FLANKER

تاپیک جامع بررسی بالستیک "سجیل "

امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

با سلام.
کرکس جان کی گفته شهاب 3 تو فاز نهایی 20 ماخ سرعت داره .
یه بار یکی از کاربران یه معادلاتی رو نوشت بد گفت بر حسب این معادلات سرعت شهاب درفاز اخر 20 ماخه .
برادر من اون معادله غلطه .کافی یه جریان توسایت راه بیوفته اونوقت تا ته پیش میره . من نمی دونم چجوری محاسبه می کنید . برادر شما از کاربران خوب سایت هستید .
شهاب 3 هرگز سرعت 20ماخ در فاز پایانی نداره البته باز هم هرگز پاتروبیت نمی تونه اونو با احتمال بیش از 30درصد مورد هدف قرار بده . چرا . علت داره
معادلاتتون رو بنویسید تا بگم کجا مشکل داره .
سجیل هم از نحوه پرتاب به نظر میرسه که ارتفاع پروازیش بیشتر از شهاب 3 باشه .اگه بردش 2000 باشه سرعتش در فاز نهایی به مراتب بیشتر از شهاب 3 است.اگر ارتفاع پروازیش مثل شهاب باشه (که البته فیلم پرتاب چیزه دیگه ای میگفت )بردش خیلی بیشتر خواهد بود .
در کل با توجه به ارتفاع موشک .نوع سوخت .تعداد مراحل پروازی به نظر میرسه که بردش بیشتر از 2000 کیلومتر باشه ارتفاع پروازیش هم کاملا مشخص بود که بیشتره .
این ها یعنی مسیر حرکت بالستیکه متفاوتی با شهاب داره واین یعنی امکانات وتواناییهای بیشتر . سیستم هدایت هم با توجه به شکل موشک اینرسیایی است

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]ایا میتوان با موشک پاتریوت این موشک را هدف قرار داد[/quote]

این بستگی به مشخصات موشک یعنی سرعت و میزان اوجگیری و فاز نهایی و همچنین سیستم های OBUJT سیستم های ضد هوایی دارند .

اساسا موشک های پتریوت سرعتی معادل 5 ماخ . و همچنین موشک های پیشرفتهای هستند . از جمله قادر هستند که هدف رو به صورت نر افزاری و هدایتی دنبال کنند . ولی مشکل اینه که موشک های شهاب 3 ( این موشک رو نمیدونم ) 36 کیلومتر در آسمان ایران اوج می گیرند یعنی چیزی تقریبا خارج از جو . و زمانی که می خوان به طرف هدف فرود بیان با سرعت 21600 هزار کیلومتر در ساعت یعنی چیزی در حدود 21.5 ماخ ( :| icon_wink ) در فاز نهایی سرعت دارند . موشک های پتریوت و هر سامانه ی دیگری فقط قادر هست که در فاز نهایی با شهاب 3 یا احتمالا همین موشک سجیل مقابله کنه چراکه موشک ارتفاعش رو کم می کنه و همونطور که گفتم سامانه ای قادر نیست در ارتفاع 36 کیلومتری از سطح زمین موشکی رو مورد هدف قرار بده . مشکل بعدی در این است که زمانی که شهاب 3 ارتفاع رو کم می کنه سرعتی معادل 21 ماخ داره و گرفتن این موشک تقریبا غیر ممکنه . ولی امکانش هست ولی 5 در 100 درصد . بهتره در این زمینه اول از ویزگی های این موشک سجیل آگاهی پیدا کنیم و بعد بهتره به سیستم اصلی و ستون فقرات ضد هوایی اسرائیل یعنی " آرو " توجه کنیم .

امکان داره سرعت موشک سجیل در فاز نهایی بیشتر از شهاب 3 باشه :? چراکه حتی اگر دقت کنید شتاب موشک در شلیک بیشتر از شهاب 3 بود .

هم اکنون سرعت موشک شهاب 3 در ارتفاع 36 کیلومتر از سطح زمین 5500 کیلومتر در ساعت است .[/quote]
الان كه شما اينا رو گفتي براي من يك سوال پيش آمد..شايد آقا سعيد هم بتونن پاسخ بدن..بر فرض اينكه سرعت موشكهاي شهاب و سجيل در فاز پاياني بسيار زياد است و شانس زدن اونها پايين. زدن اونها در همين مسير 36 كيلومتري كه شما ميگيد يا مسير منحني اي كه از اون زمان به بعد بصورت افقي حركت ميكنه چگونه هست؟! كاري با سيستم آرو اسراييل ندارم .سيستم مقابل ما همين رادار تاد آمريكا هستش كه در اسراييل هم قراره توسط مستشاران آمريكايي كنترل بشه و بخشي از سيستم دفاع ضد موشكيشون هست..با توجه به اينكه ماهواره هاي اونا ميتونن تشخيص بدن كه يك موشك از فلان طول و عرض جغرافيايي در نقطه اي از ايران بلند شده و داره مستقيم به سمت جو مياد بالا..بنظر شما جنگنده هاي اف 18 آمريكايي با پرواز در سطح بالا نميتونن شهاب و سجيل رو در فاز اوليه و ثانويه ي پرتابشون منهدم كنن؟ چون در فاز اول چون حركت بصورت عمودي و براي مقابله با جاذبهي زمين هست سرعت بالايي نداره..در حركت منحني مانند موشك هم نبايد سرعتي بيش از 4 ماخ داشته باشه..پس اگر در مسير پروازي اين موشك كه قطعا آسمان عراق خواهد بود اگر جنگنده هاي با موشك هاي مخصوص براي اين كار باشند .. جايي براي رسيدن به مرحله ي سقوط عمودي موشك با سرعت بسيار بالا باقي نميمونه ديگه ؟؟؟؟؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]با سلام.
کرکس جان کی گفته شهاب 3 تو فاز نهایی 20 ماخ سرعت داره .
یه بار یکی از کاربران یه معادلاتی رو نوشت بد گفت بر حسب این معادلات سرعت شهاب درفاز اخر 20 ماخه .
برادر من اون معادله غلطه .کافی یه جریان توسایت راه بیوفته اونوقت تا ته پیش میره . من نمی دونم چجوری محاسبه می کنید . برادر شما از کاربران خوب سایت هستید .
شهاب 3 هرگز سرعت 20ماخ در فاز پایانی نداره البته باز هم هرگز پاتروبیت نمی تونه اونو با احتمال بیش از 30درصد مورد هدف قرار بده . چرا . علت داره
معادلاتتون رو بنویسید تا بگم کجا مشکل داره .
سجیل هم از نحوه پرتاب به نظر میرسه که ارتفاع پروازیش بیشتر از شهاب 3 باشه .اگه بردش 2000 باشه سرعتش در فاز نهایی به مراتب بیشتر از شهاب 3 است.اگر ارتفاع پروازیش مثل شهاب باشه (که البته فیلم پرتاب چیزه دیگه ای میگفت )بردش خیلی بیشتر خواهد بود .
در کل با توجه به ارتفاع موشک .نوع سوخت .تعداد مراحل پروازی به نظر میرسه که بردش بیشتر از 2000 کیلومتر باشه ارتفاع پروازیش هم کاملا مشخص بود که بیشتره .
این ها یعنی مسیر حرکت بالستیکه متفاوتی با شهاب داره واین یعنی امکانات وتواناییهای بیشتر . سیستم هدایت هم با توجه به شکل موشک اینرسیایی است[/quote]
علت سرعت بالای شهاب 3 در فاز نهایی معادلات حرکت اون نیست بلکه مصرف سوخت تا لحظه برخورده ! این طور که بعضی از دوستان و سعید هم میگفت اسوخت اینموشک برای مصرف 2.5 تا 4 هزار کیلومتره که در 1300 کیلومتر برای افزایش سرعت مصرف میشه ! :|

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دست گل بربچه هاي وزارت دفاع درد نكنه.ملت رو شاد كردن icon_wink :|

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بابا این حرفا چیه دارین میزنین ! نگین توروخدا !!! خدارو شکر خارجیا نمیتونن بخونن وگرنه میخندن بهمون .
سرعت فاز نهایی 20 ماخ !!! و مصرف سوت تا زمان برخورد !!! LOL LOL LOL :|
از اون حرفا بودا و بهتره بگم دیگه دوستان دارن افسانه تعریف میکنن !!!
ایران که هیچی ، بعید میدونم تا به حال و به دست انسان هواگردی با سرعس 20ماخ ساخته شده باشه !!! سریع ترین پرنده ای که تا کنون ساخته شده تا اونجایی که میدونم NASA X-43 هستش با max سرعت 10 ماخ ( که حالا بگیم چون حرکت سقوط آزادی نداره بهش استناد نمیشه کرد ) واخیرا هم صحبت از رکورد 16.36 ماخ یعنی 10800mph به وسیله Topol M SS-27 که هنوزم اعلام رسمی نشده و یکسری حدسیات و محاسبات حدودی ست حالا همین مونده ایران که هنوز 10 سال هم نشده صنایع موشکیش راه افتاده به سرعت 20 ماخ برسه !!! اونوقت آمریکا و روسیه باید تمام دانشمنداشونو میرختن تو آب و میومدن از ما خرید میکردن (لطفا توهم نزنین) آخه کشکی که نیست تمام پارامتر های آیرودینامیک در سرعت های فراصوتی و پارامتر های مقاومت و اصطکاک هوا تصاعدی هستن و این یعنی درجه حرارت نجومی ! یعنی ذوب شدن مواد یعنی لرزش های نابود کننده تمام سیستم های الکترونیکی یعنی لزوم شاهکارهای مهندسی آیرودینامیک و متالوژی و موادو پیشران ، یعنی لبه های علم بشر !!!
ولی از این حرفا تاسف بار تر موشک بالستیک با موتور فعال در فاز نهایی اونم در سایز یه همچین موشک میانبردی !!! که ترجیح میدم اصلا در این مورد صحبت نکنم. حتی Topol M هم همچین شیرین کاری نمیکنه !!! یعنی نه شدنیه نه منطقیه نه ارزششو داره ! یعنی توجیه منطقی نداره .
آخه دوستان یکم فکر کنین ، دقت کنین . چرا اینقدر به افسانه علاقه دارین ؟؟؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خدایی دستشون درد نکنه ، فکر کنم شاهد اولین موشک نظامی دو مرحله ایی ایران هستیم !!!
این یعنی ورود به یک دنیای جدید برای صنایع موشکی ایران . و خوشحالم که این دفعه در ظاهر موشک ردپایی از موشک های کره شمالی و چینی به چشم نمیخوره و نشانه مستقل شدن و به بلوغ رسیدن صنایع موشکی ایرانه . ظاهر واقعا پیشرفته و قابل اعتمادی داره از باطنشم که اطلاعی در دست نیست . به همتون تبریک میگم .
ولی من هنوز منتظر روزیم که خبر آزمایش اولین موشک بالستیک ایران با هدایت راداری در فاز نهایی که توانایی نقطه زنی رو داشته باشه رو بشنوم . چی میشد رو موشک به این خوشکلی یه رادار میزاشتن !!! مثل pershing 2 یعنی انقدر کار سختیه ؟؟؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]بابا این حرفا چیه دارین میزنین ! نگین توروخدا !!! خدارو شکر خارجیا نمیتونن بخونن وگرنه میخندن بهمون .
سرعت فاز نهایی 20 ماخ !!! و مصرف سوت تا زمان برخورد !!! LOL LOL LOL :|
از اون حرفا بودا و بهتره بگم دیگه دوستان دارن افسانه تعریف میکنن !!!
ایران که هیچی ، بعید میدونم تا به حال و به دست انسان هواگردی با سرعس 20ماخ ساخته شده باشه !!! سریع ترین پرنده ای که تا کنون ساخته شده تا اونجایی که میدونم NASA X-43 هستش با max سرعت 10 ماخ ( که حالا بگیم چون حرکت سقوط آزادی نداره بهش استناد نمیشه کرد ) واخیرا هم صحبت از رکورد 16.36 ماخ یعنی 10800mph به وسیله Topol M SS-27 که هنوزم اعلام رسمی نشده و یکسری حدسیات و محاسبات حدودی ست حالا همین مونده ایران که هنوز 10 سال هم نشده صنایع موشکیش راه افتاده به سرعت 20 ماخ برسه !!! اونوقت آمریکا و روسیه باید تمام دانشمنداشونو میرختن تو آب و میومدن از ما خرید میکردن (لطفا توهم نزنین) آخه کشکی که نیست تمام پارامتر های آیرودینامیک در سرعت های فراصوتی و پارامتر های مقاومت و اصطکاک هوا تصاعدی هستن و این یعنی درجه حرارت نجومی ! یعنی ذوب شدن مواد یعنی لرزش های نابود کننده تمام سیستم های الکترونیکی یعنی لزوم شاهکارهای مهندسی آیرودینامیک و متالوژی و موادو پیشران ، یعنی لبه های علم بشر !!!
ولی از این حرفا تاسف بار تر موشک بالستیک با موتور فعال در فاز نهایی اونم در سایز یه همچین موشک میانبردی !!! که ترجیح میدم اصلا در این مورد صحبت نکنم. حتی Topol M هم همچین شیرین کاری نمیکنه !!! یعنی نه شدنیه نه منطقیه نه ارزششو داره ! یعنی توجیه منطقی نداره .
آخه دوستان یکم فکر کنین ، دقت کنین . چرا اینقدر به افسانه علاقه دارین ؟؟؟[/quote]

یه سوال ازت میکنم سرعت موشک سوخت مایع بیشتره یا جامد !

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ناخودآگاه ياد موشك پرشينگ افتادم
با اينكه به هم ربطي ندارن ولي نوع شليك و نحوه برخاستن موشك و دو مرحله اي بودن اون نشون مي ده كه اقلا" 3000 كيلومتر برد داره :| icon_wink :?

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خداییش اسم پرشینگ رو دیگه نیارید هیچ شباهتی بهم ندارند از ظاهر سجیل و سیستم هدایت قسمت دوم به نظر میاد بسیار پیشرفته تر از پرشینگ باشه ! خوب دیگه بردش بسته به طول و قطر قسمت اول تا چندین هزار کیلومتر هم قابل افزایش است ! و این بعنوان هشدار به غرب در توانایی ساخت موشکهای چند مرحله ای نظامی بود ! که اگر با ایرا وارد بازی خطرناک بشن برامون ساخت برد بسیار بلندترش چیز سختی نخواهد بود !

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/pershing_II_05.jpg[/img]
و
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/pershing_II_07.jpg[/img]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جالب اينكه رويترز گفته اين همون شهاب 3 هست
نميدونم كورن اينها يا خودشون رو زدن به كوري :| icon_wink :? :oops:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سرعت و شتاب اوليه سوخت جامد خيلي بالاتره
و نگهاري اون هم راحتتره
فقط اشكالش اينكه يه كم خارج از كنترل هست سوخت جامد

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
منظورم فاز نهایی به هنگام نزول بود ! اونچه که مسلمه توان سوخت مایع در صورت ساخت موتور مناسب بسیار بالاتر از جامد خواهد بود ! خوب حالا تصور کنید که موشکی نیمی از سوخت خودش رو نگهداشته و محفظه رو باز با تمام قدرتش سوخت رو به درون COMBUSTION CHAMBER و شیپوره هدایت میکنه جاذبه هم به کمکش میاد !
سوال بعدب کسی میدونه چرا کلاهک این موشکها اینطوریه !
اون نوک تیره رنگ ماله چیه !
چر این موشکها از استرینگ نازل برای هدایت در دماقه بجای بالچه استفاده میکنند !

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ميبينيم كه باز همون بحث ها سر سرعت شهاب 3 دوباره اينجا مطرح شد! آقا سعيد بيا پاسخ ها رو بده.. :|
اون تاكتيك مقابله اي هم كه من گفتم رو روش فكر كنيد كه عملي هست براي شهاب و سجيل يا نه..

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
hamid@ نه اشتباه بود !
با این که به نظر من این سوال در کل اشتباه و تو مایه های سوالایی مثل بنز بهتره یا BMW میمونه چون پیدا کردن شرایط مشابه و مساوی برای مقاسه این دو نوع سوخت خیلی مشکل و شایدم غیر ممکن باشه .باید مشخص شه این دو نوع سوخت و در واقع دو نوغ موتور بر روی چه موشکی و چه وزنی نسب شده ،اصلا کدام یک از انواع این موتور ها را بررسی میکنیم ؟؟ هر دو گروه سوخت مایع و جامد خود دارای دسته بندی های بسیار متنوع در معماری ساخت و ترکیبات سوخت بسیار متنوع تری هستند و از همه مهم تر اینکه موشک در چه ارتفاعیست یعنی در کدام فاز مسیر پرواز هست و اصلا آیا ایجاد و مقایسه نسبت مساوی وزن در داخل حجم ثابت یک موشک واحد برای آزمایش ممکن هست یا نه و کلی سوال دیگه .....
ولی در شرایط خیالی فرضا مشابه ایجاد شده ، برای پاسخ گویی به یک سوال خیالی ، باید گفت که سوخت مایع در مقایسه با وزن مشابه با سوخت جامد انرژی بیشتری تولید میکنه به همین دلیله که در موشک های چند مرحله ایی ، سوخت مرحله اول رو که وظیفه بلند کردن موشک در زمانی که بیشترین وزن رو داراست (به دلیل پر بودن مخازن سوخت) و مقابله باجاذبه زمین در ارتفاع و سرعت صفر و متعاقبا نیروی عظیم اینرسی وضعیت ساکن رو بر عهده سوخت مایع میزارند .
علت استفاده سوخت جامد در موشکها به خصوص انواع نظامی ایجاد سرعت بیشتر نیست !

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]راستی دوستان یک سؤال داشتم :

آیا ایران به کشوری موشک های بالستیک با برد 2 هزار مثل شهاب یا قدر صادر می کنه ؟؟؟
[/quote]
امكان اينكار اصلا وجود ندارد . موشك شهاب يا قدر جزء سلاح هاي استرات‍ژيك ايران به شمار مي رود و امكان فروش آن به هيچ كشوري وجود ندارد.
من با توجه به دو مرحله اي بودن موشك به برد آن شك دارم و بايد بيشتر باشد نمي دانم علت دو مرحله اي بودن اين موشك چيست شايد ارتفاع پرتاب در فاز اوليه و شايد ...

----------
راستي بهتر بود اين تاپيك در بخش موشك هاي زميني ايجاد مي شد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط NIX
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      گراد ، تگرگ روسی
       

       
       
       
      گراد یک سامانه پرتابگر چندگانه خودکششی 122 میلیمتری است که در اتحاد جماهیر شوروی طراحی و ساخته شده است ، این سامانه و راکت M-210F برای نخستین بار در سالهای آغازین دهه 1960 توسعه یافته و نخستین کاربرد رزمی آن در مارس 1969 در طول درگیری مرز چین و شوروی بود
      BM مخفف Boyevaya Mashina به معنی ماشین جنگی است و نام مستعار گراد Grad در روسی به معنی تگرگ می باشد
       
      سامانه موشک انداز BM 21  در سال 1963 در ارتش شوروی برای جایگزینی سامانه قدیمی BM 14  بکار گیری شد ، نقش پایه ای سامانه BM 21  برای پشتیبانی نیرو های زمینی با سرکوب فوری مواضع شلیک موشک های ضد تانک ، توپخانه ها ، خمپاره انداز ها ، از میان بردن نقاط مقاومت دشمن در منطقه نبرد بود
       
      نام مستعار روسی "تگرگ" نام مناسبی برای سامانه تسلیحاتی است که می تواند تا 40 راکت 122 میلی متری را در حدود 20 ثانیه در بردهای گوناگون پرتاب کند. گراد یک سامانه تتسلیحاتی دقیق نیست و برای رساندن مهمات خود به جای هدف نقطه ای ، برای یورش به یک منطقه طراحی شده است ، در برد 20 کیلومتری ، زمانی که 40 موشک پرتاب می شود، منطقه اصابت تا 600 متر در 600 متر گسترش می یابد (36 هکتار).
       

       
       
      از زمان معرفی سامانه BM 21 در دهه 60 این راکت انداز  های 122 میلیمتری در همه مناطق درگیری در سراسر حهان حاضر بوده اند . سادگی این سامانه بهمراه ارائه توان آتشباری عظیم از یک سکوی متحرک و نسبتا سبک منجر به پذیرش سریع و گسترده آن شده است..این سامانه تسلیحاتی به شکل گسترده ای کپی شده است و اکنون گونه های گسترده ای از نسخه ها و مشتقات آن را می توان در فهرست موجودی بیش از 50 نیروی مسلح در سراسر دنیا میتوان مشاهده کرد
       
      از آنجایی که BM-21 یک طراحی نسبتا قدیمی است که  اواخر دهه 1950 توسعه یافت ،بنابر این  برخی از این گونه‌های کپی شده ویژگی‌ های تسلیحات تازه تری را به آن افزوده اند ، مانند سیستم ‌های کنترل آتش پیشرفته و ویژگی‌های آیرودینامیکی پیشرفته‌تر برای خود موشک‌ها [در موارد پیشرفته تر موشک های هدایت شونده. م].
       
       
      پرتابگر اولیه یک شاسی کامیون Ural-375D 6×6 بود. در سال 1976، خودروی پرتابگر Ural-375D با کامیون جدیدتر و قدرتمندتر Ural-4320 6×6 جایگزین شد. هر BM-21 توسط یک کامیون 9k450  با 60 موشک اضافی پشتیبانی می شود. نصب شدن بر روی کامیون های 6×6 به BM-21 تحرک قابل توجهی می دهد که به ویژه پس از شلیک، زمانی که پرتابگرها باید به سرعت جابجا شده تا از آتش سامانه های ضد توپخانه ای دشمن در امان باشند. عملیات شلیک و جابجایی رفتار معمول در راکت انداز های چندگانه خودکششی است
       
       
      کامیون پشتیبان سامانه گراد
       
      راکت یا موشک
      راکت یا موشک به مهماتی گفته می شود که توسط یک موتور به حرکت در می آید. موتور موشک / راکت در ساده‌ ترین گونه از لوله‌ ای تشکیل شده است که در آن سوخت می‌ سوزد و در یک انتهای آن دهانه‌ ای دارد. گازهای خارج شده باعث ایجاد واکنشی برابر و مخالف در انتهای بسته لوله شده و پرتابه را به جلو می راند . رانش با هدایت گازهای به سرعت در حال انبساط از سوخت موشک در حال سوختن از طریق یک یا چند نازل (ونتوری/ ونچوری) ایجاد می شود.
       

       
      نمایش اثر ونتوری
       
       راکت های 122 میلی متری برای BM-21 دارای هفت ونتوری در پشت موتور موشک هستند. در حالی که موتورهای موشک می‌توانند حاوی سوخت مایع یا جامد باشند، سامانه های BM-21 موشک ‌هایی را با موتورهایی که فقط دارای سوخت جامد هستند شلیک می‌کنند. بر خلاف موشک ، یک راکت هدایت نشده مسیر خود را در هنگام پرواز تنظیم نمی کند تا به هدف اصابت کند. به این ترتیب، هنگامی که BM-21 یک راکت را شلیک میکند هیچ راهی برای تغییر مسیر آن وجود ندارد.
       
      راکت ها
      راکت ها به منظور دستیابی به پایداری آیرودینامیکی ، از باله یا چرخش محوری استفاده می کنند ، راکت های سامانه گراد ترکیب هر دو این روش ها را بکار می برد. روش اولیه برای ایجاد پایداری آیرودینامیکی از طریق استفاده از چهار بالک در بخش پشتی است . هنگامی که راکت پرتاب می شود، شروع به چرخش با سرعت نسبتا کندی می کند. باله‌های فنری که در بخش پشتی دور راکت پیچیده شده اند و با یک بند نازک در جای خود نگه داشته شده اند که هنگام پرتاب می‌سوزد. همانطور که قسمت پشتی موشک از لوله پرتاب خارج می شود، فنرها باله ها را باز کرده و راکت را در پرواز تثبیت می کنند.
       
       
      انواع راکت های سامانه گراد
       
      راکت 9M22
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               64  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.4 کیلومتر
       
      راکت 9M22M
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               46  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              1930 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                2 تا 10.8 کیلومتر
       
      راکت 9M22U
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66.6  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.1 کیلومتر
       
      راکت 9M28F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               56.5  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2270 میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 15 کیلومتر
       
      راکت 9M53F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70   کیلوگرم
      سرجنگی         26  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     2450  تکه
      برد                5 تا 20.5 کیلومتر
       
      راکت 9M521
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2840  میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 40  کیلومتر
       
      راکت 9M522
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70  کیلوگرم
      سرجنگی         25  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     1800  تکه
      برد                تا 37.5  کیلومتر
       
       
       
      گراد در نقش موشک
       
      با توجه به گستره کاربران راکت انداز های گراد شرکت های دفاعی در صدد بهبود عملکرد این سامانه بر آمده اند که شرکت ترکیه ای راکستان و همینطور صنایع دولتی رافائل دو شیوه گوناگون را برای افزایش دقت این سامانه به کار برده اند
       

       
      راکت (موشک) ساخت راکستان با سامانه هدایتی GPS / INS
       
      شرکت راکستان یک راکت هدایت شونده به سامانه هدایت ماهواره ای به همراه سامانه هدایت داخلی توسعه داده است که با استفاده از امواج ماهواره های جی پی اس دایره خطای برابر 30 متر (ادعایی)  دارد
       

       
      کیت Epik
       
      شرکت رافائل کیت EPIK را برای راکت های سامانه گراد توسعه داده است (Electro-Optical Precision Integration Kit)) که بر پایه هدایت داخلی  INS و پردازشگر تصویری کار میکند ، تصویر هدف که توسط سامانه های دیگر (هلیکوپتر / هواپیما / پهپاد / نیرو های پیاده) برداشت شده است روی سامانه هدایت داخلی بارگیری شده و در زمان پرواز پویشگر فعال دماغه راکت با مقایسه تصویر ذخیره شده اقدام به جانمایی و شیرجه بر روی هدف تعیین شده می نماید ، از آنجایی که EPIK با جی پی اس در ارتباط نیست امکان جم و اخلال بر روی آن نیز وجود ندارد. شرکت سازنده دقت اصابت کمتر از 3 متر را برای این کیت هدایتی اعلام کرده است
       
      با هدایت پذیر شدن راکت های سامانه گراد سامانه های Fire Finder امکان محاسبه الگوی پروازی پرتابه برای اجرای عملیات سرکوب را تا حد بسیار زیادی از دست خواهند داد
       
       
       
       
       

       
       
      سامانه راکت چند گانه خودکششی
       
      سازنده    اتحاد جماهیر شوروی
      سال ورود به خدمت   1963 میلادی
      تعداد خدمه    6 نفر
       
      گونه های سامانه گراد

       
      BM 21 V
      نسخه هوابرد با 12 تیوب بر روی کامیون گاز 66B 
       

       
      GRAD 1
      نسخه سبکتر سامانه گراد با 36 تیوب بر روی کامیون زیل 131
       

       
      9K132 Grad-P
      گراد پی لانچر تکی راکت 122 میلیمتری
       

       
        A-215 Grad-M
      نسخه دریایی سامانه گراد
       

       
      9K59 Prima
      پریما نسخه بهبود یافته گراد با 50 تیوب
       

       
      Grad-K
      نسخه تازه تر گراد بر روی کامیون کاماز 5350
       

       
      Tornado G
      راکت انداز بهبود یافته گراد بر روی کامیون اورال 4320
       
       
       
      پیوند 1
      پیوند 2
      پیوند 3
      پیوند 4
      پیوند 5
    • توسط MR9
      فکور90 ، در اصل ، یک پروژه داخلی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF)  بشمار می رفت که تاریخ آغاز آن به اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ( 2000 میلادی ) برمی گردد . به اعتقاد برخی ، در آن زمان هیچ  موشک هوا به هوای عملیاتی AIM-54A فونیکس در فهرست موجودی نیرو وجود نداشت ، در نتیجه  متخصصان نیروی هوایی پیشنهاد دادند  تا قطعات و اجزاء فونیکس ها را با قطعات موشکهای تغییر یافته هاوک ( پروژه سجیل ) بهبود دهند و موشکهای موجود را بحالت عملیاتی بازگردانند .
      با کلید خوردن این پروژه ، به شکل همزمان نیروی هوایی یک قرارداد همکاری را با صنایع شهید بابایی وابسته به وزارت دفاع و پشتبانی نیرو های مسلح با هدف بازگرداندن چند تیر موشک فونیکس بحالت عملیاتی در یک بازه زمانی یکساله (2007-2006) به امضاء رساندند  و برای اطمینان از صحت کار ، چند کارشناس بازنشسته فنی نیروی هوایی ارتش نیز به این پروژه پیوسته و این ایده دنبال شد.
      براساس گزارشهای تایید نشده ، در اوایل کار ، موشکهای از رده خارج فونیکس با استفاده از جستجوگر موشک MIM-23B دوباره عملیاتی شدند . با این حال ، در سالهای بعد (2009-2008) ، زمانی که صنایع شهید بابایی ، یک نسخه بهبود یافته از موشک پدافند هوایی MIM-23B را با رادار و اویونیک جدید برای نیروی هوایی توسعه داد ، این ایده برای کارشناسان بوجود آمد که تمامی موشکهای فونیکس باقی مانده را با اویونیک جدید و رادار موشک شلمچه ، ( نسخه بهبود یافته MIM-23B) به حالت عملیاتی درآورند .
      این موشک با موفقیت کامل مابین سالهای 2009 تا 2010 آزمایش شد ، اما علی الظاهر  در خط تولید انبوه قرار نگرفت . نسخه جدید سجیل / شلمچه  با جستجوگر و اویونیک پیشرفته با شناسه سجیل هوابرد برای تجهیز تامکتهای نیروی هوایی ، فانتوم ومیراژهای اف-یک در حال توسعه است .
      پی نوشت : 
      این تحلیل ، صرفاً یک نظر بشمار می رود و نه تایید و نه رد می گردد . با این حال امیدواریم نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، بیش از پیش ، از قابلیتهای تدافعی ، تهاجمی برخوردار گردد . 
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.