امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

خب اونها باید تمایلی داشته باشن. گورباچف میگ 29 و سوخو 24 رو به ما داد. الان حداقل سوخو 30 و 35 رو باید بده. الان هم باید به طرف ما بیان. ایران ظرفیتش طوریه میتونه 10-20 میلیارد دلار و بلکه هم بیشتر خرید کنه. البته میگ 41 فعلا امکان فرش زیاد نداره همونطور که سوخو 57 هم همینطوره چون انگار هم هزینه زیادی براش شده و هم به مانند  اعضای پیرتر خانواده فلانکر به ویژه سوخو 30 و 35 هنوز امتحان پس داده نی. تجربه ناموفق میگ 31 یه نشونه بدیه برای جهانگیر نشدن سوخو 57 واحتمالا جنگنده  میگ 41

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
10 hours قبل , sasasasa گفت:

اگر ماموریت ساخت این جنگنده هم با سوخو باشه احتمالا روسیه قصد انحلال میگ رو داره. کلا کار عاقلانه ای هم هست. در گذشته صنایع روسیه کل ارتش شوروی و پیمان ورشو رو تامین میکردند و بازارهای صادراتی زیادی مثل عراق سوریه مصر هند چین و....داشتند. الان روسیه داره بیشتر بازارهاش رو از دست میده. چین خودش صاحب صنعت شده. هند به امریکا داره خیلی نزدیک میشه. سوریه توان مالی نداره و.... نمیشه این همه صنعت رو برای فقط تامین ارتش روسیه حفظ کرد مجبور هستند صنایع رو کوچک و یا تجمیع کنند.

بسیاری میگن روسیه به ایران هواپیما نمی ده. به نظر من میده چون نیاز به بازار سلاح داره ولی بستگی به وضعیت ما داره. اگه ما بخواهیم مثلا ازش 500 ملیون دلار سلاح بخریم. این عدد دردی از صنایع روسیه دوا نمی کنه فقط کاربریش برای روسیه اینه که انرا ابزاری برای چانه زنی با غرب میکنه و در نهایت با گرفتن امتیازاتی از اعراب و غرب زیر معامله میزنه. ولی اگه ما هم به مانند کشورهای دیگر درخواست یک خرید مثلا ده میلیارد دلاری بدهیم بعیده روسیه این پیشنهاد رو رد کنه چون اون هم به چنین معاملاتی نیاز داره. ممکنه عده ای بگن این عدد بالا است ولی بالا نیست. بسیاری از کشورها خریدهایی در این ابعاد دارند. برای کشوری مانند ما که سالها سلاح به خصوص هواپیما نخریده در صورت رفع تحریم باید در این حدود هزینه کنه. خود اتمی برای ما خیلی بیش از اینها هزینه داشته  

سلام دیگه ایران چطوری تمایل خودشو نشون بده دوست و دشمن میدونن ایران نظرش  رو جی10چین و سوخو30یا35ست وضعیت داشته های نیروی هوایی هم برای همه عیانه دست کم خرید بالای 80فروند از هر کدومه و ناوگان آواکس و ترابری و سوخترسان و مشارکت در پروژه های آینده از ایران مشتری بینهایت عالی و تضمین شده ساخته فقط مبادله باید تهاتری باشه و کالای ما هم نفته که در فروشش مشکلی نیست چین که مصرف کنندست مسئله عدم تمایل چین و روسیه به تجهیز ایران به سلاح های تعیین کننده ست چین که در قضیه جی10 علنا ابراز کردکه تمایلی نداره از نظر اونها ایران متحد چین و روسیه نخواهد شد

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, arjmandi گفت:

سلام دیگه ایران چطوری تمایل خودشو نشون بده دوست و دشمن میدونن ایران نظرش  رو جی10چین و سوخو30یا35ست وضعیت داشته های نیروی هوایی هم برای همه عیانه دست کم خرید بالای 80فروند از هر کدومه و ناوگان آواکس و ترابری و سوخترسان و مشارکت در پروژه های آینده از ایران مشتری بینهایت عالی و تضمین شده ساخته فقط مبادله باید تهاتری باشه و کالای ما هم نفته که در فروشش مشکلی نیست چین که مصرف کنندست مسئله عدم تمایل چین و روسیه به تجهیز ایران به سلاح های تعیین کننده ست چین که در قضیه جی10 علنا ابراز کردکه تمایلی نداره از نظر اونها ایران متحد چین و روسیه نخواهد شد

 

فقط لازم نیست تمایل نشان بده باید پول رو بذاره وسط. بحث تهاتر رو ممکنه قبول نکنن. الان بسیاری جاها گفته شده که ایران درخواست یک اسکادران j10 کرده ولی تمایل داره با نفت هزینه رو پرداخت کنه. چین مردد است که این معامله رو بکنه یا نه چون ظاهرا حجم زیادی نفت انباشته کرده

https://www.aninews.in/news/world/asia/china-reluctant-to-barter-j-10c-fighter-jets-with-iran-oil-or-natural-gas-military-analysts20210417160219/

الان همین گزارش در این ارتباط  است که ایران مشکل پول نقد داره.  همین 36 فروند که تو این مقاله نوشته ایران درخواست داده با اموزش و قطعات و موشک ها و... فکر کنم چیزی حدود 2 میلیارد دلار بشه که ظاهرا نداریم بدیم. البته من شنیدم ما مقدار زیادی پول بلوکه شده در چین داریم که معلوم نیست چرا از ان پول  ها استفاده نمیشه. احتمالا مشکل با روسیه از این بیشتره چون روسیه خودش تولید کننده نفت است. و احتمالا تمایل کمتری به تهاتر با نفت داره

اگر مشکل برجام حل شه این مشکل حل میشه ولی باید دید عزم یک سری خرید بزرگ مثلا در حد 10 میلیارد دلار در مسئولین هست یا دنبال خریدهای کوچک هستند. به نظر من این مسئله در تصمیم روسیه خیلی تاثیر میذاره

ویرایش شده در توسط sasasasa
  • Like 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
12 minutes قبل , sasasasa گفت:

 

فقط لازم نیست تمایل نشان بده باید پول رو بذاره وسط. الان بسیاری جاها گفته شده که ایران درخواست یک اسکادران j10 کرده ولی تمایل داره با نفت هزینه رو پرداخت کنه. چین مردد است که این معامله رو بکنه یا نه چون ظاهرا حجم زیادی نفت انباشته کرده

https://www.aninews.in/news/world/asia/china-reluctant-to-barter-j-10c-fighter-jets-with-iran-oil-or-natural-gas-military-analysts20210417160219/

الان همین گزارش در این ارتباط  است که ایران مشکل پول نقد داره.  همین 36 فروند که تو این مقاله نوشته ایران درخواست داده با اموزش و قطعات و موشک ها و... فکر کنم چیزی حدود 2 میلیارد دلار بشه که ظاهرا نداریم بدیم. البته من شنیدم ما مقدار زیادی پول بلوکه شده در چین داریم که معلوم نیست چرا از ان پول  ها استفاده نمیشه. احتمالا مشکل با روسیه از این بیشتره چون روسیه خودش تولید کننده نفت است. 

اگر مشکل برجام حل شه این مشکل حل میشه ولی باید دید عزم یک سری خرید بزرگ مثلا در حد 10 میلیارد دلار در مسئولین هست یا دنبال خریدهای کوچک هستند. به نظر من این مسئله در تصمیم روسیه خیلی تاثیر میذاره

شاید خرید اولیه  بدلیل نداشتن پول نقد و عدم شناخت از محصولات مورد نظر محتاطانه باشه در حد36فروند ولی هر کارشناس مسائل نظامی میدونه پکیج خرید ایران بالای 200فرونده تازه به اونها بالگرد هم اضافه کنید تهاتر با نفت یا سایر کالاهای صادراتی بهترین و تنها کاری که ما میتونیم بکنیم (حداکثر بین 10تا15درصد نقد)یادمون نره روسیه در ازای روغن پالم جنگنده پیشنهاد داد ما  خودمون به پول  نقد بیشتر احتیاج داریم وگرنه این خریدها بار تورمی بیشتر متوجه کشور میکنه.فروش نفت  در حد 100تا200هزار بشکه مازاد ایران برای روسیه ممکنه  و چین که هیولای مصرفه پس اگه واقعا متمایل باشند شدنیه ما تکلیفمون مشخصه هم تعداد هم نحوه پرداخت .مسئله اینجاست که (به قول ظریف)نگاه اونها به غربه

ویرایش شده در توسط arjmandi
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, majid363 گفت:

 

بحث اصلی این هست چرا باید فکر کنیم نمونه هایی که صادر میشه ضعیف تر هست از نمونه هایی که برای خود ارتش روسیه تولید میشه ؟

تو جنگ ها ضعف روسیه تو بحث ساخت جنگنده باعث شده آسمان از دست متحدین روسیه خارج بشه وقتی اسمان را از دست بدن دیگه اهمیت کیفیت سایر تسلیحات کم میشه 

 

 

. 

 

خیلی وقت پیش من جایی خوندم در جنگنده های عراقی که به ایران پناهنده شده بودن دو فروند میگ 29 نیز بوده ولی نمونه های عراقی انقدر ضعیف بودند که نهاجا از انها به عنوان بانک قطعه استفاده کرد و انها را اوراق کرد. البته همه کشورها همین کارها را می کنند ولی روسیه ظاهرا خیلی زیاده روی میکند. نمونه میگ 29 های ایران نمونه های اصلی ولی از سری های اولیه بودند ولی روسیه حاضر به دادن قطعات و پشتیبانی و ارتقا انها نبود. 

این مطلب رو به نقل از یکی از دوستان که در صنعت موتورهای توربیتی صمت کار میکرد مینویسم

" روس ها به ما یک نرم افزار فروخته بودند که برای طراحی پروفیل پره های کمپرسور موتور جت به کار میرفت. یک قسمت از نرم افزار موقع طراحی از اپراتور زاویه حمله و فرار هر ردیف پره را میپرسید موقع تحویل و اموزش ما پرسیدیم این زاویه ها را ما از کجا محاسبه کنیم فرد روسی گفت این اعداد را طراحان ما با تجربه ای که دارند به نرم افزار میدهند. بعدا فهمیدیم نرم افزار ناقص را به ما داده اند و این نرم افزار باید این اعداد و بسیاری اعداد ددیگر را خود محاسبه کند و نرم افزار تحویلی کاملا بلا استفاده است"

در همان صها تست استند و مدارک جنگنده های امریکایی که قبل از انقلاب تحویل داده شده اند انقدر کامل هستند که بعد از 43 سال هنوز نهاجا موفق به حفظ این جنگنده ها با کمک این دستورالعمل ها شده اند. البته خوب امریکایی ها در ان زمان پول خوبی هم گرفته اند و قراردادهای ما با روسیه اعداد بسیار پایین تری داشته اند ولی به نظر من این توجیه کلاه برداری نمی شود. 

روس ها عملا با این اقدامات که به نظر خودشان زرنگی بوده به صنایع و اعتبار خود لطمه زده اند

 

  • Like 2
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
7 minutes قبل , sasasasa گفت:

 

خیلی وقت پیش من جایی خوندم در جنگنده های عراقی که به ایران پناهنده شده بودن دو فروند میگ 29 نیز بوده ولی نمونه های عراقی انقدر ضعیف بودند که نهاجا از انها به عنوان بانک قطعه استفاده کرد و انها را اوراق کرد.

 

فالکروم های عراقی پناهنده به ایران ، 3 فروند بودند . یک نسخه UB و دو فروند  نسخه A  که سالها پیش گفته شده  همه انها به سامانه های جدید ناوبری و اویونیک جدید مجهز شدند 

  • Like 3
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
6 minutes قبل , sasasasa گفت:

 

خیلی وقت پیش من جایی خوندم در جنگنده های عراقی که به ایران پناهنده شده بودن دو فروند میگ 29 نیز بوده ولی نمونه های عراقی انقدر ضعیف بودند که نهاجا از انها به عنوان بانک قطعه استفاده کرد و انها را اوراق کرد. البته همه کشورها همین کارها را می کنند ولی روسیه ظاهرا خیلی زیاده روی میکند. نمونه میگ 29 های ایران نمونه های اصلی ولی از سری های اولیه بودند ولی روسیه حاضر به دادن قطعات و پشتیبانی و ارتقا انها نبود. 

 

 

گویا تعداد میگ ۲۹ های  پناهنده بیشتر بوده و تعدادی میگ۲۹ub اموزشی رزمی هم بوده که بکارگیری میشه!

مشکل دیگه روسها در تولید این بود که خطوط تولید جزیره‌ای تولید داشتن که مثلا تولید خطی نباشه و بطور مستقل ادامه به فعالیت داشته باشن و چون در گذشته سیستم های طراحی یکپارچه و استاندارد نبوده تولیدات این کارخانه ها باهم متفاوت بوده و یک‌استاندارد نبودن شاید نمونه های رزمی میگ۲۹ پناهنده به این دلیل ادعایی بکارگیری نشده ....

البته موتور و سیستم رادار یک‌سیستم‌مستقل هست و قابل استفاده .

  • Like 1
  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 hour قبل , Overdose گفت:

گویا تعداد میگ ۲۹ های  پناهنده بیشتر بوده و تعدادی میگ۲۹ub اموزشی رزمی هم بوده که بکارگیری میشه!

مشکل دیگه روسها در تولید این بود که خطوط تولید جزیره‌ای تولید داشتن که مثلا تولید خطی نباشه و بطور مستقل ادامه به فعالیت داشته باشن و چون در گذشته سیستم های طراحی یکپارچه و استاندارد نبوده تولیدات این کارخانه ها باهم متفاوت بوده و یک‌استاندارد نبودن شاید نمونه های رزمی میگ۲۹ پناهنده به این دلیل ادعایی بکارگیری نشده ....

البته موتور و سیستم رادار یک‌سیستم‌مستقل هست و قابل استفاده .

سلام و وقت بخیر

میگ 29 های پناهنده عراقی ب ایران 4 یا 5 فروند بوده که یک فروند دو کابین 9-51 بی    میباشد و همگی از انواع مانکی مدل یا همان مدل میمون معروف هستند و تفاوتهایی با نمونه های خریداری شده ایران دارن که جسارتا باید اهل فن باشید و از نزدیک ببینید و از نوع پست تر میباشن 

در مورد خط تولید هم بله هر نمونه خط جداگانه داشت البت منظور از نمونه منظور نوع برای داخل یا کشورهای دوست درجه یک یا مشتریان درجه دو و سه

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
3 minutes قبل , archersarash گفت:

سلام و وقت بخیر

میگ 29 های پناهنده عراقی ب ایران 4 یا 5 فروند بوده که یک فروند دو کابین 9-51 بی    میباشد و همگی از انواع مانکی مدل یا همان مدل میمون معروف هستند و تفاوتهایی با نمونه های خریداری شده ایران دارن که جسارتا باید اهل فن باشید و از نزدیک ببینید و از نوع پست تر میباشن 

در مورد خط تولید هم بله هر نمونه خط جداگانه داشت البت منظور از نمونه منظور نوع برای داخل یا کشورهای دوست درجه یک یا مشتریان درجه دو و سه

دوست عزیز اگه میشه یه توضیح کلی از تفاوتهاش  و کد بندی هاش بدیدعالی میشه.

  • Like 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ممنون از لطفتون 

تا جایی که سواد نداشتمون اجازه بده چشم

اولین مدلها 9-12 بودن و نمونه اموزشی 9-51 که همون مدل ای و یو بی معروف هست با اظافه شدن حرف بی به 9-12 نمونه صادراتی میشه که خودش دو مدل داره یکی برای کشورهای عضو ورشو مثل المان شرقی و لهستان و ... و یک مدل هم برای کشورهایی با درجه اهمیت کمتر مثل عراق و سوریه و کوبا... که نمونه های صادراتی میشن همون مدل بی

در مدل دوکابین یو بی هم تفاوتها اونقدر نیست

اما از نظر کارایی و سلاح و تفاوتها 

همه این ورژن دارای 6 استیشن برای حمل سلاح هستن و به ترتیب در این بردها و مینبرها توان حمل بمب تا وزن 500 کیلو و در اوتبرد فقط حمل ار 60 یا ار 73 ممکنه

همه 6 استیشن توانحمل ار 60 و ار 73 دارن اما فقط در اینبرد میتونه ار27 اونم فقط از مدل ار و تی رو حمل و شلیک کنه که البته در جایی خوندم در ابتدای ورود به خدمت به علت در دسترس نبودن ار27 روش ار 24 میبستن

از نظر راداری ضعیف و نمونه های صادراتی ضعیفتر  جنگ الکترونیک ضعیف بدون توان حمل هیچ غلافی و فاقد توان حمل و شلیک تسلیحات هدایت شونده هوا به زمین و  برد کم 

فقط در بعضی نمونه ها توان حمل مخزن سوخت اضافه در زیر بال دارد و فقط دارای یک سنر تانک در زیر بدنه میباشد و فاقد توان سوختگیری هوایی 

سلاح قابل حملشم شامل یک گان gsh301(همین نامگذاری گانهای روسی فلسفه ای داره )

هوا به هوا  ار 27 در دو مدل ار و تی.......ار 60.... ار73

هوابه زمین هم راکت اس 8...اس24   و بمبهای سقوط ازاد خانواده فاب و اوفاب از 50 تا 500 کیلو  

بمب منور زاب   ضد استحکامتت بتاب(که دارای راکت موتوره ..مثل بمب پرتاب میشه بعد چترش باز میشه و بعد راکت موتورش روشن میشه و اونو به هدف سختش میکوبه)...    اتشزا   و خوشه ای 

 

ویرایش شده در توسط archersarash
  • Like 3
  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

البته بعضی نمونه ها مثل نمونه های عراق توان شلیک ار 73 نداشتن 

فقط توان درگیری با یک هدف به صورت همزمان و شاید بشه گفت اصلیترین حسنش در کنار چابکی و قدرت مانور وجود ار 73 در کنار سایت نشونه گیری چشمی shelem باشه و گرنه کلا نقطه ضعفه 

هر چند تو استراتژی شوروی مشکل نداشت چون اخرین حلقه دفاعی در کنار سام 6 و بوک و سام 8 و تور و تانگوستا بود و هدف اول باید از سد میگ 31 سوخو 27 اس300 و اس 200 میگذشت تا با میگ 29 روبرو بشه 

  • Like 1
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اصولا زیاد از شکست سیستم های روسی شنیده ایم که یک علت ضعف تکنولوژی روسیه و یک علت هم دانگرید تسلیحات صادراتی است که در مورد میگ 29 جناب archersarash توضیحات بسیار خوبی دادند. ولی اخیرا سر اتفاقات یمن سلاح های امریکایی عربستان بخصوص پدافند شکست های بدی خوردن. حالا نمی دانیم این شکست ها به خاطر ضعف اپراتورهای عرب بود و یا چیز دیگری ولی به هر حال به پای سلاح های امریکایی نوشته شد. اف 16 های فروخته شده به عراق نیز وضعیت خوبی نداشتند و ظاهرا بسیاری از کارایی های نمونه های اصلی در انها وجود نداشت. ولی از این موارد بگذریم و یکی دو نمونه دیگر معمولا امریکا به قول معروف جنس بد دست مشتری نمیده و برخلاف روسیه تلاش میکنه وجه سلاح های امریکایی را حفظ کنه. 

  • Upvote 3
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
18 minutes قبل , sasasasa گفت:

اصولا زیاد از شکست سیستم های روسی شنیده ایم که یک علت ضعف تکنولوژی روسیه و یک علت هم دانگرید تسلیحات صادراتی است که در مورد میگ 29 جناب archersarash توضیحات بسیار خوبی دادند. ولی اخیرا سر اتفاقات یمن سلاح های امریکایی عربستان بخصوص پدافند شکست های بدی خوردن. حالا نمی دانیم این شکست ها به خاطر ضعف اپراتورهای عرب بود و یا چیز دیگری ولی به هر حال به پای سلاح های امریکایی نوشته شد. اف 16 های فروخته شده به عراق نیز وضعیت خوبی نداشتند و ظاهرا بسیاری از کارایی های نمونه های اصلی در انها وجود نداشت. ولی از این موارد بگذریم و یکی دو نمونه دیگر معمولا امریکا به قول معروف جنس بد دست مشتری نمیده و برخلاف روسیه تلاش میکنه وجه سلاح های امریکایی را حفظ کنه. 

سلام و وقت بخیر 

با تشکر از شما

البته امریکا هم معمولا در مقابل کشورهایی با سوابق مشخص چنین کاری میکند مثل المان غربی و اف ۴ اف و عراق با اف ۱۶ کیو ای  یا بعضی کشورها با ملاحظات خواص مثل تایوان ...

یا خود ما و ندادن اف ۴ جی  و اف ۱۱۱ و اندکی دستکاری اف۱۴ و پی ۳ اف های دانگرید شده و ....کلی مثل دیگه 

هر دو طرف چه روسا چه کابویها این اخلاق دارن فقط امریکا خدمات بهتر و اموزش بیشتر و پول بیشتر و ... شاملشه 

  • Like 1
  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, archersarash گفت:

سلام و وقت بخیر 

با تشکر از شما

البته امریکا هم معمولا در مقابل کشورهایی با سوابق مشخص چنین کاری میکند مثل المان غربی و اف ۴ اف و عراق با اف ۱۶ کیو ای  یا بعضی کشورها با ملاحظات خواص مثل تایوان ...

یا خود ما و ندادن اف ۴ جی  و اف ۱۱۱ و اندکی دستکاری اف۱۴ و پی ۳ اف های دانگرید شده و ....کلی مثل دیگه 

هر دو طرف چه روسا چه کابویها این اخلاق دارن فقط امریکا خدمات بهتر و اموزش بیشتر و پول بیشتر و ... شاملشه 

مشکل اف 111 که به ما ندادن مشکل برد این هواپیما بود. همین الان هم آمریکا میگه ایران نباید موشک بالستیک با برد بیش از 300 کیلومتر داشته باشه جالبه که زمان شاه هم به ما 1ف 111 که برد بالایی داشت نداد. همان شد که برای حمله به اج3 خلبانان قهرمان ما مجبور به 3 بار سوختکیری هوایی شدند. حتی من بعید میدانم به ترکیه و خیلی کشورهای دیگر هم هواپیمای برد بلند بده ظاهرا اینها را جزو سلاح های استراتژیک طبقه بندی میکنه. همین الان امریکا یک مشکل بزرگی که با ما دارد این است چرا ما میتوانیم در برد 2000 کیلومتر با بالستیک یک هدف را بزنیم. ولی در مورد اف 14 دانگریدهایی در انها بود ولی جزیی بود و ان هم شاید بیشتر برای راضی کردن کنگره امریکا بود. حتی واقعیتا اف 14 های ما نسبت به اف 14 های خود امریکا که در جنگ با عراق مشارکت داشتند عملکرد بهتری داشتند که البته شاید به علت تجربیات خلبانان ما بود. اف 4 های جی را نمی دانیم بر اساس چه محاسباتی به ما ندادند که اگر داده بودند در جنگ خیلی به کار ما می امدند

ویرایش شده در توسط sasasasa
  • Like 2
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
11 hours قبل , sasasasa گفت:

مشکل اف 111 که به ما ندادن مشکل برد این هواپیما بود. همین الان هم آمریکا میگه ایران نباید موشک بالستیک با برد بیش از 300 کیلومتر داشته باشه جالبه که زمان شاه هم به ما 1ف 111 که برد بالایی داشت نداد. همان شد که برای حمله به اج3 خلبانان قهرمان ما مجبور به 3 بار سوختکیری هوایی شدند. حتی من بعید میدانم به ترکیه و خیلی کشورهای دیگر هم هواپیمای برد بلند بده ظاهرا اینها را جزو سلاح های استراتژیک طبقه بندی میکنه. همین الان امریکا یک مشکل بزرگی که با ما دارد این است چرا ما میتوانیم در برد 2000 کیلومتر با بالستیک یک هدف را بزنیم. ولی در مورد اف 14 دانگریدهایی در انها بود ولی جزیی بود و ان هم شاید بیشتر برای راضی کردن کنگره امریکا بود. حتی واقعیتا اف 14 های ما نسبت به اف 14 های خود امریکا که در جنگ با عراق مشارکت داشتند عملکرد بهتری داشتند که البته شاید به علت تجربیات خلبانان ما بود. اف 4 های جی را نمی دانیم بر اساس چه محاسباتی به ما ندادند که اگر داده بودند در جنگ خیلی به کار ما می امدند

با سلام 

در مورد برد درست میفرمایید که میشه همون بحث خودمون که همون ندادن سلاح تاثیر گذاره هر چند در مورد جانشین اف ۱۱۱ امریکا اندکی سیاستشو اسون کرد هر چند تا نابودی شوروی باز هم در مورد فروشش به بقیه کشورها سختگیر بود  مثلا عربستان که مدتها خواهان اف ۱۵ ایی بود اما امریکا نداد تا اونجا که عربستان از انگلستان تورنادو گرفت و بعد از اون بود که امریکا راضی به فروش اف ۱۵ ایی شد هر چند نسبت به رام های اسراییلی واف ۱۵ ایی های امریکایی بشدت از نظر راداری ضعیفتر بود 

اما در طی سالیان بعد میبینیم در قبال واگذاریش به بقیه کشورها دست و دل باز تر شده نمونش اف ۱۵  کره  یا  قطر یا نمونه سنگاپور و ....

در مورد موشک بالستیک امریکا حتی زیر ۳۰۰ کیلومترش رو هم نمیخواد ما داشته باشیم سندش هم درخواست شاه ایران برای موشک لنس و رد کردن اون توسط امریکا 

در مورد اف ۱۴ ما هم عمدتا دستکاری تو توان رادار  اون بود 

در مورد اف۴ جی هم ایران با توجه به توان دفاع هوایی شوروی و عراق احساس نیاز درستی کرد و درخواست داد اما امریکا مخالفت کرد و به جاش ۳۲ تا اف ۴ ایی دیگه داد به همراه قرارداد خرید موشک شرایک و نه نمونه ضد رادار استاندار...

هر چند نمونه ها خیلی زیاده و از حوصله این بحث خارج

 

  • Like 2
  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.