امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

خیر عزیز من. شما خیلی به واقعی بودن پروژه ی آر کیو-170 وطنی اعتماد داری. چیزی که ما خواهیم دید فقط پوستش شبیه آر کیو خواهد بود. ما الان به هیچ وجه توانایی تولید ادوات پیشرفته ی داخلی این پهپاد رو نداریم. اگه از الان شروع کنیم شاید 20 سال دیگه به نتیجه برسیم.

همین حالا کشور هایی که در زمینه ی الکترونیک تو دنیا حرف برای گفتن دارن سر ساخت رادار ایزای هواپایه مشکل دارن. چین مشکل داره. اروپایی ها مشکل دارن. روس ها با اون پشتوانه ی عظیم تکنولوژیکی (و توانایی تولید انواع و اقسام رادار پیشرفته ی زمین پایه) تا همین چند وقت پیش مشکل داشتن. ما هم به هیچ وجه استثنا نیستیم. هیچ می دونستین تو فوروم ACIG سال ها قبل مقالات دانشگاه های ما در زمینه ی ساخت رادار های آرایه فازی رو پیدا کرده بودن؟ میدونین از چند وقت پیش ما رو این سیستم ها کار می کردیم؟ این که شما تازه نتیجه ی این تحقیقات رو می بینید و به نظرتون یه جهش بوده، دلیل نمیشه که ما واقعا جهش کرده باشیم. همین رادار هایی که دارین می بینید حاصل دو دهه تلاش ماست (تازه با همین وجود من یکی مطمئنم هنوز یه بخش هاییش وارداتیه). کشورهایی با سیستم مدیریتی به مراتب برتر از ما، با بودجه ی بیشتر از ما، با پشتوانه ی تکنولوژی بیشتر از ما، با سابقه و تجربه ی بیشتر از ما تو این مورد مشکل دارن. ما هم حالا حالا ها این مشکلاتو خواهیم داشت.

با سلام

 

بچه ها ی ما وقتی به این گلوگاهای تکنولوژیکی بر می خورند می روند سراغ نماز و دعا و توسل....

 

این روش خیلی جاها جواب داده...

 

یا صاحب الزمان مدد

  • Upvote 16
  • Downvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

عزیزان این نکته ها را توجه داشته باشید...

.............................................................................................................

بین این حقیر و جناب آسپهبد ، اساساً تعارض فکری وجود نداره! شاید بگید چطور؟ ایشون از یه زاویه به قضیه نگاه میکنه و این حقیر هم از یک زاویه دیگه! هر دو زاویه هم منطقی هستش و لازم المحاسبه!!! ایشون معتقد به مراتب و ترتیب هستند در رسیدن به ظرفیت های بالا، با این معنی که تا پاره ای از ظرفیت ها نباشه فلان چیز نمیشه و این حقیر معتقد به این که نباید نشست که این ظرفیت ها خودش بیاد، بلکه باید ایجادشون کرد...اساساً به این نوع اتفاق بحثی می تونیم بگیم مکمل یکدیگر بودن!

.............................................................................................................

متاسفانه یه چیز بدی در جامعه ی ما در اکثر مسائل به چشم میخوره با عنوان ترس از انجام پاره ای از کارها (معمولاً کارهای بزرگ)! این حقیر تلاشم در این راستا هستش که زوایای دیگر نگاه به مسائل رو بنمایانم و این قبح انجام کارهای بزرگ را هم بشکنم...

به قول قدیمی ها چشم میترسه، دست انجام میده!

  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

من معتقدم همین چیزهایی که نوشتید در حال انجامه ولی به علت پنهانکاری بیش از حد مسئولین اطلاعات چندانی ازش به بیرون درز نمیکنه! تو این مورد میشه گفت که هم ارتش و هم سپاه و وزارت دفاع تقریبا به یک شکل عمل میکنن ولی سپاه تا حدی وضعیتش بهتره و به تبلیغات بیشتر اهمیت میده و شخصا تخلف وعده ای ازش سراغ ندارم , اما متاسفانه تو نیروی هوایی ارتش به قول خودشون به حرکت چراغ خاموش معتقد هستن و همین مسئله باعث میشه که سالها بعد از ساخت صاعقه (که در حال حاضر دیگه واقعیت این امر با تصاویری که همین چند وقت پیش قرار دادم محرز شده) ما یه سند درست و حسابی از ساخت این هواپیما نداشته باشیم.

یک نکته دیگه درباره ساخت هواپیماهای نسل 4 این هست که با توجه به ظرفیت بالای دشمن (کمیت و کیفیت) ورود به بحث ساخت این نوع هواپیما ها برای ما چندان توجیه نداره (به این تاپیک مراجعه کنید) و با نگاهی به پروژه های وزارت دفاع  (مثل آموزشی کردن هواپیمای صاعقه - طولانی شدن بیش از حد رونمایی پروژه شفق - ساخت قاهر 313 با بدنه پنهانکار-جنگنده نیمه سنگین پنهانکار) میشه به خوبی درک کرد که ما از نسل 4 به نسل 5 سوئیچ کردیم  چراکه تهدیدات ما دیگه تهدیدات زمان آذرخش و صاعقه نیست ! یک بخش از تاخیرهای به وجود اومده تو  پروژه ها (به غیر از مسئله تامین و ساخت موتور) به همین مسئله برمیگرده! ما حدودا از دهه 80 به سمت ساخت هواپیماهای پنهانکار حرکت کردیم و حتی اسنادش هم موجوده که به طرز جالبی با برنامه قاهر 313 مطابقت داره ! این مطالب رو در جایی ارسال کرده بودم , اگه پیداش کردم تو همین جا قرارش میدم.

 به هر حال با وجود پروژه قاهر و جنگنده نیمه سنگین پنهانکار که احتمالا باید یه چیزی در حد جی 31 (بر مبنای طرح M-ATF 2010) باشه میشه گفت که ما به این عرصه ورود پیدا کردیم ولی با پنهانکاری های نابجا و بیش از حد مشخص نیست که این پروژه ها کی به نتیجه میرسن .


در تاریخ 87/09/11 فرمانده نیروی هوایی ارتش در مصاحبه با یکی از خبرگزاری ها گفت:

 

پايان طراحي هواپيماي رادار گريز ارتش فرمانده نيروي هوايي ارتش در بخش ديگري از سخنان خود از طراحي كامل هواپيماي رادار گريز در كشور خبر داد و گفت: اكنون متخصصان ما وارد مرحله ساخت نمونه اوليه اين هواپيما در حجم كوچك‌تر شده‌اند كه پس از پشت سر گذاشتن آزمايش‌هاي لازم، وارد قسمت واقعي‌تر خواهيم شد. وي با بيان اينكه اين هواپيما مي‌تواند يكي از جلوه‌هاي مهم نوآوري و خودباوري باشد، اظهار داشت: اميدواريم كار تحقيقاتي اين هواپيما تا پايان سال انجام شود و سپس وارد بخش توليد شويم.

http://www.farsnews.com/printable.php?nn=8709110132

 

و بعد از حدودا 3 سال از این مصاحبه قاهر 313 در تاریخ 14 بهمن 91 رونمایی شد ! نکته جالب این هست که در ماهنامه صف (شماره 385 صفحه 52 و53) ادعا شده که از تغییرات بر روی یک جنگنده به غیر از صاعقه (شاید شفق) , قاهر به وجود اومده! البته این مسئله اهمیت چندانی نداره ولی مسئله اصلی اشاره به زمانی هست که برای اینکار صرف شده ! یعنی سه سال و این با فاصله بین خبر ساخت نمونه کوچیک هواپیمای رادارگیز و رونمایی قاهر مطابقت داره!
http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/313.PNG
http://www.aja.ir/po...f5-a829069a4482

 

  • Upvote 5
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اگر بخواهیم درباره ساخت جنگنده سرنشین دار در کشور بحث کنیم باید سپاه را در این پروسه کنار بگذاریم چون سپاه رسما اعلام کرده که بطور مستقیم وارد این حوزه نخواهد شد، البته برخی فناوریهای که سپاه به آن دست پیدا کرده بصورت غیرمستقیم به این پروسه مربوط میشود.

 

فرمانده كل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در پاسخ به اینكه آیا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در ساخت تجهیزات سنگین زیردریایی ها و جنگنده های نظامی ورود پیدا كرده است یا خیر؟ اظهار داشت: قرار نیست سپاه پاسداران به تجهیزات سنگین دریایی یا جنگنده های هوایی مجهز شود، لذا این سیاستی است كه از سال 70 از سوی مقام معظم رهبری به تصویب رسیده است.

 

http://www.irdc.ir/fa/content/50009/default.aspx

 

ویرایش شده در توسط MILAD110
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

صاایران مگه هنوز هست ؟ رادار اصلا میتونه درست کنه ؟!!!!

 

=================================================

 

دوستان دست به منفی ؛ یه خرده شعور هم خوبه ؛ این دوستمون فقط سوال پرسید ؛ کافی بود قبل منفی دادن یه بار دیگه نوشته ش رو بخونید تا متوجه بشید ایشون سوال پرسیدن نه اینکه بخوان تمسخر انجام بدن !!!

 

F14AA

  • Upvote 10
  • Downvote 16

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

صاایران مگه هنوز هست ؟ رادار اصلا میتونه درست کنه ؟!!!!

 

شركت صنايع الكترونيك ايران

شرکت صنایع الکترونیک ایران (صا ایران) در سال 1351 با هدف تامین بازارکالاهای الکترونیک خانگی و مصرفی در ایران و منطقه تاسیس گردید.
این شرکت با داشتن شش زیر مجموعه،بزرگترین شرکت تولید کننده دستگاه های الکترونیکی در ایران می باشد که در مجموع 4000 کادر مجرب را در رشته های مختلف به کار گرفته است.
شرکت الکترونیک ایران علاوه بر محصولات متنوع در زمینه تحقیق و توسعه R/D که بعنوان زیر بنای دستیابی به فن آوری الکترونیک محسوب می شود،به وضعیت مطلوبی دست یافته است.

شرکت صنایع الکترونیک ایران دارای 7 زیر مجموعه است:
صنایع الکترونیک شیراز(صا شیراز)
صنایع مخابرات ایران(صما)
شرکت ایز ایران
شرکت انستیتو ایزایران
شرکت صنایع قطعات الکترونیک ایران(صقا)
صنعت اپتیک اصفهان(صاپا)
پژوهشگاه الکترونیک ایران

http://mod.ir/content/شركت-صنايع-الكترونيك-ايران

 

چند تا از تولیدات شرکت صاایران:

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/1~12.jpg]thumb_1~12.jpg[/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10110/86479133158655431847.jpg]thumb_86479133158655431847.jpg[/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/File_9773_180340.jpg]thumb_File_9773_180340.jpg[/url]

  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جناب عدد... آخه زدن این تاپیک چه دلیلی داره!؟

یه عده کارشناس هم میان نظر میدن!!!

می دونید اگر حضرت آقا بجای حرف شهید تهرانی مقدم به حرف کارشناسان گوش داده بودن ما الان موشک نداشتیم!؟

هر چیزی که در مورد جنگنده و پهپاد گفتید با واقعیت موجود فاصله داره!

ول کنید این بحث هارو ...

خیلی چیزها هست که شما ندیدید... ندیدن چیزی دلیل بر کتمانش نیست!

هنوز خیلی‌ها فکر می کنند ما بعد از سجیل متوقف شدیم... در حالی که الان دارند روی موشک زیردریایی پرتاب کار می کنند!

بس کنید این بحث های میشود نمی شود را ...
  • Upvote 8
  • Downvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

 

جناب عدد... آخه زدن این تاپیک چه دلیلی داره!؟

یه عده کارشناس هم میان نظر میدن!!!

می دونید اگر حضرت آقا بجای حرف شهید تهرانی مقدم به حرف کارشناسان گوش داده بودن ما الان موشک نداشتیم!؟

هر چیزی که در مورد جنگنده و پهپاد گفتید با واقعیت موجود فاصله داره!

ول کنید این بحث هارو ...

خیلی چیزها هست که شما ندیدید... ندیدن چیزی دلیل بر کتمانش نیست!

هنوز خیلی‌ها فکر می کنند ما بعد از سجیل متوقف شدیم... در حالی که الان دارند روی موشک زیردریایی پرتاب کار می کنند!

بس کنید این بحث های میشود نمی شود را

دوست عزیز چه اشکالی داره؟ بعضیها به صنایع هوایی علاقمندهستن، بعضی دوستان به صنایع موشکی و بعضی ها مثلا به سلاح های انفرادی. هر کسی هم دوست داره که این سلاح ها داخل کشور تولید بشه. حالا این دوست عزیز هم از دید خودشون مسئله ساخت جنگنده رو بررسی کرده، گیرش چیه؟ شما چرا ناراحت شدی؟

 

اما در جواب این تاپیک مختصر عرض کنم که

الف- حرف اصلی دوستمون مارین101 این هست که ما اگر به سلاح خوب دسترسی نداریم در یک کلمه "مدیریت خوب" نداریم و اگر "مدیریت" مون رو متحول کنیم ساخت سلاح های پیشرفته (جنگنده ، موشک ، زیردریایی...) دور از دسترس نیست. من هم با ایشون موافقم. اگر مدیریت صحیح داشته باشیم امکان ساخت خیلی چیزها رو داریم. حالا بعضی ها رو می شه کپی کرد (با امکانات فعلی) بعضی ها رو می شه به روزرسانی کرد و بعضی ها رو هم می شه از پایه خودمون طراحی کنیم

ب- ایشون یه راه حل چند مرحله ای ارائه دادن که به جای خودش نیکواست ولی این زنجیره تعداد زیادی حلقه کم داره که تا اون حلقه ها کامل نشوند رسیدن به حلقه ی آخر غیر ممکنه هستش

ج- حلقه ی اول اینه که باید تمام پروژه های نظامی و غیرنظامی رو متوقف کنیم و بریم سراغ آموزش و پرورش

د- بعد بریم سراغ دانشگاه و اولویت هم با علوم پایه مثل ریاضیات و فیزیک و شیمی باشه

ه- بعد بریم سراغ دانشگاه و اولویت بعدی علوم کاربردی باشه

و- بعدشم سیستم اقتصادی کشور رو از این وضعیت بلبشو دربیاریم تا بخش خصوصی پا بگیره و رشد بکنه

د- مثل تمام کشورهای مدرن دنیا کار رو بسپاریم به بخش خصوصی و خلاص

البته پروسه ش یه مقدار طولانی هست و دست کم 2 قرنی طول می کشه اما شک نکنید که نتیجه می ده

یا حق

  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بابا فقط سوال پرسیدم همین ...چه خبره منو ترکوندین 

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ارسال شده در · مخفی شده توسط MR9، 13 مهر 1394 - دلیلی ارایه نشده است
مخفی شده توسط MR9، 13 مهر 1394 - دلیلی ارایه نشده است

با سلام...

 

ببخشید دوستان آیا ما توان ساخت موتوری در حد مورتور جنرال الکتریک F100 تامکت داریم...اگه داریم که خیلی خوبه و به نظرم میتونه برای ما شروع خوبی باشه ...

 

اینم اطلاعاتی که از ویکیپدیا گرفتم :

 

Powerplant: 2 × Pratt & Whitney F119-PW-100 pitch thrust vectoring turbofans

Dry thrust: 23,500 lb[252] (104 kN) each

Thrust with afterburner: 35,000+ lb (156+ kN) each

 

.....................................................................................................................................................

 

Powerplant: 2 × General Electric F110-GE-400 afterburning turbofans

Dry thrust: 13,810 lbf (61.4 kN) each

Thrust with afterburner: 27,800 lbf (123.7 kN) each

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست

به نام خدا

سلام...

............................................................................................

جناب عدد... آخه زدن این تاپیک چه دلیلی داره!؟

یه عده کارشناس هم میان نظر میدن!!!

می دونید اگر حضرت آقا بجای حرف شهید تهرانی مقدم به حرف کارشناسان گوش داده بودن ما الان موشک نداشتیم!؟

هر چیزی که در مورد جنگنده و پهپاد گفتید با واقعیت موجود فاصله داره!

ول کنید این بحث هارو ...

خیلی چیزها هست که شما ندیدید... ندیدن چیزی دلیل بر کتمانش نیست!

هنوز خیلی‌ها فکر می کنند ما بعد از سجیل متوقف شدیم... در حالی که الان دارند روی موشک زیردریایی پرتاب کار می کنند!

بس کنید این بحث های میشود نمی شود را ...

سهیل عزیز ، ممنون میشم زین پس این حقیر را عدد خطاب نکنی...

 

با ول کردن قضایا چه چیزی درست میشه؟! آیا مشکلات مدیریتی موجود رفع میشه؟ اگر ما بحث نکنیم، که بحث کند؟ لابد افرادی که دغدغشون پیشرفت علمی و نظامی این مرز و بوم نیست؟ لابد افرادی که...........؟

 

خیل عظیمی از همین کارشناس هایی که شما میفرمایی نصف تحولات مختلف این مملکت رو روی دوش دارند! چرا اینقدر بسته به قضایا نگاه میکنی؟ همه که مثل من و شما نمی تونند به قضایا نگاه کنند! می توانند؟ عزیزان یه منطق عددی دارند با عنوان 2 در 2 میشود، چهار، حرف بیراهی هم نمی زنند، کاملاً هم درسته. حرف ما هم اینه که نتیجه 4 فقط حاصل 2 در 2 نیست، 2 به علاوه 2 هم میشود، چهار، 4 در 1 هم میشود، چهار، 3 به علاوه 1 هم میشود، چهار، 5 منهای 1 هم میشود، چهار، 4 به علاوه 0 هم میشود، چهار ووووو...
 

بذار اینگونه بگویم تا بهتر متوجه بشی...(یه نگاه کلی)

Marine101 (اینجانب)؛ مسئله ای رو مطرح کردم با عنوان ایجاد تحول در مدیریت و نگاه به مسئله ی جنگنده سازی در کشور و بهره برداری مناسب تر از ظرفیت های (انسانی-فناوری) کشور...

Aspahbod؛ مسئله ای رو مطرح کرد به عنوان سلسله مراتب و نیاز ترتیبی و نیز پاره ای از مشکلات (عقب ماندگی ها) پیش رو...

babak1985 & hossein9؛ از بعد معنوی به قضیه نگاه کردند...

SHAHABESAGEB؛ هم که ماشاالله کارشناس رسانه ایمون هستش...

MILAD110؛ صاحب نظر هستند ایشون...

SoheilEsy (خودت)؛ فردی که چیزکهایی میدونه و با بیانش دلداری میدی جمع رو...

RezaKiani؛ صاحب نظر و فردی که زوایای جدید و کلی تری را مطرح کرد...

میبینی که جمع ماشاالله خوب جمعی هست... اگر یه دوتا کاربر چیت هم پیدا بشوند که مسخره امان کنند، نور الا نور میشه... چه بسا که از دل همین جمع ها و همین بحث ها جهش هایی در مملکت پدید بیاد!!! آدم نباید اینقدر مسائل رو سیاه و سفید ببینه...

............................................................................................

من واقعاً گیج شدم و از عزیزان این سوال را دارم که اینقدر قبولش سنگین و غیر ممکنه که ما بتونیم سالی 30 تا 50 فروند جنگنده ی مدرن تولید کنیم (اون هم نه از الان، از 1400 به بعد)؟! یعنی واقعاً اینقدر کشورمون را (با این حجم از گستردگی سرزمینی، نیروی انسانی و صنایع موجود) حقیر و ذلیل در چشم دارید؟!!!

............................................................................................

در پنا حق... :rose:

  • Upvote 5
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام...

 

ببخشید دوستان آیا ما توان ساخت موتوری در حد مورتور جنرال الکتریک F100 تامکت داریم...اگه داریم که خیلی خوبه و به نظرم میتونه برای ما شروع خوبی باشه ...

 

اینم اطلاعاتی که از ویکیپدیا گرفتم :

به صورت بالفعل نمی دونم! اما به صورت بالقوه با اعتماد به نفس کامل میگم بله!...

ساخت موتور جت دو تا مسئله عمده دارد ... 1-متریال 2-قطعه زنی ... خوشبختانه در هر دو زمینه هم اونقدر تجربه و پروسه های تحقیقاتی داشته و داریم که شمارش از دستمون بر نمیاد! ما در هر دو موضوع؛ مپنا رو داریم - زیرمجموعه های سازمان انرژی اتمی را داریم - دانشگاه ها رو داریم - خود وزارت دفاع را داریم - ده ها شرکت بزرگ و کوچک خصوصی را داریم که در این حوزه ها تجربه و یا تحقیقات داشته اند - ظرفیت اطلاعاتی برون مرزی گسترده ای داریم که با شل کردن سر کیسه می شود یه کارهایی در قبال دانش فنی شرکت های بزرگ کرد - و غیره...

قضاوت و نتیجه گیری با خودتون...

 

 

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ما اگه توانایی داشتیم همین میگ 29 که مانورپذیری بالایی داره رو مهندسی معکوس میکردیم رفتیم سراغ اف 5 که شد صاعقه که در واقع همون بود اما یه 7  پشتش؟؟؟؟؟(موتور و رادارشم نساختیم رفتیم از چین گرفتیم) یک تصور یا توهمی ما گرفتارش هستیم که فکر میکنیم الان قاهر پرواز میکنه؟ اقایون اهل فن در مورد جنگنده اف 2 میتسوبیشی و کشور سازندش که اطلاع دارن؟ اینهمه سال گذشته یه تانک نمیتونیم تولید کنیم جایگزین این ام 47.60 چیفتن و تی 72 کنیم؟ یدونه زره پوش نداریم؟(الان دوستان همیشه در صحنه رخشو مثال میزنن که حتی دوزار برای سرباز داخلش ارزش قائل نشدن شما صندلیها و محافظتشو نگاه کن؟) امت همیشه در صحنه منفی بدین ببینم چقدر توانایی دارید؟ ادمینها هم هی نظرات مخالفو پاک کنن 

  • Upvote 16
  • Downvote 24

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

خدا را شاکرم که اول تاپیک نوشتم!

نخواستن =/= نتوانستن =/= نشدن

......................................................................................

من یه استدلال برای عزیزان میکنم! خودتون قضاوت کنید...

ما نمی تونیم سوزن قفلی تولید کنیم، همه اش رو از چین وارد میکنیم. پس نتیجه گیری میکنیم که قاعدتاً فشنگ هامون هم همه اش وارداتی هست!

......................................................................................

توی مصاحبه ای که سردار دهقان با خبر 22:30 شبکه دو سیما داشتند، به یک مسئله ای اشااره کردند که این حقیر تازه دیروز منظورشون رو متوجه شدم...

بیان این نکته به عنوان یکی از دو اولویت کلان صنعت دفاعی کشور ... پذیرش این مهم که سطح عمومی دانش، فناوری و توان صنعتی ملی ما نسبت به سنوات گذشته (یکی دو دهه ی اخیر)، به شدت افزایش پیدا کرده و امروز دیگه نیاز به سرمایه گذاری در زیر ساخت ها محدود شده (یعنی بسیاری از زیرساخت ها وجود دارد)...

سردار توی این جمله با زبون بی زبونی داره به فرماندهان نظامی مملکت میگه که بابا ما پیشرفت کرده ایم، سطح توقعات و سفارشاتتون رو بالا ببرید! اگر این نیست، پس چرا اینگونه بیان شده؟ ... این نکته خودش نشون میده که مشکل ما در تجهیز نیروهامون (در خیلی بخش ها) به نبود توان تولید بر نمیگرده! به رویه های اشتباه فرماندهی و مدیریت نیروهای مسلح بر میگرده!!!

  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.