امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

9 hours قبل , MR9 گفت:

 

سلام علیکم و رحمت ا... 

 

در متن نویسنده خودش معترف هست که گزینه فاکس هاوند برای نیروی هوایی گران هست و به نظرم احتمال فروشش از سمت روسیه بسیار کم ، چون الان روسها خودشون برای مقابله با ناتو به این جنگنده ها نیاز دارد. ضمن اینکه بحث زیرساختهای تعمیر و نگهداری آن هست که شاید از تامکتها گرون تر در بیاید برای ما ....

 

 

در مورد سوخو-27 نمونه هایی که چینی ها خریدند مبنایی شد برای توسعه خانواده فلانکرهای چینی که به مراتب از نمونه پایه روسی مجهز تر هست .. در نتیجه به نظرم اگر دنبال محصول چینی هستیم ، انتخاب نمونه هایی مثل جی16 شاید به صرفه تر باشد 

 

در مورد سوخو-27 این مطلب خوب هست 

 

بیست و پنج سال پس از نخستین پرواز "پایان دهنده "

سلام خدمت شما بزرگوار

بنده مدتی به این موضوع فکر کردم و مدتی ذهن بنده رو درگیر کرده بود به این نتیجه رسیده ام که هزینه کردن با توجه به بودجه محدود کمی با وسواس باید انجام بگیره

به نظر ارتقای فالکروم ها به استاندارد کوهان دار ( SMT ) و

خرید تعدادی از همین مدل برای ارتقای اسکادران شمال غربی ( تبریز )  و حتی جنوب شرقی ( چابهار ) در کنار

خرید و ارتقای ناوگان کنونی فنسر هامون افزایش تعداد اون ها برای حملات و بمباران های دوربرد و ضربتی

خرید هواپیمای ترابری مثل کاندید ، بالگردی مانند میل 35 و میل 28

اگر به صورت دسته دوم هم باشه میتونه مناسب باشه،

در حال حاضر نیروی هوایی ایران بسیار نیاز فوری داره برای بازیابی توان خودش اما بودجه محدودی داره و خرید جنگنده نو که تا سال ها بتونه پاسخ گو باشه کمی دور از واقعیت هست

فنسر و فالکروم جنگنده های دست و پا بسته ایی هم نیستند.

حالا اگر در کنار این ها نیرو هوایی سپاه بخواد حرکتی بکنه و سوخو 27 یا فاکس هاوند بخره به نظر بد نمیاد.

در کنار این موارد پیاده سازی یک طرح طولانی مدت و گرفتن لایسنس تولید یک جنگنده به روز

میتونه آینده نیروی هوایی رو تضمین کنه، در خواست مشارکت روس ها و چینی ها در طرح های ملی مانند قاهر ، شفق و کار روی نمونه بزرگتر جنگنده های داخلی بهتر به نظر میاد.

  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
34 minutes قبل , AdmiralErfan گفت:

در حال حاضر نیروی هوایی ایران بسیار نیاز فوری داره برای بازیابی توان خودش اما بودجه محدودی داره و خرید جنگنده نو که تا سال ها بتونه پاسخ گو باشه کمی دور از واقعیت هست

فنسر و فالکروم جنگنده های دست و پا بسته ایی هم نیستند.حالا اگر در کنار این ها نیرو هوایی سپاه بخواد حرکتی بکنه و سوخو 27 یا فاکس هاوند بخره به نظر بد نمیاد.

 

سلام علیکم

فرموده شما صحیح هست کاملا ولی یک دقت نظری باید این وسط داشت ، نیاز فوری ما نباید موجب بشود که عجله کنیم ، حالا بخشی از توان دفاعی ما را بالستیکها / کروزها و پهپادها  بردوش دارند . به نظرم روی این مساله باید بررسی  تخصصی بشود . مثلا به اعتقاد بنده وجود دوتا نیروی هوایی اصلا ضرورت ندارد ، بخش کروزها و بالستیکها را کامل نیروی هوایی سپاه دنبال کند ، کل توان هوایی و پرسنل و بودجه منتقل بشود به نیروی هوایی ارتش تا ضمن تفکیک مسئولیتها ، از تجربه بیشتر نیروی هوایی ارتش در استفاده از این تجهیزات استفاده شود . این شکلی سپاه با روند سریعتری توسعه بخش موشکی را دنبال می کند ، ضمن اینکه ارتش می توند بودجه بیشتری را برای تعمیر و نگهداری و توسعه توان رزم اش با خرید خارجی جذب کند .

 

پی نوشت : البته این بحث بسیار تخصصی هست و عوامل زیادی در تحقق یا عدم تحقق آن دخیل هستند  .

  • Like 2
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , MR9 گفت:

 

سلام علیکم

فرموده شما صحیح هست کاملا ولی یک دقت نظری باید این وسط داشت ، نیاز فوری ما نباید موجب بشود که عجله کنیم ، حالا بخشی از توان دفاعی ما را بالستیکها / کروزها و پهپادها  بردوش دارند . به نظرم روی این مساله باید بررسی  تخصصی بشود . مثلا به اعتقاد بنده وجود دوتا نیروی هوایی اصلا ضرورت ندارد ، بخش کروزها و بالستیکها را کامل نیروی هوایی سپاه دنبال کند ، کل توان هوایی و پرسنل و بودجه منتقل بشود به نیروی هوایی ارتش تا ضمن تفکیک مسئولیتها ، از تجربه بیشتر نیروی هوایی ارتش در استفاده از این تجهیزات استفاده شود . این شکلی سپاه با روند سریعتری توسعه بخش موشکی را دنبال می کند ، ضمن اینکه ارتش می توند بودجه بیشتری را برای تعمیر و نگهداری و توسعه توان رزم اش با خرید خارجی جذب کند .

 

پی نوشت : البته این بحث بسیار تخصصی هست و عوامل زیادی در تحقق یا عدم تحقق آن دخیل هستند  .

با سلام خدمت همه دوستان گرامی

گمان می کنم در این مورد تنها بحث نظامی صرف مطرح نباشد . بلکه باید عوامل دیگری را هم دخیل ببینیم . عواملی که لزوم وجود نیروهای هوایی و زمینی و دریایی دوگانه برای کشور را توجیه می کند . به عنوان مثال ما تجربه تلفیق سه نیروی شهربانی و ژاندارمری و کمیته های انقلاب اسلامی و تشکیل نیروی انتظامی را با تمام نقاط قوت و ضعف آن داریم و فکر می کنم نیاز باشد از آن تجربیات بهره بگیریم .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, zed گفت:

با سلام خدمت همه دوستان گرامی

گمان می کنم در این مورد تنها بحث نظامی صرف مطرح نباشد . بلکه باید عوامل دیگری را هم دخیل ببینیم . عواملی که لزوم وجود نیروهای هوایی و زمینی و دریایی دوگانه برای کشور را توجیه می کند . به عنوان مثال ما تجربه تلفیق سه نیروی شهربانی و ژاندارمری و کمیته های انقلاب اسلامی و تشکیل نیروی انتظامی را با تمام نقاط قوت و ضعف آن داریم و فکر می کنم نیاز باشد از آن تجربیات بهره بگیریم .

 

بسم ا...

احتمالا یک مقداری باید شفاف تر بیان می شد ، منظور ادغام نیروی هوای-فضای سپاه با نیروی هوایی ارتش نبود ، بیشتر تفکیک مسئولیتها بود تا هر کدام از این دو نیرو بتواند با تمرکز بیشتری روی ماموریتهای محوله خودش متمرکز بشود . در حال حاضر نیروی هوا- فضای سپاه طیف متنوعی از ماموریتهای موشکی برد بلند ، میانبرد ، تاکتیکی ، کروز ، ضد کشتی و ... را بر عهده دارد ، ضمن اینکه درسالهای اخیر فیترهای پناهنده عراقی را هم بعد از تحویل از ارتش ، به شرایط عملیاتی برگرداند ، بطور واضح این تداخل مسئولیتی و موازی کاری با نیروی هوایی ارتش هست و پولی که باید در یک مسیر خرج بشود الان دارد در دو مسیر مختلف هزینه میشود که این مساله با توجه به منابع محدود دفاعی ما ، درست نیست .

بالاخره یک جایی این روند ، باعث ایجاد مشکل میشود مثل دوران جنگ با عراق ... نظرم این هست که روی این موضوع بررسی بیشتری صورت بگیرد  .

  • Like 2
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نظر بنده خرید از روسیه و چین به دلایل مختلف امکان پذیر است. میتوان جنگنده های نسبتا به روز را هم ازشون خرید. نباید هم شرایط را با زمان مرحوم هاشمی که نهایتا به ما تعدادی جنگنده دسته دوم فروختند مقایسه کرد به دلایل زیر

1- الان ایران دو منبع خوب خرید جنگنده دارد چین و روسیه. این خیلی مهم است که وقتی شما میخواهید از کشوری خرید کنید یک الترناتیو هم برایش وجود داشته باشد این رقابت بین فروشنده ها به خریدار برای معامله بهتر بسیار کمک میکند. زمان هاشمی عملا چین جنگنده به درد بخوری تولید نمی کرد ولی الان چین پا به پای روسیه جنگنده میسازد

2-وزن استراتژیک ایران 1400 با ایران 1370 قابل مقایسه نیست. الان ایران خود رو به عنوان یک قدرت منطقه ای و تا حدی جهانی به دنیا قبولانده. اتحاد استراتژیک با ایران برای چین و روسیه مهم است. چین برای طرح جاده ابریشم نیاز به ایران در قلب این مسیر دارد. علاوه بر این روسیه و چین در حال تقابل شدید و روز افزون با امریکا هستند و حاضر به رنجاندن کشوری که از افغانستان تا مدیترانه و یمن دارای نفوذ است،  نیستند. گرچه من از صحبت های ظریف خوشم نیامد ولی بد نبود که به گوش روسیه رسید تا از این به بعد بیشتر مراقب رفتارش باشد.

3- امریکا رسما اعلام کرده که هر کشوری که از روسیه سلاح بخرد را تحریم میکند. صنایع نظامی گسترده روسیه برای بقا نیاز به مشتری خارجی دارد. همین الان کارخانه میگ وضعیت بدی دارد. صنایع هوایی چین هم پیشرفت کرده و دیگر چین خرید بزرگی از روسیه نخواهد داشت.  هند هم کاملا به دامان غرب افتاده. و در اینده بیش از بیش تعاملات خود را با روسیه کم میکند. ترکیه در همه جا با روسیه در حال تقابل است(لیبی-سوریه- اوکراین) و نمی توان بعنوان یک مشتری سلاح زیاد روی ان حساب کرد. مضاف بر اینکه هنوز عضو ناتو است. بسیار بستگی دارد ما چه خریدی را مد نظر داشته باشیم. بعضا در سال های گذشته خریدهای مد نظر ما کوچک بودند و روسیه با یک رشوه کوچک از غرب ما را به غرب میفروخت.  اگر یک قرار داد چند میلیارد دلاری جلوی روسیه گذاشته شود بعید است رد کند.

4- تقویت بیش از بیش ایران در خلیج فارس منجر به کاهش فشار نظامی به چین در دریای چین و همچنین روسیه میشود. کلا خود امریکا به این نتیجه رسیده که تقابل هم زمان با سه کشور مشکل است. تقویت حضور دریایی ایران در اقیانوس هند که نیاز به پوشش هوایی و یک نیروی هوایی قدرتمند دارد کاملا به نفع چین هم از دید نظامی هم تامین انرژی هم حفظ راه های تجاری است.

5- چین در گذشته فقط به تجارت فکر میکرد.  چین 2021 حتی قابل مقایسه با چین 5 سال قبل نیست. چین میخواهد از لاک خود بیرون بیاید و برای این منظور به ایران نیاز دارد. زمان هاشمی و حتی ده سال پیش شرایط کاملا متفاوت بود.

 

به نظر من کشور به جمع بندی اینکه نیاز به تقویت توان هوایی است رسیده. من پیش بینی میکنم یک خرید بزرگ برای نهاجا انجام خواهد شد.

ویرایش شده در توسط sasasasa
  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با عرض سلام و خسته نباشید و تشکر از تایپیک زیبای شما

اول بدلیل نکته ظریف و مهمی که در باب موازی کاری در باب نیروی هوایی سپاه و ارتش فرمودید تشکر میکنم که به نکته ایی ظریف ولی بسیار مهم اشاره فرمودید

اینجا بحثی را میخوام مطرح کنم و ببینم این بحث تا چه حدی میتواند نزدیک یا دور از ذهن باشد
با توجه به نیروی ارزان ایران ( امکانات ارزان تولید اعم از انرژی و نیروی متخصص بسیار ارزان و ....)

و زیر ساخت های نصفه و نیمه ولی تا حدودی کار شده مثل ان چیزی که جناب عالی در مورد میگ 29 های ایران فرمودید اگر ایران به شکلی با روسیه به تعامل برسد بگونه ایی که به معنای واقعی حداقل یک شریک استراتژیک یا حداقل نیمه استراتژیک رو به بالا به صورتی که روسیه فقط به شکل کارت بازی به ما نگاه نکند و از ایران بعوان پلی برای ساخت این ادوات ( نه بصورت کلی ) بلکه حداقل بخش های ساده تر مثلا بدنه ( مقصود این است از اینجا شروع شود به بالا در طول زمان) شروع به ساخت کند برای روسیه تا هم برای روسیه (برای صادرات خود به دیگر کشورها) قیمت محصولاتش پایین بیاید در مقابل رقیب سرسختی مثل چین 

هم ما بتوانیم  خرید ارزان تری داشته باشیم هم توان علمی خود را بالا ببریم( معامله برد برد) چقدر امکان پذیر است؟

میخواهم این نکته را در نظر داشته باشید دنیای امروز بر مبنای پول و سود و زیان میچرخد( البته خود بهتر واقفید)
چرا ما از این دید به روس ها وارد مذاکره و معامله نشویم تا برای انها پلنی شیرین همراه با سود بیشتر نداشته باشیم؟

حتی میشود کارخانجاتی برای بازسازی هواپیماهای قدیمی تر و فروش ان به دیگر کشور ها توسط خود روسیه شکل بگیرد

این مهم انقدر دور از واقعیت و ذهن نمی تواند باشد اللخصوص برای روسیه ای که درگیر مشکلات مالی فراوان است

 داشتن پلنی که اینقدر برای روسیه جذاب باشد میتواند راه گشای خیلی از مسائل ما نیز باشد

البته منظور کلی من این نیست که بلکل زمان حال را در نظر نگیریم بلکه خرید های مهم را داشته باشیم ولی بالاخره از جایی باید شروع کرد تا حداقل اینقدر محصولات بی ربط در نیروی هوایی خود نداشته باشیم(غربی روسی چینی) اینطور هم تکلیفمان در کل نیروی نظامی ما روشن تر پیش میرود مثلا

نیروی دفاع هوایی زمین پایه ما بر مبنای روسی یا میشود گفت روسی است پس اینطور نمیشود گفت حداقل به یک یکدستی کامل تری میرسیم؟

اینطور به نظر نمیرسد که هزینه های ما درست تر و یک دست تر انجام میپذیرد؟

البته شما خودتان استاد هستید که این یکدستی امکانات زیاد تری برای ما می اورد

با تشکر

 

ویرایش شده در توسط hfm
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
9 hours قبل , hfm گفت:

با عرض سلام و خسته نباشید و تشکر از تایپیک زیبای شما

اول بدلیل نکته ظریف و مهمی که در باب موازی کاری در باب نیروی هوایی سپاه و ارتش فرمودید تشکر میکنم که به نکته ایی ظریف ولی بسیار مهم اشاره فرمودید

اینجا بحثی را میخوام مطرح کنم و ببینم این بحث تا چه حدی میتواند نزدیک یا دور از ذهن باشد
با توجه به نیروی ارزان ایران ( امکانات ارزان تولید اعم از انرژی و نیروی متخصص بسیار ارزان و ....)

و زیر ساخت های نصفه و نیمه ولی تا حدودی کار شده مثل ان چیزی که جناب عالی در مورد میگ 29 های ایران فرمودید اگر ایران به شکلی با روسیه به تعامل برسد بگونه ایی که به معنای واقعی حداقل یک شریک استراتژیک یا حداقل نیمه استراتژیک رو به بالا به صورتی که روسیه فقط به شکل کارت بازی به ما نگاه نکند و از ایران بعوان پلی برای ساخت این ادوات ( نه بصورت کلی ) بلکه حداقل بخش های ساده تر مثلا بدنه ( مقصود این است از اینجا شروع شود به بالا در طول زمان) شروع به ساخت کند برای روسیه تا هم برای روسیه (برای صادرات خود به دیگر کشورها) قیمت محصولاتش پایین بیاید در مقابل رقیب سرسختی مثل چین 

هم ما بتوانیم  خرید ارزان تری داشته باشیم هم توان علمی خود را بالا ببریم( معامله برد برد) چقدر امکان پذیر است؟

میخواهم این نکته را در نظر داشته باشید دنیای امروز بر مبنای پول و سود و زیان میچرخد( البته خود بهتر واقفید)
چرا ما از این دید به روس ها وارد مذاکره و معامله نشویم تا برای انها پلنی شیرین همراه با سود بیشتر نداشته باشیم؟

حتی میشود کارخانجاتی برای بازسازی هواپیماهای قدیمی تر و فروش ان به دیگر کشور ها توسط خود روسیه شکل بگیرد

این مهم انقدر دور از واقعیت و ذهن نمی تواند باشد اللخصوص برای روسیه ای که درگیر مشکلات مالی فراوان است

 داشتن پلنی که اینقدر برای روسیه جذاب باشد میتواند راه گشای خیلی از مسائل ما نیز باشد

البته منظور کلی من این نیست که بلکل زمان حال را در نظر نگیریم بلکه خرید های مهم را داشته باشیم ولی بالاخره از جایی باید شروع کرد تا حداقل اینقدر محصولات بی ربط در نیروی هوایی خود نداشته باشیم(غربی روسی چینی) اینطور هم تکلیفمان در کل نیروی نظامی ما روشن تر پیش میرود مثلا

نیروی دفاع هوایی زمین پایه ما بر مبنای روسی یا میشود گفت روسی است پس اینطور نمیشود گفت حداقل به یک یکدستی کامل تری میرسیم؟

اینطور به نظر نمیرسد که هزینه های ما درست تر و یک دست تر انجام میپذیرد؟

البته شما خودتان استاد هستید که این یکدستی امکانات زیاد تری برای ما می اورد

با تشکر

 

به نظر میرسه اختلافات ما با روسیه داره عمیق تر و اعیان تر میشه علی رغم تکذیبیه ها ولی کاملا به خصوص از طرف ما مشخص هست این باب همکاریها رو بعید میدونم با توجه با مسایلی که با روسها داریم به صلاح هم نیست احتمالا گشایش چندانی با غرب هم نخواهیم داشت و چین تنها گزینه برای ایجاد اتحاد استراتژیک هست و به نظر من با توجه به سیر تحولات در این مسیر هستیم

ویرایش شده در توسط arjemandi
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
42 minutes قبل , arjemandi گفت:

به نظر میرسه اختلافات ما با روسیه داره عمیق تر و اعیان تر میشه علی رغم تکذیبیه ها ولی کاملا به خصوص از طرف ما مشخص هست این باب همکاریها رو بعید میدونم با توجه با مسایلی که با روسها داریم به صلاح هم نیست احتمالا گشایش چندانی با غرب هم نخواهیم داشت و چین تنها گزینه برای ایجاد اتحاد استراتژیک هست و به نظر من با توجه به سیر تحولات در این مسیر هستیم

جهانگیری :

۲۲میلیارد دلاردر بانکهای‌ این کشور سپرده گذاری کردیم که به ما۱۶ میلیارد دلار وام بدهند و این سپرده ها با تورم این کشور ۴۰درصد ارزشش را از دست داد! ( حتما سود بانکی هم دادن)

در خریدو‌حق تولیدواکسن‌اسپوتنیک وی هم که با روسهامشخص نیست که وضعیت از چه قراره ولی واکسن چینی وارد شده وگویا واکسن‌هایی هم که قراره تولید داخل‌بشه با فرمولاسیون و خطوط تولیدیه که از چین داره واردمیشه و در حال ترخیص هستن . روسیه عیار خودش را در حمایت از ما در سوریه مقابل اسراییل و سوریه مقابل ترکیه نشان داده نه دیدگاه خوش بینانه در این‌مسائل جایی داره نه بد بینانه صرف ولی اگر واقع گرا باشیم این کشور با جمعیت روبه‌پیری و مشکلات داخلی فقط یک پوسته ظاهری هست و عملا قدرت هزینه کردن برای همسویان و اهداف بیرونی خود را نداره کما اینکه در قضیه ارمنستان دیدید که حتی از کشور ترکیه هم بصورت عملی ودرمیدان تاثیر کمتری داشت و صرفا بخاطر نفوذ سنتی خودش باعث یک تنش زدایی شد البته به نفع طرفیت پیروز میدان‌.  در فروش اس۳۰۰هم که در جریانید یک سامانه‌دفاعی رادردست اندازهایی  به بهانه های تحریمی انداختن ، نیاز به گفتن نداره که هر قرارداد نظامی با این کشور باعث وارد شدن به دنیای آلیس‌ درسرزمین عجایب هست.......

دوستان گرامی که صحبت از همکاری مشترک میکنن در این زمینه تجربه شفق فکنم گویای وضعیت هست .

 

البته نظر شخصیه و هیچ قطعیتی وجود نداره  و ممکن دوستان نظرات متفاوت داشته باشن و‌میتونن توضیح بدن .....

 

در کل بنده به خرید تاثیر گذار از روسیه وحتی چین خوش بین نیستم اگر میتونستیم راهی که پاکستان رفت و در حال پیشبرد آن هست ودر حال هدف گذاری پروژه نسل ۵ خود بنام azm است را طی کنیم شاید به یک استقلالی در این زمینه میرسیدیم.

شاید تاپیک عالی مدیریت منابع ونیروهادر صنایع نظامی دوست خوبمون @arminheidari بهتر بتونه دلایل عدم توفیق ما برای نیل به این اهداف که در پتانسیل ما هست ولی سالهاست دچار زوال و شکست ودرجا زدن شده‌ایم را توضیح بدهد.

 

ویرایش شده در توسط Overdose
  • Like 1
  • Upvote 3
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
21 minutes قبل , Overdose گفت:

شاید تاپیک عالی مدیریت منابع ونیروهادر صنایع نظامی دوست خوبمون @arminheidari بهتر بتونه دلایل عدم توفیق ما برای نیل به این اهداف که در پتانسیل ما هست ولی سالهاست دچار زوال و شکست ودرجا زدن شده‌ایم را توضیح بدهد.

 

 

لطف داری:rose:

 

ولی ضعف ما در چند جهت تقسیم بندی میشه

ضعف سیاست خارجه که بیشتر سیاسی کاری هست تا ذات دیپلماسی            دیپلماسی فعال ولی پنهان                                             لینک

 

عدم قاپیدن دانش هست، منتظریم دانش دو دستی بهمون تقدیم بشه            روایتی کاربردی از قاپیدن دانش                                     لینک

                                                                                                            دانش فنی برگ برنده در هنگام مذاکره و معامله                لینک

 

عدم توجه به ارزش راهبردی و جایگاه واقعی محصول                                    خودکفایی و امنیت تولید                                               لینک
                                                                                                            تفکیک بین تولید علم، تولید فناوری، تولید صنعتی             لینک

 

راه رسیدن به محصول و بومی کردن آن                                      انتقال فناوری ممکن است یا باید تمام خودمان چرخ را بسازیم؟            لینک

                                                                          انتقال فناوری ممکن است یا باید تمام خودمان چرخ را بسازیم؟ قسمت دوم             لینک

                                                                                                              قسمت سوم و تکمیلی                                                  لینک

 

 

در مجموع راهی که ما در نیروی هوایی رفتیم 

                                                                                                 اولویت بندی در توسعه دانش ساخت هواپیما                              لینک

                                                                                      اولویت بندی در توسعه دانش ساخت هواپیما - قسمت دوم                      لینک

 

 

این مواردی است که پیشتر بحث شده و جز موارد اصلی هستن

مواردی دیگر هم هست که باید بحث بشه،       

برای مثال امکان خرید دانش ساخت موتور جنگنده و هلیکوپتر از شوروی در زمان فروپاشی که بصورت تخصصی در مورد نیروی هوایی مهم است

یا بحث مبارزه با کارمند صفتی و بروکراسی که توان استفاده از داشته ها رو میگیره

 

 

 

ویرایش شده در توسط arminheidari
  • Like 1
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, MR9 گفت:

 

 

عملیاتی غیر قابل شناسایی بود ، به همین دلیل 

 

با تشکر از زحمتی که کشیدید

مهمترین نکته تو نیروهای مسلح نیاز هست

مصر تو همین سه چهار سال قرار داد تایفون با ایتالیا میخواد ببنده سوخو۳۵ از روسیه خریده و جدیدا هم قرار داد خرید ۳۶ رافال با فرانسه بسته

درسته ما تحریم هستیم

اما یک هواپیمای توربوپرات که بشه با کاتلینگ مثلا ۳۰ میلی متری تجهز بشه

و بتونه غلاف هدفگیری لیزری و بمب یا موشک هدایت لیزری حمل کنه نمیشه بسازیم

 

تو زمانی که امریکا ایتالیا ژاپن کره انگلیس دنبال جنگنده نسل ۵  هستند روسیه داره سوخو ۳۰ های خودشو ارتقا میده روسیه یک قدرت دسته ۳ جهاحی شده حداقل در بحث ساخت جنگنده

ویرایش شده در توسط majid363

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 minutes قبل , majid363 گفت:

 

اما یک هواپیمای توربوپرات که بشه با کاتلینگ مثلا ۳۰ میلی متری تجهز بشه

و بتونه غلاف هدفگیری لیزری و بمب یا موشک هدایت لیزری حمل کنه نمیشه بسازیم

 

بسم ا... 

 

AT-802Usensor2.jpg

این قابلیت در ایران هست ولی اراده ای برای ورود به این عرصه دیده نمی شود

 

 

  • Like 1
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
3 minutes قبل , MR9 گفت:

 

بسم ا... 

 

 

این قابلیت در ایران هست ولی اراده ای برای ورود به این عرصه دیده نمی شود

دقیقا بحث همین هست جرا تو نیروهای مسلح ما همچین طرحهای احساس نیاز نمیشه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, majid363 گفت:

دقیقا بحث همین هست جرا تو نیروهای مسلح ما همچین طرحهای احساس نیاز نمیشه

 

این بحث در میلیتاری بسیار قدیمی و ریشه دار هست و دائم داریم در مورد آن صحبت می کنیم 

 

یک سازمان مسلح روشمند که مقید هست به طراحی یک اندامواره کارا برای پاسخ به تهدید ( در اینجا نیروی هوایی بصورت عام و بطور خاص مورد نظر شما بعنوان یک هواگرد ضد شورش سبک برای تهدید های بالفعل موجود در  شرق و غرب کشور ) سه مورد را باید در بهینه ترین شکل خودش طراحی کند :

 

11-28-2015_8-06-33_PM_copy.jpg

 

 

1- سامانه تعیین نیازهای عملیاتی ( اینکه نیروی های مسلح  جمهوری اسلامی ایران به چه تانک ، هواپیما ، سلاح انفرادی ، موشک ، سیستم های کنترل- فرماندهی و چه ساختار آموزشی ) نیاز دارد 

 

2- سامانه طرح ریزی و بودجه  ( اینکه چقدر برای تامین مفاهیم بالا ، بودجه نیاز داریم ، چگونه  بودجه را تبدیل به یک بودجه عملیاتی کنیم ، چگونه آن را توزیع کنیم تا بهترین بهره وری را داشته باشد )

 

3-  سامانه تامین ( حالا یا ایجاد زیرساختهای داخلی برای تولید یا تصمیم گیری بهینه برای خرید خارجی 

 

4-  عامل چهارم که از 3 عامل بالایی بسیار مهمتر هست ، بحث ایجاد ساختارهای آینده پژوهی ، برای شناسایی تهدیدات آینده ( حداقل بازه زمانی 30 ساله )  و ایجاد زیرساخت برای مقابله با آنهاست .

 

حالا اگر یک مقداری جزیی نگر تر باشیم ، برای اینکه زنجیره تامین شما در بهینه ترین شکل ممکن خودش شکل بگیرد ، موظف هست به شکل زیر عمل کند 

 

11-28-2015_8-05-42_PM_copy.jpg

 

 

حالا خیلی ساده و بدون متوسل شدن به  معادلات پیچیده ، بررسی کنید کجای این روند مشکل دارد !!!!!

 

  • Like 1
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

باسلام و خسته نباشید خدمت دوستان گرامی

بعد خواندن نظرات دوستان و راه ها و دلایل و عدم اعتماد های که وجود دارد سوالی ذهن مرا درگیر میکند

ما میدانیم فرماندهان و مدیران رده بالای مملکتی ما غیر ممکن است از مشکلات اگاه نباشند حتی تا شخص اول مملکت

چرا با توجه به تجربیاتی که داشته ایم بطور مثال همین سوریه که کار به جایی رسید به ترتیبی بتوانیم نیروی هوایی روسیه را پای کار بیاوریم (پس میداینم وجود نیروی هوایی چقدر مهم است)

خوب طبیعتا که نمیشود همیشه این کار را کرد در هر منازعه ایی ولی نکته اینجاست وقتی مرحوم شهید سردار قاسم سلیمانی به توسل به اینکه در کشور روسیه برای حضور نیروی هوایی انها برای ان ها

ان مقدار دلایل لازم و سودی که برایشان داشت را برای حمایت هوایی . بالا برد که راغب شدن ( قطعا دلایل و منافع خود را ان ها هم میدانند ولی بهرحال توجیهات خوبی نیز برای شیرین تر شدن موضوع برایشان بوده)حالا سوالی که مطرح میشود چرا نمیشود با توجه به نیازها و نشان دادن یک معامله بصورتی که برای انها انقدر شیرین باشد که انها برای انجام تن در دهند

حالا دو سوال مهم باتوجه به مسائل بالا

1- چرا و چرا واقعا بصورت جدی پیگیری نمیشود؟

2-چرا و چرا این من و تویی در ارکان نظامی و سیاسی ما ریشه دوانده؟ که واقعا به اصل نظام دارد ضربه میزند

چرا عرصه نظامی ما دچار این سیاست بازی ها شده است؟ ما داریم ضربه های بد و گل به خودی های متاسفانه بعضا جبران ناپذیری به خودمان میزنیم

وقتی صحبت های دوستان را مطالعه میکنیم ناچار به این نتیجه میرسیم که اول باید این چراها پاسخ و سپس به رفع انها بپردازیم وگرنه اینکه بخواهیم به نیروی هوایی مان بطور مثال سرو سامانی بدهیم اینقدر دور از واقعیت هم نیست( حتی بطور نسبی)

امیدوارم اول مشکل خودمان با خودمان حل بشود به قول معروف وقتی 5 انگشت ادم محکم مشت شود میشود مشت محکمی زد در غیر اینصورت متاسفانه نتیجه ایی جز شکستن انگشتان ندارد

  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 13 اردیبهشت 1400 در 09:18 , MR9 گفت:

 

سلام علیکم

فرموده شما صحیح هست کاملا ولی یک دقت نظری باید این وسط داشت ، نیاز فوری ما نباید موجب بشود که عجله کنیم ، حالا بخشی از توان دفاعی ما را بالستیکها / کروزها و پهپادها  بردوش دارند . به نظرم روی این مساله باید بررسی  تخصصی بشود . مثلا به اعتقاد بنده وجود دوتا نیروی هوایی اصلا ضرورت ندارد ، بخش کروزها و بالستیکها را کامل نیروی هوایی سپاه دنبال کند ، کل توان هوایی و پرسنل و بودجه منتقل بشود به نیروی هوایی ارتش تا ضمن تفکیک مسئولیتها ، از تجربه بیشتر نیروی هوایی ارتش در استفاده از این تجهیزات استفاده شود . این شکلی سپاه با روند سریعتری توسعه بخش موشکی را دنبال می کند ، ضمن اینکه ارتش می توند بودجه بیشتری را برای تعمیر و نگهداری و توسعه توان رزم اش با خرید خارجی جذب کند .

 

پی نوشت : البته این بحث بسیار تخصصی هست و عوامل زیادی در تحقق یا عدم تحقق آن دخیل هستند  .

با سلام خدمت شما بزرگوار

دلیل این مقوله ایی که خدمتتون عرض کردم پویایی بیشتر تفکر نیروی هوایی سپاه نسبت به نیروی هوایی ارتش هست ( شاید به دلیل جوان تر بودن سن پرسنل )

مثال ساده اش رو شما ببینید فیتر های پناهنده رو با هرچی که خودمون داشتیم ( تاکید میکنم خودمون )

تا حد قابل قبولی مسلح کردند و ارتقا دادند ( از پروژه کایت گرفته تا غلاف های متنوع وبمب های بالدار و حتی راکت فجر که یک حرکت کاملا رو به جلوی علمی هست )

اصلا منکر زحمات نیروی هوایی ارتش نیستم اما اگر همین فیتر ها رو بهشون میدادند یقینا در کنار شیلتر های پایگاه شهید نوژه میماندند و خاک می خوردند ، شما میراژ ها رو ببینید بعد از ان سال هنوز که هنوز عملیات مسلح سازی اون ها درست و حسابی انجام نشده است

بنده یقین دارم اگر مثلا برای نیروی هوایی سپاه فاکس هاوند و سوخو 27 یا 30 خریداری بشه دو سال بعد موشکی مانند کینژال رو روی اون ها نصب شده میبینیم چرا چون تفکرش هست ، احساس نیازش هست

نیروی هوایی ارتش متاسفانه دچار تفکرات قدیمی و کهنه شده برای همین عرض کردم باید مانند همون جنگنده های موجودش براش خرید کرد.

دوستان تاکید زیادی روی خرید دارند بله خرید خوب هست اما نباید تفکر مصرف گرا داشته باشیم

اگر چین به اینجا رسیده یکی از دلایل مهم اش سوای بحث اقتصادی خرید های آگاهانه و هدفمند هست

خرید خط تولید حتی یه جنگنده متوسط ما رو از نظر علمی کمک میکنه، نواقصمون رو رفع میکنه

دیگه بعدش نگرانی نخواهد بود که آیا به ما بدهند یا نه خودمان میسازیم

حتی اگر شریک جا زد چون خط تولید پیاده سازی شده و سالن مونتاژ هست می توانیم کژدار و مریز پیش بریم نگرانی نداریم تا کی باید چشممان به خارج باشه؟ بقرآن هیچ کشوری دوست نداره ما قدرتمند بشیم

  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
    • توسط MR9
      موقعیت قرارگاه مرکزی منافقین :
       
      در 90 کیلومتری شمال بغداد ،پس از عبور از شهر "الخالص" به "قرارگاه  اشرف" خواهید رسید.این پادگان با وسعت6 در 8کیلومتر مربع تا سال 1365 هجری شمسی تحت عنوان "معسگر الخالص الخاص" محل استقرار یکی از تیپ های گارد ریاست جمهوری صدام حسین بود.این پادگان از شمال به انبارهای بزرگ مهمات و تسلیحات و یک روستای کوچک عراقی،از شرق به یک فرودگاه متروکه،از جنوب شرق به روستای "شیخ شنیف" ، از جنوب به یک مرکز مرغداری و از غرب به جاده بغداد- کرکوک محدود شده است."اشرف بزرگ" 12*10 کیلومتر مربع است  که پادگان اشرف و زمین های اطراف آن را شامل می شود.
       
        
       
       
       
       
      پس از اخراج مسعود رجوی به عراق و ملاقات او با صدام حسین ، این پادگان بطور کامل تحویل گروهک منافقین  شد و  آنها پایگاه های خود در سلیمانیه و کرکوک را جمع آوری کرده و از سال 1366 هجری شمسی تحت عنوان به اصطلاح "ارتش آزادیبخش ملی " در این محل تجمع کنند.
      در کیلومتر 90 جاده قدیم بغداد-کرکوک انشعابی از قسمت شرقی، شما را به درب اصلی پادگان اشرف هدایت خواهد کرد.شمال و جنوب این جاده آسفالته و فرعی محل استقرار 2 گردان ارتش صدام حسین ،گروهان رادار،گروهان موشکی پدافند هوایی و مقر سازمان استخبارات صدام حسین است که در نزدیکی ورود به پادگان قرار دارد.از سال 1365 شمسی تا زمان سرنگونی صدام  حسین ،نقش این نیروها پدافند هوایی،حفاظت بیرونی و کنترل ورود و خروج به پادگان اشرف بود .
       
       
        
       
       
      مرصاد ، کمینگاه منافقین 
      ببرها وارد می شوند :
       
      اگر چه نیروی های مسلح جمهوری اسلامی ایران ( ارتش  جمهوری اسلامی ایران ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی  ، بسیج و..)  در جریان عملیات مرصاد ، شکست سنگینی بر پیکره گروهک منافقین وارد آورد ، بازماندگان فرقه رجوی ، مجدداً نیروی های باقی مانده خود را در قرارگاه های  متعدد خود در عراق ، جمع آوری و با حمایت رژیم بعثی ، فعالیتهای خود را از سر گرفتند . اما بدنبال شکست مفتضحانه رژیم بعثی حاکم بر بغداد در مقابل تهاجم گسترده نیروهای ائتلاف به منظور بازپس گیری کویت در ماه مارس 1991 و بغرنج شدن وضعیت در این کشور که همراه با بروز تشنجات و حرکتهای مسلحانه در شمال و جنوب آن گردید ، باعث شد تا گروهک منافقین  با یک بن بست غیر قابل تصور مواجه گردد .
       
       

       
       
      به همین دلیل ، تروریستهای مسلح این گروهک ، دست به تحرکات جدیدی در داخل خاک ایران زده و در یکم آوریل 1991 ، با استفاده از شرایط حاد منطقه ، یکسری اقدامات مسلحانه تروریستی  در غرب ایران ، بویژه ارتفاعات استان کرمانشاه  را رقم زدند که موجبات به شهادت رسیدن صدها نفر از شهروندان کرد ساکن در این منطقه را فراهم آورد .
      بنابراین در پاسخ به شرارتهای این گروهک تروریستی ، در بامداد روز 5 آوریل ، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران  با استفاده از 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-4E ، جمعی پایگاه سوم شکاری (TFB-3)  یک ضربت اساسی را به پادگان اشرف که قرار گاه مرکزی این گروهک بشمار می رفت ، وارد آورد که درعمق 80 کیلومتری داخل خاک عراق و در 28 کیلومتری شمال شهر  خالص  قرار داشت . 5 دقیقه بعد از این حمله ، 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-5E جمعی پایگاه چهارم شکاری (TFB-4) بقیه تاسیسات این قرار گاه را با مهمات سنگین مورد حمله قرار دادند که براساس اطلاعات منتشر شده ، تلفات گسترده ای را موجب گردید .
       

       
       
      با این حال ، در جریان این حمله غافلگیرانه  ، خدمه یکی از فانتوم های شرکت کننده ( سریال 6688-3) موفق به اجرای صحیح مانور POP-UP نگردید و هر دوخدمه مجبور به اجکت شده و توسط شبه نظامیان مستقر در منطقه  بازداشت و بسرعت به دولت عراق تحویل داده شدند
       
       

       
      بقایای فانتوم ساقط شده نیروی هوایی به سریال 6688-3
       
       
      در شمال عراق ، دولت ترکیه که سالهاست در حال جنگ غیر رسمی با شورشیان حزب کارگران کرد که به شکل محرمانه از حمایتهای اطلاعاتی و تسلیحاتی دولت وقت عراق بهره می برد ، قرار داشت ، به منظور سرکوب این شورشیان ، چندین عملیات رزمی را در امتداد مرز با ایران ، طراحی و اجرا نمود .
       

       
       
      در جریان این عملیات رزمی ، فانتوم های  نیروی هوایی ترکیه بارها و بارها حریم هوایی ایران را مورد تجاوز قرار داده و نقض نمودند و در این سو ، در موارد متعددی  ، رادار مراقبت منطقه ، هشدارهای لازم را به ترکها ارسال نمود ولی علی الظاهر نیروی هوایی ایران هرگز عملیات رهگیری را اجرا ننمود . این مساله  را می توان بدین دلیل تشریح نمود که  تایگرهای مستقر در پایگاه دوم شکاری ،اگر چه بسیار سریع تر از فانتوم های ترک بودند اما بدلیل اینکه  تیم های ضربتی نیروی هوایی ترکیه توسط جنگنده های F-16C این نیرو  اسکورت می شدند ، حضور تایگر عملاً بی اثر بشمار می رفت . به همین علت ، فرماندهی وقت نیروی هوایی ایران تصمیم گرفت تا سازمان رزم پایگاه دوم شکاری را با اعزام جنگنده های MIG-29 که به تازگی از اتحاد شوروی تحویل گرفته شده بودند ، تقویت نماید .
       
       

       
       
      اعزام فالکروم های تهرانی  ، اگر چه در ابتدا به شکل موقت به این پایگاه مامور شده بودند ، اما با تغییر شرایط ، این استقرار به شکل دائمی در آمد و اسکادران 22 تاکتیکی نیروی هوایی (TFS-22) با حضور میگ های روسی تشکیل گردید و از آن سو ، تمامی  تایگرهای موجود در این پایگاه (F-5E) به اسکادارن 21 تاکتیکی (TFS-21) انتقال یافتند .
       
      با فروکش کردن آتش جنگ در آسیای جنوب غربی ، شرایط تقریباً به حالت عادی بازگشت ، اما این آرامش زیاد بطول نیانجامید ، چرا که در سال 1994 ، گروهگ منافقین مجدداً با اعزام تیم های ترورویستی بداخل کشور ، به شکل منظم دست به تخریب ، ترور مردم عادی و شماری از مقامات ارشد نظامی و غیر نظامی  زدند .
       
       

      سپهبد شهید صیاد شیرازی 
       
       
      د رنتیجه نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مجدداً ماموریت یافت تا حملات هوایی خود را علیه قرارگاه مرکزی این گروهک در داخل خاک عراق ، از سر بگیرد .
      این ماموریت کمتر شناخته شده ، توسط یکفروند جنگنده- بمب افکن F-5F و سه فروند جنگنده – بمب افکن F-5E جمعی پایگاه دوم شکاری در 9 نوامبر 1994 اجرا گردید . در این حمله جمعاً 16 تیر مهمات هوا به زمین مارک-82 به روی هدف حمل شد و پرنده های رزمی با موفقیت کامل و بدون خسارت جانبی ، ماموریت خود را به انجام رساندند .
       
       

       
       
      اما بدلیل اینکه این حمله غافلگیرانه  در داخل محدوده موسوم به منطقه پرواز ممنوع (NO FLY ZONE) شمال عراق که توسط ایالات متحده و بریتانیا حفاظت می گردید ، انجام شد ، به محض اطلاع از وقوع این حمله ، 20 فروند جنگنده  متحدین شامل  جنگنده – بمب افکن های F-16  و F-15 نیروی هوایی ایالات متحده به منظور رهگیری این دسته پروازی از پایگاه های خود واقع در خاک ترکیه به پرواز در آمدند که با توجه به پایان ماموریت دسته رزمی نیروی هوایی ایران ، برخوردی میان این دو پیش نیامد . 
       

       
       
       
      پی نوشت :
       
      1- پلان های رزمی ارائه شده در این تاپیک در سطح وب وجود ندارد و توسط مترجم طراحی شده است 
      2-  در این انجمن ، بیشتز از حماسه های گردان های تامکت و فانتوم گفته شده ، باشد که  این تاپیک گوشه ای از حماسه های تایگرهای مظلوم نیروی هوایی که تلفات قابل توجهی را هم در جنگ تحمیلی متحمل شده است ، بیان نماید .
       
       
       
      منبع : با اندکی تصرف ، IRANIAN TIGERS AT WAR  BY BABAK TAGHVAEE
       
       
        این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ،
      بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود . 
      در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .
       
       مترجم : MR9      
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.