[color=#0000ff][b]برآورد جدید اسرائیل: حمله به ایران یعنی سقوط اقتصاد اسرائیل[/b][/color] گروه اطلاعات تجارت (بی دی ای) به بررسی ضررهای اقتصادی «اسرائیل» در صورت حمله به ایران پرداخته است. به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب» ؛ این موسسه اقتصادی بر اساس نظر پایگاههای امنیتی اسرائیل در مورد قدرت نظامی ایران نظر داده است ، هر چند به نظر می رسد با توجه به نقص شدید بودن اطلاعات اسرائیل از قدرت نظامی ایران ، برآورد مذکور می تواند «اشتباهی بزرگ» باشد "بی دی آی" پیش بینی کرده که «در صورت حمله‌ی اسرائیل به تاسیسات اتمی ایران، اقتصاد این کشور با آسیبی معادل ۴۲ میلیارد دلار مواجه خواهد شد.» پیش از این ، رئیس بانک مرکزی اسرائیل هشدار داده که در صورت بروز جنگ، اسرائیل به ورطۀ بحران اقتصادی سقوط خواهد کرد. در گزارش این موسسه‌ تاکید شده که این میزان خسارت تقریبا معادل ۴/ ۵ درصد از قیمت کل تولیدات داخلی اسرائیل در سال گذشته‌ی میلادی است. این گزارش همچنین پیش‌بینی کرده که آسیب غیرمستقیم اقتصادی ناشی از حمله‌ی نظامی به ایران تا دست‌کم ۵ سال بر اقتصاد اسرائیل ضربه خواهد زد. در این گزارش برآورد شده که این آسیب سالانه معادل ۲۴ میلیارد شکل اسرائیل خواهد بود. شکل واحد پول اسرائیل است. "بی دی ای" تصریح می‌کند: «می‌توان پیش‌بینی کرد که حمله‌ی احتمالی به ایران، جنگ را به مناطق مراکز و شهرهای اصلی نیز که ۷۰ درصد ساختار و مراکز اقتصادی را شامل می‌شود، خواهد کشاند و آسیب‌های جنگ با ایران از جنگ ۳۳ روزه با لبنان، جدی‌تر خواهد بود.» [b]خسارت جنگ 33 روزه[/b] این موسسه‌ی تحقیقاتی اعلام کرد که خسارات ناشی از جنگ ۳۳ روزه اسرائیل با لبنان در سال ۲۰۰۶ میلادی رشد اقتصادی کشور را با نیم درصد کاهش روبرو کرد. بنا به این گزارش، خسارت‌های مستقیم ناشی از جنگ با لبنان به زیرساخت‌‌های اقتصادی و فضاهای شهری معادل ۳/ ۱ درصد بود. در بخشی از این گزارش آمده است: «اگر حمله‌ به ایران با ابعاد و زمانی مشابه جنگ با لبنان باشد، می‌توان تخمین زد که ساختارهای اقتصادی به طور مستقیم تا ۱۶ میلیارد شکل اسرائیل آسیب خواهند دید.» لینک [url="http://www.entekhab.ir/fa/news/73986"]http://www.entekhab.ir/fa/news/73986[/url]

[b][color=#0000ff]دور جدید گفت وگوهای هسته ای ایران- آژانس هفته جاری در وین[/color][/b] به گزارش شامگاه سه شنبه خبرگزاری رویترز، آژانس بین المللی انرژی اتمی با انتشار بیانیه ای اعلام کرد: دور جدید این گفت وگوها در نشست 24 اوت (3 شهریور) برگزار می شود. بیانیه تاییدیه آژانس پس از اینکه دیپلمات ها روز سه شنبه گفتند انتظار می رود گفت وگو های یاد شده روز جمعه در وین آغاز شود، منتشر شد. محور این گفت وگوها برنامه هسته ای ایران گزارش شده است. ˈعلی‌اصغر سلطانیهˈ نماینده دائم ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، در ماه‌های پایانی سال گذشته گفته بود: ایران در نامه‌ای رسمی آمادگی خود را برای انجام مذاکرات مجدد با آژانس با هدف تبیین و توافق بر سر یک چارچوب و مدالیته برای حل و فصل موضوعات و پاسخ به سووالات بر مبنای معیارها و ضوابط مورد توافق در چارچوب یک مدالیته اعلام کرده است. وی اظهار کرد: تصمیم ایران برای برگزاری دور دیگری از مذاکرات با آژانس، نشانگر روح همکاری با این نهاد بین‌المللی و عزم سیاسی ایران برای حل و فصل و رفع ابهامات است. لینک http://www3.irna.ir/fa/News/332644/خارجی/دور_جدید_گفت_وگوهای_هسته_ای_ایران-_آژانس_هفته_جاری_در_وین ===================== [color=#0000ff][b] بانک سوخت اتمي تاسيس مي‌شود؛ گزينه اي جديد براي مذاكرات هسته اي [/b][/color] گفت و گو‌هاي اخير بر سر برنامه‌هاي هسته اي ايران بين تهران و نمايندگاه گروه 1+5 (آمريکا، انگليس، فرانسه،چين، روسيه و آلمان) در رسيدن به توافق ناکام ماند اما همچنان برخي زمينه‌هاي ميانه وجود دارد که طرف‌ها مي‌توانند در آن به تفاهم برسند. نشنال اينترست در تحليلي پيرامون روند مذاكرات هسته اي ايران نوشت: يک کارشناس منع اشاعه تسليحاتي که در نشست ماه جولاي هيات ايراني در سازمان ملل شرکت داشته مي‌گويد ايران احتمالا براي مذاکره بر سر غني سازي 20 درصدي آمادگي دارد. اين در حالي است که اظهارات مقامات ايراني و تاريخچه آن نشان مي‌دهد که اين ادعا صرفا يك احتمال است. گروه 1+5 با به توافق رسيدن با ايران بر سر برنامه‌هاي غني سازي اش بر مبناي تضمين سوخت از بانک سوخت هسته اي تحت کنترل آژانس بين‌المللي انرژي اتمي، اطمينان مي‌يابند که توانايي هسته اي ايران براي اهداف صلح جويانه مورد استفاده قرار مي‌گيرد. برنامه غني سازي اورانيوم ايران درباره در اختيار داشتن منبعي از اورانيوم غني شده براي تحقيقات دارويي و انرژي است. اين برنامه‌ها همچنين سمبلي از پرستيژ و مدرنيته ملي به شمار مي‌رود و هر پيشنهادي از جانب گروه 1+5 بايد اين دو منفعت ايران را در نظر بگيرد.ارائه مجوز به ايران براي ادامه برنامه‌هاي غني سازي اورانيوم با خلوص 3.5 درصد در صورتي که تحت نظارت بازرسان آژانس بايد، بخشي از نياز انرژي ايران را تامين کرده و وجه اين کشور را نيز حفظ مي‌کند. به اين ترتيب ايران مي‌تواند حق خود براي استفاده صلح آميز از تکنولوژي هسته اي طبق پيمان منع اشاعه هسته اي را حفظ کند و اين در حالي است که فاصله اي امن بين غني سازي با خلوص پايين و غني سازي با خلوص بالا حفظ مي‌شود.ايران نيز به عنوان بخشي از هر گونه توافق با گروه 1+5 بايد فعاليت‌هاي غني سازي بالاتر از 3.5 درصد را متوقف کند و ذخاير اورانيوم غني شده با خلوص 20 درصد را به خارج از کشور منتقل کند. اما تضمين منبع خارجي اورانيوم 20 درصد غني شده براي ايزوتوپ‌هاي دارويي، به لحاظ ديپلماتيک و لجستيکي دشوار خواهد بود. با اين حال مکانيسم‌هايي وجود دارد که مي‌توان از طريق آن اين روند را تسهيل کرد و راهکاري درازمدت براي آن انديشيد.البته در سال‌هاي اخير يک امکان براي توافق وجود داشت که جاي خود را به تحريم‌ها و عمليات محرمانه داد. شوراي حکام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي در سال 2010 ايجاد يک بانک سوخت هسته اي را مورد موافقت قرار دارد و بنا بود علاوه بر اين سازمان، آمريکا؛ انگليس، نروژ، امارات متحده عربي و کويت هم هزينه‌هاي اجراي اين پروژه را تامين کنند. باراک اوباما، رئيس جمهور آمريکا مدت کوتاهي پس از ورود به کاخ سفيد از ايده ايجاد بانک سوخت هسته اي حمايت کرد و بار ديگر در ماه مارس سال جاري نيز بر حمايت خود تاکيد کرد. از سوي ديگر قزاقستان پيشنهاد داد تا ميزبان بانک سوخت هسته اي باشد.اين در حالي است که بانک سوخت هسته اي مي‌تواند هم به نفع ايران و هم ايالات متحده باشد. با اين حال بايد در مورد امکان پذير بودن بانک سوخت هسته اي و تمايل ايران براي مشارکت در آن با احتياط عمل کرد. نخستين بانک سوخت هسته اي قزاقستان در بهترين حالت در اواخر سال 2013 آماده مي‌شود. از سوي ديگر در يک فرجه يک ساله خيلي از اتفاقات ممکن است رخ دهد و شايد رئيس جمهور جديد آمريکا در مورد ايران موضع تند تري داشته باشد. برخي رويداد‌ها مانند اقدام نظامي اسرائيل عليه ايران نيز مي‌تواند از کنترل آمريکا خارج باشد. اما در صورتي که گروه 1+5 به ايران به توافق برسد مي‌تواند تا زماني که بانک سوخت هسته اي ايجاد مي‌شود، ارسال سوخت به اين را تضمين کند.البته راضي کردن تهران براي مشارکت در طرح بانک سوخت هسته اي نيز يک چالش است. هرچند ايران در سال 2009 به طور مقدماتي با اين طرح موافقت کرده بود اما چندي بعد آن را يک تبعيض هسته اي توصيف کرد. براي کاهش ريسک‌ها هر دو کانديداي انتخابات رياست جمهوري آمريکا بايد از ايده ايجاد بانک سوخت هسته اي حمايت کنند. بانکي که تنها ايران مشتري آن نيست و هر کشور ديگري که راغب باشد نيز مي‌تواند در آن مشارکت داشته باشد.گزينه بانک سوخت هسته اي انگيزه واقعي ايران را در بوته آزمون قرار داده و يک راهکار ديپلماتيک ارائه مي‌کند که مي‌تواند ايران را به همکاري با آژانس و جامعه بين‌المللي ترغيب کند. در صورتي که ايران اين پيشنهاد را بپذيرد فاصله اي امن بين جمهوري سلامي و بمب و همچنين اقدام نظامي از سوي آمريکا يا اسرائيل ايجاد مي‌شود. لینک http://www.ebtekarnews.com/Ebtekar/News.aspx?NID=103442

بودنش که لازمه .. مهم مدیریت و پیگیری مستمرش هست که !؟

دوستان لطفا تاپیک به حاشیه نکشونند! اگر در مورد [b]رابطه دین و دمکراسی[/b] نقدو صحبتی دارند ، در تاپیک جداگانه ی موضوع رو ایجاد و پیگیری کنند.. با تشکر

[color=#0000ff]برگزاری شبیه‌سازی «بازی نفوذ در سوریه» برای ارزیابی سیاست‌های آمریکا و ایران در منطقه[/color] گروه جنگ نامتقارن ارتش آمریکا، اقدام به برگزاری شبیه‌سازی «بازی نفوذ» به مدت 4 روز در مرکز همایش‌های پایگاه نیروی هوایی فلوریدا، کرد. به گزارش اشراف، پایگاه تحلیلی "المانیتور” در گزارشی ویژه به قلم "باربارا اسلاوین” از نوعی بازی به اسم «بازی نفوذ» پرده برداشت که هدف از آن ارزیابی نفوذ آمریکا و ایران در منطقه و سیاست‌های این دو شور در قبال یکدیگر بود. به عقیده او هدف این بازی که در ارتش به راه انداخته‌اند براندازی «اسد» ، رام کردن «حزب‌الله» یا متوقف ساختن برنامه هسته‌ای ایران نیست، بلکه افزایش توانایی‌ها و نیروهای متحد آمریکاست و اینکه دریابند بازیگران متعدد منطقه چطور با هم کنار می‌آیند. یک سال دیگر، آمریکا، ناتو، و کشورهای متحد عربی از منطقه پرواز ممنوعی بر فراز پناهگاهی امن در شمال غربی سوریه حفاظت می‌کنند، منطقه‌ای که بیش از 1. 5 میلیون سوری آواره و پناهنده سوری را در خود جای داده است. ■ آینده‌ای نامحتمل برای سوریه و کشورهای دیگر ■ در آینده‌ای نزدیک، «بشار اسد» ، رئیس جمهور سوریه، در حالی که هنوز بر سر قدرت است، در اثر انفجار بمبِ حمله انتحاری به شدت آسیب می‌بیند. شورای امنیت سازمان ملل نیز در نهایت قطعنامه‌ای علیه سوریه صادر می‌کند تا به این وسیله تسلیحات شیمیایی سوریه را امن نگاه دارد. ایران را به مذاکرات چند کشوری با آمریکا، روسیه، ترکیه، و اتحادیه عرب دعوت می‌کنند و این مذاکرات اسماً درباره سلاح‌های کشتار جمعی است، اما در واقع در باب شکل‌گیری رژیم پس از اسد است. ایران نیز در مقابل کرسی‌ای بر سر میز مذاکره در باب سوریه، غنی‌سازی 20 درصدی اورانیوم را متوقف می‌سازد، ذخایر اورانیومش را به روسیه می‌فرستد، و سپاه قدس ایران در سوریه را با نمایندگانی از سازمان‌های «بشردوستانه» غیردولتی جایگزین می‌سازد. ■ آمریکا باید از اشتباهاتش در عراق و افغانستان اجتناب کند ■ قرار نیست هیچ‌کدام از اتفاق‌های فوق‌الذکر روی دهد، اما مسئله روی دادن یا ندادن آنها نیست. سناریوی بالا طراحی شده تا افق‌های ذهنی ارتش آمریکا را گسترش دهد، کمکش کند اشتباهاتی که در افغانستان و عراق کرد را در صورت امکان دیگر تکرار نکند، و به طور کلی از به کاربرد نیروی ارتشی مرگبار اجتناب کند. ■ این بازی در همایشی در فلوریدا مطرح شد ■ سرهنگ دوم «گلدنر» ، افسر عملیات گروه جنگ نامتقارن ارتش آمریکا، می‌گوید: «ما علیرغم اینکه بیشتر زمان 11 سال اخیر را در جنگ به سر برده‌ایم، هنوز هم تمام پاسخ‌های مسائل پیش رو را در اختیار نداریم.» او افتتاح کننده بازی «بازی نفوذ» بود که به مدت 4 روز (27-24 جولای) در مرکز همایش‌های پایگاه نیروی هوایی مک‌دیل، در تمپای ایالت فلوریدا، بازی شد. این بازی در نتیجه هم‌اندیشی‌ای برای بیان نظرات متفاوت در ماه می در مریلند شکل گرفت و طی آن سوریه را رابط چالش‌های متعددی دانستند که سیاست خارجی و دفاعی آمریکا با آن دست و پنجه نرم می‌کند. بیشتر 130 شرکت کننده این هم‌اندیشی آمریکایی بودند –کارمندان فعال یا بازنشسته ارتش، سازمان‌های غیرنظامی و پنتاگون، پیمانکاران دفاعی، افسران پیشین و فعلی وزارت امور خارجه، اندیشمندان اندیشکده‌ها و استادان دانشگاه. چند غیر آمریکایی هم در آن حضور داشتند، از جمله یکی از سرتیپ‌های بازنشسته اسرائیلی و یکی از رابط‌های ارتشی ترکیه در مرکز فرماندهی آمریکا. ■ در مورد سوریه بازی و واقعیات به موازات هم پیش می‌رود ■ گروه جنگ نامتقارن که در سال 2006 تأسیس شد تا کنون شش بازی دیگر در مورد موضوعات متفاوتی، از القاعده گرفته تا حزب‌الله در آمریکای لاتین برگزار کرده است. اما سازمان دهندگان می‌گویند این نخستین باری است که چنین هدف به سرعت در حال تغییری را موضوع بازی قرار دادند که تغییر و تحولات آن هر روزه عنوان اول اخبار است. به این شکل بازی سرزنده‌تر می‌شود و گاه بازیکنان اقداماتی را پیشنهاد می‌کنند که می‌بینند چند ساعت بعد روی داد. هدف این بازی که در ارتش به راه انداخته‌اند براندازی «اسد» ، رام کردن «حزب‌الله» یا متوقف ساختن برنامه هسته‌ای ایران نیست، بلکه افزایش توانایی‌ها و نیروهای متحد آمریکا است و اینکه دریابند بازیگران متعدد منطقه چطور با هم کنار می‌آیند. ■ تأکید بر ابزاری است که مستلزم کشتن مردم نیستند ■ با توجه به سیستمی که در آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز طراحی شده، بابت به حداکثر رساندن «نفوذ» و به حداقل رساندن «کبر و غرور» به بازیکنان جایزه داده می‌شود. «مگان نیکس» توضیح می‌دهد که کبر و غرور «ضعفی در نتیجه نخوت است، آن تنفر بین‌المللی که اقدامات یک‌جانبه قهری ایجاد می‌کند احتمال مشارکت دیگران را کاهش می‌دهد.» پس تأکید بر ابزار دیپلماتیک، اقتصادی، اطلاعاتی و دیگر ابزاری است که مستلزم کشتن مردم نیست یا آن‌طور که ارتش آمریکا علاقه‌مند به گفتنش است، «عملکرد جنبشی» نیاز ندارد. طبق دفترچه تمرینی که بین بازیکنان پخش می‌شود، اهداف بازی شامل موارد ذیل است: - تأکید بر «قدرت نرم» - «عواقبی» که «سوءاستفاده از قدرت» در پی دارد - تبلیغ مشارکت بین دولت آمریکا و متحدانش ■ شرکت کنندگان در گروه‌هایی با نام اصلی‌ترین بازیکنان عرصه سیاسی قرار می‌گیرند ■ شرکت کنندگان به شش «سلول» اصلی تقسیم می‌شوند. بازیکنان فعال عبارتند از آمریکا-اروپا، آمریکا-خاورمیانه، ایران، حزب‌الله، و سوریه. یک «سلول خاکستری» نیز هست که دیگر بازیکنان کلیدی، از جمله مخالفان سوریه، روسیه، ترکیه، عربستان سعودی، اسرائیل، عراق، اردن، «سازمان‌های خشونت‌گرای افراطی» متعدد، ناتو و شورای امنیتی سازمان ملل را به هم می‌پیوندد. این سلول خاکستری است که به بازیکنان اصلی اجازه می‌دهد اقدامات خاصی بکنند، یا از کاری منعشان می‌کند؛ این سلول موقعیت‌های پیش‌بینی‌ناپذیر را هم مطرح می‌سازد تا بازیکنان را مجبور به واکنش به چنین شرایطی کند. سلول خاکستری متشکل از متخصصان رایانه‌ای است که مکانیسم بازی را جریان می‌اندازند که تحلیل کاملش نیمه‌های سپتامبر منتشر می‌شود. ■ دولت تهران بیشتر به فکر منافعش در سوریه است تا دستیابی به سلاح هسته‌ای■ سلول خاکستری بیشتر مشتمل بر اعضای غیرنظامی است، اما یکی از ژنرال‌های بازنشسته نیروی دریایی بود که با قانع کردن دیگران برای «بزرگ شدن» و فراتر از محدوده اندکی در سوریه را مد نظر داشتن نقشی محوری در آن ایفا کرد. این ژنرال بازنشسته، «ماستین رابسون» ، در یکی از بازی‌ها در دیپلماسی مربوط به سوریه، محدوده منطقه‌ای وسیع‌تری را در نظر گرفته بود، با اینکه «اوباما» ایران را از دیپلماسی سوریه کنار گذاشته است. او می‌گفت: «گاهی سیاست آمریکا سر راه سیاست دیگر آمریکا قرار می‌گیرد. در این بازی سلول ایران راهی برای مشارکت در برنامه سوریه گشود. در این صورت، مشاهده شد که دولت تهران، تحت هر شرایطی، بیشتر به فکر منافعش در سوریه است تا دستیابی به سلاح هسته‌ای –هرچند که به نظر می‌رسید می‌تواند به هر دو دغدغه بپردازد.» ■ محدوده جغرافیایی باعث حذف برخی مسائل است ■ «برنی کاوسلر» ، استاد دانشگاه «جیمز مدیسن» در ایالات ویرجینیا و یکی از «کارشناسان پیشنهادی ارتش در موضوع مورد بحث» می‌گفت: «آنچه من دوست دارم این است که اکنون ما در این بازی یک موقعیت کنگره وین در خاورمیانه به وجود آورده‌ایم. اما اقدامات بازی محدود به منطقه جغرافیایی موسوم به «لوانت» (کرانه شرقی دریای مدیترانه)، مشتمل بر سوریه، لبنان، ترکیه، اسرائیل، فلسطین و اردن است. همین مسئله باعث می‌شود که برخی اقدامات –مثلاً حمله نظامی اسرائیل یا آمریکا به تسهیلات هسته‌ای ایران- از دایره گزینه‌ها کنار گذاشته شود. از ابتدا تعصبی نسبت به هرگونه مداخله نظامی آمریکا، حتی در جهت پشتیبانی از یک پناهگاه امن سوری، وجود داشت. (در واقعیت، آمریکا حمایت خود از شورشیان سوری را افزایش داد، اما دیگر سلاحی در اختیارشان نگذاشت)» ■ به دلایلی در لیبی مداخله نظامی کردیم که در سوریه جواب نمی‌دهند ■ «استفن مایلی» ، مشاور سیاسی فرماندهی ارشد اروپای متحد، فهرستی از تمامی عواملی تهیه کرده که باعث مداخله ناتو در لیبی شد، اما با اقدامی مشابه در سوریه مخالف است. اما همچنان که بازی ادامه یافت، سیل پناهندگان سوری و فقدان کنترل دولت سوریه، شورشیان سوری را بر آن داشت که منطقه‌ای در شمال غربی سوریه، در کنار مرز ترکیه، را «تصرف» کنند و آن را پناهگاه امن خود سازند. در حالی که بسیاری از اعضای ناتو، پیش از آنکه هرگونه اقدام نظامی‌ای را در پیش بگیرند، در انتظار قطعنامه شورای امنیت بودند، «مایلی» به سلول خاکستری گفت که شورشیان با کنترل این منطقه یکی از شرایط اصلی برای دریافت کمک خارجی را به وجود می‌آورند. «مایلی» می‌گفت، این در واقع «پیشرفتی منطقی برای جلب توجه بین‌المللی» بود، حتی در صورتی که چین و روسیه همچنان قطعنامه تصویب منطقه پرواز ممنوع را وتو کنند. ■ هزینه محافظت از منطقه پرواز ممنوع به عهده کشورهای ثروتمند عربی است ■ اعضای سلول خاکستری بر سر این مسئله بحث کردند که آیا دولت‌های درگیر مشکلات اقتصادی اروپا می‌توانند عملیات نظامی پرهزینه دیگری را متقبل شوند یا نه. این سلول به این نتیجه رسید که عربستان سعودی و دیگر اعضای ثروتمند نفتی شورای همکاری خلیج فارس بیشتر هزینه‌ها را عهده‌دار می‌شوند و خلبانانی برای حفاظت از منطقه می‌گمارند. ■ هر بازیکن برای تقویت موضعش در بازی تلاش می‌کند ■ سلول‌های بازیکنان منطقه‌ای اقدامات متعددی در جهت تقویت موضعشان کردند. مثلاً حاکمان اروپایی سرمایه‌داران حزب‌الله را مؤکداً مورد تعقیب قرار دادند و دستگیرشان کردند. ایران، حزب‌الله، و سوریه، با کمک کره شمالی، پایگاهی مخفی در ساحل دریای مدیترانه ساختند و کوشیدند موجودی‌هایشان را با کشتی و از طریق کانال سوئز به این پایگاه بفرستند. ایران مسلمانان شیعه در یمن، بحرین، و شرق عربستان سعودی را تحریک می‌کرد تا حواس دیگران از شورشان سنی سوری را پرت کند. همه جوانب «پویش‌های اطلاعاتی» خود را افزایش دادند و سوریه از خبرنگاران روسیه و چین دعوت به عمل آورد و کوشید قانعشان کند که شورشیان همه تروریستند و در این بین آمریکا نیز الجزایر را قانع کرد که ایران و حزب‌الله را بدنام کند. ■ در این بازی، مشکلات بوروکراتیک به اندازه مشکلات امنیت ملی جدی می‌شود ■ بیشتر وقت و انرژی بازی صرف این شد که بخش‌های پراکنده دولت آمریکا را ملزم به کار در کنار هم کند –مشارکت این بخش‌ها با این مانع روبه‌رو بود که کارمندان غیرنظامی و نظامی دولت آمریکا در همایش اغلب اصطلاحات همدیگر را نمی‌فهمیدند. این مشکل «جان لیمبرت» ، یکی از معاونان پیشین وزارت امور خارجه در مسائل مربوط به ایران، را بر آن داشت که بپرسد هدف از این بازی «حل مسائل بوروکراتیک آمریکاست، یا حل مسائل امنیت ملی». ■ نمی‌توان همه مشکلات منطقه را یک‌ روزه حل کرد ■ «گلدنر» به آرزوی مسئولان از این بازی اشاره کرد و گفت: «مثل این می‌ماند که ده کیلو مواد را در جعبه‌ای یک و نیم کیلویی جا دهی. اما دیدگاه طولانی‌تر و فلسفی‌تر متعلق به «گیدئون اویدور» ژنرال بازنشسته نیروهای دفاعی اسرائیل، بود. او به بازیکنان گفت در منطقه‌ای که 5 هزار سال تاریخ دارد، نمی‌توان تمامی مشکلات را یک‌روزه حل کرد. حل برخی از مسائل را هم بگذارید به عهده نسل آینده. لینک http://www.iranparto.com/اخبار-پربازدید/برگزاری-شبیه-سازی-بازی-نفوذ-در-سوریه-برای-ارزیابی-سیاست-های/

خبرگزاري فارس به نقل از «نيويورك تايمز» گزارش داد، آمريكا به بهانه مقابله با تهديد ايران، در كشورهاي حاشيه خليج فارس سپر دفاع موشكي ايجاد مي كند. نيويورك تايمز در اين رابطه نوشت: آمريكا قصد دارد به همراه متحدان عرب خود در طول خليج فارس سپر دفاع موشكي مستقر كند. طبق اين گزارش، «هيلاري كلينتون»، وزير خارجه آمريكا، از نخستين افرادي بود كه سه سال پيش بحث سپر موشكي در خليج فارس را مطرح كرد و در سفر اخير خود به عربستان سعودي نيز كوشيد كشورهاي حاشيه خليج فارس را به اين امر ترغيب كند. وي در نشست شوراي همكاري خليج فارس كه در ماه مارس برگزار شد، مدعي شد: از طريق سپر دفاع موشكي بالستيك بهتر مي توانيم از خليج فارس دفاع كنيم. برخي اوقات براي دفاع موثر از يك كشور لازم است سيستم راداري در كشور همسايه وجود داشته باشد. براي اين منظور، پنتاگون سال گذشته با امارات متحده عربي براي فروش دو رادار دفاع موشكي پيشرفته قرارداد بست. همين طور اوايل سال جاري ميلادي برخي منابع افشا كردند قرار است يك رادار دفاع موشكي با دقت بالا نيز در قطر نصب شود. اين روزنامه آمريكايي مدعي شد: سپر دفاع موشكي منطقه خليج فارس مشابه سامانه موشكي در اروپاست. در بخش ديگري از اين گزارش به تفاوت سپر دفاع موشكي در اتحاديه اروپا و خليج فارس اشاره شده و آمده: در بحث سامانه موشكي اروپا، مسئوليت برعهده ناتوست و بعد از مذاكرات رسمي اين طرح به اجرا در مي آيد. اما برعكس، فعاليت ها در خليج فارس همراه با مذاكرات دوجانبه براي فروش ميلياردها دلار اسلحه ميان آمريكا و كشورهاي اين منطقه صورت مي گيرد. نيويورك تايمز سپس با اشاره به اينكه استقرار سپر موشكي در خليج فارس مانند چيدن تكه هاي پازل است، به فهرست فروش سلاح هاي آمريكايي به كشورهاي عربي اشاره كرد و نوشت: پنتاگون هفته گذشته از فروش 2/4 ميليارد دلار اسلحه شامل چهار رادار، 20 سكوي پرتاب و 60 موشك پيشرفته پاتريوت خبر داد. اين تعداد به 350 موشك پاتريوتي كه كويت بين سال 2007 تا 2010 از آمريكا خريداري كرده است، افزوده خواهد شد. طبق برخي اسناد، امارات نيز طي چهار سال گذشته 12 ميليارد دلار سيستم موشكي خريداري كرده است و بنا بر اعلام پنتاگون قرار است دو پرتابگر پيشرفته دفاع موشكي نيز براي اين سيستم ها تهيه كند. عربستان سعودي نيز سال گذشته سيستم هاي موشكي پاتريوت به ارزش 7/1 ميليارد دلار را خريداري كرده است. به نوشته اين روزنامه، با اين حال، چالش هاي ايجاد سيستم دفاع موشكي منطقه اي هم فني و هم سياسي است. در بعد فني، هيچ سيستم موشكي نمي تواند صد در صد موثر باشد. طرح استقرار سپر موشكي در خليج فارس خصوصا در كشور قطر، با استقبال رژيم صهيونيستي مواجه شده است. ناظران سياسي منطقه مي گويند كه آمريكا با ترساندن كشورهاي عربي خليج فارس مي خواهد سلاح هاي خود را به اين كشورها بفروشد. لینک http://khabarfarsi.com/ext/3152292

[color=#0000ff]تسلط نيروهاي دولتي سوريه براوضاع در اكثرمناطق[/color] نابع سوري از تسلط نيروهاي دولتي بر اوضاع در اكثر مناطق اين كشور خبر دادند. به گزارش تلويزيون سوريه، در حمله نيروهاي دولتي، شمار زيادي از آشوبگران در مناطق "الحسكه"، "ديرالزور" و "حلب" و حومه دمشق كشته شدند نيروهاي دولتي همچنين ضمن دستگيري تعدادي از شورشيان مسلح، چند انبار مهمات را نيز منهدم كردند. [color=#0000ff]وائل نادر الحلقي نخست‌وزير سوريه شد[/color] بنا به دستور بشار اسد وزير بهداشت دولت سوريه به عنوان جانشين رياض حجاب در پست نخست‌وزيري تعيين شد. به گزارش سايت النشره، بشار اسد، رئيس‌جمهوري سوريه در اين دستور خود وائل نادر الحلقي را به عنوان جانشين رياض حجاب كه اخيرا از كشور خارج شده و به اردن رفته، معرفي كرد. الحلقي، وزير بهداشت دولت كنوني سوريه به شمار مي‌آيد و متولد درعا است. او در رشته پزشكي تحصيل كرده و دبير حزب بعث سوريه شاخه درعا از سال 1379 تا 1383 به شمار مي‌آمد. الحلقي همچنين رئيس سنديكاي پزشكان سوريه از سال 1389 بوده است. پيشتر عمر غلاونجي، معاون نخست‌وزير سوريه از سوي بشار اسد براي اداره امور كشور به صورت موقت به جاي رياض حجاب منصوب شده بود. [color=#0000ff]اخضر ابراهيمي جانشين كوفي عنان[/color] ديپلمات‌هاي سازمان ملل از انتخاب اخضر ابراهيمي، وزير امور خارجه‌ پيشين الجزاير به عنوان جانشين كوفي عنان در امور سوريه خبر دادند. اخضر ابراهيمي يكي از چهره‌هاي برجسته‌ سياسي در سطح بين‌المللي به شمار مي‌رود كه تاكنون چند بار به عنوان نماينده‌ ويژه‌ سازمان ملل ماموريت‌هاي متفاوتي به وي محول شده است. وي بين سال‌هاي 1370 تا 1372 وزير امور خارجه‌ الجزاير بود و از سال 1373 تا 1375 به عنوان نماينده‌ ويژه‌ سازمان ملل در هائيتي، آفريقاي جنوبي، جمهوري دموكراتيك كنگو و يمن فعاليت كرد. عنان پس از نزديك به شش ماه تلاش براي برقراري صلح در سوريه، از سمت خود به عنوان نماينده سازمان ملل و اتحاديه عرب در امور سوريه استعفا كرد. ابراهيمي سپس، در همين سمت به افغانستان، عراق و سودان فرستاده شد و در اين كشورها در زمينه‌ صلح و جلوگيري از درگيري‌هاي گروهي و قومي به موفقيت‌هايي نيز دست يافت. به گزارش دويچه وله، اكنون قرار است كه اين سياستمدار 78 ساله آنچه را كه كوفي عنان آغاز كرد، به سرانجام برساند. وي در روزهاي آينده رسما به عنوان نماينده‌ ويژه‌ سازمان ملل و اتحاديه‌ عرب در امور سوريه برگزيده مي‌شود. در حال حاضر در نيويورك رايزني براي انجام اين ماموريت ادامه دارد. آمريكا و هم‌پيمانانش مدعي هستند كه موضع‌گيري چين و روسيه در قبال سوريه باعث شكست طرح صلح عنان شده است. در مقابل، روسيه اعلام كرد كه كشورهاي غربي از كوفي عنان براي پيشبرد سياست‌هاي خود در قبال سوريه سوءاستفاده كرده‌اند و به تشديد خشونت در اين كشور دامن زده‌اند. [color=#0000ff]كمك 5 ميليون پوندي انگليس به ارتش آزاد سوريه[/color] در حالي كه بحران سوريه با كمكهاي نظامي به مخالفان تشديد شده است، وزير خارجه انگليس از كمك 5 ميليون پوندي دولت انگليس به ارتش آزاد سوريه خبر داد. به گزارش خبرگزاري مهر به نقل از بي‌بي سي، "ويليام هيگ" اعلام كرد: كمكهاي مالي 5 ميليون پوندي به ارتش آزاد سوريه در راستاي تهيه تجهيزات مخابراتي و مواد دارويي صورت مي‌پذيرد. وي همچنين از كمكهاي تجهيزاتي به ارتش آزاد سوريه پرده برداست كه ميزان كمكهاي انگليس به مخالفان سوري را به بيش از 5 ميليون پوند مي‌رساند. البته وزير خارجه انگليس در ادامه با ادعاي حمايت از دموكراسي در سوريه، مدعي شد: سياست دولت انگليس درباره سوريه تغييري نكرده و ما اقدامي در زمينه كمك تسليحاتي به ارتش آزاد سوريه انجام نداده ايم. [color=#0000ff]هشدار حزب اسلامگراي سعادت تركيه به دولت اردوغان[/color] "مصطفي كامالاك" رهبر حزب اسلامگراي سعادت تركيه گفت: هدف استكبار جهاني كشاندن پاي اين كشور به جنگ با سوريه براي زمينه سازي به تجزيه تركيه و اجراي توطئه از نيل تا فرات است. به گزارش پايگاه خبري "خبر 7"، كامالاك اين مطلب را در مراسم افطاري در شهرستان "اونيه" در شمال تركيه عنوان كرد. وي با اشاره به اينكه استكبار جهاني قصد كمك به رژيم صهيونيستي براي اجراي طرح تشكيل اسرائيل بزرگ در منطقه‌اي از نيل تا فرات را دارد، افزود: بخشي از اين طرح شامل خاك تركيه و سوريه است و تركيه نبايد فريب بازي استكبار را بخورد. رهبر حزب اسلامگراي سعادت افزود: جنگ با سوريه موجب تجزيه تركيه خواهد شد و دولت بايد از وارد شدن به اين ماجراي خطرناك خودداري كند. وي افزود: دولت اردوغان از ده سال پيش قدرت را در دست دارد ولي هنوز از حل مساله ترور و سركوب "پ.ك.ك" عاجز مانده است، چرا كه راه خطا مي‌رود و هر روز در شهرهاي تركيه جنازه‌هاي نظاميان اين كشور تشييع مي‌شود. يك نماينده مجلس تركيه با اعتراض به سياست‌هاي آنكارا برضد دمشق گفت: آمبولانس‌هاي تركيه به گروه‌هاي معارض درسوريه مهمات نظامي منتقل مي‌كنند. به گزارش شبكه تلويزيوني "سي. ان.ان. ترك"، "مولود دودو" نماينده استان "حاتاي" واقع در مرز تركيه با سوريه كه از حزب مخالف جمهوريخواه خلق تركيه است گفت: دو روز پيش از روستاهاي مرزي "كوشاكلي"، "حران" و "بوكولمز" در مناطق مرزي تركيه با سوريه بازديد كردم،‌ شاهدان عيني در اين مناطق گفتند كه ‌آمبولانس‌ها به سوريه مهمات حمل كرده و در بازگشت نيز مجروحان را به تركيه منتقل مي‌كنند. وي افزود: چنين اقدامي غير قابل قبول است و اينگونه اقدامها بدون اطلاع دولت نمي‌تواند انجام شود و دولت "رجب طيب اردوغان" نخست‌وزير تركيه مستقيما در اين اقدامات نقش دارد. لینک [url="http://www.jomhourieslami.com/1391/13910521/13910521_19_jomhori_islami_jahan_0009.html"]http://www.jomhourie...jahan_0009.html[/url]

پالایشگاه های کره جنوبی ظاهرا در صدد یافتن راهی برای از سرگیری واردات نفت از ایران هستند کره جنوبی از سرگیری خرید نفت خام از ایران را مورد بررسی قرار داده است. در حالیکه شرکت های کره جنوبی از ماه ژوئیه خرید نفت خام از ایران را متوقف کرده اند، منابع خبری به نقل از مقامات کره جنوبی تایید گفته اند که مذاکراتی بین پالایشگاه های کره ای خریدار نفت ایران و مقامات جمهوری اسلامی جهت از سرگیری واردات نفت خام در جریان بوده است. با آغاز اجرای مصوبه اتحادیه اروپا در تحریم مبادلات نفتی با ایران، شرکت های بیمه اروپایی، که بیمه کننده اصلی تانکرهای حامل نفت در جهان هستند هم از تعمیم پوشش بیمه ای به نفتکش های حامل نفت ایران منع شدند و خریداران کره ای نفت ایران هم به همین دلیل از ماه ژوئیه واردات نفت از جمهوری اسلامی را متوقف کردند. اگرچه شرکت های متعددی در جهان بیمه نفتکش ها را برعهده می گیرند، اما اکثر این تعهدات نزد شرکت های عمده بیمه در اروپا بیمه مجدد می شود و ممنوعیت پوشش بیمه ای نفت صادراتی ایران توسط شرکت های اروپایی، سایر شرکت های بیمه را هم از بیمه نفتکش های حامل نفت ایران بازداشته است. بیمه نفتکش ها صرفا شامل برعهده گرفتن خسارات احتمالی به نفتکش و از دست رفتن محموله نفتی آن نیست بلکه در صورت نشت نفت در اثر وقوع حادثه، ممکن است بیمه گر با هزینه بسیار سنگینی برای پاکسازی لکه نفتی و پرداخت احتمالی غرامت روبرو شود که معمولا بیمه گر مسئولیت آن را برعهده می گرد. یک منبع وزارت اقتصاد کره جنوبی گفته است که در مذاکرات صاحبان پالایشگاه های کره ای با مقامات جمهوری اسلامی، نمایندگان شرکت های هیوندای اویل بنک و گروه اس کی، خریداران نفت ایران، شرکت دارند و هدف از این مذاکرات یافتن راهی برای بیمه محموله های نفتی ایران به مقصد کره جنوبی است. تا کنون، واردکنندگان کره جنوبی برای بیمه محموله های نفت وارداتی به طور تقریبا کامل به خدمات شرکت های بیمه اروپایی یا تحت پوشش این شرکت ها متکی بوده اند اما سخنگوی شرکت هیوندای اویل بنک به خبرگزاری فرانسه گفته است که این شرکت می کوشد راهی را بیابد تا "دولت ایران بتواند مسئولیت کامل بیمه نفتکش ها را برعهده بگیرد." استفاده از نفتکش های ایرانی و بیمه آنها توسط شرکتهای ایرانی یکی از راهها غلبه بر تحریم نفتی است پیشتر روزنامه تایمز مالی چاپ بریتانیا به نقل از منابع کره ای گفته بود که شرکت ملی نفتکش ایران اعلام آمادگی کرده است تا راسا پوشش بیمه ای به مبلغ یک میلیارد دلار را برای نفت صادراتی به کره جنوبی برعهده بگیرد اما مذاکرات بر سر جزئیات این پیشنهاد ادامه دارد. همین روزنامه گفته است که مدیر روابط بین الملل شرکت ملی بیمه نفتکش ایران از تایید یا تکذیب برگزاری چنین مذاکراتی خودداری ورزیده و گفته است که روش این شرکت "رسانه ای کردن" موضوعاتی از این قبیل نیست. برخی منابع گفته اند که در صورت موفقیت مذاکرات کنونی، ممکن است صادرات نفت ایران به کره جنوبی از ماه سپتامبر از سر گرفته شود و کاهش صادرات نفتی جمهوری اسلامی در ماه های اخیر را تا حدودی جبران کند. تحریم و مشکلات تجارت با ایران گفته می شود که اجرای تحریم های نفتی و بانکی علیه جمهوری اسلامی و فشار ایالات متحده و اروپا بر خریداران نفت این کشور باعث شده است تا صادرات نفت خام جمهوری اسلامی از بیش از دو میلیون بشکه در روز در اوایل سال جاری میلادی به حدود یک میلیون و یکصد هزار بشکه در ماه ژوئن و ژوئیه کاهش یابد. این کاهش به معنی آن است که دولت ایران هر روز حدود یکصد میلیون دلار عواید نفتی را از دست می دهد و این مبلغ نصیب سایر صادرکنندگانی می شود که جبران کاهش نفت صادراتی ایران را قبول کرده اند. چین، هند، ژاپن و کره جنوبی خریداران عمده نفت ایران هستند و ژاپن و کره جنوبی با به اجرا درآمدن تحریم اتحادیه اروپا علیه ایران در ماه ژوئیه، واردات نفتی خود از ایران را متوقف کردند در حالیکه ژاپن پیشتر، تحت فشار ایالات متحده، واردات نفتی از ایران را به شدت کاهش داده بود. ایالات متحده میزان نفتی را که ژاپن همچنان از ایران خریداری می کرده در چارچوب قوانین تحریم جمهوری اسلامی قابل قبول دانسته و از مجازات شرکت های ژاپنی خودداری کرده است. اقدام آمریکا در تحریم بانکی جمهوری اسلامی یکی دیگر از مشکلات برقراری روابط تجاری با ایران است در حال حاضر، دولت ژاپن بیمه نفتکش های حامل نفت صادراتی ایران را برعهده گرفته و چین نیز با پیشنهاد ایران برای قبول مسئولیت تحویل نفت صادراتی به خریداران چینی موافقت کرده و به گزارش رویترز، انتظار می رود در ماه اوت، هر روز بیش از نیم میلیون بشکه نفت از ایران وارد کند. ایران سومین بازار اقلام صادراتی کره جنوبی در منطقه خاورمیانه هم محسوب می شود و مقامات جمهوری اسلامی در واکنش به تصمیم کره جنوبی در قطع واردات نفتی از ایران تهدید کرده بودند که ممکن است روابط تجاری با آن کشور را مورد تجدید نظر قرار دهند. با وجود ابراز خوشبینی نسبت به توافق کره جنوبی و ایران برای از سرگیری خرید نفت خام، همچنان چند سئوال مهم در این زمینه وجود دارد. ایالات متحده از اول سال میلادی جاری، مبادلات بانکی با جمهوری اسلامی را مشمول تحریم های جدید قرار داده و در نتیجه، نه تنها هرنوع ارتباط بانکی شهروندان و شرکت های آمریکایی با ایران را غیرقانونی کرده است، بلکه موسسات خارجی نیز که به مبادلات بانکی با جمهوری اسلامی ادامه دهند ممکن است با محدودیت های تجاری و مالی در آمریکا مواجه شوند. پیشتر، دولت آمریکا اعلام کرده بود که کاهش معاملات کره جنوبی با ایران را کافی می داند و شرکت های کره ای را مشمول محدودیت های مالی و تجاری نخواهد کرد اما مشخص نیست که با از سرگیری خرید نفت از ایران در این موضعگیری تغییری ایجاد خواهد کرد یا نه. تحریم بانکی جمهوری اسلامی باعث مشکلات عمده ای در ارتباط تجاری با ایران شده که از آن جمله می توا به دشواری در گشایش اسناد اعتباری، بیمه کالا و نقل و انتقال پول اشاره کرد. گفته می شود با توجه به این مشکلات، شرکت هایی که همچنان به خرید نفت خام ایران ادامه می دهند معمولا خواستار برخورداری از امتیازات ویژه و تخفیف های عمده در بهای نفت می شوند. لینک http://www.parsispress.com/NewsDetails.aspx?News=2627586

[b][color=#0000ff]آمريكا به بحرين سرباز اعزام مي‌كند[/color][/b] [color=#000000]رسانه هاي آمريكا با تائيد اين خبر، از اعزام 120 سرباز و 140 پليس نظامي از اين كشور به بحرين طي روزهاي گذشته، پرده برداشتند. در همين حال، "كيت برنت" يكي از افسران آمريكايي از ورود سربازان و مهندسان آمريكايي براي تقويت زيرساخت هاي امنيتي و اطلاعاتي بحرين سخن گفت و اين اقدامات را در جهت جلوگيري از اعتراضات احتمالي مردم بحرين برشمرد. گفتني است؛ از زمان آغاز اعتراضات مردمي در بحرين بر ضد رژيم‌ آل خليفه، آمريكا با همكاري گسترده اطلاعاتي و امنيتي با مقامات بحرين، خواهان سركوب تظاهرات در اين كشور بوده و رژيم آل خليفه هم با چراغ سبز آمريكايي ها، خشونت خود را در قبال تظاهرات كنندگان، روز به روز افزايش داده است.[/color] [color=#000000]لینک[/color] [color=#000000]http://www.yjc.ir/fa/news/4047130/آمريكا-به-بحرين-سرباز-اعزام-مي‌كند[/color]

[font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#0000ff]روزنامه انگليسي فايننشال تايمز افشا كرد كه طي روزهاي اخير آمريكا تسليحات ضدهوايي و انگليس تلفن هاي ماهواره اي در اختيار شورشيان سوري قرار داده اند.[/color][/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif]به گزارش شبكه خبري العالم، يك عضو ارشد مخالفين نظام سوريه به روزنامه فايننشال تايمز گفت كه واشنگتن در روزهاي اخير محموله اي از تسليحات ضدهوايي را از طريق كشورهاي حاشيه خليج فارس در اختيار شورشيان قرار داده است. به نوشته اين روزنامه انگليسي، مخالفين نظام سوريه با كمك لابي هايشان در آمريكا توانسته اند موافقت وزارت خزانه داري آمريكا براي حمايت مالي، تسليحاتي و مخابراتي از شورشيان در سوريه را كسب كنند. آمريكا يكي از كشورهاي عمده حامي شورشيان در سوريه است. گروه حمايت از سوريه تشكيلاتي مستقر در آمريكا است كه مسئوليت تامين نيازهاي تسليحاتي شورشيان را برعهده دارد. اين گروه علاوه بر تامين نيازهاي تسليحاتي، نيازهاي مالي شورشيان را نيز تامين مي كند. فايننشال تايمز افزود، اين گروه 9 جنبش مسلح در سوريه و فرماندهان آنها را شناسايي كرده تا با اطمينان سلاح در اختيار آنها قرار دهد. روزنامه ديلي ميل چاپ انگليس نيز اعلام كرد، مقام هاي انگليسي گروه هاي مخالف دولت بشاراسد را در سوريه به تلفن هاي ماهواره اي تجهيز كرده اند تا حكومت وي را سرنگون كنند. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، به نوشته روزنامه ديلي ميل، تجهيز گروه هاي مخالف دولت سوريه با جديدترين نسل از تلفن هاي ماهواره اي بخشي از ماموريت وزارت خارجه انگليس براي كمك به اين گروه ها براي سرنگوني دولت بشار اسد، رئيس جمهور سوريه است. اين تلفن ها كه توسط وزارت دفاع انگليس مورد استفاده قرار مي گيرند با هرگونه آب و هوايي سازگارند و در مقابل شوك، گرد و غبار و آب هم مقاوم هستند.[/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif]منابع دولت انگليس همچنين اين موضوع را تاييد كرده اند كه وزارت خارجه اين كشور در حال آموزش مذاكره و مهارت هاي برقراري ثبات به رهبران مخالف دولت سوريه است و به آنها در مورد چگونگي صحبت با مردم سوريه و مستمعان بين المللي مشاوره مي دهد. براساس گزارش كارشناسان نظامي، حضور مقام هاي وزارت امور خارجه انگليس و نظارت بر آموزش و تجهيز مخالفان دولت سوريه به معناي اين است كه نيروهاي ويژه انگليس احتمالا در حال انجام عمليات در سوريه هستند. همچنين تيم هايي از نيروي هوايي ويژه انگليس و سرويس ويژه نيروي دريايي انگليس در كشورهاي مجاور سوريه از جمله اردن مستقر شده اند كه در حين عمليات وارد سوريه مي شوند.[/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif]از سوي ديگر خبرگزاري رويتر در سايت انگليسي خود گزارشي منتشر كرد مبني بر اينكه افراد مسلح در حلب مي خواهند سلاح هاي شيميايي به جا مانده از دوران قذافي را به سوريه قاچاق كنند اما رويتر بلافاصله اين خبر را از سايت خود حذف كرد. خبرنگار رويتر در امان پايتخت اردن با اعلام اين خبر افزود، احتمال مي رود كه اين سلاح ها از ليبي به سوريه وارد شود. خبرنگار رويتر اظهار داشت، احتمال دارد اين سلاح ها و ماسك ها بخشي از كمك هايي باشد كه باراك اوباما رئيس جمهور آمريكا دستور داده كه سازمان سيا در اختيار شورشيان قرار دهد.[/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif]اين درحالي است كه درگيري هاي شديد ميان نيروهاي ارتش و تروريست هاي مسلح در دو محله حلب همچنان ادامه دارد. اين درگيري ها در محله هاي سيف الدوله و حي الكره الارضيه در شهر حلب رخ داد و در درگيري افراد مسلح با نيروهاي ارتش سوريه در نزديكي ساختمان راديو و تلويزيون سوريه 120 فرد مسلح كشته شدند. خبرنگار العالم ضمن اعلام اين خبر افزود، در اطراف محله صلاح الدين نيز درگيري هاي شديدي رخ داده كه به كنترل ارتش بر اين محله منجر شده است. همچنين نيروهاي ارتش چند دستگاه خودروي حامل افراد مسلح را در اين شهر منهدم كردند.[/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif]سازمان هاي اطلاعاتي آمريكا، فرانسه و تركيه اعلام آماده باش كرده و تصميم گرفتند عناصر اطلاعاتي خود را از حلب خارج كنند به خصوص آنكه اطلاعاتي درباره محاصره هزاران جنگجوي خارجي در محله هاي حلب منتشر شده است.[/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif]از سوي ديگر خبرگزاري رسمي سوريه اعلام كرد تروريست هاي مسلح 20 شهروند سوري را در منطقه يلدا در استان ريف دمشق ربوده و سپس اجساد آنان را در بين زباله ها رها كردند. افراد مسلح همچنين به بيمارستاني در شهر دمشق حمله بردند كه در اين حمله دست كم دو نفر كشته و 10 تن ديگر زخمي شدند.[/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif]اين در حالي است كه صدها استراليايي در سيدني در حمايت از بشاراسد به خيابان ها ريختند و از چين و روسيه به خاطر حمايت از مردم سوريه و مخالفت با طرح هاي غرب تشكر كردند. گروه هاي فلسطيني نيز بار ديگر حمايت خود را از نظام سوريه اعلام كردند و اظهار داشتند نظام سوريه در مقابل هرگونه توطئه ايستادگي خواهد كرد. مردم سوريه نيز با پيش نويس قطعنامه عربستان سعودي عليه سوريه كه در مجمع عمومي سازمان ملل متحد به تصويب رسيد مخالفت كردند. ساير رويدادها[/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#0000ff]¤ رسانه هاي خبري اعلام كردند، موراتينوس وزير خارجه سابق اسپانيا و جاكوب زوما رئيس جمهور پيشين آفريقاي جنوبي بيشترين بخت را براي جانشيني كوفي عنان در ماموريت سوريه دارند.[/color][/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#0000ff]¤ يك روزنامه عراقي از بازديد وزير خارجه تركيه از يك پايگاه نظامي آموزش تروريست هاي سوريه در سفر اخيرش به اربيل كردستان خبر داد.[/color][/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#0000ff]¤ وزارت خارجه چين بار ديگر اعلام كرد، بحران سوريه از طريق سياسي و نه از طريق نظامي قابل حل است.[/color][/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#0000ff]¤ نيروهاي ارتش سوريه در درگيري با افراد مسلح در شهر حلب يك ژنرال ترك را بازداشت كردند.[/color][/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#0000ff]لینک[/color][/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#0000ff][url="http://www.kayhannews.ir/910516/16.htm#other1604"]http://www.kayhannew...6.htm#other1604[/url][/color][/font]

[color=#0000ff][b]استعفاي كوفي عنان، دردسر ديپلماتيك روسيه[/b][/color] "تحليلگران و قانون گذاران روس عنوان مي‌دارند پس از استعفاي كوفي عنان به عنوان فرستاده سازمان ملل به سوريه، اكنون گزينه‌هاي مسكو تنها محدود به خريد زمان و انتظار است تا شاهد باشد كه وضعيت در اين كشور چطور پيش خواهد رفت." به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، خبرگزاري نووستي در تحليلي درخصوص موضع روسيه در قبال تحولات سوريه مي‌نويسد: "كارشناسان عنوان مي‌دارند تصميم كوفي عنان براي استعفا كه روز پنجشنبه اعلام شد حاكي از ضايعه‌اي ديپلماتيك براي روسيه است كه هرگز نتوانسته سياستي بالادستي را درخصوص سوريه اجرا كند. ولاديمير احمداف، كارشناس آكادمي علوم روسيه و موسسه مطالعات شرقي اين كشور مي‌گويد: ما به طور مزمن در قبال سوريه دير عمل كرديم. اكنون ما خودمان را در تنگنا قرار داده‌ايم. كوفي عنان كه در ماه فوريه فرستاده سازمان ملل و اتحاديه عرب به سوريه شد طرح صلحي را به منظور پايان دادن به درگيري ميان نيروهاي دولتي سوريه و شورشيان اين كشور پيشنهاد داد. اين طرح كه تمركز آن بر مذاكره و آشتي بود به طور فعال از سوي روسيه مورد پذيرش قرار گرفت در حالي كه اين كشور چند قطعنامه از سوي كشورهاي اروپايي و آمريكا در شوراي امنيت سازمان ملل را وتو كرده و آنها را داراي غرض ورزي عليه بشار اسد عنوان داشته است. با وجود اين كوفي عنان در روزهاي اخير اعلام كرد كه به خاطر بن بست در شوراي امنيت از مقام فرستاده سازمان ملل به سوريه تا ماه سپتامبر كناره گيري مي‌كند. طرح صلح كوفي عنان نتوانست جلوي بالا گرفتن جنگ داخلي در سوريه را كه شاهد درگيري‌هاي روزانه ميان نيروهاي مخالف و دولتي بود، بگيرد. گنادي گاتيلوف، معاون وزير امور خارجه روسيه روز جمعه گفت كه كوفي عنان توسط لابي‌گراني كه به دنبال دخالت نظامي خارجي در سوريه هستند، از فرآيند صلح كنار گذاشته شد. گاتيلوف از متهم خاصي نام نبرد اما روسيه پيشتر قدرت‌هاي غربي را كه از زمان آغاز درگيري‌ها در سوريه به طور فعال با اسد مخالفت كردند متهم كرده بود كه تلاش دارند سناريوي ليبي را كه طي آن شورشيان با كمك حملات هوايي ناتو معمر قذافي را سرنگون كردند، در سوريه پياده كنند. لئون كلاشنيكف، نماينده عضو كميته روابط خارجي مجلس دوماي روسيه اظهار مي‌دارد: روسيه منتظر انتصاب يك فرستاده جديد سازمان ملل براي سوريه خواهد بود و به پافشاري‌ خود براي مذاكره ميان بشار اسد و دشمنانش ادامه خواهد داد. كلاشنيكف كه عضو حزب كمونيست روسيه است، تاكيد مي‌كند: من اميدوارم كه اين فرد، فرد جانبداري نباشد زيرا اين مساله همه طرف‌ها را واخواهد داشت تا به لاك خود فرو بروند. احمداف نيز عنوان مي‌دارد كه روسيه منتظر خواهد بود تا ببيند وضعيت در سوريه چطور پيش خواهد رفت. وي افزوده است: اكنون زمان ديپلماسي محرمانه پيچيده و همين طور اقدامات اقتصادي همچون كمك به سه ميليون نفر از سوري‌هايي است كه در حال حاضر غذاي كافي دريافت نمي‌كنند. اما از طرف ديگر آلكسي مالاشنكو، كارشناس سياست خارجي روس ترديد بيشتري به خرج داده و مي‌گويد: من هيچ نظري ندارم كه ما چطور قرار است درخصوص اين مساله وجهه خود را حفظ كنيم. مالاشنكو كه در انديشكده مركز كارنگي مسكو فعاليت دارد، تاكيد مي‌كند: اغلب بازيگران بين‌المللي هم اكنون در حال برنامه‌ريزي براي وضعيتي هستند كه پس از سقوط قريب الوقوع بشار اسد سربرخواهد آورد اما اين براي روسيه صدق نمي‌كند. وي افزوده است: ما همچنان در گذشته گير افتاده‌ايم كه اين مساله مي‌تواند ما را بدون هيچ هم‌پيماني چه در سوريه و چه در خاورميانه بگذارد. احمداف نيز با بازتاب اين ايده تاكيد مي‌كند كه روسيه به رغم آن كه هرگز چنين اهرمي در دمشق نداشته در تلاش براي استفاده از جنگ سوريه به منظور بهبود وجهه بين‌المللي خود، مرتكب اشتباه شده است. وي افزود: اكنون دست برداشتن از بشار اسد باعث آسيب ديدن وجهه ما در سراسر جهان خواهد شد. تحليل‌گران تاكيد مي‌كنند كه حكومت بشار اسد به اندازه كافي منعطف است و بعيد است كه در كوتاه مدت سرنگون شود. مالاشنكو خاطرنشان مي‌سازد: منابع بشار اسد بزرگ‌تر از آن چيزي بود كه انتظار مي‌رفت. وي در اين زمينه به 5 / 1 ميليون سوري علوي كه عضو فرقه اسلامي بشار اسد هستند اشاره مي‌كند كه ستون فقرات ارتش و دولت را تشكيل مي‌دهند. تحليل‌گران خاطرنشان مي‌سازند كه علوي‌ها تا سرحد مرگ خواهند جنگيد زيرا گزينه جايگزين احتمالي براي آنها نسل كشي و يا اخراج شدن توسط مخالفان پيروز است كه متشكل از ديگر فرقه‌هاي اسلامي هستند. احمداف عنوان داشت كه اكنون اوضاع اين تهديد را به وجود آورده كه تبديل به يك جنگ تمام عيار طولاني شود كه همه كشورهاي همسايه را تحت تاثير قرار خواهد داد و اين مساله تنها با يك دخالت خارجي و يا كودتا براي حذف بشار اسد جلوگيري خواهد شد. برآورد فعلي تلفات درگيري كه در ماه مارس 2011 آغاز شد هم اكنون بين 14 تا 20 هزار كشته است. با وجود اين، منطقه جنگ‌هاي بدتر از سوريه را نيز به خود ديده است به طوري كه جنگ داخلي در لبنان كه از سال 1975 تا سال 1990 به طول انجاميد منجر به كشته شدن 150 تا 300 هزار تن شد. احمداف عنوان مي‌دارد كه روسيه در اين ميان با وظيفه ضروري‌تري به نسبت بازي قدرت جهاني رو به روست زيرا اين كشور بايد حدود 20 هزار تن از شهروندان خود را كه همچنان در سوريه هستند خارج سازد. وي خاطرنشان مي‌سازد كه خروج اين افراد مي‌تواند پرخطر باشد زيرا رسانه‌هاي غربي احتمالا اين اقدام را به عنوان تلاشي از سوي روسيه براي رها كردن بشار اسد با جنجال رو به رو خواهند ساخت و اين مساله مي‌تواند حكومت بشار اسد را وادار به انتقام و يا تحريك كند. احمداف گفت كه روسيه در شهر طرطوس سوريه يك پايگاه نيروي دريايي دارد و در كشتي‌هاي جنگي روسي كه در اين پايگاه‌ مستقر هستند تفنگداران دريايي حضور دارند. در صورتي كه در سوريه حمله‌اي عليه شهروندان روسي انجام شود اين تفنگداران ممكن است مجبور به دخالت در درگيري شده و آتش آشوب در سوريه را بيش از پيش شعله‌ور سازند. وي در انتها تاكيد مي‌كند: اگر اين اتفاق بيفتد ما بهتر است كه به آمريكايي‌ها در مداخله خارجي پيش رو در سوريه بپيونديم!" لینک [url="http://khabarfarsi.com/ext/3111003"]http://khabarfarsi.com/ext/3111003[/url]

[b][color=#0000ff]چشم ها خیره به حلب[/color][/b] همگرایی نظام سوریه با خط مقاومت باعث كینه توزی دشمنان این كشور شده است. عدم تسلیم سوریه در برابر حامیان اسراییل باعث شده است این كشورها تروریست ها را به انواع سلاح ها مجهز و به این كشور روانه كنند. ارتش سوریه این روزها در برخورد با تروریست ها و حامیان آنها مسامحه روا نمی دارد. بعد از پاكسازی دمشق از تروریست ها اكنون ارتش سوریه در شهر استراتژیك حلب با عناصر تروریستی وارد معركه سرنوشت ساز شده است. مقاومت ارتش سوریه در برخورد با این عناصر باعث غافلگیری آنها شد. حوادث سوریه و پیروزی های ارتش این كشور در شهر استراتژیك حلب در صدر اخبار رسانه ها قرار گرفته است، به طوری كه گروه های اسلامگرا پایداری ارتش سوریه را یك پیروزی سرنوشت ساز برای امت عربی قلمداد می كنند. محور هایی كه در تهیه این گزارش بررسی شده عبارتند از: ** تجهیز مخالفان نظام سوریه ** سخنرانی بشار اسد در سالروز تاسیس ارتش ** همگرایی سوریه با مقاومت عامل كینه توزی دشمنان ** احتمال حمله نظامی به سوریه ** همه نگاه ها به حلب دوخته شده است ** موضع حمایتی حزب'الثوابت' تونس از اقدامات ارتش سوریه [b]**تجهیز مخالفان سوریه[/b] --------------------------- بنا به گزارش خبرگزاری ریانووستی روسیه كارشناسان روس می گویند كه نهادهای اهل تسنن و كشورهای غربی گره اپوزیسیون سوریه را به سامانه های دفاع هوایی تجهیز می كنند. این كارشناسان در مورد عواقبی كه این تسلیحات به همراه خواهد داشت اختلاف نظر دارند. شایان ذكر است روز چهار شنبه خبرگزاری رویترز گزارش داد كه ارتش آزاد سوریه 20 سامانه از سوی نهادهای مذكور دریافت كرده است. این گزارش از چگونگی ارسال این سامانه ها به این گروه سخنی به میان نیاورد، اما بنا به گزارش خبرگزاری ها این سامانه ها از مرزهای تركیه به دست این افراد رسیده است. 'ساتا نووسكی' مدیر مركز مطالعات خاورمیانه در روسیه گفته است كه عربستان و قطر از عاملان اصلی در حمایت و تجهیز اپوزیسیون سوریه به این سامانه ها هستند. وی در ادامه گفت: بازیگران خارجی كه این عناصر را به انواع سلاح ها تجهیز می كنند دچار یك اشتباه بزرگی شده اند، زیرا این تجهیزات روزی علیه خود این بازیگران استفاده خواهد شد. در این راستا 'لیونید ایوانچوف' رییس آكادمیك مشكلات ژئو سیاسی اداره كل همكاری نظامی بین المللی در وزارت دفاع روسیه گفت: حمایت از گروه اپوزیسیون و تجهیز این گروه ها به این گونه سامانه ها درگیری مسلحانه در سوریه را وارد یك عرصه جدید كرده است. وی گفت: تركیه در مورد تجهیز عناصر مخالف نظام سوریه نقش تحریكی دارد و كشورهای غربی هم در اوضاع داخلی سوریه مداخله می كنند و از این اقدام خود شرمی هم ندارند. [b]**سخنرانی بشار اسد در سالروز تاسیس ارتش[/b] ----------------------------------------------------- بنا به گزارش سی ان ان، بشار اسد در یك سخنرانی به مناسبت سالروز تاسیس ارتش گفت: كشور سوریه با یك معركه دست و پنجه نرم می كند. بشار اسد گفته است كه این جنگ سرنوشت مردم سوریه را مشخص خواهد كرد. دشمن ما امروز رو به روی ما ایستاده و از مزدوران داخلی به عنوان پل عبوری استفاده می كند تا ما ضعیف شویم و سوریه بی ثبات شود و از دستیابی به آینده خود ناتوان گردد. وی از ارتش سوریه كه در مدت 17 ماه گذشته با مقاومت خود دشمنان خارجی را ناكام گذاشته است، قدردانی كرد. بشار اسد نبرد ارتش سوریه را با دشمنان نبردی تمام عیار دانست و گفت: هدف و نشانه های این جنگ و گریز آشكار است و این معركه سرنوشت مردم و كشور سوریه را در زمان حال،آینده و گذشته مشخص خواهد كرد. وی گفت كه دشمنان سوریه از مزدوران داخلی استفاده می كنند تا ثبات سوریه را برهم زنند. [b]**همگرایی سوریه با مقاومت عامل كینه توزی دشمنان[/b] ------------------------------------------------------------- روزنامه المنار بیت المقدس در مقاله ای به قلم 'سالم خلیل' به بحران سوریه پرداخت. 'سالم خلیل' در این مقاله نوشت، یك جنگ جهانی علیه مردم، ارتش و رهبری این كشور در جریان است. این نویسنده علت این جنگ را مقاومتی دانست كه از سوی دولت سوریه اعمال می شود و باعث تهدید رژیم اشغالگر قدس می گردد. سوریه در حمایت از خط مقاومت بسیار موثر بوده است. این كشور هرگز به خواسته های اسراییل و آمریكا تن نداده است. این از مهمترین عاملی بوده كه باعث شده است سوریه مورد كینه طرفداران اسراییل واقع شود و سعی گردد تا پایگاه های این كشور در معرض تهدید قرار گیرد. وی افزود، آمریكا، اسراییل و تركیه می خواهند سوریه را زمین گیر كنند تا در برابر خواسته های آن تسلیم شود، اما نظام سوریه تنها نظامی است كه در برابر طرح های آمریكایی، اسراییلی سر تسلیم فرو نیاورده است. نظام سوریه همیشه همگرایی خود را با گروه مقاومت حفظ كرده است. این اقدام باعث شده است تا واشنگتن و تلاویو در صدد توطئه علیه این كشور برآیند و نیروهای اشرار را برای مبارزه با مردم و دولت سوریه تا بن دندان تجهیز كنند. این طرح شیطانی از سوی جاسوس های پست عربستان و قطر هم حمایت مالی می شود. [b]**احتمال حمله نظامی به سوریه[/b] ------------------------------------- صدای روسیه گزارش داد كه علی رغم اینكه واشنگتن و لندن رسما دخالت نظامی در سوریه را رد كرده اند نیرو های مسلح آمریكا و انگلستان امكان دخالت نظامی مستقیم در سوریه را بررسی می كنند. سرهنگ 'ریچارد كیمب' فرمانده سابق نیروهای انگلستان در افغانستان طی یك گفتگو با شبكه اسكای نیوز اظهار داشت، غرب ممكن است به سوریه حمله نظامی كند. وی گفت: طرح حمله به سوریه در حال بررسی است. 'كیمب' حضور نیروهای انگلستان در سوریه را بعید ندانست. وی گفت: اگر روسیه و چین در مورد حمله نظامی به سوریه موضع گیری كنند هیچگونه حمله نظامی به این كشور اتفاق نخواهد افتاد. بنا به گزارش مركز پادشاهی مطالعات نظامی انگلستان، احتمال حمله نظامی بالا است و رویدادهای سوریه طبق یك سناریو خاص پیش می رود. این گزارش حاكی است كشورهای غربی، تركیه و اردن خود را برای این حمله نظامی آماده می كنند. [b]**همه نگاه ها به حلب دوخته شده است[/b] ---------------------------------------------- 'عبدالباری العطوان' سردبیر روزنامه القدس العربی طی مقاله ای به اوضاع سوریه پرداخت. این نویسنده در این مقاله می گوید، همه نگاه ها به شهر حلب و جنگ و گریز سرنوشت ساز این شهر دوخته شده است. طرف پیروز این معركه سرنوشت نهایی سوریه را رقم خواهد زد. حلب علاوه بر این كه پایتخت اقتصادی، تجاری این كشور به شمار می رود در واقع كلید استراتژیك این كشور هم محسوب می گردد. این شهر برای تركیه به عنوان دروازه ای به شمار می رود و هر یك از طرفیین درگیر كه بتوانند بر این شهر سیطره پیدا كنند یك پایگاه راهبردی بزرگی را به دست آورده است. طرفی كه این شهر را در دست می گیرد به راحتی می تواند اوضاع دمشق را هم به سود خود رقم بزند و به طوری كلی امور سوریه را در دست گیرد. نظام سوریه این روزها از تمام برگ برنده های خود استفاده می كند و به دشمنان ضربه های مهلك می زند تا بقای خود را استمرار بخشد. ارتباط اجتماعی شهر حلب و شهرهای دیگر مثل ادلب(یكی از كانون های اصلی درگیری ها) از یك سو و تركیه از سوی دیگر باعث شده است تا موقعیت جغرافیایی این شهر مانند بنغازی باشد. این روزها كه نظام سوریه با مخالفان و تروریست های مزدور خارجی به شدت درگیر است و آنها را ناكام گذاشته است، مشاهد می شود بیشتر كشورهای غربی نسبت به این امر فریاد هشدار سر داده اند. این فریادهای هشدار دهنده كشورهای غربی بی سابقه نیست. در مورد لیبی هم این اتفاق افتاد و پس از این فریادها قطعنامه شماره(1973) شورای امنیت به تصویب رسید كه به موجب آن تمام پروازها بر فراز این كشور ممنوع شد و زمینه برای ایجاد سناریو در این كشور فراهم شد. این بار مشاهده می شود كه این فریاد های هشدار دهند مردم و نظام سوریه زا مورد هدف قرار گرفته اند.موضع گیری چین و روسیه در شورای امنیت سازمان ملل به نفع سوریه تا كنون مانع از این شده است كه در این كشور بتوانند اقدام به اجرای سناریوی لیبی كنند. در این زمینه 'یوگنی پریماكوف' وزیر امور خارجه سابق روسیه گفته است، این بار دیگر نمی توانند روس ها را فریب دهند تا با آنها همسو شوند. موضع روس ها در مورد سوریه ثابت است. طبق اطلاعات موجود، كشورهای غربی آمادگی لازم برای جنگ با سوریه ندارند، اما درصدد هستند از خون ریزی ها در شهر حلب به عنوان بهانه استفاده كنند تا حمله خود به سوریه را توجیه كنند. كشورهای غربی و تركیه به سه دلیل از دخالت نظامی در سوریه می ترسند: 1- گسترش چارچوب جنگ داخلی در حدی كه اردن، تركیه، عربستان و دیگر كشورهای همپیمان دولت های غربی را فراگیرد و در نهایت باعث تجزیه این كشورها شود. 2- در سوریه هرج و مرج حاكم شود به طوری كه زمینه برای فعالیت گروه تروریستی القاعده و یا دیگر گروه ها فراهم گردد. 3: زرادخانه های هسته ای و بیولوژی این كشور در صورت سقوط نظام این كشور احتمال دارد در دست گروه های اسلام گرا و یا حزب الله قرار گیرد و رژیم اسراییل را با تهدیدی جدی روبرو كند. برخی از كارشناسان معتقدند كه دخالت نظامی به صورت تدریجی در این كشور اتفاق افتاده است. كارشناسان روس در سوریه مشغول فعالیت هستند و از الگوهایی كه در چچن به كار برده اند در این كشور استفاده می كنند. غربی ها هم در طرف دیگر از گروه های مخالف حمایت می كنند و این گروه ها را به انواع سلاح تجهیز می كنند. همه انگشت بر ماشه تفنگ گذاشته اند و سخن از جنگ به میان می آورند. طرفداران نظام سوریه می گویند هرگز این نظام را رها نخواهند كرد هرچند كه این امر هزینه گزافی را به همراه داشته باشد. [b]**موضع مثبت حزب'الثوابت' تونس از اقدامات ارتش سوریه[/b] ---------------------------------------------------------------- روزنامه البعث سوریه نوشت، حزب الثوابت (پایداری) تونس مقاومت ارتش سوریه را در برابر استعمارگران یك پیروزی تاریخی سرنوشت ساز برای امت عرب دانست. این حزب مقاومت ارتش سوریه را در برابر ترورسیست ها قابل تحسین دانست. این حزب استعمارگران، صهیونیست ها و برخی از گروه های واپس گرا را مهمترین عامل بحران سوریه دانست كه از طریق حمایت های مالی، رسانه ای و تجهیز گروه های مسلح در این كشور به بحران آفرینی پرداخته اند. لینک [url="http://www.irna.ir/News/80258340/چشم-ها-خیره-به-حلب/پژوهش/"]http://www.irna.ir/N...ه-به-حلب/پژوهش/[/url]

[b][color=#0000ff] دبیر كل سازمان ملل استعفای عنان را تائید كرد[/color][/b] به گزارش شبكه تلویزیونی فرانس 24، 'بان كی مون' با صدور بیانیه در این باره اعلام كرد: كوفی عنان امروز در نامه هایی جداگانه به سازمان ملل و اتحادیه عرب از تمایل خود برای كناره گیری از سمتش به عنوان میانجیگر بحران سوریه خبر داد و تاكید كرد دیگر نمی خواهد در این سمت باقی بماند. عنان 23 ماه فوریه به این سمت انتخاب شده بود اما طرح شش ماده ای وی برای حل و فصل مسالمت آمیز بحران سوریه تاكنون نتوانسته است به مناقشات این كشور پایان دهد. بر اساس طرح شش ماده ای عنان قرار بود در نخستین مرحله درگیری های مسلحانه در سوریه پایان یابد، اما این مرحله هیچگاه عملی نشد. در این بیانیه، بان كی مون مراتب تشكر و قدردانی عمیق خود را از تلاش های عنان برای حل و فصل مناقشات جاری در سوریه اعلام كرد. دبیر كل سازمان ملل اعلام كرد پس از دریافت نامه استعفای عنان، بلافاصله با 'نبیل العربی' دبیر كل اتحادیه عرب تماس گرفته تا جانشینی برای وی تعیین كنند. لینک http://irna.ir/News/80258679/دبیر-كل-سازمان-ملل-استعفای-عنان-را-تائید-كرد/خارجي/

[color=#0000ff]آیا دوران مدارا در رابطه امریکا و چین به سرآمده؟[/color] شواهد مختلف دلالت بر این دارد که دوران همکاری مبتنی بر اصل «تامین منافع متقابل» میان دو قدرت اول آسیا و غرب(امریکا و چین) رو به پایان است. اولین نشانه این دوره جدید در تصمیم چینی ها برای همراهی با روسیه در مناقشه سپر موشکی و پروژه گسترش ناتو به شرق نمایان شد. رهبران چین که از فضای چین ستیزی در رسانه های غرب کلافه شده اند در اجلاس شانگهای پای توافقی مهم با روسیه را امضا کردند که بر اساس آن، دو قدرت با هر گونه تلاشی برای میلیتاریزه کردن فضای دو منطقه مهم اسیای مرکزی و پاسیفیک مقابله خواهند کرد. اکنون دومین نشانه از تغییر رفتار چینی ها در بحران سوریه نمایان شده است، بحرانی که از نگاه بسیاری از ناظران، چهره جهان آینده را مشخص خواهد کرد. چینی ها که سالها دامن خویش را از آتش منازعات خاورمیانه دور نگه داشته بودند این بار سیاست حزم و احتیاط را کنار نهاده و در تصمیمی مشترک با روسها در ساحل مدیترانه ، جبهه ای بزرگ علیه گروه غرب گشوده اند. این جبهه گشایی ابتدا به صورت توسل چینی ها و روسها به اهرم وتو در سازمان ملل هویدا شد و اکنون در قالب اعزام کشتی های جنگی چین به سواحل مدیترانه ابعادی عمیق پیدا می کند. حال براین مناقشات سیاسی - نظامی ، پرونده اختلافات تجاری دوقدرت - چین و امریکا- را بیفزایید.پکن و واشنگتن که با رقم بالغ بر 500 میلیارد دلار رکوردار مراوده تجاری در جهان بودند ماهها است بر سر دو موضوع کاهش تعرفه تجاری بر سر محصولات چین در بازار غرب و نیز پایین بودن ارزش یوان در برابر دلار در حال چانه زنی هستند. و در نهایت رهبران پکن حاضر نشده اند امتیازی خاص به اوباما در این میدان اعطا کنند. به همین دلیل اکنون به نظر می آید که دولتمردان امریکا«[color=#800080][b]تئوری مهار چین[/b][/color]» را در عرصه ای جدید و باعزم بیشتردنیال میکنند. آنها در این تئوری پاشنه آشیل پکن یعنی امنیت حوزه پاسیفیک و دریای چین را نشانه رفته اند. حاصل این اندیشه امریکا اکنون به صورت گام به گام و با هدف میلیتاریزه کردن قلمرو آبی خاوردور نمایان می شود. روشن است که امریکایی ها برای اجرای چنین اندیشه ای چند اهرم نفوذ در منطقه دارند: ژاپن ، استرالیا و کره جنوبی. سه قدرتی که در دکترین «نگاه به شرق» پانه تا از آنها به عنوان تکیه گاه های نیروی دریایی امریکا یاد شده است. ژاپن و کره جنوبی که از جنگ جهانی دوم به این سو میزبان چند پایگاه نظامی امریکا با استعداد قریب 70 هزار تفنگدار (حدود 40 هزار در ژاپن و 20 هزار در کره جنوبی) بودند و استرالیا نیز از چند ماه پیش رسماً پذیرای ناوگان جدید نیروی دریایی امریکا شد. تا دیروز توجیه امریکایی ها در اردوکشی نظامی به خاور دور این بوده که آنها وظیفه تامین امنیت شرکای اقتصادی خویش ( ژاپن و کره جنوبی) در برابر تهدید کره شمالی را دارند اما اکنون پنتاگون رسماً با ادبیات عصر جنگ سرد و دوران کمونیسم ، چین را به عنوان تهدید اصلی در صحنه جهانی اعلام می کند و بر مبنای راهبرد پانه تا ابزار و امکانات نظامی و اطلاعاتی خویش را در مسیر مقابله با این تهدید سازماندهی کرده است. همه اتفاقات روزهای اخیر منطقه پاسیفیک نشانه هایی از شروع این جنگ سرد جدید دارد. دریایی چین این روزها شاهد مناقشه تازه ای است که در یک سوی آن امریکا و ژاپن و در سوی دیگرش غول آسیا(چین) قرار دارد.این مناقشه زمانی شدت گرفت که امریکا در یکی از پروژه های منطقه ای چین یعنی شهرک سازی در دریای مذکور مداخله کرد و سپس پنتاگون بعد از سفر مقام های امریکایی به توکیو ،ژاپنی ها را به استقرار ناوگان نظامی در دریای چین تشویق کردند. طبیعی بود که این دو تصمیم کاخ سفید خشم چینی ها را برانگیزد.کما این که رهبران پکن در اظهارنظری شدید اللحن به امریکا گوشزد کردند که سیاست عدم مداخله خود در مسائل خاور دور را نقض کرده است واشنگتن پیش از این به چینی ها قول داده بود که در مناقشات ارضی و مرزی دولتهای منطقه بویژه مناقشه مالکیت در دریای چین جنوبی ورود نخواهد کرد. اما این سیاست بعد از اجلاس جهانی سنگاپور که ناظران آسیا از آن به عنوان نقطه عطف در تغییر استراتژی جهانی امریکا یاد می کنند، کنار گذاشته شد. در این اجلاس لئون پانه تا رئیس پنتاگون دکترین جدید امریکا را که بر انتقال مرکزیت حضور نظامی این کشور از اروپا به شرق آسیا متمرکز است اعلام کرد . اکنون در راستای این سیاست آمریکا اولین حرکت جنجالی خویش را در قالب مقابله با طرح ایجاد شهر سانشا از سوی پکن در دریای چین آغاز کرده است آمریکا در اقدام دیگر ، بعد از سفر سران امنیتی خویش به منطقه،اعلام کرد؛در صورت وقوع درگیری مسلحانه بر سر جزایر دیاویوی از توکیو حمایت خواهد کرد. ژاپن که از موضع آمریکا دلگرم شده است روز جمعه گذشته اعلام کرد اعزام نیروهای دفاعی را در واکنش به منازعات درباره جزایر در دریای چین شرقی که متعلق به چین است بررسی خواهد کرد. رشته به هم پیوسته تحولات اخیر جملگی گویای آن است که خطر کشیده شدن دو قدرت به باتلاق رقابتی تازه در پاسیفیک و دریای چین شرقی و جنوبی جدی است. رقابتی که ناظران از آن به عنوان جنگ سرد جدید یاد می کنند بی سبب نیست که خبرگزاری شین‌هوا در گزارش خود از این موج رقابت سخن شماری از کارشناسان راهبردی امریکا از جمله هنری کیسینجر را به اوباما گوشزد کرد که اعلام کرده است آمریکا نمی تواند بدون همکاری فعالانه با چین در منطقه آسیا-اقیانوس آرام ریشه بدواند. به عبارت دیگر در صورتی که سیاست های آمریکا در این منطقه چین را نادیده بگیرد، محکوم به شکست است [color=#0000ff]حمید رضا ساجدی /[/color] [url="http://www.siasatema.com/vdcd.90o2yt0oja26y.html"]http://www.siasatema...2yt0oja26y.html[/url]

[color=#0000ff][b]احتمال برگزاري رزمايش مشترک ايران، روسيه و چين[/b][/color] به گزارش خبرنگار بين الملل خبرگزاري موج، روزنامه «الوطن» چاپ دمشق در گزارشي ضمن اشاره به هشدار ايران به ترکيه در خصوص هرگونه ماجراجويي عليه سوريه، نوشت: در صورت بروز هر گونه حمله به خاک سوريه، صرف نظر از آنکه مهاجم چه کسي است، پاسخ متقابل ناگهاني و بلافاصله داده خواهد شد و[color=#0000ff] مفاد قرارداد دفاعي موجود ميان ايران و سوريه به اجرا گذاشته خواهد شد.[/color] اين نشريه سوري در ادامه اين گزارش اعلام کرد که ناوگان دريايي ايران، روسيه و چين خود را براي برگزاري رزمايش مشترک در آب هاي سوريه آماده مي کنند تا بدين طريق پيام واضحي به هرگونه نيروي متخاصم ارسال کنند. در ادامه اين گزارش آمده است: کارشناسان اين مسئله را منتفي نمي دانند که ناوهاي ايراني، روسي، و چيني در حال تمرکز در سواحل سوريه هستند تا دخالت نظامي غرب را در ناآرامي هاي داخلي سوريه دفع کنند. لینک [url="http://www.mojnews.com/fa/Miscellaneous/ViewContents.aspx?Contract=cms_Contents_I_News&r=1013384"]http://www.mojnews.c..._News&r=1013384[/url] ====================== [b][color=#0000ff]دستيابي تروريست‌هاي سوري به موشك‌هاي زمين به هوا[/color][/b] به گزارش خبرنگار حوزه بين‌الملل «خبرگزاري دانشجو» به نقل از رويترز، برخي منابع خبري از دستيابي تروريست هاي مسلح سوري به چند فروند موشك خبر دادند. تلويزيون ان بي سي شب گذشته طي گزارشي اعلام كرد كه حاميان معارضان مسلح سوري موسوم به ارتش آزاد سوريه،‌ 24 فروند موشك زمين به هوا در اختيار آنان گذاشته اند. گفته مي شود، اين موشك ها از سوي عربستان و قطر و از طريق خاك تركيه در اختيار معارضان مسلح قرار داده شده است. واشنگتن ادعا مي كند كه در رساندن اين موشك ها به معارضان دخيل نبوده و اين در حالي است كه ايالت متحده از ماه ها پيش علنا از معارضان حمايت تجهيزاتي و اطلاعاتي مي كند. تلويزيون ان بي سي در مورد جزئيات رساندن اين موشك ها به معارضان و نحوه و زمان استفاده از آنها توضيح بيشتري نداده است. اين خبر بعد از آن منتشر مي شود كه ارتش سوريه روز گذشته از تسلط بر شهر حلب و خارج كردن اين شهر و مناطق اطراف آن از اشغال تروريست ها خبر داد. روز گذشته نيز رهبران معارض سوري خواستار ارسال سلاح هاي سنگين به آنان از سوي حاميان خود شده بودند. لینک [url="http://snn.ir/news-13910511036.aspx"]http://snn.ir/news-13910511036.aspx[/url]

[color=#0000ff][b]یارگیری خطرناک بازیگران سوریه از کُردهای عراق[/b][/color] بحران سوریه خطرناکترین بازتاب خویش را در صحنه سیاسی عراق آشکار کرده است.هم اکنون صف بندی های دو گروه دوستان و دشمنان دمشق به درون نظام سیاسی عراق کشیده شده است. مثلث دولتهای مخالف اسد(ترکیه ، عربستان و قطر) نتوانستند حضور وزنه سنگین بغداد را در جبهه دوستان دمشق تحمل کنند.آنها برای ساکت کردن بغداد در کارزار سرنوشت ساز سوریه راهی میانبر برگزیده اند و آن شوراندن دولت محلی اربیل علیه بغداد و تبدیل کردن کردستان عراق به یک ضلع جدید از مخالفان است. این ماموریت بعد از چند رایزنی میان بارزانی با داوداوغلو وزیر خارجه ترکیه به ثمر نشسته است و اکنون دولت اردوغان به اتفاق سعودیها پناهگاهی امن و پایگاهی تازه برای شورشیان سرگردان سوریه بنام ارتفاعات صعب العبور شمال عراق یافته اند. ظرف 17 ماهی که از بحران سوریه می گذرد عراق با داشتن مرز استراتژیک 600 کیلومتری با این کشور تاکنون از سه جهت با عوارض بحران سوریه دست به گریبان بوده است: 1- اولین پیامد بحران آنجا نمایان شده که رسانه های عربی از کوچ گسترده و سازمان یافته تکفیریها و شبه نظامیان القاعده از نقاط مختلف عراق به مرز سوریه خبر دادند. عراق 600کیلومتر مرز مشترک با سوریه دارد و بیش از نیمی از این مرز در استان الانبار عراق امتداد دارد که زمانی یکی از پایگاه‌های اصلی القاعده به شمار می‌رفت. هم اکنون گفته می شود بخش عمده یگان 5 هزار نفری القاعده که اکنون وارد جنگ حلب شده اند را تکفیرهای ساکن عراق تشکیل می دهند.ارتش سوریه تاکنون از دستگیری عده زیادی از افراد مسلح در مرز سوریه با عراق خبر داده است ضمن آنکه دمشق فهرستی از عملیات هایی که شبه نظامیان القاعده با استفاده از موقعیت مرزی عراق انجام داده اند را به بغداد ارائه کرده است. گفته می شود در همین گزارشها تصریح شده که مرز 600 کیلومتری عراق بویژه در ناحیه کردنشین آن به معبر ترانزیت سلاح و جنگ افزار برای شورشیان تبدیل شده است. همین گروه از شبه نظامیان اکنون شمال عراق را به عنوان مامن خویش برگزیده اند به نحوی که ناظران می گویند آنها با چراغ سبز اربیل به راحتی بعد از هر حمله ای به نیروهای مرزی سوریه در مخفیگاه هایی که دولت خود مختار عراق فراهم کرده تجدید قوا می کنند 2- پیامد بعدی جنگ داخلی سوریه به صورت مهاجرت شهروندان این کشور به درون عراق نمایان شد. دولت مالکی تاکنون این بخش از پیامدهای بحران را به صورت مناسب مدیریت کرده است بویژه انکه همه قبایل و مرزنشینان عراق اعلام کرده اند که در جبران الطاف دولت سوریه در ایام جنگ داخلی عراق که قریب یک میلیون عراقی را پناه داد از هیچ کمکی دراین باره دریغ نخواهند کرد.نوری المالکی"به نیروهای عراقی و هلال احمر این کشور دستور داد تا به پناهجویان سوری کمک کرده و به آنها خدمات رسانی کنند. "علی الدباغ" سخنگوی دولت عراق نیز اعلام کرد که دولت عراق تصمیم گرفته تا از پناهجویان سوری استقبال کرده و تمامی کمک‌های مورد نیاز به آنها را فراهم کند. پیدا است که این بخش از سیاست مالکی که دروازه کشور خویش را به روی سوریها گشوده بیش از همه به ضرر ترکیه اردوغان تمام می شود زیرا آنکارا از مهاجران عملاً به صورت یک ابزار سیاسی برای تحت فشار گذاشتن دمشق بهره جسته است 3- سومین و خطرناکترین پیامد بحران سوریه ، در قالب ورود دولت منطقه ای کردستان عراق به جناح بندیهای سیاسی علیه بشار اسد نمایان شده است. تا پیش از این عراقی به عنوان همسایه بی طرف و ساکت در بحران سوریه شناخته می شدند اما بعد از آنکه دامنه بحران داخلی سوریه به یک مصاف فرامنطقه ای تبدیل شد بغداد سکوت خویش را شکست و مالکی آشکارا با هر گونه سناریو تهاجم ومداخله نظامی از خارج مخالفت کرد. پیدا بود که این خط مشی او را در برابر همه حاکمان منطقه ای از اردوغان تا شاه سعودی قرار می دهد که ارتش و دیپلماسی خویش را برای براندازی نظام مستقر دمشق بسیج کردند. اما این منازعه پیش از انکه به اربیل برسد در اجلاس اتحادیه عرب خودنمایی کرد جایی که در آن عراقیهای طرح های مشترک قطر و عربستان برای جنگ در سوریه را وتو کردند دولت مالکی به اتفاق لبنان و الجزاير به صراحت اعلام کرد تحاديه عرب حق ندارد به جاي مردم سوريه تصميم گيري کند بر این اساس اکنون سران حکومت عراق سرپیچی سیاسی دولت محلی کردستان را بخشی از سناریو مشترک شاه سعودی و اردوغان می دانند. نکته قابل تامل این است که اردوغان که همزمان در چند جبهه با دولت های همسایه اش سر به ستیز برداشته همزمان با فراخوان برای براندازی بشار اسد برای ساقط کردن دولت مالکی خیز برداشت او دست بر قضا از همان ادبیات خصمانه علیه مالکی استفاده کرد که اکنون علیه بشار بهره می گیرد. در حال حاضر جديد آنکارا جذب کردهاي عراق و ايجاد يک ائتلاف با هدف براندازي دولت نوري المالکي است. اما اتفاق خطرناک که ثبات عراق را تهدید می کند این است که حاکمان منطقه ای کردستان عراق از جمله مسعود بارزاني به راحتی آینده خویش را به این بازی نامعلوم گره زده و پذيرفته است وارد اين بازي شود تا جایی که حتی از قوانين حاکم بر روابط ميان کردهاي عراق با بغداد بويژه در زمينه کنترل مرزهای کشور عدول کرده است به باور اغلب ناظران همچنان که بازی بی محابای اردوغان در سوریه ، مناطق کردنشین این کشور را دو باره دستخوش بحران کرده است پشت کردن بارزانی به بغداد آینده سیاسی اربیل را در ساختار حکومتی عراق متزلزل خواهد نمود لینک [url="http://www.siasatema.com/vdcj.texfuqetosfzu.html"]http://www.siasatema...fuqetosfzu.html[/url]

[b][color=#0000ff]هشدار کردهاي ترکيه به اردوغان[/color][/b] رئیس حزب صلح و دموکراسی ترکیه به رجب طیب اردوغان درباره دخالت نظامی در سوریه به بهانه مقابله با کردها، هشدار داد. به گزارش شبکه خبری العالم، «صلاح الدین دمیرتاش»، رئیس حزب صلح و دموکراسی ترکیه در مراسم افطاری در جنوب شرق این کشور، با انتقاد از سیاست های رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه خطاب به وی گفت: وقتی از کردهای سوریه سخن می گویی، باید مراقب باشی که بشکه باروتی که بر روی آن قرار داری، منفجر نشود. وی خطاب به نخست وزیر ترکیه تأکید کرد: 20 میلیون نفر کُرد در ترکیه زندگی می کنند. کردها قومی بی یاور نیستند. دمیرتاش تصریح کرد: اردوغان از کردها بیزار است. او سیاستی نژاد پرستانه درباره آن ها در پیش گرفته است. اردوغان هیچ گونه آزادی برای کردها قائل نیست. رئیس حزب صلح و دمکراسی ترکیه اظهار داشت: اردوغان با گرایش قومی در صدد دخالت در سوریه است. او اکنون در باتلاق خاورمیانه گیر افتاده است و نه راه پس دارد و نه راه پیش. دمیرتاش درباره تهدیدهای اخیر اردوغان درباره اقدام نظامی در سوریه نیز گفت: اردوغان اگر وارد سوریه شود، راه خروجی از آن نخواهد داشت و منطقه به دریای خون تبدیل خواهد شد. اردوغان همسو با سیاست های رژیم صهیونیستی، غرب و رژیم های عرب حوزه خلیج فارس سوریه را به دخالت نظامی و ایجاد منطقه حائل در شمال آن تهدید کرد. لینک http://www.jamejamonline.ir/newstext.aspx?newsnum=100818686451

[b][color=#0000ff]سناریوی احتمالی: تبدیل حلب به بنغازی دیگر[/color][/b] در شهر العامدي، شمال سوريه، تصاويري بسيار بزرگ از عبدالله اوجالان در خيابانها به همراه پرچم حزب پ.ک.ک ديده مي شود که در کنار تصاوير رهبر زندانيش در ترکيه نصب شده است. زندگي عادي جريان دارد و ادارات دولتي باز است. اين شهر نمونه اي از وضعيت منطقه کردنشين سوريه است که در شمال اين کشور از مرز عراق (در شرق) تا درياي مديترانه (در غرب) وسعت دارد. تقريبا از يک سال قبل، ارتش رسمي سوريه در اين منطقه استقرار ندارد و داوطلبانه از آن خارج شده است. مناطق کوباني و قامشلي و عفرين و مالکيه ـ ديريک به دست کردهاي سوريه افتاده است که به «اتحاديه حزب دمکرات سوري» وابسته اند و از عبدالله اوجالان طرفداري مي کنند. تنها در فرودگاه شهر قامشلي و دو حوزه نفتي رميلات و جبسه مي توان تعدادي از سربازان ارتش را مشاهده کرد. يکي از وظايف مهم اين گروه از کردها سد کردن راه گروه مخالف مسلح موسوم به «ارتش آزاد» يا دسته هاي مسلح مخالف با بشار اسد رئيس جمهور سوريه است. چندين تلاش اين دسته ها براي نفوذ در مناطق کردنشين با ديوار حزب دمکرات کرد سوريه روبرو شده است. البته اين حزب در صحنه کرد سوريه تنها نيست. چندين حزب کوچک از سال گذشته «شوراي ملي کرد سوريه» را تشکيل داده اند که با مخالفان مسلح در سوريه موسوم به "ارتش آزاد" و نيز مسعود بارزاني و ترکيه همنوايي دارد. ارتش آزاد همچنين توانسته است نظر برخي از عشاير عرب را به خود جلب کند که در سرزمين مشترکي در عراق و سوريه زندگي مي کنند. مسعود بارزاني، رئيس اقليم کردستان عراق و رهبر حزب دمکرات کرد عراق، چندين بار تلاش کرده است حزب دمکرات کرد سوريه و شوراي ملي کرد را با يکديگر متحد کند و يا آنها را وارد ائتلافي مشترک سازد. سه هفته قبل، مسعود بارزاني، در اربيل عراق، احزاب كرد سوريه را جمع كرد؛ در اين نشست توافقنامه اي 7 ماده اي تصويب شد كه مناطق كرد سوريه را ميان اتحاديه دمكرات و ديگر احزاب شوراي ملي كردستان سوريه تقسيم مي كند؛ توقف حملات تبليغاتي به يكديگر و ايجاد كميته هاي هماهنگي و امنيتي از ديگر مصوبات اين جلسه بوده است. يکي از اهداف بارزاني در ايجاد اتحاد ميان كردهاي سوريه اين است كه كردستان عراق از طريق شمال سوريه به مديترانه وصل شود و از حالت انزواي كنوني خارج گردد و به آبهاي آزاد دست يابد و بتواند نفت صادر و كالا وارد كند و تنها به تركيه محتاج نباشد. اين تلاشها تاکنون چندان موفق نبوده است. علت اين است که نفوذ حزب کارگران کردستان ترکيه (پ.ک.ک، به رهبري عبدالله اوجالان) در شمال سوريه بسيار گسترده است. حزب دمکرات کرد سوريه نمي تواند وارد ائتلافي شود که در آن گروههاي طرفدار ترکيه قرار داشته باشند. كردهاي سوريه بيم آن دارند که در محاصره نيروهاي تركيه از شمال و عشاير عرب در شرق و غرب قرار گيرند. عشيره شمر در مرز عراق است و عشيره العقيدات با ارتش آزاد همداستان شده و در دير الزور و حلب اسكان دارد. اخوان المسلمين هم توانسته است تعداد زيادي از عشيره الشرابيه را به خود جذب كند. با بالا گرفتن نفوذ حزب دمکرات کرد سوريه در شمال اين کشور، در مرز با ترکيه، دولت آنکارا رسما از احتمال لشکرکشي به اين منطقه سخن مي گويد و به رويکرد خود در عراق اشاره مي کند که از دوره صدام حسين همواره در تعقيب چريکهاي کرد ترکيه اي وارد شمال آن شده است. دولت تركيه در نظر دارد از خلأ حاکميت ارتش سوريه بر مناطق کرد نشين براي برقراري «منطقه آزاد» با مركزيت حلب استفاده كند. اين احتمال وجود دارد كه آنکارا دهها هزار آواره و پناهنده سوريه اي را که در خاك ترکيه پناه گرفته اند به اين منطقه براند و جمعيت غير کرد آن را افزايش دهد. حلب از ثروتمندترين و پر جمعيت ترين شهرهاي سوريه است. بعد از ناکامي گروههاي مسلح در استيلا بر دمشق و عقب نشيني از آن در برابر حمله ارتش، هدف اصلي اينک به دست گرفتن کنترل شهر حلب است که موقعيتي ممتاز دارد. علاوه بر جمعيت و ثروت، به ترکيه نيز نزديک است. سناريو کاملا روشن است: اگر شهر حلب به دست مخالفان بيفتد و ارتش سوريه نتواند آن را پس بگيرد، به بنغازي دوم تبديل مي شود. دولت انتقالي در آن مستقر مي شود و از پيمان ناتو و دولتهاي غربي تقاضاي کمک مي کند. شهر حلب به مرکز پيشروي تبديل مي شود و حرکت دوباره به سمت دمشق آغاز مي گردد و هسته هاي خفته در دمشق و حومه آن باز هم به جنبش در مي آيند. براي اجراي اين سناريو لازم است که حلب سقوط کند و مهمتر اين که مخالفان بتوانند دولت موقت و انتقالي تشکيل دهند که حتما همه دولتهاي غربي و سعودي و قطر و ترکيه و اردن بر آن نفوذ خواهند داشت؛ مشکل از همين جا شروع مي شود، چون مخالفان دولت مرکزي سوريه تاکنون نه تنها به اتحاد با يکديگر دست نيافته اند، بلکه از هم دورتر شده اند. شوراي ملي، مستقر در پاريس، نماينده همه مخالفان شمرده نمي شود. مشکل ديگر مخالفان سوريه در اجراي اين سناريو اين است که ارتش سوريه، بر خلاف ارتش قذافي، يکدستي خود را حفظ کرده است. به رغم فرار برخي از سربازان و افسران و کشته شدن وزير دفاع و فرماندهان ارتش در انفجار دو هفته قبل دمشق، ميزان ريزش نيرو چندان براي حکومت سوريه نگران کننده نيست. تصويري از مردم سوار بر يک تانک ارتش نبايد شکست نيروهاي مسلح سوريه تلقي شود. اگر ارتش سوريه موفق شود مخالفان خود را از شهر تاريخي حلب خارج کند و به سمت مرز با ترکيه پيش رود، نقشه هاي زيادي بر هم خواهد خورد. تمام تلاشها در چند پايگاهي که امريکا و متحدانش در مرز سوريه و عراق يا در درون خاک ترکيه درست کرده اند براي اين است که مخالفان را به ماندن در حلب تشويق کنند، حتي اگر لازم باشد که همه شمال سوريه به «منطقه پرواز ممنوع» تبديل شود. لینک http://edition.presstv.ir/detail.fa/253502.html

[b][color=#0000ff]کاخ سفید خواستار ماندن بشار اسد در قدرت شد[/color][/b] روزنامه واشنگتن پست گزارش داد که کاخ سفید در بیانیه امروز خود، به دلیل ترس از تکرار سناریوی عراق در سوریه خواستار ماندن بشار اسد در قدرت شد. به گزارش خبرنگار حوزه بین‌الملل «خبرگزاری دانشجو» به نقل از الحیات، روزنامه واشنگتن پست گزارش داد که کاخ سفید در بیانیه امروز خود به دلیل ترس از تکرار سناریوی عراق در سوریه خواستار ماندن بشار اسد در قدرت شد. کاخ سفید در بیانیه امروز یکشنبه، ضمن هشدار به مخالفان دولت سوریه خواستار عدم ایجاد گسستگی در دستگاه امنیتی و دولتی وابسته به دولت سوریه شد. کاخ سفید اعلام کرد که کناره گیری و یا حتی کشتن بشار اسد از سوی مخالفین دولت سوریه هیچ کمکی به ملت سوریه نخواهد کرد و سبب می شود تا همان سناریوی عراق برای این کشور تکرار و نأامنی های بیشتری بوجود آید. این روزنامه آورده است که مسئولان آمریکایی در جلسات استراتیژیک مفصلی که طی هفته های اخیر برگزار کرده اند، همواره مخالفان و معترضان سیاسی دولت را به اتخاذ تدابیری عاقلانه و نیفتادن در دام کینه ها و دشمنی های طایفه ای دعوت کرده اند. واشنگتن پست همچنین نوشته است که مقامات آمریکایی بر آنند تا اشتباه ایالت متحده آمریکا در عراق و انحلال ارتش این کشور را به مخالفان دولت بشار اسد بفهمانند؛ زیرا که این اقدام نه تنها آرامش را به عراق برنگرداند بلکه سبب نآامنی بیشتر شد. در همین راستا یک مسئول آمریکایی که خواست اسمش فاش نشود عنوان کرد که، در حال حاضر انحلال کامل دولت سوریه به هیچ وجه ممکن نیست چرا که در روند انتقال سیاسی به موسسات دولتی نیاز خواهد بود. http://snn.ir/news-13910508072.aspx

[b][color=#0000ff] تحریم‌ ایران به بازار املاک دبی زیان زد[/color][/b] یک روزنامه اماراتی با اشاره به زیان دبی از تحریم ها علیه ایران اعلام کرد در نتیجه این تحریم ها سرمایه گذاری ایرانیان در بخش املاک دبی طی نیمه نخست ۲۰۱۲ با افت ۲۵ درصدی مواجه شده است. به گزارش نوساز به نقل از فارس، همزمان با اعمال تحریم های غرب علیه ایران، سرمایه گذاری ایرانیان در بخش املاک دبی در شش ماهه ابتدای امسال نسبت به مدت مشابه سال گذشته یک چهارم کاهش یافته و به حدود 1.5 میلیارد درهم (408.3 میلیون دلار) رسیده است. سرمایه گذاران ایرانی پنجمین گروه بزرگ سرمایه گذار در دبی محسوب می شوند، بطوری که طبق آمارهای رسمی اداره املاک دبی، 1036 مورد خرید ویلا و آپارتمان توسط ایرانیان در این شیخ نشین حاشیه خلیج فارس در حال انجام است. اما کارشناسان مطلع در زمینه املاک معتقدند، اگر تحریم های غرب علیه ایران نبود، سرمایه گذاری ایرانیان در بخش املاک دبی بیش از اینها می بود. به گفته یکی از تجار ایرانی ساکن دبی، ایرانیان برای انجام کارهای بانکی و دریافت وام و انجام پرداخت های خود در بانک های اماراتی با مشکلات زیادی مواجه اند. این فرد گفت: «ایرانیان نمی توانند پول خود را به امارات بیاورند و همین مسئله سرمایه گذاری در بازار را بسیار مشکل کرده است.» همچنین گزارش هایی از سنگ اندازی سیستم بانکی امارات برای انتقال پول ایرانی ها به خارج از امارات منتشر شده و اعلام شده است ایرانی هایی که می خواهند سرمایه های خود را از امارات خارج کنند نمی توانند پول های خود را به ایران انتقال دهند و برای انتقال به کشورهای دیگر نیز فقط در مقادیر محدود قادر به انجام این کار هستند. ایرانیان به دلیل نزدیکی مسافت و داشتن روابط دیرینه اقتصادی با امارات، در طی سالیان گذشته همواره از اصلی ترین بازیگران بازار املاک دبی محسوب می شده اند. اما اخیرا تمایل 600 هزار ایرانی ساکن امارات و سایر ایرانیانی که برای کار و تجارت به این کشور سفر می کنند، برای سرمایه گذاری در این بخش کم شده است. بانک های اماراتی در ماه های اخیر برای کاهش روابط خود با ایران، تحت فشار بوده اند. به علاوه، بزرگترین سیستم نقل و انتقال الکترونیکی پول جهان (سوئیفت) در ماه مارس، ارتباط بانک های ایرانی را با این شبکه قطع کرده است. تام بانکر، از کارشناسان بازار املاک در امارات گفت: «در چند ماه گذشته، تحریم ها علیه ایران تاثیرات خود را بر جای گذاشته و ایرانی ها دیگر اقدام به خرید نمی کنند.» وی افزود: «برخی از ایرانیان حتی اقدام به فروش املاک خود می کنند.» بر اساس آمارهای رسمی املاک دبی، در شش ماهه ابتدایی سال گذشته میلادی، ایرانیان با خرید 1124 ملک به ارزش 1.9 میلیارد درهم، چهارمین گروه بزرگ خریدار املاک پس از هندی ها، انگلیسی ها و پاکستانی ها در دبی بودند. به گفته مایلز بوش، مدیر عامل یک شرکت املاک، اشتهای خریداران ایرانی کاملا فروکش کرده است. وی افزود، خلا ناشی از کاهش حضور سرمایه گذاران ایرانی را سرمایه گذاران متمولی از کشورهای یونان، اسپانیا و انگلیس که به دنبال فرار از تبعات بحران حوزه یورو هستند، پر کرده اند. حقیقی اضافه کرد، بسیاری از ایرانیان ثروتمند همچنان به فکر خرید املاک در خارج از کشور هستند. اما در این میان علاوه بر دبی، شهرها و کشورهای دیگر نیز بخشی از سرمایه آنها را جذب خود کرده اند. وی ادامه داد: «برخی اقدام به سرمایه گذاری در مالزی کرده اند، و تعداد ایرانیان در مالزی افزایش یافته است.» این گزارش حاکی است، ایرانیانی که همچنان تمایل به خرید املاک در دبی دارند، راه های جایگزین برای پرداخت پول و دور زدن تحریم ها پیدا می کنند. بانکر می گوید، سرمایه گذاران با پرداخت مبالغ بیشتر، پول خود را از طریق دلالان و مراکز غیر رسمی تعویض ارز، تبدیل می کنند. سیستم حواله از طریق تبدیل پول در بسته های کوچک اغلب مورد استفاده سرمایه گذاران ایرانی قرار می گیرد. لینک http://www.nosaznews.com/Pages/News-3636-_تحریم_ایران_به_بازار_املاک_دبی_زیان_زد.aspx

[color=#0000ff]دکترين «مونروئه» در آسيا[/color] دکترين «مونروئه» سنگ بناي سياست‌هاي ايالات متحده آمريكاست، اما اين دکترين، امروزه درس‌هايي براي هندوستان و چين دارد. بايد پرسيد وقتي که يک آدم معمولي با فردي قوي هيکل و تنومند روبه‌رو مي‌شود، چه اتفاقي مي‌افتد؟ در مدرسه‌هاي آمريكا به دانش آموزان مي‌آموزند که دکترين مونروئه پديده منحصر به فردي در تاريخ ديپلماسي ايالات متحده بوده است. دکترين مونروئه که «جان کوئينسي آدامز» وزير خارجه وقت و جيمز مونروئه رئيس جمهوري وقت ايالات متحده آن را در سال 1823 مطرح کردند به عبارتي نخستين سخن آمريكا به اين مفهوم بود که از اين پس ضرورت دارد بيگانگان مسلط و حاضر در قاره آمريكا، در اسرع وقت دست از حضور و منفعت جويي در اين قاره بردارند. در خلال سده نوزدهم ميلادي کشورهاي آمريكاي لاتين (جنوبي) به شدت از در مخالفت با حضور استعمارگران اروپايي در قاره خود درآمده بودند. درپي آن، سياستمداران آمريكايي با طرح دکترين مونروئه درصدد برآمدند تا از اوضاع موجود به نفع ايالات متحده بهره برگيرند. آنان هنوز نگران بازگشت قدرت‌هاي اروپايي و ازسرگرفته شدن سلطه اروپا بر قاره جديد بودند. مونروئه و آدامز مي‌خواستند محيط ديپلماتيک قاره آمريكا را به صورتي سامان دهند که راه بازگشت قدرت‌هاي اروپايي به قاره، مسدود باشد. بدين منظور آنان به تمامي بيگانگان متذکر شدند که امنيت در سرتاسر قاره آمريكا مسأله واحدي است که تجزيه برنمي‌دارد. معناي ديگر اين پيام اين بود که دستگاه رهبري ايالات متحده، هر قدمي را که در جهت اعمال سلطه بر هريک از جمهوري‌هاي قاره آمريكا برداشته شود، اقدام خصمانه نسبت به خود تلقي خواهد کرد. مونروئه و آدامز، اين مفهوم يا شعار را بر سياست خارجي آمريكا حک كردند. اين شعار به مدت يک صد سال برقرار ماند و امروز هم به وضوح بر رفتار آمريكا در سياست خارجي غالب است. اما آمريكا اکنون به نقطه‌اي رسيده که گويي تاريخ، اين درس خود را به پايان برده است. آيا دکترين مونروئه واکنشي مقتضي به اوضاع و احوالي نبود که امروز تمامي آنها به سرآمده است؟ پاره‌اي از سياستمداران برجسته برهمين عقيده‌اند. پنجاه سال پيش از اين، جواهر لعل نهرو، نخست وزير و بنيانگذار هندوستان، به صراحت به سياست مونروئه و آدامز احترام مي‌گذاشت. دکترين مونروئه درنظر نهرو، مستمسکي براي توجيه توسل هندوستان به زور براي بيرون راندن پرتغالي‌ها از جزيره «گوآ» بود که به مدت چند صد سال در آن اردو زده بودند. نهرو مدتي بعد دکترين مونروئه را مقدمه‌اي براي تشکيل دکترين گسترده‌تري شمرد که بتواند زمينه ساز برتري هندوستان در جنوب آسيا قرار گيرد. پس از هند، به دولت چين مي‌رسيم. چين دوستدار برقرار شدن نوعي دکترين مونروئه معکوس است. چيني‌هاي امروز، از ايالات متحده کدورت‌هايي دارند و معتقدند که آمريكا هواي اعمال دکترين مونروئه ديگري را در شرق آسيا در سر مي‌پرورد. به نظر چيني‌ها اين دکترين، عاملي براي بازداشتن آنان از دستيابي به آرمان‌هاي برحق شان است. چيني‌ها مي‌گويند رفتار آمريكاييان در آسيا مونروئه ايست، حتي اگر اسمي از دکترين مونروئه به ميان آورده نشود. [b]دکترين مونروئه[/b] بي‌گمان محتوايي به مراتب عميق‌تر از ذهنيات آمريكايي‌هايي دارد که نخست، آن را به ميان کشيدند. دکترين مونروئه چيزي را درباره قدرت‌هاي بزرگ دارد که به آمريكاي سده نوزدهم ميلادي هم مربوط مي‌شود. بديهي است که بين آمريكاي آن روز، با قدرت‌هايي دريايي که امروز در آسيا سر برمي‌آورند، فرق‌هاي بارزي در کار است. اما بد نيست که وجوه شباهت آنان را هم در نظر آوريم. ايالات متحده، هندوستان و چين، قدرت‌هاي فائقه طبيعي يا قدرت‌هاي برتر هستند و در جاهايي از دنيا قرار گرفته‌اند که همسايگان اندکي هم دارند. اين چند مملکت در پرتو عواملي از جمله گستردگي قلمرو، جمعيت، منابع طبيعي، توليد ناخالص داخلي و قدرت نظامي، بر همسايگان و دولت‌هاي همجوار تفوق زياد دارند. به علاوه در جاهايي از زمين واقع شده‌اند که داراي موانع طبيعي از قبيل کوهستان‌ها، شبه جزيره‌ها و سرزمين‌هاي پهناور و دوردست است و اگر بيگانگاني قصد تجاوز به اين کشورها را داشته باشند، قبل از هر کاري، ناگزيرند به غلبه بر اين موانع طبيعي بيانديشند. نکته مهم ديگر اين که، کشوري که به خيال دکترين مونروئه مي‌افتد، حتماً بايد از نيروي دريايي قدرتمندي برخوردار باشد تا به کمک آن بتواند از سرزمين‌هاي گسترده‌اش که بخش‌هايي از آن به درياها دامن مي‌کشد، دفاع کند. اصول و مبادي که جان کوئينسي آدامز و جيمز مونروئه به ميان آوردند، هنوز هم براي ملت‌هايي که داراي ويژگي‌هاي برشمرده شده هستند، کارآمدي و جذابيت دارد. اين قبيل ملت‌ها مي‌توانند در ترسيم سياست خارجي و راهبردهاي خود، از دکترين مونروئه الگو بگيرند. ناظران سياسي هم مي‌توانند با رجوع به اصول دکترين مونروئه، خط سيري را بررسند که هر دولت طرح کرده و مي‌پيمايد. يعني ميزان انطباق يا افتراق آن را با دکترين مونروئه بسنجند. [b]تجربيات مختلف مونروئه‌اي[/b] سال‌هاست که نام مونروئه بر انواع گوناگون سياست‌هاي خارجي دولت‌هاي مختلف اطلاق شده است. آدامز و مونروئه با طرح اين دکترين در نظر داشتند اهداف ايالات متحده آمريكا را براي جهانيان ترسيم کنند. دکترين در قالب دو فصل مجزا در خلال گزارش سالانه جيمز مونروئه به کنگره آمريكا در سال 1823 طرح شد. نخستين فصل، متضمن نفي هرگونه نبرد سرزميني بود. مطابق ادعاي جيمز مونروئه، کشورهاي قاره آمريكا به يمن شرايط آزاد و مستقلي که به دست آورده و از آن برخوردارند، ديگر هرگز نبايد مستعمره دولت‌هاي اروپايي شوند. در فصل دوم، پشتيباني غيرمستقيم از حق حاکميت کشورهاي آمريكاي لاتين تجويز شده بود. بدان معنا که ايالات متحده موظف مي‌شد اقداماتي را انجام دهد که از تبديل کشورهاي آمريكايي به دست نشاندگان دولت‌هاي قدرتمند جلوگيري كند. مونروئه مي‌گفت: ايالات متحده نبايد دست روي دست گذاشته و شاهد قرارگرفتن ملت‌هاي آمريكايي زير يوغ ستم يا اداره امور و شئون آنان به دست ديگراني باشد که نسبت به آمريكا حسن نيت ندارند. دکترين مونروئه با اين تفاصيل، درپي حفظ وضع موجود بود. البته طراحان آن دوست نداشتند به منظور رها كردن دنياي جديد از چنگ ستم‌هاي امپرياليست‌ها، پاي آمريكا را به انقلاب بکشند. سخن و منظور آنان در يک کلام اين بود: ديگر بس است. اين سخن برخلاف آنچه در افکار عامه جا افتاده، ابداً به معني انزواجويي نبود. مونروئه از همکاري بين‌المللي حتي با قدرت‌هاي بزرگ، مادام که استقلال کشورهاي آمريكاي لاتين را تهديد نکنند، روگردان نبود. جيمز مونروئه در بخش ديگري از پيام سال 1823 خود مي‌گفت که نيروي دريايي ايالات متحده، پا به پاي دشمن ديرين خود، نيروي دريايي سلطنتي انگلستان، به اتفاق و براي مبارزه با تجارت برده، سرگرم گشت‌زني در سراسر کرانه‌هاي کارائيب است. دکترين مونروئه سندي يک جانبه‌گرا بود، اما به طور کلي منکرهمکاري با بيگانگان نبود. نيروي دريايي سلطنتي انگلستان در عالم واقع، شريک بي سروصداي آمريكا در اجراي دکترين مونروئه بود. در نتيجه، ايالات متحده نيازي نداشت که براي اجراي دکترين، حتما خود نيروي دريايي عظيمي را سامان دهد. با گذشت زمان و تغيير مفاهيم سياسي و راهبردي در قاره آمريكا و در دنيا، دکترين مونروئه، خودبه خود کمرنگ شد و از مدنظرها افتاد. [b]نگاه آسيايي[/b] دکترين مونروئه امروزه يکي از اساسي‌ترين محورها در مباحث راهبردي در ميان صاحب نظران قاره آسياست. چنان که پيش‌تر ذکر شد هندوستان امروز به دکترين مونروئه به صراحت به چشم يکي از منبع‌هاي الهام در سياست خارجي و راهبردهاي دريايي خود نگاه مي‌کند. جواهرلعل نهرو، 50 سال پيش از اين، وقتي دکترين گسترده‌اش را عنوان کرد، اعلام داشت که دکترين مونروئه الگوي اوست. نهرو در دکترين خود تا جايي پيش رفت که بگويد: «هر قدم که هر قدرت بيگانه بردارد تا به هر نحو ممکن در امور هندوستان مداخله کند، امري است که هندوستان آن را تاب نخواهد آورد و بسته به توان خود به آن واکنش نشان خواهد داد.» به نوشته «راجا موهان» مفسر سياسي روزنامه‌هاي هند، دکترين مونروئه پايه اعتقادي سياست‌هاي راهبردي هندوستان است. برمبناي همين اعتقاد است که هند مبادرت به تاسيس نيروي دريايي قدرتمندي کرده که از عهده هر رزم دريايي برآيد. بنا به نوشته موهان، در تعقيب همين سياست است که هندوستان نمي‌گذارد دولت‌هاي جنوب آسيا دست به واگذاري پايگاه و امکانات نظامي به قدرت‌هاي بزرگ بزنند. با وجود حرف‌ها و حديث‌هايي که پيرامون اين راهبرد هندوستان درگرفته، روند آرام تقويت نيروي دريايي و صنايع تسليحاتي هند، حکايت از آن دارد که دولت دهلي نو مي‌خواهد صرفاً تظاهر به قدرت کند. هند بيش از هرچيز در پي توسعه صنعتي خود است و با تأكيدي که بر اين موضوع دارد، به نسبت، منابع کمتري را صرف بنيه نظامي دريايي خود مي‌کند. در حال حاضر هرگونه تهديد دريايي از سوي دولت چين عليه هند، دور از ذهن مي‌نمايد. از سويي اگر گمان کنيم که ايالات متحده هم درصدد برخواهد آمد با تقويت خود در اقيانوس هند جاي خالي انگلستان را بگيرد که از پايان سده نوزدهم رو به افول گذاشت، دچار شتاب زدگي شده‌ايم. به عبارتي، دهلي نو در حال حاضر هيچ‌گونه خلأ قدرت را در اقيانوس هند مشاهده نمي‌کند. در جانب ديگر در چين، آگاهان از ايالات متحده گلايه دارند که پا به درون حياط خلوت آنان گذاشته و با حرارت تام مدعي‌اند که دولت پکن ابدا درپي اجرا و تعقيب دکترين مونروئه مخصوص خود نيست. «يوآن پنگ» مدير دفتر آمريكاشناسي در موسسه چيني «مطالعات روابط معاصر بين‌الملل» مي‌گويد: «کساني که معتقدند دولت چين نسخه آسيايي دکترين مونروئه را تعقيب مي‌کند، افرادي کوردل يا قربانيان تحريکات سوء هستند.» اما سخن‌ها و کردارهاي چين در جنوب آسيا، سخت زير نظر افکار عمومي بين‌المللي قرار دارد. مقامات رسمي چين، بخش اعظم درياي جنوب چين را قلمرو مطلق پکن مي‌شمارند. سال گذشته وزير امور خارجه چين در نطقي خطاب به همتايان خود در کشورهاي جنوبي آسيا اظهار داشت: «هرگاه بگوييم که چين کشور بزرگي است و بقيه کشورها، کشورهاي کوچک‌اند، سخني از حقيقت گفته‌ايم.» با اين تفاصيل نمي‌توان از وجود دکترين مونروئه چيني سخن نگفت. به بيان عاميانه، چين مردي را مي‌ماند که در روستا سرگرم تقويت و تجهيز خويش است و گمان ندارد که کسي در شهر او را زير نظر داشته باشد. با اين وصف هنوز زود است که بگوييم ارتش آزاديبخش خلق چين، خيال سيادت بر منطقه را درسر مي‌پرورد. کشتي‌هاي چيني در سال‌هاي اخير سرگرم گشت زني در غرب اقيانوس هند بوده‌اند و هدف از آن را کمک به مبارزه با دزدان دريايي اعلام داشته‌اند. از طرفي، دولت چين برنامه توسعه زيرساخت‌هاي بندري خود را به سرعت و جداً تعقيب مي‌کند. اقيانوس هند، منابع عظيم نفت، گاز و انواع ديگر مواد خام را دارد که توسعه صنعتي هند و چين نيازمند آن است. حال بايد به انتظار نشست و ديد که دو قدرت منطقه‌اي از چه راه‌هايي روابط خود را در جنوب آسيا پيش خواهند برد. سخن آخر آن که مباني سياستي که جان كوئينسي آدامز و جيمز مونروئه بيش از دو سده پيش بنا نهادند، امروزه نقطه عزيمت طراحان سياسي و راهبردي در قاره آسيا شده است. [url="http://www.ettelaat.com/new/index.asp?fname=2012%5C07%5C07-25%5C13-22-03.htm&storytitle=%CF%98%CA%D1%ED%E4%20%AB%E3%E6%E4%D1%E6%C6%E5%BB%20%CF%D1%20%C2%D3%ED%C7"][color=#0000ff]روزنامه اطلاعات[/color][/url][color=#0000ff] [/color]

[color=#0000ff][b]پنتاگون ۴.۲ میلیارد دلار موشک پاتریوت به کویت می‌فروشد[/b][/color] به گزارش فارس به نقل از خبرگزاری فرانسه، آژانس همکاری امنیت دفاعی (DSCA) که مسئول فروش تسلیحات آمریکا به کشورهای خارجی است از طرح پنتاگون برای فروش 60 موشک پاتریوت به کویت طی قراردادی به ارزش 4.2 میلیارد دلار خبر داد. آژانس مذکور در بیانیه‌ای که بر روی وب‌سایت خود قرار داده بود اعلام کرد که در 20 ژوئیه، کنگره را از طرح خود برای فروش تسلیحات به کویت مطلع کرده است. بر اساس این گزارش، کنگره 30 روز مهلت دارد که هرگونه مخالفت ممکن خود با این طرح را اعلام کند اگر مخالفتی از جانب کنگره اعلام نشود، این قرارداد معتبر فرض می‌شود. این قرارداد شامل فروش 60 موشک پاتریوت،۲۰ دستگاه پرتاب، 4 سیستم راداری و ایستگاههای کنترل، تجهیزات آموزشی و آموزش پرسنل و کارکنان و قطعات یدکی می‌شود. به گفته آژانس همکاری امنیت دفاعی آمریکا، کویت این موشک‌ها و تجهیزات را به منظور تقویت قابلیت دفاع موشکی خود، تقویت دفاع داخلی و مهار تهدیدات منطقه‌ای استفاده خواهد کرد. اوایل سال جاری میلادی در نشستی که آمریکا و 6 عضو شورای همکاری خلیج فارس، بحرین، کویت، عمان، قطر، عربستان سعودی و امارات عربی متحد، حضور داشتند، "هیلاری کلینتون" وزیر خارجه آمریکا به بهانه محافظت از این کشورها در مقابل تهدیدات تهران، بحث سپر موشکی را تبلیغ کرد. این گزارش می‌افزاید که 6 عضو شورای همکاری خلیج فارس از خریداران اصلی سلاح‌های آمریکا هستند. طبق گزارش سرویس تحقیقاتی کنگره، کویت از پیش موشک‌های پاتریوت داشته است. در سال 1992، این کشور 210 نسل اولیه پاتریوت و 25 سکوی پرتاب خریداری کرد و در سال 2007، 140 موشک دیگر خریداری کرد. لینک http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13910505000144

[b][color=#0000ff]طرح مبهم پوتین برای سوریه[/color][/b] سه بار وتو روسیه و چین در شورای امنیت سازمان ملل متحد درباره قطعنامه های صادر شده علیه دمشق كه آخرین مورد آن كمتر از 10 روز پیش اتفاق افتاد، دلیل كافی را برای نشان دادن اختلاف ها میان قدرت های بزرگ برای برون رفت از مساله سوریه به دست می دهد. این، در حالی است كه برخی كشورهای عضو اتحادیه عرب در جلسه اول مردادماه كمیته وزارتی این اتحادیه (شامل: قطر، مصر، سودان، عراق و الجزایر) و همچنین نشست فوق العاده یك روز بعد وزیران خارجه عرب در دوحه قطر بر لزوم كناره گیری 'بشار اسد' رییس جمهوری سوریه، از قدرت در ازای دریافت مصونیت سیاسی و قضایی خود و تشكیل دولت انتقالی به ریاست یكی از اعضای دولت كنونی تاكید كردند. در حقیقت آنان پیاده سازی الگوی یمن را در سوریه پیگیری می كنند. [b]** اختلاف ها میان مخالفان اسد[/b] در شرایطی كه خبرگزاری فرانسه سوم مردادماه خبر داد پیشنهاد اخیر اتحادیه عرب، به گفته سخنگوی شورای ملی مخالفان سوریه، با استقبال و موافقت اعضای این شورا روبرو شده است، 'باراك اوباما' رییس جمهوری آمریكا، بار دیگر تاكید كرد 'ما بر روی كناره گیری اسد از قدرت كار می كنیم؛ چرا كه مردم سوریه بدون نظام اسد آینده بهتری خواهند داشت'. با این حال، 'لوران فابیوس' وزیر امورخارجه فرانسه، تاكید كرد با این طرح مخالف است و 'هیچگونه مصونیتی برای اسد وجود نخواهد داشت'. بنابراین در شرایطی كه با توجه به درخواست دبیركل اتحادیه عرب از مخالفان سوری برای اتحاد با یكدیگر به منظور تشكیل دولت انتقالی، هنوز این گروه ها نتوانسته اند به دیدگاهی مشترك در قبال كشور خود و آینده سیاسی آن برسند، به نظر می رسد قدرت های بزرگ نیز در این زمینه اختلاف هایی جدی دارند. این امر، با توجه به طرح پنج مرحله ای 'ولادیمیر پوتین' رییس جمهوری روسیه، آشكارتر می شود. پوتین دوم مردادماه مراحل طرح خود را چنین تشریح كرد: توقف خشونت، انجام مذاكرات، جست و جوی راه حل، تعیین چارچوب های قانون اساسی برای آینده سوریه و پس از طی شدن همه این مراحل، صورت گرفتن تغییرات ریشه ای. وی همچنین هشدار داد بركناری اسد از ریاست جمهوری سوریه از طریق غیرقانونی، ممكن است به جنگ داخلی بی پایان در این كشور منجر شود. رییس جمهوری روسیه افزود: توافق در سازمان ملل متحد درباره تمدید ماموریت ناظران حاكی از آن است كه با وجود برخی اختلافات درباره تعیین اولویت ها و مسایل دارای درجه دوم اهمیت، در چارچوب سازمان ملل متحد می توان توافق هایی را با طرف های مناقشه سوریه به نفع مردم این كشور به دست آورد. اشاره او به توافق اخیر صورت گرفته برای تمدید 30 روزه ماموریت ناظران بین المللی در سوریه بود كه طبق قرار قبلی سی ام تیرماه به پایان می رسید. سفر سوم مردادماه 'هروه لادسوس' معاون دبیر كل سازمان ملل متحد در امور صلح بانی، به دمشق و همچنین معرفی ژنرال سنگالی 'بابكر گای' رییس جدید ناظران بین المللی، نیز در راستای اجرای همین توافق بوده است. اعزام ناظران در جهت اجرای طرح 6 ماده ای 'كوفی عنان' فرستاده ویژه سازمان ملل متحد و اتحادیه عرب در مساله سوریه، صورت گرفته است. این طرح شامل 'آغاز گفت و گوهای سیاسی بر مبنای مطالبات مردمی، عقب كشیدن نیروهای نظامی و سلاح های سنگین ارتش سوریه از مناطق درگیر، پایبندی طرفین به آتش بس و اجازه ورود كمك های بشردوستانه به مكان های درگیری و پایان درگیری ها و خشونت از جمله پایان حمایت كشورهای خارجی از حمایت گروه های مسلح، آزادی زندانیان سیاسی، تسهیل و تضمین تردد خبرنگاران در تمام مناطق' بوده است. در نخستین اقدام، ارتش سوریه از بیست و چهارم فروردین ماه با بیرون كشیدن ادوات سنگین از مناطق درگیر، پایبندی خود را به آتش بس نشان داد. با این حال، گروه های مخالف مسلح با سوء استفاده از خلاء ناشی از نبود نیروهای ارتش سوری در شهرها، بارها آتش بس را نقض كردند. همچنین دوم اردیبهشت ماه نیز شورای امنیت سازمان ملل متحد تصویب كرد 300 ناظر به دمشق بروند. البته به گفته سوم مردادماه 'سوسن غوشه' سخنگوی هیات ناظران بین المللی در سوریه، بیش از 100 نفر از ناظران به دلیل برقرار نشدن آتش بس، دمشق را ترك كرده اند. [b]** آیا طرح پوتین راهگشاست؟[/b] در شرایطی كه ترورهای هدفمند در سوریه طی روزهای گذشته منجر به كشته شدن برخی از مقام های نظامی و امنیتی بلندپایه دولت اسد شد، به نظر می رسد اوضاع این كشور وارد مرحله جدیدی از تحولات شده است. رسیدن پای گروه های مسلح مخالف اسد به دمشق و انجام چندین عملیات تروریستی و درگیری با نیروهای امنیتی گرچه فعلا با واكنش قاطع دولت برای به عقب راندن مخالفان همراه شده است اما باید به دنبال راه های مطمئن تری برای رسیدن به ثبات در سوریه بود. پیشنهادهای پوتین گرچه حاوی نكات تازه ای درباره الزامات امنیتی در سوریه نیست ولی به عنوان یك طرح مرحله ای منطقی، قابلیت پیگیری را دارد؛ البته به شرطی كه از سوی قدرت های غربی مورد توافق قرار گیرد و پس از رفع ابهام هایی كه در ادامه این نوشته می آید، نواقص آن در مواردی مانند لزوم خودداری طرف های ثالث از ارسال سلاح و كمك های مالی یا نظامی، برقراری امنیت در مرزها و ... رفع شود. در نگاهی دیگر به پیشنهادهای رییس جمهوری روسیه می توان آشكارا رد پای طرح عنان را نیز دید. از آنجا كه موفقیت طرح عنان با توجه به ادامه درگیری ها و افزایش اقدام های مسلحانه مخالفان و كشتار غیرنظامیان، در هاله ای از ابهام فرو رفته است، به نظر می رسد پیشنهاد پوتین نیز در همان مرحله نخست به بن بست می رسد. وی در حالی صحبت از توقف خشونت كرده است كه عنان طی حدود پنج ماه گذشته هنوز نتوانسته است تبادل آتش را میان گروه های مسلح مخالف و نیروهای دولتی مهار كند. عمده ترین دلیل آن نیز سیل كمك های مالی و نظامی كشورهای حامی مخالفان اسد به داخل خاك سوریه بوده است. تصمیم واشنگتن برای اختصاص '25 میلیون دلار به مخالفان دولت سوریه' (به اذعان پانزدهم فروردین ماه 'سوزان رایس' نماینده دایم آمریكا در سازمان ملل متحد) و تاكید وزرای امورخارجه عربستان و قطر بر حمایت از مخالفان سوری را باید در كنار ارسال عملی سلاح گرم از سوی كشورهای منطقه برای گروه های مخالف گذاشت. كشتی های توقیف شده در آب های شمالی لبنان كه حامل اسلحه های سبك و سنگین بودند، و همچنین محموله های شناسایی شده سلاح در مرزهای سوریه و تركیه شاهدی بر این مطلب است. روشن است تا زمانی كه گروه های مسلح مخالف به پشتوانه سلاح و كمك های مالی دریافتی خود، توان مقابله با حكومت مركزی را دارند نمی پذیرند به مرحله دوم پیشنهاد پوتین- یعنی مذاكرات- قدم بگذارند. گرچه میان گروه های مخالف دولت نیز اختلاف های بسیاری درباره آینده سوریه دیده می شود و تندروها خواستار بركناری و محاكمه اسد و معتدل ها راضی به انجام اصلاحات بنیادین هستند، اما وجود سلاح در دستان برخی از آنها عملا رسیدن به یك موضع روشن در این زمینه را ناممكن می سازد. از سوی دیگر، در پیشنهاد پوتین درباره سرنوشت رییس جمهوری كنونی سوریه یا استقرار دولت انتقالی بصراحت سخنی گفته نشده است. این، در حالی است كه برخی مخالفان، آغاز مذاكرات را فقط منوط به كناره گیری اسد از قدرت كرده اند. تاكید پوتین بر ذكر مرحله 'جست و جوی راه حل' پس از 'مذاكرات'، نشان از خواست او برای مشاركت همه طرف های درگیر در حل مشكلات دارد . با این حال، تا زمانی كه گروه های مخالف و دولت كه بیش از سه دیدگاه دارند، بر سر اصولی مشترك به توافق نرسند نمی توان انتظار داشت از هر گونه نشست احتمالی نتیجه ای نیز حاصل شود. بحث 'تعیین چارچوب های قانون اساسی برای آینده سوریه' نیز در حالی از سوی پوتین مطرح می شود كه همه پرسی قانون اساسی در هفتم اسفندماه 1390 انجام شد. قانون اساسی سوریه با 157 ماده حاصل تلاش های كمیته ای 29 نفره از استادان برجسته دانشگاه در رشته حقوق و كارشناسان صاحب نام سیاسی در سوریه و چهره های معروف مخالف نظام سیاسی این كشور است كه از بیست و سوم مهرماه 1390 در كمیته ملی تدوین پیش نویس، مشغول بررسی ضعف ها و قوت های قانون اساسی پیشین و همچنین مطالعه قوانین اساسی كشورهای مختلف بودند. بر اساس قانون جدید مدت ریاست جمهوری هفت ساله بوده و فقط برای دو دوره قابل تمدید است. همچنین نظام سیاسی آینده سوریه مبتنی بر تعدد احزاب و آرای مردم خواهد بود و احزاب و گروه های سیاسی می توانند وارد زندگی سیاسی و ملی شوند. در حالی كه به دنبال برگزاری این همه پرسی، نخستین انتخابات مجلس سوریه نیز بر اساس قانون اساسی جدید هجدهم اردیبهشت ماه برگزار شد، نادیده گرفتن این امر از سوی پوتین شاید به نوعی عقب نشینی به نفع گروه های مخالف اسد باشد. مورد آخر كه وی از آن به عنوان 'تغییرات ریشه ای' نام برد، فاقد هر گونه توضیحات بیشتر است و می توان گزینه نهایی را از چند دیدگاه بررسی كرد. ممكن است منظور پوتین، موافقت ضمنی با گزینه بركناری اسد البته به شرط موافقت طرف های درگیر طی مذاكرات باشد. بر این اساس، رییس جمهوری روسیه از یك سو خواسته است همراهی خود را با خواست گروه های مخالف برای كناره گیری اسد نشان دهد و از سوی دیگر، آنان را برای نشستن پای میز مذاكرات برای رسیدن به اهداف خود ترغیب كند. همچنین پوتین با خودداری از تشریح منظور خود از طرح این گزینه و اشاره نداشتن مستقیم به گزینه های ممكن از جمله بركناری اسد، راه را برای تداوم حمایت های خود از دولت مركزی حاكم بر سوریه هموار كرده است تا به این ترتیب، منافع خود را در این منطقه از جمله امنیت بندر 'طرطوس' (محل استقرار پایگاه نظامی پشتیبانی روسیه) حفظ كند. بنابراین به نظر می رسد پوتین در سایه پیشنهادهای خود درباره سوریه، كوشیده اختلاف های اخیر میان روسیه و چین با كشورهای غربی درباره بركناری اسد را كه منجر به سه بار وتو قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد شده است، تا حد امكان كاهش دهد. گرچه طی ماه های اخیر بارها اخباری درباره مذاكره غرب با روسیه برای اعطای پناهندگی و مصونیت سیاسی و قضایی به اسد برای كناره گیری از قدرت و موافقت مسكو با این طرح ها از سوی غول های رسانه ای غرب منتشر شده، اما در همه موارد تكذیب های بعدی مقام های بلندپایه روس را به همراه داشته است. اما این بار، طرح رییس جمهوری روسیه با تاكید بر تغییرات ریشه ای پس از آتش بس و مذاكره، نوعی انعطاف در برابر مخالفان سوری و حامیان آنان است. البته همانگونه كه گفته شد استفاده از اهرم 'ابهام' برای باز نگه داشتن دست كرملین به منظور نشان دادن هر گونه واكنش بعدی نسبت به تحولات هنوز روسیه را به عنوان پشتیبان اسد معرفی می كند. در این میان، به نظر می رسد تنها برنده كشمكش های داخلی سوریه، رژیم صهیونیستی است كه به این ترتیب، توجه بسیاری از كشورهای منطقه و قدرت های غربی را از نقض قوانین بین المللی و سركشی های همیشگی خود، معطوف كشوری كرده است كه به عنوان یكی از محورهای اصلی مقاومت شناخته می شود. همانگونه كه چهارم مردادماه روزنامه تونسی 'الشروق' نوشت: امروز اتحادیه عرب بازی بی سابقه ای را در زمین آمریكایی - صهیونیستی برای ضربه زدن به محور مقاومت كه در مقابل توطئه های رژیم صهیونیستی ایستاده است و از جهان اسلام و عرب دفاع می كند، شروع كرده است. بنابراین روشن است در صورت خاتمه نیافتن موضوع سوریه در قالب طرح های مسالمت آمیز پیشنهادی، بازنده این میدان در وهله نخست، مردم سوریه و پس از آن، كشورهای منطقه و اعراب و جهان اسلام هستند كه روزگاری رژیم صهیونیستی را به عنوان دشمن مشترك خود تعریف كرده بودند اما اینك برای رسیدن به خواسته ها و منافع خود، حاضر شده اند اسد را قربانی كنند. لینک [url="http://irna.ir/News/80246748/طرح-مبهم-پوتین-برای-سوریه/پژوهش/"]http://irna.ir/News/...ای-سوریه/پژوهش/[/url] ================================ [b][color=#0000ff]تلاش سازمان سيا برا ي پركردن خلاء اطلاعاتي در سوريه[/color][/b] "دولت آمريكا در تلاش است تا نيروهاي مخالف سوري را شناسايي كند. آژانس‌هاي جاسوسي كاخ سفيد نيز درصدد هستند تا از نزديك آنها را مورد ارزيابي قرار دهند كه اين اقدام با تاسيس پايگاه در خاك سوريه و مرزها صورت مي‌گيرد." به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، روزنامه واشنگتن پست در گزارشي از تحولات سوريه مي‌نويسد: «16 ماه پس از آغاز ناآرامي‌ها در سوريه، آمريكا تلاش دارد تا نيروهاي مخالف سوري را در داخل شناسايي كند. به گفته برخي از مقام‌هاي آمريكايي خلاءهايي اطلاعاتي تلاش‌هاي دولت باراك اوباما، رئيس جمهوري آمريكا را براي عزل بشار اسد، رئيس جمهوري سوريه با مانع رو به رو ساخته است. آژانس‌هاي جاسوسي آمريكا اقدامات خود را طي ماه‌هاي اخير براي جمع‌آوري اطلاعات از نيروهاي شورشي مخالف و رژيم اسد افزايش داده‌اند اما آنها هنوز نتوانسته‌‌اند به طور كامل مكالمات را شنود كرده و يا بر درگيري‌هاي داخلي از نزديك نظارت كنند. گفت‌وگو با مقام‌هاي اطلاعاتي آمريكا و مقام‌هاي اطلاعاتي خارجي فاش ساخت كه سازمان اطلاعات مركزي آمريكا (سيا) نتوانسته پايگاهي در سوريه داير كند و اين در حالي است كه سيا در زمان انقلاب‌هاي عربي در مصر و تونس نقش اصلي در گردآوري اطلاعات از داخل اين كشورها داشته است. با اين حال سيا با تاسيس پايگاه‌هاي مرزي و جمع‌آوري اطلاعاتي از ساير متحدان آمريكا از جمله اردن و تركيه و ساير كشورها كمك بسياري دريافت كرده است. دسترسي به اطلاعات محدود، توانايي دولت باراك اوباما را براي بررسي بحران در سوريه با مانع مواجه مي‌كند و اين در حالي است كه اين اتفاق فرصتي براي حذف دشمن ديرينه آمريكا فراهم كرده است. با اين حال اين اقدام خطر قدرت گرفتن شبه‌نظاميان وابسته به القاعده و ساير گروه‌ها را تشديد مي‌كند. مقام‌هاي آمريكايي اعلام كرده‌اند كه دولت اوباما به دنبال گسترش كمك‌هاي "غير كشنده" خود به مخالفان سوري است. يكي از مقام‌هاي اطلاعاتي آمريكا در اين خصوص مي‌گويد: اول از همه ما بايد به يك جمع‌بندي برسيم كه با چه كساني در داخل سوريه تعامل مي‌‌كنيم. 16 ماه است كه ناآرامي‌ها در سوريه ادامه دارد و ما با پديده جديدي رو به رو نيستيم اما عدم شفافيت در اين باره موجب شده است تا متحدان آمريكا در اين منطقه دچار نگراني شوند و ندانند كه پس از سقوط اسد چه كساني روي كار خواهند آمد. اين رويكرد حتي در ميان سرويس‌هاي اطلاعاتي عربي نيز كه خود به شورشيان براي براندازي اسد كمك مي‌كنند، وجود دارد. يكي از مقام‌هاي اطلاعاتي كشورهاي عربي در خاورميانه كه خواست نامش فاش نشود، مي‌گويد: روند تحقيقات همچنان در مراحل اوليه است. مقام‌هاي خارجي ابراز نگراني كرده‌اند كه گروه‌هاي اسلام‌گرا به داخل مخالفان سوري نفوذ كنند و پس از سقوط اسد، دولتي با حضور اكثريت اعضاي گروه اخوان‌المسلمين تشكيل دهند. اين تفكر در ميان بسياري از افراد و حتي كساني كه در خيابان‌هاي سوريه مبارزه مي‌كنند، وجود دارد. مقام‌هاي اطلاعاتي آمريكا معتقدند: توانايي سيا براي انجام عمليات در داخل سوريه از ماه فوريه كه سفارت آمريكا در دمشق بسته شد، كاهش يافت. برخلاف ليبي كه در آن كنترل مناطق شرقي كشور به سرعت به دست مخالفان افتاد، در سوريه گروه‌هاي اپوزيسيون نتوانستند كنترل مناطق خاصي را به دست بگيرند و همين امر به تيم‌هاي سيا اجازه نداد تا جاي پاي مستحكمي براي خود ايجاد كنند. به‌رغم تمامي اين محدوديت‌ها، باراك اوباما به سيا مجوز داد تا به مخالفان و نيروهاي ضد اسد كمك كند. اين اقدام سيا از طريق انجام عمليات‌هاي محرمانه صورت گرفت كه نياز به تاييد اوباما داشت. آژانس جاسوسي سيا تجهيزات ارتباطي براي گروه‌هاي اپوزيسيون سوري فراهم كرده است كه آمريكا را قادر مي‌سازد مكالمات آنها را شنود و مانيتور كند. تيمي متشكل از شش تن و يا بيشتر از افسران سيا در امتداد مرز تركيه و سوريه اقدام به تاسيس پايگاه كرده‌اند كه با رهبران مخالفان در تماس است و روند انتقال تجهيزات و اقلام پزشكي را با آنها هماهنگ مي‌كند. با اين حال مقام‌ها تاكيد دارند كه سيا در تامين سلاح براي مخالفان مشاركت نكرده است اما سيا تبادل اطلاعاتي با كشورهايي از جمله عربستان سعودي و قطر كه براي شورشيان سلاح فراهم مي‌كنند، دارد. كشورهاي ديگري نيز نظير اردن و امارات براي ارسال پول و نه مهمات، ابراز تمايل كرده‌اند، اما اين كشورها همچنين نسبت به خطر استفاده از تسليحات مخالفان عليه كشورهاي عربي يا اسرائيل و يا احتمال استفاده از آنها در درگيري‌هاي مذهبي و يا قومي سوريه هشدار داده‌‌اند. چنين دغدغه‌هايي به آژانس جاسوسي سيا كمك مي‌‌كند تا علت اينكه چرا مخالفان سوريه به‌رغم كمك‌هاي آمريكا و ساير كشورهاي پرنفوذ همچنان از نظر نظامي ضعيف است، كشف كند. با وجود انتقادهاي جمهوري خواهان آمريكا، دولت اوباما تمايلي ندارد تا وارد مناقشه ديگري در خاورميانه شود، اما دولتمردان آمريكايي علت اين تصميم را اينگونه اعلام كرده‌اند كه وجود گروه‌هاي مختلف در اپوزيسيون‌هاي سوري، مانع از دخالت نظامي آمريكا در سوريه شده است. سيا و ساير آژانس‌هاي جاسوسي در اقدام ديگري براي ضربه زدن به اسد، مانع از انتقال سلاح از برخي كشورها به سوريه شدند. برخي از مقام‌ها عنوان داشته‌‌اند كه انفجار هفته گذشته در مقر امنيت ملي سوريه نشان مي‌دهد كه مخالفان سوري حتي بدون كمك تسليحاتي آمريكا نيز از امكانات كافي برخوردارند.» لینک http://isna.ir/fa/news/91050301954/تلاش-سازمان-سيا-برا-ي-پركردن-خلاء-اطلاعاتي

[b][color=#0000ff]باقری گفتگوهایش با معاون اشتون را مثبت ارزیابی كرد[/color][/b] [size=4]باقری امروز در خاتمه مذاكرات معاونان مذاكره كننده ارشد ایران و گروه 1 + 5 در استانبول، وارد آنكارا شد و باحضور در محل وزارت خارجه تركیه با 'احمد داود اوغلو' وزیر خارجه این كشور نزدیك به دو ساعت نیز مذاكره كرد. در این دیدار 'بهمن حسین پور' سفیر جمهوری اسلامی ایران در آنكارا نیز حضور داشت. باقری به دنبال این مذاكرات عصر چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگاران ایرنا و صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در خصوص مذاكرات استانبول و گفت و گوهایش با داود اوغلو گفت: نشست با خانم 'هلگا اشمیت' معاون ' كاترین اشتون ' در راستای توافق ها و گفت و گوهای مسكو بود. وی افزود: در گفت وگوهای مسكو مقرر شده بود كه ابتدا یك نشست كارشناسی برگزار شود كه این نشست كارشناسی در روز 13 تیرماه برگزار شد كه نشست مثبت و خوبی بود كه هر دو طرف به این مساله تاكید داشتند. در پی آن قرار بود كه نشست معاونان تشكیل شود كه تا این نشست با استفاده از دستاوردهای نشست كارشناسی بتواند زمینه برگزاری گفت وگوهای آتی 'سعید جلیلی' و 'كاترین اشتون' را فراهم كند. وی گفت: در مذاكرات روز گذشته با اشمیت توانستیم در چارچوب های خوبی گفت وگوهای خود را پیش ببریم و به توافق هایی در باره ادامه كار و انجام گفت وگوهای بعدی دست پیدا كنیم. معاون دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران، ایران و تركیه را دو كشور همسایه و همكار استراتژیك خواند و درباره گفت وگویش با وزیر امور خارجه تركیه گفت: ایران و تركیه دوكشور همسایه مسلمان و همكار استراتژیك هستند كه عرصه های مختلف مناسبات ایران با تركیه به صورت بسیار گسترده ای است. لذا در این دیدار هم در خصوص مناسبات دوجانبه و هم تحولات منطقه صحبت شد . باقری افزود: وزیر امور خارجه تركیه نیز بر حق استفاده صلح آمیز ایران از انرژی هسته ای تاكید كرد و خواستار ادامه گفت وگو شد.[/size] [size=4]لینک[/size] [size=4][url="http://www.irna.com/News/80247281/باقری-گفت-وگوهایش-با-معاون-اشتون-را-مثبت-ارزیابی-كرد/خارجي/"]http://www.irna.com/...یابی-كرد/خارجي/[/url][/size]

[color=#0000ff]اهداف و منافع استراتژیک ترکیه در مصر جدید[/color] به رغم اینکه شکل‌گیری اعتراضات مردمی در شمال آفریقا در ۱۴ ژانویه ۲۰۱۱ و با انقلاب تونس آغاز شد و این کشور الهام‌بخش انقلاب‌های شمال آفریقا و خاورمیانه گردید اما باید به این مسئله اذعان داشت که سقوط حسنی‌مبارک در ۱۱ فوریه ۲۰۱۱ پس از گذشت سه دهه مهم‌ترین رویدادی بود که نه تنها بر عرصة داخلی مصر که بر محیط پیرامون این کشور و بازیگران منطقه‌ای تأثیر قابل توجهی بر جای گذاشت. در واقع موقعیت استراتژیک مصر به گونه‌ای است که سرنوشت و منافع آن با علقه‌ها و منافع بازیگران متعدد منطقه‌ای و بین‌المللی پیوند خورده است. در این میان ترکیه به عنوان یکی از مهم‌ترین بازیگران منطقه‌ای و متحد کلیدی غرب که از اشتراکات فرهنگی و تاریخی دیرین با شمال آفریقا برخوردار است، در مقایسه با سایر قدرت‌های منطقه با حساسیت بیشتری تحولات جاری مصر را دنبال می‌کند. از این رو به نظر می‌رسد مصر جدید که در آن سکان هدایت سیاست آن در اختیار اسلام‌گرایان میانه‌رو که از روابط دوستانه‌ای با حزب حاکم عدالت و توسعه در ترکیه برخودارند شرایط و بسترهای مناسبی را در اختیار دولت ترکیه برای پیشبرد سیاست‌های منطقه‌ای فراهم آورده است. در این مقاله با بررسی شرایط سیاسی و تحولات داخلی مصر به تببین نقش و جایگاه نظامیان در مصر و اهداف آنها و همچنین تشابه میان سیاست‌های اخوان‌المسلمین و دولت ترکیه می‌پردازیم. [color=#0000ff]تبیین رخداد[/color] در این بخش ابتدا نقش و جایگاه نظامیان به عنوان مهم ترین بازیگران عرصة سیاست مصر مورد بررسی قرار می گیرد. سپس رویکرد سیاسی اخوان‌المسلمین در عرصة تحولات سیاسی و الگوبرداری این جنبش از حزب حاکم عدالت و توسعه در ترکیه مورد بررسی قرار می‌گیرد. نقش قدرت نرم ترکیه در پی‌گیری سیاست‌های کلان این کشور در مصر و همچنین اهداف استراتژیک آنکارا در همکاری با مصر که در قالب محور آنکارا- قاهره مطرح شده است مورد بررسی قرار می‌گیرد. در بخش بعدی فرصت‌های ترکیه در مصر پس از مبارک و اهداف اقتصادی و استراتژیک این کشور در توسعة روابط با مصر مورد توجه قرار می‌گیرد. [b]شورای نظامی حاکم به دنبال الگو‌برداری از نظامیان ترکیه[/b] به اعتقاد برخی از کارشناسان سیاسی، شرایط سیاسی جاری در مصر به گونه‌ای است که این احتمال وجود دارد نظامیان مصری برای حفظ جایگاه و قدرت خود که تا حدی تحت تأثیر تحولات موسوم به بهار عربی و انقلاب مصر قرار گرفته است به همان راهی بروند که نظامیان ترکیه در دهه‌های گذشته برای گذار از حکومت نظامی به حکومت غیر‌نظامی پیموده‌اند. این در حالی است که شرایط سیاسی در مصر هنوز نیز از سیاست‌ها و اقداماتی که ارتش مصر انجام می‌دهد، متأثر است. علت این تأثیر بواسطة قدرت و ثروتی است که در اختیار این نهاد سازمان یافته و قدیمی در مصر قرار دارد. یکی از ابزارهای نقش آفرینی که سایر کشورها می‌توانند در شرایط سیاسی مصر ایجاد کنند ناشی از حمایت‌های مالی این کشور ها می باشد. در حال حاضر کمک‌های نظامی ایالات متحده آمریکا به ارتش مصر که بالغ بر یک میلیارد و سیصد میلیون دلار است موجب قدرت مانور نظامیان مصر شده است. قدرت اقتصادی و سیاسی نظامیان در مصر، محمد مرسی را به این مسیر سوق می‌دهد که در حال حاضر همکاری و عدم رویارویی مستقیم با نظامیان بهترین گزینه پیش رو می باشد. موضع‌گیری‌های محمد مرسی نیز نشان دهندة این است که وی به دنبال اتفاق نظر و اجماع با رهبران نظامی مصر است. در واقع وی اعلام کرده است که هیچ برنامه‌ای برای مداخله در بودجة نظامی ندارد. پس از برگزاری نخستین انتخابات آزاد مصر، ژنرال‌های مصری در صدد کپی برداری از مدل ترکیه از دهه‌های گذشته هستند. نظامیان ترکیه در دهه‌های گذشته در عین حالی که حافظ قدرت مسلم در کشور بودند اما به رژیم‌های غیر نظامی اجازه می‌دادند تا قدرت را در ظاهر در اختیار بگیرند و شبه‌دموکراسی در کشور ایجاد کنند. در این شرایط گرچه نهادهایی مستقل از نظامیان در فرایند سیاسی سهیم بودند اما همچنان نظامیان به عنوان عامل تعیین کننده و اصلی در تصمیم‌گیری‌ها در حوزه سیاست خارجی و دفاعی حضور داشتند. از سوی دیگر برخی بر این اعتقادند که گرچه شرایط کنونی در مصر تا حدی یاد آور شرایط سیاسی دهه ۸۰ و ۹۰ در ترکیه است اما مدل مصر متفاوت از مدل ترکیه است. نظامیان حاکم مصری حتی پیش از پیروزی محمد مرسی در انتخابات سرنوشت ریاست جمهوری خیز بلندی به سمت تصاحب قدرت برداشتند. در شرایط کنونی دو طرف یعنی اخوان المسلمین از یک سو و شورای حاکم نظامی از سوی دیگر در حین مذاکره برای موافقت در مورد سهیم کردن قدرت بین خود پشت درهای بسته هستند. نظامیان در حال حاضر قدرت کاملاً قانونی را حفظ کرده‌اند، در واقع کنترل فرآیند تهیه و تدوین قانون اساسی دایمی و جدید را در اختیار دارند و در نهایت این نظامیان هستند که حرف آخر را در مورد سیاست خارجی و امنیت می زنند. استیون کوک (steven cook) از شورای روابط خارجی مستقر در نیویورک معتقد است در واقع دانه‌های چنین نظمی بلافاصله پس از سقوط حکومت مبارک در فوریه ۲۰۱۱ کاشته شد. زمانی که ژنرال‌های نظامی مصری یک ترجمه‌ای عربی از قانون اساسی ۱۹۸۲ ترکیه ترتیب دادند. در واقع بسیاری در مصر نیز که در دوران گذار نقش داشته‌اند بر این اعتقادند که محمد حسن طنطاوی و دیگر ژنرال‌ها در شورای نظامی حاکم به دنبال کپی کردن مدل ترکیه هستند. [b]حزب عدالت و توسعه الگوی اخوانی‌ها در مقابله با نظامیان[/b] نظامیان ترکیه در دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ تلاش کردند تا از ماهیت سکولار دولت محافظت کنند. گرچه مصر هرگز به سکولاری ترکیه نبوده است اما ژنرال‌های مصری هم مانند آنها تا حد زیادی به دلیل تمایل برای جلوگیری از قدرت‌یابی اخوان المسلمین و انحصار قدرت توسط این جنبش تمایل به حمایت از سکولارسم دارند. اما ترکیه در طول دهه گذشته تغییر کرده است. نفوذ سیاسی نظامیان تا حد زیادی بواسطه به قدرت رسیدن حزب میانه رو و اسلام‌گرای عدالت و توسعه به رهبری رجب طیب اردوغان در سال ۲۰۰۲ با حکومتی که با اسلام میانه رو با قیومیت انتخاباتی قدرتمند و تعهدات عمومی برای سیاست‌های سکولار رهبری می شود از میان رفته است. kamer kasim نایب رئیس سازمان سازمان بین‌المللی تحقیقات استراتژیک می‌گوید: « واژه مدل ممکن است واژة مناسبی نباشد اما ترکیه می‌تواند یک نقطة آرمانی برای کشورهای عربی باشد. ترکیه دارای جمعیت مسلمان بزرگی است. این کشور سکولار است و دموکراسی را برای مدت‌های طولانی تجربه کرده است. فکر می‌کنم کشورهای عربی می‌توانند درس‌های بزرگی از تجربیات بد ترکیه مانند موجی از کودتاهای نظامی طی دهه‌ها در این کشور بگیرند». خواست نظامیان مصر برای قدرت نامحدود قابل فهم است. تمام رؤسای جمهوری مصر از زمان فروپاشی سیستم پادشاهی مصر پیش‌زمینه‌های نظامی داشته‌اند. طی‌ دهه‌های اخیر نظامیان و ارتش یک امپراتوری بزرگ اقتصادی را ساخته‌اند که بیش از یک چهارم تولید ناخالص داخلی مصر را در اختیار دارد. گذشته از این در روز دوم رأی گیری نهایی انتخابات ریاست جمهوری مصر، نظامیان شورایی ایجاد کردند که این اختیار را به آنها می‌داد که به عنوان نهاد اصلی اجرایی کشور (نهاد اجرایی عالی کشور) در سیاست‌های خارجی و دفاعی ایفای نقش کنند. رئیس‌جمهور و نخست وزیر نیز در این شورا حضور دارند اما آنها در اقلیت قرار دارند. در میان ژنرال‌های نظامی بواسطة تصمیماتی که با رأی اکثریت اتخاذ می شود. از این رو در حال حاضر جزئیات در مورد قدرت و روابط اتی میان اخوان المسلمین و نظامیان پشت درهای بسته انجام می گیرد. اما یکی از تحلیل‌گران بنان جمال عبدالجواد از مرکز مطالعات سیاسی و استراتژیک الاهرام بر این اعتقاد است که تعارض میان دو جناح ادامه خواهد یافت. وی می گوید: «آنها به این درک خواهند رسید که دچار تزلزل و بی ثباتی و بی اعتمادی خواهند شد و نبرد نبردی طولانی خواهند داشت از آنجایی که زمینه‌های مشترک اندکی میان آنها وجود دارد». از این رو به نظر می‌رسد روند سیاسی که ترکیه طی دهه‌های اخیر و رقابت میان گروه‌های سیاسی و نظامیان را تجربه کرده بار دیگر خود را در قالب رقابت میان نظامیان و اخوان المسلمین‌ها در مصر بازسازی کند. از این رو به نظر می‌رسد اخوان‌المسلمین به دنبال عملیاتی کردن الگوی حزب عدالت و توسعه در ترکیه است. محمد مرسی و اخوان‌المسلمین که اکنون قدرت اجرایی در مصر را در اختیار دارند و بیشتر کرسی‌های پارلمان را نیز در اختیار گرفته‌اند با اتخاذ سیاست‌های پراگماتیسستی و عملگرایانه از هر گونه برخورد با نظامیان پرهیز می‌کنند. تمرکز اصلی اسلام گرایان میانه‌رو در مصر بر آن است تا با تثبیت جایگاه خود بواسطة موفقیت‌های سیاسی و اقتصادی به مانند حزب عدالت و توسعه در ترکیه توازن قوا با نظامیان را به نفع خود تغییر داده و در این راه از هر گونه شتابزدگی پرهیز می‌کند. [b]محیط دگرگون شده عرصه سیاست داخلی در مصر و فرصت‌های ترکیه[/b] گرچه پیروزی انقلابیون در مصر فروپاشی کامل ساختار قدرتی که متکی بر نقش بی‌بدیل نظامیان در ادارة کشور بود را در پی نداشت اما بی‌تردید نظم سیاسی حاکم بر این کشور را در هم ریخت و سه گروه سیاسی را در مقابل یکدیگر قرار داد. نخست نظامیان که همواره در طول تاریخ سیاسی مصر از ستون‌های اصلی دولت مصر بوده‌اند و مراکز قدرت سیاسی و اقتصادی را در اختیار دارند. دوم اسلام‌گرایان که خود اسلام‌گرایان رادیکال و سلفی‌ و اسلام‌گرایان میانه رو را که در قالب اخوان‌المسلمین تجلی یافته‌اند در بر می‌گیرد. سوم روشنفکران و طبقه متوسط شهری. رقابت این سه گروه را می‌توان در انتخابات پارلمانی و ریاست‌جمهوری مصر مشاهده کرد. انتخابات پارلمانی مصر که در دسامبر و ۲۰۱۱ و ژانویه ۲۰۱۲ برگزار شد اخوان‌المسلمین و شاخه سیاسی این حزب یعنی حزب عدالت و آزادی بیش از ۴۷ درصد آرای عمومی را به خود اختصاص داد. این در حالی است که اگر میزان آرای سایر گروه های اسلام‌گرا را نیز در نظر بگیریم جمعهاً اسلام‌کرایان بیش از ۷۰ درصد کرسی‌های مجلس را به دست آوردند. انتخابات ریاست جمهوری مصر نیز به گونه‌ای عرصة رقابت میان این سه گروه بود به خصوص رقابت میان نظامیان و اسلام‌گرایان که در نهایت منجر به شکل‌گیری رقابت اصلی میان احمد شفیق آخرین نخست وزیر دولت حسنی مبارک و محمد مرسی کاندیدای اخوان‌المسلمین شد. پیروزی کاندیدای اسلام‌گرایان در انتخابات ریاست جمهوری موجب رویارویی مستقیم میان نظامیان و اسلام‌گرایان در مصر شده است. از این رو محیط سیاسی مصر پس از انتخابات ریاست جمهوری کاملاً دگرگون شده. با توجه به روابط دوستانه‌ای که میان حزب حاکم عدالت و توسعه ترکیه و اخوان‌المسلمین وجود دارد امروزه بیش از گذشته زمینه‌های توسعه همکاری دوجانبه میان دولت ترکیه و مصر فراهم شده است. الگو برداری حزب عدالت و آزادی مصر به عنوان شاخة سیاسی اخوان‌المسلمین گویای نقش و نفوذ گسترده ترکیه بر جریانات سیاسی مصر است. [b]اهداف اقتصادی ترکیه در روابط با مصر[/b] یکی از اهداف بلند‌مدت دولت ترکیه توسعه روابط اقتصادی با کشورهای شمال آفریقاست. در واقع ترکیه به عنوان یکی از کشورهای عضو گروه بیست، ششمین اقتصاد بزرگ اروپا، در حال تبدیل شدن به قطب اقتصادی در شمال آفریقا و خاورمیانه است. از این رو استمرار و تثبیت رشد اقتصادی که در سال گذشته و علی‌رغم بحران اقتصادی در اروپا و کشورهای منطقه رشد بیش از ۴/۴ درصدی را تجربه کرده است نیازمند یافتن بازارهای جدید برای عرضة تولیدات داخلی و سرمایه‌گذاری خارجی است. در این میان مصر به عنوان مهم‌ترین کشور شمال آفریقا جایگاه ویژه‌ای در سیاست خارجی ترکیه دارد. احمد داود اوغلو وزیر خارجه ترکیه که اخیراً به مصر سفر کرده است پیش‌بینی کرد که سرمایه‌گذاری ۱ میلیارد و ۵۰۰ میلیونی ترکیه در مصر ظرف دو سال آینده به ۵ میلیارد دلار افزایش یابد. و حجم تجارت کلی بین دو کشور از میزان ۳ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار کنونی به ۵ میلیارد دلار تا پایان سال ۲۰۱۲ و تا سال ۲۰۱۵ به ۱۰ میلیارد دلار خواهد رسید. تمایل ترکیه به افزایش روابط اقتصادی با دولت جدید مصر نشان از تلاش ترکیه برای توسعة نفوذ اقتصادی در منطقة شمال آفریقا دارد که در آن مصر به عنوان یکی از کلیدی‌ترین بازیگران شمال آفریقا و متحد ترکیه مورد توجه قرار می‌گیرد. [b]آنکارا به دنبال همکاری استراتژیک با مصر[/b] با توجه به شرایط پیچیده کنونی که ترکیه با آن روبه‌روست امروزه بیش از هر زمان دیگری آنکارا به دنبال یافتن متحد جدید و قدرتمندی در منطقه است که با وارد کردن آن در بازی سیاسی توازن منطقه‌ای را به گونه‌ای به نفع خود تغییر دهد. پیروزی محمد مرسی در مصر که داری روابط دوستانه با حزب حاکم در ترکیه است این امید را در ترکیه زنده کرده است که ترکیه و مصر می‌توانند به عنوان بزگترین و پرجمعیت‌ترین کشورهای مسلمان که از نقش و جایگاه مهمی در جهان اسلام برخوردراند هدایت تحولات سیاسی منطقه را در دست بگیرند. اختلافات سیاسی ترکیه و اسرائیل، تنش میان ترکیه و عراق، خصومت فزاینده آنکارا و دمشق، به سردی گراییدن روابط ترکیه و ایران نیز که از عوامل انزوای منطقه‌ای و بر هم خوردن توازن قدرت به ضرر ترکیه به شمار می‌رود ارادة ترکیه برای ایجاد اتحاد جدید با مصر را تقویت کرده است. در این راستا احمد داود اوغلو طی سخنانی اشاره کرد که اسرائیل به تنهایی مسئول فروپاشی روابط میان ترکیه و اسرائیل است که زمانی متحد ترکیه به شمار می‌رفت. اوغلو قویاً به این مسئله اشاره کرد که او شکل‌گیری مشارکت میان ترکیه و مصر را در آینده پیش‌بینی می‌کند. وی با بیان اینکه دو کشور از قوی‌ترین ارتش‌ها، پرجمعیت‌ترین و با نفوذ‌ترین کشورهای منطقه هستند، خاطر نشان کرد که دو کشور می‌توانند محور جدیدی از قدرت ایجاد کند به خصوص در زمانی که نفوذ آمریکایی‌ها در خاورمیانه به نظر می‌رسد در حال کاهش یافتن است و این آن چیزی است که ترکیه می‌خواهد، یعنی ایجاد محور قدرت در منطقه در زمان کاهش نفوذ آمریکا. البته اوغلو اشاره کرد که این محور قدرت علیه هیچ یک از کشورها نخواهد بود. نه علیه اسرائیل، نه ایران و نه دیگر کشورها. بلکه این محور دموکراسی، دموکراسی واقعی خواهد بود. او اضافه کرد که: «این محور دموکراسی دو تا از بزرگترین ملت‌ها در منطقه ماست که از شمال به جنوب، از پایین دریای سیاه به دره نیل در سودان امتدا می‌یابد». اوغلو بر این موضوع تأکید کرد که ارتباط و پیوند روحی و روانی عمیقی میان ترکیه و بیشتر جهان عرب وجود دارد که نتیجه ۴ قرن حکومت امپراتوری عثمانی از استانبول بر این مناطق بوده است. داود اغلو گفت:« از آنجایی که نظم قدیم مورد حمایت آمریکایی‌ها که از طرف اسرائیل و عربستان سعوی حمایت می‌شد و مصر پیش از انقلاب نقش کمتری در آن داشت در حال فروپاشی است، مصر به تمرکز و کانون تلاش‌های ترکیه تبدیل می شود». اردوغان که از زمان سقوط حسنی مبارک تا کنون ۵ بار به قاهره سفر کرده است گفت:« برای توازن قدرت منطقه‌ای ما خواهان یک مصر قوی هستیم. برخی از مردم ممکن است فکر کنند که ترکیه و مصر در حال رقابت هستند. اینگونه نیست. این تصمیم استراتژیک ماست. ما در حال حاضر خواهان یک مصری قوی هستیم». وارد کردن مصر در موضوع بحران سوریه یکی از اهداف اصلی ترکیه در هفته‌های اخیر بوده است. این سیاست از مصادیق بارز سیاست وارد کردن مصر در معادلات منطقه‌ای و بر هم زدن توازن قوا در خاورمیانه و شمال آفریقاست. برگزاری نشست دو روزة دوستان سوریه در قاهره با مشارکت ترکیه در راستای این رویکرد قابل ارزیابی است. در این نشست که در ۲و ۳ ژوئن در قاهره برگزار شد نبیل العربی دبیر کل اتحادیه عرب، کشورهای عربی و ترکیه به دنبال تشکیل کمیتة اجرایی انتقال قدرت بودند که توفیق چندانی به دست نیاوردند. مصر با توجه به موقعیت استراتژیک در شمال آفریقا نقش مهمی در استراتژی منطقه‌ای ترکیه دارد. در واقع ترکیه مصر را به عنوان پایگاه استراتژیک در شمال آفریقا می‌داند که در صورت نفوذ در آن می‌تواند سیاست‌های مورد نظر در شمال آفریقا را با سهولت دنبال کند. از این رو پس از پیروزی محمد مرسی و انتخاب وی به ریاست جمهوری احمد داود اوغلو با سفر در صدد مهیا ساختن بسترهای لازم برای بسط و تعمیق روابط استراتژیک ترکیه و مصر است. اوغلو با اشاره به زمینه‌های همکاری میان دو کشور و مکانیسم همکاری استراتژیک ترکیه و مصر که اخیراً ایجاد شده است به این موضوع اشاره کرد که با صفحة سفیدی به قاهره آمده است و ترکیه آماده همکاری نامحدود با مصر در زمینه‌هایی است که مصری‌ها خواهان آن هستند. اوغلو اظهار داشت که همکاری میان دو کشور به ثبات در منطقه کمک می‌کند. او اشاره کرد که حامل پیام دعوت عبدالله گل رئیس جمهور ترکیه از محمد مرسی است. اوغلو با تبریک به مصری‌ها که با موفقیت انقلاب و انتخابات ریاست جمهوری را پشت سر گذاشته‌اند خاطرنشان ساخت که مصر قادر است از پس مشکلات اقتصادی دورة پیش رو برآید. [b]قدرت نرم، ابزار نفوذ ترکیه در مصر جدید[/b] احمد داود اوغلو پس از ورود به قاهره و دیدار با محمد مرسی رئیس جمهور منتخب از آمادگی ترکیه برای همکاری‌های نامحدود با مصر خبر داد. وی اظهار اشت که ثبات منطقه نیازمند وجود مصری قوی و باثبات است. با توجه به رویکرد ترکیه در قبال تحولات مصر در دوران ناآرامی ها و حمایت ترکیه از گروه‌های اپوزوسیون، توجه بسیاری از گروه‌های اپوزوسیون به سوی ترکیه به عنوان الگوی جانشین و بدیل حکومت مصر جلب شد. در واقع الگو قرار گرفتن ترکیه برای مصر ناشی از نقش و نفوذ ترکیه و افزایش قدرت نرم این کشور در میان نخبگان سیاسی و همچنین توده‌های جامعه می‌باشد. علاوه بر سیاست‌های آنکار که از منابع قدرت نرم این کشور در مصر به شمار می‌رود، ارزش‌ها و فرهنگ ترکیه نیز از مقبولیت کافی در مصر برخوردار است. در واقع مشاهده می‌شود که هر سه منبع قدرت نرم شامل، فرهنگ، ارزش و سیاست در تحولات مصر به کمک مقامات ترک برای تأثیر‌گذاری بر رویدارهای مصر پس از مبارک آمده و به عنوان ابزار اصلی سیاست خارجی ترکیه در مصر ایفای نقش می‌کند. احمد داود اوغلو اخیراً در مصاحبه با یکی از خبرگزاری‌های خارجی گفت: هر کشوری ویژگی‌های منحصر به فرد مخصوص به خود دارد اما اشاره کرد که ترکیه نشان داده است که قادر به سازگاری میان دموکراسی و سکولاریسم در جامعه دارای اکثریت مسلمان است و بنابراین می‌تواند الهام‌بخش کشورها در انتقال و گذار به دولتی دموکراتیک در کشورهای مسلمان از جمله مصر باشد. او گفت ما نمی‌خواهیم خودمان را به عنوان یک مدل ارائه کنیم. ما سال‌ها زیادی را از تجربه دموکراتیک پشت سر گذاشتیم تا به مرحله کنونی رسیدیم. اگر لازم باشد ترکیه آمادگی این را حفظ می‌کند تا تجربة دموکراتیکش را با تمام کشورهای علاقه‌مند سهیم کند. اسلام‌گرایان به دنبال این هستند نشان دهند بر آن نیستند از دموکراسی به عنوان یک ابزار استفاده کنند. از این رو موفقیت اسلام‌گرایان در پیمودن راه دموکراسی به خصوص در دورانی که کشورهای عربی پس از بهار عربی از ثبات چندانی برخوردار نیستند بسیار حائز اهمیت است. از این رو ترکیه می‌تواند به عنوان کشوری که توانسته میان دموکراسی و اسلام آشتی ایجاد کند مورد توجه قرار گرفته و به عنوان الگو حداقل در خاورمیانه مورد استفاده قرار گیرد و الگوی مناسبی برای کشورهای عربی باشد. ترکیه به عنوان یکی از کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) از نفوذ در میان کشورهای غربی برخوردار است. ترکیه شبیه به چراغی از پیشرفت و سیاست‌های دموکراتی برای مسلمانان در کشورهایی است که پس از سقوط حکومت‌های دیکتاتوری مانند مصر در حال شکل‌گیری هستند. [b]دورنمای رخداد[/b] به دنبال انقلاب ۱۱ فوریه ۲۰۱۱ مصر و پایان یافتن بیش از سه دهه حکومت دیکتاتوری حسنی مبارک شاهد تغییر آرایش سیاسی و ساختار قدرت در مصر هستیم. به گونه‌ای که در حال حاضر اپوزیسیون مصری به خصوص اسلام‌گرایان میان‌رو در قالب اخون‌المسلمین و شاخة سیاسی آن یعنی حزب عدالت و آزادی با پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری رودروری شورای نظامی حاکم قرار گرفته و به دنبال سهم‌خواهی از قدرت هستند. در این میان بسیاری از کارشناسان سیاسی وضعیت کنونی مصر را با دهه‌های ۷۰ و ۸۰ ترکیه مقایسه می‌کنند. در مصر کنونی گرچه غیرنظامیان پست‌های اجرایی را در اختیار دارند اما همچنان این نظامیان هستند که به عنوان منبع اصلی قدرت دست بالا را در سیاست خارجی و دفاعی کشور در اختیار دارند. گرچه نظامیان مصری به دنبال الگوبرداری از نظامیان ترک در دهه‌های گذشته هستند اما نکتة جالب در سیاست مصر که شباهت تحولات سیاسی در این کشور آفریقایی را به ترکیه بیشتر نمایان می‌کند در دنباله‌روی حزب عدالت و آزادی مصر از حزب عدالت و توسعه در ترکیه نهفته است. حزب آزادی و عدالت همچون سَلَف خود در ترکیه با اتخاذ سیاست پراگماتیستی و همراهی با نظامیان در آغاز به دنبال تثبیت موقعیت و جایگاه خود در کشور از طریق موفقیت در هدایت سیاست خارجی و حل مشکلات اقتصادی در مصر به منظور افزایش قدرت چانه‌زنی در مقابل نظامیان است. فارغ از این تشابهات در این میان نکته قابل تأمل فعال شدن سیاست خارجی ترکیه در تحولات مصر است. ترکیه با توجه به قدرت نرم و نفوذی که در میان توده‌های مردم مصری و همچنین اخوان‌المسلمین دارد به دنبال بهره‌برداری از شرایط جاری در این کشور است. اهداف ترکیه در مصر جدید را می‌توان بطور کلی به اهداف اقتصادی و استراتژیک تقسیم کرد. در این میان می‌توان گفت شکل‌گیری محور ترکیه و مصر در خاورمیانه و شمال آفریقا مهم‌ترین هدف استراتژیک ترکیه از توسعة روابط با مصر است. ایجاد چنین محوری ناشی از نگرانی‌های امنیتی و استراتژیک ترکیه به ویژه در بر هم زدن توارن قدرت منطقه‌ای است. به زغم اینکه احمد داود اوغلو صراحتاً اظهار داشت که شل‌گیری محور جدید علیه ایران، عربستان، اسرائیل و … نمی‌باشد اما با توجه به انزوای منطقه‌ای ترکیه و روابط تنش‌آلود این کشور با همسایگان از جمله سوریه، عراق و ایران قابل درک است که هدف ترکیه شکل‌گیری محوری جدید برای برون رفت از انزوای کنونی است. [color=#0000ff]محمد بهرامی / مرکز بین المللی مطالعات صلح – IPSC[/color] [color=#000000]=========================================[/color] [color=#0000ff]روابط مسکو- آنکارا؛ همکاری در عین رقابت[/color] [color=#000000]اگرچه روابط روسیه و ترکیه فراز و فرودهای بسیاری را در سیر تکوین این مناسبات به خود دیده، اما پس از فروپاشی شوروی و به ویژه در سالهای اخیر، شاهد توسعه چشمگیر و روند رو به رشد روابط دو کشور به خصوص در بخش انرژی و توریسم هستیم؛ به طوری که دیگر مقامات دو کشور از ماهیت راهبردی مناسبات مسکو- آنکارا سخن می‌گویند؛ مناسباتی که با توجه به اهمیت دو کشور در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، مسلما می‌تواند ملاحظات و درسهایی نیز برای ایران داشته باشد.[/color] [color=#000000]امروز، چهارشنبه ۲۸ تیرماه، رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه در راس هیئتی به مسکو سفر کرده و با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه دیدار و گفتگو می‌کند؛ سفری که مهمترین اهداف آن، ارتقای سطح روابط دوجانبه، از جمله همکاری در بخش انرژی، و نیز زمینه سازی برای برگزاری سومین نشست شورای همکاری‌های روسیه- ترکیه (که قرار است پاییز امسال با حضور پوتین در ترکیه برگزار شود) عنوان شده است. همچنین، مسائل بین‌المللی و منطقه‌ای، به ویژه اوضاع سوریه نیز از دیگر محورهای مذاکرات پوتین و اردوغان اعلام شده است.(۱) در آخرین دیدار پوتین و اردوغان که ۳۰ خرداد (۱۸ ژوئن) در حاشیه اجلاس سران «گروه ۲۰» در مکزیک صورت گرفت، رئیس جمهوری روسیه زمینه‌های همکاری کشورش با ترکیه را متنوع و گسترده دانست و اظهار داشت که مسائل باقیمانده نیز حل و فصل خواهد شد. پوتین تاکید کرد: «خوشبختانه هیچ مشکلی بین ما وجود ندارد، زیرا هر مسئله تازه‌ای به وجود بیاید، ما به سرعت برای آن راه حلی پیدا می‌کنیم و مناسبات ما به صورتی پویا و همراه با پیشرفت گسترش پیدا می‌کند.» (۲) [b]نگاهی به روابط اقتصادی مسکو- آنکارا [/b] در حال حاضر، میزان مبادلات تجاری ترکیه با روسیه به بیش از ۳۰ میلیارد رسیده و از مبادلات تجاری این کشور با آمریکا (حدود ۲۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۱) بیشتر است. در سال ۲۰۱۱ ترکیه هفتمین شریک بزرگ روسیه بود، اما بنا به گزارش گمرک فدرال روسیه (FTS)، در پنج ماهه نخست سال ۲۰۱۲ میلادی حجم مبادلات تجاری بین روسیه و ترکیه به ۱۳ میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار رسید که بر این اساس، ترکیه عنوان پنجمین شریک تجاری بزرگ روسیه را پس از چین، هلند، آلمان و ایتالیا به خود اختصاص داده و حتی از آمریکا و ژاپن پیشی گرفته است. روسیه پس از آلمان، دومین شریک تجاری بزرگ ترکیه محسوب می‌شود. حامل‌های انرژی (۷۳,۵%)، فلزات و مصنوعات فلزی (۱۷,۸%) اصلی‌ترین صادرات روسیه به ترکیه محسوب می‌شوند. اما عمده صادرات ترکیه به روسیه را خواربار (۲۷,۷%)، ماشینها و تجهیزات (۳۲%) و منسوجات (۱۸,۲%) تشکیل می‌دهد. بنا به گزارش وزارت خارجه روسیه در اکتبر ۲۰۱۱، میزان مبادلات تجاری روسیه با ترکیه در سال ۲۰۱۰ با رشدی ۲۹ درصدی نسبت به سال ۲۰۰۹، به بیش از ۲۵ میلیارد دلار رسید. البته، این میزان در سال ۲۰۰۸ به بیش از ۳۳ میلیارد دلار رسیده بود، اما در نتیجه بحران اقتصادی، در سال ۲۰۰۹ با افت محسوسی به حدود ۲۰ میلیارد دلار کاهش یافت. اما مجددا نمودار مناسبات تجاری دو کشور سیر صعودی یافته و این روند رو به رشد در مبادلات تجاری دو کشور همچنان ادامه دارد؛ به طوری که میزان مبادلات دو کشور در سال ۲۰۱۱ به حدود ۳۰ میلیارد دلار رسید. (۳) این در حالی است که مبادلات تجاری ایران با روسیه، علی‌رغم رشد نسبی چند سال اخیر، باز هم در خوشبینانه‌ترین حالت به ۴ میلیارد دلار نمی‌رسد. نکته قابل توجه اینجا است که ترکیه به این حجم از تجارت خارجی خود با روسیه قانع نبوده و دورنمای ۱۰۰ میلیارد دلار را ظرف چند سال آینده برای تجارت خود با روسیه متصور است. در جریان سفر اردوغان به روسیه در سال ۲۰۱۰، نخست وزیر ترکیه در کنفرانس مطبوعاتی اظهار داشت: «ما مصمم هستیم ظرف ۵ سال آینده حجم مبادلات تجاری خود با روسیه را به ۱۰۰ میلیارد دلار برسانیم» (۴) در جریان سفر اردوغان به مسکو، مسلما طرفین فرصت را مغتنم شمرده و در خصوص توسعه مهمترین بخش روابط دو کشور، یعنی همکاری‌ها در بخش انرژی مذاکرات مفصلی خواهند داشت. بنا به گفته وزیر انرژی ترکیه، در جریان مذاکرات هیئت ترکیه‌ای با مقامات روسیه، انعقاد قراردادهای همکاری بین کمپانی «گازپروم» روسیه با کمپانی های ترکیه‌ای مورد بحث قرار خواهد گرفت. تا کنون، صادرات گاز روسیه به ترکیه بر اساس سه قرارداد به میزان شش، هشت و ۱۶ میلیارد مترمکعب در سال از خط لوله «ترانس بالکان» و خط لوله موسوم به «جریان آبی» صورت گرفته است. در سال ۲۰۱۱ «گازپروم اکسپورت» روسیه نزدیک به ۲۶ میلیارد مترمکعب گاز به ترکیه صادر نمود و مذاکراتی نیز بین گازپروم و شرکت بوتاس ترکیه صورت گرفت. بوتاس سعی داشت تا با چانه زنی گازبهای مورد نظر گازپروم را کاهش دهد و حتی اعلام کرد که در صورت عدم کاهش قیمت، از این قرارداد صرف نظر خواهد نمود. متقابلا گازپروم نیز اعلام کرد که در این صورت با کمپانی‌های دیگری از ترکیه وارد مذاکره خواهد شد. در دیگر بخشهای اقتصادی نیز شاهد گسترش روابط دو کشور هستیم. به عنوان مثال، گروه خودروسازی «گاز» روسیه اعلام کرده که با سرمایه ۱۵ میلیون یورو خط مونتاژ خودروی «گازل بیزنس» را در ترکیه افتتاح خواهد نمود. ترکیه، خاورمیانه و اروپا بازارهای هدف خودروهای روسی «گازل» (غزال) مونتاژ شده در ترکیه خواهند بود. خبرگزاری «پرایم- تاس» روسیه نیز در هفته نخست ماه جولای به نقل از معاون بانک VTB روسیه اعلام کرد که این بانک در نظر دارد طی یکی دو سال آینده حجم استفاده از لیر ترکیه را تا ۱/۳ میلیارد لیر افزایش دهد. در آوریل ۲۰۱۲ این بانک اوراق قرضه سه ساله به میزان ۳۰۰ میلیون لیر ترکیه با سود سالانه ۱۱/۲۸ درصد منتشر نمود و مدیران این بانک روسی اعلام کردند که می توانند این میزان را تا یک میلیارد لیر افزایش دهند. [b]سوریه، مهمترین موضوع مذاکرات اردوغان- پوتین !؟ [/b] رسانه‌های ترکیه اعلام کردند بحران سوریه مهمترین موضوع سفر اردوغان به مسکو خواهد بود. بنا به گزارش روزنامه «حریت» چاپ ترکیه، اردوغان قصد دارد در مسکو مواضع ترکیه در رابطه با حل و فصل اوضاع سوریه را به اطلاع مقامات روسیه برساند و با ارائه اسناد و مدارکی در مورد هواپیمای جنگنده اف-۴ که توسط ضدهوایی سوریه در آبهای مدیترانه ساقط شد، در این رابطه نیز با مقامات روسیه مذاکره نماید. پیشتر، سرگی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، در کنفرانس مطبوعاتی ژنو مورخ ۱۰/۴/۹۱، اعلام کرده بود که روسیه اطلاعاتی در ارتباط با هواپیمای اف-۴ سرنگون شده ترکیه توسط ضدهوایی سوریه را در اختیار دارد و حاضر است این اطلاعات را ارائه نماید. در نهایت نیز روز دوشنبه ۲۶ تیرماه، خبرگزاری ریانووستی روسیه به نقل از لاوروف اعلام کرد که روسیه این اطلاعات را در اختیار ترکیه قرار داده است. لاوروف اظهار داشت: «ما نیز مانند بسیاری از کشورهای پیشرفته در زمینه نظامی، از امکان جمع‌آوری اطلاعات توسط تجهیزات فنی مربوطه برخورداریم... در این رابطه [سرنگونی اف-۴ ترکیه]، ما اطلاعات خود را در اختیار همکاران ترکیه‌ای قرار داده‌ایم.» خاطرنشان می‌شود جمعه ۲ تیرماه، سوریه یک فروند هواپیمای جنگنده اف-۴ ترکیه را در آبهای دریای مدیترانه سرنگون کرد. سوریه مدعی است که این جنگنده حریم هوایی سوریه را نقض کرده، اما ترکیه این موضوع را نمی‌پذیرد. در همین رابطه، روزنامه القدس العربی چاپ لندن به نقل از منابع سوری اعلام کرد که سوریه این هواپیما را با ضدهوایی ۲۳ میلیمتری ساخت ایران که در سال ۲۰۱۰ در اختیار ارتش سوریه قرار گرفت، سرنگون نمود. اما، معصوم تورکر، رهبر حزب اپوزیسیون «چپ دموکراتیک» ترکیه در مصاحبه با شبکه تلویوزیونی TV۸ ترکیه مدعی شد که این هواپیما توسط ضدهوایی سوریه سرنگون نشده و به اعتقاد وی، این جنگنده توسط ضدهوایی‌های ناو روسی آدمیرال چاباننکو که در دریای مدیترانه مستقر است، سرنگون شده است. [b]جمع بندی [/b] روند رو به رشد روابط مسکو- آنکارا و اظهارات مقامات دو کشور در خصوص این مناسبات، بیانگر آن است که علی‌رغم چالش‌ها، تعارضات موجود، رقابت‌های پیدا و پنهان مسکو و آنکارا در مناطق قفقاز و آسیای مرکزی و نگرانی‌های مسکو از استقرار بخشی از سپر دفاع موشکی آمریکا در ترکیه، روسیه و ترکیه با درک واقعیات به بازتعریف منافع خود پرداخته و با روابطی مبتنی بر همکاری در عین رقابت، جایگاه مهمی در سیاست خارجی یکدیگر یافته‌اند. در مورد سوریه نیز باید خاطرنشان ساخت که اوضاع سوریه و حمایت‌های روسیه از رژیم حاکم بر سوریه، با توجه به بازی ترکیه در زمین غرب علیه رژیم اسد، ترکیه را ناگزیر می‌سازد تا مستقیما با مسکو وارد مذاکره شود. واقعیت آن است که هر چه اوضاع در سوریه متشنج‌تر گردد و به تبع آن روابط دمشق- آنکارا تیره‌تر، این امر پیامدهای ناگواری برای ترکیه به عنوان همسایه سوریه در پی دارد. مسلما، جنگ داخلی در سوریه برای ترکیه تبعات اجتماعی و ملاحظات امنیتی متعددی به دنبال داشته و مانند آتشی است که دامن ترکیه را هم گرفته و دودش به چشم ترکیه نیز می‌رود. حال باید منتظر ماند و دید که آیا نتایج سفر اردوغان به مسکو آنقدر که بر ارتقای روابط دوجانبه تاثیرگذار است، بر اوضاع سوریه و مواضع روسیه در قبال آن نیز تاثیری خواهد داشت، یا خیر؟[/color] [color=#0000ff]خدایار براری /[/color][color=#000000] [url="http://www.iras.ir"]http://www.iras.ir[/url][/color]