در نبردهایی که تو بازی هایی مثل company of heroes  یا starcraft یا Age of Empire داشتم همیشه یک نیروهایی بودن که برای توسعه نبرد مزاحمت ایجاد می کردن  بویژه وقتی میخواستم با گرفتن نقاطی استراتژیک دشمن رو قیچی کنم  اولین بارها به مراکز اونها حمله می کردم و معمولا پر تلفات فقط دشمن رو کمی مهار می کردم ولی به قیمت نابودی کلی نیرو بعد های یاد گرفتم نباید به این حملات توجه کرد و باید به استراتژی اصلی خودم وفادار باشم  سر همین قضیه دو کار می کردم اول به یک سمت دیگر دشمن حمله ایذایی می کردم و نیروهایش رو به اون سمت حرکت می دادم بعد مهندسان و نیروهایی رو به نقطه مورد نظر می رسوندم و شروع به ساخت دیواره یا قلعه یا تسلیحات ثابت می کردم  دشمن بعد از ورود من همه نیروهایش رو به او سمت گسیل می کرد با وقت و زمانی که از حمله اول خریده بودم نیمی از تاسیسات رو ساخته بودم و با درگیر و فدا کردن نیروهای محافظ مهندسان وقت می خریدم و تاسیسات و دیواره اولیه رو کامل می کردم در این بین شاهد قتل و عام شدن نیروهای خودم می شدم که میمردند تا تاسیسات دفاعی نهایی شوند  معمولا از اون نیروهای دفاعی تنها 10 الی 20 درصد زنده می موند ولی تاسیسات نهایی میشد  میزان نیرویی که در این روش کشته میشد حدود 5 مرتبه کمتر از حمله مستقیم وتلفاتش به تاسیسات دشمن بود و میرفتن که بمیرن ولی پشت مرگشان ساخت تاسیساتی بود که دشمن را از پشت قیچی می کرد و ده برابر بیشتر تلفات از دشمن می گرفت و جا پایی می شد که دشمن رو از اونجا فلج می کردم  در نهایت به پشتوانه این تاسیسات نقاط مهم دیگری رو می گرفتم و می ساختم و ناگاه بغل پایگاه دشمن تاسیساتی مهم ساخته بودم که با کمترین تجهیزات پایگاه های اصلی و کارخانه های اصلی دشمن رو می زدم و اون برای حمله به من باید تلفات بسیار شدیدی می داد آنهم نه در یک حمله که در چندین حمله تلفات می داد  این روش رو گذاشته بودم پیشروی قلعه دفاعی    الان هم ما در سوریه مورد مشابه رو داریم و در خود ایجاد حزب الله هم همین شرایط رو داشتیم  در اون شرایط حزب الله خطوط دفاعی بازی داشت که امکان حمله انتحاری رو بهش می داد ولی فعلا ما اون رو نداریم ولی نکته مهم وفاداری به نقشه و برنامه اصلی است