Davood

هواگرد ترابری تاکتیکی سی-130 هرکولس ( Lockheed C-130 Hercules)

Recommended Posts

از نظر من به کل باید c130 رو بزاریم کنار ، انقدری هزینه تعمیراتشه که دیگه فکر نکنم صرفه اقتصادی داشته باشه، از یکی شنیدم که موقعی که می خواستند با C130 یکسری رو جابه جا کنند فقط 5 بار به علت نقص فنی برگشت فرودگاه icon_wink
باید یه فکر اساسی در موردش بکنیم، یا بشینیم خودمون بسازیم ، یا از 1 جایی وارد کنیم ، یا دیگه حداقل درت حسابی تعمیرش کنیم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]از نظر من به کل باید c130 رو بزاریم کنار ، انقدری هزینه تعمیراتشه که دیگه فکر نکنم صرفه اقتصادی داشته باشه، از یکی شنیدم که موقعی که می خواستند با C130 یکسری رو جابه جا کنند فقط 5 بار به علت نقص فنی برگشت فرودگاه icon_wink
باید یه فکر اساسی در موردش بکنیم، یا بشینیم خودمون بسازیم ، یا از 1 جایی وارد کنیم ، یا دیگه حداقل درت حسابی تعمیرش کنیم[/quote]


اینجوری نگو در مورد این اسب بارکش
بند خدا خیلی زحمت کشه لنگشم پیدا نمیشه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]از نظر من به کل باید c130 رو بزاریم کنار ، انقدری هزینه تعمیراتشه که دیگه فکر نکنم صرفه اقتصادی داشته باشه، از یکی شنیدم که موقعی که می خواستند با C130 یکسری رو جابه جا کنند فقط 5 بار به علت نقص فنی برگشت فرودگاه icon_wink
باید یه فکر اساسی در موردش بکنیم، یا بشینیم خودمون بسازیم ، یا از 1 جایی وارد کنیم ، یا دیگه حداقل درت حسابی تعمیرش کنیم
[/quote]

اتفاقا هرکولس جزو بهترین و پرفروش ترین هواپیماهای ترابری تاکتیکیه و حالا حالا هم در خدمت خواهد بود.این هواپیما شاید حتی بیشتر از اف 14 هم صرفه اقتصادی داشته باشه ! یه مثال ، در زمان زمین لرزه بم چند فروند از این هواپیماها به همراه هلیکوپترهای هوانیروز و ایلوشن های سپاه توانستند صدها تن دارو و غذا و... برای مردم بم ببرن[/code]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خوب درست ، ولی نباید حداقل 1 دستی به سر روش بکشیم که 5 بار پشت هم نقص فنی پیدا نکنه؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]خوب درست ، ولی نباید حداقل 1 دستی به سر روش بکشیم که 5 بار پشت هم نقص فنی پیدا نکنه؟
[/quote]

طبق گفته ها و بیانات فرماندهان نیروی هوایی بر روی این هواپیما ارتقاهایی صورت گرفته بعدش هم از هواپیمایی که 30 ساله در تحریمه قطعاته چه انتظاری دارید ؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به نام خدا


c130j.jpg

 

مقدمه

کم و بیش همه شما تا کنون از هواپیمای ترابری هرکولس شنیده اید.این هواپیمای غول آسای ترابری یکی از پرفروشترین و کار آمد ترین هواپیماهای ترابری - تاکتیکی ساخته شده به دست بشر است.برای درک بهتر جمله بالا شایان ذکر است که تولید این هواپیما در مدل های مختلف از سال 1954 تاکنون همچنان ادامه دارد و تاکنون به 69 کشور دنیا صادر شده است.طبق برنامه ریزی ها و بهینه سازی های انجام گرفته این هواپیما همچنان تا ده ها سال بعد در خدمت کشورهای کاربر باقی خواهد ماند.همه شما می دانید که با گذشت زمان همه هواپیماها نیاز به ارتقا دارند و در این مقاله قصد داریم به نمونه ای بهینه سازی شده از این هواپیما بپردازیم.

 



AIR_C-130J_lg.jpg

 

 

سوپر هرکولس

 

هواپیمای C-130J آخرین مدل از هواپیمای ترابری معروف C-130 هرکولس است که همانند اکثر نمونه های هرکولس وظیفه آن انتقال بار و نیرو است.در نمونه J برخی بهینه سازی ها نسبت به مدل های گذشته مانند کاکپیت تمام شیشه ای ، سیستم های الکترونیکی دیجیتال و موتور جدید با ملخ شش پره صورت گرفته است.بهینه سازی های انجام گرفته باعث شده است تا C-130J دارای برد و سرعت بیشتر ، قابلیت حمل بار بیشتر و توانایی بیشتری در فرود و برخاست از فرودگاه های نیمه کاره و خاکی داشته باشد.مدتی نگذشته بود که از روی C-130J نمونه ای با بدنه کشیده تر توسط شرکت لاکهید مارتین طراحی و ساخته شد که در نیروی هوایی آمریکا با نام CC-130J و در نیروی هوایی سلطنتی انگلستان C-130J-30 شناخته می شود.این هواپیما دارای حداقل 15 درصد مصرف سوخت کمتر نسبت به دیگر نمونه های C-130 است.علاوه بر آن نیاز به نگهداری و تعمیر کمتری دارد و هواپیمایی با دوام ، مقرون به صرفه و در عین حال پیشرفته است.همین ویژگی ها C-130J را تبدیل به گزینه ای مناسب برای نیروهایی که نیاز به هواپیمایی پیشرفته و کم هزینه دارند کرده است.

در دسامبر 2011 نیروی هوایی آمریکا و شرکت لاکهید مارتین قراردادی را به مبلغ 167 میلیون دلار به منظور ارتقای ناوگان هواپیماهای C-130J منعقد کردند.در این پکیج به روز رسانی که در نیروی هوایی آمریکا به نام بلاک 8.1 شناخته می شود هر دو سامانه های سخت افزاری و نرم افزاری این هواپیما به روز رسانی خواهد شد.برخی از این بروز رسانی ها شامل:سامانه تشخیص دوست از دشمن ، دیتا لینک ، ارتباطات و مدیریت ترافیک هوایی می شود.

 


hercules-cockpit.jpg

 

کاکپیت

هواپیمای C-130J دارای دو خلبان و یک افسر بار گیری است.کاکپیت این هواپیما شیشه ای بوده و دارای 4 نمایشگر چند منظوره کریستال مایع L-3 برای کنترل پرواز و سیستم های ناوبری است.هر خلبان دارای یک نمایشگر سربالا (HUD) جداگانه است.این هواپیما اولین هواپیمای ترابری نظامی در جهان است که مجهز به نمایشگر سربالا به عنوان یکی از ابزار های اولیه مورد نیاز برای کنترل پرواز شده است. کامپیوتر ماموریتی دوقلو (که توسط شرکت سیستم های BAE ساخته شده است) بر سامانه های واپیما نظارت دارد و وضعیت پرنده را به خدمه گزارش می کند.در کابین خلبان یک نمایشگر رادار رنگی ساخت شرکت نورثروپ گرومن نصب شده است.دیگر تجهیزات و سیستم های کابین خلبان شامل: سیستم ناوبری اینرسیایی / سیستم موقعیت یاب جهانی GPS ، سامانه هشدار دهنده افزایش ترافیک هوایی ، سامانه جلوگیری از برخورد هواپیما با زمین و سامانه کمک فرود هواپیما (ILS) می شود.خودکار بودن اکثر سیستم ها و سامانه های هواپیما باعث کاهش خدمه از 5 نفر (در نمونه های قبلی) به 3 نفر شده  و مهندس پرواز و ناوبر در این نمونه حذف شده است.

در ژوئیه 2008 ، شرکت لاکهید مارتین جزئیات پکیج ارتقای هواپیمای C-130J را اعلام کرد.این تغییرات شامل:سیستم واحد و جهانی نقشه های دیجیتال (ساخت شرکت البیت) با نمایشگر قابل حمل ، نمایشگر ماموریت اصلی و سیستم کمک فرود با استفاده از GPS می شود.

 


hercules6.jpg

 

 

سیستم باربری

هواپیمای ترابری C-130J می تواند تا 37.216 پوند بار را با خود حمل کند.برای مثال این هواپیما می تواند تا 3 نفربر زرهی ، 74 برانکارد ، 94 سرباز با تجهیزات کامل یا 64 چترباز را با خود حمل کند.فضای درونی این هواپیما بسیار انطعاف پذیر بوده و می تواند در مدت زمان کوتاهی تغییر وظیفه داده و از باربری به حمل نیرو یا برانکارد تغییر کاربری دهد.در درون هواپیما دو ردیف صندلی از نوع تاشونده نصب شده است و همانند دیگر مدل ها امکاناتی برای حمل برانکارد مجروحان تعبیه شده است.بارها و نیروها از رمپ بزرگی که در عقب هواپیما واقع شده است و به وسیله نیروی هیدرولیکی باز و بسته می شود از هواپیما وارد یا خارج می شوند.

 


AAR-47_Missile_Warning_System.jpg

 

 

دفاع از خود

 

سیستم هشدار دهنده تقرب موشک AN/AAR-47 با استفاده از سنسورهای الکترو-اپتیکی با تشخیص خروجی هوای موشک ها و استفاده از الگوریتم های پیشرفته به تجزیه و تحلیل (آنالیز) و اولویت بندی تهدیدات می پردازد.این سنسورها در زیر پنجره کابین خلبان دوم و مخروط دم نصب شده اند.شعاع عمل سیستم گیرنده امواج راداری AN/ALR-56M (ساخت شرکت سیستم های BAE) از باند 2GHz تا 20GHz است ؛ یک آنتن باند پایین و چهار آنتن باند بالا در نزدیکی دماغه هواپیما ، در نزدیکی پنجره کابین خلبان دوم و در مخروط دم نصب شده است.سیستم دفاعی یکپارچه AN/ALE-47 ساخت شرکت سیستم های BAE توانایی پخش چف و فلیر را به صورت خودکار داراست.

نیروی هوایی آمریکا خواستار نصب سامانه اقدامات مقابل مادون قرمز AN/AAQ-24 (که به صورت اختصاصی برای هواپیماهای بزرگی مانند C-130 طراحی شده است) ساخت شرکت نورث روپ گرومن را بر روی هواپیماهای C-130 شد.تولید این سامانه با نرخ پایین از سال 2002 شروع شد و پس از طی آزمایش ها و ارزیابی های مختلف در جولای 2004 بر روی هواپیماهای C-130 (از جمله C-130J) عملیاتی شد.در مه 2008 ،علاوه بر نیروی هوایی آمریکا ، نیروی هوایی سلطنتی استرالیا نیز خواستار خرید 12 دستگاه از این سامانه که به اختصار LAIRCM (مخفف Large Aircraft Infra-red Countermeasures) خوانده می شود شد.

رادار

بر روی دماغه هواپیماهای C-130J و C-130J-30 رادار ناوبری و هواشناسی MODAR 4,000 نصب شده است

 


hercules4.jpg
 

 

موتور

هواپیمای ترابری C-130J از چهار موتور توربو پراپ AE2100D3 (هر کدام به قدرت 4591 اسب بخار) ساخت شرکت رولز رویس نیرو می گیرد.این موتورها به هواپیما اجازه می دهد به برد و سرعتی بالاتر نسبت به نمونه های قبلی خانواده هواپیماهای C-130 دست یابد.ملخ پروانه نصب شده بر روی این موتور R391 نام دارد ، این ملخ دارای شش تیغه بوده و به صورت تمام کامپوزیت توسط شرکت هوا و فضای Dowty ساخته شده است.به منظور کنترل بهتر وضعیت موتورها ، بر روی این هواپیما سامانه الکترونیکی و دیجیتال کنترل موتور ساخت شرکت لوکاس (Lucas) نصب شده است.علاوه بر سامانه کنترل موتور ، این این هواپیما دارای سامانه کنترل خودکار تراست موتور است.این سیستم باعث توازن در میزان تراست تولیدی موتورها می شود و به خلبان این امکان را می دهد در سرعت های پایین کنترل بهتری بر روی هواپیما داشته باشد.هواپیمای C-130J می تواند 45.900 پوند سوخت را در مخازن سوخت داخلی خود حمل کند ، علاوه بر آن در مخازن سوخت خارجی نیز می توان تا 18,700 پوند سوخت بارگزاری کرد.این هواپیما می تواند به روش Probe and Drogue سوخت گیری هوایی را انجام دهد(در این روش یک شلنگ از هواپیمای سوخت رسان آزاد می شود و هواپیمایی که قصد سوخت گیری دارد دارای یک میله سخت است ، با اتصال شلنگ به این میله سوخت گیری انجام می شود).میله سوخت گیری این هواپیما در قسمت پشت کابین خلبان نصب شده است و این میله می تواند هنگامی که هواپیما نیازی به سوخت گیری ندارد در محفظه تعبیه شده در درون هواپیما قرار گیرد.

 

aa.jpg

نمونه کشیده تر

 

هواپیمای C-130J-30 در واقع نمونه کشیده هواپیمای C-130J است.در این نمونه طول هواپیما از 40 فوت به 55 فوت افزایش یافته است.این افزایش طول به طور قابل توجهی باعث افزایش توانایی هواپیما در زمینه ترابری شده است.این نمونه نسبت به نمونه C-130J می تواند میزان بیشتری برانکارد ، خودروهای نظامی و نیرو (128 سرباز مسلح و 92 چترباز در مقابل 94 سرباز مسلح و 64 چترباز در C-130J) را حمل کند.

اولین هواپیما از 15 فروند C-130J-30 سفارش داده شده توسط نیروی هوایی انگلستان در سال 1999 تحویل داده شد و تحویل بقیه هواپیما تا سال 2011 پایان یافت.این هواپیما در حال حاضر در آمریکا (اولین بار در دسامبر 2001 به گارد ملی هوایی تحویل داده شد) ، نیروی هوایی سلطنتی استرالیا (12 فروند) و نیروی هوایی انگلستان (15 فروند) در حال خدمت است.علاوه بر آن کشورهای ایتالیا (10 فروند) ، کویت (4 فروند) و دانمارک (3 فروند) از آن را سفارش داده اند.

سفارشات

اولین گروه از هواپیماهای C-130J-30 در نوامبر 1999 تحویل انگلیس شد.در آمریکا ، هواپیماهای ترابری C-130J در آوریل 2004 در پایگاه هوایی ریتل راک مستقر و در دسامبر همان سال عملیاتی شدند.در سال 2006 فرماندهی نیروی هوایی آمریکا آمادگی این هواپیما را برای انجام ماموریت های مختلف اعلام کرد.

تاکنون 1186 فروند از هواپیمای ترابری C-130J و C-130J-30 سفارش داده شده است که 150 فروند از آن تحویل داده شده است.مشتریان عبارتند از:نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا ، گارد ملی هوایی ، سپاه تفنگداران دریایی ، گارد ساحلی (89 C-130J و C-130J-30 و 20 KC-130J ) - نیروی هوایی سلطنتی انگلستان (10 C-130J, 15 C-130J-30 همه تحویل داده شده اند) - نیروی هوایی ایتالیا ( C-130J ، 10 C-130J-30 همه تحویل داده شده اند) - نیروی هوایی سلطنتی استرالیا (12 فروند C-130J همه تحویل داده شده اند) - نیروی هوایی کویت (4 فروند C-130J-30) و نیروی هوایی دانمارک (12 فروند C-130J-30).

در آوریل 2004 ، اولین هواپیمای سوخت رسان/ ترابری KC-130J وارد خدمت سپاه تفنگداران دریایی آمریکا شد.این هواپیما در سال 2005 به عراق فرستاده شد و اولین ماموریت رزمی خود را شروع کرد.تا پایان سال 2006 ، 24 فروند از این نمونه تحویل داده شد.

در دسامبر 2006 ، نیروی هوایی آمریکا اعلام کرد که به دلیل ورود به خدمت هواپیمای ترابری C-130J-30 دیگر نیازی به هواپیماهای KC-130J ندارد و آن ها را به سپاه تفنگداران دریایی تحویل خواهد داد.در دسامبر 2010 این هواپیماها تحویل سپاه تفنگداران دریایی شد.

در مه 2007 ، هند درخواست خرید 6 فروند هواپیمای C-130J را به مقامات نیروی هوایی آمریکا تحویل داد.این قراداد به مبلغ 1.2 میلیارد دلار در سال 2008 بسته شد.

دو فروند از C-130J های سفارش داده شده توسط نیروی هوایی هند در دسامبر 2010 تحویل داده شد.هواپیماهای سوم و چهارم نیز در ژوئن 2011 تحویل داده شد.دو هواپیمای باقی مانده نیز در دسامبر 2011 تحویل داده شد و این هواپیماها در فوریه همان سال عملیاتی شدند.

در نوامبر 2007 ، نروژ طی قراردادی به مبلغ 519 میلیون دلار سفارش 5 فروند هواپیمای ترابری C-130J سوپر هرکولس را به شرکت لاکهید مارتین داد.اولین هواپیما در نوامبر 2008 ، دومین در آوریل 2009 و 2 فروند باقی مانده نیز در نوامبر 2010 تحویل داده شد.

در ژانویه 2008 ، کانادا طی قراردادی به مبلغ 1.4 میلیارد دلار با شرکت لاکهید مارتین خواهان خرید 17 فروند C-130J شد.اولین هواپیما در ژوئن 2010 تحویل نیروهای کانادایی در پایگاه ترنتون شد.انتظار می رود تا پایان سال 2012 بقیه هواپیمای سفارش داده شده نیز تحویل گردد.

در ژوئن 2008 ، نیروی هوایی آمریکا سفارش خرید 6 فروند هواپیمای عملیات ویژه HC/MC-130J را به شرکت لاکهید مارتین تسلیم نمود.اولین MC-130J در مارس 2011 تحویل داده شد.

در ژوئیه 2008 ، دولت اسرائیل سفارش 9 فروند هواپیمای ترابری C-130J-30 را به شرکت لاکهید مارتین نمود.

قطر سفارش خرید 4 فروند هواپیمای C-130J-30 را به شرکت لاکهید مارتین داد.تولید هواپیماهای قطری در مه 2011 پایان یافت و در سپتامبر همان سال تحویل ارتش قطر شد.علاوه بر قطر در اوت 2008 عراق خواستار خرید 6 فروند هواپیمای ترابری C-130J-30 شد.

در ژوئیه 2009 ، عمان خواستار خرید 1 فروند هواپیمای C-130J-30 (نمونه کشیده C-130J) شد.در اوت 2010 دو فروند دیگر نیز به سفارش عمان افزوده شد.پیش بینی می شود این هواپیماها بین سال های 2012 تا 2014 تحویل داده شوند.

در مارس 2010 ، دولت تونس و شرکت لاکهید مارتین قرادادی را به منظور خرید دو فروند هواپیمای C-130J امضا کردند.تحویل این هواپیماها برای سال های 2013 و 2014 برنامه ریزی شده است.

در 27 مه 2010 ، دولت آمریکا مبلغ 245 میلیون دلار را به منظور ساخت 3 فروند هواپیمای سوخت رسان KC-130J برای نیروی هوایی کویت به شرکت لاکهید مارتین داد.این قرارداد توسط نیروی دریایی آمریکا مدیریت می شود و برنامه ریزی انجام گرفته حکایت از تحویل آن ها در سال های 2013 و 2014 دارد.

در دسامبر 2010 ، نیروی هوایی جمهوری کره (کره جنوبی) و شرکت لاکهید مارتین قراردادی را به منظور خرید 4 فروند هواپیمای C-130J منعقد کردند.تحویل این هواپیماها در سال 2014 آغاز خواهد شد.در این قرارداد شرکت لاکهید مارتین موظف به آموزش خلبانان ، کارمندان و پرسنل فنی این هواپیماها به مدت 2 سال شده است.

در فوریه 2011 ، بین نیروی هوایی آمریکا و شرکت لاکهید مارتین قراردادی به منظور ارائه سیستم آموزش کادر پروازی هواپیماهای C-130 امضا شد.این قرارداد شامل ارئه آموزش و خدمات آموزشی ، پشتیبانی و نگهداری و تعمیر دستگاه های آموزش خلبانان و پرنسل می شود.

در سپتامبر 2011 ، قراردادی بین نیروی هوایی آمریکا و شرکت لاکهید مارتین به منظور توسعه و تولید 4 شبیه ساز پرواز کامل برای هواپیمای C-130J امضا شد.

در سپتامبر 2011 ، شرکت لاکهید مارتین اولین هواپیمای MC-130J Shadow II (سایه 2) را به نیروی هوایی آمریکا و فرماندهی عملیات ویژه تحویل داد.در همان ماه اولین هواپیمای HC-130J به نیروی هوایی ایالات متحده تحویل داده شد ، این هواپیما در آموزش خلبانان و پرنسل استفاده خواهد شد.

در اکتبر 2011 ، هند طی قراردادی به مبلغ 1.2 میلیون دلار خواستار خرید 6 فروند هواپیمای C-130J شد.

علاوه بر آن نیروی هوایی آمریکا خواهان 6 موتور رولز رویس AE 2100D3 اضافی ، 8 سیستم هشدار دهنده تقرب موشک AN/AAR-47 و 8  هشدار دهنده AN/ALR-56M است.



551px-C-130J_Drawing_svg.png


مشخصات

خدمه:3 نفر (دو خلبان و یک افسر بارگزار (لود مستر)

ظرفیت:

92 سرباز با تجهیزات کامل (128 سرباز در نمونه C-130J-30)

64 چترباز (92 چترباز در نمونه C-130J-30)

6 پالت (8 پالت در نمونه C-130J-30)

74 برانکارد به همراه 2 پزشک (94 برانکارد در نمونه C-130J-30)

3 خودروی هاموی یا 1 نفربر LAV III یا M113

ظرفیت بارگزاری: 42 هزار پوند (19,050 کیلوگرم) (19,958 کیلوگرم در C-130J-30)

طول:29.79 متر (34.36 متر در C-130J-30)

طول بال ها:40.41 متر

ارتفاع:11.84 متر

وزن خالی:34,274 کیلوگرم

بیشینه وزن هنگام برخاست:79,378 کیلوگرم

وزن برخاست معمول:70,305 کیلوگرم

پیشرانه:چهار موتور توربو پراپ AE 2100D3 هر یک به قدرت 4.637 اسب بخار

ملخ موتور:ملخ تمام کامپوزیت R391

بیشینه سرعت:671 کیلومتر در ساعت

سرعت کروز:643 کیلومتر در ساعت

برد:5,250 کیلومتر (3,262 مایل)

بیشینه ارتفاع پروازی:8,615 متر


فقط برای میلیتاری

  • Upvote 5
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
منون دوست عزیز من خیلی این هواپیمارو دوست دارم .

امیدوارم که ما بهترشو بسازیم در اینده

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جدا لقب هرکولس برازده این هواپیماست.راستی 130cایران ازسیستمهای قدیمی استفاده میکنن یا نه؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بسیار عالی
[quote]جدا لقب هرکولس برازده این هواپیماست.راستی 130cایران ازسیستمهای قدیمی استفاده میکنن یا نه؟[/quote]
سوال منم همین هست !

دوستان اگر خبری دارند جواب بدهند

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[right]همانطور که تو این ویدئو میبینید هواپیمای هرکولس به 30 تا راکت مجهزه که قابلیت اون رو تو تیک اف و لندینگ افزایش میده.[/right]
[right]همانطور که گفتم این هواپیما مخصوص آزادی کارمندان سفارت آمریکا در ایران طراحی شده بود
این پروژه فوق سری وقتی که این هواپیما تو یکی از تستها منفجر میشه کلا لغو میشه[/right]

[right]http://www.military.com/video/aircraft/military-aircraft/top-secret-c-130-with-rocket-boosters/912500478001/[/right]
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خیلی جالب بود. ممنونم برادر

تو فیلم میگه علت اینکه اون هرکولس منفجر میشه اینه که خلبان اشتباها قبل از تاچ داون چرخها با زمین راکتها رو روشن میکنه در نتیجه هرکولس نیروی لیفت خودشو از دست میده و به زمین برخورد میکنه.
خب سوال اینجاست که چرا وقتی مشکل از خلبانه، این پروژه منتفی میشه؟؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با تشکر
البته این ویدئو قبلا هم توی سایت گذاشته شده بود اما چون پیدا کردنش کار سختیه و ممکنه تا الان لینکش خراب شده باشه بسیار عالی است .
اما دقیقا هدف این پروژه آزادی جاسوسا نبوده اما با دستگیری جاسوسها این پروژه سرعت بیشتری میگیره
فیلم های دیگه ای هم از این آزمایشات وجود داره . ویرایش شده در توسط ESIBANDARI

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
    • توسط MR9
      موقعیت قرارگاه مرکزی منافقین :
       
      در 90 کیلومتری شمال بغداد ،پس از عبور از شهر "الخالص" به "قرارگاه  اشرف" خواهید رسید.این پادگان با وسعت6 در 8کیلومتر مربع تا سال 1365 هجری شمسی تحت عنوان "معسگر الخالص الخاص" محل استقرار یکی از تیپ های گارد ریاست جمهوری صدام حسین بود.این پادگان از شمال به انبارهای بزرگ مهمات و تسلیحات و یک روستای کوچک عراقی،از شرق به یک فرودگاه متروکه،از جنوب شرق به روستای "شیخ شنیف" ، از جنوب به یک مرکز مرغداری و از غرب به جاده بغداد- کرکوک محدود شده است."اشرف بزرگ" 12*10 کیلومتر مربع است  که پادگان اشرف و زمین های اطراف آن را شامل می شود.
       
        
       
       
       
       
      پس از اخراج مسعود رجوی به عراق و ملاقات او با صدام حسین ، این پادگان بطور کامل تحویل گروهک منافقین  شد و  آنها پایگاه های خود در سلیمانیه و کرکوک را جمع آوری کرده و از سال 1366 هجری شمسی تحت عنوان به اصطلاح "ارتش آزادیبخش ملی " در این محل تجمع کنند.
      در کیلومتر 90 جاده قدیم بغداد-کرکوک انشعابی از قسمت شرقی، شما را به درب اصلی پادگان اشرف هدایت خواهد کرد.شمال و جنوب این جاده آسفالته و فرعی محل استقرار 2 گردان ارتش صدام حسین ،گروهان رادار،گروهان موشکی پدافند هوایی و مقر سازمان استخبارات صدام حسین است که در نزدیکی ورود به پادگان قرار دارد.از سال 1365 شمسی تا زمان سرنگونی صدام  حسین ،نقش این نیروها پدافند هوایی،حفاظت بیرونی و کنترل ورود و خروج به پادگان اشرف بود .
       
       
        
       
       
      مرصاد ، کمینگاه منافقین 
      ببرها وارد می شوند :
       
      اگر چه نیروی های مسلح جمهوری اسلامی ایران ( ارتش  جمهوری اسلامی ایران ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی  ، بسیج و..)  در جریان عملیات مرصاد ، شکست سنگینی بر پیکره گروهک منافقین وارد آورد ، بازماندگان فرقه رجوی ، مجدداً نیروی های باقی مانده خود را در قرارگاه های  متعدد خود در عراق ، جمع آوری و با حمایت رژیم بعثی ، فعالیتهای خود را از سر گرفتند . اما بدنبال شکست مفتضحانه رژیم بعثی حاکم بر بغداد در مقابل تهاجم گسترده نیروهای ائتلاف به منظور بازپس گیری کویت در ماه مارس 1991 و بغرنج شدن وضعیت در این کشور که همراه با بروز تشنجات و حرکتهای مسلحانه در شمال و جنوب آن گردید ، باعث شد تا گروهک منافقین  با یک بن بست غیر قابل تصور مواجه گردد .
       
       

       
       
      به همین دلیل ، تروریستهای مسلح این گروهک ، دست به تحرکات جدیدی در داخل خاک ایران زده و در یکم آوریل 1991 ، با استفاده از شرایط حاد منطقه ، یکسری اقدامات مسلحانه تروریستی  در غرب ایران ، بویژه ارتفاعات استان کرمانشاه  را رقم زدند که موجبات به شهادت رسیدن صدها نفر از شهروندان کرد ساکن در این منطقه را فراهم آورد .
      بنابراین در پاسخ به شرارتهای این گروهک تروریستی ، در بامداد روز 5 آوریل ، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران  با استفاده از 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-4E ، جمعی پایگاه سوم شکاری (TFB-3)  یک ضربت اساسی را به پادگان اشرف که قرار گاه مرکزی این گروهک بشمار می رفت ، وارد آورد که درعمق 80 کیلومتری داخل خاک عراق و در 28 کیلومتری شمال شهر  خالص  قرار داشت . 5 دقیقه بعد از این حمله ، 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-5E جمعی پایگاه چهارم شکاری (TFB-4) بقیه تاسیسات این قرار گاه را با مهمات سنگین مورد حمله قرار دادند که براساس اطلاعات منتشر شده ، تلفات گسترده ای را موجب گردید .
       

       
       
      با این حال ، در جریان این حمله غافلگیرانه  ، خدمه یکی از فانتوم های شرکت کننده ( سریال 6688-3) موفق به اجرای صحیح مانور POP-UP نگردید و هر دوخدمه مجبور به اجکت شده و توسط شبه نظامیان مستقر در منطقه  بازداشت و بسرعت به دولت عراق تحویل داده شدند
       
       

       
      بقایای فانتوم ساقط شده نیروی هوایی به سریال 6688-3
       
       
      در شمال عراق ، دولت ترکیه که سالهاست در حال جنگ غیر رسمی با شورشیان حزب کارگران کرد که به شکل محرمانه از حمایتهای اطلاعاتی و تسلیحاتی دولت وقت عراق بهره می برد ، قرار داشت ، به منظور سرکوب این شورشیان ، چندین عملیات رزمی را در امتداد مرز با ایران ، طراحی و اجرا نمود .
       

       
       
      در جریان این عملیات رزمی ، فانتوم های  نیروی هوایی ترکیه بارها و بارها حریم هوایی ایران را مورد تجاوز قرار داده و نقض نمودند و در این سو ، در موارد متعددی  ، رادار مراقبت منطقه ، هشدارهای لازم را به ترکها ارسال نمود ولی علی الظاهر نیروی هوایی ایران هرگز عملیات رهگیری را اجرا ننمود . این مساله  را می توان بدین دلیل تشریح نمود که  تایگرهای مستقر در پایگاه دوم شکاری ،اگر چه بسیار سریع تر از فانتوم های ترک بودند اما بدلیل اینکه  تیم های ضربتی نیروی هوایی ترکیه توسط جنگنده های F-16C این نیرو  اسکورت می شدند ، حضور تایگر عملاً بی اثر بشمار می رفت . به همین علت ، فرماندهی وقت نیروی هوایی ایران تصمیم گرفت تا سازمان رزم پایگاه دوم شکاری را با اعزام جنگنده های MIG-29 که به تازگی از اتحاد شوروی تحویل گرفته شده بودند ، تقویت نماید .
       
       

       
       
      اعزام فالکروم های تهرانی  ، اگر چه در ابتدا به شکل موقت به این پایگاه مامور شده بودند ، اما با تغییر شرایط ، این استقرار به شکل دائمی در آمد و اسکادران 22 تاکتیکی نیروی هوایی (TFS-22) با حضور میگ های روسی تشکیل گردید و از آن سو ، تمامی  تایگرهای موجود در این پایگاه (F-5E) به اسکادارن 21 تاکتیکی (TFS-21) انتقال یافتند .
       
      با فروکش کردن آتش جنگ در آسیای جنوب غربی ، شرایط تقریباً به حالت عادی بازگشت ، اما این آرامش زیاد بطول نیانجامید ، چرا که در سال 1994 ، گروهگ منافقین مجدداً با اعزام تیم های ترورویستی بداخل کشور ، به شکل منظم دست به تخریب ، ترور مردم عادی و شماری از مقامات ارشد نظامی و غیر نظامی  زدند .
       
       

      سپهبد شهید صیاد شیرازی 
       
       
      د رنتیجه نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مجدداً ماموریت یافت تا حملات هوایی خود را علیه قرارگاه مرکزی این گروهک در داخل خاک عراق ، از سر بگیرد .
      این ماموریت کمتر شناخته شده ، توسط یکفروند جنگنده- بمب افکن F-5F و سه فروند جنگنده – بمب افکن F-5E جمعی پایگاه دوم شکاری در 9 نوامبر 1994 اجرا گردید . در این حمله جمعاً 16 تیر مهمات هوا به زمین مارک-82 به روی هدف حمل شد و پرنده های رزمی با موفقیت کامل و بدون خسارت جانبی ، ماموریت خود را به انجام رساندند .
       
       

       
       
      اما بدلیل اینکه این حمله غافلگیرانه  در داخل محدوده موسوم به منطقه پرواز ممنوع (NO FLY ZONE) شمال عراق که توسط ایالات متحده و بریتانیا حفاظت می گردید ، انجام شد ، به محض اطلاع از وقوع این حمله ، 20 فروند جنگنده  متحدین شامل  جنگنده – بمب افکن های F-16  و F-15 نیروی هوایی ایالات متحده به منظور رهگیری این دسته پروازی از پایگاه های خود واقع در خاک ترکیه به پرواز در آمدند که با توجه به پایان ماموریت دسته رزمی نیروی هوایی ایران ، برخوردی میان این دو پیش نیامد . 
       

       
       
       
      پی نوشت :
       
      1- پلان های رزمی ارائه شده در این تاپیک در سطح وب وجود ندارد و توسط مترجم طراحی شده است 
      2-  در این انجمن ، بیشتز از حماسه های گردان های تامکت و فانتوم گفته شده ، باشد که  این تاپیک گوشه ای از حماسه های تایگرهای مظلوم نیروی هوایی که تلفات قابل توجهی را هم در جنگ تحمیلی متحمل شده است ، بیان نماید .
       
       
       
      منبع : با اندکی تصرف ، IRANIAN TIGERS AT WAR  BY BABAK TAGHVAEE
       
       
        این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ،
      بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود . 
      در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .
       
       مترجم : MR9      
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.