امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

6 minutes قبل , majid363 گفت:

 

ببینیدامارات جهش اولش میشه خرید میراژ 2000 و اف 16 الان هم دنبال رافال یا اف 35 هست

 

تا جایی که  اطلاع دارم ، امارات زیر ساخت تولید هواپیما نظیر آن چیزی که در هند ، پاکستان و حتی در ایران وجود دارد ، در اختیار ندارد ، طبیعتا" قیاس مع الفارق هست (حکم دادن یک امر به امر دیگر بدون آن که شباهت کاملی میان آن‌ها وجود داشته باشد) به نظرم ...

 

بحث ما در اینجا صرفا" خرید نیست ، ایجاد یک بستر کامل هست  برای پشتیبانی از هواگردهای رزمی از رده دپویی تا رده تعمیرات سنگین و بروزرسانی و ارتقاء ( کاری که هند و پاکستان دنبالش هستند ) 

  • Like 1
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

هشدار قابل توجه به طور کلی و یا صرفا در بومی سازی تونایی ها؟  چون به نظرم باید به دنبال مقایسه با کشورهای قابل مقایسه بود مثل عربستان یا ترکیه، امارات هرچقدرم نیروی هوایی قدرتمندی داشته باشه ولی توان مانور در مقابل ایران رو نداره چون عمق استراتژیکی نداره. ولی به طور کلی با مجید موافقم و ورای همه علت ها اصلا اراده ای برای داشتن یک نیروی هوایی مجهز و کارا وجود نداره و این واقعا داره به ما ضربه می زنه

 

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
17 minutes قبل , aminf14 گفت:

هشدار قابل توجه به طور کلی و یا صرفا در بومی سازی تونایی ها؟  چون به نظرم باید به دنبال مقایسه با کشورهای قابل مقایسه بود مثل عربستان یا ترکیه، امارات هرچقدرم نیروی هوایی قدرتمندی داشته باشه ولی توان مانور در مقابل ایران رو نداره چون عمق استراتژیکی نداره. ولی به طور کلی با مجید موافقم و ورای همه علت ها اصلا اراده ای برای داشتن یک نیروی هوایی مجهز و کارا وجود نداره و این واقعا داره به ما ضربه می زنه

 

 

شاید هم خود نیرو اراده ای برای تغییر نداره . به هر حال یک حقوقی هست ، می گیرند و می خورند.حداقل توی این 10 سال اخیر نشنیدم که حتی یک خلبان یا یک افسر نیروی هوایی از وضع موجود حتی به صورت غیر مستقیم هم ، شکایتی داشته باشه .مثلا به کنایه بگه : « با اینکه پاکستان و عراق هم جنگنده های نو دارند ولی ما هنوز با تلاش و کوشش جنگنده های 40 سال پیش رو سر پا نگه داشتیم . » 

 

من اطمینان دارم حتی اگر نیروها فشاور می آوردن که ما نیاز به تجهیزات به روز داریم بالاخره رده های بالاتر مجبور می شدند کاری کنند .

 

نهایت کاری که نیروی هوایی کرد ، تعریف چهارتا پروژه ی دروغین و تبلیغاتی بود ، که درش اف 5 رنگ شده رو برتر از اف 18 ( نوک پیکان حملات قوی ترین نیروی دریایی دنیا ) معرفی کردند و خیال آقایان رو راحت کردند و احتمالا تشویقی هم گرفتند .

 

خود نیروی هوایی هم مقصره .

 

 

ویرایش شده در توسط Ghalam
  • Like 1
  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 minutes قبل , Ghalam گفت:

 

شاید هم خود نیرو اراده ای برای تغییر نداره . به هر حال یک حقوقی هست ، می گیرند و می خورند.

حداقل توی این 10 سال اخیر نشنیدم که حتی یک خلبان یا یک افسر نیروی هوایی از وضع موجود حتی به صورت غیر مستقیم هم ، شکایتی داشته باشه .

مثلا به کنایه بگه : « با اینکه پاکستان و عراق هم جنگنده های نو دارند ولی ما هنوز با تلاش و کوشش جنگنده های 40 سال پیش رو سر پا نگه داشتیم . » 

من اطمینان دارم حتی اگر نیروها فشاور می آوردن که ما نیاز به تجهیزات به روز داریم بالاخره رده های بالاتر مجبور می شدند کاری کنند .

نهایت کاری که نیروی هوایی کرد ، تعریف چهارتا پروژه بود ، که با تبلیغ گفتن نیروی هوایی ما هم خوبه ، در نهایت خیال مسئولین رو از بابت نیروی هوایی راحت کردند و احتمالا تشویقی هم گرفتند . خود نیروی هوایی هم مقصره .

 

اراده کلی وجود نداره، برنامه و سرمایه گذاری وجود نداره، نیرو اراده نداره، نیرو گرفتار روزمرگیه. دلایل اول و دوم علت اند و سومی و چهارمی معلول. مشکلی که در مملکت ما هست اینه که غالبا به دنبال حل معلول و یا پاک کردن مسئله هستند نه از میان برداشتن علت. چه فشاری می تونستن بیارن؟ اگه شفافا درونیاتشونو به زبون می اوردن و مثالی میزنن و یا مصداقی برای مقایسه بیارن که سرانجامشون مشخصه اگه طرف رده بالا باشه که فرجام سخته تره اگه کارمند جز باشه انزوا، تحت فشار قرار گرفتن یا حتی تعدیل ممکنه در انتظارش باشه. ما در ایران زندگی می کنیم نه سوئیس و هر کارفرمایی دوست داره تعریف بشنوه، مستندسازی هایی رو تحویل بگیره که میدونه الکیه، خودشم اون رو به عنوان رزومه تحویل مقامات بالاتر بده الی آخر. یه نیرو و یا حتی فرمانده قدرتمند چقدر میتونه تاثیر داشته باشه نمونه اش شهید ستاری که حرکت هایی زد ولی بعد رفتنشون حال نیروی هوایی عجیب بده. یه سازمان و ارگان قوی باید متکلی به فرد  نباشه، رسالت سازمانی و برنامه های عملیاتی، میان مدت و بلند مدت داشته باشه و ابزارهای دقیق برای پایش اونها و سرمایه گذاری مطمئن  برای اجرای اهداف. همه اینها سخته . جاده موفقیت و پیشرفت در ابتدا سخته و حسابی باید در اون خرج کرد و عرق ریخت و خسته نشد ولی راه دیگه که شما هم بهش اشاره کردید توجیه و ساختن پروژه های دروغین برای پوشاندن نقاط ضعفه و این خود گول زنیه و باعث پسرفت در طی چند دهه میشه.

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
30 minutes قبل , MR9 گفت:

بحث ما در اینجا صرفا" خرید نیست ، ایجاد یک بستر کامل هست  برای پشتیبانی از هواگردهای رزمی از رده دپویی تا رده تعمیرات سنگین و بروزرسانی و ارتقاء ( کاری که هند و پاکستان دنبالش هستند ) 

 

نیاز نداره

چقدر از تاندر ساخت خود پاکستان هست

حتی ژاپن کره سوئد با اون صنایع فوق پیشرفتشون ادعا ندارند که می تونند همه قطعات جنگنده را بسازند

 

 

 

  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
21 hours قبل , MR9 گفت:

شماچینی ها را در نظر بگیرید ، از میگ- 15 و 19 و 21 شروع کردند ، وقتی دیدند اینها کافی نیست ، رفتند سراغ سوخو-27 .. فلانکر را خریدند و بعد  تحت امتیاز تولید کردند ، بعد نمونه بومی اش را طراحی و تولید کردند و الان رسیدند به جی-10 و جی-20 و جی-31  

صنایع نظامی ما هم این مسیر و پروسرو نه به این شکل ولی به نوعی دیگه طی کرده همچین صفر نیستسم از زمان شهید ستاری این پروسه ها شروع شده بود از برنامه برای ساخت موشکهای فونیکس تا جنگنده نمونه های تلاش صنایع هوایی ما هم همین ساخت f5 ها و صاعقه و آذرخشه نمیگم خدایگان صنایع تولیدی هواپیما شدیم ولی اون قسمت میگ 15-19-21 رو رد کردیم و الان نیاز به یک سرمایه گزاری برای حرکت به سمت پروژه های مهم تر هستیم . 

  • Like 1
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ما از زمان شهید ستاری در زمینه نیروی هوایی در جا زدیم. میشه چند سال؟ حتی یه سال هم خیلی مهمه چون در خطرناک ترین منطقه دنیاییم دیگه 20-25 سال که خیلیه. تا تفکرمونو اصلاح نکنیم و روی یه نیروی هوایی قوی سرمایه گذاری نکنیم خطر زیادی رو حس می کنیم.

  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

باید به سراغ پهپادهای تهاجمی رفت نمیدونم چقدر نرم افزار و هوش مصنوعیمون قوی شده ولی فکر کنم زودتر از خود جنگنده جواب بگیریم

  • Upvote 4
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
7 hours قبل , Ghalam گفت:

 

شاید هم خود نیرو اراده ای برای تغییر نداره . به هر حال یک حقوقی هست ، می گیرند و می خورند.حداقل توی این 10 سال اخیر نشنیدم که حتی یک خلبان یا یک افسر نیروی هوایی از وضع موجود حتی به صورت غیر مستقیم هم ، شکایتی داشته باشه .مثلا به کنایه بگه : « با اینکه پاکستان و عراق هم جنگنده های نو دارند ولی ما هنوز با تلاش و کوشش جنگنده های 40 سال پیش رو سر پا نگه داشتیم . » 

 

من اطمینان دارم حتی اگر نیروها فشاور می آوردن که ما نیاز به تجهیزات به روز داریم بالاخره رده های بالاتر مجبور می شدند کاری کنند .

 

نهایت کاری که نیروی هوایی کرد ، تعریف چهارتا پروژه ی دروغین و تبلیغاتی بود ، که درش اف 5 رنگ شده رو برتر از اف 18 ( نوک پیکان حملات قوی ترین نیروی دریایی دنیا ) معرفی کردند و خیال آقایان رو راحت کردند و احتمالا تشویقی هم گرفتند .

 

خود نیروی هوایی هم مقصره .

 

 

 

ببین دوست عزیز من خودم فکر میکنم ممکنه نهاجا کم کاری کرده یا فرمانده ای در حد شهید ستاری نداشته است. ولی مسئله مهمتر این بوده که یک مدت طولانی بر مبنای شنیده ها که احتمالا هم درست است کلا دکترین نظامی ایران به نحوی بود که نیروی هوایی در ان نقش پررنگی نداشت. به عبارتی اینطور استدلال میشد که تنها کشوری که ممکن است با ایران وارد جنگ شود امریکا است و امریکا هم انچنان نیروی هوایی قدرتمندی دارد که با ان نمی توان در افتاد. بلکه فقط موشک پاسخگو است. این دکترین بعد از بررسی نتایج جنگ امریکا با عراق حاصل شده بود که نیروی هوایی قدرتمند عراق در عمل کاری نتوانست بکند.  بعد جنگ سوریه به نظر می اید دیدگاه های فرماندهان ما عوض شد و توجه به تقویت هوایی بیشتر شد.

جنبه دیگر این بود که در زمان خاتمی و رفسنجانی نفت 20 دلار و هزینه های بازسازی مملکت پول زیادی برای هزینه های گزاف تقویت نیروی هوایی نمی گذاشت وگرنه در ان دوران با فروپاشی شوروی امکان این بود که یک خط تولید کامل جنگنده را از روسیه خرید. در زمان احمدی نژاد پول بود ولی کشور با تحریم مواجه شد.

نکته دیگر این بوده که همیشه در سطح اول تصمیم گیری های نظامی سپاهیان از ارتشی ها قدرت بیشتری داشته اند. بخصوص قبل از جنگ سوریه بسیاری از این فرماندهان به دلایلی که بالاتر ذکر شد بیشتر استراتژی نظامی مناسب ایران را موشکی میدانستند

مجموع این عوامل کار را به اینجا رساند.. ولی کلا به شما بگویم بدون کمک خارجی امکان به روز کردن نهاجا وجود ندارد یا خیلی سخت است. خود چین سال ها چندین هواپیما را با کمک روسیه ساخت و حتی پروژه هایی با کمک اسراییل انجام داد. میلیاردها دلار هم خرج کرد تا به اینجا رسید. توجه کنید که بنیه اقتصادی و صنعتی چین بسیار از ما قوی تر است.

 

  • Like 3
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
47 minutes قبل , MR9 گفت:

 

 

 

در خصوص بازسازی نیروی هوایی سعی کردم نگاهم رو مطابق با نیاز 1420 تطبیق دهد 

با این نکته چند محور مهم معرفی کردم 

 

- هوش مصنوعی

- برتری هوایی 

- شناسایی و رصد 

 

 

با توجه به این موارد و صحبت ها و بحث های داخل سایت به این نکته رسیدم 

که نیروی هوایی ایران به چند رده پرنده نیاز دارد

- یک نوع آموزشی ( نمونه ساخته شده است) 

- یک نوع پهن پیکر ( برای مسافر بری، سوخت رسان، ترابری و ای وکس) 

- یک نوع جنگنده برتری هوایی (شاید بهترین مدل اف 14 با رادار و ایونیک نو باشد) (رادار و ایونیک بومی شده است و مشکل موتور واصلاح طرح بدنه برای کاهش تابش است)

- پهبادهای هوشمند ( با قابلیت هوش مصنوعی برای داگ فایت و نفوذ به عمق دشمن) 

 

همه این موارد که در حال حاضر پایه اشون در کشور موجود هست و به راحتی میشه در کمتر از 10 سال موازنه رو در منطقه تغییر بدیم و به طبعش نقشه مسیر رو خلاقانه تر کنیم

تنها چیزی که کمه مدیریت و بودجه هست که مدیریت بر بودجه هم اولویت دارد

 

--------------

حقیقتش دلم میخواد تحریم ها نذاره خرید جنگنده و پرنده کنیم 

و مجبور بشیم  روی پای خودمون بایستیم 

تجربه برجام نشون داده فرهنگ خرید تجارب دیگران و انتقال تکنولوژی رو نداریم 

 

ویرایش شده در توسط arminheidari
  • Like 3
  • Upvote 5
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, arminheidari گفت:

 

همه این موارد که در حال حاضر پایه اشون در کشور موجود هست و به راحتی میشه در کمتر از 10 سال موازنه رو در منطقه تغییر بدیم و به طبعش نقشه مسیر رو خلاقانه تر کنیم

تنها چیزی که کمه مدیریت و بودجه هست که مدیریت بر بودجه هم اولویت دارد

 

در این بین هم سلاح هسته ای و موشک های قاره پیما رو برای احتیاط وارد سازمان رزم می کنیم .

  • Like 1
  • Upvote 7
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

 

 

جناب MR9 معمولا یک جمله ای رو تکرار می کنند که فکر کنم فحواش می شه این : « فرماندهان متوسط به تاکتیک ها می اندیشند و فرماندهان بزرگ به لجستیک »

 

 

نقل قول

ما هرچه به سمت تنوع تایپ برویم هر پهپاد، خلبان خاص خودش را می خواهد و نیازمند پشتیبانی قطعات است که در حوزه هوایی نگهداری و تعمیرات در عملیاتی بودن شما تاثیر بسزایی دارد.

 

هرچه این تنوع بالا می‌رود با توجه به اوضاع اقتصادی موجب می‌شود تا ما نتوانیم از قابلیت‌های عملیاتی به خوبی استفاده کنیم لذا ما از تنوع تایپ استقبال نمی‌کنیم. مهم این است که یک پهپاد بتواند ماموریت ما را انجام دهد. بالعکس سعی می‌کنیم پهپادهایی را که داریم در حوزه قطعه خوب پشتیبانی کنیم و از خلبانان خبره و با تجربه استفاده نمائیم و آنها را عملیاتی نگه داریم.

 

https://www.tasnimnews.com/fa/news/1399/02/08/2250700/گفتگوی-تفصیلی-با-فرمانده-پهپادی-نیروی-زمینی-سپاه-تست-زمینی-شاهد149-هفته-دفاع-مقدس-انجام-می-شود-رونمایی-از-پهپادهای-عمودپرواز-در-آینده-نزدیک

 

 

زمانی که فرمانده یگان پهپادی که غالبا پهپادهای سبک با فناوری ساده رو فرماندهی می کنه اینقدر از تنوع پهپادها دوری می کنه ، ببینید که اوضاع باید در نیروی هوایی به چه صورت باشه ...

 

نیروی هوایی ایران :

  • میراژ اف 1 ----- 9 فروند
  • چنگدو اف 7  ---- 17 فروند
  • میگ 29 آ ----- 20 فروند
  • سوخو 24 ---- 23 فروند
  • میگ 23/27 ---- 12 عدد
  •  و....

اصولا همین تنوع جنگنده های قدیمی که نیرو اصرار عجیبی بر عملیاتی نگه داشتنشون داره باعث شده که مثلا میگ 29 ها فقط در پایگاه تبریز باشند و امکان استفاده از اونها مثلا در پایگاه دزفول و جنوب کشور نباشه !!! یا میراژ اف 1 ها ، فقط در پایگاه مشهد زیر ساخت استفاده دارند و نمی شه مثلا در تهران ازشون بهره ای برد .

 

یا اف 4 ها فقط و فقط از پایگاه های بوشهر امکان پرواز دارند و نمی شه مثلا اونها رو برای شرایط خاص به پایگاه همدان یا دزفول منتقل کرد تا عملیات انجام دهند ( غالبا در عملیات علیه داعش از پایگاه های اصلی خودشون عملیات می کردند که هزینه ها رو به شدت بالا و اثر گذاری رو به شدت پائین آورد )

 

اگه نیرویی مثل سپاه از تنوع پهپادهایی که تکنلوژی پائینی دارند دوری می کنه و اعتقاد داره تنوع پهپادی هزینه ی آموزش خلبان و لجستیک رو بالا می بره و ارزش عملیاتی رو پائین میاره ، پس باید دید که نیروی هوایی ج.ا با چه چالش خود خواسته ای دست و پنجه نرم می کنه .حالا بحث پلان عملیاتی و ساخت سلاح و به روز رسانی جنگنده به کنار !!!

 

ترکیه فقط اف 16 داره ، ولی 300 تا داره و می تونه هر زمانی خواست از این جنگنده ها در تمامی پایگاه های هوایی استفاده کنه .

 

یک حدسی که بنده می زنم و انشاءالله درست نباشه اینه که خود مسئولین نیروی هوایی عمدا این کار رو کردند تا مثلا خلبانی که می ره مشهد ، بدونه که همیشه همون مشهد می مونه و نیازی به انتقال و رفتن به ماموریت مثلا در دزفول یا اهواز یا بوشهر نداشته باشه و بالعکس ... من احساس می کنم نیروی هوایی ما از وضع موجود داره سوء استفاده می کنند و در لوای نبود جنگنده ی جدید ، این باغ وحش رو به راه انداختن تا توجیهی برای مصرف بودجه و همچنین عملیات نکردن باهش ؛ چه اینکه نشانه هایی از این سوء استفاده اصرار بر کاربرد جنگنده های غربی در حالی که به خوبی می دونستند که توان خریدشون نیست ، مشهوده . ( بهانه ی بنی اسرائیلی آوردن )

فرماندهان نظامی بالادست تر باید هوشیار و زرنگ باشند و نگذارند بخشی از نیروها اینجوری سر کارشون بگذارند و بودجه رو هدر بدهند و در ازاش هیچ توان عملیاتی نداشته باشند .

 

اگه ما فقط 150 جنگنده با حداقل آمادگی عملیاتی داریم ، خب همون 150 رو فقط عملیاتی نگه داریم و دیگه هزینه ای برای 150 تای دیگه که عملا هیچ ارزش رزمی برای ما ندارند ، نپردازیم و به جاش با ذخیره ی بودجه یا همین جنگنده ها رو به روز کنیم ، یا به فکر ساخت جنگنده ی جدید باشیم ...

 

 

مثلا سود میراژ اف 1 برای ما چیه که سالانه براش بودجه خرج می کنیم !؟

ویرایش شده در توسط Ghalam
  • Upvote 4
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
8 minutes قبل , Ghalam گفت:

 

یک حدسی که بنده می زنم و انشاءالله درست نباشه اینه که خود مسئولین نیروی هوایی عمدا این کار رو کردند تا مثلا خلبانی که می ره مشهد ، بدونه که همیشه همون مشهد می مونه و نیازی به انتقال و رفتن به ماموریت مثلا در دزفول یا اهواز یا بوشهر نداره و بالعکس ...

من احساس می کنم نیروی هوایی ما از وضع موجود داره سوء استفاده می کنند

 

بسم ا..

این طور که می فرمایید نیست ، اگر چه صحبت کردن در این زمینه به معنای درج اطلاعاتی است که  نباید در فضای وب مطرح بشود . علی الحساب با این فرموده شما موافق نیستم . ضمن اینکه این را اطلاع باید داشت که بعد از انقلاب ، یک اشتباه مهلک ( و شاید عمدی ) صورت گرفت که مثلا پرسنل تانک اهل مشهد جمعی لشکر 92 زرهی که باید در خوزستان می موند را منتقل کردند به شهر خودش ( هرکسی در شهر خودش خدمت کند )  و این یکی از عواملی بود که وقتی عراق حمله کرد ، عملا" سازمان نظامی درستی وجود نداشت که جلوی عراق را بگیرد .. حالا این بحث مفصل هست 

 

 

12 minutes قبل , Ghalam گفت:

 

اینکه نشانه هایی از این سوء استفاده اصرار بر کاربرد جنگنده های غربی در حالی که به خوبی می دونستند که توان خریدشون نیست ، مشهوده . ( بهانه ی بنی اسرائیلی آوردن )

 

 

با این فرموده شما هم موافق نیستم ، پایه اصلی نیروی هوایی ما در سالهای میانه دهه 30 شمسی  با آموزش ، سازمان و تجهیزات آمریکایی شکل گرفت ( قبلش در زمان سپهبد گیلانشاه 1333-1332  ، همه این موارد بریتانیایی بود )  ولی به محض تحویل فرماندهی نیروی هوایی به سپهبد خاتم از 1337 ، همه سیستم به شیوه آمریکایی تبدیل شد  و تا الان و تا جایی که  خبردارم ، نیروی هوایی همچنان در برابر تبدیل سیستمش به شرقی ، مقاومت می کند ( شاید یکی از علتهای ایجاد معضل برای خرید همین باشد )  

وقتی ساختار سازمانی شما بیشتر از  60سال ، به یک شیوه معین عمل کرده ، یک جنگ را پشت سر گذاشته ، طبیعی هست که به دلایل مستدل و غیر مستدل ، تمایلی برای تغییر خودش ندارد ( همون صحبتی که همیشه دارم ، سازمان های نظامی گرایش شدیدی به محافظه کاری دارند ) 

 

 

Col__Hedayat_Gilanshah.jpg  220px-General_Mohamad_Kahatami_2.jpg

 

راست : سپهبد گیلانشاه ، چپ : سپهبد خاتمی 

 

19 minutes قبل , Ghalam گفت:

 

 

جناب MR9 معمولا یک جمله ای رو تکرار می کنند که فکر کنم فهواش می شه این : « فرماندهان متوسط به تاکتیک ها می اندیشند و فرماندهان بزرگ به لجستیک »

 

 

حالا تا جایی که یادم هست ، این را عرض نکرده بودم ، اصل صحبت بنده از ابتدا این بوده :

 

شما نگاه سیستم را تغییر بدید ، همه مسائل شامل سخت افزار ، آموزش ، کارامدی و ... حل میشود 

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
14 minutes قبل , Ghalam گفت:

 

 

جناب MR9 معمولا یک جمله ای رو تکرار می کنند که فکر کنم فهواش می شه این : « فرماندهان متوسط به تاکتیک ها می اندیشند و فرماندهان بزرگ به لجستیک »

 

 

 

 

زمانی که فرمانده یگان پهپادی که غالبا پهپادهای سبک با فناوری ساده رو فرماندهی می کنه اینقدر از تنوع پهپادها دوری می کنه ، ببینید که اوضاع باید در نیروی هوایی به چه صورت باشه ...

 

نیروی هوایی ایران :

  • میراژ اف 1 ----- 9 فروند
  • چنگدو اف 7  ---- 17 فروند
  • میگ 29 آ ----- 20 فروند
  • سوخو 24 ---- 23 فروند
  • میگ 23/27 ---- 12 عدد
  •  و....

اصولا همین تنوع جنگنده های قدیمی که نیرو اصرار عجیبی بر عملیاتی نگه داشتنشون داره باعث شده که مثلا میگ 29 ها فقط در پایگاه تبریز باشند و امکان استفاده از اونها مثلا در پایگاه دزفول و جنوب کشور نباشه !!! یا میراژ اف 1 ها ، فقط در پایگاه مشهد زیر ساخت استفاده دارند و نمی شه مثلا در تهران ازشون بهره ای برد .

 

یا اف 4 ها فقط و فقط از پایگاه های بوشهر امکان پرواز دارند و نمی شه مثلا اونها رو برای شرایط خاص به پایگاه همدان یا دزفول منتقل کرد تا عملیات انجام دهند ( غالبا در عملیات علیه داعش از پایگاه های اصلی خودشون عملیات می کردند که هزینه ها رو به شدت بالا برد و اثر گذاری رو به شدت پائین )

 

اگه نیرویی مثل سپاه از تنوع پهپادهایی که تکنلوژی پائینی دارند دوری می کنه و اعتقاد داره تنوع پهپادی هزینه ی آموزش خلبان و لجستیک رو بالا می بره و ارزش عملیاتی رو پائین میاره ، پس باید دید که نیروی هوایی ج.ا با چه چالش خود خواسته ای دست و پنجه نرم می کنه .

 

حالا بحث پلان عملیاتی و ساخت سلاح و به روز رسانی جنگنده به کنار !!!

 

ترکیه فقط اف 16 داره ، ولی 300 تا داره و می تونه هر زمانی خواست از این جنگنده ها در تمامی پایگاه های هوایی استفاده کنه .

 

یک حدسی که بنده می زنم و انشاءالله درست نباشه اینه که خود مسئولین نیروی هوایی عمدا این کار رو کردند تا مثلا خلبانی که می ره مشهد ، بدونه که همیشه همون مشهد می مونه و نیازی به انتقال و رفتن به ماموریت مثلا در دزفول یا اهواز یا بوشهر نداره و بالعکس ...

من احساس می کنم نیروی هوایی ما از وضع موجود داره سوء استفاده می کنند چه اینکه نشانه هایی از این سوء استفاده اصرار بر کاربرد جنگنده های غربی در حالی که به خوبی می دونستند که توان خریدشون نیست ، مشهوده . ( بهانه ی بنی اسرائیلی آوردن )

فرماندهان نظامی بالادست تر باید هوشیار و زرنگ باشند و نگذارند بخشی از نیروها اینجوری سر کارشون بگذارند و بودجه رو هدر بدهند و در ازاش هیچ توان عملیاتی نداشته باشند .

 

اطلاعات اولیه خوبی اوردی ولی ایراد رو گفتی ولی چرایی داستان فکر نکنم بحث سواستفاده باشه 

بیشتر بحث محدودیت و سو مدیریت هست 

 

محدودیت در خرید که باعث میشه هرچی جنگنده داریم رو مجبور باشیم حفظ کنیم و سرپا نگه داریم

سو مدیریت که باعث شده خرید ها متفاوت و بدون در نظر گرفتن لجستیک باشه ، مثالش هم همون داستان خرید از گورباچف هست 

 

البته کار نیروهای متخصص روی جنگنده های متفاوت تجاربی زیادی رو ایجاد کرده است که باید دید مستند شده است یا خیر 

ولی سیستم ایونیک، کنترل و موشک های این جنگنده ها تا حد ممکن یک سان سازی شده است ولی قطعات موتوری خودش دردسر هست 

 

البته من مسیری رو حدس می زنم که شاید بد هم نیست

تجهیز و نوسازی جنگنده و ارسال و فروش اون به متحدین خودمون در منطقه و بعد جایگزینی با جنگنده های تولیدی و یا خریداری شده جدید 

برای مثال درصورت تولید جنگنده کوثر (اف 5) ، جنگنده برتری هوایی (تولید اف 14) یا خرید سوخو بخش زیادی از جنگنده های متفرقه میتونن آپگرید و به متحدین در عراق و یا سوریه و حتی یمن یا افریقا واگذار و فروخته بشن 

بویژه که سوریه و عراق هر دو با این جنگنده ها تطابق دارند 

 

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.