زیباترین ماهواره جهان به فضا رفت!

[jackturbo 19]

زیباترین ماهواره جهان به فضا رفت!

سازمان فضایی اروپا، ماهواره گرانش‌سنج خود را راهی فضا کرد. این ماهواره قرار است با قرارگیری در ارتفاع 260 کیلومتری سطح زمین، توزیع گرانش را در سراسر زمین بسنجد و به کمک آن، نحوه شارش جریان‌های اقیانوسی را معلوم سازد.
[align=center]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_GOCE-Main.jpg[/img]

http://cumbriansky.files.wordpress.com/2009/03/28_h1.jpg

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_go_go_goce.jpg[/img][/align]

این ماهواره با باله‌های خود، شکلی عجیب‌تری نسبت به دیگر ماهواره‌ها دارد و همین، سبب شده است تا گوس، زیباترین ماهواره ساخته‌شده تاکنون لقب بگیرد. علت داشتن این باله‌ها، گذر ماهواره از ارتفاع بسیار پایین 260 کیلومتری است که جو زمین هم‌چنان به صورت رقیق وجود دارد؛ بنابراین باله‌های ماهواره گوس به همراه موتور یونی پیشران آن، سعی در پایدار کردن مسیر حرکت این ماهواره دارند. ماهواره گوس همچنین جزو بزرگ‌ترین ماهواره‌های ارسالی به حساب می‌آید و علی‌رغم این‌که در سازمان فضایی اروپا طراحی شده، با موشک بالستیک اصلاح‌شده قاره‌پیمای روسی راه فضا را در پیش گرفت.

سازمان فضایی اروپا این ماهواره را برای سنجش گرانش در سراسر زمین ارسال کرده است تا به کج‌فهمی‌های رایج خاتمه دهد. اغلب مردم فکر می‌کنند به سبب پخ بودن شکل زمین، نیروی گرانش یا همان جاذبه در استوا بیشتر از قطب‌هاست؛ اما این نگاه به گرانش نگاهی غیرعلمی است. میزان توزیع مواد در لایه‌های مختلف زمین کامل متفاوت و ناهمگن است و تمامی مواد اطراف ما در همه جای زمین به همین شکلی که در اطراف ما توزیع شده‌اند، پخش نشده‌اند.

گوس هم‌چنین می‌تواند با داده‌های ارسالی خود به تعیین نحوه شارش جریان‌های اقیانوسی که نقشی عمده در تغییر وضعیت آب‌وهوا دارند، کمک کند و می‌توان امیدوار بود در آینده، دانشمندان با کمک همین داده‌ها بتوانند پیش‌بینی دقیق‌تر و طولانی‌تری از وضعیت آب‌وهوا و تغییرات اقلیمی داشته باشند.

زلزله‌شناسی از فضا


اما فواید این ماهواره اروپایی به همین جا ختم نمی‌شود. داده‌های ماهواره گوس به شناخت نحوه تغییر و تحول آتشفشان‌ها و حرکت پوسته زمین با توجه به گسل‌ها (که به آن حرکت تکتونیک گفته می‌شود) نیز کمک می‌کند. دانشمندان امیدوارند داده‌های گوس، گامی جدید برای پیش‌بینی زلزله باشد.

اما مهم‌ترین دستاورد ماهواره گوس، انتشار نقشه تمام‌نمای گرانش در کل زمین یا به عبارتی دیگر، نقشه دقیق گرانش زمین‌واره است که به تشکیل سامانه گرانش استانداردی خواهد انجامید. دانشمندان قصد دارند از مدل زمین‌واره مرجع برای اندازه‌گیری فعالیت‌های اقیانوسی استفاده کنند و این، خود می‌تواند در تشخیص دقیق جریان‌های گردشی اقیانوسی و تغییر ارتفاع سطح آب‌های اقیانوس موثر واقع شود.

قراربود ماهواره گوس در شهریورماه / سپتامبر گذشته ارسال شود؛ اما نگرانی‌ها از موفقیت پرتاب این ماهواره 450 میلیون دلاری سبب شد که پرواز این فضاپیما 27 اسفند انجام گیرد. به گفته مقامات رسمی سازمان فضایی اروپا، مشکل قبلی در سامانه موشک پرتاب بود که با تغییر ژیروسکوپ هدایت این فضاپیما و نیز تازه کردن سامانه تولید انرژی، این مشکل رفع شد. یکی از دانشمندانی که در طرح‌ریزی این ماهواره کمک کرده، در گفتگو با بی‌بی‌سی گفته است: دقت و حساسیت اندازه‌گیری میزان گرانش زمین این ماهواره به قدری بالاست که می‌توان با استفاده از آن، متوجه شد یک دانه برف روی نفتکشی فرود آمده است.

دقت اندازه‌گیری این ماهواره گرانش‌سنج سبب می‌شود پس از دو سال که داده‌های این فضاپیما از سنجش گرانش سراسر زمین منتشر خواهد شد، تعیین دقیق ارتفاع عوارض زمینی به دقت کمک گرفت.

بنابه اعلام مهندسان پرواز این ماهواره، گوس به سلامت به فضا رسیده است. دانشمندان تا چند هفته دیگر مشغول آزمودن ابزارهای علمی این ماهواره خواهند بود. قرار است ظرف 45 روز آینده، ماهواره گوس ارتفاع خود را تا 260 کیلومتری سطح زمین کاهش دهد. 40 کیلو گاز گزنون به موتور پیشران یونی این ماهواره کمک می‌کند تا در صورت لزوم مسیر خود را طی دو سال آتی تصحیح کند. علت نزدیکی مدار حرکت ماهواره گوس به سطح زمین، نیاز این ماهواره به قرارگیری در نزدیکی سطح زمین برای سنجش دقیق گرانش است.

گوس، 5 متر طول و1 متر پهنا دارد و بیشتر شکلی شبیه به هواپیما دارد تا یک ماهواره. به گفته سازمان فضایی اروپا، اسا، اصلی‌ترین ابزار گوس، شیب‌پیما است که شامل سه جفت شتاب‌سنج‌ یکسان برای آشکارسازی تغییرات بسیار جزئی گرانش به کوچکی یک در ده هزار میلیارد می‌شود. شتاب‌سنج‌ها با سه بازوی خود در سه جهتِ گذر ماهواره گوس، عمود بر مسیر پرواز و به سوی مرکز زمین قرار گرفته‌‌اند تا کوچک‌ترین تغییرات گرانشی را به دقت ثبت کنند.

با گذر ماهواره گوس با سرعت 8 کیلومتر بر ثانیه از فراز زمین، میزان کشش هر کدام از شتاب‌سنج‌ها ثبت می‌شود. بدین ترتیب با یکپارچگی 6 بار خواندن و سنجش این شتاب‌سنج‌ها، زمین‌واره‌ای به دقت کمتر از 2 و نیم سانتیمتر، اندازه‌گیری می‌شود. هر کدام از شیب‌پیماها دارای جسمی هستند که آزادانه در گرانش زمین حرکت می‌کند. با رصد این داده‌ها که هر ثانیه گرفته می‌شود، هر 20 دقیقه نقشه کاملی از زمین‌واره گرانش سراسر سطح زمین بدست می‌آید.

شتاب‌سنج‌های ماهواره گوس 100 بار حساس‌تر از حسگرهای ماموریت آمریکایی-آلمانی گریس است و اطلاعات گردآوری‌شده آن هزار بار دقیق‌تر از ماهواره آلمانی چمپ خواهد بود. نکته قابل توجه این است که پرواز گوس مقارن با هفدهمین سال پرواز گریس بود.

منبع خبر آنلاین : http://www.khabaronline.ir/news-5871.aspx

مشخصات:

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal__44979323_gravity_spaceship_466.jpg[/img][/align]

1. The 1,100kg Goce is built from rigid materials and carries fixed solar wings. The gravity data must be clear of spacecraft 'noise'
2. Solar cells produce 1,300W and cover the Sun-facing side of Goce; the near side (as shown) radiates heat to keep it cool
3. The 5m-by-1m frame incorporates fins to stabilise the spacecraft as it flies through the residual air in the thermosphere
4. Goce's accelerometers measure accelerations that are as small as 1 part in 10,000,000,000,000 of the gravity experienced on Earth
5. The UK-built engine ejects xenon ions at velocities exceeding 40,000m/s; Goce's mission will end when the 40kg fuel tank empties
6. S Band antenna: Data downloads to the Kiruna (Sweden) ground station. Processing, archiving is done at Esa's centre in Frascati, Italy
7. GPS antennas: Precise positioning of Goce is required, but GPS data in itself can also provide some gravity field information

خواهشا" عکس ها رو به گالری انتقال بدهید بنده اکانت ندارم با تشکر




[color=brown]
عكسها به گالري انتقال يافتند.

Babakim1[/color]

[joker 1]

ها ای " موتور یونی " که گفتی یعنی چه ؟
یکی روش کارش را میتونه توضیح بده ....

[jackturbo 19]

[quote]ها ای " موتور یونی " که گفتی یعنی چه ؟
یکی روش کارش را میتونه توضیح بده ....[/quote]

پیشران چیست؟

اساس کار موشکها قانون سوم نیوتن است: هر کنشی ، واکنشی برابر و در جهت مخالف دارد. برای اینکه موشکها به سمت جلو خیز بردارند، باید چیزی به سمت عقب خیز بردارد. آن چیز، پیشران است. پیشران ماده است که از عقب راکت فضاپیما با فشار خارج می‌شود و باعث رانش به سمت جلو یا نیروی پرتاب می‌شود. غالبا ، پیشران نوعی سوخت است که با یک اکسید کننده می‌سوزد تا حجم زیادی از گازهای بسیار داغ تولید کند. این گازها منبسط می‌شوند؛ تا جایی که با شدت از عقب موشک خارج شوند و نیروی پرتاب یا پیشرانش تولید کنند. گاهی اوقات پیشران نمی‌سوزد، و بطور مستقیم از فضاپیما خارج می‌شود و تولید نیروی پرتاب یا پیشرانش می‌کند. در رانش یونی ، پیشران از اتمهای باردار الکتریکی ساخته شده است که بر اساس خاصیت مغناطیسی از عقب فضاپیما خارج می‌شوند. برای پیشرانه‌های کوچکتر ، یک گاز متراکم از عقب فضاپیما خارج می‌شود.
یونها چگونه شتاب می‌گیرند؟

یونها رفتار مغناطیسی دارند. مانند یک آهنربا جذب چیزهایی با بار مخالف می‌شوند و از چیزهایی که بار موافق دارند دفع می‌شوند. سامانه الکتریکی پیشرانش یونی در دی اس 1 از این اصل جهت شتاب دادن به یونها بهره می‌برد. یک یون مثبت به سمت یک شی با بار منفی شتاب می‌گیرد و از شی با بار مثبت دور می‌شود. مقدار نیروی جاذبه و دافعه بستگی به اختلاف بار اشیای جذب شونده و دفع شونده دارد. هر چه این اختلاف -که اختلاف پتانسیل خوانده می‌شود- بیشتر باشد، یونها سریعتر حرکت می‌کنند و هر چه شی بار بیشتری داشته باشد، یون سعی می‌کند سریعتر به سمت آن حرکت کند.
پیشرانش الکتریکی خورشیدی یا پسرانش یونی چگونه کار می‌کند؟

پیشرانش الکتریکی خورشیدی از خاصیت الکتریسیته و مغناطیس جهت راندن یک سفینه در فضا بهره می‌برد. الکتریسیته از صفحه‌های خورشیدی سفینه حاصل می‌شود و به اتمهای داخل محفظه ، بار الکتریکی مثبت می‌دهد. این اتمهای باردار توئسط میدان مغناطیسی به سمت عقب سفینه رانده و سپس توسط دافعه مغناطیسی به خارج از سفینه پرتاب می‌شوند. این مانند اتفاقی است که وقتی شما دو قطب هم نام دو آهنربا را نزدیک یکدیگر می‌کنید رخ می‌دهد؛ آنها همدیگر را دفع می‌کنند. این رگبار منظم خارج شونده از سفینه ، نیروی پرتاب لازم برای حرکت به جلوی سفینه را در فضا ایجاد می‌کند.
چرا از پیشرانش الکتریکی خورشیدی استفاده می‌شود؟

هر وسیله برای حرکت باید سوخت حمل کند، موتورهای یونی روشی ارائه می‌کنند که در آن سفینه‌های فضایی برای حرکت در فضا ، برخلاف موشکهای مرسوم نیازی به حمل مقادیر زیاد سوخت ندارند. این روش مزایای زیادی دارد. یکی این که هر چه سفینه سوخت کمتری حمل کند، سبکتر خواهد بود و راحت‌تر به فضا می‌رود. مزیت دیگر این است که چون سفینه به سوخت کمتری نیاز دارد، خیلی زود سوختش تمام نمی‌شود تا از کار بیفتد. بیشتر انرژی داخل موشک یونی توسط الکتریسیته تأمین می‌شود که می‌تواند توسط صفحه‌های خورشیدی در حین پرواز تولید شود.
خلا برای موتورهای یونی

موتورهای پیشران یونی به این دلیل کار می‌کنند که در محفظه احتراق موتور می‌توان پلاسما بوجود آورد. یعنی الکتریسیته باید در داخل محفظه جریان داشته باشد. همانطور که می‌دانید هوا عایق است؛ یعنی از جریان الکتریسیته جلوگیری می‌کند. پیشرانش یونی زمانی رخ می‌دهد که هیچ فشار هوایی در محفظه وجود نداشته باشد و با اینکه فشار هوا خیلی ناچیز باشد. فشار هوا مهم است؛ زیرا یک گاز تنها در فشارهای پایین یونیزه یا باردار می‌شود. این به آن دلیل است که هر چه هوا یا گاز بیشتری در درون محفظه باشد، الکترونهایی که باید اتمها را یونیزه کنند به جای برخورد با اتمها ، به مولکولهای هوا برخورد می‌کنند. خلا یک فضای کاملا تهی است. اگر هوایی وجود نداشته باشد، هیچ فشار هوایی نیز وجود ندارد تا الکترونها را متوقف سازد. پیشرانش یونی زمانی رخ می‌دهد که هیچ فشار هوایی در محفظه وجود نداشته باشد و یا این که فشار هوا خیلی ناچیز باشد. فشار هوا مهم است؛ زیرا یک گاز تنها در فشارهای پایین یونیزه یا باردار می‌شود. هر وسیله برای حرکت سوخت حمل کند، موتورهای یونی روشی ارائه می‌کنند که در آن سفینه‌های فضایی برای حرکت در فضا ، برخلاف موشکهای مرسوم ، نیازی به حمل مقادیر زیاد سوخت ندارند.




موتورهای یونی ، هسته‌ای نیستند.

موتور یونی بر اساس اصل باردار شدن ذرات کار می‌کند و هسته‌ای نیستند. موتورهای یونی با کنده شده الکترون از اتم کار می‌کنند، بنابراین اتمها تبدیل به ذرات باردار (یون) می‌شوند، ولی ساختار هسته آنها تغییری نمی‌کند. سپس یونها را با ایجاد یک میدان الکتریکی شتاب می‌دهند تا با سرعت زیاد از عقب موتور موشک خارج شوند. موتورهای یونی نسبت به موتورهای الکتریسیته ساکن ، بسیار ساده‌تر هستند. درست همانطور که ذرات غبار تمایل دارند که به سطوح باردار جذب شوند، در موشکهای یونی ، یونها به سمت یک میله باردار که در عقب موتور قرار دارد جذب می‌شوند و سپس به سمت بیرون به فضا شلیک می‌شوند. موتورهای یونی مقداری گاز را آن قدر گرم می‌کنند تا کاملا داغ شود و الکترونها بتوانند از اتم جدا شوند. این ماده بسیار داغ دیگر گاز نیست؛ بلکه همانطور که پیش از این گفته شد، به آن پلاسما گفته می‌شود.

در گازها کلیه اتمها ذرات جدایی هستند که به صورت نامنظم به هر سو پرواز می‌کنند و با یکدیگر برخورد می‌کنند؛ ولی در پلاسما اتمها از تعدادی و یا همگی الکترونهای خود کنده شده‌اند و توده‌ای از یونهای مثبت هستند که در محیطی مشترک با الکترونها شناور هستند. در این محیط الکترونی ، اتمهای با بار مثبت به سمت میله‌های باردار عقب ، با شتاب به فضا پرتاب می‌شوند. موتورهای یونی به مقدارهای بسیار کم گاز ، شتابی اعمال می‌کند که با سرعت بسیار بالایی خارج شوند. برعکس ، موتورهای شیمیایی مقدارهای فراوان گاز را با سرعت کمتری به بیرون می‌رانند. در پیشرانش یونی ، مقدار ماده‌ای که از عقب موتور خارج می‌شود بسیار کوچک و ناچیز است، ولی با سرعت بسیار بالایی خارج می‌شوند. اما در پیشرانش مرسوم ، مقادیر بسیار زیادی ماده با سرعت کمتری خارج می‌شوند.

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/0000097-2.jpg[/img][/align]

موتورهای یونی و خاصیت رادیواکتیویته

خاصیت رادیواکتیوی به معنی این است که یک اتم پایدار نباشد و به مرور زمان ذرات زیر اتمی خود یا همان اجزای کوچک خود را از دست بدهد. واپاشی رادیواکتیو زمانی اتفاق می‌افتد که ذرات زیر اتمی در اتم ، برای تغییر ماهیت کامل اتم به اندازه کافی واپاشیده شوند که به اصطلاح به آن "ایزوتوپ دختر" گفته می‌شود.
رانش یونی بر اساس باردار شدن الکتریکی اتمها کار می‌کند؛ نه تجزیه آنها. زمانی که اتمی باردار شود، به عنوان مثال الکترون بدست بیاورد یا از دست دهد، رفتارش عوض می‌شود؛ اما ماهیت خود اتم عوض نمی‌شود. این اتم پایدار است، فقط با اتمها یا یونهای دیگر واکنش کمتر یا بیشتری نشان می‌دهد. بنابراین، موتورهای یونی رادیواکتیو هم نیستند.
تفاوت موتور یونی با موتورهای مرسوم

هر دو نوع موتور ، سفینه را توسط تولید نیروی پرتاب به جلو می‌رانند. این نیروی پرتاب توسط ماده‌ای پیشران که از عقب سفینه خارج می‌شود بوجود می‌آید. موتورهای یونی با موتورهای شیمیایی (موتورهایی که با سوخت مایع یا جامد کار می‌کنند)، در چگونکی تولید نیروی پرتاب و بدست آوردن انرژی متفاوتند. موتورهای شیمیایی توسط مخلوط سوخت با یک ماده اکسید کننده کار می‌کنند. این کار باعث می‌شود که گاز منبسط شود و با فشار از عقب موتور خارج شود و نیروی پرتاب تولید کند. موتورهای شیمیایی موتورهایی با جرم محدود هستند. به این معنی که مقدار توان و نیرویی که یک موتور شیمیایی تولید می‌کند، بستگی به این دارد که موشک چه مقدار سوخت و مواد اکسید کننده بتواند حمل کند. وقتی ماده پیشران تمام شود، موشک نمی‌تواند سریعتر حرکت کند.

با وجود این ، موتورهای یونی متفاوت از موتورهای شیمیایی کار می‌کنند. موتورهای یونی به مقدار بسیار کوچک گاز شتابی اعمال می‌کند که با سرعت بسیار بالایی خارج شوند. برعکس ، موتورهای شیمیایی مقدارهای فراوان گاز را با سرعت کمتری به بیرون می رانند. این به آن معنی است که موتورهای یونی سوخت بسیار کمتری استفاده می کنند. موتورهای یونی ، موتورهایی با انرژی محدود هستند؛ نه با جرم محدود. بنابراین تمام شدن گاز مسأله‌ای زیاد مهمی برای آنها به حساب نمی‌آید. محدودیتی که برای موتورهای یونی وجود دارد این است که بطور معمول ، تمام برق صرف تغذیه موتور یونی می‌شود. موتورهای یونی محدود به این هستند که یک موشک چه مقدار انرژی یا برق می‌تواند حمل کند، یا اینکه صفحه‌های خورشیدی آن چه مقدار انرژی می‌توانند جمع آوری کنند.
ضربه ویژه

ضربه ویژه به معنی تغییرات اندازه حرکت بر واحد جرم برای سوخت موشک است. به عبارت دیگر زمانی که سوخت استفاده شود، میزان فشار جلو برنده چقدر است. سرعت یک موشک در مقایسه با وزنش به نیروی پرتاب بستگی دارد که تقریبا مقدار ماده پیشرانی است که از عقب موشک با سرعت خارج می‌شود. هر چه سرعت خروج پیشران از عقب موشک بیشتر باشد، موشک با سرعت بیشتری حرکت می‌کند یا بار بیشتری را می‌تواند حمل کند.
ضربه ویژه پیشران موشک ، میزان تقریبی سرعت پیشرانی است که از عقب موشک به بیرون می‌جهد. موشکی با ضربه ویژه زیاد ، نسبت به موشکی با ضربه ویژه کم ، به سوخت کمتری احتیاج دارد. هر چه ضربه ویژه زیادتر باشد به ازای مقدار سوختی که به بیرون می‌جهد، فشار بیشتری تولید می‌شود. یا به بیانی دیگر ، ضربه ویژه مشخص می‌کند که چه مقدار سوخت باید مصرف شود تا فشار مناسبی بدست آید.
وقتی یونها فضاپیما را ترک می‌کنند، چه اتفاقی برایشان می‌افتد؟

شلیک یونهای مثبت به بیرون از عقب فضاپیما ، آن را به جلو حرکت می‌دهد. در همین زمان پرتوی از الکترون با بار منفی از یک خنثی کننده کاتدی به بیرون شلیک می‌شود. چون بارهای مثبت و موتورهای گاز سرد از نظر قابلیت کنترل شبیه به سوخت مایع ، اما سبکتر و ساده‌تر هستند. این موتورها در اصل مخزنهای فشار بالایی هستند که بین حالت باز و بسته تغییر وضعیت می‌دهند. عملکرد آنها کمی شبیه اسپری رنگ است، زمانی که دریچه آن باز است، مواد تحت فشار داخل آن به بیرون می‌جهند. موتورهای یونی با موتورهای سوخت جامد و سوخت مایع تفاوت دارند. آنها موتورهایی با نیروی پرتاب پایین محسوب می‌شوند که می‌توانند برای مدتهای بسیار طولانی کار کنند. عمر موشکهای شیمیایی بطور معمول از چند ثانیه تا چند روز است، در حالی که طول عمر موتورهای یونی در هر کجا می‌تواند از چند روز تا چند ماه متغیر باشد.

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/0000098-1.gif[/img][/align]


پیشرانه یون زنون

یک موتور از همان اصل مرسوم کنش و واکنش استفاده می‌کند، اما نوآوری بزرگی که صورت گرفته ، بازده بالای آن است. گاز زنون که از هلیوم یا نئون سنگینتر است، به داخل موتور یونی جریان پیدا می‌کند و در آن جا باردار می‌شود و اتمهایش تبدیل به یون می‌گردند. به محض انجام این عمل ، یونهای زنون در معرض یک ولتاژ الکتریکی قرار می‌گیرند. با برقدار شدن یک جفت میله در حدود 1300 ولت که در داخل موتور تعبیه شده‌اند، یونها به بیرون پرتاب شدند، نیرویی در جهت عکس حرکت خود به موتور وارد می‌کنند و باعث راندن آن به جلو می‌شوند.

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/0000097-3.jpg[/img][/align]

یونهای زنون با سرعت 35 کیلومتر بر ثانیه حرکت می‌کنند. این سرعت 10 برابر سرعت گازهای خروجی از موتور موشکهای مرسوم است، بنابراین موتورهای یونی می‌توانند تا 10 برابر بیشتر فشار تولید کنند. بکار گیری موتورهای یونی به دلیل نیاز کمتر به سوخت ، راهی برای انجام مأموریتهای مهیج و بلند پروازانه در پهنه بی‌کران منظومه شمسی و فضا به حساب می‌آید. موتورهای یونی در هر لحظه مقدار بسیار کمی گاز زنون مصرف می‌کنند. به آن معنی که نیروی پرتاب بسیار کمی تولید می‌شود.

اگر یک ورق کاغذ بر روی دستتان قرار دهید، همان فشاری را حس خواهید کرد که موتور یونی آن فشار را برای راندن یک فضاپیما تولید می‌کند. تقریبا چهار روز یا بیشتر طول می‌کشد تا تنها یک کیلوگرم زنون به مصرف برسد. دی اس 1 با مصرف کمتر از 74 کیلوگرم زنون سرعتی در حدود ¾ کیلومتر بر ثانیه پیدا می‌کند. این مقدار در میان سایر موشکها یک رکورد محسوب می‌شود. دی اس 1 می‌تواند سرعت بیشتر از این هم بدست آورد؛ ولی مأموریت آن این نیست که تندتر و تندتر برود. بنابراین از بیشینه سرعت خود استفاده نمی‌کند. کارکرد آن 678 روز است؛ یعنی بسیار طولانی‌تر از هر سامانه موشکی دیگر. پروژه داون در هر دوی این موارد یعنی سرعت و ماندگاری می‌تواند از دیگر سامانه‌ها پیشی بگیرد. در آینده سرعت و ماندگاری موتورهای یونی بیشتر هم خواهد شد.

منابع: http://www.spacescience.ir/ShowPost.aspx?Category=300&SubCategory=310&Post=0000098

http://www.esa.int/esaCP/index.html






[color=brown]
عكسها به گالري انتقال يافت.

Babakim1[/color]

[joker 1]

راهنمائی کاملی بود ، خیلی خیلی ممنون.

[jackturbo 19]

آیا کره زمین واقعا" مثل توپ گرد است؟ یافته های جدید ماهواره گوس چیزهایی جالبی از سطح زمین برای علاقه مندان به بحث گسل شناسی و بافت شناسی فراهم کرده است انمیشن زیر حاصل بررسی های 24 ساعت گذشته ماهواره گوس است که دارای دقت زیادی است برای دانلود فیلم مربوط به این اندازه گیری ها روی لینک زیر کلیک کنید:

http://a1862.g.akamai.net/7/1862/14448/v1/esa.download.akamai.com/13452/qt/Geoid-Stereo_right_HD2.mov

این فیلم حاصل فرابری داده های حاصل از ماهواره گوس و شبیه سازی های سازمان فضایی اروپا است.
یک عکس واقعی از ماهواره گوس:

http://www.esa.int/images/22_L,0.jpg

منبع :سازمان فضایی اروپا