امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

[quote][quote][quote]از یوروفایتر عربستان هم نترس کلا از عرب ها نترس اونا تو جنگ خلیج وقتی که عراق بهشون حمله کرد پیشرفته ترین تجهیزات نظامی را داشتند. اما هیچ کاری حتی یک موشک ساده هوا به هوا هم از اف15 هاشون پرتاب نشد. بعدش هم رفتند دست به دامن امریکا شدند.
[/quote]
ديد شما به كل اشتباس
خيلي از حمله هاي نيروي هوايي عراق كه خلبان هاش عرب بودن بر پايه ي جسارت و شجاعت بوده
هر چند كه ترسو هم كم نداشتن
نيروي هوايي عربستان يك نيروي بروز هست و روي عقايد خلبان هاش خيلي كار كردن
در زمان جنگ خليج فارس هم يكي از اف 15 هاي عربستان در داگفايت بين 2 تا 4 (حضور ذهني ندارم) رو ساقط ميكنه[/quote]

دست کم گرفتن دشمن کار درستی نیست. اما این عرب ها خیلی از شون بعید می رسه. یک خلبان باید ریاضی خوبی داشته شما کی دیدی کشورهای عربی در یک المپیاد شیمی فیزیک یا ریاضی رتبه اورده باشند.
تعداد دانشمندان ریاضی و فیزیک عربها از تعداد انگشت های دست تجاوز نمی کنه. در عوض ایرانی ها چند برابر اینها دانشمند داشتن.
در جنگ عراق هم تنها خلبانان عراقی نبودند بلکه از شوروی فرانسه و حتی امریکایی هم سوار هواپیماهای عراقی می شدند.
در جنگ ایران و عراق هم عراقی ها فوق العاده ترسو بودن در اواخر جنگ عراقی ها به خلبان ها شون امید داده بودن که در ایران هیچ موشک و جنگنده ای به روز نیست و هیچ موشکی به سمت شلیک نخواهد شد. اطلاعات درست بود اما بعد با جان فشانی ها و پرتاب چند موشک اسپارو و استینگر تاثیر این جنگ روانی را کم کرد.
در ضمن این که چیزی نیست من تو کتاب اف 14 های ایران خوندم که یک خلبان اف14 با چند دو موشک اسپارو به یک فورمیشن چهار تایی میراژ حمله می کنه. دو تا شو با موشک میزنه دو تای دیگه هم با مسسل. یک چیزه دیگه وقتی یک خلبان کبرا ایرانی با مسسل یک میگ عراقی را می زند نشان می دهد که عرب چه مهارتی در خلبانی دارند.
ان دو فانتومی هم که زدند به نامردی بود و خلبانان ایرانی را به بهانه ورود به خاک عربستان در بیرون از خاک عربستان هدف قرار دادند خلبان های ایرانی فکر نمی کردند سعودی ها با اف15 وارد جنگ شوند و به انها هیچ هشداری هم داده نشد. در ضمن در همان موقع که این دو فانتوم پرپر شدند یک اف14 انتقام انها را گرفت. و برتری اف14 بر اف15 ثابت شد.
در زمان جنگ خلیج فارس هم انها بدون حضور امریکایی ها و متحدان انها یک صورتی پرواز هم انجام نمی دادند.[/quote]

اف 14 های ما هیچوقت عربستانی ها رو نزدن
شما کی رو می گی؟ ما کی انتقام گرفتیم؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بابا به موضوع تاپيك يه نگاهي بندازيد
موشك هوا به هواي جديد نيروي هوايي [color=green]جمهوري[/color] [color=cyan]اسلامي[/color] [color=red]ايران[/color] با برد 40 كيلومتر
ايران نه عريستان. ضمن اين كه بحث درباره ي سخت افزاره (موشك هوا به هوا و جنگنده) نه نيروي انساني و خلبان و مليتش
مشخصاتي در با رهي موشك متئور اروپايي كه دفعه ي پيش ازش حرف زدم :
«متئور» متعلق به نسل آتي موشك هاي هوا به هواي با برد ماوراي ديد است كه مي تواند در آينده نقش مهمي در سناريو هاي پيچيده ي نبرد ايفا كند.كمپاني ام بي دي اي اروپا اين موشك را ساخته است و برد آن به بيش از 100 كيلومتر مي رسد.سرعت اين موشك 7/3 متري نيز بسيار قابل توجه است و به بيش از 4 ماخ (4/1 كيلومتر بر ثانيه) مي رسد متسور مي تواند اهداف هوايي مختلف از جمله انواع جنگنده ها و بمب افكن ها و هم چنين موشك هاي كروز به صورت خود كار تشخيص دهد و منهدم سازد.اين سامانه مي تواند عملكرپ فوق العاده ي خود را در شب و روز و در هر شرايط آب و هوايي و محيطي به نمايش بگذارد.در طراحي و ساخت اين موشك به غير از ام بي دي اي كمپاني بوئينگ و اينماز و ساب بوفورس نيز هم كاري داشته اند.موشك متسور از سامانه ي پيشران رم جت سود استفاده مي كند و براي اطمينان از انهدام كامل هدف علاوه بر سرجنگي قوي فيوز هاي مجاورتي و تماسي نيز بر روي آن تعبيه شده است.در سال 2005 اعلام شد جنگنده ي يوروفايتر قادر نخواهد بود تمامي امکانات های موشک متئورر را به طور کامل پیاده سازی نماید.و احتمالا مشکلاتی در نصب و به کارگیری گونه های پیشرفته تر این موشک بر رویاین جنگنده پدید خواهد آمد.بنابر این از همان زمان،بکار گیری موشک متئور بر روی جنگنده های مختلفی از جمله تورنادو اف 3 و گریپن مد نظر قرار گرفت و پروژه ها و قرارداد های مختلفی نیز در این خصوص منعقد شدند مطالعات کارشناسان نشان می دهد جنگنده ی تورنادو مناسب ترین گزینه برای نصب موشک هوا به هوای متئور است

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]موشك هوا به هواي جديد نيروي هوايي جمهوري اسلامي ايران با برد 40 كيلومتر [/quote]
به نظر من بهتر بود اول تصاویری از این موشک پخش می شد بعد این تاپیک ایجاد می شد :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]موشك هوا به هواي جديد نيروي هوايي جمهوري اسلامي ايران با برد 40 كيلومتر [/quote]
به نظر من بهتر بود اول تصاویری از این موشک پخش می شد بعد این تاپیک ایجاد می شد :mrgreen:[/quote]
سلام
من نوشتم كه حتي هيچ اطلاعاتي ازش منتشر نشده چه برسه به عكس! چون اگه عكسشو منتشر كنن ديگه ميشه تا حدودي مشخصاتشو در آورد ضمنا من هنوز هم سر حرف خودم هستم كه اين موشك نمونه جديد AA-11 هستش چون نمونه پايه اون 30 كيلومتر برد داره و نمونه جديدش رو كه روسها ساختن 40 كيلومتر برد داره.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ان شاء الله بزودي يه مقاله در مورد تهديدات هوايي عليه كشورمون و راههاي مقابله با اونها ميذارم رو سايت.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بله یک فروند آواکس عملیاتی داریم که حاصل تلاش سالهای متمادی متخصصان نیروی هوایی روی آواکس پناهنده عراقی است. برنامه هایی هم برای تبدیل ایران140 به آواکس وجود دارد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
من به یه نتیجه ای رسیدم اونم اینه که ما هر چی سلاح بخریم اونا رو دستشو یا دارن یا می سازن مثلا شما اگه 100 تا سوخو 30 داشته باشی از پس 20 تا اف 35 بر نمیاد پس بهتره بیشتر بریم رو قدرت بازدارندگی کاری که چین و کره شمالی کردن با هزینه کمتر کاری کردن که اصلا جنگی رخ نده

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
این که واضح و مبرهن هست خریدار همیشه از فروشنده عقب است نه یک قدم بلکه صد قدم!

تنها راه دستیابی به برابری هوایی (نگفتم برتری بین این دو عبارت از زمین تا آسمون تفاوت هست. برابری هوایی میتونه بین هر دو حریف با قدرتهای متفاوت طراحی بشه.) برای ایران ساخت بومی هواپیما و رادار و موشک و الکترونیک پروازی و موتور ... هست که حتی از رقبای غربی و شرقی عقبتر باشن باز یه حسن دارن که از خرید جدیدترین هواپیماها بیشتر ارزش داره و اون عدم اطلاع دشمن از ویژگیها و مشخصات اونهاست که باعث میشه حداقل در کوتاه مدت بتونیم با تاکتیکهای ابتکاری و ضربه زدن از نقاط ضعف دشمن اون رو گیج کنیم که راه برای ضربه نهایی باز بشه. منظور اینکه مثل ارواح باشیم ولو تقلبی با پارچه سفید رو سرش! همینکه دشمن ببینه تا بیاد بفهمه چی به چی بود از یه جایی که انتظارش رو نداشت ضربه مهلک خورده نوش جان.

برای شکستن تاکتیک دشمن در نبرد هوایی هم که از پشتیبانی آواکس استفاده میکنن اولا ما هم باید آواکس داشته باشیم ولی نه با اون ابعاد بلکه یه آواکس کوچک و سریع نزدیک میدان نبرد البته دور از برد موشکهای دشمن و با حجم زیادی جنگنده باید وارد میدان نبرد شد چون در برابر تعداد کمی جنگنده تاکتیک دشمن کارایی مناسب داره اما با ورود بیش از دو سه گروه پروازی این تاکتیک جوابگو نیست.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

قسمت بعدی مبحث که باید چهارمی باشه!

نیازهای مورد نیاز برای تانکرهای سوخت رسان جهت پروازهای طولانی مدت و دوربرد

ایران با برخورداری از مرزهای طولانی و عمق استراتژیک زیاد در تامین پوشش هوایی به ناچار نیاز به تانکرهای سوخت رسان دارد تا هواپیماهایش قادر به پرواز طولانی مدت بر فراز این سرزمین پهناور باشند که گاه سوخت داخلی برخی هواپیماها برای پیمودن از شمال تا جنوب و شرق تا غرب کافی نمیباشد! همچنین به دلیل وجود کشورهای همسایه بزرگی مثل عراق و پاکستان و افغانستان و ترکیه و عربستان و اسرائیل در فاصله تقریبی هزار کیلومتری ما برای انجام عملیاتهای دوربرد نیاز به تانکر سوخت رسان داریم تا بتوانیم هواپیماهای رزمی را به نقاط مورد نظر برسانیم. بدین منظور نیاز به تشکیل و سازماندهی واحدهای سوخت رسان بصورت مستقل یا در قالب تعدادی از گردانهای مطرح پروازی است که این موضوع در سالیان قبل از انقلاب صورت گرفته و بعد از آن نیز با جدیت روی این مقوله حساس یعنی توان سوخت رسانی هوایی تاکید شده است. بحث ما در حال حاضر بر سر تعداد مورد نیاز تانکر سوخت رسان و مشخصات لازم برای ایران هست که البته پاسخ تعداد مورد نیاز باید بعد از اتمام کامل بحث اصلی داده شود.

هواپیماهای کنونی سوخت رسان متشکل از تعداد اندکی بوئینگ707 به اضافه یک فروند بوئینگ747 است که وضعیت عملیاتی آنها به بحث مربوط نمیشود و بدان نمیپردازیم. مهم این است که این هواپیماها فرسوده شده و به شدت نیاز به جایگزین دارند که قادر باشد پروازهای طولانی مدت و مداوم در زمان لازم انجام دهد. از نظر تعداد هواپیمای سوخت رسان نیز با توجه به شرایط امنیتی بوجود آمده در منطقه و نیاز به پروازهای دوربرد در شرایط جنگی برای از بین بردن عقبه دشمن وضعیت نامساعد نیست اما قابل قبول نیز نیست! ما به تعداد بیشتری سوخت رسان نیاز داریم تا قادر به طراحی عملیاتهای دوربرد ضربتی با جنگنده هایی مثل سوخو24 باشیم که وجه تفاوت اصلی این جنگنده با جنگنده های اف4 در همین توانایی پرواز دوربرد و در ارتفاع پست برای زدن هدفهای در عمق خاک دشمن است.

در ادامه به معرفی یکی از بهترین تانکرهای سوخت رسان میپردازیم که جایگزین مناسبی برای تانکرهای قدیمی نیروی هوایی است.

Il-78 Midas

afd2003-il78mki-rk344x-2.jpg

این تانکر از روی طرح موفق ترابری ایلیوشن76 ساخته و در سال 1984 وارد خدمت در ارتش شوروی شد که از حیث زمان ساخت جزو هواپیماهای جدید قرار میگیرد.

از مشخصات اصلی این هواپیما میتوان به موارد زیر اشاره کرد.

خدمه: 6 نفر

طول: 46 متر

وزن خالی: 72 تن

حداکثر وزن برخواست: 210 تن

حداکثر سوخت قابل حمل: 90 تن

حداکثر برد پروازی: 7300 کیلومتر

تعداد 3 عدد خرطوم سوختگیری دارد و میتواند همزمان به سه جنگنده سوخت دهد.

این تانکر در مدل جدید ساخته شده برای چین قادر به تامین سوخت 6 تا 8 فروند سوخو30 میباشد که از این لحاظ هزینه و ریسک سوخت رسانی هوایی را کاهش میدهد.

ما برای سوخت رسانی به جنگنده های ضربتی سوخو24 که با موتور قدیمی توربوجت مصرف زیاد سوخت دارند! به ازای هر گروه چهار فروندی به یک تانکر ایلیوشن78 برای مسیر رفت و برگشت به دورترین هدف مفروض در منطقه یعنی اسرائیل نیاز داریم. هر سوخو24 با تانک سوخت اضافی و 3000 کیلوگرم بمب و پرواز در ارتفاع پست قادر به طی مسافتی بالغ بر 1250 کیلومتر است که با دو بار سوختگیری هوایی میتواند تا 2800 کیلومتر افزایش یابد و این برد برای زدن هر هدفی در منطقه کافی به نظر میرسد.

تعداد مورد نیاز به چنین تانکر سوخت رسانی حداقل 4 فروند برای گردانهای تاکتیکی دوربرد میباشد.

IL-78MKI-90-1.jpg

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سعید جان دستت درد نکنه این کار که تاپیک های ناب از دور خارج شده رو دوباره بر می گردونی خیل خیلی خوب است، امیدوارم دوستان عزیز هم این تاپیک ها رو نادیده نگیرند دوستان درسته که تاپیک مدتی تعطیل بود ولی بحث بسیار خوبی شروع شده که باید ادامه پیدا کنه از دوستان عزیز خواهش می کنم این بحث ها رو رها نکنند بنده هم روی مطالبی کار می کنم و به زودی منتشر خواهم نمود.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]سلام بچه ها به این زودی یه خبر توپ میشنوید فقط یه ذره دندون رو جگر بزاری :x[/quote]
چند سال دیگه این خبر زو می شنویم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟/
امیدوارم همین فردا این خبر رو بشنوم .....[/quote]

مطمنا اين اخبار به هيچ وجه در زمينه خريد نيست.

در سياستهاي كلي دفاعي هيچ خريد جدي براي جايگزيني هواپيماهاي فرسوده نظامي وجود ندارد.وتمام سرمايه گذاريها در كوتاه مدت به پروژه هاي بازدارنده مثل سيستمهاي پدافندي معطوف شده.
اما در بلند مدت هزينه هاي اندكي براي طراحي و ساخت جنگنده بومي صورت مي گيرد تا نيروي هوايي همچنان سرپا باشد.با اينحال سرمايه گذاري فعلي به هيچ وجه كافي نيست و نمي تواند خواسته هاي نيروي هوايي را تامين نمايد و در چنين شرايطي تا 5 سال آينده 50 درصد توان نيروي هوايي تحليل مي رود.اما اميدواريهاي فراواني براي بهبود اين وضعيت وجود دارد.
پرواز نمونه آزمايشي هواپيماي رادار گريز ايران مي تواند ما را متقاعد كند كه هزينه هاي بيشتري را در اين عرصه انجام دهيم.

در ضمن سياستهاي جسورانه ايران در عرصه هاي فضايي و هسته اي جامعه جهاني را متقاعد ساخته كه هر چه سريعتر نسبت به بهبودي روابط خود با ايران تلاش كنند و در اين شرايط مي توان اميدوار به حفظ وضع موجود تا بهره برداري نهايي از دستاوردهاي داخلي بود.

به اميد سرافرازي ايران عزيز اسلامي

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
در نخست برای نیروی هوایی ما باید پدافندی قدرتمند رو برنامه ریزی کنیم . پدافندی که در صورت ناکار آمدن جنگنده های رهگیر ما ، بتونن به خوبی عمل کنند .

اساسا اگر واقعا اس-300 ها به ایران تحویل شده باشه و یا ایران در حال خریدش باشه ، یکی از برگ های برنده نیروی هوایی در زمینه مقابله با موشک های بالستیک و جنگنده هایی که از سطح مقطع راداری کمی استفاده می کنند ، هست .

گسترش و توسعه لانچر های اس-200 هم می تونه خودش جزو یکی از بهترین راه کار ها باشه . که این در حقیقت می شه از لحاظ کمی که نیاز به بودجه ای در این زمینه داریم . البته نباید فراموش کنیم که اگر داریم از سیستم هایی چون اس-300 و اس-200 استفاده می کنیم به دلیل نبود تعداد زیاد باید در چاله های بزرگ و اون هم با استتار ازشون استفاده کنیم تا در صورت ورود جنگنده های دشمن به منطقه و عدم موفقیت اس-200 برای منهدم کردن اون ها ، لانچر از بین نره .


اساسا و در کل باید اول پدافندی قدرتمند داشته باشیم .

فعلا که اوضاع سیاسی خارجی کمی خراب هست و به دلیل تحریم ها نمی شه خرید های سنگین کرد و ارزشی هم نداره . ولی گاهی نیاز مبرم هست .

مهمترین اصل همون جنگنده های اف-14 هستند که به نظر من بهترین گزینه براشون سوخو-30 هست که می تونه جایگزین مناسبی برای جنگنده تامکت ما باشه .

ولی مهمتر از همه عقب نموندن از این صنعت هست .

قبل از اینکه روس ها بخوان به ما جنگنده ای بفروشن تمام اطلاعات جنگنده رو می دن به آمریکایی ها و همون آمریکایی های جنایتکار تمام نقاط ضعف و قوت این جنگنده رو پیدا می کنند و خود رو به بهترین تجهیزات برای مقابله با این جنگنده مجهز می کنند ولی اگر جنگنده ساخت داخل باشه این امکان وجود نداره .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بنده هم با نظر ارش خان موافقم ما جنگنده اي براي مقابله با امريكا و يا تهديد هاي ديگر نداريم بهترين راه مقابله همين پدافند هوايي است به نظر من خريد در اين مورد ضرر نيست بر عكس خريد جنگنده البته اس 300 هم تا حدودي براي امريكايي ها اشناست و فكر كنم اطلاعاتش رو بطور كامل دارند و براي مقابله با اون جنگ الكترونيك لازم ما بايد تغييراتي در اس 300 هايمان انجام بديم تا دست پر به استقبال حريف بريم اين تغييرات مي تونه مقاوم كردن موشك ها در برابر جنگ الكترونيك و ... باشه كه دوستان بهتر مي دونن به هر حال بايد ديد اين داستان جنگنده ي نسل 5 ما چه مي شود اگر حتي در حد يه تامكت هم باشد جاي اميدواري داره.ممنون icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.