تاپیک جامع عمليات الی بيت المقدس تاپیک جامع عمليات الی بيت المقدس (فتح خرمشهر)

daria · اسفند 88

سلام

نقش عمليات بيت‌المقدس در تضعيف پدافند هوايي عراق
در بررسي حماسه آزادسازي خرمشهر، ناديده گرفتن قدرت پدافند هوايي ارتش عراق و اهميت حماسه خلبانان جان‌بركف نيروي هوايي جمهوري اسلامي ايران و هوانيروز قهرمان ، يك خطاي تاريخي محسوب مي‌شود. اين مقاله با بررسي تدابير پدافند هوايي عراق در منطقه عملياتي بيت‌المقدس سعي در نشان دادن گوشه‌اي از حماسه خلبانان جان‌بركف نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران را دارد.
آشنايي با پدافند هوايي عراق در دو سال اول جنگ:
پدافند هوايي عراق (از دهه 70 تا اواسط دهه 90 ميلادي) از جمله مستحكم‌ترين سازمان‌هاي پدافند هوايي در خاورميانه به شمار مي‌رفت.
استفاده از كارشناسان و متخصصين خارجي مخصوصاً روسي، بهره‌گيري از جنگ افزارهاي پدافند هوايي روز دنيا، رعايت اصول تنوع، انبوه بودن جنگ افزارها، سطح آموزش مناسب كاركنان و... از جمله عواملي بود كه پدافند هوايي عراق را در جايگاه مناسبي در ميان كشورهاي منطقه قرار داده بود. نكته قابل توجه در خصوص پدافند هوايي عراق اين است كه تا اواسط دهه 80 ميلادي، جنگ‌افزارهاي روسي (شوروي سابق) و بلوك شرق شالوده اصلي سامانه‌هاي پدافند هوايي عراق را تشكيل مي‌دادند ولي كمك‌هاي كشورهاي غربي و حتي عربي تغييراتي را در ساختار عملياتي و رزمي آن سازمان به وجود آورد. (همانند اضافه شدن رادارها و دستگاه‌هاي كنترل آتش فرانسوي و...)
مطابق طرح عملياتي دفاعي ابوذر كه در خرداد 59 توسط معاونت عمليات و اطلاعات (مد عمليات) نيروي زميني ارتش تهيه شده، خلاصه وضعيت پدافند هوايي عراق چنين ذكر شده بود.
ـ استعداد كاركنان نيروي هوايي عراق با احتساب كاركنان يگان‌هاي پدافند هوايي در حدود 25000 نفر مي‌باشد. پدافند هوايي يكي از 5 مديريت نيروي هوايي مي‌باشد (مديريت عمليات، آموزش، نگهداري، اداري و پرسنلي، پدافند هوايي و موشكي).
تجهيزات پدافند هوايي نيروي هوايي ارتش عراق در سال 59 شامل سامانه‌هاي موشكي زمين به هواي؛ سام 2، سام 3، سام 6، سام7 و توپ‌هاي ضدهوايي 4ـ23 ـ ZSU، 2ـ23ـ ZSU، توپ‌هاي 30 ميلي‌متري، 57 ميلي‌متري خودكششي و... مي‌باشد.
30 ايستگاه رادار و 116 دستگاه رادار مختلف در بغداد (پايگاه اصلي) و نواحي چهارگانه بغداد ـ موصل‌ (ناحيه يك)، تكريت (ناحيه 2)، بصره (ناحيه 3)، كركوك (ناحيه 4) مستقر مي‌باشند.
علاوه بر پدافند هوايي نيروي هوايي، هر كدام از يگان‌هاي رزمي و پشتيباني نيروي دريايي عراق داراي سازمان يك گردان پدافند هوايي مي‌باشند كه در زمان فوق، در ميان يگان‌هاي ساحلي نيروي دريايي عراق، گردان 44 پدافند هوايي در بصره و ام‌القصر استقرار يافته بود.
علاوه بر پدافند هوايي نيروي هوايي و دريايي، در نيروي زميني و يگان‌هاي خلقي و... نيز جايگاه و سازمان خاصي براي پدافند هوايي در نظر گرفته شده بود.
به عنوان مثال در هر لشكر پياده و يا لشكر مكانيزه عراقي، 2 گردان پدافند هوايي (به ويژه توپخانه پدافند هوايي) وجود داشت.
اگرچه تمركز نيروهاي متجاوز عراقي در نزديكي مرز ايران از نيمه دوم فروردين 59 آغاز شد ولي گسترش عمده قواي عراقي از 15 شهريور 59 همراه با آماده‌باش نيروها صورت پذيرفت. در اين ميان حضور نيروهاي اصلي پدافند هوايي و توپخانه ضدهوايي عراق از دهه سوم شهريور 59 شدت بيشتري يافت. در آن روز گزارش‌هاي مختلفي در خصوص استقرار واحدهاي پدافند هوايي در مناطق غرب شلمچه، كرانه جنوبي اروند رود، در محور بصره، شلمچه، خرمشهر و ـ ارائه شده است.
از جمله اين كه لشكر 92 زرهي در 23 شهريور 59، ضمن برآورد يگان‌هاي دشمن در خط مقدم، از حضور يك آتشبار ضدهوايي ديگر در كرانه جنوبي اروند رود (از سيبه تا بندر فاو) خبر مي‌دهد.
همچنين مطابق برآوردي كه در 30 شهريور 59 و يك روز قبل از آغاز تهاجم سراسري به عمل آمد، عمده قواي ارتش عراق در طرفين رودخانه دجله بين كوت تا بصره كه مقابل منطقه مرزي مهران تا شلمچه ايران مي‌باشد گسترش يافته بودند و در مقابل محور شلمچه ـ خرمشهر علاوه بر نيروهاي خط مقدم دشمن چهارگردان پدافند هوايي نيز مستقر شدند.
آغاز جنگ و تحركات جديد:
علي‌رغم حضور گردان‌هاي پدافند هوايي از لشكرهاي 10 زرهي و يك مكانيزه (در حمله به غرب كرخه، منطقه عمومي دزفول و شوش) و گردان‌هاي پدافند هوايي از لشكرهاي 5 مكانيزه، 9 و 3 زرهي (در حمله از سمت جنوب غربي مرز ايران و عراق، منطقه بستان و سوسنگرد و اهواز و خرمشهر)، گردان‌هاي پدافند هوايي نيروي هوايي عراق نيز با حضور در مناطق اشغالي سعي در تقويت پشتيباني از نيروهاي اشغالگر عراقي را داشتند.
براساس برآورد اطلاعاتي در پايان هفته اول جنگ، گردان 80 پدافند هوايي نيروي هوايي عراق در محور تنومه ـ شلمچه، گردان 68 پدافند هوايي نيروي هوايي عراق در محور تنومه ـ پاسگاه كيلومتر 25ـ حسينيه، گردان 17 پدافند هوايي نيروي هوايي در كنار گردان 29 پدافند هوايي لشكر 5 مكانيزه در محور تنومه ـ كوشك ـ پادگان حميد (شمال منطقه عملياتي خرمشهر)، گردان‌هاي 44 و 62 پدافند هوايي نيروي هوايي عراق در منطقه بصره و كرانه اروند رود و به منظور تقويت يگان‌هاي عملياتي خرمشهر ـ آبادان مستقر و درگير بودند.
علاوه بر يگان‌هاي فوق، لشكر 3 زرهي عراق كه قرارگاه اصلي تك‌كننده به خرمشهر و آبادان محسوب مي‌شد، از يك آتشبار مستقل پدافند هوايي در كنار دو گردان پدافند هوايي خود سود مي‌برد.*
از 4 آبان 59 تا 3 خرداد 61 كه خرمشهر در اشغال نيروهاي عراقي بود، تدابير پدافندي ويژه‌اي جهت حفظ خرمشهر از سوي عراقي‌ها به اجرا گذارده شد. اين تدابير ويژه صدام را دچار غرور كرده و اين چنين به ياوه‌گويي پرداخت كه: «... در صورتي كه ايراني‌ها خرمشهر را پس بگيرند، عراقي‌ها كليد بصره را به ايران خواهند داد.»
براساس تدابير پدافندي فرماندهي سپاه سوم عراق، نحوه آرايش نيروهاي دشمن با توجه به موقعيت زمين، به صورت مثلثي فرضي بود. مثلثي كه ضلع شرقي آن به طول حدود 100 كيلومتر در امتداد رودخانه كارون از خرمشهر تا آبادي مليحان (در 20 كيلومتري جنوب غربي اهواز)، ضلع شمالي آن حدود 60 كيلومتر از مليحان در امتداد كرانه جنوبي رودخانه كرخه كور، هويزه، رودخانه نيسان تا هورالعظيم كشيده شده بود و ضلع بزرگ اين مثلث نيز خط مرزي دو كشور (از محل تلاقي رودخانه نيسان يا هورالعظيم تا پاسگاه ژاندارمري (حدود) در كرانه نهر خين به طول 150 كيلومتر) بود. بخشي از استعداد سپاه سوم عراق در اين منطقه عبارت بودند از: لشكرهاي 6 زرهي، 5 مكانيزه، 11 پياده، 3 زرهي و... كه گردان‌هاي پدافند هوايي را نيز مطابق سازمان ذكر شده در اختيار داشتند.
عمليات بيت‌المقدس، تزلزل پدافند هوايي دشمن:
قبل از آغاز نخستين مرحله از عمليات بيت‌المقدس، با توجه به استعداد و تركيب پدافند هوايي نيروهاي زميني و هوايي عراق در رده‌هاي مختلف، ضرورت استفاده از حجم وسيع‌تري از امكانات آفند و پدافند هوايي از سوي ج.ا.ا. به خوبي حس مي‌شد عراقي‌ها با توجه به تجربه تلخي كه از شكست خود در عمليات فتح‌المبين به دست آورده بودند جهت برطرف ساختن ضعف‌هاي خود اقدام به انتقال هواپيماهاي ميراژ و ميگ 23 و همچنين تجهيزات پدافندي از پايگاه‌هاي مستقر در عمق خاك خود به پايگاه‌هاي مقدم جبهه كرده و با اتكا به قدرت هوايي و پوشش فضاي آسمان جبهه سعي كردند كه با تهديدهاي نيروي هوايي ج.ا.ا. مقابله كنند.
با وجود تهديدهايي كه از سوي پدافند هوايي عراق و هواپيماهاي گشتي (CAP) و پوششي مستقر در منطقه وجود داشت، عمليات مربوط به شناسايي تاكتيكي و عكسبرداري هوايي از تركيب و استعدادهاي نيروهاي عراقي مستقر در صحنه عمليات توسط خلبانان نيروي هوايي ج.ا.ا. به خوبي انجام شد و اطلاعات لازم جهت اجراي مرحله اول از عمليات بيت‌المقدس (10/2/61) فراهم شد.
در همان زمان عراقي‌ها با افزايش‌بهره عملياتي خود از طريق استفاده از رادارهاي دوربرد و انبوه ساختن حجم آتش، استفاده از هواپيماهاي ميراژ و موشك‌هاي هوا به هوا و... سعي در اختلال در پروازهاي هواپيماهاي ايراني مخصوصاً بمباران مواضع عراقي توسط هواپيماهاي فوق را داشتند و البته شكار هواپيماهاي اف14 ايراني براي آنها ارزش بالايي داشت.
اف14هاي ايراني در تثبيت حاكميت ايران بر فضاي منطقه نقش مهمي ايفا مي‌كردند.
از سويي ديگر پدافند هوايي ج.ا.ا. با احداث سايت‌هاي تاكتيكي هاك (HAWK) و هدايت و كنترل عملياتي تجهيزات پدافند هوايي، استفاده از اطلاعات دريافتي از ايستگاه‌هاي رادار و همچنين سامانه‌هاي شنود الكترونيكي مستقر در منطقه با هماهنگي و همكاري ستاد عمليات هوايي جنوب، نقش مهمي در كسب برتري هوايي نيروي هوايي ج.ا.ا. و در نتيجه تسهيل شكست دشمن و آزادسازي خرمشهر ايفا كرد.
تيز پروازان جان بر كف نيروي هوايي ج.ا.ا و هوانيروز قهرمان با حملات و بمباران مكرر مواضع دشمن بعثي، نيروهاي متجاوز را دچار سردرگمي كرده و فرصت لازم جهت انجام ادامه ماموريت توسط نيروي زميني ارتش ج.ا.ا، سپاه پاسداران و بسيج، نيروهاي ژاندارمري، كميته انقلاب اسلامي، شهرباني، جهاد سازندگي و... مهيا شد.
بدين‌ترتيب يكبار ديگر ثابت شد كه در برابر اراده پولادين خلبانان شجاع نيروي هوايي ج.ا.ا و هوانيروز قهرمان قويترين پدافندهاي هوايي قادر به مقاومت نيستند. در ميان غنائم به دست آمده از نيروهاي دشمن دهها قبضه توپ‌هاي ضدهوايي و تجهيزات پدافند هوايي نيز وجود داشت كه بعدها مورد استفاده نيروهاي مسلح ج.ا.ا قرار گرفت.
ستوان يكم رضا جهان‌فر
منابع و مآخذ:
1ـ تقويم تاريخ دفاع مقدس (آخرين روزهاي صلح)، جلد اول، مركز اسناد انقلاب اسلامي، چاپ اول، تهران، 1384
2ـ تقويم تاريخ دفاع مقدس، جلد دوم، مركز اسناد انقلاب اسلامي، چاپ اول، تهران، 1384.
3ـ ويرانه دروازه شرقي، وفيق السامرايي، مركز فرهنگي سپاه، چاپ اول، تهران 1374.
4ـ سايت سازمان تبليغات اسلامي
5ـ سايت سازمان عقيدتي سياسي ارتش
http://www.ettelaat.com/new/index.asp?fname=2009\06\06-03\14-56-27.htm&storytitle=نقش عمليات بيت‌المقدس در تضعيف پدافند هوايي عراق

jackturbo · اسفند 88

دریا جان دستت درد نکنه با مطالب نستور عزیز کاملتر شد.

fath · اسفند 88

در خرمشهر برای جلوگیری از پیاده شدن چترباز تمام ماشین ها رو به صورت عمودی گذاشته بودن و تمام خانه ها و مراکز شهری رو با مواد منفجره و بلدوزر خراب کرده بودند که دوباره جنگ به جنگ چریکی تبدیل نشه.

cgp · بهمن 90

[align=center]به نام خدا[/align]

[align=center]استراتژی فتح خرمشهر
روزی که یک ملت شاد شد[/align]
[align=center][/align]
[align=center]عکس: سعيد صادقي/منبع: همشهری آنلاین[/align]
[align=justify]محمد رضا هدایت پناه/ ایران در نخستین روزهای پس از انقلاب اسلامی در حال دست و پنجه نرم کردن با وقایع پس از آن بود؛ درگیری های داخلی و اشتباهات دیپلماتیک کوچک و بزرگ دست به دست هم داده بودند تا ایران در وضعیت خطرناکی قرار بگیرد. اکثر مسوولان تجربه بزرگی در اداره یک کشور نداشتند و با روی آوردن به مردمی کردن کارها علاوه بر دستیابی به موفقیت های بزرگ، نکات زیادی هم مورد غفلت قرار گرفت مثل تحرک و آرایش رزمی ارتش بعث در مرزهای غربی که بزرگ ترین آن ها بود.
در سوی دیگر مرز، صدام حسین با دقت فراوان در حال رصد اتفاقات ایران بود. تغییرات و اقدامات انجام شده به خاطر شرایط انقلابی به قدری گسترده بودند که فرماندهی نیروی زمینی به یک سرهنگ سپرده شده بود و نیروی دریایی بیش از 50 درصد از خدمه متخصصش را از دست داده بود. ولی اوضاع هیچ بخشی به اندازه نیروی هوایی وخیم نبود. نیروی هوایی تعداد زیادی از نخبه ترین خلبانانش را از دست داده بود و ظاهرا همه چیز آماده بود و صدام تنها باید دست دراز می کرد و خوزستان را مانند سیبی که از درخت جدا می کنند به چنگ می آورد.
سرانجام روز موعود فرا رسید و ارتش عراق در 31 شهریور 1359 یورش وسیع خود را در جبهه هایی به طول 1351 کیلومتر به درون خاک ایران آغاز کرد. اما برخلاف آنچه تصورش را می کرد با مقاومت و از جان گذشتگی مردان عرب خوزستان مواجه شد. ولی این تمام ماجرا نبود و صدها سورتی پرواز هواپیماهای ایرانی و بمباران های کوبنده آن ها نشان از اشتباه اطلاعاتی غرب در پیش بینی زمین گیر بودن نیروی هوایی ایران بود. «همت مردم ایران زمین برای دفاع از مرزهایشان» در محاسبات بعثی ها جایی نداشت. این لقمه خیلی بزرگ تر از دهان پر از لاف صدام بود و ارتشی که قرار بود فرمانده آن پس از یک هفته در تهران صبحانه بخورد، بعد از یک ماه از آغاز نبرد و پس از انتقال لشگر 16 زرهی به خوزستان، با اشغال زمینی به مساحث 14000 کیلومتر مربع که حتی به اندازه یک درصد خاک ایران هم نبود در حوالی اهواز متوقف شد. عراق بازی خود را کرده بود و حالا زمان آن فرا رسیده بود تا فرزندان این سزمین دست به مهره شوند تا به این لشگر بی رحم، آداب رزم آوری بیاموزند.[/align]

شیر خفته بر می خیزد
[align=justify]یک سال اول نبرد صرف توقف ماشین جنگی عراق در 80 کیلومتری اهواز شده بود و دیگر زمانش رسیده بود که ماشین جنگی ایران کارش را آغاز کند. ایران که حالا سازمان رزمش را بازیافته بود با اتکا به جنگ آوری نیروهای رزمنده، موفق شد در عملیات ثامن الائمه، شهر آبادان را از محاصره دشمن خارج کند. دو ماه بعد، در آذر 1360 با اجرای موفق عملیات طریق القدس، بستان هم از دست اشغالگران خارج شد. پس از این پیروزی های بزرگ بود که چزابه و شوش با پدافند جانانه خود، صدام را متوجه کردند که پیشروی در ایران دیگر ممکن نیست، حالا نوبت آن رسیده بود که عراقی ها طعم سرب گداخته ایرانی را بچشند.
نوروز سال 1361 از راه رسید و جوانان ایرانی (متاسفانه با چند هزار شهید) با اجرای عملیات فتح المبین، بیش از 2200 کیلومتر از خاک کشور را آزاد کرد. حالا خرمشهر، عروس شهرهای حاشیه خلیج فارس، تبدیل به مهم ترین و استراتژیک ترین نقطه جبهه های جنگ شده بود. صدام که روز به روز شاهد اضمحلال در نیروهای خود بود، برای روحیه دادن به آن ها اعلام کرد که اگر ایران توانست خرمشهر (به قول صدام محمره) را پس بگیرد، خودش کلید بصره را تقدیم ایران خواهد کرد. اما در این طرف کار، تنها یک روز بعد از پایان عملیات فتح المبین فرماندهی نیروی زمینی ارتش، سرهنگ توپخانه، علی صیاد سیرازی، با توجه به روحیه جنگ آوری بالای نیروهای ایران و سرخوردگی شدید سربازان عراقی دستور تشکیل جلسه ای برای آماده سازی یک طرح عملیاتی آفندی جدید را صادر کرد.[/align]

سرداران و نقشه ها
[align=justify]به نظر می رسید نیروی عراقی پس از دریافت این ضربه های کاری، حسابی گیج شده و همان گونه که فرماندهان ایرانی نتیجه گیری کردند، این لحظه بهترین زمان برای یورش به آن ها و خرد کردن توان رزمی تحلیل رفته شان بود. بر خلاف تمام عملیات های بزرگ دیگر قرارگاه مشترک کربلا که حالا فرماندهی عملیات را بر عهده گرفته بود، قصد داشت تا به جای فاصله دو ماهه معمول بین عملیات های بزرگ، بزرگ ترین عملیات انجام گرفته تا آن روز را در زمان کمتر از یک ماه به جریان بیندازد تا علاوه بر استفاده از روحیه جنگ آوری بالای نیروها، دشمن را هم غافلگیر کند. [/align]
[align=center]
[/align]
[align=justify]اهداف در نظر گرفته شده برای عملیات بسیار هیجان انگیز بودند. قرارگاه کربلا قصد داشت با یک شورش سراسری و حساب شده در جبهه جنوب علاوه بر آزادسازی این منطقه و شهرهای مهمی همچون طلاییه، جفیر و دارخوین، شهرهای اهواز، سوسنگرد و آبادان را هم از برد توپخانه عراق خارج کند. ولی بدن شک هیچ هدفی به اندازه ی آزادسازی خرمشهر نمی توانست باعث رضایت افکار عمومی در ایران شود. البته این تمام برنامه نبود و ارتش قصد داشت با عبور از مرزهای بین المللی و رساندن خود به غرب اروند رود، بصره دومین شهر بزرگ عراق و تنها راه ارتباطی این کشور با آب های آزاد را محاصره کند تا در مذاکرات صلح احتمالی، دیپلمات های ایران دست بالا را به دست آورند.
قرارگاه فرماندهی کربلا منطقه ای به مساحت 8000 کیلومتری مربع را برای طرح عملیاتی کربلای 3 انتخاب کرد. سرزمین بزرگی که از شمال به رودخانه کرخه کور، از شرق به کارون، از جنوب به خلیج فارس و از غرب به بصره محدود می شد. منطقه عملیات فاقد هرگونه پستی و بلندی شاخص بود و پوشش گیاهی کمی داشت که در آن هیچ عوارض مناسبی که نیروهای ایران بتوانند از آن به عنوان سنگر استفاده کنند وجود نداشت. این در حالی بود که واحدهای مهندسی عراقی بر ایجاد میادین مین بزرگ، خاکریزهای را نیز به وجود آورده بودند که نیروی زرهی و تانک های برتر خود را پوشش دهند.
مشکل اصلی فرماندهان پیدا کردن محل مناسب برای وارد کردن نیروها به منطقه بود. تنها معبر منطقی موجود منطقه شمالی و رودخانه کرخه کور و جناح جنوبی و شهر خرمشهر بود که عراق با هوشیاری تمام در هر دوی آن ها مواضع پدافندی چند لایه زده بود. خرمشهر تبدیل به یک دژ نظامی شده بود و مواضع نیروی متجاوز در جنوب رودخانه کرخه به صورت چند لایه درآمده بود. تنها محلی که در آن خبری از پدافند متراکم نیروی عراقی نبود ساحل کارون بود. ساحل تنها رو دخانه قابل کشتیرانی ایران که البته خودش بزرگترین مانع طبیعی بود. کارون با عرض 200 تا 300 متری که دارد به خودی خود غیر قابل عبور است ولی از بخت بد آب گرفتگی های عظیمی که لودرهای شرکت برق منطقه ای خوزستان برای کند کردن مسیر حرکت ارتش بعثی در آغاز جنگ به وجود آورده بود بیشتر نواحی کم عرض رودخانه را و ایجاد سرپل در این نواحی را ناممکن می کرد. با این اوصاف تنها محل ورود ممکن جنوب کارون خروشان بود. این در حالی بود که نیروهای ایرانی تا پیش از این تا به حال هیچ عملیات عبور از رودخانه ای را اجرا نکرده بودند و احتمال اجرای آن برای ایران آن هم در عرض رودخانه بزرگی مثل کارون به قدری کم بود که عراق حتی زحمت ایجاد یک خط دفاعی یک لایه را هم به خود نداده بودند.[/align]
[align=center]
[/align]

بهترین انتخاب
[align=justify]طرح عملیاتی کربلای 3 یا بیت المقدس علاوه بر اهداف تاکتیکی مانند آزادی شهرها، اهداف استراتژیکی همچون ضربه زدن به اعتبار رژیم بعث و حتی ایجاد جو مناسب برای سرنگونی آن را با استفاده از نفوذ ایران بین شیعیان عراق را دنبال می کرد. در عین حال سرفرماندهی قرارگاه کربلا با یک تصمیم گیری درست باید یورش خود را هرچه سریع تر آغاز می کرد. طرح های پیشرو برای انجام این عملیات بسیار گسترده بودند و تصمیم گیری برای انتخاب بهترین تاکتیک ممکن آن هم در این زمان کم، وظیفه ای به غایت دشوار بود که بر عهده مردان رزم آزموده ای همچون سرهنگ توپخانه صیاد شیرازی، سردار پاسدار محسن رضایی، سرهنگ زرهی لطفی، سردار پاسدار(شهید) حسن باقری و بسیاری دیگر از مردان به نام ارتش و سپاه گذاشته شده بود و طبیعی بود که اختلاف نظرهای فراوانی در مسیر طراحی عملیات به وجود آید. آختلاف هایی که در نهایت با انتشار فرمان زیر تا اندازه زیادی رنگ باخت:[/align]
ب- فرماندهی:
این عملیات از قرارگاه کربلا در جنوب (قرارگاه تاکتیکی مشترک نیروی زمینی و سپاه پاسداران انقلاب) هدایت می گردد با توجه به این که:
1.رهبری این عملیات سرنوشت ساز همچنان به عهده ولی عصر(عج) می باشد، برای حفظ وحدت فرماندهی، مسوولیت فرماندهی و هدایت این عملیات را شخصا و با توکل به خدا بر عهده می گیرم.
2.چون این جنگ و رزم در راه الله است پیروزی آن به نام الله و رزمندگان اسلام به ثبت می رسد.
انشاالله
فرمانده نیروی زمینی
سرهنگ صیاد شیرازی

[align=justify]پس از ابلاغ این دستور بود که طرح کلی به آرامی شکل گرفت. ازمیان راه های ورود به دشت، عبور از کارون و غافلگیری دشمن در نقطه مرکزی انتخاب شد. از میان دو طرح، ایجاد سرپل کوچک و بزرگ ایجاد یک سرپل وسیع در منطقه مورد قبول واقع شد. انتخاب هایی که در آن روز با شک و تردید همراه بود پس از پایان عملیات و به دست آمدن اسناد عراقی ها، درست بودن ان های ثابت شد. در این میان تسلط بی نظر فرماندهی اطلاعات و عملیات سپاه، سردار پاسدار حسین باقری بر منطقه نقاط استراتژیک ارتش عراق، کلید اصلی برنامه ریزی عملیات بود. در پایان طرح کلی عملیات بیت المقدس در چهار مرحله تدوین شد و به صورت زیر به یگان های در گیر در منطقه ابلاغ شد:
مرحله اول: عبور از کارون و تصرف و تحکیم سرپل و همزمان درگیر کردن دشمن در جبهه کرخه کور.
مرحله دوم: عبور از سرپل و پیشروی به سوی خط مرزی همزمان احاطه کردن خرمشهر و حلبچه و پیشروی در جبهه کرخه کور در صورت امکان یا عقب نشینی دشمن.
مرحله سوم: ادامه از خط در سمت شرق بصره و رسیدن به کرانه شرقی اروند رود در حد فاصل نشوه تا بصره.
مرحله چهارم: پدافند در ساحل شرقی اروند رود.
همه چیز آماده بود و به رغم کمبود یگان های زرهی موجود که برای نبرد در این منطقه بسیار ضروری اند و نیز کمبود تجهیزات عبور از رودخانه، فرماندهان تصمیم گرفتند هجوم خود را آغاز کنند.[/align]

حمله
[align=center]
[/align]
[align=justify]تجهیزات عبور از رودخانه کافی نبودند و خبر رسید که سه تیپ زرهی عراق در ناحیه غربی رود مستقر شده اند. قرارگاه سرفرمانده کربلا، تمام نیروهای درگیر عملیات را در قالب سه قرارگاه قدس، فتح و نصر سازماندهی کرد. قرارگاه قدس شامل نیروهای لشگر 16 زرهی و تیپ هایی از لشگر قدس سپاه وظیفه عبور از رودخانه کرخه و نبرد با نیروی عراقی موجود در این منطقه را بر عهده داشت. این نیرو وظیفه داشت تا با یک تک گسترده فرماندهان عراقی را درباره محور اصلی تهاجم نیروی ایران دچار اشتباه کند و از این رهگذر با درگیر کردن نیروی عراق در این محل به واحدهای قرارگاه فتح و نصر زمان مناسب برای عبور از کارون و ایجاد سرپل اصلی در منطقه مرکزی جبهه را هدیه کند.
قرارگاه فتح معبر محور مرکزی عملیات را بر عهده داشت و باید با بهره برداری مناسب از واحدهای لشگر 92 زرهی و لشگر پیاده فتح سپاه، پس از عبور از کارون در شامگاه 9 اردیبهشت به صورت هماهنگ با نیروهای قرارگاه نصر نیروی عراقی موجود در منطقه را غافلگیر می کرد و پس از به دست آوردن سرپل مناسب و تثبیت آن، با حمله به جناح پشتی خطوط دفاعی عراق در کرخه، نیروی متجاوز را در یک گازنبر بزرگ گرفتار و نابود می کرد. سومین قرارگاه درگیر عملیات نیروهای لشگر 21 و لشگر پیاده نصر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که در قالب قرارگاه نصر وظیفه عبور از کارون در منطقه جنوبی کارون و غافلگیری دشمن در این منطقه را به صورت هماهنگ با فتح و در کنار آن آماده سازی مسیر مورد نظر برای یورش به نیروی عراقی مستقر در شلمچه را در مرحله اول عملیات بر عهده داشت.
سرانجام روز موعود فرارسید و نیروهای دو قرارگاه فتح و نصر حدود ساعت 18 حرکت خود به سمت غربی کارون را به وسیله قایق، پل های PMP و واحدهای عبور از رودخانه خود آغاز کردند و پس از چند ساعت با استفاده از تاریکی ها به سرعت و با اجرای فوق العاده اصل غافلگیری به نیروهای عراقی موجود در میدان مرکزی یورش بودند به غیر از چند مورد نا هماهنگی بین نیروهای ارتش وسپاه قرارگاه نصر، همه چیز به خوبی می گذشت.
پس از عبور نیروی اصلی از عرض کارون و غافلگیری دشمن در ناحیه مرکزی منطقه سرانجام عملیات بیت المقدس در ساعت 00:30 بامداد 10 اردیبهشت با صدور رمز«بسم الله الرحمن الرحیم بسم الله قاصم الجبارین یا علی ابن ابیطالب» توسط قرارگاه سرفرماندهی کربلا به صورت رسمی آغاز شد تا برگ زرینی باشد در دفتر تاریخ رشادت ایرانیان و نشانه ای باشد از ارزش این آب و خاک مقدس برای آیندگان این مرز و بوم.
پس از دریافت دستور تهاجم، نیروی قرارگاه قدس در پناه آتش توپخانه سنگین خود وبهره گیری از غافلگیری دشمن، خود را به کرخه زد و تلاش برای عبور از رودخانه و نفوذ به درون خط پدافندی متراکم ارتش بعث را آغاز کرد. پس از یک نبرد جانانه قرارگاه قدس بخش هایی از سرپل مورد نظر را به دست آورد. وظیفه مهم تر قرارگاه قدس، سرگرم کردن توان توپخانه ای و هوایی دشمن برای سادگی عملیات دو قرارگاه دیگر بود که آن هم با موفقیت کامل انجام شد.[/align]

مرزهای ایران و خاطره آرش کمانگیر
[align=justify]مرحله آغاز عملیات بیت المقدس با موفقیت همراه بود و این موضوعی بود که از همان دستپاچگی اولیه نیروی دشمن، به خوبی می شد به آن پی برد. نبرد در روزهای دوم و سوم بیشتر در پاتک نیروی ایرانی و تثبیت سرپل وسیع به دست آمده در غرب کارون سپری شد. صدام زمانی متوجه رو دست خوردن شد که خیلی دیر بود. قرارگاه های فتح و نصربا هم الحاق شدند و قرارگاه قدس با پشتیبانی نیروی هوایی ارتش جای پای محکمی در جنوب کرخه به دست آورد. در کل شرایط مطلوب بود و زمان آن فرارسیده بود که بخش دوم عملیات آغاز شود. اما با توجه به شرایط و تلفات زیاد قرارگاه نصر در کنار آرایش هوشمندانه عراق در شرق جاده اهواز-خرمشهر و نیز امکان قطع ارتباط نیروها با نابودی پل های روی کارون، قرارگاه سرفرماندهی کربلا تصمیم گرفت تا طرح عملیات را بازبینی کند. با پیش بینی یک حرکت اریب برای قرارگاه فتح به منظور پاکسازی کامل جاده و ایجاد یک معبر امن برای نیرو و خطوط مواصلاتی آن ها و نیز حذف تامین خرمشهر توسط قرارگاه نصر، تامین خط مرزی توسط جبهه مرکزی در دستور کار قرار گرفت، بار دیگر نیرو های ایرانی با بهره گیری از تاریکی هوا در شب 16 اردیبهشت بر نیروی دشمن تاختند تا مرحله دوم عملیات آغاز شود. این یورش به قدری غافلگیرانه بود که سرفرماندهی عراقی سلسله مراتب مربوط را کنار گذاشت و سر نیروهای خود فریاد خشم می زد و آن ها را به اعدام بدون محاکمه در صورت عقب نشینی تهدید می کرد. البته ایت تهدید هم به سرعت جواب داد و نیروهای عراقی به جای فرار خود را تسلیم رزمنده های ایرانی کردند! با آن که غیر ممکن به نظر می رسید، ولی در نهایت واحدهایی از نیروهای قرارگاه فتح موفق شدند در ساعت 00:34 بامداد روز 17 اردیبهشت خود را به مرزهای بین المللی برسانند و پس از 18 ماه از آغاز تهاجم عراق، اولین واحدی باشند که به مرز می رسند.
فرار نیروهای عراقی به قدری مفتضحانه بود که در حوالی گرمدشت، 17 دستگاه تانک عراقی در یک شیار عمیق سقوط کرده و روی هم افتاده بودند! ولی هیچ چیز به اندازه عقب نشینی دشمن از خاکریزهای شمالی خود در اطراف کرخه جالب توجه نبود. موفقیت بزرگی حاصل شده بود و روحیه سربازان به شدت افزایش یافته بود. ستون های در حال عقب نشینی عراقی در زمین های باز منطقه هم طعمه فانتوم های اف-4 نیروی هوایی و بالگردهای کبری می شدند.[/align]

پیش به سوی خرمشهر
[align=justify]پیروزی برق آسای نیروها به قدری بزرگ بود که قرارگاه قدس دستور داشت برای جلوگیری از گرفتار شدن در کمین های احتمالی در روز، مقدار پیشروری را محدود کند. در جای جای مناطق آزاد شده، واحد های جامانده عراقی خود را تسلیم می کردند. هویزه آزاد شده بود و جاده اهواز- خرمشهر به صورت کامل باز پس گرفته شده بود. دیگر طاقت همه در داخل طاق شده بود و مردم در هر لحظه منتظر بودند تا رادیو خبر آزادی خرمشهر را اعلام کند.
ولی آن چه مردم از آن بی خبر بودند خستگی بیش از دو هفته نبرد بی امان و تلفاتی بود که پیکر یازمان رزم قوای ایران را تحلیل برده بود. صدام که می دانست سقوط خرمشهر می تواند کار جنگ را یکسره کند و نگاه سنگین رسانه های جهان را بر شهر می دید، هرچه در توان داشت رو کرده بود و خرمشهر را تبدیل به یک دژ دفاعی کامل کرده بود. افسران فراری در صبحگاه ها تیرباران می شدند و خود صدام رأساً در منطقه و در کرانه غربی اروند جای گرفته بود. او که حالا متوجه تهدید احتمالی بصره شده بود به سرعت در حا تقویت نیروهای ارتش بعث در داخل مرزهای خودی بود. سربازان عراقی که حالا در مرزهای خودشان می جنگیدند بر سر غیرت آمده بودند و موضع خود را رها نمی کردند. در این شرایط بود که قرارگاه سرفرماندهی کربلا تصمیم گرفت حمله به بصره را از دستور خارج کرده و تمام نیروی خود را برای پس گرفتن خرمشهر صرف کند. به این ترتیب، مرحله دوم عملیات عملا شکست خورد و به اهدافش نرسید. استراحتی 10 روزه آغاز شد و نیروهای ایران با تقویت و اضافه شدن 6 هزار نفری که نیروی هوایی در یک شب از مشهد به منطقه منتقل کرده بود آماده حمله نهایی می شد. اگرچه نبرد همچنان ادامه داشت و توپخانه و نیروی هوایی دو طرف کاملا فعال بودند.
بار دیگر زمان آن فرا رسیده تا فرماندهان ایرانی نبوغ خود را به رخ دشمن بکشند و با پیدا کردن راهی مناسب این دژ چند لایه را فتح کنند. عملیات متعدد نیروها برای تهاجم مستقیم به شهر همگی با شکست مواجه شده بود. هرچند پیشروی های انجام گرفته به قرارگاه سرفرماندهی کربلا اجازه می داد تا راه جدیدی را هم برای فتح شهر بیازماید. در طرح اولیه قرار بود تا قرارگاه نصر با تامین شلمچه تمام خرمشهر را به محاصره نیروهای خودی در آورد و با ایجاد ترس در دل نیروهای دشمن و متزلزل کردن روحیه آن ها شهر را مجبور به تسلیم کند. ولی حالا که فتح شلمچه امکان نداشت، چه می شد کرد حمله از سمت غرب، یک خودکشی واقعی بود و دو یورش قبلی نیز که در منطقه شمال در گرفته بودند با تلفات بالا و پیشروی محدود همراه بود و در عین حال به دلیل محدودیت فضا امکان مانور مناسب را از نیروها سلب می کرد.[/align]
[align=center]
[/align]
[align=justify]اول خرداد ماه، نیروهای ایرانی برای بیش از 20 روز در حال نبرد با دشمن بودند. زمان آن رسیده بود تا سرهنگ توپخانه صیاد شیرازی ثابت کند که مردم ایران از یک ذره از خاکشان هم نمی گذرند. طرح سرهنگ به نظر مغز متفکر سپاه سردار باقری موافق افتاد و بار دیگر در ساعت 22:30 شب اول خرداد سال 1361 بیسیم های دلاور مردان ایرانی پس از دریافت رمز حمله یا محمد ابن عبدالله غریو صلوات و تکبیر گشت و یورش ناگهانی نیروها در سه محور به سمت شرق خرمشهر و دور زدن شلمچه آغاز شد. بدون شک این یک حمله تعیین کننده بود. عراق مانور تبلیغاتی خود را برای پایان دادن به جنگ آن هم در حالی که از دست بالا برخوردار بود آغاز کرده بود و مردم هم هر لحظه منتظر خبر آزادی خرمشهر بودند.[/align]

خرمشهر آزاد شد
[align=justify]جناح راست (تیپ 27 محمد رسوالله (ص) ) به فرماندهی سردار پاسدار (جاوید الاثر) احمد متوسلیان و همراهی سردار پاسدار محمد ابراهیم همت مانند کاردی که در پنیر فرو می رود، نیروی بعثی را در هم شکست. ولی دو جناح دیگر موفق به پیشروی نشدند و همین امر باعث تحت فشار قرار گرفتن سپاه تهران از هر دو سمت شده بود. لحظات سختی بود و به نظر نمی رسید هیچکدام از دو طرف حاضر به عقب نشینی باشند. تلفات جناح راست در حال افزایش بود که ناگهان در ساعت 4:30 بامداد 2 خرداد صدای تکبیر در تمام بیسیم ها پیچید. جاده شلمچه- خرمشهر به تصرف نیروهای خودی در آمده بود و خرمشهر محاصره شده بود. اتفاقات خوب دوباره آغاز شد. محل استقرار صدام حسین در غرب اروند سهوا به وسیله هواپیماهای نیروی هوایی ایران مورد هدف قرار گرفت و با پخش خبر مجروحیت یا مرگ احتمالی او روحیه سربازان عراقی در هم شکست. تلاش عراق برای بازپس گیری جاده شلکچه- خرمشهر با تلفات بسیار زیاد شکست خورد. در همین گیر و دارها بود که فرمانده نیروی عراقی حاضر در شهر نیز کشته شد، دژ خرمشهر سقوط کرد. سرانجام ساعت 14:20 بعد از ظهر سوم خرداد سال 1361 با ورود اولین یگان ها سپاه نجف آباد به فرماندهی سردار پاسدار (شهید) احمد کاظمی از خیابان کشتارگاه به داخل شهر، سربازان دلاور ایرانی موفق شدند تا بار دیگر شهری که در روز 4 آبان سال 1359 پس از 35 روز پایداری جانانه مردان محمد جهان آرا سقوط کرده بود را پس از زد و خوردهای کوچک شهری که بیشتر در اطراف گمرک روی داد از دشمن عراقی بازپس بگیرند و پرچم پیروزی را برفراز مسجد جامع برافرازند. نامشان جاوید و سرفرازیشان همیشگی باد.[/align]

منبع: مجله دانستنیها icon_frown شماره 30
باتشکر از جناب worior و Goebbels به خاطر انتقال تصاوبر به گالری سایت و همچنین جناب sina12152000 به خاطر باز کردن تاپیک.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
می دونید چی کیف میده اینکه این عملیات رو به صورت یک کامپاین (Campaign) در آرما 2 بازی کنیم ولی حیف که........ :lol:

**aminor** · بهمن 90

شمار تلفات خودی

شهدا 4460شهید (بسیجی وپاسدار)- 1086(ارتش)

۲۴۰۰۰ زخمی

ساقط شدن 4 فروند هواپیما

polite66 · خرداد 91

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در مصاحبه‌اي كه در تاریخ ۱۳۶۵/۶/۲۹ با عنوان رییس جمهور و رییس شورای عالی دفاع با خبرنگار صدا و سيما انجام دادند، دلایل ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر را بيان كردند.

به گزارش افکارنیوز، اين مصاحبه كه همزمان با سالروز فتح خرمشهر در پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله‌ خامنه‌ای منتشر شده به اين شرح است:

سوال: آقاى خامنه‌اى سؤالى كه مى‌شود مطرح كرد مسأله‌ى دفاعى بودن جنگ است. ما از ابتداى جنگ و شروع تجاوز عراق اعلام كرديم كه در حال دفاع هستيم و بعد از اين‌كه وارد خاك عراق هم شديم اين مسأله را عنوان مى‌كنيم كه باز جنگ ما يك جنگ دفاعى است. شما اين مسأله را چگونه تعبير مى‌كنيد؟

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحيم جنگ ما از آغاز به صورت دفاع شروع شد و تا اين ساعت هم ما در حال دفاع هستيم. علت هم اين است كه حتى ورود ما به خاك عراق، در ادامه‌ى دفاع مقدس ماست. البته دشمن طبعاً مايل است كه هنگامى كه مى‌تواند و احساس قدرت مى‌كند، وارد مرزهاى ما بشود، تا هر وقتى كه مى‌تواند در آن‌جا بماند، ويرانگرى بكند، تخريب بكند، افراد نظامى و غيرنظامى را به قتل برساند، زندگى را ناامن بكند، هر وقت هم كه تاب نياورد و نتوانست بماند، برگردد و داخل مرزهاى خودش بشود و ما هم با فداكارى و با توانائى مردم، وقتى كه توانستيم او را از مرزها بيرون برانيم، لب مرز بايستيم كه نبادا وارد خاك دشمن بشويم و به حريم دشمن نبادا كه قدم بگذاريم، اين ميل دشمن است.

اما عقل و منطق انسانى، همچنين احكام اسلامى به ما اجازه‌ى اين را نمى‌دهند. ما دشمن را بايد ببينيم كه چگونه دشمنى است. يك وقت دشمنى است كه آمده براى گرفتن يك تپه، تصرف يك رودخانه، يك موذى‌گرى مرزى، بعد هم سركوب مى‌شود برمى‌گردد سرجايش و قضيه تمام مى‌شود. اين‌جا البته بعد از آنى كه دشمن را ما رانديم مسأله تمام شده است. لكن يك وقت دشمن بناى بر قلدرى و زورگوئى دارد. مسأله‌ى او با بيرون رفتن از مرزها، آن هم با قدرت‌نمائى نيروهاى اسلامى و فداكاريهاى فراوان حل شده و تمام شده نيست. دشمن خيلى اين را مغتنم مى‌شمارد كه وقتى قصد تجاوز دارد و وارد خاك مى‌شود، تا جايى كه مى‌تواند بماند، بعد هم كه رفت بيرون، ما لب مرزها بايستيم او تجديد قواى خودش بكند و هنگامى كه باز لازم دانست و مصلحت دانست برگردد، تجاوز خودش را آغاز كند.

من يك وقتى يك مثالى زدم، گفتم كه دزدى، متجاوزى، وارد خانه‌ى شما مى‌شود، وارد مزرعه‌ى شما مى‌شود و ويران مى‌كند، نابود مى‌كند، مى‌دزدد، مى‌كشد. اگر تحمل كرديد كه مى‌ماند، اگر تحمل نكرديد و با فشار و زور و قدرت‌نمائى او را بيرون كرديد، هيچكس به شما نمى‌گويد كه شما از خانه‌ات ديگر پا بيرون نگذار، پا توى مزرعه‌ى او يا خانه‌ى او نگذار كه اين تجاوز به حريم اوست. نه، عقل به شما حكم مى‌كند كه برويد گريبان اين دشمن را بگيريد، گلوى او را بفشاريد و اولاً: از او بپرسيد چرا اين كار را كرده و مجازاتش كنيد به اين كار و ثانياً: حقتان را بگيريد، آنچه كه تضييع شده از او باز پس بگيريد. اين يك حكم عقلى است. اين چيزى نيست كه اين را ما ابداع كرده باشيم. همه‌ى انسانها و همه‌ى فطرتهاى سالم همين جور فكر مى‌كنند.

اصولاً وارد شدن به حريم خاك ديگران دو نوع است: يك نوع اين است كه از روى تجاوز، به قصد تصرف و براى زورگوئى است؛ اين تهاجم است، اين تجاوز است. همان‌طور كه عراق وارد خاك ما شد. دليلى براى اين كار نداشت. يك بهانه‌هايى همان اوّل ذكر كردند، اما حتى خودشان هم كاملاً واقف بودند و مى‌دانستند كه اينها بهانه است. دنيا هم اين را فهميد. لذا بود كه همه‌ى كسانى كه توى مسأله جنگ وارد شدند، تا امروز هم بما مى‌گويند، از اوائل هم به ما گفتند كه ما مى‌دانيم متجاوز كى است، اين تجاوز است. يكجور وارد شدن به خاك دشمن هست كه براى استنقاذ حق است، براى گوشمال دادن به متجاوز است، براى حفظ امنيت است. براى تأمين مرزها از حوادث مشابه بعدى از سوى همين دشمن هست، اين را نمى‌شود گفت تجاوز.

بنابراين ما، تا وقتى كه در پشت مرزهاى خودمان مى‌جنگيديم كه روشن بود داشتيم دفاع مى‌كرديم از خاك خودمان. آن وقتى هم كه وارد خاك عراق شديم، باز به دنباله‌ى همين مسأله است. ما مجازات متجاوز و گوشمال دادن به متجاوز را يكى از هدفهاى ادامه‌ى جنگ ذكر كرديم و همين هم هست. البته اين را هم بايد بگويم كه هنوز در مرزهاى ما، همه‌ى مناطق از دشمن پاكسازى نشده است. ما هنوز مناطقى را داريم كه از جمله نفت‌شهر و بخشى از مراكز ديگر مرزىِ ما كه هنوز در اختيار دشمن هست و ما ادامه‌ى جنگمان ولو براى پس گرفتن اينها هم كه باشد، يك عمل دفاعى است. اما وقتى اينها را هم پس بگيريم، ما دنبال كردن دشمن و رفتن داخل اعماق خاك او براى گوشمال دادن او، اين را همه، دفاع از خود و مجازات متجاوز مى‌شناسند. بنابراين دفاعى بودن اين جنگ يك چيز واضحى است.

البته ما اين را گفتيم بارها و همه هم اين را قبول كردند از ما كه ما قصد ماندن در اين مناطق تصرف شده‌ى از عراق را نداريم. نه فاو، نه جزيره و نه هيچ نقطه‌ى ديگر، نقاطى نيست كه ما اينها را براى خودمان و جزء خاك خودمان دانسته باشيم. نه اينها مال عراق است، مال مردم عراق است، مال هر رژيم صالحى است كه بعدها بر سر كار بيايد در عراق. فعلاً حركت ما، حركتى است كه در دفاع از امنيت ما و در دفاع از آرامش و صلحى است كه براى زندگى دو همسايه كه ما و عراق باشيم، ضرورى و لازم است

[url=http://www.afkarnews.ir/vdcfcvdymw6dxxa.igiw.html]افكار نيوز[/url]

**Arash** · تیر 92

[size=5]خاطرات يك سرهنگ عراقي درباره عمليات بيت‌المقدس ( البته فکر کنم یه خورده روتوش شده )[/size]

[size=5]سرهنگ رضا الصبري:[/size]
[size=5]نقشه كلي در منطقه اين بود كه خرمشهر ، يك شهر عراقي است و هيچ كدام از افسران عراقي ، تصور بازگشت مجدد اين شهر به دامان كشور اسلامي ايران را نمي كردند .[/size]
[size=5]مستشاران نظامي فرانسوي طي يك بازديد از وزارت دفاع عراق كه در تاريخ سيزدهم آوريل 1982 انجام شد ، اعلام كردند كه هيچ اسلحه و نيرويي قادر به بازپس گيري خرمشهر نيست زيرا عراق اين شهر را به صورت يك پايگاه دفاعي بسيار محكم و مستحكم در آورده بود تا حدي كه صدام ، اين سخن تاريخي خود را با اطمينان كامل بيان كرد كه : اگر خرمشهر سقوط كند و ايراني ها آن را باز پس گيرند ، من كليد شهر بصره را به آنان تقديم خواهم كرد ![/size]
[size=5]در جلسه اي كه با فرمانده لشكر يازدهم داشتم ، به او گوشزد كردم كه ايراني ها در صدد حمله سختي عليه ما هستند . اين جلسه در تاريخ بيست و هشتم آوريل 1982 تشكيل شد . در اين جلسه ، فرمانده لشكر و تعداد ديگري از افسران قرارگاه عمليات حضور داشتند .[/size]
[size=5]فرمانده لشكر، سرهنگ ستاد «عبدالواحد شنان » شخص خود رايي بود كه نظر هيچ كس را قبول نداشت . حتي به نقشه هاي عملياتي كه از سوي فرماندهي جنوب ترسيم مي شد ، اعتماد نداشت و با دخل و تصرف ، خواسته خود را اعمال مي كرد . او نقشه عملياتي را خودش طرح مي كرد و حتي خطوط دفاعي را بنا به نظر شخصي خودش تغيير مي داد .[/size]
[size=5]من به عنوان افسر اطلاعات و استخبارات نظامي عراق در اين لشكرها گزارشي تهيه كردم و براي سرتيپ «عبد الجواد» ارسال كردم . در اين گزارش ، آخرين تغييرات و اخبار منطقه را آورده بودم .[/size]
[size=5]سرهنگ ستاد «آل رباط» اين گزارش را نپسنديد و عزل مرا به علت تمرد ، از فرمانده سپاه سوم عراق درخواست كرد و من به او توضيح دادم كه به عنوان افسر استخبارات در اين لشكر ها انجام وظيفه مي كنم لذا فرمانده سپاه سوم پيشنهاد او را رد كرد و بر بقاي ماموريت من در منطقه تاكيد كرد .[/size]
[size=5]قبل از اينكه به خرمشهر برسم ، لشكرهاي دوم و دهم و يازدهم ، در نزديكي پل طاهري ، درگير يك نبرد سنگين بودند . اين پل در سمت چپ خرمشهر و داراي اهميت استراتژيكي بسيار بالايي بود زيرا تمامي تحركات و رفت و آمدهاي زرهي ، از روي اين پل انجام مي گرفت . در اين منطقه ، تلفات و خسارات سنگيني متحمل شديم .[/size]
[size=5]به هر حال ، قبل از رسيدنم به خرمشهر ، اوضاع غير طبيعي و نا آرامي بر اين شهر حاكم بود زيرا يك ماه قبل از اين ، ايراني ها توانسته بودند محاصره آبادان را در هم بشكنند و به موقعيت ارزشمندي دست پيدا كنند .[/size]
[size=5]فرماندهي كل ، دستور فرماندهي و تجمع نيروها در خرمشهر را صادر و تيپ هاي تازه نفس و نيروهاي زرهي وتانكهاي جديدي را به خرمشهر اعزام كرد . ارتش عراق به نيروهاي زرهي و تانك هاي خود مي باليد و در منطقه نيز براي كسب پيروزي سريع ، تانك ها را كارساز مي دانست ولي ما تنها براي انهدام منازل و اماكن مسكوني ، از اين جنگ افزار استفاده كرديم . سرهنگ ستاد « اسعد عبد الواحد » فرمانده لشكر هفت نيز در سخنانش به اين نكته اشاره كرده بود .[/size]
[size=5]خرمشهر داراي مساحتي در حدود پنج هزار و چهارصد كيلومتر مربع است و از شمال به كرخه نور و هويزه و از جنوب به اروند ، از شرق به رود كارون و از غرب به هور العظيم محدود مي شود . منطقه ، فاقد موانع طبيعي مهمي است كه بتوان به عنوان خاكريز و موانع دفاعي از آن بهرمند شد و تنها ، جاده خرمشهر – اهواز و رود كارون ، دو مانع قابل استفاده در خطوط دفاعي هست .[/size]

[size=5]مهمترين نقاط استراتژيكي خرمشهر عبارتند است از :[/size]
[size=5]بندر خرمشهر : نيروهاي ما در خرمشهر مواضع دفاعي بسيار محكمي ايجاد كردند . از مواد موجود در منازل و گمرك خرمشهر ، نهايت استفاده و بهره برداري در اين ايجاد استحكامات شد .[/size]
[size=5]سرهنگ ستاد « عامر عبد الزهره » فرمانده لشكر پنجم مستقر در بندر خرمشهر به من گفت : نيروهاي ما به تمامي وسايل دفاعي مورد نياز مجهز هستند . نقشه كلي اين بود كه تا آخرين لحظه ، در شهر بجنگيم و از مواضع خودمان دفاع كنيم .[/size]
[size=5]اروند رود : قواي ما با آخرين توان و تلاش خود سعي در حراست از اين رود داشت زيرا بيم آن مي رفت كه ايراني ها از اين راه به مواضع ما يورش آورند و به همين منظور نيروهاي احتياط و پشتيباني در كناره هاي اروند رود مستقر شدند و توپخانه نيز در نزديكي آن موضع گرفت .[/size]
[size=5]منطقه جفير : اين دشت هموار به عنوان موضع ارتباطي بين مقرهاي لشكر پنجم و ششم به حساب مي آيد . اين دشت به شهر «النشوه» عراق متصل بود و به همين دليل اهميت زيادي براي آن قائل بوديم و در حفاظت و حراست از اين منطقه حداكثر امكانات را به كار گرفته بوديم .[/size]
[size=5]كرخه نور : در آغاز هجوم و عبور نيروهايمان از اين رودخانه ، موانعي را پيش روي خود ديديم كه با استفاده از تلاش واحدهاي مهندسي آنها را در جهت استفاده نيروهايمان و مانع قرار گرفتن در مقابل نيروهاي مهاجم ، تغيير وضعيت داديم لذا سيم هاي خاردار و ميادين مختلف مين و تله هاي انفجاري تعبيبه گرديد . همچنين از اين نقطه تانكهاي قواي حمورايي ، جمعي لشكر سوم جبهه مقابل را هدف قرار مي دادند .[/size]
[size=5]رودخانه كارون : عرض اين رودخانه بيش از صد و پنجاه متر است و به عنوان مهمترين مانع در مقابل پيشروي ايراني ها به سمت خرمشهر محسوب مي شد . نيروهايمان پل بزرگي بر آن احداث كردند و لشكر سوم ، وظيفه حفاظت از اين پل را كه بيش از صد و پنجاه متر طول داشت ، عهده دار بود . اين پل ، تنها پل موجود بر روي كارون در اين منطقه محسوب مي شد . ايراني ها در پي كسب اطلاعاتي درباره اين پل بودند و بنا به گزارش هاي استخبارات ، ايراني ها در صدد مهيا شدن براي احداث پل بودند . به همين دليل فرمانده لشكر دهم «ماهرعبدالرشيد » گفت : ايراني ها مي خواهند به اين پل دست يابند و بايد نيرويي ورزيده ، آموزش ديده و بسيار قوي براي حمايت و دفاع از اين پل استقرار يابد . اما وزير دفاع « عدنان خير الله » با اين موضوع موافقت نكرد و باعث خشم و غضب ماهرعبد الرشيد شد و او با عصبانيت گفت :[/size]
[size=5]متاسفانه افسار ارتش عراق را به دست افرادي داده اند كه از لحاظ عقلي ، كامل نيستند .[/size]
[size=5]البته ماهر عبد الرشيد هنگامي اين سخنان را در اجتماع افسران در محل فرماندهي سپاه سوم عراق در نزديكي النشوه ايراد كرد كه به عنوان فرمانده سپاه سوم عراق انتخاب شده بود و آزادي عمل در منطقه خرمشهر را به او داده بودند . در اين منطقه ، حكم او مافوق همه حكم ها بود .[/size]
[size=5]در محاسبات ما ، احتمال عبور ايراني ها از رود كارون غير ممكن بود، لذا نسبت به قوي بودن اين مانع شكي نداشتيم . از طرفي بهترين و كار آزموده ترين نيروهايمان ، در كنار كارون مستقر بودند كه تيپ 33 و تيپ 501 از مهمترين اين نيروها به شمار مي رفتند .[/size]
[size=5]پس از يورش ايراني ها به نيروهاي مستقر در كناره رودخانه كارون كه در تاريخ سي آوريل 1982 رخ داد ، لشكر زرهي دهم و لشكر ششم به سمت مواضع مورد تهاجم حركت كردند . نبرد بسيار سنگيني در اين مناطق رخ داد و نيروهاي متراكم ما كه متشكل از قواي پياده ، زرهي و ... بودند وارد اين درگيري شدند اما علي رغم برتري تانك ها و نيروهاي زرهي ما از نظر تعداد ، ايراني ها با صلابت غير قابل وصفي به مقاومت پرداختند . زمين چون آهني گداخته شده بود و رودخانه گرم و خونين مي نمود . توپخانه ما به شدت آنجا را زير آتش داشت . مواضع ايجاد شده توسط واحدهاي مهندسي عراق ، يكي پي از ديگري ، در مقابل صلابت رزمندگان مومن ايراني نابود مي شدند . سرعت ايراني ها در تهاجم باور نكردني بود . تجهيزات خود را به سرعت برق ، از رود خروشان كارون عبور دادند و همين مسئله ترس شديدي در دل سربازان ما به جا گذاشت . آنها از اينكه با چشم خود ، سرعت و جسارت و شجاعت رزمندگان با ايمان ايراني را مي ديدند ، زانوهايشان مي لرزيد و توان جنگيدن را از دست مي دادند .[/size]
[size=5]بعضي از نيروهاي ما تعادل رواني خود را از دست داده بودند . مي ديدم كه مهاجمان مسلمان ايراني ، با شجاعت تمام و كفن پوش ، به صفهاي ما مي زدند . يكي از سربازان ما با دادو فرياد گفت :[/size]
[size=5]قافله هايي بر ما يورش آورده اند كه ما از راز و رمزشان بي اطلاعيم .[/size]
[size=5]در يك شب نسبتا سرد و آسمان ابري و تيره منطقه ، بي رحمانه به جان هر دو طرف آتش مي زد و دستورهاي فرماندهي عراق ، ايستادگي و مقاومت را از نظاميان درخواست مي كرد . پس از مدتي ، دو تيپ تازه نفس زرهي 26و 15 براي تقويت نيروهاي ما وارد كارزار شدند . اين نيروهاي كمكي توانستند جلوي پيشروي ايراني ها را كه از رود كارون عبور كرده بودند ، بگيرند . يكي از اصلي ترين كارهاي ما ، توقف نفوذ ايراني ها و راندنشان از اطراف كارون بود ولي آنان با چنگ و دندان مواضع را نگه داشته بودند و بر خلاف آتش سنگيني كه بر سرشان ريخته مي شد و تلفات سنگيني را بر آنان تحميل مي كرد ، جاي پاي خود را محكم تر مي كردند و از همين نقطه بود كه نقشه دقيق خود را اجرا كردند و تمامي منافذ و راه هاي مواصلاتي نيروهاي ما به دست خرمشهر ، به تصرف ايراني ها در آمد .[/size]
[size=5]رزمندگان ايراني توانستند قدرت مانور تانك هاي ما را محدود كنند و ابتكار عمل را به دست بگيرند . آنها در اين نبرد ، به تانك هاي دفاعي ضعيف ما كاملا پي برده و بر نقاط ضعف ما اشراف كامل پيدا كرده بودند و طبيعتا ، نقطه قوتي در تصميم گيري هاي عملياتي خود به دست آورده بودند .[/size]
[size=5]پس از تحمل خسارات و تلفات ، از كارون عقب نشستيم و فرماندهي كل ، براي درمان ضعف ها ، به اعدام فراريان دست زد . سرهنگ ستاد « ضرغام الخزرجي » افسر ستاد لشكر ششم نيز در ميان فراريان بود و بلافاصله همراه گروهي ديگر اعدام گرديد . پس از گذشت 48 ساعت ، لودرها و بلدوزرهاي ايراني ، خاكريزها و موانع دفاعي خود را در اطراف كارون احداث كردند . فرماندهان ما ، خود را در يك مهلكه گرفتار ديدند . فرمانده محور عملياتي جنوب ، سرتيپ « النعيمي » به موفقيت ايراني ها اقرار كرد و گفت : اين اقدام بزرگترين پيروزي براي ايراني ها محسوب مي شود .[/size]
[size=5]كندي ما در اجراي ضد حمله و احداث مواضع دفاعي و ايجاد استحكامات در مناطق آزاد شده توسط ايراني ها ، باعث تقويت آنها شد ، لذا نيروي هوايي ما براي ايجاد خلل در خطوط آنان وارد عمل شد ليكن به علت عدم دقت در بمباران ، بيشتر بمب هاي هواپيما در آب افتاد . اكثر خلبانان ما از ارتفاع بسيار بالا اقدام به ريختن بمب مي كردند و به همين دليل ، اصابت به اهداف مسير نمي شد البته خلبانان ادعا مي كردند كه نمي خواهند به اسارت ايراني ها درآيند زيرا مرتكب جنايات فراواني در بمباران شهرهاي ايران شده بودند .[/size]
[size=5]پيش از اين گفته بودم كه عرض رودخانه كرخه، نور بسيار اندك بود و ما با ايجاد موانع و استحكامات سعي كرديم كه موانع طبيعي را تقويت كرده و هر گونه عبور از اين خطوط را غير ممكن سازيم . ايراني ها پس از عبور از رودخانه كارون توانستند مناطق تحت سلطه ما را با خطر مواجه سازند و با حملاتي برق آسا ، دومين خاكريز نيروهايمان بعد از كارون را هم به تصرف در آورند .[/size]
[size=5]لشكر پنجم به فرماندهي سرهنگ ستاد ، «الحيالي » به سمت محور مذكور حركت كرد . اين لشكر ، نيرويي زرهي بود . لشكر يازدهم پياده نيز مامور همراهي با آنها شد . اين نيروها طي جنگ سختي توانستند از پيشروي رزمندگان ايراني جلوگيري كنند .[/size]
[size=5]نيروهاي ايراني مجبور به توقف و ناچار به عقب نشيني به آن سوي كارون شدند اما از جانب ديگر توانستند كليه مواضع عقبه نيروهاي ما در خرمشهر را به سلطه خود در آورند و پشت ما را خالي كنند . با وجود برتري ما در اين قسمت از عمليات ، از پشت سر ، كليه تماس هاي امدادي ما قطع شده بود به همين خاطر ، سرتيپ ستاد النعيمي گفت كه درگيري هاي جديد و ادامه آنها برايمان گران تمام مي شود و دستور توقف عمليات را صادر كرد ولي فرمانده تيپ 603 كه دچار روياي دريافت مدال و هداياي شجاعت شده بود و خود را در عالم خيال در مقابل صدام احساس مي كرد ، با نيروهاي زرهي و پياده بسيار قدرتمندي كه در تيپ خود تمركز داده بود ، بدون آگاهي و هوشياري لازم ، دست به هجوم زد و در همان ابتداي كار در دام گلوله هاي آتشين نيروهاي ايراني افتاد و به هلاكت رسيد . مهندس «ضرغام الجبوري » كه شاهد اين جريانات بود مي گفت : من شاهد اين عمليات بودم و اولين قرباني آن شخص فرمانده تيپ بود . وي در رويا، خود را سوار بر تانك مي ديد كه از مقابل صدام حسين رژه مي رود و مدال شجاعت توسط رئيس جمهور عراق بر سينه اش نصب مي شود اما در همان لحظات دردناك صداي آخ و اوخ بلند شد و من در حالي كه صداي او را مي شنيدم نمي دانستم از كيست وقتي دقت كردم ، ديدم سرهنگ «سعدي » است كه در يك چشم به هم زدن ، جسد بدون سر او نقش زمين شده است .[/size]
[size=5]رزمندگان ايران اسلامي ، به فتح اين محورها قانع نشدند و سعي در گسترش دامنه عمليات در منطقه داشتند و با اين سياست و شيوه به موفقيت هايي دست يافتند.چنان كه در عمق هفده كيلومتري دست به اجراي عمليات زدند . اين درگيري ها آنها را متحمل خسارات و تلفات كرد ه بود زيرا منطقه هموار براي مانور دادن نيروهاي زرهي و تانك هاي ما بسيار مناسب بود و توانستيم آنان را متوقف كنيم .البته فرمانده لشكر ششم مرتكب حماقت شد و ايراني ها ر ا دست كم گرفت و براي بدست آوردن پيروزي نهايي بر ايراني ها و نابود كردن كامل حركات آنان ، دست به حمله و حركت به سوي خطوط ايراني ها زد اما همان لحظه رزمندگان ايراني چنان جهنمي بر سر او و افرادش فرو ريختند كه طعم تلخ ناكامي را چشيد و درخواست نيروي كمكي كرد .[/size]
[size=5] نيروي كمكي نيز هيچ موفقيتي برايش به بار نياورد و تانك ها و نفربرهاي مشتعل ، تمام منطقه را پر كرد و انهدام نيروهاي پشتيباني كننده نيز به ليست بدبختي ها وناكامي هايمان افزوده شد . سرتيپ النعيمي ، فرمانده عمليات جبهه جنوب كه در قرار گاه عمليات ، به خواندن گزارش ها مشغول بود ، اشك از چشمانش جاري بود و آرزو مي كرد كه كاش گلوله اي به سينه او اصابت مي كرد و او را از نفس مي انداخت . او كه فرمانده بزرگترين نيروي جنگي عراق بود ، با آه و ناله ، از افسران استمداد مي كرد : به من بگوييد چه پاسخي به سرورمان صدام بدهم ؟ به وزير دفاع چه جوابي بدهم ؟[/size]
[size=5]يكي از افسران عالي رتبه لشكر ششم براي تسلي دادن به او گفت :[/size]
[size=5]قربان ، هر نبردي داراي نوساناتي است كه گاهي مثبت و گاهي منفي است .[/size]
[size=5]در همين لحظه ، فرمانده لشكر ششم ، از فرمانده سپاه سوم درخواست اجازه عقب نشيني كرد . آري عقب نشيني. كلمه اي كه در قاموس نظامي عراق ، نامفهوم بود . صدام حسين پيش از اين گفته بود : عراقي ها با كلمه اي به نام عقب نشيني آشنا نيستند و تنها پيشروي را مي شناسند . حال آنكه اين جنگ ، كلمه عقب نشيني را به قاموس ما افزود. زيرا نيروهاي عراقي در عمليات شكست حصر آبادان متوجه شدند كه خودشان هدف گلوله هاي آتشين و دردناك ايراني ها قرار مي گيرند و صدام از مهلكه به دور است . از همين رو سعي در ايجاد زمينه هاي بهره وري بيشتر از ايام عمر خويش كردند و از كشته شدن بيهوده ابا داشتند .[/size]
[size=5]بار ديگر فرمانده لشكر ششم، از فرمانده سپاه سوم عراق درخواست صدور اجازه عقب نشيني كرد و مخصوصا ياد آور شد كه ايراني ها در تمامي مناطق كرخه ، روستاي جفير ، هويزه و پادگان حميد ، به مواضع ما نزديك شده اند .[/size]
[size=5]سر انجام طي يك گزارش محرمانه ، پاسخ مثبت فرماندهي كل در مورد عقب نشيني صادر شد و در زير آتش سنگين توپخانه ايران و فرياد هاي الله اكير و يا حسين رزمندگان ايران اسلامي ، لشكر ششم زرهي عراق عقب نشيني كرد و حزب بعث طي يك بيانيه ، اين حركت را يك عقب نشيني تاكتيكي عنوان كرد . در كنار لشكر ششم ، نيروهاي لشكر چهارم و ساير قوا و واحدهاي جيش الشعبي نيز از منطقه گريختند. گويا همه آنها در انتظار صدور فرمان عقب نشيني بودند .[/size]
[size=5]البته قصد تقويت و تمركز نيروها براي دفاع از خرمشهر بي تاثير در صدور فرمان عقب نشيني از ساير نقاط منطقه نبرد نبود و مناطق تخليه شده در قياس با خرمشهر ارزش چنداني نداشتند لذا برنامه ريزي براي حراست و حفاظت از خرمشهر به سرعت شروع شد .[/size]
[size=5]در جلسه اي كه صدام حسين به هنگام آغاز عمليات با فرماندهان ارشد ترتيب داده بود ، به بررسي پيشنهادها و طرحهاي فرماندهان براي تسلط بر مواضع ايراني ها در مناطق غرب كارون پرداخت و از آنان خواست كه براي موضع فوق ، به تهيه نقشه عملياتي بپردازند . در همان موقع « هشام صباح الفخري» كه متوجه خطير بودن موضع شده بود ، گفت : قربان ! باقي ماندن ايراني ها در غرب كارون ، زمينه ورود به خرمشهر را برايشان آماده مي كند و به نقشه نظامي كه در كنارش به ديوار آويزان بود ، اشاره كرد و مسيرهاي هجوم را روي آن نشان داد .[/size]

[size=5]سرهنگ رضا الصبري:[/size]
[size=5]صدام حسين در حالي كه به دقت گوش مي داد و با چشمانش چهره فرماندهان را زير نظر داشت، عكس العمل فرماندهان را مي ديد كه ناگهان همه افراد حاضر در جلسه برخواستند و يك صدا گفتند: خرمشهر مال ماست. آن را با درياي خون احاطه مي كنيم و ايراني ها را در آن غرق مي سازيم .[/size]
[size=5]اين مطلب را از سرهنگ ستاد « عبد الستار التكريتي » شنيده بودم . وي در حال حاضر به يكي از كشورهاي همجوار پناهنده شده است . شايد براي خواننده اين خاطره ، علت عقب نشيني عراقي ها از غرب كارون مبهم به نظر برسد . براي رفع اين ابهام بايد بگويم بر اساس اطلاعات استخبارات كه به من رسيد متوجه شدم كه انگيزه اصلي عقب نشيني ، پرهيز از به دام افتادن مجدد و گرفتار آمدن در مصيبت ديگري بود ، مشابه آنچه در عمليات شكست حصر آبادان بر سرمان آمد .[/size]
[size=5]فرماندهان ما كاملا به اين مساله پي برده بودند كه قواي اسلام در به محاصره انداختن دشمن ، قدرت ابتكار زيادي دارند . فرماندهي كل نمي خواست مشابه آنچه در آبادان برايمان اتفاق افتاده بود ، تكرار شود .[/size]
[size=5]حفظ نيرو و نگهداري از قوا در آن موقع ، جزيي از استراتژيِ نظامي محسوب مي شد . به همين دليل برنامه هايي طرح ريزي شد تا وقايع شكست ها و فرزارهاي نيروهايمان از جبهه ها ، سري و به صورت محرمانه باقي بماند . تلويزيون بغداد، مصاحبه با نظاميان عراقي مستقر در خرمشهر را پخش مي كرد و سعي در القاي آرام كردن منطقه در اذهان عمومي را داشت . اين در حالي بود كه جنگ و آتش و خون ، خرمشهر را به جهمني براي نيروهاي ما مبدل ساخته بود . به هر حال خرمشهر به عنوان برگ برنده ، هنوز در دست ما بود و به راحتي مي توانستيم تبليغات ايران را كه وضعيت منطقه را بحراني و اوضاع را به نفع خود مي دانست ، خنثي كنيم ولي خود ما بر صدق گفتار ايراني ها واقف بوديم . جنازه هاي سربازان عراق به صورت انبوه در منطقه حمل مي شد و مردم يقين پيدا كرده بودند كه اوضاع بحراني است . آقاي علوان ملا عبد الله بزرگ و شيخ روستاي « الصويلح» در شهر «القرنه » كه يكي از توابع «بصره » بود ، مي گفت : دستگاه هاي امنيتي عراق ، مردم را از اجراي مراسم عزاداري بركشته شدگان خود در شهرهاي عراق منع مي كردند .[/size]
[size=5]ساعت سه بامداد روز هشتم مهر 1982 ، نيروهاي ما جفير را تخليه كردند . اين عقب نشيني با بي نظمي تمام انجام شد و نيروهاي ايران اسلامي از فرصت بهره برده ، به سرعت به تعقيب سربازان عراقي پرداختند و تلفات و خسارات سنگيني به واحدهاي در حال فرار وارد كردند . بزرگترين راه پشتيباني نيروهاي ما ، جاده اهواز – خرمشهر بود كه از تصرفمان خارج شدو به دست رزمندگان ايراني افتاد .[/size]
[size=5]درگيري به شدت جريان داشت و نيروهايمان در حال گريز از مهلكه بودند . فرماندهان تيپ هاي گرفتار شده ، فرماندهي كل عمليات را مورد ملامت قرار مي دادند و فرمانده لشكر ششم با لحن و ملايمت باري چنين گفت : اگر دستور هاي فرماندهي كل ، مبني بر عقب نشيني صادر مي شد ، آنقدر با ايراني ها مي جنگيديم تا اينكه پيروزي را به دست آوريم يا كشته شويم .[/size]
[size=5]قواي ايراني ، به تعقيب واحدهاي ما پرداختند و عمليات وسيعي را براي پاكسازي منطقه انجام دادند . جالب است بدانيد هنگامي كه ايراني ها وارد بعضي از روستاهاي عراقي كه خطوط دفاعي ما در آنجا بود ، گرديدند با استقبال بسيار گرم مردم مواجه شدند .[/size]
[size=5]اين مناطق مسكوني توسط توپخانه عراق به شدت گلوله باران شد . علي رغم سكونت عده اي از مردم عراق در آنجا ، براي ارتش ما گشودن آتش بر روي ايراني ها و مردم عراق ، يكسان بود . نيروهاي ايراني ، جاده استراتژيك اهواز – خرمشهر را از دست ما خارج ساختند و ارتباط مناطق شمالي و جنوبي براي آنها بسيار آسان و سهل گرديد و در تامين پشتيباني عمليات خود ، حداكثر بهره را بردند . پيش از تصرف اين جاده ، نيروهاي ايراني مجبور بودند از جاده هاي خاكي و طولاني اقدام به تامين نيروهاي خود كنند و به خاطر به هوا برخواستن گرد و غبار، خودروها و تانك هاي آنها به راحتي مورد حمله توپخانه و موشك اندازهاي ما قرار مي گرفتند .[/size]
[size=5]نيروهاي نصر و مقداد و حمورابي و ديگر نيروها را با دستور عقب نشيني توانستيم حفظ كنيم و ننگ فرار بر پيشاني همه ما الصاق شد و به لشكرهاي مذكور ، لقب ترسوها داده شد.[/size]
[size=5]فرمانده لشكر هفتم ، به كليه كساني كه عقب نشيني را محكوم مي كردند با قاطعيت گفت : ما آبروي خودمان را در اين نبرد حفظ كرديم . در لحظات و موقعيت هاي استثنايي ، عقب نشيني نوعي شجاعت است .[/size]
[size=5]سرتيپ ستاد « اسماعيل طه النعيمي » فرمانده عمليات جبهه جنوب ، دستور ادامه بمباران و گلوله باران جاده خرمشهر – اهواز و مناطق غرب كارون را صادر كرد . بمباران بسيار سنگين و شديدي اجرا شد و آتش و دود حاصل از انفجارات ، در دوسوي جبهه نمايان بود و نبرد به شكل هوايي و گلوله باران هاي توپخانه اي درآمده بود .[/size]
[size=5]با سر تيپ النعيمي تماس گرفتم و گفتم : قربان ! توپخانه هاي ما ، به گلوله باران مردم غير نظامي اهواز مشغول شده اند .[/size]
[size=5]او با لحني كه كينه و پستي در آن موج مي زد ، گفت : براي ما فرق نمي كند و كاري نداريم كه بعضي نظامي هستند و بعضي ديگر غير نظامي .گلوله هاي خود را بر سر تمام ايراني ها مي ريزيم ![/size]
[size=5]صحبت هايم موجب بد گماني ديگران نسبت به من شد و مخصوصا النعيمي متوجه شد كه در درونم عواطف بشري نسبت به ايراني ها شكوفا شده است . حاكمان عراق ، مرداني با دلهاي زنده و عواطف انساني نمي خواهند . نظام عراق ، به دنبال كساني است كه قلبي از سنگ يا آهن در سينه داشته باشند و اعمال غير اخلاقي و ضد بشري را با ديده اي عادي و طبيعي ببينند و هيچ درد و رنجي را حس نكنند .[/size]
[size=5]تدابيري براي سرپوش گذاشتن، فرار ارتش عراق از غرب كارون انديشيده شد . سر تيپ ستاد اسماعيل النعيمي، فرمانده سپاه سوم پيشنهاد كرد كه لشكرهاي ششم و هفتم با يك عمليات سريع به رزمندگان مستقر در غرب كارون يورش برده ، نيروهاي پياده ارتش اسلام را در آن نقطه نابود سازند . وي همچنين گفت : به علت فاصله زياد موجود بين نيروهاي ايراني مستقر در غرب كارون و قواي متمركز در شمال كارون ، مي توانيم با يك حمله برق آسا ، قبل از رسيدن هر گونه كمك ، آنها را از ميان برداريم .[/size]
[size=5]براي اجراي يك عمليات سريع و بزرگ مهيا شديم . بزرگترين نيروي موجود در محور شلمچه – خرمشهر و راه ارتباطي بين خرمشهر و شلمچه سازماندهي شدند .البته اين حركتي مثبت بود زيرا نيروهاي ما از حالت تمركز در يك نقطه خارج مي شدند .[/size]
[size=5]مواضع جديد ايراني ها توسط آتش سنگين توپخانه ما گلوله باران شد . اين آتشبازي ، حركات ايراني ها را محدود و پيشروي آنها را متوقف كرد .[/size]
[size=5]تانك هاي ايراني در شعله هاي آتش مي سوختند و موتور حركت آنها باز ايستاده بود .[/size]
[size=5]ما از نظر جنگ افزار و سرعت عمل در منطقه ، احساس برتري مي كرديم، زيرا تمام نيروهايمان سوار بر تانك و نفربر هاي زرهي بودند و با اتكا به تسليحات زرهي مدرن ، بسيار سريع مي توانستيم آنها را به محاصره درآوريم . فرمانده لشكر ششم به من اطلاع داد كه با آغاز اين حركت توانستيم نقشه هاي عملياتي ايراني ها را در هم بريزيم و به نتيجه و هدف اصلي خود در به تاخير انداختن عمليات ايراني ها كه حمله به شلمچه بود ، دست يابيم. عمليات بازدارنده و محدود كننده اي در اين محور انجام داديم ولي كاملا معلوم بود كه چنين عملياتي در نقشه كلي نظامي در منطقه نمي تواند تاثير چنداني داشته باشد . خرمشهر كماكان در دست ما بود و تبليغات جهاني ، خصوصا غربي ها، با تمام توان از ما حمايت و پشتيباني مي كردند .[/size]
[size=5]در تماسي سري كه بين سرتيپ النعيمي، فرمانده عمليات منطقه، با فرمانده لشكر چهارم صورت گرفت ، فرمانده عمليات منطقه جنوب اطلاع داد كه در بين سران عراق ، طرحي مبني بر عقب نشيني ازخرمشهر در حال مطالعه است . اين خبر كاملا سري توسط ستوانيار اسد الفريجي به دستم رسيد . نامبرده در كاخ رياست جمهور عراق مشغول انجام وظيفه بود.[/size]
[size=5]در تاريخ دهم مهر 1982 ، ايراني ها عملياتي را از محور شلمچه –خرمشهر آغاز كردند . هدف آنها نابودي قواي عراقي مستقر در محور مذكور بود تا زمينه ورود به خرمشهر را هموار سازند .[/size]
[size=5]شب بسيار سردي بود . زمين پوشيده از اجساد سرباز ها و تانك هاي سوخته بود . موقعيت ايراني ها ، از نظر امنيتي خوب نبود و موقعيت جغرافيايي مناسبي نداشتند . از طرف ديگر ، اطلاعات و استخبارات ما داراي وضعيت بسيار عالي بود و موقعيت دفاعي بسيار محكم و اخبار دقيق درباره استعداد نظامي ايراني ها در منطقه و تعداد نيروهاي آنها و حجم پشتيباني و نيروهاي كمكي و هدف عملياتشان را به ما گزارش كرده بودند . از همه مهم تر ، حتي زمان دقيق عمليات را مي دانستيم .[/size]
[size=5]نبرد بسيار سنگين و سختي در محور شلمچه – خرمشهر درگرفت و تانك هاي ما و ايراني ها ، درگير جنگي رو در رو شدند . شايد برايتان باور كردني نباشد كه در بعضي مواقع از گازهاي خفه كننده استفاده مي كرديم .[/size]
[size=5]تنها هدف ايراني ها ، بيرون راندن عراقي ها از سرزمينشان بود . درگيري بيش از ده روز طول كشيد . در زمين هاي هموار و صاف مي جنگيديم ولي برتري نظامي و دفاعي ما مشخص بود . روحيه عالي و معنويت بالاي ايراني ها، شگفت انگيز بود و اسراي آنها با تاسف از اينكه به شهادت نرسيده اند ، اشك مي ريختند.[/size]
[size=5]سرهنگ ستاد طارق الدليمي معاون فرمانده لشكر ششم از يك اسير ايراني خواست كه به حضرت امام خميني اهانت كند . اين اسير با شجاعت تمام ، خواسته او را رد كرد و در حضور همه گفت : امام خميني ، رهبر انقلاب و مرجع تقليد ماست .[/size]
[size=5]او با زبان فارسي سخن مي گفت و مترجم ، گفته هايش را ترجمه كرد .[/size]
[size=5]همان گونه كه قبلا ذكر شد ، عمليات بيش از ده روز طول كشيد و ايراني ها نتواستند به اهداف خود دست پيدا كنند . زخمي عميق بر پيكره ارتش عراق وارد شده بود . مجبور بوديم كه با اتكا به جنگنده هاي نيروي هوايي و موشك ها و اسلحه و بمب هاي شيميايي با ايراني ها بجنگيم اما رزمندگان مسلمان ايراني با اتكا به ايمان و شهادت طلبي با ما نبرد مي كردند . نظر سرهنگ ستاد، عبد الله الشاوي، فرمانده لشكر 12 را در مورد اين عمليات پرسيدم . گفت : در برابر ما ، مصائب و مشكلات عظيمي قرار گرفته است و ما به سوي مهلكه قدم بر مي داريم ![/size]
[size=5]فرمانده عمليات منطقه جنوب به من اطلاع داد : آقاي رئيس جمهور ، دستور تشويق و دادن مدال به تمامي نيروهاي شركت كننده در عمليات شلمچه – خرمشهر را صادر كرده است .[/size]
[size=5]فرمانده لشكر ششم از اين خبر بسيار خوشحال شد و براي كامل كردن پيروزي هاي قبلي اش ، نيروهايش را در يك عمليات شديد به كار گرفت .البته گفتن كلمه پيروزي براي اين عمليات ، دور از حقيقت است زيرا ما فقط به صورت دفاعي عمل كرديم و ايراني ها حالت تهاجمي داشتند و طبيعي است كه بين نيروي حمله كننده و دفاع كننده در تلفات و خسارات ، تفاوت وجود دارد .[/size]
[size=5]ما ديگر توان اجراي عمليات هجومي را نداشتيم و ناگريز از عمليات دفاعي بوديم . در حقيقت فرماندهي كل پس از شكسته شدن حصر آبادان توسط رزمندگان با ايمان ايران ، اعتقادش را از گزارش هاي اوضاع جبهه ها از دست داده بود . صدام حسين در جلسه اي سري كه با شركت وزير دفاع و فرماندهان عالي رتبه تشكيل داده بود ، گفت : تمام گزارش هاي رسيده از جبهه و موقعيت نيروهاي ما ، دروغ بوده و از اين به بعد هيچ يك از اين گزارش ها را باور نخواهم كرد . بايد خودم در منطقه حضور داشته باشم و به امور اشراف پيدا كنم .[/size]
[size=5]در اين عمليات جديد ، صدام شخصا در بصره حضور داشت و انتظار شنيدن گزارش هاي خوبي از عمليات موفقيت آميز فرماندهانش داشت . هنگامي كه فرمانده لشكر پنجم ، موقعيتهاي پيش آمده را گزارش كرد ، صدام با خيال راحت به بغداد رفت و در يك مصاحبه تلويزيوني گفت :[/size]
[size=5]نيروهايمان ، تجاوز گر را نابود كردند . مرزهاي ما قبرستاني براي تجاوزگران است .[/size]
[size=5]براي اجراي مانورهاي تبليغاتي ، نيروها مرتبط با محور جنوب ، پاسگاه الشهابي را از دست ايراني ها خارج ساختند اما پاسگاه پس از اشغال توسط ما ، دوباره به تصرف ايراني ها در آمد ولي باز به دست نيروهاي عراقي افتاد .[/size]
[size=5]در خلال اين مدت مجلس همكاري خليج فارس در پشت درهاي بسته تشكيل جلسه داد و اعضاي آن ، برنامه هايي براي مساعدت با ارتش عراق تهيه كردند در حالي كه بيشتر رسانه هاي جمعي كشورهاي خليج فارس ، نسبت به قدرتمندشدن عراق هشدار مي دادند . عربستان سعودي از كمك به عراق هراس داشت زيرا خودش را رهبر كشورهاي عرب مي دانست اما هيچ وقت اين هراس باعث نشد كه عربستان سعودي به عراق كمك نكند بلكه بيشترين همكاري را با عراق كرد و حتي اطلاعاتي درباره ارتش ايران كسب مي كرد و در اختيار حاكميت عراق مي گذاشت .[/size]
[size=5]هدف عربستان سعودي نابودي فرزندان عراق بود نه حكومت عراق . همچنين از ادامه جنگ ايران و عراق و خونريزي ها و قرباني شدن جوانان، شاد بود .[/size]
[size=5]خوشحالي ما بسيار زود گذر و ناپايدار بود زيرا ايراني ها پاسگاه الشهابي را پس از چهار روز باز پس گرفتند و ما متوجه شديم تمام محاسبات ما دگرگون و كفه ترازو به نفع ايراني ها سنگين شده است .[/size]
[size=5]يكي از دوستانم كه در نبرد پاسگاه الشهابي شركت داشت ، چنين مي گفت : رزمندگان ايراني ، پشت سرتانك هايمان مي دويدند .[/size]
[size=5]تفنگ هايمان را به سويشان نشانه مي رفتيم و آنها را هدف قرار مي داديم. نه از آتش مي ترسيدند ، نه از مرگ و مانند گردبادهاي شديد ، بدون واهمه هجوم مي آوردند . پاسگاه شهابي بار ديگر از دستمان خارج شد و به تصرف رزمندگان مومن و با صلابت ايراني درآمد .[/size]
[size=5]پس از كسب اطمينان به اينكه ايراني ها تا خرمشهر را آزاد نكنند ، دست بردار نيستند و بنا به گزارش فرمانده عمليات خرمشهر ، سرهنگ احمد زيدان مبني بر اين كه هدف ايراني ها ، نابود كردن نيروهاي عراقي مستقر در خرمشهر است ! جلسه اي فوري و اضطراري در قرار گاه سپاه سوم عراق تشكيل شد . وزير دفاع و فرماندهان طي اين نشست به مذاكره پرداختند . اين جلسه ، چهار ساعت طول كشيد و نتيجه مناقشات و بحثهاي مختلف ، اين شد كه بنا بر نظر فرمانده سپاه سوم، سرتيپ النعيمي، ابقا و تقويت نيروها در خرمشهر ضروري است . اين در واقع نظر وزير دفاع بود و نظر او به منزله دستور صدام حسين بود و هيچ كس جرات مخالفت با آن را نداشت . اكنون موضوع مورد بحث چگونگي پشتيباني و حمايت از نيروهاي مستقر در خرمشهر بود . وقتي اين سوال مطرح شد كه اگر نيروهاي مستقر در خرمشهر به محاصره بيفتند ، راه چاره چه خواهد بود ، وزير دفاع با عصبانيت پاسخ داد :[/size]
[size=5]امكان محاصره نيروهايمان در خرمشهر وجود ندارد زيرا تمامي فرماندهان ، آمادگي اجراي حركت هاي بدل در مقابل هر محاصره اي را دارند . وزير دفاع ، صحبت هايش را بر اساس گزارش اوضاع خرمشهر كه توسط سرهنگ احمد زيدان تهيه گرديده بود ، ادامه داد . در گزارش احمد زيدان آمده بود : اراضي اطراف خرمشهر عاري از عوارضي طبيعي و غير طبيعي است لذا نيروهاي زرهي ما امكان انجام هر مانوري را دارند و به كمك تانك ها ، به راحتي هر محاصره اي را در هم خواهند شكست .[/size]
[size=5]جلسه ساعت 4 بعد از ظهر پايان يافت و اخبار تمامي محورهاي اطراف خرمشهر را كسب كرديم . در پايان جلسه به اطلاع فرماندهان رسيد كه صدام حسين تصميم دارد پس از انجام موفقيت آميز محافظت از خرمشهر ، به هر يك از فرماندهان ، يك اتومبيل آخرين سيستم مرسدس بنز و مبلغ بيست و پنج هزار دينار عراقي اهدا كند ! اين تطميع ها در ارتش عراق ، عاملي قوي براي ايجاد حركت بود .البته به خيال صدام ، اين كارها مي توانست از آزاد شدن خرمشهر ممانعت كند ! خرمشهر ، آخرين برگ برنده در دست ما بود و تنها دستاورد تبليغات قدرت عراق كه با از دست رفتن آن ، مشكلات عديده اي پيش رويمان ايجاد مي شد .[/size]
[size=5]آن شب اوضاع روحي و معنوي قواي ما مورد آزمايش قرار مي گرفت . هر چند كه تمام امكانات براي دفاع از شهر آماده و مواضع بسيار محكم و مقاومي ساخته شده بود ، هر چه در چنته داشتيم براي نگهداري خرمشهر به كار گرفتيم ! خط آتش پرحجم توپخانه و حملات هوايي پي در پي در پشتيباني منطقه مورد استفاده قرار گرفت .[/size]
[size=5]در 25/5/ 1982 ، ايراني ها تهاجم نهايي خود را به مواضع دفاعي ما در خرمشهر آغاز كردند . ساعت حدود نه و نيم شب بود . لشكرهاي سوم و ششم و هفتم و پنجم عراق در شهر مستقر شده بودند .[/size]
[size=5]واحدهاي جيش الشعبي و مهندسي و توپخانه و برخي نيروهاي پشتيباني مستقيم ديگر نيز در شهر حضور داشتند . روز اول نيروهايمان به دفاع از شهر دست زدند اما در روز دوم اوضاع دگرگون شد، زيرا ايراني ها به ايجاد خاكريز و موانع دفاعي دست زده بودند و با برنامه ريزي دقيق به سمت ما يورش آوردند . به نظر مي رسيد كه بعضي از ايراني ها كفن بر تن كرده و به ما حمله ور شده بودند . اين وضعيت ، رعب و وحشت زيادي در دل نيروهاي ما ايجاد كرده و روحيه سربازان عراقي را به زير صفر رسانده بود . افراد ، وحشت زده با يكديگر صحبت مي كردند و مي گفتند اين ها خرمشهر را مي خواهند .[/size]

[size=5]سرهنگ رضا الصبري:[/size]
[size=5]احمد زيدان ، به همه فرماندهان مژده هداياي صدام را رساند و از درون مقر خود در خرمشهر ، پيام هاي مقاومت و پايداري را به سربازان اعلام كرد و از آنان خواست كه با تمام توان بجنگند و پيشروي ايراني ها را متوقف كنند .[/size]

[size=5]حمله در تاريكي شب آغاز شد و توپخانه با آتش خود ، اين شب تاريك و طولاني را روشن ساخته بود . تانك هاي لشكر سوم به قصد شكستن حلقه محاصره خرمشهر حركت كردند . در كنار آنها ، تيپ دهم زرهي كه از قويترين و كار آمدترين تيپ هاي ارتش عراق است ، قرار داشت و نقش پشتيباني لشكر سوم را عهده دار بود اما زرمندگان جان بركف ايران اسلامي بدون تزلزل و بي توجه به تلفات جاني ، با شهادت طلبي و ايثار نبرد مي كردند و به دنبال دستيابي به هدف مقدس خود بودند .[/size]
[size=5]سرهنگ احمد الحمود ، با فرمانده لشكر هفتم، سرهنگ فائق السامرائي تماس گرفت و آخرين تحولات در محور غرب خرمشهر را جويا شد . سرهنگ فائق السامرائي كه در شجاعت زبانزد بود ، با حالتي پريشان گفت : هر لحظه كه مي گذرد ، بر بدبختي هاي مواضعمان افزوده مي شود . ايراني ها خود را به ميدان مين مي زنند تا راه را براي بقيه افرادشان باز كنند . اين ها افرادي عادي نيستند ، موجودات شگفتي هستند. مرداني با صلابت و بي نظير ...[/size]
[size=5]كليه واحدهاي موجود ، در آماده باش به سر مي بردند . افراد نگران سرنوشت نامعلوم خود بودند . فرماندهي كل در بغداد ، اوضاع لحظه به لحظه را از قرار گاه سوم دريافت مي كرد . وزير دفاع عراق در قرارگاه سپاه سوم مستقر بود . جنگنده هاي عراقي بمباران هاي سنگين و گسترده خود را بر منطقه انجام مي دادند . توپخانه پشتيباني كننده عراق توسط موشك هاي دقيق ايران از كار افتاده بود و ايراني ها در اجراي محاصره موفق بودند . حركت ايراني ها به سمت خرمشهر آغاز شده بود .[/size]
[size=5]آنها ميادين را خنثي كرده و از روي پل نو خرمشهر درنزديكي مرز گذشته و به كناره اروند رود رسيده بودند .ناگهان متوجه شديم كه حلقه محاصره خرمشهر توسط ايراني ها تكميل شده است . بنابراين تصميم گرفتيم نقشه جديد عمليات خود را اجرا كنيم . اين نقشه به اين صورت بود كه لشكر ششم و هشتم از غرب شلمچه و شرق خرمشهر دست به حمله و هجوم بزنند . خط آتش، سنگين و نقشه دقيق مهندسي عمليات ترسيم و اجرا گرديد . نيروهايمان در حلقه محاصره ، به انجام حملات خود دست زدند ليكن پايداري و مقاومت پر صلابت زرم آوران ايران اسلامي، نقش اصلي را در شكست برنامه هاي ما بازي كرد و تمام نقشه هايمان بي نتيجه و بي حاصل ماند . روحيه بسيار ضعيف و زير صفر نظاميان ما نيز مزيد بر علت بود. در حقيقت ارتش مرده اي را براي انجام نبرد به كار گرفته بوديم . اگر در اجراي اين نقشه موفق مي شديم ، نتايج زير حاصل مي شد :[/size]
[size=5]نابود ساختن نيروهاي ايراني در منطقه عرايض و پل نو خرمشهر ايجاد ارتباط مجدد بين نيروهاي عراقي محصور شده در خرمشهر با ساير نيروهاي عراقي خارج از خرمشهر .[/size]
[size=5]انتقال تمام نيروهاي موجود در خرمشهر به عقب و امكان تخليه شهر .[/size]
[size=5]اين طرز تفكر ، زماني براي فرماندهي كل عراق حاصل شد كه به تصميم قطعي ايراني ها مبني بر آزادسازي خرمشهر پي برده بود و اين گزارش را توسط نيروهاي ستون پنجم دريافت كرده بوديم . وقتي اين گزارش به مقامات بالا رسيده بود كه آنها در وضعيت بحراني شديدي قرار گرفته و به دنبال يافتن راهي براي خروج نيروهاي خود از خرمشهر بودند ![/size]
[size=5]فرماندهي كل ، به انواع ترفندها متوسل شد تا بتواند نيروهاي خود را از اين مهلكه نجات دهد و از اين چاه مرگباري كه خود ايجاد كرده بود ، آنها را برهاند. دامي كه با اصرار ابلهانه در تصرف خرمشهر براي خود ايجاد كرده بود . اينك او به طور ناگهاني تغيير موضع داده و تصميم به تخليه شهر از نيروهايش را گرفته بود . وي به دنبال ايجاد زمينه هاي مناسب براي اين تغيير تفكر بود. به جاي اينكه تمام ادعاهاي سابق خود را پس بگيرد ، بازهم به دروغ بزرگ عقب نشيني تاكتيكي متوسل شد و اين در حالي بود كه تمام راه هاي ديگر بسته شده بود .[/size]
[size=5]از شهر بصره با سرهنگ ستاد احمد زيدان تماس گرفتيم و آخرين تحولات را از او جويا شديم . وي با لحني اندوهناك و آميخته به دلهره گفت : روحيه افراد بسيار پايين است، تعداد زيادي از افسران ، از بين رفته اند . افراد به دنبال سوراخ موش مي گردند تا شايد بتوانند خود را از هلاكت نجات دهند . مهمات ته كشيده و خسارات بسيارجدي است .[/size]
[size=5]روحيه دشمن بسيار عالي است و با جديت ، مواضع و خطوط دفاعي ما را سركوب و تسخير مي كنند و با اسلحه خودمان با ما مي جنگند .[/size]
[size=5]فريادهاي الله اكبر ايرانيان ، باعث وحشت و ترس شديدمان شده و فكر عقب نشيني را در ذهن نيروهايمان تقويت مي كنند. افراد از دستور سرپيچي مي كنند و مشروعيت دفاع از خرمشهر را به زير سوال مي برند .[/size]
[size=5]اين تلگراف ، آخرين وضعيت موجود در خرمشهر را توصيف مي كرد .[/size]
[size=5]سرهنگ صالح الدوري فرمانده لشكر چهارم ، دستور عقب نشيني نيروهايش را صادر كرد .البته چون نيروهايش در داخل خرمشهر بودند ، از شلمچه به سمت مركز شهر عقب نشيني كردند و تقريبا بزرگترين نيروي منطقه را در مركز خرمشهر تشكيل دادند . اين عقب نشيني ، نيروهاي ما را در وضعيت اسف باري قرار داد به صورتي كه همچون هدف متحركي در زير آتش توپخانه ايران و توپخانه عراق قرارگرفتند .[/size]
[size=5]ايراني ها محورهاي مختلفي را براي هجوم انتخاب كرده و تمام فرصت ها را از دست نيروهايمان گرفته بودند .[/size]
[size=5]تيپ 48 پياده كه از تيپ هاي ممتاز ارتش عراق بود ، به همراهي تيپ هاي 47 و 49 پيشنهاد عقب نشيني به سمت مواضع نيروهاي خودي را مطرح ساختند كه اين پيشنهاد باعث بروز اختلافاتي در بين فرماندهان اين واحدها گرديد . در واقع ، فرمانده تيپ 48 از سرهنگ احمد زيدان درخواست كرده بود كه اجازه عقب نشيني از خرمشهر را صادر كند، اما سرهنگ زيدان ضمن مخالفت بر باقي ماندن در خرمشهر و ادامه مقاومت تاكيد كرده بود .[/size]
[size=5]بر اساس اطلاعاتي كه داشتم ، مي دانستم كه صدام حسين وعده هدايا و مدال و ارتقاي درجه را به اين سرهنگ داده است . در اين ماجرا ، احمد زيدان با سلاح كمري اش به سمت فرمانده تيپ 48 نشانه رفت . فرمانده تيپ 48 با دستپاچگي و وحشت زياد خود را به داخل سنگري انداخت تا جان خود را حفظ كند .[/size]
[size=5]احمد زيدان ، از جانب فرماندهي كل ، اختيارات تام و گسترده اي همچون اجازه اعدام افراد را داشت . در واقع اختيارات وزير دفاع را در منطقه خرمشهر عهده دار بود . نيروهاي ايران اسلامي ، حلقه محاصره خرمشهر را تنگ تر مي كردند . كمر بند آتشيني ، خرمشهر را احاطه كرده بود . دقايق به كندي مي گذشت . از آسمان آتش مي باريد و هر كسي كه در آن لحظات در منطقه خرمشهر بود ، به يقين امدادهاي غيبي و معجزات الهي را در مدد به رزمندگان ايران اسلامي مشاهده مي كرد .[/size]
[size=5]رزمندگان مسلمان ايران بر خطي از آتش حركت مي كردند .ناگهان توفان شديد شن به پا خواست. انگار سقف آسمان را به زمين پيوند داده بودند . هرچه آتش هجوم ايراني ها شعله ورتر مي شد بر شدت اين توفان شني افزوده مي شد .[/size]
[size=5]درآن لحظات بحراني ، گزارش اوضاع را از احمد زيدان خواستم . پاسخ داد : نمي توانم مشاهداتم را آن گونه كه هست نقل كنم . من نيز همپاي ديگران در ترس و دلهره به سر مي بردم و در جست و جوي پناهگاهي بودم كه مرا از اين عذاب برهاند .[/size]
[size=5]سربازان ما در سايه مناظر وحشتناك ، لحظات پر از دلهره و عذابي را مي گذراندند . هر كدام از سربازان در جست و جوي راه فرار و يا پناهگاه مناسبي بودند . در اين آشفته بازار ، واحد تبليغات توجيه سياسي ارتش عراق در خرمشهر ، سرودهاي حماسي پخش مي كرد . در همين هنگام ، يكي از سربازان با سلاحش ، بلندگوها را به رگبار گلوله بست . سرهنگ صبحي علوان كه مسئول واحد تبليغات و توجيه سياسي لشكر سوم بود ، از پشت به سمت سرباز مذكور شليك كرد و او را كشت .[/size]
[size=5]وضعيت پيش آمده منجر به تقسيم نيروهاي ما به دو دسته شد :[/size]
[size=5]گروهي از افسران عالي رتبه كه مايل به تسليم به قواي ايراني و خواهان رهايي از اين مهلكه بودند .[/size]
[size=5]گروه ديگر كه اصرار داشتن نيروها بايد تقويت شوند تا به مقابله و پايداري بپردازند و تا آخرين گلوله در مقابل ايراني ها بجنگند .[/size]
[size=5]اينها افرادي بودند كه در خط سرهنگ احمد زيدان قرار داشتند .[/size]
[size=5]نيروهاي احتياط عراق به فرماندهي لشكرهاي دهم ، دوازدهم و پانزدهم ، دست به حمله اي از محور غرب شلمچه زدند . هدف شكستن حلقه محاصره خرمشهربود . اين آخرين تلاش نيروهاي عراقي براي ايجاد پل هاي ارتباطي با نيروهاي تحت محاصره بود. تلاش هاي ما با هوشياري رزمندگان ايراني به شكست انجاميد و علي رغم آتش سنگيني كه بر سر ايراني ها ريختيم و حجم عظيمي از نيروهايمان را كه وارد عمليات كرديم و نيروي هوايي و ساير واحدهاي پشتيباني كننده اي كه در حجم وسيعي به حمايت و تلاش پرداخته بودند ، اكثر نيروهايمان در زير آتش دقيق و پر حجم نيروي ايراني گرفتار آمدند و تمام افسران ارشد كشته شدند . صدام حسين براي از دست دادن سرهنگ ستاد عبد الخالق السامرائي ، سرهنگ ستاد طلعت ابراهيم التكريتي ، سرهنگ ستاد عبد الواحد شكاهره الاسدي و سرهنگ ستاد تامر طاهر الدوري اشك ريخت . اين افسران ، در حالي كه تيپهاي خود را براي شكستن محاصره خرمشهر و آزاد ساختن نيروهاي محاصره شده ارتش عراق هدايت مي كردند ، به هلاكت رسيدند .[/size]
[size=5]عمليات ما با شكست مواجه شد . خبر شكست به فرمانده سپاه سوم و لشكر يازده كه فرماندهي عمليات را به عهده داشت ، رسيد . پس از آگاهي از اينكه عمليات در نطفه خاموش شده است ، سربازان بيچاره عراقي با خستگي جسمي و روحي غير قابل وصفي به نبرد با رزمندگان ايراني ادامه مي دادند . سرباز وظيفه عزيز صبري از اهالي جنوب عراق ، در اين عمليات شركت داشت و ماجرا را اين گونه برايم نقل كرد :[/size]
[size=5]هنگامي كه عمليات را شروع كرديم به ما مژده دادند كه به زودي صدام حسين مدال هاي شجاعت را بر سينه هاي تك تك ما نصب خواهد كرد و به هريك از ما خانه اي جايزه خواهد داد . حمله را آغاز كرديم اما ديديم كه ايراني ها به جاي گرفتن حالت دفاعي به سمت ما يورش آوردند . در همين لحظات ، سروان عبد الامير الخالصي از من پرسيد :[/size]
[size=5]اينها نيروهاي ما هستند يا ايراني اند ؟[/size]
[size=5]گفتم : قربان اينها ايراني هستند و دارند به سمت ما هجوم مي آورند .[/size]
[size=5]سروان خالصي با دستپاچگي گفت : بايد خودمان را نجات دهيم .[/size]
[size=5]خواست به عقب برگردد كه سرهنگ عبد الواحد الاماره فرمانده گردان يكم تيپ 501 اجازه عقب نشيني نداد و گفت : بايد به مقاومت و پايداري ادامه دهيم .[/size]
[size=5]ديگر گردان ها كه اوضاع را بر وقف مراد نمي ديدند ، تماس هاي بي سيمي خود را قطع كرده و طوال موجشان را تغيير داده بودند تا گرفتار نشوند .[/size]
[size=5]از تيپ ، فقط يك گردان مي جنگيد و به همين دليل ايراني ها توانستند مقاومت ما را بشكنند و به مقر تيپ برسند . همين دم ، يكي از سربازان وارد قرار گاه تيپ شد و با جنازه فرمانده تيپ روبرو شد . معلوم نبود كه خودكشي كرده با اينكه كسي او را كشته است ؟ گروه تحقيق ارتش عراق بعد ها پس از بررسي موضوع به اين نتيجه رسيد كه سروان عبد الامير الخالصي ، فرمانده گردان و فرمانده تيپ را به قتل رسانده و خود به ايران پناهنده شده است .رزمندگان پرتوان ايران اسلامي ، در تاريخ 23 مهر 1982 وارد خرمشهر شدند و به تعقيب عراقي ها پرداختند .نيروهاي ايراني ، تمام ميادين را پاكسازي و پل هاي مهندسي عراق را منهدم كردند . در تاريخ 24 آگوست همان روز ، افسران و سربازان ما خود را به ايراني ها تسليم كردند و در همان روز ، بيش از 13000 نفر اسير شدند .[/size]
[size=5]سرهنگ فاتح المنصوري فرمانده تيپ 238 درباره آن لحظات به من گفت : افسران و سربازان را مي ديدم كه پا برهنه و در به در ، با چهره هاي زرد كه نشانگر اضطراب عميقشان بود ، دلواپس سرنوشت خود بودند و به خاطر ذهنيتي كه ارتش بعث برايشان ساخته بود ، ايراني ها را انسان هايي بي رحم تصور مي كردند و انتظار مرگ ذلت باري را براي خود مي كشيدند ! اما عكس اين تصور به زودي معلوم شد . بسياري از رزمندگان مومن ايراني ، ما را در آغوش گرفتند . ما به عنوان افسران عالي رتبه عراق ، اعتبارمان را نزد سربازان عراقي اسير از دست داديم زيرا خلاف آنچه به آنان القا مي كرديم روي داده بود . ارتش اسلامي ايران را سرشار از برخوردهاي انساني و اخلاق بسيار عالي اسلامي كه در پيامبر و يارانش سراغ داشتيم ، يافتيم و چيزي براي گفتن نداشتيم ![/size]
[size=5]سرهنگ ستاد رمزي، فرمانده كماندو هاي سپاه سوم عراق كه به همراه سرهنگ ستاد احمد زيدان توانسته بودند جان سالم به در ببرند به صورت خصوصي و محرمانه به من گفت : هنگامي كه نيروهاي سپاه اسلام به سمت خرمشهر پيشروي مي كردند ، ما اعتقاد داشتيم كه به زودي مجبور به عقب نشيني خواهند شد زيرا موانع مصنوعي و كانال ها و ميدان هاي مين و تله هاي انفجاري آتش زا و ناپالم هاي ما ، موانع بازدارنده اي در مقابل آنها بشمار مي رفت. اما ديديم كه موانع يكي پس از ديگري تسليم شجاعت و شهامت آنها شد و حماسه هايي را آفريدند كه هرگز در هيچ جنگي و حتي در فيلم هاي سينمايي سابقه نداشت . رزمندگان را در مقابل روي خود مي ديديم كه از ميدان مين بي واهمه مي گذشتند و راه را براي ياران خود باز مي كردند .[/size]
[size=5]سرگرد صفوه اللامي يكي از افسران گردان سوم پيش من آمد و گفت : قربان ! اوضاع كاملا بحراني است و تمام راه هاي عقب نشيني به تصرف رزمندگان ايراني در آمده است .[/size]
[size=5]در آن لحظات سخت ، تنها به فكر نجات خود بودم . به هر صورتي بايد از مهلكه مي گريختم . جنايت هاي زيادي را مرتكب شده بودم. كودكان و زنان را به قتل رسانده بودم. حتي اطفال شير خوار نيز از تيغ ظالمانه ام بي نصيب نبودند ؛ زنان آبستن پرا هم كشته بودم و ...[/size]
[size=5]تصميم گرفتم كه بگريزم و از نتايج آن واهمه نداشتم . با سرهنگ ستاد احمد زيدان تماس گرفتم و به او فهماندم كه ايراني ها از جهت شمال غربي وارد خرمشهر شده اند . برايش توضيح دادم كه دفاع ما ديگر هيچ ثمري ندارد و پايداري و مقاومتمان بيهوده است. آنان آمده اند و جان بر كف به پيش مي تازند . بعضي از آنان كفن برتن كرده اند. اينها شهادت طلب هستند و با انگيزه عالي مي جنگند ![/size]
[size=5]سرهنگ احمد زيدان ، مرا به قرارگاه عمليات فرا خواند و در آنجا نقشه فرار از يك مسير سري مشخص شد و تاكيد بر كتمان و پنهان نگاه داشتن آن كرد . سرهنگ احمد زيدان با قرار گاه عمليات كه در تنومه مستقر بود و زير نظر لشكر يازده عمل مي كرد ، تماس گرفت و اجازه عقب نشيني را در خواست كرد . موافقت حاصل شد .البته وزير دفاع كه در قرارگاه سپاه سوم استقرار داشت ، دستور داد كه احمد زيدان به همراه كليه افسران عالي رتبه كه سابقه جنايتشان در خرمشهر پنهان نمانده بود ، به عقب فرار كند. اما احمد زيدان ، ديگر افسران را مطلع نكرد و موضوع بين من و او مخفي بود .[/size]
[size=5]گروه هاي متشكل رزمندگان ايراني وارد خرمشهر شده بودند . عكس صدام حسين كه در ميداني بر افراشته شده بود ، به پايين كشيده شد و در شعله هاي آتش سوخت . اسطوره قرن بيستم منهدم شد ! در آن لحظات ، در ميان صداهاي مهيب انفجارات و شليك توپخانه وتانك ها ، فريادهاي سربازانمان را مي شنيدم كه با التماس مي گفتند :[/size]
[size=5]دخيل الخميني ....[/size]
[size=5]من سرباز اسلامم ....[/size]
[size=5]من مسلمانم ...[/size]
[size=5]شب فرا رسيده بود و آتش انفجارات مداوم ادامه داشت .تانك هاي ما متلاشي و انبارهاي مهمات منهدم شده بود . فريادهاي الله اكبر رزمندگان مومن ايراني ، جان هاي شيفته تسليم سربازان ما را به خود جذب مي كرد .[/size]
[size=5]ايراني ها ، گروه هاي اسير عراقي را حركت داده ، از خرمشهر تخليه مي كردند . ما دو نفر ، ما به همراه دو سرباز محافظ ، از ميان ميدان هاي مين به سمت عراق در حال فرار بوديم . پس از گذشتن از اولين ميدان ، باز هم صداهاي الله اكبر را از تمامي نواحي مي شنيديم . به سرهنگ زيدان گفتم : مثل اينكه خرمشهر كاملا در دست ايراني ها افتاده است .[/size]
[size=5]او در حالي كه مي گريست ، گفت آري و ما اينك در لجن زار خفت و ننگ فرو افتاده ايم .[/size]
[size=5]پشت به خرمشهر و به سمت مواضع عراقي ها در حال حركت بوديم كه ناگهان يكي از دو همراهمان بر روي مين رفت و پايش قطع شد . نامش استوار فتحي الهيتي بود و فريادهاي جگر سوز مي كشيد . چون مي خواستيم هر چه زودتر به مواضع خودي برسيم ، سرهنگ احمد زيدان گفت : او را بايد همين جا رها كنيم و برويم . هيچ كاري از ما بر نمي آيد . بايد او را رها كنيم تا همين جا بميرد ! اما پس از چند لحظه فكر تازه اي به ذهنش رسيد : هفت تير خود را در آورد و پنج گلوله در مغز زخمي بيچاره خالي كرد . صحنه بسيار وحشتناكي بود . از او پرسيدم : چرا اين كار را كردي ؟[/size]
[size=5]پاسخ داد : ممكن بود كه ايراني ها برسند و به وجود ما پي برده ، به تعقيبمان بپردازند !![/size]
[size=5]درجه دار بيچاره كه عمري در خدمت سرهنگ احمد زيدان بود و حتي كارهاي شخصي او را انجام مي داد ، به اين شكل از پا در آمد . سرهنگ احمد زيدان ، از همراه بودن سرباز ديگر ناراحت بود لذا او را ترد كرد . بيچاره شروع به گريستن كرد و با التماس گفت : قربان ، خواهش مي كنم مرا هم با خودتان ببريد. به كدام سمت بروم ؟ ايراني ها به من رحم نخواهند كرد .[/size]
[size=5]وحشي گري بعثي ها ، كاملا برايم روشن شد . .. من و سرهنگ زيدان سوار قايق شديم و او را رها كرده ، به سمت ديگر اروند رود حركت كرديم . نزديك مواضع عراقي ها كه رسيديم ، به طرف ما شليك كردند ولي با فرياد به آنان فهمانديم كه عراقي هستيم .[/size]
[size=5]در قرارگاه سپاه سوم عراق ، وزير دفاع ، سيلي محكمي به صورت سرهنگ احمد زيدان زد و بر رويش آب دهان انداخت و به او گفت : تمام گزارشهايت غلط بود و علت تصرف خرمشهر توسط ايراني ها ، بي كفايتي تو و اين ارازل و اوباش، منظورش افسران عالي رتبه بوده است . در آن لحظات آرزو مي كردم كه عراقي نبودم تا حداقل مي توانستم ارزش انساني خود را حفظ كنم .[/size]
[size=5]باري پس از آنكه ايراني ها خرمشهر را همچون نگيني آهني احاطه كردند و ما را در مقابل پذيرش اسارت يا مرگ قرار دادند ، مجبور بوديم اعلام كنيم كه عقب نشيني كرده ايم .البته بعضي از گردان ها ، منافذي براي فرار يافتند و از خرمشهر گريختند و بعضي كه شناگر بودند از اروند رود شنا كنان به سمت عراق رفتند به طوري كه بسياري از سربازان فراري ما ، فلاكت زده و عريان در حالي كه فقط اورت خود را پوشانده بودند ، پا به فرار گذاشتند ![/size]
[size=5]صدام حسين در يك واكنش تبليغاتي مذبوحانه ، بر صحنه تلويزيون ظاهر شد و مدال هاي شجاعت را بر سينه افسران نصب كرد. افسراني كه هيچ كدام در نبرد خرمشهر حضور نداشتند . گوينده راديو اعلام كرد كه قهرمانان دلاور عراق ، مانند سدي استوار از خرمشهر حفاظت مي كنند . بيچاره نمي دانست كه ارتش ما به دو قسمت شد : يك قسمت به ايران برده شد و گروهي ديگر در اروند رود غرق شدند و اجسادشان پس از يك هفته در كناره ها و سواحل كويت بر روي آب آمد ! اين مناظر وحشتناك حتي نظاميان غربي را كه از طريق ماهواره، نبرد را زير نظر داشتند ، به وحشت انداخته بود . آنها ديده بودند كه چگونه رزمندگان مصمم ايران اسلامي ، بي هيچ ترسي ، جان بر كف ، تمام موانع را پشت سر مي گذاشتند .[/size]
[size=5]بعضي از سربازان با سختي و خستگي تمام، خود را به شلمچه مي رساندند و ظاهر مندرس و مفلوكشان گوياي حجم مصائب وارد به آنها بود . تمام وقايع ، بر آزادي خرمشهر توسط ايراني ها دلالت داشت و تصرف مجدد آن توسط ارتش عراق از محالات بود . بسياري از سربازان و نظاميان عراقي از بدبختي مي گريستند ![/size]
[size=5]بار ديگر صدام بر صحنه تلويزيون ظاهر شد و گفت : عقب نشيني ما از خرمشهر تنها به اين دليل انجام گرديد تا به حكام تهران فرصت ديگري داده باشيم تا در مورد صلح و پايان دادن جنگ در پاي ميز مذاكره حاضر شوند ![/size]
[size=5]معادلات تغيير كرده و تحليل گران از تغيير موضع صدام به هراس افتاده بودند . پس از فرار ما از خرمشهر ، بصره پذيراي سربازان مجروح و آسيب ديدگان فراري از خرمشهر گرديد . بيمارستان ها مملو از مجروح بود و بر اثر كثرت خسارت و تلفات ، اعتراض هايي عليه حكومت عراق صورت پذيرفت . مرحوم مهدي غريب به من گفت : ارتش ما متلاشي شده و اگر صدام ذره اي غيرت و شرافت داشته باشد بايد خودش را بكشد .[/size]
[size=5]وزير دفاع در بصره در قرارگاه سپاه سوم بود و پس از ديدن عجز و ناتواني نيروهاي عراق در منطقه ، تصميم به ترك بصره و عزيمت به بغداد گرفت ولي قبل از حركت ، دست به يك عمل ننگين و خونين زد و كليه افسران عالي رتبه باقيمانده از نبرد خرمشهر را اعدام كرد . سرهنگ احمد زيدان نيز از جمله اين پانزده افسر بود . فرمانده سوم سپاه مي خواست ميانجي گري كند و از اعدام بعضي از افسران مانع شود كه با پاسخ وزير دفاع ، مبني بر اينكه دستور اعدام از جانب صدام است ، مواجه شد ![/size]
[size=5]در كنار وزير دفاع نشسته بودم كه كسي آمد و آهسته به او گفت : كه اعدام تمام شد و همه را در نزديكي النشوه دفن كرديم . هيچ كس محل دقيق اين اجساد را نمي دانست و آنان با اسراري كه در سينه داشتند مدفون شدند . بعد از اعدام آن بخت برگشته ها نوبت به وزير دفاع رسيد و پس از مدتي در محلي كه فكرش را نمي كرد مدفون شد ![/size]
[size=5]يكي ديگر از علل شكست ارتش ما در خرمشهر ، عمليات همزمان رزمندگان اسلام در حمله به شهر فكه عراق بود كه سريعا توانستند تپه 182 را به تصرف خود در آورند . نيروهاي ما دست به محاصره ايراني ها در فكه زدند و چون اين عمليات ، با حمله به خرمشهر همزماني داشت و نيروهاي ما در آغاز ايراني ها را به محاصره در آورده بودند ، پس از يك روز ، ايراني ها محاصره را شكستند و لشكر نهم زرهي و چند واحد تانك ديگر را در عمليات محاصره شركت داشتند ، وادار به شكست و عقب نشيني كردند . همين عمل ، قوت روحيه ايراني ها را مضائف و ناتواني و ضعف نيروهايمان را آشكارتر كرده بود . ايراني ها طي چند عمليات متهورانه و با حمل گسترده موشك هاي ضد تانك به ما يورش آوردند و پس از انهدام تعداد كثيري از تانك ها ، حلقه محاصره را شكستند . باز هم تكرار مي كنم كه اين عمليات نشان داد كه ايراني ها چقدر شجاعانه و مصمم عمل مي كنند و همچنين در مورد نيروهاي عراقي و ناتواني آنها در اجراي عمليات و حمله ، به نتايج مهمي دست پيدا كردند . با توجه به بمباران سنگين منطقه فكه توسط هواپيماهاي جنگنده براي به زانو در آوردن رزمندگان ايراني ، هيچ كدام از تلاش هايمان ثمر بخش نبود و نتيجه گيري فرماندهي كل عراق اين بود كه در اين موقعيت درگير شدن ما در اين منطقه صلاح نيست و بايد به فكر عمليات خرمشهر باشيم و براي دفاع از حيثيت عراق حضور در آنجا لازم تر است . اين عمليات ، همزمان با شروع مرحله دوم عمليات خرمشهر بود . سرهنگ رزاق طاهر الخزرجي فرمانده گردان يكم تيپ 35 زرهي لشكر نهم ، به هنگام حمله ايراني ها به فكه به من گفت :[/size]
[size=5]گمان داشتيم كه اين عمليات براي فريب ما بوده و در جهت ايجاد پراكندگي در نيروهاي تجمع يافته ما باشد زيرا در بيشتر حمله هاي جنگي ، چنين شيوه اي متداول و مرسوم است ، ليكن بعد ها متوجه شديم كه ايراني ها طرح هاي عملياتي گسترده اي را برنامه ريزي كرده اند تا بعد ها مورد استفاده قرار دهند .[/size]
[size=5]به هرحال ، شهر خرمشهر كه به عنوان بزرگترين هدف سوق الجيشي عراق محسوب مي شد ، در تاريخ 24/ 5/ 1982 به آغوش وطنش بازگشت و در همين تاريخ ، سنگين ترين و مهلك ترين ضربات به ارتش عراق وارد شد و انگيزه هاي خود را به عنوان يك نيروي نظامي قدرتمند از دست داد . صدام حسين از آن تاريخ به بعد ، متوجه قدرت ايراني ها شد و به ما گفت : به ما ثابت شد كه ايراني ها به هنگام سختي ها بسيار قدرتمندند ![/size]

[size=5][url="http://www.aja.ir/portal/Home/ShowPage.aspx?Object=News&CategoryID=ffd817ee-83b3-4bf6-841f-477aa02a5e9f&WebPartID=75bb2a1e-5d4c-4a25-b1ec-56217f580e0e&ID=368a2835-787b-4046-bca8-7dc1195fc05c"]منبع[/url][/size]

Marine101 · تیر 92

[size=5]((يكي از سربازان ما با داد و فرياد گفت :[/size]
[size=5]قافله هايي بر ما يورش آورده اند كه ما از راز و رمزشان بي اطلاعيم .[/size]))

[size=5]((روحيه دشمن بسيار عالي است و با جديت ، مواضع و خطوط دفاعي ما را سركوب و تسخير مي كنند و با اسلحه خودمان با ما مي جنگند .[/size]))

واقعا این دو جمله، جای تامل داره...

[size=5]((افراد ، وحشت زده با يكديگر صحبت مي كردند و مي گفتند اين ها خرمشهر را مي خواهند[/size] ))

کی میاد، اون روز که زمزمه ی دشمنانمون، (اینها قدس را می خواهند)، باشد...

Ernesto_Rommel · تیر 92

سلام

اوووووپس چندین و چند نکته حیاتی توی خودش داره که حالا فقط یکی ش رو مطرح میکنم

ارتش عراق مدتها میگفت احمد زیدان در حین سرکشی از خطوط لشکری برای دفاع جانانه از خرمشهر ماشین ش رفته رو مین درنتیجه مصدوم میشه به شدت و همه فکر میکنند کشته شده در نتیجه روحیه نیروها که اعتماد کرده بودند به احمد زیدان از بین میره ضمن اینکه مغز متفکرشون هم از دست رفته !

حالا اینجا روایت کاملا طور دیگری بیان شده

در کتاب همپای صاعقه اصولا شرح عملیات میشه گفت منطبق هست با این مصاحبه ولیکن یکی از قسمت های عجیب ش همین قسمت احمد زیدان هست چرا که میگن اصلا احمد زیدان اولا به عمد خودش رو انداخته تو میدان مین تا یا کشته بشه ( که نفس راحتی میکشه از دست صدام!) یا زخمی بشه که بهانه شکست رو بیاره و اعدام نشه !

و این روایت رو من چندین کتاب معتبر خودمون خوندم

ولی اینجا خیلی جالب و باحال هست که تاکید داره روی حضور زیدان تا آخرین لحظات دفاع ، چیزیکه عراقی ها منکرش بودند !

به هرحال نوشته تعمق برانگیزی بود

ممنون

mahdishata · تیر 92

سلام
ویراستار نداره اجا؟
ماه می رو دو سه جا نوشته مهر:دی

[quote][color=#000000][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][size=5][right][background=rgb(248, 248, 255)]ساعت سه بامداد روز هشتم مهر 1982 ، نيروهاي ما جفير را تخليه كردند[/background][/right][/size][/font][/color][/quote]

[quote][color=#000000][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][size=5][right][background=rgb(248, 248, 255)]در تاريخ دهم مهر 1982 ، ايراني ها عملياتي را از محور شلمچه –خرمشهر آغاز كردند[/background][/right][/size][/font][/color][/quote]

[quote][color=#000000][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][size=5][right][background=rgb(248, 248, 255)]در تاريخ 23 مهر 1982 وارد خرمشهر شدند و به تعقيب عراقي ها پرداختند[/background][/right][/size][/font][/color][/quote]

ronin313 · تیر 92

یعنی ما از نسل این شیران بیشه هستیم؟ الله اکبر که تا قیامت می شود تفاخر کرد...

saeghe_1 · تیر 92

بسیار عالی دوست عزیزم
و تشکر فراوان
بدون شک از خودگزشتگیهای رزمندگان مسلمان ایرانی بیشتر از این بوده اما ما چطور
اون ایمان اون اخلاص و......
در ضمن بابت اندازه فونت هم تشکر میکنم
اگه رفتی بهشت زهرا یادت باشه داری رو قبر کی قدم میزنی

**Antiwar** · تیر 92

سلام
مطلب بسیار زیبایی بود.
تشکر فراوان

اینجا نشون میده که واقعا یک زمان هایی همین روحیه ی شهادت طلبی و ایثار چگونه بر تکنولوژی می تونه فایق بیاد... سلاح ایمان!

============
[color=#ff0000]بحث حاشیه ای مخفی شد.[/color]
[color=#ff0000]از ایجاد کننده ی تاپیک خواهش می کنم بر اساس قوانین سایت از استفاده از فونت درشت و رنگ های دیگه مگر به ضرورت و در حجم کم خودداری کنند[/color]
[color=#FF0000][size=4]لطفا در دفعات دیگر دقت مبدول داشته شود.[/size][/color]
[color=#ff0000]تشکر[/color]

**arminheidari** · تیر 92

بخشی از روایت فتح خرمشهر را در آخرین روزهای زمستان هم می توانید ببینید

قسمت هشتم
[url="http://hassanbagheri.blogfa.com/post/1"]http://hassanbagheri.blogfa.com/post/1[/url]

Ernesto_Rommel · تیر 92

سلام

متاسفانه مستند آخرین روزهای زمستان همونطور که خوده کارگردانش هم گفته ، به هرقیمتی خواسته شهید والامقام سردار حسن باقری رو بولد و بزرگ کنه که این صحیح نبود و نخواهد بود ، روایت آزادسازی خرمشهری که اونها گفتند از خیلی جهات فرق های آشکاری داشت با حقیقت .... ولی در کل سردار حسن باقری و قرارگاه نصر تحت الامرش به خصوص لشکر 27 محمد رسول الله صلی الله و علیه و آله و سلم ، از بانیان اصلی آزادسازی خرمشهر بودند....

یا حق

انجمن بزرگ میلیتاری

انجمن میلیتاری بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران

تاپیک جامع عمليات الی بيت المقدس تاپیک جامع عمليات الی بيت المقدس (فتح خرمشهر)

Recommended Posts

daria 24

به اشتراک گذاشتن این پست

لینک به پست

اشتراک در سایت های دیگر

jackturbo 19

به اشتراک گذاشتن این پست

لینک به پست

اشتراک در سایت های دیگر

fath 4,686

به اشتراک گذاشتن این پست

لینک به پست

اشتراک در سایت های دیگر

cgp 25

به اشتراک گذاشتن این پست

لینک به پست

اشتراک در سایت های دیگر

aminor 53,033

به اشتراک گذاشتن این پست

لینک به پست

اشتراک در سایت های دیگر

polite66 39

به اشتراک گذاشتن این پست

لینک به پست

اشتراک در سایت های دیگر

Arash 7,046

به اشتراک گذاشتن این پست

لینک به پست

اشتراک در سایت های دیگر

Marine101 2,788

به اشتراک گذاشتن این پست

لینک به پست

اشتراک در سایت های دیگر

Ernesto_Rommel 11,417

به اشتراک گذاشتن این پست

لینک به پست

اشتراک در سایت های دیگر

mahdishata 832

به اشتراک گذاشتن این پست

لینک به پست

اشتراک در سایت های دیگر

ronin313 2,000

به اشتراک گذاشتن این پست

لینک به پست

اشتراک در سایت های دیگر

saeghe_1 1,527

به اشتراک گذاشتن این پست

لینک به پست

اشتراک در سایت های دیگر

Antiwar 3,222

به اشتراک گذاشتن این پست

لینک به پست

اشتراک در سایت های دیگر

arminheidari 24,183

به اشتراک گذاشتن این پست

لینک به پست

اشتراک در سایت های دیگر

Ernesto_Rommel 11,417

به اشتراک گذاشتن این پست

لینک به پست

اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

ایجاد یک حساب کاربری

ورود به حساب کاربری

مطالب مشابه

مرور توسط کاربر 0 کاربر