LC-130 Hercules در گرینلند در حال برخاست با کمک JATO شامل 4 راکت در هر طرف    

سلام این که گفته شده موتور با مانور بالا  این مفهوم رو نمیده که محدودیتی در این زمینه وجود نداره. اصولا در تمام دنیا محدودیت افزایش وزن زره تانک محدودیت موتور هست. حرکت به سمت موتورهای قدرتمند تر دست طراحان را برای زره های سنگین تر باز می کند. در کشور ما هم همیشه  چه در بحث تانک چه هوایی چه ماهواره بر و یا بالگرد محدودیت اصلی موتور است یعنی معمولا دسترسی کافی به موتورهای به روز با توان لازم وجود ندارد. 

عملیات پلوتو: طرح آوردن نفت به فرانسه برای تهاجم سال 1944 به نرماندی                                هنگامی که نیروهای متفقین شروع به برنامه ریزی تهاجم خود به نرماندی (عملیات ارباب) (Operation Overlord)کردند، نفت یکی از منابعی بود که بیش از همه به آن نیاز داشتند. در این مدت، بیشتر سوخت توسط تانکرهای نفتی که در معرض حملات زیردریایی های آلمانی قرار داشتند، حمل می شد. عمده تانکرها در جنگ اقیانوس آرام نیز درحال استفاده بودند، بنابراین نیروهای انگلیسی و آمریکایی به راه دیگری برای انتقال سوخت به فرانسه نیاز داشتند. اینگونه بود که عملیات پلوتو  Plutoمتولد شد. عملیات پلوتو طرحی بود که توسط مهندسان، شرکت‌های نفتی و نیروهای مسلح بریتانیا برای ساخت خطوط لوله نفت زیر دریا در زیر کانال انگلیسی بین انگلستان و فرانسه طراحی شد. و قرار بود جریان ثابت نفت را برای تهاجم متفقین به نرماندی در ژوئن 1944 فراهم کند.                                                                                                                                                           بخش بازمانده از خط لوله درShanklin Chine  مهندس ارشد این پروژه آرتور هارتلی از شرکت نفت ایران و انگلیس بود. او استفاده از کابل تلفن زیردریایی اصلاح شده را به عنوان لوله پیشنهاد داد که این ایده  پذیرفته شد. تحقیقات و آزمایشات در سال 1942 آغاز شد و به زودی دو نوع مختلف خط لوله توسعه یافت: لوله انعطاف پذیر HAIS (هارتلی-انگلیسی-ایرانی- زیمنس) با هسته سربی با قطر سه  اینچ ( 75 میلی متر ) و وزن حدود 55 تن در هر مایل دریایی. ; و یک لوله فولادی کمتر انعطاف پذیر با قطر مشابه که توسط مهندسان شرکت نفت عراق و شرکت نفت برمه به نام HAMEL ساخته شده است.                                                                                                                                                                      نمای برش خورده لوله پلوتو لوله نوع اول خوب بود، اما معلوم شد که برای تولید گران است. و به مقدار زیادی سرب نیاز داشت و به دست آوردن آن به معنای از بین بردن سقف کلیساها در بریتانیا بود. لولهHAMEL  ارزان تر بود زیرا از فولاد نرم ساخته شده بود. در طول آزمایش، آنها متوجه شدند که بهتر است بخش‌های نهایی خط لوله از لوله HAIS ساخته شود از آنجایی که لوله HAMEL نسبت به نوع اول انعطاف کمتری داشت، آنها نیاز به ساختن یک دکل مخصوص به نام CONUN Drumداشتند که به آنها کمک می کرد لوله ها را مستقر کنند. CONUN Drum مخفف عبارت Cone-ended drum""درام با انتهای مخروطی"" است که دقیقا همان چیزی بود که این قطعه از دستگاه بود.                                                                                                                                                     CONUN Drum پس از چندین آزمایش،  هر دو لوله در اعماق Clyde(کلاید) در ژوئن 1942 گذاشته شد و عملکرد موفقیت آمیزی داشت. عملیات پلوتو رسما بخشی از برنامه های متفقین برای تهاجم به اروپا بود. آنها این طرح را اینگونه مشخص کردند: "از نظر استراتژیک مهم، از نظر تاکتیکی ماجراجویانه، و از نقطه نظر صنعتی، سخت". این پروژه همچنین به کشتی‌های بزرگ‌تری نیاز داشت، زیرا کشتی‌هایی با جرثقیلهای کابلی موجود نمی‌توانستند بار لوله‌ها را حمل کنند و به اندازه کافی قدرتمند نبودند که آنها را روی بستر دریا بگذارند. برای این منظور، چند کشتی تجاری با تجهیزات مخصوص لوله گذاری مجدداً تجهیز شدند                                                                                                                                          دستگاه عجیب غریبی که با آن لوله ها را می کشیدند و در اعماق جاسازی می کردند تولید لوله ها در 14 آگوست 1942  در کارخانه های فولادی کوربی آغاز شد. تا 30 اکتبر 1942، 30 مایل کابل به پایان رسید و در HMS Holdfast برای تمرین کامل عملیات PLUTO بارگذاری شد. تمرین موفقیت آمیز بود و نتایج باعث چند اصلاح شد که خط لوله را کارآمدتر کرد.   کار بر روی اولین خط به فرانسه در 12 اوت 1944 آغاز شد. این خط لوله اولیه در طول 130 کیلومتر (70 مایل دریایی) از Shanklin Chine در جزیره Wight از طریق کانال انگلیسی به Cherbourg گذاشته شد. با ادامه نبردها و نزدیک شدن نیروهای متحد به آلمان، 17 خط دیگر (11 HAIS و 6 HAMEL) از Dungeness تا Ambleteuse در Pas-de-Calais ایجاد شد. زمانی که خط لوله پلوتو شروع به پمپاژ نفت به فرانسه کرد، مقامات از عملکرد آن بسیار ناامید شدند. از ژوئن تا اکتبر 1944 تنها 150 بشکه در روز منتقل شد که تنها 0.16 درصد از کل نیاز نیروهای متفقین بود.                                                                                                                              یکی از پمپ های PLUTO که برای پمپاژ نفت در کانال انگلیسی استفاده می شد    با ادامه جنگ، خط لوله بهتر و بهتر شد: در ژانویه 1945، توانست 305 تن در روز پمپاژ کند و تا مارس راندمان آن به 3048 تن در روز افزایش یافت. تا پایان جنگ، در مجموع 781000 مترمکعب سوخت به سربازان در اروپا منتقل شد. این خط اصلی تامین سوخت متفقین شد و حتی پس از جنگ نیز مورد استفاده قرار گرفت.   اهمیت خط لوله پلوتو را می توان با بندرگاه توت (که پس از D-Day ساخته شد)(روز حمله بزرگ) اندازه گیری کرد. این عملیات به عنوان یکی از بزرگترین شاهکارهای تاریخ وارد تالار مشاهیر مهندسی نظامی شد. علاوه بر اهمیت آن در طول جنگ جهانی دوم، این خط لوله همچنین پایه‌های فناوری لوله‌های انعطاف‌پذیر آینده را که برای حفاری نفت در دریا بسیار مهم است، ایجاد کرد. بقایای خط لوله را می توان در مکان های مختلف اطراف "رامنی مارش" ردیابی کرد. در برخی قسمت‌ها، لوله‌ها از خندق‌های زهکشی آب عبور کرده و در محفظه‌های بتنی بالای زمین محصور شده‌اند. برخی از این موارد را هنوز می توان یافت.                                                                                                                   ایستگاه پمپاژ در Sandown که امروزه به عنوان "بستنی براون" مورد استفاده قرار می گیرد   منبع:https://www.thevintagenews.com/    

با سلام خدمت همه دوستان گرامی البته هر چقدر درگیری منطقه ای آمریکا در سایر نقاط جهان بیشتر شود چین فرصت بیشتری پیدا خواهد کرد . به همین دلیل هم سراغ استراتژی های غیر نظامی برای مهار چین خواهد رفت . نظیر ایجاد مشکلات اقتصادی یا سیاسی  . استهلاک قوا برای هر ارتشی خطرناک است و بدترین حالت ممکن بیدار شدن در زمانی است که دیگر فرصت جبران نیست . من فکر می کنم اگر اوضاع همین طور پیش برود و چین دم به تله ندهد ، در نهایت آمریکا مجبور به حمله پیش دستانه خواهد شد و برای این کار باید حضور خود در سایر نقاط را کم کند و بر یک جبهه تمرکز کند . البته نحوه تعامل با روسها به گونه ای بود که در نهایت مسکو مجبور به حمله به اوکراین و پذیرش ریسکها و پیامدهای پس از آن شد . اما چین با حضور در تار و پود اقتصاد جهان فرصت کمتری را به آمریکا خواهد داد . 

سرباز روس با اسلحه کلاشنیکف دو کواد انتحاری را که قصد شکارش را داشتن شکار کرد       https://www.aparat.com/v/etfo9x6   نجات یافتن سرنشیان یک کامیون روسی از انفجار مهیب ناشی از برخرود با مین ضد تانک     https://www.aparat.com/v/vpo3ip2     واحدهای روسی در پی عقب نشینی ارتش اکراین موفق شد شهر 21 هزار نفری کراسنوگوریفکا  را به طور کامل پاکسازی کنند       در محور کورسک روسها بعد از مدت ها شروع به استفاده رزمی از پهپادهای اوریون ساخت داخل کردن   برای مدت های بود به علت دفاع هوایی متراکم اکراین روسها از پهپاد های اوریون خود استفاده رزمی نمی کردن . ولی در منطقه کورسک به دلیل خلع های  پدافندی اکراین روسها استفاده رزمی از این پهپاد را اغاز کردن . نکته جالب تر انکه اخرین باری که پهپادی رزمی شناسایی مهاجر 6 در روسیه مشاهده شد در همین منطقه کورسک بوده است و ممکن است روسها از این پهپادها استفاده کنند ویا کرده باشند   شکار دو تانک تی64 اکراین توسط نسخه هوا پایه موشک کورنت با برد 8 تا 10 کیلومتر و سرجنگی 6 کیلوگرمی پهپاد اوریون در در کورسک               حمله احتمالا ناموفق هیمارس به سامانه پدافندی اوسای روس در کورسک     انهدام دو خمپاره انداز 240 م م روسی توسط هیمارس ها       آموزش واحدهای روس برای مقابله با کواد ها و پهپادی اکراینی  در پشت خطوط درگیری     کارگاه آموزشی ارتش اکراین جهت اشنایی نظامیان خود با قطع کننده امواج  جهت مقابله با کواد های روس     رقابت دو شکارچی روس    یک کواد انتحاری روس  قصد هدف قرار دادن یک نفربر اکراینی را در کورسک داشته که قبل از شیرجه رفتن به سمت این نفربر یک پهپاد انتحاری لانست طعمه یی این کواد را شکار می کند     خدمه یک تانک آسیب دیده اکراینی در کورسک که هدف حمله کواد روسی قرار  گرفتن     شکار امرپ گریپی و خودور زرهی هاموی توسط کوادهای روس احتمالا در کورسک       انهدام نفربر بی ام پی روسی توسط کواد اکراینی     آسیب دیدن یک رادار سامانه اس 300-400  روسی توسط هیمارس     روسها با پهپادهای نظارتی خود تصاویری از تلاش برای  انتقال یک کمباین این کشور توسط اکراینی ها را به داخل خاک خود ضبط کرده لحظاتی بعد کامیون حامل این کمباین  توسط روسها شکار  می شود. نکته جالب انکه یک زرهپوش هاموی  یا کوزاک هم اسکورت این کمباین است       حملات کواد های روس به یک نفربر ام 113- تانک احتمالا تی 64 و خودور زرهی رها شده سنتاتور   نفربر ام 113     تانک تی64       فرود سخت جنگنده آسیب دیده میگ 29 اکراینی   (تصاویر متعلق به بهار است که اخیرا به نمایش گذاشته شده )     روسها در حال تجهیز تعدادی از تانک تی 72 خود به سیستم دفاع فعال ارنا هستند. ممکن است تغییرات نرم افزای در این سیستم جهت مقابله سخت با کواد انتحاری داده شده     پهپاد انتحاری اکراینی با برد 1350 کیلومترو سرجنگی 50 کیلویی لحظاتی قبل از پرتاب به سمت اهدافی در روسیه       تصادف مرگبار تانکبر روسی حامل نفربر لاکپشتی در خاک روسی     تلفات انسانی اکراین         روسها یک سنگر اکراینی ها را آماج حملات کوادی قرار داده .یکی از نظامیان جان سالم بدر برده اکراینی از سنگر بیرون آمده وخود و سایر همرزمانش در ان سنگر را تسلیم روسها می کند       کشته شدن سه نظامی اکراینی در پی اصابت مستقیم کواد انتحاری روس       تلفات انسانی روسها       انهدام دو توپ خودکششی چرخدار بوهدانا ساخت اکراین       انهدام توپ خودکششی 152 اکاتسیا اکراینی     سه زرهپوش شکار شده اکراینی   بی تی ار 80- امرپ پرو مکس و نفربر بی ام پی   بی ام پی     امرپ پرومکس     بی تی آر 80    

مشکل تعداد ناوگان و پرسنل نیست مشکل اصلی بیدار شدن اژدهای چینی از خواب است هراندازه نیروی دریایی چین گسترش پیدا کند ضعف آمریکا بیشتر آشکار خواهد شد چین سعی میکند مستقیم وارد جنگ نشود ولی با گسترش توان نظامی خودش و تقویت سایرین ( ؟؟؟) آمریکا را به چالش خواهد کشید 

به نام خدا کمبود ناوگان هواپیمابر های ایالات متحده     پس از وقوع حملات در دریای سرخ در اواخر سال 2023، ناو هواپیمابر آمریکایی، یو اس اس آیزنهاور، با نام مستعار آیک، برای کمک به حفاظت از مسیر های کشتیرانی تجاری اعزام شد. به گفته نیروی دریایی ایالات متحده، این یک استقرار رزمی تاریخی و بی‌ سابقه بود و شامل فهرست بلندی از «اول ‌هایی» می شد که در هنگام درگیری با پهپاد ها و موشک ‌های بالستیک ضد کشتی نیرو های حوثی به دست آمد. در مجموع، گروه ضربتی آیزنهاور، 155 موشک استاندارد، 135 موشک تاماهاوک، 60 موشک هوا به هوا و 420 سلاح هوا به سطح پرتاب کرد. علاوه بر این، خلبانان Ike با بیش از 10،000 پرواز، بیشتر از 31،000 ساعت پرواز را ثبت کردند. به طور معمول، استقرار یک ناو هواپیمابر حدود 6 ماه طول می کشد، اما با تمام اتفاقاتی که در خاورمیانه می افتد، نیروی دریایی ایالات متحده استقرار آیزنهاور را دو بار تمدید کرد و 9 ماه بعد، نیاز به جایگزینی آیک به شدت حس می شد. اما یک مشکل وجود داشت: هیچ ابر ناوی (supercarrier) برای جایگزینی آن وجود نداشت.                5 ناو ساحل شرقی در سمت راست و 6 ناو ساحل غربی در سمت چپ   نیروی دریایی ایالات متحده پنج ناو هواپیمابر را در ساحل شرقی خود مستقر کرده که معمولاً در اقیانوس اطلس و خاورمیانه گشت زنی می کنند (USS Gerald R. Ford، USS George H.W. Bush، USS Harry S. Truman، USS John C. Stennis، USS Dwight D. Eisenhower) و شش ناو در ساحل غربی که اقیانوس هند و آرام را تحت پوشش خود دارند (USS Nimitz، USS Carl Vinson، USS Theodore Roosevelt، USS Abraham Lincoln، USS George Washington، USS Ronald Reagan). مشکل این بود که وقتی زمان بازگشت آیزنهاور فرا رسید، تمام ناو های هواپیمابر در ناوگان ساحل شرقی برای تعمیر و نگهداری فرستاده شده بودند. در نتیجه، یو اس اس تئودور روزولت که در ساحل غربی مستقر بود، برای جایگزینی انتخاب شد، اما برای انجام این کار مجبور بود ماموریت اصلی خود یعنی گشت زنی در منطقه هند و اقیانوس آرام را رها و در پی آن، یک شکاف دفاعی ایجاد کند. اما چرا دولت ایالات متحده به شرکت ‌های خارجی اجازه می‌ دهد تا کارخانه ‌های کشتی ‌سازی آمریکایی را خریداری کنند؟ چگونه علیرغم داشتن تعداد بیشتری ناو هواپیمابر از مجموع سایر کشور های جهان، ایالات متحده با کمبود ناو مواجه است؟ و چرا حتی داشتن کشتی ‌های بیشتر مشکل فعلی کمبود ناو هواپیمابر را حل نمی ‌کند؟     USS Gerald R. Ford: مرگبارترین کشتی هواپیمابر جهان که در بندر پهلو گرفته است یو اس اس جرالد آر فورد، جدید ترین و پیشرفته ترین ناو هواپیمابر که تا کنون توسط هر کشوری در تاریخ ساخته شده، در حال حاضر، کاملا غیر قابل استفاده است. جرالد آر فورد، در پاسخ به وقوع جنگ در اسرائیل، در حالی که در اولین سفر خود بود، دو بار تمدید خدمت شد. و سرانجام پس از 8 ماه استقرار در دریا، در ژانویه 2024 به ایالات متحده بازگشت. علیرغم اینکه این کشتی مرگبارترین ناو هواپیمابر نیروی دریایی است، اکنون در بندر پهلو گرفته و در بهترین حالت تا سال 2025 در این وضعیت خواهد ماند. زیرا این کشتی در حال طی کردن دوره planned incremental availability است (فازی که در آن کشتی ها به جدید ترین تغییرات نظامی و فناورانه بروز می شوند) که تقریباً یک طول می کشد. سالی که طی آن تعمیراتی در کشتی انجام می شود که در دریا امکان پذیر نیست. ارتقاء نرم افزاری، کالیبراسیون مغناطیسی به منظور کاهش آسیب ‌پذیری در برابر مین ‌های دریایی و دریافت سایر اصلاحات قبل از استقرار بعدی، بخشی از این فرآیند است.          قانون یک سوم: چرا 11 ناو کافی نیست؟ برخی استدلال می ‌کنند که دلیل اصلی کمبود ناو ‌های نیروی دریایی در سواحل شرقی و غربی، ناتوانی در تعمیر به موقع ناو ها است. اما عوامل دیگری مانند هزینه ‌های بالا، کمبود پرسنل، زنجیره تامین مختل و زمان طولانی ساخت کشتی ‌های جدید نیز نقش مهمی ایفا می ‌کنند. ناو های هواپیمابر بسیار بزرگ اند، و این بدان معناست که در هر کدام از آنها میلیون ‌ها قطعه وجود دارد، از پیچ‌ هایی که تخت دو طبقه کوچک یک ملوان را نگه می ‌دارد تا راکتور های هسته ‌ای که نیروی کل کشتی را تولید می ‌کنند. همه این موارد به سطوحی از نگهداری نیاز دارند. وقتی این کشتی ‌ها از سفر های خارج از کشور باز می ‌گردند، نیاز به چند ماه تا یک سال کامل تعمیر دارند، و حتی در این مدت هم نمی ‌توان همه کار ها را انجام داد. در طول این تعمیرات، کشتی نمی تواند به کار گیری شود، بنابراین، در حالی که خدمه مختلف سعی می کنند تا دوباره آن را به حالت عملیاتی برگردانند، باید در هر بندری که در آن پارک شده بود، بماند،. اما مشکلاتی وجود دارد. زیرا چند سالی است در قطعات یدکی و خدمه ای که آنها را نصب می کنند کمبود وجود دارد.  این موضوع منجر به مشکلی شده است که برخی آن را "کمبود ناو هواپیمابر" می نامند. اما 11 ناو هواپیمابر بزرگ در نیروی دریایی ایالات متحده وجود دارد که بیشتر از مجموع سایر کشور های جهان است. پس چگونه کمبود وجود دارد؟ اینجا "قاعده یک سوم" به ما کمک می کند.  این قانون بیان می کند که یک سوم از نیرو های نظامی باید همیشه برای نبرد در دسترس باشند، در حالی که یک سوم از نیرو ها برای نبرد آماده می شوند، و یک سوم باقی مانده پس از شرکت در نبرد، در حال تجدید قوا هستند. از آنجایی که نیروی دریایی ایالات متحده دارای 11 ناو هواپیمابر است، طبق این قانون ، انتظار می رود که 3 یا 4 ناو در هر لحظه در خدمت باشند.  اما مستقر بودن تنها دو ناو، USS Theodore Roosevelt و USS Abraham Lincoln در محل خدمت، به معنای کمبود هواپیمابر های مستقر است! باید توجه داشت که در مواقع اضطراری، این امکان وجود دارد که نیروی دریایی ایالات متحده شش یا حتی هفت فروند را به طور همزمان به کار گیرد، ولی این امر ممکن است تا 90 روز طول بکشد. فراریز شدن ناوها همچنین به این معنی است که چرخه استاندارد گواهینامه عرشه باید دور زده شود، و خلبانان باید در حال حرکت، و در حالی که به منطقه نبرد می روند، گواهینامه دریافت کنند.     تعمیرات اساسی RCOH: سوخت گیری و تاخیر در تعمیر در حالی که ابر ناو های هسته ای آمریکایی برد نا محدودی دارند، اما سوخت داخل راکتور ها تنها برای 25 سال کفایت می کند. پس از مصرف این سوخت، راکتور ها نیاز به سوخت گیری مجدد دارند. این پروسه با عنوان RCOH یا بازآماد مجموعه و سوخت ‌گیری مجدد (Refueling and Complex Overhaul) شناخته می ‌شود. این کار فقط یک بار در اواسط عمر ناو انجام شده و شدیدترین دوره تعمیر و نگهداری است که هر کشتی دارای پیشران هسته ای می تواند طی کند.            ابتدا، با ایجاد یک سوراخ بزرگ در بدنه کشتی، دسترسی آسان تر به داخل کشتی فراهم شود و همه چیز از سامانه منجنیق گرفته تا دستگاه های تصفیه آب، سیستم های تهویه مطبوع و حتی توالت ها خارج شده و با نسخه های مدرن تر جایگزین می شود. اگرچه در دهه های گذشته این تعمیرات اساسی تا چهار سال به طول انجامید، نیروی دریایی با تأخیر های قابل توجهی در این زمینه مواجه است. پس از ورود به حیاط کشتی سازی نیوپورت نیوز برای شروع فرآیندهای RCOH، مشخص شد هر دو ناو USS George Washington و USS John C Stennis آسیب قابل توجهی در ژنراتور های خود دارند.             این ژنراتور ها با گرفتن بخار تولید شده توسط نیروگاه هسته ای و تبدیل آن به انرژی مکانیکی و برق، برای عملکرد ناو بسیار حیاتی اند. در طول پیش بازرسی، آسیب کشف شد، اما خدمه فقط برای تعمیر و نگهداری ژنراتور ها آماده بودند، نه اینکه آنها را به طور کامل بازسازی کنند. این امر منجر شد تا فرآیند RCOH یو اس اس واشنگتن، 2 سال بیشتر از مقدار 4 سال اولیه طول بکشد. اگر تأخیر ها وجود نداشت، این واشنگتن بود که جایگزین روزولت می شد، اما وقتی که زمان جا به جایی فرا رسید، هنوز چندین ماه از تعمیر آن باقی مانده بود. USS Stennis با تأخیر های مشابهی رو به ‌رو است، و این تعمیرات اضافی به این معناست که تعمیر ناو به جای چهار سال، پنج سال و نیم طول می ‌کشد.       کمبود خدمه و استقرار به هم ریخته یو اس اس واشنگتن از آمریکای جنوبی به اقیانوس آرام فرستاده شد تا با یو اس اس رونالد ریگان مبادله بدنه انجام دهد. مبادلات بدنه زمانی است که خدمه کشتی های مشابه تعویض می شوند. این کار به ناو اجازه می دهد تا به سرعت مستقر شود و در عین حال به ملوانان استراحت مورد نیازشان را می دهد. اما اگر هواپیمابر ها برای استراتژی آمریکا بسیار مهم اند، چرا کارگران بیشتری را برای کمک به تعمیر آنها اعزام نکنیم؟ همان طور که در جنگ جهانی دوم، نیروی دریایی ایالات متحده بیش از 100 ناو مختلف را به طور همزمان در آب داشت. متأسفانه، موضوع به این سادگی نیست.     کاهش نیروی کار کشتی‌ سازی آمریکا در ایالات متحده، تنها چهار کارخانه کشتی ‌سازی ملی وجود دارد که می ‌توانند این نوع تعمیرات را انجام دهند و تعداد آن ها نسبت به 50 سال پیش 19 عدد کمتر شده است. کار در این صنایع مستلزم سطح بالایی از مهارت و آموزش است و با بازنشت شدن خدمه قدیمی و با تجربه تر، نیروی دریایی در جایگزینی این خدمه دچار مشکل است. کارگران جدیدی که آنها استخدام می کنند، فاقد تجربه هستند و عموماً کارایی کمتری دارند. اخیراً شرکت های خارجی مانند شرکت نیروی دریایی ارتش کره، Hanwha، کارخانه های کشتی سازی نظامی سابق را در ایالات متحده خریداری کرده اند. اگرچه ممکن است غیرقابل تصور به نظر برسد، اما در واقع این موضوع باب میل نیروی دریایی ایالات متحده است، زیرا آنها امیدوارند که اضافه شدن رقابت بین المللی، شرکت های داخلی را به بهبود زمان تعمیر سوق دهد یا در غیر این صورت قرارداد های پرسود چند میلیون دلاری را از دست بدهند. در طول همه گیری کووید در سال 2020، بهره وری در تاسیسات تعمیرات نیروی دریایی به پایین ترین حد تاریخی خود رسید و سازندگان قطعات جدید کشتی به همان میزان با شکست مواجه شدند. هنگامی که تعمیر ناو هواپیمابر را به جای چند روز یا هفته، با سال اندازه گیری می کنید، هر نوع تاخیری می تواند باعث ایجاد مشکلات طولانی مدت شود که هنوز بعد از چهار سال احساس می شود. بسته به نوع ناو هواپیمابر، بین 5000 تا 15000 نفر برای این کار مورد نیاز است. برخی از کارها توسط هزاران ملوانی انجام می شود که این ناو های هواپیمابر را خانه خود می خوانند. اما نیروی دریایی اخیرا برای رسیدن به اهداف استخدام خود به مشکل برخورده است و کشتی هایی مانند USS Ford تعداد خدمه خود را تا 500 نفر کاهش داده اند. به عبارت دیگر، دوره های تعمیر و نگهداری بیشتر هم طول می کشد. البته ملوانان از کار در این کارخانه‌ های کشتی‌ سازی وحشت دارند و برخی از بنادر که این ناو ها در آنجا پهلو می گیرند را «اسکله شیطان» می ‌نامند. ایجاد تعادل بین تعداد استقرار ناو های هواپیمابر با ناو های در بندر کار ساده ‌ای نیست و این موضوع بر عهده رئیس جمهور و وزیر دفاع است تا با هم تصمیم بگیرند که آیا ارسال یک ناو ارزش ریسک و هزینه اش را دارد یا خیر. مدت این استقرار ها معمولاً بین 6 تا 9 ماه است، اما یک ناو هواپیمابر هسته ‌ای، از نظر تئوری می‌ تواند با دریافت مداوم منابع، تا چند دهه فعالیت داشته باشد.     چرا صرفه جویی در تعمیر و نگهداری نتیجه معکوس می دهد: مورد USS Boxer فرض کنیم که ایالات متحده به حامل های بیشتری در دریا نیاز داشت و مشکلی بابت هزینه نداشت. چرا تعمیر و نگهداری کمتری انجام نمی شود؟ خوب در این صورت دقیقاً وضعیتی مشابه با USS Boxer رخ می داد. پس از بازگشت از استقرار خارج از کشور در سال 2019، یو اس اس باکسر وارد دوره تعمیرات اساسی شد، اما گروهی که مسئول تامین قطعات تعمیرات بود تصمیم گرفت برای صرفه جویی در هزینه و زمان، میانبر بزند. سه سال بعد در سال 2022، کشتی در آزمایشات دریایی شکست خورد و برای تعمیر بازگشت. سرانجام دو سال بعد در سال 2024، برای اولین بار در پنج سال گذشته با پانزدهمین واحد اعزامی دریایی مستقر شد، اما تنها ده روز دوام آورد و پس از خرابی سکان ‌هایش مجبور به بازگشت شد. در حال حاضر نیروی دریایی در حال بستن قرارداد هایی برای تعمیرات بیشتر در این کشتی است که می تواند تا اکتبر 2026، هفت سال پس از آخرین سفر آن، ادامه یابد. بنابراین، آیا ایالات متحده با ناوگان عظیم حامل های خود، واقعاً کمبودی را تجربه می کند؟ یا فقط ماموریت های زیادی وجود دارد؟ پاسخ تقریبا بخشی هر دو است. بعید است صرف ساختن ناو های بیشتر مشکلی را حل کند، زیرا در سطوح فعلی، نیروی دریایی ملوان و خدمه تعمیر کافی برای نگه داشتن کشتی های بیشتر ندارد. اینطور نیست که نیروی دریایی تعداد ناو های هواپیمابر بسیار کمی داشته باشد. آنها فقط منابع کافی برای انجام سریع تعمیرات ندارند.     متحدان و قابلیت همکاری: پر کردن شکاف هواپیمابر ها در حالی که نیروی دریایی نمی تواند مکان و زمان انجام یک ماموریت را کنترل کند، اما در حال بررسی راه های مختلف برای واکنش به آنها هستند. یکی از راه ها، استفاده از متحدان برای پشتیبانی در ماموریت هاست. از سال 2022، نیروی دریایی آمریکا در مورد چگونگی همکاری بهتر با دوستان خارجی خود تمرین می کند، و به کشور های دیگر اجازه می ‌دهد تا کارهای سنگین نظارت بر اقیانوس ‌های جهان انجام دهند. متحدان ایالات متحده شروع به ارائه ناو های هواپیمابر خود برای کمک به پوشش برخی از شکاف های گشت زنی کرده اند. البته این راه حل کامل نیست، زیرا کشتی هایی مانند Cavour ایتالیایی، ایزومو ژاپنی و دوگول فرانسوی ناوهای کوچکتری هستند.  بیشتر آنها فقط توان حمل بالگرد یا هواپیماهای عمود پرواز را دارند و فقط ناو فرانسوی شارل دوگل دارای پیشران هسته ای و منجنیق است.     آینده ناوگان هواپیمابر های آمریکا: گسترش در آینده ای نزدیک از آنجایی که ناو های هواپیمابر تاثیرگذارترین راه ایالات متحده برای اجرای دیپلماسی بین المللی هستند، بعید است که به زودی شاهد کاهش تعداد استقرار ناو های هواپیمابر باشیم، مگر اینکه بسیاری از کشورها تصمیم به عقب نشینی بگیرند. با توجه به افزایش سریع تقاضا، نیروی دریایی در حال تسریع ساخت ناو های جدید است. تا سال 2024، یو اس اس جان اف کندی 90 تعمیرات خود را گذرانده و دومین ناو کلاس فورد در خدمت خواهد بود. USS. Enterprise، حدود 35 درصد، و کشتی خواهرش USS Doris Miller در حدود 13 درصد کامل شده است. طرح فعلی نیروی دریایی ایالات متحده خواستار جایگزینی یک به یک هواپیمابر های کلاس نیمیتز با ناو های کلاس فورد در 40 سال آینده است. انتظار می رود که تعداد ناو های هواپیمابر در اواخر دهه 2020 به 12 عدد برسد، زیرا این کشتی های جدید وارد خدمت می شوند، و کشتی های قدیمی هنوز چند سال تا بازنشستگی فاصله خواهند داشت، بنابراین می توانیم ببینیم که آیا مشکل واقعاً تعداد ناو ها است یا خیر.     منبع

بسم ا...   در راستای این خبر بزرگ‌ترین بالگرد روسی با ظرفیت ۱۲۰ نفر در ایران  تصویری از دهه هفتاد شمسی و حضور بالگرد میل-26 روسی در ایران      حضور بالگرد میل-26 در  فرودگاه جنب مرکز نمایش های هوایی ایران - جاده کرج  که برای بازاریابی این نمونه توسط شرکت نوید تک صورت گرفت   نکته : بوئینگ 707 که تبدیل به رستوران هوایی شده در پس زمینه تصویر بخوبی مشخص است .  

نفوذ ناکام نفربر بی تی ار 70 اکراینی به مواضع ارتش روسیه در شهرک گوردفکا در حومه پوکروسک   این نفربر بی تی ار که قصد انتقال یک جوخه خط شکن را با داخل شهرک داشته که توسط آر پی جی زن روس از فاصله نزدیک از یکی از ساختمان ها مورد اصابت قرار گرفته و متوقف میشود بلافاصله یک کواد انتحاری روس ضربه دوم را به نفربر وارد کرده چند نظامی اکراینی  نفربر را ترک کرده و به یکی از ساختمانها پناه برده اما سایر نظامیان اکراینی توسط گلوله خمپاره یا توپ هم هدف قرار میگرند و در نهایت یک کواد انتحاری روسی دیگر به کار نفربر پایان می دهد   حدود 90 درصد این شهرک در کنترل روسها قرار گرفته است     https://www.aparat.com/v/glqs44a   اما در محور پوکروسک اکراینی ها با انتقال واحدهای از 5 تیپ ذخیره خود موفق شدن سرعت پیشروی روسها را تا حد زیادی کنترل کنند. در شهر سلیدوف اکراینی ها با اجرای یک ضد حمله موفق شدن بخشهای زیادی از مناطق از دست رفته شهری را باز پس بگیرند.   البته روسها هم در حال بازسازی و انتقال واحدهای جدید خود به منطقه هستند .  و همچنین محور حملات را به جنوب سلیدوف متمرکز کرده اند در شمال سلیدوف هم روسهادر تلاش هستند به عقبه این شهر نفوذ کرده  وبرای کند کردن روند پشتیبانی روسها در حال هدف قرار دادن پلهای منتهی به سلیدوف  و پوکروسک هستند           به نظر میرسد اکراینی ها در حال آزمایش بمب هوا سرشی  ساخت داخل هستند   یک هواگرد سوخو 24 در حالی که توسط یک هواگرد سوخو27 اکراینی همراهی میشد (جهت کنترل و پایش نحوه عملکردو باز شدن باله های بمب )  حامل یک بمب هدایت شونده ناشناخته است . رسانه های اکراینی اعلام کرده اند این بمب احتمالا همان بمب هوا سرشی وعده داده شده ساخت داخل بوده  که در حال طی مراحل آزمایشی خود است     جان سالم بدر بردن خودرو اکراینی حامل مجروحان از حمله کواد انتحاری روسی       یک خودرو ون روسی که به تجهیزات قطع کننده امواج کواد مجهز بوده در لحظات اخر موفق شد ارتباط کواد انتحاری اکراینی با اپراتور را قطع و از حمله جان سالم بدر ببرد     کوادهای هدایت فیبر نوری روسی حضور گسترده تری را در منطقه کورسک ثبت کرده اند .  شدت چنگال در این منطقه از سوی دو طرف به حدی بالاست که معمولا برای هر هدف باید چندین کواد انتحاری را بکار گرفت  ولی به نظر میرسد کواد های فیبر نوری مصونیت کاملی از این چنگال دارند   انهدام زرهپوشهای کوزاک -بی تی ار 70 و کشته وزخمی کردن سه نظامی اکراینی در حال استراحت در یک سوله توسط این مدل کوادها     پیاده نظامیان اکراینی       کوزاک     بی تی ار 70     شکار دو قایق انتحاری اکراینی توسط تیربارچی بالگرد میل روس در کریمه       اکراینی ها اعلام کردن که روسها قصد داشتن با پهپاد انتحاری شاهد مجلس این کشور را توی کیف هدف قرار بدهند . پهپاد لحظاتی قبل از اصابت توسط دفاع هوایی قهرمان کیف سرنگون شد . ولی این صحنه سازی بقدری افتضاح بوده که صدای اکراینی ها رو هم در اورده . نه اتش سوزی نه لکه سیاهی  نه تکه های کوچک و...     اصابت چند پهپاد انتحاری شاهد به منطقه لویو در غرب اکراینی و نزدیک مرز با لهستان و انهدام واسیب دیدن دهها کامیون اکراینی و لهستانی     روسها با برداشتن برجک یک تانک تی 72 و اضافه کردن یک لاک زرهی . یک نفربر سنگین زرهی شده را تحویل واحدهای خط شکن دادن     در منطقه کورسک روسها چندین روستا را تخلیه کرده و این مناطق به کنترل ارتش اکراین در امده . در مقابل روسها واحدهای مدافع این مناطق را برای سروسامان دادن بیشتر به خطوط دفاعی خود منتقل کرده اند . بخشی دیگر از توان روسها هم اکنون معطوف شده است به پاکسازی مناطق جنگلی حاشیه جاده ها و روستا ها . از شدت حملات اکراین در محور کورسک کاسته شده و الان جنگ بصورت نقطه ایی دنبال می شود . روسها با هدف قرار دادن زرهپوش هاو مراکز تجمع اکراینی ها به تدریح در تلاش برای ضعیف کردن انها هستند. البته  روسها انتظار یک حمله بزرگ را در این محور یا محور دیگر دارند   در درگیریهای یک ماه اخیر کورسک اکراینی ها حجم زیادی از ادوات زرهی بخصوص خودورها و امرپ ها خود را از دست داده که تقریبا بی سابقه بوده است گفته شده حدود 500  وسیله زرهی در این یک ماه جز خسارت های اکراین ثبت شده است . با استقرار واحدهای توپخانه طرفین  و دست بالای روسها در قدرت آتش حجم تلفات انسانی اکراینی ها افزایشی شده         اکراینی ها همچنان  در تلاش هستند روند پشتیبانی از مناطق از سوی رودخانه سیم در کروسک را مختل کنند   هدف قرار گرفتن دو پل شناور روسی بروی رودخانه سیم توسط هیمارسها .  بخشهای از یکی از پلها برا ثر حملات به زیر آب فرو می رود             خسارت های انسانی وزرهی جدید ثبت شده اکراینی ها در کورسک   3 خودرو زرهی کوزاک         نفربر  ؟؟       3 نفربر بی ام پی 1         دو نفربر استریکر         توپ کششی        خودور زرهی سناتور     اسرا وتلفات انسانی اکراین در کورسک       هدف قرار گرفتن توپ 23 م م و  152 م م وسها توسط کواد های اکراینی           هدف قرار گرفتن توپ خودکششی ماستای روس     آسیب دیدن وانهدام 3نفربر ام تی ال بی روس     آسیب دیدن زرهپوش روسی در سنگر چوبی     حمله کواد اکراینی به نفربر بی ام پی روس       شیرجه کواد اکراینی به سمت خودور حامل نظامیان روس     تلفات انسانی  روسها     اکراینی ها در حملات پهپادی خود ذخایر بمبهای فاب روسی که در فضای ازاد نگهداری میشدن را هدف قرار داده که سبب اتش سوزی وانفجارات  پی در پی در منطقه ورونژ شده است       در محور تورتسک وشهر نیویورک تیپ 3 آزوف اکراین دست به یک ضد حمله زده و موفق شده  بود بخشهای از شهر نیویورک را بازپس بگیرد . اما روسها هم با یک ضد حمله متقابل نظامیان اکراینی را عقب زده . حال برخی منابع اکراینی اعلام کرده اند تعداد نامعلومی از نظامیان این کشور در پی ضد حمله متقابل روسیه در محاصره قرار گرفته اند           انهدام شناور نظامی اکراینی در حملات کواد های روس     کشور لیتوانی اعلام کرده است قصد دارد مبلغ 10 میلیون یورو را برای  پهپاد موشک جدید اکراینی اختصاص دهد   مقامات اکراینی هزینه ساخت هر فروند از این پهپاد موشکها را مبلغ 1 میلیون دلار اعلام کرده اند. اما خبر زمانی جالب تر می شود که برخی منابع اکراینی رقم واقعی ساخت این پهپاد را تنها 100 هزار دلار عنوان کرده اند   ((این جنگ اکراین هم شده یه نوع پولشویی  بخشی از پول نصیب خود مقامات لیتوانی میشه وبخشی هم سهم اکراینی ها ))   ((خیلی از مقامات وزارت دفاع روسیه هم به جرم اخذ رشوه که عموما مربوط به زمان جنگ با اکراین بوده بازداشت شدن ))       2 خودورو زرهی کوزاک منهدم و اسیب دیده اکراینی در محور دونباس         انهدام تاکتیکال 23 م م اکراینی توسط کوادهای روس       سربازهای اکراینی در تاریکی شب در حال تردد هستند که حداقل یکی از آنها دارای پوشش ضد حرارتی جهت جلوگیری از شناسایی شدن توسط دوربینها حرارت یاب است اما کواد روسها در تاریکی با شناسایی این سرباز نگون بخت مستقیم به سمتش شیرجه میرود     سایر تلفات انسانی اکراین     خسارتهای زرهی اکراینی     دو نفربر بی ام پی     3تانک تی 64   منهدم شده توسط کواد انتحاری در خارکف     آسیب دیده توسط مینهای ضد زره   ((این تانک تی64 از برخودرد یک آر پی جی روسی جان سالم بدر برده و عقب نشینی کرده نیروها روسی سریعا در مسیر این تانک چند مین قرار داده و........))     منهدم شده توسط موشک ضد زره احتمالا در محور پوکروسک     امرپ پرومکس و خودور هاموی       پهپاد انتحاری RAM 2 اکراینی   برد 30 کیلومتر  سرجنگی 3 کیلوگرمی حداکثر وزن 10 کیلوگرم  مداومت پروازی 40 دقیقه  سرعت 70 کیلومتر     یک برانکارد رباتیک اکراینی  جهت جابجایی مجروح در مناطق پر خطر    

بروزرسانی سلیمان

لانسR نیروی هوایی رومانیایی                                                                                                                                                    لنسرA                                                                 در سال 1989 رومانیایی ها هنوز عضو پیمان ورشو بودند و نیروی هوایی رومانی همچنان با جدیدترین هواپیماهای روسیه در حال توسعه  بود. خلبانان نیروی هوایی رومانی نیز هنوز در اتحاد جماهیر شوروی در حال آموزش بودند. پس از دوران چائوشسکو و فروپاشی پیمان ورشو، رومانی مشتاق پیوستن به اتحادیه اروپا و عضویت در ناتو بود. نیروی هوایی رومانی با چالشی برای نوسازی ناوگان هواپیماهای جنگنده خط مقدم خود و اصلاح به سازمانی سازگار با ناتو روبرو بود. بدیهی بود که بودجه کافی برای جایگزینی  جنگنده های فعلی میگ-21، میگ-23، میگ-29  وجود نداشت. هواپیمای MiG-29 مدرن ترین جنگنده در آن زمان بود، تنها بیست و یک فروند از سال 1989 به بعد تحویل رومانی داده شد، نیروی هوایی رومانی تنها تعداد کمی از این جنگنده ها را در فهرست موجودی خود داشت. اما بیش از دویست فروند جنگنده MiG-21 Fishbed (در بیش از10مدل)در نیروی هوایی رومانی در سال 1990 موجود بود. ارزیابی وضعیت تنظیم شد و 2 گزینه ممکن پیش رو بود. اصلاح بخشی از ناوگان MiG-21 موجود،یا اصلاح ناوگان کوچک MiG-29 های نسبتاً جدید. در نتیجه دو گزینه بیشتر مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات برای تجزیه و تحلیل پتانسیل و هزینه های ارتقاء آینده MiG-21 و MiG-29 آغاز شد. این مطالعات در نهایت منجر به پیشنهادی برای برنامه ارتقاء MiG-21 "LanceR" و MiG-29 "Sniper" شد. تصمیمی برای نوسازی بخش قابل توجهی از ناوگان MiG-21 گرفته شد و مناقصه در سال 1992 انجام شد. پروژه MiG-21 LanceR انتخاب شد و تصمیم به تبدیل 110 هواپیما به استاندارد MiG-21 LanceR گرفته شد. از آنجایی که قرار بود 110 هواپیما اصلاح شوند، این به معنای بازسازی کامل نیروی هوایی رومانی بود که در گذشته تعداد زیادی از MiG-21 و تعداد کمی از MiG-23، MiG-29 و IAR-93 را در اختیار داشت. نیروی هوایی بازسازی شده جدید، موجودی هواپیماها را باید کاهش می داد. در نتیجه ساختار "هنگ "که معمولاً در ساختار پیمان ورشو استفاده می شد رها شد و به یک ساختار پایگاه هوایی که میزبان گروه های هوایی و اسکادران بود تغییر یافت. پایگاه های هوایی عملیاتی مستقیماً تابع نیروی هوایی و ستاد پدافند ضد هوایی بود که دستورات را به پایگاه های مختلف ارسال می کرد. هر پایگاه هوایی مجهز به گروه های هوانوردی جنگنده یا Grupuri  بود. اینGrupuri حداقل دو اسکادران یا  Escadrila (جوخه عمدتا6 فروندی)را شامل می شد. اگرچه نیروی هوایی در آن زمان MiG-29 "Fulcrum" مدرن را در اختیار داشت، اما. پس از سقوط پرده آهنین و توقف پیمان ورشو، وظیفه اولیه دفاع هوایی رومانیایی به ناوگان 20 ساله MiG-21 "Fishbed" واگذار شد.   توسعه MiG-21 LanceR شرکت اسرائیلی Elbit Systems با همکاری با شرکت سازنده و تعمیر و نگهداری هواپیما Aerostar Bacău رومانی، مناقصه تجهیز سیستم‌های مدرن در این جنگنده‌های جنگ سرد را برنده شد. نتیجه این همکاری منجر به تولید سه نسخه از هواپیمای مدرن شده MiG-21 شد که با نام MiG-21 LanceR شناخته می شد. R بزرگ در نام LanceR به رومانی اشاره دارد. نمونه اولیه MiG-21 LanceR با شماره 9809 اولین پرواز خود را در 22 آگوست 1995 انجام داد و 37 دقیقه طول کشید. موفقیت آن راه را برای یک فرآیند مدرن سازی  باز کرد. برنامه نوسازی در ابتدا به عنوان "برنامه DD" نامیده می شد که به معنای ادای احترام به شاعر و رمان نویس رومانیایی Doru Davidovici بود که اتفاقا خلبان MiG-21 بود و در سقوط MiG-21UM در آوریل 1989 کشته شد و سپس به LanceR تغییر یافت.  در مجموع 110 فروند هواپیمای MiG-21 که هواپیما کم کار بودند و بدنه نسبتا نو داشتند، جدا شدند، به طور کامل اورهال شده و به سیستم های جدید مجهز شدند. ویژگی منحصر به فرد این بود که هواپیماهای "جدید" LanceR توانایی استفاده از هر یک از تسلیحات شرقی و غربی را داشتند. از نسخه های مختلف میگ 21  موجود برای تبدیل استفاده شد. تفاوت بین هواپیماهایی که باید تبدیل شوند زیاد بود از موتورهای مختلف (R-11، R-13 و R-25)تا ساختارهای داخلی و سیم کشی های مختلف که همگی به یک استاندارد تبدیل شد. در مجموع 71 هواپیمای تهاجمی LanceR A از MiG-21M، 7 MiG-21MF-75 و 30 MiG-21 MF تبدیل شدند.  سیستم‌های ساخته شده در LanceR A خلبان را قادر می‌ساخت تا با هواپیمای زمخت و قدیمی راحت‌تر پرواز کند و هدف‌گیری و فعال‌سازی سیستم‌های تسلیحاتی را ساده‌تر کرد. LanceR A مجهز به صفحه نمایش رنگی چند منظوره (MFCD)، سیستم ناوبری هیبریدی (HNS) وHUD که توسط Elbit Systems Electro-Optics Ltd توسعه و تولید شد. (Elop)، یک سیستم HOTAS (قرار دادن دکمه ها و سوئیچ ها بر روی اهرم گاز و کنترل پرواز ( استیک)) و مجهز به رادار Elta EL/M-2001B  جایگزین فرستنده قدیمی ، سازگار با NATO                                                                                                                                            کابین ارتقا یافته لنسر سیستم RNAV جدید، کمک ناوبری، و تقرب در شرایط آب و هوایی نامطلوب، سازگار با VOR (سیستم فرود ابزاری)/DME (تجهیزات اندازه گیری فاصله)، متشکل از KNR-634A VOR/ILS گیرنده و یک فرستنده DME قابل توجه ترین چیز کلاه خلبان Elbit Display And Sight Helmet (DASH) است که یک نمایشگر اطلاعاتی است. نه تنها اطلاعات اولیه پرواز، بلکه در مورد هدف‌گیری و استفاده از سلاح‌ها نیز بر روی چشم خلبان نمایش داده می‌شود.   همه هواپیماهای LanceR A دارای استتار سبز/قهوه‌ای با زیر شکم آبی بودند، اگرچه به نظر می‌رسید همه هواپیماها با الگوهای کمی متفاوت رنگ آمیزی شده بودند.   برای آموزش خلبانی ابتدا 10 فروند MiG-21UM به جنگنده LanceR B تبدیل شد. بعداً چهار فروند LanceR B دیگر به نیروی هوایی رومانی تحویل داده شد. رادار نصب شده مشابه رادار LanceR A بود. این هواپیماها همانند LanceR A رنگ آمیزی داشتند.                                                                                                                                                     لنسر Bآموزشی LanceR C به عنوان یک نوع دفاع هوایی ساخته شد. در مجموع 25 هواپیمای MiG-21MF-75 تبدیل شدند. بعد از سقوط یک فروند دوباره یک MiG-21MF اضافی به این فرآیند اضافه شد تا به یک جنگنده LanceR C تبدیل شود. این هواپیماها رنگ خاکستری روشن و تیره، با زیر شکم آبی معمولی دریافت کردند                                                                                                                                                       لنسر c هواپیمای LanceR C مجهز به رادار Elta EL/M-2032 است که می تواند برای حملات هوا به زمین و همچنین شناسایی و درگیری چندین هدف هوا به هوا تا فاصله 35 مایلی مورد استفاده قرار گیرد. مانند تمام هواپیماهای LanceR، لنسر C دارای یک کامپیوتر چند منظوره، DASH، نمایشگر سر بالا، HOTAS، یک سیستم ناوبری هیبریدی، ILS/VOR/DME، یک کامپیوتر داده هوایی مارکونی، ARC-430 و ARC-435 VHF/ بود. رادیو UHF، گیرنده‌های هشدار رادار، پخش‌کننده‌های چف و فلر، ضبط‌کننده اطلاعات پرواز و یک فرستنده IFF سازگار با ناتو. امکان استفاده از تسلیحات شرقی یا غربی آن را به یک جنگنده/بمب افکن بسیار همه کاره تبدیل کرد. علاوه بر بمب های سقوط آزاد، بمب های هوشمند مانند بمب های لیزری و هدایت شونده IR را می توان بر روی هارد پوینت زیر بال حمل کرد.و همچنین یک غلاف لیزری رافائل برای هدف‌گیری سلاح‌های هوشمند. این هواپیما همچنین می تواند به Elbit/Aerostar Airborne Reconnaissance Pod مجهز شود. برای اقدامات متقابل الکترونیکی (ECM) می توان از غلاف Elta EL/L-8222R ECM استفاده کرد، همانطور که در طول تمرین آموزش زنده جنگ الکترونیک (ELITE) که در پایگاه هوایی"Lechfeld " در آلمان توسط نیروی هوایی رومانی در سال 2007 برگزار شد نشان داده شد.
علاوه بر موشک های شرقی مانند R-73 یا R60 همچنین می توان از موشک های Magic II و Python-3 در هواپیمای LanceR C استفاده کرد.اما LanceR C موفقیت صادراتی نداشت در طول برنامه ارتقاء "LanceR" MiG-21  مشخص شد که MiG-29 "Fulcrum" نیز به یک برنامه نوسازی نیاز دارد. ، این Fulcrums هواپیماهای ساخته شده تحت لیسانس نبودند،و مستقیماً از سازنده اصلی آنها RSK MiG خریداری شدند. برای ارتقاء و اصلاحات لازم، یک پیشنهاد توسط RSK MiG ارائه شد. بودجه محدود و گسترش فعالیت های درخواستی منجر به  لغو برنامه ارتقاء طبق درخواست RSK MiG شد کارخانه هواپیماسازی رومانیایی Aerostar SA، با همکاری EADS (DASA) و Elbit، موفق شدند یک MiG-29 نیروی هوایی را به استانداردهای لازم ناتو تغییر دهند. از این پروژه به عنوان پروژه MiG-29 "Sniper" یاد می شد، اما این پروژه به دلیل کمبود بودجه لغو شد. لغو این پروژه منجر به بازنشستگی زودهنگام MiG-29 Fulcrum شد و در نتیجه همه MiG-29 در پایگاه هوایی Mihail Kogălniceanu در نزدیکی کنستانتا ذخیره شدند. محدودیت های بودجه نه تنها پروژه نوسازی MiG-29 را لغو کرد، بلکه این کمبود پول همچنین منجر به بازنشستگی زودهنگام سایر انواع هواپیماهای در حال خدمت در آن زمان در نیروی هوایی رومانی شد. برای کاهش هزینه‌های بیشتر، تعدادی از پایگاه‌های هوایی عملیاتی بسته شدند و فعالیت‌های پروازی بر روی پایگاه‌های هوایی باقی‌مانده متمرکز شد. یک دهه تلاش رومانی از 1 آوریل 2004 به عضویت ناتو درآمده است. زمانی که رومانی به ناتو پیوست، تقریباً به طور همزمان تلاش برای دستیابی به یک جنگنده جدید را برای جایگزینی ناوگان قدیمی LanceR خود آغاز کرد. با ارتقای MiG-21 به LanceR، قصد نیروی هوایی این بود که طول عمر عملیاتی MiG-21 ها را به مدت 10 سال افزایش دهد، به این معنی که این هواپیما بین سال های 2005 تا 2010 جایگزین شوند(تا سال2020 طول کشید). نیروی هوایی16 F را انتخاب کرد.در نهایت اف16های دست دوم و مازاد پرتقال و نروژ را جایگزین کرد(لنسر نقش به سزایی در طی دوره انتقال خلبانان و آموزش و ....از سیستم شرقی به غربی ایفا کرد)                                                                                                                      اف16رومانی منبع:https://www.4aviation.nl/    

برخی سخنان جالب و درست از کتاب شناسایی و شکار جاسوس اثر پیتر رایت

1- " زمان صلح، زمان جنگ جاسوسان است نه سربازان" صفحه 10

2-" در انجام کارهای بزرگ یک متخصص به ندرت از راه مستقیم به نتیجه می رسد" صفحه 19

3-در ایام جنگ، کار علمی اغلب به معنی ابتکارات شخصی افراد در کار با مصالح محدود ی است که در دسترس قرار دارند . در این مواقع موضوع حل فوری مساله به بهترین شکل مطرح است نه طراحی یک پروژه بلند مدت 10 ساله یا 12 ساله

4-بسیاری افراد در زمان صلح هرگز اجازه نمی یابند همانند دوران جنگ به کشور خدمت کنند.