نسبت دلواپسان و هایدگر! :)   هایدگر نسبت هر روزی ما با جهان را " اهتمام" می نامد.یعنی راه هایی که ما از آن راه ها با محیط مان نسبت برقرار می کنیم. بر اساس "اهتمام" اشیاء معنا می یابند و به جهان انسان وارد می شوند. انسان ها دیگر شیء نیستند بلکه هم-دازاین اند co-dasein. هایدگر شکل اهتمام به یک انسان را دلواپسی solicitude می نامد. دلواپسی یعنی به انسان ها کمک کنیم به آزادی و امکان های خویشتن برسند. جان مک کواری / حنایی کاشانی/ نشر هرمس   //  وحید یامین پور

بسیج دانشجویی و تجمعاتش که بیشتر یک کمک به تیم ایرانی هست و نقش اهرم فشار مثبت که کاش دولت مجوز میداد و جلوی همون وزارت امور خارجه انجام میشد. ولی تجمع حامیان که در حقیقت در اصل واکنشی به سخنان رهبری و برای فشار به نظام برای تعدیل مواضعش و درواقع وا دادنش! در برابر خواسته های بی شرمانه غرب هست به شدت در شبکه های اجتماعی ( جایی که نه میشه بانیش را پیدا کرد و نه میشه مسئولیت پذیری را ازش توقع داشت ) تبلیغ میشه. چیزی که سبب شد دیشب به طور هماهنگ وزارت امور خارجه در همه سایتها اطلاعیه بده برای عدم برگزاریش.

یعنی چی؟ باز جلوی مجلس بهتره. تجمع در این وضعیت جلوی وزارت امور خارجه اوج خیانت برخی افراد محرک را در این شرایط حساس میرسونه. یک فاجعه به تمام معنا. به نظر من هیچ کم از اون راهپیمایی هدفدار به سمت مکان خاص با تحریک وزارت کشور وقت که با هشدار سپاه جمع شد نداره. تازه این یکی که تبعات بین المللی هم برای ما و همچنین تبعات تضعیف کننده در مذاکرات هم خواهد داشت.   پ ن: منظورم تجمع  در اعتراض به فکت شیت نیست. منظورم تجمعی است که دارند تبلیغ میکنند برای حمایت از مذاکره کنندگان. وزرت خارجه هم با علم احتمالا به اصل قضیه و تبعاتش اعلامیه ای داده و اون را کاملا غیر ضروری دونسته.

  حالا نظر شخصی است ولی یک گروه همیشه در ایران هستند که این " فشار " را لازمه هر حرکتی میدونند. سخنان رهبری و حالا در مقابلش یک تجمع معانی بسیار فراتری از بحث هسته ای داره و خواهد داشت. یک گروه این تقابل ( که یقینا وجود داره بین عده ای که به هر حال نظر دیگه ای دارند در بحث های اقتصادی خصوصا) را بین مردم و نظام نه برای دلسوزیشون و نمیدونم به خاطر مردم که به خاطر مقاصد کثیف سیاسیشون را خیلی دوست دارند آشکار و بلدش کنند و احمق ها نمیدونند که شاید به هر حال برای اهداف سیاسیشون و جدا نشان دادن مردم از نظام هم مناسب باشه ولی قطعا در این برهه از مذاکرات سیگنالی که به غرب نشون میده یکی از بارزترین نشانه های خودزنی و دودستگی ( از جهت منفی و امتیاز دهی ) خواهد بود.

کشتی به نظر منتظره تا وارد بندر بشه با توجه به ترافیک بندر. امیدوارم زیاد معطلش نکنند. ترکینگ انلاینش که مقصد را زده الحدیده همچنان. اگر بره به سمت بند حدیده ما تقریبا به هدفمون رسیدیم.

  دقیقا و تنها راه تعدیل نظر رهبری در برخی موارد را در فشار از درون خود ایران میدونند. من موضع رئیس جمهور را "فشار" نمیدونم ولی به نظرم ایشون همونطور که از خودشون نقل کردم "ذهنیت بدبینانه دیگری هم وجود داشت مبنی بر اینکه امریکا همواره به دنبال تحریم ایران و یا حتی حمله نظامی است و موضوع هسته ای بهانه ای است که آن را رها نخواهند کرد ... اما ذهنیت من این بود که با صبر و تحمل و حوصله و تدبیر، هم با ژآنس می توانیم مسایل را حل کنیم و هم با اروپا می توانیم به نوعی توافق دست یابیم. " نوعی تفاوت دیدگاه را با رهبری دارند و با وجود یکبار شکست این دیدگاه و شکستی که در اصل بانی اصلی قطعنامه های ضد ایرانی بودند باز هم عقیده دارند که بله! میشه به غرب اعتماد کرد. میگم اعتماد چون بیانیه ی لوزان نشون میداد ایران در برخی موارد نه درس گرفتن از تجربیات گذشته که خوش بینی و اعتماد را چاشنی کرده دوباره و برخی راه ها را برای سوء استفاده غرب باز. هر چند تنها یک روزنه بود لوزان و تا توافق نهایی نمیشه نظر قطعی داد. حالا بحث بر سر میزان این اعتماد هست. بر خلاف نظری که همه چیز را در یک خط میبینه به نظر من در میزان این اعتماد بین رئیس جمهور و رهبری اختلاف وجود داره. این تاکیدات گاه و بیگاه هم به این خاطر هست به نظرم. و یک مورد هم لطفا برچسب زنی را تمام کنیم همه. نه کسانی که دفاع میکنند از دولت جیره خواران دواتند نه کسانی که انتقاد میکنند دشمن خونی دولت و صرفا بهانه جو.

نمیدونم چرا لحن کلام روحانی و تاکیدات خاصش به نظر متبادر میکنه در ایران دو مسیر مذاکره وجود داره. یکی تیم ایرانی که با غربی ها مذاکره میکنه و یکی رئیس جمهور ( بنا بر خاطرات خود ایشون و اون تجربیات پیش رو ) که با رهبری مذاکره! میکنند تا خطوط قرمز ایشون را تعدیل کنند. نشانه های فراوانی در گذشته برای این تفکر رئیس جمهور وجود داره.  

بحث های گذشته دردی را دوا نمیکنه ولی تکرار یک موضوع خلاف واقع سبب میشه که کم کم سازندگان اون موضوع هم خودشون باورشون بشه مطالب ساختگی را :    

حالا نیروی هوایی سوریه و عراق به کنار! نیروی هوایی ائتلاف که از چنان سرعت عملی برخورداره که گاهی نیروهای مردمی را به جای داعش بمبارد! میکنه مختصات پادگان سقوط کرده را نداشت؟ از سقوطش خبر نداشت؟ پرنده های متعدد شناساییش کور بودند داعشی ها را با زرهی بر جای مونده ندید؟ یا اینکه ترجیح داد حالا که نیروهای شیعی وارد شدند پس بزار کمی در فرسایش از دو طرف هم کشته بدند.   هیچ چیز در یک مناقشه بدتر از این نیست که توان طرفین برابر باشه --- ویرانی کامل.

  بله. من هم اعتقاد دارم با توجه به اینکه سیگنالهای رسیده از طرف غربی نشون میده که واقعا به هیچ وجه ذلش نمیخواد این توافق بسیار خوب را با توجه به امتیازاتی که ایران داده از دست بده گاهی رهبری با برخی سخنانشون درصدد کمک به تیم ایرانی هستند که مسئولیت برخی موارد را متوجه نظرات رهبری کنند و طوری تیم غربی را در مضیق! قرار بدند که یا توافق را قبول کنه یا اصرار بر چیزی داشته باشه که در قدرت تیم ایرانی هم نیست و در نتیجه توافق را از دست بده. یک بار هم اشاره کردم که شاید واقعا تمام امتیازات دیگه مهم نباشه. اولا صریحا قابل راستی آزمایی هستند و تفسیر پذیر نیستند و پس برای ما مشکلی ایجاد نمیکنه و دوم اینکه خطری هم غیر از هسته ای تقریبا برای ما نداره ولی در نظر داشته باشیم از طرفی هم به نظرم تمام برنامه ی غرب برای بازی های آیندش همین مسئله ی PMD است که متاسفانه ما در لوزان ابعاد گسترده ای از اون را پذیرفتیم. هر چند تحلیل شما هم برقراره دررابطه با سخنان رهبری ولی فکر کنم نقطه اختلاف در این هست که برخی از ما عقیده داریم فقط این مورد نیست. بلکه رهبری از اتفاق افتادن تجربیات تلخ گذشته هم نگرانی دارند و یک طورهایی به مذاکره کنندگان هم هشدار میدند که حق ندارند برخی مفاهیم تفسیر پذیر را بپذیرند که مثل قضیه " تعلیق تزریق گاز به سانتریفیوژها " و بعد تعمیمش به " توقف ساخت سانتریفیوژ و قطعاتش " مجبور به اجراش بشیم. یعنی فکر کنم هشداری است با سوی به اون ماجرا که یکبار در عمل انجام شده امری را پذیرفتیم ولی دیگه تکرار نمیشه.

  حالا شما هم نظرتون را لطفا بگید. به نظرم آخرین قدم رهبری برای تبیین خطوط قرمز برای مذاکره کنندگان ماست. رهبری معمولا اینطور صریحا از ضمیر اول شخص استفاده نمیکنند در باب مسائل. نظر شخصیم این هست که رهبری با توجه به قطعاتی که از کتاب آقای روحانی در بالا اومده و دبه ی البرادعی و اجبار ایران به قبول تفسیر اون چند کشور اروپایی و در نتیجه شکستن یکی از خطوط قرمز و این تجربیات تلخ سعی دارند از اشتباه مجدد و خوش بینی بیش از حد مذاکره کنندگان از همین حالا جلوگیر کنند.   آیا شما تفسیر دیگه ای دارید؟

حالا نمیخوام بدبین باشم ولی :     این " از انجا اقدامات بعدی " کمی متزلزله! ببینیم چطور میشه.

  این جا واقعا رهبری از ضمیر " من " استفاده کردند؟   نمیدونم دوستان این مطلب را قبلا گذاشتند یا خیر ولی چون از متن کتاب آقای روحانی است بخش هاییش و الان هم آقای روحانی در راس این مذاکرات هستند یک طورهایی به نظرم بد نیست بازخوانیش:  

ما در برابر بازرسی عربستان و یا ائتلاف از کشتی و همچنینی تخلیه ی بار در جیبوتی " نه " گفته بودیم. به نظرم هر چند این حرکت بازرسی در جیبوتی کمی محافظه کاری از ما را نشون میده که به هر حال میتونه هم بعد از امکان سنجی خطر توسط نیروهای نظامی گرفته شده باشه و یا علاقه ی دولت به حفظ شرایط سیاسی آرام در اوضاع مذاکرات کنونی ولی اگر منجر به توقف کامل و تخلیه ی اجباری! بار نشه و در نهایت بار در الحدیده تخلیه بشه زیاد از هدف اصلی دور نشدیم. هر چند ایده آل ما هم نباشه.   در نظر بگیرید ما الان در یک جبهه درگیر نیستیم. در این شرایط اقدام به انتخابی که شاید حتی چند درصد آیندش برای ما قابل پیش بینی نباشه برای ما بسیار خطرناکه. باید واقع بین بود. مهم دسترسی به هدف هست. که به نظرم اینجا تخلیه ی بار در حدیده بدون بازرسی توسط ائتلاف و یا هر کشور دیگه ای هست. هر چند بله همه دوست داشتیم کشتی صاف راهش را بره در شرایطی که حتی اتش بس هم نیست بارش را تخلیه کنه. در ضمن به نظرم بعد از این بازرسی اگر بعد از تخلیه هدف قرار گرفته بشه محموله ها برای عربستان سنگین تر تمام خواهد شد ( هر چند انقدر بی در و پیکره که زیاد تفاوت هم نمیکنه ) .   به هر حال باید ببینیم این یک اقدام تاکتیکی است یا در نهایت منجر به عقب نشینی تخلیه ی بار در جیبوتی خواهد شد>!

بدون شرح بیشتر از شرح عکس! #حکام عرب #worior  

قصدم نتیجه گیری کلی نیست. زمان آدم ها را عوض میکنه و تجربیات جدید هم افراد را دگرگون. در همه جا هم این مصداق صادق هست چه در ایران خودمون و چه در عراق. تنها برای عبرتگیری مردمان ایرانی و عراقی. همه ما در معرض اتفاقات هستیم و واکنشهامون روزی قضاوت خواهند شد :  

اگر فکر می‌کنید قصد ما از نوشتن این شرح عکس، عذرخواهی از شما مخاطبان عزیز است، سخت در اشتباهید! و اگر در عصری به سر می‌بریم که هیچ چیز به اندازه تصاویر تکان‌دهنده، قادر به تکان دادن وجدان آدمی نیست، ما را بابت انتشار این عکس در صفحه نخست «وطن امروز» ملامت نکنید! دیری است سعودی‌ها حق این دخترک یمنی را با بمب و گلوله و سرب و درد و داغ کف دستش گذاشته‌اند. او اما با این همه غم و رنج، هیچ جایی در صفحه نخست رسانه‌های جهان ندارد. ما از عمد و البته در اینجا استثنائا خلاف قواعد مرسوم رسانه، تصویر این دختربچه را در صفحه نخست خود منتشر کردیم تا کودکان مظلوم یمنی بدانند که ازدیاد تاول‌های صورت‌شان، نه باعث فراموشی‌‌شان می‌شود و نه بهانه‌ای برای سانسور حقیقت. ما اگر نام خود را «روزنامه‌نگار متعهد» گذاشته‌ایم، لاجرم به تک‌تک زخم‌های این دخترک تعهد داریم. ای فرزند خردسال یمن! خوب می‌دانیم همدستی لات و عزی با بت‌های آخرالزمانی چه بلایی سر صورت زیبای تو آورده اما دیر نیست «ابراهیم» دوباره تبر بردارد. ای عقیق سرخ! نزد خدای خودت شاهد باش که ما تو را سانسور نکردیم. راستی «ولا حسین»! چه اسم قشنگی داری. به خون خدا قسم، دنیایی «روضه» در اسم والای تو نهفته است!  

البته اینکه تمام جنایات شنیع و گسترده و هدفمند و در راستای تنها کینه ی مذهبی و پاکسازی مذهبی و بعضا نژادی که به طور روشن توسط حکومت های مرتجعی که خودشون را به مسلمانان سنی مذهب منتسب میکنند را در سر بزنگاه با نسبت دادن به گروه های وحشی منسوب به سنی مذهبان ناگزیر بدونیم و بعد اتفاقات و حوادث کوچک و متوسط از سمت طرف مقابل را که در بیشتر اوقات حاصل سرکوب شدید کشورهای دیکتاتور و حاکمان فاسدشون و گروه های دست پرورده و دائم الایجاد! و متعددشون هست و معمولا واکنشی به جنایات مستمر وحوش هم هست را دائم به وظایف حکومت های منتسب به شیعیان و کشورهاشون متصل کنیم و از چنین و چنان کردن و رجوع به علم جامعه شناسی و راهکارهای به قول دوستان چند صد ساله حواله بدیم که شاید به مرور زمان این پیوستن به وحوش کمتر بشه یک نوع سفسطه است که در تاپیک دیگه ای هم مخالطاط! اش را دیده بودیم. اصولا توسل به روش های علمی ای که هزاران سال طول کشیده تا شکل بگیرند لااقل نیاز به چند دهه داره تا جواب بگیریم ازشون و نمیشه نشست و انتحاری های مدام، کشتار هدفمند اتوبوسی!، انفجارهای کودی! و غیره را به امید اینکه منتظر تاثیر روش های علمی باشیم را تحمل کرد. برخوردهای سخت قطعا یکی از راهکارهاست. مسئولیت دو طرفه است. اگر حاکمان کشورهای شیعی باز گوش شنوایی دارند و مدام بیشتر ما توصیات اخلاقی و روش های علمی را مناسب میدونیم برای اجرا و تاکید میکنیم برشون ولی حاکمان مرتجع کشورهای مقابل دقیقا برعکسش را خواهان اند این وظیفه مردمان تحت حکومت اونهاست که لااقل برادریشون را ثابت کنند .   قطعا بالنظر الشخص! جنایات گروه های منتسب به سنی که در واقع با چراغ سبز و رضایت اکثریت حاکمان کشورهای سنی مذهب انجام میشه چه در حجم و چه در نوع و چه در کیفیت و چه در گستردگی اصلا و ابدا قابل مقایسه با رخدادهای بیشتر عکس العملی گروه های تندروی احتمالی ای که داد و فریاد و توصیات مدام حاکمانشون بر اخلاق و رعایت حقوق در جنگ هست نیست.   نتیجه گیری اینکه به نظرم بیشتر دوستان من معتقدند باید با مدارا و حوصله و صبر و اخلاق مداری در مقابل جنایات فجیع و عجیب و نسل کشی مابانه ی طرف مقابل که با توسل به جمعیت و ثروت و امکانات بیشتر میل شبه مطلق به خونریزی طرف مقابل را در صورت عدم هماهنگی با سیاست هاش را در پیش گرفته رفتار کرد ولی در مقابل در مقام دفاع از اقلیتی که هر روز بیشتر در معرض قتل و غارت هستند هم سخت برخورد کرد و اگر تضمیمی میخواهند که در این بین خون هیچ بیگناهی ریخته نشه و یا اشتباهی صورت نگیره خب واقع بین نیستیم. ما تنها میتونیم تلاشمون را بکینم و از این تفکر دفاع.

همین امروز در گزارشی از صنعا و فرودگاهش یکی از مسئولان یمنی عنوان میکرد در کمک ها و هواپیماهای ارسالی از سازمان ملل با وجود آتش بس و نیاز فوری به اقلام داروئی برخی هواپیماها تنها کادرهای امدادی همراهشون هست و شامل هیچ کالا یا آذوقه ای نیستند.

جالبه پنتاگون میگه میدونیم کشتی حامل سلاح نیست ولی کمک ها باید از طریق سازمان ملل و بندری در جیبوتی ارسال بشند. پس بازرسی یک بهانه است.   میشه حدس هایی زد. پهلوگیری کشتی ایران یعنی شکستن محاصره ی یمن که عربستان به شدت اعلام میداره پابرجاست برای تحت فشار گذاشتن یمنی ها. ارسال کمکها از طریق سازمان ملل یعنی توزیع غیر متوازن، با تاخیر و شاید ده ها مورد ناخوشایند دیگه. پهلوگیری کشتی در جایی غیر از مکان اعلام شده یعنی دیکته ی امریکا به ایران.   این عملیات برای حاکمان عرب و نوچه های تروریست منطقه ایشون یک اقدام روحیه ساز بوده. در مورد هواپیمای ایرانی اقدام جسارت امیز خلبان مانع از این شد که بهره برداری شدید تبلیغاتی صورت بگیره ( هر چند به هر حال مانع شدن خودش دستاوردی محسوب میشد ولی نه آنچنان پررنگ ) اگر برای کشتی هم چنین اتفاقی بیفته و توهم قاطعیت و این نکته که دنیا انقدر بلبشو شده که علاوه بر اینکه ابر قدرت ها بتونند قانون جنگل را اعمال کنند بزرگترین کارخانه ی تروریست ساز دنیا ( چه از بعد انسانی و چه نرم افزاری شامل تمام مدارس دینی عربستانی در اقصی نقاط دنیا ) هم اون هم نه به بهانه های حقوق بشری ( هر چند که ادعا میشه ولی چون از سمت عربستان هست غالبا مضحک هست و بهش توجهی نمیشه ) بلکه به بهانه های قرون وسطایی میتونه  راسا اقدام کنه و کسی هم جلودارش نباشه که هیچ همراهیش هم کنند، باعث میشه در آینده منطقه روی آرامش به خودش را نبینه.

منابع بیمارستانی عراق از شهادت ۹ نفر از زائران امام موسی کاظم(ع) و زخمی شدن بیش از ۲۰ تن بر اثر انفجار انتحاری خبر دادند. حمله تروریستی به کاروان زائران در شمال بغداد به شهادت ۲ نفر و زخمی شدن ۸ نفر دیگر منجر شد. شبکه خبری المیادین از انفجاری در منطقه الکراده در مرکز بغداد خبر داد که تا کنون ۷ کشته و ۲۰ زخمی برجای گذاشته است.  و ... و .... و ....   تعداد قربانیان حمله به اتوبوس در کراچی به 43 نفر رسید/«جند‌الله» مسئولیت حمله را پذیرفت   و .. و .. و ...   نسل کشی تدریجی ..

مناظره کنندگان تلویحا پذیرفته اند که بخشی از تحریمها بعد از تایید آژانس برداشته بشه. آمانو در یک محفل امریکایی مطالبی را و خواست هایی را مطرح میکنه. سخنگوی سازمان انرژی اتمی عنوان میکنه که این تفسیر آمانو از پروتکل الحاقی است.   به نظر شما در توافقنامه قراره در مورد تفاسیر امانو هم بندهایی نگاشته بشه؟ چون اگر نشه این امانو همون امانویی خواهد بود که قراره به قول مناظره کنندگان طرفدار دولت در سیما بچه گلی بشه و چون دولت مهاجم قبل نیست وایران هم توافق کرده پس سنگ اندازی و بهانه جویی نکنه!! و مهر تایید بر بچه خوب بودن ایران بزنه تا تحریم ها برداشته بشند اون هم در حالیکه ایران تمام اقدامات را انجام داده و واقعا بچه خوبی شده و صنعت هسته ایش را تبدیل به فشلی! کرده که بخواد به دوران قبلش برگردونه علاوه بر هزینه بسیار و زمان زیاد از همون شروعش فشار سنگین جامعه جهانی مبنی بر زیر توافق زدن را به همراه تحریم های سخت تر تحمل کنه.   مستند شطرنج با گرگها امروز از شبکه سه دوباره پخش خواهد شد. دوستانی که ندیدند توصیه میشه ببینند. 22:15 دقیقه برای اولین بار اینبار از شبکه سه.   لطفا به تحلیل ها با این دید که نویسنده ها حتما با " دولت " خصومتی دارند نگاه نشه. به یقین توافق برای ایران از بسیاری جهات لازم، ضروری و راهگشاست. تنها موضوع نحوه توافق، عجله نکردن و یک توافق متوازن، بدون تکیه بر اعتماد به اژانس و غرب، بدون حوش بینی و دخیل دادن مسائل سیاسی در اون هست.

یک موردی در مورد پروتکل الحاقی هست که شاید مد نظر رهبری بوده باشه. آقای ظریف بود فکر کنم که گفتند بندهایی هست در این پروتکل که مبهم هست و تفسیر پذیر و خود طرف ها هم گاهی نیاز دارند که مبناهاش روشن بشه. قطعا در مورد ما و نه بقیه ی کشورهای پذیرنده این بندها طوری تفسیر خواهند شد که دسترسی های فراتر از دسترسی های پذیرفته شده توسط سایر کشورها را شامل خواهد شد ( ظریف هم اشاره ای داشت که فکر کنم گفت میتونه مورد سوء استفاده قرار بگیره ) و البته وزیر امور خارجه گفتند که این بندها در حال بحث هستند تا روشن بشند. بنابراین با توجه به هشدار رهبری به مسئولان نظامی بعد از هشدار به مذاکره کنندگان میشه اینطور نتیجه گرفت که به تیم ایرانی این پیام را فرستادند که اگر با خوش بینی یا اشتباه و یا هر غفلت دیگه ای این بندها را طوری تفسیر کنه طرف مقابل ( در صورت اهمال تیم ایرانی و عدم توجه یا خدعه طرف مقابل ) مذاکره کنندگان بعدها نباید ناراحت بشند! که سوء استفاده طرف مقابلشون با ممانعت فرماندهان نظامی روبرو بشه و اصولا اینکه حالا که تا کنارش اومدند و مصرند که فقط یک نگاه کوچولو هم از تو بکنیم و ما هم که بمب نمیسازیم و ضرری نداره پس با فشار رفراندوم و مردم و دولت و اقتصاد و ... حالا یک تکه پا یه سری هم داخل بزنند که زمین به آسمون نمیاد ( البته ما بدبین ها میدونیم که آمانو! :) این بازی را ادامه خواهد داد و در اون مرحله ما چون در عرض شش! ماه همه برگهای برندمون را از دست دادیم و به سادگی و در مدت زمان معنا داری هم قابل برگشت نیستند مجبور خواهیم بود تا هر جائیکه اونها میخوان ( در این مرحله عقلانیش هم این هست البته! ) بازی را ادامه بدیم.

  عباس عبدی : « یکی ازبدترین ویژگی‌ها که موجب رکود فکری در میان اصلاح‌طلبان شده است، حب و بغض افراطی شکل گرفته میان آنان است. وقتی نسبت به یک چیز بغض یا حب پیدا کنیم چشم و گوشمان درباره فهم آن بسته می‌شود و قادر به درک واقعیت آن چیز نخواهیم بود، اینکه آنان با یک چیز، بد یا خود باشند و در نتیجه هر پدیده‌ای را حول محور بد و یا خوب بودن با آن تحلیل کنند، نتیجه‌ای جز جمود فکری و تحلیلی ندارد.» این فعال اصلاح‌طلب در ادامه به موضع حب و بغضی اصلاح‌طلبان در ماجرای سوریه که آنها را در جبهه تروریست‌ها و حکومت‌های دیکتاتوری و مرتجع عربی منطقه قرار داد اشاره و بیان می‌کند: « یک نمونه کوچک آن تحلیلی است که بسیاری از آنان (اصلاح‌طلبان) پس از حوادث سوریه نسبت به مسایل این کشور و مواضع ایران در آنجا داشتند و بدون در نظر گرفتن واقعیت‌های سوریه و نیز منافع ملی کشور در کنار عربستان و ترکیه قرار گرفتند، بدون آنکه نقدی جدی بر آن رفتارها داشته باشند، در حالی که اکنون چیز دیگری را می‌گویند.» وی در ادامه بیان می‌کند: « حب و بغض نسبت به دیگران موجب شده که قدرت تحلیل از میان برود و به جای آن رفتار و تحلیل متوهمانه جانشین شود. بغض موجب شده که هیچ نقطه مثبت و مفیدی در طرف مغضوب دیده نشود، ضرر این دیده نشدن بیش از همه متوجه ناظر می‌شود که خود را از فهم واقعیت مغضوب محروم کرده است. حب بیش از حد موجب می‌شود که نقاط منفی و نادرست افراد محبوب دیده نشود و دود این اشتباه نیز به چشم خودمان خواهد رفت. و بدتر از همه آن فرد محبوب متضرر می‌َشود که کسی ایراداتش را به او گوشزد نمی‌کند و حتی بدترین رفتارها را که انجام می‌دهد، با تشویق و به به و هوراکشیدن دیگران مواجه می‌شود!» عبدی در بخش دیگری از سخنان خود می‌گوید: « نادیده گرفتن بدیهیات اخلاق سیاسی مشکل دیگر ماست که، نمونه‌اش تبعیت از معیار دوگانه است. اگر یک رفتار نادرست را در طرف مقابل ببینم با شدت هر چه بیشتر آن را محکوم و برجسته می‌کنیم ولی وقتی به افراد این طرف می‌‌رسیم، بنابر مصلحت سکوت کرده و به قول معروف زیرسبیلی رد و حتی بدتر از آن توجیه می‌کنیم. یکی از مصادیق این بداخلاقی، تبعیت از منطقی است که آن را در حرف محکوم می‌کنیم ولی در عمل خودمان به آن عمل می‌کنیم.»   http://www.jahannews.com/vdcewo8epjh8zni.b9bj.html   پ ن : این تحلیل برای هر دو طیف سیاسی ما فکر کنم مورد توجه باشه!

این برتری عددی مخالفین را قطعا ما باید به روش دیگه ای جبران کنیم. در ایران اگر از لحاظ مالی در فشار نبودیم شاید بهتر عمل میشد. اگر توان لجستیک سنگین به سوریه را داشته باشیم اینجا میشه برنامه ریزی کرد و ساخت و ارسال کرد. اگر رونمایی! در کار نبود میگفتم نیروی زمینی با اون چند تانک و ربات این مسیر را در پیش گرفته ولی به نظر نمیرسه. اگر بشه کمبود نفرات را با ادواتی ابتدایی ولی ارزان و موثر جبران کرد شاید بشه مقاومت بیشتری کرد. ولی در نهایت بی انگیزگی سربازان سوری مشکل اساسی تری هست. در مورد تلفات تروریستها در خبرها بود که نیروی هوایی سوریه کاروانی از تروریستها را که از مرزهای ترکیه به سمت ادلب در حرکت بودند در چند نوبت هدف قرار داده بود. متاسفانه تنها چیزی که براشون اهمیت نداره تلفاته. به مقدار و میزان کافی نیرو براشون سرازیر هست. تعجب در این هست اردوغان چطور هم با این شاخه القاعده و هم با تروریستهای میانه روی نظر کرده امریکا در تعامل هست. نه برای غرب که به نظرم این هم جزئی از بازی ترکیه هست. دسته بندی ها و نامها در نهایت بیشتر برای قبل از سقوط اسد هست. کنترل اگر از یکجا باشه فردا رفتارهاشون هم یکدست تر و طبق خواسته های برادر بزرگترشون ( ترکیه ) خواهد بود.