خرج گود صنعتی   خرج انفجار مقدار مواد منفجره ای است که هنگام منفجر شدن ، کار مکانیکی انجام می دهد. انرژی مواد منفجره برای انفجار در صنایع معدنی و شهر سازی ، برای  سوراخ کردن و جوشکاری فلزات ، برش و تخریب سازه های مختلف و غیره مورد استفاده قرار می گیرد.
- خرج انفجاری متمرکز ،
- خرج انفجاری خطی و
- خرج های شکل یافته (خرج گود) خرج های شکل گرفته به دلیل امکان تمرکز انرژی آزاد شده از انفجار با سایر خرج ها متفاوت است. یک سیلندر مواد منفجره با یک حفره توخالی در یک انتها و یک دتوناتور ماده منفجره در انتهای آن به عنوان یک بار توخالی (تهی شده) شناخته می شود. در صورتی که حفره توخالی با یک لایه نازک از فلز ، پلاستیک ، سرامیک یا مواد مشابه روکش شده باشد ، آستر راتشکیل می دهد و هنگامی که بار انفجاری منفجر شود تشکیل جت می دهد. افزایش عمق نفوذ خرج های شکل یافته با حرکت دادن بار در فاصله مشخصی از هدف (فاصله stand off) حاصل می شود. عملکرد بارهای شکل یافته و تأثیر فاصله standoff  و آستردر بصورت شماتیک در شکل نشان داده شده است.             خرج های شکل یافته با توجه به  شکل و میزان تمرکز انرژی تراک می تواند به دسته های زیر تقسیم شود: - شارژ های مخروطی شکل یا سوراخ کننده ها و - شارژ های خطی یا برشی. از شارژ های مخروطی شکل یا سوراخ کننده ها برای سوراخ کردن هدف استفاده می شود. آستر از نوع مخروطی است و انرژی انفجار بر روی نقطه تزریق متمرکز است. از شارژ های شکل خطی برای برش مواد مورد نظر استفاده می شود. آستر از نوع منشور است و انرژی انفجار در امتداد محور طولی متمرکز شده است. عملکرد شارژ های شکل مخروطی با عمق سوراخ ایجاد شده ارزیابی می شود ، در حالی که عملکرد خرج  خطی با حداکثر ضخامت ماده ای که قابل برش است تعریف می شود     منابع در انتها ذکر خواهد شد. انشاالله ادامه خواهد داشت.
    • Upvote
    • Like
    17