که در مرحله ی طراحی شناخته شده نیستنددر مرحله ی مونتاژ پیش نمونه ها نمایان می شوند که مهمترین آنها مشکلات مربوط به وزن اضافی است .
«باب الراد»مسئول پروژه ی ساخت وتوسعه ی "اف-35"صراحتاً اعلام می کند که چند روزی از برنامه ی تعیین شده عقب هستند.فقط چند صد متر دورتر از دفتر وی در سالن عظیم تولید ، اولین قطعات بزرگ زیر مجموعه ی نمونه ی اولیّه ی "اف-35 ای-1"را می توان دید.در حالی که اصلاحات جدید برای ساده تر کردن پروسه ی نگهداری ماکت هواپیما در حال بررسی است ؛تکنسین ها در حوزه های مختلف مشغول کار بر رویقسمت جلویی بدنه هستند که روی نگهدارنده ی قابل چرخش قرار دارد.کفی کاکپیت قبلاً نصب شده است و اکنون نوبت اولین دسته از سیم کشی هاست که باید انجام شود.
در گوشه ی دیگری از سالن ، سازه ی اسپار(تیرهای طولی بال که بیشترین بار ناشی از پرواز را حمل می کنند)و
رایب(قطعات عرضی بالدر طول وتر بال به شکل ایر فویل که قسمتی از بار پرواز را تحمل می کند)بال قرار داردکه با دوازده متر پهنا بر پهلوی خود روی قید "جیگ"بسته شده است

این سازه در نوامبر سال2004تکمیل شده است و اکنون باید پوسته ای از کامپوزیت فیبر کربن بر روی آن کشیده شود
پیش از همه پوسته ی تحتانی که توسط شرکت" وفت"در جورجیا ساخته شده است؛بوسیله ی دستگاه جدید نصب فیبر کشیده شده و سوراخ کاری پرچ ها انجام می شود.این عمل کاملاً خودکار است.
در حالی که پوسته ی تحتانی از دو قسمت تشکیل شده ، پوسته ی فوقانی به صورت یکپارچه از نوک یک بال تا نوک بال دیگر کشیده می شود.پوسته ی فوقانی توسط (ای تی کا کامپوزیت) در یوتا ساخته شده است.برای ساخت این قطعه از یک قالب اینوار(فولاد با نسبت زیادی از نیکل)با طول 13 متر ،عرض2/4متر و ارتفاع 4/2متر استفاده شده است.لاکهید مارتین قبل از مونتاژ ،قطعه ی تمام شده را با یک اسکنر لیزری ثبت شده ی "یو تی"برای یافتن عیوب احتمالی آزمایش می کند.جهت نصب دقیق ، پوشش هایی از قاب چند لا با کاربرد ویژه نیز به اندازه فرز زده می شوند.
در این بین فقط پیمانکار اصلی پروژه ،لاکهید مارتین نیست که با آهنگی سریع بر روی نمونه ی اولیه کار می کند؛ کمپانی نورث روپ گرومن نیز درحال مونتاژ نیمه های بالایی وپایینی بخش مرکزی بدنه در کارخانه ای واقع در کالیفرنیا
بوده و کار نصب سیستم های هیدرولیکی ، الکتریکی و سوخت را آغاز کرده است.
کار بر روی تیرک چپ دم در کارخانه ی "بی ای ایی-سیستم"واقع در ساملز بوری نیز در حال پایان است.مانند بقیه ی قسمت ها دقّت فوق العاده ای روی سازه در طول فرز کاری نیاز است.باید شکل اف-35 دقیقاً با ابعاد طراحی شده متناسب باشد تا قابلیت پنهانکاری مورد نظر بدست آید.مایکل کریستی مدیر برنامه ی "بی ای ایی-سیستم"می گوید:«تلرانس کلی این قطعات در حدود 2/0میلیمتر است که کمتر از ضخامت موی انسان است».علاوه برتیرک دم ،"بی ای ایی"در حال ساخت دم عمودی و سکان افقی ثابت نیز می باشد.
سپس تمام این اجزاء برای مونتاژ نهایی به فورت ورث ارسال می شوند.مونتاژ نهایی به کمک یک اسکنر لیزر فوق پیشرفته
لایکا "ال آر 200"انجام می شود که دقتی برابر با دوصدم میلیمتر در مسافت48متری دارد و این یعنی سرعت نمونه گیری برابر
با1000نقطه در ثانیه.
اولین پرواز این هولاپیما در آگوست سال2006برای انجام آزمایشات آیرودینامیکی برنامه ریزی شده است.ناگفته نماند در سازه و روش مونتاژ این نمونه از برنامه ی تولید استاندارد پیروی نمی شود.
تام بورباگ یکی از مدیران پروژه ی اف-35 وهمکار باب الراد می گوید:«در ابتدا ما تمرکز زیادی روی تولید کارآمد داشتیم که همین موجب مشکلات ناشی از وزن شده است».در سالی که گذشت همین مشکلات در مورد مدل برخاست کوتاه ونشست عمودی (اس تی اُ وی اِل)نیز وجود داشت که تیم مهندسی شتابزده به دنبال راهی برای کاهش وزن بود
مشکلات وسازماندهی دوباره ی برنامه ، شامل مشکلات اولین پرواز نمایش فن آوری و همچنین اصلاحات در تولید موجب شده که لاکهید مارتین هزینه ی زیادی را متحمل گردد.درحالی که در اولین سال قرارداد توسعه و نمایش سیستم (اس دی دی)، شرکت تقریباً نود و پنج درصد از کمک هزینه ی ممکن پرداختی را به جیب زد.باشروع سال2004این مبلغ به حدود هفتاد درصد کاهش یافت.
علیرغم چنین موانعی تام بورباگ مطمئن است و می گوید:«ما اکنون طرحی داریم که دوباره پارامترهای مهم عملکرد را شامل می شود».طراحی مدل نیروی هوایی و گونه ی ( اس تی اُ وی اِل)به پایان رسیده و مدل نیروی دریایی نیز در حال پایان است.بورباگ خاطرنشان می سازد که به قیمت هر واحد اضافه نشده و اضافه می کند:«ما اکنون اشتراک کمتری بین قطعات سازهداریم.اکنون مهمتر از همه اشتراک در فرآیندتولید است.به طور مثال در ساخت رایب هایی با ضخامت متفاوت.امّا سیستم ها هنوز ذاتاً یکسان هستند».
حدود 400مورد تغییر در طراحی لازم است تا 1225 کیلوگرم از وزن مدل(اف-35 بی-اس تی اُ وی اِل)کاسته شودکه نزدیک به ده درصد اضافه وزن است.تعدادی از این تغییرات شامل موارد زیر است:
سازه متفاوت در منطقه ی بدنه ی مرکزی.بال هواپیما اکنون دیگر روی سازه ی زیری قرار نمی گیردبلکه به صورت یک واحد یکپارچه با دیواره ی جداکننده ی سوخت نصب می شود که این تغییر در طراحی حدود 75کیلوگرم از وزن می کاهد.
کاهش در محفظه ی داخلی جنگ افزار(شامل 46 سانتیمتر کاهش طول ) که دیگر توانایی حمل بمب های بزرگ را ندارد .هرچند که هنوز هم قابلیت حمل هشت بمب با قطر کوچک، 113کیلوگرمی،(جِی دی اِی اِم)های 450کیلوگرمی و موشک های آمرام را دارد.
بازبینی در کل سیستم الکتریکی که در نتیجه تعدادی از دستگاه های خاص حذف می شود .یک باطری یون لیتیم حدود 4/11کیلوگرم وزن داشته واستفاده ازاستارتر/ژنراتور کم قدرت تر حدود 53کیلوگرم از وزن می کاهد.در این ناحیه کلاً حدود 100کیلوگرم از وزن را می توان کاهش داد.
مهندسان کاهش وزنی معادل 270کیلوگرم را با افزایش عملکرد سیستم پیشرانش در پرواز عمودی امکانپذیر ساختند ، بدین نحو که شیپوره های رانشی گرداننده حدود چند سانتیمتر کوتاه تر شده و ورودی هوای کمکی روی بخش بالایی بدنه ار لحاظ آیرودینامیکی بهینه سازی شده است.جریان هوای متراکم خروجی از موتور به شیپوره های کنترل غلت نیز از موارد اصلاح شده است.
اینکه اصلاحات انجام شده نتایج مورد نظر را به همراه خواهد داشت یا نه ، در اواسط سال 2007 مشخص خواهد شد که اولین پرواز مدل (اف -35 بی)انجام خواهد گرفت .در مرحله ی توسعه و پیشرفت 15 فروند نمونه ی اولیه ی قابل پرواز و هفت بدنه برای آزمایشات زمینی ساخته خواهند شد.
بودجه ی اولیه برای خرید قطعات با تحویل بلند مدت برای تولید کامل در سال جاری مورد لزوم است و پنج نمونه ی اولیه ی
اف-35-اِی)نیروی هوایی برای سال مالی 2007 سفارش داده شده اند.)
برای برنامه ی تولید با تمام ظرفیت با توجه به تعداد واحد و تاریخ تحویل، نیاز به تعهد شرکای بین المللی برنامه است .
مشارکت صنعتی در کشورهای شریک پروژه نقش مهمی را ایفاء می کند.بیشتر سغارشات برای مرحله ی (اس دی دی)
قبلاً انجام شده و شرکای درگیر پروژه می توانند سود خوبی را از بزرکترین پروژه ی هواپیمای جنگنده ی تاریخ انتظار داشته باشند. البته در صورتی که بتوانند در بازار رقابتی هزینه ها را کاهش دهند.
در پایان بورباگ خاطر نشان می سازد ؛مهمترین هدف داشتن یک هواپیمای بی نظیر با کمترین هزینه است و برای این منظور هیچ سازشی انجام نخواهد گرفت.
تصویر
تصویر
تصویر



ذکر منبع فراموش نشود. منبع مطلب را ذکر کنید.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جدیدترین هواپیمای نظامی آمریکا، جنگنده عمود پرواز اف سی و پنجه که الان در حال طراحی و ساخت بوسیله شرکت لاکهید مارتین می باشد

جنگنده JSF، جنگنده ایست چندماموریته که برای عملیات هوا به زمین بهینه سازی شده و ماموریت هوا به هوا، اصولاً ماموریت ثانویه این هواپیما به شمار می آید. اگر به تصاویر این هواپیما دقت کنید، می بینید که این هواپیما تا حدود زیادی به جنگنده F/A-22 Raptor شباهت دارد و طرح کلی آن مشابه این هواپیما ست و هم چنین تا حدود زیادی نیز از فناوری های مشترکی بهره می گیرند. این هواپیما، در پاسخ به نیاز به هواپیمایی که قابلیت پرواز عمودی را داشته باشد، در مرحله طراحی قرار گرفت، چرا که هواپیمایی که بتواند عمودی از زمین برخیزد، دارای فرسایش قطعات پایین تر و از همه مهمتر طول باند کمتری می خواهد که آن را به وسیله ی بهینه ای برای برخاست از روی ناوهای هواپیمابر و همچنین فرود بر روی آن ها می کند. برای انجام این کار، این هواپیمای پیشرفته تک موتوره، از سیستم وکتورد تراست یا کشش منحرف شده بهره می جوید، یعنی ابتداً همانند موتورهای توربوپراپ نیروی موتور ابتدا به یک جعبه دنده برای کاهش دور انتقال یافته سپس به یک فن یا پنکه عمود بر سطح زمین منتقل می شود. این پنکه نیروی مورد نیاز هواپیما را برای برخاستن تا یک ارتفاع مطمئن تامین کرده و پس از آن، به تدریج قدرت موتور بیش تر به سمت خروجی موتور متوجه شده و از قدرت لیفت فن کاسته می شود و هواپیما به جلو رانده می شود. در سیستم قدرت این هواپیما، برای برخاست، ابتدا دریچه ای زیر و بالای کابین خلبان باز شده و از آن جا لیفت فن هوا را با سرعت زیاد از بالا به سمت پایین پمپاژ می کند. همزمان با این کار، خروجی انتهایی موتور نیز به سمت پایین برگشته و نیروی تراست رو به پایین تولید می کند. این دو محل تولید نیرو، بالانس هواپیما یا تعادل آن را نیز بر قرار می سازند.
این هواپیما، بسته به موتوری که روی آن نصب می گردد، دارای بردی برابر 1200 هزار کیلومتر و حداکثر سرعتی معادل 8/1 ماخ خواهد بود. این هواپیما، قادر است با بیشینه وزنی حدود 22 تن عملیات تیک آف را انجام دهد. البته در گونه دریایی یا ناونشین این هواپیما، که مدل B یا C می تواند باشد، تغییراتی برای توانایی لندینگ بر روی ناو از جمله بزرگتر کردن بالها و افزایش سطح فلپ ها و همچنین تغییراتی نیز در موتور آن حاصل می گردد. این هواپیما، برای حمل تسلیحات خود از دو محفظه داخلی و چهار پایلون خارجی استفاده می کند. هر یک از محفظه ها، قابلیت حمل دو موشک یا بمب یا هر سلاح دیگر را دارند و مقرهای خارجی نیز به همین ترتیب می توانند لود شوند. تقریباً در تمامی مدل های این هواپیما، تسلیحات یکسانی به کار رفته و تغییرات تنها در قسمت راداری و سیستم های پیچیده برخاست و نشست صورت می پذیرد. از این جنگنده، تعداد بسیار فراوانی، یعنی حدود 3000 فروند سفارش داده شده که حدود 1700 فروند آن برای نیروی هوایی و بقیه برای نیروهای دریایی و ناوگان های آنان خواهد بود. با تمام اوصاف، انتظار می رود که این هواپیما در سال 2008 وارد خدمت شود، یعنی همان سالی که پرنده رویایی اف-14 تامکت بازنشسته و برای همیشه به موزه های هوایی سپرده خواهد شد.

مشخصات مدل ازمايشي با نام X-35 Joint Strike Fighter

نوع كاربري : استريك فايتر

شركت سازنده: لاكهيد مارتين

خدمه: 1 نفر

نيروي محركه: يك عدد Pratt & Whitney F119-PW-100 استفاده شده در اف-22 رپتور

طول: 13.5 متر

عرض: 10.8 متر

وزن خالي: 10200 كيلو گرم

حداكثر وزن: 22600 كيلو گرم

حداكثر سرعت: احتمالا 1.8 ماخ

برد: در نمونه ازمايشي 1200 كيلومتر

اطلاعات بیشتر http://www.vectorsite.net/avf35.html

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مشکلات زیادی داره! بیشتر کشورها مثل ترکیه هم که خریده بودند اظهار کردند که چیز خیلی خوبی نیست! مخصوصا استرالیا که شاید پرتشون کنه بیرون از خدمت! حالا می خواد آزمایشی باشه می خواد نباشه! :lol:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ببخشيد مثلا چه مشکلاتی? تا جايی که من ميدونم از سوخو 47 و اف 22 که خيلی بهتره و قويترين آيونيوک رو داره

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مشکلات الکترونیکی داره فکر کنم خبرش توی همین سایت هم بود! با این گندهایی که بوش زده بودجه تحقیقاتی رو کاهش دادن این ها باید هم گند بزنند! :lol:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
والا تا اونجا كه ما ديديم تو DIE HARD 4- از پس يك كاميون هم بر نيومد ! هى موشك ها رو زد اينور اونور ! اينكه از پس يك كاميون بر نياد، در مقابل يك سوخوي 37 يا ميگ 35، چى كار ميتونه بكنه ! :lol: آلان باز سعيد جان مياد حرف هاى من رو پاك ميكنه، ميگه دارى بحث رو منحرف ميكنى ! اگر اون دنيا هم يكى رو مثل اين آقا سعيد خودمون بذارن به حساب مردم رسيدگي كنه، من بد بخت ميافتم اون ته جهنم ! ميگن چون تو اون دنيا تو مردم رو منحرف ميكردى :lol:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
    • توسط jotter
      گاهی به پهپادهای پرتاب شونده از زیردریایی
      با توجه به توان و کارایی اثبات شده زیر دریایی های پنهان کار و بومی ایران، مجهز شدن این تجهیزات به پرنده های بدون سرنشین کابوسی برای نیروهای بیگانه حاضر در منطقه خواهد بود.
      به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، پرنده های بدون سرنشین در نقش های مختلف از جمله شناسایی، جاسوسی و اکتشاف، جنگ افزار های برگزیده ارتش های امروز دنیا هستند که دارای جایگاهی تسخیر ناشدنی در جنگ های مدرن می باشند.
      مزیت بدون سرنشین بودن، در کنار ویژگی های کوچکی، سبکی و ارزانی و همین طور قابلیت اطمینان پذیری بالا، به این وسایل امکان می دهد تا بیشتر از هر وسیله دیگری برای مقاصد گفته شده مناسبت داشته باشند. هر چند که پهپاد ها، در حین انجام ماموریت بسیار کارآمدند، ولی در برخی از اوقات، استفاده از آنها به دلیل بعد مسافت و همین طور بزرگی و گستردگی تاسیسات پرتاب و بازیافت و ایستگاه زمینی، مشکلاتی را پیش روی می آورد که از آن جمله می توان به آسیب پذیری تاسیسات در مقابل آتش احتمالی دشمن، ایجاد خطر برای گروه انجام عملیات و همین طور لو رفتن محل استقرار نیروهای خودی اشاره کرد. با توجه به این موضوع اگر بتوان پهپادها را به شکلی مخفیانه وکار آمد و در فاصله مناسب از دشمن دریافت و بازیافت کرد، بالا رفتن قابلیت اطمینان پذیری پیش و پس از انجام عملیات، کارایی وسیله را دو چندان خواهد ساخت و از این طرف دیگر نیروهای خودی نیز از ایمنی کافی برخوردار خوهند بود. گزینه ای که قادر است تمام این نیازمندیها را برآورده کند، واگذار کردن نقش پرتاب و بازیافت و همین طور ایستگاه کنترل زمینی به زیر دریایی هایی است که قادرند به شکلی رادار گریز وارد آب های دشمن شوند.
      در این مقاله به تلاش های صورت گرفته برای توسعه این دسته از پهپاد ها در نقاط مختلف جهان و معرفی نمونه های ساخته شده و طرح های در دست توسعه از آنها می پردازیم:

      *پهپاد تک ماو
      پژوهشگران در سال 2005موفق به تولید پهپادی شدند که با قرار گرفتن در یک لوله می تواند،از زیر دریایی های رها شده و با رسیدن به سطح آب، پرواز کند. این پروژه که با پشتیبانی نیروی دریایی ایالات متحده انجام کرفته است،توسط پژوهشگران شرکت سامانه های اسپاوار به اجرا در آمده است. این پهپاد با قرار گرفتن در یک لوله سر بسته، به کمک یک گوی شناور از عمق 40 پایی به سطح آب رسیده و شناور می شود. در داخل لوله ساز و کارری تعبیه شده است که برای پرتاب کردن پهپاد، سرعت اولیه لازم رابه آن می دهد. پرنده بدون سرنشینی که در این سامانه مورد استفاده قرار گرفته است، یک ریز پهپاد تک ماو است که بالهای آن برای امکان پذیری قرار گرفتن در داخل لوله تا می شوند. گوی شناور در سطح آب که به وسیلهی یک سیم با زیر دریایی ارتباط دارد، در نقش ایستگاه کنترل زمینی آن نیز ظاهر می شود. همین طور وظایف فرمان و کنترل را پیش از پرتاب می توان با خالی کردن هوای داخل این بویه، آن را به زیر آب کشیده و با زیر دیایی به خارج از منطقه عملیات جابه جا کرد. پرنده بدون سرنشین به کار رفته نیز پس از انجام عملیات در داخل دریا سقوط خواهد نمود.
      پهپاد تک ماو که توسط نیروهای اشغال گر امریکایی در عراق مورد استفاده قرار گرفته استف قاد به پرواز با سرعتی معادل 80 کیلونتر بر ساعت بوده و تا 30 دقیقه می تواند پرواز خودگردان انجام دهد . تک ماو توسط شرکت پژوهش های کاربردی واقع در آلبوکرک، نیومکزیکو طراحی و ساخته شده است. ویژگی های طراحی این وسیله به شکلی است که با پرتاب شدن از زیر دریایی های سرنشین دار و بدون سرنشین همخوانی خوبی دارد.

      *پهپاد اسکن ایگل
      پژوهشگران در سال 2006 نسخه ای از پهپاد اسن ایگل را طراحی کرده اند که قابلیت پرتاب شدن از هواپیما را دارد. این نسخه جدید به طوری تغییر یافته است تا بتواند از محفظه بمب هواپیماهای بمب افکن و یا زیر دریایی و همین طور از لوله اژدرمانندی زیر دریایی ها شلیک می شود، پرتابرگردد. برای بازیافت این وسیله می توان از شنورهای سطح آب و یا گارد ساحلی استفاده کرد.همین طور می توان لوله هایی که پهپاد از آن پرتاب می شوند را از راه دور غرق کرد.
      لوله اژدر مانند کوچک پس از پرتاب شدن از زیر دریایی به سطح آب آمده و پهپاد اسکن ایگل را پس از باز شدن بال های آن تا ارتفاعی پرتاب می کندکه پرنده بتواند به پرواز خود ادامه دهد. پهپاد اسکن ایگل که 40 پوند وزن دارد قادر است ماموریت هایی را تا 20 ساعت به انجام برسناد. شعاع عملیاتی این وسیله از زیر دریایی تقریبا برابر با شعاع عملیاتی آن در صورت هدایت از سطح زمین است.

      *پهپاد وولانس
      در ماه گذشته، پژوهشگران آلمانی با استفاده از طرح موجود علاءالدین، پهپادی را طراحی کرده اند که به جای پرتاب به کمک دستف می تواند از ساز و کاری که در برجک دیده بانی زیر دریایی تعبیه شده، پرتبا گردد. دست کم می توان سه عدد از پرنده های بدون سرنشین وولانس رابا قرار دادن در محفظه های بسته در زیر دریایی، نگهداری کرد. این پرنده ا بوسیله ی پرتاب کننده هایی تا شونده پرتاب می شوند که در برجک دیده بانی زیر دریایی های پرسکوپ دار قرار گرفته اند. از طرف دیگر می توان به جای استفاده از پریسکوپ و یا پرتاب کننده های پهپاد وولانسف از مسلسل در این مکان استفاده کرد.
      برای پرتاب پهپاد وولانس، لازم است زیردریایی به عمق استفاده از پریسکوپ وارد شده و دریچه برجک خود را باز کند. در این صورت پرتاب کننده هواپیما که به شکلی جالب هواپیمای با بالهای تا شده را به همراه دارد، از هم باز شده و این وسیله ی کوچک را پرتاب می کند. پس از انجام این کار دریچه برجک بسته شده و خلبان پرنده با فرو رفتن زیر دریایی در زیر آب، ‌به کنترل آن می پردازد. برای برقراری ارتباط ، آنتنی بلند از بدنه زیر دریایی خارج شده و وظیفه ی ارسال فرامین و دریافت داده ها را انجام می دهد. در این روش نیازی به بازیافت کردن تجهیزات پرتاب کننده پرنده نیست و از طرف دیگر، سرعت عمل نیز بسیار بالاست. مشکل موجود در این طرح، ضرورت بالا آمدن زیر دریایی به عمق پیرسکوپ است.
      پهپاد وولانس به مانند علاء الدین قادر است تا پیش از خالی شدن باتری ها، تا یک ساعت عملیات انجام دهد. از جایی که تنها راه بازیافت پرنده بازگشت زیر دریایی به سطح اب است، این سامانه را می توان یک بار مصرف تلقی کرد. سرعت بیشینه وولانس90 کیلومتر در ساعت است که اغلب به دلیل خارج شدن از خط دید، در طول یک ساعت می تواند تا شعاع 30 کیلومتری از زیر دریایی مادر دور شود. این وسیله برای زیر دریایی هایی که در آنها مورد ساتفاده قرار می گیرد، یک برگ برنده به شمار می آید، چرا که زیر دریایی ها در هنگام فرو رفتن در زیر آب اطلاعی از دنیای اطراف خود ندارند. همینطور به دلیل سرعت کم، زیر دریایی های غیر اتمی در زیر اب قادر نیستند، دشمنان خود را در محیط اطراف شناسایی کرده و برای مقابله سریع و مؤثر با آنها درست به انجام کاری بزنند.با مجهز شدن زیر دریایی ها به این وسایل، امکان تبدیل شدن آنها به جنگ افزار هایی هراس انگیز وجود خواهد داشت.
      هر چند که پهپاد های وولانس تقریبا غیر قابل ردگیری هستند، ولی به دلیل فرو فرستاده شدن تصاویر ویدئویی در باند سی توسط این وسایل به زیردریایی ، امکان به خطر افتادن زیر دریایی مادر وجود خواهد داشت. بالگرد های ضد زیر دریایی مدرن امروزی با استفاده از سامانه های سونار خود قادر خواهند بود با استفاده از این امواج ، این زیر دریایی ها را به اسانی مورد هدف قرار دهند.

      *پهپاد کورمورنت
      در سالهای گذشته، طراحی و ساخت پهپادی در دارپا مورد توجه قرار گرفته است که قادر است پس از پرتاب از زیر دریایی و انجام عملیات، بازیافت شده و دوباره مورد استفاده قرار گیرد. طرح اولیه این پهپاد دگردیسی پذیر که کورمورنت نام دارد، توسط مهندسان شرکت لاکهید مارتین داده شده است.
      نقاط حساس این پرنده از جمله ورودی های هوایی آن در هنگام پرتاب توسط روکشهایی انعطاف پذیر آب بندی می شوند. برای جلوگیری از پاره شدن این پوشش، درون بدنه پهپاد،با نیتروژن تحت فشار قرار می گیرد. این پرنده از لوله های پرتاب موشک های بالستیک قاره پیما نظیر ترایدنت قابل پرتاب بوده و از پس از پرتاب بر روی سطح آب شناور خواهد شد. با جدا شدن روکش های محافظ سوراخ های بدنه در سطح آب، موتور جت به کار خواهد افتاد و پرنده به تدریج از سطح آب جدا خوهد گشت. پس از انجام عملیات می توان پرنده را بوسیله شناور شدن در سطح آب و یا استفاده از چتر بازیافت کرد.
      این پرنده را می توان برای مقاصد شناسایی و یا تهاجمی به کار گرفت که با توجه به محموله ای که برای آن در نظر گرفته، مشخص می گردد. بدنه این وسیله از تیتانیوم ساخته می شود که علاوه بر مقاوم بودن در برابر خوردگی، می تواند در برابر شلیک شدن موشک از حفره داخل آن نیز از خود پایداری نشان دهد. بر خلاف موشکهای بالستیک که محل اختفای یزر دریایی مادر را بر ملا می کنند، این وسیله باعث لو رفتن ایستگاه زمینی خود نخواهد شد.
      نکته جالب درباره بازیافت این وسیله استفاده از یک ربات زیر دریایی است که بر زیبایی کار و در عین حال پیچیدگی آن می افزاید. انجام اولین آزمایش ها در مورد امکان پذیری ساخت چنین وسیله ای در اواخر سال 2008 آغاز خواهد گردید.

      تحلیل
      جایگاه پهپاد های پرتاب شونده از زیر دریایی در راهبرد دفاعی جمهوری اسلامی
      با توجه به تهدیدات روز افزون دشمنان خارجی و از طرف دیگر فزونی گرفتن توان علمی و فنی کشور مان در زمینه نظامی و غیر نظامی، استفاده از جنگ افزار های پیشرفته و غافل گیر کننده مسلما قنشی کلیدی در به هم زدن محاسبات دشمنان از منظر پیش گیری و همین طور زمین گیر کردن آنها در صورت حمله احتمالی خواهد داشت. خمان گونه که گفته شد، ویژگی پنهان کاری زیر دریایی ها در ترکیب با مزیت های فوق العاده پرنده های بدون سرنشین، کلید حل بسیاری از مشکلات موجود در عملیات های شناسایی و جاسوسی است. با توجه به توان و کارایی اثبات شده زیر دریایی های پنهان کار و بومی ایران، مجهز شدن این تجهیزات به پرنده های بدون سرنشین می تواند کابوسی برای نیروهای بیگانه حاضر در منطقه تبدیل گردد و کار را برای حضور آنان در این مناطق به مراتب مشکل تر کند.
      با توجه به این موضوع دامنه شناسایی و جاسوسی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی به یک باره گسترش چشم گیری خواهد بافت، به طوری که بنا به تحلیل کارشناسان امنیتی غوغاسالار رژیم صهیونیستی «حتی استفاده از گزینه دریایی مدیترانه نیر در اقدام تلافی جویانه ایران در برابر تهاجم احتمالی، وجود خواهد داشت.»
      از طرف دیگر با توجه به توسعه فناوری یاد شده، استفاده از آن در آب های سرزمینی ایران زنگ خطری برای مسئولان امر خواهد بود،‌ چرا که در صورت پیش بینی نکردن این امکان و مقابله پیشاپیش با آن،‌ امکان هر گونه درز اطلاعاتی از تاسیسات ساحلی و فرا ساحلی وجود خواهد داشت.
      شایان ذکر است که جاسوسی به کمک پرنده های بدون سرنشین کوچک بسیار موثرتر از تصویر برداری هایی که از منابع ماهواره ای انجام می گیرد خواهد بود. هر چند که دشمن در موقعیتی نیست که توانایی حمله از پهپادهایی با این ویژگی را داشته باشد، ولی در راهبرد دفاعی آینده جمهوری اسلامی باید، حضور احتمالی این وسایل را هم پایه جنگ افزارهایی چون موشک های کروز دور برد، جدی گرفت.
      منبع:
      www.globalsecurity.com
      www.theregister.co.uk
      www.strategypage.com
      http://mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=14040
    • توسط MR9
      فکور90 ، در اصل ، یک پروژه داخلی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF)  بشمار می رفت که تاریخ آغاز آن به اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ( 2000 میلادی ) برمی گردد . به اعتقاد برخی ، در آن زمان هیچ  موشک هوا به هوای عملیاتی AIM-54A فونیکس در فهرست موجودی نیرو وجود نداشت ، در نتیجه  متخصصان نیروی هوایی پیشنهاد دادند  تا قطعات و اجزاء فونیکس ها را با قطعات موشکهای تغییر یافته هاوک ( پروژه سجیل ) بهبود دهند و موشکهای موجود را بحالت عملیاتی بازگردانند .
      با کلید خوردن این پروژه ، به شکل همزمان نیروی هوایی یک قرارداد همکاری را با صنایع شهید بابایی وابسته به وزارت دفاع و پشتبانی نیرو های مسلح با هدف بازگرداندن چند تیر موشک فونیکس بحالت عملیاتی در یک بازه زمانی یکساله (2007-2006) به امضاء رساندند  و برای اطمینان از صحت کار ، چند کارشناس بازنشسته فنی نیروی هوایی ارتش نیز به این پروژه پیوسته و این ایده دنبال شد.
      براساس گزارشهای تایید نشده ، در اوایل کار ، موشکهای از رده خارج فونیکس با استفاده از جستجوگر موشک MIM-23B دوباره عملیاتی شدند . با این حال ، در سالهای بعد (2009-2008) ، زمانی که صنایع شهید بابایی ، یک نسخه بهبود یافته از موشک پدافند هوایی MIM-23B را با رادار و اویونیک جدید برای نیروی هوایی توسعه داد ، این ایده برای کارشناسان بوجود آمد که تمامی موشکهای فونیکس باقی مانده را با اویونیک جدید و رادار موشک شلمچه ، ( نسخه بهبود یافته MIM-23B) به حالت عملیاتی درآورند .
      این موشک با موفقیت کامل مابین سالهای 2009 تا 2010 آزمایش شد ، اما علی الظاهر  در خط تولید انبوه قرار نگرفت . نسخه جدید سجیل / شلمچه  با جستجوگر و اویونیک پیشرفته با شناسه سجیل هوابرد برای تجهیز تامکتهای نیروی هوایی ، فانتوم ومیراژهای اف-یک در حال توسعه است .
      پی نوشت : 
      این تحلیل ، صرفاً یک نظر بشمار می رود و نه تایید و نه رد می گردد . با این حال امیدواریم نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، بیش از پیش ، از قابلیتهای تدافعی ، تهاجمی برخوردار گردد . 
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.