موشکهای بالستیکی با چندکلاهک

[RezaKiani 1,900]

مرو
Multiple Reentry Vehicle

مرو را می توان یک کلاهک چندگانه دانست. یک کلاهک مرو را می توان با یک بمب خوشه ای مقایسه کرد. در این کلاهک چندین کلاهک کوچکتر قراردارند که پس ورود به جو از یکدیگر جداشده و به سمت هدف روانه می شوند.
انگیزه استفاده از کلاهکهای چندگانه از سال 1962 در بین متخصصین موشکی گسترش یافت. در آن زمان تکنولوژی فضایی آنقدر پیشرفت کرده بود که یک موشک می توانست چندین ماهواره را در مدارهای مختلف قراردهد. همچنین، در آن زمان کلاهکهای هسته ای بزرگ بودند و هر موشک می توانست تنها یکی از آنها راحمل کند. اما به مرور سلاحهای هسته ای کوچکتر شدند و در سال 1966 ایالات متحده تصمیم گرفت که یک موشک مینتمن 3 را به جای یک کلاهک بزرگ به چندین کلاهک کوچک مسلح کند.
طرحهای جدید مرو از سیستمهای هدایت کننده دقیقتری بهره گیری می کند که دقت بیشتری را به همراه دارد. کشورهایی که دارای تکنولوژی پیشرفته هستند کلاهکهای چندگانه را به کلاهک تکی ترجیح می دهند. کشورهای کمتر پیشرفته -مانند هند و پاکستان-از کلاهکهای تکی استفاده می کنند. موشک آمریکایی پولاریس آ3 و موشک روسی اس اس 9 مدل 4 از کلاهکهای چندگانه استفاده می کنند.

میرو
Multiple Independently targeted Reentry Vehicle

میرو نیز یک کلاهک چندگانه هسته ای است. تفاوت کلاهکهای میرو با کلاهکهای مرو در آن است که کلاهکهای کوچک میرو پس از جداشدن از کلاهک اصلی هر کدام به سمت یک هدف جداگانه حرکت می کنند اما در کلاهکهای مرو کلاهکهای کوچکتر پس از جداشدن از یکدیگر -مانند بمب خوشه ای- همگی به سمت یک هدف رهسپار می شوند. تعداد کلاهکهای کوچک در کلاهکهای میرو متفاوت است. بعضی از کلاهکهای میرو در زرداخانه قدرتهای هسته ای وجود دارند که می توانند تا 10 کلاهک هسته ای را حمل کنند. کلاهکهای میرو هم در موشکهای قاره پیما
و هم در موشکهای بالستیک زیردریایی ها بکار می روند.
کلاهکهای میرو در اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 توسعه یافتند. در روز 16 آگوست 1968، اولین موشک مسلح به کلاهک میرو در پایگاه کیپ کندی فلوریدا آزمایش شد. یک فروند موشک پوزئیدون در ساعت 6:30 و یک فروند موشک مینتمن در ساعت 16:30 پرتاب شدند که سخنگوهای نیروی دریایی و هوایی هر دو پرتاب را موفقیت آمیز بیان کردند. در سال 1969 آمریکا موشکهای مینتمن 3 و پوزئیدون خود را به کلاهکهای میرو مسلح کرد. موشک مینتمن می توانست 3 کلاهک و موشک پوزئیدون می توانست 10 کلاهک هسته ای را حمل کند.
در همین زمان، شوروی سابق نیز به تحقیق در مورد کلاهکهای میرو پرداخته بود. روسها اولین بار در سال 1969 پیشرفته ترین موشک زرادخانه خود -یعنی اس اس9- را به کلاهکهای میرو مسلح کردند. آنها در همان سال اعلام کردند که کلاهک میرو خود را به صورت عمل آزمایش کرده اند. متخصصین غربی حدس می زدند که این موشک می تواند 9 کلاهک هسته ای -هرکدام به قدرت 1 مگاتن- را حمل کند.
اولین موشک مسلح به کلاهک میرو آمریکا در سال 1970 در سیلو قرارداده شد. نیروی دریایی آمریکا نیز درهمین سال اولین موشک مسلح به کلاهک میرو خود را تحویل گرفت و زیردریایی " یو اس اس جیمزماریسون" در روز سوم آگوست اولین پرتاب زیرآبی موشک مسلح به کلاهک میرو را انجام داد. نیروی دریای آمریکا در سال 1976 برنامه مسلح کردن تمام موشکهای پولاریس و پوزئیدون خود را به کلاهکهای میرو آغاز کرد.
کلاهکهای میرو مسبب جدال و گفتگوی فراوانی در مذاکرات کنترل سلاح های هسته ای -استارت- دردهه نود بین آمریکا و روسیه شدند. در سال 1993 -و در طی پیمان استارت2- هر دو طرف موافقت کردند که تعداد کلاهکهای میرو را محدود سازند. دومای روسیه به دلیل اینکه این پیمان مسائل موشکهای ضدموشک را حل نشده باقی گذاشته بود با این پیمان موافقت نکرد.



مراحل پرتاب موشک مینتمن 3
1. پرتاب موشک از سیلو با استفاده از مرحله اول موشک
2. در حدود 60 ثانیه پس از پرتاب مرحله اول (الف) جداشده و مرحله دوم موشک (ب) روشن می شود.
3. در حدود 120 ثانیه پس از پرتاب مرحله دوم موشک جدا شده و مرحله سوم (ج) آن روشن می شود.
4. در حدود 180 ثانیه پس از پرتاب مرحله سوم موشک جداشده و کلاهک اصلی (د) از موشک جدامی شود.
5. کلاهک اصلی مانور می کند و آماده رهاکردن کلاهکهای کوچکتر می شود.
6. با آغاز مرحله بازگشت، کلاهکهای هسته ای به همراه فریبنده های همراهشان به جو زمین می رسند. این فریبنده ها برای گمراه کردن سیستمهای رهگیری و دفاعی دشمن بکارمی روند.
7. کلاهکهای هسته ای و فریبنده ها وارد جو زمین می شوند.
8. کلاهک های هسته ای هر کدام جداگانه -بر روی زمین یا بر فراز آن- منفجر می شوند.




کلاهکهای هسته ای موشک صلحبان درحال برخورد در یک آزمایش موشکی. هرخط نورانی مسیر یک کلاهک میرو را مشخص می کند. بعضی از کلاهکهای هسته ای در مرحله آخر از بالچه های مافوق صوت برای افزایش برد استفاده می کنند.

استفاده کردن از سیستم کلاهکهای چندگانه دارای مزیتهای زیر است:
• ایجاد خسارت بیشتر. چند کلاهک کوچک خسارت بیشتری نسبت به یک کلاهک بزرگتر ایجاد می کنند. دلیل این امر نسبت معکوس فشار ناشی ازانفجار کلاهک هسته ای با مربع فاصله از محل انفجار است. در صورت انفجار یک کلاهک منفرد با دور شدن از مرکز انفجار شدت موج انفجار به سرعت کاهش می یابد. یعنی در فاصله 2 کیلومتر محل انفجارشدت موج انفجار 4/1 و در فاصله 3 کیلومتر محل انفجارشدت موج انفجار 9/1 شدت موج انفجار درفاصله یک کیلومتری است. با استفاده از چند کلاهک که با فاصله کمی از هم منفجر می شوند موج انفجارهای حاصله از این کلاهکها می تواند به صورت گسترده منطقه را فراگرفته و با شدت بیشتری تاسیسات موجود در آن را تخریب کنند.
• حمله به اهداف متعدد. با استفاده از کلاهک منفرد باید برای ضربه زدن به هر هدف یک موشک بکاربرد، اما با یک کلاهک میرو می توان چندین هدف را مورد اصابت قرارداد. به عنوان مثال اگر یک زیردریایی هسته ای به 10 فروند موشک بالستیک با کلاهک منفرد مسلح شده باشد حداکثر می تواند 10هدف را مورد اصابت قراردهد ولی اگر موشکهای آن به کلاهکهای میرو مسلح شوند و هر کلاهک میرو دارای 6 کلاهک کوچکتر باشد آنگاه زیردریایی فرضی ما می تواند 60 هدف را درهم بکوبد.
• تضعیف و کم اثرکردن سیستمهای دفاعی حریف. دشمن برای مقابله با کلاهکهای میرو و مارو باید هزینه بیشتری را صرف کند. پس از جداشدن کلاهکهای اتمی از کلاهک اصلی، برای از بین بردن آنها باید به تعداد هر کلاهک یک موشک ضدموشک بکاربرد. علاوه بر این، دشمن برای رهگیری هرکدام از این کلاهکها هم متحمل هزینه های زیادی می شود وباید سیستمهای راداری و رهگیر خود را افزایش دهد تا بتواند یک حمله با کلاهکهای چندگانه را به صورت کامل پوشش دهد. اگر در چنین حمله ای از کلاهکهای فریبنده نیز استفاده شود کار سیستم دفاعی دشمن سخت تر شده و می توان در آن بیشتر اختلال کرد. دشمن بازهم برای تشخیص کلاهکهای واقعی از فریبنده باید سیستمهای پیچیده تر و گران قیمت تری را بکارگیرد. می توان برای ایجاد تخریب کامل در مناطق خاصی که دفاعی قوی دارند -مانند سیلوهای زیرزمینی موشکهای بالستیک- از چندین کلاهک میرو به صورت همزمان بر علیه تنها یک هدف استفاده کرد.
• کم کردن اثر پیمان هسته ای سالت. در این پیمان، دو قدرت برتر هسته ای جهان بر کاهش تعداد موشکها توافق کردند اما صحبتی از کم کردن کلاهکها به میان نیامد. کلاهکهای میرو به آمریکا و شوروی سابق اجازه می دادند تا بدون زیرپاگذاشتن مفاد قرارداد سالت با همان تعداد موشکهای محدود شده بتوانند به اهداف بیشتری دسترسی داشته باشند.
• بکارگیری کلاهکهای میرو اراده سیاسی حریف را برای اجرای ضربه اول اتمی متزلزل می کند. دشمن می داند که در صورت زدن یک ضربه اتمی باید هزینه بسیار گزافی را بپردازد. کلاهکهای میرو مراکز حیاتی دشمن را به شدت تهدید می کنند. درحال حاضر موشکهای موجود در زرداخانه هسته ای روسیه توان حمل کلاهکهای بیشتری نسبت به دیگر قدرتهای هسته ای دارد. شاید روسیه بتواند با ضربه اول تمام مراکز حیاتی وموشکی آمریکا را از میان بردارد اما موشکهای هسته ای حامل کلاهک میرو که در زیردریایی های آمریکا بکار می روند پاسخ این ضربه را به شدت خواهند داد.
• متوازن کردن تعادل موشکهای هسته ای. اگر یکی از قدرتهای هسته ای بخواهد با ساخت تعداد زیادی از موشکهای هسته ای توازن هسته ای را به هم بزند تا بتواند قدرت وارد ساختن اولین ضربه را به سدت آورد بکارگیری کلاهکهای میرو از سوی حریف می تواند این تعادل را دوباره برقرارکند. تعداد زیاد کلاهکهای محمول، کمبود تعداد موشکها را جبران خواهند کرد.
اکنون، ایالات متحده تمام موشکهای بالستیک خود را به کلاهکهای میرو مسلح کرده است. روسیه نیز از این کلاهکها در هر دو نوع موشک بالستیک خود استفاده می کند اما فرانسه و بریتانیا تنها در موشکهای پرتاب شده از زیردریایی از کلاهکهای میرو استفاده می کنند. چین نیز در حال توسعه کلاهکهای میرو برای استفاده در موشکهای قاره پیمای خود است اما ظاهرا هنوز هیچ موشک عملیاتی ازاین نوع در زرادخانه خود ندارد.
ایران نیز به توانایی ساخت موشکهای بالستیک میرو دست یافته است. سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در رزمایش بزرگ پیامبر اعظم(ص) که سال گذشته انجام شد موشکی با نام فجر 3 را آزمایش کرد. بنابر گفته های سردار حسین سلامی این آزمایش موفقیت آمیز بوده و توانایی های فنی ایران را به نمایش گذاشته است. سردار سلامی موشک فجر 3 را چنین موشکی با 3 کلاهک و توانایی هدفگیری اهداف جداگانه معرفی کرد. لازم به ذکر نیست که این موشک و دیگر موشکهای ایرانی تنها به کلاهکهای متعارف مسلح هستند.
مارو
MAneuverable Reentry Vehicle

مارو نوعی کلاهک هسته ای است که در مرحله بازگشت به جو می تواند هدف خود را تغییر دهد. در حال حاضر دو نوع کلاهک مرو وجود دارد:
1. کلاهک موشکهای ترایدنت .
2. کلاهک موشکهای پرشینگ2.
کلاهکهای موشک ترایدنت برای فرار از دست موشکهای ضدموشک دشمن می توانند هدف و مسیر خود را به صورت خودکار تغییر دهند. موشکهای پرشینگ هم دارای کلاهکهای با هدایت راداری فعال و دقت زیاد می باشند. آمریکا در سال 1976 موشکهای پرشینگ 2 خود را به کلاهکهای مارو مسلح کرد. کلاهکهای جدید موشک ترایدنت برای افزایش دقت به سیستم جی پی اس مجهز شده اند.





منبع مجله جنگ افزار
نویسنده رضاکیانی موحد

[sargnt 112]

باید اضافه کرد این گونه برنامه ها امروزه در بخش تسلیحات اتمی طرفداران خود را دارد مثل کلاهک موشکهای اتمی سری 4X-S7 روسی ویک نوع موشک زمین به زمین شرکت راکس که برای از بین بردن اهداف واقغ در یک منطقه ساخته شده نام برد متشکرم ویک در خواست اگر میتوانید اطلاعاتی در مورد نسل جدید موشک شهاب 3ویا مدلهای جدیدتر آن به من بدهید متشکرم :!:

[RezaKiani 1,900]

توی همین سایت در انجمن موشکهای زمین به زمین اگر بگردی 10 تا مطلب درباره موشکهای بالستیک ساخت ایران پیدامی کنی.

[saman_777 66]

جالب بود الیبته در تاپیکی به عنوان مطالب مختصر و مفید نظامی من نوشته بودم ولی این کامل تر بود.اقا رضا عکس رو بعد از اپ لود کردن روش کلیک کنید تا اینقدر کوچیک نیفته :!:

[mm1368 27]

باید اضافه کرد این گونه برنامه ها امروزه در بخش تسلیحات اتمی طرفداران خود را دارد مثل کلاهک موشکهای اتمی سری 4X-S7 روسی ویک نوع موشک زمین به زمین شرکت راکس که برای از بین بردن اهداف واقغ در یک منطقه ساخته شده نام برد متشکرم ویک در خواست اگر میتوانید اطلاعاتی در مورد نسل جدید موشک شهاب 3ویا مدلهای جدیدتر آن به من بدهید متشکرم :!:

شهاب3نوع آ ---برد 1300كيلومتر---سرجنگي از نوع متعارفي؟؟؟؟
شهاب3نوع ب---برد1500كيلومتر---سرجنگي از نو متعارفي؟؟؟؟
شهاب3نوع سي---برد2012كيلومتر---سرجنگي از نوع متعارفي1000كيلوگرم

[saman_777 66]

البته اینایی که دوستمون گفت همشون قادر به حمل کلاهک خوشه ای هستند. نوعی هم دیدم که 3 یا 4 کلاهک متوسط اندازه بود

[Mooshaki83 45]

بسم لله الرحمن الرحیم

آشنایی با موشک ترایدنت 1 و ترایدنت2

(TRIDENT I C4 Missile) موشک ترایدنت 1 سیی4

ترایدنت، نام مشهوری از اساطیر رومی است که به سیستم استراتژیک سلاحی در دریا داده شده.

با استفاده از فناوری پیشرفته در انواع سوخت ها، وسایل الکترونیکی و سایر مواد مختلف، برد موشک های ترایدنت بسیار بیشتر از موشک های پوسایدن (POSEIDON) است و میزان حمل آن را به برد 4000 مایل دریایی می رساند. ماتنند پوسایدن هر موشک ترایدنت مجهز به ام.ای.ار.وی است، که قابلیت حمله چندگانه را دارد.

برای جوابگویی به پیشرفت های کشور شوروی در توانایی های جنگ ضد زیردریایی، که تهدیدی برای نیروهای آمریکا مستقر در دریا می باشد، و برای گسترش حوزه عملیاتی و توسعه و استقرار زیردریایی هسته ای که می تواند حامل موشک باشد، برنامه پیشرفته موشک دوربرد جدیدی به نام ترایدنت ایجاد شد. این امر بازدارنده معتبری از جنگ هسته ای در دهه 1980 و پس از آن برای ایالات متحده فراهم می کند. مدیر برنامه های سیستم های استراتژیکی، برای مدیریت سیستم سلاح استراتژیک (هدایت موشک، پرتاب، ناوبری، کنترل آتش، ابزار آزمایشی) و رابط های آن با سیستم زیردریایی، به اختیارات خود واگذار شد.

موشک ترایدنت 1 سیی4 یک موشک با سوخت جامد سه مرحله ای است که از زیر دریایی پرتاب می شود. برد و میزان حمل ترایدنت از موشک پوزئیدون بیشتر است، بنابراین در حوزه عملیاتی ناوگان زیردریایی ایالات متحده چندین برابر افزایش می یابد. C4 در زیردریایی جدید ترایدنت مستقر شده است. بعلاوه ، یكی از الزامات طراحی C4 قابلیت پر كردن مجدد در زیردریایی های موجود پوزیدون بوده است.

افزایش برد و میزان حمل، بدون افزایش متناسب ابعاد فیزیکی موشک سیی3 ، با چندین پیشرفت فناوری در زمینه های اصلی زیر حاصل شد: پیشرانه، میکروالکترونیک و مواد جدید برای صرفه جویی در وزن. برد موشک با شکل دادن به مسیر با فرمان مدیریت انرژی تعمیم یافته کنترل می شود.

اعلاوه بر این، موشک ترایدنت1 برای افزایش عملکرد آیرودینامیکی خود از یک شاجک قابل ارتقا استفاده می کند. این شاخک بر سر جلو موشک نسب شده و بهد از پرتاب به حالت تلسکپی بلند تر می شود.

برنامه آزمایش پرواز موشک C4 در 18 ژانویه 1977 و با پرتاب موشک C4X-1 از یک جایگاه پرتاب کف تخت در کیپ کاناورال فلوریدا آغاز شد.

اولین گشت تاکتیکی زیردریایی پوزیدون در اکتبر در اکتبر1979 و اولین زیردریایی ترایدنت در سپتامبر1982 از بانگور ایالت واشنگتون آغاز شد. زیردریایی های های کلاس اهایو یا ترایدنت (TRIDENT/OHIO Class SSBN) ساکت تر، تواناتر و پیشرفته تر از مدل های قبلی خود، زیرذریایی های های کلاس پوزیدون (POSEIDON Class SSNB) هستند.

 

موشک ترایدنت 2 دیی5 (TRIDENT II D5 Missile)

در اکتبر سال 1980 ، به دستور وزیر دفاع آمریکا، نیروی دریایی این کشور برای دستیابی به ویژگیهای عملکردی با تمرکز به موشک بالستیک پرتاب شده از زیر دریایی های جدیدی که توانایی شلیک موشک ترایدنت باشد، یک برنامه توسعه 3 ساله را آغاز کرد. یکی از اهداف اصلی این برنامه عملکرد و بهبود دقت دهف زدن و افزایش میزان حمل بود.

 در فوریه 1981 وزیر دفاع مجدداً مأموریت و نیاز به پیشرفتهای کیفی در سیستمهای پرتاب موشگ بالستیک از زیردریایی (SLBM) این کشور را تأیید کرد و نیروی دریایی را به ادامه مرحله 1 (نمایش و اعتبارسنجی) برنامه نوسازی SLBM راهنمایی کرد. وزیر دفاع بعداً دستور داد تا قبل از پایان سال مالی 1983 نیروی دریایی برای یک بررسی شورای بازنگری سیستم دفاع 2 آماده شود تا یک گزینه مدرن سازی SLBM با قابلیت عملیاتی اولیه را انتخاب کند تا آخر سال 1989.

د ر اکتبر 1981 ، معاون وزیر دفاع آمریکا نیروی دریایی این کشور را به تأمین بودجه توسعه موشک D5 برای حمایت از قابلیت عملیاتی اولیه ممتاز اختصاص داد.

قابلیت عملیاتی اولیه به دلیل خرابی های اولیه پرواز موشکی ارزیابی عملکرد 3 ماه به تأخیر افتاد. موشک ترایدنت 2 دیی5  TRIDENT II D5 Missile)) در سال 1990 ساخته شد و تا قرن آینده بازدارنده استراتژیک دریایی در ایالات متحده خواهد بود.

موشک D5 یک موشک سه مرحله ای، با سوخت جامد و مجهز به هدایت کننده است. ترایدنت 2 دیی5 TRIDENT II D5 Missile)) از زیردریایی های هسته ای کلاس اهایو(OHIO Class) که هر کدام دارای 24 لوله پرتاب موشک هستند، از زیر آب پرتاب می شود.

موشک ترایدنت2 و مدل قبلی آن ترایدنت1  بیش از 4000 مایل دریایی برد دارد. ترایدنت2 پیچیده تر و با قابلیت بیشتری در میزان حمل است.

[MR9 109,873]

11 minutes قبل , Mooshaki83 گفت:

 

بسم لله الرحمن الرحیم

آشنایی با موشک ترایدنت 1 و ترایدنت2

 

 

دوست گرامی 

 

قبل از ارسال هر گونه مطلب ، لطفاً چهارچوب ارسال را مطالعه و رعایت بفرمایید ...

 

این مطالب بعدها باید در مجله میلیتاری منتشر بشود 

 

http://www.military.ir/forums/topic/29841-قوانین-تدوین-و-ارسال-موضوعات/

[Mooshaki83 45]

منابع:

متن: https://www.ssp.navy.mil/fb101/themissiles.html#VI

عکس: www.dmitryshulgin.com/tag/trident-ii-d5