امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

ممنون سینا جان خیلی مفید بود و خسته نباشی. :mrgreen:

گالری با فرمت gif مشکلی نداره اما الزاما باید از عکس اندازه اصلی استفاده کنید و عکس متوسط و کوچک فقط فریم اول هست!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سلام خدمت تمام دوستان گرامی .
مقاله زیر مربوط به برنامه های دفاع ضد موشکی روسیه از آغاز تا حال می باشد . امیدوارم مورد قبول واقع بشه . متن اصلی رو به صورت فایل pdf قرار میدم چون دارای جداول می باشد که قرار دادنش تو فرم بلد نیستم . :lol: اما مبابحث مهم را در این تاپیک می گزارم .
البته نویسنده اصلی مطلب من نیستم . مقاله اصلی با فرمت pdf بود که من مجبور شدم بیشتر مقاله تایپ کنم .
نویسنده اصلی مطلب [b]مصطفي منطقي[/b] می باشد .
پیشنهاد میکنم مقاله رو حتما دان کنید . :mrgreen:


[url=http://mostafa2426.persiangig.com/other/Russia.pdf]دانلود با لینک مستقیم [/url]
فرمت فابل : pdf
حجم فایل : ۵۸۹ k


و اما تکه هایی از مقاله اصلی :

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سير تحول و تاريخچه
در سال ١٩٤٥ ايالات متحده تمام جهان را با توليد سلاحهاي هسته اي به چالش انداخت . در تابستان ١٩٥٣ ، كشورشوروي از تستهاي موشكهاي برد بلند آمريكا كه هدف اصلي از انجام آنها حمل سلاحهاي هسته اي به مقصد اهداف استراتژيك در خاك شوروي بود آگاهي يافت . اين در نزد روسي ها كاملا آشكار بود كه در آينده اي نزديك موشكهاي فوق الذكر به سمت خاك اين كشور نشانه گيري خواهد شد . سيستمهاي موجود در دفاع هوايي آن زمان و آنهايي كه در حال توسعه بودند ، ياراي پاسخگويي به چنين تهديدي را نداشتند . كلاهك سرجنگي كه به هدفي حمله مي كند كوچك و با سرعتي بسيار زياد به آن نزديك مي شود. سلاحي كه براي مقابله با اين تهديد مي بايستي شكل مي گرفت ويژگيهايي چون قابليت نفوذ پذيري بالا ، حداقل سرعتي معادل سرجنگي و مؤثر در محدوده اتمسفري و خارج اتمسفري را بايستي دارا بود.
در ابتدا ايده شليك موشكي عليه موشك ديگر غير قابل قبول به نظر مي رسيد . در هر حال ، گروهي از دانشمندان جوان ، شامل گريگوري واسيليويچ كوزينكو (Grigory asilyevich Kusinko ) طراح سيستم دفاع ضد موشكي (َAMD ) اين مشكل را حل نمودند . در ٤ مارس ١٩٦١ ، موشك بالستيك R- 12كه با سرجنگي مشقي به وزن ٥٠٠ كيلوگرم پر شده بود بر عليه محدوده اي كه نمايشگر هدف موشك بود ، شليك شد . اين موشك بالستيك در بردي معادل ١٥٠٠ كيلومتر توسط رادارهاي زميني شناسايي و توسط موشك V- 1000 كه با سرجنگي شديد الانفجار تجهيز شده بود ، منهدم شد . در همين زمان ايالات متحده نيز سرگرم ايجاد سيستم ضد موشكي خود بود ، تلاشي كه با ناكاميهايي در سرنگوني اهداف همراه بود و درست ٢٣ سال پس از اولين تست موفقيت آميز شوروي يعني در ١٠ ژوئن ١٩٨٤ به ثمر نشست.
آزمايش موفقيت آميز صورت گرفته در ژوئن ١٩٦١ توسعه و اجراي طرح ضد موشكي سيستم A-35 ABM جهت دفاع از مسكو را امكان پذير ساخت . اين پروژه تلاشي بود جهت نابود سازي موشكهاي بالستيك Titan- 2 و Minuteman-2 كه تنها با يك كلاهك تجهيز مي شدند و در سالهاي ١٩٦٣ تا ١٩٦٥ در سرويس خدمت قرار داشتند . سيستم فوق طي ١٥ سال كار مداوم خلق گرديد . در همين زمان نيز ايالات متحده مشغول توسعه و تست موشكهاي بالستيك دريا پرتاب و زمين پرتاب با سرجنگيهاي چند گانه ( بين ٣ الي ١٠ كلاهك ) بود ، اين موشكها
شامل انواع Polaris A-3T, Minuteman- 3 Poseidon C-3, مي شدند . سيستم ضد موشكي A-35قادر نبود نبود تا اين موشكها را نابود سازد، خصوصًا در شرايط ايجاد جمينگ و استفاده از عوامل نفوذ به لايه دفاعي ( Penaids ) ماحصل تلاشهاي بعدي جهت فائق آمدن بر اين طيف جديد از تهديدها ارائه سيستمي به نام A-35M بود. اين سيستم با وجود پاره اي از محدوديتها قادر بود تا موشكهاي بالستيك پيچيده را نابود سازد . سيستم فوق الذكر پس از پشت سر گذاردن تستهاي مختلف در سال ١٩٧٨ در وضعيت بكارگيري قرار گرفت.
درست پس از يك سال از راه اندازي سيستم جد يد ضد موشكي، يعني سال ١٩٧٩ خبر استقرار ١٠٨ فروند موشك (Pershing-2 ) در خاك آلمان شرقي سابق در عوض نمونه هاي كوتاه بردتر پرشينگ ١ در سالهای ١٩83- ١٩٨5 شوروي سابق را به تلاشي همه جانبه جهت مقابله با اين تهديد آتي انداخت .
موشكهاي پرشينگ ٢ داراي بردي معادل ٢٥٠٠ كيلومتراند و قادر هستند تا سرجنگيهايي از نوع متعارف يا هسته اي را حمل نمايند . اين سرجنگيها قادرند تا عمق ٧٠ الي ١٠٠ متر در سازه هاي مستحكم شده نفوذ كرده و سپس منفجر شوند . دقت اين موشكها داراي احتمال خطاي دايروي (CEP ) ٢٠ الي ٤٠ متر مي باشد . در صورت بكارگيري آنها زمان پرواز تا مسكو تنها ١٠ الي ١٢ دقيقه به طول مي انجاميد . در ديدگاه روسها اين تهديدي خيلي شديد محسوب مي شد .
ماحصل اين عمل باعث شد تا روسها توسعه سيستم دفاع ضد موشكي جديدي را در دستور كار خود قرار دهند . چرا كه سيستمهاي قبلي چه از بعد كیفي و كمي ياراي مقابله با طيف تهديدهاي آتي را نداشتند .
سيستم جديد موسوم به ABM-3 A-135 بود . پس از تلاشي مستمر در سال ١٩٨٩ خلق گرديد. بنابراين ، ماحصل ٣٠ سال تلاش براي حل مشكلات بر سر دفاع ضد موشكي منجر به جوابي مثبت شد .

سيستم دفاع ضد موشكي A-135 / ABM-3
سيستم ABM-3 در سال ١٩٨٩ جهت حمايت از مسكو عملياتي گرديد . اين سيستم شامل بكارگيري كامل ١٠٠ موشك ضد بالستيك مي باشد . تعدادي كه توسط معاهده بين دو كشور آمريكا و شوروي سابق معين و محدود گرديد . بر طبق گزارشهاي اعلام شده ، سيستم فوق الذكر در دسامبر سال ١٩٩٧ از حالت فعال خارج گرديد . اگر چه اين به نظر نمي رسد كه توسط اعلام نظر رسمي مقامات آمريكايي مورد تأييد واقع شده باشد . در فوريه ١٩٩٨ فرماندهي ارشد نيروهاي راكتي استراتژيك روسيه (Strategic Rocket Forces ) اعلام داشت كه اين سيستم نيازمند بهينه سازيهاي جزئي مي باشد ، پس از انجام آن بار ديگر، سپر هسته اي بر روي مسكو گسترده خواهد شد . چند روز پس از آن ، فرماندهي ارشد نيروهاي استراتژيك موشكي (Strategic Missile Forces ) كلنل ولاديمير ياكولو (Col. Vladimir Yakovlev ) اعلان داشت كه سيستم ABM با سرجنگيهاي غير هسته اي در حالت آمادگي است و طولي نخواهد كشيد تا در وضعيت آماده باش 24 ساعته قرار گيرد . اين گفته حاكي از آن است كه روسيه از كاربرد سرجنگيهاي هسته اي بر روي موشكهاي ضد بالستيك (Gazelle ), SH-08 (Gorgon ) SH-11 ممانعت به عمل آورده است.
اين در حالي است كه كارشناسان امر اعلام نظر كرده بودند كه در صورت كاربرد سرجنگيهاي هسته اي بر روي موشكهاي ضد بالستيك ( به جهت بالا بردن ميزان تأثير بر روي هدف ) خطر ناشي از انهدام يا انفجار يكي از كلاهكها مي توانست منجر به آلودگي هسته اي محدوده اي در حدود ٧٧ مايل مربع شود .
سيستم ABM- 3 نسبت به سيستمهاي قبلي چندين مزيت را شامل مي شد . رادارهاي مكانيكي قبلي جاي خود را به رادارهاي بسيار تواناتر آرايه فازي (Phased- array radar ) داده بودند و دو موشك ضد بالستيك استفاده شده در آن داراي تواناييهاي مضاعفي در تشخيص اهداف اصلي شده بودند . اين موشكها جهت پايين آوردن ميزان آسيب پذيري خود در صورت حمله به آنها در سيلوهاي زير زميني حفظ و نگهداري مي شوند . اين سيستم از لحاظ تكنولوژيك معادل سيستم آمريكايي خود يعني Sentinel / Safeguard ABM مي باشد ، و به طور واضح محدوديتها و نقاط آسيب پذيرش همانند سيستم غربي آن است .
اجزاء سيستم ABM- 3 شامل موارد زير است:
*٣٢ الي ٣٦ موشك برد بلند لايه فوقاني SH-11، داراي موتور سوخت جامد ٣ مرحله اي و با بردي معادل ٣٠٠ الي ٤٠٠ كيلومتر و سرجنگي چند مگاتني.
* ٦٤ الي ٦٨ موشك برد كوتاه لايه تحتاني SH-08 با بردي معادل ١٠٠ كيلومتر و سرجنگي هسته اي ١٠ کیلو تني . از لحاظ طراحي و مأموريت شبيه موشك Sprint آمريكا است اما به طوري كه گزارش شده داراي شتاب ماكزيمم به مراتب كمتري از نمونه غربي خود است .
*رادار آرايه - فازي بردكوتاه جهت مديريت عمليات به جاي رادارهاي Try Add مستقر در سايتهاي ضد موشكي اطراف مسكو تعويض گرديد تا بتواند نسبت به هدايت موشكهاي SH-08 اقدام لازم را صورت دهد .
[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_1%7E54.jpg[/img]
http://gallery.military.ir/albums/userpics/1%7E54.jpg[/align]
* ساخت رادار بزرگ آرايه فازي پوشكينو (Pushkino ) در نزديكي مسكو وفراهم آوري پوششي ٣٦٠ درجه اي، و در تركيب با رادارهاي Dog House و CaT House جهت هدايت موشك برد بلند SH- 04 به سمت هدف .
*رادار آرايه فازي پيش اخطار اوليه مكمل رادارهاي Hen House گسترش آنها در اواخر سال ١٩٧٠ ميلادي در ٧ سايت آغاز شد .

سيستمهاي پدافندي ضد موشك بالستيك تاكتيكي روسيه
كشور روسيه به موازات توسعه سيستم ضد موشكي استراتژيك خود، در زمينه سيستمهاي دو منظوره ضد هواپيما / موشك بالستيك تاكتيكي (SAM/ABM ) نيز فعاليت داشته است .
سيستمهاي قديمي تر چون SA- 5 و نمونه هاي اخير اين كشور مانند S-300V ,
Buk-M1-2 , ANTEY-2500 , S-300 PMU1 و آخرين آن يعني سيستم S-400 همگي داراي قابليتهايي از توان ضد موشك بالستيك هستند.
[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_2%7E48.jpg[/img]
http://gallery.military.ir/albums/userpics/2%7E48.jpg

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_3%7E44.jpg[/img]
http://gallery.military.ir/albums/userpics/3%7E44.jpg[/align]

[align=center]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_4%7E43.jpg[/img]
http://gallery.military.ir/albums/userpics/4%7E43.jpg[/align]
موشكهاي نسل اول SA-5 داراي سرعتهاي ماكزيمم 1/5 كيلومتر بر ثانيه بوده اند .
براي نمونه اصلی S-300P و نمونه ضد هواپيماي S-300V اين ميزان بالغ بر 1/7 كيلومتر بر ثانيه مي رسيده است . بهينه سازيهاي متعاقب آنها (S-300PMU2, PMU1 ) سرعت موشكها را به بيش از ٢ كيلومتر بر ثانيه ، و براي نمونه هاي ضد موشك S-300V ماكزيمم سرعت به 2/4 كيلومتر بر ثانيه رسيده است.




[color=brown]براي ديدن عكسها و جداول در اندازه واقعي از لينك تحتاني آنها استفاده كنيد

Babakim1[/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
من يك چيز برام سواله..اگر اي بي ام يك سيستم ضد بالستيك بود..چرا روسيه و آمريكا سر غير فعال كردنش به توافق رسيدند؟ چرا بجايش كلاهك هاي اتمي و بالستيكشو از بين نبردن...به طور كلي سيستم ضد بالستيك رو توسعه دادن بهتر از توسعه خود سلاح اتمي و ... هست كه..؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سيستم SA-10 Grumble ) S-300 PMU )
سيستم موشكي زمين به هواي S-300 PMU كه اولين سايت آن در سال ١٩٨٠ عملياتي گرديد ، علاوه بر داشتن قابليتهاي ضد هواپيما داراي تواناييهايي چون مقابله با اهداف كروز ، موشكهاي بالستيك تاكتيكي و محتملا يك توانايي بالقوه در رويارويي بعضي گونه هاي موشكهاي استراتژيك بالستيك نيز هست.
[align=center]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_5P85SE-TEL-Deployed-1.jpg[/img]
http://gallery.military.ir/albums/userpics/5P85SE-TEL-Deployed-1.jpg

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_54K6E2.JPG[/img]
http://gallery.military.ir/albums/userpics/54K6E2.JPG

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_30n6e2-1_857.jpg[/img]
http://gallery.military.ir/albums/userpics/30n6e2-1_857.jpg

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_s300pmu2%7E0.jpg[/img]
http://gallery.military.ir/albums/userpics/s300pmu2%7E0.jpg[/align]


بيش از ٨٠ سايت از اين سيستم در سال ١٩٨٧ عملياتي گرديد كه نزديك به نيمي از اين سايتها نزديك مسكو قرار داشتند . الگوي قرار گيري اين سايتها و تأكيد بر بكارگيري آنها اطر اف مسكو نشانگر دفاع فاز ترمينال از مراكز فرماندهي و كنترل ، نظامي و مجتمعهاي مهم صنعتي داشته است.
پرتاب عمودي موشك باعث مي شود تا سريعترين تواناييها از پاسخگويي و زمان عكس العمل براي اهدافي كه بدون رعايت سمتي كه به محل نزديك مي شوند امكان پذير گردد.
سيستم S-300 PMU1 نمونه برد بلند شده از S-300 PMU با قابليتهاي محدود ضد موشك بالستيك ، شامل تواناييهاي مقابله با اهداف آيروديناميكي تا سرعتهاي ٣ كيلومتر بر ثانيه است.
سيستم S-300 PMU2 Favorit داراي موشكي جديد با سرجنگي بزرگ و هدايت بهتر و بردي تا ٢٠٠ كيلومتر نسبت به برد ١٥٠ كيلومتر نمونه قبلي است. موشك جديد48N6E2 كه توسط كمپاني MKB Fakel توسعه يافته داراي وزن ١٨٠٠ كيلوگرم ، طول 7/5 متر و قطر 0/5 متر است . يك المان جديد افزوده شده به سيستم رادار خودكفاي 96L6E است كه در ارتباط با پست فرماندهي 83M6E2 و سكوي پرتاب سيستم انجام وظيفه مي كند . در مجموع Favorit نسبت به گونه قبلي خود چندين مزيت را دارا مي باشد كه ذیلاا آمده است .
*افزايش درصد موفقيت انهدام موشك بالستيك ، تضمين انهدام محموله موشك بالستيك . (يكي از ويژگيهايي كه موشكهاي بالستيك را اهدافي سخت جهت انهدام ساخته، ميزان أسيب پذيري كم آن است، چرا كه بدنه هاي فولادي به منزله پوششي محافظ براي محموله نظامي موشك عمل مي نمايد . در جنگ خليج فارس علي رغم شكار موشكهاي بالستيك توسط واحدهاي پاتريوت ، سرجنگي اين موشكها در خيلي از مواقع منهدم نمي شد و باعث بروز خسارات و صدمات مي گرديد. )
*افزايش درصد موفقيت درگيري با اهداف آيروديناميكي ، شامل اهداف پروازكننده در ارتفاع خيلي پست در محيطهايي با پيچيدگي تاكتيكي و اعمال جمينگ .
*برد افزايش يافته تا ٢٠٠ كيلومتر ، شامل درگيري با اهداف دور شونده .
*توانايي افزايش يافته پست فرماندهي83M6E2 جهت شناسايي و رهگيري اهداف بالستيك حين حفظ تواناييهاي شناسايي اهداف آيروديناميكي.
*عملكرد بهبود يافته از سيستم در خلال عملياتهاي جنگي خودكفا به واسطه استفاده از رادار نسل آتي 96L6E .
* امكان پذيريهاي افزايش يافته از يكپارچه سازي سيستم Favorit با ساير سيستمهاي پدافند هوایی .



[color=brown]براي ديدن عكسها در اندازه واقعي از لينك تحتاني آنها استفاده كنيد

Babakim1[/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سيستم موشكي S-300V
در اوايل سال ١٩٩٦ ميلادي روسيه با بازاريابي سيستم S-300V در رقابت مستقيم با سيستم موشك پاتريوت در نمايشگاه هوايي امارات متحده عربي، موجب تحير آمريكاييها شد.
كمپاني Rosvooruzheniye در اين نمايشگاه والاترين سيستم دفاع هوايي استراتژيك روسيه را در تقابلي مستقيم با سيستم موشكي پاتريوت آمريكا با قيمت تمام شده اي معادل نصف آن به جهانيان عرضه كرد .
اين سيستم سلاح داراي 2 موشك مجزا به نامهاي 9M83 SA-12a Gladiator و 9M83 SA-12b Giant است . اولين آنها موشكي دو منظوره ( ضد هواپيما و ضد موشك ) با بردي بين ٧٥ الي ٩٠ كيلومتر است ، موشك دوم كه در اصل براي مقاصد ضد موشك تاكتيكي بالستيك مورد استفاده قرار مي گيرد، ( با برد ماكزيممي بين ١٠٠ الي 200 كيلومتر ) داراي بدنه اي بلندتر و موتور سوخت جامد بزرگتر است .
موشك9M83 جهت مقابله با سيستمهايي با توانايي انجام حملات اشبايي ، طراحي شده است . اين موشك به شكل خيلي زيادي در مقابل هواپيماهاي موجود و در حال توسعه تا برد ٧٥ كيلومتر ، موشكهاي آيرو بالستيك گونه هاي
SRAM ، موشكهاي تاكتيكي بالستيك گونه Lance تا برد ٤٠ كيلومتر و در مقابل موشكهاي كروز مؤثر است .
موشك9M83 ( گونه بزرگتر ) قويترين سلاح سيستم است ، كه با سرعت بالاتر و توانايي نابود سازي تمامي اهداف اشاره شده بالا ويژه مي شود . در هر صورت ، اين موشك در وحله اول جهت درگير شدن با موشكهاي صحنه نبرد با سرعت ٣ كيلومتر بر ثانيه در بردي بين ٣٥ الي ٤٠ كيلومتر ، و به همان سان ساير اهداف كوچك با سرعت زياد ، اهدافي با ارتفاع بالا (تا ٣٠ كيلومتر ) ، پارازيت سازها (Jammers ) و هواپيماهاي هشدار اوليه (AWACS ) در بردي تا ١٠٠ كيلومتر طراحي شده است .
سرعت موشك كوچكتر تا ١٧٠٠ متر بر ثانيه ( ٥ ماخ ) بالغ مي شود و محدوده عملكردي از 8-6 کيلومتر تا 75 كيلومتر را در برد و ٢٥ متر تا ٢٥ كيلومتر را در ارتفاع پوشش مي دهد . موشك بزرگتر داراي سرعت ٢٤٠٠ متر بر ثانيه (٧ ماخ )
است و محدوده عملكردي از ١٣ كيلومتر تا ١٠٠ كيلومتر را در برد و ١٠٠٠ متر تا ٢٥ كيلومتر را در ارتفاع پوشش مي دهد .
هر دو گونه از موشكها سرجنگي شديد الانفجار / تركشي ١٥٠ كيلوگرمي را كه شامل تركشهاي سبك و سنگين مي باشد حمل مي نمايند . فيوز آن هم داراي ٢ مد جهت فعال شدن است :
حالت مربوط به اهداف آيروديناميكي (مركز آن مورد انهدام واقع مي شود )
و موشكهاي بالستيك (دماغه موشك مورد هدف قرار مي گيرد ) .
[align=center]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_9a84-1.jpg[/img]
http://gallery.military.ir/albums/userpics/9a84-1.jpg[/align]

پرتاب با خودروي بر سوار 9M82 موشكهاي
نقش اوليه ضد موشك بالستيك تاكتيكي
تواناييهاي سيستم S-300V با انجام بيش از ٥٠ تست ، شامل چند تست كه حملات موشكي عراق را در جنگ خليج فارس شبيه سازي نموده بودند به اثبات رسيده است .در خلال اين تستها بيش از ٦٠ موشك بالستيك و آيروبالستيك مورد اصابت واقع شدند.
براي هر هدف متوسطي بين 1/5 الی 1/75 موشك بكار گرفته شد . دماغه موشكهاي بالستيك با جرياني از تركشها و دانسيته 6-5 تركش بر متر مربع مورد اصابت واقع شدند ، كه منجر به انفجار سرجنگي آنها مي شد . در شماري از تستها، يك موشك تاكتيكي بالستيك تا بيش از ١٥ كيلومتر از نقطه هدفگيري تغيير مسير داده مي شد .
در خلال تمام تستهاي انجام شده از سيستم در مقابل اهداف بالستيك و كروز ، سيستم S-300 به طور تغيير ناپذيري اين اهداف را با راندمان 0.98 نابود ميساخت اين نتايج بسته به سمتي كه هدف به سيستم نزديك مي شد ، نبود . سكوي پرتاب موشكهايي چون پاتريوت جهت مقابله با اين شرايط بايستي خود را در راستاي نزديك شدن هدف قرار دهد . علاوه بر اينكه ، موشكهاي پاتريوت بهينه شده PAC- 2 نمي توانند در مقابل موشكهاي بالستيك مدرن كه از كلاهكهاي چندگانه سرجنگي (MIRV ) استفاده مي نمايند بدون بهره گيري از اطلاعات ماهواره مثمر ثمر باشند . در اين شرايط ، ماهواره ها مزيت سيستم محسوب نمي شوند ، بلكه يكي از عيوب اصلي آن به حساب مي آيد . لحاظ كردن ماهواره ها در سيستم منجر به از دست رفتن زمان و عدم تطابق و ناهماهنگي بين داده هاي تغذيه شده توسط ماهواره و موارد زمان واقعي مي شود .

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_5%7E37.jpg[/img]
http://gallery.military.ir/albums/userpics/5%7E37.jpg[/align]


[color=brown]
براي ديدن عكسها و جداول در اندازه واقعي از لينك تحتاني آنها استفاده كنيد

Babakim1[/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اگر میشد این اس 300 رو مهندسی معکوس کرد و به سرعت در اکرث مناطق مرزی و حساس مستقر کلا نیازی به خرید هواپیماهای جدید نمیشد و با همین سر میشد تا خودمون جنگنده پیشرفته بسازیم . البته حس میکنم فکر مشابهی شده.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جهت جايگزيني سيستمهاي S-300 دفتر طراحي مهندسي Almazدر اوايل سال ١٩٨٠ ميلادي برنامه توسعه ، سيستمي جديد به نام S-400را به عنوان نسل چهارم سيستمهاي دفاع موشكي زمين به هواي روسيه را شروع نمود .
طراحي سيستم طوري لحاظ شده بود تا در مقابل اهداف نوين هوايي همانند هواپيماي پنهانكار ، موشكهاي كروز ارتفاع پست و موشكهاي نوين بالستيك با بردهاي تاكتيكي تا ميان برد (TBM & IRBM ) موفق عمل نمايد . اين سلاح به طور ضروري پاسخ روسيه به چالشهاي نظامي قرن ٢١ در عرصه تسليحات متعارف است . رخ دادهاي قرن گذشته خصوصا جنگ خليج فارس اين را نشان داد كه سلاحهاي تهاجمي هوايي مي توانند سرنوشت يك جنگ محدود را به طور مستقل رقم بزنند . تحليلهاي صورت گرفته از روند تكثير سلاحهاي هوا به سطح دقيق ، نشان داده شده است كه قدرتهاي پيشرو جهاني موشكهاي برد بلند هوا به سطح را در سرويس خدمتي خود قرار داده اند .
در اوايل سال ١٩٩٠ آمريكا موشك AGM-84E SLAM را با بردي حدود ٢٠٠ كيلومتر به خدمت گرفت. فرانسه نيز داراي موشكهاي ميان برد ASMP با سرجنگي هسته اي و Apache با سرجنگي متعارف است كه بردي معادل ١٥٠ الي ٢٠٠ كيلومتر را دارا هستند . سيستمهاي كنوني S-300 MPU1 و Favorit توانايي نابود سازي سكوهاي پرتاب آنها را تا بردهايي از ١٥٠ الي ٢٠٠ كيلومتر دارا هستند . اما نسل بعدي سيستمهاي هوا پرتاب ( سيستم JASSM آمريكا ، موشك آلماني – سوئدي KEPD-350 و غيره ) داراي بردهاي افزايش يافته اي از ٣٠٠ الي ٣٥٠ كيلومتر خواهند بود . همچنين موشكهاي جديد براساس تكنولوژي پنهانكاري ، كه بردهاي شناسايي آنها را كاهش مي دهد ساخته خواهند شد .
همچنين غير ممكن نيست تا بروز هواپيماهاي هايپر سونيك ضربتي - اكتشافي با ارتفاع پروازي دهها كيلومتر در ٢٠ الي ٣٠ سال آينده در نظر گرفته نشود.
اين شرايط باعث مي شود تا سيستمهاي مقابله كننده تواناييهاي فزاينده تري را در رسيدن به بردها و ارتفاعات بيشتر دارا باشند و همچنين تواناييهاي ذاتي را در مقابله كردن با سلاحهاي تهاجمي با علائم انتشاري كم ، سريع ، شامل موشكهاي ميان برد بالستيك را دارا باشند.
[align=center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/m.jpg[/img][/align]
اين سيستم ستون اصلي سيستم دفاع هوايي كشور روسيه براي ٣٠ الي ٤٠ سال آتي خواهد بود . وظيفه اوليه و ذاتي اين سيستم ( موشك برد بلند تا ٤٠٠ كيلومتر ) مقابله با هواپيماهاي كنترل هوايي و پيش اخطار اوليه ، پستهاي فرماندهي هوابرد ، هواپيماهاي جنگ الكترونيك ، بمب افكنهاي استراتژيك، موشكهاي بالستيك تاكتيكي و ميان بردي است كه داراي ماكزيمم سرعت ٤٥٠٠ متر بر ثانيه مي باشند ، است ( حداكثر سرعتي كه براي سيستمهاي ضد موشك بالستيك در معاهده آمريكا و روسيه مشخص شده است ) .
براي اين سيستم دفتر طراحي مهندسي Fakel دو گونه موشك را تحت توسعه قرار داده است. يكي از آنها ( موشك بزرگتر ) كه مشخصات و ويژگيهاي آن در حال حاضر كلاسه شده است ، در حال گذراندن تستهاي تكميلي است .
اين موشك داراي بردي تا ٤٠٠ كيلومتر بوده و قادر خواهد بود تا هواپيما را در وراي خط ديد رادارهاي هدايت زميني شكار نمايد . تمام سكوهاي پرتاب موجود و آتي از موشكهاي هوا به زمين در محدوده عملكرد سيستم واقع خواهند شد كه هدف اوليه موشك بزرگتر خواهند بود . از ديگر اهداف مهم موشك بزرگتر، هواپيماهاي كنترل هوايي و پيش اخطار و هواپيماهاي پارازيت ساز خواهند بود .
موشك دوم 9M96 قادر خواهد بود تا هواپيماها و سلاحهاي دور ايستا را در محدوده عملكردي لايه مياني منهدم سازد . اين موشك كه توسط يك سر جستجوگر فعال تجهيز شده داراي محدوده عملكردي تا ٥ متري زمين است و توانايي نابود سازي اهداف را با درصد موفقيت بالا داراست ( 0.9 براي هواپيماهاي سرنشين دار و 0.8 براي هواپيماهاي بدون سرنشين با مانور ) .
سيستم كنترل ديناميك گاز جهت تصحيح مسير پروازي موشك 9M96 بر روي آن اعمال شده است . وجود آن باعث مي شود تا موشك قادر باشد در ارتفاع تا ٣٥ كيلومتر با اعمال شتاب جانبي معادل g٢٠ به طور مؤثر با موشكهاي بالستيك غير استراتژيك درگير شود .لازم به ذكر است كه اين قدرت مانور پذيري فوق العاده براي سيستمهايي چون Aster فرانسه و ERINT (پاتريوت PAC-3) از آمريكا دست نيافتني است .

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/68910122.jpg[/img][/align]

نوع موشك 9M96 نيز خود داراي دو گونه است ، نوع 9M96E و 9M96E2كه هر يك داراي سيستمهاي سوار شده يكساني هستند . گونه 9M96E2 داراي موتوري قويتر است كه آن را كمي سنگينتر و بلندتر كرده است.

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_6%7E28.jpg[/img]
http://gallery.military.ir/albums/userpics/6%7E28.jpg[/align]

بهينه سازي بر روي موشك 9M96E جهت كاربرد آن به صورت يك موشك هوا به هوا در حال صورت گرفتن است . وجود چنين سيستمي باعث تكميل شدن مهمات و موجوديهاي هواپيماهاي SU-27 و MIG-31 خواهد شد .
تركيب اصلي سيستم S-400 همانند سيستم پيشين خود S-300 كه شامل يك رادار چند عمله، سكوهاي پرتاب و موجوديهاي شناسايي و كسب هدف ملحق با سيستم است ، باقي خواهد ماند.
تستهاي ميداني سيستم S-400 به طوري كه گزارش شده در سال ١٩٩٩ آغاز شده است و در خلال آن سال ادامه پيدا نموده است .



[color=brown]
براي ديدن جدول در اندازه واقعي از لينك تحتاني آن استفاده كنيد

Babakim1[/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]اگر میشد این اس 300 رو مهندسی معکوس کرد و به سرعت در اکرث مناطق مرزی و حساس مستقر کلا نیازی به خرید هواپیماهای جدید نمیشد و با همین سر میشد تا خودمون جنگنده پیشرفته بسازیم . البته حس میکنم فکر مشابهی شده.[/quote]
تو صحبت های سران نظامی ما کمی ضد و نقیض وجود داره . یکی میگه باید s-300 رو بخریم . یکی میگه نیازی به s-300 نداریم . با اینگونه صحبت کردن به احتمال زیاد طرح هایی رو داریم . چون مسلما سران ما می دونن که به این پدافند موجود نمیشه زیاد امید بست .
به امید روزی که کشورهای دیگه برای ساخت تجهیزاتشون بیان تجهیزات ایرانی رو مهندسي معکوس کنن . :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دستت درد نکنه مصطفی جان واقعا زحمت کشیدی

البته این متون رو کامل نخوندم ولی یه سوال داشتم اونهم اینه که تا الان این سامانه ها بصورت واقعی علیه موشکهای بالستیک آزمایش شدند نتیجه چی بوده؟؟؟؟!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مصطفی گرامی مطلب کامل و مفیدی بود که با خوندنش به یک درک کلی از پدافندهای روسیه میشه دست یافت. :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
در اين كليپ دوستان مي توانند توانمنديهاي روسيه را در مقابل طيف گوناگوني از تهديد ها مشاهده نمايند اميدوارم ايران نيز به زودي از اين تجهيزات بهره ببرد. :oops:

http://www.youtube.com/watch?v=p8-zpuDlRUo&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=5EErUMjjA7c&feature=related

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=brown]مصطفي جان دستت درد نكنه . مقاله بسيار خوبي بود .

عكسها رو به گالري انتقال دادم .[/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بايد منتظر بود وديد كه وزير دفاع باچي برمي گرده؟واون سامانه هاي ميانبرد ودوربرد ضد هوايي ساخت ايران چي از آّ درمياد.خدا روچه ديد شايد FT-2000چين رو درداخل ساخته باشن .ان شااله.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.