امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

مسکو، 4 بهمن، خبرگزاری «نووستی»/مانور مشترک دریای روسیه و فرانسه تحت عنوان "پاسکس" در نواحی شمال شرقی اقیانوس اطلس آغاز شد. ناخدا یکم "ایگور دیگالو" دستیار فرمانده نیروی دریایی روسیه به «نووستی» اطلاع داد: این مانور روز پنجشنبه ساعت 10 صبح به وقت مسکو آغاز شد. از سوی روسیه در این مانور کشتی ضد زیر دریایی "آدمیرال چاباننکو" از ترکیب گروه تهاجمی کشتی های فعال روسیه در اقیانوس اطلس و از سوی فرانسه کشتی "تورویل" شرکت می کنند. به گفته وی در جریان این مانور تمرینات نظامی و مانور دهی، تبادل هلی کوپتر، انتقال محموله های جامد در حین حرکت و تبادل افسران ارتباطات انجام خواهد شد. وی تاکید کرد: همکاری کشتی های دو کشور به طور محسوسی سطح همکاری و اعتماد در جریان اجرای وظایف مشترک امنیتی در دریا را افزایش خواهد داد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
كشور روسيه عمليات ساخت نوعي ناوچه پيشرفته رادار گريز را تحت عنوان "پروژه 20380" آغاز كرد. نخستين فروند از اين نوع ناوچه "استره‌گوشچي" نام دارد كه قرار است در سال جاري ميلادي به آب انداخته شود. نيروي دريايي روسيه اخيراً يك ناوچه كوچكتر را با قابليت رادار گريزي به نام "آستاراخان‌" به ناوگان نيروي دريايي خود در درياي خزر اضافه كرد. پروژه "20380"، نخستين شناور طراحي شده با فن‌آوري رادار گريزي (استيلت‌) در روسيه محسوب مي‌شود. اين شناور براي مبارزه عليه شناورهاي سطحي، زيردريايي‌ها، هواپيماها و نيز محافظت از آبهاي ساحلي و مرزي طراحي شده است‌. تجهيزات ناوبري و ارتباطي اين كشتي قابليت هدايت دقيق و ايمني اين كشتي را افزايش داده در نتيجه روشن است كه اين ناوچه به زودي‌، تبديل به وسيله اصلي روسيه براي حفاظت از آبهاي ساحلي اين كشور خواهد شد. ساخت اولين فروند طراحي نخستين ناوچه از پروژه "20380" به نام "استره‌گوشچي‌" با كار مداوم دفتر مركزي طراحي دريايي "آلماز" در سن "پترزبورگ‌" به اتمام رسيد. اين شركت همواره به استقبال از طرح هاي سخت و چالش آميز و به كار بردن فن‌آوري پيشرفته در محصولات خود معروف بوده به عنوان نمونه طراحي و ساخت قايق هاي موشك انداز، قايق‌هاي متحرك بالشتكي و تجهيزات پرتاب كننده‌ موشك‌هاي هدايت شونده براي اولين بار در جهان در اين كمپاني انجام شده‌ است. شركت "آلماز" داراي تجربيات فراواني در طراحي ناو و ناوچه‌ است و محصولات اين شركت نه تنها به دليل ويژگي‌هاي تكنيكي و عملكردي، بلكه به علت هزينه‌ پايين در دنيا مشهور است‌. ناوچه پروژه "20380" داراي قدرت جابجايي آب معادل 2 هزار تن‌، طولي برابر 100 متر و پهنايي برابر 13 متر است‌. موتورهاي اصلي آن ديزلي هستند و قادرند اين شناور را با سرعتي بيش از 5/55 كيلومتر در ساعت به پيش برانند. امتياز اصلي و مهم اين شناور ويژگي‌ بدنه آن است‌. تحقيقات وسيع‌، آزمايشات فراگير و آزمون‌هاي متعدد در انستيتو تحقيقات مركزي "كريلوف" به طراحان امكان داد تا بدنه اين ناوچه را با آبخور بسيار كمي طراحي كنند. ثمره اين تلاش‌، به خوبي نشان دهنده لياقت و كارداني شركت "آلماز" است‌. "آلكساندر شلياختنكو" سرپرست طراحان دفتر "آلماز" در اين باره مي‌گويد: "اين كشتي نه تنها مي‌بايست نيازهاي حال حاضر روسيه را برطرف كند، بلكه ‌بايد آماده مقابله با چالش‌هاي پيش رو نيز باشد." افزايش مقاومت و قابليت رادارگريزي از مواردي است كه در طراحي اين ناوچه در نظر گرفته شد‌. استفاده زياد از فن‌آوري "استيلت"(رادارگريزي) كمك كرده تا انعكاس رادار به همراه انعكاس صدا، امواج گرمايي و مادون قرمز و نيز نشانه‌هاي بصري اين شناور كاهش يابد. مراكز فرماندهي اين كشتي در قالب يك سيستم خودكار يكپارچه‌‌اند به طوري كه امكان ارزيابي وضعيت و اخذ تصميم را به طور همزمان در اختيار خدمه ناوچه مي‌گذارد با به كارگيري اين سيستم تعداد خدمه به 100 تن كاهش مي‌يابد در نتيجه استانداردهاي زيست‌پذيري شناور نيز بهبود يافته است. "آدميرال ايگور زاخارف"‌، رئيس انستيتو تحقيقات مركزي شماره يك وزارت دفاع روسيه در مراسم آغاز ساخت ناوچه " استره‌گوشچي‌" گفت: اين پروژه سامانه‌اي نوين را در ساخت كشتي‌، بوجود خواهد آورد. طراحان ناوچه تاكنون اطلاعاتي درباره تسليحات اين شناور فاش نكرده‌اند اما روشن است كه "استره‌گوشچي" مجهز به يك توپ چند منظوره 100 ميليمتري با لوله قابل استفاده بر ضد هدف هاي سطحي‌، هوايي و ساحلي است. با استفاده از تصاوير منتشر شده بوسيله دفتر "آلماز" مي‌توان گفت كه احتمالاً اين توپ از نوع AK-190 يا نمونه به سازي شده آن است كه برجك آن شكل رادار گريز يافته است‌. سيستم ضد هوايي و ضد موشكي كشتي بوسيله يك سامانه دفاع هوايي با تركيبي از توپ و موشك كورتيك ـ كاشتان و دو آتشبار AK-630Mتامين مي‌شود. پرتاب كننده اژدر در داخل بدنه كشتي تعبيه و پنهان شده و امكان پرتاب اژدر و موشك هاي ضد زير دريايي را دارد. اولين كشتي از اين نوع شناور داراي دو لوله پرتاب موشك‌ ضد كشتي است كه در پشت ديواره‌اي در بدنه ناوچه ميان دكل هرمي شكل و دودكش آن قرار دارد‌. به گفته آلكساندر شلياختنكو "استره گوشچي" به سامانه‌هاي تسليحاتي كارآمدي مجهز خواهد شد كه براي توليد نسل آينده شناورهاي نيروي دريايي روسيه در نظر گرفته شده است‌. وي افزود: نوع طراحي اين ناوچه به گونه‌ايي است كه امكان تجهيز به سيستم‌هاي پيشرفته پدافند هوايي و سلاح هاي ضد زير دريايي شامل توپ‌هايVL چند منظوره را براي شناور هاي نسل جديدتر مهيا مي‌كند علاوه بر اين تركيب تسليحات كشتي مزبور مي‌تواند براساس صحنه عمليات و نيازهاي درخواست كنندگان اين شناور تغيير كند. اين ناوچه ها در آينده‌ مجهز به موشك‌هاي تهاجمي ضد كشتي دوربرد و مافوق صوت "ياخونت" و "اونيكس" خواهند شد كه خود داراي قدرت مانور بالا و مقاومت در برابر اختلال الكترونيكي است‌. اين ناوچه‌ها داراي يك آشيانه هليكوپتر است اين هليكوپتر ماموريت‌هاي گسترده‌اي مانند عمليات شناسايي‌، تعيين هدف براي سيستم موشكي شناور، حمله عليه شناورهاي سطحي، جستجو و انهدام زير دريايي‌هاي دشمن و عمليات نجات انجام مي دهد‌. "آدميرال ولاديمير كورويوف‌"، فرمانده نيروي دريايي روسيه در اين باره اعلام كرد كه نيروي دريايي روسيه قصد دارد بيست فروند ناوچه از اين كلاس را خريداري كند. نيروي دريايي روسيه پيش از اين تنها سفارش خريد ده فروند از اين شناور را داده بود. نيروي گارد ساحلي روسيه نيز كه علاقمند به كار با اين نوع ناوچه‌ها است‌، از قبل برنامه‌اي را باشركت"آلماز" براي به سازي كشتي‌هاي خود آغاز كرده است‌. كارشناسان معتقدند ناوچه‌هاي نسل جديد روسيه بازار بالقوه‌اي را براي روسيه در سطح جهان ايجاد خواهد كرد به طوري كه هم اكنون نيروي دريايي چند كشور علاقه خود را براي بررسي و خريد اين شناور ها نشان داده اند. مشخصات فني ناوچه پروژه 20380 طول ‌: 94 متر عرض عرشه‌: 13 متر ارتفاع در ناحيه سينه كشتي‌: 4/9 متر ارتفاع در ناحيه ميانه كشتي‌: 8/7 متر قدرت جابجايي آب‌: 1900 تا 2 هزارتن‌ حداكثر سرعت‌: 26 تا 27 نات (48 تا50 كيلومتر در ساعت‌) برد با سرعت گشت 14 نات (26 كيلومتر) و مخازن سوخت پر: 7 هزارو 408 كيلومتر مداومت عملياتي‌: 15 روز سيستم پيشرانه‌: دو موتور گازي توربيني با قدرت 10 هزار كيلووات دو موتور ديزلي با قدرت 3 هزارو 650 كيلووات‌ تعداد پروانه‌: 2 پروانه با سيستم CODOG سيستم توليد الكتريسيته‌: يك واحد توليد نيرو HZ 50 V/ 220/380 AC و چهار دستگاه ژنراتور ديزلي 630 كيلووات‌ تسليحات‌: 8 فروند موشك ضد كشتي "ياخونت" يا "اوران" كه از دو پرتاب كننده‌هاي عمودي شليك مي‌شوند 6 فروند موشك ضد زير دريايي مدودكا كه از يك پرتاب كننده عمودي شليك مي‌شوند 8 اژدر ضد زير دريايي از نوع NK Paket-E/ يك قبضه توپ 100 ميليمتري A190 با 332 گلوله دو سيستم موشكي توپخانه‌اي كوتاه‌برد ضدهوايي از نوع كاشتان ـ ام AK630)) دو قبضه مسلسل 5/14 ميليمتري MTPU موشك زمين به هواي دوربرد SA-N-6 "گرامبل" يا S-300 و يا موشك هاي SA-N-9 "گانتلت" يا "كلينوك" موشك زمين به هواي كوتاه برد "ايگلا" حسگرها: سيستم داراي تعيين هدف و ديده‌باني‌ سيستم راداري تعيين هدف براي موشك هاي ضد كشتي، سيستم راداري براي كنترل آتش توپخانه‌ دو سيستم كنترل آتش "اوپترانيك" براي سلاح هاي ضدهوايي كوتاه برد سيستم رادار ECM ـ سيستم پرتاب كننده چف و فريب دهنده‌هاي ر ادار دشمن مجهز به چهار شليك كننده سيستم فرماندهي الكترونيك CO)) سيستم سونار از نوع داخلي و كششي و سيستم سونار ضد مردان قورباغه‌اي‌ ناوبر: سيستم ناوبري يكپارچه شامل ژيروسكوپ‌، قطب نماـ سنجشگرهاي صوتي‌، رديابي كننده امواج راديويي‌، سيستم ماهواره‌اي‌، سيستم‌هاي

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دست شما درد نكنه لطفا منبع رو هم ذكر كن و در ضمن اگه عكساشو داري به تاپيكت اضافشون كني ممنون ميشم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مطلب جالبی بود اگه عکسم میذاشتی که :| درباره زیردریاییهای رادارگریز هم تاپیکی داریم؟!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با اجازه دوست عزیز آقای امین:

آستارخان
در بیستم ژانویه 2004 کشتی سازی آلماز طراحی شناوری برای خدمت در دریای خزر را در دستورکارخود قرار داد. این شناور جدید "پروژه21630" یا آستاراخان نام گرفت. به غیر از آستاراخان، ساخت 7 فروند شناور دیگر نیز در دستور کار قراردارد که ساخت 2 فروند از آنها با نامهای "کاسپیک" و "ماخاچکالا" آغازشده است.
این ناوچه گشت ساحلی با وزن 500 تن وزن کمتری از کوروت های معمول (1500-2000تن) دارد و می توان آن را ناوچه تندرو توپدار دانست.
از طرح بدنه این ناوچه آشکار است که برای حرکت پنهانی طراحی شده است و برخلاف ناوچه های قدیمی روسی مانند ناوچه های کلاس اوزا در بدنه آستارخان از برآمدگی و فرورفتگی خبری نیست.
وظیفه اصلی آستارخان دفاع ساحلی و مبارزه با قاچاقچیان است و به همین دلیل به موشکهای ضدسطحی مسلح نشده است و سلاح اصلی آن یک قبضه توپ 100 میلیمتری است. توپ "آ-190" بر برجکی جدید نصب شده است که آشکارا برای کمتر شدن سطح مقطع راداری طراحی شده است. زمانی که تقریبا تمام کشورهای اروپایی از توپهای 57 یا 76 میلیمتری برای شناورهای سبک خود استفاده کرده اند این توپ برای شناوری با وزن 500 تن بزرگ و سنگین به نظر می رسد. برای دفاع نزدیک دو قبضه گتلینگ "آکا-306" بر روی این شناور نصب شده است. این گتلینگ از نظر ظاهری شباهت زیادی با گتلینگ "آکا-630" دارد ولی این شباهت تنها در ظاهر است. آکا-306 به جای استفاده از گازباروت نیروی خود را از یک موتور الکتریکی می گیرد. در ضمن هدفگیری آن تنها توسط دستگاه نشانه روی چشمی انجام می شود و از رادار برای هدایت آن استفاده نشده است. بنابراین آکا-306 توان اندکی برای مقابله با موشکهای ضدکشتی دارد.
از تجهیزات و مقدورات آستاراخان اطلاعات زیادی در دست نیست و ظاهرا روسها قصد نداشته اند که برای آن به دنبال مشتری خارجی باشند.
آستارخان اکنون در دریای خزر فعالیت می کند و احتمال دارد که دیگر شناورهای این کلاس نیز برای خدمت در آبهای خزردرنظرگرفته شده باشند.

آستارخان(پروژه 21630) مشخصات
تاریخ سفارش ؟
تاریخ شروع پروژه 2004
تاریخ به آب انداختن 2005
تاریخ به خدمت گرفته شدن 2006
وزن کامل 550 تن
طول ؟ متر
عرض ؟ متر
آبخور 2.8 متر
پیشرانه نامعلوم؛ احتمالا دیزل
سرعت 28 گره دریایی
برد 1500 مایل دریایی
خدمه ؟نفر
هلیکوپتر ندارد
تجهیزات الکترونیک نامعلوم
تسلیحات 1 قبضه توپ 100 میلیمتری آ-190،2 قبضه گتلینگ 30 میلیمتری آکا-306؛1 موشک انداز گوبکا مجهز به موشکهای ضدهوایی ایگلا؛1قبضه آم ال ار اس-120 میلیمتری

این هم عکسش

تصویر
آستاراخان

استرگوسچی

در دسامبر2001 کشتی سازی "سورنایا" ساخت ناوچه جدیدی با نام "پروژه20380" را آغازکرد. این ناوچه استرگوسچی نام گرفت و در می 2006 به آب انداخته شد. استرگوسچی برای آزمایش به یک سفر دریایی رفت و در 14نوامبر 2007 به نیروی دریایی روسیه پیوست. اهمیت این ناوچه برای نیروی دریایی روسیه به اندازه ای بود که نخست وزیر و وزیر حمل و نقل این کشور در مراسم به آب انداختن استرگوسچی حضرداشتند.
مهمترین توانایی این ناوچه چندمنظوره توانایی حرکت پنهان آن است. بدنه این شناور در میان دیگر شناورهای ساخت روسی یک طرح جدید و انقلابی به حساب می آید. در حقیقت، استروگوسچی اولین ناوچه روسی است که توانایی پنهانکاری دارد. موشکهای این ناوچه همگی به داخل بدنه منتقل شده اند تا انعکاس پرتوهای رادار دشمن به کمترین میزان کاهش یابد. علاوه بر آن، در بدنه شناور تا حدامکان از مواد ترکیبی استفاده شده است.
این ناوچه برای انجام عملیات در آبهای ساحلی طراحی شده است که منعکس کننده تغییرات آموزه های نیروی دریایی روسیه پس از پایان جنگ سرد می باشد. این شناور برای انجام ماموریتهای درآبهای کم عمق زیادی بزرگ است، توان هجومی کمی دارد و توان ضدزیردریایی آن بیش از حدنیاز است.
طبق برنامه تجدید تسلیحات روسیه قرار است که 4 فروند از این ناوچه ها تا سال 2010 ساخته شود و احتمالا تعداد نهایی آنها بین 10 تا 12 فروند خواهدبود. محل خدمت استرگوسچی دریای بالتیک می باشد و شناورهای دیگر این کلاس برای خدمت در ناوگان بالتیک و ناوگان دریای سیاه به کارگرفته خواهندشد.
برای اینکه ساخت این شناور ارزان تمام شود یک موتور دیزل را به عنوان پیشرانه آن انتخاب کرده اند اما قرار است تا با نصب دو دستگاه توربین گازی از سیستم ترکیبی دیزل-توربین در این کلاس از ناوچه ها استفاده شود.
مانند دیگر شناورهای مدرن اروپایی، تجهیزات الکترونیک فرماندهی و درگیری شناور استرگوسچی در یک سیستم یکپارچه جمع آوری شده اند. امکانات ارتباط شناور با ماهواره و دیگر شناورها استرگوسچی را برای نبردهای شبکه محور آینده مناسب ساخته است. به کارگیری سیستمهای خودکار تعداد خدمه شناور را تا حد قابل قبولی کاهش داده است.
قرار است که شناورهای سری 20380 به آخرین تکنولوژیهای تسلیحاتی روسها مجهز شوند. بدین منظور قرار شده تا استرگوسچی از سیستمهای تسلیحاتی ماجولار استفاده کند که به طراحان اجازه می دهد طیف گسترده ای از تسلیحات را بر روی شناور نصب کنند. توپ اصلی این شناور مانند آستاراخان یک قبضه توپ 100 میلیمتری آ-190 است که برای مقابله با اهداف زمینی و سطحی به کارمی می رود. این توپ در برجکی جدید کارگذاشته شده که طرحی پنهانکارانه دارد.
برای مقابله با هواگردها و موشکها از سیستم دفاعی خاشتان استفاده شده است. خشاتان به صورتی گسترده در شناورهای روسی به کارگرفته شده و احتمال زیادی دارد که بر روی شناور شیوالاک هندی نیز نصب شود.
دفاع هوایی در فواصل دور بر عهده نمونه دریاپایه موشک معروف اس-300 گذاشته شده است. این سیستم موشکی که اس آ-ان-6 گرامبل نام داردمی تواند 12 هدف را رهگیری کرده و همزمان با 6 تای آنها درگیرشود. این موشک تا کنون بیشتر بر روی شناورهای بزرگ به وزن 8000 تا 10000 تن نصب شده است.
استرگوسچی به دو موشک انداز 4 خانه برای شلیک موشکهای ضدکشتی اوران مجهز شده است. اوران موشکی با هدایت راداری فعال است که برد آن به 130 کیلومتر می رسد. اوران -که با نامهای کایاک و سوئیچ بلید نیز شناخته می شود- از تکنولوژی دهه 70 استفاده می کند و با موشک آمریکایی هارپون قابل مقایسه است. احتمالا در آینده از موشکهای ضدکشتی یاخونت برای مقابله با اهداف سطحی استفاده خواهدشد. موشک یاخونت در حال حاضر برگ برنده روسها در دریا است. یاخونت موشکی است با بردبالا، سرعت مافوق صوت،قدرت مانور بالا و ضداختلال های الکترونیکی. برد یاخونت بین 120 تا 300 کیلومتر می باشد.
برای حمله به زیردریایی های دشمن -که ظاهرا وظیفه اصلی استرگوسچی است- این شناور علاوه بر 4 قبضه اژدرافکن 400 میلمیتری به یک قبضه موشک انداز عمودی برای شلیک موشکهای ضدزیردریایی مدودکا مسلح شده است. این موشکها می توانند هدفی را در عمق 500 متر و تا برد 20 کیلومتر مورد اصابت قراردهند. در حال حاضر استرگوسچی تنها شناور نیروی دریای روسیه است که این موشکها را به کارگرفته است.
مانند دیگر طرح های سنتی عرشه پرواز هلیکوپتر در پاشنه شناور قرارگرفته است. هلیکوپترها برای انجام عملیات گوناگونی مانند ضدزیردریایی، جستجو و نجات، دیده وری، هدف یابی ماوراء افق برای موشکها به کارمی روند.
این شناور در حال حاضر در ناوگان بالتیک خدمت می کند. نیروی دریایی روسیه برای ساخت 19 فروند دیگر از این شناورها برنامه ریزی کرده است. گاردساحلی روسیه نیز امیدوار است که در صورت انجام دادن بهسازی های مدنظر آن نیرو چند فروند شناور کلاس 20380 را به خدمت بگیرد. این شناور تا چند سال آینده تبدیل به اسب کاری و ستون فقرات نیروی دریایی روسیه خواهد شد. علاوه بر بازار داخلی، طراحان دفتر طراحی آلماز امیدوارند که این شناور مانند ناوچه های موشک انداز کومار و اوزا در دهه 60 و 70 بازار خارجی گسترده ای را از آن خود کند.


تصویر
این هم عکس استروگوسچی

آدمیرال گروشکو

ناوچه آدمیرال گروشکو اگر دچار بحرانهای مالی نیروی دریایی روسیه نشود و توسعه آن ادامه یابد به شناور آینده این نیرو بدل خواهدشد. این شناور پیشرفته توسط دفتر طراحی سورنایا طراحی شده است. این دفتر در اوایل دهه 80 ناوشکن معروف سورمنی را عرضه کرد که در زمان خود یکی از بهترین شناورهای سطحی شوروی سابق بود و هنوز هم در خدمت نیروی دریای روسیه می باشد. سورنایا در سال 2006 طرح جدیدی از یک ناوچه ارائه داد که احتملا در سال 2009 به خدمت خواهد پیوست و نیروی دریایی روسیه امیدوار است که 10 تا20 فروند از آنها را در اختیار داشته بگیرد. پس از 15 سال این اولین شناوری است که در روسیه برای انجام عملیات دور از ساحل خودی ساخته می شود.
مشخصات فنی این شناور تا کنون اعلام نشده است و برای شناخت آن چاره ای جز دست یازیدن به حدس و گمان نیست. ظاهرا وظیفه اصلی آدمیرال گروشکو انجام عملیات ضدزیردریایی است. بدین منظور موشکهای ضدزیردریایی مدودکا درآدمیرال گرشکو به کارگرفته شده اند. سلاح اصلی آدمیرال گروشکو 8 موشک انداز ضدکشتی یاخونت است. در کنار آن یک قبضه توپ 130 میلیمتری آ-192 برای آتشباری در نظر گرفته شده است. برای دفاع ضدهوایی در فاصله متوسط از موشکهای اورگان و برای دفاع نزدیک احتمالا از سیستم خاشتان یا انواع بهبود یافته آن استفاده خواهدشد.
دفتر طراحی سورنایا به صورتی جدی درگیر توسعه سیستمهای شناور آینده نیروی دریایی هند بوده و امکان دارد که از سیستمهایی که برای شیوالاک طراحی شدند در آدمیرال گروشکو هم استفاده شود.
آدمیرال گروشکو(پروژه 22350) مشخصات
تاریخ سفارش ؟
تاریخ شروع پروژه 2006
تاریخ به آب انداختن ؟
تاریخ به خدمت گرفته شدن 2009
وزن کامل 4500-8000 تن
طول 132 متر
عرض 16 متر
آبخور ؟ متر
پیشرانه احتمالا سیستم ترکیبی توربین- دیزل با استفاده از 2 دستگاه توربین گازی و 2 دستگاه دیزل
سرعت ؟ گره دریایی
برد ؟ مایل دریایی
خدمه ؟ نفر
هلیکوپتر احتمالا 1 فروند هلیکوپتر کاموف-27
تجهیزات الکترونیک نامعلوم
تسلیحات 2 قبضه موشک انداز عمودی برای موشکهای یاخونت؛یک قبضه موشک انداز عمودی برای شلیک موشکهای ضدزیردریایی مدودکا؛1 قبضه توپ 130میلیمتری آ-192؛احتمالا 2 سیستم دفاعی ضدموشک خاشتان؛2 قبضه مسلسل 14.5 میلیمتری؛موشک ضدهوایی اورگان


تصویر
عکس آدمیرال گرشکو

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
زدی مارو لح کردی :| اقا رضا از اینکه این تایپیک رو کاملتر کردی ممنون

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خواهش می کنم امین جان! بر خلاف بعضی ها که فکر می کنند اگر چیزی بلد هستند نباید به دیگران یاد بدهند من معتقدم باید هر چیزیکه بلدهستیم در اختیار دیگران بذاریم. این جوری علم ودانش رشد می کنه ومتعالی تر می شه. راستی این لح نیستش "له" هستش. منبع مطلب فوق هم شماره 45 مجله جنگ افزار است. قربون تو رضا

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوست عزیز حالا له یا لح فرقی نمی کنه جفتش دو تاس اشتباه تایپکی هست تو له کردنم زدی> لهمون کردی peace_sign

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
"نیکلای کوکلف" معاون فرمانده هواپیمایی دریایی نیروی دریایی فدراسیون روسیه روز شنبه به «ریا نووستی» گفت که جنگنده های جدیدی ویژه ناو هواپیمابر "ادمیرال کوزنتسوف" متعلق به ناوگان شمالی پس از سال 2016 جایگزین هواپیماهای کنونی سوخوی-33 خواهند شد. وی خاطر نشان نمود که در سال 2016 هواپیماهای جدید ویژه کشتی ها به نیروهای مسلح تحویل داده می شوند و در حال حاضر مسئله مدرنیزه سازی و تمدید عمر استفاده از جنگنده های سوخوی-33 مطرح است. پس از آن به تدریج تسلیحات نوین خواهند شد. کوکلف همچنین اطلاع داد که پس از سال 2010 مسابقه ای برای طراحی کشتی های جدید عرشه ویژه نیروی دریایی روسیه برگزار می شود. به گفته وی، ناوهواپیمابر "ادمیرال کوزنتسوف" تا سال 2025 در ناوگان دریایی خواهد بود. این ناو در سال 1985 ساخته شده بود که روی آن 50 هواپیما و هلیکوپتر قرار می گیرد. گنجایش آن 55 هزار تن، ذخیره حرکت هشت هزار مایل دریایی، به همراه 1500 نفر خدمه و 650 نفر خدمه هواپیمایی است. سرعت ناو 29 گره دریایی می باشد که همچنین مجهز به مجموعه های ضدکشتی و ضدهوایی است. وی خاطر نشان نمود که تصمیم به ساخت ناوهای هواپیمابر جدید نیز اتخاذ شده، اما تا زمان تحویل آنها به نیروی دریایی، "ادمیرال کوزنتسوف" در ترکیب ناوگان خواهد بود. نووستی

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جناب امین چند بار ما به کاربران تذکر بدیم از بخشهای دیگه برای ارسال خبر استفاده نکنید ؟
در صورت تکرار برخورد جدی خواهد شد . :!:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      تسلیحات هایپرسونیک ، حوزه جدید برای رقابت
      اعطاء قرارداد توسعه جنگ افزارهای هواپایه فراصوت به لاکهید – مارتین

      واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در 13 اوت 2018  اعلام نمود که مناقصه  طراحی و توسعه دومین نمونه از تسلیحات فراصوت مورد نیاز ارتش این کشور را به ارزش 480 میلون دلار به  دپارتمان موشک و سامانه های کنترل شرکت لاکهید- مارتین اعطاء نموده است .
      خبر امضاء این قرارداد در حالی منتشر گردید که پیش از این گمانه زنی هایی در خصوص نیازمندی فوری ارتش این کشور برای طراحی و و تولید تسلیحات هوا- پایه واکنش سریع وجود داشت و گفته شده بود که پشتیبانی های لازم از برنده مناقصه نیز بخوبی انجام خواهد شد این قرارداد ، در واقع ، ایجاد بستر مناسب برای طراحی ، تست و آمادگی برای تولید مهمات واکنش سریع هواپایه (ARRW) بشمار  می آید .

      وزیر نیروی هوایی  ، هدر . ای . ویلسون در این زمینه می گوید :" ما قصد داریم تا بسرعت و با بهره گیری از بهترین فناوری در دسترس ، در کوتاه ترن بازه زمانی ممکن ، قابلیت رزم هایپرسونیک را در اختیار نیروی هوایی قرار دهیم "

      پروژه ARRW ، یکی از دو تلاش ارتش ایالات متحده  برای نمونه سازی تسلیحات ماوراء صوت است که به نیروی هوایی  در توسعه قابلیتهای رزمی کمک می کند . نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  ، با استفاده از دسترسی های داده شده  بخش 804 از اجازه نامه FY16 قانون دفاع ملی ، مجاز است تا سرمایه گذاری لازم برای توسعه این تسلیحات تا سال 2021 را داشته باشد . این پروژه قرار است تا در شعبه اورلاندو (فلوریدا ) شرکت لاکهید- مارتین اجرا گردد و انتظار می رود تا اواخر نوامبر 2021 به نتیجه قطعی برسد .

      از سویی دیگر ، مدیران ارشد وزارت دفاع  ، آژانش دفاع موشکی ، نیروی هوایی ، نیروی دریایی ، و ارتش روز 28 ژوئن  سال جاری توافقنامه ای را بصورت مشترک به امضاء رساندند که در آن بر همکاری و توسعه فناوری مهمات هایپرسونیک سُرشی ، تاکید وجود داشت .

      ژنرال دیوید . ال . گلدفین ، رییس ستاد نیروی هوایی ، در این زمینه می گوید :
      " این تیم مشترک  برای رقابت نیازمند ایجاد چابک سازی سازمانی خواهد داشت ، مرزهای فناوری در این برنامه بطور قطع جابه جا میشود و ما می بایست سهم خود را از این رقابت جدید ، داشته باشیم "
      انعقاد این قرار داد ، به دولت اجازه می دهد تا به نیاز فوری نیروهای مسلح ، پاسخ مناسب دهد ، به همین دلیل شروع به کار این پروژه ، به فاصله 180 روز پس از امضاء تعیین شده است .

      برنامه دوم نیروی هوایی برای طراحی تسلیحات هواپایه  فراصوت ، سرمایه گذاری برروی پروژه  جنگ افزار ضربتی متعارف فراصوت (HCSW) نام دارد . در مجموع ، این دو برنامه ، قابلیتهای منحصربفردی را برای ارتش فراهم می کند ، گرچه  هرکدام ازاین دو طرح ، رویکردهای فنی متفاوتی را دنبال می کنند . چنانکه برنامه ARRW تلاشی است میان نیروی هوایی و دارپا برای توسعه فناوری که امکان ارتقاء آن وجود دارد ، در حالی که برنامه HCSW ، بیشتر بر روی استفاده از فناوری هایی که وارد دوره بلوغ خود شده ، متمرکز شده است .
      پی نوشت :
      1- در یک دهه اخیر ، مفهوم جدیدی واردسازمانهای مسلح شده و آن ، " چابک سازی " سازمان است ، طبیعتا" سازمان های به اصطلاح " تنبل" در چنین وضعیتی ، محلی از اِعراب ، نخواهند داشت .
      2- نکته جالب اینجاست که مدیریت حاضر نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( بعنوان متولی این دوبرنامه ) ، آنچنان به این فناوری علاقه مند شده که روی دو برنامه مشابه ، همزمان سرمایه گذاری می کند ، طبیعتا" در اینجا ( و نه الزاما"در یک سازمان قرن بیست و یکمی نظیر پنتاگون )  پول به هیچ عنوان مطرح نیست ، بلکه ، پیش فرضها ، عملکرد و آینده نگری مدیریت سازمان ، تاثیر گذار خواهد بود .
       
      صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.