انجمن بزرگ میلیتاری

رآکتورهايي هسته اي در زير زمين پروژه بعدي روسيه و آمريکا

ايسکانيوز: انرژي، حادترين مشکل تمدن امروز بشري است و مشکلات انرژي در توسعه اقتصادي موثر هستند. امروزه فکرها بدين مشغول است که چگونه در آينده، زماني که مصرف انرژي بطور ناگزيري افزايش پيدا خواهد کرد، نسل بشريت را از اين مشکل نجات داد. در سياستهاي انرژي کشورهاي پيشرفته، انرژي هسته اي و چندين طرح آينده آن از اولويت برخوردار هستند. در برنامه "Generation Four" آمريکا، چندين نوع رآکتور هسته اي در نظر گرفته شده اند و يکي از جالب ترين آن ها، رآکتور هليمي مي باشد. اين پروژه در روسيه نيز در حال تحقق مي باشد که بنا بر عقيده کارشناسان، روسيه بيش از سايرين در اين امر پيشرفت داشته است و به موفقيت در دست يابي به رآکتورهاي هليمي نزديک تر شده است. به همين دليل آمريکا به روسيه پيشنهاد داده است تا پروژه رآکتورهاي هليمي ويژه نيروگاه هاي اتمي را بطور مشترک اجرا کنند که در اين رابطه "سرگي لسکوف" در روزنامه "ايزوستيا" مي نويسد.
هليم، پس از هيدروژن فراوان ترين عنصر در طبيعت است و به ميزان 003/0 ميلي گرم در هر کيلوگرم ماده بر روي کره زمين و در سراسر کهکشان 23درصد هليم وجود دارد. هليم اغلب در انواع گرانيت يافت مي شود و در اثر مرگ اورانيوم و عناصر راديواکتيو، تفکيک مي شود.هليم ماده اصلي سازنده خورشيد است و تا مدتي قبل در بالن هاي هوايي بکار مي رفت. در حال حاضر در دستگاه هاي صنعتي و سفينه هاي فضايي نوع سايوز در سيستم سوخت رساني تحت فشارهاي بالا مورد استفاده قرار مي گيرد.
"ريچارد فينمن" برنده جايزه نوبل، معتقد بود که هليم فوق سيال به حل آخرين مسئله حل نشده در فيزيک کلاسيک در رابطه با محاسبه "مدل آشفتگي" کمک مي کند.
هليم فوق سيال را يک دانشمند روس به نام "پطر کاپيتسا" در سال 1937 کشف نمود و براي تحقيقات خود جايزه نوبل دريافت نمود و "لئون لانداو"، دانشمند ديگر روسيه، رفتار هليم فوق سيال را توضيح داد که وي نيز جايزه نوبل را دريافت نمود.
در سال هاي 1970 در شوروي سابق کارهايي در رابطه با "رآکتورهاي هليمي دماي بالا" ويژه نيروگاه هاي اتمي براي صنايع شيميايي و متالورژي آغاز شدند.
اساس رآکتورهاي هليمي دماي بالا، طراحي موتورهاي هسته اي موشکي بر اساس هيدروژن بود که متاسفانه تا زماني مناسب تر، موکول به آينده شدند، هر چند که راکت هاي هسته اي موشکي آزمايشي کارآيي آن را تحت گرم سازي تا دماي 3 هزار درجه سانتي گراد نشان دادند.
در سال هاي 1990 متخصصين انستيتو "کورچاتوف" روسيه و دفتر طراحي و ماشين سازي "آفريکانتوف" در نيژني نووگوراد (جايي که رآکتورهاي زيردريايي هاي اتمي، نيروگاه هاي اتمي شناور و نيز رآکتورهاي ويژه نيروگاه اتمي قزاقستان را مي سازند)، طرح رآکتور دماي بالا با رساناي گرمايي هليم که به عنوان رساناي گرمايي برتري بسياري دارد را پيشنهاد دادند. اين عنصر از لحاظ شيميايي بي اثر است و سبب زنگ زدگي نمي شود. همچنين در تراکم وضع، تغييري ايجاد نمي کند، بر ضريب تکثير نوترون ها تاثير ندارد و در آخر، هليم داغ را به راحتي و مستقيم مي توان به توربين هاي گازي هدايت کرد. اين پروژه که لابراتوارهاي کمپاني "General Atomics" آمريکا، "Framatome" فرانسه و "Fuji Electric" ژاپن بر روي آن کار مي کنند، اين امکان را فراهم مي سازد که نيروگاه هاي اتمي جديدي را ايجاد کرد که سبب آلودگي محيط زيست نمي شوند و داراي خواصي منحصر بفرد و از جمله توانايي توليد گرما در دماي بيش از 1000 درجه سانتي گراد بوده و طبق طبقه بندي هاي آمريکايي از بالاترين سطح ايمني برخوردارند.
هم اکنون طرح اوليه پروژه رآکتور و نيروگاه اتمي آماده است و اين رآکتور هليمي سبب بالا بردن ضريب بازدهي تا 50% است که اين در مقايسه با رآکتورهاي کنوني 32% بيشتر مي باشد. رآکتور و توربوژنراتورها در زير زمين جاي خواهند گرفت و ساختار نيروگاه هاي اتمي هليمي به طرز قابل توجهي ساده تر از نيروگاه هاي اتمي معمولي است. بنا بر عقيده آکادميسين "نيکلاي پونوماروف- استپني"، رآکتورهاي هليمي معرف تمايلي بسيار به دستيابي به انرژي هيدروژني هستند که يکي از آينده دار ترين راه حل هاي مشکل انرژي است.
علاوه بر اين رآکتورهاي هليمي مي توانند در امر تصفيه آب و فرآيندهاي تکنولوژيک در صنايع شيميايي، نفت و متالورژي مورد استفاده قرار گيرند.
براي استفاده از رآکتورهاي هليمي در نيازهاي شهري بايد توان آن را افزايش داد که دشواري بخصوصي در اين راه وجود ندارد.
سوخت اين رآکتورها از اکسيد و کربيد اورانيوم تامين مي شود. علاوه بر اين سوخت آن مي تواند اکسيد پلوتونيوم تسليحاتي نيز باشد که سبب جالب توجه تر ساختن اين پروژه است، چرا که به حل مشکل خارج سازي اين ماده که در ساخت سلاح اتمي بکار مي رود، کمک مي کند. سوخت مصرف شده، در چنان شرايطي قرار خواهد گرفت که بازگرداندن آن به چرخه تسليحاتي غير ممکن مي شود.
بهره برداري از اين نوع رآکتورها براي سال هاي 2010 تا 2015 در نظر گرفته شده است.
توان گرمايي آن برابر با 600 مگاوات و توان الکتريکي آن 285 مگاوات و عمر مفيد آن 60 سال مي باشد.
-----------------------------
Inrozha.com