نیروی دریایی ارتش\از اموزش تا واقعیت!! به نام خدا تمرینات نیروی دریایی ارتش دیدن تمرینات سخت و طاقت فرسای این عزیزان در کوه و دریا و انگیزه مثال زدنی این جوانان که رنج ماهها دوری از خانواده و فرزند را تحمل کرده تا با کسب آمادگی کامل برای روز مبادایی که میهن عزیزمان نیاز به ایثار آن ها دارد وارد صحنه شوند ، شور و شوق انسان را دوچندان می کند و امنیت خاطری می دهد که مثال زدنی است.   قطعا دشمن این مرز و بوم که از وجود چنین فرزندانی آگاه است در هزینه — فایده خود برای دست اندازی به ایران عزیز محاسبه برخورد با این نیروهای زبده را کرده و هرگز چنین خطای محاسباتی را نخواهد داشت چراکه می داند درصورت چنین حماقتی پاسخی سخت و تکرار نشدنی برایش رقم خواهد خورد. مردان بزرگی که من دیدم و در ادامه گوشه ای از تلاش ها و عقایدشان را خواهید خواند جان بر کف برای دفاع از مرزهای این ملک ابدی ایستاده اند و حتی امروز در آرزوی دفاع از حرم های شریف اهل بیت(ع) در برابر کافران مسلمان نمای تروریست لحظه شماری می کنند. ورود به این مرکز آموزشی مهم به دلیل حساسیت هایی که دارد به سادگی ممکن نیست اما با همکاری روابط عمومی نداجا در اولین روزهای شهریورماه 95 فرصتی دست داد تا با حضور در مرکز منجیل گزارش عینی و میدانی از آموزش ها، سختی ها و تلاش ها و مجاهدت های سربازان تکاور این مرز و بوم تهیه کنیم. آنچه می خوانید رهاورد این سفر و بازدید است. ملاقات با فرمانده پایگاه تفنگداران و تکاوران دریایی منجیل که به نام دلنشین «قمر بنی هاشم (ع)» مزین شده حدود نیم قرن است (از سال 1348) که در دامنه کوه های مشرف به منجیل جای خوش کرده و با منظره ای زیبا از جنگل های سرسبز درهم تنیده در شمال و دریاچه نیلگون سد سپیدرود در جنوب  مکانی زیبا برای زندگی و شاید تحمل تمرینات سخت تکاوری است. در ابتدای ورود به پایگاه من را به اتاق فرمانده آموزش تکاوران دریایی که به کلاه سبزها معروف هستند راهنمایی کردند. آنجا با جوانی روبه رو شدم که چندان به اساتید و همچنین فرمانده آموزش نمی خورد اما گفت وگو با وی نشان داد که او علی رغم این جوانی، کوله باری از تجربه و آموزش و البته تمرینات طاقت فرسا با خود همراه دارد. فشارهای جسمانی و آموزش های تئوریک در کنار فشارهای روانی مصنوعی ناوسروان تکاور دریایی علیرضا زهدی جلال 35 سال دارد و اهل همدان است. او از سال 1380 وارد دانشگاه علوم دریایی امام خمینی نوشهر در رسته تفنگدار دریایی شد و بعد از 4 سال به عنوان نفر اول دوره فارغ التحصیل شد و آن چنان که خود می گوید به خاطر علاقه به رسته تکاور دریایی می پیوندد.  در دوره تکاور دریایی هم نفر اول می شود و بعد از افتخار کسب کلاه سبزی به مرحله بعد تکاوری که SBS نام دارد وارد می شود ؛ در این مرحله نیز موفق بوده وهم کانون استاد دوره SBS  است. 6 ماه آموزش 24 ساعته بدون مرخصی زهدی جلال می گوید از بین بچه های تفنگدار دریایی عده ای داوطلب رفتن به رسته تکاوری می شوند البته باید یک سری ویژگی ها را داشته باشند و آزمون هایی بدهند و بعد از این آزمون ها نفرات برای یک دوره 6 تا 8 ماهه   انتخاب می شوند. در دوره تکاوری به جز فشارهای جسمانی و آموزش های تئوریک ، فشارهای روانی مصنوعی هم تحمیل می شود تا فرد در شرایط واقعی قرار بگیرد. این افراد، به مدت 6 ماه 24 ساعته اینجا هستند و مرخصی یا اجازه خروج از پادگان را ندارند. آموزش زنده ماندن در کویر و کوهستان و جنگل و دریا ساعت 4ونیم صبح زمان بیدارباش است و بقیه مدت هم در فشار سخت هستند. حتی ممکن است کاری از آن ها بخواهند و انجام دهند اما مربی به راحتی آن کار را ازبین ببرد؛ چرا که تلاش داریم تا مربی افراد تحت آموزش را به لحاظ روانی به هم بریزد و افرادی که به لحاظ روحی و روانی قوی نیستند مشخص شوند؛ زیرا این نیروها ماموریت های سنگینی دارند که بیشتر خارج از کشور بوده و حتی ممکن است اسیر شوند که ما رفتار زمان اسارت را هم آموزش می دهیم. همچنین آموزش زنده ماندن در کویر و کوهستان و جنگل و دریا را هم دارند. در دوره SBS نداجا چه می گذرد/ تکاوران برای زنده ماندن گوشت مار می خورند فرمانده تاکید دارد این یک دوره داوطلبی بوده و اجباری در کار نیست و به این جهت دانشجویان با علاقه سختی ها را تحمل می کنند. از او پرسیدم سختی این تمرین ها حساب شده و تحت استانداردهای خاصی است؟ که پاسخ داد این آموزش ها در دوره طاغوت در انگلستان انجام می شد و بعد از آن منجیل انتخاب شد تا همین جا آموزش ها داده شود. بعد از انقلاب همه این آموزش ها با تجربیات جنگ تحمیلی تلفیق و به روز شد و امروز نیز آموزش های تکاوران ما متناسب با تهدیدات است. شاید برخی آموزش ها کنار گذاشته و آموزش های جدید جایگزین شود اما در هر صورت همه آموزش ها بومی هستند. مبارزه با تروریسم و جنگ های شهری و خانه به خانه با توضیحات او پرسیدم منظور از «متناسب با تهدید» یعنی چه ؟ که وی پاسخ می دهد تهدید برای ما همیشه اسرائیل و آمریکا هستند و اینکه چگونه جزایر خود را حفظ کنیم. اینها به عنوان ماموریت ذاتی تفنگداران دریایی به شمار می روند اما در تازه ترین تهدید بحث داعش و نحوه مبارزه با تروریسم و جنگ های شهری را در دستور کار قرار داده ایم چون ممکن است به سوریه اعزام شویم و باید این آموزش های چریکی خانه به خانه و ضد تروریستی را فرابگیریم که در این راستا  آموزش های مربوط به جنگهای نامنظم و خانه به خانه را که به صورت محدود داشتیم ، گسترش دادیم. وقتی از فرمانده می پرسم شما آمادگی اعزام به سوریه و دفاع از حرم های شریف اهل بیت(ع) را دارید، با قوت و قدرت صد درصدی تایید می کند و ادامه می دهد:  البته الان موافقت نکردند والا ما آمادگی و آموزش های مورد نیاز را داشته ایم و خیلی از بچه های همین مرکز می خواستند داوطلبانه به منطقه اعزام شوند چون خود را آماده می دیدند و حتی برخی تجربیات را از تکاوران نیروی زمینی و سپاه گرفته ایم. آموزش های سطحی و زیرسطحی برای مقابله با دزدان دریایی در خلیج عدن یکی از ماموریت هایی که در سالهای اخیر بسیار شنیده ایم مبارزه با دزدان دریایی است. در این زمینه «زهدی جلال» معتقد است برای مبارزه با دزدان دریایی در دریا آموزش های متفاوتی دارند و کمین در دریا ، و ضد کمین ، نفوذ و ضد نفوذ ، ناوبری سطحی وزیر سطحی از آن جمله است. ضمن اینکه  کسانی به خلیج عدن اعزام می شوند که این درس ها را گذرانده باشند. در واقع هر ناو و شناوری  که به خلیج عدن می رود حتما افرادی از تکاوران دریایی همراهشان هستند. پیشرفت های خارق العاده در حوزه شبیه سازها وی امکانات مرکز منجیل را در میان مراکز آموزشی کشور مثال زدنی می داند و در این زمینه به پیشرفت های صورت گرفته در حوزه شبیه سازها اشاره می کند و می گوید: ما بسیاری از شبیه سازها را داریم  ، سالن تیراندازی فاتح ما شبیه سازی همه تفنگ ها را دارد و شبیه ساز تیراندازی روی شناور را خودمان ساخته ایم. همچنین سامانه شبیه ساز خروج از زیر دریایی های کلاس سنگین و سبک را نیز داریم؛ ما جایی که آموزشهای میدانی را نتوانیم به حالت جنگی مناسب انجام دهیم دنبال شبیه ساز می رویم  زیرا آموزش با شبیه ساز بسیار راحت تر و کم هزینه تر است. آزمون های 3 ماهه از کلاه سبزها دوره بعد از تکاوری و کلاه سبز شدن SBS نام دارد، از او که استاد این دوره نیز هست می خواهم در این زمینه بگوید و او توضیح می دهد: کسانی که دوره تکاور را گذرانده اند در ادامه الزاماتی دارند و هر جا که الزامات را نتوانند پاس کنند دیگر تکاور نیستند در واقع یک کلاه سبز دریایی باید هر 3 ماه آزمونی در حوزه غواصی ، چتر بازی ، دانش نظامی ، تست ورزشی و چکاپ پزشکی انجام دهد و هر کسی که امتیاز لازم را کسب نکند دیگر نمی تواند تکاور باشد. از میان کسانی که تکاور شدند عده معدودی به عنوانSBS  داوطلب می شوند.  این دوره آموزش های بسیار سخت تری دارد زیرا آموزش های اینها ویژه تر هست ، غواصی عمق زیاد دارند و بیشتر در بحث شناسایی برون مرزی و اطلاعاتی هستند. برخی افرادی که رد می شوند گریه و زاری می کنند به مسائل مادی این کار می رسیم که اگرچه سخت تر حرف می زند اما اذعان دارد که به لحاظ مادی چندان چنگی به دل نمی زند و در واقع انگیزه های مادی تاثیر چندانی در تحمل سختی های این دوره ها ندارد.  به نظر «زهدی جلال» اگر کسی بخواهد به پول برسد کارهای راحت تر و پر درآمدتری وجود دارد؛  کسی که در این رسته وارد می شود داوطلب و حتما علاقه مند است حتی جالب است که  برخی افرادی که رد می شوند گریه و زاری می کنند که به این دوره وارد شوند ، کسی که تفنگدار دریایی است دوست دارد پیشرفت کند.اینکه بتواند بیشتر مفید باشد یا  دیگران جور دیگری او را ببینند و اینکه خدمت بیشتری به کشورش داشته باشد باعث پیشرفت آنها در این کار می شود. قبولی کمتر از 10 نفر از بین 200 متقاضی ورود به دوره تکاوری از فرمانده «زهدی جلال» خداحافظی می کنم و به سراغ یکی از اساتید دوره های تکاوری می روم. او نیز جوان است و پرانگیزه. این را می توان در چشم هایش دید و این  که چگونه ریزه کاری های این دوره ها را توضیح می دهد. شاید گمان کرده من هم شاید علاقه مند شوم و رخت نظام بپوشم. ناو سروان تکاور دریایی محسن محمدی یکی از مربیان مرکز آموزش منجیل است که حدود 14 سال است در نیروی دریایی خدمت می کند و 10 سال است کلاه سبز شده و البته دوره SBS   را نیز گذرانده است. او پس از 7 سال خدمت در جاسک به منجیل آمده و 3 سال است که استادی دوره های تکاوری و SBS  را بر عهده دارد.   او در مورد دوره آموزش کلاه سبزها می گوید: از بین   بیش از 200 نفر کسانی که خواهان ورود به دوره تکاوری هستند شاید کمتر از 10 نفر می توانند وارد این دوره شوند  و در ابتدای ورود یک دوره  2 هفته ای به نام عملیات تکاور دارند تا ببینیم آیا در اوج سختی می توانند تحمل داشته باشند  و آیا از لحاظ روانی در شرایط سخت آمادگی دارند؟ غواصی مسیر بسته بدون خارج شدن حباب بعد از هفته های اول برخی افراد می مانند که این تعداد به عملیات ویژه وارد می شوند و باید در محیط های ویژه دریا و کوه و جنگل و کویر تست شوند و زنده بمانند که در قالب یک سناریو خواهد بود یعنی در یک نقطه رها می شوند و باید در زمان مشخص به نقطه مورد نظر برسند. مثلا در غواصی مسیر بسته باید عملیاتی انجام دهند بدون اینکه حبابی بیرون برود که مکانیزم خاص و سختی دارد. بعد از دوره تکاور دوره چتربازی اتوماتیک را در بوشهر می بینند. ما دوره های ناوبری هم می بینیم تا در شرایط خاص بتوانیم شناور را هدایت کنیم ضمن اینکه در خروج از زیردریایی نیز تنها یگانی هستیم که آموزش می بینیم زیرا هر غواصی نمی تواند این کار را بکند و یک تخصص خاصی است که صرفا عملیات ویژه می تواند انجام دهد. دوره بعدی SBS نام دارد که در آن کسانی را آموزش می دهیم که در شرایط بسیار خاص به صورت تیمهای 2 یا 4 نفره وارد عمل شوند و نفوذ کنند و ماموریت انجام دهند اینها حتما باید خروج از زیردریایی های سبک و سنگین و کار با زیردریایی صابحات را فراگرفته باشند که با استفاده از شبیه سازها، عملیات هایی مشابه شرایط واقعی انجام می شود. با خدا معامله کردیم در پایان گپ و گفت با این استاد تکاوران در مورد زندگی شخصی اش پرسیدم که پاسخ داد: من همسر و فرزند دارم که اینجا ساکن هستند. خیلی سختشان است اما ما با این لباس با خدا معامله کردیم تا امنیت مردم و کشور را حفظ کنیم. من آدم کارهای راحت و آسان نبودم. روحیه من این نیست که پشت میز بنشینم. شما هر قدر در این کار بیشتر جلو می روی افتاده تر و علاقه مند تر می شوی ضمن اینکه چتر بازی و غواصی و… علاوه بر کار آموزشی و نظامی ،تفریحی هم هست و اینکه می بینم شاگردانم کار را خوب یاد می گیرند حس خوب و رضایت بخشی دارد. 16 کیلومتر دویدن تنها برای گرم شدن بدن صبح روز بعد شاهد یکی از هیجان انگیزترین تمرینات نظامی بودم. ساعت 4 و 30 دقیقه بامداد است. ارشد دسته با روشن کردن چراغ آسایشگاه و فریاد برپا، همه را بیدار می کند تا آماده ادای نماز صبح شوند.پس از نماز و صرف صبحانه و نظافت هوا کم کم روشن شده و با سوت مربی، گروه 15 نفره تکاوران فعالیت خود را آغاز می کنند. آن ها با 16 کیلومتر دویدن کار خود را شروع می کنند، وقتی بدن های شان به خوبی گرم شد، نوبت به تمرین در میدان موانع است، محوطه ای بسیار بزرگ که شامل برج های راپل، ماکت های شبیه سازی شده شناورهای کوچک و بزرگ، موانع پاندولی، سیم خاردار، حوضچه های آب، رودخانه خروشان و موانع طبیعی دیگر است که عبور موفقیت آمیز از هر یک از آنها نیاز به آمادگی جسمانی بسیار بالایی دارد. جایی که دو گروه تکاور 4 نفره کلاه سبز می بایست مسیری 6 مایلی (حدود 10کیلومتر) را در زمانی کمتر از یک ساعت بدوند و در این مسیر از تونل های خشک و فاضلاب و رودخانه و جنگل و جاده عبور کرده و البته همه این کارها درحالی انجام می شود که یک کوله پشتی و تفنگ ژ3 را نیز حمل می کنند. عبور از میان فاضلاب و قورباغه ها مرحله اول عبور از تونل خشک است. 2 تونل در عمق یک متری زمین که باید نیروها با صدای سوت مربی به سمت آن ها دویده و سینه خیز عبور کنند. پس از آن در استخری می پرند که اگر چه عمقش زیاد نیست اما بوی بد فاضلاب و البته قورباغه و پشه هایی که در آن دیده می شوند چندان دلنشین نیست و تکاوران باید در این حوضچه ضمن حبس نفس خود از درون لوله ای گذر کنند  که به نوعی شبیه سازی عبور از باتلاق و کانال های فاضلاب شهری است. این کار در سرما و گرما انجام می شود و به گفته مربیان حتی با شکستن یخ حوضچه نیز چنین تمرینی ادامه داشته است. با خروج نیروها از حوضچه و با همان حالت خیس و آب کشیده باید شش مایل دیگر را بدوند ؛ آنها باید از رودخانه خروشان عبور کنند و هم زمان آرایش خاص نظامی بگیرند و دقایقی را در آن آب سرد سپری کنند و با استتار مخصوص از لابه لای گیاهانی که کنار رودخانه قرار دارند به نحوی که دشمن فرضی آنان را نبیند از آنجا بگذرند، این مرحله نیز سختی های خاص خود را دارد زیرا آب با سرعت زیادی موانع خود را از مقابلش برمی دارد و تکاوران باید آنقدر قوی باشند که تسلیم جریان آب نشوند. تیراندازی بعد از 6کیلومتر دویدن سخت تکاوران با عبور از تپه های پیش روی خود وارد منطقه ای با پوشش گیاهی انبوه درختان زیتون می شوند و این مسیر را باید همچون مراحل پیش با دویدن بگذرانند، آنها تاحدودی خسته شده اند و انرژی شان تحلیل رفته  اما باید با 12 فشنگی که در اختیار دارند به سوی سیبل هایی که پیش رو دارند شلیک کنند. نکته مهمی که در این بخش وجود دارد این است که ضربان قلب تکاوران بالا رفته است، بنابراین تمرکز به روی هدف هایی که مقابلشان است کمی سخت می شود ولی به هر حال باید آنان یاد بگیرند با تمرکز بسیار بالا به سیبل ها شلیک کنند و نمره بالایی بگیرند. زمان برای گرفتن صد امتیاز این مرحله 47 دقیقه است و زمان قبولی 55 دقیقه در نظر گرفته شده و اگر کسی زمانش بیشتر شود، رد می شود.اولین نفر بعد از 52 دقیقه به نقطه اول باز می گردد. از مربی پرسیدم آیا در عملیات ها نیز سلاح سنگینی همچون ژ 3 به همراه دارند که پاسخ داد سلاح عملیاتی اینها یوزی یا تندر است که یک اسلحه ایرانی خوش دست ، سبک و تاشو است که از گروه ژ3 به شمار می رود. اسم این مرحله «تاب و توان» است تا تاب و توان فرد را مشخص کنند و کسانی که دوره تکاوری را می گذرانند باید 5 بار دوره تاب و توان را طی کنند. علاوه بر تاب و توان آموزش های قایقرانی و غواصی نیز وجود دارد که در بندرانزلی انجام می شود. تمرینات نیمه شب بعد از یک روز خسته کننده  مربی به برنامه های شبانه نیروها نیز اشاره دارد و می گوید: پس از خاموشی و شروع استراحت تکاوران، شاید یکی از مربیان آنان را از خواب بیدار کند و آموزش های شبانه آغاز شود. از تخت  های شان پایین می آیند، پس از آنکارد تخت های خود به صورت خبردار می ایستند. مربی از آنان می خواهد درباره موضوعی که عنوان می کند تکاوران آموزشی نظر خود را بدهند و درباره آن به تبادل اطلاعات بپردازند.پرداختن به یک موضوع آن هم ساعت یک بامداد ،با پشت سرگذاشتن یک روز سخت و پرکار بسیار مشکل است. این ماجرا بخشی از آموزش است، زیرا آنان باید بدانند در هر شرایطی باید قدرت تصمیم گیری و برخورد با هر اتفاقی را داشته باشند. او ادامه می دهد: کسانی که وارد این حرفه می شوند در ابتدا می دانند این کار سخت و طاقت فرساست و با عشق و علاقه مثال زدنی این لباس را بر تن می کنند و سختی آموزشها را به جان می خرند تا تکاور شوند و به کشورشان خدمت کنند. تکاوری برای تفنگداران دریایی یک افتخار است و آموزش های شان هرچقدر به انتهای دوره نزدیک می شوند سخت و سخت تر می شود زیرا آنان در روزهای آخر باید هر روز بین 20 تا 30 مایل یعنی 50 کیلومتر بدوند تا بتوانند در هر شرایطی موفق شوند. شبیه سازی رهایی شناورها از دزدان دریایی تکاوران علاوه بر این که هرچند روز یک بار به تمرین تاب و توان می پردازند، تمرین های دیگری نیز انجام می دهند مثل شبیه سازی شرایط رهایی شناورهای دزدیده شده.آنان باید از یک صفحه آهنی به ارتفاع 7 متر بالا بروند و خود را به قسمت عرشه برسانند، در ابتدا هریک کوله پشتی همراه با همه ادوات جنگی به وزن 25 کیلوگرم و اسلحه ای پس از تحویل گرفتن به خود می بندند و سپس با گرفتن طناب باید با دست خالی و در سریع ترین زمان ممکن خود را به عرشه رسانده و دوباره از طناب پایین بیایند و اگر رکوردشان بیشتر از میانگین لازم باشد از ادامه دوره تکاوری بازمی مانند و باید در دوره عمومی یا دوره تفنگداران دریایی مشغول به آموزش شوند. تکاوران برای آماده شدن و  حفظ تعادل و بالا و پایین آمدن از یک سازه برای اجرای عملیاتشان باید تمرین های ویژه ای را در دستور کارشان قرار دهند، یکی از این تمرین ها راپل است.کلاه سبزهای آموزشی باید با استفاده از یک طناب چندمتری برای خود یک طنابچه درست کنند و بتوانند از سازه های بلند که ارتفاع 20 تا 30 متری دارد پایین بیایند یا این که از طریق کابلهایی که بین این دو سازه وجود دارد عبور و در بین راه تعادل خود را حفظ کنند و به سلامت به مقر دیگر وارد شوند. کلاه سبزها باید از زیر سیم خاردارها عبور کنند، این مرحله نیز سختی خاص خود را دارد، زیرا ارتفاع سیم خاردارها نسبت به سطح زمین بسیار کم است و آنان باید در کوتاه ترین زمان از زیر آن ها عبور کنند و به مانع بعدی که پاندولی است برسند. تکاوران با همراه داشتن کوله های مخصوصی که 25 کیلو وزن دارند و با همراه داشتن اسلحه ژ3 به موانع پاندولی و با عبور از آنها به طناب معلق می رسند که در ارتفاع 4متری از زمین قرار دارد. آنان باید از این طناب چندمتری بدون آن که آویزان شوند، با یک شگرد بسیار جالب عبور کنند.طی کردن و موفق شدن در هریک از مراحل بسیار مشکل و طاقت فرساست و نیاز به آمادگی جسمانی بالا و به کار انداختن فکر دارد. یکی از مهمترین فعالیت های تکاوران آشنایی با تجهیزات مورد استفاده در عملیاتهای شناسایی یا حمله است. آنان گذشته از فراگرفتن غواصی باید با راه اندازی قایق Gmini به صورت تئوری و عملی آشنا شوند.مربیان کارآزموده ابتدا طریقه استفاده از تجهیزاتی همچون راه اندازی قایق بادشونده را در کلاس های ویژه به دانش آموزان آموزش می دهند سپس برای یادگیری های عملی آنان را به داخل سالن های مخصوص این کار می برند. در ادامه و در آموزش تکمیلی تکاوران باید باز و بسته کردن قایق و استفاده از آن را در سد آبی به اجرا بگذارند.  از خوردن مار و ملخ تا تولید آب در چاله برای زنده ماندن مربی در مورد آیتم زنده ماندن که از جمله جالب ترین و سخت ترین تمرینات است توضیح می دهد که  48 ساعت زنده ماندن فقط با یک کیلو یا دو کیلو آرد خام و یک قمقمه آب برای یک نفردر نظر گرفته شده و هرنفر باید راس ساعت مقرر در روز و نقطه مقرر حضور داشته باشد. برای این کار  باید با شرایط منطقه خو بگیرند ، آب تهیه کنند و برای شکار حیوانات تله بگذارند. در این دوره می توانند انواع پرنده ها و خزندگان به ویژه مار و ملخ را بخورند و این کار به آن ها آموزش داده می شود.  در مورد مار و خوردنش پرسیدم که می گوید: مار را به 5 تکه مساوی تقسیم می کنیم و یک قسمت سر و گردن را دور انداخته و سه تکه وسط را استفاده می کنیم. در واقع در این شرایط هیچ چیز نخوردنی نداریم حتی خون هم پروتئین زیادی دارد و خوردنش در شرایط بسیار اضطراری توصیه می شود  و نفرات گیاهان خوردنی و غیر خوردنی را شناخته و روش درست کردن آب با چاله و پلاستیک را فرا می گیرند. افتخار ماست که در خرمشهر 34 روز تکاوران دریایی جلوی عراق ایستادند بعد از یک ساعت دویدن طولانی مدت و سخت به نقطه شروع می رسد و همچنان در حال نفس نفس زدن است که او را به حرف می گیرم. ناوبان یکم تکاور محمد رضا فتحی فر هنرآموز سی ساله و متاهل دوره 15 اس بی اس و شناسایی دریایی در منجیل است، او اهل استان فارس و شهرستان فساست. اما وقتی یادآوری می کنم که همشهری امیر سیاری فرمانده نداجا هم هست تاکید دارد که همه ایران سرای من است. 7 ماه دوری از همسر و فرزند از او در مورد سختی این دوره ها پرسیدم که پاسخ داد: حدود 2 ماه است که به فسا نرفتم و همسرم را ندیدم و باید 5 تاشش ماه دیگر هم نروم.ماهیت دوره از اسمش مشخص است، تکاوران دریایی هر جایی ماموریت سخت وجود داشته باشد و نظامیان عادی نتوانند باید وارد عمل شوند و   آموزشهای سخت داشته باشند. از انگیزه اش می گوید و اینکه در بحث نظامی گری اصلا پول مطرح نیست اما اگر علاقه باشد سن و سال و تاهل مهم نیست. درست است که که سخت است اما وقتی دوره تمام می شود همه اش خاطره هست.همیشه می گویند روح بزرگ و اراده قوی جسم ضعیف را می کشاند. در این دوره یاد می گیریم که هیچ کاری نشدنی نیست یعنی همه کارها و سخت ترین مشکلات را هم می شود حل کرد البته راز موفقیتش صبر است و اینکه بگویید" من می توانم". این اراده قوی است که یک قایق بزرگ را از کوه بالا و پایین می برند  یا سی مایل را با تجهیزات می دوند. به این جوان پر انگیزه می گویم هیچ وقت در این دوره پیش آمده که خسته شوی و بگویی ولش کن ؟ پاسخ او صادقانه است: نمی شود دروغ گفت گاهی پیش آمد و بعضی مواقع با خودم گفتم رها کنم اما به آینده که نگاه می کنی شیرین است یا به پشت سر که می نگری می بینی خیلی جلو آمده ای و نصیب هرکس هم نمی شود که این کلاه سبز را سرش بگذارد من هم صددرصد افتخار می کنم. ما می گوییم افتخار ماست که در خرمشهر 34 روز تکاوران دریایی جلوی ارتش عراق ایستادند. این افتخار بزرگی است که ما جا پای شهیدان تکاور گذاشتیم و همین برای ما بس است. رخ به رخ با نیروی دریایی رژیم صهیونیستی دیگر قصد خروج از پایگاه منجیل را داشتم که مطلع شدم یکی از تکاوران دریایی که در اولین سفر ناوگروه نیروی دریایی به دریای مدیترانه در بعد از انقلاب حضور داشته نیز در پایگاه منجیل مشغول به کار است. بنابراین فرصت را غنیمت شمرده و با او نیز گپ و گفت کوتاهی ترتیب دادم. ناوسروان حمید حیدری فر در مورد این سفر تاریخی و مهم می گوید: ناوگروه دوازدهم بود و ما در بهمن سال 89 رفتیم و اسفند ماه همان سال بازگشتیم  که حدود 2 ماه طول کشید. در این ناوگروه ناو پشتیبانی خارک و ناوشکن الوند حضور داشتند البته هنوز اوضاع سیاسی سوریه متلاطم نشده بود. این اولین بار بود که نیروی دریایی ایران بعد از انقلاب می خواست از کانال سوئز عبور کند و به دریای مدیترانه و سپس سوریه برود. ما ابتدا به عربستان رفتیم و در جده پهلو گرفتیم و بعد به سمت آبهای مصر حرکت کردیم که هم زمان شد با انقلاب مصر و فرار مبارک. همین باعث شد تا حدود 6 روز پشت کانال سوئز بمانیم تا اجازه عبور بدهند. ابراز احساسات مصری ها برای ناو ایرانی وی یکی از خاطرات تلخ خود را برخورد سعودی ها در جده می داند و می گوید: تشریفات و احترام خاصی برای استقبال از کشتی نظامی نیاز است اما سعودی ها در جده به خاطر کینه ای که دارند برخورد مناسب را نداشتند. ظهر شد موقع نماز ، اذان موذن زاده را پخش کردیم. واقعا مشخص بود که دلهره و آشوب در نفرات اسکله عربستان ایجاد شده و جالب تر این بود که همه پرسنل روی عرشه نماز جماعت باشکوهی می خواندند یا در کانال سوئز که می رفتیم با همه تبلیغات بدی که علیه کشور ما وجود داشت مصری ها با شور و اشتیاق و با شعارهایی ابراز احساسات می کردند و من که نگهبان عرشه بودم اینها را به چشم می دیدم. تهدیدهای متقابل با ناوچه رژیم صهیونیستی به نقطه حساس سفر و عبور از مقابل آبهای  فلسطین اشغالی که رسیدیم هیجانش برای تعریف کردن بیشتر شد و با انرژی مضاعفی گفت: غرورانگیز ترین صحنه ، زمان عبور از آبهای رژیم صهیونیستی بود. خیلی تهدید می کردند و ما از دوستان شنود این تهدیدات را می شنیدیم. ناوهای جنگی آن ها را می دیدیم یا اینکه هلی کوپتری را بلند کردند می دیدیم. می گفتند اجازه عبور ندارید یا اینکه برخورد می کنیم و… اما با شجاعت فرمانده ناوگروه این مسائل تمام شد. ما در آبهای فلسطین اشغالی نبودیم و در آب های بین المللی حرکت می کردیم اما می خواستند تبلیغات کنند که این گونه نشد و از طریق ناو ما هشدار داده شد که حداقل 5 مایل فاصله داشته باشند. حتی تهدید کردیم که اگر هلی کوپتر شما بلند شود و نزدیک بیاید ما هم هلی کوپتر به سمت شما می فرستیم. خیلی دوست داشتند تا حداقل  500 متر هم شده ما از مسیر خودمان منحرف شویم و این را رسانه ای کنند اما به لطف خدا با شجاعت مجموعه و فرماندهان این اتفاق نیفتاد. اگر شلیک می کردند پاسخ می دادیم ما آماده باش کامل داشتیم و در حالت جنگی به گونه ای بودیم که اگر شلیک می کردند پاسخ می دادیم. در واقع ما رفته بودیم نمایش قدرت بدهیم که این نمایش داده شد. وقتی به لاذقیه سوریه رسیدیم به داخل شهر رفتیم که واقعا فرهنگ اروپایی داشت ولی از لحاظ رفتاری گویی ایران بود و برخورد بسیار خوبی داشتند ضمن اینکه حرکت ما در دریا مورد استقبال آنها قرار گرفته بود. حتی در لاذقیه دیدم که عکس روی گوشی خود را تصاویر رهبر انقلاب ، سید حسن نصرا… و امام خمینی انتخاب کرده بودند. گفتنی است در همین زمینه  رهبر انقلاب در دیدار با فرماندهان ارشد نیروهای مسلح، با اشاره به تأثیرات جهانی و پیام‌های عزت‌آفرین و اقتدار‌بخش حضور نیروی دریایی در باب‌المَندَب، خلیج عدن، دریای سرخ و کانال سوئز اظهار داشتند: این حضورها دشمن را به شدت دستپاچه و هراسناک کرد زیرا حضور مقتدرانه یگان‌های دریایی جمهوری اسلامی ایران در آب‌های آزاد برای ملت‌ها الهام‌بخش و امیدآفرین است. امیر دریادار سیاری فرمانده نیروی دریایی ارتش نیز در سخنانی به این موضوع اشاره داشته و گفته بود: لطف خدا بود که ما رفتیم و از کنار مرزهای رژیم صهیونیستی هم با اقتدار عبور کردیم و با حضور در لاذقیه تمام منطقه مدیترانه را تحت تأثیر قرار دادیم و اقتدار مملکت و نظام به بهترین نحو به نمایش گذاشته شد.  فکر می‌کنم خبرگزاری الجزیره از من پرسید که شما برای چه به این‌جا آمده‌اید؟ گفتم که برای انتقال پیام صلح و دوستی. گفت: آیا پیام صلح و دوستی را با ناو جنگی می‌آورند؟ ببینید روی چه فکر کرده بود؟! خدا کمک کرد و جواب دادم پس بفرمایید نیروی دریایی باید با لنج ماهی‌گیری بیاید؟! آن را که می‌گویند ناوگان صیادی! وقتی می‌گویند نیروی دریایی اسمش رویش است؛ یعنی ناو جنگی. وقتی ناو جنگی با پیام صلح و دوستی می‌آید معنا و مفهوم پیدا می‌کند. ما حتی در کانال سوئز به شهدای انقلاب مصر ادای احترام کردیم؛ چون انقلابش پیروز شده بود و خیلی هم بازتاب خوبی داشت.اسرائیلی‌ها خیلی بر مجلس‌شان فشار آوردند که باید به ما پول بدهید تا بتوانیم نیروی دریایی را فعال کنیم. به این دلیل که ایرانی‌ها به این‌جا آمده‌اند. پانزده شبانه‌روز آماده باش کامل بودند و با هواپیماهای باسرنشین و بدون سرنشین، از دریا و زمین کنترل می کردند که ما برای چه رفتیم؟ همه به دنبال این بودند که ما چه زمانی از آن‌جا بیرون می‌آییم که ما تا روز آخر هم نگفتیم که چه زمانی بیرون می‌آییم. پایگاه دلاوران تکاور نیروی دریایی ارتش در منجیل را در شرایطی ترک کردم که گویی امید و آرامشی بیشتر از گذشته در درونم احساس می شد. آرامش و اطمینان به فرزندان غیور و زحمت کشی که برای حفظ امنیت همه ما و همه این خاک مقدس این همه سختی و خطر را به جان می خرند تا در لحظه مورد نیاز — که امیدوارم هرگز تکرار نشود — همچون دلاوران حماسه خرمشهر ، حماسه آفرینی کنند و شهامت و ایثار ایرانی مسلمان را به رخ جهان و تاریخ بکشانند. منبع باشگاه خبر نگاران جوان با اندکی تلخیص خودم

به نام خدا تمرین نیرو‌های ویژه یگان فاتحین سپاه پاسداران + تصاویر نیرو‌های یگان ویژه فاتحین به منظور حفظ و ارتقای سطح آمادگی‌های خود تمرینات دوره‌ای منظمی را برگزار می‌کنند. به گزارش حوزه باشگاه خبرنگاران جوان؛ یگان ویژه فاتحین از جمله یگان‌هایی است که نیرو‌های آن با گذراندن انواع آموزش‌های عمومی و تخصصی و دوره‌های ویژه مانند جنگ شهری، هلی برن، زندگی در شرایط سخت و کار با انواع تسلیحات سنگین و نیمه سنگین، ضد زره، تک تیرانداز آمادگی اجرای ماموریت‌های ویژه را دارند. نیرو‌های این یگان برای ارتقا سطح آمادگی‌های خود، تمرینات و آموزش‌های دوره‌ای منظمی را در دستور کار خود دارند که در آن‌ها علاوه بر تمرین آموزش‌هایی که قبلا گذرانده‌اند، به تمرین تاکتیک‌ها و شیوه‌های جدید نبرد نیز می‌پردازند. در ادامه تصاویری از تمرینات نیرو‌های یگان ویژه فاتحین را می‌بینید: منبع باشگاه خبر نگاران جوان

به نام خدا تمرین نیرو‌های ویژه یگان فاتحین سپاه پاسداران + تصاویر نیرو‌های یگان ویژه فاتحین به منظور حفظ و ارتقای سطح آمادگی‌های خود تمرینات دوره‌ای منظمی را برگزار می‌کنند. به گزارش حوزه باشگاه خبرنگاران جوان؛ یگان ویژه فاتحین از جمله یگان‌هایی است که نیرو‌های آن با گذراندن انواع آموزش‌های عمومی و تخصصی و دوره‌های ویژه مانند جنگ شهری، هلی برن، زندگی در شرایط سخت و کار با انواع تسلیحات سنگین و نیمه سنگین، ضد زره، تک تیرانداز آمادگی اجرای ماموریت‌های ویژه را دارند. نیرو‌های این یگان برای ارتقا سطح آمادگی‌های خود، تمرینات و آموزش‌های دوره‌ای منظمی را در دستور کار خود دارند که در آن‌ها علاوه بر تمرین آموزش‌هایی که قبلا گذرانده‌اند، به تمرین تاکتیک‌ها و شیوه‌های جدید نبرد نیز می‌پردازند. در ادامه تصاویری از تمرینات نیرو‌های یگان ویژه فاتحین را می‌بینید: منبع باشگاه خبر نگاران جوان

به نام خدا ناگفته‌هایی از مأموریت تکاوران سپاه در جولانگاه دزدان دریایی/ ما برتریم چون «ژن ایرانی» داریم قرار بر این بود که نیروهای ویژه سپاه در مأموریتی ـ به قول سردار ناظری ـ زیر بلیت یک تیم دولتی عمل کنند و مأموریت هم این بود که با دادن پول درخواستی دزدان دریایی، کشتی ایرانی آزاد شده و به کشور بازگردد. گروه امنیتی دفاعی خبرگزاری فارس- قریب به 10 سال از تاسیس یگان زبده‌ترین نیروهای ویژه دریایی سپاه پاسداران می‌گذرد؛ یگانی که همین چند وقت پیش «فرمانده» و موسس خود یعنی دریادار شهید محمد ناظری را از دست داد. سردار ناظری از فرماندهان باسابقه و کارکشته سپاه بود. بچه محله امام زاده حسن تهران در جنوب شهر، همان سالهای قبل از انقلاب از طریق دوستانش که عضو نیروی ویژه هوابرد ارتش (نوهد) بودند، با مسایل نظامی آشنا شد و پس از پیروزی انقلاب نیز همین مسیر را ادامه داد. مدتی تحت نظر افسران کارکشته ارتشی آموزش دید تا اینکه خودش به یکی از معلمان نیروهای ویژه در سپاه تبدیل شد. تجربه شرکت در عملیات‌های چریکی در ایام دفاع مقدس موجب شد تا سالها بعد، او که رکورددار پرش با چتر در میان پاسداران بود، نیروی ویژه ای در حد شان و نام سپاه تشکیل دهد. انضباط سخت‌گیرانه، توجه همه جانبه در بحث آموزش و حتی پوشش نیروها، تاکید بر عرق ملی در کنار ایمان و اعتقادات دینی از او فرماندهی منحصر به فرد ساخت تا جاییکه به گفته امیر بیژن پارسا (فرمانده اسبق نوهد) حتی به صورت غیرمستقیم در ارتقاء کیفیت نیروهای ویژه هوابرد ارتش نیز نقش داشته است. درخصوص روحیه ایرانی «فرمانده» یکی از همرزمان وی می گوید: «درعین دیانت و انقلابی بودن، بشدت بر بحث ایرانی بودن و ملی گرایی هم تاکید داشت و ترکیب توامان ملیت ایرانی، مذهب شیعه اسلامی و انقلابی بودن را باهم لازمه یک کشور توانمند می‌دانست و یکی از بانیان اصلی اضافه شدن پرچم ملی بر تگهای لباس پرسنل ویژه سپاه بود. به شدت به تدارک و تهیه بهترین تجهیزات روز دنیا اهتمام داشت و معتقد بود یگان تحت امرش باید بروزترین تجهیزات را به نسبت سایر نیروهای نظامی در اختیار داشته باشند (از لباس تا جنگ افزار). می‌گفت باید بتوانیم از ابزار خود دشمن، بر ضد او استفاده کنیم و شناخت، آشنایی و توانایی ضربه زدن به دشمن با دانش و علم و آموزش و تجهیزات خودش را یک هنر می‌دانست. تاکید زیادی بر یادگیری حداقل 2 زبان «عربی» و «انگلیسی» توسط همه نیروهایش داشت و معتقد بود با توجه به شرایط منطقه، یادگیری این 2 زبان توسط نیروهای ویژه در زمان رزم، حتی از سلاح هم میتواند موثرتر باشد.» اما S.N.S.F چیست، از چه زمانی تشکیل شد و چه ماموریتی برعهده دارد؟ دریادار شهید حاج محمد ناظری به این سوالات پاسخ داده است. (توضیح: این گزارش بر اساس گفته‌های فرمانده و موسس نیروهای ویژه دریایی سپاه نوشته شده و عبارات داخل پرانتز نقل قول‌های مستقیم سردار شهید ناظری است) *** سال 1387 در پی ابلاغ فرماندهی معظم کل قوا مبنی بر تفکیک وظایف دو نیروی دریایی ارتش و سپاه، ماموریت حراست از تنگه هرمز و خلیج فارس بر عهده نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (ندسا) قرار گرفت. نیروی دریایی سپاه با تجربه سالهای دفاع مقدس در بکارگیری قایق‌های تندرو، دکترین اصلی خود را بر ساس شناورهای با سرعت زیاد تعریف کرد؛ شناورهایی که در عین سرعت بالا، توانایی پرتاب انواع موشک‌های کروز ضدکشتی را نیز دارا هستند. در کنار این موارد، استفاده از موشک های ساحل به دریا از قبیل نور، قادر، قدیر، نصر و ... و نیز موشک بالستیک دریایی «خلیج فارس» (که البته در اختیار نیروی هوافضا است) سپاه پاسداران را به قدرت بلامنازع حاضر در خلیج فارس تبدیل کرد؛ نیرویی که تمام شناورهای خارجی ترددکننده در منطقه بویژه آمریکا، انگلیس و فرانسه موظف هستند در حین ورود و خروج به خلیج فارس به تمامی سوالات آنها -آنهم به زبان فارسی- پاسخ بدهند. اما این تمام ماجرا نبود. سپاه علاوه بر موارد فوق و بسیاری تاکتیک‌های دیگر -که بعضا بسیاری از آنها شاید هیچگاه اعلام نشود- مدتی قبل از استقرار کامل در خلیج فارس -به عنوان محدوده تخصصی خود- دست به یک اقدام جسورانه زد که تاثیر آن در سالهای گذشته بخوبی خودش را نشان داد و آن هم تشکیل نیروهای ویژه دریایی یا S.N.S.F مخفف Sepah Navy Special Force بود. اواخر سال 86 بنا بر ابلاغ ستاد کل نیروهای مسلح، سپاه پاسداران مامور به تشکیل یگان ویژه دریایی برای انجام ماموریت‌های خاص می‌شود؛ نیرویی که خصوصا در برابر آمریکایی‌ها و هم پیمانان منطقه‌ای و فرامنطقه آنها قدرت مقابله داشته باشد. فرماندهی این یگان بر عهده یکی از کارکشته‌ترین افسران سپاه قرار گرفت که خودش از سالها قبل -از ابتدای پیروزی انقلاب- آموزش‌های تکاوری را زیر نظر کلاه‌سبزهای ارتش دیده و در بسیاری عملیات‌های چریکی سپاه در ایام دفاع مقدس نیز حضور داشته است. «سردار محمد ناظری» که خود موسس این یگان منحصر به فرد سپاه بود، فرماندهی نیروهای ویژه را نیز برعهده گرفت و تا زمان شهادت -21اردیبهشت سال جاری- در این سمت انجام وظیفه کرد. دریادار ناظری در این باره می‌گوید: «در زمان تشکیل یگان نیروهای ویژه دریایی سپاه، با بحران‌های متعددی در خلیج فارس روبرو بودیم و این نیرو حتی اگر لازم بود، باید بصورت «یکبار مصرف» هم که شده می‌رفت و دشمن را می‌زد. نیروهای ویژه یعنی همین؛ نیروهای جان برکفی که در وقت لزوم، عملیات کرده و هر غیر ممکنی را ممکن کنند.» برای تشکیل این یگان، ابتدا تعداد محدودی از بسیجیان، طی فراخوانی بکار گرفته شده و 8 تن از افسران تکاور سپاه –که زیر نظر خود سردار ناظری آموزش دیده بودند- نیز برای آموزش به آنها انتخاب می‌شوند. سپاه پاسداران «جزیره فارور» را برای آموزش و استقرار یگان تازه تاسیس خود برمی‌گزیند. «فارور» یکی از 35 جزیره موجود در خلیج فارس و در فاصله 25 کیلومتری بندر «بستانه» و 57 کیلومتری جزیره «کیش» است. موقعیت جغرافیایی جزیره فارور در خلیج فارس این جزیره کوهستانی با سواحل صخره‌ای، 27 کیلومترمربع مساحت و محیط تقریبا 30کیلومتری، اگرچه در گذشته زیستگاه ماهیگیران بوده اما در گذر زمان بر اثر مسایلی نظیر زلزله، بیماری و خشکسالی، کم کم خالی از سکنه شده و به دلیل وجود برخی گونه‌های حیوانی و گیاهی، به عنوان یک منطقه محافظت شده اعلام می‌شود. اهمیت استراتژیک «فارور» را نیز باید در عبور 2 آبراه بین المللی از شمال و جنوب این جزیرهجستجو کرد. دریادار ناظری ورود نیروها به این جزیره را اینطور روایت می‌کند: «با آغاز سال 87 به جزیره فارور آمدیم. جزیره‌ای فاقد سکنه و فاقد امکانات لازم. اولین چالش بچه‌ها همین زندگی کردن در محیط ویژه اینجا بود. مخصوصا گرما. درست موقع تحویل سال، صد و خرده‌ای نیروی بسیجی را در جزیره پیاده کردیم. همراه با 8 پاسدار که تکاور بودند و خودم آموزششان داده بودم و از فرمانده نیرو خواستمشان برای این کار. در جزیره که پیاده شدیم، فقط فرش و پتو و بطری آب 20 لیتری دستمان بود. هیچ چیز دیگری اینجا نبود.» مشاهده اجسام نورانی بر فراز این جزیره و منطقه بستانه، موجب تعجب ساکنان این منطقه شده و تعابیر مختلفی ازجمله وجود بشقاب پرنده در فضای منطقه در میان اهالی روستا رواج پیدا می‌کند؛ اجسامی که بعدها سردار ناظری درباره آنها گفت: «واقعیت این است که هلی کوپتر آمریکایی می‌آمد می‌نشست و می‌رفت. چون اینجا خالی و ول بود. همان اوایل هم که ما آمدیم، یک شب با یک بالگرد بزرگ آمده بودند. پروژکتور که انداختند، بچه های ما را دیدند و زود رفتند. فهمیدند که اینجا دیگر خالی نیست.» جزیره فارور علاوه بر آب و هوای گرم و طاقت‌فرسا، فاقد هرگونه امکانات از قبیل آب و برق بود که تحمل این امر برای نیروهایی که حالا قرار بود سخت‌ترین تمرینات و آموزش‌های نظامی را هم ببینند، سخت و وحشتناک به نظر می‌رسید. «8 ماه بعد ژنراتور گذاشتند برایمان. یعنی در تمام بهار و تابستان که اوج گرما بود، ما برق نداشتیم. هیچ کس اینجا دوام نمی‌آورد. قبلا هم امتحان شده بود حتی با وجود امکانات هم نمی‌شد اینجا ماند. اما بچه‌های ما 8 ماه با هیچ چیز ساختند. آب نداشتند استحمام کنند. در دریا هم که بروی، باز هم باید یک 20 لیتری باشد که بریزی روی خودت تا شوری دریا را بگیرد. وسیله ای نبود. برق نبود. آب نبود. از نیروی دریایی سپاه هر چند وقت می‌آمدند و آب می‌آوردند و هر یکماه هم بچه‌ها می‌ایستادند و با شلنگ بچه‌ها را می‌شستند. در همان مدت و با همه این سختی ها باز هم بچه‌ها مشغول آموزش بودند.» حال سوال اینجاست که چه کسانی و با چه ویژگی‌هایی می‌توانند وارد S.N.S.F شوند؟ سردار ناظری اینطور پاسخ می‌دهد: «اولین چیز، توانمندی است. حتما نباید هیکلت 2 متر باشد و دور بازویت اندازه درخت چنار! بلکه باید با آن فیزیکی که داری، توانمندی اجرای مأموریت محوله را داشته باشی. «توانمندی» حرف اول را می‌زند و بعد پایداری؛ یعنی در شرایط سخت بتوانی پایدار باشی، خسته نشوی و نبری. پایداری بیشتر از نظر روحی است تا جسمی. باید آدم سخت و مقاومی باشی. افرادی که به دنبال چنین فاکتورهایی هستند کاملا مشخص‌اند. این افراد جمع می شوند در یگانی به اسم نیروی ویژه و آموزش هایی می‌بینند در جهت اهداف سازمانی یگان که عملیات های غیر ممکن است. کارهایی که دیگران از انجام آن عاجزند را اینها می توانند انجام دهند. قدرت جسمانی که مثلا بتواند 30 کیلومتر پیاده روی کند. یا بتواند 2 کیلومتر شنا کند. بغیر از توانمندی فیزیکی، ژن جنگجویی هم هست که باید داشته باشند. نیروهای ویژه یک غرور درونی دارند که باعث می شود برای رسیدن به هدف دست به هر کاری بزنند. بگوییم ماجراجویی غلط است. ولی حس اینکه در هیجانات بخصوصی قرار بگیرند و کارهای پر هیجانی انجام دهند در این ها وجود دارد. به همین علت است که در شرایط بحرانی خیلی خونسرد هستند. راحت می توانند تصمیم گیری کنند و از توانایی هایشان استفاده کنند؛ شرایطی که آدم عادی و ترسو از عهده اش بر نمی آید. پس یکی از مهم ترین چیزها همین است که ترسو نباشند. از مرگ نترسند. گلیمشان را بتوانند از آب بیرون بکشند. درب هلی‌کوپتر که باز می شود، پایین که دریاست و یک کشتی در حال حرکت یک طناب هم آویزان است، این باید نترس باشد باید مهارت داشته باشد و قدرت جسمانی لازم را داشته باشد که وقتی طناب را گرفت برود پایین. اصلا نیروی ویژه بودن، نیازمند زمان بخصوصی است که طرف باید در آن زمان قید همه چیز را بزند و بتواند در آن مدت در محیط بماند. نیروهای ویژه، 4-5 سال از زندگی شان را در این یگان هستند و هر مأموریت ممکن است 3 ماه طول بکشد. حتی داشتیم مأموریت هایی که 4-5 ماه طول کشید. خانواده فرد می شود یگانش و اولویتش در زندگی می شود این کار. اگر عقبه اش آسیب پذیر باشد، نمی تواند در یگان خوب کار کند. باید فردی باشد که رها از همه چیز باشد. معمولا سنین مجردی مناسب است که 5-6 سال اینجا هستند و ما هم بیشتر از این نمی بینیم برایشان. یک دفترچه هست که اول می دهیم مطالعه کنند. تمام این موارد در آن ذکر شده. حتی اینکه در اثر سستی ممکن است در حین آموزش دچار جرح یا فوت شوید که این بر عهده خود داوطلب است. مگر اینکه سستی و کاهلی از جانب مربی های ما باشد. این است که خیلی باید سخت گیر باشیم و فیلترها قوی باشند تا بهترین نفرات در این یگان بکار گرفته شوند.» تمرین عملیات تسخیر ناوهواپیمابر آمریکایی توسط تکاوران ویژه دریایی سپاه در رزمایش پیامبر اعظم ** اعزام به سومالی در قدم اول هنوز یگان ویژه دریایی سپاه به صورت کامل شکل نگرفته بود که اولین ماموریت مهم و بی‌سابقه به این یگان واگذار می‌شود؛ ماموریت برون مرزی که نیروهای ویژه طی آن وظیفه داشتند، در عملیات آزادسازی شناور ایرانی از دست دزدان دریایی سومالی شرکت کنند. «خلیج عدن» از مدتها قبل به واسطه بی ثباتی در کشور آفریقایی سومالی، به جولانگاه دزدان دریایی تبدیل شده و آنها با ربودن کشتی‌های تجاری کشورهای مختلف و انتقال آنها به سواحل سومالی، اقدام به اخاذی برای آزادسازی کشتی‌ها کرده و در برخی موارد نیز این دزدی با کشتار سرنشینان کشتی‌های تجاری همراه بود. ماجرای حضور سپاه در مقابله با پدیده دزدان دریایی از زبان فرمانده یگان ویژه این نیرو خواندنی است: «نیروی ویژه یعنی مشت پولادین فرمانده. قدرت نفوذ فرمانده. که در هر مأموریتی می‌تواند از آن استفاده کند. یکهو آمدند و گفتند جمهوری اسلامی که خودش گردن کلفت عالمه چرا هر 6 ماه یک کشتی ما باید دزدیده شود و از ما باج خواهی کنند؟ از ستاد فرماندهی کل قوا گفتند که باید یک ایستگاه در دریای عربی و یک ایستگاه در باب المندب بزنید و کشتی‌ها را گارد (حفاظت) بدهید. نیروی دریایی سپاه این کار را قبول کرد و ما را فرستاد به این کار. همزمان با ما، یک ناوگروه ارتش هم اعزام شد. اما گره کار با گارد امنیتی باز می‌شد. تمرین عملیات تسخیر ناوهواپیمابر آمریکایی توسط تکاوران ویژه دریایی سپاه در رزمایش پیامبر اعظم ناو هم هست و خیلی خدمات رسانی می کند اما خلیج عدن مثل خلیج فارس است که 491٫5 مایل دریایی طول کریدور آن است. هر مایل دریایی هم حدود 1865 متر است. ببینید چند کیلومتر می شود. اگر به یک کشتی حمله شود، کل عملیات دزد دریایی 10 تا 15 دقیقه است. حالا تا ناو بیاید، ممکن است 24 ساعت یا 2 روز بعد برسد که آن موقع دیگر خداحافظ شما.» قرار بر این بود که نیروهای ویژه سپاه در این ماموریت –به قول سردار ناظری- زیر بلیط یک تیم دیپلماتیک به عنوان نماینده رسمی کشور عمل کنند و ماموریت این تیم هم این بود که با دادن پول درخواستی دزدان دریایی، کشتی آزادشده و به کشور باز گردد. «دو کشتی از جمهوری اسلامی ایران که تحت پرچم کشورهای دیگر بودند، توسط دزدان دریایی ربوده شد و دزدان دریایی یکی از این کشتی ها را به منطقه‌ای به نام «ایل» بردند. برای بازپس گیری آنها، بعد از آنکه مقدمات اولیه صورت گرفت، قرار شد جهت مبادله، تیمی به آنجا برود که ما به عنوان گزینه «ب» انتخاب شدیم. گزینه «الف»، تیم مذاکره با آنها بود و بخاطر اینکه سابقه این کار را نداشتند و برای اولین بار بود که به این منطقه می‌رفتند و از طرف دیگر، سواحل سومالی هم مخاطرات خود را داشت و حتی ممکن بود قبایل دیگر به تیم مذاکره‌کننده حمله کنند و پولی که برای مبادله می‌بردند را بگیرند، ما برای تامین کشتی آنها همراه شدیم. دلیل دیگر حضور ما این بود که در صورتی که دزدان دریایی پول گرفته و کشتی را آزاد نکردند ما با کسب اجازه، دست به عملیات نظامی بزنیم و کشتی و پرسنل گروگان گرفته شده را آزاد کرده و به کشور بازگردانیم. در ابتدا یک مشکلاتی پیش آمد و آنها نمی‌خواستند که ما به سواحل سومالی برویم و گفتند که مذاکره 70 مایل بیرون از سواحل سومالی انجام شود و مبلغ را بگیرند و کشتی را آزاد کنند ولی ما قبول نکردیم و به آنها گفتیم وقتی می‌خواهیم پول را تحویل بدهیم، باید کشتی خودمان را به چشم ببینیم و به فاصله 3 تا 5 مایل به آن نزدیک باشیم تا در صورتی که نخواستند آن را بدهند، ما اقدام نظامی کنیم و عملیات آزادسازی را انجام دهیم. ما طبق روش نظامی خودمان کمین گذاشتیم و کمین‌مان هم گرفت. از فاصله 5 متری می‌توانستیم رئیس و مترجم و هماهنگ کننده دزدها را بزنیم. تیم غواصی هم گذاشته بودیم که از زیر بروند سراغ کشتی و کشتی را نجات بدهند. ولی به خواست نماینده کشور، اقدام نظامی نکردیم که خطری گروگان ها را تهدید نکند. در هر صورت اجازه عملیات نظامی به ما داده نشد و نماینده جمهوری اسلامی با آنها به توافق رسید و افسر دوم کشتی آمد و آخرین اطلاعات را داد و پول‌ها را برد و دزدان هم کشتی را ترک کردند و ما هم نیروهای خودمان را بوسیله 2 قایق تندرو از فاصله 5 مایلی به آنها رساندیم و بلافاصله که دزدان پیاده شدند، نیروهای گارد ما سوار آن کشتی شده و تامین آن برقرار شد. به دلیل اینکه کشتی مدتی آنجا مانده بود، سیستم سکان آن دچار مشکل شده بود که توسط نیروهای ما مشکلش رفع شد و کشتی به سمت بندر سلاله عمان حرکت کرد و آن جا کار بازسازی و ادامه تعمیرات صورت گرفت. در پایان این ماموریت، برخی پرسنل کشتی که ایرانی بودند با پرواز به کشور بازگشته و پرسنل خارجی هم به کشورهای خودشان رفتند و اولین ماموریت نیروهای ویژه دریایی سپاه در مقابله با دزدان دریایی خلیج عدن به پایان رسید. در این ماموریت نیروهای شناوری منطقه یکم و تکاوران آن همراه نیروهای ویژه بودند. در راه برگشت هم دوباره یک قبیله دیگر از دزدان دریایی حمله کردند که زدیم لت و پارشان کردیم.» تمرین عملیات تسخیر ناوهواپیمابر آمریکایی توسط تکاوران ویژه دریایی سپاه در رزمایش پیامبر اعظم ** مشت پولادین بجای باج 6 ماه بعد و پس از آزادسازی دومین کشتی در منطقه‌ای به نام «کاراتا»، مسئولین کشور به دنبال راه حلی دیگری می‌گردند تا دیگر برای ازدسازی کشتی‌های ایرانی مجبور به دادن «باج» به دزدان دریایی نباشند. این موضوع (باج دادن) علاوه بر ریسک بالا، به پرستیژ جمهوری اسلامی ایران نیز خدشه وارد می‌کرد لذا تصمیم بر این می‌کدر که حضور نیروهای ویژه سپاه با برنامه ریزی مدون، استمرار داشته باشد. «با تدبیر سردار فدوی فرمانده نیروی دریایی سپاه قرار شد یک کشتی به صورت ایستگاه در باب‌المندب و یک کشتی هم در انتهای خلیج عدن در نزدیکی کشور عمان در دریای عربی مستقر شود و تمام کشتی‌هایی که از ایران می‌آمدند از ما گارد امنیتی بگیرند و آنهایی هم که از شرق آسیا می‌‌آمدند از ایستگاه دیگرمان تیم می‌گرفتند و تامینشان برقرار بود و در ایستگاه باب‌المندب تیم را پس می‌دادند به گشت ما. پیمودن فاصله این دو ایستگاه بواسطه سرعت کشتی‌ها از 3 تا 5 روز طول می‌کشید.» ماموریت نیروهای ویژه سپاه در خلیج عدن، 117 روز مستمرا به طول می‌انجامد و 10 روز بعد ناوگروه ارتش نیز به منطقه اعزامی می‌شود در حالیکه پاسداران می‌بایست در این ماموریت جدید، وضعیت طاقت‌فرسایی را در آب و هوای طوفانی تحمل می‌کردند. سردار ناظری از تحمل این وضعیت به عنوان یک ویژگی برای نیروهای ویژه یاد کرده و می‌گوید: «ما 120 روز در هوای طوفانی در دریای عربی ماندیم. به صورت ثابت! وحشتناک بود! و بچه هایی که با ما بودند دوام آوردند. در دنیا این ها افتخار و رزومه است. افرادمان باید کسانی باشند که در چنین شرایطی دوام بیاوردند، دریا زده نشوند، جا نزنند.» ** آنها دزد نیستند... فرمانده نیروهای ویژه دریایی سپاه، دزدان دریایی سومالی را هم اینطور تحلیل می‌کند: «شغل مردم سومالی، دزدی دریایی نیست بلکه اینها ماهیگیران دیروز هستند که امروز بر اثر فقر، مبادرت به این کار می‌کنند و از طرف دیگر از تمام دنیا آن جا هستند و ثروت آنها را غارت می‌کنند و از منابعی که در دریا و سواحل سومالی وجود دارد بهره می‌برند و هیچ سهمی به ملت محروم این کشور نمی‌دهند. آنها یک سری ماهیگیران ساده هستند که اسپانسرها و سرهرم‌های اصلی آنها شیوخ‌ امارات، یمن و عربستانند و این غائله را آنها به پا کرده‌اند و بدون اینکه شناخته شوند، پول، سلاح و تجهیزات را در اختیار سومالیایی‌ها قرار می‌دهند تا آنها اقدام کنند و کشتی‌ها را بدزدند. البته برخی از دزدان دریایی، نظامیان خبره‌ای هستند که حتی به سیستم ناوبری شناورهای سنگین هم آشنا بوده و پس از ربایش، با کمپانی‌های صاحب کشتی تماس می‌گیرند و درخواست پول می‌کنند.» ** هلی کوپتر آمریکایی گوش به فرمان فرمانده ایرانی در مسیر بازگشت از یکی از همین ماموریت‌هاست که یگان تحت امر سردار ناظری با یک فروند بالگرد آمریکایی در منطقه نیز روبرو می‌شود: «یک بار که با یک کشتی غیرنظامی از سومالی می‌آمدیم، یک بالگرد بلک‌ هاوک آمریکایی آمد بالای سر کشتی‌ ما و من به کاپیتان گفتم از آنها سؤال کن که چه کار دارند؟ کاپیتان گفت این بالگرد نظامی است و ما نمی‌توانیم کاری کنیم. من گفتم نه اشکالی ندارد با آنها تماس بگیر و بگو که فرمانده یگان ویژه می‌گوید مطلبی پیش آمده؟ کاپیتان تماس گرفت و خلبان بالگرد هم اعلام کرد که از نیروهای تامینی پیمان CTS150 (پیمان جلوگیری از دزدی دریایی در خلیج عدن) است و این بار او از ما سؤال کرد که آیا کاری دارید؟ که من گفتم بله جلوتر برو و ببین آیا دزدان دریایی در مسیر راه ما هستند یا خیر؟ بالگرد آمریکایی هم رفت و بعد از نیم ساعت برگشت و گفت تا 50 مایلی مسیر شما را سرچ کردم و خبری نیست. این یک روش جاری برای همه است یعنی وقتی کشتی وارد کریدور خلیج عدن می‌شود، توسط نیروهای ائتلاف مانیتور می‌شود و البته خیلی از کشورها هم در این منطقه به صورت مستقل، کشتی‌های کشورشان را اسکورت می‌کنند از جمله ایران، چین، هند و...» ** اگر دستور می‌دادند، کشتی خارجی را از دوبی می‌آوردیم اولویت اصلی نیروهای ویژه دریایی سپاه در منطقه خلیج فارس و تنگه هرمز با تمرکز بیشتری دنبال می‌شود که برای نمونه دستگیری تفنگداران متجاوز آمریکایی و انگلیسی در آبهای خلیج فارس نمونه‌های بارز و جنجالی در کارنامه نیروهای ویژه دریایی سپاه است که آخرین مورد آنها به 22 دی ماه سال گذشته برمی‌گردد که سپاه پاسداران طی این عملیات 10 نفر از نظامیان آمریکایی را که به صورت تصادفی وارد آبهای ایران شده بودند، بازداشت کرد. اما سردار ناظری به نمونه دیگری در این خصوص اشاره کرده که بیان آن نیز جالب توجه است: «یک مرتبه یک نفتکش خارجی خسارتی به تجهیزات نفتی ما زد. دستور آمد که برای گرفتن غرامت دستگیرشان کنیم. ما هم از طریق هوایی رفتیم که اقدام کنیم. آن ها که فهمیده بودند، فرار کردند به آب های امارات و خودشان را چسباندند به لنگرگاه دبی و ما هم ادامه ندادیم. هرچند اگر فرمانده مان بگوید، می رفتیم از دبی هم می آوردیمش.» ** ما برتریم چون «ژن ایرانی» داریم سردار ناظری درخصوص سطح نیروهای ویژه ایران در مقایسه با دیگر کشورها نیز تعبیر جالبی دارد: «در عملیات‌هایی که انجام شده منهای تکنولوژی می توان گفت که ما رتبه اول را داریم. تکنولوژی هایی هم که سایر کشورها از خودشان نشان می دهند خیلی فرق دارد با خصوصیات ذاتی که خود نیروها دارند. خصوصیات ذاتی که نیروهای ایرانی در انجام این کارهای ویژه دارند فراتر از سایرین است. دیگران فوق العاده آسیب پذیرند. اما نیروهای ما مثل خلبان‌های ما هستند که ژن بخصوصی دارند. این همان «ژن ایرانی بودن» است. در افسانه‌هایمان هم داشتیم؛ رستم، آرش کمانگیر، کاوه آهنگر. در تاریخ هم از این آدم ها زیاد داشتیم. همین امام قلی خان که پرتغالی ها را از قشم و بندرعباس بیرون کرد. رئیسعلی دلواری، میرمهنا ریگی، میرزاکوچک خان و … یا زمان جنگ خودمان که سپاه نیروهای مردمی را جذب کرد، آموزش داد و دشمن را از خانه انداختند بیرون. برای ما که از آمریکا و انگلیس نیامدند نیروی ویژه تربیت کنند. خود ماها این کار را کردیم.ایرانی ها خیلی منحصربفرد هستند. در همه زمینه ها. این ها همه آی کیوی ایرانی است.» منبع فارس نیوز

به نام خدا ناگفته‌هایی از مأموریت تکاوران سپاه در جولانگاه دزدان دریایی/ ما برتریم چون «ژن ایرانی» داریم قرار بر این بود که نیروهای ویژه سپاه در مأموریتی ـ به قول سردار ناظری ـ زیر بلیت یک تیم دولتی عمل کنند و مأموریت هم این بود که با دادن پول درخواستی دزدان دریایی، کشتی ایرانی آزاد شده و به کشور بازگردد. گروه امنیتی دفاعی خبرگزاری فارس- قریب به 10 سال از تاسیس یگان زبده‌ترین نیروهای ویژه دریایی سپاه پاسداران می‌گذرد؛ یگانی که همین چند وقت پیش «فرمانده» و موسس خود یعنی دریادار شهید محمد ناظری را از دست داد. سردار ناظری از فرماندهان باسابقه و کارکشته سپاه بود. بچه محله امام زاده حسن تهران در جنوب شهر، همان سالهای قبل از انقلاب از طریق دوستانش که عضو نیروی ویژه هوابرد ارتش (نوهد) بودند، با مسایل نظامی آشنا شد و پس از پیروزی انقلاب نیز همین مسیر را ادامه داد. مدتی تحت نظر افسران کارکشته ارتشی آموزش دید تا اینکه خودش به یکی از معلمان نیروهای ویژه در سپاه تبدیل شد. تجربه شرکت در عملیات‌های چریکی در ایام دفاع مقدس موجب شد تا سالها بعد، او که رکورددار پرش با چتر در میان پاسداران بود، نیروی ویژه ای در حد شان و نام سپاه تشکیل دهد. انضباط سخت‌گیرانه، توجه همه جانبه در بحث آموزش و حتی پوشش نیروها، تاکید بر عرق ملی در کنار ایمان و اعتقادات دینی از او فرماندهی منحصر به فرد ساخت تا جاییکه به گفته امیر بیژن پارسا (فرمانده اسبق نوهد) حتی به صورت غیرمستقیم در ارتقاء کیفیت نیروهای ویژه هوابرد ارتش نیز نقش داشته است. درخصوص روحیه ایرانی «فرمانده» یکی از همرزمان وی می گوید: «درعین دیانت و انقلابی بودن، بشدت بر بحث ایرانی بودن و ملی گرایی هم تاکید داشت و ترکیب توامان ملیت ایرانی، مذهب شیعه اسلامی و انقلابی بودن را باهم لازمه یک کشور توانمند می‌دانست و یکی از بانیان اصلی اضافه شدن پرچم ملی بر تگهای لباس پرسنل ویژه سپاه بود. به شدت به تدارک و تهیه بهترین تجهیزات روز دنیا اهتمام داشت و معتقد بود یگان تحت امرش باید بروزترین تجهیزات را به نسبت سایر نیروهای نظامی در اختیار داشته باشند (از لباس تا جنگ افزار). می‌گفت باید بتوانیم از ابزار خود دشمن، بر ضد او استفاده کنیم و شناخت، آشنایی و توانایی ضربه زدن به دشمن با دانش و علم و آموزش و تجهیزات خودش را یک هنر می‌دانست. تاکید زیادی بر یادگیری حداقل 2 زبان «عربی» و «انگلیسی» توسط همه نیروهایش داشت و معتقد بود با توجه به شرایط منطقه، یادگیری این 2 زبان توسط نیروهای ویژه در زمان رزم، حتی از سلاح هم میتواند موثرتر باشد.» اما S.N.S.F چیست، از چه زمانی تشکیل شد و چه ماموریتی برعهده دارد؟ دریادار شهید حاج محمد ناظری به این سوالات پاسخ داده است. (توضیح: این گزارش بر اساس گفته‌های فرمانده و موسس نیروهای ویژه دریایی سپاه نوشته شده و عبارات داخل پرانتز نقل قول‌های مستقیم سردار شهید ناظری است) *** سال 1387 در پی ابلاغ فرماندهی معظم کل قوا مبنی بر تفکیک وظایف دو نیروی دریایی ارتش و سپاه، ماموریت حراست از تنگه هرمز و خلیج فارس بر عهده نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (ندسا) قرار گرفت. نیروی دریایی سپاه با تجربه سالهای دفاع مقدس در بکارگیری قایق‌های تندرو، دکترین اصلی خود را بر ساس شناورهای با سرعت زیاد تعریف کرد؛ شناورهایی که در عین سرعت بالا، توانایی پرتاب انواع موشک‌های کروز ضدکشتی را نیز دارا هستند. در کنار این موارد، استفاده از موشک های ساحل به دریا از قبیل نور، قادر، قدیر، نصر و ... و نیز موشک بالستیک دریایی «خلیج فارس» (که البته در اختیار نیروی هوافضا است) سپاه پاسداران را به قدرت بلامنازع حاضر در خلیج فارس تبدیل کرد؛ نیرویی که تمام شناورهای خارجی ترددکننده در منطقه بویژه آمریکا، انگلیس و فرانسه موظف هستند در حین ورود و خروج به خلیج فارس به تمامی سوالات آنها -آنهم به زبان فارسی- پاسخ بدهند. اما این تمام ماجرا نبود. سپاه علاوه بر موارد فوق و بسیاری تاکتیک‌های دیگر -که بعضا بسیاری از آنها شاید هیچگاه اعلام نشود- مدتی قبل از استقرار کامل در خلیج فارس -به عنوان محدوده تخصصی خود- دست به یک اقدام جسورانه زد که تاثیر آن در سالهای گذشته بخوبی خودش را نشان داد و آن هم تشکیل نیروهای ویژه دریایی یا S.N.S.F مخفف Sepah Navy Special Force بود. اواخر سال 86 بنا بر ابلاغ ستاد کل نیروهای مسلح، سپاه پاسداران مامور به تشکیل یگان ویژه دریایی برای انجام ماموریت‌های خاص می‌شود؛ نیرویی که خصوصا در برابر آمریکایی‌ها و هم پیمانان منطقه‌ای و فرامنطقه آنها قدرت مقابله داشته باشد. فرماندهی این یگان بر عهده یکی از کارکشته‌ترین افسران سپاه قرار گرفت که خودش از سالها قبل -از ابتدای پیروزی انقلاب- آموزش‌های تکاوری را زیر نظر کلاه‌سبزهای ارتش دیده و در بسیاری عملیات‌های چریکی سپاه در ایام دفاع مقدس نیز حضور داشته است. «سردار محمد ناظری» که خود موسس این یگان منحصر به فرد سپاه بود، فرماندهی نیروهای ویژه را نیز برعهده گرفت و تا زمان شهادت -21اردیبهشت سال جاری- در این سمت انجام وظیفه کرد. دریادار ناظری در این باره می‌گوید: «در زمان تشکیل یگان نیروهای ویژه دریایی سپاه، با بحران‌های متعددی در خلیج فارس روبرو بودیم و این نیرو حتی اگر لازم بود، باید بصورت «یکبار مصرف» هم که شده می‌رفت و دشمن را می‌زد. نیروهای ویژه یعنی همین؛ نیروهای جان برکفی که در وقت لزوم، عملیات کرده و هر غیر ممکنی را ممکن کنند.» برای تشکیل این یگان، ابتدا تعداد محدودی از بسیجیان، طی فراخوانی بکار گرفته شده و 8 تن از افسران تکاور سپاه –که زیر نظر خود سردار ناظری آموزش دیده بودند- نیز برای آموزش به آنها انتخاب می‌شوند. سپاه پاسداران «جزیره فارور» را برای آموزش و استقرار یگان تازه تاسیس خود برمی‌گزیند. «فارور» یکی از 35 جزیره موجود در خلیج فارس و در فاصله 25 کیلومتری بندر «بستانه» و 57 کیلومتری جزیره «کیش» است. موقعیت جغرافیایی جزیره فارور در خلیج فارس این جزیره کوهستانی با سواحل صخره‌ای، 27 کیلومترمربع مساحت و محیط تقریبا 30کیلومتری، اگرچه در گذشته زیستگاه ماهیگیران بوده اما در گذر زمان بر اثر مسایلی نظیر زلزله، بیماری و خشکسالی، کم کم خالی از سکنه شده و به دلیل وجود برخی گونه‌های حیوانی و گیاهی، به عنوان یک منطقه محافظت شده اعلام می‌شود. اهمیت استراتژیک «فارور» را نیز باید در عبور 2 آبراه بین المللی از شمال و جنوب این جزیرهجستجو کرد. دریادار ناظری ورود نیروها به این جزیره را اینطور روایت می‌کند: «با آغاز سال 87 به جزیره فارور آمدیم. جزیره‌ای فاقد سکنه و فاقد امکانات لازم. اولین چالش بچه‌ها همین زندگی کردن در محیط ویژه اینجا بود. مخصوصا گرما. درست موقع تحویل سال، صد و خرده‌ای نیروی بسیجی را در جزیره پیاده کردیم. همراه با 8 پاسدار که تکاور بودند و خودم آموزششان داده بودم و از فرمانده نیرو خواستمشان برای این کار. در جزیره که پیاده شدیم، فقط فرش و پتو و بطری آب 20 لیتری دستمان بود. هیچ چیز دیگری اینجا نبود.» مشاهده اجسام نورانی بر فراز این جزیره و منطقه بستانه، موجب تعجب ساکنان این منطقه شده و تعابیر مختلفی ازجمله وجود بشقاب پرنده در فضای منطقه در میان اهالی روستا رواج پیدا می‌کند؛ اجسامی که بعدها سردار ناظری درباره آنها گفت: «واقعیت این است که هلی کوپتر آمریکایی می‌آمد می‌نشست و می‌رفت. چون اینجا خالی و ول بود. همان اوایل هم که ما آمدیم، یک شب با یک بالگرد بزرگ آمده بودند. پروژکتور که انداختند، بچه های ما را دیدند و زود رفتند. فهمیدند که اینجا دیگر خالی نیست.» جزیره فارور علاوه بر آب و هوای گرم و طاقت‌فرسا، فاقد هرگونه امکانات از قبیل آب و برق بود که تحمل این امر برای نیروهایی که حالا قرار بود سخت‌ترین تمرینات و آموزش‌های نظامی را هم ببینند، سخت و وحشتناک به نظر می‌رسید. «8 ماه بعد ژنراتور گذاشتند برایمان. یعنی در تمام بهار و تابستان که اوج گرما بود، ما برق نداشتیم. هیچ کس اینجا دوام نمی‌آورد. قبلا هم امتحان شده بود حتی با وجود امکانات هم نمی‌شد اینجا ماند. اما بچه‌های ما 8 ماه با هیچ چیز ساختند. آب نداشتند استحمام کنند. در دریا هم که بروی، باز هم باید یک 20 لیتری باشد که بریزی روی خودت تا شوری دریا را بگیرد. وسیله ای نبود. برق نبود. آب نبود. از نیروی دریایی سپاه هر چند وقت می‌آمدند و آب می‌آوردند و هر یکماه هم بچه‌ها می‌ایستادند و با شلنگ بچه‌ها را می‌شستند. در همان مدت و با همه این سختی ها باز هم بچه‌ها مشغول آموزش بودند.» حال سوال اینجاست که چه کسانی و با چه ویژگی‌هایی می‌توانند وارد S.N.S.F شوند؟ سردار ناظری اینطور پاسخ می‌دهد: «اولین چیز، توانمندی است. حتما نباید هیکلت 2 متر باشد و دور بازویت اندازه درخت چنار! بلکه باید با آن فیزیکی که داری، توانمندی اجرای مأموریت محوله را داشته باشی. «توانمندی» حرف اول را می‌زند و بعد پایداری؛ یعنی در شرایط سخت بتوانی پایدار باشی، خسته نشوی و نبری. پایداری بیشتر از نظر روحی است تا جسمی. باید آدم سخت و مقاومی باشی. افرادی که به دنبال چنین فاکتورهایی هستند کاملا مشخص‌اند. این افراد جمع می شوند در یگانی به اسم نیروی ویژه و آموزش هایی می‌بینند در جهت اهداف سازمانی یگان که عملیات های غیر ممکن است. کارهایی که دیگران از انجام آن عاجزند را اینها می توانند انجام دهند. قدرت جسمانی که مثلا بتواند 30 کیلومتر پیاده روی کند. یا بتواند 2 کیلومتر شنا کند. بغیر از توانمندی فیزیکی، ژن جنگجویی هم هست که باید داشته باشند. نیروهای ویژه یک غرور درونی دارند که باعث می شود برای رسیدن به هدف دست به هر کاری بزنند. بگوییم ماجراجویی غلط است. ولی حس اینکه در هیجانات بخصوصی قرار بگیرند و کارهای پر هیجانی انجام دهند در این ها وجود دارد. به همین علت است که در شرایط بحرانی خیلی خونسرد هستند. راحت می توانند تصمیم گیری کنند و از توانایی هایشان استفاده کنند؛ شرایطی که آدم عادی و ترسو از عهده اش بر نمی آید. پس یکی از مهم ترین چیزها همین است که ترسو نباشند. از مرگ نترسند. گلیمشان را بتوانند از آب بیرون بکشند. درب هلی‌کوپتر که باز می شود، پایین که دریاست و یک کشتی در حال حرکت یک طناب هم آویزان است، این باید نترس باشد باید مهارت داشته باشد و قدرت جسمانی لازم را داشته باشد که وقتی طناب را گرفت برود پایین. اصلا نیروی ویژه بودن، نیازمند زمان بخصوصی است که طرف باید در آن زمان قید همه چیز را بزند و بتواند در آن مدت در محیط بماند. نیروهای ویژه، 4-5 سال از زندگی شان را در این یگان هستند و هر مأموریت ممکن است 3 ماه طول بکشد. حتی داشتیم مأموریت هایی که 4-5 ماه طول کشید. خانواده فرد می شود یگانش و اولویتش در زندگی می شود این کار. اگر عقبه اش آسیب پذیر باشد، نمی تواند در یگان خوب کار کند. باید فردی باشد که رها از همه چیز باشد. معمولا سنین مجردی مناسب است که 5-6 سال اینجا هستند و ما هم بیشتر از این نمی بینیم برایشان. یک دفترچه هست که اول می دهیم مطالعه کنند. تمام این موارد در آن ذکر شده. حتی اینکه در اثر سستی ممکن است در حین آموزش دچار جرح یا فوت شوید که این بر عهده خود داوطلب است. مگر اینکه سستی و کاهلی از جانب مربی های ما باشد. این است که خیلی باید سخت گیر باشیم و فیلترها قوی باشند تا بهترین نفرات در این یگان بکار گرفته شوند.» تمرین عملیات تسخیر ناوهواپیمابر آمریکایی توسط تکاوران ویژه دریایی سپاه در رزمایش پیامبر اعظم ** اعزام به سومالی در قدم اول هنوز یگان ویژه دریایی سپاه به صورت کامل شکل نگرفته بود که اولین ماموریت مهم و بی‌سابقه به این یگان واگذار می‌شود؛ ماموریت برون مرزی که نیروهای ویژه طی آن وظیفه داشتند، در عملیات آزادسازی شناور ایرانی از دست دزدان دریایی سومالی شرکت کنند. «خلیج عدن» از مدتها قبل به واسطه بی ثباتی در کشور آفریقایی سومالی، به جولانگاه دزدان دریایی تبدیل شده و آنها با ربودن کشتی‌های تجاری کشورهای مختلف و انتقال آنها به سواحل سومالی، اقدام به اخاذی برای آزادسازی کشتی‌ها کرده و در برخی موارد نیز این دزدی با کشتار سرنشینان کشتی‌های تجاری همراه بود. ماجرای حضور سپاه در مقابله با پدیده دزدان دریایی از زبان فرمانده یگان ویژه این نیرو خواندنی است: «نیروی ویژه یعنی مشت پولادین فرمانده. قدرت نفوذ فرمانده. که در هر مأموریتی می‌تواند از آن استفاده کند. یکهو آمدند و گفتند جمهوری اسلامی که خودش گردن کلفت عالمه چرا هر 6 ماه یک کشتی ما باید دزدیده شود و از ما باج خواهی کنند؟ از ستاد فرماندهی کل قوا گفتند که باید یک ایستگاه در دریای عربی و یک ایستگاه در باب المندب بزنید و کشتی‌ها را گارد (حفاظت) بدهید. نیروی دریایی سپاه این کار را قبول کرد و ما را فرستاد به این کار. همزمان با ما، یک ناوگروه ارتش هم اعزام شد. اما گره کار با گارد امنیتی باز می‌شد. تمرین عملیات تسخیر ناوهواپیمابر آمریکایی توسط تکاوران ویژه دریایی سپاه در رزمایش پیامبر اعظم ناو هم هست و خیلی خدمات رسانی می کند اما خلیج عدن مثل خلیج فارس است که 491٫5 مایل دریایی طول کریدور آن است. هر مایل دریایی هم حدود 1865 متر است. ببینید چند کیلومتر می شود. اگر به یک کشتی حمله شود، کل عملیات دزد دریایی 10 تا 15 دقیقه است. حالا تا ناو بیاید، ممکن است 24 ساعت یا 2 روز بعد برسد که آن موقع دیگر خداحافظ شما.» قرار بر این بود که نیروهای ویژه سپاه در این ماموریت –به قول سردار ناظری- زیر بلیط یک تیم دیپلماتیک به عنوان نماینده رسمی کشور عمل کنند و ماموریت این تیم هم این بود که با دادن پول درخواستی دزدان دریایی، کشتی آزادشده و به کشور باز گردد. «دو کشتی از جمهوری اسلامی ایران که تحت پرچم کشورهای دیگر بودند، توسط دزدان دریایی ربوده شد و دزدان دریایی یکی از این کشتی ها را به منطقه‌ای به نام «ایل» بردند. برای بازپس گیری آنها، بعد از آنکه مقدمات اولیه صورت گرفت، قرار شد جهت مبادله، تیمی به آنجا برود که ما به عنوان گزینه «ب» انتخاب شدیم. گزینه «الف»، تیم مذاکره با آنها بود و بخاطر اینکه سابقه این کار را نداشتند و برای اولین بار بود که به این منطقه می‌رفتند و از طرف دیگر، سواحل سومالی هم مخاطرات خود را داشت و حتی ممکن بود قبایل دیگر به تیم مذاکره‌کننده حمله کنند و پولی که برای مبادله می‌بردند را بگیرند، ما برای تامین کشتی آنها همراه شدیم. دلیل دیگر حضور ما این بود که در صورتی که دزدان دریایی پول گرفته و کشتی را آزاد نکردند ما با کسب اجازه، دست به عملیات نظامی بزنیم و کشتی و پرسنل گروگان گرفته شده را آزاد کرده و به کشور بازگردانیم. در ابتدا یک مشکلاتی پیش آمد و آنها نمی‌خواستند که ما به سواحل سومالی برویم و گفتند که مذاکره 70 مایل بیرون از سواحل سومالی انجام شود و مبلغ را بگیرند و کشتی را آزاد کنند ولی ما قبول نکردیم و به آنها گفتیم وقتی می‌خواهیم پول را تحویل بدهیم، باید کشتی خودمان را به چشم ببینیم و به فاصله 3 تا 5 مایل به آن نزدیک باشیم تا در صورتی که نخواستند آن را بدهند، ما اقدام نظامی کنیم و عملیات آزادسازی را انجام دهیم. ما طبق روش نظامی خودمان کمین گذاشتیم و کمین‌مان هم گرفت. از فاصله 5 متری می‌توانستیم رئیس و مترجم و هماهنگ کننده دزدها را بزنیم. تیم غواصی هم گذاشته بودیم که از زیر بروند سراغ کشتی و کشتی را نجات بدهند. ولی به خواست نماینده کشور، اقدام نظامی نکردیم که خطری گروگان ها را تهدید نکند. در هر صورت اجازه عملیات نظامی به ما داده نشد و نماینده جمهوری اسلامی با آنها به توافق رسید و افسر دوم کشتی آمد و آخرین اطلاعات را داد و پول‌ها را برد و دزدان هم کشتی را ترک کردند و ما هم نیروهای خودمان را بوسیله 2 قایق تندرو از فاصله 5 مایلی به آنها رساندیم و بلافاصله که دزدان پیاده شدند، نیروهای گارد ما سوار آن کشتی شده و تامین آن برقرار شد. به دلیل اینکه کشتی مدتی آنجا مانده بود، سیستم سکان آن دچار مشکل شده بود که توسط نیروهای ما مشکلش رفع شد و کشتی به سمت بندر سلاله عمان حرکت کرد و آن جا کار بازسازی و ادامه تعمیرات صورت گرفت. در پایان این ماموریت، برخی پرسنل کشتی که ایرانی بودند با پرواز به کشور بازگشته و پرسنل خارجی هم به کشورهای خودشان رفتند و اولین ماموریت نیروهای ویژه دریایی سپاه در مقابله با دزدان دریایی خلیج عدن به پایان رسید. در این ماموریت نیروهای شناوری منطقه یکم و تکاوران آن همراه نیروهای ویژه بودند. در راه برگشت هم دوباره یک قبیله دیگر از دزدان دریایی حمله کردند که زدیم لت و پارشان کردیم.» تمرین عملیات تسخیر ناوهواپیمابر آمریکایی توسط تکاوران ویژه دریایی سپاه در رزمایش پیامبر اعظم ** مشت پولادین بجای باج 6 ماه بعد و پس از آزادسازی دومین کشتی در منطقه‌ای به نام «کاراتا»، مسئولین کشور به دنبال راه حلی دیگری می‌گردند تا دیگر برای ازدسازی کشتی‌های ایرانی مجبور به دادن «باج» به دزدان دریایی نباشند. این موضوع (باج دادن) علاوه بر ریسک بالا، به پرستیژ جمهوری اسلامی ایران نیز خدشه وارد می‌کرد لذا تصمیم بر این می‌کدر که حضور نیروهای ویژه سپاه با برنامه ریزی مدون، استمرار داشته باشد. «با تدبیر سردار فدوی فرمانده نیروی دریایی سپاه قرار شد یک کشتی به صورت ایستگاه در باب‌المندب و یک کشتی هم در انتهای خلیج عدن در نزدیکی کشور عمان در دریای عربی مستقر شود و تمام کشتی‌هایی که از ایران می‌آمدند از ما گارد امنیتی بگیرند و آنهایی هم که از شرق آسیا می‌‌آمدند از ایستگاه دیگرمان تیم می‌گرفتند و تامینشان برقرار بود و در ایستگاه باب‌المندب تیم را پس می‌دادند به گشت ما. پیمودن فاصله این دو ایستگاه بواسطه سرعت کشتی‌ها از 3 تا 5 روز طول می‌کشید.» ماموریت نیروهای ویژه سپاه در خلیج عدن، 117 روز مستمرا به طول می‌انجامد و 10 روز بعد ناوگروه ارتش نیز به منطقه اعزامی می‌شود در حالیکه پاسداران می‌بایست در این ماموریت جدید، وضعیت طاقت‌فرسایی را در آب و هوای طوفانی تحمل می‌کردند. سردار ناظری از تحمل این وضعیت به عنوان یک ویژگی برای نیروهای ویژه یاد کرده و می‌گوید: «ما 120 روز در هوای طوفانی در دریای عربی ماندیم. به صورت ثابت! وحشتناک بود! و بچه هایی که با ما بودند دوام آوردند. در دنیا این ها افتخار و رزومه است. افرادمان باید کسانی باشند که در چنین شرایطی دوام بیاوردند، دریا زده نشوند، جا نزنند.» ** آنها دزد نیستند... فرمانده نیروهای ویژه دریایی سپاه، دزدان دریایی سومالی را هم اینطور تحلیل می‌کند: «شغل مردم سومالی، دزدی دریایی نیست بلکه اینها ماهیگیران دیروز هستند که امروز بر اثر فقر، مبادرت به این کار می‌کنند و از طرف دیگر از تمام دنیا آن جا هستند و ثروت آنها را غارت می‌کنند و از منابعی که در دریا و سواحل سومالی وجود دارد بهره می‌برند و هیچ سهمی به ملت محروم این کشور نمی‌دهند. آنها یک سری ماهیگیران ساده هستند که اسپانسرها و سرهرم‌های اصلی آنها شیوخ‌ امارات، یمن و عربستانند و این غائله را آنها به پا کرده‌اند و بدون اینکه شناخته شوند، پول، سلاح و تجهیزات را در اختیار سومالیایی‌ها قرار می‌دهند تا آنها اقدام کنند و کشتی‌ها را بدزدند. البته برخی از دزدان دریایی، نظامیان خبره‌ای هستند که حتی به سیستم ناوبری شناورهای سنگین هم آشنا بوده و پس از ربایش، با کمپانی‌های صاحب کشتی تماس می‌گیرند و درخواست پول می‌کنند.» ** هلی کوپتر آمریکایی گوش به فرمان فرمانده ایرانی در مسیر بازگشت از یکی از همین ماموریت‌هاست که یگان تحت امر سردار ناظری با یک فروند بالگرد آمریکایی در منطقه نیز روبرو می‌شود: «یک بار که با یک کشتی غیرنظامی از سومالی می‌آمدیم، یک بالگرد بلک‌ هاوک آمریکایی آمد بالای سر کشتی‌ ما و من به کاپیتان گفتم از آنها سؤال کن که چه کار دارند؟ کاپیتان گفت این بالگرد نظامی است و ما نمی‌توانیم کاری کنیم. من گفتم نه اشکالی ندارد با آنها تماس بگیر و بگو که فرمانده یگان ویژه می‌گوید مطلبی پیش آمده؟ کاپیتان تماس گرفت و خلبان بالگرد هم اعلام کرد که از نیروهای تامینی پیمان CTS150 (پیمان جلوگیری از دزدی دریایی در خلیج عدن) است و این بار او از ما سؤال کرد که آیا کاری دارید؟ که من گفتم بله جلوتر برو و ببین آیا دزدان دریایی در مسیر راه ما هستند یا خیر؟ بالگرد آمریکایی هم رفت و بعد از نیم ساعت برگشت و گفت تا 50 مایلی مسیر شما را سرچ کردم و خبری نیست. این یک روش جاری برای همه است یعنی وقتی کشتی وارد کریدور خلیج عدن می‌شود، توسط نیروهای ائتلاف مانیتور می‌شود و البته خیلی از کشورها هم در این منطقه به صورت مستقل، کشتی‌های کشورشان را اسکورت می‌کنند از جمله ایران، چین، هند و...» ** اگر دستور می‌دادند، کشتی خارجی را از دوبی می‌آوردیم اولویت اصلی نیروهای ویژه دریایی سپاه در منطقه خلیج فارس و تنگه هرمز با تمرکز بیشتری دنبال می‌شود که برای نمونه دستگیری تفنگداران متجاوز آمریکایی و انگلیسی در آبهای خلیج فارس نمونه‌های بارز و جنجالی در کارنامه نیروهای ویژه دریایی سپاه است که آخرین مورد آنها به 22 دی ماه سال گذشته برمی‌گردد که سپاه پاسداران طی این عملیات 10 نفر از نظامیان آمریکایی را که به صورت تصادفی وارد آبهای ایران شده بودند، بازداشت کرد. اما سردار ناظری به نمونه دیگری در این خصوص اشاره کرده که بیان آن نیز جالب توجه است: «یک مرتبه یک نفتکش خارجی خسارتی به تجهیزات نفتی ما زد. دستور آمد که برای گرفتن غرامت دستگیرشان کنیم. ما هم از طریق هوایی رفتیم که اقدام کنیم. آن ها که فهمیده بودند، فرار کردند به آب های امارات و خودشان را چسباندند به لنگرگاه دبی و ما هم ادامه ندادیم. هرچند اگر فرمانده مان بگوید، می رفتیم از دبی هم می آوردیمش.» ** ما برتریم چون «ژن ایرانی» داریم سردار ناظری درخصوص سطح نیروهای ویژه ایران در مقایسه با دیگر کشورها نیز تعبیر جالبی دارد: «در عملیات‌هایی که انجام شده منهای تکنولوژی می توان گفت که ما رتبه اول را داریم. تکنولوژی هایی هم که سایر کشورها از خودشان نشان می دهند خیلی فرق دارد با خصوصیات ذاتی که خود نیروها دارند. خصوصیات ذاتی که نیروهای ایرانی در انجام این کارهای ویژه دارند فراتر از سایرین است. دیگران فوق العاده آسیب پذیرند. اما نیروهای ما مثل خلبان‌های ما هستند که ژن بخصوصی دارند. این همان «ژن ایرانی بودن» است. در افسانه‌هایمان هم داشتیم؛ رستم، آرش کمانگیر، کاوه آهنگر. در تاریخ هم از این آدم ها زیاد داشتیم. همین امام قلی خان که پرتغالی ها را از قشم و بندرعباس بیرون کرد. رئیسعلی دلواری، میرمهنا ریگی، میرزاکوچک خان و … یا زمان جنگ خودمان که سپاه نیروهای مردمی را جذب کرد، آموزش داد و دشمن را از خانه انداختند بیرون. برای ما که از آمریکا و انگلیس نیامدند نیروی ویژه تربیت کنند. خود ماها این کار را کردیم.ایرانی ها خیلی منحصربفرد هستند. در همه زمینه ها. این ها همه آی کیوی ایرانی است.» منبع    فارس نیوز     با اندکی تلخیص خودم

به نام خدا فیلم و تصاویر اختصاصی  سردار سرلشکر پاسدار محمدعلی جعفری فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی صبح امروز از مناطق سیل‌زده استان گلستان بازدید و از نزدیک روند امدادرسانی را بررسی کرد.    به گزارش خبرگزاری تسنیم از گرگان، سرلشکر پاسدار محمدعلی جعفری فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی امروز با حضور در استان گلستان، از مناطق سیل‌زده شهرستان‌های گمیشان و آق‌قلا بازدید کرد. فرمانده سپاه پاسداران ابتدا به‌صورت هوایی از مناطق سیل‌زده استان گلستان بازدید و سپس از مناطق سیل‌زده شهرستان گمیشان بازدید کرد و هم‌اکنون نیز از مناطق سیل‌زده شهر آق‌قلا در حال بازدید است.   https://www.aparat.com/video/video/embed/vt/frame/pid/0/showadstart/no/showvideo/yes/videohash/U6GMq?data[as]=1   https://www.aparat.com/video/video/embed/vt/frame/pid/0/showadstart/no/showvideo/yes/videohash/NhrAC?data[as]=1     منبع  تسنیم  

به نام خدا فیلم دیدنی امدادرسانی نفربرهای ارتش به مردم سیل‌زده شمال کشور فیلم دیدنی از لحظات امدادرسانی نفربرهای BTR-۶۰ نیروی زمینی ارتش که توسط هلی‌شات گرفته شده است، منتشر شد   به گزارش خبرنگار دفاعی خبرگزاری تسنیم، در پی سیل فراگیر در استان‌های شمالی کشور، نیروهای ارتش و سپاه پاسداران به فرمان مقام معظم رهبری با تمامی امکانات خود به کمک و امدادرسانی به مردم سیل‌زده این استان‌ها شتافتند. بر همین اساس نفربرهای BTR-60 نیروی زمینی ارتش نیز برای کمک به مردم سیل‌زده به منطقه گسیل شدند که در ذیل فیلم‌‌های دیدنی از لحظات امدادرسانی نیروهای ارتش به وسیله این نفربرها  که توسط هلی‌شات گرفته شده است، قابل مشاهده است: https://www.aparat.com/video/hls/manifest/visittype/embed/videohash/XSKHT/f/XSKHT.m3u8?k=3ab76 https://www.aparat.com/video/video/embed/vt/frame/pid/0/showadstart/no/showvideo/yes/videohash/BhcHQ?data[as]=1  

به نام خدا اختصاصی: ویژگی‌های زیردریایی پیشرفته فاتح + جزئیات ویژگی‌های زیردریایی بومی و پیشرفته فاتح که امروز رسما به ناوگان جنوب نداجا پیوست، منتشر شد.   به گزارش خبرنگار دفاعی خبرگزاری تسنیم اعزامی به بندرعباس، نخستین زیردریایی نیمه سنگین ساخت ایران تحت عنوان "فاتح" با حضور رئیس جمهور، فرمانده کل ارتش جمهوری اسلامی ایران، وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، نماینده ولی فقیه و رئیس سازمان عقیدتی سیاسی ارتش و وزارت دفاع و فرمانده نیروی دریایی ارتش، نماینده ولی فقیه در استان هرمزگان، استاندار و جمعی از مسئولین کشوری و لشکری با صدور فرمان الحاق توسط رئیس جمهوری اسلامی ایران به ناوگان نیروی دریایی ارتش پیوست. زیردریایی کاملا بومی فاتح توسط متخصصان و دانشمندان سازمان صنایع دریایی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح با همکاری نیروی دریایی ارتش و دانشگاه ها و مراکز دانش بنیان طراحی و ساخته شده است. نقش اصلی این زیردریایی مقابله با یگان های شناور سطحی و زیرسطحی با استفاده از اژدر و موشک است. این زیردریایی می تواند به صورت انفرادی و یا گروهی (به همراه سایر زیردریایی‌ها، یگان‌های شناور و تجهیزات ساحلی) عمل کند. ماموریت مهم دیگر این زیر دریایی قابلیت مین ریزی در دریا می‌باشد و چنانچه تهاجم آبی خاکی به سواحل کشور متصور باشد، از این کلاس زیردریایی در فاصله مناسب از ساحل به عنوان یگان جلودار، با هدف مقابله با یگان‌های آبی خاکی حامل نفر و تجهیزات دشمن استفاده می‌شود. از دیگر ماموریت‌های حائز اهمیت زیردریایی فاتح در زمان صلح، عملیات تجسس و جمع آوری اطلاعات می باشد. این زیردریایی دارای قابلیت ممتاز در اجرای عملیات چریکی بوده و قادر است در بنادر و نقاط محدود سواحل وارد شده و به انتقال نیروی مخصوص بپردازد. زیردریایی فاتح به لحاظ ابعاد بدنه و پروانه، هوشمندی دستگاه ها و سامانه‌ها، مناسب اجرای ماموریت های محوله است. زیرسطحی فاتح، ابرسامانه‌ای با بیش از 412هزار قطعه و نتیجه تلاش 4 میلیون و 202 هزار نفر ساعت متخصصان توانمند داخلی می‌باشد که در صنایع دریایی وزارت دفاع با همکاری نیروی دریایی ارتش و مبتکران دانشگاه‌ها و مراکز علمی کشور طراحی و آماده شده است. زیردریایی فاتح با بهره مندی از 76 عنوان فناوری روز دنیا، از سامانه‌های پیشرفته سوناری، رانش الکتریکی، مدیریت نبرد ترکیبی، سامانه هدایت موشک زیرسطحی به سطح، هدایت اژدر، جنگ‌های الکترونیکی و مخابراتی، سامانه مخابراتی امن و یکپارچه و ده‌ها سامانه مدرن دیگربرخوردار است که به نوبه خود موجبات افزایش قدرت دفاعی و آفندی نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران را فراهم می کند . این زیردریایی توانایی حمل انواع موشک‌ها، حمل اژدر و مین و همچنین امکان حمل نیروهای تکاور و رساندن آن‌ها به نقاط مورد نظر را نیز دارد. منبع تسنیم