بزرگترین رژه پیروزی ارتش سرخ بر آلمان نازی

[armani 2,666]

خسته نباشيد.

2 تا از كليپها رو ديدم.كيفيت بد نبود. قبلا در مورد رژه ها و تسليحات به نمايش گذاشته شده 2 تن از اساتيد خوب سايت علي اقا و رايش مارشال عزيز نظرات فني تخصصي بسيار خوبي ارائه ميدادن.منتظر عزيزان ميمونم.

[tyrant 133]

کمک تسلیحاتی ؟ قصد پرداختن به جزییات جنگ جهانی رو ندارم چراکه این تاپیک اصلا موضوعش این نیست ، اما کافیه فقط نگاهی به آمارهای جنگ جهانی دوم بندازیم که متوجه بشیم چه میزان توان فنی و انسانی توسط شوروی در این جنگ به کار گرفته شد، فقط در یک مورد بطور مثال عرض میکنم ، آیا T-34 که به اذعان تاریخدانان تاثیر گذارترین تانک جنگ جهانی و دارای رکود بیشترین تعداد تولید شده تانک در تمام جنگ جهانی هست، ساخت آمریکا یا انگلیس بود ؟ یعنی مثلا آمریکایی ها تی-34 میساختن میفرستادن شوروی ؟

 

رژه 9 مه روسیه از همان ابتدا هم هیچ وقت میزبان مقامات بلند پایه غربی نبوده است ، این تحریم کردن ها تاثیری نداره و فقط به منزوی شدن خود غربی ها در شرایطی که حتی واحدهایی از نیروهای مسلح چین و هند گرفته تا آذربایجان در رژه امسال مسکو شرکت کردند خواهد انجامید

جان فشانی 25 ملیون مردم شوروی قابل بحث نیست ...................

کسی که آواتارش این هست هم کسی نیست که بشه باهاش درباره شوروی و روسیه و سوسیالیت بحث کرد جناب چکا...................

اما یه نکته شما وام 11 میلیاردی آمریکا به شوروی فراموش کردین اون سربازای شوروی با غذای آمریکاییا می جنگیدن یا کامیونای ارتش آمریکا .. یا چکمه هایی که فرستادن دیگه قرار نبود تانکو توپم بهش بدن که .......

[cheka 15,064]

جان فشانی 25 ملیون مردم شوروی قابل بحث نیست ...................

کسی که آواتارش این هست هم کسی نیست که بشه باهاش درباره شوروی و روسیه و سوسیالیت بحث کرد جناب چکا...................

اما یه نکته شما وام 11 میلیاردی آمریکا به شوروی فراموش کردین اون سربازای شوروی با غذای آمریکاییا می جنگیدن یا کامیونای ارتش آمریکا .. یا چکمه هایی که فرستادن دیگه قرار نبود تانکو توپم بهش بدن که .......

 

بنده نگفتم آمریکا و غرب به جبهه شوروی کمک نکرد ، اتفاقا کمک های زیادی هم کرد چه بحث غذایی و چه اقلام اولیه 

 

اما فرق هست بین کمک در اقلام اولیه که بعد بره در کارخانه های کشور تبدیل به توپ و تانک بشه تا کمک تسلیحاتی مستقیم ! بنده تابحال یک عکس از تانک شرمن یا مسلسل تامپسون در جبهه شرقی ندیدیم اما همونطور که عرض کردم تسلیحاتی که روسها در این جنگ ساختند و استفاده کردند از بعد کمی و تاثیرگذاری در صدر تسلیحات جنگ جهانی دوم قرار داره که یک موردش رو در پست قبلی اشاره کردم

[MR9 110,483]

جان فشانی 25 ملیون مردم شوروی قابل بحث نیست ...................

کسی که آواتارش این هست هم کسی نیست که بشه باهاش درباره شوروی و روسیه و سوسیالیت بحث کرد جناب چکا...................

اما یه نکته شما وام 11 میلیاردی آمریکا به شوروی فراموش کردین اون سربازای شوروی با غذای آمریکاییا می جنگیدن یا کامیونای ارتش آمریکا .. یا چکمه هایی که فرستادن دیگه قرار نبود تانکو توپم بهش بدن که .......

 

در مورد ارسال سلاح اشتباه می کنید ، تصاویر متعددی از وجود تانکهای بریتانیایی و آمریکایی در سازمان رزم ارتش سرخ در جنگ جهانی دوم وجود دارد . حداقل 3 نمونه  تانک  ، شامل  شرمن آمریکایی   ( مجهز به توپهای 75  و 76 م.م ) ، و تانکهای بریتانیایی  ماتیلدا مارک دو و ولنتاین مارک 3 به روسها داده شد .  در مورد پرنده های رزمی هم ، آنقدر اسناد و مدارک وجود دارد که غیر قابل چشم پوشی است .

 

 

 

 

http://www.military.ir/forums/topic/28621-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%DB%8C%D8%A7%D8%B1-%D8%A8%D9%84%D9%86%D8%AF%D9%BE%D8%B1%D9%88%D8%A7%D8%B2%D8%A7%D9%86-%D8%A2%D8%B3%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%85%DB%8C%D9%84%DB%8C%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C/page-88#entry442907

 

http://www.military.ir/forums/topic/28621-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%DB%8C%D8%A7%D8%B1-%D8%A8%D9%84%D9%86%D8%AF%D9%BE%D8%B1%D9%88%D8%A7%D8%B2%D8%A7%D9%86-%D8%A2%D8%B3%D9%85%D8%A7%D9%86-

%D9%85%DB%8C%D9%84%DB%8C%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C/page-85#entry441518

علاوه برآن ، کمکهای متفقین به روسها ، فقط سخت افزاری نبود و شامل همکاری های بسیار نزدیک اطلاعاتی هم بود که بهترین نمونه آن ، اجرای بزرگترین عملیات فریب تاریخ نظامی بشمار می رود . اگر چه روسها ، در مراحل نخست جنگ به شکل خودخواسته ای غافلگیر شدند ( عدم توجه به هشدارهای عوامل اطلاعاتی در ارتش آلمان ) اما با کمکهای سخت افزاری و اطلاعاتی متفقین غربی و توان بومی در سازماندهی نیروی انسانی ، روزهای سختی را در جبهه شرقی برای ورماخت رقم زدند .

 

 هیتلر ، استراتژیست ها و بخش عمده ای از  نظامیان ارشد آلمانی ، بیش از حد دچار بلندپروازی های نظامی شده بودند و همین مساله ، یکی از صدها دلیل شکستشان در جنگ بود . همانطور که ارتش سرخ در افغانستان دچار فلاکت شد و ایضا" ارتش ایالات متحده در ویتنام . عدم توازن میان اهداف تعیین شده و توان رزمی یک ارتش ، نتیجه ای جز شکست ندارد . آلمانی ها ، این درس را 70 سال پیش گرفتند ولی ظاهرا" دوستان عزیز ما هنوز این را قبول ندارند .

[tyrant 133]

در مورد ارسال سلاح اشتباه می کنید ، تصاویر متعددی از وجود تانکهای بریتانیایی و آمریکایی در سازمان رزم ارتش سرخ در جنگ جهانی دوم وجود دارد . حداقل 3 نمونه  تانک  ، شامل  شرمن آمریکایی   ( مجهز به توپهای 75  و 76 م.م ) ، و تانکهای بریتانیایی  ماتیلدا مارک دو و ولنتاین مارک 3 به روسها داده شد .  در مورد پرنده های رزمی هم ، آنقدر اسناد و مدارک وجود دارد که غیر قابل چشم پوشی است .

 

 

 

 

http://www.military.ir/forums/topic/28621-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%DB%8C%D8%A7%D8%B1-%D8%A8%D9%84%D9%86%D8%AF%D9%BE%D8%B1%D9%88%D8%A7%D8%B2%D8%A7%D9%86-%D8%A2%D8%B3%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%85%DB%8C%D9%84%DB%8C%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C/page-88#entry442907

 

http://www.military.ir/forums/topic/28621-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%DB%8C%D8%A7%D8%B1-%D8%A8%D9%84%D9%86%D8%AF%D9%BE%D8%B1%D9%88%D8%A7%D8%B2%D8%A7%D9%86-%D8%A2%D8%B3%D9%85%D8%A7%D9%86-

%D9%85%DB%8C%D9%84%DB%8C%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C/page-85#entry441518

علاوه برآن ، کمکهای متفقین به روسها ، فقط سخت افزاری نبود و شامل همکاری های بسیار نزدیک اطلاعاتی هم بود که بهترین نمونه آن ، اجرای بزرگترین عملیات فریب تاریخ نظامی بشمار می رود . اگر چه روسها ، در مراحل نخست جنگ به شکل خودخواسته ای غافلگیر شدند ( عدم توجه به هشدارهای عوامل اطلاعاتی در ارتش آلمان ) اما با کمکهای سخت افزاری و اطلاعاتی متفقین غربی و توان بومی در سازماندهی نیروی انسانی ، روزهای سختی را در جبهه شرقی برای ورماخت رقم زدند .

 

این مساله هیچ ارتباطی به علاقه بنده به تسلیحات آلمانی ندارد ، هیتلر ، استراتژیست ها و بخش عمده ای از  نظامیان ارشد آلمانی ، بیش از حد دچار بلندپروازی های نظامی شده بودند و همین مساله ، یکی از صدها دلیل شکستشان در جنگ بود .

بله شما درست می گید اما به صورت سیستماتیک و رسمی نبود کمک آمریکا شامل 11 میلیار اون زما که یه چیزی حدود 146 میلیارد الان میشه شامل مواد غذایی و کامیون و چکمه و بقیه وسایل نفری بود اما کمک های تسلیحاتی هم بوده تصاویرم تا دلتون بخواد هست کلا این جنگ یه برنده نداشت (در اروپا) بر خلاف اقیانوس آرام که یه برنده قطعی داشت

ارزش کار شوروی خیلی بالاس ( مردم اوکراین چه در زمان جنگ خون دادن چه بعدش که استالین دیوانه 7 ملیون نفرو سیستماتیک کشت )

 

[MR9 110,483]

بله شما درست می گید اما به صورت سیستماتیک و رسمی نبود کمک آمریکا شامل 11 میلیار اون زما که یه چیزی حدود 146 میلیارد الان میشه شامل مواد غذایی و کامیون و چکمه و بقیه وسایل نفری بود اما کمک های تسلیحاتی هم بوده تصاویرم تا دلتون بخواد هست کلا این جنگ یه برنده نداشت (در اروپا) بر خلاف اقیانوس آرام که یه برنده قطعی داشت

ارزش کار شوروی خیلی بالاس ( مردم اوکراین چه در زمان جنگ خون دادن چه بعدش که استالین دیوانه 7 ملیون نفرو سیستماتیک کشت )

 

با سلام

 

دوست عزیز

 

منظور از سیستماتیک نبودن را متوجه نمی شوم ، فقط بررسی کاروان های دریایی  که بواسطه دریای شمال بسمت شوروی حرکت می کردند یا اشغال ایران برای ارسال نظام مند کمکها به شوروی و حتی ارسال مستقیم جنگنده های آماده به رزم به روسها ، کاملا" نشاندهنده سیسماتیک بودن کمکها بود . در غیر اینصورت ، استالین دیر یا زود باید مسکو را بسوی پایتخت جدید خود در پشت کوه های اورال ترک می کرد و آمده می شد تا ورماخت مسکو را اشغال کند که تصرف مسکو ، به همراه اشغال احتمالی استالینگراد ، به معنی تصرف کامل چهارراه ارتباطی روسها و از دست رفتن بخش اروپایی روسیه بود .

روسها ، ( حداقل در بازه زمانی جنگ دوم ) ، بواسطه توان نیروی انسانی خود که با سخت افزار محدود غربی تجهیز شده بود ، در ابتدا توانست سرعت پیشروی ورماخت را در پشت دروازه های مسکو و استالینگراد کم کرده و با گرفتن زمان از آلمانی ها و بسیج  لشکرهای تازه نفس ، ضربه کاری خود را وارد آورد ( چیزی که استالین در آن زمان ، آن را  قربانی کردن لشکرهای تشکیل شده از مردم عادی ، روشنفکران ، هنرمندان و ..... می نامید )

[tyrant 133]

البته اینجا جاش نیست و بحث به بی راهه می ره اما شوروی قطب از تکنولوژی بود و دستش برای جنگ افزار جلوی غرب دراز نبود و کمک تسلیحاتی به وسعت کمک غیر تسلیحاتی نبود منظورم اینه

[MR9 110,483]

البته اینجا جاش نیست و بحث به بی راهه می ره اما شوروی قطب از تکنولوژی بود و دستش برای جنگ افزار جلوی غرب دراز نبود و کمک تسلیحاتی به وسعت کمک غیر تسلیحاتی نبود منظورم اینه

 

بله - این فرموده شما تا حدی صحیح است و در آن تردیدی وجود ندارد ، اما درصد و نسبت آن کاملا" مشخص هست . بعنوان مثال ، بخش عمده ای از زره پوش های روسی ، الگو برداری شده از طرح های بریتانیایی ، فرانسوی و آمریکایی بود . طرح هایی که درکشورهای خودشون رد می شدند را روسها با واسطه خریداری و از آن الگو برداری میکردند ( مثل طرح کریستی آمریکایی برای زره پوش های سری bt-5  تا bt-7 ) و یا الگو برداری tu-4 از بمب افکن b-29 . هرچند ، بتدریج وبا طولانی شدن جنگ ، وابستگی به تسلیحات غربی کمتر شد و آن هم بواسطه قدرت تولید روسها در ساخت تسلیحات به شکل بومی بود .

[hamidz65 13,498]

شاید این مطلب زیاد مربوط به این تاپیک نباشه ولی خواندنش خالی از لطف نیست

 

در صورت خواست مدیر محترم میتواند این پست را حذف کند

 

 

هرکس می‌خواهد ولادیمیر پوتین امروزی را بشناسد باید داستان آن‌ چه بیست‌وپنج سال پیش، در آن شب پرحادثه در آلمان شرقی، بر او گذشت را بداند.

محل داستان درسدن است. زمان، ۵ دسامبر ۱۹۸۹، چند هفته پس از سقوط دیوار برلین. کمونیسم آلمان شرقی به زانو درآمده و به نظر می‌آید چیزی جلودار مردم نیست.

جمعیت به دفتر مرکزی استازی، پلیس مخفی آلمان شرقی، حمله می‌کنند – سازمانی تا دیروز مخوف که ناگاه ناتوان شده. گروهی کوچک از معترضان تصمیم می‌گیرند به سمت دفتر مرکزی کا گ ب بروند.

زیگفرید دانات، یکی از کسانی که سمت کا گ ب رفته بود، ماجرا را این‌طور تعریف می‌کند: "نگهبانی که دم در بود سریع رفت توی ساختمان. کمی بعد یک افسر بیرون آمد – جثه‌ای کوچک داشت، دست‌پاچه بود. به ما گفت سعی نکنید به زور وارد شوید. رفقای من مسلحند و اجازه دارند در موقعیت اضطراری شلیک کنند."

افسر روس معترضان را قانع کرد از آن‌جا بروند، اما می‌دانست وضعیت همچنان خطرناک است. آن‌طور که خودش بعدها تعریف می‌کرد، به واحد زرهی ارتش سرخ تلفن کرد که برای محافظت از ساختمان کمک بخواهد. جوابی که گرفت مثل پتکی بود که بر سرش فرود آمد – ضربه‌ای سهمگین بود که زندگی‌اش را عوض کرد.

صدای آن طرف خط گفت: "بدون دستور مسکو نمی‌توانیم کاری کنیم. و مسکو سکوت کرده."

آن عبارت، "مسکو سکوت کرده"، هیچ‌گاه از ذهن آن افسر پاک نشد. او که آن شب، آن روزهای انقلاب سال ۱۹۸۹، عاجز اما سرسخت بود، حالا خودش "مسکو" است – رئیس‌جمهور روسیه است، ولادیمیر پوتین.

 

 

بوریس رایت‌شوستر، زندگی‌نامه‌نویس آلمانی پوتین، می‌گوید: "به نظر من این دوران کلید فهم پوتین است. اگر او آن زمان در آلمان شرقی نبود، امروز پوتین دیگری داشتیم، و روسیه دیگری."

آن تجربه به پوتین درس‌هایی داد که هیچ‌گاه فراموش‌شان نکرد. تصویری از جامعه مطلوب در ذهنش ساخت، و جاه‌طلبی‌اش را شکل داد، چه برای رسیدن به ثروت شخصی، چه برای ایجاد شبکه‌ای قدرتمند. فراتر از این‌ها، دلهر‌ه‌ای به جانش انداخت که نخبگان و ساختار سیاسی ضعیف و شکننده‌اند و هر لحظه ممکن است مردم ساقط‌ شان کنند.

اواسط دهه ۱۹۸۰ بود که پوتین وارد درسدن شد. این نخستین مأموریت خارجی‌اش در مقام افسر کا گ ب بود.

جمهوری دموکراتیک آلمان (یا GDR) کشوری کمونیست بود در آن بخش از سرزمین‌های آلمان که شوروی‌ در جنگ جهانی دوم اشغال کرده بود. این کشور – که بیشتر به آلمان شرقی می شناسیمش – از بازوهای مهم قدرت مسکو بود، چسبیده به اروپای غربی، و پر از نظامیان و جاسوسان شوروی.

پوتین از دوران نوجوانی، تحت تأثیر داستان‌هایی که از رشادت‌های دستگاه‌های اطلاعاتی شوروی می‌شنید، دوست داشت به کا گ ب بپیوندد. نکته آن داستان‌ها این بود که، به قول خودش، "یک نفر کاری می‌کرد که از یک لشکر برنمی‌آمد. یک جاسوس می‌توانست سرنوشت هزاران نفر را تعیین کند."

وقتی به درسدن اعزام شد، تا مدتی جز کارهای روزانه کسالت‌آور چیزی نبود.

در آرشیو آسناد استازی در درسدن نامه‌ای هست که پوتین به یک مسئول استازی نوشته و از او برای درست کردن تلفن یکی از خبرچین‌ها کمک خواسته و اسناد بسیاری از جزئیات ضیافت‌های مشترک شوروی و آلمان شرقی وجود دارد که پوتین هم در آن‌ها شرکت می‌کرده.

 

 

 

روی هم رفته، از آن هیجان زندگی جاسوسی خبری نیست. اما مشخص است پوتین و خانواده نوپایش زندگی آرام و راحتی در آلمان شرقی داشته‌اند.

لودمیلا، که آن زمان همسر پوتین بود، در مصاحبه‌ای که سال ۲۰۰۰ میلادی در کتابی در مورد پوتین – که آن زمان جانشین نه‌چندان‌سرشناس رئیس‌جمهور روسیه بود – چاپ شد، تعریف می‌کند زندگی در آلمان شرقی چقدر با زندگی در شوروی فرق داشته: "خیابان‌ها تمیز بودند. پنجره ساختمان‌ها را هفته‌ای یک بار می‌شستند."

خانواده پوتین در مجتمعی زندگی می‌کردند که مخصوص خانواده‌های کارکنان کا گ ب و استازی بود. هرچند آن‌طور که لودمیلا می‌گوید، همه وضع یکسانی نداشتند: "از وضع زندگی همسایه‌های آلمانی‌مان معلوم بود که آدم‌های اطلاعاتی آلمان شرقی بیشتر از بچه‌های ما حقوق می‌گیرند. ما سعی می‌کردیم ولخرجی نکنیم و پول جمع کنیم که ماشین بخریم."

 

پوتین و یادآوری روزهای مأموریت در درسدن، سال ۲۰۰۶                    

 

در کل سطح زندگی در آلمان شرقی بالاتر از شوروی بود. یک مأمور سابق کا گ ب به نام ولادیمیر اوسولتسف، که با پوتین همکار بوده، تعریف می‌کند که پوتین ساعت‌ها بروشورهای تبلیغی غربی را ورق می‌زده که از مد روز عقب نماند. علاوه بر این هر هفته یک محموله آب‌جو آلمانی هم می‌گرفته – که تا حدودی توضیح می‌دهد چرا ظاهرش به خوش‌قواره‌ای تصویرهای نیمه‌لخت و ورزشکاری امروزی، که مسئولان روابط عمومی ریاست‌جمهوری روسیه فراهم می‌کنند، نبوده.

آلمان شرقی از یک نظر دیگر هم با شوروی فرق داشت: تعدد احزاب سیاسی، هر چند حکومت کاملا در اختیار کمونیست‌ها بود – یا به نظر می‌رسید هست.

بوریس رایت‌شوستر می‌گوید: "برای پوتین مثل بهشت بود. بهش خوش می‌گذشت. به‌ویژه که آلمان شرقی الگوی مطلوب سیاسی‌اش بود. می‌شه گفت در روسیه امروز هم نوعی آلمان شرقی ساخته."

اما در پاییز ۱۹۸۹ این بهشت برای کا گ ب جهنم شد. پوتین قدرت گرفتن بی‌سابقه مردم را در خیابان‌های درسدن می‌دید.

 

سندی از اسناد استازی که آن‌ قدر سانسور شده که عملا جز اسم پوتین چیزی از آن معلوم نیست                    

 

 

اوایل ماه اکتبر، به صدها شهروند آلمان شرقی که در سفارت آلمان غربی در پراگ تقاضای پناهندگی سیاسی داده بودند، اجازه داده شد در قطارهای مهرو موم شده به غرب بروند. قطار که از درسدن رد می‌شد، جمعیتی انبوه تلاش می‌کردند از سد مأمورانی که کنار ریل ایستاده بودند بگذرند و خودشان را به قطار برسانند و از کشور فرار کنند.

ولفگانگ برگ‌هوفر، که آن زمان شهردار درسدن بوده، می‌گوید نیروهای امنیتی عملا با کل جمعیت شهر در افتاده بودند و خیلی‌ها معتقد بودند کار به خشونت کشیده می‌شود: "یک لشکر زرهی شوروی در شهر ما مستقر بود. فرمانده‌اش آشکارا به من گفت اگر از مسکو دستور برسد، تانک‌ها را راه می‌اندازیم."

روز ۹ نوامبر که دیوار برلین گشوده شد، مردم جسورتر شدند، آن‌قدر که به سوی مراکز استازی و کا گ ب در درسدند رفتند.

 

ساختمان سابق کا گ ب در درسدن

 

مجموعه آپارتمانی که خانواده پوتین در آن زندگی می کردند                    

 

پوتین قطعا فکر کرده بود افسران ارشد شوروی، کسانی که در حلقه دوستان و آشنایانش بودند، تانک‌ها را راه می‌اندازند. اما مسکو تحت امر میخاییل گورباچف "سکوت کرده بود". تانک‌های ارتش سرخ هرگز راه نیافتند. به‌قول خود پوتین: "هیچ‌کس برای کمک به ما کاری نکرد."

در نتیجه او و همکارانش در کا گ ب دست‌پاچه همه اسناد فعالیت‌های اطلاعاتی‌شان را سوزاندند. پوتین در همان کتابی که سال ۲۰۰۰ در موردش چاپ شد (کتابی به نام اول شخص) می‌گوید: "من خودم شخصا انبوهی از اسناد را نابود کردم. آن‌قدر چیز سوزاندیم که کوره ترکید."

دو هفته بعد وضع از آن‌که بود هم بدتر شد: هلموت کهل، صدراعظم وقت آلمان غربی، به درسدن آمد. از آن‌چه او در سخنرانی‌اش گفت معلوم بود اتحاد دوباره آلمان اجتناب‌ناپذیر است. کار آلمان شرقی تمام بود.

 

آقای کهل از گورباچف تمجید کرد، مردی که حاضر نشده بود تانک‌های شوروی را به خیابان‌ها بفرستد. لحن هلموت کهل میهن‌پرستانه بود. از کلماتی مثل «فادرلند» (به معنای وطن یا سرزمین پدری) استفاده کرد که از جنگ جهانی دوم در آلمان تابو بود. مردم از حرف‌هایش به وجد آمده بودند.

این‌که پوتین هم در میان جمعیت بوده یا نه معلوم نیست، اما تردیدی نیست که به‌عنوان عامل کا گ ب در درسدن از ماجرا خبر داشته. در ماه‌های بعد که آلمان شرقی فروپاشید، زندگی پوتین و خانواده‌اش هم زیر و رو شد.

لودمیلا، همسر آن دوران پوتین، می‌گوید: "احساس می‌کردیم کشوری که مثل خانه‌مان شده بود، دیگر وجود نداشت. وحشتناک بود. همسایه‌مان، که دوستم هم بود، یک هفته گریه می‌کرد. همه چیز نابود شده بود، کارشان، زندگی‌شان."

یکی از آشنایان پوتین در استازی به نام ژنرال هورست بوم – همان کسی که برایش نامه نوشته بود که خط تلفن یکی از خبرچین‌ها را درست کند – کمی بعد از حمله جمعیت معترض و تحقیرش، اوایل سال ۱۹۹۰ خودش را کشت.

این درسی بود که پوتین در راه دراز بازگشت به خانه وقت کافی داشت مرور کند: این‌که وقتی مردم قدرت بگیرند چه می‌شود.

 

 

پوتین بین سال‌های ۱۹۹۰ و ۱۹۹۶ برای شهردار سن پترزبورگ کار می‌کرد. پس از آن به مسکو رفت و پله‌های ترقی را به سرعت طی کرد                    

 

ماشا گسن، که زندگی‌نامه پوتین را نوشته، می‌گوید: "دوستان آلمانی خانواده پوتین یک ماشین لباس‌شویی بیست ساله بهشان هدیه دادند و راهی‌شان کردند، به سوی لنین‌گراد. پوتین حس می‌کرد به کشورش خدمت کرده و در نهایت هیچ عایدش نشده."

پوتین که به خانه رسید، شوروی – تحت رهبری گورباچف – هم زیر و رو شده بود، و مثل آلمان شرقی در آستانه فروپاشی بود. به‌قول گسن "کشوری که پوتین به آن پا گذاشت، چنان تغییر کرده بود که برایش نه قابل درک بود نه قابل قبول." شهر پدری‌اش، لنین‌گراد، دوباره داشت می‌شد سن پترزبورگ، و دیگر جای پوتین نبود.

اول فکر کرد راننده تاکسی شود. اما سریع متوجه شد سوغات حقیقی سال‌های آلمان شرقی چیزی به‌مراتب ارزشمندتر از آن ماشین لباس‌شویی دست دوم است. درست است که حلقه اطرافیان‌اش در درسدن پست و مقام‌شان را در دستگاه شوروی از دست داده بودند، اما موقعیت‌شان طوری بود که می‌توانستند در روسیه جدید – چه به‌لحاظ شخصی چه به‌لحاظ سیاسی – به موفقیت برسند.

در آرشیو اسناد استازی در درسدن عکسی از پوتین هست، مربوط به سال‌های درسدن، کنار گروهی از مقام‌های ارشد نظامی و امنیتی شوروی و آلمان شرقی. پوتین گوشه‌ عکس ایستاده و مشخص است جایگاه مهمی ندارد، اما به هر روی در جمع بزرگان است.

 

ولادیمیر پوتین ردیف جلو (ایستاده)، نفر دوم از چپ                    

 

پروفسور کارن داویشا از دانشگاه میامی، نویسنده کتاب "دزدبازار پوتین: صاحب روسیه کیست؟"، می‌گوید برخی از کسانی که پوتین در درسدن ملاقات کرد "بعدها حلقه نزدیکانش شدند".

یکی از این افراد سرگئی چمزوف است که سال‌ها مسئول سازمان صادرات اسلحه روسیه بود، و حالا مسئول یک برنامه دولتی است که در زمینه تکنولوژی کار می‌کند. یکی دیگر نیکولای توکارف است، رئیس شرکت خط لوله دولتی روسیه، ترانس‌نفت.

و البته حلقه نزدیکان آن دوران پوتین فقط محدود به روس‌ها نیست.

یک نمونه ماتیاس وارنیش است، از افسران سابق استازی که ظاهرا هم‌زمان با پوتین در درسدن بوده. او مدیر نوردستریم است – خط لوله‌ای که گاز روسیه را از طریق دریای بالتیک به آلمان می‌رساند.

 

تا همین اواخر، بسیاری این خط لوله را نماد رابطه جدید و ویژه آلمان و روسیه می‌دانستند – گرچه بحران اوکراین این رابطه را – در بهترین حالت – به حال تعلیق درآورده.

ناظران معتقدند وقایعی شبیه قیامی که در میدان کیف رخ داد، خاطرات تلخ پوتین را زنده کرده، به‌خصوص خاطره آن شب دسامبر ۱۹۸۹ درسدن را. بوریس رایت‌شوستر می‌گوید: "وقتی سال ۲۰۰۴ مردم در کیف به خیابان می‌آیند، سال ۲۰۱۱ در مسکو، سال ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ دوباره در کیف، عجیب نیست که یاد آن دوران درسدن بیافتد. انگار ترس‌های کهنه دوباره درونش زنده می‌شود."

نکته‌ دیگری که احتمالا با این خاطره‌ها در یادش زنده می‌شود، این است که تغییر نه فقط با قدرت و ضعف، که گاه با احساسات ایجاد می‌شود. واقعیتی که سال ۱۹۸۹ در درسدن شاهدش بوده، جایی که احساسات میهن‌پرستانه و رؤیای دموکراسی بر ایدئولوژی کمونیسم غلبه کرد.

بنابراین هرگاه به قدم بعدی پوتین فکر می‌کنیم، باید به آن‌چه بر او گذشته فکر کنیم. یک چیز روشن است: تا ولادیمیر پوتین در کرملین سر کار است، بعید است مسکو سکوت کند.

 

به نقل از بی بی سی

[cheka 15,064]

علاوه برآن ، کمکهای متفقین به روسها ، فقط سخت افزاری نبود و شامل همکاری های بسیار نزدیک اطلاعاتی هم بود که بهترین نمونه آن ، اجرای بزرگترین عملیات فریب تاریخ نظامی بشمار می رود . اگر چه روسها ، در مراحل نخست جنگ به شکل خودخواسته ای غافلگیر شدند ( عدم توجه به هشدارهای عوامل اطلاعاتی در ارتش آلمان ) اما با کمکهای سخت افزاری و اطلاعاتی متفقین غربی و توان بومی در سازماندهی نیروی انسانی ، روزهای سختی را در جبهه شرقی برای ورماخت رقم زدند .

 

البته همکاری های اطلاعاتی بین این کشورها عمدتا بصورت دوطرفه بوده بطوریکه در مواقعی حساس و تاثیر گذار مثل حمله پرل هاربر هم عوامل اطلاعاتی NKVD به آمریکا درباره این حمله هشدار داده بودند ، اما با بی اعتنایی آمریکایی ها مواجه شد. فراموش نکنیم آمریکا تا قبل از جنگ جهانی دوم برخلاف شوروی و انگلستان حتی یک سازمان اطلاعاتی برون مرزی هم نداشت 

[MR9 110,483]

البته همکاری های اطلاعاتی بین این کشورها عمدتا بصورت دوطرفه بوده بطوریکه در مواقعی حساس و تاثیر گذار مثل حمله پرل هاربر هم عوامل اطلاعاتی NKVD به آمریکا درباره این حمله هشدار داده بودند ، اما با بی اعتنایی آمریکایی ها مواجه شد. فراموش نکنیم آمریکا تا قبل از جنگ جهانی دوم برخلاف شوروی و انگلستان حتی یک سازمان اطلاعاتی برون مرزی هم نداشت 

 

با سلام

 

ضمن تشکر

 

البته ممکن هست که یک مقداری موجب انحراف تاپیک شود ، ولی اداره خدمات استراتژیک ( OSS) بعنوان خلف اداره اطلاعات مرکزی (CIA) ، بصورت محدود ماموریتهای برون مرزی را هم برعهده داشت که عمدتا" متوجه توسعه طلبی های امپراطوری ژاپن بود . اگر اشتباه نکرده باشم ، پیتر رایت در کتاب خودش بصورت مختصر و گذار به این مساله پرداخته و در کتابی که مربوط به بازگشایی رمز های ارتش ژاپن ( در سالهای قبل از جنگ )  بود هم ، چنین مساله ای عنوان شده بود .

علاوه بر آن ، نیروی دریایی ایالات متحده نیز یک بخش اطلاعاتی کوچک هم داشت که امور مربوط به تحرکات نیروی دریایی ژاپن را رصد می کرد .

[cheka 15,064]

البته ممکن هست که یک مقداری موجب انحراف تاپیک شود ، ولی اداره خدمات استراتژیک ( OSS) بعنوان خلف اداره اطلاعات مرکزی (CIA) ، بصورت محدود ماموریتهای برون مرزی را هم برعهده داشت که عمدتا" متوجه توسعه طلبی های امپراطوری ژاپن بود . اگر اشتباه نکرده باشم ، پیتر رایت در کتاب خودش بصورت مختصر و گذار به این مساله پرداخته و در کتابی که مربوط به بازگشایی رمز های ارتش ژاپن ( در سالهای قبل از جنگ )  بود هم ، چنین مساله ای عنوان شده بود .

علاوه بر آن ، نیروی دریایی ایالات متحده نیز یک بخش اطلاعاتی کوچک هم داشت که امور مربوط به تحرکات نیروی دریایی ژاپن را رصد می کرد .

 

MR9 عزیز دفتر خدمات استراتژیک در ژوئن 1942 در بحبوحه جنگ جهانی و بصورت اضطراری تشکیل شد ، در واقع آمریکایی ها تا قبل از این به اهمییت اطلاعات برون مرزی و عملیات های خارجی واقف نبودند اما با وقوع جنگ جهانی نیاز به این بخش بشدت احساس شد . CIA هم همونطور که فرمودید بعد از جنگ بعنوان جانشین OSS تشکیل شد

[MR9 110,483]

MR9 عزیز دفتر خدمات استراتژیک در ژوئن 1942 در بحبوحه جنگ جهانی و بصورت اضطراری تشکیل شد ، در واقع آمریکایی ها تا قبل از این به اهمییت اطلاعات برون مرزی و عملیات های خارجی واقف نبودند اما با وقوع جنگ جهانی نیاز به این بخش بشدت احساس شد . CIA هم همونطور که فرمودید بعد از جنگ بعنوان جانشین OSS تشکیل شد

 

بله - منظور بخش محدود اطلاعات نیروی دریایی بود که  در سال 1790 ایجاد شد. متاسفانه این را با OSS اشتباه گرفتم

[Goebbels 38,197]

یک تصویر جالب از رژه که امکان مقایسه حدودی و تقریبی ابعاد و فرم بدنه تی 90 با آرماتا رو فراهم میکند

 

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/11200781_10200528573093188_1465673162775638427_n.jpg][/url]

[vahidg 1,970]

استاد گلوبز، یه تحلیلی رو این ارماتا با این برجک نتراشیده نخراشیدش می کنی؟ البته اگر اطلاعاتی از بیرون دادن...