امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

4 minutes قبل , MR9 گفت:

 

فرض بر خرید ، باز تولید آبان سال 1347 هست .. جنگنده ها ، آروم وارد می شوند ، اسکادران ، تشکیل میشود ، آموزشها ، زیرساختهای تعمیر و نگهداری و ....

 

 

این حرف شما کاملا درست . در همه جای دنیا همینطور که اهسته اسکادران ها تکمیل میشوند. برای مثال در اسرائیل یک شبه تعداد فالکون ها و ایگل ها به این تعداد نرسید. و یا تکمیل تحویل اسکادران های فعلی اف ۳۵ اسرائیل.

اما خب برای کشوری مثل ایران با این وضعیت بد در آسمان تعداد ۳۴ فروند سوخو۳۵ خیلی کم!

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

خرید گسترده و‌پرتعداد جنگنده های نسل4+و۴++ در این‌وضعیت گذار شاید‌مقدار نا‌معقول باشه بخصوص که‌ما پروژه های داخلی و‌پتانسیل داخلی ولو کم ولی با ارزش داریم که با‌ارتقا ناوگان‌فعلی میتونیم یه نگاه به ۱۰‌سال اینده حتی برای خرید های جدید ولی بلند مدت پس تامین حداقلی نیاز کوتاه مدت‌ خودمون داشته باشیم!

نشانه هایی که باعث میشه حدث زد خریدهای ما پر تعداد نیست:

_ارتقاهای بابایی عرفانیان و شهید دوران که حتی این‌ارتقا روی فانتوم سریdنیز اعمال شده.

_ ساخت پرنده های تی۹۰(pc7) یاسین و کوثر اموزشی رزمی و بزودی نمونه رزمی 

_ حفظ و تعیین‌ماموریت‌جدید برای میراژf1 توسط نهاجاو اورهال و‌ارتقا فیتر ها توسط هوافضا سپاه...

شاید این‌اتفاقات خیلی کند هستن و زیاد چشمگیر نباشن ولی در حدتوان وضعیت‌موجود و نشان از تغییر دیدگاه بر روی این نیروی تاثیر گذار هست.

  • Upvote 3
  • Downvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, Navard گفت:

اما خب برای کشوری مثل ایران با این وضعیت بد در آسمان تعداد ۳۴ فروند سوخو۳۵ خیلی کم!

 

ببینید ، اینجا بحث شکست سد و تابوی بازسازی نیروی هوایی هست . وقتی خبر تحویل 5 فروند اف-35 به نیروی هوایی اسراییل منتشر میشود ، این نیرو 25 سال هست که کاربر اف-15 و اف-16  و 40 سال، اف-4 هست . یعنی توان آماده به رزم موثر را دارند  و اضافه شدن اف-35 به معنای افزایش پتانسیل آفندی انهاست . ولی برای ما که 4 دهه ، درب نیروی هوایی را بستیم ، هر تعدادی که احتمالا وارد بشود ، یعنی خون تازه ، تجدید آموزشها برای خدمه پروازی و فنی ، ایجاد بسترهای فنی جدید برای پذیرش این هواگردها و دهها پوئن مثبت دیگر ...

به اصطلاح ، این هواگردهای احتمالی ، وارد چرخه عملیاتی بشوند ، پذیرش بعدی ها در صورت خرید افزون تر ، راحت تر ، سریع تر هست ، چون بستر لازم برای آن فراهم شده.

پی نوشت :

زمانی که فروند 79 اف-14 وارد ایران شد ، همه تامکتها که عملیاتی نبودند ، اگر درست یادم باشد ،با شروع درگیری های هوایی مرزی ایران و عراق ، فقط 7 فروند تامکت در شرایط عملیاتی بود ، به محض اینکه  تشخیص داده شد که جنگ جدی هست ، بلافاصله بقیه هواگردها را از آشیانه ها کشیدند بیرون و خدمه برای پرواز رزمی چک شدند تا وارد صحنه نبرد بشوند

  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

 

امیر سرتیپ حاتمی وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران:

وزیر دفاع در مصاحبه با شبکه خبری الجزیره اعلام کرد ایران به توافقات مهمی با روسیه و چین در راستای نوسازی سیستم‌های و تجهیزات نیروی هوایی خود رسیده است.

امیر حاتمی در خصوص این توافقات به الجزیره گفت:

«پایان یافتن محدودیت‌های تسلیحاتی این فرصت را به ما می‌دهد که سلاح‌های موردنیاز خود را وارد و همچنین به دیگر کشورها سلاح صادر کنیم.»

وی در عین حال تصریح کرد:

«ما بسیار مراقبیم که یک رقابت تسلیحاتی در منطقه شکل نگیرد زیرا چنین رقابتی منطقه را به یک بشکه باروت تبدیل خواهد کرد.»

وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح کشورمان ادامه داد:

«ما آماده امضای معاهدات نظامی و امنیتی با کشورهای حاشیه خلیج فارس برای تأمین ثبات و امنیت منطقه هستیم.»

  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

مسلما برای اینکه نیروی هوایی حرفی برای گفتن داشته باشه باید چند موضوع رو به عنوان کلید در دستور کار بذاره 

خودکفایی و رسیدن به لبه تکنولوژی در ایونیک و رادار، جنگ الکترونیک، سیستم کنترل آتش و موشک هوا به هوا 

کاری که اسرائیل انجام داره میده

اگر تو این ها حرفی برای گفتن داشتیم، فردا همین اف 7 ها تاثیر گذار میشن و اضافه شدن هر نوع جنگنده ای میشه خون تازه

ولی اگر در این زمینه ها حرفی برای گفتن نداشته باشیم، میشیم یک مصرف کننده بی تاثیر و نتیجه ای جز یک نیروی هوایی سوراخ سوراخ و پرهزینه نخواهد بود

 

حالا پهپاد و سوخو 35 یا سوخو 30 رو بذارید کنار یک سیستم ایونیک و جنگ الکترونیک داخلی 

اون وقت می بینید سوخو 35 دیگر سوخو 35 نیست، بلکه سلاحی ناشناخته می شود که می تواند جنگنده های دشمن رو به چالش بکشد

  • Like 1
  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , arminheidari گفت:

مسلما برای اینکه نیروی هوایی حرفی برای گفتن داشته باشه باید چند موضوع رو به عنوان کلید در دستور کار بذاره 

خودکفایی و رسیدن به لبه تکنولوژی در ایونیک و رادار، جنگ الکترونیک، سیستم کنترل آتش و موشک هوا به هوا 

کاری که اسرائیل انجام داره میده

اگر تو این ها حرفی برای گفتن داشتیم، فردا همین اف 7 ها تاثیر گذار میشن و اضافه شدن هر نوع جنگنده ای میشه خون تازه

ولی اگر در این زمینه ها حرفی برای گفتن نداشته باشیم، میشیم یک مصرف کننده بی تاثیر و نتیجه ای جز یک نیروی هوایی سوراخ سوراخ و پرهزینه نخواهد بود

خودکفایی یعنی چه؟

یعنی بتونیم یه هواپیما با موتور و بدنه تحویل بگیریم و کل سیستم ایونیک و رادار و هیدرولیک و جنگ الکترونیکش و کنترل آتش و موشک هوا به هوا رو از صفر تا صد خودمون بسازیم؟(اون هم چیزی که در لبه تکنولوژی جهان باشه) و صرفا برای تامین موتور وابسته به خارج از کشور باشیم؟خوب یه کم تلاشمون رو بیشتر کنیم و موتور رو هم خودمون بسازیم! چند کشور توانایی این کار رو دارن؟و آیا اون هایی که ندارن نیروی هواییشون بی تاثیر، سوراخ سوراخ و پر هزینست؟

یا 

چیزی که در لبه تکنولوژی جهان هست رو خریداری بکنیم چیزی در حد سوخو 30 یا 35

با توانایی پشتیبانی و تعمیر و نگهداری در داخل

و به آرامی شروع به ساخت پاد های اخلالگر براش بکنیم و موشک هوا به هوای بومی رو براش توسعه بدیم؟

یک تفکری هست که من درک نمیکنم

و اون اینه که اگه در یک جنگ طرف مقابل بدونه ما چه در چنته داریم دیگه کارمون تمومه اگه بدونه که مثلا برد رادار هواپیمای ما چقدره دیگه اون هواپیما بلااستفادست

یا بدونه که موشک هوا به هوای ما چقدر برد داره دیگه نمیتونیم ازش استفاده کنیم

مگه در طول دفاع مقدس این گونه نبود؟مگه عراق نمیدونست فانتوم یا تایگر یا تامکت ما چه توانایی هایی داره؟مگه نمیدونست ارزشمند ترین دارایی ما در موشک هوا به هوا چیه و چقدر برد داره؟مگه نمیدونست یگان های بالگردی ما چه تسلیحاتی دارن؟نیروی هوایی سوراخ سوراخ و پر هزینه بود؟

مگه الان در زرهی مثلا نمیدونن چی داریم؟دیگه همه T72 ها رو گاو آهن بهش ببندیم و باهاش زمین شخم بزنیم که اینا به درد جنگ نمیخوره چون دشمن میدونه توپ این چه مقدار برد داره؟

هر چند نباید از عنصر غافل گیری و دست برتر رو داشتن غافل شد 

اما هر غافل گیری یک باره

و دفعه بعد دست طرف خونده شده

  • Like 2
  • Upvote 3
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با صحبتهای وزیر دفاع و صحبتهای امروز ظریف که ما قصد راه اندازی مسابقه تسلیحاتی نداریم و خریدهامون بسیار محدود خواهد بود و برخی اخبار دیگه بهتره انتظاران را بیاریم پایین.

به هر حال نیروی هوایی نیاز به خون تازه داره ولی شاید محدودیتها خیلی زیاد هست (بودجه، سیاسی، بهانه کشورها و ...) باید نهایت تلاش را کرد ولی.

  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
28 minutes قبل , Landy گفت:

خودکفایی یعنی چه؟

یعنی بتونیم یه هواپیما با موتور و بدنه تحویل بگیریم و کل سیستم ایونیک و رادار و هیدرولیک و جنگ الکترونیکش و کنترل آتش و موشک هوا به هوا رو از صفر تا صد خودمون بسازیم؟(اون هم چیزی که در لبه تکنولوژی جهان باشه) و صرفا برای تامین موتور وابسته به خارج از کشور باشیم؟خوب یه کم تلاشمون رو بیشتر کنیم و موتور رو هم خودمون بسازیم! چند کشور توانایی این کار رو دارن؟و آیا اون هایی که ندارن نیروی هواییشون بی تاثیر، سوراخ سوراخ و پر هزینست؟

یا 

چیزی که در لبه تکنولوژی جهان هست رو خریداری بکنیم چیزی در حد سوخو 30 یا 35

با توانایی پشتیبانی و تعمیر و نگهداری در داخل

و به آرامی شروع به ساخت پاد های اخلالگر براش بکنیم و موشک هوا به هوای بومی رو براش توسعه بدیم؟

یک تفکری هست که من درک نمیکنم

و اون اینه که اگه در یک جنگ طرف مقابل بدونه ما چه در چنته داریم دیگه کارمون تمومه اگه بدونه که مثلا برد رادار هواپیمای ما چقدره دیگه اون هواپیما بلااستفادست

یا بدونه که موشک هوا به هوای ما چقدر برد داره دیگه نمیتونیم ازش استفاده کنیم

مگه الان در زرهی مثلا نمیدونن چی داریم؟دیگه همه T72 ها رو گاو آهن بهش ببندیم و باهاش زمین شخم بزنیم که اینا به درد جنگ نمیخوره چون دشمن میدونه توپ این چه مقدار برد داره؟

هر چند نباید از عنصر غافل گیری و دست برتر رو داشتن غافل شد 

اما هر غافل گیری یک باره

و دفعه بعد دست طرف خونده شده

 

 

در بعضی موارد دانستن و شناخت بعضی تجهیزات به منزله سوختن آن ها است 

که در مورد تجهیزات راداری و کدینگ به شدت صدق می کند

و در مورد تجهیزات مکانیکی بسیار کم هست و بیشتر مهندسی معکوس هست 

 

نقل قول

·         مثال جالب دیگری که در خرید هواپیمای جنگی توسط اسرائیل می توان گفت، خرید قالب و مکانیک هواپیما و اصلاح رادار، سیستم آتش و ارتباطی جنگنده در خود اسرائیل هست. از این طریق هزینه خرید رادار و سیستم اتش از جنگنده حذف یا کم می شود و از سوی دیگر بخش حساس جنگنده که در نبرد چالش بر انگیز می شود در دستان صنایع دفاعی اسرائیل باقی خواهد ماند. یعنی بخش بدنه، موتور و بخشی از موشک ها به عنوان تکنولوژی غیرحساس ولی دست و پاگیر وارد می شود و بخش مربوط به تکنولوژی بالا در خود اسرائیل توسعه داده می شود. این نگاه در خصوص جنگنده های اسرائیل باعث می شود که آمریکا به عنوان سازنده قابلیت چندانی در شناخت و جاسوسی از جنگنده را نداشته باشد و جنگنده نیز مطابق با نیازهای خود خریدار رفتار کند. همچنین تکنولوژی رادار و جنگ الکترونیک قابل توسعه و استفاده در دیگر جنگنده ها به عنوان ارتقا خواهد بود. در فروش جنگنده اف 35 شاهد تغییر کدها و برنامه ریزی های جنگنده های ارسالی توسط اسرائیل بودیم چیزی که اف 35 را به یک جنگنده نیمه بومی تبدیل می کند. این نکته به قدری جالب است که در بحث خرید تجهیزات از کشور خارجی به عنوان الزام مهم باید توسط ایران رعایت شود.

 

در مورد هواپیما استناد به روش اسرائیل شاید بهترین گزینه باشد 

ارتقا و تغییر کلیه کدینگ ها بگونه ای که سازنده نیز نتواند اون رو جمینگ کنه

در اصل تمام اصل برمیگرده به جمینگ و اخلال 

 

36 minutes قبل , Landy گفت:

مگه در طول دفاع مقدس این گونه نبود؟مگه عراق نمیدونست فانتوم یا تایگر یا تامکت ما چه توانایی هایی داره؟مگه نمیدونست ارزشمند ترین دارایی ما در موشک هوا به هوا چیه و چقدر برد داره؟مگه نمیدونست یگان های بالگردی ما چه تسلیحاتی دارن؟نیروی هوایی سوراخ سوراخ و پر هزینه بود؟

 

در مورد عراق 

بله می دانست که جنگنده ما چه هست و مشخصات عملکردیش رو می دونست 

ولی در ابتدا توان مقابله نداشت 

و در سال های آخر جنگ وقتی میراژ ها و جمینگ رو پای کار اورد شروع کرد دردسر برای اف 14 ها 

یگان بالگردی کاملا مکانیکی بود ما چیزی برای جمینگ نداشت برای همین تنها وقتی پوشش هوایی رو در خیبر و بدر از دست داد ضربات سنگینی خورد 

 

بگذارید مثال بزنم

سلاح کلاشینکف رو همه دارن ولی چون کاملا مکانیکی هست، نمیشه مختلش کرد و همون چیزی که هست هم میمونه

حالا همین سلاح کلاشینکف رو به هدف گیر لیزری وصل کنید، راه برای اخلالش شروع میشه 

مثال دیگر 

رادارهای اس 300 یا تور ام که روسیه داد همه همگی دارای کیت های جاسوسی برای روس ها بودن

و سیستم و الگوریتم رادار کامل در اختیار اسرائیل قرار داشت و برای جمینگ اون تمرین کرده بودند 

 

 

 

  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, arminheidari گفت:

 

 

در بعضی موارد دانستن و شناخت بعضی تجهیزات به منزله سوختن آن ها است 

 

بنده اطلاعی از سسیستم های راداری ندارم

اما به نظر شما فانتوم ها و تامکت های ما الان سوخته و بلا استفاده ان؟

به نظر شما در صورتی که ما از روسیه خرید کنیم(مثال) در یک جنگ احتمالی تمامی کد های رادار رو در اختیار طرف مقابل ما میزاره و کار رو برای اخلال در اون براش هموار میکنه؟

در صورتی که رادار و خودمون به تنهایی طراحی کنیم و بسازیم آیا تا ابد برای طرف های مقابل ما ضد اخلال و جمینگ خواهد بود؟به طور مثال عرض میکنم سیستم های روسی برای آمریکا دست نیافتنی و غیر قابل شکست هستن؟یا برعکس؟یا سیستم های ژاپن برای چین؟

در رابطه با میراژها که فرمودین هم بنده عرض کردم که هیچ غافل گیری ابدی نیست و هیچ سلاحی قرار نیست تا ابد کارایی خودشو حفظ کنه

دردسر برای تامک ها ایجاد کرد اما آمار پیروزی ها چند در برابر چند بود؟

به نظر شما کشور هایی که از شرق و غرب خرید تسلیحات دارن در روز واقعه با فاجعه لو رفتن کد ها رو به رو میشن؟

مسلما این که ما بتونیم رادار رو خودمون طراحی کنیم بسیار ایده آل و فوق العادست

روی هواپیماهای خودمون (داشته های فعلی نیروی هوایی) رادار بومی نصب هست؟اگر هست که مایه مباهات و سرافرازی و اگر نیست چرا؟

ویرایش شده در توسط Landy
  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, Landy گفت:

بنده اطلاعی از سسیستم های راداری ندارم

اما به نظر شما فانتوم ها و تامکت های ما الان سوخته و بلا استفاده ان؟

 

از نظر راداری در آخر دفاع مقدس کاملا سوختن که زدن دوتا فانتوم توسط عربستان مثالش هست 

از نظر مکانیکی با تغییر نگاه و تجهیز به موشک های کروز و دور ایستا و ماهواره ای بخشی از نیازها رو جواب دادن

1 ساعت پیش, Landy گفت:

به نظر شما در صورتی که ما از روسیه خرید کنیم(مثال) در یک جنگ احتمالی تمامی کد های رادار رو در اختیار طرف مقابل ما میزاره و کار رو برای اخلال در اون براش هموار میکنه؟

 

بحث سر گذاشتن نیست، اول به اونها کد رو میده و بعد به ما جنگنده رو 

خوشبینانه هم اسرائیل از طریق هند یک نمونه سوخو 30 یا 35 رو میاره و باهاش تمرین میکنه 

 

1 ساعت پیش, Landy گفت:

در صورتی که رادار و خودمون به تنهایی طراحی کنیم و بسازیم آیا تا ابد برای طرف های مقابل ما ضد اخلال و جمینگ خواهد بود؟به طور مثال عرض میکنم سیستم های روسی برای آمریکا دست نیافتنی و غیر قابل شکست هستن؟یا برعکس؟یا سیستم های ژاپن برای چین؟

 

 

در صورتی که به لبه تکنولوژی برسیم یا حتی تو مسیرش باشیم می تونیم برگ هایی رو بسازیم که حریف رو غافلگیر کنیم 

و این غافلگیری ها محاسبات دشمن رو بهم میزنه 

البته این نکته رو بگم که وقتی شما بر تکنولوژی مسلط باشی، میتونی با بهینه ترین و کمترین تغییرات سیستم رو ایمن کنی، یعنی دست به کلیت سیستم نزنی بلکه کدها رو عوض و تقویت کنی

 

البته مسیر تکنولوژی رقابتی سخت و لب به لب هست

در مثال تاریخی جاهایی روس ها جلو افتادن و جاهایی امریکایی ها 

ولی بدلیل زمان شناسی درست و جاسوسی های موفق ، امریکایی ها با تجهیزات روسی در مقاطعی برخورد کردند که دست بالا را داشتند 

 

1 ساعت پیش, Landy گفت:

به نظر شما کشور هایی که از شرق و غرب خرید تسلیحات دارن در روز واقعه با فاجعه لو رفتن کد ها رو به رو میشن؟

 

 

فرانسوی ها کدها رو به آمریکایی ها دادن و به راحتی و بصورت جراحی سیستم راداری عراق فروپاشید

عراق با آن همه تجهیزات دچار جمینگ بسیار بدی شد 

 

1 ساعت پیش, Landy گفت:

اگر هست که مایه مباهات و سرافرازی و اگر نیست چرا؟

 

شاید باشد و شاید نباشد 

ولی لازم و ضروری هست و سرپل تقویت نیروی هوایی 

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

امیدوارم بجای واردات جنگنده از روسیه به سمت همکاری تکنولوژیکی با چین بریم..روسیه در دراز مدت ایران رو رقیب خودش میدونه و هیچ سلاح کارآمدی رو در اختیار ما نخواهد گذاشت..با همکاری با چین در زمینه ساخت موتور و اویونیک میتونیم به خودکفایی نسبی در این زمینه برسیم..

  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
10 hours قبل , arminheidari گفت:

 

از نظر راداری در آخر دفاع مقدس کاملا سوختن که زدن دوتا فانتوم توسط عربستان مثالش هست 

از نظر مکانیکی با تغییر نگاه و تجهیز به موشک های کروز و دور ایستا و ماهواره ای بخشی از نیازها رو جواب دادن

بحث سر گذاشتن نیست، اول به اونها کد رو میده و بعد به ما جنگنده رو 

خوشبینانه هم اسرائیل از طریق هند یک نمونه سوخو 30 یا 35 رو میاره و باهاش تمرین میکنه 

 

اون رادار ها اگه کاملا ساخت خودمون می بود هم بعد از هشت سال جنگیدن هیچ نقطه پنهانی برای دشمن نداشت

شما روی شش سال جنگ با پشتیبانی تمام قد نیروی هوایی چشم می بندین بعد به یک یا دو سال آخر دفاع مقدس اشاره میکنین که نیرو هوایی نفسش بریده بود؟در طول اون سال ها همون نیروی هوایی با رادار های سوخته(به قول شما) چند بار نیروی هوایی عراق رو کوبید که مجبور شدن از نو بسازن؟چند درصد جنگنده های ما در دو سال آخر عملیاتی بودن؟

آمریکا و ناتو هم از طرق اوکراین (یا حتی هند) با کلکسیونی از جنگنده های شرقی تمرین میکنه! اصلا فلسفه این همه تمرین و رزمایش مشترک که انجام میشه همینه که جلوی غافلگیر شدن رو بگیره که به نقاط قوت و ضعف تکنولوژی های مختلف مسلط بشه

 

ویرایش شده در توسط Landy
  • Like 1
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
8 minutes قبل , Landy گفت:

اون رادار ها اگه کاملا ساخت خودمون می بود هم بعد از هشت سال جنگیدن هیچ نقطه پنهانی برای دشمن نداشت

شما روی شش سال جنگ با پشتیبانی تمام قد نیروی هوایی چشم می بندین بعد به یک یا دو سال آخر دفاع مقدس اشاره میکنین که نیرو هوایی نفسش بریده بود؟در طول اون سال ها همون نیروی هوایی با رادار های سوخته(به قول شما) چند بار نیروی هوایی عراق رو کوبید که مجبور شدن از نو بسازن؟چند درصد جنگنده های ما در دو سال آخر عملیاتی بودن؟

آمریکا و ناتو هم از طرق اوکراین (یا حتی هند) با کلکسیونی از جنگنده های شرقی تمرین میکنه! اصلا فلسفه این همه تمرین و رزمایش مشترک که انجام میشه همینه که جلوی غافلگیر شدن رو بگیره که به نقاط قوت و ضعف تکنولوژی های مختلف مسلط بشه

 

 

در نبرد تکنولوژی هیچ وقت نمی تونی بگی من پیشرو محض هستم

چون  با ذره ای سستی رقیب جلو می افته 

مثالش هم ذکر کردم رقابت تکنولوژی روسیه و آمریکا

 

در مورد دفاع مقدس بحث روی کمیت نبود بحث روی کیفیت بود 

ضربات نیروی هوایی ایران در آخر جنگ ناشی از برتری تکنولوژی (اف 4 و اف 5) نبود بلکه از روی کیفیت آموزش و مهارت بود 

در حالیکه دو اف 4 ما در برابر اف 15 های عربستانی در ضعف تکنولوژیک قرار گرفتند

 

به هر حال بحث بنده روی اهمیت پارامترهایی هست که تاثیر یک جنگنده بیشتر به آنها وابسته است 

مثل رادار ، جنگ الکترونیک و موشک 

کاری که الان اسرائیل میکنه 

این جدا از بحث آموزش کاربردی و موثر هست

 

  • Like 1
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

رونمایی از پهپاد انتحاری "آرش" که با طی مسافت 100 کیلومتر به هدف رسیده و پس از شیرجه از ارتفاع پایین روی هدف به‌دقت به آن اصابت می کند. 

13990816134151408215695410.jpg

 

رونمایی از دوربین جدید برای RF-4E فتوفانتوم های نیروی هوایی به‌نام «سمات».

13990816134504440215695610.jpg

 

قرار گرفتن بمب های دورایستای یاسین و قاصد بر روی فانتوم های نیروی هوایی

 13990816134702752215695810.jpg

13990816134804956215695910.jpg

 

همچنین سوخو su-24 ارتش علیه رادارهای دشمن فرضی نیز اقدام به شلیک موشک ضد رادار KH-58 نمودند. 

 

شلیک فریب دهنده ی حرارتی توسط تامکت

13990816135523910215696710.jpg

  • Upvote 12

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 18 آبان 1399 در 01:06 , mehdipersian گفت:

رونمایی از پهپاد انتحاری "آرش" که با طی مسافت 100 کیلومتر به هدف رسیده و پس از شیرجه از ارتفاع پایین روی هدف به‌دقت به آن اصابت می کند. 

رونمایی از دوربین جدید برای RF-4E فتوفانتوم های نیروی هوایی به‌نام «سمات».

قرار گرفتن بمب های دورایستای یاسین و قاصد بر روی فانتوم های نیروی هوایی

 همچنین سوخو su-24 ارتش علیه رادارهای دشمن فرضی نیز اقدام به شلیک موشک ضد رادار KH-58 نمودند. 

شلیک فریب دهنده ی حرارتی توسط تامکت

 

دوره استفاده از جنگنده سرنشین دار برای شناسایی گذشته اونم برای ایرانی که از نظر پهپاد چه در نوع و چه در تعداد در حد مطلوبی پیشرفت کرده.

 

بجز به خطر انداختن جان خلبانها و تحمیل هزینه های بالای عملیات شناسایی چیز دیگری تقریباً برامون نخواهد داشت.

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.