شبیه سازی یک جنگ طولانی ... (اپیزود یکم : اوکراین ) شبیه سازی یک جنگ طولانی ... (اپیزود یکم : اوکراین )

[MR9 119,063]

بخش دوازدهم 

 

بر 25 فروردین 1404 در 19:29 , MR9 گفت:

بسم ا...

 

بخش نخست 

ارتش اوکراین و چالش بازیابی عملیات رزمی مبتنی بر مانور

 

 

 

 

 

مفاهیم مربوط به روابط زمان-فضا در طراحی عملیات رزمی

ضدحمله ارتش اوکراین در تابستان سال 2023 و شیوه پشتیبانی غرب از طراحی صورت گرفته ، اثبات نمود که مشکلات ناشی از ترکیب چالش های قدیمی و جدید تا مدت زمان مشخصی همچنان لاینحل باقی خواهد ماند ، بدین معنی که  بسیج نیروی بیشتر یا کیفی تر کردن آموزش نیروها برای اجرای تک های نفوذی درآینده همچنان یک راه حل انتحاری ( به معنای دست زدن به حملاتی با نتایج مشکوک یا نامشخص ) است مگر اینکه راهی موثری برای خنثی سازی سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی و همچنین تاکتیک های دفاعی کلاسیک پیدا شود.

بااین حال ، توجه به پویایی رقابت در دو بُعد تاکتیکی و فناوری حوزه حمله – دفاع ، شیوه سرکوب سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی و دفاع در برابر آن به احتمال بسیار زیاد در آینده نزدیک دست نیافتی است ، بنابراین ارتش اوکراین سه مسیر را اکنون پیش روی خود می بیند :

1- یافتن مسیرهای جدید برای سرکوب قابلیتهای سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی و دفاع کلاسیک در لحظه مناسب

2- حفظ روند سرکوب برای واحدهای مامور به ضدحمله به منظور اطمینان از موفقیت آمیز تک نفوذی

3- اجرای عملیات پایدار براساس پیش زمینه ایجاد شده

 

    

 

 

برهمین اساس ، طرح ریزی تک های نفوذی درآینده باید منعکس کننده ارزیابی های مستمر وپویا از روابط زمان-مکان طبق شرایط فنی دردسترس که دائماً تکمیل می گردد، باشد.

 

انهدام نفربر بی ام پی-2 اوکراینی با برخورد پهپاد روسی

https://aparat.com/v/iut1b0u

 

اما مساله ابعاد دیگری هم دارد که باید آن را درنظر گرفت ، بعنوان مثال ، سرعت تک نفوذی و ادامه آن با یک روند ثابت ، تا حد بسیار زیادی به میزان تمرکز واحدهای سوار-زرهی در یک محور خاص دارد . بدین معنی که اگر زمین عملیات اجازه کاربرد گسترده خودروهای زرهی در انواع مختلف را ندهد ، نیروی مهاجم به ناچار باید بر روی سرعت پیشروی پیاده نظام  تکیه کند که ارتش آلمان به سال 1918 این کار را برای نفوذ به درون خطوط دفاعی متفقین به شکل محدودی صورت داد. این روش البته در عمل باعث وارد آمدن تلفات بالایی به ارتش آلمان شد ولی تلفات مذکور نه در مرحله اجرای تک نفوذی ، بلکه درمراحل بعدی که ارتش آلمان برای آن فکری نکرده بود رخ داد. بنابراین فرماندهان اوکراینی و پشتیبانان اطلاعاتی آن نباید چشم انداز تک های نفوذی مبتنی بر کاربرد پیاده نظام را هرچند نامطلوب ،  نادیده بگیرند و برای اجرای هردوشکل تک نفوذی ( سوار-زرهی و پیاده ) آمادگی لازم را کسب نمایند. علاوه براین ، همزمان با دنبال نمودن چنین ایده ای ، تاکتیک های کاهش اثرات کاربرد سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی  و هچنین تسلیحات کلاسیک ارتش روسیه ( احتمالا موشک های کروز / بالستیک و نیروی هوایی ) را باید درنظر گیرند ولی در مجموع ، کاربرد یگانهای سوار-زرهی بدلیل سرعت بیشتر در پیشروی و وارد کردن شوک بزرگتر به دشمن ، مطلوبیت بیشتری داشته چرا که  درصورت موفقیت در اجرا ، امکان دستیابی به متصرفات بیشتری وجود دارد.

 

 

دومین چالشی که اهمیت آن به اندازه ماهیت فناوری به کار رفته در صحنه نبرد است ، مفهوم زمان بندی در طراحی عملیات رزمی است. درواقع ، فرماندهی ارتش اوکراین باید قابلیتی را فراهم کرده یا بوجود آورد که درآن ، سازمان رزم واحدهای روسی که برای اجرای پاتک برعلیه نیروهای در حال پیشروی خودی در یک نقطه از جبهه متمرکز می شوند را برهم زنند ، بدین صورت که  قبل از شروع پیشروی دشمن ، ابتدا باید در سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی  مهاجم اختلال بوجود آورد و این روند تا آخرین مرحله عملیات دشمن باید ادامه پیدا کند. بنابراین وجود یک ارتباط تعاملی میان وسعت و عمق بهینه تک نفوذی از پیش برنامه ریزی شده و مدت زمان اختلال در سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی  دشمن وجود دارد. هراندازه این اختلال طولانی و گسترده تر باشد ، میزان موفقیت تک نفوذی دشمن کاهش پیدا خواهد کرد ( این مساله برای ارتش روسیه نیز مصداق پیدا می کند .م )

 

 

اما بهینه ترین مقیاس یک تک نفوذی با ضریب موفقیت بالا تنها بصورت تجربی بواسطه بررسی تلاش های مشابه بدست می آید و الگو/ شبیه سازی که با استفاده از داده های درگیری های قبلی و فعلی انجام می شود ، تنها دستورالعمل های اولیه ای را می تواند در اختیار فرماندهان قرار دهد. بنابراین ، ارتش اوکراین این دستورالعمل ها را باید بواسطه تجربه که ناشی از پیروزی ها و شکست هاست اصلاح نمایند.

نتیجه کلی سطور پیشین را می توان چنین تشریح نمود که طراحی صحنه /عملیات رزمی فرصت هایی را برای کسب تجربه ، البته با هزینه های جانی و تجهیزاتی بوجود می آورد که تا امکان موفقیت تلاش های بعدی افزایش پیدا کند. این الزام به نوبه خود ، می تواند به فرماندهان اوکراینی کمک کند تا دامنه و مقیاس تک های نفوذی خودی را دقیق تر ارزیابی کنند ، چرا که افزایش دقت طراحی ، باعث می شود تا با کمترین نیروی ممکن ، بیشتری خسارت به دشمن وارد گردد. از سویی دیگر ، حداقل آستانه ای برای یک تک نفوذی وجود دارد که پس از اجرا می توان میزان موفقیت یا شکست عملیات مذکور را بواسطه آن ارزیابی نمود . بدین معنی که  تک نفوذی کم عمق آسیبی به خطوط دفاعی دشمن نخواهد زد و موقعیتی را برای بهره برداری بوجود نمی آورد و به دشمن اجازه می دهد با اقدام به موقع نه تنها روند تک مهاجم را مختل کند ، بلکه فرصت وارد کردن ضربه متقابل را نیز بدست می آورد ( این وضعیت برای ارتش اوکراین نیز مصداق دارد .م ) این آستانه نیز تنها بصورت تجربی قابل دسترس به نظرمی رسد.

 

 

بخش پنجم  : راه حل ها ، رویکرد جدید برای طراحی صحنه عملیات رزمی

اوکراین و کشورهای پشتیبان غربی برای خروج از وضعیت فعلی و بازگرداندن مانور در سطح عملیاتی باید روی سه مساله متمرکز شوند :

1- توسعه روش هایی برای خنثی کردن قابلیتهای سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی

2- توسعه اصول طراحی عملیات رزمی ، بطوریکه  اصول مذکور قابلیت بروزرسانی مستمر به منظور دستیابی به یک هدف از پیش تعیین شده و دست یافتنی را داشته باشد.

3- گسترش اصول عملیات رزمی در چهارچوب یک ساختار برنامه ریز و آماده سازی سازمان رزم جهت اجرای عملیات های متوالی .

خنثی کردن قابلیت روبه گسترش سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی  ارتش روسیه

 

 

اثربخشی آشکار سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی  که توسط طرفین مورد استفاده قرار می گیرد این تصور را بوجود آورده که سامانه های مذکور یکی از ویژگی های ثابت جنگ روسیه -اوکراین است  که درآن نه تنها واحدهای زرهی ، بلکه پیاده نظام ، توپخانه و حتی پایگاه های هوایی از حملات آن مصون نیست . اگر این فرض صحت داشته باشد ، جنگ فعلی و احتمالا جنگ های آینده ، برای همیشه تبدیل به یک صحنه رزم خندقی خواهد شد و طرفین جنگ همواره سعی خواهند کرد تا با استفاده از حملات هوایی ، موشکی و پهپادی ، یکدیگر را تا مرز نابودی همراهی کنند. اما به شکل قطع راه هایی برای تعدیل کردن این فرضیه وجود دارد که باید مورد توجه قرارگیرد ولی پذیرفتن ایده شکست ناپذیر بودن سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی  یا در حداقل وضعیت ، خنثی کردن برتری روبه گسترش آن جهت بازگرداندن مانور به صحنه نبرد هنوز بسیار زود به نظرمی رسد.

 

حمله به خضموک کوزاک اوکراینی توسط پهپادهای روسی

https://aparat.com/v/cxzyfx4

 

محدودیت ها و آسیب پذیری های سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی 

الگوی استفاده از سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی  که پیشتر شرح آن رفت ، برای دوطرف درگیر و تا این لحظه ، تنها یک ایده باقی مانده چرا که نه روسها و نه اوکراینی ها تا کنون نتوانسته اند به شکل کاملا موثری از این سامانه ها برای پیشروی بهره ببرند که علت اصلی آن را باید در رقابت شدید میان توسعه دهندگان سامانه های جنگ الکترونیک و کاربران بی سرنشین ها جستجو نمود که مزیت موقتی را برای هردوطرف ایجاد کرده است و البته مشکلاتی سازمانی نیز برمیزان تاثیرگذاری آنها برمیدان نبرد اثرگذاشته است. بعنوان مثال ، میل بلاگرهای روسی به شکل مستمر از تمرکز بیش از حد سامانه های مذکور و همچنین واحدهای جنگ الکترونیک در ارتش شکایت دارند که این نشان دهنده چالش هایی است که روسها برای تاثیرگذاری بیشتر باید آن را حل کنند. مضاف براین ، آسیب پذیری ذاتی سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی  نظیر هماهنگی پائین میان آنها در صحنه نبرد نیز برمشکلات پیش گفته می افزاید .

 

 

در همین رابطه ، ژنرال الکساندر سیرسکی ، فرمانده نیروی زمینی ارتش اوکراین در مورد سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی  چنین معتقد است :

1- مجموعه سامانه های سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی  ( پهپادها ، شهپادها و خهپادها ) متکی به شبکه ارتباطی است که می توان آن را مسدود نمود و یا درآن اختلال ایجاد کرد . ( تا امروز هیچکدام از طرفین سامانه های خودکار مرگبار/LAS را وارد میدان نکرده اند ولی احتمالا این کار بتدریج صورت خواهد گرفت ، اما جدول زمانی کاربرد این سامانه ها هنوز چندان مشخص نیست / نکته ، چند هفته پس از ترجمه این مطلب ، عملیات تارعنکبوت توسط ارتش اوکراین علیه پایگاه های بمب افکن ارتش روسیه صورت گرفت که تلفات قابل توجهی را بدنبال داشت و به نوعی نخستین عملیات رزمی طراحی و اجرا شده توسط هوش مصنوعی نیز بشمار می رفت)

 

 

2- بی سرنشین های رزمی ، سامانه هایی کُند بشمار می روند که  برخلاف مهمات توپخانه  میتوان آن را آسان تر شناسایی نمود.

3- محموله های این سامانه های بسیار محدود بوده در نتیجه دقت آن ها باید روز به روز گسترش پیدا کند تا قابلیت کشتار بیشتری را به نمایش گذارد و همین مساله باعث شده تا گستره تاثیر آن در برابر اهداف سخت سازی شده تا حدودی کاهش یابد.

4- بی سرنشین های بزرگ ( بخصوص پهپادها) که برد بیشتر و محموله های سنگین تر را حمل می کنند ، به زیرساختهای تعمیر و نگهداری و پرتاب بیشتری نیازمندند.

5- سامانه های بی سرنشین در حال حاضر نسبت به شرایط جوی نامناسب ، حساسیت بیشتری دارند و برخلاف توپخانه ، امکان استفاده ازآن در همه گونه شرایط جوی ممکن نیست.

6- محدود شدن مهمات قابل حمل توسط بی سرنشین ها ، وابستگی آنها به مفهوم دقت و متعاقب آن ، اتکاء به حسگرها را بیشتر نموده که این خود به معنای افزایش حساسیت این سامانه های به حوزه ارتباطی با کاربر انسانی است و هراندازه میزان اختلال درصحنه نبرد بیشتر باشد ، کارایی آنها نیز کاهش پیدا می کند.

 

حمله و انهدام خودروی رزمی پیاده نظام برادلی ارتش اوکراین توسط پهپادها روسی

 

7- ازآنجایی که هیچکدام از طرفین نمی توانند سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی  کاملا خودکار را بکار گیرند ، حضور کاربر انسانی ،سرعت حرکت زنجیره کشتار کاهش می یابد و این به معنای کاهش تعداد اهدافی است که در یک مقیاس مشخص باید منهدم گردد.

 

پی نوشت : 

1- ادامه دارد ... 

2-  استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

 

[worior 26,517]

صلح بمب گذاری شده در اکراین...

 

روندی که وجود داره اینجوری میشه که عمق سرزمینی بیشتری برای اکراینی ها قابل دسترس خواهد شد در عوض اکراین توانایی نگهداری خیلی از خطوط رو بخاطر محدودیت نیروی انسانی نخواهد داشت.

اما چه اتفاقی میفته؟

 

روسیه تا الان به نقلی 13 درصد زیرساخت تولید نفتش آسیب های جدی دیده. و اگر اکراین با این فرمون پیش بره میتونه بسیار هم بیشتر ضربه بزنه و به روسها ترس زیادی برای پذیرش صلح و متوقف کردن جنگ وارد کنه، اما چون برخی از خطوطش ممکنه یکباره بریزه پایین، روسها تشویق به تحمل خسارت و ادامه نبرد میشن. مثلا فرض کنید روسیه 50 درصد توان تولید نفت و گازش رو از دست بده، اما یکدفعه یکی از استانهای اکراین سقوط کنه!.

ادامه این روند باعث میشه دو طرف پا پس نکشن مگر در زمانی که دچار بحران میشن که مثلا وقتی روسها ضربات سخت میخورن به التماس صلح میفتن و برای مذاکره تلاش میکنند و بالعکس وقتی اکراینی ها عقب میکشن یاد صلح میفتن که بیشتر از دست ندن. این روند در جایی به نتیجه نمیرسه، مگر اینکه یه اراده جدی وجود داشته باشه که این باید در یک نبرد آخر سرنوشت ساز! محک زده بشه...