تهاجم مبتنی بر غیر نظامیان

[worior 25,641]

به نام حق

تهاجم مبتنی بر غیر نظامیان

مقدمه worior ؛

پس بررسی اوضاع منطقه و نگاه به آینده چینش سیاسی و جغرافیایی سیاسی قدرت در خاورمیانه به این نتیجه رسیدم که روند موجود تحولات مردمی که برخی اوقات تحت بهار عربی ، بهار ترکی ، یا حتی وقایع 88 و حتی موضوع بیداری اسلامی ، فضایی را بوجود نخواهد اورد که به موفقیت ، افراد خاص ، احزاب و گروه ها و یا ساختار های سیاسی جدید شود و اهداف ملی و مردمی منتج نخواهد شد ، فراگردی که در اثرآن بی نظمی های کلان و ضعف قدرت کشورهای منطقه علی الخصوص کشورهای اسلامی و از همه مهمتر قربانی اصلی ان در هر وضعیتی دولتها خواهد بود ، دولتهایی که با وظیفه برقراری نظم و پیشبرد توسعه اقتصادی - اجتماعی - فرهنگی تشکیل شده اند ، اعم از دمکراتیک و غیر دمکراتیک ، بدون پایگاه اجتماعی و حزبی یا مبتنی بر خواست ملی و حتی دولتهای انقلابی که پس از این تحولات و بحران ها ضمام امور را بدست خواهند گرفت .
ضعف قدرت دولت یا (بوجود آمدن دولتهای ضعیف) بر اساس تجارب پیشین به برهم خوردن نظم جغرافیای سیاسی ، نظم اقتصاد و روابط بین الملل و در بهترین حالت در میان کشورهای معتدل و دمکراتیک به گسترش پدیده جهانی شدن مسایل داخلی کشورها و ایجاد یا تغییر در ساختارهای کلان و پیمان های بین المللی خواهد انجامید .
از همین رو به نظر میرسد سرانجام مبهم عدم تعادل کنونی در نظم سیاسی منطقه خاورمیانه از اهمیت استراتژیکی برای برخی قدرتهای منطقه ای و فرامنطقه ای برخوردار باشد ، موضوعی که میتواند به حذف و یا تضعیف بدون درگیری و خشونت ، قدرت های نوظهور ،دمکراسی های تازه با کمترین هزینه از صحنه رقابت های بین المللی بی انجامد ، مسئله ای که ابعاد اقتصادی - نظامی و سیاسی متنوعی دارد و میتواند به وابستگی های نوین و تسریع روند جهانی سازی بی انجامد .
اهمیت این موضوع با توجه به چالش های سیاسی - تاریخی منطقه خاورمیانه و منافع عظیم قدرتهای بزرگ در آن به حدی ست که میتوان جنگی غیر ملموس با ابزار های غیر نظامی نظیر رسانه ها ، احزاب و سازمانهای سرخورده و به حاشیه رفته ، تمایلات قومی و درگیری های فکری و مذهبی را یافت که بعضا در صورت لزوم به ابزار نظامی و خشونت تروریستی نیز متوسل میشوند .
بدلیل مردم پایه بودن این تحولات بعد غیر نظامی این موضوع از اهمیت ویژه ای برخوردار است ، غیر نظامیانی که که به ابزار جنگی در برابر قدرت عظیم نظامی دولتهایی که باید به چالش بکشند مجهز نیستند و مجهز بودن به چنین ابزاری نیز به تلفات چشمگیر و هزینه های سنگین برای طرفین بخصوص قسمت مردمی آن منجر خواهد شد .
ظاهر وقایع که در 2 سال اخیر پس از جنگ لیبی و در سوریه نیز مشاهده میشود به چنین وضعیتی گواه میدهد ، و اهمیت موضوع زمانی برای ما روشن تر میشود که متوجه میشویم در فرایند کنونی ، قدرت های بزرگ برای تسریع روند حذف قدرت های نظامی و غیر دمکراتیک ، خود به حمایت مستقیم نظامی و غیر نظامی از نیروهای دخیل در تحولات میپردازند . این وضعیت هرچند ممکن در ظواهر پیچیده اوضاع کنونی بیانگر نوعی حمایت از حرکات مردمی و کمک به مظلومین حادثه در برابر دولتهای مقتدر و ستمگر باشد و لیکن تفاوت ها و تناقضاتی که در عملکرد قدرت های بین المللی در حمایت از حرکات مردمی در نقاط مختلف دیده میشود ، بیانگر وجود نوعی برخورد استراتژیک این قدرت ها با این مسایل و همچنین امکان بهره گیری ابتدایی آنها از براه اندازی چنین جریانهایی با توسل به معضلات درونی کشورهای گرفتار در شرایط آشوب است .
موضوعی که گزینه فوق یعنی بهره گیری ابتدایی و براه اندازی وضعیت آشوب و برانگیختگی های قومی ، مذهبی ، مردمی و حزبی مصنوعی ، توسط قدرت های منطقه ای و فرا منطقه ای را آشکارتر میسازد ، وجود ابزارها - تاکتیک ها و روشهای پرورش یافته ایست که بیانگر امکانپذیری این نوع تهاجمات میباشد ، تاکتیک هایی که ابتدا به امر در اروپای پس از جنگ و شرایط ویژه آن به منظور بکارگیری قدرت غیر نظامیان و ابزارهای غیر نظامی در ناکام گذاشتن تلاش های مهاجمینی که قصد کودتای داخلی و یا تهاجم نظامی و تثبت دولت جدید در این کشورها داشتند پرورش یافته اند ، تجارب تاریخی وسیعی در این گسترده وجود دارد ، اما موضوع مهم است که آیا تهاجم و یا دستیابی به اهداف سیاسی با استفاده از این ابزارها نیز غیر ممکن است ؟ این موضوع آنجایی اهمیت پیدا میکند که شاهدیم پس از حرکات مردمی مختلف در اقصی نقاط دنیا و چینش سیاسی مجدد دولت ها و ساختارهای حاکم ، گرایشات استقلال طلبانه ای از پدیده های جهانی قدرت بروز و ظهور نمیابد و یا اینکه به تضعیف و فرپاشی قدرت هایی منجر میشود که امکان استقلال نظر و عمل در صحنه بین المللی نداشته باشند .
از این رو باید پدیده هایی نظیر تهاجم غیر نظامی که ابعاد سیاسی - فرهنگی - اقتصادی و در ابعاد جدید تر مردمی دارد روبرو بود ، تضعیف اقتدار فرهنگی - سیاسی - اقتصادی و نظامی دولت ها فرایندی ابتدایی تسریع جهانی سازی ست که مباحث و گفتگو های کلان استراتژیک و بلند مدت در نگاه پست مدرن به وقایع را میطلبد ، به همین سبب جای دارد تا ابتدا به ساکن به شرح تاکتیک اصلی جریانات و وقایع موجود پرداخت و سپس به حوزه های اثرگذاری آن در فضای قدرت و سیاست پرداخت .
در دهه های گذشته مفاهیم جدیدی نظیر پدافند غیر عامل پا به عرصه مطالعات استراتژیک جنگ گذاشته اند در این میان مفهومی که مترصد به ابزار غیر نظامی باشد و از عهده سیستم های غیر نظامی و مردمی بر آید پا به عرصه اعمال میدانی و سیستماتیک گذاشته است و از ان با عنوان " دفاع مبتنی بر غیر نظامیان " میشود ، این موضوع در کتابی به همین نام که در سال 1990 توسط پروفسور جین شارپ نوشته میشود ، مورد مطالعه گسترده و دقیقتری قرار میگیرد ، درس ها و نتایجی که در این کتاب و سایر آثار بعدی جین شارپ گرفته میشود عملا در انقلاب های رنگی در سطح جهان بکار میرود و عملگرایی خود را به نمایش میگذارد . متن ذیل برگرفته از مجله سیاست دفاعی انتشارات دانشگاه امام حسین (ع) - بهار 72 - شماره 2 صفحات 138 - 158 به ترجمه دکتر علی اصغر زرگر میباشد ... ؛




مقدمه

یکی از معدود موضوعاتی که در رابطه با آمیزه سیاست نوین و روابط بین الملل میتوان در مورد ان ممطمئن بود ، اجتناب ناپذیر بودن منازعه است و این که در مقابل غاصبان قدرت داخلی و متجاوزان بین المللی به ابزار موثر منازعه نیاز خواهد بود . آمیزه اطمینان بخش و سازگاری نیز در پیش روی نیست . در عوض ، تمامی جوامع سیاسی که اعضایشان مایل نیستند قربانیان حملات احتمالی شوند ، نیازمند توانی برای برقراری نوعی جنگ و تهیه نوعی از سیستم تسلیحاتی میباشند .
چنین سیستمی مستلزمآن است که بتواند دو وظیفه را ایفا کند ، نخست آن که باید به اندازه کافی قوی و به نحو احسن و کافی آماده شده باشد که از اعمال غاصبانه داخلی یا حملات بین المللی جلوگیری به عمل آورد . همچنین ضروری است که آن سیستم در مقابل هر نوع حمله قادر به دفاع باشد و موجب گردد تا مهاجم دست از حمله بردارد و وضعیت صلح و استقلال را به جامعه موجب گردد تا مهاجم دست از حمله بردارد و وضعیت صلح و استقلال را به جامعه بازگرداند . هرگز نمیتوان تضمین کرد که بازدارندگی باید از ویژیگیهایی برخوردار باشد که علاج ناپذیر نباشد . لذا ، زمانی که عامل بازدارندگی شکست میخورد ، به ابزار موثر دفاع نیاز خواهد بود . دفاع از نظر لفظی به مفهوم وسیله جلوگیری از دفع خطر است ، و ابزار مورد استفادهدر دفاع ، باید قادر به خنثی کرد و پایان بخشیدن به حمله باشند . اغلب مردم و دولتها تصور میکنند که صرفا ابزار نظام میتواند از وقوع حملات جلوگیری کند و در مقابل آنها به دفاع برخیزد . در نتیجه ، مردم و دولتها تمایلی به کنار گذاشتن ابزار نظامی از خود نشان نداده اند و به این دلیل تلاش بری حذف جنگ از جامعه بین المللی شکست خوردهلاست . در حالی که در بسیاری از مواقع ابزار نظامی به عنوان پدیده فوقالعاده خطرناکی محسوب میشود ، ولی بسیاری از مردم معتقددند که اکنون وجود ابزار نظامی ضروری تر از هر زمانی است .
نظرات متفاوتی در مورد کفایت سیاست های نظامی و مشکلات مربوط به آنها وجود دارد ، اما هیچ کس نمیتواند ادعا کند که انها بدون نقص و خالی از مسایل و خطرات باشند . بنابراین شقوق ممکن باید مورد بررسی قرار گیرند .
این فرض کلی که صرفا ابزار نظامی میتواند از وقوع حملات جلوگیری کند و در مقابل آنها به دفاع برخیزد ، نادرست بوده و چون به طور جدی مورد بررسی قرار گیرد ، کاذب بودن آن مشخص میشود . زیرا ابزار دیگر منازعه برای دفاع در برابر مداخلات خارجی و اعمال غاصبانه داخلی مورد استفاده قرار گرفته اند ، و نشان داده که امکان دیگری نیز برای جلوگیری از تجاوزات وجود دارد . بنابراین مسئله مهم این نیست که آیا چنین ابزار هایی وجود دارد یا خیر ، بلکه حائز اهمیت این است که چگونه میتوان قابلیت و نیروی بالقوه اشکال غیر نظامی مبارزه را تا حدی توسعه داد ، که در آینده قادر باشد از وقوع حملات جلوگیری و به صورت موفقیت آمیزی در برابر آنها دفاع کند .

1- دفاع مبتنی بر غیر نظامیان

چندین کشور در نقاط مختلف جهان ، پیشنهاد هایی برای بررسی سودمندی اشکال مبارزه غیر نظامی به صورت مکمل ابزار نظامی یا شیوه مستقل دیگری به منظور جلوگیری از حملات و دفاع در مقابل انها ارائه کرده اند ، که این شیوه دفاع مبتنی بر غیر نظامیان است . این اصطلاح بیانگر دفاع توسط غیر نظامیان (متمایز از پرسنل نظامی) و به کارگیری ابزار غیر نظامی منازعه (متمایز از ابزار نظامی و شبه نظامی) میباشد . دفاع غیر نظامی سیاستی است که برای جلوگیری از تجاوزات و اشغال نظامی بیگانه و دفاع در مقابل اعمال غاصبانه داخلی کودتا (با کمک و تحریک خارجی یا بدون آن) را نیز شامل میشود . در اجرای این سیاست ، بازدارندگیو دفاع باید توسط اشکال غیر نظامی منازعه ( به وصورت اجتماعی ( به صورت اجتماعی ، اقتصادی ، سیاسی و روانی ) انجام پذیرد . از این عوامل برای سازماندهی عدم همکاری عمومی و به منظور ابراز مبارزه طلبی عمومی گسترده استفاده میشود . هدف اصلی آن محروم نمودن مهاجم از دستیابی وی به اهداف مورد نظر از جمله غیر ممکن ساختن استحکام پایه و مبارزه طلبی همچنین با اشکال دیگری از اقدامات ترکیب میشود و از ان برای تضعیف وفاداری سربازان و کارگذاران مهاجم و تشویق آنان به این که دریابند فرمانهای مهاجمان حتی در هنگام عملیات سرکوب نیز غیر قابل اعتماد است ، استفاده میشود و همچنین میتوان از این شکلمبارزه تمرد و شورش سربازان و کارگزاران مهاجم بهره گرفت .
اقدامات دفاع مبتنی بر غیر نظامی به گونه ای طراحی میشود که بتواند به وسیله عمومی مردم، موسسات جامعه و گروه های مردمی خاص که توسط اعمل و اهداف مهاجم تحت بیشترین تاثیر قرار میگرند به اجرا درآید . این که کدام یک از این گروه ها بیشترین درگیری را با مهاجم خواهند داشت ، به اهداف مهاجم ، اعم از این که اقتصادی و ایدولوژیکی ، سیاسی و غیره باشند ، بستگی دارد .
دفاع غیر نظامی بدین معنی است که بر اساس آمادگیها، طراحی و آموزش قبلی بتواند توسط مردم و اعضای موسسات . این آمادگی ها و اموزش به یافته های مبتنی بر تحقیقات اساسی در زمینه این نوع مقاومت و در مورد سیستم های مهاجم و همچنین بر اساس تحقیقاتی که بر حل این مسئله متمرکز هستند ، استوار هستند ، استوار خواهند بود . ضرورت دارد که این بخش اخیر از تحقیقات روز طرق ارتقاء کارایی چنین مقاومتی متمرکز شود و به چاره جویی در رفع موانع بپردازد و مسائل را از نظر کاربردشان خصوصا علیه رژیم های ستمگر حل و فصل نماید . پایه و اساس ایجاد و توسعه استراتژی های موفق در دفاع غیرنظامی در فهم صحیح از کارایی ملزومات منازعه و روشهای تشدید ضعف های سیستم و رژیم مهاجم نهفته است .

ادامه دارد ...

[gader 3,081]

با تشکر از زخمات شما ،منتظر ادامه ان هستم
اگر مقاله برای تحلیل حوادث منطقه است ،به کار بردن لفظ تهاجم و تدافع را برای خیزش های اولیه مردمی را صحیح نمیدانم .صد البته اگر موجی باشد بعداً موج سوارانی نیز پیدا خواهد شد

[worior 25,641]

برخلاف مفاهیم معمول ، ابزار این منازعه حتی در اشکال خام و بدون آمادگی های قبلی توانسته اند نقش های تاریخی عمده ای را در تمام بخشهای جهان ایفا نمایند. در کشورهای مختلف از جمله ، بلژیک ، بولیوی ، بلغارستان ، چین ، چک و اسلواکی ، دانمارک ، آلمان ، هائیتی ، کره ، هلند ، نروژ و روسیه این شکل منازعه به صورت ابزاراصلی یا عمده دفاع در برابر متجاوزان خارجی یا غاصبان داخلی و یا هر دو (اغلب خود جوش و بدون آمادگی و اموزش یا طراحی )درآمد. در دو کشور نروژ و روسیه این تکنیک برای اخراج حاکمان بیگانه و در کشورهایی مانند غنا ، مجارستان ، هندوستان ، ایرلند و سومالی علیه قدرتهای امپریالیستی مورد استفاده قرار گرفته است . در قرن حاضر ، در کشورهایی مانند السالوادور ، گواتمالا ، ایران و تایلند ، از این ابزار ها علیه دیکتاتوری های داخلی و ریشه دار و از دیرباز استقلال یافته ، استفاده گردیده است . این مبارزات با توجه به موفقیت یا شکستی که در دستیابی به اهداف تایین شده داشته اند و تا میزانی که به پیروزی های بعدی کمک کرده اند دارای نتایج مختلفی هستند . لیکن علیرغم بعضی شکستها ، سوابق موفقیت های مهم بیش از آن است که عموما شناخته شده باشند .
در این موارد ، اشکال خاص بسیاری زیادی از منازعه مورد استفاده قرارگرفته اند . بعضی از آنها صرفا در قالب اعتراضات آرام نمود دارند . نوع دیگر مبارزه که به صورت عدم همکاری جلوه میکند توان فلج ساختن جامعه ، سیستم اقتصادی ، نظام سیاسی یا بخشهای ویژه ای از آن را دارد . در همان حال به شکل خاصی از مبارزه به منظور از هم گسیختن سیاست ها ، سیستم و دستگاه های اداری طرف مقابل دامن زده میشود . به طوری کلی روشهای مبارزه شامل موارد زیر است ؛
اعتراضات سمبولیک
فلج سازی سیستم حمل و نقل
تحریم اجتماعی
اعتصابات موردی و عمومی
عدم اطاعت مردم
تعطیلی امور اقتصادی
عدم همکاری سیاسی
محو هویت های دروغین
تحریم اقتصادی
تظاهرات عمومی
کاهش فعالیت ها
انتشار روزنامه های ممنوع شده
عدم اجرای دستورات به صورت عمومی
کمک به فرار افراد تحت تعقیب
پخش برنامه و تلویزیون از رادیو و تلویزیون مقاومت
مخالفت عمومی با قانون گذاری
مقاومت قضایی
عدم همکاری توسط کارمندان غیر نظامی
کارشکنی و تاخیر در قانون گذاری
صدور و پخش اعلامیه هایی با مضمون مبارزه طلبی و مخالفت
ادامه سیاست ها و اجرای قوانین قدیمی
مخالفت دانشجویی
تظاهرات موردی
حفظ خودمختاری سازمانها و موسسات مستقل
خرابکاری در صفوف سربازان غاصب و تحریک آنان به شورش ...
روشهای خاص بیشماری دیگری نیز در موارد دیگری از مبارزه بدون خشونت و در وضعیت های متفاوت در رابطه با قضایای گوناگون مورد استفاده قرار گرفته اند . بنابریان اجرای دفاع غیر نظامی و نوع کلی مبارزه امکان پذیر بوده و قادرند که قدرت زیادی را حتی علیه حکام ستمگرو رژیم های نظامی سازماندهی کنند ، و آسیب پذیرترین بخشهای تمامی موسسات و دولتهای مبتنی بر برگزیدگان و حکام مسلط برای استفاده از منابع قدرت خودشان (قدرت سیاسی ، منابع اقتصادی ، مهارت ها و دانش ، عوامل نامرئی ، اداره حکومت و حتی ضمانت های اجرایی)متکی به همکاری مردم و موسسات جامعه ای هستند که بر ان حکومت میکنند .
دسترسی به این منابع قدرت به همکاری و اطاعت گرو هها و موسسات زیاد ، گرسنل مخصوص و عموم مردم بستگی دارد . محدود نمودن و یا دریغ داشتن همکاری و اطاعت به طور مستقیم و یا غیر مستقیم ، دسترسی به منابع قدرت را کاهش یا قطع خواهد کرد .
چنانچه بتوان در مقابل یک حاکم مطرود ، عدم همکاری و اطاعت را اعمال کرد و تداوم بخشید (معمولا سرکوب به منظور برقراری اجباری همکاری و اطاعت انجام میپذیرد) در این صورت توانایی آن رژیم در حکومت کردن و حفظ موضعش مورد تهدید قرار میگیرد. اگر علیرغم اقدامات سرکوبگرانه ، بتوان منابع قدرت حکومت را محدود و آنها را از وی دریغ کرد یا برای مدت کافی آنها را از وی جدا ساخت ، این کار میتواند به فلج سیاسی رژیم منجر شود. در موارد فشار شدید قدرت حاکم به آهستگی یا به سرعت از نظر سیاسی از پای در خواهد آمد . (از گرسنگی سیاسی خواهد مرد) این نوع تفکر در سیاسی و تبادل عملکرد فرهنگی در اشکال مختلف نشان میدهد که ما با نوعی از مبارزه سرو کار داریم که به وسیله فرهنگ یا مرزها محدود نشده است . بنابراین ، بالقوه میتواند به مسائل تجاوز در سطح بین المللی و اقدام غاصبانه در اقصا نقاط جهان مربوط شود .
علیرغم این وضع نا مساعد ، دست اندرکاران مبارزه مسالمت آمیز خالق رویداد های مهمی بوده اند . موارد تاریخی بسیاری از مبارزات مسالمت آمیز (خود جوش) بر علیه تجاوزات و اشغالگران بیگانه و علیه اعمال غاصبانه داخلی وجود دارد . این رخدادها شایستگی تحقیق ، مطالعه و تجزیه و تحلیل دقیق را دارند - صرفا به سبب اینکه به وقوع پیوسته اند - و نشان میدهند که این نوع مبارزه دفاعی امکان پذیر بوده و میتواند قدرتمند و موثر باشد . در این بحث تشریح یا تجزیه و تحلیل این موارد امکان پذیر نیست و درجای دیگری میتوان آنها را یافت .
دفاع مبتنی بر غیر نظامیان بر پایه این مبارزات نمونه بنا میگردد ، ولی از آنها نیز فراتر میرود . اگرما در مورد این میراث ، سیاست ، آمادگی ها و آموزش به تحقیق بپردازیم ، قادر خواهیم بود دانش خود را افزایش داده و موثر بودن این فن را تقویت کرده مهارت خود را در استفاده از آن توسعه بخشیم . بدین وسیله خواهیم توانست توان خودمان را در دستیابی به اهداف از راه مبارزه مسالمت آمیز را چندین برابر کنیم ، و خصوصا میزان قدرت مبتنی بر غیر نظامیان را افزایش دهیم . تا زمانی که برنامه ریزی و آمادگی ها از قبل بوجود نیامده باشد ، هیچ یک از موارد دفاع مبتنی بر غیر نظامیان به عنوان سیاستی معین (موفق و ...) نمیواند در اثبات موجودیت آینده آن ذکر شود . معهذا ، در دفاع از موجه بودن این سیاست مدارک تاریخی زیادی وجود دارد که به مراتب بیش از مدارکی است که برای نوآوری های عمده در جنگ تانکها ، سلاح های اتمی ، رادار ، سیستم راکت و بسیاری موارد کم اهمیت تر وجود دارد . اکنون ، ابداع و نوآوری ورای دانش و تجربه قبلی ، در سیستم تسلیحات نظامی به عنوانی امری (معمولی ، ضروری و سودمند) پذیرفته میشود . همین اصل در دفاع مبتنی بر غیر نظامیان نیز قابل اعمال است ، ولی در این مورد قدرت جهش از تجربه قبلی به توان آینده به مراتب کمتر از موارد نظامی بوده ، لیکن پیامد های آن بالقوه سودمندتر است .
مردم یک کشور با داشتن یک برنامه تحقیقاتی ، تفکر استراتژیک ، طراحی قبلی و آموزش های ویژه عمومی ، بر اساس سیاست مبتنی بر غیر نظامیان ، میتوانند در مقابل اقدام غاصبانه داخلی و یا یک تجاوز خارجی همواره اماده باشند . این آمادگی در ایجادبازدارندگی و کسب توان دفاعی برای چنین سیاستی فوق العاده مهم است .

ادامه دارد ...

با تشکر از زخمات شما ،منتظر ادامه ان هستم
اگر مقاله برای تحلیل حوادث منطقه است ،به کار بردن لفظ تهاجم و تدافع را برای خیزش های اولیه مردمی را صحیح نمیدانم .صد البته اگر موجی باشد بعداً موج سوارانی نیز پیدا خواهد شد

در قسمت دوم مقاله میخوانید که این شکل از دفاع نیاز به استراتژی ، آموزش و برنامه ریزی قبلی دارد که در مفهوم کلی میگوید باید نوعی از مدیریت بر آن حاکم باشد تا به موفقیت برسد ، پس این امواج ایجاد میشوند و سپس کنترل، لیکن خروجی لازم از وضعیتی که نه استراتژی داشته باشد و نه مدیریت و نه این خیزش ها برایند کلی جامعه باشد ، موضوع بشدت خطرناک خواهد شد . همانطور که در متن آورده شده دفاع مبتنی بر غیر نظامیان به ابزار های غیر نظامی مجهز است که به فلج اقتصادی ، فلج سیاسی و حتی فلج نظامی هم منجر میشود ، این سه موضوع به خلاء قدرت میانجامد و خروجی آن به مراتبط خطرناکتر خواهد بود ، مسئله که تجربه تاریخی اثبات کرده ممکن است به تهاجم خارجی ، دیکتاتوری خشونت بار داخلی و یا محو شدن نام و عظمت ان کشور در صحنه رقابت بین الملل شود ، ...

[worior 25,641]

2 - بازدارندگی به وسیله دفاع مبتنی بر غیر نظامیان
اقدامات غاصبانه داخلی و تجاوزات خارجی ، هر دو به منظور دستیابی به اهدافی انجام میپذیرند . بنابراین چنین حملاتی بایستی اقداماتی باشند که به شکل معمولی محاسبه شده و در زمره اعمال ناشی از حالت خشم نیستند. مهاجم بالقوه معمولا مزایا و موانع دستیابی به هدف را با توجه به هزینه ای که در بر خواهد داشت ، محاسبه و در صورت منفعت اقدام لازم را انجام خواهد داد . چنانچه شانس موفقیت اندک و هزینه ها فوقالعاده زیاد باشد ( هرچند ممکن است هدف همچنان مورد نظر باشد) احتمالا حمله انجام نخواهد شد ، و مهاجم بالقوه از عمل ماجراجویانه بازداشته میشود . لذا بازدارندگی میتواند با ابزار غیر نظامی نیز صورت پذیرد . این که آیا دفاع مبتنی بر غیر نظامیان قادر است در یک وضعیت خاص ، بازدارنده باشد و در این کار تا چه اندازه موفق خواهد بود ، به دو عامل بستگی دارد :

1 - قدرت و توانایی جامعه در محروم ساختن مهاجم از رسیدن به اهداف مورد نظرش و تحمیل کردن هزینه های سنگین بر مهاجم (به تنهایی و یا با همکاری دیگران)
2 - درک و احساس مهاجم بالقوه از قدرت دفاع غیر نظامی کشوری که هدف تهاجم خواهد بود .
بازدارندگی از طریق دفاع غیر نظامی به اندازه دفاع با ابزار نظامی ، تلفات سنگین انسانی بر مهاجم وارد نمیکند اما مهم این موضوع است که درک شود با این شیوه کشور مورد هجوم میتواند مهاجم را از رسیدن به اهدافش بازداشته و هزینه گزافی را بر آنها تحمیل کند . این هزینه ها شامل آسیب رساندن به رژیم مهاجم از نظر جو و موقعیت داخلی کشور مهاجم (با ایجاد نارضایتی و از هم گسیختگی امور داخلی) و از نظر بین المللی (با ایجاد هزینه هایی برای فعالیت دیپلماتیک و تامین نیاز های اقتصادی) و در داخلی کشوری که مورد حمله قرار گرفتهاز طریق محروم کردن متجاوز از دستیابی به اهداف مورد نظر و ترغیب سربازان و کارگزاران به عدم وفاداری نسبت به سران کشور مهاجم . به عبارت دیگر ، قدرت بازدارندگی دفاع مبتنی بر غیر نظامیان مستقیما به توان دفاع واقعی استوار است . در حال حاظر ، این موضوع با قدرت بازدارندگی نیروی اتمی و نیروی نظامی سنتی هر دو در تضاد است ، نیروهایی که غالبا میتوانند اقدام تلافی جویانه انجام دهند اما به ندرت توان دفاعی دارند .
به فعل دراوردن این قدرت بازدارنده مستلزم انجام دادن دو وظیفه قطعی به شرح زیر است :

1 - به دست آوردن امادگی و دیدن آموزش عمده در دفاع مبتنی بر غیر نظامیان که همیشه باید با تغییرات اجتماعی و تشکیلاتی به منظور افزایش استقامت و سرسختی ، اتکا به خود ، و قدرت مقاومت جامعه همراه باشد .
2 - اجرای برنامه ای برای اعلام و ابلاغ درک و احساس صحیحی از توان مبارزه دفاعی کشور با تکیه بر سیاست این نوع دفاع به تمامی مهاجمان احتمالی ، و همچنین اعلام نتیجه منطقی چنین سیاست دفاعی یعنی توان محروم ساختن مهاجم از نیل به اهداف مورد نظرش و تامکین هزینه های اضافی و بررسی مسائلی که برایش در خلال مبارزه دفاعی به وجود می آید ، به شرط وجود توان دفاع قدرتمندانه واقعی ، تبلیغات در مورد قدرت جنگی غیر نظامیان و آمادگی های موجود برای دست زدن به چنین اقدامی ، میتواند بازدارندگی این سیاست را افزایش دهد .

نمیتوان تضمین کرد که هر نوع بازدارندگی - اعم از نظامی یا غیر نظامی - بتواند از وقوع حمله جلوگیری کند. بنابراین در صورت شکست احتمالی نیروی بازدارنده ، داشتن قدرت برخورد با ان ضروری است . برخلاف بازدارندگی با ابزار نظامی ، قدرت بازدارندگی دفاع مبتنی بر غی نظامیان مستقیما به توانایی نیروهای بازدارنده بستگی دارد و برعکس بازدارندگی با سلاح اتمی ، شکست آمادگی های دفاع غیر نظامی در جلوگیری از تهاجم نه تنها با نابودی و انهدام همراه نیست ، بلکه برای اولین بار کاربرد قدرت دفاع واقعی را به نمایش میگذارد .

ادامه دارد ...