هواپيمايی که بوسيله نور ليزر تغذيه می شود

[artaxerxes 2]

دانشمندان ژاپنی توانستند هواپيمای درست شده از ورقه های آلومينيم راتوسط اشعه ليزر تغذيه کنند. اين آخرين سطح پيشرفت است؛«يک هواپيمای تغذيه شده بوسيله اشعه ليزر» اين پرنده توسط محققان در ژاپن طراحی شده است و يک پرواز آزمايشی موفق در کارنامه خود دارا می باشد. اين تيم مبتکر اميدوار است روزی صدای ناوگانهايی از اين نوع هواپيما از آسمان حتی در شرايط بد آب و هوايی به گوش برسد. تاکاشي ياب و تيم همراهش که عضو سازمان تکنولوژی توکيو می باشند، توانستند هواپيمای خود را توسط تابش ليزر معمولی تغذيه کنند. اين هواپيما توانست در يک مسير منحنی و به صورت بسيارخوب وباسرعت 1.4 متر بر ثانيه به هوا برخيزد. اين وسيله را می توان از راه دور و تازمانی که بتوان نور ليزر را بر روی آن متمرکز کرد تغذيه کرد. محققان همچنين اميدوار هستند که بتوانند توسط نيروی ليزر حرکت هواپيما را کنترل کنند. يک روش به اين صورت است که می توان توسط اشعه ليزر، به بعضی قسمتهای هواپيما نيرو (ضربه) وارد کرد و در روشی ديگرمی توان بال ها را با آلياژهايي درست کرد که هنگام گرم شدن تغييرشکل دهند و در اين صورت می توان با استفاده از ليزر به گرم کردن بال ها پرداخته و درنتيجه تغيير شکل دلخواه را در آنها بوجود آورد و در مجموع حرکت هواپيما راکنترل کرد. منبع سوخت: تيم در حال بازبينی طرحی بود که 31 سال پيش برای اولين بار ارائه شده بود. در سال 1972 يک مهندس آمريکايی به نام Arthur Kantrowitz اين طرح را ارائه کرده بود، در اين طرح اگر اشعه ليزر را روی يک ماده (سوختی که روی بدنه هواپيما قرار می گيرد) متمرکز کنيم، می توان يک جت از گازهای خروجی توليد کنيم که باعث جلو راندن هواپيما شود، درست مثل موتور های جت معمولی امروزی. سر انجام در سال 1997 محققان در آزمايشگاه Air Force Research کاليفرنيا توانستند با توجه به اين طرح و ياری گرفتن ازليزر مادون قرمز پرقدرت يک هواپيمای نعلبکی شکل آلومينيومی کوچک را برای چند ثانيه به حرکت در آورند. به اين صورت که ضربات ليزر توانست هوا را در محفظه ورودی، به پلاسمای با فشار بالا (High-pressure plasma ) تبديل کند. Thrust حاصله توانست اين هواپيمای کوچک سبک را بلند کرده و صد ها پا آن را به بالا ببرد. درضمن اين طرح پروژه ی NASA برای امکان استفاده از نيروی رانشی ليزر به عنوان يک روش کم هزينه برای تغذيه ماهوارهای کوچک نيز بوده است. Yabe و همکارانش در آينده قصد انجام طرح های بزرگتری را دارند، زيرا پرنده آنها از تکه فويل های آلومينيومی که فقط دارای چند گرم وزن وپهنای چند سانتيمتر است درست شده است، و سوخت آن توسط پوشش پليمر اکريليک و يا قطرات آب که روی فويل ها جا داده شده است تامين می شود. لازم به تذکر است که پوشش پليمر اکريليک نيروی thrust بيشتری توليد مي کند در حالی که قطرات مايع را می توان توسط يک منبع که امکان قرار گرفتن در داخل هواپيما را دارد تامين کرد تا از اين طريق بتوان نيروی thrust مستمر را در حين پرواز توليد نمود. منبع : www.parfo.com