امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

3 hours قبل , majid363 گفت:

سوخو 30 سطخ مقطعش را هندی ها 15 متر مربع اعلام کردند جنگنده ای با این سطح مقطع را شما با تایفونها و رافال ها اعراب مقایسه کنید با سطح مقطع حدود 1 متر مربع که مجهز به موشک های امرام و متئور هستند 

تسلیحات هوا به هوای روسیه ( ار 73/ار 77) عملکرد ضعفی داشتن که هندی ها دنبال AIM132 و استرا برا جایگزینی با اونها هستند 

تو درگیریهای اخبر هم ( تو کارگیل و بمب باران مقر جیش محمد ) هندی ها از میراژ استفاده کردند 

حتی سوخو 35 هم رادارش قدیمی شده 

جی 10 سی و جی 31 رای ما بهتر از هر جنگنده روسی هستند

تو بحث بالگرد بر خلاف جنگنده بالگردهای روسیه  عالی هستند

 

منابع معتبری سطح مقطع سوخو 30 رو حدود 5 متر اعلام کردن. اون اعلام 15 متر هندی ها توسط خود هند هم تایید نشد. 

سطح مقطع سوخو 30 حدود 5 متر مربع و سوخو 35 حدود 2 متر مربع هست

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

دوستان توقعشون روی رادار و جنگ الکترونیک جنگنده های قابل خرید خیلی زیاد هست 

رادار و سیستم های الکترونیک اگه طراحی و تحت کنترل خودت نباشه، روز مبادا گیرت میندازه 

هیچ کشوری هم دانش اولش رو با ما نمیده 

شاید تجهیزات رو شده رو بدن ولی برگ های برنده رو هرگز نمیدن 

 

برای این منظور در خصوص رادار و ایونیک و موشک های هوایی باید و باید روی پای خودمون بایستیم و خودمون طراحی کنیم و بسازیم 

در برون سپاری های نیروی هوایی تنها و تنها روی تجهیزات مکانیکی مثل موتور و بدنه میشه حساب باز کرد 

 

به عنوان نمونه 

اگر همین فردا 100 فروند جی 10 یا سوخو 35 بیاد تو کشور، 

ایا این نیروها در یک نبرد الکترونیک میتونن با جنگنده های امریکایی برابری کنن ؟؟ مطمئنا خیر 

شاید بتونن در مقابل چهارتا جنگنده عربی عملکردی نشون بدن ولی مقابل جنگنده های امریکایی با توانایی های الکترونیکشون نمی تونن موثر بشن

حداقل تجربه جنگ ایران و عراق رو داریم

 

راهکار هم اینه که خودمون در زمینه شاه کلید هوایی، یعنی بخش الکترونیک و رادارش حرف تازه ای رو کنیم و صاحب سبک بشیم

این صحبت رویا و خیال نیست

امروز در زمینه جنگ الکترونیک زمین پایه حرف برای گفتن داریم 

و در زمین رادار سازنده شدیم 

و در زمینه موشک پدافندی هم به پیشتازان نزدیک شدیم

سابقه ارتقا های خوبی هم داریم 

 

پس صاحب سبک شدن در  زمینه الکترونیک و رادار هوایی گامی مهم برای برتری هوایی هست

  • Like 2
  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
7 minutes قبل , arminheidari گفت:

دوستان توقعشون روی رادار و جنگ الکترونیک جنگنده های قابل خرید خیلی زیاد هست 

رادار و سیستم های الکترونیک اگه طراحی و تحت کنترل خودت نباشه، روز مبادا گیرت میندازه 

هیچ کشوری هم دانش اولش رو با ما نمیده 

شاید تجهیزات رو شده رو بدن ولی برگ های برنده رو هرگز نمیدن 

...

پس صاحب سبک شدن در  زمینه الکترونیک و رادار هوایی گامی مهم برای برتری هوایی هست

سلام

برای صاحب سبک شدن در زمینه هایی که می فرمایید اول نیاز است که یک جایی بشود تکنولوژی مورد نظر و کاربرد آن را دید . مشکل امروزه ما این است که به خاطر سالها دور ماندن از تکنولوژی در هواگردها ، مسوولین که هیچ ، الان حتی طراحان و تکنولوژیست هایمان هم حتی تصوری از عملکردها و قابلیتهای سیستم های جدید ندارند .

  • Like 2
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

معمولا بعد سفریک مقام نظامی به روسیه همه شروع میکنن به اسم گذاری ناوگان سوخو 35و چیک میت و غیره اما بیاییم کمی واقع بین باشیم

 

اگه بخواهیم واقع بین باشیم خرید نظامی برای کشور ما متاسفانه 

 درگیر هزار و یک اما و اگر اقتصادی و سیاسی است و به همین راحتی نمی توان درباره آن نظر داد. به شایعات توجه نکنید

 

1-مسائل سیاسی 

الف توافق هسته ای ب مسائل منطقه ای سوریه یمن و....ج مسئله اسراییل عربستان و تنگه هرمز و خاورمیانه 

 

نظر شخصی بنده هم این است که بایستی تکلیف مسائلی بالا مشخص بشه

فراموش نکرده باشید  اس 300 هم بعد از توافق اولیه برجام و به قولی به عنوان یک امتیاز (سوای شکایت ایران از روسیه داده )شد 

 

 

دوستان می فرمایند سوخو 30 و 35 ،به اعتقاد من احتمال خرید سوخو 57 هم وجود دارد ! مسئله اینجاست که آیا کشور ما می خواهد بر اساس یک سری استاندارد پذیرفته شده(از سوی ابر قدرت های رذل ) بازی کند  یا خیر

 

2-مسائل اقتصادی 

حوزه اقتصاد و نحوه پرداخت هزینه این خریدها

 وضع اقتصادی کشور بر همه ما مشخص است ، پول فروش از کجا می خواهد تامین شود؟ اگه قرار به مبادله کالا به کالا و یا قسط بندی و ... به چه صورت خواهد بود ایا ما توان پرداخت داریم؟

 

سوابق خرید های قبلی از  روسیه وپشتیبانی سلاح ها و وضعیت آنها در برابر نمونه های غربی هم کاملا مشخص است

 

3-و در نهایت قوانین مختلف از جمله مقابله با دشمنان امریکا

 

همچون قانون کاتسا که حتی اجازه خرید جنگنده سوخو 35به مصر و اس 400به هندرو هم نمیده

 

 

امیدوارم من اشتباه کنم اما متاسفانه و متاسفانه  قبل از مذاکرات مجدد برجام امکان حضور این هواپیماها در ایران بعیده مگر توافقاتی در پشت پرده صورت گرفته باشه که حداقل با اون بتونن با فروش جنگنده های نه چندان پیشرفته ایران رو مجبور کنن در زمینه هسته ای و موشکی و منطقه ای با کشور های ابرقدرت( رذل که بهم قول داده اند اجازه قدرتمند کشور های دیگر را نمیدهند ) به توافق جدید یا قدیم برسد

  • Like 2
  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
6 minutes قبل , iron_man63 گفت:

معمولا بعد سفریک مقام نظامی به روسیه همه شروع میکنن به اسم گذاری ناوگان سوخو 35و چیک میت و غیره اما بیاییم کمی واقع بین باشیم

 

اگه بخواهیم واقع بین باشیم خرید نظامی برای کشور ما متاسفانه 

 درگیر هزار و یک اما و اگر اقتصادی و سیاسی است و به همین راحتی نمی توان درباره آن نظر داد. به شایعات توجه نکنید

 

...

سلام

آخه این بار اونی که سفر کرده این رو گفته و دیگران ! شروع نکرده اند به شایعه ساختن .

ایشان هم بالاترین مقام رسمی نظامی کشور محسوب می شوند . حالا شما بفرمایید واقع بین باشید و به این شایعات ! توجه نکنید .

ویرایش شده در توسط oldmagina
  • Like 2
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
24 minutes قبل , oldmagina گفت:

سلام

برای صاحب سبک شدن در زمینه هایی که می فرمایید اول نیاز است که یک جایی بشود تکنولوژی مورد نظر و کاربرد آن را دید . مشکل امروزه ما این است که به خاطر سالها دور ماندن از تکنولوژی در هواگردها ، مسوولین که هیچ ، الان حتی طراحان و تکنولوژیست هایمان هم حتی تصوری از عملکردها و قابلیتهای سیستم های جدید ندارند .

 

دارن

اف 14 ها و میراژ ها نمونه های خوب تو کشور بود 

سابقه های ارتقا اف 4 اف 5 و سوخو 22 هم داریم 

ولی ارزش و اهمیت این کار رو نفهمیدیم 

در حالی که رژیم اشغالگر قدس سرمایه گذاری عظیمی رو این بخش انجام داده و داره میوه هاش رو با ارتقا جنگنده های دیگر کشورها حتی بلوک شرق میچینه 

 

علت چیه ؟؟

به نظر بنده نبود مدیری همچون شهید ستاری هست که کارهای جزیره ای رو به روال تبدیل کنه 

  • Like 3
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
46 minutes قبل , oldmagina گفت:

سلام

آخه این بار اونی که سفر کرده این رو گفته و دیگران ! شروع نکرده اند به شایعه ساختن .

ایشان هم بالاترین مقام رسمی نظامی کشور محسوب می شوند . حالا شما بفرمایید واقع بین باشید و به این شایعات ! توجه نکنید .

ببخشید اصلا دوس ندارم بحث راه بندازم و بحث کنم اما این مقام بالای نظامی 

(((سردار باقری: قرارداد خرید تجهیزات دفاعی-نظامی از روسیه پیگیری میشود

این قراردادها پس از لغو تحریم تسلیحاتی  ایران منعقد شده و در این سفر درباره اجرایی شدن آن مذاکره خواهیم کرد.)))

 

معمولا روسیه به ایران میگه قبل بازگشت به برجام و .... امکان انجام قرار داد نیست

حالا این نظر منه 

البته امیدوارم امیدوارم فردا روسیه به ایران بگه چون شما مقابل امریکا ایستاده اید در سوریه کنار ما بودید من 70تا چیک میت و 70سوخو35بعلاوه 400موتور al 41و پشتیبانی 20ساله به شما میدم 

 

اما متاسفانه قدرتمند شدن حتی ذره ای ایران در اولین گام ودر نقطه مقابل  بیشتر به ضرر روسیه هست تا حتی اسراییل جون هیچ کس دوسدار همسایه قدرتمند در کنار خود نیست 

  • Like 1
  • Upvote 3
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

جی ۱۰ خیلی پتانسیل داره. آپدیت هاش هم در حریانه

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
22 hours قبل , iron_man63 گفت:

معمولا بعد سفریک مقام نظامی به روسیه همه شروع میکنن به اسم گذاری ناوگان سوخو 35و چیک میت و غیره اما بیاییم کمی واقع بین باشیم

 

اگه بخواهیم واقع بین باشیم خرید نظامی برای کشور ما متاسفانه 

 درگیر هزار و یک اما و اگر اقتصادی و سیاسی است و به همین راحتی نمی توان درباره آن نظر داد. به شایعات توجه نکنید

 

1-مسائل سیاسی 

الف توافق هسته ای ب مسائل منطقه ای سوریه یمن و....ج مسئله اسراییل عربستان و تنگه هرمز و خاورمیانه 

 

نظر شخصی بنده هم این است که بایستی تکلیف مسائلی بالا مشخص بشه

فراموش نکرده باشید  اس 300 هم بعد از توافق اولیه برجام و به قولی به عنوان یک امتیاز (سوای شکایت ایران از روسیه داده )شد 

 

 

دوستان می فرمایند سوخو 30 و 35 ،به اعتقاد من احتمال خرید سوخو 57 هم وجود دارد ! مسئله اینجاست که آیا کشور ما می خواهد بر اساس یک سری استاندارد پذیرفته شده(از سوی ابر قدرت های رذل ) بازی کند  یا خیر

 

2-مسائل اقتصادی 

حوزه اقتصاد و نحوه پرداخت هزینه این خریدها

 وضع اقتصادی کشور بر همه ما مشخص است ، پول فروش از کجا می خواهد تامین شود؟ اگه قرار به مبادله کالا به کالا و یا قسط بندی و ... به چه صورت خواهد بود ایا ما توان پرداخت داریم؟

 

سوابق خرید های قبلی از  روسیه وپشتیبانی سلاح ها و وضعیت آنها در برابر نمونه های غربی هم کاملا مشخص است

 

3-و در نهایت قوانین مختلف از جمله مقابله با دشمنان امریکا

 

همچون قانون کاتسا که حتی اجازه خرید جنگنده سوخو 35به مصر و اس 400به هندرو هم نمیده

 

 

امیدوارم من اشتباه کنم اما متاسفانه و متاسفانه  قبل از مذاکرات مجدد برجام امکان حضور این هواپیماها در ایران بعیده مگر توافقاتی در پشت پرده صورت گرفته باشه که حداقل با اون بتونن با فروش جنگنده های نه چندان پیشرفته ایران رو مجبور کنن در زمینه هسته ای و موشکی و منطقه ای با کشور های ابرقدرت( رذل که بهم قول داده اند اجازه قدرتمند کشور های دیگر را نمیدهند ) به توافق جدید یا قدیم برسد

سلام شما کانال تلگرامی دارید؟ چون عین این مطالب اونجا عنوان شده!

ویرایش شده در توسط arjmandi
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
8 hours قبل , arjmandi گفت:

سلام شما کانال تلگرامی دارید؟ چون عین این مطالب اونجا نقل شده!

 بسم ا.. 

اول قرار ما این بود که دوستان خودشون تحلیل داشته باشند  و از دیگران کپی نکنند . 

دوم فرض بر این است که خبر محقق هم نشود . بررسی و تحلیل و مطالبه گری چه ایرادی دارد ؟؟ 

یعنی در این مملکت فقط باید نشست و زانوی غم بغل گرفت که ای وای همه چیز از دست رفت !!!!

این چه رفتار نامناسبی هست که باب شده و همه از آن تقلید می کنند !!!!

عوض کنند روند تحلیل خودشون را .... 

 

  • Like 2
  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, majid363 گفت:

با سلام خدمت شما

سوخو 30sm یک بروز رسانی برای سوخو 30 هست و نه مدل جدید آن . هدف اصلی اون هم بازار هند الجزایر مالزی و بقیه کشور هایی هست که سوخو 30 خریدند

یکی از مشکلات سوخو 30sm بحث استقرار موتور جدید al41 روش هست یعنی بدنه جدیدی طراحی نکردند و رو همون بدنه می خوان موتور جدید نصب کنند و گرنه مشکل موتور را نداشت ( فکر کنم موتور al41 حدود 4 درصد از موتور al31 قطر بیشتری داره ) 

منبع

رادار پرتوان هم مشکلات خودشو را داره هر چه توان بیشتر بشه سیستم های شناسایی دشمن زودتر می تونن حضور جنگنده دشمن را احساس کنند 

آگر قرار هست جنگنده روسی بخریم سوخو 35 با یک مدل رادار ارایه فازی فعال ( اسمشو یادم رفته) که 1000 ماژول فرستنده گیرنده داره و همزمان 30 هدف را می تون شناسایی کنه و با 6 تا درگیر بشه برای ما خوب هست 

 

 

سوخو 30 sm یک بروز رسانی بر روی سوخو 30 هست ولی شاید این بروز رسانی شامل تغییراتی یرای بهبودrcs باشد. خود امریکا بروز رسانی های مختلفی روی جنگنده هاش انجام داده که شامل کاهش rcs بوده است. مثلا اف 16 های بلاک 70 rcs ;کمی دارند. برد بلند رادار همیشه مزیت است. شناسایی راداهای ارایه فازی ان هم از نوع غیرفعال راحت هم نیست. سوخو35 برای شکار نسل 5 ها طراحی شده. رادار دوربرد تر به مفهوم رادار قوی تر است یعنی اینچنین راداری زودتر از رادارهای دیگر، رادار گریز ها را شناسایی میکنه. 

من شنیدم سوخو 30sm  سفارش داده اند مشکلی که گفتید در رابطه با موتور سوخو 30sm2 است. سوخو 30sm2 همان سوخو 30sm با موتور و اویونیک سوخو 35 است. اگر مشکلی در رابطه با موتور باشد انرا یا رفع کرده اند یا خواهند کرد. به هر حال قطعا طراحان سوخو این قابلیت رو دارند. ولی در بدترین حالت می توان مدل سفارشی ایران با همان موتور al31 باشد. اصولا سوخو35 و سوخو 30 هر دو جند منظوره هستند ولی سوخو 35 بیشتر نقش برتری هوایی را دارد و رادار ان بیشتر به منظور توانایی های هوا به هوا ساخته شده. اگر نهاجا هر دو مدل را بخرد احتمالا سوخو 35 را به منظور برتری هوایی و سوخو 30 را به قصد چند منظوره و یا به عبارتی بیشتر نقش بمب افکن خواهند خرید بنابراین احتمالا نمونه sm2  که رادار ان بیشتر نقش هوا به هوا را دارد سفارش نمی دهد. 

  • Like 2
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

دوستان تفاوت های نسخه sm و sm2 رو میشه کسی که میدونه بگه دقیق چیه و معیاب و مزایای هر نسخه برا ما کدومه؟

یعنی با خرید هر نسخه نسبت به اون یکی نسخه چه چیزهایی بدست میاریم و چه چیزهایی رو از دست میدیم؟

ویرایش شده در توسط hexman
  • Like 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, hexman گفت:

دوستان تفاوت های نسخه sm و sm2 رو میشه کسی که میدونه بگه دقیق چیه و معیاب و مزایای هر نسخه برا ما کدومه؟

یعنی با خرید هر نسخه نسبت به اون یکی نسخه چه چیزهایی بدست میاریم و چه چیزهایی رو از دست میدیم؟

نسخه sm2 همان نسخه sm  است که موتور و اویونیک سوخو 35 در ان استفاده شده. موتور سوخو 35 al41 است که از موتور سوخو 30sm قوی تر است و طبیعتا این مزیت است. اویونیک سوخو 35  بیشتر برای قابلیت های هوا به هوا طرحی شده البته قابلیت های هوا به زمین هم دارد. اویونیک sm چند منظوره است که قابلیت های هوا به هوای ان در حد هوا به زمین است. فکر می کنم برد هوا به هوا رادار سوخو 30sm  حدود 200 کیلومتر باشد ولی برد هوا به هوای سوخو 35 حدود 400 کیلومتر است ولی با قابلیت کمتر حمله به زمین. به نظر من اگر در کنار سوخو 30 سوخو 35 هم خریداری بشود سوخو 30 ها باید بیشتر برای نقش تهاجمی زمینی و به عبارتی جایگزین فانتوم باشند و همان sm مناسب تر است. ولی اگر سوخو 35 خریداری نشود باید یک تعداد sm2 برای جایگزینی اف 14  و تعدادی sm  برای جایگزینی فانتوم خریداری شود

  • Like 1
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
3 minutes قبل , sasasasa گفت:

نسخه sm2 همان نسخه sm  است که موتور و اویونیک سوخو 35 در ان استفاده شده. موتور سوخو 35 al41 است که از موتور سوخو 30sm قوی تر است و طبیعتا این مزیت است. اویونیک سوخو 35  بیشتر برای قابلیت های هوا به هوا طرحی شده البته قابلیت های هوا به زمین هم دارد. اویونیک sm چند منظوره است که قابلیت های هوا به هوای ان در حد هوا به زمین است. فکر می کنم برد هوا به هوا رادار سوخو 30sm  حدود 200 کیلومتر باشد ولی برد هوا به هوای سوخو 35 حدود 400 کیلومتر است ولی با قابلیت کمتر حمله به زمین. به نظر من اگر در کنار سوخو 30 سوخو 35 هم خریداری بشود سوخو 30 ها باید بیشتر برای نقش تهاجمی زمینی و به عبارتی جایگزین فانتوم باشند و همان sm مناسب تر است. ولی اگر سوخو 35 خریداری نشود باید یک تعداد sm2 برای جایگزینی اف 14  و تعدادی sm  برای جایگزینی فانتوم خریداری شود

 

 

ممنون پس در کل میشه گفت یه جوایی مکمل هم هستند..با توجه به تفاوت بخصوص در قسمت موتور بحث تعمیر و نگداری شون دچار مشکل نمیکنه ما رو اگه از هر دو مدل تهیه بشه؟

ایا موتور ها از یک خانواده و شبیه هم هستن یا تفاوت ها اساسی در قطعات مصرفی و چگونگی تعمیرات دارند؟

ویرایش شده در توسط hexman

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, hexman گفت:

 

 

ممنون پس در کل میشه گفت یه جوایی مکمل هم هستند..با توجه به تفاوت بخصوص در قسمت موتور بحث تعمیر و نگداری شون دچار مشکل نمیکنه ما رو اگه از هر دو مدل تهیه بشه؟

ایا موتور ها از یک خانواده و شبیه هم هستن یا تفاوت ها اساسی در قطعات مصرفی و چگونگی تعمیرات دارند؟

خواهش al41 خیلی شبیه al31 است. ولی من حدس میزنم احتمالا طوری سفارش میدن که هر دو مدل یک موتور را داشته باشن. البته این موتور به j10c چینی هم که صحبت خرید ان است میخوره و گفته میشد ایران دنبال گرفتن دانش فنی ان است

ویرایش شده در توسط sasasasa
  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.