امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

سوخو ۲۴ توانمنده واقعا چرا باید بازنسشت بشه ؟

اف۷ ایرگارد اف ۵ های فرسوده و پیر و میراژf1 کم تعداد که هنوز در مسلح سازیش مشکلاتی وجود داره باید بازنشست بشوند فانتوم دیزل (f4d) هم سن سال بالایی داره و فکر میکنم باید اگه میشه تبدیل به منبع قطعات بشون و اگر قصدی برای خرید mig35 نداریم باید برای جایگزینیmig29  هم برنامه ریخت ! 

جنگده های f4e وsu24وf14aو کوثر باید حفظ بشه چون صددرصد قدرت خرید بزرگ‌نداریم جایگزینی همون موارد بالا هم باید به ترتیب باشه مثلا اولین گزینه برای بازنشتگی میراژ و تایگر ها هستن به ترتیب بعدی  اف۷ و بعد ها فانتوم دی ؛و میگ۲۹ !!

جنگنده ها بازنشسته را باید چیکار کنیم باهاش.

_آیا سوریه پولی برای پرداخت داره تا بخشی از نیروی هواییش را بازسازی کنیم؟

مثلا اف۷ و میگ ۲۹ وحتی اف ۵ بکارش میاد?

_ البته میتونیم موزه ها و دانشگاه هارا هم از پلتفرم های بازنشسته شده جهت بالابردن سطح اموزش بهره‌مند کنیم.

_البته میراژ و اف۴Dرا باید در حالت ذخیره حفظ کنیم !!  

ویرایش شده در توسط Overdose
  • Upvote 3
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, Overdose گفت:

سوخو ۲۴ توانمنده واقعا چرا باید بازنسشت بشه ؟

اف۷ ایرگارد اف ۵ های فرسوده و پیر و میراژf1 کم تعداد که هنوز در مسلح سازیش مشکلاتی وجود داره باید بازنشست بشوند فانتوم دیزل (f4d) هم سن سال بالایی داره و فکر میکنم باید اگه میشه تبدیل به منبع قطعات بشون و اگر قصدی برای خرید mig35 نداریم باید برای جایگزینیmig29  هم برنامه ریخت ! 

جنگده های f4e وsu24وf14aو کوثر باید حفظ بشه چون صددرصد قدرت خرید بزرگ‌نداریم جایگزینی همون موارد بالا هم باید به ترتیب باشه مثلا اولین گزینه برای بازنشتگی میراژ و تایگر ها هستن به ترتیب بعدی  اف۷ و بعد ها فانتوم دی ؛و میگ۲۹ !!

جنگنده ها بازنشسته را باید چیکار کنیم باهاش.

_آیا سوریه پولی برای پرداخت داره تا بخشی از نیروی هواییش را بازسازی کنیم؟

مثلا اف۷ و میگ ۲۹ وحتی اف ۵ بکارش میاد?

_ البته میتونیم موزه ها و دانشگاه هارا هم از پلتفرم های بازنشسته شده جهت بالابردن سطح اموزش بهره‌مند کنیم.

_البته میراژ و اف۴Dرا باید در حالت ذخیره حفظ کنیم !!  

 

من در مورد سوخو 24 چیز خاصی نشنیده ام. حرف کلی که شنیده ام این است که نهاجا تصمیم دارد یک جنگنده چندمنظوره را جایگزین خیلی از جنگنده های فعلی کند. سوخو 24 جنگنده خوبی است فکر کنم تنها جنگنده ما باشد که توانایی شلیک کروز دارد و شاید به همین علت حفظ شود مشکلی که دارد مانند دیگر جنگنده ها حفظ و سرپا نگه داشتن ان است. در نهاجا برای هر تعمیر و نگهداری هر جنگنده یک بخش مجزا وجود دارد که نیاز به اموزش جدا و انبار جدا برای قطعات و غیره... دارند. این کار برای جنگنده های کم تعداد به صرفه نیست. روسیه هم برای تامین قطعات همکاری نمی کند و به علت مشکلاتی از این نوع بسیاری از جنگنده های روسی بعضا غیر فعال هستند.   شاید هم حفظ اش کنند

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
21 minutes قبل , sasasasa گفت:

 

من در مورد سوخو 24 چیز خاصی نشنیده ام. حرف کلی که شنیده ام این است که نهاجا تصمیم دارد یک جنگنده چندمنظوره را جایگزین خیلی از جنگنده های فعلی کند. سوخو 24 جنگنده خوبی است فکر کنم تنها جنگنده ما باشد که توانایی شلیک کروز دارد و شاید به همین علت حفظ شود مشکلی که دارد مانند دیگر جنگنده ها حفظ و سرپا نگه داشتن ان است. در نهاجا برای هر تعمیر و نگهداری هر جنگنده یک بخش مجزا وجود دارد که نیاز به اموزش جدا و انبار جدا برای قطعات و غیره... دارند. این کار برای جنگنده های کم تعداد به صرفه نیست. روسیه هم برای تامین قطعات همکاری نمی کند و به علت مشکلاتی از این نوع بسیاری از جنگنده های روسی بعضا غیر فعال هستند.   شاید هم حفظ اش کنند

با سلام

در اوایل دهه 80 شایع بود که نیروی هوایی تعداد بالایی هواپیمای سوخوی 24 را بصورت دست دوم از منبعی ناشناس برای تکمیل و زیاد کردن اسکادران های عملیاتی خرید اری کرده ، حتی در اون زمان از آموزشکده های خلبانی خصوصی ، خلبان آموزش دیده برای این موضوع و تکمیل آموزش ها در نیروی هوایی ، برای این هواپیماها ، در نیرو استخدام شدند . از طرفی رویت شماره سریال هایی بر روی برخی از هواپیماهای سوخوی 24 ایران که مشخص کننده تعداد حدود 60 فروندی این هواپیماها در ایران بود هم این شایعه را تقویت کرد . در حالی که موجودی این هواپیما در نیروی هوایی مطابق آمار خارجی در حدود 35 فروند بود !

اگر این تعداد 60 فروند را واقعی فرض کنیم ، با توجه به توانایی های ذاتی این بمب افکن و تجهیزاتی که جدیدا بر روی این هواپیما در نیروی هوایی معرفی شده ، از رده خارج کردن این هواپیما ، با این تعداد بهمراه توانایی ، تسلیح و مدرنیزه سازی انجام شده بر روی آن ، غیر منطقی ست .

 

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , 951 گفت:

با سلام

در اوایل دهه 80 شایع بود که نیروی هوایی تعداد بالایی هواپیمای سوخوی 24 را بصورت دست دوم از منبعی ناشناس برای تکمیل و زیاد کردن اسکادران های عملیاتی خرید اری کرده ، حتی در اون زمان از آموزشکده های خلبانی خصوصی ، خلبان آموزش دیده برای این موضوع و تکمیل آموزش ها در نیروی هوایی ، برای این هواپیماها ، در نیرو استخدام شدند . از طرفی رویت شماره سریال هایی بر روی برخی از هواپیماهای سوخوی 24 ایران که مشخص کننده تعداد حدود 60 فروندی این هواپیماها در ایران بود هم این شایعه را تقویت کرد . در حالی که موجودی این هواپیما در نیروی هوایی مطابق آمار خارجی در حدود 35 فروند بود !

اگر این تعداد 60 فروند را واقعی فرض کنیم ، با توجه به توانایی های ذاتی این بمب افکن و تجهیزاتی که جدیدا بر روی این هواپیما در نیروی هوایی معرفی شده ، از رده خارج کردن این هواپیما ، با این تعداد بهمراه توانایی ، تسلیح و مدرنیزه سازی انجام شده بر روی آن ، غیر منطقی ست .

 

هواپیماهای سوخوی ۲۴ دست دوم (حدود ۱۰۰ فروند) پیشنهاد شوروی سابق به شهید ستاری بود تا ضمن صرفه جویی مالی برای کشور به دلیل کمبود بودجه پس از پایان جنگ، جنگنده های فانتوم را به دلیل تحریم قطعات از سوی آمریکا بصورت یکجا بازنشست کنند. پس از اینکه نخستین سری از خلبانان ایرانی که بسیاری از آنها با فانتوم پرواز کرده بودند از دوره آموزشی سوخوی ۲۴ به کشور بازگشتند جلسات زیادی با حضور آنها برگزار شده و آنها به هر دلیل با این پیشنهاد مخالفت کردند. به گفته آنها فانتوم جنگنده ای همه منظوره و چالاک و سوخوی ۲۴ جنگنده ای سنگین و تخصصی بود. این موضوع را بنده در سال های ۱۳۷۲ و ۱۳۷۳ از خود خلبانان سوخوی ۲۴ شنیدم.

موجودی سوخوی ۲۴ کشور، تحویل ۱۲ فروند جنگنده سوخوی ۲۴ نو به ایران و پناهنده شدن ۲۳ فروند سوخوی ۲۴ عراقی به کشور بود. با توجه به این که حداقل هشت فروند تاکنون از دست رفته اند، موجودی کشور در بهترین حالت بیست و هفت فروند بوده ولی شمار پرنده های قابل پرواز قطعا” کمتر از نصف آن است.

درباره هزینه های نیروی هوایی، بررسی چنین موضوعی بدون درنظر گرفتن هزینه گزینه های جایگزین (موشکی و پدافند) چندان درست به نظر نمی رسد. چندی پیش هم در پست دیگری عرض شد که نخستین گام در برنامه ریزی استراتژیک برای نیروی هوایی کشور، راستی سنجی ادعاهای مطرح شده از سوی مقامات سپاه پاسداران و صنایع دفاع است. اگر آنچه ادعا شده یعنی این که هزینه تولید موشک های زمین به زمین در ایران یک دهم هزینه متوسط جهانی است، درست باشد واقعا” نیازی به نگهداشتن فانتوم ها، تایگرها، فیترها، ایرگاردها، و میراژها نیست. نیروی هوایی در این حالت تنها سه وظیفه بر عهده خواهد داشت که با تنها دو نوع جنگنده برآورد می شود:

۱- گشت هوایی و پایش آسمان کشور

۲- حفظ برتری هوایی در جبهه های جنگ احتمالی

۳- ایمن کردن آسمان برای پرتابگرهای موشکهای زمین به زمین

با این راهبرد، هزینه های ثابت و جاری نیروی هوایی به شدت و بصورت باورنکردنی کاهش خواهد یافت و دو جنگنده اف ۱۴ (سوخوی ۳۵) و میگ ۲۹ (میگ ۳۵) کاملا” کفایت می کنند.

داشتن هواپیماهای سوخترسان و آواکس هم این راهبرد اقتصادی را بهتر و مؤثرتر خواهد کرد.

در بهترین حالت ‘شاید’ بتوان فنسرها را نیز برای دو مأموریت تخصصی در خدمت نگهداشت:

۱- سرکوب نیروی پدافندی و راداری دشمن؛ باتوجه به این که تنها جنگنده نیروی هوایی است که این قابلیت را دارد.

۲- سازگار کردن موشکهای کروز کلاس سومار با جایگاههای اصلی زیر بال و تبدیل این هواپیماها به بمب افکن استراتژیک. دو جایگاه ثابت زیر بال فنسر که هریک توان حمل بیش از ۲ تن جنگ افزار را دارند ویژگی بی نظیری است که متأسفانه تاکنون مغفول مانده و کشور را قادر می سازد پایگاههای دشمنان در مسافت هایی از ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ کیلومتر را با هزینه ای اقتصادی مورد تازش قرار دهد. قطعا” هزینه هر ساعت پرواز فنسر و دو فروند موشک سومار از هزینه های تولید و نگهداری و پرتاب یک فروند موشک خرمشهر یا دو فروند موشک کلاس قدر کمتر است.

در این بین نیروی راداری و پدافند هوایی، پس از بررسی هزینه ها، ممکن است بتواند بار پایش هوایی نیروی هوایی در برخی نقاط کشور را کاهش دهد. 

  • Like 2
  • Upvote 12

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, Brave_Heart گفت:

هواپیماهای سوخوی ۲۴ دست دوم (حدود ۱۰۰ فروند) پیشنهاد شوروی سابق به شهید ستاری بود تا ضمن صرفه جویی مالی برای کشور به دلیل کمبود بودجه پس از پایان جنگ، جنگنده های فانتوم را به دلیل تحریم قطعات از سوی آمریکا بصورت یکجا بازنشست کنند. پس از اینکه نخستین سری از خلبانان ایرانی که بسیاری از آنها با فانتوم پرواز کرده بودند از دوره آموزشی سوخوی ۲۴ به کشور بازگشتند جلسات زیادی با حضور آنها برگزار شده و آنها به هر دلیل با این پیشنهاد مخالفت کردند. به گفته آنها فانتوم جنگنده ای همه منظوره و چالاک و سوخوی ۲۴ جنگنده ای سنگین و تخصصی بود. این موضوع را بنده در سال های ۱۳۷۲ و ۱۳۷۳ از خود خلبانان سوخوی ۲۴ شنیدم.

موجودی سوخوی ۲۴ کشور، تحویل ۱۲ فروند جنگنده سوخوی ۲۴ نو به ایران و پناهنده شدن ۲۳ فروند سوخوی ۲۴ عراقی به کشور بود. با توجه به این که حداقل هشت فروند تاکنون از دست رفته اند، موجودی کشور در بهترین حالت بیست و هفت فروند بوده ولی شمار پرنده های قابل پرواز قطعا” کمتر از نصف آن است.

درباره هزینه های نیروی هوایی، بررسی چنین موضوعی بدون درنظر گرفتن هزینه گزینه های جایگزین (موشکی و پدافند) چندان درست به نظر نمی رسد. چندی پیش هم در پست دیگری عرض شد که نخستین گام در برنامه ریزی استراتژیک برای نیروی هوایی کشور، راستی سنجی ادعاهای مطرح شده از سوی مقامات سپاه پاسداران و صنایع دفاع است. اگر آنچه ادعا شده یعنی این که هزینه تولید موشک های زمین به زمین در ایران یک دهم هزینه متوسط جهانی است، درست باشد واقعا” نیازی به نگهداشتن فانتوم ها، تایگرها، فیترها، ایرگاردها، و میراژها نیست. نیروی هوایی در این حالت تنها سه وظیفه بر عهده خواهد داشت که با تنها دو نوع جنگنده برآورد می شود:

۱- گشت هوایی و پایش آسمان کشور

۲- حفظ برتری هوایی در جبهه های جنگ احتمالی

۳- ایمن کردن آسمان برای پرتابگرهای موشکهای زمین به زمین

با این راهبرد، هزینه های ثابت و جاری نیروی هوایی به شدت و بصورت باورنکردنی کاهش خواهد یافت و دو جنگنده اف ۱۴ (سوخوی ۳۵) و میگ ۲۹ (میگ ۳۵) کاملا” کفایت می کنند.

داشتن هواپیماهای سوخترسان و آواکس هم این راهبرد اقتصادی را بهتر و مؤثرتر خواهد کرد.

در بهترین حالت ‘شاید’ بتوان فنسرها را نیز برای دو مأموریت تخصصی در خدمت نگهداشت:

۱- سرکوب نیروی پدافندی و راداری دشمن؛ باتوجه به این که تنها جنگنده نیروی هوایی است که این قابلیت را دارد.

۲- سازگار کردن موشکهای کروز کلاس سومار با جایگاههای اصلی زیر بال و تبدیل این هواپیماها به بمب افکن استراتژیک. دو جایگاه ثابت زیر بال فنسر که هریک توان حمل بیش از ۲ تن جنگ افزار را دارند ویژگی بی نظیری است که متأسفانه تاکنون مغفول مانده و کشور را قادر می سازد پایگاههای دشمنان در مسافت هایی از ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ کیلومتر را با هزینه ای اقتصادی مورد تازش قرار دهد. قطعا” هزینه هر ساعت پرواز فنسر و دو فروند موشک سومار از هزینه های تولید و نگهداری و پرتاب یک فروند موشک خرمشهر یا دو فروند موشک کلاس قدر کمتر است.

در این بین نیروی راداری و پدافند هوایی، پس از بررسی هزینه ها، ممکن است بتواند بار پایش هوایی نیروی هوایی در برخی نقاط کشور را کاهش دهد. 

 خیلی کشورها پیش از ما قابلیت های کروز و بالستیک نقطه زن داشته اند ولی در کنار ان قابلیت های تهاجمی بر مبنای هواپیماهای بمب افکن و ضربتی را هم داشته اند. فکر نکنم فقط بحث اقتصادی بوده باشد. در جنگ سوریه توانایی های نیروی هوایی روسیه که به صورت منظم ستون های داعش و تانکرهای نفت ان را بمباران میکرد بسیار موثر واقع شد. هیچ کشوری به خاطر داشتن نیروی کروز یا موشکی به نیروی هوایی کم توجهی نکرده است. در یک جنگ شما باید ابزارهای متعدد و مختلف برای ضربه زدن به دشمن داشته باشید. 

از این نوع استدلال ها بعضا مطرح شده و در عمل شکست خورده. مثلا امریکا زمانیکه فانتوم را ساخت فکر میکرد که به علت قابلیت راداری و توانایی این هواپیما در شلیک موشک اسپارو دیگر در عمل این هواپیما نیاز به داگ فایت ندارد و این هواپیما را چابک نساختند. در عمل جنگ ویتنام نشان داد که این تحلیل درست نبوده. و یک هواپیمای رهگیر خوب باید هر دو قابلیت را داشته باشد. نباید گذاشت این نوع تجربیات در جنگ ها و تحمل هزینه های گزاف به دست اید. این استدلال که  موشک جای هواپیما را میگیرد درست نیست هر توانایی جای خود را دارد. دشمنان ما که اطراف ما هستند مثل امریکا ترکیه اسراییل عربستان بسیار مجهز هستند ما نیز باید تمام ابزارها را به خدمت بگیریم.

از نظر من در کنار توانایی موشکی ما نیاز به یک نیروی هوایی قدرتمند با توانایی هم زمان افندی و پدافندی  داریم. 

در مورد هزینه های مطرح شده هم این کشور به اندازه کافی ثروتمند است مکه توانایی تقبل هزینه های یک نیروی هوایی قدرتمند را داشته باشد. گافی است جلوی یک دو تا اختلاس را بگیرن خرج نیروی هوایی کنن کافی است

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
37 minutes قبل , sasasasa گفت:

مثلا امریکا زمانیکه فانتوم را ساخت فکر میکرد که به علت قابلیت راداری و توانایی این هواپیما در شلیک موشک اسپارو دیگر در عمل این هواپیما نیاز به داگ فایت ندارد و این هواپیما را چابک نساختند.

 

بسم ا... 

 

این استدلال چندان با واقعیت تطبیق ندارد ، فانتوم زمانی معرفی شد که  می بایست معرف یک هواگرد رزمی برای ایجاد برتری هوایی برای نیروی دریایی و هوایی می بود. تنها نقصی که این هواگرد رزمی در جریان جنگ در شرق اسیا ، ان هم فقط در یک مرحله داشت که ان هم ناشی از دخالت سیاستمداران در وضع مقررات درگیری (ROE) بود ، ( دخالت سیاستمدارها در حوزه های تصمیم گیری در سطح تاکتیکی و تا حدودی راهبردی ، اشتباه هست. سیاستمدارها باید تمرکز خودشون را بگذارند روی حوزه پشتیبانی و لجستیک و تامین بودجه )  اتکاء به مهمات با قابلیت فراتر از میدان دید ( فامد ) مثل اسپارو  بدون پیش بینی رزم نزدیک ( با توپ ) بود که امار تلفات را جلوی میگها بالا برد ولی به محض اصلاح مقررات و اضافه شدن غلاف توپ در بخش مرکزی زیر بدنه (بطور موقت ) و بعدها بصورت استاندارد در داخل بدنه ، این مساله رفع و نسبت تلفات معکوس شد .

 

بر 11 دی 1394 در 19:30 , MR9 گفت:

 

 

خوب ، طبق مندرجات نویسنده ، این جدول شامل شکارهای تایید شده و تایید نشده است .

یک بررسی بسیار ساده نشان می دهد ، آنچه که باعث تلفات قابل توجه فانتوم شده بود در درجه نخست دخالت غیر قابل توجیه سیاستمداران واشنگتن در تغییر قوانین درگیری rule of engagement  برای نیروی دریایی ، هوایی و سپاه تفنگداران ( الزام به شناسایی چشمی هدف و سپس سرنگون کردن آن) بود که خلبانان آمریکایی را مجبور می کرد وارد یک نبرد نزدیک با میگهای ویتنامی شوند که در درگیری های پرپیچ وخم ، از یک برتری نسبی برخوردار بودند . در حالی که بعد از تغییر مجدد ، نسبت شکارها بطور کامل تغییر کرد 

 

1-1-2016_7-11-00_PM.jpg

 

 

خوب ، جدول بالا ، بصورت ساده وضعیت را نشان می دهد که 26 شکار با موشکهای میانبرد اسپارو انجام شده که در صورت مراجعه به تاریخ ، این شکارها زمانی روی داده  که مقررات درگیری براساس واقعیتهای صحنه نبرد ، تدوین گردید . 

 

بر 16 آذر 1393 در 20:22 , MR9 گفت:

با سلام خدمت دوستان

 

یکی از مهمترین تجربیات نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در ویتنام ، بکارگیری مجدد توپهای هوابرد بشمار می آید . در اوایل این جنگ ، ظهور موشکهای هدایت راداری موجب شد تا برنامه ریزان پنتاگون ، بتدریج توپهای هوابرد را از روی پرنده های رزمی حذف نماید ، اما بالا رفتن تلفات کروسیدرها ، فانتوم ها ، اف-100 ها و تاندرچیف ها که براثر آتش توپهای میگهای ویتنامی و در نبردهای تن به تن هوایی ساقط می شدند ، آنها را مجبور نمود که مجددا" این سلاح موثر را بکار گیرند .

 

11-6-2014_8-21-35_PM.jpg

 

یک تصویر جالب از تیربار کاتلینگ 20 م.م SUU-23 A که خدمه زمینی در حال مسلح کردن آن به مهمات مربوطه هستند .

 

 

با مسلح شدن مجدد پرنده های رزمی ایالات متحده به توپ های هوابرد و تغییر مقررات درگیری (ROE) نبردهای هوایی ، توازن مجددا" برقرار شد و نسبت شکار به نفع نیروی هوایی ایالات متحده بازگشت .

 

 

 

37 minutes قبل , sasasasa گفت:

در مورد هزینه های مطرح شده هم این کشور به اندازه کافی ثروتمند است مکه توانایی تقبل هزینه های یک نیروی هوایی قدرتمند را داشته باشد. گافی است جلوی یک دو تا اختلاس را بگیرن خرج نیروی هوایی کنن کافی است

 

اصولاً استدلال روی هزینه نیروی هوایی در مقایسه با مزیتهای غیر قابل شمارش آن ، به نظرم چندان امر واقعی نیست و بیشتر یک جدل بی حاصل خواهد بود . بخشی از نگاه برنامه ریزان نظامی کشور به صحنه نبرد آینده ، اشتباه  هست و به شکل لجوجانه ای هم روی این نگاه غلط اصرار می کنند ، اگر دست به تغییر این نگاه نزنند ، هزینه اش را قطعاً و بدون هیچ تعارفی ، ملت ایران فارغ از گرایش سیاسی و .... خواهد پرداخت .

  • Like 1
  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

مگه قرار نبود بعد از اتمام تحریم تسلیحاتی جنگنده وارد بشه پس چی شد ؟؟ کلی عکس و شایعه راجب J-10 وجود داشت همون روزا . سوخو 30 رو که دیگه خود مسوولین هم تایید میکردن !! خبری نشد که نشد . 

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, MR9 گفت:

 

بسم ا... 

 

این استدلال چندان با واقعیت تطبیق ندارد ، فانتوم زمانی معرفی شد که  می بایست معرف یک هواگرد رزمی برای ایجاد برتری هوایی برای نیروی دریایی و هوایی می بود. تنها نقصی که این هواگرد رزمی در جریان جنگ در شرق اسیا ، ان هم فقط در یک مرحله داشت که ان هم ناشی از دخالت سیاستمداران در وضع مقررات درگیری (ROE) بود ، ( دخالت سیاستمدارها در حوزه های تصمیم گیری در سطح تاکتیکی و تا حدودی راهبردی ، اشتباه هست. سیاستمدارها باید تمرکز خودشون را بگذارند روی حوزه پشتیبانی و لجستیک و تامین بودجه )  اتکاء به مهمات با قابلیت فراتر از میدان دید ( فامد ) مثل اسپارو  بدون پیش بینی رزم نزدیک ( با توپ ) بود که امار تلفات را جلوی میگها بالا برد ولی به محض اصلاح مقررات و اضافه شدن غلاف توپ در بخش مرکزی زیر بدنه (بطور موقت ) و بعدها بصورت استاندارد در داخل بدنه ، این مساله رفع و نسبت تلفات معکوس شد .

 

 

 

 

 

 

اصولاً استدلال روی هزینه نیروی هوایی در مقایسه با مزیتهای غیر قابل شمارش آن ، به نظرم چندان امر واقعی نیست و بیشتر یک جدل بی حاصل خواهد بود . بخشی از نگاه برنامه ریزان نظامی کشور به صحنه نبرد آینده ، اشتباه  هست و به شکل لجوجانه ای هم روی این نگاه غلط اصرار می کنند ، اگر دست به تغییر این نگاه نزنند ، هزینه اش را قطعاً و بدون هیچ تعارفی ، ملت ایران فارغ از گرایش سیاسی و .... خواهد پرداخت .

 

 

البته در مورد نسل های هواپیماهای جنگنده تقسیم بندی های متعددی وجود دارد. هواپیماهای نسل 2 چابک بودند. مانند میگ 21 و یا اف 5( که مدل های اولیه ان نسل 2 به حساب می اید و از نظر من مدل های بعدی اف 5 هم  به زور نسل3 است). هواپیماهای نسل 3 مانند فانتوم یا میگ 23 دارای توانایی شلیک موشک های رادار کنترل بودند ولی کمتر چالاک بودند. در نسل 4 طراحان دوباره به دنبال مانور پذیری در کنار توانایی های راداری رفتند مانند اف14 اف 15 اف16. البته در این نسل موتورها نیز توربوفن شدند و از مواد پبشرفته تر و اویونیک پیشرفته تر استفاده شد. یعنی ما این روند  را میبینیم که از نسل 2 به 4 طراحان متوجه اشتباه خود شدند و دوباره به سمت طراحی هواپیماهای چالاک رفتند. 

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
6 minutes قبل , sasasasa گفت:

البته در مورد نسل های هواپیماهای جنگنده تقسیم بندی های متعددی وجود دارد

 صحبت بنده ناظر بود به  بحث جنگ ویتنام که فرمودید ، بحث نسل بندی و چالاکی تا حدودی جدا از این قضیه است . 

یعنی مشکل طراحی نبود ، مشکل ماموریتی بود که به اشتباه واگذاری شد 

2 hours قبل , sasasasa گفت:

 مثلا امریکا زمانیکه فانتوم را ساخت فکر میکرد که به علت قابلیت راداری و توانایی این هواپیما در شلیک موشک اسپارو دیگر در عمل این هواپیما نیاز به داگ فایت ندارد و این هواپیما را چابک نساختند. در عمل جنگ ویتنام نشان داد که این تحلیل درست نبوده

 

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
7 hours قبل , gold-falcon گفت:

مگه قرار نبود بعد از اتمام تحریم تسلیحاتی جنگنده وارد بشه پس چی شد ؟؟ کلی عکس و شایعه راجب J-10 وجود داشت همون روزا . سوخو 30 رو که دیگه خود مسوولین هم تایید میکردن !! خبری نشد که نشد . 

اتفاقا همین نبود جار وجنجال و شواف احتمال خرید رو بالاتر میبره امیدوارم تو سکوت خبری کارها درست پیش بره

ویرایش شده در توسط arjemandi
  • Like 2
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

مقاله ای در چنگاوران دیدم که ایران علاقمند به مشارکت در پروژه میگ 41 است که در واقع ارتقا میگ 31 به نسل 5 است.  البته ایران به دلایل تجربه موفق اف 14 معمولا علاقمند به این گونه رهگیرها است ولی نمی دونم خبر چقدر موثق است و اصولا این جنگنده کی قراره بیرون بیاد. 

  • Like 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, sasasasa گفت:

مقاله ای در چنگاوران دیدم که ایران علاقمند به مشارکت در پروژه میگ 41 است که در واقع ارتقا میگ 31 به نسل 5 است.  البته ایران به دلایل تجربه موفق اف 14 معمولا علاقمند به این گونه رهگیرها است ولی نمی دونم خبر چقدر موثق است و اصولا این جنگنده کی قراره بیرون بیاد. 

مقاله به نظر درست نمیاد مثل اینکه روسیه برنامه خاصی برای تولید پاکفا نداره و یا حدس مشارکت ایران تو یه پروژه کاملا بی نام و نشان موهوم

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, arjemandi گفت:

مقاله به نظر درست نمیاد مثل اینکه روسیه برنامه خاصی برای تولید پاکفا نداره و یا حدس مشارکت ایران تو یه پروژه کاملا بی نام و نشان موهوم

 

موافقم. خود پکفا سال ها است که داره روش کار میشه و چند پیش نمونه ازش ساخته شده تازه داره عملیاتی میشه. میگ 41 فکر نکنم کار جدی روش شده باشه بیشتر در حد یک طرح است. ولی متاسفانه ما کشور ثروتمندی نیستیم ولی اگر حاضر بودیم در یکی از این پروژه های این چنینی که در اثر کمبود بوجه خوابیده سرمایه گذاری سنگین کنیم به نظر من روسیه حاضر بود با ما مشارکت کنه. غیر از مسایل تحریم یک علت که روسیه سخت با ما کار میکنه این است که ما حاضر نیستیم مبالغ سنگین به مانند چین و هند در این امور سرکایه گذاری کنیم. روسیه هم برای یک سری خریدهای کوچک و محدود حاضر نیست با غرب و کشورهای عربی تقابل کند همین الان ما اگر با چند میلیارد دلار وارد چنین پروژه ای شویم با توجه به مشکلات شرکت میگ فکر نکنم روسیه پیشنهاد ما را رد کند

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.