به هر حال بعضی جاها پیشنهاد داده بودند که ایران در این جنگنده مشارکت کنه. شایعاتی هم بود. ولی از نظر من خرید و یا مشارکت در چکمیت باید با بررسی بیشتر باشد چون عدد قیمت خیلی نامعقول است

من برم رستوران پیتزا بدن زیر 200 نمی خورم. چون قطعا با 200 تومان با مواد درست حسابی استفاده نکردن سوسیس کالباس نامرغوب و پنیر افتضاح. حالا جنگنده نسل 5 که 25 تا 35 ملیون قیمت داشته باشه بعیده چیز درست حسابی دربیاد. مضاف بر اینکه بازار روسیه محدود است و مشتری های کمی داره و تولید آنقدر بالا نمیره که قیمت تمام شده کاهش پیدا کنه. قیمت از j10c کمتر میدن که چینی و نسل 4.5 است.

بهباد کرار به همراه موشک سامانه مجید به نظر من در بهترین حالت به درد شکار پهباد هایی با سرعت کم و همچنین اخلال و از بین بردن امنیت هواپیماهای سوخترسان می خوره. در صورت بروز درگیری بین ایران و آمریکا، ایران پایگاه های آمریکا را در منطقه موشک باران میکنه. قطعا آمریکا هواپیماهاش را به پایگاه های دور دست منتقل میکنه. طبیعتا در این حالت، تعدادی سوخترسان در اطراف ایران مرتب پرواز خواهند کرد و هواپیماها پس از سوختگیری وارد فضای ایران کی شوند. اسراییل هم قطعا همین کار رو میکنه. در این حالت با کمک پهباد کرار شاید بتوان امنیت این سوخترسان ها را تا حدی تهدید کرد. نوعی پهباد انتهاری هوا به هوا هم ساختن که آن هم احتمالا به این هدف بوده. ولی امکان نداره بتوان با این پهباد امنیت جنگنده ها را مختل کرد. مگر در موارد بسیار خاص مانند موردی که در جنگ اف 5 های ما توانستند با نزدیک شدن از پشت به یم میگ 25 آنرا غافلگیر کنند که آن هم در شرایط فعلی پیشرفت سامانه های هشدار دهنده جنگنده ها بسیار مشکل است.

دوستان این قضایا را می توان در یک غالب بزرگتر هم نگاه کرد. به صورت مشخص چند جنگ در منطقه در جریان است. چین و ایران به دنبال این هستند که به اعراب خلیج فارس نزدیک شوند. چین سعی می کند که اعراب از غرب دور شوند و امنیت آنها را به کمک ایران تامین کند. چین علاقمند به توسعه طرح جاده ابریشم هم هست که ایران هم علاقمند به مشارکت در آن است. در طرف مقابل آمریکا در صدد ایجاد پیمان ابراهیم و نزدیک کردن اعراب به اسراییل است همچنین در صدد توسعه یک مسیر ترانزیت کالای ریلی از هند به غرب با مشارکت اعراب و اسراییل است تا ایران بایکوت شده و طرح جاده چین کم رنگ شود. با اتفاقات اخیر عملا تمام طرح های غرب به مشکل خورد. هر چقدر هم اسراییل پیش برود مشکل بیشتر می شود. مثلا اگر نیروی زمینی اسراییل وارد غزه شود و تلفات غیر نظامیان فلسطینی بالا رود اعراب حتی اگر بخواهند هم نمی توانند به اسراییل نزدیک شوند. چین اخیرا از کشور مستقل فلسطینی حمایت کرد. یعنی ظاهرا بازی کلان تر است.

یک فرضیه که وجود دارد این است که شاید روسیه سر زنگزور با ترکیه مصالحه کرده باشد. مثلا ترکیه امتیازاتی سر ناتو و دریای سیاه به روسیه داده باشد و امنیت زنگزور به صورت مشترک توسط اذربایجان و ترکیه و روسیه اداره شود و روسیه بتواند از این مجاری استفاده کند در مقابل اجازه انرا بدهد. منطقا اینکار به صورت بلند مدت برخلاف مصالح روسیه است ولی بعضا به نظر می رسد که روسیه و پوتین نگاه بلند مدت ندارد. البته این یک نظر است که امیدواریم درست نباشد. ولی در هر شکل ایران باید جلوی این اقدام بایستد. اصولا هیچ جای دنیا بجز ترکیه در قرن 21 انقدر راحت تلاش برای تغییر مرزهای بین المللی نمی کنند. مردم ارمنستان و خیلی از کشورهای شوروی سابق از روسیه نفرت دارند و تمام بدبختی خود را ناشی از روسیه می دانند برای همین پاشینیان غربگرا هنوز بر قدرت است و رای هم می آورد. کلا ما باید بدانیم و بفهمیم که روسیه یک دوست نامرد آدم فروش با نگاه هایی مبنی بر منافع کوتاه مدت است. با روس ها باید مثل خودشان برخورد کرد.

چه نیازی به یاک 130 هست وقتی در کشور یاسین تولید می شود؟ چند جواب به این سوال داده شده. 1- نیاز به یک جت آموزشی است که هم ژن با سوخو باشد. 2- شاید یاسین کیفیت یاک را نداشته باشد. هر دو جواب ممکن است درست باشند ولی یک علت عمده دیگر هم دارد. اینکه قرار است در کنار یاسین یاک هم خریداری شود را من از مدت ها قبل از یک اهل فن شنیده بودم. علت را اینطور گفت که زیرساخت های آموزشی نهاجا بسیار ضعیف شده و اصلا امکان اموزش با کیفیت تعداد زیادی خلبان برای خریدهای آینده نهاجا را ندارد. تیراژ یاسین پایین است و اصولا زیرساخت لازم برای تیراژ بالای کوثر و یاسین وجود ندارد. حداکثر می توان روی تولید چند فروند در سال حساب کرد. با این حساب نهاجا نمی تواند منتظر تولید تعداد یاسین بماند و برنامه ریزی شده در کنار تولید یاسین تعدادی هم یاک خریداری شود.

به نظر بنده بازی مشخص است. هدف رسیدن ناتو به دریای کاسپین است. اینکار دو راه دارد. راه اول اشغال سیونیک است و راه دوم الحاق ارمنستان و در ادامه باکو به ناتو است. در این بین یک پلیس بد داریم که باکو و ترکیه هستند و یک پلیس خوب داریم که آمریکا و فرانسه هستند. باکو میگه میخورمت. فرانسه میگه بیا تو ناتو تا طرف نخوردت. همه هم با هم هماهنگ هستند. این وسط تعلل و بی سیاستی روسیه جالب توجه است که داره اجازه میده ارمنستان بشه اوکراین دوم. یعنی اینجا داره تاوان این اشتباه رو میده که سال ها نذاشته ایران تو قفقاز نفوذ داشته باشد. یعنی اگر نمی توانی امنیت ارمنستان را تضمین کنی باید کمک می کرده ارمنستان در دامان ایران قرار بگیره این بسیار بهتر از این بود که ارمنستان بیافته تو دامن ناتو.

سلام به اعتقاد بنده آمریکا یک استراتژی ساده دارد. در تمام قسمت های مهم جهان، خاورمیانه، اروپا، شرق آسیا تعدادی دوست دارد و یک دشمن. دوستان از ترس دشمن در دامن آمریکا هستند. دشمن آمریکا در خاورمیانه ایران، در شرق آسیا کره شمالی و تا حدی چین و در اروپا روسیه است. اگر دشمن وجود نداشته باشد دوستان مجبور به باج دهی به آمریکا و پایگاه دادن و خرید کلان نظامی نیستند. من اعتقاد دارم در 30 سال گذشته آمریکا مایل به بهبود روابط با ایران نبوده و هر دفعه مانند قرارداد سعد آباد یا برجام زیر میز بازی زده چون اگر خاورمیانه آرام شود اعراب طبیعتا از آمریکا فاصله می گیرند و یاد دشمنی های خود با اسراییل می افتند. چین بازی امریکا را خوانده و در حال زدن بدل فن به آمریکا است. یعنی بهبود دادن روابط ایران با اعراب و دادن وعده و وعیدهای امنیتی به اعراب و حتی فروختن سلاح به آنها. با اطمینان نمی گویم ولی شاید اظهارات مقامات چینی در مورد جزایر سه گانه با هماهنگی ایران بوده باشد. در ادامه پس از این اظهارات رابطه ایران با اعراب بهبود بخشیده شد و صادرات نفت ایران بسیار بالا رفت. احتمالا معاملاتی در این مورد صورت پذیرفته. آمریکا دارد تلاش می کند بازی ایران و چین را به هم بزند و در منطقه بحران ایجاد کند. قطعا ما نباید بازی آمریکا را بخوریم روسیه به این نتیجه رسید که در این بازی از چین و ایران عقب افتاده و انها هم اظهاراتی در مورد جزایر سه گانه داشتند که با موضعگیری بسیار تند ایران مواجه شد. روسیه نیز انتظار دارد از طریق ایران در منطقه حضور داشته باشد که ایران تاکنون کمکی به روسیه در این ارتباط نکرده. روسیه بر خلاف نظر بسیاری علاقمند به همکاری استراتژیک با ایران است ولی هنوز به این باور نرسیده که دیگر یک قدرت درجه 1 نیست و نگاه روسیه به ایران نگاه بالا به پایین و منفعت طلبانه است. در واقع روسیه ایران وابسته به خود مانند بلاروس را می خواهد ولی نگاه ایران به روسیه نگاه هم عرض است و ایران نگاه جدی تری به چین دارد. عواقب این مشکلات بین ایران و روسیه سر خرید سوخو نشان داده شده. روسیه می خواهد سوخو به ایران بفروشد ولی ایران برای قطعات و تعمیر همواره وابسته به روسیه باشد و روسیه از این وابستگی امنیتی ایران سود ببرد.بنابراین ایران هم نپذیرفت و معامله به هم خورد. در کل خدمت شما عرض کنم که ما، چین هند اعراب و تا حد کمی روسیه و ترکیه کشورهای شرقی هستیم. غرب با ایجاد دشمنی و جنگ بین کشورهای عمده شرقی در این جغرافیا نفوذ کرده و دارد سود می برد. این کار با به جان هم انداختن کشورهای شرقی بوده است. تنها راه تعالی شرق، حل مشکلات بین این کشورها؛ اخراج تدریجی پایگاه های آمریکایی و ایجاد اتحادیه های امنیتی و اقتصادی است وگرنه تا ابد بازی همین است. چین فعلا دارد تلاش می کند چنین اجماعی بین کشورهای شرقی ایجاد کند.

به نظر اصلا هدف اصلی آمریکا جلوگیری از صادرات نفت ایران نبوده است. اعراب اعتماد خود را برای حفظ امنیت به آمریکا از دست داده اند. اعراب کمی به چین نزدیک شدند و روابط خود را با ایران بهبود دادند. ایران و اعراب به دنبال سازکار امنیتی در خلیج فارس هستند. پروسه نزدیکی اعراب به اسراییل و پیمان ابراهیم به شکست نزدیک شد. آمریکا برای بر هم زدن بازی اقدام به توقیف نفت کش های ما کرد تا متقابلا ما هم اقدام به توقیف نفت کش های عربی کنیم و آمریکا بعنوان رابین هود ناجی از صادرات نفت اعراب و به قول خودشان امنیت ابراهه تنگه هرمز دفاع کند بدین طریق ضمن مخدوش کردن رابطه ما با اعراب افزایش حضور نظامی خود را توجیه و اعراب بار دیگر به دامن امریکا بیافتند. به نظر من احتمالا کلیه بازیگران از جمله ایران و اعراب دست آمریکا راخوانده اندو فعلا کسی اقدام تند و تیزی نکرده است. هدف امریکا بر هم زدن نظم در حال شکل گیری در منطقه با کمک چین و ایران است.

یک موج افتاده در صنعت ساخت کشتی نظامی ایران که هر چقدر ممکن باشه موشک های برد بلند بیشتری روی کشتی ها و ناوچه ها نصب بشن. این روش به اعتقاد بنده درست نیست. باید دید هدف ساخت ناو یا کشتی فوق چی هست. وقتی یک ناوچه یا قایق موشک انداز به هدف دفاع ساحلی و حضور در خلیج فارس یا نواحی شمالی دریای عمان طراحی شده نیاز به موشک بلند بلند ندارد. چه بالستیک، چه پدافندی. چون می تواند تحت پوشش پدافند های برد بلند ساحلی قرار بگیرد. بالستیک برد بلند هم نیاز نیست از قایق موشک اندازی مثل شهید سلیمانی شلیک شود می تواند از سایت های ساحلی شلیک شود. ناوچه یا قایق موشک انداز شهید سلیمانی با توجه به ابعاد آن مناسب دریاهای دور دست نیست. حتی ناوچه های کلاس موج نیز برای این منظور کوچک هستند. به اعتقاد بنده ناوچه شهید سلیمانی ایده ال برای دفاع ساحلی و جنگ در دریای محدود خلیج پارس است. این ناوچه باید بیشتر به موشک های پدافندی کوتاه برد و حداکثر میان برد تجهیز شود و همچنین موشک های ضد کشتی حداکثر تا برذ 100(یا 200). دفاع برد بلند چه ضد کشتی چه ضد هواپیما توسط سایت های ساحلی انجام شود. یک دسته ناوشکن با ابعاد 5 یا 6 هزار تن به بالا نیز برای حضور در اقیانوس هند و دریاهای دور دست طراحی شوند که به موشک های دوربرد تری مجهز باشند. از نظر من کلاس موج نیز می تواند تولیدش متوقف شود. چون برای دفاع ساحلی بزرگ و برای حضور در دریاهای دوردست کوچک است.

کاملا مرتبط است. 90 درصد مصرف اب ایران کشاورزی است. با روش های نوین ابیاری می توان تا 50 درصد مصرف اب را در کشاورزی پایین اورد. خود شبکه اب شهر تهران 30 درصد نشتی دارد. به راحتی با بهیینه کردن مصرف میتوان مصرف اب را خداقل 30 تا 40 درصد پایین اورد. اگر جواب نداد که قطعا میده بعد سراغ روش های دیگر رفت

چطور آب وجود نداره؟ داره درست و بهینه مصرف نمیشه. ما در اصفهان زاینده رود را داریم. کوهرنگ بارش مناسبی داشته ولی انقدر این اب در مسیر به صورت غیربهینه و توسط صنایع اب بر و کشاورزان مصرف میشه که اب کمی به اصفهان میرسه. انقدر هم که میرسه صرف کشت برنج!!!!! در یک استان خشک میشه. خود مرکز هم بارش داره. هر چیزی مراحلی داره. شما میخواهید مصرف انرژی یک ساختمان را کم کنید اولین مرحله این است به ساکنین یاد بدبد چراغ های اضافه را خاموش کنن و پنجره را در زمستان ببندن. اگه باز جواب نداد میرید سراغ راه های پیچیده مثل انرژی خورشیدی و .../ در کشور ما در زمینه مصرف آب پنجره باز است. در قرن 21 در یک کشور خشکسال بیشتر باغ ها با روش غرقابی کشت میکنن. ترکیه پرآب از ما هندوانه میخره. اینها را حل کنید بعد اگه مسئله حل نشد برید سراغ اب شیرین کن و غیره. صنایع انرژی بر مرکز کشور را حشک کرده. الان کشور توان اقتصادی لازم رو نداره. ولی به نظر من بهترین کار تعطیلی این صنیع در زمان مقتضی است. این همه پول به خاک میره. چند میلیارد هم صرف حفظ و جلو.گیری از خشک شدن کشور بشه.

بحث هامون و هیرمند به کنار. کشور ما متاسفانه به دلایل مختلف همیشه بدترین راه ها را انتخاب می کند. راه حل مشکل کم آبی در ایران در مرحله اول اصلاح مصرف با استفاده از روش های نوین ابیاری، جلوگیری از کشت محصولات اب بر مثل هندوانه و....است. گفته میشه 20% بارش کشور کاهش یافته. خیلی از بخش های کشور هنوز از کشت غرقابی استفاده می کنند. با روش های نوین ابیاری میتوان مصرف را حداقل 50% کاهش داد. بخصوص در اطرف دریاچه ارومیه که کشت انگور بعضا با سیب که اب بیشتری می برد جایگزین شده. گفته می شود شبکه اب تهران 30% نشتی دارد. با حل این مشکل ها، مسئله حل می شود. ساخت ذوب اهن در اصفهان از اول اشتباه بوده. به نظر من در زمان مناسب که اقتصاد کشور بالانس تر باشد باید صنایع اب بر در مرکز ایران را تعطیل و به کنار دریا منتقل کرد. به جای اینکارها سیستم بدنبال انتقال اب دریای عمان به مرکز و ده ها پروژه دیگر است که عواقب زیست محیطی انها همه مورد تردید است.

سلام اولا از ارسال تون استفاده کردم بحث هم تخصصی است و بنده وارد نیستم ولی عدد آخر که به آن رسیدید یعنی به چیزی در حدود 5000 تانک رسیدید که 3000 تا برای لشکرهای زرهی و 2000 تا برای مکانیزه. فکر نمی کنید عدد یک کم تند است. با مقایسه با زرهی کشورهای دیگر میگم. 5000 تا عدد بالایی است. اصولا ساختار نظامی ما هم تا حدی به روش های غیر کلاسیک تمایل دارد مثلا جنگ های نامنظم، پهبادی موشکی و نیروهای نیابتیو .... البته اخیرا ظاهرا تصمیم گرفته شده توان کلاسیک نظامی کشور بهبود پیدا کند. در کل 5000 تا عدد تندی به نظر میرسد.

احتمالا روش ترکیه برای ساخت تجهیزات نظامی شبیه ایران قبل از انقلاب و پروژه شفق بعد انقلاب است. در قبل از انقلاب ایران هزینه های طراحی تانک شیر ایران 1 و شیر ایران 2 را تقبل کرد که در یک شرکت انگلیسی برای ایران طراحی شدند و امتیاز آنها متعلق به ما بود. در بعد از انقلاب هم یک تیم از سوخو و میگ به ایران آمدند و هواپیمای شفق را همراه با انتقال دانش طراح در داخل ایران برای ما طراحی کردند که البته نیمه تمام رها شد. طبیعتا این روش باعث پرش از پله اول به آخر در یک پروسه 4 یا 5 ساله می شود. ترکیه احتمالا با سرمایه گذاری سنگین و هوشمندانه با کمک طراحان و شرکت های خارجی محصو.لاتی را در داخل کشورش طراحی می کند که طبیعتا آن دانش تا حدی به طراحان ترک منتقل می شود. وگرنه رسیدن به دانش ساخت چنین محصولاتی در این فاصله زمانی عملا غیر ممکن است. علاوه بر این دست ترکیه برای خرید موتور پردازنده سنسورها و.... از بهترین شرکت های دنیا و بعضا ساخت سفارشی برای ترکیه باز است. در خود کشور ما بعضا پروژه هایی سال ها به علت محدودیت های تحریم متوقف می شود. مثلا پروژه هایی ساخته شده ولی تامین موتور در حد انبوه ممکن نبوده ولی ترکیه چنین محدودیت هایی ندارد. مشکل بعدی ما موازی کاری و رونمایی های پیاپی از پروژه هایی است که اکثرا به تولید نمی رسد. بهتر است به جای این همه رو نمایی تمرکز بر روی تعداد محدودی پروژه کاربردی و مورد نیاز بوده که به تولید انبوه برسند. نه اینکه هر روز ی موشک و هواپیما و ... رونمایی شود ولی خبری از استفاده از آنها نباشد