مگر تجمیع چند مرکز با کار کرد های مشابه در غالب یک مرکز یا سازمان که جلوی طرح های موازی رو می گیره ، با سیاست چابک سازی بیشتر مطابقت ندارد ؟!؟   ولی آقایون عملا دارن سیستم رو تیکه تیکه  می کنند و هر کدوم رو به یک جا می دن!   بعد در صورت وجود مشکل مالی ، مساله اولویت های فضایی  پررنگ تر می شود نه این فاجعه ای که آقایون دارن به بار میارن  !   یعنی که ببینیم کدام بخش باید اولویت اول ما باشد و کدام یک در اولویت های بعدی ، که ما بودجه و توانمون رو بگذاریم روی اونی که در اولویت اول قرار داره !   به صورت ساده در حال حاضر رسیدن به توانایی ساخت و پرتاب ماهواره های کاربردی برای تامین نیازهای مختلف مون در اولویت اول قرار داره و ما باید روی این بخش بشدت تمرکز کنیم !   و پرتاب موجود زنده ( ارسال فضا نورد ) در اولویت های بعدی ما قرار داره ( الان در اولویت نیست ) که می تونیم از چند سال دیگه ( حداقل 4-5 سال دیگه ) روش تمرکز کنیم !

http://www.spaceflight101.com/long-range-launch-tracker.html

واکنش به سخنان روحانی؛ سخن از کج بودن کت ظریف و عینک‌او نیست/ حرمت پاسپورت ایرانی چه شد؟ حضور وزیرخارجه محترم در پاریس، آنهم دقیقا در حالی که دولت فرانسه نمایش زشت حمایت از کاریکاتور موهن علیه رسول‌خدا را برپا کرده و برای چاپ این کاریکاتور مبلغ یک میلیون یورو به نشریه شارلی کمک مالی کرده، چگونه قابل توجیه است؟َ   به گزارش مشرق، حسین شریعتمداری در سرمقاله امروز کیهان به سخنان حسن روحانی در جمع ورزشکاران و جشنواره فارابی واکنش نشان داد و نوشت:  1- روز جمعه آقای روحانی رئیس‌جمهور محترم در مراسم تجلیل از مدال‌آوران بازی‌های آسیایی و پارا‌ آسیایی بار دیگر منتقدان دولت را به باد انتقاد گرفت و ضمن متهم کردن آنان به همصدایی با دشمنان، خطاب به ورزشکاران پرسید؛ «اگر کسی - در‌مسابقات- با طرفداران حریف همصدا شود، برای شما قابل قبول است؟» و در توضیح بیشتر گفت «اگر آنجا ورزشکار ایرانی پیروزی به دست نیاورد، حریفان کف بزنند و کسی با آنها همصدا شود، آیا این موضوع نزد ایرانیان قابل قبول است؟ هیچکس نمی‌پذیرد تا تحت پوشش انتقاد برای حریف کف بزند»! درباره این اظهارنظر آقای دکتر روحانی که معطوف به منتقدان هسته‌ای بود و دیروز در جشنواره فارابی نیز به گونه دیگری تکرار شد، گفتنی است؛  اولا: ایشان تلویحا می‌فرمایند که در مذاکرات هسته‌ای یکسال‌و چند ماهه اخیر، تیم هسته‌ای کشورمان بازنده و پیروزی با 5+1 بوده است، «اگر آنجا که ورزشکار ایرانی پیروزی به دست‌نیاورد و...»! ثانیا: ایشان کدام منتقدی را می‌توانند آدرس بدهند و دستکم  یک نمونه - تاکید می‌شود فقط یک نمونه - بیاورند که برای پیروزی حریف کف زده و گروه 5+1 را تشویق کرده باشد؟! و این در حالی است که همه شواهد مستند و موجود حکایت از آن دارد که منتقدان برخلاف اظهارات آقای روحانی، در همه موارد - بدون‌استثناء- زیاده‌طلبی، باج‌خواهی و قانون‌شکنی حریف را به شدت محکوم کرده‌اند، آیا نمونه‌ای غیر از این سراغ دارند؟! ثالثا: فقط نیم‌نگاهی به انبوه پرحجم اخبار و گزارش‌ها، به وضوح نشان می‌دهد که مقامات رسمی و رسانه‌های حریف هربار بعد از هر مذاکره، به خاطر امتیازات نقدی که دریافت کرده‌اند، برای جناب دکتر روحانی و تیم هسته‌ای کشورمان کف زده و نرمش بی‌جای منجر به امتیازدهی آنان را ستوده‌اند! و در همان حال به منتقدان، با اهانت‌آمیزترین عبارات و اظهارنظرها حمله کرده‌اند. رابعا: با توجه به نکات یاد شده و ضمن پوزش از رئیس‌جمهور محترم، ایشان در تمثیل مورد اشاره خویش، صورت‌مسئله را تغییر داده‌اند و حال آن که باید می‌پرسیدند و یا باید از ایشان پرسید؛ اگر در یک مسابقه فوتبال، یکی از اعضای تیم کشورمان، چندین بار متوالی به دروازه خودی گل بزند! واکنش منطقی و عاقلانه تماشاگران و منتقدان چه خواهد بود؟ و چه باید باشد؟ آیا غیر از این است که از سرمربی می‌خواهند بازیکن خطاکار و یا غیرحرفه‌ای را «تعویض»! کند؟! اما اگر معلوم شود خطای بازیکن مورد اشاره به علت راهنمایی‌ها و راهکارهای غیرحرفه‌ای و غلطی بوده است که خود سرمربی به وی ارائه کرده بود، از تماشاگران و منتقدان چه انتظاری هست؟ آیا انتقاد - و حتی نه اعتراض- به سرمربی کمترین و ابتدایی‌ترین حقی نیست که بایستی تماشاگران و منتقدان دلسوز از آن برخوردار باشند؟! بدیهی است در هیچیک از دو حالت یاد شده- که حالت سومی هم ندارد- هیچکس حریف را تشویق نمی‌کند، که نکرده است و البته هیچکس هم برای بازیکنی که به دروازه‌ خودی گل می‌زند و سرمربی که به وی راهکارهای خطا می‌دهد، کف نمی‌زند و نباید بزند! 2- این واقعیت اگرچه تلخ و ناگوار است ولی متأسفانه قابل انکار نیست که انتقاد اخیر رئیس‌جمهور محترم از منتقدان- باز‌هم با عرض پوزش- به دولت ایشان باز می‌گردد. زیرا جناب روحانی و برخی از دولتمردان ایشان بوده‌اند که طی یکسال و چند ماه گذشته، برای پیروزی‌های حریف کف زده‌اند! و بی‌آن‌که امتیازی بگیرند، حریف را پس از هر امتیازی که دریافت داشته است تشویق کرده‌اند و بدیهی است این تشویق‌های نابجا با «تحقیر»! هرچند ناخواسته دولت و ملت ایران همراه و همزاد بوده است که برشمردن موارد آن به درازا می‌کشد ولی به عنوان تازه‌ترین نمونه می‌توان به تسلیم ایشان در برابر زورگویی و خواسته غیرقانونی آمریکا اشاره کرد که از صدور ویزا برای آقای حمید ابوطالبی به عنوان نماینده رسمی ایران در سازمان ملل متحد خودداری کرده بود و جناب رئیس‌جمهور با عقب‌نشینی آشکار،  آقای خوشرو را به جای او معرفی کرد. این عقب‌نشینی در حالی است که آقای روحانی در تبلیغات انتخاباتی خود بر حفظ اعتبار و حرمت پاسپورت ایرانی تأکید کرده بود و باید پرسید، آیا تن دادن به بی‌احترامی آمریکا نسبت به پاسپورت ایرانی آنهم در مقیاس خودداری از صدور ویزا برای نماینده رسمی رئیس‌جمهور کشورمان که در تاریخ سی‌و چند ساله انقلاب سابقه نداشته است، تشویق حریف به این حرمت‌شکنی در سطوح دیگر نیست؟!  اوایل سال جاری، پلیس‌امنیت نروژ در اقدامی غیرقانونی، 64 تن از دانشجویان ایرانی را که به تحصیل در رشته‌های فناوری هسته‌ای مشغول بودند، اخراج کرد. دولت حافظ حرمت پاسپورت ایرانی چه واکنشی نشان داد؟! و... 3- آقای دکتر روحانی در دفاع از اقدام نابجای راهپیمایی ظریف و کری نیز متأسفانه صورت مسئله را تغییر داده و می‌فرمایند؛ «این که بگوئیم یک دیپلمات تند راه رفت یا کتش کج بود، عینکش چه طور بود که حرف نشد، باید به دیپلمات‌های شجاعمان افتخار کنیم». که ضمن تقدیر از زحمات شبانه‌روزی دیپلمات‌های محترم کشورمان، باید از جناب روحانی پرسید، غیر از خود شما چه‌کس دیگری به «کج‌ بودن کت آقای ظریف»! یا «فلان‌طور بودن عینک» ایشان انتقاد کرده است؟! چرا به جای پوزش از ملت به خاطر اقدام نابجای وزیر محترم امور خارجه که اهانت به حیثیت نظام و مردم بود، صورت مسئله را به گونه‌ای تغییر می‌دهید که بتوانید با استناد به آن منتقدان را مسخره کنید و از کنار این حرکت ناشایست که مفهومی جز مسخره کردن ملت نداشت، بی‌پاسخ عبور کنید؟!  قدم‌زدن آقای ظریف با جان کری در ژنو که بلافاصله روی آنتن رسانه‌ها رفت برخلاف آنچه جنابعالی می‌فرمائید یک اقدام بشردوستانه! نبود، بلکه دقیقا همانگونه که دشمنان نیز - برای آن کف‌زدند و هورا کشیدند- به مفهوم آن بود که؛ علی‌رغم نظر انقلاب و نظام و مردم ایران که با ارائه هزاران سند غیرقابل تردید، آمریکا را قاتل صدها هزار ایرانی بی‌گناه، غارتگر ثروت ملی ایرانیان، حامی آشکار تروریست‌ها، طراح و مجری دهها توطئه و... می‌دانند، دولت جنابعالی هیچ مانعی برای دوستی صمیمانه با آمریکا در میان نمی‌بیند!   این اقدام بی‌آن‌که آقای ظریف بداند و یا بخواهد، دهن‌کجی به انقلاب و نظام و مردم و مخصوصا صدها هزار شهیدی است که خون پاکشان به دست آمریکای جلاد بر زمین ریخته شده است... کت و عینک‌ آقای ظریف در کدام نقطه این ماجرا مطرح بوده است که حضرتعالی به آن اشاره می‌فرمائید؟! و یا حضور وزیرخارجه محترم در پاریس، آنهم دقیقا در حالی که دولت فرانسه نمایش زشت حمایت از کاریکاتور موهن علیه رسول‌خدا(ص) را برپا کرده و برای چاپ این کاریکاتور موهن مبلغ یک میلیون یورو به نشریه شارلی کمک مالی کرده بود، چگونه قابل توجیه است؟ و کدام «عقل سلیمی» که حضرتعالی به آن اشاره فرموده‌اید می‌تواند این حرکت را تائید کند. 4- و بالاخره، این نکته نیز گفتنی است که معمولا کسانی به هنگام مناظره یا احتجاج بر «بدیهیات» تأکید می‌کنند که قصد دارند، منتقد خود را به انکار آن موضوع یا امر بدیهی متهم کنند. مثلا کسی که در جریان یک مناظره یا مباحثه می‌گوید «آقایان باور بفرمائید که الان روز است» به طور آگاهانه یا ناخودآگاه این گزاره را به مخاطبان القاء می‌کند که گویی طرف انتقاد کننده، این امر بدیهی را منکر شده و روز روشن را «شب»! می‌داند! متأسفانه بخشی از سخنان رئیس‌جمهور محترم - حتی اگر ایشان نخواسته باشند نیز- می‌تواند مصداق نکته فوق‌الذکر باشد، از جمله این که «ما نیاز به آزادی داریم که شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی که سر می‌دهیم، بخشی از آن مربوط به آزادی محیط دانشگاه است» و باید پرسید؛ مگر در دانشگاه‌ها آزادی وجود ندارد؟! و...

حالا خوبه مشخص شده بنزینی که آقایون به پیروی از کنگره آمریکا ادعا کردن آلوده هست ، اصلا تو تهران توزیع نشده !   حالا بنزینی که تو تهران توزیع نشده چه ربطی به آلودگی یا پاکی هوا این کلانشهر دارد ، خدا عالمه !   این قضیه بنزینی خیلی جالبه !   اگر شرایط انجمن اجازه می داد ، برای این موضوع تاپیکی می زدیم و مستندات ارایه شده درباره این موضوع رو درش مورد قضاوت قرار می دادیم !

دکتر سعید زیباکلام به رجانیوز خبر داد: نقد توافق ژنو در «دانشگاه»، پاسخ به اساتید در «دادگاه»/ یکشنبه صبح دکتر سعید زیباکلام به خاطر انتقاد از توافق ژنو محاکمه می شود همزمان با دور جدید از «تحریم ها» و «تحقیرها» ی آمریکا علیه کشورمان در مذاکرات هسته ای، فشار بر منتقدان توافق ژنو افزایش یافته است.   به گزارش رجانیوز، پس از انتشار خبر لغو سخنرانی دکتر فریدون عباسی دانشمند هسته ای و حجه الاسلام نبویان نماینده تهران در مجلس در دانشگاه شهید بهشتی، دکتر سعید زیباکلام استاد برجسته دانشگاه تهران مجددا به دادگاه فراخوانده شد.   دکتر زیباکلام با اعلام این خبر به خبرنگار رجانیوز گفت: در بهار و تابستان سال جاری چندین نوبت به خاطر نقد توافق ژنو احضار شده و مورد بازجویی قرار گرفتم و حالا بعد از چندماه مشخص شده که بازپرس پرونده مرا به خاطر نقد توافق ژنو «مجرم» تشخیص داده و اکنون به من اعلام شده که صبح روز یکشنبه 12 بهمن ماه باید در دادسرای کارکنان دولت  حاضر شوم تا جلسه دادگاه ام برگزار شود.   دکتر سعید زیباکلام از جمله اساتید دانشگاهی است که طی ماه های گذشته با حضور در دانشگاه ها و همایش های متعدد نقطه نظرات خود را درباره این توافقنامه اعلام کرده است و جلسات وی البته بدون حاشیه هم نبوده و در برخی از مراسم ها، افرادی مانع سخنرانی وی شدند.   همچنین برخی از جلسات وی در شهرهایی مثل بندر دیر، جهرم، لار، فسا همچنین دانشگاه  های علوم پزشکی شهید بهشتی و دانشگاه امیرکبیر شده لغو مجوز شده بود.    گفتنی است سعید زیباکلام که در کارنامه خود علاوه بر سوابق علمی و پژوهشی  ، مسئولیت و ریاست سفارت خانه ایران در فیلیپین  و ریاست اداره سازمان های بین المللی وزارت خارجه را دارد، از ابتدای  مشخص شدن مفاد مذاکرات ژنو ، جزو مهمترین منتقدان دولت و تیم مذاکره کننده بوده است که جلسات متعدد دانشگاهی و  مردمی وی در شهرهای مختلف با استقبال پرشور رو به رو شده است.   لازم به ذکر است، پیش از دکتر زیباکلام نیز تعدادی از منتقدان توافقنامه ضعیف ژنو از جمله حجه الاسلام دکتر سید محمود نبویان نماینده مردم تهران، کریمی قدوسی نماینده مردم مشهد و حسین قدیانی روزنامه نگار به خاطر نقد توافق ژنو مورد شکایت دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی شده بودند. شورایی که ریاست آن بر عهده دکتر حسن روحانی است.   این در حالی است که تاکنون آقای روحانی بارها از اساتید دانشگاه ها درخواست کرده به میدان بیایند و از این توافق دفاع کنند اما با توجه به ضعفهای متعدد در این توافق، کمتر کسی حتی از اصلاح طلبان و اساتید حامی دولت یازدهم حاضر شده اعتبار خود را خرج دفاع از این توافقنامه کند، در مقابل با تعدادی از چهره ها و اساتید دانشگاهی که به نقد توافق ژنو پرداخته اند برخورد صورت گرفته و حتی با شکایت دولت مواجه شده اند.    آقای روحانی در تاریخ 15 بهمن 92 از اساتید دانشگاه ها خواسته بود تا به میدان آمده و از توافق ژنو حمایت کنند، اما توضیح نداده بود که در قبال برخوردهای امنیتی و قضایی با اساتید منتقد این توافقنامه موضع دولت چه خواهد بود؟   همچنین هفته گذشته آقای نوبخت سخنگوی دولت در پاسخ به اعتراض بسیج دانشجویی دانشگاه علامه درباره پیاده روی ظریف و کری، این اقدام را قابل دفاع دانست و از دانشجویان خواست تا برای فهم چرایی دفاع از این حرکت، به اساتید دانشگاه مراجعه کنند اما به نظر می رسد در عرصه عمل زمانی که اساتید دانشگاه وارد میدان شده و به نقد فنی و حقوقی این توافق در محیط «دانشگاه» مشغول می شوند، پاسخ نقد خود را باید در «دادگاه» دریافت کنند.   پیش از این نیز رسانه های متعدد نظیر  نه دی، وطن امروز،  یالثارات و برخی نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی  به جرم انتقاد از دولت یا مذاکرات هسته ای با برخوردهای تند  رو به رو شده بودند.

واقعيت مذاکرات هسته‌اي از زبان ديويد کوهن؛ طراح تحریم‎های ظالمانه علیه ایران/ کوهن: ساختار تحریم‎ها علیه ایران دست‎نخورده باقی مانده است/ امریکا در قبال توافق ژنو امتیازات فراوانی به دست آورده در حالی که ایران امتیاز خاصی کسب نکرده است ديويد کوهن رئيس اداره کل اطلاعات مالي و تروريسم وزارت خزانه‌داري (فرمانده قرارگاه تحريم آمريکا) اخيرا با حفظ سمت به عنوان قائم مقام سازمان سيا نيز منصوب شد. شخص اول طراحي و مديريت تحريمهاي ايران در رابطه با مذاکرات هسته‌اي و دستاوردهاي ايران از توافقنامه ژنو سخنان مهمي در جمع يک کنفرانس حقوقي بيان کرده که قابل تامل است. به گزارش رجانیوز، دیوید کوهن در این سخنرانی حقوقی اعلام کرده است که با وجود مذاکرات ژنو، ساختار و نظام تحریم‎ها علیه ایران هیچگونه تغییری نکرده است و این ساختار به نحوی است که بدون نیاز به تصویب قانونی جدید، امکان افزایش فشار مالی به ایران وجود خواهد داشت. او در این سخنرانی دستاوردهای امریکا را توقف برنامه هسته‎ای ایران، عقب‎گرد در بخش‎هایی از این صنعت در ایران و همچنین به دست آمدن دسترسی‎های بی‎سابقه به صنعت هسته‎ای کشور عنوان کرده و البته در مقابل اعلام کرده است که ایران مابه ازای خاصی به دست نیاورده است. نکات مهم از اين سخنراني به شرح ذيل است: - نظام تحريم‌هاي آمريکا متحول شده است. ما (آمريکا) با همکاري شرکايمان، پيچيده‌ترين و موثرترين تحريم‎هاي مالي و اقتصادي در تاريخ جهان را عليه ايران اعمال کرديم.‎هاي مالي و اقتصادي در تاريخ جهان را عليه ايران اعمال کرديم. - تحري‎مهاي ما باعث شد تا تا ايراني‎ها به ميز مذاکره برگردند. - توافق برنامه مشترک برای اقدام (JPOA) برنامه هسته اي ايران را متوقف کرد و در برخي بخش‎هاي مهم آن را به عقب برگرداند و دسترسي بي سابقه‎اي براي بازرسي تاسيسات غني سازي ايران ايجاد کرد. - ايران در توافق ژنو گشايش ناچيز، موقتي و از پاره‌اي از تحريم‎هاي هسته‌اي بدست آورد. اما تمامي ساختار تحريم‎هاي مالي، بانکي، نفتي و تجاري ما همچنان در توافق ژنو بدون تغيير حفظ شده است و همچنين تحريم‎هاي ما در بخش حمايت ايران از تروريسم و نقض حقوق بشر نيز به طور مجزا ادامه دارد. همچنين تمامي تحريم‎هاي مربوط به روابط اقتصادي ايران و آمريکا نيز سرجايش باقيست. - در طول مدت اجراي توافق ژنو ما بارها به همه کشورها تذکر داديم که ايران همچنان تحريم است و کسي نبايد به سمت روابط اقتصادي با ايران حرکت کند. - در طول مدت مذاکرات هسته‌اي 90 شخص حقيقي و حقوقي که در دور زدن تحريم‎هاي ايران کمک کرده بودند را تحريم کرديم و بيش از 350 ميليون دلار جريمه براي ناقضان تحريم ايران بريديم. - علت تمديد 7 ماهه مذاکرات اين بود که تيم ديپلماسي ما پيشرفت‎هايي بدست آورد! - ما اصراري براي رسيدن به توافق نداريم و هر توافقي را نمي‌پذيريم. - ما ابزارهاي لازم براي افزايش فشار مالي به ايران را داريم و در اين زمينه نياز به وضع قانون جديد نيست. ما با همين قوانين تحريم مي‌توانيم فشارهاي مالي بر ايران را افزايش دهيم.

گزارش ویژه رییس موساد به نمایندگان کنگره امریکا چه گفت؟ منابع غربی در هفته گذشته اطلاعات پراکنده ای منتشر کرده اند در این باره که رییس موساد در یک اظهارنظر نادر، با تحریم های بیشتر ایران موافق بوده است.   ایران هسته ای- منابع غربی در هفته گذشته اطلاعات پراکنده ای منتشر کرده اند در این باره که رییس موساد در یک اظهارنظر نادر، با تحریم های بیشتر ایران موافق بوده است.   اگرچه جزئیات زیادی از موضوع منتشر نشده، اما ظاهرا موضوع مربوط به ملاقاتی است که تامیر پاردو رییس موساد هفته گذشته با گروهی از سناتورهای امریکایی به رهبری جان مک کین انجام داده است.   مکان این دیدا رمشخص نیست اما به نظر می رسد موضوع در سرزمین های اشغالی اتفاق افتاده است.   دقیق ترین روایت از این دیدار را تری اطلس گزارشگر وب سایت بلومبرگ به دست داده است.   وی روز 8 بهمن در گزارشی نوشته است که پاردو در این دیدار با تشدید تحریم ها علیه ایران موافقت کرده است.   به نوشته وی «تامیر پاردو رئیس سرویس اطلاعاتی موساد اسرائیل زمانی که با یک گروه از سناتورها به رهبری جان مک کین جمهوریخواه از ایالت آریزونا دیدار می کرد بر اعتراض های اسرائیل به  توافق بد  تاکید کرد».   این گزارش می گوید بر اساس بر اساس یک بیانیه که از سوی سازمان سیا منتشر شده، رئیس موساد با صراحت گفته است «شکل گرفتن توافقی بد با ایران، احتمالا منجر به یک مسابقه تسلیحاتی در منطقه می شود».   در این بیانیه از قول پاردو آمده است: «ایران بدون فشار بیشتر مانند افزایش تحریم ها امتیازات لازم را نمی دهد حتی اگر آن در حکم  پرتاب نارنجک  برای ایجاد یک  بحران موقت در مذاکرات باشد».   بلومبرگ ادامه داده است: «برخی از مقامات سابق آمریکا استدلال می کنند امریکا و متحدان آن برای گرفتن امتیاز از ایران باید از مذاکرات خارج شوند».   هفته گذشته برخی رسانه های غربی و حتی جان کری تلاش کردند بگویند موساد مخالف تحریم های جدید است ولی این روایت کم و بیش دقیق نشان می دهد موساد عقیده دارد تحریم ها فقط یک بحران موقت در مذاکرات ایجاد می کند و ایران مجددا –والبته از موضعی ضعیف تر- پای میز مذاکره باز خواهد گشت.   جان کری در این باره گفته بود: «یکی از مقامات ارشد اطلاعاتی که من در اینجا نمی خواهم اسم کسی را ببریم توسط هیئت کنگره به آمریکا دعوت شده است تا توضیح دهد که تحریم های جدید چه تاثیری خواهد داشت و این فرد هم جواب داده بود این تحریم ها همانند پرتاب نارنجک در زمین مذاکرات است. خب، ما از همه افراد می خواهیم که مسئولیت پذیر باشند و اجازه بدهند تا مسیر گفتگوها با بهترین شیوه ادامه پیدا کند».   این امر به عقیده برخی ناظران البته نشان دهنده این است که میان پاردو و نتانیاهو اختلافی وجود دارد و نظر آنها دقیقا بر هم منطبق نیست.

گزارش ویژه روحانی منتقدان را ‘بی عقل’ خواند/ چه کسانی در داخل حرف دشمن را تکرار می کنند؟ اگر آقای روحانی به واقع در پی یافتن کسانی است که حرف غرب را در ایران تکرار می کنند، آدرس را اشتباهی رفته است. آدرس درست درون نهاد ریاست جمهوری و ساختمان وزارت خارجه است.   محمد صدری، ایران هسته ای- آقای حسن روحانی رییس جمهور امروز در تازه ترین حمله لفظی خود به منتقدان مذاکرات هسته ای، آنها را بی عقل خواند.   روحانی که روز شنبه 11 بهمن در جمع برگزیدگان جشنواره فارابی سخن می گفت، با اشاره به مذاکرات هسته ای از انتقادات به تیم مذاکره کننده هسته ای با تندی گله کرد.   متن اظهارات وی چنین است: «در علم سیاست نیز به عنوان علوم انسانی ما دیپلمات های بسیار مجربی در اختیار داریم. اینکه دیپلمات های ما در برابر نمایندگان شش کشور قدرتمند حرف حقوقی، سیاسی و فنی می زنند افتخاری برای کشور است و اینکه بگوییم تند راه رفتید یا کند، حرف درستی نیست. باید به دیپلمات‌های شجاع خودمان در مذاکرات هسته‌ای افتخار کنیم. این دیپلمات‌ها واقعا شب و روز ندارند و تلاش می‌کنند و شجاعانه حرف می‌زنند که باید تشویق ملی شوند. تشویق ملی خیلی در پیشرفت کارها مؤثر است. خداوند در قرآن می فرماید ای پیامبر، ما این قرآن را آیه به آیه نازل کردیم و نه یک دفعه تا محکم و استوار در برابر همه فشارها باقی بمانی، پیغمبری که اشرف مخلوقات و برتر از همه است. ما که افرادی عادی و بشری معمولی هستیم و باید از آنهایی که در میدان حضور دارند، حمایت کنیم. زمانی در تهران بحث می کنیم و می توانیم درباره آرایش نیروها و روش‌ها بحث کنیم اما وقتی در صحنه و میدان حضور داریم و دوربین همه کشورها تصویر می گیرد و همه دنیا ناظر است، باید ما هم حمایت کنیم. در صحنه مذاکرات، دیگران برای تیم‌های خود کف می‌زنند اما می‌بینیم که در داخل برخی‌ها برای آن طرفی‌ها کف می‌زنند و می‌گویند انتقاد چیز خوبی است. ای خدا، عقل سالم و بدن سالم به ما بده».   نکته جالب در این سخنان این است که روحانی در حال منتقدان خود را به تکرار سخنان طرف های مقابل متهم می کند، که وی و تیم مذاکره کننده اش، اصلی ترین تکرار کنندگان مواضع طرف غربی در داخل کشور بوده اند.   اساسا یکی از انتقادهای جدی وارد به تیم مذاکره کننده هسته ای همواره این بوده است که منطق و نگرانی های طرف مقابل را پذیرفته و تلاش می کند ادبیات مدنظر غربی ها را درونی سازی کند.   مهم ترین مصداق این امر آن است که تیم مذاکره کننده دولت آقای روحانی تمامی نگرانی های ساختگی طرف غربی درباره برنامه هسته ای ایران را به رسمیت شناخته و درصدد رفع آنها با همان فرمولی است که آنها درنظر دارند.   این امر، از دید کارشناسان، اصلی ترین عامل کشیده شدن مذاکرات به وضعیت فعلی است.   در حوزه عمومی هم یکی از اشتغالات ثابت تیم مذاکره کننده توجیه و دلیل تراشی برای اقدامات و اظهارات خصمانه طرف غربی بوده است.   این امر عمدتا با این استدلال همراه بوده که اظهارات خصمانه غربی ها برای مصرف داخلی خودشان است و نباید در داخل برجسته شود.   با همین منطق، دولت آقای روحانی تا کنون بارها به صدا و سیما فشار آورده تا پخش سخنان مقام های امریکایی علیه ایران را متوقف کند.   همچنین در یک نمونه دیگر، دولت آقای روحانی استدلال طرف غربی را در این باره که تحریم ها علیه ایران جدید نیست، پذیرفته و از آن دفاع کرده است.   این امر تا آنجا پیش رفت که رهبر معظم انقلاب اسلامی در یک تذکر عمومی این خطای مهم را تصحیح کردند.   دیدگاه های دولت آقای روحانی درباره ضرورت تعامل به جهان و هضم شدن در اقتصاد جهانی هم تفاوتی با مواضع طرف غربی در این باره ندارد.   مهم تر از این، دولت آقای روحانی دقیقا همزبان با امریکایی ها، درباره اثرات اقتصادی تحریم ها مبالغه کرده و رفع مشکلات اقتصادی کشور را وابسته به آن می داند.   در حوزه های نظامی و امنیتی هم به یاد ماندنی ترین نمونه از تکرار مواضع غربی ها در ایران، عبارتی از محمد جواد ظریف وزیر خارجه دولت روحانی است که گفته بود امریکایی ها می توانند در یک حمله تمامی زیرساخت نظامی ایران را نابود کنند.   با این وصف، اگر آقای روحانی به واقع در پی یافتن کسانی است که حرف غرب را در ایران تکرار می کنند، آدرس را اشتباهی رفته است.   آدرس درست درون نهاد  ریاست جمهوری و ساختمان وزارت خارجه است.

خیلی بیشتر از 2  نفر هستند !   زخمی که آقایون پیرو خط رزم آرا وارد کرده اند بشدت کاری و کشنده هست !

پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله خامنه‌ای منتشر کرد بازخوانی بیانات رهبر انقلاب درباره مذاکرات هسته‌ای/ «نباید به نقطه‌های خیالی دل بست» پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله العظمی خامنه‌ای، با انتشار کلیپی به بازخوانی بیانات رهبر معظم انقلاب با موضوع لزوم اتکا به نقطه های حقیقی برای پیشرفت کشور و پرهیز از دلبستن به نقطه های خیالی، منتشر کرد.   به گزارش خبرگزاری فارس، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله العظمی خامنه‌ای، کلیپ صوتی «نقطه‌های خیالی» را با استفاده از بیانات رهبر انقلاب در دیدار مردم قم که فرمودند «من با مذاکره کردن مخالف نیستم؛ مذاکره کنند؛ تا هروقت میخواهند مذاکره کنند! من معتقدم باید دل را به نقطه‌هاى امیدبخش حقیقى سپرد، نه به نقطه‌هاى خیالى، آنچه لازم است این است» تهیه و منتشر کرد. سخنان حضرت آیت‌الله خامنه‌ای که در این صوت می‌شنوید: فکر اساسى این است که کارى کنید که کشور از اَخم دشمن ضربه نبیند، از تحریم دشمن لطمه نخورد؛ و راه‌هایى هست، کارهایى هست که میشود کرد؛ بعضى را هم کرده‌اند و موفّق بوده است و جواب داده است؛ میشود کارهایى کرد؛ میشود این حربه را از دست دشمن گرفت، والّا اگر چنانچه چشم ما به دست دشمن باشد که «آقا، اگر این‌کار را نکردى تحریم باقى میماند» [فایده‌اى ندارد]؛ کمااینکه آمریکایى‌ها با کمال وقاحت دارند میگویند «اگر در قضیّه‌ى هسته‌اى ایران کوتاه هم بیاید، تحریمها یکجا و همه برداشته نخواهد شد»، این را صریح دارند میگویند. این نشان‌دهنده‌ى این است که به این دشمن نمیشود اطمینان کرد نمیشود اعتماد کرد. من با مذاکره کردن مخالف نیستم؛ مذاکره کنند؛ تا هروقت میخواهند مذاکره کنند! من معتقدم باید دل را به نقطه‌هاى امیدبخش حقیقى سپرد، نه به نقطه‌هاى خیالى، آنچه لازم است این است. دیدار مردم قم 1393/10/17 آنچه ما امروز در مجموعه‌ی رفتار دستگاه استکبار مشاهده میکنیم، همین است؛ هدف ایجاد اختلال در نظام محاسباتی و دستگاه محاسباتی من و شما است. در میدانهای دیگر، استکبار نتوانسته است، کاری از او برنیامده است. در میدانهای واقعی، تنها دو عامل مادّی در اختیار جبهه‌ی استکبار بوده و هست: یکی تهدید نظامی، یکی تحریم. استکبار غیر از این دو هیچ چیز در اختیار ندارد. از لحاظ قدرت منطق، قدرت استدلال، توانایی بر اثبات حقّانیّت، دست استکبار بسته است. تنها دو کار میتواند بکند: یکی تهدید نظامی است که مرتّب میکند، یکی هم تحریم؛ این دو هم علاج دارد. تحریم را با مجاهدتِ در باب اقتصاد مقاومتی بایستی خنثی کرد. این نکته‌ای که امروز رئیس جمهور محترم گفتند؛ قبلاً هم ایشان گفته بودند و این نکته‌ی کاملاً درستی است: برنامه‌های اقتصادی براساس و با فرض ماندن تحریمها بایستی برنامه‌ریزی بشود و تعقیب بشود و تحقّق پیدا بکند. فرض کنیم که این تحریمها ذرّه‌ای و سرِ سوزنی کم نخواهد شد؛ که حالا خود آنها هم همین را میگویند. آنها هم میگویند که تحریمها دست نخواهد خورد، حتّی از حالا شروع کردند که اگر در زمینه‌ی هسته‌ای هم به توافق برسیم، معنای آن این نیست که همه‌ی تحریمها برداشته خواهد شد؛ هنوز چیزهای دیگری هم هست؛ این همان حرفی است که ما همیشه میگفتیم. من بارها در همین جلسه و جلسات گوناگون دیگر عرض کرده‌ام(24) که [موضوع] هسته‌ای بهانه است؛ مسئله‌ی هسته‌ای هم نباشد، یک بهانه‌ی دیگری می‌آورند: مسئله‌ی حقوق بشر هست، مسئله‌ی حقوق زنان هست، مسائل گوناگون فراوان را میسازند؛ جعل کردن و بهانه‌گیری که خیلی مایه‌ای نمیخواهد، دستگاه تبلیغاتی و امپراتوری تبلیغاتی هم که در اختیار آنها است. بنابراین، علاج مسئله‌ی تحریم، عبارت است از همین اقتصاد مقاومتی. دیدار مسئولان نظام 1393/04/16 یکی از لغزشگاه‌ها در دیدن واقعیت، برمیگردد به درون خود ما. گاهی دلبستگیهای ما فلج کننده است. دلبستگیهای ما موجب میشود که ما یک چیزهائی را واقعیت بپنداریم که واقعیت ندارد؛ در واقع خطائی است که نفس راحت‌طلب ما یا دلبسته‌ی ما به مسائل مادی، بر ما تحمیل میکند؛ در حالی که واقعیت ندارد. دیدار کارگزاران نظام 1391/05/03 بنابر این گزارش، شما می توانید صوت بیانات رهبر انقلاب را از اینجا بشنوید.  

این 4 تا رو موقع اختتامیه نمایشگاه قرآن گرفتم !     سینا عکس هایی که 2 روز پیش گرفتیم رو به تدریج قرار می ده !   یکیشون که در حوزه زرهی و مقاومت زره هست ، خیلی جالبه !

   

انگاری هامر نیست !   رنگ دراش سفیده !

ارتش «اسرائیل» جست‌وجوی تونل‌های حزب‌الله را متوقف کرد یگان‌های مهندسی وابسته به ارتش «اسرائیل» تلاش برای یافتن تونل‌هایی در مرزهای شمالی سرزمین‌های اشغالی را پس از عملیات دقیق حزب‌الله در شبعاء، متوقف کردند. به گزارش مشرق، پایگاه الکترونیکی روزنامه صهیونیستی «معاریو» صبح چهارشنبه از آغاز عملیاتی به نام کشف تونل‌های حزب‌الله خبر داد. معاریو نوشت: ارتش «اسرائیل»‌ عملیات حفاری را در مرزهای شمالی سرزمین‌های اشغالی آغاز کرده و در پی یافتن تونل‌هایی است که تاکید می‌کند، از آن حزب الله است. معاریو گفته بود: عملیات ارتش «اسرائیل» در منطقه شهرک «زرعیت» و پس از اعلام صهیونیست‌های ساکن این شهرک مبنی بر شنیدن صداهایی مشکوک از زیر زمین آغاز شده است. پایگاه خبری العهد ضمن نقل این خبر نوشت: یک منبع نظامی صهیونیستی در این خصوص مدعی شد که ساکنان این شهرک ادعا می‌کنند، تونل‌هایی در زیر زمین درحال حفاری است و گروه‌های مهندسی ارتش درحال بررسی موضوع هستند. در عین حال، پس از عملیات حزب‌الله علیه چند خودرو نظامی ارتش اسرائیل در مزارع اشغالی شبعاء در ظهر چهارشنبه، منابع خبری اسرائیلی از توقف این عملیات خبر دادند. دو ماه پیش روزنامه معاریو با انتشار گزارشی در این خصوص نوشت که ساکنان شهرک صهیونیست‌نشین در زرعیت، از این امر بسیار نگران هستند و ارتش را تهدید کرده‌اند، در صورتی‌که اقدام لازم در این خصوص به عمل نیارود، آنها خود دست به کار خواهند شد. آنها می‌گویند که صدای حفاری‌هایی را زیر منازل خود می‌شنوند، در حالی‌که یک مقام مسئول در ارتش رژیم صهیونیستی در آن زمان با رد این ادعا تاکید کرد که اطلاعاتی مبنی بر وجود حفاری زیر زمینی در این منطقه به دست ارتش «اسرائیل» نرسیده است. معاریو هفته گذشته به نقل از یک افسر مهندسی ارتش رژیم صهیونیستی نوشت که برعکس آنچه در غزه شاهد آن بودیم، در مرزهای شمالی هیچ تونلی یافت نشد و شاید یکی از دلایل آن نامساعد بودن بافت زمین و نوع خاک این منطقه باشد.

    موشک فجر 5 هدایت شونده چی ؟!

چه بسیار است عبرتها و چه اندک است عبرت اندوزی !

گزارش ویژه/ منابع مطلع خبر دادند احتمال ضعیف حصول توافق سیاسی در اسفند ماه برخی منابع در تهران می گویند احتمال دارد توافق سیاسی میان ایران و 1+5 تا روز 10 اسفند حاصل نشود و همه چیز به تیر ماه آینده موکول شود.   محمد صدری، ایران هسته ای- برخی منابع در تهران می گویند احتمال دارد توافق سیاسی میان ایران و 1+5 تا روز 10 اسفند حاصل نشود و همه چیز به تیر ماه آینده موکول شود. ایران و گروه 1+5 روز 24 آذر توافق کردند تا ماه مارس (10 اسفند) درباره اصول سیاسی یک توافق نهایی تفاهم کنند و سپس مهلت باقی مانده تا ژوئن 2014 (تیر 1394) را صرف نهایی کردن جزئیات این توافق کلی نمایند. با این حال، برخی شنیده ها حکایت از آن دارد که این احتمال جدی است که تفاهم روی توافق سیاسی در اسفند ماه میسر نشود. علت هم این است که به گفته دیپلمات ها در تهران، امریکا قادر به گرفتن تصمیم های سیاسی مهم در مسائل اساسی مورد اختلاف نیست. به عنوان نمونه، موضع امریکا درباره مسئله جدول زمانی لغو تحریم ها نه فقط بهبود پیدا نکرده بلکه به عقب بازگشته و بدتر شده است. موضع کنونی امریکا این است که تحریم ها را در یک بازه زمانی 15 ساله و به تدریج برخواهد چید و ضمنا دولت امریکا نمی تواند درباره آن دسته از تحریم ها که مربوط به کنگره است، تعهد مشخصی بدهد. این موضع برای ایران که خواستار لغو یکجا و یکپارچه همه تحریم ها بلافاصله پس از توافق نهایی است قابل پذیرش نیست. برخی دیپلمات ها می گویند اگر توافق 24 آذر مبنا باشد مذاکرات در اسفند ماه شکست خواهد خورد. اما یک ایده که به تازگی پیشنهاد شده این است که هم توافق سیاسی و هم توافق درباره جزئیات یکجا در ماه ژوئن انجام شود. ایده اولیه این است که به این ترتیب دو طرف زمان بیشتری برای مذاکره خواهند داشت ولی برخی کارشناسان می گویند مشکل اکنون مذاکره بیشتر نیست بلکه تصمیم های سیاسی است که امریکا باید بگیرد اما به دلایل مختلف قادر به اتخاذ آنها نیست. اکنون این حدس به طور قوی وجود دارد که احتمال حصول توافق سیاسی تا 10 اسفند زیر 30 درصد است.

گزارش ویژه تازه ترین ارزیابی مقام اطلاعاتی امریکا از وضعیت امنیتی ایران و منطقه قائم مقام سابق سازمان سیا که چند ماهی است پست خود را ترک کرده، پاکستان را خطرناک ترین کشور جهان خواند.   ایران هسته ای- قائم مقام سابق سازمان سیا که چند ماهی است پست خود را ترک کرده، پاکستان را خطرناک ترین کشور جهان خواند. مايکل مورل که روز 6 بهمن طی سخنانی در مرکز مطالعات راهبردی و بین المللی همچنین گفته است مشکل امریکا با ایران بسیار فراتر از موضوع هسته ای است. متن بخش های مهم سخنان وی که توسط وب سایت تامپا تریبیون منتشر شده، در ادامه می آید. *** پاکستان با توجه به جمعیت زیاد خود، فقر، شبه نظامیان و سلاح های هسته ای اش، خطرناک ترین کشور جهان است. سوریه با جنگی پنج جانبه و پیچیده ترین وضعیت سیاسی سه دهه اخیر مواجه است. القاعده از فرصت خوبی برخوردار است که بار دیگر توانایی های خود را بازسازی کند و پس از سه سال از تکمیل خروج ما از افغانستان، از این کشور، حمله ای دیگر را به خاک آمریکا ترتیب دهد. رهبر معظم ایران، که از «تروریسم به عنوان یک ابزار حکومت» استفاده می کند و هزینه شورش ها در یمن و نقاط دیگر را تامین می کند، در ذهن خود مصمم است سلاح های هسته ای ساخته شوند و در این راه نتیجه مذاکرات فعلی، برای او بی اهمیت است. جنگی که علیه نیروهای جهادی ادامه دارد و بهترین شکل آن رویارویی با القاعده بود، پیروزی هایی را برای هر دو طرف به همراه داشته است. پیروزی بزرگ ما از هم گسستن، تضعیف و تقریبا نابودی القاعده در پاکستان بود... القاعده ای که یازده سپتامبر و آن تراژدی را برای ما ایجاد کرد، اما پیروزی بزرگ آنها بسط دادن ایدئولوژی القاعده در یک گسترده جغرافیایی وسیع که از آفریقا تا خاورمیانه و جنوب آسیا را در بر می گیرد، بود. من واقعا نگران اوضاع افغانستان هستم. بهترین حالت این است که نیروهای امنیت ملی افغان قادر باشند کابل و -اگر نه همه- بیشتر شهرها را حفظ کنند، اما آنها آنقدر قوی نیستند که بتوانند از پناه گرفتن مجدد طالبان در قسمت هایی از جنوب و شرق این کشور جلوگیری کنند. بدترین حالت این است که طالبان ظرف 12 تا 18 ماه پس از خروج نیروهای آمریکایی، به آستانه کابل برسد. مهم نیست ملا عمر (رهبر طالبان) چه می گوید، القاعده از مرزها به داخل افغانستان باز خواهد گشت و این کشور را مجددا به پایگاه امنی برای خود تبدیل می کند... این گروه طی سه سال، مجددا توانایی خود را برای انجام دادن حمله ای دیگر در ابعاد یازده سپتامبر علیه آمریکا، تجدید می کند. شما فقط اخبار موجود درباره ایران را نظاره کنید و فقط رسانه های معروف را ببینید، فکر می کنید، برنامه هسته ای، تنها موضوعی است که ما باید به آن بپردازیم. اما ما فهرست بلندی از موضوعات مربوط به ایران را داریم: شماره 1. این است که «ایران می خواهد قدرت مسلط خاورمیانه باشد. من فکر نمی کنم، این قضیه با منافع آمریکا همسو باشد». شماره 2. «ایران از تروریسم به عنوان ابزاری برای کشورداری استفاده می کند. ایران خود در سراسر دنیا به تروریسم متوسل می شود که عمدتا این امر را در برابر اسرائیل می توان مشاهده کرد. اما آنها از تروریسم به عنوان ابزاری برای اداره حکومت خود استفاده می کنند». شماره 3. «ایران از سازمان های تروریستی نظیر حماس و از همه مهم تر، حزب الله، حمایت می کند». شماره 4. «ایران هزینه شورش ها در بحرین را تامین می کند، این کشور به شورش در یمن و حوثی ها کمک مالی می کند. ایران به شورش در استان های شرقی عربستان سعودی کمک مالی می کند و آنگاه شما برنامه هسته ای را در صدر همه اینها قرار می دهید». [ایت الله] علی خامنه ای رهبر معظم ایران، در ذهن خود چنین قضاوت کرده است که به دو علت به نفع ایران است به سلاح هسته ای دست یابد. یکی اینکه ایران این مسئله را مزیتی عمده در تلاش برای تبدیل شدن به قدرت برتر منطقه می بیند، و علت دوم که احتمالا مهم تر است، این است که آنها این تسلیحات را یک بازدارندگی نهایی در برابر آمریکا -که به زعم آنها در صدد براندازی رژیمشان است- به شمار می آورند. مورل گفت خبرهای خوب این است که گرچه برخی دولت های دوست منطقه ما را دوست دارند، مردمشان از ما متنفرند، در ایران دولت از ما متنفر است اما مردمشان ما را دوست دارند. این امر به ما فرصتی برای یافتن راهی برای همزیستی می دهد. پس از آن سوریه است، سخت ترین مشکل سیاسی که من تا کنون دیده ام، علت این است که این کشو که اکنون آمریکا و متحدانش در آن سرگرم بمباران اهداف دولت اسلامی هستند، در جنگی پنج جانبه گرفتار است. یک درگیری شبیه بهار عربی بین اسد و مردمش وجود دارد، جنگ نیابتی بین ایران و عربستان سعودی نیز جریان دارد. جنگ دیگر جنگ شیعه و سنی است و بین اسد و القاعده و بین میانه روهای سوری با گروه های القاعده هم جنگ وجود دارد. تصمیم باراک اوباما برای حمله نکردن به نیروهای سوری پس از نقض خط قرمز استفاده از سلاح های شیمیایی لحظه ای مایوس کننده برای میانه روهای این کشور بود. می توانم به شما بگویم پس از این تصمیم چه تعداد مقامات سازمان های اطلاعاتی خارجی با من تماس گرفتند و این سوال را مطرح کردند که آیا شما می دانید این تصمیم چه خسارتی خواهد داشت؟ درباره راهبرد موجود در عراق، نگاهی مثبت دارم و بر این باورم که این راهبرد در نهایت علیه دولت اسلامی موثر واقع می شود. اما درباره سوریه هیچ اعتمادی به راهبرد موجود برای مقابله با دولت اسلامی عراق و شام، وجود ندارد. مشکل این است که موفقیت در عراق، کافی نیست، زیرا آنها مجددا از مرز باز می گردند. آنها همچنان کنترل بخش های شرقی سوریه را در اختیار خواهند داشت.

پس تایید مقامات آمریکایی در دست داشتن در کودتای 28 مرداد؛ دادگاه آمریکا انجام خرابکاری هسته ای از سوی سیا در ایران را تایید کرد/ لزوم اقامه دعوی علیه کاخ سفید به اتهام دخالت در مسائل داخلی ایران/ بی تفاوتی مقامات وزارت خارجه چه علتی دارد؟ گروه بین الملل – رجانیوز: افشای نقشه خرابکاری آمریکا آن هم در جریان مذاکرات گام نهایی هیچ واکنشی از سوی مقامات دولتی به ویژه مقامات وزارت امور خارجه ایران دربرنداشته است. موضوعی که نشان می دهد برخلاف تصورات برخی افراد و مسئولان در داخل، آمریکا نه تنها در موضوع هسته ای ایران حسن نیت ندارد بلکه به دنبال آن است به بهانه های مختلف روند هسته ای شدن ایران را دچار اختلال کند.   به گزارش رجانیوز، روز گذشته دادگاه ویرجنیا، جفری ای استرلینگ، افسر ارشد سابق سیا را به جرم افشای اطلاعات محرمانه درباره برنامه های خرابکاری هسته ای در ایران محکوم کرد. جفری ای استرلینگ، افسر سازمان سیا، در سال 1995 افسر عملیاتی در کارگروه ویژه ایران در بخش شرق نزدیک و جنوب آسیا شد. استرلینگ دارای یک دسترسی محرمانه درجه بالا بوده و به اطلاعات محرمانه حساس، شامل مکاتبات محرمانه، خبرچین‌ها و عملیات‌های سیا دسترسی داشت. به گزارش نیویورک تایمز، وی پس از اینکه در سال 1997 زبان فارسی را یاد گرفت، به بن، آلمان، و دو سال بعد به نیویورک‌ اعزام شد تا ایرانی‌ها را به عنوان عوامل سازمان سیا و بخشی از یک عملیات اطلاعاتی محرمانه شامل جاسوسی از توانمندی‌های تسلیحاتی ایران استخدام کند. استرلینگ در آوریل سال 2000، شکایتی را علیه سازمان سیا در "دفتر استخدام برابر" ارائه کرده و مدیریت سیا را متهم به تبعیض نژادی کرد. متعاقب این امر مقامات سیا دسترسی استرلینگ به اطلاعات و اسناد محرمانه را متوقف کرده و در مارس سال 2001 وی را اخراج کردند   اما آنچه که باعث شد پای استرلینگ به دادگاه باز شود به رابطه وی با «جیمز رایزن» خبرنگار و نویسنده آمریکایی باز می گردد. جیمز رایزن (متولد 1955) یک روزنامه‌نگار آمریکایی است که برای نیویورک تایمز و پیش از آن لوس‌آنجلس‌تایمز فعالیت می‌کرد. وی مقاله‌های زیادی درباره فعالیت‌های دولت آمریکا نگاشته و دو کتاب نیز درباره سازمان سیا و کتاب دیگری درباره گفتمان عمومی آمریکا در موضوع سقط جنین به رشته تحریر در آورده است. رایزن همچنین مؤلف کتاب "وضعیت جنگی: تاریخ محرمانه سیا و دولت بوش" (ژانویه 2006) است. در این کتاب پرده از بسیاری فعالیت‌های سازمان سیا به ویژه برنامه های این سازمان در موضوع هسته ای ایران برداشته شده است. منابع آمریکایی ادعا کردند، زمانی که رایزن تحقیقاتش را برای کتاب «وضعیت جنگی» انجام می‌داد ایمیل‌ها و تماس‌های تلفنی وی با استرلینگ، کارمند سابق سیا، توسط دولت آمریکا مورد استراق سمع قرار می‌گرفت. رایزن در کتاب خود به نقل از یک منبع ناشناس و اما ارشد جاسوسی در آمریکا که بنابر ادعای دادگاه ویرجنیا این فرد آقای «استرلینگ» است به اطلاعات فوق سری چند عملیات سری سازمان سیا به ویژه در موضوع هسته ای ایران دست داشته است. یکی از مسائل مطروحه در کتاب "وضعیت جنگی" عملیات ماریلین بود این عملیات آنگونه که ادعا می‌شود یک برنامه پنهانی دولت آمریکا در زمان ریاست‌جمهوری بیل کلینتون است و طی آن قرار بودطرح‌هایی ناقص و اشتباه برای ساخت سلاح هسته‌ای در اختیار ایران قرار گیرد تا برنامه ادعایی هسته‌ای تسلیحاتی ایران کند شود. رایزن در کتاب "وضعیت جنگی" می‌نویسد که سیا سعی داشته ایران را در دام ساخت بمبی هسته‌ای با نقشه‌ای غلط اندازد. در این کتاب به نقل از افسر ارشد سازمان سیا آمده، که سیا یک دانشمند هسته‌ای را استخدام کرد تا طرح‌های ناقص و اشتباه کلاهک هسته‌ای را در فوریه سال 2000 به ایرانی‌ها ارائه کند. رایزن در کتابش می‌نویسد که کلینتون این عملیات را تأیید کرده بود و دولت بوش نیز آن را ادامه داد. رایزن در کتابش مدعی می‌شود که عملیات مرلین با افشای آن توسط دانشمند روسی به مقامات ایرانی به شکست می‌انجامد. به گفته نویسنده کتاب "وضعیت جنگی" این دانشمند روس که هویتش مشخص نیست برای اعتبار افزایی نزد ایرانی‌ها و مصونیت از تلافی‌جویی احتمالی آنها دست به این کار زده بود. هر چند «رایزن» نویسنده کتاب وضعیت جنگی در جریان بازپرسی ها از افشای منابع اطلاعاتی خود، خودداری کرد، و استرلینگ نیز موارد اتهامی را تکذیب کرد اما دولت آمریکا اعلام کرد که ایمیل استرلینگ را زیر نظر داشته و ایمیل های حاوی اطلاعات محرمانه بوده است. سکوت مقامات وزارت خارجه به چه معناست؟ اما نکته قابل تامل در جریان رسیدگی به اتهامات استرلینگ آن است که دادگاه آمریکا با محکوم کردن آقای استرلینگ به صراحت نقشه های آمریکا علیه برنامه صلح آمیز و قانونی ایران را تایید کرده است. پیش از این اطلاعاتی که در کتاب وضعیت جنگی آمده بود به صورت محکمه‌پسند نمی توانست مورد استفاده قرار گیرد اما حال که اطلاعات این کتاب توسط دادگاه ویرجینیا تایید شده است، این سئوال مطرح می شود که چرا تیم مذاکره کننده و مقامات دولتی سکوت کردند و سیاست ضد ایرانی دولت آمریکا را به چالش نمی کشند؟ چرا مقامات وزارت امور خارجه علی رغم افشای اطلاعات «محکمه‌پسند» آن هم از سوی دادگاه آمریکا، اقدامی برای اقامه دعوی علیه آمریکا انجام نداده و یا حتی واکنشی نشان نمی دهند؟ علاوه بر این سئوالی که مقامات دولتی باید به آن پاسخ دهند آن است که توافق برد – برد با کشوری که در پی انجام توطئه علیه برنامه هسته ای و تعطیلی سانتریفیوژهاست، محقق می شود؟ آیا آقای ظریف در دیدار آتی خود با وزیر امور خارجه آمریکا این موضوع خرابکاری هسته ای آمریکا علیه برنامه صلح آمیز هسته ای ایران را یادآور می شود و یا آنکه در گفتگوی های آتی نیز «خندیدن ها» و «پیادوه‌روی‌ها» تکرار می شود؟

اگر به این منطق بود ، ملت هنوز با اسب و الاغ و شتر رفت و آمد می کردن !

تکرار ماجرای «خسن و خسین سه دختر معاویه هستند» در روزنامه های زنجیره ای/ وقتی پیاده روی جلیلی با سولانا، به دروغ پیاده روی با برنز روایت می شود/ ماجرای رد درخواست برنز برای دیدار دو نفره با جلیلی و قدم زدن 30 دقیقه ای نماینده آمریکا پشت درب اتاق تیم ایرانی چه بود؟ گروه سیاسی- امیرحسین ثابتی: انتشار خبر و فیلم پیاده روی محمدجواد ظریف و جان کری در حاشیه مذاکرات هسته ای در ژنو باعث شد تا انتقادات افکار عمومی علیه عملکرد تیم مذاکره کننده هسته ای از «محتوا» به «فرم» آن نیز سرایت کند و طی روزهای گذشته این اقدام «نابجا» مورد اعتراض جدی رسانه های داخلی و مردم قرار گرفته است. به گزارش رجانیوز، در حالی که مذاکرات یک سال و نیم گذشته دولت یازدهم با آمریکا نه تنها فایده ای برای مردم نداشته و در مجموع مضراتی از جمله «تحریم» و «تحقیر» بیشتر برای کشورمان به همراه داشته است، این اقدام ظریف که همزمان با توهین غرب به پیامبر اسلام در رسانه های جهان به معنای افزایش «صمیمیت» ایران و آمریکا و بی تفاوتی مقامات جمهوری اسلامی به گستاخی غرب به مقدسات مسلمانان تعبیر شد، منجر به برائت بسیاری از دلسوزان و رسانه های داخلی از این اقدام وزیر خارجه گشت. اما برخی رسانه های اصلاح طلبان و حامیان دولت که ظاهرا هیچ خطایی را برای دولت در عرصه دیپلماسی قائل نیستند، بلافاصله به توجیه این اقدام جنجالی پرداختند و با بیان اینکه اینگونه افزایش صمیمیت ها می تواند در آینده به حل مشکل پرونده هسته ای کمک کند، ساده لوحانه مدعی شدند که این انتقادات به عملکرد ظریف سخیف و نادرست است! لکن در شرایطی که همچنان افکار عمومی از این اشتباه بزرگ و نابخشودنی وزیر امور خارجه اقناع نشده و منتظر عذرخواهی یا دلیل قانع کننده ای در این باره است، روز دوشنبه برخی از سایت ها و روزنامه های زنجیره ای با انتشار روایتی ناقص و تحریف شده، مدعی 45 دقیقه قدم زنی سعید جلیلی و ویلیام برنز نماینده امریکا در مذاکرات هسته ای در سال 88 شدند و در پی آن نتیجه گیری کردند که چرا معترضان به رفتار امروز محمد جواد ظریف، سال 88 نسبت به پیاده روی جلیلی و برنز سکوت کردند؟ اما در این باره توجه به چند نکته نشان می دهد خیال پردازی این رسانه ها با آنچه که اتفاق افتاده بسیار متفاوت است و در یک جمله ماجرای «خسن و خسین سه دختر معاویه هستند» بار دیگر تکرار شده است:     1. در متنی که به طور گسترده رسانه های مورد اشاره منتشر کرده اند ادعا شده که در مهرماه سال 88 جلیلی و برنز به مدت 45 دقیقه در حال پیاده روی مذاکره و گفتگو کرده اند، این در حالی است که اساسا این خبر «کذب محض» بوده و هیچ پیاده روی میان دکتر جلیلی و برنز در هیچ دوره ای از مذاکرات انجام نشده بلکه فیلم و تصاویر معروفی که از پیاده روی دکتر جلیلی با یکی از طرف های مذاکره وجود دارد مربوط به گفتگوی وی با خاویر سولانا مسئول اسبق سیاست خارجی اتحادیه اروپاست نه نماینده آمریکا در مذاکرات. 2. این رسانه ها بعد از خیال پردازی درباره اصل ماجرای پیاده روی نماینده ایران و آمریکا مدعی شده اند این دیدار بین سعید جلیلی و نیکلاس برنز انجام شده است، این در حالی است که نیکلاس برنز معاون اسبق وزارت خارجه آمریکاست که اساسا در هیچ دوره ای از مذاکرات هسته ای با ایران حضور نداشته و این رسانه ها وی را با ویلیام برنز نماینده آمریکا در مذاکرات اشتباه گرفته اند! 3. بازخوانی روند مذاکرات هسته ای ایران با 1+5 در دوره قبل نشان میدهد در مهرماه سال 88 در حاشیه مذاکرات ژنو، بعد از یک دور مذاکره تیم ایرانی با 1+5، ویلیام برنز چندین نوبت از دکتر جلیلی تقاضای دیدار دوجانبه می کند که این درخواست با موافقت جلیلی همراه نمی شود. حتی خاویر سولانا و دیگر نمایندگان کشورهای حاضر در مذاکرات نیز این درخواست برنز را به جلیلی اعلام می کنند و برای انجام این دیدار دو نفره نهایت تلاش خود برای «واسطه گری» را انجام می دهند اما این درخواست مورد قبول دکتر جلیلی واقع نمی شود و تاکید می کند که حرف دو نفره ای بین او و برنز وجود ندارد و نماینده آمریکا هر سخنی دارد می تواند در جمع نمایندگان دیگر کشورها بیان کند. با این حال برنز باز هم بر خواسته خود پافشاری می کند و خاویر سولانا نیز به عنوان مسئول وقت سیاست خارجی اتحادیه اروپا از رییس تیم مذاکره کننده هسته ای ایران می خواهد تا با پذیرش درخواست برنز، دیدار دو نفره ای میان نمایندگان ایران و آمریکا برگزار شود اما در نهایت دکتر جلیلی زیر بار این درخواست نمی رود و در کنار دیدارهای دوجانبه میان هیئت های ایرانی با فرانسه، آلمان و انگلیس، برای دقایقی نیز هیئت ایرانی نشست دوجانبه ای نیز با هیئت مذاکره کننده آمریکایی آن هم با محوریت موضوع هسته ای برگزار می کند. لذا توجه در این مساله نشان می دهد اولا ادعای پیاده روی 45 دقیقه ای برنز و جلیلی از اساس کذب است و ثانیا هیچ دیدار دو نفره ای در میان نبوده است و ثالثا در کنار دیدارهای دوجانبه تیم ایرانی و نمایندگان کشورهای 1+5، تیم آمریکایی نیز مانند دیگر کشورها برای دقایقی آن هم در اتاق مذاکرات نه در حال پیاده روی! به حضور تیم ایرانی پذیرفته می شود. در همین راستا در 11 مهر 1388 دکتر علی باقری که در دیدار تیم مذاکره کننده ایرانی با تیم مذاکره کننده برنز حضور داشته، در برنامه گفتگوی ویژه خبری شبکه دوم سیما حاضر شد و درباره همین موضوع با تکذیب برخی ادعاها و حاشیه پردازی ها گفت: «دیدار هیات آمریکایی با هیات ایرانی در ژنو به درخواست آمریکایی‌ها صورت گرفت. در نشست‌های این چنینی مرسوم است که هیات‌های مختلف با هم دیدار و گفتگو و رایزنی می‌کنند تا دیدگاه‌ها به هم نزدیکتر شود و در نشست ژنو نیز هیاتهای مختلف به صورت یک جانبه و چند جانبه درخواست دیدار داشتند که از جمله این موارد درخواست هیات آمریکایی برای دیدار با همتایان ایرانی بود.» این در حالی است که پیش از این در سال 86 نیز با دستور رهبر معظم انقلاب نشست های دوجانبه ای میان هیئت مذاکره کننده ایرانی به سرپرستی حسن کاظمی قمی سفیر وقت ایران در عراق و هیئت مذاکره کننده آمریکایی در بغداد بر سر موضوع عراق برگزار شده بود و خبر هر دوی این دیدارها نیز در همان برهه در رسانه های مختلف منتشر شد. 4. نکته جالب توجه دیگر که هیچ کدام از رسانه های مورد اشاره به آن نپرداخته و ترجیح داده اند آن را عامدانه سانسور کنند، ماجرای درخواست دوم دیدار ویلیام برنز از دکتر جلیلی برای ملاقات دو نفره در سال 89 است. ماجرای درخواست دوم برنز از دکتر جلیلی از این قرار است که در آذرماه 89، در حاشیه مذاکرات 1+5 با تیم مذاکره کننده ایرانی، باز هم برنز درخواست دیدار دوجانبه با جلیلی را مطرح می کند که جلیلی به دلیل نقش آمریکا در ترور شهید شهریاری در آذرماه همان سال درخواست برنز را رد می کند. همچنین بیان روایت های نادرست و برخی ادعاهای کذب درباره دیدار سال گذشته برنز با هیئت ایرانی توسط وی و رسانه های آمریکایی نیز دلیل دیگری بود که دکتر جلیلی در سال 89 درخواست تیم آمریکایی برای نشست دوجانبه را رد کرد و جالب آنکه نماينده دولت امريكا نیز در انتظار پاسخ مثبت از دکتر جلیلی، حدود نيم ساعت پشت در اتاق محل استقرار تیم ایرانی قدم می زند. لذا توجه در این مساله نیز نشان می دهد ظاهرا روزنامه های زنجیره ای با اشتباه گرفتن ماجرای قدم زدن برنز به تنهایی پشت درب بسته اتاق دکتر جلیلی با نشست دوجانبه وی با تیم مذاکره کننده ایرانی در سال 88، به یک رویاپردازی سراسر کذب روی آورده اند تا بلکه در قبال آن موج انتقادات افکار عمومی نسبت به خطاب بزرگ و فراموش نشدنی ظریف در پیاده روی 15 دقیقه ای با کری درست در اوج توهین غرب به پیامبر اکرم فراموش شود.

ارزیابی راهبردی چند جمله درباره پیاده روی ژنو سطحی از گره خوردگی، تعامل مستمر و شخصی شدن روابط میان مقام های وزارت خارجه و امریکایی ها رخ داده که تبعات آن به هیچ وجه به آن سادگی دولتی ها وعده می دهند قابل کنترل نخواهد بود.   مهدی محمدی، ایران هسته ای - قدم زدن محمد جواد ظریف و جان کری در ژنو ارزش دیپلماتیک چندانی نداشته و ظریف خود گفته است که هدف آنها صرفا رفع خستگی پس از یک مذاکره چندین ساعته بوده است. در واقع مسئله اصلی در اینجا هم دیپلماسی نیست. دیپلماسی به آن خوبی که آقایان انتظار داشتند و وعده داده بودند پیش نمی رود و حل آن هم نه با نشستن میسر نشده، با قدم زدن و حتی دویدن هم ممکن نخواهد شد. اصل مسئله این است که دولت آشکارا از خط قرمزی که در زمینه فراتر نبردن تعامل با امریکا از موضوع هسته ای برای آن ترسیم شده، عبور کرده است. آنچه اکنون عملا می بینیم این است که وزارت خارجه در حال ایجاد زیرساختی از روابط با امریکاست که چه مذاکرات هسته ای به نتیجه برسد و چه نرسد، به هم زدن این زیرساخت برای دولت دشوار خواهد بود. سطحی از گره خوردگی، تعامل مستمر و شخصی شدن روابط میان مقام های وزارت خارجه و امریکایی ها رخ داده که تبعات آن به هیچ وجه به آن سادگی دولتی ها وعده می دهند قابل کنترل نخواهد بود. مسئله اصلی این است. به عبارت دیگر، مسئله این است که دولت در حال تغییر دادن سنت های دیپلماتیک نظام در تعامل با امریکاست و عملا خود را درگیری نوعی از روابط با امریکایی ها کرده که هیچ سنخیتی با تداوم تقابل راهبردی تهران و واشینگتن ندارد. این سنت جدید که دیپلمات های وزارت خارجه با رفتارهایی نظیر پیاده روی، صدا کردن یکدیگر با نام کوچک، تلفن و ایمیل روزانه و احتمالا رفتارهای دیگری که ما از آنها مطلع نشده ایم، در حال ایجاد آن است، همه در راستای تغییر سنت دیپلماتیک ایران درباره امریکا قرار دارد که دولت هیچ مجوزی برای آن ندارد و هیچ استدلال قانع کننده ای هم که بتواند چنین رفتاری را توجیه کند در دست نیست. فرض کنید فردا مذاکرات هسته ای به نتیجه نرسد، امری که با توجه به وضعیت فعلی مذاکرات کاملا محتمل است. آیا ظریف و کری یا معاونان آنها قادر خواهند بود به سادگی همه چیز را میان خود تمام کنند و دیپلماسی به وضعیت پیش از تعامل مستقیم دوجانبه بازگردد؟ مسلما اگر مذاکرات صرفا به موضوع هسته ای محدود مانده و معیارهای تماس میان دو طرف حداقلی تعریف شده بود چنین چیزی ممکن بود اما حالا سطح گره خوردگی فراتر از آن است که دولت بتواند خود را به سادگی از اعتیاد نشست و برخاست با امریکا برهاند. آنچه کار را سخت تر می کند این است که می دانیم سطح عمیق تری از روابط هم در جایی شکل گرفته که اصطلاحا دیپلماسی مسیر 2 خوانده می شود. مسیر2 جایی است که مذاکرات غیر رسمی و کاملا محرمانه در آن برگزار می شود. دولت از همان ابتدا که مجوز تعامل با امریکا در موضو ع هسته ای را دریافت کرد، حجم وسیعی از مذاکرات مسیر 2 را تعریف کرده که هنوز هم به اشکال مختلف ادامه دارد. سطح در هم تنیدگی روابط دو طرف در مذاکرات مسیر 2 از آنچه در مسیر یک می بینیم بسیار عمیق تر است. اگرچه دولت تا کنون محتوای این تعاملات و حتی اصل آنها را با وسواس تمام پنهان نگه داشته ولی بالاخره روشن است که وقتی دو طرف در مذاکرات رسمی چنین رفتار می کنند، در مذاکرات غیر رسمی و محرمانه روابط بسیار اساسی تر و عمیق تری میان آنها شکل گرفته است. همه اینها در حالی است که اولا تعامل با امریکا هیچ پیشرفت محسوسی در مذاکرات هسته ای ایجاد نکرده و ثانیا مقام های امریکایی در حالی که این نشست و برخاست ها ادامه داشته نه فقط از اهانت های خود علیه ملت ایران نکاسته اند بلکه می بینیم که روز به روز بر حجم و شدت آن افزوده شده است. در واقع، می توان گفت مانور «نزدیکی به آمریکا» تنها عایدی دولت از این سبک دیپلماسی بوده و وقتی به متن مذاکرات نگاه می کنیم، هیچ کدام از این رفتارها موجب نشده امریکایی ها حتی اندکی بر امتیازهای واقعی که حاضرند به ایران بدهند، بیفزایند. به لحاظ تاریخی هم، یکی از مهم ترین انتقادها به دیپلماسی به اصطلاح اعتماد ساز آقایان این بوده است که امتیاز های واقعی می دهند ولی در مقابل تنها لبخند و تعارف دریافت می کنند. این نوع رفتار، طرف مقابل را کاملا دچار این سوء تفاهم کرده است که همین رفتارهای خنک شکلی برای طرف ایرانی کافی است و نوبت به بده بستان که می رسد این ایران است که باید از خط قرمزهای خود دست بردارد. این نکته مهمی است. زمانی هست که یک دیپلمات با طرف مقابلش به خنده و گپ و گعده می نشیند ولی پس پرده فراموش نمی کند که نباید حتی برای لحظه ای فراموش کند آنکه روبرویش نشسته دشمن است و باید از همه ابزارهای موجود برای متقابل با او بهره ببرد. این جنس نشست و برخاست خیلی مهم نیست و نباید بر آن سخت گرفت. اما اگر در میانه بگو و بخند، دیپلماتی فراموش کرد که اصل قصه چیست و پوسته را با هسته اشتباه گرفت و فرم دیپلماسی را به جای محتوای آن نشاند و دلش متمایل به مهربانی و هم دلی با دشمن شد، و سرآخر، هم ادبیاتش دگرگون شد و هم منطق طرف مقابل را پذیرفت؛ آنجاست که فاجعه رخ می دهد. منتقدان نگران این دومی بوده اندکه چنین با حرارات به پیاده روی ژنو واکنش نشان دادند. دولت احتمالا انتقادها از پیاده روی را به مثابه نوعی بهانه جویی تحلیل کرده است. اگر به یاد بیاوریم که دولت با منتقدان چقدر نامهربان و درباره آنها چقدر توطئه اندیش بوده این عجیب هم نیست. ولی این نگاه واقعیت ندارد. منتقدان برای دولت خیرخواهی کرده اند و سخنشان همه این است که اولا اغفال نشده اند و می دانند میان دولت و امریکا چه اتفاقی در حال رخ دادن است و ثانیا، از دولت می خواهند دشمنی دشمن را چنان پاسخ ندهد که مستلزم اهانت به ملت باشد.  

گزارش ویژه آیا وزارت خارجه اسناد جدید علیه آلمان را در مذاکرات با 1+5 مطرح می کند؟ وب سایت هفته نامه آلمانی اشپیگل فاش کرده است که بیش از 10 شرکت آلمانی در تولید تسلیحات شیمیایی در سوریه و عراق دست داشته اند.   علی شاهدیان، ایران هسته ای- وب سایت هفته نامه آلمانی اشپیگل فاش کرده است که بیش از 10 شرکت آلمانی در تولید تسلیحات شیمیایی در سوریه و عراق دست داشته اند. این وب سایت روز 5 بهمن 1393 در گزارشی به قلم 3 تن از خبرنگاران خود به نام های گونتهر لاچ، فیدلیوس اشمید و کلاوس ویگرفه نوشته است 16 ماه پیش دولت سوریه فهرستی از شرکت هایی را که به این کشور در تولید سلاح های شیمیایی کمک کرده اند در اختیار آژانس بین المللی منع سلاح های شیمیایی قرار داده و این فهرست بلافاصله در اختیار دولت آلمان قرار گرفته است. متن اصلی این گزارش را اینجا ببینید. به نوشته اشپیگل، این فهرسیت نشان می دهد ده ها شرکت آلمانی دهه ها درگیر فعالیت غیر قانونی تولید سلاح های شیمایی بوده اند. این گزارش همچنین می گوید دولت آلمان به محض دریافت این فهرست آن را طبقه بندی کرده و به بهانه عدم افشای اسرار تجاری از هرگونه افشای نام این شرکت ها یا رسیدگی به موضوع خودداری کرده است. بنا بر این گزارش، شرکت «شوت»، تولید کننده شیشه، شرکت «کولب»، تولید کننده تجهیزات آزمایشگاهی، شرکت فناوری «هرائوس»، شرکت «ریدل دِ هائن» از شرکت های وابسته شرکت «هوخست» سابق آلمان و شرکت داروسازی «مِرک» و نیز شرکت «گریت فن دلدن» از جمله مهمترین این شرکت ها هستند. یک نکته مهم دیگر در گزارش اشپیگل این است که تقریبا تمامی این شرکت ها درگیر پروژه تسلیحات شیمایی عراق در زمان صدام هم بوده اند. اشپیگل اطلاعاتی فاش کرده است که دولت آلمان و سرویس اطلاعات خارجی این کشور (BND) از همان ابتدا در جریان این فعالیت های غیر قانونی قرار داشته اند اما با آن هیچ برخوردی صورت نگرفته است. افشای این اطلاعات می تواند در مذاکرات ایران و 1+5 اهرم خوبی در اختیار وزارت خارجه قرار بدهد. بر اساس این گزارش آلمان به عنوان یکی از اعضای 1+5 متهم تولید سلاح های کشتار جمعی است نه ایران.

گزارش ویژه مشاور کنگره: بازی را در منطقه به ایران باخته ایم/ امریکا باید ‘مداخله مستقیم’ در منطقه را آغاز کند اگر امریکا خواهان تغییر در معادله هسته ای است باید معادله منطقه ای را از طریق مداخله مستقیم بیشتر در خاورمیانه تغییر بدهد.   ایران هسته ای- یک مشاور ارشد کنگره امریکا می گودی دولت امریکا در منطقه بازی را به ایران باخته و اگر خواهان تغییر در معادله هسته ای است باید معادله منطقه ای را از طریق مداخله مستقیم بیشتر در خاورمیانه تغییر بدهد. متن کامل مقاله دنیس راس در وب سایت پولیتیکو که روز جمعه 3 بهمن 1393 منتشر شده، در ادامه می آید. متن اصلی را اینجا ببینید. *** مذاکرات اتمی بین ایران و آمریکا به نظر می رسد به بن بست رسیده باشد. این در حالیست که شاهد یکه تازی نیروهای ایران در کودتا در یمن، پشتیبانی این کشور از ماشین جنگی اسد در سوریه، دخالت در امور عراق و همکاری این کشور با حزب الله به عنوان عاملش در نزدیکی مرزهای اسرائیل هستیم. امروز شاهد نوعی آسیب دیدگی در جبهه متحدان آمریکا در منطقه هستیم به طوریکه آنها شاهد یکه تازی ایران و جبهه مقاومت آن در سراسر منطقه هستند. این تحولات همزمان و بن بست در مذاکرات هسته ای و حرکت های تجاوزکارانه ایران در منطقه اتفاقی نیستند. این موضوع باید درس هایی برای رئیس جمهور اوباما به همراه داشته باشد. بن بست اتمی با وضعیت موجود تنها در حالتی از بین خواهد رفت که واشنگتن بار دیگر در منازعات بیشمار در منطقه دخالت کند. یمن در حال حاضر آسیب پذیر است و خانواده سلطنتی عربستان پس از درگذشت ملک عبدالله حالتی آشفته دارند. در جریان مذاکرات اتمی در یکسال اخیر شاهد عقب نشینی های سخاوتمندانه از طرف غرب بوده ایم. گروه 1+5 در برابر موضوع غنی سازی ایران عقب نشینی کرده اند و با این موضوع که تهران نباید شمار سانتریفیوژهای خود را کاهش دهد و اینکه می تواند یک برنامه غنی سازی در مقیاس صنعتی پس از یک دوره زمانی داشته باشد،موافقت کرده اند. ایرانی ها در ده سال گذشته با وجود بازگشت بر سر میز مذاکره و برخی عقب نشینی ها اما توافقات محدودی داشته اند. با وجود آنکه یکسال از توافق بر سر چارچوب طرح اقدام مشترک می گذرد اما (آیت الله) علی خامنه ای رهبر معظم ایران باز هم به این موضوع اشاره دارد که ایران می تواند بدون توافق هم به راه خود ادامه دهد. در حقیقت مذاکره کنندگان وی تنها به دنبال عقب نشینی بیشتر غرب هستند تا اینکه پیشنهادات جدیدی ارائه دهند. حالا زمان آن فرا رسیده است که راهبری جدید را طرح ریزی کنیم. این راهبرد به گونه ای باید باشد که ارزشهای جمهوری اسلامی و تاثیرگذاری آن در خاورمیانه و اقتدار آن را از درون تهدید کند. باید عقب نشینی در مذاکرات اتمی متوقف شود تا شاهد توافقی قابل قبول باشیم. مقامات ایرانی باید به این درک برسند که عقب نشینی بیشتری از طرف غرب برای رسیدن به توافق وجود نخواهد داشت و زمان مذاکره در حال پایان است. لازم است که ایران این موضوع را بداند که نگرانی ما درباره رسیدن به توافق با این کشور نیست بلکه نگرانی ما درباره رفتار این کشور در منطقه است. ما باید به طور جدی و به گونه ای رفتار کنیم که توازن قدرت در سوریه به هم بخورد و باید هزینه های حمایت ایران از خاندان اسد در سوریه را بالا ببریم تا زمینه منافع حاصل از یک توافق سیاسی را فراهم کنیم. در عراق ما باید درباره تهاجم ایران در این کشور تحت پرچم مقابله با داعش نگران باشیم. مقابله با داعش باید در چارچوب همکاری بین ارتش عراق و همکاری نزدیک آن با آمریکا وهم پیمانان عرب آن تعریف شود. در خلیج فارس واشنگتن و ریاض باید در همکاری با هم راه های آبی را امن کنند و ایران را منزوی سازند. ایران تنها در صورتی عقب نشینی خواهد کرد که بدانددیگر شاهد عقب نشینی از طرف غرب نخواهد بود. در کنار این راهکارها آمریکا بایدبه دنبال سیاستی جنگ طلبانه بر ضد تهران باشد و سیاست تحریم های اقتصادی خودرا تکمیل کند. مقامات دولت آمریکا و رسانه ها توجه ها را به رفتار سرکوبگر رژیم ایران جلب کنند. این رفتار ما نه تنها باید ارزش های ما را نشان دهد بلکه باید الهام بخش مخالفت های سیاسی در داخل ایران با رژیم باشد. زمانی که رژیم ایران در داخل تحت فشار باشد آنگاه درباره هزینه ناشی از سخت گیری های سیاسی خود در موضوع اتمی تجدید نظر خواهد کرد. از آنجایی که قرار است که مذاکره کنندگان آمریکایی بار دیگر در هفته آینده با همتایان ایرانی خود دیدار کنند آنها نباید از دور شدن از میز مذاکرات و حتی تعلیق آن با ایران سرکش هراسی داشته باشند. یکی دیگر از راههای فشار بر ایران این است که موارد عقب نشینی گروه 1+5 در برابر ایران و تحرک کم ایران را علنی کنیم. اگر این کار صورت گیرد ما می توانیم پوچ بودن ادعاهای ایران و اینکه آنها خواهان داشتن بک برنامه اتمی بومی برای تولید انرژی هستند و رهبر معظم آنها درباره اینکه نیاز به توافق ندارند، اثبات کنیم. این موضوع سبب می شود که زمینه حمایت بین المللی برای افزایش فشارها بر ایران را فراهم کنیم. در حالیکه ممکن است که در حال حاضر ایجاد یک جبهه متحد داخلی در آمریکا دشوار باشد اما کاخ سفید بایدعاقلانه رفتار کند و قوانین گوناگونی را در تعامل با کنگره به تصویب برساند. نگرانی کنگره با توجه به جهت گیری مذاکرات غیرمعقولانه به نظر نمی رسد. برای اطمینان بیشتر باید بدانیم که دولت آمریکا هم به سهم خود هم اکنون نگرانی هایی مشروع درباره اتحاد و یکپارچگی در گروه 1+5 دارد. کاخ سفید هم اکنون با مخاطبانی سازنده در کنگره روبروست که تعامل با آنها می تواند راه حلهایی برای این موضوعات تنش زا پیدا کند. در پایان نبود دخالت کنگره و تصویب هرگونه توافق حاصله به معنای بی اثر بودن آن است. آمریکا و ایران همچنان دشمن همدیگرند. شاید دشمنان بتوانند درباره موضوع کنترل تسلیحات با هم گفتگو کنند اما روش رسیدن به توافق با ایران نمی تواند دیگر شاهد عقب نشینی بیشتر گروه 1+5 باشد. اگر ما خواهان توافقی قابل پذیرش با ایران در این مرحله هستیم رهبران ایران لازم است بیش از آنکه چیزی را به دست آورند، چیزهایی را از دست بدهند.