امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

2 minutes قبل , aminf14 گفت:

دشمنان فقط اف 35 یا اف 22 ندارن، اف 15 و اف 16 و اف 18 و خیلی جنگنده ها دارن و در مقابل اونها سوخو 30 و 35 کارایی داره. تازه فعلا تجربه عملیاتی چندانی برای اف 35 یا 22 وجود نداره که بشه ادعای شکست ناپذیری شونو داشت. خود اف 4 انگار وقتی وارد کارزار شد فکر نمی کردن نیازی به توپ داشته باشه ولی تجربه عملیاتی نشون داد که این حرف اشتباهه. یا در اف 14 ، جهش قابل ملاحظه در تکنولوژی  و دانش ساخت اف 14 سبب شده بود این رهگیر قدرتمند چندین سال از رقبا جلوتر باشه ولی میراژ اف 1 با استفاده از ضعف های اف 14 و موشک های هوا به هوای مرگبار خودش  این جنگنده رهگیر افسانه ای را  گاها ساندویچ و سرنگون می کردند.

 

 

چرا متن ها رو بدرستی نمیخونید؟! و اینکه چرا قیمه ها رو میریزید تو ماستا؟ 

 

من میگم جنگنده های کنونی صرفا یک حامل هست برای موشک هستند، هزارو یک بار! و شما با جنگنده های دشمن روبرو نمیشید تا زمانی که نیروی هوایی و پدافند موشکیتون رو کامل و عمدتا روی زمین ازتون گرفته باشند. الان اف 16 سوفای اسراییلی چه نکته ای داره که پدافند های سوری تا الان نتونسته اند یدونه اش رو تو هوا بزنن؟ خیلی واضحه، اصلا تو رنج پدافند قرار نمگیره و وقتی این چنین هست دیگه هیچ فرقی بین سوخوی 22 و اف 16 نیست.

  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, worior گفت:

چرا متن ها رو بدرستی نمیخونید؟! و اینکه چرا قیمه ها رو میریزید تو ماستا؟  من میگم جنگنده های کنونی صرفا یک حامل هست برای موشک هستند، هزارو یک بار! و شما با جنگنده های دشمن روبرو نمیشید تا زمانی که نیروی هوایی و پدافند موشکیتون رو کامل و عمدتا روی زمین ازتون گرفته باشند. الان اف 16 سوفای اسراییلی چه نکته ای داره که پدافند های سوری تا الان نتونسته اند یدونه اش رو تو هوا بزنن؟ خیلی واضحه، اصلا تو رنج پدافند قرار نمگیره و وقتی این چنین هست دیگه هیچ فرقی بین سوخوی 22 و اف 16 نیست.

شما بگو یک میلیون بار برادر گرامی. هدف شما کشوری در قاره آمریکا باشه بدون این حامل چطور می خواهید با اونجا برسید؟

ماموریت یک هواپیما فقط بمب افکن بودن نیست. گشت هوایی، شناسایی، شنود، سرکوب پدافند، تامین امنیت هوایی  و کاربرد به عنوان یک رادار پیش اخطار هم هست

در کاربرد خود موشک چه چیزی لازمه؟ باید پهپادی باشه منطقه مورد نظر رو شناسایی کنه؟ باید سیستم موقعیت یابی باشه که بتونیم موقعیت سلاحمون رو در هر لحظه و در مسیر رسیدن به هدف پایش کنیم.

این مواردی که شما می فرمایید در زمانیه که یک طرف فاقد نیروی هوایی خوبی باشه ولی اگه ما هم نیروی هوایی مجهزی داشته باشیم می تونیم با تله گذاری هواپیماهای دشمنو به دام بندازیم یا حتی با حمله به منافع ما پایگاه مبدا رو بمباران کنیم.

مورد بعدی اینکه عرض کردم دانش و نقشه درست برای استفاده از یک سلاح هم مهمه و سوریه نشون داده در موارد مختلفی از ای بابت نمره کمی رو می گیره چه شکار میگ 25 های سوری توسط اف 15 های اسرائیلی و چه سرکوب پدافند سوری در دره بقاع 

 

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 minute قبل , aminf14 گفت:

شما بگو یک میلیون بار برادر گرامی. هدف شما کشوری در قاره آمریکا باشه بدون این حامل چطور می خواهید با اونجا برسید؟

ماموریت یک هواپیما فقط بمب افکن بودن نیست. گشت هوایی، شناسایی، شنود، سرکوب پدافند، تامین امنیت هوایی  و کاربرد به عنوان یک رادار پیش اخطار هم هست

 در کاربرد خود موشک چه چیزی لازمه؟ باید پهپادی باشه منطقه مورد نظر رو شناسایی کنه؟ باید سیستم موقعیت یابی باشه که بتونیم موقعیت سلاحمون رو در هر لحظه و در مسیر رسیدن به هدف پایش کنیم.

این مواردی که شما می فرمایید در زمانیه که یک طرف فاقد نیروی هوایی خوبی باشه ولی اگه ما هم نیروی هوایی مجهزی داشته باشیم می تونیم با تله گذاری هواپیماهای دشمنو به دام بندازیم یا حتی با حمله به منافع ما پایگاه مبدا رو بمباران کنیم.

مورد بعدی اینکه عرض کردم دانش و نقشه درست برای استفاده از یک سلاح هم مهمه و سوریه نشون داده در موارد مختلفی از ای بابت نمره کمی رو می گیره چه شکار میگ 25 های سوری توسط اف 15 های اسرائیلی و چه سرکوب پدافند سوری در دره بقاع 

 

 

پست های قبلی رو مطالعه بفرمایید، بخصوص اونجا که بین خرید جنگنده جدید و یا سایر انتخابها مقایسه کردم.

 

http://www.military.ir/forums/topic/30388-اخبار-دفاعی-جمهوری-اسلامی-ایران-ii/?do=findComment&comment=535934

 

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, worior گفت:

پست های قبلی رو مطالعه بفرمایید، بخصوص اونجا که بین خرید جنگنده جدید و یا سایر انتخابها مقایسه کردم. http://www.military.ir/forums/topic/30388-اخبار-دفاعی-جمهوری-اسلامی-ایران-ii/?do=findComment&comment=535934

 

از اولین پست رو خوندم. فرمایش شما متین، ولی به قول بازاری ها ویترین توانایی یک کشور باید جنسش از همه نظر جور باشه. دنیا دنیای احتمالاته و کسی نمی تونه بگه دنیای فردا دنیای فلان است یا بهمان. باید از همه نظر قوی بود تا از اون مسیر لطمه نخوریم.

  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, aminf14 گفت:

از اولین پست رو خوندم. فرمایش شما متین، ولی به قول بازاری ها ویترین توانایی یک کشور باید جنسش از همه نظر جور باشه. دنیا دنیای احتمالاته و کسی نمی تونه بگه دنیای فردا دنیای فلان است یا بهمان. باید از همه نظر قوی بود تا از اون مسیر لطمه نخوریم.

 

 

من پیشنهادم این بود که بریم سراغ سنسورهای فضایی، به همه جای دنیا دسترسی کشف و شناسایی 24 ساعته پیدا کنیم که از هزار جنگنده و آواکس مهمتر هست، بعد دیگه همه کارها رو با موشک میتونیم انجام بدیم، چه از سوخوی 22 پرتابشون کنیم چه از 35 و از زیر زمین...

  • Like 1
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, worior گفت:

من پیشنهادم این بود که بریم سراغ سنسورهای فضایی، به همه جای دنیا دسترسی کشف و شناسایی 24 ساعته پیدا کنیم که از هزار جنگنده و آواکس مهمتر هست، بعد دیگه همه کارها رو با موشک میتونیم انجام بدیم، چه از سوخوی 22 پرتابشون کنیم چه از 35 و از زیر زمین...

مورد قابل تاملیه

البته فرق هست بین سوخو 22 و اف 35. از نظر بقا پذیری در عملیات، مانور پذیری، پنهانکاری، استفاده از هوش مصنوعی و به اشتراک گذاری اطلاعات عملیات یا توانایی حمله شبکه ای، اخلال در رادارها چیزی نیست که از سوخو 22 بر بیاد

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 hour قبل , worior گفت:

 

 

 

یه نکته رو فقط در نظر بگیرید بعنوان کسی که بودجه محدودی داره و نیاز های زیاد؛

 

- شما با رقمی در حدود 6 میلیارد دلار؛

 

ترجیح میدید 120 فروند سوخوی 30 بخرید با فرض هر فروند هزینه تمام شده 50 میلیون دلار(که البته به ما گرانتر میدهند و این قیمت برای هند و چین در 2011 بوده)

 

یا اینکه در ساخت ترکیبی از:

چند ماهواره های نظامی اینفرارد و SAR، برنامه ای با حجم حدود 1 میلیارد دلار

حدود 2 هزار موشک کروز و بالستیک، حدود 1 میلیارد دلار

حدود 2500 هایپرسونیک با برد 750 کیلومتر به محاسبه کاخ سفید هر موشک 200هزار دلار! میشود 500میلیون دلار

100 فروند ICBM در حد DF21؛ حدود 2.5 میلیارد دلار

4 فروند زیردریایی در سطح کیلو؛ 1 میلیارد دلار...

هزینه کنید؟!

 

 

 

 

 

وقتی تهدید دارید، راهبرد دارید و بودجه محدود کسی به جمع کردن مسخره بازی فکر نمیکنه!.

 

 

 

سلام

 



ترجیح من اینه که با 6 میلیارد مثال شما:
60 فروند سوخو 30 بخریم
چند ماهواره های نظامی اینفرارد و SAR، برنامه ای با حجم حدود 500 میلیون دلار

حدود 1 هزار موشک کروز و بالستیک، حدود 500 میلیون دلار

حدود 1250 هایپرسونیک با برد 750 کیلومتر به محاسبه کاخ سفید هر موشک 200هزار دلار! میشود 250میلیون دلار

50 فروند ICBM در حد DF21؛ حدود 1.25 میلیارد دلار

2 فروند زیردریایی در سطح کیلو؛ 500 میلیون دلار

 

حالا اگه ما این روند رو از اول طی میکردیم الان به کجا رسیده بودیم؟
حداقل 3 تا 4 فروند ناوشکن داشتیم در حد همین کلاس که نیرو دریایی تازه رونمایی کرده ماکتش رو 
یک نیرو هوایی با توان لجستیک بسیار بالاتر چه از لحاظ کمی و چه کیفی طوری که میتونستیم بخشی از این نیرو را تو سوریه مستقر کنیم برا پشتیبانی از نیروهای خودمون 
و همین روال برای سایر نیرو ها ....
چه مزیتی داره 
اگه ما همین تعداد ناوشکن رو داشتیم با یک نیرو هوایی توانا تر 5 سال پیش به هزار و یک بهونه این ناو ها رو میفرستادیم اب های یمن پشت بندش هم به هزار تا بهونه نیرو هوایی رو مستقر میکردیم و تو یک مدت کوتاه نیروهای تحت امرمون رو تا خرخره مجهز میکردیم به تاو و موشک و.... شر یمن رو از سرمون میکندیم اگرهم نه گردنمون کلفت تر بود همونجا میموندیم پایگاه میزدیم کلی سامانه شنود و رادار مستقر میکردیم و یک نیرو عین حشدالشعبی و حزب الله هم تاسیس میکردیم تو سیاستشون هم دخالت مستقیم میکردیم تا اونجور که باب میل خودمون باشند بعدش همون اف 35 های که فرمودید از 1500 کیلومتری که میان مارو میزنند مجبور میشن 1500 تای دیگه هم عقب تر برند اول نیروهای تحت امرمون تو یمن رو بزنند بعد بیان سراغ خودمون که تا اون موقع ما فرصت هزار یک کار که انجام بدیم رو داریم 

داشتن سوخو 30 و ناوشکن که فقط برا رویاروی مستقیم نیست برا اینجور استراتژِی ها هم هست 

هیتلر یک سخنی معروفی داره (عقیدتی سیاسی ارگان های نظامی به اسم امام خمینی تو پادگان ها تمومش کردند رفت) که خب همه تو این سایت یک بار خوندنش نقل به مضمون که هرچی ته زمان صلح کمتر عرق بریزی تو زمان جنگ بیشتر خون میدی همین سخن مثال اقتصادیش هم من بگم : هرچی کمتر خرج نیرو های نظامی کنی مجبور به پرداخت بیشتر میشی 

 

این حرف شما رو 30 سال پیش زدند ولی تهش فکر شرایط مثل یمن و سوریه و عراق رو نمی کردند تهش این شد که ما تو سوریه نزدیک 15 میلیارد خرج کردیم هنوز رو هواییم عراق و یمن رو کار ندارم 

من از شما میپرسم امریکا تو این 40 سال جنگنده ها و بقیه نیرو هاش چندبار تقابل
مستقیم نظامی با ما داشتند که پیروز شده باشه و ما تحت فشار قرار بگیریم ؟
حالا همین نیرو های چندبار اهرم فشار سیاست مدار هاشون شدند برا فشار به ما؟

 

 

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام

من هم موافقم !! :thinking:

ما نهایتا به 30 ، 40 تا جنگنده تقریبا به روز برای خرید نیاز داریم (حالا پایین و بالاش فعلا مهم نیست) تا در تقابل های محدود از آنها استفاده کنیم بقیه احتیاجات را می توان با موارد قدیمی تر یا ضعیف تر هم بر طرف نمود . 

به نظرم ما باید به سمت راهکار های بومی و ابتکاری برویم و بخش گسترده ای از نیازمان را با توان داخلی حل کنیم . اینکه نیروی هوایی می تواند برای ما کارساز باشد شکی در آن نیست اما واقعیت این است که سطح بازدارندگی ابزاری این نیرو نسبت به هزینه کارکرد آن با موارد دیگر برابری نمی کند . با توجه به شرایط ، تاکید بیش از حد ابزاری بر روی این نیرو می تواند چاه ویلی باشد که بودجه محدود ما را بدون بازدهی مناسب ببلعد . 

هافبک بازی سازی که با یک تنه فنی بازیکنان قوی بنیه حریف از دور خارج شود چه به کار آید !؟ گاهی برای ضعیف تر بازی سازی اهمیت کمتری از تخریب بازی حریف دارد .  

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

چیزی که باب شده که الان دوره دوره موشکه و هر بودجه نظامی رو با این منطق که موشک راندمان بالایی داره  رو به این سمت هدایت کردن. قبلا هم سالهای آخر جنگ این مشکل که بودجه جنگ به کدام نهاد و کانال بره رو داشتیم و معلومه این چنین مسیری به کجا می انجامه. دیگه موشک هم کارایی داره ولی اونو معجون پروفسور بالتازار که دوای هر مشکلیه معرفی نکنیم.

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, aminf14 گفت:

چیزی که باب شده که الان دوره دوره موشکه و هر بودجه نظامی رو با این منطق که موشک راندمان بالایی داره  رو به این سمت هدایت کردن. قبلا هم سالهای آخر جنگ این مشکل که بودجه جنگ به کدام نهاد و کانال بره رو داشتیم و معلومه این چنین مسیری به کجا می انجامه. دیگه موشک هم کارایی داره ولی اونو معجون پروفسور بالتازار که دوای هر مشکلیه معرفی نکنیم.

 

سلام

اینجا انجمن لباس و سبک زندگی نیست که ما بیاییم درونش از مد صحبت کنیم . 

نظرها به صورت واضح بیان شدند. به نظرم مشکل جای دیگری است . 

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, HRA گفت:

 

سلام

اینجا انجمن لباس و سبک زندگی نیست که ما بیاییم درونش از مد صحبت کنیم . 

نظرها به صورت واضح بیان شدند. به نظرم مشکل جای دیگری است . 

 

کسی نخواست از مد حرف بزنید یا بزنیم چون روی سخن با شما نیست . اگر پست های قبلی رو با دقت مطالعه می فرمودید متوجه می شدید روی صحبت با کدوم دوست گرامی هست. اگر مراد شما می بودید نقل قول می کردم.

ارجاع سخن بنده به سخن برادر واریر بود که فرمایش کرد:

"دنیای آینده دنیای موشک هاست و حتی نیروهای دریایی هم باید بهشون بودجه کمتری تخصیص داده بشه"

 

و این منطق و این تخصیص بودجه به نظر بنده مشکل داره و اتفاقا مشکل مشکل واضحی نیست و چون ریشه اش در مسئله دیگریه نمیشه خیلی رک بهش پرداخت.

 
ویرایش شده در توسط aminf14
  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ا

14 minutes قبل , aminf14 گفت:

"دنیای آینده دنیای موشک هاست و حتی نیروهای دریایی هم باید بهشون بودجه کمتری تخصیص داده بشه"

 اگر این مسله بالفرض قطعی باشه جایگاه تاکتیک و رزم نظامی کجاست ... آیا باید پایانی برای آن در نظر گرفت یا نه؟خلاصه میشه در شناسایی و انهدام؟؟

 

ویرایش شده در توسط shafaghi

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

حرف بنده هم همینه ولی

کمی ناچارا باید به فضای دفاع مقدس برگردیم و اینکه از چه ناحیه ای به ویژه از باب مسائل روانی ضربه خوردیم. سلاح موشکی خیلی فواید داره ولی جنگ چیزی نیست که وقتی شروعش کردی ختم یا ادامه اش دستت باشه و حوادث این روند رو پیش می بره. حس نوستالژی بدی که از موشک داشتیم سبب شد بیش از حد روی این مورد تمرکز کنیم . از نظر موشکی، پدافند و حتی پهپاد ما پیشرفت های خوبی داشتیم ولی به نظرم یه مقداری در میزان پیشرفت و حتی کاربرد میدانی اونها اغراق شده . همسایگان هم در کنار ما در این زمینه ها خیلی پیشرفت ها داشتند و در حالت فریز که نبودند . حتی وجود پدافند پیشرفته ای که گاها در سالهای قبل وجود نداشت و  الان در منطقه خاورمیانه همه گیر شده و این سبب شده روی قدرت موشکی ریسک کنیم ( البته در باب نیروی هوایی هم همین امر وجود داره). آرزوی من این بود که گاها سیاست گذاران در این زمینه مسئولیت پذیر بودن. ان شالله که با این پیش فرض موفق باشن و حرف بنده اشتباه در بیاد ولی خدا نکنه اگر ما خودمونو با دست خودمون خلع سلاح کرده و همه تخم مرغ هامونو در یک سبد بچینیم چی؟ اونوقت هر لحظه با در اختیار قرار گرفتن آسمان کشور توسط دشمن امکان وقوع فاجعه ای به مانند بزرگراه مرگ در جنگ خلیچ پارس وجود داره و این مسئله ای نیست که با گریه فرماندهی یا احساسی کردن ماجرا قابل جبران باشه چون سرشکستگی ملی ایجاد میکنه. وظیفه وزیر دفاع تامین بودجه مناسب برای نیروهای نظامیه، مگه در سالهای قبل که بودجه کمی رو به این موارد نظامی اختصاص دادیم باقی بودجه باعث پیشرفت مملکت شد؟ خیر

سرمایه گذاری در زمینه نظامی بی ثمر ندونیم.

  • زمانی در مورد فانتوم خرید انجام دادیم و در عملیات اچ 3 و کمان 99 و مروارید( به کمک ناوچه هامون) عایدی شو دیدیم
  • اف 14 رو با هزینه هنگفت خریداری کردیم و حداقل 2 سال و تا زمانی که اف 14 روپا بود در آسمان ایران حکمرانی میکرد ( و حتی علی رغم مشکلات فراوان در جنگ نفت کش ها و...)

حالا به این توانایی موشکی ( و به طور نسبی در ماجرای پدافند و پهپادها) رسیدیم جای آفرین داره ولی این اراده رو در مورد نیروی هوایی و دریایی داشته باشیم تا فردا روزی توانایی کشاندن جنگ به زمین حریفی مانند اسرائیل داشته باشیم.

ویرایش شده در توسط aminf14
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.