آقا شما مثل اينكه از كتابهاي تحريف شده مخصوصا ظهور و سقوط رايش سوم مطلبها رو مينوسيد! كمي با انصاف باشيد تاريخ رو متفقين مينويسند من نميدونم دوستاني كه اينجا هستن واقعا خوش ندارند من اينجا باشم يه جوري ميخواهيد من از اينجا برم؟ هي به من فشار مياريد خوب مسئله اي نيست مقدمات فراهم شود خواهم رفت

معاهده ورساي پيمان ننگيني بود و به عمد قرار بود جنگ ديگري راه بي افتد كه مسلم است آغاز جنگ هيتلر نبوده

درود قدرت ماشين جنگي هر كشوري در سايه يك مرد بزرگ شكل ميگيرد هيتلر كسي بود كه اروپا در برابرش تعظيم ميكرد اشتباهات جنگي مربوط به هيتلر نبود اين افسران نازي بودن كه يا اطلاعات غلط ميدادن يا به عمد اشتباه ميدادند در ضمن نزامي نه نظامي icon_frown

ضعف مردم ايران اينه كه هر چه اين استعمار پير اذيت كنه ملت ايران بيشتر بهش ميچسبه من نميدونم كي ميخواهيد بفهمين كه اينا روزگار نگذاشتن واسه كشورمون

من در كتاب ها خوانده ام در مثلث برمودا به گفته دانشمندان يكسري الماس هايي هستن كه قابليت جذب شدن اشيا مختلف رو دارند دانشمندان حتي زير دريايي هم فرستاده اند اما نتوانستند تحقيقات خود را كامل كند اين الماس ها زير دريايي رو به خاك چسبانده اند دوستان هركسي مقالاتي دارد بنويسد با تشكر

قوت قلبي من ميگويد كه او مي آيد دوباره پرچم هاي صليب شكسته برافراشته ميشود يهوديان با حال گريان به درگاه خداوند التماس خواهند كرد و آن روز روز تسويه حساب تاريخي است

بسيار عالي بود با تشكر از دوست عزيزم رامتين

ساختگي؟ پسر خوب اين كجاش ميخوره كه بازي رايانه اي باشه من كه سر در نياورده ام :D

من نميدونم ملت ايران چرا اينقدر گير دادن به روسها! ميدونيد چقدر بلا سر كشورمون آورده اند :?

اما يادمان باشد كه هيتلر شكست نظامي خورد نه شكست ايدئولوژي اما استالين و مكتبش هم نظامي شكست خورد هم ايدئولوژي هيتلر مرد بزرگي بود كه همه به خصوص خود آلماني ها قدر او رو ندانستند و هنوزم كه هنوزه از كرده گذشتان عصباني هستند و پشيمان

افراد نزديک به استالين از نيت او درباره جنگ باخبر بودند پنجاه سال قبل، در روز 5 مارس سال 1953، ژوزف استالين رهبر كمونيست هاي اتحاد جماهير شوروی سابق درگذشت. حيات سياسی او به عنوان خودکامه ای که بر زندگی ميليون ها انسان استيلا داشت طی چند دهه مورد تجزيه و تحليل و موشکافی قرار گرفته است. آيا استالين پس از خونريزی مغزی به دلايل طبيعی جان باخت يا چون قصد هدايت اتحاد جماهير شوروی به سوی جنگی نافرخنده را داشت توسط اطرافيانش به قتل رسيد؟ استالين و محفل سياسی اطراف او از جمله لاورنتی بريا (رئيس کا گ ب)، نيکيتا خروشچف (رهبر بعدی شوروی)، نيکولای بولگانين و جورجی مالنکوف، شب 28 فوريه را طبق معمول آغاز کردند. آنها ابتدا به تماشای فيلمی در کاخ کرملين نشستند و سپس برای شرکت در ضيافت شبانه ديگری به ويلای استالين در فاصله ده دقيقه ای مسکو رفتند. در ساعات اوليه روز بعد يعنی روز اول ماه مارس، مهمانان استالين به خانه های خود در مسکو بازگشته بودند. آنچه پس از آن روی داد برای مردی مانند استالين که وسوسه ای جنون آميز نسبت به امنيت خود داشت عجيب به نظر می رسد. او محافظان خود را مرخص کرد و گفت تمام شب مزاحمش نشوند. همين تغيير در نحوه رفتار استالين بود که توجه ادوارد رادزينسکی، مورخ روس را جلب کرد. او چند سال قبل موفق شد "پيوتر لوزگاچف" يکی از محافظان آن شب استالين را يافته و با او ملاقات کند. خاطرات لوزگاچف از وقايع آن شب، رادزينسکی را درباره علت واقعی خونريزی مغزی و مرگ استالين به شک انداخت. محافظ استالين تاييد کرد که آن شب نه خود استالين بلکه خروستالف، سرمحافظ استالين بود که دستور آزادباش را داده بود. لوزگاچف گفت: "اگر استالين بود به طعنه از محافظان می پرسيد: "می خواهيد به رختخواب برويد؟" و چنان به ما خيره می شد که ما جرات نمی کرديم بگوييم بله! بنابراين ما از شنيدن دستور خروستالف حسابی شاد شديم و بدون آنکه به آن فکر کنيم به رختخواب رفتيم." صبح روز بعد استالين تا ديروقت از اتاقش خارج نشد. محافظان به تدريج نگران حال او شدند، اما هيچکدام جرات نداشتند به اتاق او بروند. آنها حق نداشتند مزاحم استالين شوند مگر آنکه او شخصا آنها را فرابخواند. بالاخره ساعت شش و نيم صبح نوری از اتاق استالين تابيد و از نگرانی محافظان کاسته شد. اما وقتی ساعت 10 شد آنها وحشت کرده بودند. بالاخره لوزگاچف برای پرس و جوی حال استالين به اتاق او رفت. او می گويد: "من به سوی او دويدم و پرسيدم: « رفيق استالين چه اتفاقی افتاده است؟»، آخر می دانيد او روی زمين دراز کشيده بود و خود را خيس کرده بود و صداهای نامفهومی از خودش درمی آورد. ساعت جيبی و روزنامه پراودا روی زمين افتاده بود. ساعت شش و نيم صبح را نشان می داد. احتمالا اين اتفاق ساعت شش و نيم روی داده بود." و اما جنگ جهانی سوم كه نيت استالين بود محافظان فورا با اعضای پوليتبورو (کميته مرکزی حزب کمونيست) يعنی ياران شب های عيش و نوش استالين تماس گرفتند. اما واکنش خونسرد و کند آنها به اين موقعيت اضطراری و سستی آنها در فراخواندن کمک های پزشکی، پرسش هايی را برای رادزينسکی، مورخ روس پيش آورده است. آيا آنها از ماجرا خبر داشتند و به همين دليل نيازی نبود به بستر استالين بشتابند؟ آقای رادزينسکی می گويد همينطور است. او تاکيد می کند که خروستالف، سرمحافظ استالين، به فرمان لاورنتی بريا، رئيس کا گ ب (سازمان جاسوسی اتحاد جماهير شوروی سابق) سمی به او تزريق کرده بود. اما علت قتل استالين چه بود؟ آقای رادزينسکی می گويد: "تمام اطرافيان نزديک استالين به نيات او برای جنگی که می توانست به جنگ جهانی سوم بدل شود پی برده بودند. استالين تصميم گرفته بود کشور را برای اين جنگ آماده کند." "او گفته بود ما فرصت مناسبی برای ايجاد يک اروپای کمونيستی داريم اما بايد عجله کنيم. اما بريا، خروشچف، مالنکوف و هر آدم عاقلی می فهميد که آغاز جنگ با آمريکا وحشتناک است زيرا روسيه صاحب يک اقتصاد پابرجا نبود." "شوروی نه تنها يک کشور فقير بلکه در واقع کشوری فلک زده بود که در نتيجه حمله آلمان نازي ويران شده بود، کشوری که از هيچ گونه منبعی به جز سلاح های اتمی برخوردار نبود." آقای رادزينسکی می افزايد: "دليل مبارزات ضد يهودی استالين نيز همين بود، او با اين کار قصد تحريک آمريکا را داشت. او منتظر بود آمريکا واکنش نشان دهد و بريا می دانست استالين برنامه ريزی کرده بود اخراج يهوديان از مسکو را روز 5 مارس (روز درگذشتش) آغاز کند." روسيه در اين زمينه نيز سرشار از تئوری های توطئه است. برخی می گويند در آن دوره اتوبوس هايی در اطراف مسکو ديده اند که برای انتقال يهوديان مستقر شده بود. برخی نيز می گويند شاهد انبارهايی بوده اند که برای نگهداری يهوديان در قزاقستان برپا شده بود. اما درحالی که وقايع روزهای بعد در ويلای استالين آشکار می شد، شهروندان اتحاد جماهير شوروی سابق در واکنش به مرگ قريب الوقوع پيشوای خود به دو دسته تقسيم شده بودند. بسياری در انظار عمومی برای کسی که "پدر"، "آموزگار" و "خدای" خود می خواندند اشک ريختند. برخی نيز که در اردوگاه های اجباری در اطراف کشور به سر می برند در خفا لبخندهای شادمانی رد و بدل کردند و به آينده ای بهتر اميد بستند. استالين ساعت نه و پنجاه دقيقه روز پنج مارس جان باخت. جسد او روز بعد در "تالار ستونها" در حوالی ميدان سرخ مسکو قرار داده شد و تخمين زده می شود که ميليون ها نفر به وداع او رفتند. شايع است که در ازدحام وداع با استالين صدها نفر زير دست و پا خفه شدند. با گذشته پنجاه سال از مرگ استالين، شايعات درباره او همچنان ادامه دارد. برای ديکتاتوری مثل استالين، ترک دنيا به اين سادگی غيرقابل هضم است. نظرشما چيه؟

دوست عزيزم سام اين درخواست رو به مدير محترم سايت بگوييد حتما رسيدگي خواهد شد با تشكر از زحمات شما

"شيمون پرز" روز يكشنبه در پارلمان رژيم صهيونيستي به عنوان نهمين رئيس اين رژيم سوگند ياد كرد. به گزارش خبرگزاري فرانسه از قدس، پرز ‪ ۸۴‬ساله جانشين "موشه كاتساو" شد كه اخيرا و در پي يك رسوايي جنسي به اجبار كناره‌گيري كرد. كاتساو براساس معامله‌اي جنجالي پذيرفت كه اتهام تجاوز به عنف از مجموعه اتهامات مطروحه عليه وي، در ازاي اعترافش به برخي از اتهامات همچون اذيت و آزار جنسي، حذف شود. "عزر وايزمن" سلف كاتساو نيز سال ‪ ۲۰۰۰‬ميلادي و پس از افشاي رشوه‌گيري ‪ ۴۵۰‬هزار دلاري‌اش از يك ميليونر فرانسوي، مجبور به كناره‌گيري شد. پرز كه دوبار به منصب نخست‌وزيري "اسرائيل" دست يافته و هيچگاه موفق به كسب اكثريت آرا در انتخابات ملي نشده است، پيشتر اعلام كرد كه رياست هفت ساله رژيم صهيونيستي احتمالا آخرين فعاليت سياسي‌اش خواهد بود. فساد دولتمردان اسرائيلي و رسوايي‌هاي مالي و جنسي آنها به علاوه‌ي شكست نظامي رژيم صهيونيستي در يورش سال گذشته‌اش به لبنان و نتايج گزارش اسرائيلي موسوم به "وينوگراد" در ارتباط با علل اين شكست، سرخوردگي و نارضايتي شديد ساكنان فلسطين اشغالي را به دنبال داشته است. "ايهود اولمرت" نخست وزير اسرائيل نيز در كانون تحقيقات مربوط به يك رسوايي مالي قرار دارد.

نويسنده: هيو دليوس افزايش تصاعدى انتقادات چپ گرايانه از اقدامات آمريكا در منطقه، دردسرهاى بسيارى را براى دولت بوش ايجاد كرده است. رئيس جمهورى آمريكا اكنون با تعقيب تحولات نيكاراگوئه، بيش از پيش نگران تسريع رويكرد اعتراض آميزى است كه مى تواند دانيل اورتگا رهبر چپ گرايى را كه آمريكا با آموزش شبه نظاميان كنترا و تحمل رسوايى هاى جدى ساقط ساخت، بار ديگر به قدرت برساند. ايالات متحده دلايل بسيارى براى نگران بودن از روند تحولات سياسى در آمريكاى لاتين دارد. قدرت گرفتن رهبران چپ گرا در سرتاسر اين منطقه، كه زمانى حياط خلوت واشينگتن محسوب مى شد، از يك سو و كابوس قدرت گيرى مجدد يكى از سرسخت ترين نمادهاى مقابله با آمريكا از سوى ديگر. كاخ سفيد در حالى كه بايد نگران چپ گرايى گسترده كشورهاى آمريكاى لاتين باشد، اكنون بايد كابوس قدرت گيرى -دانيل اورتگا- رهبر ساندينيست ها و جدى ترين مخالف خود در دهه ۱۹۸۰ را نيز تحمل كند. ساندينيست ها زنگ هاى خطر را زمانى به صدا درآوردند كه در انتخابات ماه جارى شهردارى ها از مجموع ۱۵۲ پست موجود، ۸۷ مورد را به خود اختصاص دادند. پيروزى ساندينيست ها گذشته از آنكه نشانگر گرايش عام مردم به سمت چپ ها بود، ناشى از انشقاق و دو دستگى در حزب دست راستى حاكم بر سر معضلاتى چون رسوايى و فساد بود. تحليلگران سياسى معتقدند تجربه كاملاً موفق چپ گرايان در مديريت چند شهر بزرگ و مهم نيز برگ برنده آنها محسوب مى شد. افزايش تصاعدى انتقادات چپ گرايانه از اقدامات آمريكا در منطقه، دردسرهاى بسيارى را براى دولت بوش ايجاد كرده است. رئيس جمهورى آمريكا اكنون با تعقيب تحولات نيكاراگوئه، بيش از پيش نگران تسريع رويكرد اعتراض آميزى است كه مى تواند دانيل اورتگا رهبر چپ گرايى را كه آمريكا با آموزش شبه نظاميان كنترا و تحمل رسوايى هاى جدى ساقط ساخت، بار ديگر به قدرت برساند. هرتى لوئيتس شهردار ماناگوئا و از هواداران ساندينيست ها مى گويد: با گذشت بيش از يك دهه از ساقط سازى اورتگا تبليغات آمريكا در مورد او رنگ باخته و مردم ديگر از قدرت گيرى مجدد ساندينيست ها هراسى ندارند. ماناگوئا به دليل مديريت شهرى مطلوب خود بر اين شهر در چهار سال گذشته، مورد تحسين تمامى مردم شهر قرار دارد.در واشينگتن، اما با گذشت يك دهه، هراس از قدرت گيرى چپ گرايان نه تنها كاهش نيافته بلكه سياستمداران كاخ سفيد كه تصور مى كردند غول ساندينيست ها به خوابى ابدى فرو رفته است، اكنون در هراس بيدارى مجدد و طغيان آن گرفتار آمده اند. وزارت امور خارجه ايالات متحده، هفته گذشته يكى از ارشدترين كارشناسان آمريكاى لاتين خود به نام -دان فيسك- را براى ملاقات با رهبران دست راستى نيكاراگوئه به اين كشور اعزام كرد. فيسك قرار بود به رهبران راست گراى اين كشور بفهماند كه اختلافات و عدم اتحاد آنها تا چه حد مى تواند در قدرت گيرى مجدد اورتگا موثر باشد. پيش از آن نيز، دونالد رامسفلد وزير دفاع ايالات متحده، در تلاش براى اثبات حمايت آمريكا از رئيس جمهورى انريكه بولانوس، به نيكاراگوئه رفت. رامسفلد در جريان سفر خود تلاش كرد تا مقامات اين كشور را ترغيب به نابودسازى صدها موشك زمين به هوايى كند كه در دهه ۱۹۸۰ خريدارى شده بود. هر چند رامسفلد دليل اين امر را احتمال دست يابى تروريست ها به اين تسليحات عنوان كرده بود، اما تقريباً تمامى مردم و سياستمداران نيكاراگوئه مطمئن بودند كه منظور از ترويست ها، همان جنبش ساندينيست ها و شخص اورتگاست.قدرت گيرى چپ گرايان در اين كشور ناشى از شكست سياست هاى اقتصادى بازار آزاد از يك سو و رسوايى هاى افشا شده در مورد سياستمداران نوليبرال مورد حمايت آ مريكا است. ماه گذشته شرايط مشابهى در اروگوئه باعث پيروزى -تابار واسكوئز- نخستين رئيس جمهور چپ گرا در تاريخ اين كشور شد. پيروزى واسكوئز، بلوك رهبران چپ گراى منطقه را، كه در راس آنان لوئيز ايناسى ولولا داسيلوا رئيس جمهورى برزيل قرار گرفته است، تكميل تر كرد.تحليلگران سياسى بر اين باورند كه اورتگا كشور را به سمت و سوى سياست هايى حتى افراطى تر از فيدل كاسترو، رهبر كوبا و يا هوگو چاوس رئيس جمهورى ونزوئلا، در برخورد با آمريكا و تقابل با سياست هاى اين كشور بكشاند.ادواردو مونته آلگره وزير سابق و بانكدار فعلى نيكاراگوئه كه از وى به عنوان يكى از نامزدهاى اصلى جناح راست در انتخابات رياست جمهورى ۲۰۰۶ ياد مى شود مى گويد: دلايل بسيارى براى نگرانى وجود دارد اما واقعيت اين است كه اگر آنها (ساندينيست ها) در انتخابات رياست جمهورى به پيروزى برسند، مسئوليت كامل اين شكست فقط متوجه ما است.سياستمداران آمريكايى معتقدند كه براى مهار خيزش مجدد ساندينيست ها و اورتگا بايد در مرحله نخست احزاب ليبرال اين كشور را مجبور به دست كشيدن از حمايت -آرنولدو آله مان- رئيس جمهورى سابق اين كشور كرد. آله مان كه سال گذشته به دنبال فساد مالى به بيست سال زندان محكوم شد هنوز پدرخوانده حزب ليبرال محسوب شده و از قدرت تاثيرگذارى بسيارى برخوردار است.بولانوس رئيس جمهورى فعلى از جمله كسانى بود كه پس از پيروزى در انتخابات ،۲۰۰۱ فشار بسيارى را براى محاكمه -آله مان- وارد كرد. حمايت او از اين محاكمه باعث انشقاق حزب شده و به بهاى از دست دادن حمايت اكثريت براى او تمام شد. هواداران آله مان كه اكثريت مجلس ملى را در دست دارند، از آن پس با ايجاد موانع متعدد، تمامى طرح هاى رئيس جمهورى را به شكست كشاندند. مجلس در حال حاضر در تلاش براى كاهش قدرت رئيس جمهورى و تحقيق در مورد تخلفات احتمالى وى در مبارزات انتخاباتى سال ۲۰۰۱ است. مجلس همچنين قانونى را در مورد ممنوعيت نابودسازى تسليحات نظامى تصويب كرده است. اين قانون چند روز پس از قول مساعد بولانوس به رامسفلد در مورد نابودسازى موشك هاى به جا مانده از دهه ۸۰ تصويب شد.هواداران آله مان و پيروان ساندينيست ها در مجلس اين كشور در موارد متعددى، مواضعى مشترك يافته اند. هواداران بولانوس و ديگران بر اين باورند كه اين اتحاد ناهمگن بخشى از توافق ميان اورتگا و آله مان مبنى بر آزاد شدن آله مان از زندان در صورت پيروزى ساندينيست ها و شخص اورتگا است.در حال حاضر بخش اعظم سيستم قضايى نيكاراگوئه توسط ساندينيست ها و از طريق ده ها قاضى ارشدى كه در زمان حكمرانى آنها بر اين كشور انتخاب شده اند، هدايت مى شود.باربارا مور سفير آمريكا در نيكاراگوئه با اشاره به وفادارى عجيب رهبران حزب ليبرال به آله مان مى گويد: درك علت اين وفادارى عجيب، غيرممكن است. سفير آمريكا تاكنون ميزبان جلسات متعددى بوده است كه با هدف رفع اختلافات موجود در جناح راست برگزار شده است.مور مى گويد: آله مان ثروت مردم كشور را سرقت كرده و نماد تمامى فسادهايى است كه از نگاه آمريكا تحمل ناپذيرند. نيكاراگوئه دومين كشور فقير در اين نيم كره است و كودكان به غذاى كافى دسترسى ندارند. دولت اين كشور به جاى سرقت ثروت مردم بايد به فكر حمايت از اقشار ضعيف باشد.ايالات متحده از سوى اكثريت مردم نيكاراگوئه، كشورى مداخله گر تلقى مى شود. شايد به همين دليل حتى احزاب دست راستى اين كشور هم ترجيح دادند سفير -فيسك- و مذاكرات و سخنان او را كه در مطبوعات منعكس شده بود، خطاب به خود ندانسته و هر نوع ارتباطى را با وى تكذيب كنند. ساندينيست ها هم مطابق معمول ايالات متحده را متهم به مداخله آشكار در امور داخلى كشور خود مى كنند. چنين شرايطى باعث شده است تا تحليلگران سياسى آمريكا هم به دولت بوش هشدار دهند كه مراقب عواقب هر نوع مداخله اى در اين كشور باشد.پيتر حكيم مدير موسسه گفتمان درون آمريكا مى گويد: دولتمردان آمريكا به ويژه محافظه كاران از اورتگا و ساندينيست ها متنفرند. رسوايى ايران كنترا بود كه باعث شد جمهوريخواهان به رغم دستاوردهاى ريگان موقعيت خود را در ميان مردم آمريكا و به ويژه جهانيان به شدت لطمه خورده ببينند. حكيم در ادامه مى افزايد: من هم بر اين باورم كه به قدرت رسيدن مجدد اورتگا كمتر از يك فاجعه نيست اما واقعيت اين است كه ليبرال هاى حاكم نيز دست كمى از او نداشته و كشور را به سوى يك فاجعه عظيم هدايت مى كنند.سفير آمريكا، اما معتقد است كه اقدامات وى و ساير مرتبطين با دولت آمريكا تنها -تسهيل گفتمان- ميان نيروهايى است كه به باور وى -نيروهاى دموكراتيك- محسوب مى شوند. مور مى گويد: ما به شدت مراقب هستيم كه از خطوط قرمز عبور نكنيم. -تسهيل گفتمان- در ميان اين نيروها اما به نظر چندان ساده نمى رسد. وزن سياسى و نفوذ آله مان آنچنان چشمگير است كه به گفته بونيلا، از نمايندگان هواداران آله مان در مجلس، هيچ كانديداى راست گرايى بدون تاييد آله مان پيروز نخواهد شد بدين ترتيب بعيد به نظر مى رسد كه رئيس جمهور فعلى كه باعث به زندان افتادن آله مان شده باشد بتواند از حمايت حزب حاكم برخوردار شود.در واكنش به چنين شرايطى بولانوس و هوادارانش حركت سومى را به عنوان -ائتلاف براى جمهورى- تشكيل دادند. اين ائتلاف با شكستى تحقيرآميز در انتخابات شهردارى ها تنها موفق به كسب ۷ پست شد. اين شكست به همراه ناكامى آشكار حزب حاكم در شرايطى صورت گرفت كه نيمى از مردم فقير اين كشور سرخورده از سياست هاى اقتصادى كه جز تعميق شكاف هاى اقتصادى حاصلى در برنداشته، ماندن در خانه را به حضور در پاى صندوق هاى راى ترجيح دادند. اورتگا و ساندينيست ها با به ميدان كشيدن اين اقشار سرخورده و فقير از يك سو و تكيه بر موج حمايت از افكار و انديشه هاى چپ در كشور، مى توانند نه تنها كنترل كشور را در اختيار بگيرند بلكه -كابوس چپ- را بار ديگر بر فضاى كاخ سفيد حاكم كنند.

مطمئنم كه عذر خواهي خواهد كرد اين تازيان پررو مگه عذر خواهي خشك ميكنن متاسفانه دولت ايران از ترس اين اعراب ديوانه چنين كاري رو خواهد كرد