امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

ايرانيها پس از تجارب موفق در استفاده از طرحهاي قديمي روسها در زمينه موشكهاي زمين به زمين الان در حال تجربه گرفتن از سيستمهاي دفاع هوايي و موشكهاي هوابه هواي روسي هستند.
موشك اپكس كه استاندارد ميگ 23 و موشك اكريد كه استاندارد ميگ 25 بودند از طرحهاي شركت روسي ادغام شده بيسنوات هست كه الان خوراك فكري ايران را تامين مي كند.

فكر كنم اگه ما تونسته باشيم فونيكس رو كپي كرده باشيم مي تونيم باز هم طرحهاي روسي رو بهبود بديم. موشك اكريد ازگزينه هايي است كه اگه يه كمي به روز بشه خيلي خفن ميشه.
كلاهكش اونقر هست كه جنازه خلبان و لاشه هواپيما در صورت برخورد مستقيم پيدا نشه!!!

طرحهاي فاطر و ... خيلي براي برد 40 نامناسب هستن...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]ايرانيها پس از تجارب موفق در استفاده از طرحهاي قديمي روسها در زمينه موشكهاي زمين به زمين الان در حال تجربه گرفتن از سيستمهاي دفاع هوايي و موشكهاي هوابه هواي روسي هستند.
موشك اپكس كه استاندارد ميگ 23 و موشك اكريد كه استاندارد ميگ 25 بودند از طرحهاي شركت روسي ادغام شده بيسنوات هست كه الان خوراك فكري ايران را تامين مي كند.

فكر كنم اگه ما تونسته باشيم فونيكس رو كپي كرده باشيم مي تونيم باز هم طرحهاي روسي رو بهبود بديم. موشك اكريد ازگزينه هايي است كه اگه يه كمي به روز بشه خيلي خفن ميشه.
كلاهكش اونقر هست كه جنازه خلبان و لاشه هواپيما در صورت برخورد مستقيم پيدا نشه!!!

طرحهاي فاطر و ... خيلي براي برد 40 نامناسب هستن...[/quote]

[color=red]انگار شما خیلی به شایعه پراکنی علاقه داری؟ منبع این اپکس و اکرید که تو ایران کپی شدن چیه؟ اگر منبع نداری شاید تو ذهن خودت اسمش باشه تخیل اما وقتی مکتوب بشه میشه نشر اکاذیب.[/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اگه منبع داری کدوم نوع موشک اکرید تو ایران استفاده میشه؟
دو نوع اکرید داریم

1-R40 TD که حرارت یابه.
2-R40 RD که این یکی نیمه فعال راداری است.

سال 2008 از طرف روسیه بازنشسته شده روی چند تا میگ 31 هم دیده شده.

تو اولین روز جنگ خلیج فارس [color=red]( خلیج فارس- خلیج فارس- خلیج فارس- خلیج فارس- خلیج فارس- خلیج فارس- خلیج فارس- خلیج فارس- خلیج فارس- خلیج فارس- خلیج فارس- خلیج فارس ) [/color]:mrgreen: یک میگ 25 عراقی اف18 کاپیتان اسکات اسپیچر رو هدف قرار داد و به کلی منهدم کرد.

راست میگی اگه روی یک همچین چیزی کار کنیم بد نیست. فقط خدا کنه باشه.
فقط بردش کمه.

اپکس هم تقریبا شبیه اسپارو هست.
شاید اگر نخریده باشیم روی میگ هایی که از عراق پناهنده شدن بوده. گفتم شاید ها، باز نگین شایعه درست میکنی.

این تنوع تسلیحاتی که در نیروی هوایی ایران هست خیلی به درد می خوره.

[quote]پايلوت جان خودتو تنبيه كردي؟[/quote]
کاری نداره.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]از یوروفایتر عربستان هم نترس کلا از عرب ها نترس اونا تو جنگ خلیج وقتی که عراق بهشون حمله کرد پیشرفته ترین تجهیزات نظامی را داشتند. اما هیچ کاری حتی یک موشک ساده هوا به هوا هم از اف15 هاشون پرتاب نشد. بعدش هم رفتند دست به دامن امریکا شدند.
[/quote]
ديد شما به كل اشتباس
خيلي از حمله هاي نيروي هوايي عراق كه خلبان هاش عرب بودن بر پايه ي جسارت و شجاعت بوده
هر چند كه ترسو هم كم نداشتن
نيروي هوايي عربستان يك نيروي بروز هست و روي عقايد خلبان هاش خيلي كار كردن
در زمان جنگ خليج فارس هم يكي از اف 15 هاي عربستان در داگفايت بين 2 تا 4 (حضور ذهني ندارم) رو ساقط ميكنه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به نظر من از اون جایی که تامکت هواپیمایی برای تمام ادوار هست و توانست به نحو مؤثری امنیت هوایی ایران رو تأمین کنه باید انتخاب بشه(به عنوان مأثر ترین هواپیمای نظامی ایران در جنگ تحمیلی). البته حجم عملیاتی بیشتر فانتوم ها و عملیات افسانه ای و شکوهمند H-3 واقعا تصمیم گیری را برایم سخت کرد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
tomcat chon sakhte amrica ast bagiyasha male amricast vali tomcat gole sar sabade az havapeyma rusi ham ke chizi dar nemiyad









[color=brown]
دوست گرامي
ارسال پست به هر خط و زباني جز فارسي مجاز نيست . تكرار نشه

Babakim1[/color]
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بهترين جنگنده ايران چه در زمان جنگ و چه حالا F-14 ها هستند.كه عشق من هم هستند.
در ضمن آمريكايي هم هست!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستان علت فرار ميگ 25 ها مربوط به نا تواني خلبانان عراقي است ضمن اينكه اكثر ميگ 25 هاي عراق توسط خلبانان مزدور روسي هدايت مي شدند كه طبيعتا دليلي براي رويارويي با تامكتها نداشتند.( جنگ اونها نبود ! )

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]از یوروفایتر عربستان هم نترس کلا از عرب ها نترس اونا تو جنگ خلیج وقتی که عراق بهشون حمله کرد پیشرفته ترین تجهیزات نظامی را داشتند. اما هیچ کاری حتی یک موشک ساده هوا به هوا هم از اف15 هاشون پرتاب نشد. بعدش هم رفتند دست به دامن امریکا شدند.
[/quote]
ديد شما به كل اشتباس
خيلي از حمله هاي نيروي هوايي عراق كه خلبان هاش عرب بودن بر پايه ي جسارت و شجاعت بوده
هر چند كه ترسو هم كم نداشتن
نيروي هوايي عربستان يك نيروي بروز هست و روي عقايد خلبان هاش خيلي كار كردن
در زمان جنگ خليج فارس هم يكي از اف 15 هاي عربستان در داگفايت بين 2 تا 4 (حضور ذهني ندارم) رو ساقط ميكنه[/quote]
ميشه منبعش رو ذكر كنيد؟ خيلي بعيد به نظر ميرسه اون هم از خلبانهاي جنگ نديده سعودي :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
آقاي ... درست مي گه يك اف-15سي عربستان دو ميراژ اف-1 را با سايدويندر سرنگون كرد.فيلم اين رويداد در سايت يوتوب هم موجود است.در ضمن آنها در جنگ ايران و عراق دو فروند فانتوم ايراني را سرنگون كردند!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نباید دشمن رو دست کم گرفت، حتی اگر ناتوانیش ثابت شده باشه، حالا در این مورد که عربستان سعودی تقریبا به آخرین فنآوری روز در زمینه نیروی هوایی خودش دسترسی داره، خلبانهای عربستانی(حالا عرب باشن یا پاکستانی یا هرچی) دوره های مختلف رو در آمریکا و انگلیس(با توجه به نوع هواپیما) میبینن و خبرهای از توانایی اونا به گوش میرسه، میزان سورتی پروازهای آموزشی/تمریتی اونها هم مطابق استانداردهاست و تمرینهای مشترک با خلبانهای کشورهای مختلف از جمله آمریکا برگزار میکنن، نه تنها عربستانیها بلکه بقیه کشورهای حوزه خلیج فارس هم بهمچنین، همین چند وقت پیش بود که ترکیه، رژیم صهیونیستی و امارات تمرین مشترک بزرگی رو در ترکیه انجام دادن،

منظور اینکه نباید دشمن رو دست کم گرفت، صرف اینکه اینا عربستانین یا عربن و غیره و نمیتونن حتی هواپیما از زمین بلند کنن و قاه قاه قاه، چیزیو ثابت نمیکنه جز نگاه غیر واقعی بیان کننده مطلب.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]از یوروفایتر عربستان هم نترس کلا از عرب ها نترس اونا تو جنگ خلیج وقتی که عراق بهشون حمله کرد پیشرفته ترین تجهیزات نظامی را داشتند. اما هیچ کاری حتی یک موشک ساده هوا به هوا هم از اف15 هاشون پرتاب نشد. بعدش هم رفتند دست به دامن امریکا شدند.
[/quote]
ديد شما به كل اشتباس
خيلي از حمله هاي نيروي هوايي عراق كه خلبان هاش عرب بودن بر پايه ي جسارت و شجاعت بوده
هر چند كه ترسو هم كم نداشتن
نيروي هوايي عربستان يك نيروي بروز هست و روي عقايد خلبان هاش خيلي كار كردن
در زمان جنگ خليج فارس هم يكي از اف 15 هاي عربستان در داگفايت بين 2 تا 4 (حضور ذهني ندارم) رو ساقط ميكنه[/quote]

دست کم گرفتن دشمن کار درستی نیست. اما این عرب ها خیلی از شون بعید می رسه. یک خلبان باید ریاضی خوبی داشته شما کی دیدی کشورهای عربی در یک المپیاد شیمی فیزیک یا ریاضی رتبه اورده باشند.
تعداد دانشمندان ریاضی و فیزیک عربها از تعداد انگشت های دست تجاوز نمی کنه. در عوض ایرانی ها چند برابر اینها دانشمند داشتن.
در جنگ عراق هم تنها خلبانان عراقی نبودند بلکه از شوروی فرانسه و حتی امریکایی هم سوار هواپیماهای عراقی می شدند.
در جنگ ایران و عراق هم عراقی ها فوق العاده ترسو بودن در اواخر جنگ عراقی ها به خلبان ها شون امید داده بودن که در ایران هیچ موشک و جنگنده ای به روز نیست و هیچ موشکی به سمت شلیک نخواهد شد. اطلاعات درست بود اما بعد با جان فشانی ها و پرتاب چند موشک اسپارو و استینگر تاثیر این جنگ روانی را کم کرد.
در ضمن این که چیزی نیست من تو کتاب اف 14 های ایران خوندم که یک خلبان اف14 با چند دو موشک اسپارو به یک فورمیشن چهار تایی میراژ حمله می کنه. دو تا شو با موشک میزنه دو تای دیگه هم با مسسل. یک چیزه دیگه وقتی یک خلبان کبرا ایرانی با مسسل یک میگ عراقی را می زند نشان می دهد که عرب چه مهارتی در خلبانی دارند.
ان دو فانتومی هم که زدند به نامردی بود و خلبانان ایرانی را به بهانه ورود به خاک عربستان در بیرون از خاک عربستان هدف قرار دادند خلبان های ایرانی فکر نمی کردند سعودی ها با اف15 وارد جنگ شوند و به انها هیچ هشداری هم داده نشد. در ضمن در همان موقع که این دو فانتوم پرپر شدند یک اف14 انتقام انها را گرفت. و برتری اف14 بر اف15 ثابت شد.
در زمان جنگ خلیج فارس هم انها بدون حضور امریکایی ها و متحدان انها یک صورتی پرواز هم انجام نمی دادند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوباره من يه غلطي كردم اسم اين عربا رو اوردم و شما دوستان مستعد من هم بحثو پيچونديد
كسي جواب منو به طور علمي نداد آيا با اين موشك ميشه يوروفايتر هاي [color=red]انگليس[/color] و رافال هاي [color=blue]فرانسه [/color]را ضد يا نه اروپايي ها دارن يك موشك هوابه هواي بسيار پيشرفته به نام «متئور» با برد 100 كيلومتر مي سازن اون وقت ما با اين برد 40 كيلومتر چي كار مي تونيم بكنيم

[quote]بهترین موشک برای هدف قرار دادن اف22 یک موشک حرارتی است. کلا برای چنگنده هایی مثل اف 22 این بهترین راه است. راه دیگه داشتن یک رادار اریه فازی مناسب که توانایی تشخیص پنهانکار را داره و موشک دوربرد نیمه فعال راداری است. البته اون موشک حرارت یاب باید باید در برابر جنگ الکترونیک مقاوم باشه که وزارت دفاع با صرف سرمایه و نیروی انسانی که برای جنگ کرده به پیشرفت های قابل ملاحظه ای دست یافته[/quote]

از توضيح شما دوست عزيز ممنونم راستش من اين موضوع را نمي دونستم( بهترین موشک برای هدف قرار دادن اف22 یک موشک حرارتی است) اما جنگنده اي مثل اف22 از فاصله اي بسار بيش تر از 40 كيلومتر جنگنده هاي ما را شناسايي ميكنه و زود تر هم موشك خودشو شليك مي كنه ضمن اين كه جنگنده هاي ما اول بايد اف22 را شناسايي كنن تا بتونن به سمتش موشك شليك كنن ما چه جوري مي خوايم اف22 را شناسايي كنيم با رادار آرايه ي فازي؟
از نظر من اين موشك به درد منهدم كردن هواپيما هاي نسل 5/4 (مثل يوروفايتر و رافال) و جنگنده هاي نسل 5 (مثل اف22 و اف35) نمي خوره (با توجه به جنگنده هاي فعلي خودمون)اما اگه جنگنده ي نسل 5 مثل شفق داشته باشيم كه به راحتي نشه اونو شناسايي كرد و تازه خودش هم يك رادار بسيار قدرتمند داشته باشه اون وقت اوضاع فرق مي كنه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
در جنگ خلیج (اسمش همین بود بهتره تعصب نشون ندیم از نظر تاثیر جنگ خلیج از جنگ خلیج فارس برای ایران مناسبتره!) یک فروند اف15 عربستانی در داگفایت دو فروند میراژ عراقی رو سرنگون کرد و فیلمش موجود هست و حالا خلبان چه عرب بود یا پاکستانی یا آمریکایی فرقی در اصل ماجرا نمیکنه و اگه قرار به ترسو بودن اصلا وارد داگفایت نمیشد! پس دشمن رو دست کم نگیریم.

برای این موشک گرمایاب بهترین راه حل اونیه که دریا جان پیشنهاد داد یعنی ساخت یه جنگنده پنهانکار تا بتونه خودش رو به دشمن نزدیک کنه و موشک را شلیک کند که چون موشک گرمایاب بوده و خلبان دشمن از شلیک آن آگاه نخواهد شد میشه گفت ما شانس بیشتری در چنین نبرد هوایی خواهیم داشت.

ولی اگر جنگنده پنهانکار نداشته باشیم کار یکمی مشکل میشه. شما جنگنده سوخو35بی ام رو در نظر بگیرید. از خیلی جهات مثل کاکپیت شیشه ای و خروجی موتور و قدرت مانور و پوشش کامل اطراف هواپیما با رادار و حسگرها و کاکپیت دیجیتالی و تسلیحات ... جزو جنگنده های نسل پنجم قرار میگیره اما چون اساسش یک جنگنده نسل چهار هست و سازه اش قابلیت پنهانکاری کمی داره در برابر جنگنده های نسل پنج به یک مشکل بزرگ برمیخوره که مثلا با وجود یک رادار خیلی قدرتمند که توانش از رادار خیلی جنگنده های نسل چهار و نیم و پنج مثل یوروفایتر و رافال و اف35 ... بیشتر و تقریبا معادل با رادار اف22 هست بدلیل پنهانکار نبودن اینطوری میشه که اف22 اونو از 300 کیلومتری شناسایی کنه و سوخو35 اف22 رو از حدود 90 کیلومتری که ابتکار عمل رو به نفع خلبان اف22 تغییر میده! اما اگر سوخو35 هم پنهانکار بود و هر دو همدیگر رو از حدود 100 کیلومتر شناسایی میکردن قضیه کلا فرق میکرد!

حال برای مقابله با جنگنده نسل پنج دشمن دو راه پیش رو داریم اول اینکه یک جنگنده تمام عیار بسازیم مثل اف22 که به منظور برتری هوایی باشه و متاسفانه فعلا توان علمی و فنی چنین کاری رو نداریم! راه دوم اینه که دو تا جنگنده بسازیم یکی رهگیر قدرتمند جایگزین اف14 که پنهانکار هم نباشه مهم نیست چون با پوشش آواکس پرواز میکنه و دومی یک جنگنده کوچک مثل همین طرح شفق برای جنگهای هوایی که هزینه کمی خواهد داشت.

برای جنگنده رهگیر که نیازی به بحث نیست کافیه روی طرح اف14 کار بشه و از روش یک جنگنده بومی بسازیم ولی برای جنگنده دوم یک بررسی ساده نیاز هست.

اولین موضوع اینه که این جنگنده چقدر پنهانکار باشه؟ که بستگی به چند عامل داره و توان اجرای بعضی رو داریم مثل طراحی پنهانکار بدنه و استفاده از رنگ جاذب امواج رادار که این دو عامل تاثیر زیادی بر کاهش سطح مقطع راداری دارند بطوریکه به عنوان مثال جنگنده اف18سی ابتدا 3 متر مربع سطح مقطع داشت بعد کاهش دادن به 1.2 متر مربع و الان در مدل ئی به 0.1 متر مربع رسیده البته بصورت خالی نه با تسلیحات!

خوب برای جنگنده شفق سطح مقطع راداری چقدر میتونه باشه تا قدرت لازم برای نزدیک شدن به گروههای پروازی دشمن رو کسب کند؟ بهترین گزینه همین 0.1 متر مربع هست که رسیدن به اون نیاز به فناوری خاصی نداره و فقط یک سازه منعکس کننده امواج میخاد با یک رنگ جاذب امواج که میشه گفت بهترینش رو خودمون در ایران ساختیم و بالاتر از استاندارد غربیهاست.

با این سطح مقطع راداری و فرض اینکه موشکهای کوچک هوا به هوای زیر بالها تاثیر زیادی در افزایش آن ندارد میشه امیدوار بود که این جنگنده بتونه تا فاصله 100 کیلومتری از دید جنگنده های دشمن پنهان بوده و بتونه طبق گفته مسئولین که برد موشک رو تا 100 کیلومتر افزایش دادن به فاصله مناسب جهت شلیک برسد.

از نظر راداری هم به یک رادار سبک و غیرفعال نیست هست تا پنهانکاری جنگنده بیشتر شده و این رادار باید توان کشف هدفی با سطح مقطع یک متر مربع از 150 کیلومتری رو داشته باشه که شاید در حال حاضر ساخت چنین راداری ممکن نباشه اما طی یک دهه آینده در صورت توجه میتواند میسر شود.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.