در رابطه با کشته سازی دختر دیگه ای هم کشته می شه به اسم مهسا موگویی و اسمش پخش می شه در توییتر. اما بعد از پخش شدن گزارش صدا و سیما و مشخص شدن این موضوع که اصلا پلیس دخالتی نداشته موضوع به کنار می ره و چندان روی این موضوع کار نمی کنن. و با فاصله یکی دو روز حدیث نجفی کشته می شه و اسمش مثل بمب می ترکه. پرستاری به نام محمد فلاح در حال امدادرسانی توسط اغتشاش گران و با اسلحه شکاری به شهادت رسیده.

دختری به نام حدیث نجفی که دیشب فیلمش بیرون اومده بود که داشت موهاشو توی خیابون می بست. امروز خبر بیرون اومده که به طرز فجیع با شلیک 6 تیر کشته شده. به هر حال تنور اعتراضات نباید سرد بشه. نکته عجیب اینکه فقط یک تصویراز صورت جنازش هست. تصویر دیگه ای من ندیدم. از فراجا هم تا الان واکنشی ندیدم. شبیه سناریوی ندا آقاسلطان هست که در خیلی از کشورها جواب پس داده و در ایران هم سابقه داشته. و برای من هنوز هم سواله که چرا همه کشته های این چنینی دختر جوون هستن؟ حتا توی کشورای دیگه مثل ونزوئلا هم دختر جوون بود.

متاسفانه این اغتشاشات برای کشور در هر صورت خسارته. علاوه بر ایجاد فاصله و یاس در مردم باعث می شه حاکمیت مجبور به بسته شدن فضا بشه و همین هم در درازمدت به ضرر خود حاکمیت خواهد بود.

این تصویر چند وقت پیش منتشر شده و گفته شده از یکی از فرودگاه‌های ایرانه

در ابتدای پست جدید یک نکته رو خدمت دوستان عرض کنم: در حال حاضر و در کشور عزیزمون، اعتراض به راحتی به زد و خورد و التهاب و خدای نکرده جنگ و بکش بکش تبدیل می‌شه. فی‌الواقع نه معترضین ما بلدن درست اعتراض کنن و نه نیروهای امنیتی-انتظامی بلدن خوب در میدان برخورد داشته باشن. بنابراین فکر می‌کنم که هر چه زودتر جمع شدن این قضایا به نفع هر دو طرف هست تا خدای نکرده خونی ریخته نشده بهتره داستان جمع بشه. و اما موضوع مهم‌تر. کسایی که توی خیابونند و در حال اعتراض، پُرند از خشم و نفرت. در واقع این مشخصه کلیدی معترضین در این چند سال بوده. فقط می‌خوان اعتراض کنن. شاید دقیقا ندونن چرا و اصلا نمی‌دونن چی می‌خوان؛ اما پر از عصبانیت و تنفر هستند. اینکه چه مسائلی اون‌ها رو به اینجا رسونده و اصلا کی مقصره موضوع جداگانه‌ای هست. اما به عقیده من در چنین قضایایی، پای افراد و سازمان‌های دیگه هم وسط کشیده می‌شه. همین الان سلطنت‌طلب‌ها فعالند و قطعا منافقین هم در حال فعالیت و تلاش هستند. به هر حال اون‌ها در این چند سال با سعودی‌ها ارتباط گرفتند و در جایی به نام ایران‌اینترنشنال با هم تفاهم پیدا کردند. همه این‌ها حتما در میدان هم فعالیت می‌کنند و نیرو دارند. توی فضای مجازی که فعالیت‌هاشون آشکاره. یک سطح بالاتر از این‌ها دولت‌ها هستند. دولت سعودی، رژیم صهیونیستی و آمریکا. نکته اصلی ماجرا اینجاست که این دولت‌ها متوجه هستند که چنین تحرکاتی باعث سقوط یک حکومت نمی‌شه. تا وقتی که عوامل مختلف همه با هم نباشند احتمال انقلاب منتفی‌ست. به خصوص اینکه جمهوری اسلامی هواداران زیادی داره که حاضر هستند برای کشور به صحنه بیان. احتمالا دولت‌های دشمن ما دنبال انقلاب به این شکل نیستن. به دنبال وارد کردن ضربات متعدد به حاکمیت هستند تا شاید فرصتی پیدا کنند و بتونن به اهداف خودشون برسند. در واقع این مسئله جزیی از یک نقشه خیلی بزرگ‌تر هست. آمریکا هم در نهایت با علم به اینکه براندازان در ایران موفق به انقلاب نمی‌شن، در بدترین حالت دنبال فرصت حمله می‌گرده (که بعیده چنین فرصتی گیرش بیاد). پس داستان سربازهای عصبانی وسط خیابون چی می‌شه؟ آیا اون‌ها هم از این چیزها مطلعند؟ آیا اون‌ها هم می‌دونند که افرادی که پشت این ماجراها هستن و روی آتش دارن نفت می‌ریزن دنبال چی هستن؟ نه! این افراد دنبال اهداف خودشون هستن. چجوری؟؟ نمی‌دونن! در طی چه مراحلی؟ نمی‌دونن! اگر انقلاب شد جایگزین کی هست؟ باز هم نمی‌دونن. این آدم‌ها هیچی نمی‌دونن. جز اینکه باید عصبانی باشند و خشمشون رو بروز بدن. اینجاست که نکته تلخ ماجرا عیان می‌شه: براندازها (مثل زامبی‌های توی فیلم‌ها) به راحتی قربانی می‌شن. اون هم توسط فرماندهان اصلی صحنه. تا این عوامل اصلی بتونن به اهدافشون برسن. خودشون هم چیزی نمی‌دونن. در واقع کلا هیچی نمی‌دونن. زامبی‌ها فقط حمله می‌کنن تا تخریب کنن حتا اگر به قیمت جونشون تموم بشه.

چون کسی نظری نمی‌ده خودم ادامه می‌دم: یک نکته مهم هم ترس خواص رسانه‌ایست. کسی که فالوور داره و هوادار داره در این شرایط می‌ترسه که کمترین ابراز مخالفتی با مردم داشته باشه. اینجاست که طرف نظرش رو که ممکنه غلط باشه هم پنهان می‌کنه. توی این شرایط وضعیت افراد مهم در شبکه‌های اجتماعی افتضاحه. یک فوتبالیست که خودش رو نتونست تربیت کنه و رشد بده و تا آخر فقط از همون استعدادی که از ابتدا داشت استفاده کرد و بدون افتخار خاصی از فوتبال کنار رفت، شده کنش‌گر سیاسی! کاری جز اعتراض کردن بلد نیست و گاهی حتا درک درستی از حرف‌هایی که می‌زنه نداره.

در کل تفاوت دیدگاه در اینجاست: کسی ج.ا رو حق می‌دونه و این‌ها رو اشتباهات قابل اصلاح می‌بینه و کس دیگه چون ج.ا رو به هر دلیلی قبول نداره این‌ها رو ظلمی رو بقیه ظلم‌ها می‌بینه. من اما وقتی با دید برون‌دینی و بدون توجه به اسلام به کشورم نگاه می‌کنم ج.ا رو تنها راه حفظ کشور در این شرایط می‌بینم.

با توجه به اعتراضات و اغتشاشات صورت گرفته در این چند روز نباید از نقش رسانه و کار رسانه‌ای در بلند مدت غافل شد. مثلا در مورد آقایان علم‌الهدی و یا روحانیون دیگه، روی افراد خاصی تمرکز کردند و برای درشت کردن دوگانگی و دودستگی بین جامعه بریده‌های خاصی از حرف‌های اون‌ها رو نقل قول و منتشر کردن. شاید بیشتر از ۱۰ ساله دارن این کار رو می‌کنن. تمرکز کردن روی سیاهی‌ها، یکی از کارهای مهم دشمن هست. مثلا در بحث مقابله با فساد، قوانین مقداری تغییر کرد. شفافیت در حال ایجاد شدن هست. اما این‌ها بازتاب نداره و فقط مبلغ تخلف دیده می‌شه. باید به این نکته هم توجه داشت که مقداری از کار انجام شده هم به گذشته و فاصله‌ای که بین مردم و حاکمیت در این چند سال افتاده برمی‌گرده. یعنی ما مواجهیم با یک جنگ چند بعدی.

چرا ایران پاسخی بازدارنده به حملات مستقیم تروریستی صورت گرفته از طرف رژیم صهیونیستی نمی‌ده؟ آیا ایران اراده‌ای برای پاسخ نداره؟ قطعا این اراده هست. آیا ایران ابزار پاسخ دادن رو داره؟ به نظر من بله. آیا پاسخ‌ها بازدارنده نبودن؟ جواب به این سوال کمی پیچیده است. شاید بهتر باشه بازدارندگی رو با توجه به درگیری‌های فعلی تفسیر نکنیم و چیز دیگه‌ای رو بهش اضافه کنیم: هدف اصلی از درگیری‌ها! سوال اولیه اینه: آیا ایران می‌تونه کاری کنه که برای ر.ص ادامه این نوع تحرکات و اقدامات صرفه نداشته باشه؟ جواب این سوال این هست که بستگی داره که هدف ایران و ر.ص از درگیری چی هست؟ اگر جلوگیری از رشد یک بعد از قدرت (مثل هسته‌ای) باشه بله ممکنه. اما اگر هدف اصلی روی موجودیت ر.ص باشه فکر نکنم بشه! چون در هر صورت ادامه اقدامات برای ر.ص صرفه داره و بلکه واجبه! در واقع بازدارندگی یعنی اینکه جلوی حریفی رو بگیریم که حاضره هزینه‌ای برابر هدف اصلی ما از حرکت اولیه بده. ر.ص داره با توجه به قدرت خودش که در دو حوزه اطلاعات و عملیات هوایی هست مانور می‌ده و شاید انجام کارهای متوازن از سمت ما نه که اشتباه بلکه کامل نباشه (واقعا مطمئن نیستم دقیقا کدومه!‌ ولی فکر می‌کنم در صورتی که موجودیت ر.ص در حال تهدید شدن باشه نباید اقدامات برابر از سمت ما بازدارنده باشه). طرف مقابل داره چی کار می‌کنه؟ از مواضع قدرت خودش استفاده می‌کنه و به نقاطی که برای ما نقاط قوت هست حمله می‌کنه. پس شاید بهتر باشه ما هم همین کارو بکنیم چرا که اگر ما تصمیم بگیریم مثل ر.ص به نفرات علمی و نظامی حمله کنیم در واقع داریم با قوانین اون‌ها ماجرا رو پیش می‌بریم! بازی در زمین حریف ولی با قوانین حریف. احتمالا بهتر باشه قوانین خودمونو اعمال کنیم. اصل در تهاجم چی بود؟ استفاده از نقاط قوت خود و حمله به نقاط قوت حریف با استفاده از اون‌ها! نقاط قوت حریف چیه؟ اطلاعات و عملیات هوایی. یکی از نقطه قوت‌های ما پهپادهای ماست. چرا از این پهپادها برای حمله به نیروی هوایی ر.ص استفاده نکنیم؟ چرا سعی نکنیم بازوهای اطلاعاتی حریف رو تضعیف یا قطع کنیم؟ (در مورد اینکه چه کار باید و یا می‌تونیم بکنیم خیلی می‌شه صحبت کرد) البته ممکنه در آینده قوانین این تقابلات تغییر پیدا کرده و حتا به سمت چیزی شبیه به جنگ نامتقارن پیش بره.

سلام برای فونت چند پیشنهاد آوردم: برای متن، فونت فرهنگ (رایگان نیست، شبیه فونت نازنین هست) برای تیتر فونت کلمه (رایگان نیست) برای هر دو فونت وزیر و شبنم (قبلا معرفی شده بود، رایگانه) فونت انجمن فونت دانا فونت محبوب در وب، یکان ارغوان استعداد فونت تراشین در طراحی، هویت بصری از چیزهایی مثل گردی و کشیدگی اشکال گرفته می شه. هویت فونت هایی که گردی زیاد دارن از جدیت دور می شه و القا کننده حس صمیمیت و شوخ طبعیه. بنابراین توصیه خود من خرید و استفاده از فونت فرهنگ هست؛ و در کنارش البته توصیه می کنم برای مجله ناورد از رنگ های وزین و تیره تر مثل آبی و خاکستری بیشتر استفاده بشه و رنگ های شادتر در زمینه و حاشیه باشن. همچنین توصیه می کنم طراحی خیلی شلوغ و با جزییات بیشتر از حد نباشه.

این تاپیک بالا نیست؛ همه توجهات به سمت جنگ اوکراین و وقایع سیاسی داخلی جلب شده. اما فلسطین هم کم‌خبر نبوده! چندین عملیات تیراندازی و مشابه اون در سرزیمن اشغالی اتفاق افتاده، دیروز بشار اسد به ایران سفر کرده و امروز هم خبر اومده که در فرودگاه بن‌گوریون هم میزبان اتفاقاتی بوده: اخبار غیررسمی و شایعات تایید می‌کنن که احتمالا اخبار بیشتری در راه خواهند بود.

سخنرانی بسیار جالب ژنرال مک‌ریون در دانشگاه تگزاس درباره تاثیر بعضی چیزهای به ظاهر کوچک در آینده‌مان: https://www.aparat.com/v/YtkdR

به این می‌گن پاسخ.هم‌تراز با حمله اصلی. در جواب ترور شخید فخری‌زاده هم باید همونطور پاسخ می‌دادیم. در مورد حملات به مراکز حوزه هسته‌ای هم صادقه.

مشرق در مقاله‌ای با ترجمه «آخرین سخنرانی پوتین قبل از حمله به شوروی»، تحلیلی هم همراه با متن سخنرانی ارائه داده که توصیه می‌کنم حتما بخونید. برداشتی که من از این حرف‌ها داشتم این هست که هدف اصلی پوتین اوکراین نیست و روسیه برای یک جنگ طولانی‌مدت آماده شده. به نظر من این حرف‌ها خیلی مهم هستن و می‌تونن گویای مطالب زیادی باشن. البته که مقدار قابل توجهی از حرف‌های نقل قول شده، سخنان تحلیلی تحلیل‌گر مشرق هست و ممکنه اشتباه هم باشه. منبع: yun.ir/kg8y83

1- روسیه حتما باید هر شکلی شده جلوی ارسال سلاح‌ها رو بگیره. حتما باید سریع‌تر این کارو بکنه. اینا دارن باتلاقی درست می‌کنن مثل سوریه که کلی کشته داشته باشه. شاید هدف غرب از ابتدا انداختن روسیه در این تله بوده (توی روز اول یا دوم جنگ چنین چیزی رو گفته بودم در یک پست). اگر اینطور بشه روسیه هزینه زیادی به در اقتصاد و امنیت متحمل می‌شه و البته که اوکراین هم کلی کشته خواهد داد و چه بسا وضعیتش شبیه یا نزدیک وضعیت سوریه بشه. 2- مشرق توی یه مقاله عقیده داشت که دلیل احتیاط روسیه در حمله به خارکیف قرار دادشتن صنایع سنگین در اون شهر هست. یک دلیل دیگه جلوگیری از تلفات غیرنظامیان باید باشه چون هزینه‌های بالایی داره. ۳- ویدئویی از یک افسر چینی دراومده که داره می‌گه تایوان جزیی از چین هست (نقل به مضمون). اگر چین هم به تایوان حمله کنه، به احتمال زیاد دنیا وارد مود شیر تو شیر بشه. یعنی باید کلاهمون رو سفت بچسبیم تا باد نبره و البته اگر زرنگ باشیم از این نمد کلاه‌هایی هم برای ما درخواهد اومد. «من با تجربه این را می‌گویم که میزان فرصتی که در بحران‌ها وجود دارد در خود فرصت‌ها نیست. اما شرط آن این است که نترسید و نترسیم و نترسانیم. انقلاب ما با دوره‌های طولانی بحران‌های اقتصادی و محاصره اقتصادی مواجه بوده است و امروز نیز این بحران‌ها ادامه دارد. به رغم اینکه خیلی از دولتمردان ما نتوانستند یا فرصت نداشتند همه اهداف مدنظر خودشان و انقلاب را مهیا کنند اما فرصت‌های بزرگی وجود دارد». حاج قاسم