امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

عراق خودش چیفتن داشت یا غنیمت جنگ با ایران


عراق خودش نداشت ولی ایران و کویت از خریداران چیفتن بودند، احتمالا همه تانک های کویتی و بخشی از تانک غنیمت گرفته شده در هجوم اولیه عراق و عملیات نصر هستند، در عملیات نصر حدود هشتاد تانک چیفتن به دست عراق می افتد
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام 

 

معتقدم به جای ارسال پستهای تکراری و سر و صدا کردن مثل موتور تانک چیفتن  ، باید مساله را از یک زاویه دیگر بررسی کرد ، 

 

کجای کار ما نقص دارد ؟؟ 

 

کسی اینجا صدای گوش خراش تانک چیفتن رو از خودش در نمیاره ...

 

اتفاقا ما داریم اصل قضیه رو می گیم ولی به زبان ساده تر ...

نیرویی که هیچ سابقه ی عملیاتی در 20 سال اخیر نداره و تنها هدف کارکناش « حقوق گرفتن ماهانه هست ، مسلما هیچ وقت به فکر آینده نگری نخواهد افتاد ....

نکته ی مضحک قضیه اینه که حتی با شرایط روز جهانی هم پیش نمی ره ، نمونه ی ساده ش بحث رنگ استتار مناسب برای نیروها و پادگان مرزی بود ... ( فاجعه ی هزینه ی میلیونی برای سرامیک کردن نمای یک پادگان مرزی و کشیدن گل های رنگی روی دیوار پادگان رو که اکثر دوستان به خاطر دارند !!! این نیازی به آینده نگری نداشت ! )

 

نکته ، به نظر میاد چندین ساله که ارتش موقع استخدام ، فقط افرادی رو جذب می کنه که « مطیع و قانع » باشند و تا برای فرماندهان سالخورده و عقب مانده از جریانات روز جهان مشکل ساز نشند ...

  • Upvote 5
  • Downvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

 

پس این چیفتنی که نزدیک 4 دهه در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی خدمت کرده چی هست؟ توپ 120 میلیمتری خان دار

 

تقریبا تمام  چیفتن ها به خاطر بوش پیستون موتورشون زمینگیرند . تکنولوژی موتورلیلاند ال 60 متعلق به 50 سال پیش ! ساماندهی کیلو چنده ؟

  • Upvote 9
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایران توانایی لازم برای اورهال را دارد ولی دسترسی به ادوات جایگزین برایش محدودیت ساز می شود 

این محدودیت خرید برای عراق وجود ندارد از این رو امکان اورهال  توسط نیروهای ما در عراق  وجود دارد 

 

اگه بحث جایگزینی هست ، باید بگم کویت یکی از کاربران چیفتن هست و مراکز لازم برای اینکار رو داره ، به خاطر تحریم ها هم چنین قطعاتی در اختیار فنی کاران ایرانی قرار نمی گیره ، پس به احتمال زیاد توسط کویتی ها انجام شده یا توسط فنی کاران عراقی که در کویت آموزش دیدن ...

 

ویکیپدیا زده که عراق تمامی چیفتن هاش رو به نسخه ی « خالد » آپگرید کرده ... نسخه ی خالد مخصوص اردن هست ...

ویرایش شده در توسط swordman
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اگه بحث جایگزینی هست ، باید بگم کویت یکی از کاربران چیفتن هست و مراکز لازم برای اینکار رو داره ، به خاطر تحریم ها هم چنین قطعاتی در اختیار فنی کاران ایرانی قرار نمی گیره ، پس به احتمال زیاد توسط کویتی ها انجام شده یا توسط فنی کاران عراقی که در کویت آموزش دیدن ...

 

ویکیپدیا زده که عراق تمامی چیفتن هاش رو به نسخه ی « خالد » آپگرید کرده ... نسخه ی خالد مخصوص اردن هست ...

 

احتمال کویت زیاد است چون اردن بعید است از کارها کند

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تا جایی که میدونم زمان جنگ قراردادهای تحویل قطعات یدکی چیفتن به ارزش میلیون ها دلار به جای تحویل به ایران، به عراق تحویل میشد و طی اون ایران شکایتی علیه انگلیس تنظیم کرد که تا دو سه سال پیش هم پرونده شکایت قطعات یدکی چیفتن باز بود، نمیدونم الان چی شد. من حیث المجموع میخام بگم که ممکنه قطعات و نیروی فنی (مکانیک!) از خود عراق بوده باشه
نکته بعدی اینکه پیش از این هم دو چیفتن بازسازی و تحویل عراق شده بودند. تصاویر با کیفیت شون موجوده، عراق بعد از بازسازی فکر کنم توسط حشدالشعبی بود، نام یکی از این چیفتن ها را زلزال-1 و دیگری را زلزال-2 گذاشته بود
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

رونمایی دستاوردهای جدید نزاجا در 25 فروردین/ اجرای17 رزمایش تخصصی در سال جاری

 

امیر سرتیپ احمدرضا پوردستان فرمانده نیروی زمینی ارتش، صبح امروز در نشست خبری با اصحاب رسانه که در آستانه 29 فروردین (روز ارتش) و به‌منظور تشریح فعالیت‌های آتی نزاجا و معرفی دستاوردهای جدید این نیرو برگزار شد، اظهار داشت: 29 فروردین روزی است که امام(ره) با فرمان تاریخی خود حیات دوباره‌ای به ارتش بخشید و اجازه انحلال آن را نداد.

وی افزد: امام(ره) با این تدبیر باعث شد تا ارتش به اقیانوس بی‌کران ملت پیوند بخورد و به یک ارتش ملی و اسلامی تبدیل شود؛ ارتش هم پاسخ اعتماد حضرت امام(ره) را در آن روزهای آغازین انقلاب و همچنین جنگ تحمیلی به نحو احسن داد.

فرمانده نزاجا با اشاره به خدمات ارتش در روزهای آغازی انقلاب اسلامی گفت: اولین اقدام ارتش کمک به تشکیل سپاه پاسداران بود و همانطور که به یاد داریم یکی از افسران شایسته ارتش به نام سروان کلاهدوز به‌عنوان قائم‌مقام سپاه پاسداران منصوب شد و شهید نامجو که بعنوان یکی از نیروهای ارشد ارتش بود افسران انقلابی ارتش را شناسایی می‌کرد و به آقای کلاهدوز معرفی و ایشان آنان را در مسولیت‌های مختلف سپاه پاسداران می گماردند.

امیر پوردستان در ادامه گفت: دومین اقدام ارتش در روزهای آغازین انقلاب این بود که آقای کلاهدوز نیز جوانان مومن و انقلابی را شناسایی و جهت گذراندن دوره های تخصصی نظامی گری به دانشگاه افسری امام علی(ع) معرفی می‌کرد.

وی با اشاره به تلاش‌های هسته‌های تروریستی در روزهای آغازین انقلاب اظهار داشت: دشمن برای اینکه نهال انقلاب را از بین ببرد گروه‌های مختلفی را تشویق و تجهیز کرد؛ تا با اقدامات خرابکارانه بمب‌گذاری و تروریستی نهال نوپای انقلاب را از بین ببرد.

فرمانده نیروی زمینی ارتش یادآور شد: در آن دوران که سپاه پاسداران در حال شکل‌گیری، بیشترین وقت خود را صرف مقابله با این هسته‌های تروریستی می‌کرد، ارتش جمهوری انقلابی در ساماندهی غائله کردستان، مریوان و سنندج حضور غیرتمندانه داشت و در همین مدت کوتاه 2 هزار شهید را تقدیم انقلاب کرد؛ که 44 نفر آن از خلبانان و کمک‌خلبان‌های هوانیروز بودند.

امیر پوردستان در ادامه به برنامه‌های ارتش جمهوری اسلامی در آستانه روز 29 فروردین اشاره کرد و افزود: در روزهای عادی دیدار با خانواده‌های معظم شهدا، دیدار با جانبازان قطع نخاعی در آسایشگاه‌ها، تجلیل از جانبازان و آزادگان و پیشکسوتان دفاع مقدس، برگزاری مسابقات ورزشی در تمامی گروه‌های سازمانی، برگزاری مسابقات قرآنی، حدیث و اذان‌گویی در سطح نیرو، برگزاری جشن سربازی و تجلیل از مقام سرباز، برگزاری صبحگاه مشترک، دیدار با وابستگان نظامی کشورهای دوست و همسایه و همچنین در روز چهارشنبه 25 فروردین مراسمی از رونمایی از دستاوردهای نزاجا را در مرکز پشتیبانی و آموزش این نیرو داریم.

وی اضافه کرد: 29 فروردین مراسم رژه یگان‌های مختلف ارتش را در مقابل حرم حضرت امام راحل(ره) با حضور رئیس جمهور خواهیم داشت؛ که در این مراسم رژه یگان‌های پیاده و موتوری، و همچنین رژه هوایی را با بخش وسیعی از بالگردهای هوانیروز و همچنین استفاده از ظرفیت جنگنده‌های نهاجا را خواهیم داشت. همچنین یگان‌های شناور نزاجا در این مراسم از جلوی جایگاه رژه خواهند رفت.

فرمانده نیروی زمینی ارتش در خصوص رزمایش‌های نیروی زمینی ارتش در سال 95 نیز اظهار داشت: ارتش سرمایه‌گذاری اصلی خود را بر روی آموزش‌های عملی قرار داده است؛ که بسیاری از آن‌ها در غالب تمرینات بر روی نقشه یا تمرین پاسگاه فرماندهی و یا تمرین صحرایی است.

* رزمایش‌های نزاجا در سال 95

امیر پوردستان ادامه داد: اما در رزمایش‌های نیروی زمینی که در سطح تیپ اجرا می‌شوند 13 مورد تمرین بر روی نقشه، 14 مورد تمرین پاسگاه فرماندهی و بین 300 تا 400 مورد تمرین‌های صحرایی داریم.

وی افزود: در سال 95 نیروی زمینی ارتش 4 مورد رزمایش بزرگ را در سطح یگان‌های مختلف خود برگزار می‌کند؛ که اولین آن در سوم خرداد ماه با نام بیت‌المقدس در منطقه عمومی اصفهان برگزار می‌شود؛ که فضای این رزمایش دفاعی و امنیتی بوده و متناسب با تهدیدات تدوین شده است.

فرمانده نزاجا اضافه کرد: همچنین در سال جاری 17 مورد رزمایش تخصصی را در حوزه‌های موشکی، مهندسی و مهندسی رزمی، پهپادی، جنگ الکترونیک، جنگ نوین، هوانیروز، رهایی گروگان و فرماندهی کنترل اجرا خواهیم کرد.

امیر پوردستان تصریح کرد: در حوزه بحران و مقابله با بلایای طبیعی نیز 5 مورد رزمایش را با شرکت آتش‌نشانی و هلال احمر برگزار می‌کنیم. همچنین در حوزه بهداشت و درمان هم 5 مورد رزمایش را با محوریت جاب‌جایی مصدومان و استفاده از ظرفیت‌های بالگردی در این رابطه برگزار خواهیم کرد.

وی در ادامه درخصوص دستاوردهایی که در 25 فروردین ماه از آنان رونمایی می شود، گفت: در این رابطه سامانه پدافند هوایی "بهمن" را با کالیبر 57 میلیمتر داریم که در گذشته بر روی نفربرهای شنی‌دار نصب بود؛ اما امروز این سامانه به‌صورت خودکششی در آمده و به رادارهای "باند ایکس" مجهز شده و قابلیت شبکه شدن را داراست؛ همچنین این سامانه از تحرک بیشتری نسبت به قبل در میدان رزم برخوردار است.

فرمانده نیروی زمینی ارتش بیان کرد: خودروی تاکتیکی 6*6 "کیان" که کاملا بومی بوده و توسط جهاد و خوکفایی نزاجا از صفر تا صد آن ساخته شده است؛ قابلیت حمل توپ‌های کششی و خودکششی را دارد و در روز چهارشنبه از آن رونمایی خواهد شد. همچنین خودروی تجسسی (ان آر بی سی شهرام) که همچون یک آزمایشگاه متحرک در صحنه رزم عمل می کند، توسط جوانان متخصص نزاجا طراحی و ساخته شده  در 25 فروردین رونمایی خواهد شد.

* بازگشت غول‌های آهنین نزاجا به یکان های زرهی

امیر پوردستان ادامه داد: با توجه به اینکه نیروی زمینی ظرفیت قابل توجهی از تانک‌های چیفتن را در اختیار دارد که بسیاری از آن‌ها مورد تعمیر و بهینه‌سازی قرار گرفته‌اند، این تانک‌ها در روز 25 فروردین به یگان‌های عملیاتی نزاجا تحویل داده می‌شود.

وی همچنین افزود: روز 25 فروردین از انواع خودروهای سبک، نیمه‌سبک و نیمه‌سنگین و همچنین خودروهای تانک‌بر رونمایی خواهد شد. همچنین سلاح تک‌تیرانداز کالیبر 7.62 که دوربین‌های دید در شب و دید در روز بر روی آن نصب شده است، نیز در این مراسم رونمایی می‌شود.

فرمانده نیروی زمینی ارتش با اشاره به آمادگی نیروی زمینی در مقابله با تهدیدات احتمالی مرزی، گفت: برخی از کشورهای منطقه می‌خواهند تهدید گروه‌های تروریستی را به مرزهای ما بکشانند؛ اما مرزهای ما امروز در امنیت کامل به سر می برند.

* انهدام عناصر داعش در نزدیکی مرزهای ایران

امیر پوردستان همچنین از آمادگی نزاجا در مواجهه با تروریست‌ها خبر داد و بیان کرد: اسفند ماه سال گذشته یک گروه از عناصر داعش به مرزهای کشورمان نزدیک شد؛ که با آنها مقابله کرده و 2 نفر که با جلیقه انتحاری آمده بودند را ازبین بردیم.
وی درخصوص حضور نیروهای ارتش در سوریه نیز گفت: حضور ما در سوریه مستشاری و بنا به درخواست دولت سوریه است و در واقع حضور نزاجا به‌عنوان یک یگان عملیاتی در سوریه سندیت ندارد.
فرمانده نزاجا در پاسخ به سوالی مبنی بر اعزام یگانی جهت مقابله با داعش گفت: ما داعش را در حدی نمی‌بینیم که بخواهیم برای مقابله با آن یگان عملیاتی اعزام کنیم؛ اما وظیفه خودمان می‌دانیم این تهدید را به‌طور کامل مورد شناسایی قرار دهیم.
امیر پوردستان در خصوص افزایش توان برخی یگان‌های عملیاتی نزاجا نیز اظهار داشت: در سال گذشته توان بالگردی نزاجا افزایش یافته و همچنین گردان‌های واکنش سریع تشکیل شده است؛ همچنین در حوزه مهمات پرتابی و هوشمند نیز تولیدات کاملا بومی داشته‌ایم.

وی درخصوص رونمایی و بکارگیری تانک جدید «کرار» در سطح نیروهای زمینی ارتش و سپاه گفت: این تانک ظرف یکی دو ماه آینده رونمایی شده و در دو نیروی زمینی ارتش و سپاه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

فرمانده نیروی زمینی ارتش در پایان تأکید کرد: ما از تمامی ظرفیت‌های موجود در نقاط مختلف دنیا جهت تکمیل ظرفیت دفاعی خود استفاده خواهیم کرد و مسئله خرید تانک T-90 را هم که در ستاد کل نیروهای مسلح مطرح شده در دستور کار قرار داده‌ایم؛ هرچند آمریکایی‌ها در این باره یاوه‌گویی می‌کنند، اما حرفهای آنها برای ما اهمیتی ندارد.

http://www.defapress.ir/Fa/News/77105

 

------------------------------------------------------------------------

مشرق و فارس مصاحبه رو کاملا تغییر دادن

امروز صبح وقتی دفاع پرس کلا دو خط از مصاحبه رو نوشته و در حال بروزرسانی بود ، مشرق و فارس کل مصاحبه رو زده بودند icon_eek

 

برای نمونه مقایسه کنید :

مشرق و فارس : فرمانده نیروی زمینی ارتش از طراحی و ساخت سامانه پدافند هوایی «بهمن» ٥٧ میلیمتری خودکششی چرخ دار با کارآیی در جنگ‌های نیابتی، خودروی ٥ تُنی «کیان»، خودروی تجسسی «شهرام» (آزمایشگاه متحرک نمونه های هسته ای) در روز چهارشنبه خبر داد

 

دفاع پرس : در این رابطه سامانه پدافند هوایی "بهمن" را با کالیبر 57 میلیمتر داریم که در گذشته بر روی نفربرهای شنی‌دار نصب بود؛ اما امروز این سامانه به‌صورت خودکششی در آمده و به رادارهای "باند ایکس" مجهز شده و قابلیت شبکه شدن را داراست؛ همچنین این سامانه از تحرک بیشتری نسبت به قبل در میدان رزم برخوردار است.خودروی تاکتیکی 6*6 "کیان" که کاملا بومی بوده و توسط جهاد و خوکفایی نزاجا از صفر تا صد آن ساخته شده است؛ قابلیت حمل توپ‌های کششی و خودکششی را دارد و در روز چهارشنبه از آن رونمایی خواهد شد. همچنین خودروی تجسسی (ان آر بی سی شهرام) که همچون یک آزمایشگاه متحرک در صحنه رزم عمل می کند، توسط جوانان متخصص نزاجا طراحی و ساخته شده  در 25 فروردین رونمایی خواهد شد

ویرایش شده در توسط iliasd
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
این پست بروزرسانی میشود

در مراسم رونمایی و تحویل دهی تجهیزات دفاعی جدید نزاجا به یگان های تابعه که صبح امروز با حضور امیر سرتیپ پوردستان فرمانده نیروی زمینی ارتش در مرکز آموزش و پشتیبانی این نیرو برگزار شد، پنج دستگاه تانک بهینه سازی شده «چیفتن» به لشکر 16 زرهی قزوین تحویل داده شد.

براساس این گزارش،ارتقاء سامانه های پیش ران و نصب جهت یاب لیزری بر روی این تانک از جمله موارد بهینه سازی شده «چیفتن» است.
http://newsmedia.tasnimnews.com/Tasnim//Uploaded/Image/1395/01/25/1395012511021819775025110.jpg

http://www.defapress.ir/Fa/News/77561



در مراسم رونمایی و تحویل دهی تجهیزات دفاعی جدید نزاجا به یگان های تابعه که صبح امروز با حضور امیر سرتیپ پوردستان فرمانده نیروی زمینی ارتش در مرکز آموزش و پشتیبانی این نیرو برگزار شد، تکاوران تیپ 65 هوابرد ارتش به سلاح های تک تیرانداز در کالیبر های مختلف مجهز شدند.
http://www.defapress.ir/IDNA_media/image/2016/04/127252_orig.jpg

http://www.defapress.ir/Fa/News/77576
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

تانک تیام ترکیبی از برجک تی 55 و توپ ال 7 هندی.

موتور و سیسنم انتقال قدرت تانک های چیفتن هم با جایگزینی موتور تی 72 با قدرت 850 اسب ارتقا یافته  

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط panzer-grouppen
      کرکس خان دستت درد نکنه . ببینم ایران از اینا داره ؟ چقدر ؟ و یه چیز دیگه : آیا این تانک توان مقابله با آبرامز و مرکاوا رو داره ؟
    • توسط Navard
      به نام خداوند بخشنده و مهربان 
       
       

       
      برای بزرگنمایی تصاویر بر روی آن ها کلیک (لمس) کنید
       
      با ورود اولین زره پوش ها به میدان جنگ جهانی اول، اینطور بنظر می رسید که هیچ چیز جلودار آن ها نیست. سربازان بخت برگشته آلمانی ناگهان با غول های آهنینی رو به رو شدند که هیچ سلاحی بر آن ها کارگر نبود. طولی نکشید که طرف های دیگر جنگ هم زره پوش های خود را توسعه دادند تا شاهد نخستین نبردهای تانک با تانک باشیم و اینجا زمانی بود که تانک بعنوان موثرترین ابزار در مقابل تانک حریف معرفی شد. تانک ها همچنان در ابتدای راه بودند و توانایی صنعتی کافی برای تولید گسترده آن ها وجود نداشت و ذهنیت فرماندهان هم همچنان آن ها را نمی پذیرفت  اما خطوط میدان نبرد در جنگ جهانی اول آنقدر وسیع بود که کسی نمی دانست کی و کجا سر و کله ی تانک های خوفناک دشمن پیدا میشود. در نتیجه ارتش های دو طرف به فکر تسلیحاتی افتادند که بتوان به وسیله ها آن ها به تانک ها آسیب وارد کنند. تفنگ های ضد تانک و نارنجک های ضد تانک و خمپاره ضد تانک و توپ ضد تانک و چندین ایده دیگر مطرح میشوند که دو مورد اول بسیار فراگیر میشوند و این موارد تا جنگ جهانی دوم هم ادامه می‌یابد. اما بحث نوشتار پیش رو به نارنجک های ضد تانک خلاصه می شود. نارنجک های ضد تانک (atg) یک سلاح پرتاب دستی هستند که برای آسیب زدن و یا انهدام اهداف زرهی استفاده می شوند. اگرچه برد کوتاه و نیاز به نزدیک شدن به زره پوش ها، تاثیر آن ها را محدود می کند. سربازان نارنجک انداز ناچار بودند به زره پوش های دشمن نزدیک شوند که البته در بعضی مواقع شدیدا توسط خودروهای زرهی دیگر و نفرات پیاده پشتیبانی میشدند. در نتیجه از همین ابتدای کار باید بدانیم که نارنجک های ضد تانک برای کاربرد خاص و ویژه توسعه یافتند و البته قیمت ارزان و تولید آسان و کاربری نسبتا ساده آن ها را محبوب و شاید بهتر است بگوییم که آن ها را قابل تحمل میکرد.
       


       
       
       
      همانطور که گفته شد، نارنجک های ضد تانک برای اولین بار در طول جنگ جهانی اول علیه وسایل نقلیه زرهی مورد استفاده قرار گرفتند، اما تا زمان جنگ جهانی دوم که نارنجک های ضد تانک با سرجنگی خرج گود(HEAT) تولید شوند، اثر گذاری آن ها در هاله ای از ابهام قرار داشت. اولین نارنجک های ضد تانک دست ساز بودند. در طول جنگ جهانی اول، آلمانی‌ها اولین کسانی بودند که با نارنجک های ضد نفر معمولی خود که به نارنجک گوشت کوبی معروف هستند نارنجک ضد تانک ساختند. آن ها با بستن دو یا سه سر انفجاری نارنجک های ضد نفر به یکدیگر یک نارنجک بزرگ‌تر می ساختند و از آن علیه تانک ها و زره پوش ها استفاده کردند. در  نبرد پس از کشیدن ضامن، نارنجک را به بالای تانک دشمن که به آرامی پیشروی می کرد پرتاب میکردند، جایی که زره در آن قسمت از تانک ضعیف تر بود و احتمال نابودی آن با انفجار همزمان چند نارنجک می رفت. در این نارنجک ها، اثر ترکش زایی که کاربرد تخصصی آن ها بود اهمیتی نداشت، بلکه قدرت انفجار باعث تخریب سقف و کنده شدن قطعات فولادی و در نهایت مرگ خدمه میشد.
       
       

       

       
       
      در طول جنگ جهانی دوم با همین روش کشورهای مختلف با قرار دادن تعدادی نارنجک در کنار هم، نارنجک های ضد تانک دست ساز ساختند و اینطور اولین نارنجک های ضد تانک همه گیر شدند. با توجه به وزن زیاد نارنجک های ضدتانک ابتدایی، معمولاً از فاصله بسیار نزدیک پرتاب می شدند یا مستقیماً در نقاط آسیب پذیر بر روی خودروی زرهی دشمن قرار می گرفتند. در نارنجک های دست ساز خبری از چاشنی ضربه ای نبود و نارنجک ها باید زمان مورد نیاز چاشنی خود را طی میکردند تا منفجر شوند که این مورد کار پرتاب کننده را دوچندان سخت و ترسناک میکرد. بریتانیایی ها در سال 1940 روش دیگری را ابداع کردند، در این روش آن ها دینامیت یا مواد منفجره قوی دیگر را در یک جوراب ضخیم قرار می دادند و قسمت بیرونی جوراب را به گریس آغشته میکردند و سپس این جوراب ها در یک قوطی حلبی قرار میدادند. در زمان نبرد، سربازان بخت برگشته جوراب را بیرون می آوردند و فیوز یا فیتیله را روشن کرده و سپس آن ها را به طرف برجک تانک یا شنی و چرخ هایش پرتاب می کردند به این امید که تا زمان انفجار به تانک بچسبد (در فیلم نجات سربازان رایان هم حتما بخاطر دارید که سروان میلر از این روش برای متوقف کردن تانک های آلمانی بهره برد). در صورت موفقیت آمیز بودن، باعث آسیب به بخش داخلی زره، و کشته یا زخمی شدن خدمه تانک می شد. مشخص نیست که آیا این نوع نارنجک های ضد تانک دست ساز با موفقیت در جنگ به کار گرفته شده است یا خیر! اما دست کم در هالیوود یک شکار موفق به نام خود ثبت کرده است...
       

       
      در تاکتیکی دیگر هنگامی که تانک ها از سنگرها و خاکریز ها عبور می کردند، نارنجک های دست ساز را می شد توسط پیاده نظام به عنوان نوعی مین ضد تانک در مسیر تانک ها قرار داد به این امید که به موقع منفجر شوند. در حالی که این روش ها در نا امیدی و بیچارگی از هیچی بهتر بنظر می رسید، اما معمولا برای سربازان پیاده نظام خطرناک تر از خدمه تانک ها بودند. در روش دیگر سربازان چینی در جنگ دوم چین و ژاپن از بمب گذاران انتحاری علیه تانک های ژاپنی استفاده کردند. سربازان چینی مواد منفجره مانند بسته های چندتایی نارنجک یا دینامیت را به بدن خود می بستند و خود را زیر تانک های ژاپنی می انداختند تا آنها را منفجر کنند! با این روش در نبرد شانگهای، یک بمب‌گذار انتحاری چینی با منفجر کردن خود در زیر تانک، یک ستون ژاپنی را متوقف کرد. و در نبرد تایرژونگ (Taierzhuang) نیز سربازان انتحاری چینی موفق میشوند تانک های ژاپنی و همچنین خودشان را منفجر کنند. در یک استفاده دیگر در تایرژونگ، سربازان انتحاری چینی، چهار تانک ژاپنی را با بسته‌های نارنجکی خود از بین بردند.
       

       
      سعی شد که رنگی شود 
       
      نارنجک های ضد تانک صنعتی عموما از خرج گود‌ (HEAT) برای نفوذ به زره استفاده می کنند، اگرچه از سر جنگی شدید الانفجار با سر له شونده (HESH) نیز در بعضی از آن ها استفاده می شود. در اصطلاح نظامی، کلاهک هایی که از انفجار شکل دار استفاده می کنندHEAT نامیده می شوند که خرج گود شاخص ترین آن هاست. همانطور که در بالا گفته شد اکثر نارنجک های ضد تانک صنعتی از نوع خرج گود هستند. بدین جهت زاویه برخورد خرج گود و مواد مذاب خروجی حاصل از آن باید با سطح زره منطبق باشد. در نتیجه در طراحی برخی از نارنجک های ضد تانک از چتر نجات کوچک یا نوارهای پارچه‌ای و یا باله‌های تثبیت‌ کننده در نسخه های پرتاب شونده از پهپاد استفاده می گردد. 
       

       
      به باله ها توجه شود 
       
      بریتانیا اولین نارنجک ضد تانک خود را در اواخر سال 1940 با نام  تایپ۶۸(AT68) وارد میدان کرد که یکی از اولین تسلیحات ضد تانک از نوع خرج گود بود. نارنجک به وسیله یک تفنگ و با استفاده از نارنجک انداز میلز نصب شده بر روی آن شلیک می شد( نارنجک تفنگی). نارنجک ضدتانک تایپ 68 دارای نفوذ 50 میلی متری در زره بود که برای سال 1940 حیرت انگیز بنظر می رسید .
       

       
      نارنجک انداز میلز و AT68 (سعی شد که رنگی شود )

       
      نارنجک تفنگی AT68 
       
       
      همچنین در ادامه و در حین جنگ نارنجک ضد تانک تایپ۷۴ (74 ST) نیز توسط آن ها ساخته شد که شامل یک خرج گود درون یک بسته پرتابه دستی با شباهت هایی به نسخه های نارنجک گوشت کوب آلمانی بود. ایده پشت این نارنجک، ساخت یک سلاح ضد تانک ساده و با کاربری آسان، آمادگی فوری برای تولید و ارزانی بود. نارنجک ST به اصرار چرچیل در تولید انبوه قرار گرفت، اما با دیدن نحوه عملکرد آن، ساخت بیشتر و خدمت فراگیر آن متوقف شد. نارنجک تایپ 74 بعداً به عنوان یک راهکار اضطراری برای مقابله با تانک‌های سبک ایتالیایی در شمال آفریقا برای سربازان بریتانیایی فرستاده شد، جایی که بر خلاف انتظار ها و نتایج قبلی بسیار عملکرد مؤثری داشت. در اروپا، پارتیزان های فرانسوی به طور موثر از نارنجک ضد تانک تایپ 74 در اقدامات خرابکارانه علیه تأسیسات آلمانی استفاده کردند. نارنجک هاوکینز (تایپ 75) یکی دیگر از نارنجک‌های ضد تانک بود که توسط متفقین غربی به کثرت مورد استفاده قرار گرفت.
       

       
      نارنجک 74 ST
       
       
       
      نارنجک هاوکینز (تایپ 75)
       
      مدت کوتاهی پس از تهاجم آلمان نازی به روسیه در سال 1941، نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine (L)) توسط آن ها وارد خدمت می شود، که یک نارنجک ضد تانک با سرجنگی خرج گود و بسیار کشنده بود و می توانست سنگین ترین تانک های آن سال ها را نابود کند. این نارنجک به بالای تانک پرتاب می شد و پس از رها شدن توسط فرد پرتاب کننده، سه باله از انتها بیرون آمده و آن را در طول پرواز کوتاه خود تثبیت می کردند. نارنجک ضد تانک ‌پانزر ووف ماین (L) بسیار کشنده بود و ساخت آن ارزان بود، اما برای پرتاب دقیق به مهارت قابل توجهی نیاز داشت و تنها توسط تیم‌های مخصوص و آموزش دیده ضد تانک مورد استفاده می‌گرفت. گونه دیگری از نارنجک های ضد تانک آلمانی "Geballte Ladung" بود که به معنی بار انبوه است. این نوع نارنجک منفرد نیست، بلکه تعدادی نارنجک معمولی است که به یکدیگر متصل شده اند. یکی دیگر از تلاش‌های آلمانی برای ساخت تسلیحات ضد تانک قابل حمل توسط نفر، سلاح "Hafthohlladung" (به معنی: خرج گود چسبنده) بود. این نارنجک چسبان در واقع یک خرج گود با قیف تو خالی بزرگ بود که به وسیله سه آهنربا به یک تانک می توانست بچسبد، اما برای پرتاب بسیار سنگین بود و در نتیجه باید توسط فرد بکار گیرنده، مستقیماً به ناحیه ضعیف یک تانک چسبانده می شد.
       

       
      نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine)
       

       
      نارنجک  ضد تانک آلمانی Geballte Ladung
       

       
      نارنجک چسبان Hafthohlladung
       
       
      طولی نکشید که روس ها توانستند پانزر ورف ماین را به غنیمت بگیرند و با کمک آن، نارنجک ضد تانک خود مجهز به خرج گود را بسازند. البته روس ها در سال 1940، یک نارنجک ضد تانک ساده را توسعه دادند که از اثر انفجاری ساده برای آسیب زدن به زره پوش ها استفاده میکرد و نام آن RPG-40 بود. پس از پرتاب این نارنجک با کمک نواری مسیر پروازش تثبیت می شد. از طرفی روس ها، RPG-43 ( عدد اشاره به سال تولید 1943 است) را ساختند که یک نسخه اصلاح شده از RPG-40 بود و به آن یک لایه مخروطی اضافه شد و تعداد زیادی نوار پارچه ای برای تثبیت مسیر پرواز پس از پرتاب در انتهای آن قرار گرفت. در سال آخر جنگ، روس ها RPG-6 را معرفی کردند، که یک طراحی جدید بر پایه RPG-43 و با آیرودینامیک بهبود یافته و همچنین با یک دم چتری در درون بود که پس از پرتاب از دسته به بیرون رها میشد. نفوذ این نارنجک بیش از 100 میلی متر در زره فولادی گزارش شده است، که برای ایجاد آسیب و انهدام هر تانکی در صورت برخورد با قسمت فوقانی آن ها کافی بود. استفاده از RPG-43 و RPG-6 روسی در نبرد بسیار ساده تر از پانزر ورف ماین آلمانی بود و به آموزش گسترده نیاز نداشت. توجه شود همین موارد بعد ها در سری راکت انداز های پانزر فاست و RPG-2 هم بکار آمدند و به همین دلیل بود که نسل اول این راکت انداز ها با نام نارنجک انداز معرفی شدند که حتی هنوز هم بر سر زبان هاست! در حقیقت راکت انداز های ضد تانک ابزاری بودند که نارنجک های ضد تانک را با کمک یک شتاب دهنده راکتی با دقت و در برد بیشتر به سمت تانک دشمن رها می‌کنند. پس از پایان جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشورهای اروپای شرقی نسخه های RPG-6 خود را مهندسی معکوس کردند. برای مثال مجارستان نارنجک AZ-58-K-100 را توسعه داد. از این نارنجک به تعداد زیاد ساخته شد و در نبرد اعراب و  اسراییل در طول سالهای 1967 و 1973 توسط مصر نیز بکار رفت.
       
       
       
      نارنجک ضد تانک RPG-40
       

       
       نارنجک ضد تانک RPG-43
       

       
      نارنجک ضد تانک RPG-6
       

       
      نارنجک ضد تانک AZ-58-K-100 
       
      اولین نارنجک ضد تانک ژاپن، دارای یک کلاهک مخروطی خرج گود ساده به قطر 100 میلی متر بود که دارای یک سیستم فیوز ساده از نوع  "فعال در همه مسیر" بود که اگر به طور تصادفی با کشیدن ضامن از دست سرباز به زمین می افتاد منفجر می شد و به همین سادگی جان فرد را می گرفت. این ضعف آن را بسیار برای نیروی بکار گیرنده خطرناک میکرد، زیرا هیچ ایمنی پس از رهاسازی وجود نداشت و حتی ممکن بود در یک برخورد کوچک و اتفاقی به خود فرد نیز منفجر شود و البته طبق گزارشات میدانی، میزان نفوذ آن فقط حدود ۵۰ میلی متر بود. دومین نارنجک ضد تانک ساخت ژاپن لانج ماین(lunge mine) نام داشت که در واقع یک سلاح انتحاری بود. این سلاح یک کلاهک خرج گود بزرگ بود که بر روی یک چوب نیزه مانند نصب میشد و فرد انتحاری آن را به تانک یا هر هدفی می کوبید، و این برخورد باعث مکانیسمی میشد که در نهایت سرجنگی بزرگ خرج گود آن را منفجر میکرد و هم سرباز و هم هدف را از بین می برد. این نارنجک نصب شده بر روی نیزه هر چند جان سرباز بکار گیرنده را می‌گرفت اما 150 میلی متر در زره فولادی نفوذ میکرد و به همین علت آن را در رده اول بیشترین نفوذ نارنجک های ضد تانک جنگ جهانی دوم قرار میدهد. و البته کمبود سلاح ضد تانک در ژاپن قطعا جدی تر و مهمتر از نیروی بکار گیرنده انتحاری بود! گفته میشود ارتش آمریکا اولین بار در سال 1944 در فیلیپین با نارنجک های ضد تانک روبرو میشود و نارنجک های ضدتانک انتحاری مذکور فوق هم اولین بار در طی نبرد سایپان و پس از آن در نبرد اوکیناوا مشاهده شد. قبل از پایان جنگ جهانی دوم، ده‌ها هزار فروند از این نارنجک های ضد تانک ساده و پر خطر برای واحدهای معمولی ارتش ژاپن در مستعمارات امپراطوری و واحدهای رزمی در جزایر اصلی ژاپن تولید و ارسال شد، چون کاربری چندان سختی نداشتند و عموم سربازان با داشتن یک دل شیر و وفاداری مطلق به امپراطور و ژاپن می‌توانستند از آن ها استفاده کنند.
       

       
      نارنجک های پرتابی ژاپنی
       
          
       
      نارنجک انتحاری lunge mine
       
       پرکاربردترین نارنجک‌های ضد تانک امروزی، شامل طرح‌ های روسی پس از جنگ جهانی دوم هستند که معروف ترین آن ها نارنجک ضد تانک RKG-3 است. در طول جنگ ایران و عراق، سرباز ۱۳ ساله ایرانی محمد حسین فهمیده پس از اینکه خود را در زیر یک تانک عراقی با نارنجک منفجر کرد، به عنوان قهرمان جنگ مورد تجلیل قرار گرفت. به دلیل پیشرفت در زره تانک های مدرن و اختراع نارنجک انداز های راکتی، نارنجک های ضد تانک منسوخ شدند. با این حال در درگیری های پسا اشغال عراق، نارنجک های ضد تانک RKG-3 توسط شورشیان عراقی، عمدتا علیه خودرو های هاموی و نفربر های استرایکر و خضموک (MRAP) های آمریکایی استفاده شدند. این خودروهای محافظت شده زره ضعیف تری نسبت به تانک ها برخوردار بودند و در نتیجه نارنجک های ضد تانک از جمله RKG-3، با نفوذ ۲۲۰ میلیمتری توان آسیب زدن به آن ها را داشتند. پنهان کردن یک نارنجک انداز راکتی همچون RPG-7 در بین جمعیت کار سختی بود. اما هر فرد براحتی می توانست چند نارنجک RKG-7 را حمل کند و باید توجه کرد که تفاوت نفوذ این نارنجک تنها ۴۰ میلیمتر از نسخه ابتدایی RPG-7 کمتر است. شورشیان عراقی عموما در بین جمعیت مخفی میشدند و در دسته های چند نفری به کاروان های آمریکایی حمله و به آن ها خسارات جدی وارد می کردند. این تهدیدات در نهایت باعث شد که ایالات متحده اصلاحاتی در امرپ ها و نفربر های استرایکر انجام دهد که شامل  نصب زره فاصله دار و قفسی و ... می شد که این اصلاحات باعث می شدند تا نارنجک های ضد تانک قبل از تماس با بدنه اصلی منفجر شوند.
       
            
      نارنجک ضد تانک RKG-3
       
      نارنجک ضد تانک RKG-3 همچنین توسط واحد آئروروزویدکا (Aerorozvidka) ارتش اوکراین در تهاجم روسیه به اوکراین در سال 2022 مورد استفاده قرار گرفت. اوکراینی ها با تغییر در زمان‌بندی فیوز و همچنین افزودن باله‌های چاپ‌ شده با پرینتر سه‌بعدی، نارنجکRKG-3 را به RKG 1600 تغییر دادند تا سقوط خود را هنگام پرتاب از یک کواد کوپتر تجاری تثبیت کند. این تغییر، سرآغاز استفاده بسیار گسترده از این دست پهپاد ها با نام کواد کوپتر نارنجک انداز در جنگ اوکراین بود. با ورود کوادکوپتر های نارنجک انداز، مجدد نارنجک های ضد تانک در قالب بمب های سقوط آزاد خرج گود جان تازه ای گرفتند و بنظر می‌رسد با ورود نسل های جدید تر و حتی هدایت شونده آینده ای روشن تری برای این بمب ها قابل انتظار باشد. اما هر چه پیش آید، یادمان نرود که این تسلیحات ریشه در نارنجک های ضد تانک دارند. نارنجک های ضد تانک نیای سال خورده موشک های ضد تانک و راکت های ضد تانک و برخی بمب های پرتابی توسط پهپاد ها هستند. آنچه مشخص است هم چنان این پیر مرد با طراحی ساده خود و همینطور فرزندانش تا بازنشستگی فاصله بسیار دارند.
       

       
      استفاده از RKG-3 در  پهپاد های FPV انتحاری و مولتی روتور نارنجک انداز
       
       
       
      ذکر نام نویسنده و انجمن در هر برداشت از این مطلب الزامی است.
       
      گرد آورنده: Navard 
       
       بن مایه 
    • توسط 951
      تاپیک جامع تحولات زرهی در نیروهای نظامی ایران
       
      با سلام
      این تاپیک برای ثبت نظرات و پیشنهادات علمی و عملی در خصوص تجهیز نیروهای زمینی ایران به یک تانک اصلی میدان نبرد برای جنگهای نوین ایجاد گردیده است .
       
       
      پلتفرم های موجود در نیروهای نظامی ایران به شرح زیر میباشند که هر کدام میتوانند در صورت برخورداری از مشخصات لازم بستر ی برای توسعه تانک اصلی میدان نبرد برای کشورمان باشند .
       
      ام۴۷ پاتون
       

      ام۴۷ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که با پیشرفت طرح تانک ام۴۶ پاتون در اوایل دهه ۱۹۵۰ ساخته شد. این تانک به عنوان تانک اصلی نیروی زمینی و تفنگداران دریایی و جایگزین تانک‌های ام۴۶ و ام۴ شرمن وارد ارتش آمریکا شد اما در این ارتش در هیچ جنگی شرکت نکرد.
      ام۴۷ تنها پس از چند سال با ساخت تانک پیشرفته‌تر ام۴۸ پاتون از استاندارد خارج شد و در اختیار متحدان آمریکا قرار گرفت و در جنگ‌های متعددی از جمله توسط اردن در جنگ شش‌روزه علیه اسرائیل، توسط پاکستان در جنگ‌های هند و پاکستان، از سوی ترکیه در حمله سال ۱۹۷۴ ترکیه به قبرس، توسط ایران در جنگ ایران و عراق و در خدمت استقلال‌طلبان کروات در جنگ استقلال کرواسی شرکت داشت.
       
      ام۴۸ پاتون
       

      ام۴۸ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که سومین و آخرین تانکی به شمار می‌رفت که به نام ژنرال جرج پاتون فرمانده سپاه سوم ایالات متحده در جنگ جهانی دوم و از هواداران کاربرد تانک در میدان نبرد، نامگذاری شد. البته ام۶۰ تانکی که بعد از ام۴۸ طراحی و تولید شد هم به طور غیر رسمی ام۶۰ پاتون نامیده می‌شود. طراحی ام۴۸ بر اساس پیشرفت و توسعه ام۴۷ پاتون تانک متوسط قبلی آمریکایی ها صورت گرفت و شباهت ظاهری زیادی با آن دارد اما از نظر ساختار کلی تانکی متفاوت و مستقل است.
       
      ام۶۰ پاتون
       

      ام۶۰ پاتون نخستین تانک رزمی اصلی آمریکایی بود که در سال ۱۹۶۰ تولید شد و سال‌ها مورد استفاده آمریکا و متحدان آن در جنگ سرد قرار داشت. ام۶۰ هرچند در ارتش آمریکا با ام۱ آبرامز جایگزین شده اما استفاده از آن هنوز در بسیاری از کشورها ادامه دارد.
      طراحی ام۶۰ بر اساس تانک متوسط ام۴۸ پاتون صورت گرفت که تا پیش از تولید ام۶۰ تانک اصلی ارتش آمریکا بود. پیشرفت‌های ام۶۰ نسبت به‌ام۴۸ شامل استفاده از توپ نیرومندتر ۱۰۵ میلی‌متری به جای توپ ۹۰ م‌م ام۴۸، استفاده از چرخ‌های آلومینیومی به جای فولادی، زره قوی‌تر و ضخیم‌تر، موتور دیزلی قوی‌تر با توان ۷۵۰ اسب بخار، و افزایش برد عملیاتی به ۴۸۰ کیلومتر می‌شد.
       
      چیفتن
       

      چیفتن (به انگلیسی: Chieftain) نوعی تانک اصلی میدان نبرد بریتانیایی است که از سال ۱۹۶۵ وارد نیروی زمینی بریتانیا شد. هنوز نیز در نیروهای مسلح اردن و ایران از آن استفاده می‌شود.
      طراحی چیفتن بر پایه گروهی از تانک‌های بریتانیایی انجام شد که از ماتیلدا ام‌کا ۲ در سال ۱۹۳۹ (با توپ ۴۰ میلی‌متری) آغاز شده و با تانک‌های کرامول (۵۷ و ۷۵ میلی‌متر)، کومه (۷۶ میلی‌متر) ادامه یافته و در پایان به تانک موفق سنچوریون (۷۶، ۸۳ و ۱۰۵ میلی‌متر) می‌رسد. چیفتن با پیشرفت این طرح ساخته شده و جایگزین تانک متوسط سنچوریون و تانک سنگین کانکوئرر به عنوان نخستین تانک اصلی میدان نبرد نیروی زمینی بریتانیا شد. تولید تانک چلنجر ۱ که بر پایه پیشرفت تانک چیفتن صورت گرفته بود از سال ۱۹۸۳ آغاز و در سال ۱۹۹۵ به‌طور کامل جایگزین چیفتن شد. تولید چلنجر ۲ هم در سال ۱۹۹۸ با توسعه چلنجر۱ آغاز شد. چیفتن از پیشرفته‌ترین تانک‌های عصر خود به‌شمار می‌آید که قدرتمندترین توپ و سنگین‌ترین زره را در بین همه تانک‌های آن هنگام را داشت. اما در برابر آن، توانایی تحرک و سرعت آن کاهش یافته بود.
       
      تی-۵۵
       

      تی-۵۴ یا تی ۵۵ نوعی تانک اصلی میدان نبرد ساخت شوروی است که نخستین پیش‌نمونهٔ آن در سال ۱۹۴۵ تولید شده و تولید انبوه آن از سال ۱۹۴۷ آغاز و به سرعت به مهمترین تانک جنگی ارتش سرخ شوروی و کشورهای عضو پیمان ورشو و بسیاری از کشورهای دیگر دنیا تبدیل شد.
      تی-۵۴ بیش از هر تانک دیگری در طول تاریخ تولید شده و برآورد می‌شود که در حدود ۸۶ تا ۱۰۰ هزار دستگاه از مدل‌های مختلف آن در کشورهای مختلف تولید شده باشد. این تانک از زمان آغاز تولید خود تاکنون شاهد بهینه‌سازی‌ها و اصلاحات متعددی بوده‌است. تی-۵۵ مهمترین بهینه‌سازی تی-۵۴ به شمار می‌رود که در سال ۱۹۵۸ وارد ارتش شوروی شد؛ برخورداری از سیستم محافظتی در برابر حملات اتمی-میکروبی-شیمیایی، حذف تیربار قسمت راننده، نصب موتور قوی‌تر (۵۲۰ به ۵۸۰ اسب بخار) و افزایش ظرفیت مهمات توپ اصلی تانک (از ۳۴ گلوله به ۴۳ گلوله) مهمترین تفاوت‌های آن بودند. این تانک علاوه بر شوروی در لهستان، چکسلواکی، چین (با عنوان تایپ ۵۹) هم تولید می‌شد.
       
      تی-۶۲
       

      تی-۶۲ نوعی تانک رزمی اصلی ساخت شوروی است که بر اساس پیشرفت طرح تانک‌های خانواده تی-۵۴/۵۵ طراحی شده و تولید آن از سال ۱۹۶۱ آغاز شد. این تانک به تدریج جای تانک‌های تی-۵۴ را در واحدهای زرهی و موتوری ارتش سرخ گرفته و تولید آن در شوروی تا سال ۱۹۷۵ ادامه یافت، تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ با تانک‌های مدرن‌تر تی-۶۴، تی-۷۲ و تی-۸۰ در خطوط مقدم ارتش شوروی جایگزین شد.
      تی-۶۲ نخستین تانکی بود که از توپ بدون خان استفاده می‌کرد. تفاوت‌های اصلی این تانک با تی-۵۴ شامل شاسی طولانی‌تر و عریض‌تر، توپ بلندتر و پرقدرت‌تر و بدون خان ۱۱۵ میلی‌متری می‌شوند.
       
      تی-۷۲
       

      تانک تی-۷۲ یک تانک اصلی میدان نبرد است که تولید آن از اوایل دهه ۱۹۷۰ در شوروی آغاز شد. این تانک شباهت‌هایی با تانک قدیمی‌تر اما پیشرفته‌تر تی-۶۴ دارد. تی-۷۲ پس از تانک دیگر شوروی‌ها؛ تی-۵۴/۵۵ پرتیراژترین تانک تولیدشده پس از جنگ جهانی دوم است و در مجموع بیشتر از ۲۵ هزار دستگاه از آن ساخته شده و کماکان برای مشتریان خارجی تولید می‌شود که توسط ده‌ها کشور مورد استفاده قرار گرفته‌است. تانک تی-۹۰ مدل توسعه‌یافته تی-۷۲ و جدیدترین تانک ارتش روسیه محسوب می‌گردد. سلاح اصلی این تانک، یک قبضه توپ بدون خان کالیبر ۱۲۵ میلی‌متری از نوع ۲A46M است.
       
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.