امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

6 hours قبل , worior گفت:

769 میلیون دلار برای تنها 1 فروند اف 35 و بابت خرید 52 فروند 40 میلیارد دلار به آمریکایی ها تقدیم کردند!

این مبلغ بودجه 40 سال وزارت دفاع ایران هست.

 

و با خرید یک فروند اف 35 میتونیم دست کم 700 موشک سومار بسازیم. 

 

 

ببینید باید و حتما ما در ایران حداقل حدود 120 فروند مثلا سوخو 30 sm داشته باشیم تا زنجیره ی دفاعی ما تکمیل باشه 

 

این جنگنده ها همه کاره هستند و کارهای زیادی که با موشک نمیشه انجام داد را برای ما انجام میدهند مثل گشت زنی هوایی  و ایجاد مزاحمت برای جنگنده های دشمن و هم برای دفاع و هم برای حملات هوایی و زمینی و دریایی کاربرد دارند. 

 

کار خوبی هست که روی موشک و شهرهای موشکلی سرمایه گذاری بشود و بازدارندگی خیلی خوبی ایجاد میکنه ولی در یک جنگ همه جانبه بدون جنگنده فضای نفوذ زیادی به دشمن خواهیم داد و دستمان در حمله هم کوتاه تر خواهد بود

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
5 hours قبل , worior گفت:

وجود یک زیرساخت عظیم از صنایع هوایی وابسته به بودجه دولتی، با حجم اشتغال بسیار بالا.

وجود یه نیروی هوایی بسیار بسیار بزرگ و فرسوده، که بالاخره باید به شکلی بروزرسانی بشه بازهم با بودجه دولتی! یا همون مالیات دهنده. 

 

حاجی به نظرم اینا مشکل ما هم هست.

ما هم نیروی هوایی نسبتا بزرگ و بسیار فرسوده ای داریم با کلی زیر ساخت و صنایع وابسته، 13 تا(؟؟) پایگاه شکاری بی سروته و هزاران کارمند و سرباز ... اینا که با پشم اداره نمیشن ، کلی پول میخواد. این همه هزینه نیرویی میکنیم که روز واقعه به کارمون نمیاد.

2 تا اف 7 اینجا 4 تا میراژ اونجا یه مشت فانوم اینور چارتا اونور.

این مسخره بازی رو نباید یه طوری جمعش کرد؟

 

 

  • Upvote 3
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در سال های اخیر سرمایه گذاری زیادی در حوزه پهپادی، پدافندی و دریایی شده، بنظر میرسه افزایش قدرت موشکی برای ایجاد بازدارندگی در برابر تهدیدات موجود باشه تا فرصت برای حرکت در سایر حوزه ها به خصوص هوایی و دریایی ایجاد بشه.

دست یابی به فناوری های پیچیده هوایی موضوعی نیست که در کوتاه مدت و حتی میان مدت رخ بده (تجربه نشان داده خوداتکایی شرط اساسی در تامین امنیت پایدار هست هرچند می توان از کمک بقیه هم استفاده کرد اما محصولات باید طراحی و ساخته خودمان باشند)، حرکتی که ما در سال های اخیر شروع کردیم و مسیر خوبی هم داریم طی می کنیم (تلاش برای دستیابی به پیشرانه های مناسب)، افزایش قدرت موشکی برای خرید زمان به ثمر نشستن بقیه تلاش ها لازم هست.

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 hour قبل , shafaghi گفت:

البته مبلغ زیادی هست منتهی شرایط متفاوت هست و این رو باید در نظر گرفت که این توانایی خرید موشک هم برای نروژ وجود داشته و بنابر شرایطشون اقدام به خرید کردن.

یه مسله ای که مطرح هست بررسی کیفیت رزم هوایی نروژ هست که باید صورت بگیره ...

نکته دوم مشمول زمان شدن تجهیزات هست که دو عامل را سبب میشه یکی اینکه تکنولوژی روز رو خریداری کردین و دیگری با توجه به تغییر نسل جنگنده ها ساخت و نگهداریشون میتونه در آینده مقرون بصرفه بشه ...

 

1 ساعت پیش, mehdipersian گفت:

ببینید باید و حتما ما در ایران حداقل حدود 120 فروند مثلا سوخو 30 sm داشته باشیم تا زنجیره ی دفاعی ما تکمیل باشه 

این جنگنده ها همه کاره هستند و کارهای زیادی که با موشک نمیشه انجام داد را برای ما انجام میدهند مثل گشت زنی هوایی  و ایجاد مزاحمت برای جنگنده های دشمن و هم برای دفاع و هم برای حملات هوایی و زمینی و دریایی کاربرد دارند. 

کار خوبی هست که روی موشک و شهرهای موشکلی سرمایه گذاری بشود و بازدارندگی خیلی خوبی ایجاد میکنه ولی در یک جنگ همه جانبه بدون جنگنده فضای نفوذ زیادی به دشمن خواهیم داد و دستمان در حمله هم کوتاه تر خواهد بود

 

 

یه نکته رو فقط در نظر بگیرید بعنوان کسی که بودجه محدودی داره و نیاز های زیاد؛

 

- شما با رقمی در حدود 6 میلیارد دلار؛

 

ترجیح میدید 120 فروند سوخوی 30 بخرید با فرض هر فروند هزینه تمام شده 50 میلیون دلار(که البته به ما گرانتر میدهند و این قیمت برای هند و چین در 2011 بوده)

 

یا اینکه در ساخت ترکیبی از:

چند ماهواره های نظامی اینفرارد و SAR، برنامه ای با حجم حدود 1 میلیارد دلار

حدود 2 هزار موشک کروز و بالستیک، حدود 1 میلیارد دلار

حدود 2500 هایپرسونیک با برد 750 کیلومتر به محاسبه کاخ سفید هر موشک 200هزار دلار! میشود 500میلیون دلار

100 فروند ICBM در حد DF21؛ حدود 2.5 میلیارد دلار

4 فروند زیردریایی در سطح کیلو؛ 1 میلیارد دلار...

 

هزینه کنید؟!

 

 

 

13 minutes قبل , BarraGe گفت:

 

حاجی به نظرم اینا مشکل ما هم هست.

ما هم نیروی هوایی نسبتا بزرگ و بسیار فرسوده ای داریم با کلی زیر ساخت و صنایع وابسته، 13 تا(؟؟) پایگاه شکاری بی سروته و هزاران کارمند و سرباز ... اینا که با پشم اداره نمیشن ، کلی پول میخواد. این همه هزینه نیرویی میکنیم که روز واقعه به کارمون نمیاد.

2 تا اف 7 اینجا 4 تا میراژ اونجا یه مشت فانوم اینور چارتا اونور.

این مسخره بازی رو نباید یه طوری جمعش کرد؟

 

 

 

 

وقتی تهدید دارید، راهبرد دارید و بودجه محدود کسی به جمع کردن مسخره بازی فکر نمیکنه!.

 

 

 

  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

قرار نیست ما به سمت این خود محدود کردن بریم. اگه پول بودجه به طرق مختلف هدر نره، میشه پول بیشتری در جنبه نظامی خرج کرد. هرچه پول بیشتر بدی بیشتر اش میخوری همچنانکه در نیروی هوایی ما هنوز چشممون به اف 14 ایه که بیشتر از 40 ساله به خدمت گرفتیمش ولی چون زمان خودش جنگنده تاپ بوده در ترکیب با پدافند هوایی هنوز هم در تامین امنیت هوایی ما کاربردهایی داره.

موشک خیلی خوبی ها داره و یکی از عناصر مهم در بازدارندگیه ولی برای مقابله با کشورهای منطقه خوبه تا تهدیدهای فرامنطقه ای که با نیروی هوایی، ناو و زیر دریایی میتونن وارد حریم ما بشن ، میتونیم از طریق نبرد نامتقارن با این کشورها درگیر شیم به نظرم نه و برای کشوندن بازی به زمین اونها علاوه بر بمب و موشک و راکت نیاز به حامل های مناسبی داره که هواپیما، زیر دریایی یا ناون. با کامیون که نمیشه به اروپا یا ایالات متحده مهمات برد. ما در سالهای دفاع مقدس از ناحیه نداشتن موشک ضربه خوردیم و این لطمه فکر کنم قضاوت و دید مارو کمی تحت تاثیر قرار داده. موشک نمیتونه جای نیروی هوایی، دریایی و زمین رو بگیره.

جدای از موارد یاد شده هیچ فرد عاقلی تمام تخم مرغ هاشو در یک سبد نمی چینه، فردا روزی اگر نیروی موشکی ما کنترل شد وسیله ی دیگری برای اعلام اراده خواهیم داشت؟ در این مواقع نیروی هوایی یا دریایی گزینه های خیلی خوبی برای ما هستد.

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
27 minutes قبل , worior گفت:

 

 

 

یه نکته رو فقط در نظر بگیرید بعنوان کسی که بودجه محدودی داره و نیاز های زیاد؛

 

- شما با رقمی در حدود 6 میلیارد دلار؛

 

ترجیح میدید 120 فروند سوخوی 30 بخرید با فرض هر فروند هزینه تمام شده 50 میلیون دلار(که البته به ما گرانتر میدهند و این قیمت برای هند و چین در 2011 بوده)

 

یا اینکه در ساخت ترکیبی از:

چند ماهواره های نظامی اینفرارد و SAR، برنامه ای با حجم حدود 1 میلیارد دلار

حدود 2 هزار موشک کروز و بالستیک، حدود 1 میلیارد دلار

حدود 2500 هایپرسونیک با برد 750 کیلومتر به محاسبه کاخ سفید هر موشک 200هزار دلار! میشود 500میلیون دلار

100 فروند ICBM در حد DF21؛ حدود 2.5 میلیارد دلار

4 فروند زیردریایی در سطح کیلو؛ 1 میلیارد دلار...

 

هزینه کنید؟!

 

 

 

 

 

وقتی تهدید دارید، راهبرد دارید و بودجه محدود کسی به جمع کردن مسخره بازی فکر نمیکنه!.

 

 

 

برادر من! اگر برتری هوایی نداشته باشید که اصلا” سوخوی ۲۲ مورد اشاره شما توانایی پرواز از زمین نخواهد داشت که بخواهد بیاید و موشک کروز پرتاب کند. از همه مهم‌تر، باختن روحیه  مردم و سربازان تحت برتری هوایی دشمن است (هر لحظه آژیر خطر، صدای انفجار، سلاحهای ضدهوایی، و شکسته شدن دیوار صوتی) که همواره از نخستین جنگ جهانی تاکنون ادامه داشته و زمینه را برای تسلیم و خفت کشور فراهم می کند. با نداشتن برتری هوایی پشت جبهه به سرعت از بین می رود !

  • Upvote 3
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
32 minutes قبل , worior گفت:

 

 

یه نکته رو فقط در نظر بگیرید بعنوان کسی که بودجه محدودی داره و نیاز های زیاد؛

 

- شما با رقمی در حدود 6 میلیارد دلار؛

 

ترجیح میدید 120 فروند سوخوی 30 بخرید با فرض هر فروند هزینه تمام شده 50 میلیون دلار(که البته به ما گرانتر میدهند و این قیمت برای هند و چین در 2011 بوده)

 

یا اینکه در ساخت ترکیبی از:

چند ماهواره های نظامی اینفرارد و SAR، برنامه ای با حجم حدود 1 میلیارد دلار

حدود 2 هزار موشک کروز و بالستیک، حدود 1 میلیارد دلار

حدود 2500 هایپرسونیک با برد 750 کیلومتر به محاسبه کاخ سفید هر موشک 200هزار دلار! میشود 500میلیون دلار

100 فروند ICBM در حد DF21؛ حدود 2.5 میلیارد دلار

4 فروند زیردریایی در سطح کیلو؛ 1 میلیارد دلار...

 

هزینه کنید؟!

 

  فقط بحث بودجه مطرح نیست ، خوب شرط زمان هم هست دسترسی به هر کدوم از دو قسم با توجه به تهدید سریع صورت بگیره... الویت میشه. دوم سوای عمر بالای ناوگان ... هزینه ی  اورهال و عملیاتی در شرایط به شدت افزایشی میشه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
56 minutes قبل , BarraGe گفت:

 

حاجی به نظرم اینا مشکل ما هم هست.

ما هم نیروی هوایی نسبتا بزرگ و بسیار فرسوده ای داریم با کلی زیر ساخت و صنایع وابسته، 13 تا(؟؟) پایگاه شکاری بی سروته و هزاران کارمند و سرباز ... اینا که با پشم اداره نمیشن ، کلی پول میخواد. این همه هزینه نیرویی میکنیم که روز واقعه به کارمون نمیاد.

2 تا اف 7 اینجا 4 تا میراژ اونجا یه مشت فانوم اینور چارتا اونور.

این مسخره بازی رو نباید یه طوری جمعش کرد؟

 

 

با چی جمعش کرد؟ باید آلترناتیوی باشه. فعلا همه منتظرن بساط تحریم تسلیحاتی برچیده بشه تا بشه بدنبال سوخو 30، سوخو 35، میگ 35، جی 10 یا جی 31 و... بود، اونهم بشرطی بودجه ای براش باشه. در غیر این صورت فردا روزی اگر با تهدید مواجه شیم باید با خواهش و تمنا و هزینه زیاد بریم سراغ جنگنده هایی نظیر همینا که فرمایش کردید مثل روزای آخر جنگ که از نظر کمیت جنگنده و تجهیزات به مشکل اساسی برخورده بودیم و از هواپیمای سمپاش هم نمی گذشتیم.

ویرایش شده در توسط aminf14
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
25 minutes قبل , Brave_Heart گفت:

برادر من! اگر برتری هوایی نداشته باشید که اصلا” سوخوی ۲۲ مورد اشاره شما توانایی پرواز از زمین نخواهد داشت که بخواهد بیاید و موشک کروز پرتاب کند. از همه مهم‌تر، باختن روحیه  مردم و سربازان تحت برتری هوایی دشمن است (هر لحظه آژیر خطر، صدای انفجار، سلاحهای ضدهوایی، و شکسته شدن دیوار صوتی) که همواره از نخستین جنگ جهانی تاکنون ادامه داشته و زمینه را برای تسلیم و خفت کشور فراهم می کند. با نداشتن برتری هوایی پشت جبهه به سرعت از بین می رود !

 

شما یه طوری صحبت میکنی که انگار سوخوی 22 روی زمین منهدم میشه اما سوخوی 35 نه! و همیشه تو هواست.

حرف بنده مشابه منطوق شماست با این تفاوت که میگم حتی با داشتن نسل 5 هم برتری هوایی محقق نمیشه؛

چرا که اف 35 میاد و از 300 تا 1500 کیلومتری تعداد معدود جنگنده های ما رو روی زمین میزنه! چه فرقی میکنه که چی باشه؟ حالا هر چقدر دفاع هوایی و پدافند قدرتمندی داشته باشی اصلا تو رنجی قرار نمیگیره که بخواد در برابر دشمن اقدامی بکنه، هر دو چه دفاع هوایی و چه پدافند زمین پایه باید با موشک ها روبرو بشن نه حامل ها. هزار بار!

 

اونم چه موشک هایی ؟

3 تا 8 ماخ سرعت، بدون قابلیت دیده شدن و فرصت رهگیری با دفاع هوایی! شاید پدافند نقطه ای بتونه کاری بکنه،...

 

 

P1090471-copie.jpg

 

MBDA_perseus_missile_FCASW.jpg

 

 

 

 

 

  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
18 minutes قبل , shafaghi گفت:

  فقط بحث بودجه مطرح نیست ، خوب شرط زمان هم هست دسترسی به هر کدوم از دو قسم با توجه به تهدید سریع صورت بگیره... الویت میشه. دوم سوای عمر بالای ناوگان ... هزینه ی  اورهال و عملیاتی در شرایط به شدت افزایشی میشه.

 

15 minutes قبل , aminf14 گفت:

با چی جمعش کرد؟ باید آلترناتیوی باشه. فعلا همه منتظرن بساط تحریم تسلیحاتی برچیده بشه تا بشه بدنبال سوخو 30، سوخو 35، میگ 35، جی 10 یا جی 31 و... بود، اونهم بشرطی بودجه ای براش باشه. در غیر این صورت فردا روزی اگر با تهدید مواجه شیم باید با خواهش و تمنا و همینه زیاد بریم سراغ جنگنده هایی نظیر همینا که فرمایش کردید مثل روزای آخر جنگ که از نظر کمیت جنگنده و تجهیزات به مشکل اساسی برخورده بودیم و از هواپیمای سمپاش هم نمی گذشتیم.

 

 

بقول مرحوم مطهری؛ بیدار نمایید که در خواب نماند..

حتی هزینه کردن زیاد برای پدافند هم غیر معقول هست وقتی سفارش های موشک های آینده با نرخ ده هزار در هر نسخه باشه...

 

840_472_matched__pt8ol6_IMG4003.jpeg

 

  • Like 1
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, worior گفت:

بقول مرحوم مطهری؛ بیدار نمایید که در خواب نماند.. حتی هزینه کردن زیاد برای پدافند هم غیر معقول هست وقتی سفارش های موشک های آینده با نرخ ده هزار در هر نسخه باشه...

 

کلا نظامی گری بدون هزینه کردن بالا، داشتن تمرکز و آموزش مداوم نمیتونه چندان مثمر ثمر باشه. وقتی در زمینه در نظامی گری به دانش سطح بالایی برسی در کنار هزینه بالایی که میکنی، بازار بین المللی که داری هزینه هات رو پوشش میده. خود ساخت نسخه های زیاد از یک مورد از مهمات یا ادوات نظامی هزینه اون رو پایین میاره.

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, worior گفت:

وقتی تهدید دارید، راهبرد دارید و بودجه محدود کسی به جمع کردن مسخره بازی فکر نمیکنه!.

وقتی جمع کردن مسخره بازی برای صرفه جویی تو همون بودجه محدود باشه چی؟

فکر میکنم چیزی حدود 250 تا جنگنده برامون مونده که با احتساب آمادگی 50 درصدی ، حدودا 120 فروند جنگنده آماده داریم.

فرض کنیم بدون اینکه به بودجه موشک و ماهواره و... دست بزنیم، 100 فروند خرید خارجی داشته باشیم (با تهاتر کالا یا پول بلوکه شده یا هرچی) یه تعدادی از جنگنده های قدیمی رو هم با بروزرسانی نگه داریم، با امادگی 60 تا 70 درصدی (جنگنده های ما الان نو و سرحالن) بازم چیزی حدود 120 تا 150 فروند جنگنده آماده در اختیار داریم با این تفاوت که بسیار کارآمد تر هستند و هزینه تعمیر و نگه داری هم یا کمتر شده یا در حداکثر مثل قبل ، چون جنگنده ها نو هستند و تنوع ناوگان کمتر شده...

 

نقل قول

چرا که اف 35 میاد و از 300 تا 1500 کیلومتری تعداد معدود جنگنده های ما رو روی زمین میزنه! چه فرقی میکنه که چی باشه؟ حالا هر چقدر دفاع هوایی و پدافند قدرتمندی داشته باشی اصلا تو رنجی قرار نمیگیره که بخواد در برابر دشمن اقدامی بکنه، هر دو چه دفاع هوایی و چه پدافند زمین پایه باید با موشک ها روبرو بشن نه حامل ها. هزار بار! 

 

300 تا 1500 کیلومتر بردی نیست!! برای کشور پهناور و بی سرو تهی مثل ایران. بازم باید خیلی بیان نزدیک تا پایگاه های عمقی ما رو بزنن

برا پدافند هم دست ما خیلی بسته نیست ، پدافند غیر عامل ، پایگاه های زیرزمینی ، بانکر های تقویت شده ، پدافند نقطه ای ، تروفی بانکر!! ، مین های پرنده و...

ویرایش شده در توسط BarraGe
  • Upvote 1
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
15 minutes قبل , worior گفت:

 

حتی هزینه کردن زیاد برای پدافند هم غیر معقول هست وقتی سفارش های موشک های آینده با نرخ ده هزار در هر نسخه باشه...

 زمانی که دامنه ی جنگ گسترش پیدا کنه نقش نیروی هوایی مشخص میشه ... بازدارندگی موشکی کفایت اون زمان را نمی کنه .. در ثانی یک ناوگان سر پا با تجهیز ات موشکی با برد مناسب عملیاتی تر هست. 

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
10 minutes قبل , BarraGe گفت:

وقتی جمع کردن مسخره بازی برای صرفه جویی تو همون بودجه محدود باشه چی؟

 

میشه همین سالی 3 فروند آذرخش یا همون صاعقه یا همون کوثر و یا همون جنگنده اف 5 مانند بعدی...

 

 

11 minutes قبل , BarraGe گفت:

فرض کنیم بدون اینکه به بودجه موشک و ماهواره و... دست بزنیم، 100 فروند خرید خارجی داشته باشیم (با تهاتر کالا یا پول بلوکه شده یا هرچی) یه تعدادی از جنگنده های قدیمی رو هم با بروزرسانی نگه داریم، با امادگی 60 تا 70 درصدی (جنگنده های ما الان نو و سرحالن) بازم چیزی حدود 120 تا 150 فروند جنگنده آماده در اختیار داریم با این تفاوت که بسیار کارآمد تر هستند و هزینه تعمیر و نگه داری هم یا کمتر شده یا در حداکثر مثل قبل ، چون جنگنده ها نو هستند و تنوع ناوگان کمتر شده...

 

کسی به ما جنگنده نمیده، شده پولش رو بدن که چیزی گیرما نیاد این کار رو میکنند، چند بار هم در دنیا این اتفاق افتاده که کشوری جنگنده سفارش بده و قرارداد بسادگی لغو بشه و خود اون ارتش جنگنده ها رو ملحق کنه یا به دیگری بده. راهی جز ساختن نمیمونه و هر قراردادی هم که صداش رو بشنوید در نهایت بی سرانجام خواهد بود. که در پست های قبلی عرض کردم، تنها راه ساختن سالی 30 تال 40 فروند جنگنده مثلا همین کوثر با بودجه بسیار هنگفت هست تا ما بالاخره جنگنده ساز بشیم و عادت کنیم به این کار.

این رو بدونید که ساخت جنگنده داخلی باید روی تیراژ بالای 400 فروند باشه تا بصرفه بیاد! حالا 400 فروند کوثر رو بگذاریم کجا نمیدونم!! از اول ایده خوبی برای تولید انتخاب نکردیم.

15 minutes قبل , BarraGe گفت:

300 تا 1500 کیلومتر بردی نیست!! برای کشور پهناور و بی سرو تهی مثل ایران. بازم باید خیلی بیان نزدیک تا پایگاه های عمقی ما رو بزنن

برا پدافند هم دست ما خیلی بسته نیست ، پدافند غیر عامل ، پایگاه های زیرزمینی ، بانکر های تقویت شده ، پدافند نقطه ای ، تروفی بانکر!! ، مین های پرنده و...

 

کافیه تا همه پدافند ها رو بزنن، همه سایت های مهم رو بزنن و به اهدافشون برسن. بخصوص گرفتن گلوگاه های کشور مثل بندرگاه ها و تحمیل هزینه های سنگین به زیرساخت های صنعت و کشاورزی.

 

2 minutes قبل , shafaghi گفت:

 زمانی که دامنه ی جنگ گسترش پیدا کنه نقش نیروی هوایی مشخص میشه ... بازدارندگی موشکی کفایت اون زمان را نمی کنه .. در ثانی یک ناوگان سر پا با تجهیز ات موشکی با برد مناسب عملیاتی تر هست. 

دشمن شما اولین کاری که میکنه زدن پدافند و نیروی هوایی هست، بعد میره سراغ موشکی، چون بجز سایتهای ثابت باقی رو نمیدونه کجا هستن و باید پیداشون کنه.

 

 

 

حالا سوخوی 35 هم خریدید، اونم با رادار irbis/e که به کسی نمیدن، و تهش میتونه اف 35 رو از 90 کیلومتری پیدا کنه، و وقتی پیداش کرد باید از موشکی که زودتر به سمتش اومده رها بشه کجا رو میخواهید بگیرید؟!

  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

دشمنان فقط اف 35 یا اف 22 ندارن، اف 15 و اف 16 و اف 18 و خیلی جنگنده ها دارن و در مقابل اونها سوخو 30 و 35 کارایی داره. تازه فعلا تجربه عملیاتی چندانی برای اف 35 یا 22 وجود نداره که بشه ادعای شکست ناپذیری شونو داشت. خود اف 4 انگار وقتی وارد کارزار شد فکر نمی کردن نیازی به توپ داشته باشه ولی تجربه عملیاتی نشون داد که این حرف اشتباهه. یا در اف 14 ، جهش قابل ملاحظه در تکنولوژی  و دانش ساخت اف 14 سبب شده بود این رهگیر قدرتمند چندین سال از رقبا جلوتر باشه ولی میراژ اف 1 با استفاده از ضعف های اف 14 و موشک های هوا به هوای مرگبار خودش  این جنگنده رهگیر افسانه ای را  گاها ساندویچ و سرنگون می کردند.

 

در ثانی دوستان جواب این سوال رو ندادند که موشک می تونه جای بقیه عناصر اعم از نیروی هوایی، دریایی یا ... رو بگیره؟ به نظر بنده نه و تجربه جنگ یمن این امر رو به اثبات رساند. هوش و قدرت اونها در جنگ چریکی یه چیزیه و شخم زده شدن شهرهای یمن توسط جنگنده های اف 15 چیز دیگه ایه. اگه یمن سوخو 30 یا سوخو 35 داشت رژیم سعودی می تونست در آسمان یمن اینطور جولان بده؟ البته وجود جنگنده به خودی خود کافی نیست و دانش استفاده و نقشه های کارا در به کار بردن اونها هم مهمه. یمن که موشک داره چرا نمی تونه پایگاه عربستانی رو بزنه؟ ولی اگه تجربه ای به مانند استفاده از اف 14  یا حمله به اچ 3 در این برد وجود داشت اینطور اف 15 های عربستانی با خیال راحت به کارشون می پرداختند؟

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.