تاپیک جامع هواگردهای بدون سرنشین تاپیک جامع هواگردهای بدون سرنشین (U.A.V/ Unmanned aerial vehicle)

[alrkhs 4,291]

به نام خدا

HESA Ababil-3

پهپاد جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) (2008)

 

 

ابابیل 3 (یا Ababil-III) از خانواده پهپاد های ایرانی ابابیل ارتقا یافته است. این خانواده از پهپاد ها توسط صنایع داخلی ایران توسعه یافته و ساخته شده اند و شامل مهمات با مداومت بالای Ababil-1، Ababil-2، و Ababil-CH 2 میله دمی می شود. ابابیل-3 نسخه بازطراحی شده و مخصوص نقش جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) در سطح نظامی با امنیت ملی است. طبق گمان ها، تولید آن از سال 2008 آغاز شده و تا امروز در حال خدمت است.

به دلیل شباهت فیزیکی با Seeker شرکت Denel Dynamics، مشکوک است که ابابیل-3 کپی/مشابه ایرانی این طراحی آفریقای جنوبی باشد. همچنین به نظر می رسد اجزای داخلی آن هم کپی/مشابه تجهیزات غربی موجود باشد.

 

 

در خارج، ابابیل-3 از آرایش 2 میله ای اثبات شده استفاده می کند که بدنه اصلی درست در وسط آن قرار می گیرد. بدنه تمام سامانه های مرتبط مثل اپتیک ها، اویونیک ها، موتور و ذخیره سوخت را در خود جای می دهد. مجموعه اپتیک روی یک برجستگی شکمی با حرکت 360 درجه نصب شده و توانایی رهگیری و گزارش بی وقفه را دارد. بال های اصلی ثابت روی ستون فقرات پشتی بدنه قرار گرفته اند که نسبت نیروی بالا برنده به پسا و سطوح کنترلی را فراهم می کنند. میله های 2 تایی، زائده های باریکی اند که به انتها می روند و به باله های دمی مستطیلی شکلی ختم می شوند که توسط یک صفحه افقی (بالا برنده) به هم متصل اند. فعالیت های روی زمین (برخاست، فرود و حرکت کلی روی زمین) ابابیل-3 از طریق چرخ های سه‌گانه ثابت با پوشش آیرودینامیک انجام می شود. ساختمان این پهپاد، کامپوزیتی است.

 

 

ابابیل-3 با طول بال 7 متری خود بزرگ‌تر از ابابیل-2 است. قدرت پهپاد از یک موتور متعارف، به احتمال زیاد کپی شده از یک طراحی آلمانی (اعتقاد بر این است که از Limbach L550E مشتق شده باشد)، استفاده می کند که یک ملخ چند پره را در انتهای بدنه با آرایش pusher می چرخاند. از مشخصات فنی ابابیل-3 می توان به حداکثر سرعت 200 کیلومتر بر ساعت، برد 250 کیلومتر و ارتفاع 5000 متری اشاره کرد.

 

 

ابابیل-3 در آسمان های عراق، سوریه و سودان دیده شده است. چندین فروند از آن در فعالیت های رزمی و در تصادفات (به دلیل آموزش ضعیف یا کیفیت پایین پهپاد) از بین رفته است. در سال 2009 جنگنده آمریکایی F-16 Fighting Falcon پهپاد ابابیل-3 را پس از 70 دقیقه پرواز در حریم هوایی عراق سرنگون کرد.

نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران از ابابیل-3 تنها در نقش ISR استفاده می کند. در سوریه این پهپاد به Zagil III-B تغییر نام پیدا کرده است. برای کتائب حزب الله نام آن Basir-1 است.

در سال 2019 یک پهپاد ابابیل-3 در حریم پاکستان سقوط کرد یا سرنگون شد.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2008

- تعداد فروند ساخته شده: 550

- سازنده: شرکت صنایع هواپیما سازی ایران (هسا) (ایران)

- کشورهای مصرف کننده: سودان، عراق، ایران، سوریه

- نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 4.5 متر

- طول بال ها: 6.5 متر

– قوای محرکه: 1 موتور متعارف (احتمالا Limbach L550E یا مشابه آن) که 1 ملخ چند پره را در انتهای بدنه با آرایش pusher می چرخاند

- ارتفاع پروازی: 5000 متر

- حداکثر سرعت: 200 کیلومتر بر ساعت

- برد: 250 کیلومتر

- تسلیحات: ندارد. تجهیزات ماموریتی برای نقش ISR (اکثرا دوربین و حسگر ها)

- نسخه ها: Ababil-3 (سری پایه)

 

 

منبع

[alrkhs 4,291]

به نام خدا

HESA Qasef-1

مهمات با مداومت بالا/ پهپاد رزمی (2016)

 

 

HESA Qasef-1 از سری پهپاد های ایرانی ابابیل مشتق شده است. ایران سعی کرده تجربه و تخصص خود در حوزه پهپاد های سطح نظامی را افزایش دهد و ابابیل محصول این ابتکار عمل است. ابابیل از دهه 1980 در حال خدمت است و به طور مداوم  به فرم های توانمند تر و بهتر ارتقا یافته است. قاصف-1 یکی از این محصولات است که گفته می شود از سال 2016 در سرویس عملیاتی بوده است.

اینکه قاصف-1 محصول مستقیم صنایع ایرانی باشد یا حاصل تغییرات انجام شده در تولید ابابیل-2 توسط حوثی ها، مورد بحث است. در این مقاله این طور در نظر گرفته شده که صنایع داخلی ایرانی توسعه آن را برعهده دارند.

 

 

برخلاف ابابیل، قاصف-1 مهمات با مداومت بالا انتحاری است که اهداف زمینی را رهگیری می کند (کنترل از ایستگاه زمینی توسط GPS انجام می شود) و با دستور فرمانده، در حرکتی انتحاری خود را فدا می کند. این موضوع در ترکیب با سر جنگی 30 کیلوگرمی توانایی انفجار/خسارت بمب های پرتابی را با هزینه ای بسیار کمتر فراهم می کند. به این ترتیب، قاصف-1 سلاح هجومی کم خرج و مناسب برای شورشی هایی است که دنبال سروصدا کردن اند. به تمام این ویژگی ها این مورد را هم باید اضافه کرد که پهپاد ها به اندازه کافی کوچک و کند هستند تا با گریز از رادار های متعارف، توانایی پنهان کاری داشته باشند.

 

 

مشخصه های فیزیکی این هواپیما براساس نمونه های گرفته شده و نمایش داده شده توسط مقامات سعودی، شامل بدنه مرکزی و تیوب مانند، بال های اصلی نصب شده در انتها (مقداری رو به عقب) و بال های جلویی برای کنترل بیشتر می شود. باله های عمودی روی بال های اصلی در انتهای هواپیما قرار گرفته اند. بدنه تمام تجهیزات عملیاتی مرتبط مثل موتور، اپتیک ها، سوخت و اویونیک ها را در خود جای می دهد. موتور در انتهایی ترین بخش بدنه نصب شده و یک ملخ چند پره را در آرایش pusher می چرخاند. از آنجایی که این پهپاد، انتحاری است (پرواز بازگشتی ندارد)، نیازی به چرخ نیست که ساخت آن را آسان تر می کند و هزینه تولید را کاهش می دهد. پرتاب قاصف-1 توسط منجنیق پنوماتیک (جدا یا نصب شده روی خودرو) یا با کمک جت/راکت صورت می گیرد.

 

 

 

معروف است که حوثی ها از پهپاد قاصف-1 برای حمله مستقیم به اجزای سامانه موشکی پاتریوت (بیشتر بخش حساس رادار) استفاده می کنند. این موضوع بیانگر توانایی قابل توجه برای شورشیان و روش جدیدی از افزایش تنش در جنگ طولانی یمن است (*!!). پهپاد های مسلح حوثی ها همچنین به فرودگاه های اماراتی و سعوتی و پالایشگاه و خطوط نفتی عربستان هم حمله کرده اند.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2016

- وضعیت: در خدمت

- تعداد فروند ساخته شده: 100

- سازنده: شرکت صنایع هواپیما سازی ایران (هسا) - ایران

- کشورهای مصرف کننده: ایران، یمن

- نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 2.88 متر

- طول بال ها: 3.25 متر

- ارتفاع: 0.9 متر

- وزن: 30 کیلوگرم

- حداکثر وزن برخاست: 85 کیلوگرم (55 کیلوگرم ظرفیت بار)

– قوای محرکه: 1 موتور پیستونی 2 سیلندر WAE-342 با قدرت 25 اسب بخار که یک ملخ 2 پره در انتهای بدنه با آرایش pusher می گرداند

- حداکثر سرعت: 370 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 3000 متر

- برد: 120 کیلومتر

- تسلیحات: 1 سر جنگی 30 کیلوگرمی انفجار ضربه ای (اثر تقریبا مشابه با بمب های پرتابی متعارف هنگام انفجار)

- نسخه ها: Qasef-1 (سری پایه، اختلاف نظر بر سر اینکه این محصول ساخت صنایع داخلی ایران است یا تغییر ابابیل-2 توسط حوثی های یمن)

 

 

منبع

[MF44 4,998]

بر 19 شهریور 1400 در 10:29 , alrkhs گفت:

HESA Ababil-3

پهپاد جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) (2008

سلام جناب alrkhs خداقوت برای شکل عجیب پایه چرخ جلو این پهباد دلیل خاصی وجود دارد ؟

[alrkhs 4,291]

21 minutes قبل , MF44 گفت:

سلام جناب alrkhs خداقوت برای شکل عجیب پایه چرخ جلو این پهباد دلیل خاصی وجود دارد ؟

سلام. به نظرم برای آیرودینامیک بودن و شاید مقداری فنری بودن برای نرم شدن حرکت اینطوره مثل سیکر 400

[alrkhs 4,291]

به نام خدا

Honeywell RQ-16 T-Hawk (Tarantula Hawk)

پهپاد میکرو برخاست و فرود عمودی (MAV) (2008)

 

 

Honeywell RQ-16 T-Hawk پهپاد سایز میکرو (MAV) برخاست و فرود عمودی (VTOL) است که در حال حاضر در خدمت محدود در ارتش و نیروی دریایی ایالات متحده قرار دارد. این پهپاد توسط انگلیس هم خریداری شده و در حال ارزیابی توسط ارتش هند است. این سامانه در کوله پشتی حمل و توسط یک نفر مدیریت می شود. توانایی برخاست عمودی به پهپاد اجازه می دهد تا در فضا های محدود و باز استفاده شود. تکنسین های خنثی سازی بمب از RQ-16 استفاده می کنند تا دید بهتری از وضعیت خطرناک داشته باشند. تا امروز این MAV قدرت خود را در میدان ثابت کرده و چندین عملیات موفق هم داشته است. از یک سامانه RQ-16 برای دید نزدیک تر از راکتور هسته ای Fukushima Dai-Ichi که قربانی زلزله و سونامی عظیمی شده بود استفاده شد. یک پهپاد T-Hawk روی سقف راکتور شماره 2 سقوط کرد.

 

 

Honeywell International پیمان کار و سازنده RQ-16 است. RQ-16 ها ابتدا در عراق (با موفقیت) مورد آزمایش قرار گرفتند و پس از آن در افغانستان به کار گرفته شدند.

آرکیو _16 ، از پیشرانه ایی ۲ سیلندر تخت ( باکسر ) به حجم ۵۵ سی سی و قدرت ۴ اسب بخار ،  با شناسه 3w_56  استفاده میکندو می تواند به سرعت 130 کیلومتر بر ساعت و ارتفاع 3200 متر برسد. وزن کلی آن 9 کیلوگرم است و سامانه می تواند برای حمل و نقل به 2 جزء اصلی تقسیم شود. 2 کیف حمل هم ارائه می شود.

 

     

 

در نوزدهم سپتامبر سال 2012، اعلام شد که نیروی دریایی ایالات متحده قراردادی 8.2 میلیون دلاری به Honeywell International اعطا کرده است تا از سامانه RQ-16B T-Hawk (هواپیمای میکرو بلوک 2) برای استفاده در عملیات آزادی پایدار پشتیبانی کند.

T-Hawk نام خود را از Tarantula Hawk، زنبور شکارچی که به وفور در جنوب غربی آمریکا یافت می شود، گرفته است.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2008

- وضعیت: در حال خدمت

- تعداد فروند ساخته شده: 410

- سازنده: Honeywell International - ایالات متحده

- کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده، انگلیس

- نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- وزن: 8 کیلوگرم

– قوای محرکه: 1 پیشرانه ایی ۲ سیلندری تخت ( باکسر ) به حجم ۵۵ سی سی و قدرت ۴ اسب بخار ،  با شناسه 3w_56

- حداکثر سرعت: 130 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 3200 متر

- تسلیحات: ندارد

- نسخه ها: G-MAV (پهپاد میکرو، نام اولیه)، RQ-16A T-Hawk (سری پایه، مورد استفاده در نیروی دریایی ایالات متحده، 372 نسخه سفارش داده شد)،  RQ-16B T-Hawk (نسخه ارتقا یافته)، XM156 (Class I) (نام ارتش ایالات متحده)

 

 

منبع

[alrkhs 4,291]

به نام خدا

IAI / TRW RQ-5 Hunter

هواپیمای بدون سرنشین چند منظوره برد کوتاه تاکتیکی (1996)

 

MQ-5B

Hunter پهپاد بزرگی است که اولین بار در سال 1996 و به تعداد محدود به خدمت نیروی دریای ایالات متحده در آمد. عملکرد این سامانه در پشتیبانی از عملیات نیرو های هم پیمان در کوزوو، جایی که تصویربرداری و ارتباط در لحظه بسیار حیاتی بود، عالی بوده است. این پهپاد در اسرائیل طراحی شده و توسط ارتش دولت های ایالات متحده آمریکا، بلژیک و فرانسه مورد استفاده قرار می گیرد.

طراحی Hunter از 2 میله دمی و لبه های مستقیم تشکیل شده که آن را بسیار شبیه هواپیمای مراقبتی 2 نفره Rockwell OV-10 Bronco دوران ویتنام که دهه قبل معرفی شده بود، می کند (هردوی آن ها تا حدی عملیات های مشابه ای دارند). از دیگر عناصر برجسته طراحی آن، استفاده از 2 موتور است که یکی در جلو و دیگری در عقب بدنه قرار گرفته و با کارکرد در شرایط push-pull، برخی طراحی های ناموفق جنگ جهانی دوم را به یاد می آورد. بال ها مستقیم اند و در میانه عقب بدنه نصب شده اند. 2 میله در انتها به وسیله یک بال افقی به هم متصل می شوند و 2 باله دمی عمودی دارند. چرخ ها ثابت اند.

 

   

RQ-5A

Hunter از برنامه هواپیمای بدون سرنشین مشترک ارتش ایالات متحده در اواخر دهه 1980 متولد شد که نیروی دریایی و شاخه های دریایی ایالات متحده نیز در آن حضور داشتند. TRW و صنایع هوایی اسرائیلی برای طراحی و تولید واحد های تعداد محدود برای توسعه عملیاتی مورد استفاده قرار گرفتند که با تحویل اولیه حدود هفت سامانه آغاز شد. همانند همه ی سامانه های پهپادی اولیه، Hunter در ابتدا به عنوان پلتفرم مراقبتی/شناسایی معرفی شد که تصویربرداری به لحظه، دست یابی به هدف، تنظیم توپخانه و نظارت کلی را در میدان نبرد مدرن ارائه می داد. توسعه های بعدی پهپاد ها مهمات تهاجمی را به آن ها اضافه کرد و توانایی های سامانه های پهپادی را در کل افزایش داد.

 

MQ-5B

MQ-5BHunter با سایز کوچک و ساختار خشن خود، می تواند از سطوح کاملا یا نیمه صاف عملیات کند. در صورت نیاز با کمک راکت می توان توانایی های برخاست و فرود کوتاه آن را افزایش داد. توان Hunter از یک موتور 60 اسب بخاری Moto-Guzzi تامین می شود. فرود آن با کمک کابل های گیر اندازنده است. از ویژگی های پهپاد Hunter می توان به سامانه موقعیت یاب جهانی یکپارچه (GPS)، دوربین جلونگر مادون قرمز، نشان گذار لیزری، ارتباطات VHF/UHF و ضد جنگ الکترونیک اشاره کرد. عملیات ها از طریق یک ایستگاه کنترل زمینی GCS-3000، یک خودرو با 2 اپراتور، انجام می شود، یک نفر پرواز را کنترل می کند و دیگری کنترل عملکرد محموله را بر عهده دارد. ترمینال فیلم برداری از راه دور (RVT) می تواند مستقل از GCS با همکاری آن توسط لینک مستقیم فعالیت کند.

 

MQ-5B

پهپاد Extended Hunter نسخه ارتفاع بالا و مداومت بیشتر از طرح اولیه Hunter است. Extended Hunter می تواند در ارتفاع 6000 متری پرواز کند، طول بال هایش 2 برابر Hunter است و برد بیشتری دارد. B-Hunter، از سامانه فرود خودکار استفاده می کند و توسط بلژیک که 6 فروند و 2 ایستگاه آن را در سال 1998 سفارش داد استفاده می شود. از سامانه Hunter در مقدونیه/کوزوو استفاده شده که یکی از آن ها در اثر اصابت آتش دشمن از بین رفت. با اینکه از این پهپاد به طور محدود در میدان های نبرد در حال پیشرفت امروزی استفاده می شود، اما اخیرا از Hunter برای گشت مرز های جنوبی آمریکا با مکزیک در سال 2004 استفاده شده است.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 1996

- وضعیت: در خدمت

- تعداد فروند ساخته شده: 13

- سازنده: TRW (نورثروپ گرومن) - ایالات متحده ، صنایع هوافضای اسرائیل - اسرائیل

- کشورهای مصرف کننده: فرانسه، بلژیک، فیلیپین، ایالات متحده

- نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 6.8 متر

- طول بال ها: 8.8 متر

- ارتفاع: 1.7 متر

- حداکثر وزن برخاست: 727 کیلوگرم

– قوای محرکه: 2 موتور بنزینی 4 زمانه 2 سیلندر Moto-Guzzi هرکدام با قدرت 64 اسب بخار

- حداکثر سرعت: 204 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 4572 متر

- برد: 260 کیلومتر

- تسلیحات: محموله 90 کیلوگرمی شامل تجهیزات مراقبتی، ارتباطی و ضد آن. 1 مهمات GBU-44/B "Viper Strike" (در مدل MQ-5A/B)

- نسخه ها: Hunter (طراحی اولیه)، Extended Hunter (ابعاد بزرگ‌تر، توانایی های بیشتر، از طرح Hunter)، RQ-5A (نام ارتش ایالات متحده)، B-Hunter (پهپاد Hunter بلژیک ساخته شده توسط IAI؛ دارای سامانه فرود و برخاست خودکار)،  MQ-5A/B (نسخه مسلح به مهمات GBU-44/B "Viper Strike" نورثروپ گرومن)

 

 

منبع

[alrkhs 4,291]

به نام خدا

IAI Green Dragon

سامانه هوایی بدون سرنشین (UAS) مهمات انتحاری با مداومت بالا  (2017)

 

 

Green Dragon یکی دیگر از سامانه های هوایی بدون سرنشین مهمات یک بار مصرف با مداومت بالای اسرائیلی است. Green Dragon یک سامانه مهمات با مداومت بالا، تاکتیکی و کم هزینه است که در خدمت پیاده‌نظام و نیرو های عملیات ویژه قرار می گیرد. به اندازه ای قابل حمل است که می توان آن را درون یک کنیستر پلمپ شده جا به جا و در عرض چند دقیقه مستقر  کرد. کنترلر از یک تبلت استفاده می کند و سامانه، اطلاعات را از مجموعه دوربین الکترو-اپتیکی/مادون قرمز (EO/IR) با وضوح بالای (HD) خود به صورت لحظه ای ارسال می کند. دوربین برای فعالیت در روز و شب و همچنین تا برد 40 کیلومتر (مداومت 1.5 ساعته) کاملا مجهز است. یک موتور الکتریکی قدرت این واحد را تامین می کند و طراحی بی صدای آن مزیت زیادی به Green Dragon در برابر اهداف نا مطلع می دهد.

 

   

 

   

 

Green Dragon شانزده کیلوگرمی، یک شکارچی-کشنده واقعی است که در منطقه تعیین شده گشت می زند و توسط اپراتور زمینی برای ارزیابی موقعیت دشمن قبل از شروع حمل به کار می رود. وقتی اهداف تائید شدند، پهپاد به سمت شان شیرجه می رود و با دقت 1 متر خود ر افدا می کند. این سامانه هوایی می تواند در ورای خط دید عملیات کند تا پیش از حمله اطلاعات تاکتیکی تر و آگاهی محیطی بهتری را در اختیار فرماندهان روی زمین بگذارد. در صورت لغو شدن حمله، Green Dragon کاملا قابل بازیابی است تا دفعه بعد مورد استفاده قرار گیرد.

این پهپاد می تواند به سرعت 203 کیلومتر بر ساعت برسد و مداومت 75 دقیقه ای دارد.

 

 

از آنجایی که Green Dragon کاملا قابل حمل طراحی شده است، یک لانچر چند کنیستری را می توان روی حامل های نظامی فعلی نصب کرد. لانچر قابل تنظیم است و می تواند تعداد زیادی از این پهپاد ها را حمل/پرتاب کند. پهپاد به وسیله یک موتور راکتی یک بار مصرف شروع به پرواز می کند که پس از مدت کوتاهی از پرتاب، جدا می شود. سپس موتور الکتریکی وظیفه پرواز را به عهده می گیرد.

پهپاد Green Dragon ترکیب مرسومی دارد. بدنه در مرکز قرار گرفته که سامانه های عملیاتی مرتبط و موتور را در خود جای می دهد. موتور الکتریکی، یک ملخ 2 پره در انتهای بدنه با چیدمان pusher می چرخاند. بال ها اصلی شکل کلی صافی دارند و در سطح بالایی بدنه نصب شدده اند. بالچه های انتهای بال ها باعث افزایش کنترل و پایداری می شوند. بال های دمی از 2 باله رو به بیرون و به سمت پایین تشکیل می شود که در امتداد طرفین بدنه دیده می شوند. مجموعه اپتیکی در قسمت چانه و زیر دماغه بدنه نصب شده اند.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2017

- وضعیت: در خدمت محدود

- تعداد فروند ساخته شده: 20

- سازنده: صنایع هوافضای اسرائیل - اسرائیل

- کشورهای مصرف کننده: اسرائیل

- نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 1.6 متر

- طول بال ها: 1.7 متر

- وزن: 15 کیلوگرم

- وزن با کنیستر: 25 کیلوگرم

– قوای محرکه: 2 موتور الکتریکی که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می گرداند

- حداکثر سرعت: 370 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 1524 متر

- برد: 50 کیلومتر

- تسلیحات: 2.5 کیلوگرم سر جنگی ضد نفر/ضد تانک/ترکیبی

- نسخه ها: Green Dragon (سری پایه)

 

 

منبع

 

[alrkhs 4,291]

به نام خدا

Icarus Aerospace Wasp

هواپیمای هجومی پشتیبانی هوایی نزدیک (CAS) (2026)

 

 

استارتاپ کانادایی Icarus Aerospace در تلاش است تا یک هواپیمای هجومی پشتیبانی هوایی نزدیک (CAS) جدید و مدرن را تحت طرح مفهومی هواپیمای تاکتیکی Wasp بسازد. این طراحی بدون شک از مدل هایی مثل پلتفرم "Rockwell OV-10 "Bronco آمریکایی دوران جنگ ویتنام الهام گرفته است و درواقع از ترکیب 2 موتور، 2 میله ای که توسط یک صفحه بالابر در انتها به هم متصل اند استفاده می کند. این هواپیما اکثر توانایی های جنگنده های چند منظوره گران‌قیمت را با هزینه ای بسیار کمتر ارائه می دهد. همچنین، این طرح مفهومی، بسیار ماژولار و تغییر پذیر طراحی شده تا به عنوان یک راه حل جامع، نیاز های مشتریان و الزامات میدان نبرد را رعایت کند.

 

"Rockwell OV-10 "Bronco

هواپیما های اختصاصی CAS نیاز دارند تا چندین نقش میدان نبرد مثل اقدام مستقیم در مقابل عناصر زمینی دشمن که عموما در برد نیرو های زمینی هم پیمان فعالیت می کنند، را بر عهده گیرند. به این ترتیب، این پلتفرم ها باید بسیار پایدار باشند تا انواع مهمات را حمل کند، مداومت زیادی در منطقه هدف داشته باشد، در عین حال قابلیت بقا پذیری خوبی در برابر تهدید های زمینی (تفنگ ها، آتش توپ) از خود نشان دهد، و توانایی برخاست و فرود کوتاه (STOL) و هزینه نگهداری و زمان آمادگی کمی داشته باشد. در کل این طرح با 2 موتور، بال های تکی ثابت و 2 خلبان پشت سر هم کامل می شود. از دیگر نمونه ها می توان به "OV-10 "Bronco ملخی و Fairchild Republic A-10 Thunderbolt II تک نفره و موتور جت اشاره کرد. "Su-25 "Grach دوران شوروی و "Embraer EMB-314 "Super Tucano برزیلی نیز در این رده هواپیما های هجومی قرار می گیرند.

 

        

                                     "Embraer EMB-314 "Super Tucano                                                                       Su-25                                                                   Fairchild Republic A-10 Thunderbolt II

طرح کانادایی از 2 موتور توربوپراپ در محفظه ساده در هر بال بهره می برد. موتور ها (هر کدام 1700 اسب بخار) ملخ های 5 پره را در آرایش pusher می چرخانند تا ویژگی های فنی و بقا پذیری کافی برای پرواز های پست و کم سرعت داشته باشد. بال های اصلی لبه های مستقیمی دارند و در انتها بریده شده اند که به پرواز پست کمک می کند. کابین خلبان تمام شیشه/دیجیتالی، مجموعه اویونیک و دیگر اجزای مربوطه، در محفظه میانی که لبه دار است (مانند جنگنده های نسل 5 پنجم F-22 و F-35)، قرار می گیرند. 2 خدمه (خلبان و مامور تسلیحات) پشت سر هم در زیر یک کانوپی بزرگ، بی مانع و با دید واضح در پشت یک مخروط دماغه کوتاه می نشینند (صندلی پران برای هر خدمه در نظر گرفته شده است). از بخش زیرین 3 تایی (جمع شونده) برای حرکت روی زمین استفاده می شود.

قدرت یک طراحی CAS در توانایی حمل مهمات نهفته است و طرح Wasp هم از این قاعده استثنا نیست، تا 11 نقطه سخت تعبیه شده که شامل 3 تا زیر هر بال پس از محفظه موتور و چندین نقطه سخت زیر بدنه می شود و همه آنها از انواع مختلف تسلیحات هواپایه شامل موشک ها، راکت ها و بمب های پرتابی هدایت دقیق پشتیبانی می کند. یک توپ داخلی در حالت ثابت و رو به بیرون در نظر گرفته شده و امکان نصب پاد تفنگ عمودی نیز وجود دارد. علاوه بر آن، توانایی حمل محفظه سوخت خارجی برای افزایش برد عملیاتی نیز وجود دارد.

 

    

 

مشخصات فعلی شامل 16 متر طول، 15 متر طول بال، 9500 کیلوگرم حداکثر وزن برخاست، مداومت 6.5 ساعته با سوخت داخلی و 9 ساعته با محفظه سوخت خارجی می شود.

سامانه های نصب شده شامل رادار آرایه های اسکن الکترونیکی فعال در مخروط دماغه با دو برجک FLIR (مادون قرمز جلونگر) در محفظه جمع شونده می شوند. عملیات ها سورتی های هجومی در روز و شب/نور کم (در مقابل اهداف زمینی و دریایی)،شناسایی، پیش آهنگی مسلح، کنترل هوایی پیش رونده (FAC)، پشتیبانی عملیات های مخصوص (SPECOPS)، جستجو و نجات رزمی (CSAR) و ضد شورش (COIN) را پوشش می دهند. توانایی فعالیت در محیط سخت و سوخت گیری هوایی (با دخالت انسان یا خودکار) از ویژگی های ذاتی آن خواهد بود.

 

         

 

یکی از ویژگی های جذاب Wasp، امکان بدون سرنشین بودن آن است (خلبان از راه دور یا کاملا خودکار) که ریسک مناطق مورد مناقشه برای خدمه را کاهش می دهد و چابکی و سقف پروازی بهتری دارد. این هواپیما می تواند بال ثابت های قدیمی، بالگرد ها و پهپاد های فعلی را که در نقش CAS مورد استفاده قرار می گیرد، هدف بگیرد.

تا جایی که مشخص است، طرح مفهومی Wasp به زودی توجه زیادی را متوجه خود می کند و موفقیتش در نهایت به نیاز بازار بستگی دارد. بلوغ این طرح برای کانادا به سود صنایع هوایی ای خواهد بود که دوران اوج خود را در اویل و میانه های جنگ سرد تجربه کرد.

 

 

تا آگوست سال 2020، شرکت کانادایی  Icarus Aerospace به دنبال سرمایه‌گذار برای طرح پیشنهادی Wasp هجومی است. مهندسی تماما دیجیتالی انجام می شود تا آزمایش و ورود به سرویس آن تسریع شود.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2026

- وضعیت: تحت توسعه

- تعداد فروند ساخته شده: 0

- سازنده: Icarus Aerospace -کانادا

- کشورهای مصرف کننده: ندارد

- نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، ضد کشتی (مجهز برای جستجو، رهگیری و درگیر شدن با عناصر سطحی دشمن توسط کسب اطلاعات بصری، پشتیبانی از رادار و تسلیحات موجود)، جستجو و نجات (توانایی مکان یابی و خارج کردن افراد از مکان های پرخطر مثل خلبان سقوط کرده در دریا)، نیروی دریایی (توانایی برخاست از زمین و ناو برای انجام عملیات های روی دریا در انواع نقش های دریایی هنگام پشتیبانی شدن توسط عناصر سطحی هم پیمان)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 15.85 متر

- طول بال ها: 15.5 متر

- حداکثر وزن برخاست: 9525 کیلوگرم 

– قوای محرکه: 2 موتور توربوپراپ از نوع نامشخص که هرکدام 1700 اسب بخار قدرت تولید می کنند و ملخ های 5 پره را می گردانند

- حداکثر سرعت: 666 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 11000 متر

- برد: 2400 کیلومتر

- تسلیحات: 3600 کیلوگرم محموله شامل توپ ثابت رو به جلو، برجک توپ (تا 30 میلی‌متر) 360 درجه در شکم هواپیما، بمب و راکت های هدایت لیزری، مهمات هدایت با جی پی اس، 2 تورپدو، Sonobuoys، راکت های ضد کشتی، موشک های مادون قرمز هوا به هوا، بمب ها و راکت های هدایت ناپذیر متعارف

- نسخه ها: Wasp (سری پایه)

 

 

منبع

ویرایش شده در خرداد 1 توسط alrkhs

[Hoshang20 150]

يه مدل هم آفريقاي جنوبي داره توسعه ميده كه البته تك موتور است و چيزه خفنيه،به نظر ميرسه نسل جديد هواپيماهاي آموزشي و پشتيباني سبك از اين بعد تو اين سبك طراحي بشه

[alrkhs 4,291]

به نام خدا

IDT Asef

سامانه هواپیمای بدون سرنشین (UAS) برخاست و فرود عمودی (VTOL) [2021]

 

 

ASEF از شرکت فناوری های دفاعی INTRA یک سامانه هواپیمایی بدون سرنشین (UAS) برای تمام شرایط جوی و جغرافیایی است که بخش های نظامی، غیر نظامی و صنعتی بازار را هدف گرفته. این پهپاد طراحی شده تا انواع سورتی ها، چه در خشکی و چه در محیط دریایی، را پوشش داده و می تواند مجموعه ای از ماموریت های شدید مربوط به شناسایی تاکتیکی، جاسوسی، ارزیابی خطر، گشت مرزی/اجرای قانون، اعمال قوانین دریایی، اعمال قوانین مربوط به مواد مخدر، نظارت بر آب و هوا، بازرسی های پرخطر و موارد مشابه را به نحو احسن انجام دهد. قابلیت های برخاست و فرود عمودی (VTOL) ASEF به آن ویژگی هایی مشابه یک بالگرد را می دهد بدون نیاز به پیچیدگی، هزینه های عملیاتی و مشغولیت انسانی.

این سامانه، در واقع، راه حلی چابک و نسبتا جمع و جور است که از یک آرایش میله تکی به همراه پیشران های بالابر بیرونی و یک پیشران در بخش انتهای بدنه بهره می برد. تمام اجزای عملیاتی مربوطه در یک بدنه مرکزی قرار گرفته اند. بال های اصلی روی بدنه نصب شده اند و پهپاد روی یک مجموعه 4 پایه ساده می نشیند.این مجموعه از یک دم V شکل تشکیل می شود.

 

    

 

با حداکثر وزن محموله که به 12 کیلوگرم محدود می شود، ASEF حداکثر وزن برخاستی 97 کیلوگرمی دارد. مشخصات عملکردی شامل سرعت کروز 112 کیلومتر بر ساعت، پنجره مداومت ماموریتی 10 ساعته، و ارتفاع 5500 متری می باشد.

این پهپاد از یک سامانه دوربین زنده، نصب شده در شکم و سبک با قابلیت بزرگنمایی پیوسته برد بلند بهره می برد. انتقال ویدئویی به صورت انتخابی از طریق VSAT انجام می شود ولی از آشکار سازی لیزری و فاصله یاب لیزری پشتیبانی می شود. لینک داده بردی 153 کیلومتری دارد. قابلیت خودکار بودن تعبیه شده در هواپیما، نیاز به دخالت انسانی در فرود و برخاست را کاهش می دهد. ناوبری GPS / INS دارای افزودگی 3 گانه (*هر ورودی توسط 3 سامانه پردازش می شود و نتیجه توسط یک سامانه رای گیری تعیین می شود. در صورتی خطای یکی از 3 سامانه، 2 سامانه دیگر آن خطا را پوشش می دهند) اند، در حالی که سامانه هایی نظیر لینک داده، الکتریک ها، کامپیوتر کنترل پرواز (FCC)، و گذرگاه داده همگی قابلیت افزودگی 2 گانه دارند. قابلیت "حس کردن و اجتناب از برخورد" هم در این پهپاد گنجانده شده است.

 

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2021

- وضعیت: تحت خدمت محدود

- تعداد فروند ساخته شده: 4

- سازنده: شرکت مسئولیت محدود فناوری های دفاعی INTRA (IDT) – عربستان سعودی

- کشور های مصرف کننده: عربستان سعودی (احتمالی)

- نقش: پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، جستجو و نجات (توانایی مکان یابی و خارج کردن افراد از مکان های پرخطر مثل خلبان سقوط کرده در دریا)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- تسلیحات: ندارد. تجهیزات ماموریتی تا 12 کیلوگرم

- نسخه ها: ASEF I (سری پایه)، ASEF II (نسخه کوچکتر)

 

 

منبع

[alrkhs 4,291]

به نام خدا

IDT Samoom

پهپاد جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR)/ هجومی [2025]

 

 

سموم از شرکت Intra، سامانه هواپیمایی بی سرنشین (UAS) تازه معرفی شده ای است که از کشور نفت خیز عربستان سعودی منشا می گیرد. این هواپیما با طراحی متمرکز بر "ارتفاع متوسط، مداومت طولانی" (MALE) برای انجام طیفی از نقش های بالای میدان نبرد، تازه واردی به حوزه ای بسیار شلوغ است. این هواپیما با بهره مندی از یک جفت موتور داخل محفظه آویزان از هر بال (که واحد های پروانه 3 پره را در آرایش pusher به حرکت در می آورند)،آماده است تا علاقه مشتریانی با بودجه محدود از سرتاسر جهان که معمولا توان خرید UAV/UCAV های گران‌قیمت غربی را ندارند، به خود جلب کند.

 

 

 یک مدل در مقیاس کوچک از پهپاد Samoom در نمایشگاه دفاع جهانی در ریاض در مارس 2022 به نمایش در آمد. این پهپاد در درجه اول برای نقش جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) توسعه داده شده بود اما نمونه نمایش داده شده دارای نقاط سخت زیر بال بود که قابلیت هجومی آن را نشان می دهد. حداقل 3 نقطه سخت زیر هر بال و یک محل در وسط بدنه وجود دارد.

 

    

 

همان طور که نشان داده شد، بدنه صاف و ساده است، به زیبایی از دماغه تا دم یکنواخت شده و بخش جلویی برجسته است تا بخش های الکترونیک را در خود جای دهد. بال های اصلی در شانه نصب شده اند، صاف اند، و در میانه بدنه به آن متصل می شوند. واحد دم از نوع ساده است که از یک باله عمودی و صفحات افقی در پایین تشکیل می شود. تجهیزات حسگر/اپتیک ها در یک برجستگی چانه ای متحرک در زیر دماغه هواپیما قرار داده شده اند که دید 360 درجه از میدان نبرد را فراهم می کنند.

 

 

با همه حساب ها، این پهپاد در مقایسه با سامانه های نسل فعلی که در غرب و نقاط دیگر پیشنهاد می شود از طراحی و عملکرد بسیار معمولی برخوردار است.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2025

- وضعیت: تحت توسعه

- تعداد فروند ساخته شده: 1

- سازنده: شرکت مسئولیت محدود فناوری های دفاعی INTRA (IDT) - عربستان سعودی

- کشور های مصرف کننده: عربستان سعودی (احتمالی)

- نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول بال ها: 24 متر

- حداکثر وزن برخاست: 3300 کیلوگرم (1050 کیلوگرم ظرفیت سلاح)

- قوای محرکه: 2 موتور 6 سیلندر توربو 220 اسب بخاری داخل محفظه که هرکدام یک واحد پروانه 3 پره را به چرخش در می آورند

- حداکثر سرعت: 240 کیلومتر بر ساعت

- حداکثر ارتفاع پروازی: 13716 متر

- تسلیحات: فاش نشده. اگرچه نسخه مدل دارای پاد های موشک های هوا به هوای برد کوتاه، موشک های هوا به سطح، بمب های پرتابی هدایت دقیق و تجهیزات ویژه ماموریت بود. دارای 5 نقطه سخت.

- نسخه ها: Samoom (سری پایه)

 

 

منبع

[alrkhs 4,291]

به نام خدا

Indonesian Aerospace Elang Hitam (Black Eagle)

هواپیمای بدون سرنشین رزمی (UCAV) (2023)

 

 

در راستای جدا کردن نیاز های نظامی اندونزی از خرید محصولات خارجی، هوافضای اندونزی در دسامبر سال 2019 نمونه ای تمام اندازه از پهپاد رزمی جدید خود به نام Elang Hitman (یا Black Eagle) را معرفی کرد. این پهپاد که برای نقش جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) و حملات زمینی طراحی شده، بیشتر طراحی اش از سری پهپاد های جنرال اتمیکس پریدیتور آمریکایی منشا می گیرد.

از نظر طراحی، این هواپیما در بخش دماغه برجسته، بدنه باریک، بال های (مستقیم) نصب شده در سطح پایین و آرایش بال های دمی V شکل به خانواده پریدیتور شبیه است. موتور نصب شده در انتهای آن هم مشابه پریدیتور است. قدرت پهپاد از یک موتور روتاکس (اتریشی) در بخش عقبی بدنه تامین می شود که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می گرداند. به این ترتیب بخش جلویی بدنه برای اویونیک، ذخیره سوخت و تجهیزات ماموریتی خالی می ماند. حرکت روی زمین از طریق چرخ های سه‌گانه ثابت انجام می شود که هواپیما را به باند های آماده محدود می کند. ابعاد پهپاد شامل طول بال 16 متر می شود.

 

 

هوافضای اندونزی ادعا می کند این پهپاد مداومت 30 ساعته دارد و توانایی حمل محموله آن (متشکل از رادار روزنه مصنوعی و سامانه های ISR مناسب) تا 30 کیلوگرم گزارش شده است. سرعت کروز پهپاد به 235 کیلومتر بر ساعت می رسد که توانمندی های خوبی به پلتفرمی در این کلاس می دهد. کنترل پهپاد از طریق اپراتور زمینی و ارتباطات ماهواره ای انجام خواهد شد.

قابل توجه است که مدل ارائه شده در دسامبر سال 2019 فاقد هرگونه چانه یا برجستگی برای حمل سامانه های الکترواپتیکال (EO) مادون قرمز (IR) است که در اکثر پهپاد های امروزی دیده می شود.

 

 

فرض بر این است که Elang Hitman برای نیاز های تسلیحاتی، موشک های هدایت پذیر ضد تانک (ATGM) و بمب های پرتابی هدایت دقیق را در زیر بال های خود حمل می کند تا نیاز ارتش اندونزی برای یک پهپاد هجومی را برآورده کند. سلاح ها به احتمال زیاد هماند پریدیتور زیر بال ها حمل خواهد شد.

شرکت ملزم به ساخت و به پرواز در آوردن 2 پیش نمونه برای فاز توسعه است که در آن اولین پرواز آزمایشی برای سال 2020 برنامه ریزی شده است. صدور گواهی برای سال 2021-2023 برنامه ریزی شده تا سرانجام نیرو های مسلح اندونزی راه حلی داخلی داشته باشند.

این شرکت هم اکنون  تجربه ساخت بومی ترابری تاکتیکی CN-235/CN-295 اسپانیایی را به همراه دیگر محصولات توربوپراپ  دارد. همچنین بالگرد های فرانسوی مانند سری Puma را نیز تولید می کند.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2023

- وضعیت: تحت توسعه

- تعداد فروند ساخته شده: 2

- سازنده: هوافضای اندونزی - اندونزی

- کشورهای مصرف کننده: اندونزی (احتمالی)

- نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 9 متر

- طول بال ها: 16 متر

- ارتفاع: 3.7 متر

- وزن: 1200 کیلوگرم

- حداکثر وزن برخاست: 3000 کیلوگرم (1800 کیلوگرم ظرفیت بار)

– قوای محرکه: 1 موتور متعارف روتاکس که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند

- حداکثر سرعت: 235 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 14000 متر

- برد: 3000 کیلومتر

- تسلیحات: غیر مسلح شامل محموله 300 کیلوگرمی از تجهیزات ماموریتی مرتبط با سورتی های جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR)، مسلح شامل راکت 70 میلی متری IAe، مهمات هدایت لیزری MAM-L و MAM-C

- نسخه ها: Elang Hitam (Black Eagle) (سری پایه)

 

 

منبع

[alrkhs 4,291]

به نام خدا

Jordan Falcon

هواپیمای بدون سرنشین (UAV) شناسایی سبک [2012]

 

 

Jordan Falcon یک پهپاد شناسایی در کلاس سبک است که در حال حاضر توسط کنسرسیومی از دفتر طراحی و توسعه پادشاه عبداله و صنایع هوافضای اردن تحت توسعه قرار دارد. این تلاش، برنامه مشترک پهپاد بومی است که برای افزایش برد تاکتیکی ارتش و نیرو های امنیتی برای مدرن سازی نیروها و ادامه صلح با قدرت های غربی ساخته می شود. Falcon یک سامانه بدون سرنشین است که بیشتر مسئولیت شناسایی، نظارت و تعیین/رهگیری هدف را بر عهده دارد و به همین دلیل به تجهیزات ماموریتی مورد نیاز برای این نقش مسلح است (محموله تا 6 کیلوگرم). یک لینک داده مایکرو ویو ویدئو/تله متری 5 واتی تصاویر در لحظه و اطلاعات تله متری را تا برد 50 کیلومتری مخابره می کند.

 

 

در ظاهر، Jordan Falcon یک هواپیمای کوچک مقیاس شامل بدنه، بال های اصلی و بخش دم است. کابین خلبان از یک ترکیب محفظه موتور مانند در مرکز منشا می گیرد و بال های با لبه های مستقیم در بالای آن قرار می گیرند. بال ها در نوک خود بریده شده اند. بخش دم از ترکیب میله های 2 تایی به همراه دهانه اتصال بال در انتها و یک باله دمی افقی به صورت 2 صفحه دمی شکسته به بالا متصل در نوک تشکیل می شود. نیروی پیشران پهپاد از یک موتور داخلی در انتهای بدنه تامین می شود که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند تا مداومت 4 ساعته را برای آن فراهم کند. بخش زیرین از 4 پایه ثابت تشکیل می شود.

همانند سایر سامانه های این رده، Falcon از موتور 2 زمانه احتراق داخلی 200 سی سی با صدای کاهش یافته و ناوبری مبتنی بر ماهواره استفاده می کند. این سامانه در اصل توسط یک اپراتور زمینی کنترل می شود و برد آن به 450 کیلومتر می رسد اگرچه در صورت نیاز، مسیر یابی نقاط از پیش تعیین شده، خودکار خواهد بود. یک سامانه لینک داده ویدئو ها را در لحظه به یک گیرنده رله می کند. مداومت عملیاتی این پهپاد حدود 4 ساعت گزارش شده و حداکثر سرعت آن 180 کیلومتر بر ساعت است.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2012

- تعداد فروند ساخته شده: 3

- سازنده: دفتر طراحی و توسعه پادشاه عبداله / صنایع هوافضای اردن - اردن

- کشورهای استفاده کننده: اردن

- نقش: توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- وزن: 40 کیلوگرم

- حداکثر وزن برخاست: 60 کیلوگرم (20 کیلوگرم ظرفیت بار)

– قوای محرکه: 1 موتور 2 زمانه 200 سی سی بنزینی/روغنی که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند

- حداکثر سرعت: 180 کیلومتر بر ساعت

- برد: 450 کیلومتر

- تسلیحات: ندارد. محموله عملیاتی (تا 6 کیلوگرم) شامل حسگر ها و سامانه های اپتیکی

- نسخه ها: Falcon (سری پایه)

 

 

منبع

[alrkhs 4,291]

به نام خدا

JSC Spectator

پهپاد جاسوسی – نظارت – شناسایی [2014]

 

 

Spectator سامانه هواپیمایی بدون سرنشین جاسوسی نظارت شناسایی با منشا اکراینی برای تمام شرایط آب و هوایی است. این هواپیما یک پهپاد غیر مسلح است که با تطبیق پذیری ذاتی خود در بخش های نظامی، تجاری و صنعتی نقش های مختلفی مانند مراقبت مرزی، جستجو و نجات (SAR)، نظارت کلی، گشت دریایی و موارد مشابه را به عهده می گیرد.

این پهپاد توسط Politeko Aero LLC به همراه موسسه پلی تکنیک کیف و کارخانه تعمیر هواپیمای Chuguev توسعه داده شده و اولین پرواز آن در سال 2014 ثبت شد. ساخت آن تحت برند استارت آپی JSC Meridian انجام می شود.

Spectator (و به طور خاص نسخه Spectator-M) به طور فعال در خدمت نیرو های مسلح اکراین (نیروی هوایی اکراین) و همچنین خدمات مرزی این کشور قرار دارد. تا کنون این کشور ناوگانی از حدود 60 فروند از این پهپاد را به خدمت گرفته است.

 

        

 

این پهپاد طراحی کاملا مرسوم و سنتی دارد که حول مرکز یک بدنه باریک و گرد با کناره های صاف قرار می گیرد. بال های اصلی روی شانه و درست بالای مرکز بدنه نصب شده اند، و هرکدام به یک بالک انتهایی ختم می شوند. واحد دم از یک باله عمودی به همراه باله های افقی در پایین آن تشکیل می شود. یک ملخ 2 پره در دماغه بدنه قرار دارد و توسط یک موتور داخلی به چرخش در می آید. همانند دیگر پهپاد های این کلاس، Spectator به یک مجموعه اپتیکی مجهز است و می توان با اعمال تغییراتی حسگر ها و تصویر ساز هایی متناسب با نیاز های ماموریتی روی آن نصب کرد.

طول این پهپاد 1.3 متر است، فاصله نوک بال های آن از هم به 3 متر می رسد و حداکثر وزن برخاست آن 5.5 کیلوگرم است. حداکثر سرعت Spectator به 120 کیلومتر بر ساعت می رسد، تا ارتفاع 2000 متری بالا می رود و 15 کیلومتر برد عملیاتی دارد.

 

 

نسخه تولیدی اولیه Spectator نام داشت که در سال 2014 به وجود آمد. نسل بعدی آن با نام Spectator-M مقداری بزرگ‌تر بود و اصلاحاتی در آن انجام شده بود که در پایان همان سال معرفی شد. قدرت و ابعاد افزایش یافته امکان حمل محموله های بزرگ‌تر را می داد. Spectator-M1 به عنوان نسل سوم و با وزنی سبک‌تر تجهیزات تصویر برداری حرارتی را حمل می کند، سامانه بازیابی آن بهبود یافته و برد آن افزایش یافته است. این مدل در طول سال 2019 رونمایی شد و به طور رمی در سال 2020 به خدمت ارتش اکراین در آمد.

 

    

 

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2014

- وضعیت: تحت خدمت

- تعداد فروند ساخته شده: 60

- سازنده: JAS Meridian - اکراین

- کشورهای استفاده کننده: اکراین

- نقش:  پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، جستجو و نجات (توانایی مکان یابی و خارج کردن افراد از مکان های پرخطر مثل خلبان سقوط کرده در دریا)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 1.3 متر

- طول بال ها: 3 متر

- حداکثر وزن برخاست: 5 کیلوگرم

- قوای محرکه: 1 موتور که یک ملخ 2 پره واقع در دماغه را می چرخاند

- حداکثر سرعت: 120 کیلومتر بر ساعت

- سرعت کروز: 90 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 2000 متر

- برد: 15 کیلومتر

- تسلیحات: ندارد. تجهیزات ماموریتی مربوط به نقش ISR

 

 

منبع

[alrkhs 4,291]

به نام خدا

KAI / Boeing KUS-VJ

بالگرد آتشبار هجومی بدون سرنشین [2027]

 

 

ظهور هواپیما های هجومی بدون سرنشین در میدان های نبرد حتی برای ناظران معمولی هم کاملا آشکار است و Korean Air (صنایع هوافضای کره) از کره جنوبی به همراه بوئینگ آمریکایی توافق کرده اند با همکاری همدیگر نسخه ای هجومی و بدون سرنشین از سری بالگرد های سبک MD500 را توسعه دهند. با وجود تعداد زیادی از واحد های MD500 پا به سن گذاشته که در اختیار نیروی هوایی کره جنوبی قرار دارد، این پروژه این سامانه ها را به نسخه بدون سرنشین با نام KUS-VH تبدیل خواهد کرد. نسخه ای تمام اندازه از ماکت محصول پیشنهادی در نمایشگاه هوافضا و دفاع 2015 سئول دیده شد.

بالگرد بدون نیاز به خلبان، تعهد عملیاتی کمتری را در صحنه نبرد تجربه خواهد کرد. کابین سرنشینان توسط یک مخزن داخلی بزرگ سوخت اشغال خواهد شد تا برد عملیاتی آن تا 100 درصد افزایش یابد. سطوح شیشه جلو معمول MD500 پوشانده می شوند. شکل و عملکرد کلی آن دست نخورده باقی می ماند. اپتیک ها در یک پوشش زیر چانه قرار می گیرد. همچنین Korean Air از روشی کم هزینه نسبت به سامانه های سرنشین دار با همین توانایی ها برای توسعه استفاده می کند. گزینه های تسلیحاتی شامل پاد های راکتی، پاد های آتشبار و موشک می شود که به همراه سامانه های موجود در بالگرد، قابلیت حمله جراحی شده را بدون ریسک از دست دادن خلبان در قلمرو دشمن ارائه می کند.

 

 

از آنجا که نیروی هوایی کره جنوبی فعالانه به دنبال محصولاتی مانند KUS-VH نیست، احتمال استفاده مجدد از بالگرد های سالخورده MD500 به اندازه کافی وسوسه انگیز خواهد بود تا سرویس به طور جدی آن را بررسی کند.صد ها MD500 یی که در حال حاضر در خدمت اند تا دهه آینده بازنشسته خواهند شد.

مشارکت بوئینگ در این برنامه نتنها به دلیل موقعیت شرکت به عنوان یک قدرت جهانی بلکه به خاطر تجربه اخیرش در توسعه بالگرد بدون سرنشین "H-6U "Little Bird هم بوده است. KUS-VH قابل صادر شدن به هم پیمانان آمریکایی و کره جنوبی خواهد بود.

در جولای سال 2020، Korean Air توسعه بیشتر نسخه بدون سرنشین MD500 را به تعویق انداخت و درعوض تصمیم گرفت تا طراحی پهپاد ارتفاع متوسط خود را به اتمام برساند.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2027

- وضعیت: تحت توسعه

- تعداد فروند ساخته شده: 1

- سازنده: Korean Air - کره جنوبی / بوئینگ - ایالات متحده

- کشورهای بهره بردار: کره جنوبی (احتمالی)

- نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های میدان نبرد)

- طول: 7.01 متر

- طول بال ها: 8.03 متر

- ارتفاع: 2.6 متر

- وزن: 600 کیلوگرم

- حداکثر وزن برخاست: 1300 کیلوگرم (700 کیلوگرم ظرفیت بار)

– قوای محرکه: 1 موتور توربوشفت Allison 250-C20B با قدرت 420 اسب بخار که ملخ 5 پره اصلی و روتور 4 پره دمی را می چرخاند

- حداکثر سرعت: 260 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 4225 متر

- برد: 700 کیلومتر

- سرعت افزایش ارتفاع: 518 متر بر دقیقه

- تسلیحات: متغیر. مهمات نصب شده روی پایه بال ها در 2 طرف بدنه می توانند شامل موشک های ضد تانک TOW، مسلسل 7.62 میلی متری M134 جنرال الکتریک، موشک های هوا به هوای کوتاه برد Stinger، پاد راکتی 7 تایی

- نسخه ها: KUS-VJ (سری پایه)

 

 

منبع