انجمن بزرگ میلیتاری

سلام علیکم باور بفرمایید روند بسیار پیچیده تر از حضور گراولر هست چیزی که می فرمایید ، تنها یک جزء از یک مجموعه چند بخشی هست که بعنوان پشتیبانی رزمی عملیات هوایی ، وارد عمل میشود . اگر به از کار انداختن پتانسیل طرف مقابل باشد ، یک برنامه ریزی همه جانبه نیاز دارد که براساس اطلاعات موجود ما هنوز خیلی کار داریم برای مقابله با اینها نیاز دارد . وقتی دوستان ما سر قضیه 737 همچنان بر جنگ الکترونیک اصرار می کنند ، این یعنی وضع موجود ،از بدبینانه ترین تصورات ما به مراتب بدتر هست و آنقدر سیاه و تاریک که خیلی جرات می خواهد که وارد آن بشویم و تحلیل اش کنیم . اما وقتی شما ابزار مناسب داشته باشید ، این وضع تاریک ، با تلاش داخلی و خرید مناسب خارجی تبدیل به یک افق به نسبت روشن میشود

بسم ا... در مورد طوفان3 ، خرداد95 مطلبی در میلیتاری بیان شده بدین مضمون از یکی از خلبان های هوانیروز اگر این مبناء قرار بگیرد ، این ایرفریم تقریبا هیچ شباهتی به AH-1 نخواهد داشت ( تا الان ) صحت و سقم مطلب هم بر عهده گوینده این جمله ، چون قابل تایید نیست تنها توضیح ممکن تا الان ( قبل از انتشار اخبار جدید تر ) یک نمایشگاه درون سازمانی برای وزیر دفاع ترتیب دادند از برنامه هایی که دردست اجراست که شاید مربوط باشد به بهینه سازی موشکهای ضد کشتی ما ( غیر قابل تایید ) یا اینکه قبل از سفر رییس جمهور عمدا این ها را نمایش دادند که طرف مقابل تصور نکند که دست ما خالی هست ( البته طرف مقابل اینها را که ببیند ، یحتمل بیشتر تصور می کند که ما با علاقه شدید داریم برای خرید می رویم ! ) در این مورد ، عکس های متفقین بعد از شکست آلمان در جنگ را یک مرور بفرمایید در بازدید از کارخانجات تولید هواپیما و تانک ... انبوه سازه های نیمه کاره و قطعات یدکی در خطوط تولید وجود داشت ولی در جریان جنگ به هیچ دردی نخورد ، چون تکمیل نشده بود ( به دلایل مختلف ) در این مورد ، به جای 8 سازه جدید ، 80 سازه هم باشد ، تا زمانی که تکمیل نشود و پرواز نکند و مسلح نشود ، فقط برای عکس گرفتن و تبلیغات مفید به فایده هست و به درد دیگری نمی خورد ... ==== تصاویر جدید و نکات جالب این تصویر هم جالب هست که دو احتمال ساخت سازه جدید یا اورهال سنگین بالگردهای موجود را ایجاد می کند بنر نصب شده در انتهای تصویر و تصویر بزرگ شده آن ، که احتمالا کابین بهینه شده هواپیمای آموزشی تی-90 !!! ( در مقایسه با پی سی-7 ) را به نمایش گذاشته .در طرفین عکس هم سازه های همین هواگرد قابل مشاهده است که احتمال تولیدجدید یا اورهال هواپیماهای موجود را به ذهن متبادر می کند هواگرد آموزشی تی-90 !!! ( نمونه سانحه داده سمت راست و نمونه عملیاتی سمت چپ ) این هم تجهیزات تست ارابه فرود هست که یحتمل برای آزمایش ارابه های فرود تولید داخل استفاده می شود ...

بسم ا... یحتمل ایرفریم شاهد-216 باشد بعید هست واقعا ، مگر اطلاعاتی منتشر بشود که عکس این مطلب را ثابت کند احتمالا از سری موشکهای ضدکشتی ( فرضا خانواده نور )

بسم ا... بازدید وزیر دفاع از صنایع هواپیماسازی ایران ( هسا) -27 دی سال 1400 خبری هست ؟!!!!

نخستین پرواز قوی سپید روسی بسوی آینده خروج بمب افکن استراتژیک توپولف-160 ام از خط تولید و آغاز تست های پروازی دوازدهم ژانویه 2022 یک فروند بمب افکن توپولف-160 تازه ساخت روسی برای نخستین بار از تاسیسات شرکت هواپیما سازی روسیه فدرال در کازان به پرواز درآمد. این رویداد از یک جنبه اهمیت بسیاری بالایی برای افزایش توان تهاجمی نیروی هوایی روسیه داشته و نشاندهنده تمرکز وزارت دفاع این کشور برای بازسازی توان آفندی این نیرو است .درواقع روند بازسازی این بمب افکن از میانه دهه حاضر ( احتمالا سال 2015) آغاز شد و پس از اتمام اقدامات اولیه ،وزارت دفاع این کشور از ساخت دوفروند بمب افکن جدید از انتهای سال 2018 در تاسیسات هوانوردی کازان خبر داد ، در حالی تفاوت این نمونه های جدید با گونه های قبلی در این بود که قطعات این بمب افکن ها تازه ساخت بوده و برخلاف هواگردهای قبلی از قطعات ذخیره شده قدیمی استفاده نشده بود . بدین ترتیب ، تولید اولین فروند از بمب افکن توپولف-160 ام در دسامبر سال 2021 به اتمام رسید ولی از نوامبر همان سال جسته و گریخته ، اطلاعات جدیدی در مورد شروع قریب الوقوع آزمایشهای پروازی و زمینی بمب افکن تولید شده نخست در مطبوعات مشاهده گردید ، در حالی که تکنسین های شرکت سازنده در سه شیفت کاری مشغول کار بوده و بر همین اساس شایعات زیادی در خصوص احتمال آغاز پروازهای آزمایشی در انتهای سال 2021 یا ابتدای سال 2022 شنیده می شد . با توجه به این موارد ، در هفته های اخیر بمب افکن جدید در حال انجام آزمایشات زمینی می بود و درنهایت در 12 ژانویه 2022 نخستین پرواز آزمایشی خود را بمدت 30 دقیقه و در ارتفاع 600 متری به انجام رساند تا قابلیتهای پایداری و کنترل هواپیما در شرایط واقعی مورد آزمایش قرار گیرد . با این حال ، در حال حاضر مشخص نیست که این سری آزمایشات بلحاظ زمانی چقدر بطول خواهد انجامید ، ولی به احتمال زیاد این دو بمب افکن جدید در نهایت در ابتدای سال 2023 به نیروی هوایی ارتش روسیه تحویل داده خواهد شد تا در کنار بمب افکن های موجود ، وارد چرخه عملیاتی گردد . آماده اجرای ماموریت ؟!! این دو بمب افکن جدید براساس ادعای طرف روسی بدون مراجعه به قطعات قدیمی و کاملاً تازه ساز هستند به همین دلیل تفاوتهای قابل توجهی در مقایسه با نمونه های قدیمی تر را بخود می بینند که همه این موارد به لطف اجرای موفقیت آمیز یک برنامه طراحی پیچیده برای از سرگیری تولید و احیای پتانسیل رزمی استراتژیک نیروی هوایی صورت پذیرفت . نمونه از تجهیزات جوشکاری در خلاء به گفته منابع روسی ، در طراحی جدید این بمب افکن ، اساس کار ایجاد یک محیط رقومی ( دیجیتالی ) برای خدمه این بمب افکن گذاشته شده تا نسخه کاملا جدیدی از این بمب افکن تولید شود ، به همین دلیل هشتاد درصد سامانه ها و تجهیزات بلک جکت به روز شده و تنها ظاهر آن تا حدودی به مانند قبل حفظ شده است . با توجه به این امر ، تجهیزات کارگاهی برای تولید این بمب افکن بهینه سازی شده و بخصوص سامانه های جوشکاری در خلاء و باز-پخت در خلاء برای تیتانیوم که در سازه اصلی این هواگرد کاربرد بالایی داشته ، به روز شده اند . علاوه براین ، بخشی از پرسنل و تکنسین های فنی خط تولید ، مجددا تحت آموزشهای پیشرفته ای قرارگرفتند تا نقصانی در تولید ایجاد نگردد . پیشرانه توربوفن NK-32-02 در کنار فرآیند تولید بدنه ، یکی از مهمترین وظایف تاسیسات تولید بمب افکن در کازان ، احیای خط تولید پیشرانه توربوفن NK-32 بود که دو شرکت یونایتد انجین و یو .ئی .سی- کوزنتسف با موفقیت این روند را به انجام رساندندو تولید انبوه محصول ارتقاء یافته NK-32-02 برای نسخه توپولف-160 ام آغاز گردید . درنتیجه ، ضمن توجه به مقیاس برنامه ، حجم کار انجام شده ، تغییرات ایجاد شده در پروژه ، احیای برنامه تولید بلک جکت چندان معنایی ندارد و باید آن را شروع مجددی برای صنعت دفاعی روسیه دانست ، در حالی که انتظار میرود که درآینده تعداد بیشتری از این هواگرد تولید و در اختیار کاربر آن قرار گیرد . طرح تولید انبوه ! براساس اسناد موجود وزارت دفاع روسیه ، قرار است تا سال 2027 ، حداقل 10 فروند بمب افکن جدید به نیروی هوایی تحویل شود و تامین سامانه های مورد نیاز برای تولید این تعداد از سال 2023 آغاز گردد . با توجه به این مساله ، شروع پروازهای آزمایشی نمونه جدید بلک جکت در ابتدای سال 2022 نشان میدهد که برنامه ریزی های صورت گرفته طبق تاریخ معین شده برای آن ، در حال انجام است . این درحالی است که در حال حاضر بحث های بسیار جدی در خصوص تولید 50 فروند تا 30 سال آینده در وزارت دفاع در حال اجراست و این همزمان با روند تعمیرات اساسی و بهینه سازی نمونه های موجود صورت می گیرد . در حال حاضر ، نیروی هوایی روسیه کمتر از 20 فروند از این بمب افکن را در اختیار دارد و پس از ثبت پروازهای رزمی در سوریه و مشاهده عملکرد ، سرمایه گذاری برای بهینه سازی نمونه های موجود سرعت بیشتری بخود گرفته است . این درحالی است که نیروی هوایی روسیه به شکل موازی در حال سرمایه گذاری بر روی بمب افکن نسل آینده خود ( PAK DA) بوده و با توجه به برنامه بلند مدت برای بلک جکت به نظر می رسد که این بمب افکن همچنان اهمیت خود را حفظ خواهد نمود . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بسم ا... گفته شده نمایشگر سر بالا ( HUD /head-up display ) جی اف-17 تاندر هست

بسم ا... اگر خوش بین باشیم ، (فرض محال ) شاید این نمونه پروتوتایپ باشد ، وقتی توی چنین رزمایش هایی تست می شود ، نقاط قوت و ضعف آن را شناسایی می کنند ، شاید برای نمونه های بعدی برند دنبال برجک ریموت

بسم ا... منتخب تصاویر رزمایش نیروی زمینی سپاه 26 دی ماه سال 1400

قرارداد تسلیحاتی 10میلیارد دلاری ایران و روسیه این رقم چقدر ممکن است واقعیت داشته باشد ؟ از اوایل دسامبر 2021 تعدادی از رسانه های غربی گزارش هایی را مبنی بر قرارگرفتن ایران و روسیه در آستانه امضاء یک قرارداد تسلیحاتی 10میلیارد دلاری در قالب توافقنامه همکاری نظامی و امنیتی منتشر نمودند که براساس آن قرار است تا 24 فروند جنگنده سوخو-35 و دو گردان از سامانه اس-400 به جمهوری اسلامی ایران تحویل داده شود ، در حالی برخی خبرها حاکی از تحویل یک ماهواره نظامی به تهران نیز می بود . علاوه براین تعدادی از تحلیلگران نظامی بر این اعتقاد قرار داشتند که به احتمال بسیار زیاد ، این قرارداد شامل تمدید توافقنامه کمک های فنی در خصوص تعمیرات اساسی جتهای میگ-29 و بمب افکن های ضربتی سوخو -24 ام کا نیروی هوایی ایران نیز می شود . ضمن اینکه برخی ناظران نیز از تحت آموزش قرارگرفتن خلبانان گزینش شده ای گردان های اف-4 ، میگ-29 و اف-14 برای جتهای جدید سوخو-35 خبر دادند ، در حالی که گفته می شد ، هزینه این قرارداد با تحویل نفت خام پرداخته می شود . با این وصف ، یکسری جنبه های این نوع خبرها ، باعث پدید آمدن یکسری سئوالات شده و اعتبار آن را زیرسئوال برده است . در واقع امر ، خریدهای عمده تسلیحاتی ایران از روسیه ، در دهه نود میلادی شامل چند اسکادران میگ-29 ، رهگیرهای میگ-31 و حتی بمب افکن های استراتژیک توپولف-22 گزارش شده بود که گذشت زمان ثابت کرد که این داده ها ارزش تحلیلی نداشته و صرفاً برای بزرگنمایی رسانه ای مورد استفاده قرار می گرفت . قابل توجه ترین موردی که در این زمینه قابل بررسی است ، ایده تحویل نفت خام ایران به روسیه است که برخی از تحلیلگران حوزه نفت براین اعتقاد قرار دارند که توان فنی روسیه برای پالایش نفت ایران و استفاده موثر از آن در هاله ای از ابهام قرار دارد . علاوه براین ، درصورتی که تمدید قراردادهای قبلی صحت داشته باشد و تحویل 24 فروند سوخو-35 و دو گردان اس-400 نیز صورت پذیرد ، مجموع هزینه های مربوط به آموزش ، حمل تجهیزات ، تحویل قطعات یدکی ، تسلیحات به تقریب بیشتر از 4 میلیارد دلار نخواهد شد !!!! در حوزه خبرمربوط به تحویل ماهواره های نظامی و بازسازی جتهای سالخورده روسی موجود در نیروی هوایی ایران نیز در حداکثر حالت خود می تواند به 5 میلیارد دلار برسد که مجموعاً تا 9 میلیارد دلار می رسد و اگر رقم 10 میلیارد دلار ، به نوعی رقم گِرد شده اعداد واقعی باشد ، به سختی می توان آن را تایید نمود!!! از دیگر مشکلات قابل مشاهده در این خبرها ، بخصوص اخبار منتشره در وب سایت نشریه فوربس ، احتمال تحویل سوخو-35 های تولید شده برای نیروی هوایی مصر به ایران ، قبل از انتشار خبر رسمی لغو قرارداد از سوی قاهره می توان اشاره نمود . در حالی که هیچ منبع رسمی لغو سفارش از سوی مصر را تایید ننموده بود و از این لحاظ ، گزارش فوربس تبدیل به یکی از جنجالی ترین تحلیل های نظامی در ارتباط با ایران شد . فراتر از این مساله ، جتهای سوخو-35 یکی از گران ترین محصولات روسی بشمارمی روند که در حال حاضر در سبد محصولات نظامی روسی در بازار نظامی وجود دارد و هزینه عملیاتی بالایی دارند و همین مساله توانایی ایران را در خرید آن زیرسئوال می برد !!! تصویر دستکاری شده جی-10 با پوشش استتار نیروی هوایی ایران طبق گزارش هایی که در سال 2021 منتشر گردید ، ایران با تامین مالی برای خرید جتهای جی-10سی چینی با مشکل مواجه شده بود و گرچه کوچکتر از سوخو-35 به نظر می رسند اما از محصول روسی پیچیده تر بوده و متقابلا هزینه عملیاتی کمتری را طلب می کنند !!! و روابط نزدیک تر ایران و چین ، احتمال خرید آن را بسیار زیادتر می نمود و با توجه به ناوگان سالخورده نیروی هوایی ایران ، خرید تعداد کمتری هواپیمای سبکتر و کم هزینه تر !!! می بایست به حقیقت نزدیکتر باشد !!!!!!!!!!! با تمامی این اوصاف ، اگر ایران برای خرید جنگنده به روسیه تمایل داشته باشد ، جتهای سوخو-30 که به نسبت ارزان تر بوده می تواند گزینه بهتری باشد ، ضمن اینکه خرید نمونه های جدیدتری از خانواده میگ که زیرساخت تعمیر و نگهداری آن در ایران وجود دارد ، نیز فهرست خرید ها می تواند حضور داشته باشد . https://www.aparat.com/v/tbMn6 در کنار این مساله ، یک وبسایت خبری مدعی شده که ایران احتمالا جتهای اف-14 خود را با این خریدهای احتمالی بازنشسته خواهد نمود ، اما بدلیل قرارگرفتن در ردیف توانمندترین جنگنده های دنیا ، این هواپیماها آخرین گزینه ها برای خروج از خدمت خواهد بود ، حتی از خریدهای خارجی خوبی صورت پذیرد که این امر با سرمایه گذاری نیروی هوایی ایران در نوسازی این جتها ، کاملا مطابقت دارد .در مجموع ، برخی براین اعتقاد قراردارند که خبرمربوط به قرارداد 10 میلیارد دلاری نظامی با روسیه در ازای تحویل نفت خام تنها برای جلب توجه افکار عمومی منتشر شده و احتمال وقوع آن بسیار کم خواهد بود !!! پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- متن این گزارش تناقض دارد . ضمن اینکه با مطرح کردن گران بودن سوخو-35 ، اهداف جالب توجه و قابل تاملی را دنبال می کند که در جای خودش قابل بحث است ( به علامت های تعجب در متن دقت کنید ) 4- متن گزارش وب سایت نشریه فوربس در این لینک ترجمه شده آیا ایران واقعاً بدنبال خرید سوپرفلانکر است ؟!!!!

    ارزیابی توانایی های ارتش ایالات متحده و ارتش جمهوری خلق چین در حوزه برتری هوایی       مقدمه : در یک تعریف جامع ، ( براساس  جدیدترین تعریف  نیروی هوایی ایالات متحده و نمونه کوچک شده آن در آسیای جنوب غربی ، IAF) سطح کنترل آسمان که بیانگر توانایی های هرواحد سیاسی در بکارگیری قدرت هوایی برای مقابله با تهدیدات نظامی مورد تصور تعریف می شود ، شش سطح کاملاً تخصصی را در بر می گیرد .       بطور مشخص ، حوزه برتری هوایی به معنای ایجاد و تامین میزانی از توانمندی قدرت هوایی است که اجازه نمی دهد توانمندی های دشمن ، دخالت موثری در دسترسی به اهداف نظامی خودی داشته باشد .   با این تعریف بسیار موجز و خلاصه ، که بایست تببین می گردید ، مبحث اصلی را آغاز می کنیم :           ارزیابی مزیت های نسبی 2017-1996   اگر چه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده همچنان در حال سرمایه گذاری برای حفظ برتری  بی سابقه خود در حوزه رزم هوایی است ، با این وصف ، روند رو به توسعه مدرنیزاسیون نیروی هوایی خلق چین و مشکلات ارتش آمریکا برای گسترش حوزه تسلط خود در حوزه ژئواستراتژیک شرق آسیا ، به شکل فزاینده ای برتری نیروی هوایی این کشور توسط چینی ها به  چالش کشیده  تا نتیجه یک  جنگ  احتمالی در روز یا هفته نخست مشخص گردد .     در طول دو دهه گذشته ، ارتش آزادی بخش خلق چین ، ( PLA) بتدریج  سازمان رزم خود را از یک نیروی بزرگ اما منسوخ  به یک سازمان مسلح مدرن در چهار حوزه هوایی ، دریایی ، زمینی و سایبر تبدیل نموده است . به همین دلیل مجموعه  Project AIR FORCE از اندیشکده RAND  طی یک مقاله پژوهشی ، ارزیابی  جالبی در خصوص روند توسعه قابلیتهای نسبی ایالات متحده و چین در حوزه های عملیاتی متفاوت  و در فواصل مختلف از سرزمین اصلی چین میان سالهای 1996 تا 2017 به انجام رسانده است .   برایند این گزارش نشان می دهد که اگر چه چین همچنان در حوزه های حیاتی رزم هوایی در دو بعد سخت افزار و نرم افزار و مهارتهای رزمی با ارتش آمریکا فاصله قابل توجهی دارد ، اما در همین حوزه ها در چند سال اخیر پیشرفتهای غیر قابل تصوری را به ثبت رسانده  است .           علاوه براین ، گزارش فوق الذکر نشان می دهد که چینی ها نیازو قصدی  برای به  چالش کشیدن توانایی های ارتش آمریکا   در نزدیکی سواحل سرزمین اصلی چین ندارند و به شکل روشنی ، هدف نویسندگان این مقاله ، جستجوی جلوگیری از بروز یک فاجعه نظامی است ، چرا که در   صورت بروز هر حادثه ای هر دو کشور متضرر خواهند شد .   در عوض ، این ارزیابی که با استفاده از منابع باز و غیر محرمانه صورت پذیرفته است ، روند توسعه توانایی های دفاعی و فرآیند  ایجاد بازدارندگی  ارتش آمریکا را بررسی نموده و یک پایه و بنیان اساسی برای تجزیه و تحلیل وقایع در آینده ایجاد می نماید .     تمرکز بر روی مفهوم " برتری هوایی "   به شکل خلاصه ارتش چین براساس تجزیه و تحلیل " توانایی های ارتش ایالات متحده در حوزه ایجاد و برقراری مفهوم برتری  هوایی " در شرق آسیا ، در حال برنامه ریزی جهت رسیدن به برابری نظامی با این کشور است .   به شکل تاریخی ، نیروی هوایی ارتش خلق چین ، تهدید چندانی برای همسایگانش بشمار نمی رفت با این وصف در دو دهه گذشته ، این نیرو از یک یگان مسلح به فناوری های منسوخ دهه 50 و 60 ، بسرعت تبدیل به یک نیروی  هوایی مدرن شده است ، چنانکه  نیروی هوایی این کشور نخستین دسته 24 فروندی از جنگنده های نسل چهارم خود را به سال 1996 وارد سازمان رزم خود نمود ، در حالی که اکنون بیشتر از 700 فروند از این جنگنده ها را در اسکادران های رزمی خود مورد استفاده عملیاتی قرار می دهد . با این حال ، ایالات متحده ، بسرعت جنگنده نسل پنجم خود را به موجودی نیروی  هوایی اضافه نموده   و این بدان معنی است که ناوگان نیروی هوایی این کشور ، همچنان بزرگتر و پیشرفته از نیروی هوایی چین باقی خواهد ماند .           با این وصف ، عوامل جغرافیایی ، بعنوان یک عامل متعادل کننده در برابر مزیت کمی و کیفی نیروی هوایی ایالات متحده همچون سد محکمی قرار دارد و به شکل طبیعی ، نیروی هوایی ارتش خلق چین از این مزیت قابل توجه در یک بحران احتمالی در جنوب شرقی وشرق آسیا بهره برداری خواهد نمود .   بدین معنی که نیروی هوایی چین بدلیل وضعیت ژئو استراتژیک منطقه ، می تواند از پایگاه های هوایی بیشتری استفاده نموده و طبیعتاً از پرنده های رزمی بیشتری برای ایجاد برتری هوایی بهره ببرد . علاوه براین ، بدلیل پراکندگی این پایگاه ها ، حمله و انهدام زیرساختهای بشدت حفاظت شده نیروی هوایی چین برای پیکان تهاجمی ارتش آمریکا سخت تر بوده و در نهایت ، ریسک حمله پایگاه های هوایی چینی ها در داخل سرزمین اصلی چین ، موجب  عکس العمل غیر قابل انتظار مقامات ارشد پکن و استفاده از پتانسیل موشکی برای پشتیبانی از عملیات هوایی خواهد شد .   حال سئوال این است که روند تکامل مفهوم برتری هوایی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده و نیروی  هوایی خلق چین ، تحت تاثیر چه عواملی ( شرایط محیطی ) قرار گرفته است ؟؟         برای پاسخ بدین سئوال ، پژوهشگران ، چهار پیش بینی را در قالب دو سناریو در یک بازه زمانی زمانی 22 ساله (2017-1996) در فواصل مختلفی از سرزمین اصلی چین مورد بررسی قرار دادند.     1-   حمله ارتش چین به جزیره تایوان   2-   جنگ بر سر تسلط بر مجمع الجزایر اسپراتلی     برای نیل به هر کدام از این دو سناریو ، سازمان رزم نیروی هوایی ارتش ایالات متحده محاسبه گردید ( 72 وینگ هوایی )  . نخستین هدف بیشتر بر حفظ حضور مستمر نیروی  هوایی در آسمان منطقه واحدهای مدافع (تایوان) است که به نظر می رسد توان رزمی فوق الذکر برای به عقب راندن و از کار انداختن نوک پیکان تهاجمی نیروی  هوایی چین کافی باشد . دومین انتخاب ایالات متحده برای دستیابی به برتری هوایی ،انهدام تعداد مشخصی از جنگنده های رزمی نیروی هوایی چین به منظور متقاعد نمودن فرماندهان ارشد ارتش چین به ترک مخاصمه بوده  که طبق برآوردها ، این رقم به 50 درصد توان رزمی نیروی متخاصم می رسد که در شبیه سازی ها ، روی آن تمرکز شده است . در خصوص سناریوی دوم ، محققان معتقدند که ایالات متحده برای دسترسی به اهداف مورد نظر خود می بایست بدون تاخیر ، در یک بازه زمانی 7 روزه و 21 روزه ، برتری هوایی را برفراز میدان نبرد ایجاد نماید .       داده های ورودی این شبیه سازی شامل پارامترهایی نظیر گونه های مختلف پرنده های رزمی در دسترس ، تعداد کل پرنده های رزمی در دسترس ، نوع و تعداد پرنده های رزمی درگیر ، ماهیت اثر بخشی موشکهای هوا به هوای مورد استفاده در  رزم هوایی ، تعداد و گونه های مورد استفاده ، موقعیت استقرار پایگاه های هوایی ، تعداد خدمه با مهارت بالای در دسترس  ، زمان پرواز از مبداء بسمت منطقه درگیری بود .   البته این محققان تعدادی از داده های کمی مورد نیاز را پس از بررسی روند آموزش خدمه هوایی در نیروی  هوایی ارتش ایالات متحده در این معادله قرار دادند . نتایج بدست آمده  ، عمدتاً مزیت چندانی برای پیش بینی دقیق نتایج  یک درگیری تمام عیار هوایی در این منطقه در بر نداشت ، در عوض ، این داده ها یک  تصویر کامل را از وضعیت در حال تحول دو نیروی هوایی در اختیار پژوهشگران قرار داد و اثبات نمود که برای در اختیار داشتن یک برآورد  درست از توان رزمی دشمن ، بویژه جهت و سرعت تغییر توانایی ها ، شبیه سازی های خاصی می بایست هر ساله انجام پذیرد .    ادامه دارد ...............    پی نوشت :   1- منابع درانتهای تاپیک معرفی خواهند شد .   2- تاپیک مرتبط با این موضوع پایان خواب بلند اژدهای سرخ            این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ، بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود .  در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .   :rose: مترجم( با اندکی تلخیص)  : MR9      :rose:

ابرپنهانکار لاکهید- بوئینگ !!!!! آیا اضافه شدن حسگر جدید به اف-22 قابلیت حداقل سازی پنهانکاری رپتور را خواهد داشت ؟!! نیروی هوایی ارتش ایالات متحده بعنوان بخشی از روند ارتقاء ناوگان جتهای برتری هوایی خود در مواجهه با چالش های روزافزونی که از سوی رقیبانش ، بدان تحمیل میشود ، برنامه جامعی را برای تطبیق یک سامانه جستجو و ردیابی فروسرخ (IRST) را در جنگنده های عملیاتی سنگین نسل پنجم اف-22 رپتور موجود خود در نظر گرفته است . این جنگنده که برای اولین بار در دسامبر 2005 وارد خدمت شد ، از ابتدای امر می بایست به این سامانه مجهز می گردید ، اما بدلایل بودجه ای به مانند مجهز شدن به رادارهای پهلونگر این امر رخ نداد . درواقع امر ، اف-22 هم از نظر هزینه های پروازی و هم سایر جنبه های مرتبط از ابتدای برنامه یک روند بسیار هزینه بر را به نمایش گذاشته ، در حالی که به اعتقاد برخی از ناظران ، هزینه های پیش بینی نشده این جنگنده ، فراتر از پیش بینی های اولیه به نظر می آید . با تمامی این اوصاف ، تطبیق سامانه های جستجو و ردیابی فروسرخ با جتهای برتری هوایی از ابتدای دهه هشتاد میلادی با تلاش های روسیه رنگ واقعیت بخود گرفت و غرب نیز بتدریج از ابتدای سال 2000 میلادی بسمت کاربرد چنین سامانه هایی حرکت نمود . وجود چنین سیستم هایی در هواگردهای رزمی به خلبان اجازه می دهد تا در یک محیط بشدت آلوده به جنگ الکترونیک ، سطح آگاهی محیطی خود را بالاتر برده و در حالی که ممکن است احتمال اخلال در رادارهای هوابرد آنها افزایش پیدا کند ، یا هواگردهایی با سطح مقطع پایین در محیط رزم هوایی وجود داشته باشند ، ابزار موثری برای دفاع از خود در بردهای متوسط برای آنها فراهم شود ، در حالی که توانمندی وارد شدن به محیط درگیری بدون انتشار امضاء راداری را به خلبان خواهد داد . برنامه نصب رادارهای پهلونگر در نسخه ضربتی اف-22 بنابراین ، با توجه به اینکه در حال حاضر اف-22 در میان جتهای غربی ، کمترین سطح راداری ممکن را داراست ، تطبیق IRST با این جنگنده ،بقاء پذیری آن را در سناریوهای رزمی خاص افزایش خواهد داد .با توجه به این مساله ، در 13 ژانویه 2022 سندی تحت عنوان SBIR در مورد ادغام سامانه IRST منتشر شد که درآن آمده بود: "دفتر برنامه ریزی عملیاتی اف-22 به دنبال راه حل های سخت افزاری و نرم افزاری جدیدی است که قابلیت سنجش فرسرخ دوربرد اشیاءرا فراهم کند " نمایشگر نصب شده بر روی کلاه خلبان (اسکورپیون) با این حال ، سولات بیشماری در خصوص اینکه چگونه می توان حسگرهای فروسرخ را بدون به خطر انداختن سطح مقطع راداری پایین هواپیما با این جنگنده یکپارچه نمود ، پدید آمده است ، در حالی که سایر توانمندهای مورد انتظار نظیر امکان سد های فیزیکی و غیرفیزیکی در برابر تهدیدات سایبری ، رادار جدیدتر ، امکان هدایت چند بدون سرنشین با جنگنده اف-22 ، سامانه های ناوبری جایگزین جی پی اس ، نمایشگر نصب شده بر روی کلاه خلبان (اسکورپیون) ، سامانه گزارش از صحنه رزم و .... چندان مشکلی را در این زمینه بوجود نخواهد آورد . محصولات روسی از دهه هشتاد میلادی سامانه جستجو و ردیابی فروسرخ را بصورت استاندارد به خود می بینند . در خصوص کلاه پروازی خلبان ، گفته شده که در این زمینه اف-22 بشدت از رقبای خود عقبتر است و به شکل کاملا جدی ، زوایای درگیری با کلاه خلبان برای استفاده از قابلیتهای موشک AIM-9X محدود شده است در حالی که رقبای روسی از دهه هشتاد میلادی به این توانایی مجهز هستند . اینک چیزی در حدود 187 فروند اف-22 در دسترس قرار دارند که بلحاظ معماری رایانه ای و همچنین توان به اشتراک گذاری داده های رزمی بصورت فزاینده ای قدیمی شده اند بطوریکه دراین زمینه ها ، اف-35 و اف-15 ئی ایکس برتری قابل ملاحضه ای را دارند . مجموع این مسائل ، نیروی هوایی ایالات متحده را واداشته که احتمال بازنشستگی زودهنگام اف-22 را مد نظر قرار دهد ، در حالی که پول ذخیره شده به برنامه جتهای نسل ششم تزریق نماید . با توجه به این مساله ، احتمال دارد که تعداد محدودی از جتهای اف-22 به این سامانه مجهز شوند تا بودجه نیروی هوایی به برنامه های اولویت دار اختصاص یابد . پی نوشت : 1- بن پایه 2- متن جالبی هست ، برای ما اف-22 لبه فناوری رزم هوایی و برای کاربرش ،سامانه های موجود این جنگنده ، قدیمی هست ! و در حالی که تنها 17 سال عملیاتی بوده ، دارند به بازنشستگی آن فکر می کنند!!!!!!! 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

سلام علیکم سردار نجف عزیز روشن کردید میلیتاری را حاج آقا ... حضور شما همیشه حس خوبی را منتقل می کند مهمات قابل حمل توسط جی اف-17 در مورد فرموده جنابعالی تا جایی که اطلاع دارم کل روند توسعه تاندر چینی- پاکستانی از سال 2003 شروع شد ، تولیدش از سال 2006 کلید زده شده (در چین ) و از سال 2007 در پاکستان ، بلاک 1 بعنوان یک هواگرد رزمی تک سرنشینه ، اولین پروازهای خودش را به سال 2018 شروع کرد . آن چیزی که تا الان اطلاع داریم ، بلاک1 تاندر ، به شکل خاص قابلیت حمل موشکهای اس دی -10 ، پی ال-5 مارک-2 و موشکهای ضد کشتی سی-802 ای را دارد که با قیمت هر فروند 18 میلیون دلار عرضه شده . راست : پی ال-12 / اس دی-10 چپ : ضد کشتی سی -802 ای راست : آرایش تسلیحاتی هوابه هوا چپ : آرایش تسلیحاتی هوابه زمین تاندر بلاک-2 در مقایسه با بلاک1 اویونیک پیشرفته تر ، قابلیت سوخت گیری هوایی ، افزایش توانمندی های جنگ الکترونیک را دارد ، تولیدش از سال 2012 شروع شد . قیمتش اش حدود 20تا 25 میلیون دلار هست ( گفته شده با قیمت یک فروند اف-16 می شود 3 فروند تاندر بلاک-2 خرید ) . یکسری منابع معتقدند که در نمونه بلاک-2 از مواد مرکب ( کامپوزیت ) بیشتری در ساخت بدته استفاده شده ، برای همین سبکتر هست ، پیشرانه و استفاده از مواد مرکب در سازه جی اف-17 بلاک2 و بلاک-3 برای عمیات در محیط رزمی شبکه محور ، دیتالینک را به این جنگنده اضافه کردند . رئیس وقت مجتمع هواپیماسازی پاکستان ( مارشال جواد احمد ) و الان مارشال سید نعمان علی /// چند سال پیش مدعی بود که این مجموعه قابلیت تحویل سالانه 16 فروند تاندربلاک-2 را به نیروی هوایی پاکستان دارد . این نسخه بلاک 2 توی نیروی هوایی پاکستان ظاهرا نقش های متعددی را قرار هست بازی کند ، بعنوان جت آموزشی برای خلبان های اف-16 و در آینده جی-10سی نیروی هوایی پاکستان ، جنگنده آموزشی پیشرفته ، هواگرد ضربتی هوابه زمین ، با مسلح شدن به غلاف های شناسایی بعنوان یک هواگرد شناسایی سرنشین دار ( برخلاف نظر دوستانی که معتقدند عمر هواپیماهای سرنشین دار شناسایی تمام شده !!! ) ، ایرفریم اصلی جی اف-17 وجود تثبیت کننده های عمودی در مخازن سوخت ، استفاده از مخازن سوخت یکپارچه در هواگرد نظیر جنگنده اف-16 (با ظرفیت 4910 پاوند سوخت داخلی ) که به همراه سه مخزن سوخت خارجی مجموعا 10000 پاوند سوخت را می تواند با خودش حمل کند ، بلاک-2 تاندر رادار NRIET/CETC KLJ-7A را هم بخودش می بیند که تحت مجوز چین در تاسیسات کمرا دارد تولید میشود تاندر بلاک3 بر خلاف نمونه های قبلی به یک رادار آرایه فازی چینی مسلح شده ، دیتالینک مورد استفاده در این نسخه قابلیت به اشتراک گذاری داده های بیشتری را دارد و پاکستانی ها معتقدند که این نمونه با نسخه های اف-16 موجود در نیروی هوایی این کشور برابری می کند . براساس اطلاعاتی که تا الان منتشر شده ، سیستم پرواز با سیم (FBW) سه محوره ، نصب سیستم جستجوگر مادون قرمز (IRST) ، سامانه نمایشگر و دید روی کلاه پروازی خلبان (HMD/S) ، سامانه هشدار شلیک موشک (MAWS) ، نمایشگر سربالا (HUD) هولوگرافیک ، نسخه به روز شده ای از سیستم مدیریت جنگ الکترونیک ، یک هارد پوینت ویژه زیر بخش دماغه و احتمالا پیشرانه روسی آردی-93 ام آ دارد . ضمن اینکه در سازه و بدنه بلاک-3 به مقدار بیشتری از مواد مرکب استفاده شده تا ضمن کاهش وزن اصلی هواپیما ، عملکرد پروازی بهتری را به نمایش بگذارد کلاه پروازی تی کا-14 که گفته شده برای نیروی هوایی پاکستان یک نسخه متفاوتی طراحی شده چند فقره قابلیت دیگری هم هست ، از جمله اینکه این جنگنده قرار بود که کنترل هوتاس مجهز بشود ، سامانه کنترل فشار هوای کابین ، سامانه جدید خنک سازی کابین ، سامانه جدید تامین اکسیژن ، براساس اطلاعاتی که سال 2010 منتشر شد ، مخزن سوخت مرکزی این جنگنده گنجایش 800 لیتر سوخت را دارد ( در نسخه بلاک یک ) . عمر نسخه بلاک1 آن حدود 4000 ساعت پرواز یا حدود 25 سال هست . اولین اورهال سنگین _ چک رده دی _ آن هم بعد از اتمام 1200 ساعت پرواز تعیین شده . سامانه های فرود کور (ILS) ، تکن ، رادیوهای مخابراتی وی اچ اف و یو اچ اف و نظایر این پی نوشت : البته بحث در این مورد یک مقداری پیچیده تر هست ولی عجالتا این موارد محضر عزیز شما تقدیم شد رونمایی و تحویل انبوه جی اف-17 تاندر بلاک-3 به نیروی هوایی ارتش پاکستان

شبیه سازی رزم میان جتهای سرنشین دار و بدون سرنشین های رزمی (2) رخدادی که ممکن است در آینده ای نه چندان دور ، میدان های رزم هوایی را به جولانگاه نبرد میان انسان و رایانه مبدل سازد... سوخو-35 در برابر بدون سرنشین های مجهز به هوش مصنوعی https://www.aparat.com/v/k2t3C پی نوشت : 1- سکانس های مربوط به فیلم Stealth-2005

انتخاب سخت !! تاد یا اس-400 ، کدام یک برای ارتش هند مناسب تر است ؟!!! در سالهای اخیر ، ایالات متحده ،به شکل عام تلاش های برنامه ریزی شده ای را برای هدف قراردادن و محدود نمودن صادرات نظامی روسیه در دستور کار خودقرار داده و به بصورت خاص نیز ، چند سالی است که در تلاش است تا هند را وادار به کاهش سطح روابط نظامی خود با روسیه نماید و این مساله در چند ماه اخیر با انتشار اطلاعات تحویل سامانه دفاع هوایی اس-400 به هند ،شدت بیشتر بخود گرفته است . درواقع ، ایالات متحده ، با استفاده از قانون مقابله با دشمنان آمریکا (CAATSA) به دولت هند هشدار داده که درصورت خرید اس-400 ، فروش بدون سرنشین های پریدیتور را به این کشور متوقف خواهد کرد ، در حالی که اگر قرارداد اس-400 لغو گردد ، فروش سامانه تاد به هند را با سهولت بیشتری انجام خواهد داد . با این حال ، گرچه قیمت سامانه آمریکایی بسیار بالاتر از محصول روسی است ولی برخی ناظران معتقدند که مقایسه این دو سیستم ، می بایست براساس راهبرد نظامی ارتش هند صورت پذیرد در همین ارتباط ، بر خلاف اس-400 ، سامانه تاد نه تنها قابلیت کشف هواگردهای پنهانکار را ندارد ، بلکه بطور کلی فاقد توان ضد هواپیمای کامل است و تمرکز طراحی آن بر روی رهگیری موشکهای بالستیک گذارده شده است که این مساله ، کاربرد آن را برای ارتش هند بسیار محدود می کند . این درحالی است که اس-400 قابلیت کاربرد چند موشک را دراختیار دارد که از موشک ضد هواگردهای پنهانکار9M96E با برد 40 کیلومتر تا موشک مافوق صوت با برد 400 کیلومتری 40N6 را شامل می گردد ، در حالی که تاد تا حال حاضر تنها قابلیت شلیک یک نمونه را در اختیار دارد که این توانمندی بدان معناست که شبکه دفاع هوایی هند بصورت چند لایه نمیتواند اهداف را رهگیری و منهدم نماید . مضاف براین ، درصورت خرید اس-400 ، پتانسیل شبکه سازی این سیستم با جتهای سوخو-30 ام کا آی و سامانه های اس-125 ارتش هند نیز بوجود خواهد آمد . در حالی که با خرید تاد ، این مزیت وجود نخواهد داشت و در کنار آن برد 200 کیلومتری تاد نیز محدودیتهایی را برای هندی ها ایجاد خواهد نمود . در یک مقایسه ساده ، سامانه تاد ، تنها توانایی پوشش یک چهارم مساحتی که اس-400 مجهز به موشکهای 40N6 می تواند آن را نظارت کند ، داشته و نه تنها گران تراست ، بلکه هند برای پوشش خطوط مرزی خود می بایست تعداد بیشتری از آنها را خریداری نماید . راست : 40N6 چپ : 9M96E از سویی دیگر ، سامانه تاد ، بعنوان یک سیستم دفاع ضد موشکی ، بیشتر برای دفاع از سرزمین اصلی آمریکا در مقابل موشکهای بالستیک برد بلند طراحی شده ، در حالی که ممکن است در برابر موشکهای با برد کوتاه تر چین و پاکستان چندان کارایی نداشته باشد. علاوه براین ، ارتفاع درگیری تاد محدود به عدد40 تا 160 کیلومتر است در حالی که موشکهای بالستیک پاکستانی نظیر "غوری " یا دی اف-21 چینی ، که برد کوتاه تری دارند ، سیستم تاد عملا از دور خارج خواهد شد . تئودور پوستول ، مشاور سابق علمی دپارتمان عملیات نیروی دریایی آمریکا این مساله در گذشته توسط کارشناسان نظامی ایالات متحده ( تئودور پوستول ، مشاور سابق علمی دپارتمان عملیات نیروی دریایی آمریکا ) تایید شده و وی در این زمینه براین نکته تاکید دارد که میتوان انتظار داشت که تاد در برابر موشکهای بالستیک کوتاه برد نتواند از تمام مزیتهای خود استفاده کند . در مقابل ، اس-400 هر چند در یک جنگ جدی هنوز محک نخورده ، اما آزمایشها نشان داده که می تواند موشکهای مافوق صوت با سرعت بیشتر از 8 ماخ را رهگیری کند . راست : دی اف-21 چپ : هاتف-5 (غوری) با توجه به این موارد ، سامانه تاد گرچه در برابر موشکهای بالستیک برد بلند ، قابلیتهای قابل توجهی دارد ، اما توانایی ضعیف آن در کشف و درگیری با هواگردهای پنهانکار و موشکهای بالستیک کوتاه برد باعث می شود تا ارتش هند درصورت خرید آن ، چندان توان دفاع از حریم هوایی خود را نداشته باشد . در همین ارتباط ، پیشرفت سریع چین در تولید جتهای نسل 5 و روند کُندتر شرکتهای غربی در تولید سامانه های دفاع هوایی برای مقابله با این تهدید ، باعث شده تا انتخاب اس-400 توسط هند بر روی کاغذ ، به صرفه تر نمود پیدا نماید . پی نوشت : 1- بن پایه 2- تجمیع تمامی پستها ، اخبار و تحلیل ها از ارتش هند ، بیست و دوم دی ماه سال یکهزارو چهارصد خورشیدی 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

چتری برای ژنرال !!!! معمای سازه فلزی نصب شده بر روی تانک اصلی میدان نبرد تی-72 بی-3 بخش سوم و پایانی با توجه به مواردی که گفته شد ، برای مدتهای طولانی ، تنها خطری که بخش فوقانی خودروهای زرهی و بخصوص تانکهای اصلی میدان نبرد را مورد تهدید قرار می داد ، نارنجکهای دستی پیاده نظام بشمارمی رفت ، اما با ظهور زره های واکنشی کنتاکت-یک این تهدید تا حدودی خنثی شد . البته دراین متن ، قصد فهرست نمودن تهدیدات و اقدامات متقابل خودروهای زرهی وجود ندارد ،اما نکته اصلی دراین مساله نهفته است که امروز ، تسلیحات جدید ضد زره با قدرت نفوذ بسیاربالا که بخش فوقانی خودروهای زرهی را تهدید می کنند ، بوجود آمده و بطور طبیعی برای مقابله باآنها ، اقدامات جدیدتری صورت گرفته با این تبصره که کیفیت این اقدامات متقابل ، به شکل کاملی با میزان تهدیدات موجود ارتباط مستقیم دارد . آثار تخریبی نارنجک ضد زره آر.کا.جی-3 روسی روی بدنه خودروی هامر بدین ترتیب ، پس از ظهور تسلیحات ضد زره تاپ اتک ، در حالی که بقیه کشورها همچنان بر روی افزایش کیفیت زره در بخش پیشانی و جانبی تانکها متمرکز شده بودند ، صنعت دفاعی روسیه هر چند با روند آهسته ولی مقابله با این تهدید جدید را در دستور کار خود قرار داد . اما مرگ آوری تسلیحات ضد زره نیز بتدریج بیشتر شد و به توسعه موشک ضد زره جاولین رسید . با ظهور این تهدید ، بخش مهندسی رزمی صنعت دفاعی روسیه نیز به این نتیجه رسید که باید در روند طراحی حفاظت از تانک های اصلی میدان نبرد ، تجدید نظر اساسی صورت گیرد ، به همین دلیل ، مدرنیزه سازی تانک تی-72 به استاندارد بی-3 آغاز گردید . در خصوص ماهیت مدرنیزه سازی تی -72 به استاندارد بی-3 صحبتهای بسیاری انجام شده ولی جنگ قره باغ و عملکرد بدون سرنشین های بیرقدار و نام بردن از آن بعنوان یک سلاح فوق ضد زره !!!! باعث گردید تا شبهات زیادی در خصوص سازه کذایی روی بی-3 های ارتش روسیه ایجاد شود ، اما تحلیلگران نظامی واقعی اطلاع دارند که بیرقدار ، تنها یک نمونه بی سرنشین درمیان انبوه بدون سرنشین های عملیاتی دنیاست که برحسب اتفاق و هوشمندی یگان های درگیر در قره باغ و البته آماتوریسم یگان های مقابل ، به ناگهان شهرت زیادی کسب نمود . در این خصوص مثالهای زیادی وجود دارد ولی به شکل موردی ، برای غیرفعال کردن زره های واکشنی جانبی تی-72 بی-3 ، نیروی مدافع حداقل چندین شلیک با سلاح های ضد زره قدیمی نظیر RPG-7 نیاز دارد ،در حالی که برخی آزمایشها ، نشان داده که حتی شلیک 5 راکت RPG موفق نشده تا نتیجه 100 درصدی را ثبت کند در حالی که برای آسیب رساندن به بخش فوقانی تانک ، حتی در مدل های قدیمی تری نظیر تی-72 بی ، تلاش بیشتری از سوی مهاجم مورد نیاز خواهد بود . با این وجود ، تا امروز ، برای همه شرکتهای طراح تانک این قاعده اثبات شده که هیچ تانکی بطور کامل از بخش فوقانی خود قابل حفاظت نیست و در حوزه مقایسه تهدیدات ، می توان تسلیحات ضد زره تاپ اتک را خطرناک تر از بدون سرنشین های رده بیرقدار محاسبه نمود . در این خصوص برخی ناظران حتی معتقدند که شلیک رگباری آتشبارهای راکتی چندگانه خط به مراتب بیشتری را نسبت به بدون سرنشین ها و تسلیحات ضد زره برای تانکها ایجاد می کنند .در اینجا ، یک سئوال مطرح میشود که واقعاً چه باید کرد ؟ پاسخ چندان پیچیده نیست ، بدین معنی که کاربرد سپر و شمشیر باید بصورت هماهنگ و متناسب صورت پذیرد . جنگ در میدان های نبرد امروز ، ماهیتاً ترکیبی است . واحدهای زرهی برای ارائه حداکثر کارایی خود می بایست با پیاده نظام وارد عمل شوند ، پوشش هوایی می بایست توسط یگان های هوانیروز و نیروی هوایی تامین گردد . ولی خودروهای زرهی و علی الخصوص تانک ها برای افزایش بقاء پذیری در برابر تهدیدات میدان نبرد ، می بایست حداکثر حفاظت لازم را در بخش های پیشانی ، سطوح جانبی و بخش فوقانی خود پیش بینی نمایند . این بدان دلیل است که در جنگ های امروزی ، تانک با تانک نخواهد جنگید ، در واقع امر ، درصورت تماس مستقیم با دشمن ، واحدهای زرهی در برابر تمام واحدهای رزمی دشمن قرار می گیرند و بدلیل ماهیتی که دارند ( استخوان بندی اصلی ضربتی نیروی زمینی ) در مسیر پیشروی همه چیز را خُرد می کنند تا ماموریت محوله بطور کامل انجام گردد . نترسیدن از گرگ و جُغد !!!! اما سئوال اصلی متن حاضر ، این است که چه ابزارها و روشهایی برای حفاظت از بخش فوقانی تانک دربرابر تهدیدات موجود ، توسعه یافته است ؟ یا اینکه برای دفاع از تانک به چه ابزار و روشهایی میشود تکیه نمود ؟ 1-مجموعه دفاع فعال KAZ براساس اطلاعات موجود یکی از چند سامانه دفاع فعال موجود در دنیای تسلیحات نظامی ، سامانه KAZ-PVO است که علیرغم یکسری تهدیدات برعلیه پیاده نظام همراه ، می تواند تا حدودی تهدید پرتابه های تاپ اتک را به حداقل کاهش دهد . با این حال ، آیا ین سیستم به خوبی می تواند از بخش فوقانی تانک حفاظت کند ؟ اینها سئوالاتی است که پاسخ ان را می بایست در میدان نبرد جستجو نمود اما مهمترین چیزی که در این میان قابل توجه به نظر می رسد ، گرانقیمت بودن این سامانه هاست که امکان نصب آن را در تمامی تانک عملیاتی خط مقدم یک ارتش در کوتاه مدت ، غیرممکن می کند . 2- سامانه های حفاظت نیمه فعال این سامانه ها که مشهورترین آن ، سیستم Shtora-1 بشمارمی رود ، یکی دیگر از مسیرهای حفاظت از تانکهاست که با مجهز شدن به حسگرهای تشخیص تابش لیزری می توانند حفاظت ارزان تری را در اختیار ارتشها قرار دهند . در حالی که با مجهز شدن تانک ها به نورافکن های مادون قرمز و لانچرهای دودزا ، این زنجیره تکمیل شده و با اضافه کردن یک واحد تصویربردار حرارتی یا اپتیکی می توان با هزینه های کمتر ، دفاع به نسبت مطلوب تری را می توان فراهم آورد . این زنجیره تا حدودی میتوانند خطرات موجود را خنثی کنند ، بدین معنی که با سد کردن مسیردید جستجوگرهای اپتیکی یا ایجاد اختلال در سامانه های شلیک کن- فراموش کن موجود و همچنین ایجاد ابری از دود غلیظ ، بقاء پذیری تانک را در میدان نبرد افزایش داد . 3- سامانه های حفاظت غیرفعال ( دینامیکی و مکانیکی ) الف : حفاظت دینامکی در این حوزه سئوال نخست این است که مزیت سامانه های حفاظت غیرفعال در چه چیزی قرار دارد ؟ حقیقت امر آن است که این سامانه ها ، حتی زمانی تانک در حالت غیر فعال ( خاموش ) قراردارد نیز حفاظت از تانک را همچنان ادامه میدهد و برخلاف سامانه های فعال و نیمه فعال ، هیچ طیفی از خود منتشر نمی کند ،در حالی که نصب آنها در کارگاه های خط مقدم نیز امکان پذیر است . ب: حفاظت مکانیکی در این حوزه نیز استفاده از صفحات مشبک فلزی ( توری ) قابل بررسی است . اما در نهایت بحث هزینه های مورد نیاز برای حفاظت از بخش فوقانی تانکها وجود دارد که در مقایسه ، حفاظت مکانیکی ، ارزان ترین مسیر ممکن به نظر می رسد . حال آیا این نظر که وزارت دفاع روسیه برای دفاع دربرابر بدون سرنشین ها و موشکهای تاپ اتک ارزان ترین راه را انتخاب کرده ؟؟ پاسخ دادن به این سئوال ،بر عهده خواننده این متن گذاشته شده است. پی نوشت : 1- بن پایه 2- مجموعه این سه قسمت ، تنها نظر نویسنده آن بوده و تنها یکسری موارد غیر ضروری از متن اصلی حذف شده است . 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بسم ا.... مجموعه این کارهایی که فرمودید ( سلبی- ایجابی ) در سطوح و مقیاس های مختلف ، تنها از مسیر توجیه درست افکار عمومی عبور می کند ، در این مساله بخصوص هم اگر نهادهای درگیر این حادثه ، به جای ارائه داده های ضد و نقیض ، یک سخنگو نظامی یا غیر نظامی را از همون ابتدای امر ( نه سه روز بعد از وقوع ، که این خودش ماجرای مفصلی هست بین نهادهای نظامی و غیر نظامی درگیر) را مسئول می کردند که افکار عمومی را با ارائه اطلاعات جهت بدهند ، الان این جماعت هشتگ ساز میزان تاثیر گذاری اشون به حداقل می رسید . با این وجود بعد از دوسال ، هنوز اظهارنظرهای مختلفی گفته میشود و کسی هم خودش را مسئول این اظهارات نمی دوند . این را باید ابتدا درک کنند ، در عمل بکار بگیرند و نتیجه اش را هم حتما خواهند دید

لاکربی ، لاکربی سازی ... ادعا ، واقعیت یکسال قبل نبود ، همون بهمن 98 گفته بودم با توجه به سابقه اینها در قضیه لاکربی و روند مستندسازی آنها از حادثه ، این مساله مثل آب خوردن با توجه تسلط آنها در فضای رسانه ای ، می توند راحت " قلب واقعیت" بشود . حتی برای نمونه هم بیان شد که اینها با کانالیزه کردن جریان تحلیل و سوء استفاده از ابهامات موجود و البته ضعف شدید ما در توجیه افکار عمومی با ارائه اسناد متقن ، چنین روندی را ایجاد می کنند

بسم ا... وسط بحث شما ، یک نکته ای را از بهمن 98 مجدد اینجا عرض می کنم با توجه به گراف هایی که ارائه شد و متعاقب آن نقش کانادا و پادوهای میدانی آنها در فضای مجازی و هشتگ سازی هایی که انعکاس آن در همین میلیتاری ، حتی با تمسک به آیه قرآن دیده شده ...

بسم ا... کدام نهاد مسئول CLEAR کردن آسمان کشور بود؟ قانون هواپیمایی کشوری -مصوب سال 1328 نکته مهم : 1- ماده 10 قانون هواپیمایی کشور دراین‌باره صراحتاً توضیح می‌دهد که «اداره کل هواپیمایی کشوری می‌تواند در مواردی که امنیت عمومی یا علل نظامی ایجاب می‌نماید، با تصویب هیئت‌وزیران پرواز هواپیمای ایرانی یا خارجی را بر فراز قسمتی از خاک کشور ممنوع یا محدود یا مقید به شرایط خاصی بنماید» با توجه به اینکه پس از شهادت سردار سلیمانی شورای عالی امنیت ملی تشکیل جلسه می‌دهد و ریاست شورای عالی امنیت ملی کشور نیز بر عهده شخص رئیس‌جمهور است، جای سؤال است که چرا هیئت‌وزیران به قانون بی‌توجهی کرده و چنین مسئله مهمی را نادیده می‌گیرد؟! 2- هرچند طبق قوانین هواپیمایی کشور هیئت‌وزیران وظیفه اصلی کلییر اعلام کردن آسمان کشور را داشته اما نمی‌توان به نقش پدافندی قرارگاه خاتم‌الانبیا در این زمینه بی‌توجه بود پی نوشت : 1-دنبال یک نفر مقصر نباشید . این نقص سیستمی هست و در گذشته بوده ولی منجر به حادثه با این حجم تلفات (بدلیل برخورد موشک ) نشده در حوزه هوایی ، تا زمانی که این نقص وجود دارد ، منتظر چنین چیزهایی همیشه باشید 2- البته یک نکته اینجا قابل بررسی هست ، قانون هواپیمایی کشوری ما مربوط به 72 سال پیش بوده و با توجه به اینکه در این بیشتر از نیم قرن ، تغییرات زیادی در فناوری ، حجم پروازها ، افزایش تهدیدها رخ داده ولی هنوز شاهد اصلاح این قانون و توجه به جزییات برای جلوگیری از بروز تهدید نیستیم ... نقص سیستماتیک در حوزه مدیریت ( مطالعه موردی هواشناسی غیرنظامی - دکتر ملائک )

بسم ا... مختار ابلیازوف (بانکدار سابق) رهبری مخالفان را در قزاقستان برعهده گرفت !!! رئیس سابق رئیس هیئت مدیره بانک توران عالم سابقه بازداشت توسط اینترپل فرانسه سابقه دریافت حکم پول شوئی از دادگاه عالی بریتانیا صفحه ویکی ابلیازوف رهبری اعتراضات در قزاقستان را بر عهده گرفت

بسم ا... هشدار: تمامی متن این مقاله ( بخش های قبلی و بخش هایی که درآینده ارائه می شود ) تنها ترجمه تحلیل های موجود در فضای وب بوده و هیچ گونه اطلاعات طبقه بندی شده در آن وجود ندارد و هیچ داده ای بدان اضافه نشده و تنها ، متن در مواردی که نیاز به اصلاح داشته ، مورد بازنویسی قرار گرفته است بخش سوم : پایگاه های موشکی فوق حفاظت شده در اوت سال 2020 ، صنعت دفاعی ایران از یک شیوه بهینه شده حفاظت نرم برای موقعیت استقرار موشکهای بالستیک سوخت جامد خود رونمایی نمود که به "مزارع موشکی" مشهور شد. این روش بلحاظ منطق مورد استفاده به سالهای جنگ سرد و تلاش دو ابرقدرت هسته ای برای افزایش هزینه های دشمن در شناسایی و هدف قرار دادن موقعیت استقرار موشکهای بالستیک طرف مقابل باز می گردد که بر دو مفهوم ابهام آفرینی و عملیات فریب استوار می گشت . منطق نظامی که این روش را پشتیبانی می نمود ، براین فرض قرار داشت که برای اجرای حملات هسته ای و حتی غیر هسته ای به تمامی موقعیتهای استقرار این سلاح ها ، می بایست یک محدود بسیار گسترده جغرافیایی را ابتدا معین نمود و سپس با اجرای عملیات شناسایی مستمر ، همه نقاط را مشخص و سپس با حجم قابل توجهی از سلاح های آتشین ، آن را مورد هدف قرار داد که این به شکل خودکار ، به معنای افزایش هزینه ها برای مهاجم خواهد بود . علاوه براین روش ، ایران در سالهای گذشته ،روشهای متنوعی را برای افزایش تحرک بخشی به سامانه های بالستیک سوخت جامد خود توسعه داده بود که شامل حامل های مستقل متحرک جاده ای که بلافاصله پس از دریافت موشک ( بطور مثال سجیل ) قابلیت پرتاب را بدست می آورند و همچنین پرتابگرهای خارج جاده ای با قابلیت استتار روی زمین که با مسلح شدن به موشکهای کلاس دزفول می توانند ، مبادرت به شلیک موشک ورزند . درواقع امر ، توپوگرافی کوهستانی ایران ، بخصوص برای روش دوم بسیار مناسب به نظر می رسد ، چرا که وجود دره های عمیق ، خط دید مناسب را که برای هدف قراردادن آنها مورد نیاز است را بر هم زده و همچنین می تواند میزان مرگ آوری ( صدمات ) ناشی از انفجار تسلیحات هسته ای و متعارف را به شکل نسبی کاهش دهد . علاوه براین ، بخش دفاعی ایران به منظور افزایش بقاء پرتابگرهای خود ، بتدریج با کاهش ابعاد موشکهای تولید شده ، در عین حفظ مقادیر حیاتی نظیر برد و سر جنگی ، قابلیت نصب و شلیک از روی حامل های غیرنظامی که پوشش پلاستیکی کشیده شده بر روی آن ، به تقریب تفاوتی را با همتایان غیر نظامی به نمایش نمی گذارد ، توانسته تا حدودی از چنین مزیتی استفاده نماید . اما برای موشکهای بالستیک سوخت مایع ،وضعیت به مراتب پیچیده تر خواهد بود ، با این حال ، استراتژیستهای نظامی ایران ، ترجیح داده اند که باوجود گسترده بودن دسترسی به موشکهای سوخت جامد ، همچنان سازمان رزمی بالستیکهای سوخت مایع خود را حفظ کرده و حتی آن را گسترش دهند . این مساله شاید به سه دلیل اصلی در حال انجام باشد 1- عملکرد بهتر موشکهای سوخت مایع موجب شده تا سرجنگی سنگین تر و بردهای بیشتر به دارایی های موشکی ایران اضافه گردد 2- موشکهای سوخت مایع را می توان بدون خطرپذیری زیاد ( خطر انفجار سوخت ) در تعداد زیاد ، ذخیره نمود که این مساله ، ذخیره سازی آنها را در تونل های عمیق زیرزمینی بشدت جذاب می کند . در واقع ، جدا بودن فیزیکی محل نگهداری مخازن حاوی اکسید کننده ها ، کلاهکهای جنگی و سوخت امنیت بیشتری را برای واحدهای کاربر فراهم می کند . 3- در صورتی که موشکهای سوخت مایع ، در شرایط خشک (بدون سوخت ) ذخیره شوند ، عمر انبارداری آنها بدون نیاز به بازسازی های دوره ای ، در مقیاس قابل توجهی ، بسیار زیاد بوده که این امر ، سرمایه گذاری بر روی این موشکها را بصورت چند نسلی خواهد نمود که این نیز به نوبه خود ، هزینه های مربوط به چرخه عمر را کاهش خواهد داد که جذابیت آن برای کشورهایی که بودجه محدودی را به بخش دفاعی اختصاص می دهند ، بسیار زیاد می کند . با این حال ، مشکلات تعمیر و نگهداری موشکهای بالستیک سوخت مایع نیز در جای خود می بایست مورد توجه قرار گیرد : 1- این نوع موشکها ، در زمان جابه جایی ، سوخت رسانی و مونتاژ کلاهک ، به خدمه بسیار مجربی که می بایست بطور مستمر در حال آموزش باشند ، نیاز دارد 2- موشکهای بالستیک سوخت مایع جدید ایران ، از ترکیب سوخت/اکسیدکننده ای استفاده می کنند که دردماهای بالا قابل استفاده نیستند ، به شکلی که واحدهای کاربر موشکی ایران که به پرتابگرهای سجیل-2 سوخت جامد مسلح می شوند ، قابلیت دور شدن از پایگاه مادر را در فواصل بسیار طولانی دارند و میتوانند از هر پوششی استفاده کرده ( بطور مثال تبدیل به کامیون های غیرنظامی ) و در هرجایی مستقر و استتار شوند ، در حالی که پرتابگرهای مسلح به موشکهای سوخت مایع ، عملا قابلیت دور شدن از پایگاه مادر را در فواصل مشخص ، ندارند . قاعده نخست : اختراع ، زائیده احتیاج است !!! تولد شهرهای موشکی مفهوم ذخیره سازی زرادخانه موشکی بالستیک در مجتمع های عمیق در زیر زمین ، تاکتیک جدیدی نیست و از زمان تولد موشکهای بالستیک در آلمان نازی ( موشکهای وی -2 ) تا دوره جنگ سرد و سپس در دوران پساجنگ سرد ، توسط کشورهایی نظیر ایالات متحده ، اتحاد شوروی سابق ، چین ،کره شمالی و در حال حاضر ایران مورد استفاده قرار گرفته است ، هر چند اگر مقیاس ایجاد چنین مجتمع هایی که بیشتر ناشی از ضعف در حفظ آسمان منطقه نبرد است ، در نظر گرفته شود ، کشورهایی نظیر چین ، کره شمالی و ایران ( به ترتیب براساس توان و قدرت هوایی ) را می توان پیشرو کاربرد این تاسیسات بشمار آورد . این پایگاه ها ، آنچنان در عمق زمین قرار گرفته اند که بطور نسبی در برابر حملات هسته ای مقاوم بوده ولی به مانند همه تاکتیکهای نظامی ، نقاط ضعفی نیز دارند ، بدین معنی که اگر مبادی ورودی و خروجی یا تهویه هوای آنها کشف و مورد اصابت قرارگیرد ، مهاجم خواهد توانست با اتخاذ سلاح و شیوه مناسب حمله ، این پایگاه ها را از کار انداخته یا از ارزش نظامی آنها بکاهد ، چرا که این مجتمع ها تا پس از مرمت صدمات ناشی از حمله ،قابلیت ورود مجدد به صحنه نبرد را نخواهند داشت . زمانی که دشمن با مهمات متعارف به مجتمع های موشکی زیرزمینی حمله می کند ، نیروی مدافع بلافاصله پس از تخمین و ارزیابی صدمات وارده ، می تواند با استفاده از ماشین آلات خاک برداری ،ورودی تونل ها را بازکرده ویا حتی درصورت لزوم ، خروجی های اضطراری را برای دسترسی به داخل ایجاد نماید . در حالی که میتوان با هزینه های بیشتر ، بخش ورودی تونل ها را با پوشش بتونی با عیار بالا یا ترکیب بتون- کامپوزیت سازه بندی نمود تا صدمات ناشی از اجرای حملات مستقیم ، به حداقل ممکن ، کاهش یابد . این مساله بخصوص برای مقابله با صدمات ناشی از کاربرد مهمات هدایت دقیق و سنگین در کلاس GBU-57 می تواند صادق باشد . به عبارت دقیق تر ، در حالی که این جنگ افزارها میتوانند ده ها متر به درون سطوحی از جنس سنگ یا پوشش هایی از بتن متعارف نفوذ کنند ، به احتمال بسیار زیاد ، این مقدار نفوذ در برابر سازندهایی با ماهیت سنگ گرانیت سخت یا بتون های ترکیبی با کارایی بالا به چند متر یا کمتر کاهش خواهد یافت . در این زمینه ، اثرات انفجار این نوع تسلیحات بر روی سامانه های حیاتی مستقر در این تونل ها ، به تقریب کمتر خواهد بود ، چرا که براساس اطلاعات مندرج در منابع غربی ، بخش اصلی این تونل ها بطور معمول در عمق 50 تا 100 متری زیرزمین مستقر شده و این مساله ، تا حدودی ایمنی مشخصی را برای آنهافراهم می کند . بدین ترتیب ، امکان فراهم آوردن یک توانمندی نسبی برای اجرای عملیات تعمیرو بازگرداندن این مجتمع ها به وضعیت رزمی در برابر کاربرد مهمات سنگرشکن متعارف وجود دارد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ............ 2- تمامی منابع مورد استفاده در پایان متن ارائه خواهد شد 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بسم ا... مقایسه یاسین با جتهای آموزشی مشابه به ترتیب از بالا به پایین ، ای تی-3 (تایوان ) ، میگ - ای تی (روسیه ) ، یاک-130 (روسیه ) و آلینا- آیروماچی ام-346 (ایتالیا ) این مقایسه تنها براساس شباهت های احتمالی ظاهری صورت گرفته و به هیچ عنوان بحث مقایسه فنی در میان نیست برای تصویر بزرگتر ، روی عکس کلیک کنید

بسم ا.... شبیه ساز DCS جنگنده تاندر، به مناسبت تحویل نمونه بلاک-3 به نیروی هوایی ارتش پاکستان ژانویه 2022 https://www.aparat.com/v/cjNB8

مجموعه از سنگین ترین بمب های هواپرتاب سنگین خانه خراب کُن !!! اف-4 ئی فانتوم-2

رونمایی و تحویل انبوه جی اف-17 تاندر بلاک-3 به نیروی هوایی ارتش پاکستان ژانویه 2022 برای نیروی هوایی پاکستان با یک رخداد قابل توجه آغاز شد . در پنجم این ماه ، نخستین دسته از تولید انبوه جتهای رزمی جی اف-17 بلاک 3 سفارش داده شده این نیرو که پس از نخستین پرواز درسال 2019 قرار بود وارد خدمت شود ، به نیروی هوایی پاکستان تحویل گردید . بر همین اساس ، ناظران نظامی براین باورند که بدنه این هواپیما احتمالا در دو کشور چین و پاکستان تولید خواهد شد ، هر چند چین این جنگنده را صرفا برای صادرات تولید نموده و در این مورد ، نیروی هوایی پاکستان در خرید و ارتقاء آن پیشگام است ولی گفته شده این گونه جدید مورد توجه مشتریان دیگری نیز قرار گیرد . راست : بدنه جتهای تاندر بلاک-3 توسط کاندیدهای پاکستانی از تاسیسات چنگدو به پاکستان منتقل می شوند چپ : تولید و تحویل انبوه تاندرها به نیروی هوایی پاکستان ،روندی که برای تولیدات داخلی با بیشتر از 10 سال انتظار ، هنوز محقق نشده !!!!!!!!! در همین راستا ، این گونه جدید از جی اف-17 به منظور ایجادیک جهش بزرگ برای نیروی هوایی پاکستان ، قابلیتهای پنهانکاری بیشتر ، پیشرانه قدرتمندتر ، رادار بزرگتر آرایه فازی و نخستین سامانه ردیابی و جستجوی فروسرخ نصب شده در یک جنگنده پاکستانی را بخود می بیند . با توجه به این موارد ، نیروی هوایی پاکستان در کنار خرید جتهای چینی جی-10سی ، با تاخیری چندماهه ، درنهایت جی اف-17 بلاک3 را بخدمت گرفته ولی با ورود این نمونه ، در مقایسه باسنوات گذشته ، خدمه این نیروی هوایی آگاهی موقعیتی بیشتر و مصونیت بهتری را در برابر جنگ الکترونیک دشمن خواهند داشت و در عین حال ، برای اجرای تاکتیک های جنگ الکترونیک آفندی ، گزینه های بهتری را بدست می آورد . از آنجایی که جی اف-17 یکی از سبکترین جتهای رزمی عملیاتی دنیاست و به تقریب در کلاس وزنی جت اف-20 تایگرشارک و گریپن سوئدی قرار دارد ، انطباق یک رادار جدید برای جبران محدودیتهای رادارهای قبلی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار بوده و به همین علت ، ارتش پاکستان در گونه جدید تاندر بر روی این قابلیت تاکید بیشتری داشته است . به گفته تحلیلگران نظامی ، هزینه تعمیرو نگهداری این جنگنده درمقایسه با گونه های قبلی بسیار کمتر و در عین حال روند عملیاتی شدن آنها سریع تراست و بخش بزرگی از ناوگان را می توان بطور دائم در حالت رزمی قرار داد . با این حال ، ویژگی ارزان بودن ، چندان مزیت خاصی برای نیروی هوایی پاکستان ندارد ، چرا که مانورپذیری آن محدود بوده ولی با تجهیزآن به موشکهای PL-10 که توانایی درگیری در زوایای بسیار تند را دارد ، می توان این نقیصه را تا حدی جبران نماید . تفاوتهای ظاهری بلاک3 و نسخه های قدیمی تر تاندر جدای از مجموعه حسگرها و اویونیک تاندربلاک 3 ، اضافه شدن احتمالی موشک دوربرد PL-15 با برد تخمینی 200 تا 300 کیلومتر که روی کاغذ از موشک میکا فرانسوی نصب شده بر روی جتهای رافال و میراژ2000 نیروی هوایی هند برد بیشتر داشته و همچنین از برد 110 کیلومتری موشکهای آر-77 نصب شده روی جتهای میگ-21 هندی نیز برتر است ، می تواند به یک برتری موقعیتی برای نیروی هوایی پاکستان مبدل گردد . اما تنها استثناء در این میان ، موشک K-100 جتهای سوخو-30 هندی است که برای انهدام اهداف در برد 300 کیلومتر و همچنین موشکهای میتئور با برد 200 کیلومتر که به منظور مسلح کردن رافال ها خریداری شده می تواند برای پاکستانی ها خطرآفرین باشد . با تمامی این اوصاف ، PL-15 بر روی کاغذ بدلیل ویژگی های برتر ادعایی ، برتری قابل تاملی بر طرح های غربی و روسی از خود نشان می دهد . رادار آرایه فازی LKF601E محصول انستیتو چنگدو در حوزه صادرات ، قابلیت های به نسبت پیشرفته تاندر بلاک-3 می تواند آن را به یک گزینه جذاب تبدیل نماید ولی در مجموع با توجه به سفارش 100 فروندی نیروی هوایی پاکستان که شامل نسخه های تک سرنشین و دو سرنشین می شود ، این جنگنده می تواند حلقه دفاع هوایی این کشور را به دور مرزهای هوایی آن مستحکم تر نموده و همزمان مکمل مناسبی برای جی-10 سی هایی قرار است درآینده تحویل شوند ، باشد . پی نوشت : 1- بن پایه 2- تاپیک جنگنده جی اف-17 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .