امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

دوستان نظرشون چیه؟؟؟

تصویر

اقا یک سایت اپلود بگید!!!!


بسمه تعالی
با سلام

جناب GOLDEN-CROWN گرامی خوشحالم که دوباره آفتابی شدی. آخه یه چند وقتی ازت خبری نبود.
اینو درست اوومدی که ما این بمب افکنو داریم . هم انقدر بگم که علاوه بر دو فروند پناهنده عراقی ....فروند(ببخشید معذورم) در سا 93 قراردادش با روسها بسته شد که تا سال 97 تحویل شد البته بهینه شده. که مهمترین بهینه سازیش قابلیت حمل شهاب 3 است(موشکهای بالستیک) .و افزایش برد عملیاتی اوون. که با توجه به برد 2800 کیلومتری شهاب 3 از اوونایی که متحد اول آمریکاییا هستند و یه عمر خون ملتهای منطقه رو مکیدن ولی هنوز دندونای مصنوعیشونو هی به ما نشون میدن خواب راحتو میگیره.

آقاي نجفي
منظور شما موشك كروز x-55نيست
اين موشك 3000كيلومتر يرد دارد

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خريد تعداد زيادي كبوتر و گل جهت آزادسازي در خليج فارس به نشانه صلح و دوستي و برادري

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
توپولف22های عراقی از نوع Tu-22 Blinder بودند نه Tu-22M Backfire و هیچ توپولف22 عراقی هم به ایران پناهنده نشده است. تمام این هواپیماها در جنگ تحمیلی و خلیج منهدم شدند. قرارداد توپولف22ام هم با روسیه فسخ شده و هیچ هواپیمایی به ایران تحویل نشده است. حالا دوستان هر طور که مایلند تفکر کنن ولی ما توپولف22 نداریم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 ميليارد دلار بودجه نيرو هوايي ارتش؟!!! نكنه ميدان گازي جديد پيدا كرديم؟! امير ميقاني چنين بودجه اي رو بذارند جلوش زيانم لال انفكتوس ميزنن از خوشحالي كه! icon_cheesygrin 1-آموزش نيروي انساني مخصوصا در زمينه ي علوم مورد نياز براي سيستم هاي رادار-پدافندي و الكترونيك بايد به 5 برابر چيزي كه هست الان..بودجه بهش برسه...ما توي مكانيك و مواد و شيمي و اينا خيلي جلوييم به نسبت الكترونيك و نرم افزار .. 2-در مبحث اموزشي ..با توجه به اينكه با دانشگاه هاي نظامي ما همكاري خارجي نميشه...حتي اگر مونده از طريق دزدي اطلاعاتي و جاسوس.. جديدترين آموزشهايي كه به افسران نيروي هوايي در سطوح مختلف دانشگاهي داده ميشه.. بهش دسترسي پيدا ميكرديم. 3-افزايش شديد پايگاه هاي راداري و پدافندي در شرق كشور در اقدامي ضربتي و بعد از اون ايجاد چند پايگاه شكاري در استان هاي شرقي كشور .. اين مورد بقدري ضروريه كه بقول شما تا موافقت رو با انجام چنين كاري نگيرم..هرگز چنين پستي رو قبول نميكنم .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
حتی اگه بك فایری در ایران موجود باشه فاقد كارایی هست چون خود روسیه هم از تعمیر و نگهداریشون عاجز مونده بال متحرك، موتورهای توربوجت پر مصرف و زوار در رفته، اویونیك مشكلساز و ... باعث شده روسیه تصیمی برای بازنسشته كردن اونها بگیره احتمالا" تا 2010 كاملا" بك فایرها لا لا خواهند كرد برای همیشه در هر صورت بك فایر برای این انتخاب مناسبی نیست و وجود خارجی هم ندارن...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
البته روسها تصمیم به از رده خارج کردن توپولف22ام ها نداشته و قرار است تا سال 2015 اکثر آنها عملیاتی شده و مورد استفاده قرار گیرند. این بمب افکن واقعا فوق العاده است و علاوه بر خاصیت پنهانکاری بخاطر توان حمل 24000 کیلوگرم تسلیحات و برد 7000 کیلومتری و سرعت دو برابر صوت و وجود سیستمهای قدرتمند اخلالگر و ... بمب افکنی تک در کلاس خود بوده و هیچ بمب افکن هم رده ای ندارد! یجورایی نمونه کوچک شده بی1بی هست. اگر از این بمب افکن به همراه شکاریهای برد بلند سوخو35 داشته باشیم قادر خواهیم بود به پایگاههای اسرائیل حمله هوایی ترتیب دهیم. ولی مشکل اینه که نداریم! icon_cheesygrin
  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

البته روسها تصمیم به از رده خارج کردن توپولف22ام ها نداشته و قرار است تا سال 2015 اکثر آنها عملیاتی شده و مورد استفاده قرار گیرند.

این بمب افکن واقعا فوق العاده است و علاوه بر خاصیت پنهانکاری بخاطر توان حمل 24000 کیلوگرم تسلیحات و برد 7000 کیلومتری و سرعت دو برابر صوت و وجود سیستمهای قدرتمند اخلالگر و ... بمب افکنی تک در کلاس خود بوده و هیچ بمب افکن هم رده ای ندارد!

یجورایی نمونه کوچک شده بی1بی هست.

اگر از این بمب افکن به همراه شکاریهای برد بلند سوخو35 داشته باشیم قادر خواهیم بود به پایگاههای اسرائیل حمله هوایی ترتیب دهیم.

ولی مشکل اینه که نداریم! icon_cheesygrin


در مورد اینكه روسها میخوان تا سال 2015 نگهداریش كنن لینكی دارین؟

چون این بمب افكن یك چیزی بین سوخو 24 و توپولف 160 هست خیلی وجودش برای كشورهایی مثل ایران و هندمهمه!
اما به شرطهایی... این بمب افكن توان بالایی در بمباران و پرتاب موشك كروز داره
به راحتی هم با خلبان اتوماتیك میتونه هزار كیلومتر رو در نزدیكی سطح زمین طی كنه
فقط این بمب افكن برای حمله به اسراییل به درد نمیخوره مگر اینكه طرحی مثل اچ 3 داشته باشیم!!!!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
فرمانده نیروی هوایی ارتش کاری ازش ساخته نیست. اگر دولت ساپورت یا پشتیبانی کند او بایست روی پرورش نیروهای متخصص و محقق کار کند. و با درایت از بودجهایی که در اختیارش میگدارند اگر چه کم نهایت استفاده را بکند. icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بابا همه بحس ها شد در مورد نيروي هوايي اين همه روي اون فوكوس نكنيد در مورد بقيه نيروها هم صحبت كنيد icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نیروی هوایی یك نیروی فوق تخصصی هست و این به این مفهومه كه بیشترین نقش رو فناوری داره... الان اهمیت نیروی هوایی اونقدر زیاده كه نیروی دریایی و نیروی زمینی بدون اون خرمن كشته و خسارت هست فقط. در اینی كه ایرانیها استعداد مناسبی در خلبانی و همچنین گشودن رمزهای قطعات مختلف دارن بحثی نیست. همه اینها قبول اما: 1-جنگنده ها عمدتا" رایانه ای شدن و توانایی رایانه ها جنگ رو تعیین می كنه نه شجاعت خلبان این موضوع در جنگهای ماورای دید با موشكهای برد متوسط و بلند كاملا" محسوس است. 2-به نظر من اگه خلبانی با اف-5 و یا اف-4در شرایط معمولی (غیر غافلگیرانه) به مصاف جنگنده ای مثل اف-15 بره اسمش دیوانگی محض هست نه شجاعت. قطعا" خود خلبان به قابلیت جنگنده خودش و جنگنده روبرو آگاه هست. نیروی هوایی ما نیروی بسیار خوبی هست ولی برای سی سال پیش نه الان!!! این نیرو هواپیمای به روز میخواد نه به به چه چه... (اینها به معنای كوچك شمردن تلاشهای شبانه روزی پرسنل نهاجا برای پرواز گرفتن از این هواپیماهای فرسوده نیست كه واقعا" فراتر از توان دارن كار میكنن)

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
طبق اطلاعاتی و سابقه ای که حتما کاربران در این سایت دارند کاملا باید بر روی این موضوع دقت کنند که اگر هم وجود داشته باشه ولی تایید نشده . مثل همون قضیه وجود میگ-31 که برخی معتقدند که تحویل داده شده و برخی معتقدند تحویل داده نشده . طبق اطلاعاتی که ما هم اکنون در اختیار داریم اصلا ایران هواپیمای بمب افکن مثل توپولوف 22 نداره . منظورم از هواپیمای بمب افکن مثل بی-1 و با اندازه های بزرگ است .

با وجود اینکه ای وجود این بمب افکن هنوز در ایران تایید نشده ولی می شه یک بحث کلی در مورد این بمب افکن داشت . همونطور که آقا سعید گفت این بمب افکن بسیار قدرتمند است . ویزگی هاش هم که قبلا توضیح داده شده . مثل همون جنگ الکترونیک ، قادر و مجهز به سیستم های ناوبری و قدرتمند جنگ افزاری . بیشترین فایده ای که این بمب افکن روسی داره در داشتن برد واقعا مفید و قابلیت جنگ الکترونیک هست . اگر ما این بمب افکن رو داشتیم به راحتی قادر به حمله هوایی به اسرائیل بودیم ولی نباید سیتسم ها ، راداره ا و پدافند های قدرتمند اسرائیلی مثل ارو رو فراموش کرد و سیستم های GG33 که به تازگی آمریکایی ها به نیروی هوایی و پدافندی اسرائیلی تقدیم کردند . که البته یک سیستم راداری است . ولی اگر حتی ما این بمب افکن رو داشتیم نباید به خاطر حمله ای که می تونیم با موشک شهاب انجام بدیم به اسرائیل حمله هوایی کنیم البته باید خاطرنشان کرد که حمله هوایی هزینه های کمتری نسبت به موشک های زمین به زمین شهاب خواهد داشت ولی موفقیت در حمله موشکی بسیار بالا تر خواهد بود . چراکه اسرائیل یکی از بهترین و قدرتمند ترین سیستم های ضد هوایی و پدافندی رو داره ولی از طرفی دیگه نباید خاصیت جنگ الکترونیک بمب افکن توپولف 22 ام رو فراموش کرد . برای ما یک امتیاز و برای اسرائیلی ها یک امتیاز خواهد بود .

برای مثال در صورت ضربه دیدن و یا مورد هدف قرار گرفتن بمب افکن در آسمان اسرائیل شاید بشه به عنوان یک بمب افکن ایرانی در سوریه و یا لبنان فرود اومد و اسرائیل به صورت متقابل در صورت ضربه دیدن می تونه به عراق و یا ناو های هواپیمابر پناهنده بشند که البته امکان رفتن به عراق برای تعمیرات جنگنده بیشتر خواهد بود چراکه در صورت اغاز جنگ امکان وجود ناو هواپیمابر در خلیج فارس بسیار پایین خواهد بود .

برای مثال در زمان جنگ ایران و عراق عباس دوران در شهر بغداد در هنگام انجام ماموریت به جنگنده اسیب وارد شد ولی می تونست برگرده ولی این امکان وجود نداشت . ولی امروزه در همین امر امکان داره که اصلا هواپیما و یا بمب افکن و یا حتی جنگنده قادر به بازگشت رد صورت اثابت موشک و یا گلوله رو نداشته باشه چراکه اگر این بمب افکن در صورت احتمالی مورد هدف سامانه های موشکی دفاعی ضد هوایی اسرائیل قرار بگیره امکان داره که به کلی نابود بشه . ولی به دلیل سرعت بالایی که این بمب افکن داره و همچنین به دلیل دارا بودن به سیستم های های جنگ الکترونیک امکان هدف قرار دادن این بمب افکن به چندین درصد کاهش پیدا خواهد کرد .
در زیر اطلاعات و عکس هایی رو از توپولف 22 ام می زارم که ممکنه برای آشنایی بهتر بدرد بخوره .

نام : توپولف 22 ام
شرکت سازنده : توپولف
اولین پرواز : 30 اوت 1969
سال ورود به خدمت : 1972
وضعیت : فعال
استفاده کننده اصلی : روسیه
سرنشینان : 4 نفر
طول : 42.4 متر
ارتفاع : 11.05 متر
وزن خالی : 58,000 کیلوگرم
وزن به همراه جنگ افزار ها : 112,000 کیلوگرم
وزن هنگام تیک آف : 126,000 کیلوگرم
حداکثر سرعت : 2,327 کیلومتر در ساعت ( 2.3 ماخ )
برد : 7000 کیلومتر
کشور های استفاده کننده از بمب افکن توپولف22ام : روسیه ، بلاروس ، اکراین ، شوروی که گفته شهد هم اکنون 162 فروند در نیروی هوایی روسیه خدمت می کنند .
جنگ افزار ها :
در حدود 1 تا 3 موشک Raduga Kh-22 و یا Raduga KSR-5 که بر روی بال های بمب افکن نصب خواهد شد .
1 پرتاب کننده داخلی شامل 6 شلیک کننده موشک کوتاه برد Raduga Kh-15 به علاوه دو موشک Kh-27 .
قابلیت حمل 69 بمب FAB-250 و یا 8 FAB-1500 .

در زیر تصویر بمب FAB-250 است که بمب افکن توپولف 22 ام قادر به حمل 69 فروند از آن است .

تصویر
تصویر

تصاویر زیر تصویر موشک Raduga Kh-22 که بر روی بال های توپولف 22 ام و در زیر بدنه آن نصب شده است . که به تعداد 3 فروند قابل حمل است .


تصویر
تصویر

تصویر بمب افکن :

تصویر
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

حمید007، یادم نیست اما تو سایت نووستی خبرش رو خوندم. این که چیزی نیست! تا سال 2015 حداقل 200 فروند سوخو34 هم به ناوگان هوایی و ضربتی روسیه محلق خواهد شد. اکنون این بمب افکن (توپولف22ام) سنگین ترین بمب افکن متعارف روسیه است و با توجه به این مهم که از بمب افکنهای توپولف95 و توپولف160 به منظور پرتاب موشکهای کروز Kh-55 و Kh-101 استفاده میشود پس در عمل توپولف22ام علاوه بر قابلیتهای بمباران هسته ای و پرتاب موشک کروز در نقش نابود کننده گسترده که تا 24000 کیلوگرم بمب را حمل میکند شرکت خواهد داشت. شعاع عملیاتی این بمب افکن بقدری است که با سرعت مافوق صوت و بارگذاری متوسط (تقریبا نصف) به هر نقطه ای از خاک اروپا دسترسی داشته باشد. در کنار آن جنگنده های ضربتی سوخو34 همان وظایف را در مقیاس کوچکتری انجام خواهند داد. کرکس، یکی از کاربردهای احتمالی این بمب افکن توسط ایران در حمله به اسرائیل میتواند پرتاب موشکهای کروز تاکتیکی باشد. اگر توپولف22ام و موشک تاکتیکی Kh-65 داشته باشیم قادر خواهیم بود بدون وارد شدن به آسمان اسرائیل و با حداکثر دقت پایگاههای آن را مورد هدف قرار دهیم. موشک Kh-65 نوع تاکتیکی Kh-55 بوده و بردی حداکثر 280 کیلومتر و سرجنگی سنگین 410 کیلوگرمی دارد. از نظر سرعت و دقت تفاوتی با مدل استراتژیک نداشته و فقط وزن آن بجای 1700 کیلوگرم تنها 1250 کیلوگرم میباشد. توپولف22ام قادر به حمل حداقل 6 فروند از این موشک میباشد.

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
قابل توجه دوستانی که ادعا دارند روسیه در نگهداری بکفایرها عاجز مونده :


مسکو، 12 مرداد، خبرگزاری «ریا نووستی»/ مانور یگان هوایی شرق دور روسیه با بمباران اهداف فرضی از موشکبرهای "توپولف 22 ام 3" طی روزهای 4-8 اوت در استان های نووگورودسک و ساراتوف انجام خواهد شد.

ولادیمیر دریک دستیار فرمانده نیروی هوایی روسیه به «ریا نووستی» اطلاع داد که فرماندهی این مانور بر عهده سرتیپ دوم الکساندر بلاژنکو فرمانده یگان هوایی شرق دور خواهد بود.

در جریان این مانور هواپیماها استفاده از تسلیحات تهاجمی را در میدان های تیر "کوزمینسکویه" در استان نوگوراد و "گوریانووا" در استان ساراتوف را تمرین خواهند کرد.

هواپیماهای "توپولف-22 ام3" موشکبرهای مافوق صوت دورپروازی محسوب می شوند که بال های آنها تغییرات هندسی کرده است. این هواپیماها در طبقه بندی ناتو Backfire نامیده می شود.

بمب افکن ها برای انهدام تاسیسات ثابت یا سیار مهم در هر شرایط جوی در خاک دشمن با بمب ها و موشک ها بالدار معمولی و هسته ای در نظر گفته شده است.

خدمه هواپیما از چهار نفر تشکیل شده و تسلیحات آن عبارتند از : مسلسل 23 میلیمتری و قابلیت حمل 21 تن بار از حمله تا ده موشک بالدار. حداکثر وزن پروازی 126 تن، حداکثر سرعت 2300 کیلومتر در ساعت و مسافت عملی پروازی 7 هزار کیلومتر است.
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اینطور که دوستان می گن معلومه که بمب افکن خیلی بدر بخوری هست من که امیدوارم داشته باشیم و داریم هم اینو داریم هم میگ31 و هم سوخو 27 ببخشید دوستان این تو گلوم گیر کرده بود لطفا از دسته ی شایعات جداش کنید.ممنون icon_cheesygrin icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.