تمام این موارد رو دادیم رفته. مضاف بر این انگار رویه حاکم در طرف ما، نزدیک به خود حکومت باکوه تا مخالفانش ( الا دوستی با اسرائیل که در تضادیم). این موقعیت هارو با دست خودمون بر باد دادیم رفت...

اگه یه ویلای معمولی می بود که همین ماشاالله رسانه های ایرانی زبانی (که در خدمت تنها جایی که نیستن ایرانه) از بی بی سی و صدای آمریکا بگیر تا ایران اینترنشنال و ... تنبون از پامون درآورده بودن که حقوق بشر و صلح جهانی بر باد رفت. یعنی ماجرارو بولد می کردن در حد جنایات نازی ها در آشویتس. اینا میدونن که موشک به جایی خورده که باید می خورد و ناراحتی شون فقط از باب تلفات سرویس های جاسوسیه و اینکه هر لحظه باز از طرف ایران اراده بشه ، لونه این اهریمنان به روی سرشون خراب میشه. میدونن بخوان زیاد در کتمان کردن شورشو در بیارن ، مدارکی رو میشه که کار بدتر و رسوایی شون بیشتر میشه.

عجب حرکات نمایشی بوده که هم حساب یه سری مامور موساد رو رسید هم سازمان میت ترکیه رو. هم اقلیم محکومش کرد هم دولت عراق هم ایالات متحده هم اسرائیل هم ترکیه هم اروپا! پس حتما خبری بوده که با این شدت محکوم شد و صدای اعتراضشون بلند شده. مورد دوم این مشکل مقتدی صدر لزوما محکوم کردن نیست. اقدام مشابهی رو قبلا حکومت ما انجام داد و ابراهیم جعفری که وزیر امور خارجه وقت بود محکوم کرد. اون فرد اگرچه مشکل پذیرش این جاسوس ها توسط عراق و اقلیم وجود داره ولی به خاطر وجود در ساختار سیاسی عراق مجبوره حتی صوری این حمله رو محکوم کنه وگرنه میشه یک نکته منفی و به نوعی وابستی بیش از حدش به ایران و اقبال به اون کم میشه. در مورد صدر شمشیر رو از رو بسته و واقعا فرد نابهنگامیه و گذاشته بدترین زمان های ممکن تصمیم به اعتراض و اصلاح گرفته (2009الی 2022) و در این مدت هم جز بر هم زدن وحدت نیروهای شیعی و مقاومت، بر هم جو داخلی عراق و تقسیم مسالمت آمیز پست ها و آرامش برای انجام امور نتیجه ای نداشته و اگر عراق این منابع عظیم نفت رو نمی داشت میشد لبنان که زباله کرور کرور روی زمین وجود داشت و کسی جمع آوری شون نمی کرد و در انجام همین مورد هم ناتوان بود.

با سلام و احترام خدمت شما. در مورد اقدامات سلبی بیان جالبی داشتید. اگر بخوام جمع بندی کنم امنیت ترکیبی از هردوی این اقدامات سلبی و ایجابیه. هردو لازمن در هر زمان. اگر از اقدامات سلبی و محافظت کننده که به قول شما کوتاه مدت تراند غافل شیم خدای نکرده شرایطی نظیر فاجعه از دست رفتن غول های نسل اول انقلاب (مطهری، بهشتی، رجایی، باهنر، مفتح و...) و تروهای بی شمار بعدی رو خواهیم داشت و اگر اقدامات ایجابی ایجاد نشه به شرایط ناگوار شوروی خواهیم رسید یعنی ول کردن علت ها و چسبیدن به معلول. هردو نیاز حیاتی ما هستند و با خباثت های رژیم عبری بهتره در هر دو زمینه تمرکز بیشتری داشته باشیم.

آمریکا دلیل شروع جنگ جهانی اول یا دوم نبود ولی اگر جنگ جهانی سومی رخ بده به همین ندانم کاری اونها مربوط میشه. اتفاقا جنگ اوکراین به خوبی سیاست الکن آمریکا رو نشون داد. آمریکا به کشورهای اطراف چه متحد و چه خنثی و حتی دشمن به چشم بازار اسلحه و زمینه ای برای استثمار هر چه بیشتر نگاه می کنه و همون طور که ترامپ گفت حاضر نیست بابت امنیت اروپا هزینه کنه. قدرت بیشتر باید با مسئولیت پذیری بیشتری همراه باشه ولی این رویکرد کنونی آمریکا در تضاد با ادعاهای اونها برای سردمداری نظم نوین جهانی و حمایت از متحدین و تحت فشار قرار دادن رقبا و دشمن ها برای پیروی از این نظمه. با همین رویه مالی بجز چین بقیه رقبا قادر به تقابل با ایالات متحده و هم پیمانانش نبودن ولی در حال حاضر چی؟ با رها کردن کشورهایی که اونهارو تشویق به داشتن دموکراسی از نوع غربی می کنه. سلاح های دوش پرتاب و یه سری سلاح مقطعی که چاره کار اوکرای نیست، عین مسکن میمونه و فقط سرعت تسلط روسیه رو کم می کنه. دیروز ونزوئلا که اتفاقا رویکرد اشتباه آمریکا منجر به شکست در اونجا شد و امروز اوکراین. در کنار این آمریکا براش مهم تر از دموکراسی ادعایی، وجود هرج و مرج که یک فرصت و یک نردبان همیشگی برای ایالات متحده است. ولی این هرج و مرج ،دید بازاری و ساختن گروه های تروریستی نیابتی که ایالات متحده مستقیم یا غیر مستقیم در شکل گیری اکثر اونها نقش داره تا کی می تونه ادامه پیدا کنه؟ شروع دست این کشوره ولی لزوما پایان نه. همچنانکه هنوز معلوم نیست سرنوشت بهار عربی / بیداری اسلامی در کشورهای مختلف یا جنگ یمن به کجا می کشه. در اوکراین هم وجود این گروه های افراطی اگه شروع به فعالیت کنند می تونه اوکراین رو تبدیل به میدان تجربه اندوزی اونها و انتقال این تجارب به کشورهای دیگه اروپایی کنه و فتح کامل اوکراین توسط روسیه عملا جنگ سرد نوینی رو کلید می زنه جنگی که در اون اروپا کشورهای شرقی اون عملا از آمریکا ناامیدن و ممکنه دنبال گزینه های دیگه ای برن چون میدونن ایلات متحده حتی حاضر نیست در حد تجهیز ناوگان و دادن اف 16 به اونها به کمکشون بره و این مورد به نفع ایالات متحده نیست و در قبال سود سرشار ولی کوتاه مدت باید با استقلال اروپا و همچنی وجود مشکلات عظیم در این قاره کنار بیاد. ایالات متحه به زعم من دچار بحران نبود یک گفتمان مشخص و درست از طرف این کشور هست و فقط به ضرب رسانه و شبکه های اجتماعی دیگه میخواد همه رو به جون هم بندازه برای منفعت بیشتر. این امر در درازمدت تیشه به ریشه خودش میزنه.

اگه ورود این جنگجویان نیابتی باب بشه باید شاهد یه مینی جنگ جهانی یا بهتر بگیم جنگ صلیبی البته به روش معکوس باشیم. با ندانم کاری ایالات متحده و ناتو، اروپا باید تا مدت مدیدی باید با آرامش و صلح خداحافظی کنه.

جنگ روسیه و اوکراین، بی اعتنایی چین به نظم جهانی و قدرت گرفتن روز افزونشون و پیچش ماجرای هسته ای ناشی از میل به بیشتر خواهی کشورهای استعماری و در راس اون ایالات متحده است. کشوری که تفرقه افکنی و دو گانه سازی و بولد کردن یک کشور به عنوان یک تهدید و دوشیدن مستمر کشورهای جهان از برنامه های همیشگیشه. اما چه در ماجرای ایران و چه اوکراین سکنگبین صفرا فزود. تا ابد نمیشه به ضرب رسانه و تبلیغات از کشوری لولو ساخت و در کشوری دیگه به دوگانه سازی بی پایان پرداخت. در ماجرای اوکراین بجز معرفی غرب به عنوان سرزمین شیر و عسل کاری از غرب ساخته نبود. هرچند سال دولت بین نیروهای غرب گرا یا شرق گرا دست به دست میشد. یا اهرم گاز پروم اوکراین را سر به راه میکرد یا روی کار آمدن حکومتی همسو با روسیه ولی غرب برای پیشبرد نظریاتش در غرب بجز غرب به مثابه سرزمین شیر و عسل و رویای آمریکایی به عنوان یک الگوی پیشرفت برای اوکراین کار نکرد. نه مشوق مالی خوبی برای برون رفت اوکراین از شرایط بحرانی ارائه داد و نه ساختار نظامی غالبا شرقی این کشور رو تونست بهبود ببخشه. در عرصه جنگ اگرچه روسیه اشتباهات فراوانی داشته ولی اوکراین و متحدینش هم رویکرد مشخصی ارائه نکردن. نه برنامه ای برای دفع حملات روسیه وجود داره ، نه ابزاری برای پیاده کردنش. این مقاومت و کمین های گاه و بیگاه نمی تونه تا ابد ادامه پیدا کنه. صنایع سنگین، بازار و زندگی روزمره اوکراینی ها عملا مختل شده ، زیرساخت هاش در حال فروپاشیه و نتونسته چه در عرصه نظامی عملیات های روسیه رو جبران کنه. به ندرت شهرهای روسیه هدف حملات اوکراین قرار گرفته و در یک نبرد نمیشه یک کشور تا ابد زیر حملات باشه. نیروی هوایی، پدافند و... ابدی و بی پایان نیستن و بعدش سرعت فروپاشی بیشتر میشه. بعد از خاموش شدن ماریوپل، خارک و اودسا نوبت کیف فرا خواهد رسید و در اون شهر فرجام فاز اول جنگ مشخص میشه. فازی که در اون اوکراین باید برای همیشه با شکل قبلی و تمامیت ارضیش خداحافظی کنه و چشم به حوادث بدوزه. هرچند برای شرکت های فروش سلاح در غرب این بهترین فرصته و بقولی تزشون در این نبرد اینه که خدایا شری به پا کن که خیر من در اون باشه. فروش گسترده محصولات نظامی و از اون طرف بلوکه کردن ثروت روسیه رهاورد خوبی برای ایالات متحده است ، رهاوردی که قیمتش ویرانی اوکراینه. ویرانی که روز به روز بیشتر میشه و زلنسکی علی رغم مقاومت خوبش بهتره بعد از خاموشی گروه های ملی گرای آزوف در ماریوپل با پیشنهاد دادن شرایطی بینابین فعلا این خرس عنان گسیخته رو از کشورش دور کنه تا بعد که باید دید که چه پیش آید.

این مورد رو موافقم. دشمنی با یک کشور راحت تر از دشمنی با 4 کشور مانند روسیه، ایران، ونزوئلا، چین و... است. مجبورن که در کشاکش نزاع روسیه و اوکراین موقتا با ایران و ونزوئلا سازش کنن وگرنه روسیه اگه اوکراین رو کامل فتح کنه بعدش کنترلش سخته. شانسی که ایلات متحده در این نزاع آورد موضع تقریبا بی طرف چین بود. این نبرد ثابت کرد که اگرچه در درازمدت ایالات متحده با متحدینش میتونن از نظر مالی و سیاسی میتون طرف های مقابلشونو تحت تاثیر قرار بدن ولی در کوتاه مدت گاه غافلگیر و مستاصل میشن.

فرمایش شما متینه و پدافند هوا نیازه ولی در کنارش باید به طرفی رفت که این کشور برتری هوایی مطلق رو به روسیه واگذار نکنه. بعد از اینکه برتری هوایی مطلق شد سرکوب پدافند هوایی هم شدت بیشتری خواهد گرفت. بله باید جنگنده ای کاراتر از میگ 29 تحویل میشد ولی نیاز به گذراندن چرخه آموزشی داشت و زمانی برای این کار وجود نداره و می بایست قبلا انجام می گرفت.

درگیر چه مسائلی؟ والا اینطور کشوری مانند اوکراین رو انگیزه داد و در دل کارزار رهاش کردن نمیتونه الگوی خوبی برای همکاری ایلات متحده با کشورهای دیگه باشه و حالا هم درخواست از ترکیه که خودش می تونه تبدیل به یک بحران بزرگ بشه. اگه ایالات متحده میخواد تا اردیبهشت کیف فتح نشه باید دنبال تصمیمات اساسی تری باشه.

خب مواردی زیادی رو فرمایش کردی. خدمت بگم که باند سالم مونده البته در غرب اوکراین. خب این کشمکش روسها و اوکراین بعد از انقلاب های نارنجی و دوگانه سازی در داخل اوکراین و سیستم بردار و بشین اجتناب ناپذیر بود و بشدت روسهارو حساس کرد . چرا نمی تونست؟ این موردی که ایلات متحده میگه عذر بدتر از گناهه و در جنگ جهانی دومم متفقین موقعی جنبیدن که روسها به قلب برلین رسیده بودن و اگه دیرتر می جنبیدن باید ارتش سرخ رو در فرانسه ملاقات می کردن! این نوع انگیزش کشورها و در وقت گرفتاری معجون هزار قلمیه که فقط از ایالات متحده بر میامد. طبیعی که وقتی اهرم پروم و بعد گرفتن کریمه کاملا موثر نبود نبود روند به سمت تجزیه اوکراین بره و در این موقعیت ایالات متحده بجز تهدید و محکومیت کار خاصی برای نیروهای نظامی اوکراین نکرد.

مسئله به این سادگی نیست چون ایالات متحده نشون داده گاها اعتمادی به طرف مقابلش نداره و بهش خدمتی ارائه نمیده. نمونه اش اوکراین که نه حاضر شد به لهستان و ... در ازای تحویل میگ 29 به اوکراین اف 16 بده و نه خودش کاری برای نیروی هوایی اوکراین کرد و در بحبوبه جنگ چشم نیروی هوایی اوکراین باید به تتمه همون جنگنده های سوخو 27 و 24 و میگ 29 باشه. ترکیه هم باید به یاد داشته اشه اگر این کارو بکنه به متحد ایالات متحده تبدیل میشه بلکه فقط خودشو از چشم روسیه که همسایه قدره میندازه و بس. باید به یاد داشته باشه که پروژه اف 35 برای این کشور پایان یافته است و انتقال اس 400 فقط میتونه به پدافند اوکراین جون تازه ای بده و برای این کشور منفعت خاصی به دنبال نداره.

ایالات متحده این آمار رو 5 هزار نفر اعلام کرده که به نظر منطقی میاد و البته باز هم بسیار زیاده و در ادامه اگه با همین روند بالا بره از درون روسیه پوتین رو با مشکلات زیادی مواجه خواهد کرد.

چون پلاتیپوس بسیار به روزتر از سوخو 24 اه و در درگیری های هوایی هم پایایی بیشتری خواهد داشت احتمالا. قبلا سوخو 24 نشون داده در مقابل اف 16 آسیب پذیره و در مقابل میگ 29 هم ممکنه این امر رخ بده. البته گاها استفاده از سوخو 34 در نقش پشتیبانی نزدیک و دادن تلفات این جنگنده سنگین چندان جالب نیست و در بازار اینده اش تاثیر می ذاره.

اشتباهات روس ها: استفاده همزمان از سوخو 24 و 34 استفاده از سوخو 34 در نقش پشتیبانی نزدیک و عدم سرکوب کامل پدافند اوکراین و در دست گرفتن کامل آسمان با فوج عظیم سوخو 35 و سوخو 30 که نتیجه اش میشه شکار بی شمار بمب افکن و بالگرد