امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

من شخصا محالتی برای خرید حداقل 1000 تا تانک تی 90 ندارم ولی بهتر ما پروژه تانک ذوالفقار ادامه بدیم تا نسل های به روز تر و کارا تری رو بسازیم که با ورود تانک تی 90 به کشور مطمئنا پیشرفت تو پروژه ذوالفقار مطمئنا چشم گیر میشه
ولی من باید به کسانی که مخالف خرید این تانک هستن باید بگم اولا در حال حاضر بهترین تانک های جهان برای کدوم کشوران ؟ بیشترشون برای کشورای غربی که هیچ کدوم از این کشورها حتی در صورت لغو تحریم اون تانک را به ما نمی دن مطمئن باشید شک هم نکنید تو این حرف
دوما . تو این آشفته بازار جنگ تو منطقه و رقابت تسلیحاتی که تو منطقه هست حداقل کاری میشه کرد تا پروژه ذوالفقار به نتیجه برسه و به تولید انبوه . خرید تانکی مثل تی 90 تا هم به یگان های زرهی فرسوده ما نفس تازه ای دمیده بشه و هم اینکه دیگه تانکی با آخرین فناوری روز داریم که میتونیم از رو همین فناوری ها الگو برداری کنیم چون نمونه واقعی داریم
و در آخر یه ضرب المثل چینی هست که میگه یک بار دیدن بهتر از 1000 بار شنیدنه ویرایش شده در توسط milad47
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ببخشید که اینقدر دیر جواب دادم ,همونطور که گفتم ترکیه تولیداتی در زمینه خودروی زرهی سبک داشته(akrep ,kirpi و ..), شرکت های otokar و bmc سابقه خوبی در تولید کامیون و خودروهای نیمه سنگین داشتن.

 

Kirpi  یک خوردوی مقاوم در برابر مین و کمین سنگینه ، خودروی زرهی سبک نیست ،نفربر ها و خودروهای رزمی هم که اشاره کردم خودروی سبک نیستند.

 

بحث ما راجع به تولید انبوه بود,پروژه هایی مثل ارتقا m48 رو که ایران زمان شاه تو مسجد سلیمان نمونش رو انجام داد.

ترکیه به غیر از آلتای که هنوز تولید انبوه نشده پروژه دیگری برای ساخت تانک نداره  پروژه ای که به صورت  گسترده انجام شده ارتقای تانک هاشون بوده که عرض کردم .شما ارتقای تانک های ترکیه رو با زمان شاه مقایسه می کنید ؟!بروزرسانی هاشون تقریبا تمام جنبه ها رو پوشش میده .

 

ACV ترکیه که همون بسته ی امریکایی ارتقای m113 هست (AIFV), ترکا موتور AIFV رو با یه موتور قوی تر عوض کرده و یه برجک بهش اضافه کردن.

 

بله ACV 15 بر اساس AIFV توسعه پیدا کرده ولی به هر حال تولید انبوه شده و نمونه های مختلفی در پیکربندی های مختلف تولید شدند .البته ترکیه نمونه هایی مثل ACV -19 و...رو هم توسعه داده که برای کاربردهای بیشتر در آینده استفاده خواهند شد .

 

 

 تو این پروژه ها فقط T-155 تولید انبوه شده, پروژه panter هم که یه پروژه شکست خوردست و بعد از تولید 41 عراده ساختش متو قف شد.

T-122 همون راکت انداز 122م م هست که از اوایل دهه 70 تو ایران تولید انبوه شده, j600 و t300 هم تولید تحت لیسانس موشک های چینی ان.

همونطور که گفتم تمامی پروژه های بالا هنوژ به طور کامل به نتیجه نرسیدن و با تاخیرهای چند ساله روبرون, MILGEM هم تاخیر خیلی زیادی داره.

 

پروژه MILGEM کلاس های مختلفی دارن, اون چیزی که شما می گین ماله چند ساله پیش هست در گذشته قرار بود 8 تا کوروت از کلاس ada و 4 تا فریگیت TF-100 ساخته بشه ولی به دلیل تاخیرها پروژه تغییرات زیادی کرده, الان ترک ها برنامه دارن که فقط 4 تا ada بسازن و پس از اون 4 تا کوروت تغییر یافته کلاس ada ساخته بشه(که احتمالا نامش istanbul خواهد بود ولی الان هنوز با نام  MILGEM Batch IIشناحته میشه, کلاس istanbul همون ada ست ولی با یه تعدادی تغییر, TF-100 هم که فعلا رو هواست.

نه برادرم قراره از همون سری اول موتور ملی استفاده شه, خبرهای استفاده از MTU قدیمی ان.

 

http://www.ssm.gov.t...0812_Altay.aspx

 

http://www.defensene...-Engine-Program

 

صنایع نظامی ترکیه هنوز در حال توسعه ان, به نظر من اگه مشکلی برای ترکیه پیش نیاد, این پروژه ها در 2020 تا 2025 نتیجه می دن ولی هنوز اکثر این پروژه ها یه تولید انبوه نرسیدن نمونش anka ست که از سال 2004 شروع شده و هنوز به نتیجه نرسیده.

 

البته این بحث ما ربطی به تاپیک نداره و بهتره که تموم بشه.

 

 

بحث ما بر روی تولید انبوه و تکنولوژی ترکیه هست نه اینکه از کجا آورده و چقدر تاخیر داشته ،پروژه های ترکیه زیاد هستند نمیشه همشون رو در این فرصت بررسی کرد همین مواردی که با هم بحث داشتیم اگر هم بعضا ورود فناوری وجود داشته ،اگر هم تاخیر داشته ولی بیشترشون یا تکمیل شدن یا در حال تولید هستند .

 

در مورد بسته قدرت آلتای هم نکته ای که باید توجه داشت این هست که زمان تکمیل پروژه چه قدر طول میکشه یا نمونه های تولید شده از قدرت و بقاپذیری کافی برخوردار هستند یا نه  شاید اصلا ترک ها نتونستند موتور مناسب رو توسعه بدهند اونوقت تکلیف چیه ؟

 

با عرض پوزش اگر مدیران محترم صلاح دونستند مطالب رو منتقل کنند به تاپیک مربوطه .

  • Upvote 5
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

9t5pu5kkdevyi2oqld90.jpg

 

سلام 

 دوستان میاند میگن  این بخش از تی 14 ارماتا رو بکنند بذاریم روی تی 90 های خریداری شده . باید گفت که  این دو تانک از دو کلاس متفاوت  سنگین و سبک هستند و عکس هم کاملا گویای این نکته هست . تانک تی 90 همواره   یک تانک موقتی بود . و وقتی خود روس ها تمایلی به در اختیار گرفتن بیشتر از اونها ندارند چه اصراری ما بریم سمتشون .  دفاع فعال هم که احتمالا زیاد در عرصه ی میدانی باقی نمی مونه با این فناوری های جنگ الکترونیک  اما قدرت اتش ارماتا  با تو  پ 152 میلی متری و قدرت این تانک و اینکه یک پلتفرم می تونیم داشته باشیم واقعا  خرید  اون رو برای ما واجب می کنه .و یا در کل اگر قصد ورود تانک جدید به   یگان های رزمی مون همون ذولفقار با  تمام ایرادتش بهتر تا تی 90 چه اس ام  و چه ....

 به دوستان نکته ای گوشزد می کنم    برای تانک ها در نبرد های امروزی محدودیت هایی به وجود امده که در قدیم  این محدودیت ها کمتر بودند . در قدیم استفاده ی زرهی د ر  شهر ها  خطر جدی محسوب می شد . اما الان شاید امن ترین  مکان  برای استفاده همین محیط شهری باشه . چون در محیط های باز که موشکی همچون کورنت می تونه  از 2000 متری برجک تانک  مارو بفرسته هوا و یا قدرت هوایی دشمن ما رو  از تحرک   نگه داره .  فکر کنم در اینده ی نزدیک شاهد  ورود دو سری تانک باشیم . یک سری تانک ها با سرعت خیلی زیاد و قابلیت خط شکنی و گروه دوم تانک هایی با خاصیت پشتیبانی اتش . شبیه همون دوران جنگ جهانیی که دو دسته تانک سبک و سنگین در کنار یکدیگر می جنگیندند.  قضیه ای که هائز اهمیت همین موضوع هست که باید در نظر بگیریم . فکر کنم خرید تانک سنگینی  چون ارماتا با  فناوری کاملا نوین  بهتر برای ما تا تی نود که شاید ساختش محال نباشه برای ما  .برداشت جنگ سوریه  این نیست که برای کاربرد زرهی فاتحه بخونیم . بلکه اینه که  به محدودیت استفاده از تانک توجه کنیم و در نوع استفاده عملیاتی مون تغییر نظر بدیم . استفاده از تانک در محیط باز و دشت ها . مثل همون دشت های تدمر  وحشتناک ولی در منطقه ای همچون جوبر و قوطه ی شرقی استفاده ی زرهی کمتر تلفات داده 

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
تانک یکی از مهمترین ادوات در رزم های زمینی به حساب آمده و به نوعی از زمان جنگ دوم جهانی تا به امروز به عنوان یکی از اهرم های تاثیر گذار در تعیین نتیجه نبرد به حساب آمده است. در کشور ما ایران تلاش ها برای طراحی و ساخت یک تانک بر مبنای دانش و توان بومی از اوایل دهه 1370 شمسی آغاز شده و تانک ذوالفقار 3 امروز به عنوان محصول نهایی این پروژه به نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران تحویل داده شده است.
 
بر اساس اسناد رسمی، در سال 1375 شمسی اولین مدل از تانک ذوالفقار به صورت علنی رونمایی شد.
 
باید تاکید کرد که با توجه به اتخاذ سیاست دفاعی نبرد ناهمطراز از سوی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران و تاکید بر بحث هایی مثل عملیات های غافلگیرانه، باید تانکهای ایرانی به سامانه هایی مجهز شوند که بتوانند با کمک آن در کمترین زمان ممکن و به عبارتی با اولین شلیک هدف خود را مورد اصابت قرار دهند.
 
بر اساس اطلاعات موجود سامانه های کامل حفاظت ش . م . ه، لانچرهای دود پخش کن و مسافت یاب های لیزری نیز بر روی این تانک نصب شده است. در توضیح باید گفت که سامانه های حفاظتی " ش . م . ه " به وسیله حسگرهای موجود در صورت وجود عوامل شیمیایی، میکروبی و یا هسته ای در فضای اطراف تانک به تصفیه هوای موجود پرداخته و مانع ورود عوامل خطرناک به درون تانک می شود.
 
سامانه دود پخش کن نیز با پخش دود می توانند به پنهان شدن تانک از دید نفرات دشمن و یا شکستن قفل لیزری سلاح های هدایت شونده منجر شوند. سامانه مسافت سنج لیزری نیز می تواند با ارسال امواج لیزر به نقطه ای مشخص مصافت تانک تا آن نقطه را مشخص کرده و به هدف گیری بهتر تانک کمک کند.
 
126159_579.jpg

در مدل جدید تانک ذوالفقار بدنه تانک به صورت کامل با تورهای استتاری موسوم به "ترمال" پوشانده شده اند که به نظر، هدف از این حرکت پوشاندن بخش هایی از این تانک از دید است. البته این تورهای استتاری خاص توان کاهش سیگنال های فروسرخ ساطع شونده از تانک را نیز دارند. مشخصا در بحث طراحی کلی برجک و بدنه تفاوت آشکاری بین دو مدل نمایش داده شده از تانک ذوالفقار وجود ندارد اما می توان احتمال داد که سامانه هایی بر روی بدنه تانک در مدل جدید نصب شده است که هنوز نباید به نمایش دربیایند.
 
در پایان ذکر این نکته مهم به نظر میاید که ذوالفقار 3 محصول نزدیک به دو دهه تلاش و طراحی در جهاد خودکفایی نزاجا است و باعث شده است تا ایران به عنوان تنها کشور منطقه با فناوری بومی تولید تانک در آن شناخته شود. این تانک بنا بر گفته فرماندهان نزاجا دارای مولفه های برتری نسبت به تانک تی 72 اس که در حال حاضر به عنوان تانک اصلی نیروهای مسلح ایران شناخته می شود، است و امید می رود با توجه به نظر مساعد ستاد کل نیروهای مسلح نسبت به این تانک، به زودی شاهد تولید انبوه و تحویل این تانک به واحدهای زرهی باشیم.
 
126160_653.jpg

شاید بتوان طرح " تانک ذوالفقار " را یکی از طولانی ترین پروژه های تاریخ دفاعی ایران به حساب آورد که هم اکنون پس از گذشتن حدود دو دهه به نتیجه رسیده است. تا به امروز 3 مدل از این تانک معرفی شده است که البته مدل اصلی که در آینده به عنوان تانک اصلی نیروهای زرهی ایران وارد عمل می شود تانک ذوالفقار 3 خواهد بود.
  • Upvote 2
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

لطفا دوستان نظر دهند که برای بقا و ایفای نقش موثر یک تانک در میدانهای نبرد چند سال آینده، اولویت با کدام موارد است؟

 

۱ - قابلیت‌های الکترونیکی و نشانه روی

۲ - قابلیت‌های standof 

۳ - حفاظت زرهی

۴ - توپ قوی تر

۵ - تحرک بیشتر

۶ - قابلیت‌های دفاع فعال و غیر فعال

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر


عملیات غافلگیرانه ذوالفقار ایرانی/ همه چیز برای پیروزی در جنگ زمینی آماده است


پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
تانک یکی از مهمترین ادوات در رزم های زمینی به حساب آمده و به نوعی از زمان جنگ دوم جهانی تا به امروز به عنوان یکی از اهرم های تاثیر گذار در تعیین نتیجه نبرد به حساب آمده است. در کشور ما ایران تلاش ها برای طراحی و ساخت یک تانک بر مبنای دانش و توان بومی از اوایل دهه 1370 شمسی آغاز شده و تانک ذوالفقار 3 امروز به عنوان محصول نهایی این پروژه به نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران تحویل داده شده است.

بر اساس اسناد رسمی، در سال 1375 شمسی اولین مدل از تانک ذوالفقار به صورت علنی رونمایی شد.

باید تاکید کرد که با توجه به اتخاذ سیاست دفاعی نبرد ناهمطراز از سوی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران و تاکید بر بحث هایی مثل عملیات های غافلگیرانه، باید تانکهای ایرانی به سامانه هایی مجهز شوند که بتوانند با کمک آن در کمترین زمان ممکن و به عبارتی با اولین شلیک هدف خود را مورد اصابت قرار دهند.

بر اساس اطلاعات موجود سامانه های کامل حفاظت ش . م . ه، لانچرهای دود پخش کن و مسافت یاب های لیزری نیز بر روی این تانک نصب شده است. در توضیح باید گفت که سامانه های حفاظتی " ش . م . ه " به وسیله حسگرهای موجود در صورت وجود عوامل شیمیایی، میکروبی و یا هسته ای در فضای اطراف تانک به تصفیه هوای موجود پرداخته و مانع ورود عوامل خطرناک به درون تانک می شود.

سامانه دود پخش کن نیز با پخش دود می توانند به پنهان شدن تانک از دید نفرات دشمن و یا شکستن قفل لیزری سلاح های هدایت شونده منجر شوند. سامانه مسافت سنج لیزری نیز می تواند با ارسال امواج لیزر به نقطه ای مشخص مصافت تانک تا آن نقطه را مشخص کرده و به هدف گیری بهتر تانک کمک کند.


126159_579.jpg

در مدل جدید تانک ذوالفقار بدنه تانک به صورت کامل با تورهای استتاری موسوم به "ترمال" پوشانده شده اند که به نظر، هدف از این حرکت پوشاندن بخش هایی از این تانک از دید است. البته این تورهای استتاری خاص توان کاهش سیگنال های فروسرخ ساطع شونده از تانک را نیز دارند. مشخصا در بحث طراحی کلی برجک و بدنه تفاوت آشکاری بین دو مدل نمایش داده شده از تانک ذوالفقار وجود ندارد اما می توان احتمال داد که سامانه هایی بر روی بدنه تانک در مدل جدید نصب شده است که هنوز نباید به نمایش دربیایند.

در پایان ذکر این نکته مهم به نظر میاید که ذوالفقار 3 محصول نزدیک به دو دهه تلاش و طراحی در جهاد خودکفایی نزاجا است و باعث شده است تا ایران به عنوان تنها کشور منطقه با فناوری بومی تولید تانک در آن شناخته شود. این تانک بنا بر گفته فرماندهان نزاجا دارای مولفه های برتری نسبت به تانک تی 72 اس که در حال حاضر به عنوان تانک اصلی نیروهای مسلح ایران شناخته می شود، است و امید می رود با توجه به نظر مساعد ستاد کل نیروهای مسلح نسبت به این تانک، به زودی شاهد تولید انبوه و تحویل این تانک به واحدهای زرهی باشیم.


126160_653.jpg

شاید بتوان طرح " تانک ذوالفقار " را یکی از طولانی ترین پروژه های تاریخ دفاعی ایران به حساب آورد که هم اکنون پس از گذشتن حدود دو دهه به نتیجه رسیده است. تا به امروز 3 مدل از این تانک معرفی شده است که البته مدل اصلی که در آینده به عنوان تانک اصلی نیروهای زرهی ایران وارد عمل می شود تانک ذوالفقار 3 خواهد بود.


عنوانش منو کشته واقعا این خبرگذاری های داخلی چی فکر کردن!!!!!
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

من شخصا محالتی برای خرید حداقل 1000 تا تانک تی 90 ندارم ولی بهتر ما پروژه تانک ذوالفقار ادامه بدیم تا نسل های به روز تر و کارا تری رو بسازیم که با ورود تانک تی 90 به کشور مطمئنا پیشرفت تو پروژه ذوالفقار مطمئنا چشم گیر میشه
ولی من باید به کسانی که مخالف خرید این تانک هستن باید بگم اولا در حال حاضر بهترین تانک های جهان برای کدوم کشوران ؟ بیشترشون برای کشورای غربی که هیچ کدوم از این کشورها حتی در صورت لغو تحریم اون تانک را به ما نمی دن مطمئن باشید شک هم نکنید تو این حرف
دوما . تو این آشفته بازار جنگ تو منطقه و رقابت تسلیحاتی که تو منطقه هست حداقل کاری میشه کرد تا پروژه ذوالفقار به نتیجه برسه و به تولید انبوه . خرید تانکی مثل تی 90 تا هم به یگان های زرهی فرسوده ما نفس تازه ای دمیده بشه و هم اینکه دیگه تانکی با آخرین فناوری روز داریم که میتونیم از رو همین فناوری ها الگو برداری کنیم چون نمونه واقعی داریم
و در آخر یه ضرب المثل چینی هست که میگه یک بار دیدن بهتر از 1000 بار شنیدنه

ذوالفقار مال موقعیه که دسترسی به تکنولوژی دنیا نداشته باشی . به نظر من که بهتره یه تانک ننه بابا دار بخریم بعد اگه قراره ارتقا بدیم بریم رو اون کار کنیم

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ذوالفقار مال موقعیه که دسترسی به تکنولوژی دنیا نداشته باشی . به نظر من که بهتره یه تانک ننه بابا دار بخریم بعد اگه قراره ارتقا بدیم بریم رو اون کار کنیم

میدونید چیزی که واقعا عذاب دهنه هست اینه که نتیجه 3. دهه کار جاد خودکفایی نیرو شده این.متاسفانه مدیریت ستاد مشترک در این مورد جای سوال داره...البته ما ظاهر را میبینیم امیدوارم باطن چیز دیگری باشد.
  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

میدونید چیزی که واقعا عذاب دهنه هست اینه که نتیجه 3. دهه کار جاد خودکفایی نیرو شده این.متاسفانه مدیریت ستاد مشترک در این مورد جای سوال داره...البته ما ظاهر را میبینیم امیدوارم باطن چیز دیگری باشد.


نباید این طوری فکر کنی
جهاد خودکفایی ارتش بدون هیچ زیر ساخت و بدون هیچ کمک و حتی مشاوره ای از هیچ جا اومده یه تانکی ساخته که واقعا کار فوق العاده ای و هیچ وقت ما نباید خودمون با کشوری مثل ترکیه مقایسه کنیم که از کشورای صاحب تکنولوژی مشاوره گرفته تا یه تانک ساخته

ولی واقعا من از مدیریت ارتش مخصوصا نیرو زمینی برای خرید تانک تی 90 خوشم اومد با این کار میتونم با یه تیر دو نشون بزنیم هم میتونیم انتقال تکنولوژی و فناوری داشته باشیم هم نیروی زرهی فرسوده از رده خارج رو به روز کنیم
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

یه مستندی رو خیلی سال قبل تماشا کرده بودم در مورد شرکت بنز.

 

که یه نعداد افرادی رو استخدام کرده بود که مهندس نبودن اما افراد خلاقی بودن و مشاوره و طرح های ابتکاری ارایه می دادن!

 

الانم من به این فکر میکنم که سیستم نظامی ما همچین ساختار هایی نداره!

 

و در برخورد با اقایون فرمانده از هر نهادی به این نتیجه رسدم و رسیدیم!

 

که اقایون خودشون رو عقل کل می پندارن! از طریقی این مباحث رو بشه انتقال داد تا شاید یک در میلیارد شاید به کارشون بیاد!

  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

لطفا دوستان نظر دهند که برای بقا و ایفای نقش موثر یک تانک در میدانهای نبرد چند سال آینده، اولویت با کدام موارد است؟

 

۱ - قابلیت‌های الکترونیکی و نشانه روی

۲ - قابلیت‌های standof 

۳ - حفاظت زرهی

۴ - توپ قوی تر

۵ - تحرک بیشتر

۶ - قابلیت‌های دفاع فعال و غیر فعال

گزینه 7 همه موارد

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به شخصه امیدوارم در صورت نهایی شدن قرارداد خرید این تانک و در صورتیکه مدل مورد نظر ام اس بود ، حداقل بتونیم از روسها امتیاز تولید و اتنقال فناوری  برای پیشرانه  V-92S2F ، توپ 2A46M-5 ، زره رلیکت، سیستم کنترل آتش Kalina و بخصوص کامپیوتر محاسبه بالستیک دیجیتالی اون همچنین یک سری اجزا و قطعات مهم دیگه رو کسب کنیم! که قطعا بعدا به دردمون میخوره....

  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

گزینه 7 همه موارد

 

نشد دیگه اخوی

 

منظور این است که در شرایط کمبود بودجه و ... بهتر است برای ارتقاء تانکهای موجود چه اولویت‌هایی را در نظر بگیریم.

 

ترتیب و علت این اولویتها بسیار مهم است

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

نشد دیگه اخوی

 

منظور این است که در شرایط کمبود بودجه و ... بهتر است برای ارتقاء تانکهای موجود چه اولویت‌هایی را در نظر بگیریم.

 

ترتیب و علت این اولویتها بسیار مهم است

6 - 4 - 1 - 5 - 2 - 3 

به نظر من با کمبود بوجه با این اوویتها پیش بریم مناسب تره

اولین مسئله ماندگاری و تداوم حظوردر میدان نبرده 

مسئله بعدی قدرت آتش نفوذ در ضره و فاصله درگیریه و دقت آتشه

سرعت جابه جای در نبردهای نوین اهمیت بالایی داره 

ویرایش شده در توسط ldmdff
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط panzer-grouppen
      کرکس خان دستت درد نکنه . ببینم ایران از اینا داره ؟ چقدر ؟ و یه چیز دیگه : آیا این تانک توان مقابله با آبرامز و مرکاوا رو داره ؟
    • توسط Navard
      به نام خداوند بخشنده و مهربان 
       
       

       
      برای بزرگنمایی تصاویر بر روی آن ها کلیک (لمس) کنید
       
      با ورود اولین زره پوش ها به میدان جنگ جهانی اول، اینطور بنظر می رسید که هیچ چیز جلودار آن ها نیست. سربازان بخت برگشته آلمانی ناگهان با غول های آهنینی رو به رو شدند که هیچ سلاحی بر آن ها کارگر نبود. طولی نکشید که طرف های دیگر جنگ هم زره پوش های خود را توسعه دادند تا شاهد نخستین نبردهای تانک با تانک باشیم و اینجا زمانی بود که تانک بعنوان موثرترین ابزار در مقابل تانک حریف معرفی شد. تانک ها همچنان در ابتدای راه بودند و توانایی صنعتی کافی برای تولید گسترده آن ها وجود نداشت و ذهنیت فرماندهان هم همچنان آن ها را نمی پذیرفت  اما خطوط میدان نبرد در جنگ جهانی اول آنقدر وسیع بود که کسی نمی دانست کی و کجا سر و کله ی تانک های خوفناک دشمن پیدا میشود. در نتیجه ارتش های دو طرف به فکر تسلیحاتی افتادند که بتوان به وسیله ها آن ها به تانک ها آسیب وارد کنند. تفنگ های ضد تانک و نارنجک های ضد تانک و خمپاره ضد تانک و توپ ضد تانک و چندین ایده دیگر مطرح میشوند که دو مورد اول بسیار فراگیر میشوند و این موارد تا جنگ جهانی دوم هم ادامه می‌یابد. اما بحث نوشتار پیش رو به نارنجک های ضد تانک خلاصه می شود. نارنجک های ضد تانک (atg) یک سلاح پرتاب دستی هستند که برای آسیب زدن و یا انهدام اهداف زرهی استفاده می شوند. اگرچه برد کوتاه و نیاز به نزدیک شدن به زره پوش ها، تاثیر آن ها را محدود می کند. سربازان نارنجک انداز ناچار بودند به زره پوش های دشمن نزدیک شوند که البته در بعضی مواقع شدیدا توسط خودروهای زرهی دیگر و نفرات پیاده پشتیبانی میشدند. در نتیجه از همین ابتدای کار باید بدانیم که نارنجک های ضد تانک برای کاربرد خاص و ویژه توسعه یافتند و البته قیمت ارزان و تولید آسان و کاربری نسبتا ساده آن ها را محبوب و شاید بهتر است بگوییم که آن ها را قابل تحمل میکرد.
       


       
       
       
      همانطور که گفته شد، نارنجک های ضد تانک برای اولین بار در طول جنگ جهانی اول علیه وسایل نقلیه زرهی مورد استفاده قرار گرفتند، اما تا زمان جنگ جهانی دوم که نارنجک های ضد تانک با سرجنگی خرج گود(HEAT) تولید شوند، اثر گذاری آن ها در هاله ای از ابهام قرار داشت. اولین نارنجک های ضد تانک دست ساز بودند. در طول جنگ جهانی اول، آلمانی‌ها اولین کسانی بودند که با نارنجک های ضد نفر معمولی خود که به نارنجک گوشت کوبی معروف هستند نارنجک ضد تانک ساختند. آن ها با بستن دو یا سه سر انفجاری نارنجک های ضد نفر به یکدیگر یک نارنجک بزرگ‌تر می ساختند و از آن علیه تانک ها و زره پوش ها استفاده کردند. در  نبرد پس از کشیدن ضامن، نارنجک را به بالای تانک دشمن که به آرامی پیشروی می کرد پرتاب میکردند، جایی که زره در آن قسمت از تانک ضعیف تر بود و احتمال نابودی آن با انفجار همزمان چند نارنجک می رفت. در این نارنجک ها، اثر ترکش زایی که کاربرد تخصصی آن ها بود اهمیتی نداشت، بلکه قدرت انفجار باعث تخریب سقف و کنده شدن قطعات فولادی و در نهایت مرگ خدمه میشد.
       
       

       

       
       
      در طول جنگ جهانی دوم با همین روش کشورهای مختلف با قرار دادن تعدادی نارنجک در کنار هم، نارنجک های ضد تانک دست ساز ساختند و اینطور اولین نارنجک های ضد تانک همه گیر شدند. با توجه به وزن زیاد نارنجک های ضدتانک ابتدایی، معمولاً از فاصله بسیار نزدیک پرتاب می شدند یا مستقیماً در نقاط آسیب پذیر بر روی خودروی زرهی دشمن قرار می گرفتند. در نارنجک های دست ساز خبری از چاشنی ضربه ای نبود و نارنجک ها باید زمان مورد نیاز چاشنی خود را طی میکردند تا منفجر شوند که این مورد کار پرتاب کننده را دوچندان سخت و ترسناک میکرد. بریتانیایی ها در سال 1940 روش دیگری را ابداع کردند، در این روش آن ها دینامیت یا مواد منفجره قوی دیگر را در یک جوراب ضخیم قرار می دادند و قسمت بیرونی جوراب را به گریس آغشته میکردند و سپس این جوراب ها در یک قوطی حلبی قرار میدادند. در زمان نبرد، سربازان بخت برگشته جوراب را بیرون می آوردند و فیوز یا فیتیله را روشن کرده و سپس آن ها را به طرف برجک تانک یا شنی و چرخ هایش پرتاب می کردند به این امید که تا زمان انفجار به تانک بچسبد (در فیلم نجات سربازان رایان هم حتما بخاطر دارید که سروان میلر از این روش برای متوقف کردن تانک های آلمانی بهره برد). در صورت موفقیت آمیز بودن، باعث آسیب به بخش داخلی زره، و کشته یا زخمی شدن خدمه تانک می شد. مشخص نیست که آیا این نوع نارنجک های ضد تانک دست ساز با موفقیت در جنگ به کار گرفته شده است یا خیر! اما دست کم در هالیوود یک شکار موفق به نام خود ثبت کرده است...
       

       
      در تاکتیکی دیگر هنگامی که تانک ها از سنگرها و خاکریز ها عبور می کردند، نارنجک های دست ساز را می شد توسط پیاده نظام به عنوان نوعی مین ضد تانک در مسیر تانک ها قرار داد به این امید که به موقع منفجر شوند. در حالی که این روش ها در نا امیدی و بیچارگی از هیچی بهتر بنظر می رسید، اما معمولا برای سربازان پیاده نظام خطرناک تر از خدمه تانک ها بودند. در روش دیگر سربازان چینی در جنگ دوم چین و ژاپن از بمب گذاران انتحاری علیه تانک های ژاپنی استفاده کردند. سربازان چینی مواد منفجره مانند بسته های چندتایی نارنجک یا دینامیت را به بدن خود می بستند و خود را زیر تانک های ژاپنی می انداختند تا آنها را منفجر کنند! با این روش در نبرد شانگهای، یک بمب‌گذار انتحاری چینی با منفجر کردن خود در زیر تانک، یک ستون ژاپنی را متوقف کرد. و در نبرد تایرژونگ (Taierzhuang) نیز سربازان انتحاری چینی موفق میشوند تانک های ژاپنی و همچنین خودشان را منفجر کنند. در یک استفاده دیگر در تایرژونگ، سربازان انتحاری چینی، چهار تانک ژاپنی را با بسته‌های نارنجکی خود از بین بردند.
       

       
      سعی شد که رنگی شود 
       
      نارنجک های ضد تانک صنعتی عموما از خرج گود‌ (HEAT) برای نفوذ به زره استفاده می کنند، اگرچه از سر جنگی شدید الانفجار با سر له شونده (HESH) نیز در بعضی از آن ها استفاده می شود. در اصطلاح نظامی، کلاهک هایی که از انفجار شکل دار استفاده می کنندHEAT نامیده می شوند که خرج گود شاخص ترین آن هاست. همانطور که در بالا گفته شد اکثر نارنجک های ضد تانک صنعتی از نوع خرج گود هستند. بدین جهت زاویه برخورد خرج گود و مواد مذاب خروجی حاصل از آن باید با سطح زره منطبق باشد. در نتیجه در طراحی برخی از نارنجک های ضد تانک از چتر نجات کوچک یا نوارهای پارچه‌ای و یا باله‌های تثبیت‌ کننده در نسخه های پرتاب شونده از پهپاد استفاده می گردد. 
       

       
      به باله ها توجه شود 
       
      بریتانیا اولین نارنجک ضد تانک خود را در اواخر سال 1940 با نام  تایپ۶۸(AT68) وارد میدان کرد که یکی از اولین تسلیحات ضد تانک از نوع خرج گود بود. نارنجک به وسیله یک تفنگ و با استفاده از نارنجک انداز میلز نصب شده بر روی آن شلیک می شد( نارنجک تفنگی). نارنجک ضدتانک تایپ 68 دارای نفوذ 50 میلی متری در زره بود که برای سال 1940 حیرت انگیز بنظر می رسید .
       

       
      نارنجک انداز میلز و AT68 (سعی شد که رنگی شود )

       
      نارنجک تفنگی AT68 
       
       
      همچنین در ادامه و در حین جنگ نارنجک ضد تانک تایپ۷۴ (74 ST) نیز توسط آن ها ساخته شد که شامل یک خرج گود درون یک بسته پرتابه دستی با شباهت هایی به نسخه های نارنجک گوشت کوب آلمانی بود. ایده پشت این نارنجک، ساخت یک سلاح ضد تانک ساده و با کاربری آسان، آمادگی فوری برای تولید و ارزانی بود. نارنجک ST به اصرار چرچیل در تولید انبوه قرار گرفت، اما با دیدن نحوه عملکرد آن، ساخت بیشتر و خدمت فراگیر آن متوقف شد. نارنجک تایپ 74 بعداً به عنوان یک راهکار اضطراری برای مقابله با تانک‌های سبک ایتالیایی در شمال آفریقا برای سربازان بریتانیایی فرستاده شد، جایی که بر خلاف انتظار ها و نتایج قبلی بسیار عملکرد مؤثری داشت. در اروپا، پارتیزان های فرانسوی به طور موثر از نارنجک ضد تانک تایپ 74 در اقدامات خرابکارانه علیه تأسیسات آلمانی استفاده کردند. نارنجک هاوکینز (تایپ 75) یکی دیگر از نارنجک‌های ضد تانک بود که توسط متفقین غربی به کثرت مورد استفاده قرار گرفت.
       

       
      نارنجک 74 ST
       
       
       
      نارنجک هاوکینز (تایپ 75)
       
      مدت کوتاهی پس از تهاجم آلمان نازی به روسیه در سال 1941، نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine (L)) توسط آن ها وارد خدمت می شود، که یک نارنجک ضد تانک با سرجنگی خرج گود و بسیار کشنده بود و می توانست سنگین ترین تانک های آن سال ها را نابود کند. این نارنجک به بالای تانک پرتاب می شد و پس از رها شدن توسط فرد پرتاب کننده، سه باله از انتها بیرون آمده و آن را در طول پرواز کوتاه خود تثبیت می کردند. نارنجک ضد تانک ‌پانزر ووف ماین (L) بسیار کشنده بود و ساخت آن ارزان بود، اما برای پرتاب دقیق به مهارت قابل توجهی نیاز داشت و تنها توسط تیم‌های مخصوص و آموزش دیده ضد تانک مورد استفاده می‌گرفت. گونه دیگری از نارنجک های ضد تانک آلمانی "Geballte Ladung" بود که به معنی بار انبوه است. این نوع نارنجک منفرد نیست، بلکه تعدادی نارنجک معمولی است که به یکدیگر متصل شده اند. یکی دیگر از تلاش‌های آلمانی برای ساخت تسلیحات ضد تانک قابل حمل توسط نفر، سلاح "Hafthohlladung" (به معنی: خرج گود چسبنده) بود. این نارنجک چسبان در واقع یک خرج گود با قیف تو خالی بزرگ بود که به وسیله سه آهنربا به یک تانک می توانست بچسبد، اما برای پرتاب بسیار سنگین بود و در نتیجه باید توسط فرد بکار گیرنده، مستقیماً به ناحیه ضعیف یک تانک چسبانده می شد.
       

       
      نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine)
       

       
      نارنجک  ضد تانک آلمانی Geballte Ladung
       

       
      نارنجک چسبان Hafthohlladung
       
       
      طولی نکشید که روس ها توانستند پانزر ورف ماین را به غنیمت بگیرند و با کمک آن، نارنجک ضد تانک خود مجهز به خرج گود را بسازند. البته روس ها در سال 1940، یک نارنجک ضد تانک ساده را توسعه دادند که از اثر انفجاری ساده برای آسیب زدن به زره پوش ها استفاده میکرد و نام آن RPG-40 بود. پس از پرتاب این نارنجک با کمک نواری مسیر پروازش تثبیت می شد. از طرفی روس ها، RPG-43 ( عدد اشاره به سال تولید 1943 است) را ساختند که یک نسخه اصلاح شده از RPG-40 بود و به آن یک لایه مخروطی اضافه شد و تعداد زیادی نوار پارچه ای برای تثبیت مسیر پرواز پس از پرتاب در انتهای آن قرار گرفت. در سال آخر جنگ، روس ها RPG-6 را معرفی کردند، که یک طراحی جدید بر پایه RPG-43 و با آیرودینامیک بهبود یافته و همچنین با یک دم چتری در درون بود که پس از پرتاب از دسته به بیرون رها میشد. نفوذ این نارنجک بیش از 100 میلی متر در زره فولادی گزارش شده است، که برای ایجاد آسیب و انهدام هر تانکی در صورت برخورد با قسمت فوقانی آن ها کافی بود. استفاده از RPG-43 و RPG-6 روسی در نبرد بسیار ساده تر از پانزر ورف ماین آلمانی بود و به آموزش گسترده نیاز نداشت. توجه شود همین موارد بعد ها در سری راکت انداز های پانزر فاست و RPG-2 هم بکار آمدند و به همین دلیل بود که نسل اول این راکت انداز ها با نام نارنجک انداز معرفی شدند که حتی هنوز هم بر سر زبان هاست! در حقیقت راکت انداز های ضد تانک ابزاری بودند که نارنجک های ضد تانک را با کمک یک شتاب دهنده راکتی با دقت و در برد بیشتر به سمت تانک دشمن رها می‌کنند. پس از پایان جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشورهای اروپای شرقی نسخه های RPG-6 خود را مهندسی معکوس کردند. برای مثال مجارستان نارنجک AZ-58-K-100 را توسعه داد. از این نارنجک به تعداد زیاد ساخته شد و در نبرد اعراب و  اسراییل در طول سالهای 1967 و 1973 توسط مصر نیز بکار رفت.
       
       
       
      نارنجک ضد تانک RPG-40
       

       
       نارنجک ضد تانک RPG-43
       

       
      نارنجک ضد تانک RPG-6
       

       
      نارنجک ضد تانک AZ-58-K-100 
       
      اولین نارنجک ضد تانک ژاپن، دارای یک کلاهک مخروطی خرج گود ساده به قطر 100 میلی متر بود که دارای یک سیستم فیوز ساده از نوع  "فعال در همه مسیر" بود که اگر به طور تصادفی با کشیدن ضامن از دست سرباز به زمین می افتاد منفجر می شد و به همین سادگی جان فرد را می گرفت. این ضعف آن را بسیار برای نیروی بکار گیرنده خطرناک میکرد، زیرا هیچ ایمنی پس از رهاسازی وجود نداشت و حتی ممکن بود در یک برخورد کوچک و اتفاقی به خود فرد نیز منفجر شود و البته طبق گزارشات میدانی، میزان نفوذ آن فقط حدود ۵۰ میلی متر بود. دومین نارنجک ضد تانک ساخت ژاپن لانج ماین(lunge mine) نام داشت که در واقع یک سلاح انتحاری بود. این سلاح یک کلاهک خرج گود بزرگ بود که بر روی یک چوب نیزه مانند نصب میشد و فرد انتحاری آن را به تانک یا هر هدفی می کوبید، و این برخورد باعث مکانیسمی میشد که در نهایت سرجنگی بزرگ خرج گود آن را منفجر میکرد و هم سرباز و هم هدف را از بین می برد. این نارنجک نصب شده بر روی نیزه هر چند جان سرباز بکار گیرنده را می‌گرفت اما 150 میلی متر در زره فولادی نفوذ میکرد و به همین علت آن را در رده اول بیشترین نفوذ نارنجک های ضد تانک جنگ جهانی دوم قرار میدهد. و البته کمبود سلاح ضد تانک در ژاپن قطعا جدی تر و مهمتر از نیروی بکار گیرنده انتحاری بود! گفته میشود ارتش آمریکا اولین بار در سال 1944 در فیلیپین با نارنجک های ضد تانک روبرو میشود و نارنجک های ضدتانک انتحاری مذکور فوق هم اولین بار در طی نبرد سایپان و پس از آن در نبرد اوکیناوا مشاهده شد. قبل از پایان جنگ جهانی دوم، ده‌ها هزار فروند از این نارنجک های ضد تانک ساده و پر خطر برای واحدهای معمولی ارتش ژاپن در مستعمارات امپراطوری و واحدهای رزمی در جزایر اصلی ژاپن تولید و ارسال شد، چون کاربری چندان سختی نداشتند و عموم سربازان با داشتن یک دل شیر و وفاداری مطلق به امپراطور و ژاپن می‌توانستند از آن ها استفاده کنند.
       

       
      نارنجک های پرتابی ژاپنی
       
          
       
      نارنجک انتحاری lunge mine
       
       پرکاربردترین نارنجک‌های ضد تانک امروزی، شامل طرح‌ های روسی پس از جنگ جهانی دوم هستند که معروف ترین آن ها نارنجک ضد تانک RKG-3 است. در طول جنگ ایران و عراق، سرباز ۱۳ ساله ایرانی محمد حسین فهمیده پس از اینکه خود را در زیر یک تانک عراقی با نارنجک منفجر کرد، به عنوان قهرمان جنگ مورد تجلیل قرار گرفت. به دلیل پیشرفت در زره تانک های مدرن و اختراع نارنجک انداز های راکتی، نارنجک های ضد تانک منسوخ شدند. با این حال در درگیری های پسا اشغال عراق، نارنجک های ضد تانک RKG-3 توسط شورشیان عراقی، عمدتا علیه خودرو های هاموی و نفربر های استرایکر و خضموک (MRAP) های آمریکایی استفاده شدند. این خودروهای محافظت شده زره ضعیف تری نسبت به تانک ها برخوردار بودند و در نتیجه نارنجک های ضد تانک از جمله RKG-3، با نفوذ ۲۲۰ میلیمتری توان آسیب زدن به آن ها را داشتند. پنهان کردن یک نارنجک انداز راکتی همچون RPG-7 در بین جمعیت کار سختی بود. اما هر فرد براحتی می توانست چند نارنجک RKG-7 را حمل کند و باید توجه کرد که تفاوت نفوذ این نارنجک تنها ۴۰ میلیمتر از نسخه ابتدایی RPG-7 کمتر است. شورشیان عراقی عموما در بین جمعیت مخفی میشدند و در دسته های چند نفری به کاروان های آمریکایی حمله و به آن ها خسارات جدی وارد می کردند. این تهدیدات در نهایت باعث شد که ایالات متحده اصلاحاتی در امرپ ها و نفربر های استرایکر انجام دهد که شامل  نصب زره فاصله دار و قفسی و ... می شد که این اصلاحات باعث می شدند تا نارنجک های ضد تانک قبل از تماس با بدنه اصلی منفجر شوند.
       
            
      نارنجک ضد تانک RKG-3
       
      نارنجک ضد تانک RKG-3 همچنین توسط واحد آئروروزویدکا (Aerorozvidka) ارتش اوکراین در تهاجم روسیه به اوکراین در سال 2022 مورد استفاده قرار گرفت. اوکراینی ها با تغییر در زمان‌بندی فیوز و همچنین افزودن باله‌های چاپ‌ شده با پرینتر سه‌بعدی، نارنجکRKG-3 را به RKG 1600 تغییر دادند تا سقوط خود را هنگام پرتاب از یک کواد کوپتر تجاری تثبیت کند. این تغییر، سرآغاز استفاده بسیار گسترده از این دست پهپاد ها با نام کواد کوپتر نارنجک انداز در جنگ اوکراین بود. با ورود کوادکوپتر های نارنجک انداز، مجدد نارنجک های ضد تانک در قالب بمب های سقوط آزاد خرج گود جان تازه ای گرفتند و بنظر می‌رسد با ورود نسل های جدید تر و حتی هدایت شونده آینده ای روشن تری برای این بمب ها قابل انتظار باشد. اما هر چه پیش آید، یادمان نرود که این تسلیحات ریشه در نارنجک های ضد تانک دارند. نارنجک های ضد تانک نیای سال خورده موشک های ضد تانک و راکت های ضد تانک و برخی بمب های پرتابی توسط پهپاد ها هستند. آنچه مشخص است هم چنان این پیر مرد با طراحی ساده خود و همینطور فرزندانش تا بازنشستگی فاصله بسیار دارند.
       

       
      استفاده از RKG-3 در  پهپاد های FPV انتحاری و مولتی روتور نارنجک انداز
       
       
       
      ذکر نام نویسنده و انجمن در هر برداشت از این مطلب الزامی است.
       
      گرد آورنده: Navard 
       
       بن مایه 
    • توسط SAEID
      [align=center]توسط متخصصين داخلي؛

      سامانه موشك زمين به هواي "اس200" بهينه‌سازي شد

      همزمان با سالگرد عمليات والفجر 8، سامانه موشكي "اس 200" به دست متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شد.

      [/align]

      به گزارش خبرگزاري فارس به نقل از روابط عمومي نيروي هوايي ارتش، سامانه‌‌ي موشكي زمين به هواي "اس200" توسط متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شده و صبح امروز يكشنبه با حضور مقامات لشكري و كشوري پرتاب آزمايشي خود را با موفقيت انجام داد.
      احمد ميقاني، فرمانده نيروي هوايي ارتش در تشريح ويژگي‌ها و توانايي‌هاي برجسته‌‌ي اين موشك گفت: بررسي ميزان كارايي سامانه‌هاي پدافند اعم از موشكي و راداري در مقابل تهديدات احتمالي عليه كشور ايران و همچنين ارتقاء سطح مهارت و دانش كاركنان عملياتي و فني در مراحل مختلف و آماده‌سازي تجهيزات موصوف از اهداف آزمايش اين سامانه‌ موشكي است.
      وي با اشاره به تلاش‌هاي متخصصين نيروي هوايي براي بومي‌سازي و نهادينه كردن علوم پيشرفته دنيا در راستاي دفاع از حريم هوايي كشور، گفت: توان نظامي ايران در خدمت صلح و آرامش كشور و منطقه است و تاريخ پرافتخار انقلاب اسلامي ايران نشان‌دهنده‌ي متخصصين و اتكاء به توانمندي‌ داخلي است كه قابليت‌ تأمين تمامي نيازهاي كشور را به استفاده از اقدامات تخصصي و امكانات موجود فراهم مي‌كند.
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.