نقش تکاوران نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی در دفاع از خرمشهر....

[kamandar 2]

نيروهاي مردمي در خرمشهر با علاقه و ايمان قوي و محبت زياد، به ما در دفاع از خرمشهر كمك مي كردند. ما زماني كه از بوشهر به خرمشهر مي آمديم براي هر واحد يك آشپزخانه صحرايي داشتيم اما يك بار هم از آشپزخانه هايمان استفاده نكرديم و مردم در تمام طول مدتي كه ما در اين شهر بوديم ما را از همه نظر پشتيباني مي كردند.

[img]http://media.farsnews.com/Media/8710/ImageReports/8710251743/7_8710251743_L600.jpg[/img]


خدمات تكاوران نيروي دريايي به خرمشهر محدود به زمان جنگ نمي شود، پيش از جنگ نيز در دوراني كه جنبش خلق عرب كنترل اوضاع خرمشهر را به نفع خود در دست گرفته بودند و رعب و وحشت زيادي را در دل مردم ايجاد كرده بودند كماندوهاي نيروي دريايي در كنار مردم خرمشهر بودند. كار به اين صورت بود كه اين جنبش حتي به فرمان استاندار خوزستان هم مبني بر خلع سلاح جنبش خلق عرب، توجهي نكردند و يك بار هم به مقر برادران سپاهي حمله ور شده و 17نفر از آنان از جمله شهيد جهان آرا را به گروگان گرفتند. تكاوران نيروي دريايي به فرماندهي ستوان باي گروگانها را از دست آنها آزاد و در نهايت امنيت به خرمشهر بازگرداندند. به همين خاطر فرماندار وقت خرمشهر در تقاضايي ضمن تقدير از تكاوران خواستار تمديد ماموريت تكاوران در خرمشهر شد.
روز چهارم مهر دشمن از جاده شملچه تا پل نو پيش آمده بود. تكاوران مستقر در پل نو سربازان دشمن را متوقف كرده و تا ساعت 11شب دشمن را از شلمچه عقب رانده و حتي وارد خاك عراق شدند و پاسگاه مرزي ايران و عراق در منطقه شلمچه در اختيار ما قرار گرفت و 21نفر از نيروهاي آنها به اسارت ما در آمدند. در اين شرايط منتظر نيروي كمكي بوديم كه نيروي كمكي براي ما نيامد. در روز بعد ارتش عراق با نيروي تازه نفس و آتش سنگين به ميدان آمد و ما ناچار عقب نشستيم. ما در روز پنج مهر قدم به قدم از پاسگاه مرزي تا يك كيلومتري پل نو از صبح تا بعدازظهر با دادن هفت مجروح و يك شهيد عقب نشيني كرديم. اما با همه اين احوال اجازه نداديم كه نيروهاي عراقي از پل نو جلوتر بيايند و در همان جا آنها را زمين گير كرديم. هوا كه تاريك شد نيروهاي عراقي مانند هميشه زمين گير شدند زيرا كه مي ترسيدند عملياتي انجام دهند و وقتي كه راه مي رفتند از سايه خودشان هم وحشت داشتند. آنها مي گفتند: هر جا كه ما مي رويم تكاوران نيروي دريايي ايران حضور دارند و ما را در كمين گرفتار مي كنند و در واقع هم همين طور بود.

[img]http://media.farsnews.net/Media/8902/ImageReports/8902201411/5_8902201411_L600.jpg[/img]

در هفدهم يا هجدهم مهرماه بود كه نيروهاي ما در يك عمليات شناسايي محل استقرار يك لشكر تكاور از دشمن كه در واقع مقر فرماندهي آنها بود را شناسايي كردند و ما تصميم گرفتيم كه با يك تك شبانه ضربه اي را به آنان وارد كنيم. نيروها در نيمه هاي شب در اطراف خاكريز عراقي ها با تمام تسليحات مستقر شدند و وقتي فرمان آتش صادر شد كماندوهاي ما خاكريز دشمن را به زير آتش گرفتند. تكاوران دشمن سراسيمه از خواب بيدار شده و ابتدا گمان مي كردند كه آتش از هوا بر سر آنها ريخته مي شود و ضدهوايي هايشان را فعال كردند وضعيت به گونه اي بود كه آسمان از آتش آنها روشن شده بود و آنها در مواقعي حتي يكديگر را مورد هدف قرار مي دادند. در نهايت در ساعت چهار صبح با دادن خسارات و تلفات زياد تا حدود چهار كيلومتر عقب نشستند.
دشمن در منطقه بالاي خور عبدالله پايگاهي براي پرتاب موشك هاي كرم ابريشم داشت كه پرسنل ما با عبور از اروندرود در خاك دشمن با يك عمليات شناسايي و مهمات گذاري اين پايگاه راداري را به آتش كشيدند.

[img]http://karim-psp.persiangig.com/image/2.jpg[/img]


گردان تكاور نيروي دريايي در 34 روز پيش از سقوط خرمشهر و در عمليات هاي ثامن الائمه، فتح المبين و بيت المقدس 103 شهيد و 300 مجروح را تقديم انقلاب كردند.
در روز چهار آبان 59 پس از 34 روز مقاومت با دستوري كه از بالا رسيده بود ما بايد شهر خرمشهر را ترك مي كرديم؛ پرسنل حاضر به ترك شهر نمي شدند در نهايت با صحبت هايي كه من با آنها داشتم و تاكيد بر اين كه اين دستور يك دستور نظامي است آنها را متقاعد كردم كه شهر خرمشهر را ترك نمايند.

[img]http://media.farsnews.com/Media/8901/ImageReports/8901251031/7_8901251031_L600.jpg[/img]

پيش از عمليات ثامن الائمه گردان تكاور به همراه گرداني از لشكر 77 خراسان عملياتي را به نام ذوالفقار اجرا كردند و آن به اين صورت بود كه تيپ شش لشكر تكاور عراق در منطقه اي به نام ذوالفقاريه مي خواستند از رود بهمنشير عبور كرده و جاده خرمشهر، اروندكنار كه تنها جاده پشتيباني ما بود را به تصرف خود درآورند.

[img]http://media.farsnews.net/Media/8902/ImageReports/8902201411/10_8902201411_L600.jpg[/img]

تعدادي از نيروهاي ما به اين منطقه رفته و از زدن پل بر روي رود بهمنشير توسط نيروهاي عراقي جلوگيري كردند. گردان 153 لشكر 77 خراسان نيز به فرماندهي سرگرد كهتري به كمك ما آمد و پس از همفكري و طراحي عمليات در عمليات ذوالفقار 13 نفربر و 600 نفر از نيروهاي دشمن در آب غرق شده و 6 تانك آنها نيز به آتش كشيده شد. گردان تكاور پلي را از لوله هاي آهني درست كرده و با آن از روي رود بهمنشير عبور كرد و سربازان دشمن را تا پشت جاده آبادان، بندرامام عقب راندند. اين شكست موجب تضعيف روحيه سربازان دشمن شد و فرماندهان ارتش اسلام وقتي كه ديدند ارتش عراق در شرايط نامساعدي قرار دارد تصميم گرفتند تا بلافاصله طراحي عمليات هاي بعدي را انجام دهند. به همين ترتيب عمليات هاي ثامن الائمه، فتح المبين و بيت المقدس به دنبال هم طراحي و با موفقيت اجرا شدند كه در نهايت به آزادسازي خرمشهر منتهي گرديد.

[img]http://media.farsnews.net/Media/8902/ImageReports/8902201411/9_8902201411_L600.jpg[/img]

نيروي دريايي در عمليات بيت المقدس حضوري فعال داشت به اين صورت كه دو گردان تكاور، سه گردان تفنگدار، سه گردان قايقران با 300 قايق براي انتقال نيروها از رود كرخه و كارون و يك واحد غواص براي كمك به هنگام انتقال مجروحين از رودخانه، از نيروي دريايي در اين عمليات شركت داشتند. در عمليات بيت المقدس زماني كه ساير نيروها از شمال و شمال شرق به خرمشهر نزديك مي شدند تكاوران نيروي دريايي ضلع غربي رود كارون را در اختيار خود داشتند. در روز سوم خرداد زماني كه ساير نيروها از سمت شمال وارد خرمشهر شدند دو گردان از تكاوران نيروي دريايي از ضلع شرقي رود كارون يعني از همان جايي كه در چهار آبان 59 عقب نشسته بودند، وارد خرمشهر شدند. درحدود ساعت 12 روز سوم خرداد 61 در ميدان راه آهن خرمشهر نيروها به يكديگر رسيده و كار الحاق انجام شد و نيروهاي عراقي عده اي عقب نشيني كرده و بيش از دوهزار نفر از آنها نيز به اسارت ما درآمدند.
روزنامه کيهان

[img]http://karim-psp.persiangig.com/image/1.jpg[/img]

[img]http://sites.google.com/site/alipa45/35chhk0.jpg[/img]


[url=http://nasemirani.blogfa.com/post-243.aspx]منبع[/url]