امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

هم اکنون, archersarash گفت:

با سلام 

در مورد برد درست میفرمایید که میشه همون بحث خودمون که همون ندادن سلاح تاثیر گذاره هر چند در مورد جانشین اف ۱۱۱ امریکا اندکی سیاستشو اسون کرد هر چند تا نابودی شوروی باز هم در مورد فروشش به بقیه کشورها سختگیر بود  مثلا عربستان که مدتها خواهان اف ۱۵ ایی بود اما امریکا نداد تا اونجا که عربستان از انگلستان تورنادو گرفت و بعد از اون بود که امریکا راضی به فروش اف ۱۵ ایی شد هر چند نسبت به رام های اسراییلی واف ۱۵ ایی های امریکایی بشدت از نظر راداری ضعیفتر بود 

اما در طی سالیان بعد میبینیم در قبال واگذاریش به بقیه کشورها دست و دل باز تر شده نمونش اف ۱۵  کره  یا  قطر یا نمونه سنگاپور و ....

در مورد موشک بالستیک امریکا حتی زیر ۳۰۰ کیلومترش رو هم نمیخواد ما داشته باشیم سندش هم درخواست شاه ایران برای موشک لنس و رد کردن اون توسط امریکا 

در مورد اف ۱۴ ما هم عمدتا دستکاری تو توان رادار  اون بود 

در مورد اف۴ جی هم ایران با توجه به توان دفاع هوایی شوروی و عراق احساس نیاز درستی کرد و درخواست داد اما امریکا مخالفت کرد و به جاش ۳۲ تا اف ۴ ایی دیگه داد به همراه قرارداد خرید موشک شرایک و نه نمونه ضد رادار استاندار...

هر چند نمونه ها خیلی زیاده و از حوصله این بحث خارج

 

 

امکانات نیروی هوایی ایران در زمیته دفاع هوایی به علت داشتن هواپیمای اف 14 و موشک فونیکس در زمان شروع جنگ از تکنولوژی روز دنیا جلوتر بود که البته با خرید اواکس و تعداد بیشتری اف 14 قرار بود کاملتر شود. ولی در زمینه تهاجمی در اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 امکاناتی در دنیا به وجود امد که ما فاقد ان بودیم و یا در حد بسیار ابتدایی از ان برخوردار بودیم. موشک های ضد رادار قلاف های اخلالگر بمب های هدایت لیزری موشک های کروز ضد کشتی و .. ما دارای قلاف های اخلال گر و بمب های هدایت لیزری بودیم ولی همگی متعلق به نسل های اولیه ان بودند.  در جنگ خلبانان ما برای حمله دقیق ارتفاع کم مکردند و اقدام به پرتاب بمب می کردند در حالیکه تحت تهدید پدافند متخاصم بودند. درصورتیکه اگر امکانات لازم را می داشتند ابتدا با موشک های ضد رادار و اخلال گرهای ضد راداری اول پدافند حریف را از کار می انداختند سپس با بمب های هدایت شونده لیزری و موشک های دوربرد تر به هدف از ارتفاع بالاتر حمله میکردند. حملات ما به کشتی ها هم با استفاده از موشک های هدایت اپتیکی بود و فاقد موشکی مثل اگزوست بودیم.  خلبانان ما مجبور بودند بر روی کشتی دشمن شیرجه رفته و اقدام به قفل اپتیکی و شلیک کنند. کلا نیروی هوایی ما نیروی هوایی به روزی بود ولی زمانیکه این امکانات داشت تازه در دنیا متداول می شد ارتباط ما از لحاض خرید سلاح با دنیا قطع شد و میشود گفت روش های  تهاجمی ما مربوط به یک نسل پایین تر از روش های روز دنیا بود. هواپیماهای برد بلند مثل اف 111 هم نداشتیم و حمله به عمق خاک عراق مانند حمله به اچ 3 با سوختگیری های متعدد که اکثرا امکانپذیر نبود، ممکن می شد. به هر حال اینها ضعف های ما بود که همگی به وسیله ارتش شاه تشخیص داده شده بود و در صدد رفع انها بودند که انقلاب شد

 

ویرایش شده در توسط sasasasa
  • Like 3
  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
14 hours قبل , sasasasa گفت:

. ولی اخیرا سر اتفاقات یمن سلاح های امریکایی عربستان بخصوص پدافند شکست های بدی خوردن.

البته دوست گرامی این صحبت شما جای بحث داره 

من نمیدونم یه سامانه پدافندی دیگه چکار باید بکنه یه نگاه به درصد موفقیت اونا بندازین 

اگر منظورتون چند مورد اندک گذر از اوناست خوب هر سیستمی یه درصد خطا هم داره اگه منظور پالایشگاهشون واون حمله معروف و بزرگه که اصلا بحث یه چیز دیگست و جای اونا هر سامانه دیگه هم بود شکست میخورد (واقعا دم طراحان و انجام دهندگان اون حمله گرم)

هر چند در مورد پاتریوت بخوایم منصف باشیم شاید بشه گفت مطمعن ترین و امتحان پس داده ترین سامانه پدافندیه از 1991 تا الان دقیقا 30 سال کدوم سامانه سی سال تو اوج بوده خداییش... 

اس 300 اس 200 بوک کوروتال هاوک سام6 سام 2 سام3 سام 8 تور پانستیر و ..... کدومشون

قصد دفاع از تسلیحات امریکایی رو ندارم (حقیقتش بیزارم) اما واقعیا رو باید دید و نقاط ضعف و قوت دشمن رو بدرستی و بدور از تعصب بفهمیم.... مشتریه زیادشون بی دلیل نیست کافیه فقط یه مدت چه با تسلیحات امریکایی ...بعد  اروپایی و بعد روسی کار کنید متوجه منظور حقیر میشوید دیدم که میگم برادر

  • Like 2
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 hour قبل , sasasasa گفت:

 

امکانات نیروی هوایی ایران در زمیته دفاع هوایی به علت داشتن هواپیمای اف 14 و موشک فونیکس در زمان شروع جنگ از تکنولوژی روز دنیا جلوتر بود که البته با خرید اواکس و تعداد بیشتری اف 14 قرار بود کاملتر شود. ولی در زمینه تهاجمی در اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 امکاناتی در دنیا به وجود امد که ما فاقد ان بودیم و یا در حد بسیار ابتدایی از ان برخوردار بودیم. موشک های ضد رادار قلاف های اخلالگر بمب های هدایت لیزری موشک های کروز ضد کشتی و .. ما دارای قلاف های اخلال گر و بمب های هدایت لیزری بودیم ولی همگی متعلق به نسل های اولیه ان بودند.  در جنگ خلبانان ما برای حمله دقیق ارتفاع کم مکردند و اقدام به پرتاب بمب می کردند در حالیکه تحت تهدید پدافند متخاصم بودند. درصورتیکه اگر امکانات لازم را می داشتند ابتدا با موشک های ضد رادار و اخلال گرهای ضد راداری اول پدافند حریف را از کار می انداختند سپس با بمب های هدایت شونده لیزری و موشک های دوربرد تر به هدف از ارتفاع بالاتر حمله میکردند. حملات ما به کشتی ها هم با استفاده از موشک های هدایت اپتیکی بود و فاقد موشکی مثل اگزوست بودیم.  خلبانان ما مجبور بودند بر روی کشتی دشمن شیرجه رفته و اقدام به قفل اپتیکی و شلیک کنند. کلا نیروی هوایی ما نیروی هوایی به روزی بود ولی زمانیکه این امکانات داشت تازه در دنیا متداول می شد ارتباط ما از لحاض خرید سلاح با دنیا قطع شد و میشود گفت روش های  تهاجمی ما مربوط به یک نسل پایین تر از روش های روز دنیا بود. هواپیماهای برد بلند مثل اف 111 هم نداشتیم و حمله به عمق خاک عراق مانند حمله به اچ 3 با سوختگیری های متعدد که اکثرا امکانپذیر نبود، ممکن می شد. به هر حال اینها ضعف های ما بود که همگی به وسیله ارتش شاه تشخیص داده شده بود و در صدد رفع انها بودند که انقلاب شد

 

اف 14 و فونیکس ما جای بحث زیاد داره اما اواکس ما هم بعد تایید دانگرید مانند اف14 و پی 3 قرار به تحویل شد

موشکهای ضد رادار هم مال دهه شصت سندش هم تحویل اونا به اسراییل در جریان جنگ یوم کیپوره 1973 

در مورد غلافهای اخلالگر و نشانه گذار کاملا باشما موافقم اما این سیستمها در انزمان لبه فناوری امریکا بودند و مطمعنا در دهه هفتاد به هیچ کشور دیگه هم نمیداد مگر در شرایط خواص مانند لابیگری و خرجهای زیاد ایران در ان زمان که تازه نمونه های اولیه رو راضی شدن

موشکهای کروز دقیق تهاجم زمینی مانند کلکم یا تامهاوک یا اسلم هم بعد دهه هفتاد عملیاتی شدن هر چند نظامیان نیروی هوایی ایران  دوره دیده در اموزشگاههای نیروی هوایی امریکا در اواخر دهه هفتاد از سخت گیریهای شدید امنیتی بر روی کلاسهای مربوط به موشکهای کروز (همون کلکم که در استانه عملیاتی شدن بود)صحبت میکردن

در مورد ضد کشتی هم اصلا در همون دهه هفتاد موشکهایی مانند کورموران المانی یا اتومات ایتالیایی یا گابریل اسراییلی موجود بود اما ایران بدنبال هارپون بود که اگر سیر تحول هارپون را ببینم کاملا به ایران حق میدهیم(مثلا موشک اسلم بر اساس اون)

هر چند در همون زمان عدم خرید بمبهای هدایت تلویزیونی مانند هابوس یا جی بی یو 15 هم سوال برانگیزه

اما در کل با فرمایش شما موافقم در تهاجم دست ما را بسته بودند و ان اواخر حکومت وقت مشغول جبران عقب افتادگی بود مثل پروژه موشکی با اسراییل یا .....

  • Like 1
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , archersarash گفت:

 

هر چند در مورد پاتریوت بخوایم منصف باشیم شاید بشه گفت مطمعن ترین و امتحان پس داده ترین سامانه پدافندیه از 1991 تا الان دقیقا 30 سال کدوم سامانه سی سال تو اوج بوده خداییش... 

اس 300 اس 200 بوک کوروتال هاوک سام6 سام 2 سام3 سام 8 تور پانستیر و ..... کدومشون

 

درباره کاربر پسند بودن محصولات غربی شکی نیست ولی درباره کاربردی تر بودنشون باید دقیقتر بررسی کرد!
محصولات غربی معمولا در برابر دشمنهای ضعیفتر از خودشون به کار رفتن و همین درصد موفقیت اونهارو بالا برده، در حالی که محصولات روسی در برابر دشمنهای قویتر از خودشون استفاده شدن، مخصوصا دشمنانی با قابلیت تهاجم مبتکر و سرکوب پدافندی قدرتمند!
جایی که این محصولات در شرایطی تقریبا برابر استفاده شدن، اونهم تقریبا و نه کاملا، جنگ ویتنام بود، که اونجا میبینیم محصولات شرقی همچین دست بسته هم نبودن

  • Like 2
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
20 minutes قبل , morteza69hb گفت:

جایی که این محصولات در شرایطی تقریبا برابر استفاده شدن، اونهم تقریبا و نه کاملا، جنگ ویتنام بود، که اونجا میبینیم محصولات شرقی همچین دست بسته هم نبودن

سلام و وقتتون بخیر

جنگ ویتنام اونقدرهام موفق نبودن کافیه یه نگاه بهامار علل بلفات هواگردهای امریکایی بیندازید بیشتر از موشک توپهای ارتفاع پست تلفات گرفتن

به نظرم جنگ ایران و عراق و یوم کیپور مثال بهتری هست هر چند در یوم کیپور در انتها مغلوب و در هشت ساله ایران و عراق موفقیت نسبی داشتن که دلایلش مشخصه

اما لپ کلام من چیز دیگه ای هست

منظور سامانه ای ساخته شده بوسیله یک کشور درس گیرنده و با هوش که در طی چهل سال خودش رو با شرایط وقف داده و هنوز با درصد بالایی موفقیت نسبت به بقیه همتراز هاش در جای اوله

اگر دشمنانی که در برابر اس 300 و اس 200 و ..قرار میگیرند قویتر هستند.... اتفاقا دلیل ساخت این سامانه هاست ... منظور اینه این سامانه ها برای رویارویی با همون تهدید قوی و مخوف ساخته شدن و نه نیروی هوایی کامبوج و مالدیو.. از اول طرف اونا امریکا و ناتو و متحدینشون بوده اما در جریان درگیریهای پراکنده ای که داشتن انصافا چقدر موفق بودن از خلیج سیدرا تا سوریه غیر از یک انتونف 12 جنگ الکترونیک روسی(فرندلی فایر)و یک اف 16 که معلوم نیست چجور بوده قضیش کلهم اجمعین

اما پاتریوت چطور جنگ اول خلیج فارس ... اسراییل.. جنگهای بعدی خلیج فارس .. یمن ..... والا ماشاا...

 

  • Upvote 6
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, archersarash گفت:

البته دوست گرامی این صحبت شما جای بحث داره 

من نمیدونم یه سامانه پدافندی دیگه چکار باید بکنه یه نگاه به درصد موفقیت اونا بندازین 

اگر منظورتون چند مورد اندک گذر از اوناست خوب هر سیستمی یه درصد خطا هم داره اگه منظور پالایشگاهشون واون حمله معروف و بزرگه که اصلا بحث یه چیز دیگست و جای اونا هر سامانه دیگه هم بود شکست میخورد (واقعا دم طراحان و انجام دهندگان اون حمله گرم)

هر چند در مورد پاتریوت بخوایم منصف باشیم شاید بشه گفت مطمعن ترین و امتحان پس داده ترین سامانه پدافندیه از 1991 تا الان دقیقا 30 سال کدوم سامانه سی سال تو اوج بوده خداییش... 

اس 300 اس 200 بوک کوروتال هاوک سام6 سام 2 سام3 سام 8 تور پانستیر و ..... کدومشون

قصد دفاع از تسلیحات امریکایی رو ندارم (حقیقتش بیزارم) اما واقعیا رو باید دید و نقاط ضعف و قوت دشمن رو بدرستی و بدور از تعصب بفهمیم.... مشتریه زیادشون بی دلیل نیست کافیه فقط یه مدت چه با تسلیحات امریکایی ...بعد  اروپایی و بعد روسی کار کنید متوجه منظور حقیر میشوید دیدم که میگم برادر

 

من موافق هستم که سلاح های غربی بهتر هستند اصلا ارسال های اخیر  من عمدتا سر این موضوع بود حالا یک قسمت به علت ضعف ذاتی تکنولوژی روسیه و یک قسمت به خاطر دانگرید کردن های بی رویه روسیه بوده. در مورد موشک پاتریوت عملکرد خوبی در برابر اسکاد های عراقی و بالستیک های یمنی داشته ولی هیچگدام از اینها سلاح های روزی نبودند. شکست اصلی عربستان جلوی حملات پهبادی بود که معروف ترین انها حمله به ارامکو بود ولی در حملات بیشماری هم پدافندهای امریکایی عربستان در برابر پهباد ها موثر نبودند. کلا خود امریکا هم به این موضوع اگاه است و حتی مدتی به دنبال گنبد اهنین بودند و اخیرا هم گفته میشه به دنبال ساخت چند سامانه ارتفاع پست هستند.

در سامانه های روسی اس 200 بازنده مطلق بوده ولی اس 300 و اس 400 فکر نمی کنم به طور موثر امتحان شده باشند. یک سامانه پدافندی در یک شبکه پدافندی می تواند موثر باشد. مثلا در سوریه بعضا یک تک پدافند در جایی قرار داده میشود. طبیعتا ان پدافنند اسیب پذیر میشود حالا جه اس 300 باشد چه پاتریوت. ولی من اطلاعی ندارم که اس 300 و اس 400 در یک شبکه شکست خورده باشند

  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

من حرفی از اس ۴۰۰ نبردم 

صحبت سر همرده های پاتریوته مثل اس ۳۰۰ و اس ۲۰۰ 

اس ۳۰۰ هم شکست داشته از ارمنستان با اس ۳۰۰ قدیمیش که در حد ورژن اول پاتریوته تا سوریه که پی ام یو ۲  علنا تو اون اتوبانی که اسراییل درست کرده حتی در حد چراغ خطر هم نیست 

اما اس۴۰۰ یه چیز جدیدتره 

درسته شبیه نمونه های قدیمی اس ۳۰۰ و قرار بود پی ام یو ۳ باشه اما یه مقایسه ساده از کاراییش و اهدافی که برای زدنشون ساخته شده نشون میده واقعا فرق داره 

اهدافی که از پهباد گرفته تا انواع تسلیحات هواپرتاب و موشک کروز و بالستیک تاکتیکی تا میانبرد و انواع هواپیما با تنوع در استفاده سلاح و برد و ارتفاع  انصافا رو کاغذ فقط... برتر از تموم نمونه های پاتریوت نیست هر چند در عملی نبوده هنوز 

 

  • Like 1
  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
36 minutes قبل , sasasasa گفت:

 

من موافق هستم که سلاح های غربی بهتر هستند اصلا ارسال های اخیر  من عمدتا سر این موضوع بود حالا یک قسمت به علت ضعف ذاتی تکنولوژی روسیه و یک قسمت به خاطر دانگرید کردن های بی رویه روسیه بوده. در مورد موشک پاتریوت عملکرد خوبی در برابر اسکاد های عراقی و بالستیک های یمنی داشته ولی هیچگدام از اینها سلاح های روزی نبودند. شکست اصلی عربستان جلوی حملات پهبادی بود که معروف ترین انها حمله به ارامکو بود ولی در حملات بیشماری هم پدافندهای امریکایی عربستان در برابر پهباد ها موثر نبودند. کلا خود امریکا هم به این موضوع اگاه است و حتی مدتی به دنبال گنبد اهنین بودند و اخیرا هم گفته میشه به دنبال ساخت چند سامانه ارتفاع پست هستند.

 

دوست عزیز پاتریوت قدرت درگیری با موشک کروز و پهپادهارا داره ولی محدودیتی داره که ارتفاع پست پروفایل پروازی این تسلیحات و گرد بودن زمین و عوارض زمین باعث میشه کاربرد واقعی این کلاس از سامانه‌های پدافندی در حد سامانه های کوتاه برد کاهش پیدا کنه مقابل این تهدیدات و حتی بدلیل سنگین بودن و یسری محدودیت های دیگه خود سامانه باز هم در یک تاکتیک حمله برنامه ریزی شده کاملا غیر کاربردی باشن............

بحث اس۳۰۰و پاتریوت و روسی و امریکایی بودن هم نیست....

البته روسها اس۳۵۰ و اس۴۰۰را باهاش موشک های کوتابرد هم هماهنگ کردن برای دفاع از خود و محدوده کوچکی از استقرار این سامانه ها ازهمین تهدیدات امریکا هم که سراغ پدافند کوتاهبرد و حتی گنبد آهنین و در آینده پدافند لیزری رفته ......

 

ویرایش شده در توسط Overdose
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, Overdose گفت:

دوست عزیز پاتریوت قدرت درگیری با موشک کروز و پهپادهارا داره ولی محدودیتی داره که ارتفاع پست پروفایل پروازی این تسلیحات و گرد بودن زمین و عوارض زمین باعث میشه کاربرد واقعی این کلاس از سامانه‌های پدافندی در حد سامانه های کوتاه برد کاهش پیدا کنه مقابل این تهدیدات و حتی بدلیل سنگین بودن و یسری محدودیت های دیگه خود سامانه باز هم در یک تاکتیک حمله برنامه ریزی شده کاملا غیر کاربردی باشن............

بحث اس۳۰۰و پاتریوت و روسی و امریکایی بودن هم نیست....

البته روسها اس۳۵۰ و اس۴۰۰را باهاش موشک های کوتابرد هم هماهنگ کردن برای دفاع از خود و محدوده کوچکی از استقرار این سامانه ها ازهمین تهدیدات امریکا هم که سراغ پدافند کوتاهبرد و حتی گنبد آهنین و در آینده پدافند لیزری رفته ......

 

درست میفرمایید ولی به هر علت این شکست به پای پاتریوت نوشته میشه. چون در مشخصات پاتریوت هم توانایی با موشک های کروز و ... ادعا شده. حالا به هر علت و دلیل شکست های این سامانه در برابر پهبادهای یمنی برای وجه پاتریوت خوب نبوده. خود کشور ما کلکسیونی از پهبادهای سرنگون شده و یا بر زمین نشانده شده امریکایی داره که باز به هر علتی یک رزومه خوب برای پدافند ما محسوب میشه. وقتی سوابق یک سامانه را نگاه میکنن بیشتر از دلایل به تعداد شکست ها و موفقیت ها نگاه میکنن. البته کلا پهباد یک سلاح تقریبا جدید در دنیا محسوب میشه. هر سلاح جدیدی وقتی در دنیا وارد میشه ابتدا سازوکارهای مقابله با ان مشکل داذند تا این سازوکارها به تدریج توسعه پیدا کنند. مانند زمانیکه بار اول تانک وارد میادین شد و واقعا مقابله با ان سخت بود. الان تانک انقدر اسیب پذیر شده و انقدر سلاح های ضد تانک توسعه پیدا کرده اند که بعضی اعتقاد دارند دوران تانک سپری شده. پهباد هم الان کلا باهاش مقابله سخته ولی به تدریج سلاح های ضد ان توسعه پیدا میکنن 

  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سطح دغدغه‌های دوستان واقعا جالبه. یکی به فکر محل استقرار سوخوهای خیالیه و اون یکی داره دنبال یه مکان خوب برا کارخونه‌ی تولید جنگنده‌های نسل 5 قاطر، عه چیزه ببخشید قاهر می‌گرده. یکی تو فکر اینه که هر فروند کوثر نهایتا با چند تا اف 22 می‌تونه درگیر بشه و اون یکی از موتور توربوفنی حرف می‌زنه که شونصدهزار پوند نیرو تولید می‌کنه.

شما رو دعوت می‌کنم به خوندن دغدغه‌های فرمانده‌ی یکی از 10 نیروی هوایی برتر دنیا (:

https://www.mehrnews.com/news/5263095/دشمن-برای-گرفتن-حجاب-فرزندان-ایران-برنامه-ریزی-کرده-است

  • Like 5
  • Upvote 9
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, Excalibur گفت:

سطح دغدغه‌های دوستان واقعا جالبه. یکی به فکر محل استقرار سوخوهای خیالیه و اون یکی داره دنبال یه مکان خوب برا کارخونه‌ی تولید جنگنده‌های نسل 5 قاطر، عه چیزه ببخشید قاهر می‌گرده. یکی تو فکر اینه که هر فروند کوثر نهایتا با چند تا اف 22 می‌تونه درگیر بشه و اون یکی از موتور توربوفنی حرف می‌زنه که شونصدهزار پوند نیرو تولید می‌کنه.

شما رو دعوت می‌کنم به خوندن دغدغه‌های فرمانده‌ی یکی از 10 نیروی هوایی برتر دنیا (:

https://www.mehrnews.com/news/5263095/دشمن-برای-گرفتن-حجاب-فرزندان-ایران-برنامه-ریزی-کرده-است

 

حرف هایی که فرمانده نیروی هوایی گفته هم نامربوط بوده هم بیجا بوده. نیروی هوایی یک نیروی کاملا تخصصی است و فرماندهان ان در تریبون باید در امور تخصصی نیروی خود صحبت کنند ولی مطالبی هم که در مورد دغدغه های کاربران گفتید درست نبود. کی اینجا در مورد توانایی مقابله کوثر با تعدادی اف 22 صحبت کرد؟ من ندیدم اگر دیدید بفرمایید. واقعیت این است که ایران دوستان بسیار علاقمند به تقویت نهاجا هستند و این شده نوعی مطالبه ملی. برای همین کاربران معمولا با شور و اشتیاق و امیدواری در مورد نیروی هوایی و خریدهای احتمالی ان صحبت میکنند. معمولا هم از این شور و اشتیاق بگذریم بحث های تخصصی خوبی اینجا میشود.

ویرایش شده در توسط sasasasa
  • Like 2
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
4 hours قبل , Excalibur گفت:

سطح دغدغه‌های دوستان واقعا جالبه. یکی به فکر محل استقرار سوخوهای خیالیه و اون یکی داره دنبال یه مکان خوب برا کارخونه‌ی تولید جنگنده‌های نسل 5 قاطر، عه چیزه ببخشید قاهر می‌گرده. یکی تو فکر اینه که هر فروند کوثر نهایتا با چند تا اف 22 می‌تونه درگیر بشه و اون یکی از موتور توربوفنی حرف می‌زنه که شونصدهزار پوند نیرو تولید می‌کنه.

شما رو دعوت می‌کنم به خوندن دغدغه‌های فرمانده‌ی یکی از 10 نیروی هوایی برتر دنیا (:

https://www.mehrnews.com/news/5263095/دشمن-برای-گرفتن-حجاب-فرزندان-ایران-برنامه-ریزی-کرده-است

سلام و وقت بخیر 

سوخوها رو که قرار شده چون هوا گرمه بفرستن پیش اون فانتوم فریز شده ها خنک بشن 

خط تولید قاهرم با قدرت تو همون مکان فانتوما و سوخو ها در حال تولیده 

کوثرم هنوز نیرو ایمنی و تواناییهاشو تایید نکرده تحویل بگیره وگرنه شونصدتا اف ۲۲ و ۳۵ حریفه 

این صحبتهای امیرم کاملا درسته در واقع دغدغه اصلی ما در ارتش الان اینه و گرنه دشمن که از ترس تجهیزات بروز و مخوفمون جرات حمله نداره هر چند موقع انتخاب فرماندهی در ارتش اولین چیزی که باید فرمانده جدید انجام بده اطاعت محض از عقیدتی و سیاسیه و...... دیگه چه خبر

  • Like 3
  • Upvote 5
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
3 hours قبل , MR9 گفت:

تلاش نافرجام داسوآوییشن برای رقابت با جتهای اف-15 ایگل آمریکایی !

 

ممنون برا مطلبتون 

زمانی که هندوستان پروژه تجاس را شروع کرده بودند فرانسه حاضر شده بود در ساخت این هواپیما با هند همکاری کنه 

الان هم که هند دنبال جایگزین جنگنده های قدیمی خودش هست باز دوباره فرانسه حاضر شده تکنولوژی این هواپیما را در عوض خرید تعداد قابل قبول به هندوستان ارائه کند 

هندی ها هر دوباره این پیشنهاد را رد کردند

نمیشه سر خرید این سری هواپیما (میراژ 2000-4000) تو برجام مذاکره کرد 

مثلا توقف چند ساله غنی سازی در عوض در اختیار گرفتن تکنولوژِی ساخت میراژ 2000-4000 

 

 

ویرایش شده در توسط majid363
  • Like 2
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
28 minutes قبل , majid363 گفت:

ممنون برا مطلبتون 

زمانی که هندوستان پروژه تجاس را شروع کرده بودند فرانسه حاضر شده بود در ساخت این هواپیما با هند همکاری کنه 

الان هم که هند دنبال جایگزین جنگنده های قدیمی خودش هست باز دوباره فرانسه حاضر شده تکنولوژی این هواپیما را در عوض خرید تعداد قابل قبول به هندوستان ارائه کند 

هندی ها هر دوباره این پیشنهاد را رد کردند

نمیشه سر خرید این سری هواپیما (میراژ 2000-4000) تو برجام مذاکره کرد 

مثلا توقف چند ساله غنی سازی در عوض در اختیار گرفتن تکنولوژِی ساخت میراژ 2000-4000 

 

 

"در این مورد تحلیل های بسیاری وجود دارد ، اما به نظر می رسد نیروی هوایی فرانسه  بدلیل هزینه های بالای عملیاتی تعداد محدودی را قرار بود سفارش دهد  "، "ایران برای خرید جنگنده های اف-14 اقدام نمود که بدلیل اینکه برد موشکهای فرانسوی هنوز به برد مهمات اصلی این جنگنده نرسیده اند و علاوه براین قابلیت حسگرهای نصب شده بر روی اف-14 فراتر از میراژ4000 بود ، جنگنده آمریکایی را به انتخابی معقول تبدیل مینمود "

  • Like 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
35 minutes قبل , majid363 گفت:

ممنون برا مطلبتون 

زمانی که هندوستان پروژه تجاس را شروع کرده بودند فرانسه حاضر شده بود در ساخت این هواپیما با هند همکاری کنه 

الان هم که هند دنبال جایگزین جنگنده های قدیمی خودش هست باز دوباره فرانسه حاضر شده تکنولوژی این هواپیما را در عوض خرید تعداد قابل قبول به هندوستان ارائه کند 

هندی ها هر دوباره این پیشنهاد را رد کردند

نمیشه سر خرید این سری هواپیما (میراژ 2000-4000) تو برجام مذاکره کرد 

مثلا توقف چند ساله غنی سازی در عوض در اختیار گرفتن تکنولوژِی ساخت میراژ 2000-4000 

 

 

کمه حداقلش رافال هست + تکنولوژی ایونیک انجین و طراحی+ فناوری ولایسنسساخت نیروگاه اتمی

 

البته فکر نکنم برنامه هسته‌ای ما علت هیستریک شدن غرب باشه....

  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.