امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

13 minutes قبل , Navard گفت:

ایران  به یک جنگنده ای نیاز داره که بتونه ماموریت های برد بلند رو تا اقیانوس هند به سرانجام برسونه! 

 

بسم ا... 

 

حالا اعتقاد بنده این هست که فرض محال ، اگر برای خرید دریچه ای بازشد ، نباید فرصت را از دست بدیم و روی طرح های بلندپروازانه سرمایه گذاری کنیم ، همین الان قابلیتهای بالستیک ما این دسترسی را برای اهداف خاص به ما میدهند ، اولویت شماره یک ما علی الحساب باید تقویت رینگ پدافند هواپایه باشد تا فضای آسمان ایران برای دشمن ، امن نباشد . انتخاب سوخو- 30 اس ام دو موتوره ، بیشتر در حوزه برد و توان حمل مهمات هست ( در  آرایش تسلیحاتی  هوا به هوا بعنوان اولویت شماره یک ) بخصوص بر فراز خط ساحلی در جنوب ( از دهانه فاو تا بندر گواتر )  و شمال غربی ( ترکیه ) تا مقداری بار سنگین CAP از دوش تامکتها ( و تایگر و فالکروم در شمال غربی در مواجه با فالکون های ترک )  برداشته شود . 

 

20 minutes قبل , Navard گفت:

۲- جی ۱۰

دلیل اصلی من برای  خرید این جنگنده؛تعداد است. ما برای رفع کمیت به یک جنگنده ارزان قیمت داریم. در نسخه ای از جی ۱۰ از  خروجی پیشران سه بعدی استفاده شده که یک جهش فناوری میتونه باشه برای ما! جی ۱۰  بر روی کاغذ جنگنده قابلی هست. دوستان اساسا باید دیدگاه شون رو نسبت به تسلیحات ساخت چین عوض کنند. جی ۱۰ هم یک جنگنده چند منظوره و با رادار ارایه فازی فعال است. توان هوایی چین با یک پیشرفت چشمگیر در ده سال به اینجا رسیده. حال دنیا مجبور است به قدرت هوایی چین احترام بگذارد. خرید جی ۱۰ در تعداد بسیار زیاد و سپردن نقش دفاع نقطه ای و البته نقش پشتیبانی نیروی زمینی و خیلی از ماموریت های قابل تصور  دست  نیروی هوایی ما ر بسیار  باز کرده و در عمل و در ترکیب با سوخو ۳۰ و جنگنده بعدی پیشنهاد شده موثر واقع خواهد شد و نتیجه اینکه با پول کم  نیروی هوایی بزرگ و یک دست و چند منظوره ای در اختیار خواهیم داشت.

 

 

در خصوص جی- 10 یک مقداری با استدلال ارزان موافق نیستم ، ( حتی به قیمت تعداد بیشتر ) ولی اگر طرح جی-20 ، بخصوص موتور WS-15  آن به بلوغ برسد و خروجی های تغییر دهنده بردار رانش هم به ان اضافه بشود ، برای ما ایده آل هست ولی بحث قیمت و پشتیبانی و .. مطرح میشود که باید بررسی کنیم آن را 

 

22 minutes قبل , Navard گفت:

 

جنگنده نسل پنج برای تکمیل برنامه های یک نیروی هوایی ضروری و گرنه همیشه باید اضطراب قدرت  جنگنده های پنهان دشمن را باشیم. 

 

همین که دوستان در میلیتاری ، قاهر را نسل 5  حساب نمی کنند ، خودش جای امیدواری هست . الزام جنگنده نسل 5 برای ما یک ایده آل محسوب میشود ولی خوب ، محدودیت ها را باید در نظر گرفت 

  • Like 2
  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

مشکل تولید پکفا در روسیه چیه؟ مالی یا تکنولوژیکی؟ در حالی که چین به عملیاتی کردن نسل پنجمش نزدیک میشه برای من غیر قابل باور هست که پکفا مشکل لاینحل فنی داشته باشه.روسها ایران رو یکی از مشتریهای قطعی پکفا میدونن با این حال خروج هند به عنوان یک مشتری عمده از طرح پکفا جای سوال زیادی در جدی بودن روسها در تولید پکفا ایجاد میکنه

ویرایش شده در توسط arjemandi
  • Like 1
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

یاد صحبت های ده سال پیش میوفتم.

که در سال 2020 چه و چه....

الان 2020 هستیم و هیچی نشد 

من خوشبین نيستم

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
5 minutes قبل , MR9 گفت:

بسم ا... 

 

نوستالژی ژوئن 2012

 

thumbs_b_c_191c4f0aa0335d52ed9ebceabcdb9   turkey4013.jpg

 

 

خوب ، امروز شاهد ساقط شدن هواگردهای رزمی سوری بودیم ولی قصد دارم برگردیم به 22 ژوئن 2012 ( یعنی حدود 8 سال پیش ) زمانی که شایع شده بود یک سامانه دفاع هوایی ایرانی  ( سامانه مصباح ) یا به قولی اس-200 ، یکفروند فتو فانتوم ترک را به زیر کشیده و این تا مدتها باعث شد تا خبری از دخالت ترکها در قضیه سوریه نباشد . غرض از این یادآوری نوستالژیک این هست که  مجدد یاد آوری شود ، وقتی از مفهوم " دفاع از آسمان "  یک کشور صحبت می کنیم ، منظور ایجاد یک رینگ پدافندی چند لایه متشکل از سامانه های مستقر در زمین ، دریا و هوا است برای حصول اطمینان از ایجاد یک ساختار مناسب برای اجرای عملیات آفندی یا پدافندی . نیروی هوایی سوریه  ، از اواخر دهه هفتاد میلادی ، دچار یک عقب ماندگی فناورانه  شد که بعد از 40 سال ، در حال حاضر دارد خودش را به عینه در برابر نیروی هوایی ترکیه  نشان می دهد . این برای برنامه ریزان نظامی ما برای ایجاد یک نوسازی گسترده در نیروی هوایی دربرابر تهدیدات کلاسیک  مثل نیروی هوایی ترکیه ، یک اخطار شدید ( و نه یک زنگ اخطار ) محسوب میشود . 

 

امیدواریم که  در زمان بحران احتمالی آینده ، وضعیت حال حاضر نیروی هوایی ارتش عربی سوریه ، گریبانگیر نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران نشود . 

 

انشا....

 

 

 

قربان فرمایشاتتون کاملا صحیح، فقط چند تا سوال:

۱. اول اینکه راجع به وجود نیتی برای قدرتمند ساختن نیروی هوایی به شخصه مشکوکم! آیا شما چنین نیت و اراده ای رو می بینید؟!

۲. در صورت وجود چنین اراده ای، اون کدوم کشوره که چنین خدمتی رو به نیروی هوایی ما می کنه؟ روسیه؟ با جنگنده های نسل ۴++؟ آیا در شرایطی که کشور های مقابل مسلح به نسل ۵ هستند، دردی رو درمان می کنه؟

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
19 minutes قبل , aabaan گفت:

 اول اینکه راجع به وجود نیتی برای قدرتمند ساختن نیروی هوایی به شخصه مشکوکم! آیا شما چنین نیت و اراده ای رو می بینید؟!

 

 

بسم ا... 

 

بنده در تمام این شش سال سعی کردم  مسیری را در میلیتاری ایجاد کنم برای بررسی واقع گرایانه وضعیت ، اطلاعات موجود ما از وضعیت  نیروی هوایی درست بعد از پذیرش قطعنامه یک افق را به نشان می دهد  ، علیرغم همه  تلاش ها ، متاسفانه به هیچ عنوان ، وضعیت مطلوب و متناسب با تهدید نیست .اگر پستهای 100 آخر صفحه همین تاپیک را بررسی کنید ، برآیند نظرات این را به نمایش می گذارد ولی تمام سعی بنده این هست که جنبه مثبت ماجرا را بیشتر ببینیم تا جنبه های منفی ولی حداقل تا امروز ( اسفند 98 ) نوع نگاه به قدرت هوایی و به تبع آن نیروی هوایی ، به هیچ عنوان با استانداردهایی که می شناسیم مطابقت ندارد ( علیرغم همه زحمات ) 

 

19 minutes قبل , aabaan گفت:

 

۲. در صورت وجود چنین اراده ای، اون کدوم کشوره که چنین خدمتی رو به نیروی هوایی ما می کنه؟ روسیه؟ با جنگنده های نسل ۴++؟ آیا در شرایطی که کشور های مقابل مسلح به نسل ۵ هستند، دردی رو درمان می کنه؟

 

همین مساله هم بارها و بارها در همین تاپیک و تاپیکهای مشابه بحث شده ، مساله اصلی ما در حال حاضر نه روسها هستند و نه چینی ها ، اولین قدمی که باید برداشته شود از سمت فرماندهان مسئول در ستاد کل نیروهای مسلح هست و این عزیزان هم باید در وهله نخست ، نگاه خودشون به قدرت هوایی را تغییر بدند . 

 

این دو فقره لینک را هم بررسی بفرمایید 

 

دستاوردهای جهادخودکفایی نیروی هوایی ارتش در دوران جنگ و پس از آن به روایت تصویر

 

اخبار دفاعی

  • Upvote 8

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , MR9 گفت:

 

 

همین مساله هم بارها و بارها در همین تاپیک و تاپیکهای مشابه بحث شده ، مساله اصلی ما در حال حاضر نه روسها هستند و نه چینی ها ، اولین قدمی که باید برداشته شود از سمت فرماندهان مسئول در ستاد کل نیروهای مسلح هست و این عزیزان هم باید در وهله نخست ، نگاه خودشون به قدرت هوایی را تغییر بدند . 

 

 

ممنون که به ریشه مشکلات اشاره می‌کنید. تا کسی به خودش احترام نگذارد نباید انتظار داشته باش دیگران به او احترام بگذارند. غیر از بخش‌هایی از پایگاه هوایی شیراز که برای اقامت روس‌ها بازسازی شد، اگر در سال‌های اخیر سری به درون پایگاههای شکاری نیروی هوایی بزنید، گاوداریهای اطراف تهران را مدرن تر و به اصطلاح با کلاس تر از آنها می یابید.آخر این چه وضعی است؟ چه بلایی است بر سر این نیرو آمده؟ سوخوی ۳۵ به کنار، یعنی نیروی هوایی بودجه برای بازسازی دستشویی و توالت‌های بوگندوی پایگاههای خود هم ندارد؟ ساختمانهای اکثرا” فرسوده با بوی کهنگی و مرگ! خلبان‌های بی انگیزه که اکثرا” به دلیل نداشتن رژیم غذایی مناسب و عدم نرمش مناسب و کافی دارای چربی شکم هستند. واقعا” با این زحمتکشان صحبت می کنید دلتان کباب می شود.

  • Like 2
  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
16 hours قبل , SAEID گفت:

 

تعداد بالای خرید کار اشتباهی است ، اگر بخواهیم نیروی هوایی رو به سطح گذشته برسانیم در حدود 200 الی 300 فروند سوخو30 به عنوان جایگزین فانتوم و فنسر و ... احتیاج است.

اگر توان تولید داخلی را داریم قطعا خرید 200-300 فروند اشتباه است ولی با روند فعلی 100 فروند سوخو 30 به عنوان مقدار حداقلی و به درستی همونطور که شما فرمایش کردید در حالت حداکثر 200-300 فروند ( مثلا 100 فروند خرید مستقیم و 100-200 فروند هم تولید تحت لیسانس در داخل) برای نو نوار کردن نیروی هوایی کهنسال و به خصوص بازنشسته کردن اشباح پیر نیروی هوایی لازم است اما در مورد سوخو 24 شاید چون این بمب افکن به نسبت فانتوم عمر کمتر را در خدمت بوده شاید فعلا زمان بازنشستگی این سری بمب افکن در ایران فرار نرسیده است. البته المان بعدی که باید در نظر گرفت اوضاع اقتصادی و قدرت خرید ماست که تا حدودی شبیه به  اولین دوران ریاست جمهوری مرحوم هاشمی رفسنجانی است. باید دید چه از طریق تامین بودجه و چه راههای جایگزین امکان این قرارداد حیاتی فراهم می گردد یا نه. 

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اگه در ازای انتقال نفت به روسیه بشه جنگنده و با مبلغ بالاتر خط تولید گرفت خط تولید تانک هلی کوپتر و...برای ما عالیه تو این شرایط تحریم فروش نفت حداقل میدانهای نفتی مشترک و چاههای ما فعال میمونن مشکل اینه که نفت اضافی ایران رو روسیه چطور میخواد بفروشه  .ایران تقریبا توان تولید صنعتی و اقتصادی رو نداره تقریبا تو عمده صنایع ایران زنجیره تولید دارای حلقه های گم شده حساس هست مثلا برای خودرو حداقل۶۶۰۰۰دستگاه در سال تولید لازم هست تا به نقطه سر به سر برسه در حالیکه در این تقریبا دودهه بعید میدونم ۱۵۰تا۲۰۰هزار دستگاه سمند تولید کرده باشیم

 

ویرایش شده در توسط arjemandi
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نظر من سیستم داره رو این حساب میکنه که تحریم ها تمام بشه و روسیه به ما جنگنده بده. اگر ما صاحب یک نیروی هوایی قوی باشیم تقریبا هیچ ارتشی در منطقه حتی ترکیه در برابر ما حرفی برای گفتن نداره. این را همه در مناقشات اخیر فهمیدن. امریکا احتمالا متوجه شده که روسیه قصد فروش به ما رو داره و از الان داره فشارش رو برای عدم رفع تحریم های ما میاره. حالا دو حالت داره یا واقعا روسیه قصد فروش به مارو داره یا سیگنال هایی داده که این تصمیم رو داره که دقیقه 90 بتونه با امریکا سازش کرده و امتیازات زیادی ازش در قبال عدم فروش به ما بگیره. واقعیتا من احتمال دوم را بیشتر میدم. گذشته از نامردی روس ها. کلا سیاست روس ها این نیست که قدرت ما بیش از بیش افزایش پیدا کنه. اصلا به نفعش نیست. همین بحث سوریه اگه ما نیروی هوای داشتیم اصلا لازم نبود روسیه رو پاش رو باز کنیم به منطقه و الان روسیه هیچ کاره بود. احتمال اینکه چین به ما بفروشه بیشتره. مگر اینکه روسیه به رقابت چین به ما بفروشه. 

 

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در هر صورت پولی وجود نداره چه چین باشه چه روسیه اینجا دیپلماسی می طلبه همچین وزن و قدرتی برای دیپلماسی ما قائل هستید؟

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
32 minutes قبل , sasasasa گفت:

به نظر من سیستم داره رو این حساب میکنه که تحریم ها تمام بشه و روسیه به ما جنگنده بده. اگر ما صاحب یک نیروی هوایی قوی باشیم تقریبا هیچ ارتشی در منطقه حتی ترکیه در برابر ما حرفی برای گفتن نداره. این را همه در مناقشات اخیر فهمیدن. امریکا احتمالا متوجه شده که روسیه قصد فروش به ما رو داره و از الان داره فشارش رو برای عدم رفع تحریم های ما میاره. حالا دو حالت داره یا واقعا روسیه قصد فروش به مارو داره یا سیگنال هایی داده که این تصمیم رو داره که دقیقه 90 بتونه با امریکا سازش کرده و امتیازات زیادی ازش در قبال عدم فروش به ما بگیره. واقعیتا من احتمال دوم را بیشتر میدم. گذشته از نامردی روس ها. کلا سیاست روس ها این نیست که قدرت ما بیش از بیش افزایش پیدا کنه. اصلا به نفعش نیست. همین بحث سوریه اگه ما نیروی هوای داشتیم اصلا لازم نبود روسیه رو پاش رو باز کنیم به منطقه و الان روسیه هیچ کاره بود. احتمال اینکه چین به ما بفروشه بیشتره. مگر اینکه روسیه به رقابت چین به ما بفروشه. 

 

سلام

ورود روسیه به سوریه فقط به خاطر پشتیبانی هوایی نبود ، داستان های اتفاق افتاده در شورای امنیت و احتمال دخالت رسمی و آشکار آمریکاییها بود که مجبورمون کرد پای روسها رو بکشیم وسط و البته نتایج خوبی هم داشت . 

با توجه به تکیه چین روی ساخت داخلی خودش و تغییر روش هندی ها در خرید ، روسها جنگنده هاشون رو به ما نفروشن ، دیگه کسی ازشون نمیخره ! فعلا مجبورند رو تنها مشتری نقدشون حساب کنند . :)

  • Like 1
  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
17 minutes قبل , arjemandi گفت:

پول نقدی در کار نیست 

هست از خودشون وام میگیریم با وام خودشون هواپیماشونو میخریم اقساطشم بهشون میدیم 

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نظرم با حوادث اخیر رخ داده در شمال سوریه، بعیده روسیه به ما در چنان ابعاد بزرگی جنگنده بفروشه.

چرا باید چنین کاری بکنه و خودش رو از موضع برتری پایین بیاره و نیاز ما رو به خودش بر طرف کنه و سیاست خارجی خودش رو ضعیف کنه؟

گذشته از اینها، به نظرم دیپلماسی دفاعی ما چنین ظرفیتی رو نداره. حتی اگر از نبود پول نقد هم بگذریم ...

نهایت چیزی که از روسها عاید ما بشه مثلا یکی دو اسکادران سوخو 24 یا 27 دست دوم تصور می شود.

 

لذا چاره ای نداریم جز تولید جنگنده

 

در تولید جنگنده هم در همه جای دنیا، اول موتور را می سازند و بعد برای آن جنگنده می سازند.

اینکه دوستان می گویند چرا سراغ تایگر و مشتقات آن می رویم فکر می کنم مشخص شده باشد. تا موتوری نباشد طراحی چیز دیگر بیفایده است.

 

با توجه به وضعیت فعلی، تعداد هواگرد کمی خواهیم توانست که تولید کنیم. 

لذا باید دنبال استراتژی تهاجم به جای دفاع برویم. 

یعنی با داشتن تعداد کمی هواگرد جدید، اختصاص آنها به دفاع هوایی کاری در تغییر موازنه پیش نخواهد برد، اما اختصاص آنها به تهاجم هوایی می تواند محاسبات مهاجم را تغییر دهد. یک یا دو اسکادران دفاع هوایی ممکن است یک یا دو اسکادران از نیروی مهاجم را نابود کند اما یک یا دو اسکادران جنگنده تهاجمی می تواند کل اقتصاد یک کشور را برای مدت کوتاهی نابود سازد. البته این کار یک نقطه ضعف هم دارد و آن اینکه در مواجهه با دیکتاتورهای کم عقل ممکن است نتواند اراده آنها را تحت تأثیر قرار دهد چرا که اصولا این گونه حاکمان اشتهای زیادی برای پذیرش هزینه - البته از جیب مردمشان - دارند و خبر بد اینکه اکثر تهدیدهای همتراز در همسایگی ما از چنین حاکمانی ناشی می شود! 

 

با این اوصاف به نظرم تنها گزینه ما چیزی در حدود قاهر است و باید این رویکردها رو پیش بگیریم :

  • استفاده از اثر سطحی برای بالابردن حجم مهمات محمول و بالابردن برد جنگنده ( در مورد موتور محدودیت داریم)
  • استفاده از روشهای خلاقانه مثلا استفاده از راکت برای تیک آف جنگنده و سپس سوختگیری هوایی برای بالابردن حجم مهمات محمول
  • استفاده از رادارگریزی برای افزایش قدرت نفوذ
  • دکترین و تاکتیکهای استفاده ترکیبی از قدرت موشکی و جنگنده های تهاجمی ( مثلا استفاده از پنجره ایجاد شده با استفاده از موشکهای بالستیک و تخریب زیرساختهای نیروی هوایی مدافع مانند باندهای پروازی و تمدید این پنجره با روش های کم هزینه تر یعنی استفاده از بمباران هوایی با جنگنده به جای موشکهای بالستیک)
  • تمرکز بر توسعه مهمات جدید برای هواگردهای کنونی تا بتوانند در نبردهای امروزی نیز ایفای نقش کنند با نگاه به یکسان سازی مهمات مصرفی انواع هواگردهای روسی آمریکایی اروپایی موجود
  • تمرکز بر فناوریهای نوین تعمیرات و نگهداری برای کم کردن هزینه نگهداری این شترگاوپلنگ هوایی! مثلا استفاده از پرینترهای لیزری و انواع فناوریهای عکسبرداری تشخیصی و سنسورهای هوشمند اعلام عیب
  • دکترین و تاکتیکهای استفاده ترکیبی از جنگنده و پهپاد در مآموریتهای تهاجمی ( نکته اینکه یک موتور اوج یا حتی جی85 میتونه برای یک پهپاد تهاچمی کاملا کافی باشه )
  • تمرکز ویژه روی فناوریهای نوین و خلاقیتها در نگهداری و تعمیرات کم هزینه موتور و اورهال و تعمیرات موتوری جنگنده های جدید طراحی داخل و جنگنده های موجود، چرا که یکی از گلوگاه های ما در تولید موتور، میزان عمر آن است.

و در یک کلام تغییر فاز نیروی هوایی از دفاعی به تهاجمی است. 

  • Like 1
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.