Skyhawk
-
تعداد محتوا
5,789 -
عضوشده
-
آخرین بازدید
-
Days Won
35
پست ها ارسال شده توسط Skyhawk
-
-
20 hours قبل , ahmad212 گفت:در واقع منظور من نبرد فامد هستش در این نبرد سرعت و مانورپذیری اهمیتی نداره در مقابل ایگل های سعودی شما کدام را ترجیح می دین تایگر یا صاعقه مجهز به فکور یا فقط دارای موشک حرارتی؟ و برای جبران افت مانورپذیری در صورت لود تسلیحات در دسترس ترین کار اعزام زوجی تایگر برای رهگیری هستش یک تایگر با لود تسلیحات شامل غلاف راداری و دو موشک فکور و دو موشک سایدوایندر و باک های سوخت و تایگر دومی با چهار موشک سایدوایندر و باک های سوخت بیشتر
تایگر اولی وظیفه نبرد فامد به عهده می گیره و اگه توی این کار موفق نشد تایگر دوم با سبک بالی و مانورپذیری بیشتر عهده دار نبرد داگفایت خواهد شد
و راه دیگری که برای رفع ضعف موتور تایگر میشه انجام داد بدون تغییر ابعاد موتور ساخت نمونه ای از اوج با دو برابر تراست بیشتر یا ساخت موتور توربوفن بدون پسوز هستش
تایگر با لود تسلیحات و باک سوخت تا شعاع 500 کیلومتری رو پوشش میده یعنی به اندازه حد آتش دو سامانه مانندs300
تامکت هم اگر تانکر سوخت نداشته باشه باید بعد از یک ساعت (بدون درگیری) به پایگاش برگرده برای مانداگاری بیشتر تایگری را می توان به عنوان تانکر برای سوخت رسانی در نظر گرفت
دوستمون به خوبی توضیح دادند.
تطبیق دادن موشکی مانند آمرام با تایگر جهت نبرد فامد(چه با رادار جنگنده و چه با لینک ارتباطی از رادار زمینی) بسیار خوبه اما مسئله تطبیق دادن موشک فینیکس و فکور متفاوته!
جنگنده مورد نظر شما یک جنگنده پنهانکار نیست و به علت ضعف ذاتیش توان خاصی هم در زمینه جنگ الکترونیک نداره و همزمان که به شکار جنگنده دشمن میره خودش هم در تیررس جنگنده دشمن با موشک راداری فعال قرار داره و زمان کمی هم در اختیار داره که از چنگ موشک شلیک شده توسط جنگنده دشمن رها بشه و برای نبرد نزدیک آماده بشه و این در حالیه که احتمالا یک موشک فکور دیگر هم زیر بال به همراه تانک سوخت لود شده!
موتور جی85 نسبت رانش به وزن مناسبی داره و فقط مشکلش اینه که برای یک جنگنده در حد با وزن تایگر و ماموریت رهگیر نقطه ای ضعیفه! جالبه که جزو سبکترین موتورهای توربینی هم هست!
تامکت قابلیت سوختگیری هوایی داره و نسبت رانش به وزنش هم بالاست(خصوصا در مدل دی)و به همین علت در مانوردهی کم نمیاره و ظرفیت بالایی در زمینه حمل سلاح و تجهیزات جنگ الکترونیک داره.
به صورت خلاصه کشوری که توان صنعتی لازم برای ساخت جنگنده مورد نظر شما رو داشته باشه بهتره بر روی یک جنگنده همچون تایگر شارک,فالکون و F-CK-1 Ching-kuo کار کنه تا یک جنگ افزار قابل اتکاء در اختیار داشته باشه.
-
15 hours قبل , oldmagina گفت:سلام
فکر نمی کنید عدم ارتقای برد موشکهای ضد کشتی مان به موضوع طولانی تر شدن زمان پرتاب تا رسیدن به هدف مربوط باشد ؟
سلام
ببینید ما الان موشک کروز سومار رو داریم که میتونه با تغییراتی به موشک کروز ضد ناو تبدیل بشه اما رسیدن به برد نهاییش یکی دو ساعت زمان میبره که در این حین ناو دشمن میتونه ده ها کیلومتر جابجا بشه و برای همین باید نظارت و لینک ارتباطی دائمی بین موشک و لانچر وجود داشته باشه.
اما در موشک بالستیک که از موتور راکتی استفاده میکنه تنها در عرض چند دقیقه موشک به برد نهاییش میرسه و چالشی مانند هدایت موشک کروز ضدناو سومار/تاماهاوک وجود نداره.
بیشتر به نظرم به خاطر بحث هدفیابی اولیه که نیاز به رادارهای برد بلندتر وجود داره چنین کاری انجام نشده! اگر به راهکارهای پیشنهادی برای هدفیابی در فواصل دور توجه بشه میتونیم در فواصل دور ناوگان دریایی دشمن رو کشف کرده و با اونها درگیر بشیم.
-
1
-
-
6 hours قبل , MOHAMMAD گفت:ذوالفقار با برد 700 کیلومتر رو فراموش کردید.
بر اساس موشک ذوالفقار هم میشه موشک ضدناو تولید کرد اما این موشک سرجنگی جداشونده داره و تا حدودی با فاتح متفاوته.
اما فاتح ۳۱۳ دقیقا خود فاتح۱۱۰ هست که متریال بدنه اش ظاهرا تغییر کرده و شاید از سوخت بهتری هم استفاده شده.
همین مسئله باعث میشه که عدم ارتقای موشکهای خلیج فارس و هرمز سوال برانگیز باشه! چونکه عملیات لیلة القدر و حمله موشکی به دیرالزور سوریه نشون داد که ارتقای برد فاتح بلوف نبوده!
-
2
-
-
بر 1 اردیبهشت 1397 در 13:36 , MOHAMMAD گفت:ایده ی در خور توجهی هست، حداقل برد مستقیم این پرتابه بنظرم به 500 تا 700 کیلومتر و برد Quasi Ballistic اون هم احتمالا به 1000 کیلومتر برسه. پرتابگر متحرک هم از نقاط قوت آن است.
اگر در نمونه ضد ناو از فناوری ساخت فاتح۳۱۳ به جای فاتح۱۱۰ استفاده بشه برد موشک بیشتر هم خواهد شد.
برد فاتح۳۱۳ ۵۰۰ کیلومتره که ۲۰۰ کیلومتر از فاتح۱۱۰ و خلیج فارس بیشتره.
فقط نمیدونم چرا تا به حال موشک های خلیج فارس و هرمز ارتقاء پیدا نکردند!
-
1
-
-
16 hours قبل , MR9 گفت:سلام
در طرحی که بنده ارائه کرده بودم از قطعه میانی مخروطی شکل که مرحله اول سجیل رو به صیاد4 و خلیج فارس اتصال داده استفاده نشده بود!
دلیل قرار دادن قسمت بالکهای انتهایی و نازل موشک خلیج فارس و صیاد4 در داخل پوشش اینه که طول موشک بیشتر نشه و دلیل دیگرش این بود که تغییرات ایرودینامیکی در موشک ایجاد نشه.
این قطعه مخروطی در حدود 2 متر بر طول موشک اضافه میکنه! یعنی اگر طول موشک سجیل 17.5 متره در اینصورت سجیل ضد ناو 8.5+2+9 متر و سجیل ضدهوایی 7.5+2+9 متر خواهد شد!
البته مشکل خاصی برای حمل ایجاد نمیشه اما به نظر میرسه که این طرح بهینه تره.
پ.ن:
اگر در محیط های واقعی و خلوت تر رندر گرفته بشه خیلی بهتره.
-
پیرو پست قبل در صفحه پیشین برای اینکه یک طرفه قضاوت نشه بد نیست که روند پیدایش,تولید و عملیاتی شدن یک جنگنده غربی رو بررسی کنیم.
پروژه ساخت جنگنده رافال در اوایه دهه 1980 میلادی شروع شد و نمونه A این جنگنده در سال 1986 با موتور آمریکایی General Electric F404 پرواز کرد که عمر مارسل داسو به پروازش قد نداد و نهایتا نمونه های اصلی و تغییر یافته رافال با موتور Snecma M88 پس از سال 1990 ارائه و از سال 2001 در نیروی هوایی و دریایی فرانسه عملیاتی شدند, اونهم در کشوری که جزو پیشرو های عرصه هوایی محسوب میشه و تجربیات(مانند میراژ2000 و میراژ اف1)و امکانات فراوانی(تمام دانش و امکانات ساخت یک جنگنده)در اختیار داره!
همین مسئله یعنی فاصله بین تعریف پروژه تا طراحی اولیه,اکتساب فناوری,ساخت پیش نمونه,اولین پرواز و عملیاتی شدن در خصوص تایفون و رپتور هم صدق میکنه! اما متاسفانه در ایران به این نکات توجهی نمیشه!
جنگنده قاهر برای خیلی از کشورها یک پروژه بزرگ و دست نیافتنی هست و تبعا تولید و عملیاتی سازیش زمان بیشتری هم طلب میکنه.
وجود Inlet cones در ورودی هوای ماکت اولیه رافال هم جالب توجه هست.
-
بر 1 اردیبهشت 1397 در 21:54 , ahmad212 گفت:منظور من استفاده از غلاف قابل حمل راداری بود یعنی به صورت ماژولار هر وقت نیار بود نصب بشه و در مواردی که نیاز به رادار نیست از نصبش صرف نظر میشه و جایگاهش میتونه بین چرخ جلو و پایلون حمل بمب باشه در واقع دماغه به علت کوچی ظرفیت راداری تا برد80 کیلومتر را داره در صورتی که غلاف محدودیت وزنی و اندازه را ندارد و در مورد موشک فکور تایگرها توانایی حمل قاصد یک تنی را دارند حالا چطور پیشران ضعیفش اینجا مطرح نیست ولی برای فکور450 کیلویی پیشران ضعیفی داره یعنی قابلیت حمل دو موشک فکور در پایلون حمل بمب وجود داره
شماره 1:جایگاه حمل غلاف راداری هست - شماره2: جایگاه حمل 2 موشک فکور - شماره3: محل نصب باک سوخت هستش و موشک سایدنواندر را می شود بر نوک بال نصب کرد - شماره 4: فضای خالی برای نصب باک های سوخت بیشتر هست
به حمل موشک سنگین ماوریک زیر بال تایگر تایوانی توجه کنید
تایگر تونایی برخاست تا 3 تن را داره و اگر وزن غلاف راداری را 500 کیلو و دو موشک فکور 900 و دو موشک سایدنواندر 200 کیلو و دو باک 500 لیتری در زیر هر بال را یک تن در نظر بگیریم چیزی در حدود 2/5 تن محموله میشه
و در مورد قاهر که نقش تهاجمی و پشتیبانی نزدیک قائل هستین با وجود برتری هوایی دشمن نقش تهاجمیش با تردید مواجه و برای پشتیبانی نزدیک در دریا هم اگر منظور ناوگان دشمنه که انواع کروز و بالستیک برای این کار داریم و اگر هم دفاع هوایی در دریا باشه به علت ارتفاع کم پرواز رادار و اپتیکش محدود خواهد شد در حالی که جنگنده های دشمن از ارتفاع بالاتر با رادار و اپتیک پیشرفته زودتر اون را کشف می کنند حالا ناتوانی حمل موشک فکور هم بر ضعف ذاتیش اضافه می کنه
شما کدام را ترجیح می دین امکان تولید صدها تایگر با مزیت های فوق یا طرحی مثل قاهر که هنوز هم پرواز نکرده و تا حالا هم بودجه سنگینی را برای تحقیقاتش بلعیده و بعد از هشت سال آیندش مبهمه
بنده سالها پیش پیشنهادی جهت ساخت نمونه ای متفاوت از صاعقه رو ارائه کردم و به نظرم ساخت یک جت نسل 4 چندمنظوره(با تاکید بر نقش رهگیر نقطه ای)براساس پلتفرم تایگر(اما به شدت بهینه سازی شده)اقدام مثبتیه و این طرح رو هم عرض قاهر تصور نمیکنم! یعنی اینکه هیچ کدوم همدیگر رو نفی نمیکنند!
در خصوص پاد رادار هم همون ابتدا متوجه منظورتون شدم.
شما چیزی مثل نصب پاد رادار N027 Kopyo در جنگنده Su-25 TM مد نظرتونه.
اما نصب رادار در زیر بدنه جنگنده ایده مناسبی نیست! در جنگنده سوخو25 هم به دلیل اشغال شدن فضای دماغه با سیستم های الکترواپتیکی این ایده مطرح شده.
اگر توان ساخت رادار هواپایه موجود باشه(که ظاهرا هست)بهترین کار ساخت یک رادار با دیش بزرگتر(با قطر تقریبی 60 تا 70 سانتی متر)و تغییر دماغه جنگنده صاعقه و انتقال توپ از دماغه به بخش دیگری از بدنه هواپیماست.
برای مثال میشه مانند A-4 Skyhawk توپ رو به بالها انتقال داد.
یا مانند میراژ 2000 و میراژ F-1 توپ رو به زیر بدنه منتقل کرد
و یا اینکه مانند اف14 توپ رو به کنار کابین انتقال داد.
حتی شاید امکان انتقال توپ به پشت کابین و روی مجاری ورودی هوا هم میسر باشه.
در هواپیمای آموزشی/رزمی کوثر88 هم که بر اساس پلتفرم تایگر طراحی و ساخته شده ما شاهدیم که توپ از قسمت دماغه هواپیما حذف شده! ممکنه در آینده توپ 20 میلیمتری به صورت پاد خارجی حمل بشه و یا اینکه در شکاف بین بدنه و ایراینتیک جایگذاری بشه.
در زمینه حمل تسلیحات هم باید بین استفاده از جنگنده در نقش هوا به هوا و هوا به سطح تفاوت قائل شد!
بله ظرفیت حمل سلاح تایگر 3200 کیلوگرمه اما در نقش هوا به هوا فاکتورهایی مثل مانور پذیری و نسبت رانش به وزن و سرعت جنگنده اهمیت دارند و اساسا یکی از دلایلی که میتونه نقش رهگیری رو در قاهر کمرنگ کنه نداشتن قابلیت پس سوز و سرعت فراصوته که در یک جنگنده رهگیر و خصوصا رهگیر نقطه ای الزامیه! در این ورژن قاهر حتی اگر رادار آرایه فازی فعال هم وجود داشته باشه در جهت جمع آوری اطلاعات از صحنه نبرد و حفاظت از خود جنگنده استفاده میشه!
در جنگنده تایگر حداکثر سرعت هواپیما 1.6 ماخ و نسبت رانش به وزن جنگنده 0.58 هست که اگر شما چند تن هم بارگذاری انجام بدید قابلیت های ایرودینامیکیش رو کاهش دادید, اونهم در نقش رهگیر نقطه ای که جنگنده به سرعت وارد نبرد داگفایت میشه.
بنابراین موشک فکور برای جنگنده هایی مانند تامکت و فانتوم مناسبه و با اغماض میشه در میراژ اف 1 هم استفاده اش کرد.
تایگر حداکثر یک تیر موشک فکور رو میتونه(به صورت نسبتا بهینه)بکار بگیره که در این صورت سوال اینه که چرا این موشک از پرتابگر سطحی پرتاب نشه؟ تایگر که برد پروازی و ماندگاری بالایی نداره که بتونه مانند تامکت بر روی یک منطقه گشت هوایی داشته باشه, بنابراین موشکی با برد فکور(صیاد2 و صیاد3)رو میشه از روی لانچرهای زمینی هم پرتاب کرد و اساسا افزودن چنین قابلیتی به جنگنده سبک کاری منطقی محسوب نمیشه!
حتی در نقش ضدکروز هم میشه از پهپادهای رهگیر با موشک های ارزان قیمت تر(مانند میثاق و شهاب ثاقب حرارتی)استفاده کرد.
در واقع ارتقای سنگین بر روی پلتفرم تایگر نیازمند تغییر پیشران هست تا چیزی مثل F-20 Tigershark با نسبت رانش به وزن 1.1 و سرعت 2 ماخ ایجاد بشه!
-
قاهر یک نماد از وضعیت صنایع دفاعی ما هست. گفتن این حرف ها برای خود بنده تلخه اما شما بررسی کنید که :
پهپاد فطرس عملیاتی شده؟ چرا پهپاد هم رده این پهپاد با نام شاهد129 در هوافضای سپاه سالهاست که عملیاتیه و خط تولید هم داره؟
بالگرد هما در چه وضعیتی قرار داره؟
پهپاد راهبردی(به ادعای سردار دهقان)که قرار بود سال 1393 رونمایی بشه چطور شد؟
موتورهای توربوفن خصوصا J-90 که قرار بود در سال 1394 نمونه سازی بشه الان در چه وضعیتی قرار داره؟
و موارد دیگری از این دست.
به نظر میرسه که محدودیت بودجه(و حتی شاید تحقق بودجه مصوب) در این سالها مشکلات جدی برای صنایع دفاعی ایجاد کرده.
به هر حال تحقیق و توسعه به پول نیازمنده و حالا تصور کنید که با این بودجه اندک پروژه های متعدد پدافندی(در رنج های مختلف),هوایی,زمینی,دریایی و... به صورت همزمان باید ساپورت بشن!
---
گویا پهپاد جدیدی هم با نام «غدیر» در حال تولید است. این پروژه در چه مرحله‌ای قرار دارد؟
احتمالا سال آینده رونمایی خواهد شد.
۱۳۹۵/۱۲/۱۵
http://www.farsnews.com/13951210000096
-
در این لینک زیر در خصوص سجیل ضدآواکس و سجیل ضدناو صحبت شده و ایده هایی مطرح شدند.
بد نیست که در این تاپیک هم به اشتراک گذاشته بشن.
سجیل ضدآواکس بر پایه ترکیب مرحله اول سجیل و موشک صیاد4
سجیل ضدناو بر پایه ترکیب مرحله اول موشک سجیل و خلیج فارس یا موشک هرمز
در صفحه اول تاپیک زیر در خصوص سجیل ضدناو و نحوه هدفیابی توضیح داده شده.بر 28 فروردین 1397 در 20:51 , Skyhawk گفت:این یک طرح کلی از موشک سجیل ضد هوایی(بر علیه هواپیماهای: آواکس/سوخت رسان/ الینت/ سیگینت/ کامینت)هست:
موشکی دو مرحله ای که تا قبل از جدایش مرحله اول بالک های مرحله دوم در داخل پوشش قرار می گیرند. طول مرحله اول 9 متر و مرحله دوم حدودا 7.5 متره که مجموعا 16.5 متر میشه که یک متر از خود سجیل کوتاه تره.
البته میشه مثل سیستم SA-12 در پشت موشک صیاد4 یک بوستر کوچک قرار داد اما این گزینه نمیتونه ما رو به هدفی که داریم برسونه.
با توسعه این موشک میشه به موشک ضد ماهواره(مدارهای پائین)هم دست پیدا کرد.
بر 28 فروردین 1397 در 20:11 , Skyhawk گفت:برای کور کردن آواکس های دشمن باید از اخلالگرها استفاده کرد.
و به نظرم بهترین راه مقابله با اونها ساخت یک موشک پدافندی برد بلنده.
در حال حاضر ما موشک صیاد4 رو با برد حداقل 200 کیلومتر در اختیار داریم. در صورت دو مرحله ای کردن این موشک با مرحله اول موشک بالستیک سجیل میشه برد موشک رو تا حد بسیار زیادی افزایش داد و هدف رو به صورت بالستیک مورد اصابت قرار داد.طول موشک هم تقریبا تفاوتی نمیکنه.
وزن مرحله دوم(صیاد4) هم در حدود 1500 تا 2000 کیلوگرم هست که بسیار کمتر از مرحله دوم سجیله.
فقط بحث شناسایی و موقعیت یابی دقیق مطرحه که شناسایی اولیه با رادارهای OTH میسره و موقعیت یابی تقریبی(با اختلاف چند کیلومتر)هم میتونه به وسیله رادارهای برد بلند متحرک(مانند مطلع الفجر3)در استانهای مرزی صورت بگیره. البته با سیستم های الینت هم میشه موقعیت یابی کرد اما خود این مسئله هم با چالش مواجهه و اینکه باید از نوع هواپیما مطمئن بود! یعنی به یک دیتابیس از اطلاعات رادارهای هواگردها نیازه!
نکته مثبت اینه که سطح مقطع راداری آواکس و الینت ها و سوخترسانها بالاست و سیکر به خوبی میتونه هدف رو پیدا کنه.
-
7 hours قبل , mhstq گفت:ارادتمندم آقا رضا در تکمیل فرمایش شما چند نکته جای تامل دارد
اول، در بازدارندگی در غرب اقیانوس هند، دریای عمان و خلیج فارس، نقش نیروهای نیابتی را در تامین منافع ملی نباید نادیده گرفت
به عنوان مثال تلاش جبهه عربی برای ساخت کانال سلمان و دور زدن تنگه هرمز جای تامل دارد
نتیجه این عملکرد باعث شد به برکت حضور فرزندان حزب الله ، ما بتوانیم هرمز را حفظ کرده و بر باب المندب که پل ارتباطی اسیا و اروپا و محل عبور کشتی های اسرائیل از بندر ایلات به هند و چین هست دسترسی داشته باشیم، قطعا با تقویت حوثی ها می توانیم از این نیروها برای تاثیر گذاری بر پایگاه های دشمن در جیبوتی و دیه گو گارسیا و.. در آینده استفاده کنیم
.
.
اما یک نکته دیگری که جای تامل دارد، کیفیت پدافند کشور هست
محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص زمان دستگیری سربازان امریکایی در مصاحبه ای گفت اف هجده امریکا دوبار روی جزیره فارسی شیرجه زده
فکر می کنم ما چه الان و چه در آینده بهترین نیروی بازدارندگی مان، استراتژی جواب پشیمان کننده هست که با تقویت قدرت موشکی پدید خواهد آمد
.
نکته آخر هم بحث Mine Warfare مین ریزی هستش
ما مین ریزی در دریای عمان را بارها تمرین کردیم اما باید توان مین ریزی در دورتر را هم داشته باشیمبزرگوارید.
متاسفانه بر روی خلیج فارس و جزایر پدافند قابل اتکایی ایجاد نکردیم.
البته اقدام جنگنده های آمریکایی به دلیل ضعف پدافند هوایی نبوده بلکه اگر در اون مناطق اس300 هم مستقر بود به جهت سنجیدن اراده ما اینکار رو انجام میدادند.
اونطور که بنده یادم هست بعد از اخطار پدافند هوایی جنگنده ها منطقه رو ترک کردند.
7 hours قبل , MrArhz گفت:به نام خدا با سلام
بنده هم با این طرح موافقم. قبلا این ایده رو در این تاپیک مطرح کردم.
البته مشکلاتی هم سر راه طرح هست که عمده اش بحث شناسایی و هدایت موشکه
سلام
ممنون از یادآوری
نقل قولایالات متحده در تامین انرژی خود کفاست اما این شرکاش اند که به نفت خلیج فارس وابستگی دارند. چین هم همینطور. پس اگر ایالات متحده با ما وارد جنگ بشه و ما هم خلیج فارس رو ببندیم اینکار باعث یه اجماع بین المللی علیه ما میشه. درست مثله حماه به عراق. قبلا هم گفتم بهترین کاری که ما در صورت وقوع جنگ می تونیم بکنیم، فرسایشی کردن جنگه تا برای ساخت سلاح هسته ای زمان بخریم.
منابع نفتی آمریکا اهمیتی ندارند! بسته شدن تنگه هرمز موجب بالا رفتن قیمت نفت و ضربه به اقتصاد کشورهای غربی میشه و تا مدت کوتاهی با اتکاء به ذخایر نفتی میشه تاثیرش رو کاهش داد.
اگر جنگی بر علیه ایران رخ بده با اجماع قدرت های اروپائی و همپیمانان منطقه ای آمریکا انجام میشه.
از طرف دیگر احتمالا با قرارگیری ناوگان رزمیشون در دریای عمان و اقیانوس هند از تردد کشتی های باری به سمت ایران ممانعت میکنن که اینها میتونه موجب بشه که ایران هم مقابله به مثل انجام بده.
-
این هم یک ایده دیگر برای سجیل ضد ناو هست با هدف افزایش برد موشک خلیج فارس و حتی موشک ضدناو هرمز
البته برای خلیج فارس شاید به کاهنده سرعت نیاز باشه.
سایزش هم تقریبا هم اندازه موشک سجیل هست.
-
1 hour قبل , alala گفت:در مورد لبنان که واقعا باید تا به حال فکری برای پدافندشون کرده باشیم که اونطور بی دفاع آسمان کاملا در اختیار پرنده های این رژیم نباشه، سخت تر از انتقال احتمالا سلاح به یمن نیست. و همین پدافند برد متوسط هم مناسب هست چون در جنگ با لبنان رژیم صهیونیستی هدفش بمباران گسترده و بلند مدت هست که با پرتابه های دورایستا چندان به مذاقش خوش نخواهد اومد و عملی هم نیست.
ولی در مورد سوریه، دفاع در برابر پرتابه ها با سامانه های برد متوسط و کوتاه به نظر چندان اطمینان پذیر نیست. اگر حمله اخیر و روایات را در نظر بگیریم تنها سه موشک از هشت موشک ضربه خودشون را زدند و بر فرض در هر حمله یک موشک هم بواسطه تغییر تاکتیک و جنگ الکترونیک و کمیت موشک ها برخورد داشته باشه ریسک هست برای حضور مدام نیروهامون.
استفاده از یک پدافند ترکیبی برد بلند یا به روز رسانی کار آمد اس-200 های سوریه یا یک روش خلاقانه دیگه در کنار این مواردی که اشاره میشه بهش لازم هست و ضروری به نظر.
فکر میکنم استقرار تلاش۳ و باور۳۷۳ مد نظر شماست، اما تصور ارسال چنین سیستم هایی به سوریه خیلی خوشبینانه هست! هرچند که سوریه خط مقدم جنگ نیابتی ایران وآمریکاست!
اما الان برای ارسال سیستم پدافند هوایی هم بهانه فراهمه و هم اینکه امکانات وجود داره.
حداقل میشه از همین دو سیستم رعد۲ و حرز نهم به همراه توپ های پدافندی۲۳ و ۱۰۰ میلیمتری اتوماسیون شده استفاده کرد.
شاید موفقیت صد درصدی در قبال کروزها نداشته باشند اما آمار موفقیت حملات رو هم کاهش می دهند که همین مسئله توجیه پذیری عملیات دشمن رو زیر سوال میبره! خصوصا اگر واکنش های بعدی هم در محاسبات وارد بشوند!
-
6 hours قبل , Alicommando گفت:استفاده از این نوع سیستم باعث کاهش برد درگیری و شلیک نمیشه ؟
سوریه پدافند هوایی مستقلی داره و اگر نیاز باشه(که هست)باید برای حفاظت از نیروی ها و تجهیزات خودمون در منطقه ای محدود پدافند مستقر کرد که برای این منظور رعد2 و حرز نهم مناسب هستند, هم از لحاظ تحرک و هم پسیو بودن.
رعد2 به سنسورهای هدفیابی و لیزر فاصله یاب با برد بالا مجهزه و برد درگیریش 25 تا 50 کیلومتر برآورد میشه.
احتمالا با موشک طائر۱(سام۶)۲۵ و با طائر۲ ۵۰ کیلومتر قابل دسترسه.
رعد2:
حرز نهم:
-----
یکی از گزینه های انتقام از حمله اخیر رژیم اسراِئیل میتونه قرار دادن این دو سیستم پدافندی در اختیار حزب الله لبنان باشه.
بعدش دوست دارم بدونم که جنگنده هاشون(حتی اف۳۵)چطور میتونن بر روی لبنان ویراژ بدهند!
-
2 hours قبل , ahmad212 گفت:جناب اسکای هاوک به نظر شما بهتر نبود به جای تولید قاهر که تولید انبوهش با اما و اگر همراه است و هزینه تولیدش به خاطر رعایت موارد پنهان کاری بسیار گران و از طرف دیگر اقتصاد ما تحمل تولید انبوه چنین هواگردی را ندارد و بهتر نبود از طرح تایگر یا صاعقه استفاده می کردیم و با تغییراتی که در آن لحاظ می شد می توانست مانند یک رهگیر تمام عیار ظاهر بشه پیشنهاد من این هست که تایگرهای کنونی و در حال تولید مانند صاعقه به هشدار دهنده های راداری و حرارتی و آیووینک جدید تجهیز بشن و غلاف راداری برد بلند برای این جنگنده ساخته بشه و محل قرارگیریش میتونه زیر دماغه یا زیر بدنه جنگنده باشه تا توانایی حمل و شلیک موشک های دوربردی ماننند فکور را داشته باشه و برای جبران کمی برد رزمی می توان به مخزن های قابل حمل و یا صاعقه های در حال تولید را به مخازن تطبیقی تجهیز کرد و یا در پایگاهای نزدیک مرز مستقر کرد اگر ما در دهه گذشته چنین برنامه ای داشتیم و تمامی تایگرها را ارتقاء می دادیم و صدها صاعقه را با چنین توانایی تولید می کردیم ( به دلیل هزینه پایین ساخت و تولید) دشمنان منطقه ای و فرامنطقه ای جرئت تهدید ما را نداشتند البته شما ماموریت قاهر را نفوذ به خاک دشمن در نظر گرفتین که با توجه قدرت هوایی و پدافندی دشمنان ما و نبود پشتیبانی و سرکوب هوایی و پدافندی دشمن به نظر من خوش باورانه هست بهتر هست ماموریت تهاجم را به موشک ها ی بالستیک و کروزهای پنهان کار راداری با هدایت ترکیبی سپرد
از صاعقه باید به اندازه توان این پلتفرم انتظار داشت.
در صورت جابجایی توپ از دماغه به قسمتی دیگر از بدنه امکان افزودن رادار بزرگ تر و با توان بیشتر در این جنگنده فراهم میشه اما باید توجه داشت که صاعقه یا تایگر پیشران ضعیفی داره که مسلح سازیش به موشک فکور رو بی فایده میکنه!
با اغماض میشه میراژ اف1 ها رو با این سلاح تطبیق داد.برای صاعقه موشکی مانند سایدوایندر و آمرام مناسبه.اما در خصوص قاهر این جنگنده احتمالا برای عملیات تهاجمی و پشتیبانی از نیروها(ناوگان دریایی و جزایر)در خلیج فارس ساخته شده که جنگنده هایی مانند صاعقه یا حتی اف16 بدون ایجاد برتری هوایی در منطقه قادر به اجرای عملیات نیستند و سریعا توسط جنگنده های دشمن شکار میشن.
البته جنگنده ای مانند صاعقه نسل چهار برای مقاصد رهگیر نقطه ای خوبه اما نمیتونه ماموریت قاهر رو اجرا کنه.
در این مستند که در سال 1390 تولید شده فرمانده نیروی هوایی ارتش در خصوص آموزش های نیروی هوایی از آموزش برای تهدیدات ناهمتراز در بعد منطقه ای و فرامنطقه ای صحبت میکنه(دقیقه 19), شاید در سالهای آینده در زمینه زیرساختها و امکانات هم این تغییرات اجرا بشه. -
22 hours قبل , ahmad212 گفت:جناب اسکای هاوک به نظر شما بهتر نبود به جای تولید قاهر که تولید انبوهش با اما و اگر همراه است و هزینه تولیدش به خاطر رعایت موارد پنهان کاری بسیار گران و از طرف دیگر اقتصاد ما تحمل تولید انبوه چنین هواگردی را ندارد و بهتر نبود از طرح تایگر یا صاعقه استفاده می کردیم و با تغییراتی که در آن لحاظ می شد می توانست مانند یک رهگیر تمام عیار ظاهر بشه پیشنهاد من این هست که تایگرهای کنونی و در حال تولید مانند صاعقه به هشدار دهنده های راداری و حرارتی و آیووینک جدید تجهیز بشن و غلاف راداری برد بلند برای این جنگنده ساخته بشه و محل قرارگیریش میتونه زیر دماغه یا زیر بدنه جنگنده باشه تا توانایی حمل و شلیک موشک های دوربردی ماننند فکور را داشته باشه و برای جبران کمی برد رزمی می توان به مخزن های قابل حمل و یا صاعقه های در حال تولید را به مخازن تطبیقی تجهیز کرد و یا در پایگاهای نزدیک مرز مستقر کرد اگر ما در دهه گذشته چنین برنامه ای داشتیم و تمامی تایگرها را ارتقاء می دادیم و صدها صاعقه را با چنین توانایی تولید می کردیم ( به دلیل هزینه پایین ساخت و تولید) دشمنان منطقه ای و فرامنطقه ای جرئت تهدید ما را نداشتند البته شما ماموریت قاهر را نفوذ به خاک دشمن در نظر گرفتین که با توجه قدرت هوایی و پدافندی دشمنان ما و نبود پشتیبانی و سرکوب هوایی و پدافندی دشمن به نظر من خوش باورانه هست بهتر هست ماموریت تهاجم را به موشک ها ی بالستیک و کروزهای پنهان کار راداری با هدایت ترکیبی سپرد
از صاعقه باید به اندازه توان این پلتفرم انتظار داشت.
در صورت جابجایی توپ از دماغه به قسمتی دیگر از بدنه امکان افزودن رادار بزرگ تر و با توان بیشتر در این جنگنده فراهم میشه اما باید توجه داشت که صاعقه یا تایگر پیشران ضعیفی داره که مسلح سازیش به موشک فکور رو بی فایده میکنه!
با اغماض میشه میراژ اف1 ها رو با این سلاح تطبیق داد.برای صاعقه موشکی مانند سایدوایندر و آمرام مناسبه.اما در خصوص قاهر این جنگنده احتمالا برای عملیات تهاجمی و پشتیبانی از نیروها(ناوگان دریایی و جزایر)در خلیج فارس ساخته شده که جنگنده هایی مانند صاعقه یا حتی اف16 بدون ایجاد برتری هوایی در منطقه قادر به اجرای عملیات نیستند و سریعا توسط جنگنده های دشمن شکار میشن.
البته جنگنده ای مانند صاعقه نسل چهار برای مقاصد رهگیر نقطه ای خوبه اما نمیتونه ماموریت قاهر رو اجرا کنه.
در این مستند که در سال 1390 تولید شده فرمانده نیروی هوایی ارتش در خصوص آموزش های نیروی هوایی از آموزش خلبانان برای تهدیدات ناهمتراز در بعد منطقه ای و فرامنطقه ای صحبت میکنه(دقیقه 19), شاید در سالهای آینده در زمینه زیرساختها و امکانات هم این تغییرات اجرا بشه. -
16 minutes قبل , oldmagina گفت:سلام
فکر می کنم در مورد سیستمی گه در حال ایجاد است به سامانه هایی که روسها دارند ، فکر نکنیم ، بهتر است .
ظاهرا سامانه های روسی مانند Tor که در دست خود روسها و سوریها است وظیفه فراهم آوردن امنیت اولیه را تا استقرار سامانه اصلی خودمان به عهده دارند . به نظر میرسد سامانه مورد نظر که در حال ایجاد است ، از سیستمهای روسی نیست و البته منحصر به سیستم پدافند زمین پایه هم نیست .
احتمالا همین امر باعث نگرانی اسرائیلیها شده است ، وگرنه سامانه های روسی برای آنها سامانه های آشنایی در سوریه هستند
.
آمار شهدا را با این مقاله مقایسه کنید ، غبار آلود تر می شود
.
بهترین سیستم پدافندی برای استقرار در سوریه سیستم رعد۲ هست که جستجو و رهگیری رو به صورت پسیو انجام میده.
همچنین سیستم پدافندی حرزنهم
-
5 hours قبل , worior گفت:چالشی وجود ندارد در حال حاضر پدافند فرودگاهها چگونه با پرواز ها هماهنگ میشود؟!
هر جسمی که در مخروطی از زاویه فرود و محدوده سرعتی مشخص به سمت شلتر بیاید در فاصله 10 تا 150 متری منهدم خواهد شد...
نه اینکه ناممکن باشه اما مین ضدبالگرد یک سلاح خودکاره و از این لحاظ قرارگیریش در پایگاه هوایی یک مقدار مشکل سازه.
اما در صورتی که فکری برای کنترلش بشه و با سر و صدا و اثر حرارتی بالگردها و هواپیماهای خودی فعال نشه ابزار جالبی خواهد شد.
-
این یک طرح کلی از موشک سجیل ضد هوایی(بر علیه هواپیماهای: آواکس/سوخت رسان/ الینت/ سیگینت/ کامینت)هست:
موشکی دو مرحله ای که تا قبل از جدایش مرحله اول بالک های مرحله دوم در داخل پوشش قرار می گیرند. طول مرحله اول 9 متر و مرحله دوم حدودا 7.5 متره که مجموعا 16.5 متر میشه که یک متر از خود سجیل کوتاه تره.
البته میشه مثل سیستم SA-12 در پشت موشک صیاد4 یک بوستر کوچک قرار داد اما این گزینه نمیتونه ما رو به هدفی که داریم برسونه.
با توسعه این موشک میشه به موشک ضد ماهواره(مدارهای پائین)هم دست پیدا کرد.
پ.ن:
عنوان طرح اصلاح شد.
-
1
-
-
عرض سلام خدمت دوستان گرامی و تشکر بابت به اشتراک گذاشتن نظراتشون.
بر 27 فروردین 1397 در 21:35 , ahmad212 گفت:یکی دیگر از ملزومات بازدارنگی هم اخلال در عملکرد یا سرنگونی رادارهای هواپایه یا آواکس دشمن هست تا تحرکات هوایی یا زمینی نیروهای خودی را کشف نکند که سه پیشنهاد مطرح هست
برای کور کردن آواکس های دشمن باید از اخلالگرها استفاده کرد.
و به نظرم بهترین راه مقابله با اونها ساخت یک موشک پدافندی برد بلنده.
در حال حاضر ما موشک صیاد4 رو با برد حداقل 200 کیلومتر در اختیار داریم. در صورت دو مرحله ای کردن این موشک با مرحله اول موشک بالستیک سجیل میشه برد موشک رو تا حد بسیار زیادی افزایش داد و هدف رو به صورت بالستیک مورد اصابت قرار داد.طول موشک هم تقریبا تفاوتی نمیکنه.
وزن مرحله دوم(صیاد4) هم در حدود 1500 تا 2000 کیلوگرم هست که بسیار کمتر از مرحله دوم سجیله.
فقط بحث شناسایی و موقعیت یابی دقیق مطرحه که شناسایی اولیه با رادارهای OTH میسره و موقعیت یابی تقریبی(با اختلاف چند کیلومتر)هم میتونه به وسیله رادارهای برد بلند متحرک(مانند مطلع الفجر3)در استانهای مرزی صورت بگیره. البته با سیستم های الینت هم میشه موقعیت یابی کرد اما خود این مسئله هم با چالش مواجهه و اینکه باید از نوع هواپیما مطمئن بود! یعنی به یک دیتابیس از اطلاعات رادارهای هواگردها نیازه!
نکته مثبت اینه که سطح مقطع راداری آواکس و الینت ها و سوخترسانها بالاست و سیکر به خوبی میتونه هدف رو پیدا کنه.
بر 28 فروردین 1397 در 12:21 , mhstq گفت:فکر می کنم در بحث به یک نکته آنگونه که باید پرداخت نشده
.
بحث زیرسطحی ها
.
ما هم در شناسایی زیرسطحی های دشمن (مثلا اسرائیل) مشکل داریم و هم در بحث پنهان نگهداشتن موقعیت زیرسطحی های خودمان
.کاملا درسته.
بحث زیرسطحی ها چه خودی و چه دشمن در این تاپیک پرداخته نشده, اما جا داره که در خصوصش بحث بشه.
با وجود دریای مدیترانه ناوگان دشمن از سمت غرب به بخش قابل توجهی از خاک کشور دسترسی دارند و همچنین احتمال بکارگیری لانچرهای زمین پایه تاماهاوک هم دور از ذهن نیست.
اما در صورت عقب راندن ناوگان سطحی دشمن به سمت اقیانوس هند, بخش زیادی از تهدیدات مرتفع میشن!
خصوصا با توجه به موقعیت خلیج فارس که تامین انرژی جهان رو بر عهده داره, وقوع جنگ در این ناحیه جغرافیایی ناگزیره و نمیشه بدون اطمینان از امنیت حمل و نقل و تامین انرژی خلیج فارس جنگی رو شروع کرد! به صورت ساده تر اینکه باید دشمن امکانش رو داشته باشه که در مدت کوتاهی(پیش از اتمام ذخایر استراتژیک نفتش)خلیج فارس و جزایر سه گانه ایران رو تصرف خودش دربیاره و الا اقتصاد غرب با آسیب جدی مواجه میشه.
حالا اگر ما امکاناتی رو فراهم کنیم که مانع از تسخیر این منطقه بشه اقدامی جدی در زمینه بازدارندگی دفاعی انجام شده.
بر 28 فروردین 1397 در 14:01 , MOHAMMAD گفت:سلام
نکته ی قابل تأملی را فرمودید، البته همون موشک بالستیک هم قابل کشف با رادارهای ما هست ولی خب زمان واکنش بسیار کمتر خواهد بود که از همین مطلب دشمن میتونه استفاده کنه.
همین موشک بازی های اخیر امریکا و اسراییل در سوریه ثابت میکنه که در صورت اتخاذ استراتژی، تاکتیکها و تکنیکهای مناسب توسط پدافند، حملات دورایستا به تنهایی قادر به از میان بردن رادارهای پیش اخطار و سیستمهای پدافندی نخواهند بود؛ به نظر موشک پراکنی های اخیر درسهای زیادی برای هر دو طرف جنگ داشت؛ حتی شاید بیش از ما، آمریکایی ها درسهای بیشتر و بهتری گرفته اند. به هر حال این مطلبی که فرمودید نکته ای است که باید مدنظر داشت.
بیشتر امکانات و مراکز ثابت و غیر قابل جابجایی مد نظره.
البته مراکز فرماندهی رو میشه در عمق زمین پنهان کرد اما رادارهای پیش اخطار(مانند سپهر و قدیر)خیلی آسیب پذیر هستند و بازسازی اونها هم مشکله.
بر 28 فروردین 1397 در 16:20 , worior گفت:یه ایده ساده، برای مقابله با چنین وضعیتی؛
میشود بصورت گسترده حملات sdb و حتی کروز را در محل اصابت دفع کرد، تکنولوژی آن بسیار ارزان، در دسترس، با قابلیت تولید انبوه و پوشش کامل.
مناسب برای شلتر های فرودگاهی، انبارهای مهمات و تجهیزات.
قیمت هر واحد پدافندی: کمتر از 10هزار دلار.
- بروز آوری مین های ضد هلیکوپتر:
http://www.wzu.pl/sites/default/files/Mina_en.pdf
این مین ها قادرند اهدافی تا سرعت 300 کیلومتر رو در فاصله 800 تا 1000 متری رهگیری کنند، هدف رو از فاصله 500 متری تایین وضعیت کنند و در در فاصله 10 تا 150 متری مورد اصابت قرار بدن.
در صورت بروز رسانی این مین ها برای کشف اهدافی با سرعت بالاتر و کوچکتر، بسادگی میشود انواع بمب های هواپرتاب رو موشک های کروز را قبل از اصابت به شلتر منهدم یا منحرف یا فعال کرد، اگر در این فواصل موشک مهاجم مورد اصابت قرار گیرد، شانس موفقیت اثر گذاری انفجار با توجه مقاومت عمومی شلتر ها به صفر میرسد.
از آنجایی که این مین ها در مسیر موشک ها و بمب هایی قرار میگیرند که به سمت آنها می آیند و دقیقا در راستا و زاویه مناسب با آن قرارمیگیرند، شانس شناسایی و اصابت بسیار بالاخواهد بود.
استفاده از این مین ها در حکم وجود یک سامانه دفاع فعال برای شلتر ها خواهد بود.
چالشی که برای این ایده مطرحه اینه که ممکنه فرماندهان نظامی این ابزار رو در تقابل با امنیت هواگردها و پرسنلشون ببینند! حتی اگر فعال سازی مین ها پس از اطلاع از وقوع جنگ صورت بگیره!
-
2 hours قبل , worior گفت:در مورد عنوان این تاپیک از خلیج فارس تا مدیترانه و دریاهای آزاد دیده شود.
متاسفانه از دریای مدیترانه با موشک های کروز میشه به شمال و غرب کشور دسترسی داشت! اینجا ما در بحث شناسایی با چالش جدی روبرو هستیم و باید از طریق ماهواره و نفوذ سایبری(در صورت امکان)مختصات اهداف رو بدست بیاریم، چالش بعدی اینه که در اون منطقه ناوگان نظامی و غیرنظامی کشور ترکیه هم حضور دارند!
43 minutes قبل , MrArhz گفت:ساخت اینگونه موشک ها تکنولوژی بالایی رو می طلبه، متاسفانه امید ندارم حالا حالا ها موفق به ساخ چنین چیز هایی بشیم.
موشک های هایپر سونیک در واقع تهدیدی(از جانب دشمن)برای مراکز استراتژیک کشور هستند، زمانی که جلوی پرتاب یا موفقیت کروزها گرفته بشه و ریسک استفاده از پنهانکارها هم بالا بره چنین گزینه ای در کنار موشک های بالستیک با سرجنگی متعارف مطرح میشه.
قرارگاه پدافند هوایی باید خودش رو برای چنین شرایطی آماده کنه.
-
در پست قبل در مورد استفاده از موشک های بالستیک برای هدف قرار دادن اهداف استراتژیک صحبت شد ، در کنار این ابزار باید موشک های هایپر سونیک رو هم لحاظ کرد که در آینده در دسترس دشمن قرار خواهند گرفت.
به نظرم قرارگاه پدافند ناچار هست که به سمت ساخت سیستم های لیزر پدافندی حرکت کنه.
-
2 hours قبل , Lord-Soldier گفت:خدا قوت و دست مریزاد
به نظر من، مفید تر از مقابله تاکتیکی، مقابله استراتژیک است. یعنی حمله به استراتژی دشمن مفید تر است تا حمله به خود دشمن.
اگر تهدید فرامنطقه ای را در نظر بگیریم، استراتژی دشمن دور نگاه داشتن سکو های خود از منطقه درگیری و «دورایستایی» است. بر این اساس اگر ما بتوانیم این دور ایستایی را مختل کنیم دشمن طبق استراتژی خودش، وارد جنگ نخواهد شد یا استراتژی را تغییر خواهد داد که ده ها سال طول خواهد کشید، کما اینکه از سال 2000 و آن رزمایش معروف، ده ها سال طول کشیده تا دشمن به استراتژی فعلی دورایستایی برسد.
به نظرم یکی از بهترین ابزارهای ما می تواند هواپیماهای گشت دریایی با برد بلند باشد، چیزی شبیه Tu-142 . در حقیقت 3 فروند از اینها می تواند بیش از 300 فروند جنگنده چندکاره برای ما «بازدارندگی» ایجاد کند. البته با تغییراتی و مجهز کردن آنها به رادارهای جستجوی سطحی و هوایی و کم کردن تسلیحات حمل شونده. نهایتا 6 موشک دوکاره هوا/دریای مانند فونیکس اصلاح شده و دارای دیتالینک ( یا نمونه های بر پایه موشک استاندارد) یا نمونه های داخلی صیاد 2/3/4 تنها تسلیحات این هواپیما باشند و بقیه حجم و وزن به سامانه های راداری - تجهیزات پردازشی - و پرسنل پردازشی اختصاص داده شود. این هواگردها باید به صورت 7/24 در دریای عمان و اقیانوس هند گشت زده و با برد 200-400 کیلومتری رادارهای خود، عملا ناوهای هواپیما بر را مجبور به حدی از دورشدن بکنند که سواحل ایران از برد رزمی هواگردهایشان خارج شود.
چرا این هواپیما بازدارندگی ایجاد می کند؟
همانطور که استاد گرامی اسکای هاوک اشاره کردند توانایی هدف قرار دادن دریا با موشکهای بالستیک وجود دارد، مانع عمده این کار دریافت اطلاعات از صدها و هزاران کیلومتر دورتر از سواحل است. این هواگردها این امکان را میسر می کنند و به عنوان سکوی مقدم عمل می کنند لذا دشمن قبل از حمله به ایران باید آنها را نابود سازد. لذا مانند یک سنگر کمین عمل نموده و استراتژی ایران مبنی بر ضربه دوم را تقویت می کنند. بدین معنی که هرگونه تعرض به این هواپیماهای گشت دریایی به معنی جنگ با ایران خواهد بود و فرصت راهی سازی موج موشکهای بالستیک برای ایران فراهم خواهد شد.
این هواگردها امکان غافلگیری را پایین تر آورده که اثربخشی ضربه دوم را بیشتر میکند.
همانطور که گفته شده
« بهترین سلاح، سلاحی است که قبل از شروع، جنگ را ببرد»
خرید Tu-142 و امثالهم که به دلیل تحریم ها میسر نیست و از طرفی در مورد لغو تحریم های نظامی هم دورنمای مثبتی دیده نمیشه.
به نظرم در خصوص موج اول حملات هم بحث بشه خیلی خوبه.
با وجود رادارهای ماورای افقی که ذکر شدند غافل گیری در ابعاد بزرگ شدنی نیست!
به نظر بنده در صورت وقوع جنگ بزرگی بین ایران و آمریکا بر خلاف سایر جنگ ها که موج اول حملات با موشک های کروز و جنگنده های پنهانکاری انجام شده، در زمان با ایران در موج اول از موشک های بالستیک با سرجنگی متعارف بر علیه رادارهای دوربرد(هوایی و سطحی) و مراکز فرماندهی و اهداف استراتژیک استفاده میشه! چون در زمینه کشف پنهان کارها در ایران زیاد کار شده و ریسک عملیات عمقی بالاست!
ایجاد منطقه پرواز ممنوع برای خطوط هوایی غیر نظامی یا استقرار ناوها در دریای عمان و اقیانوس هند هم که اعلام رسمی جنگه(مثل اتفاقی که اخیرا در مورد سوریه رخ داد)و بعیده که در مورد ایران هم این سناریو تکرار بشه.
---
پ.ن:لنگ ما رو زمین پهن هست برادر.
-
-
MALD به عنوان یک دکوی شبیه ساز هواگرد در تعداد بالا ذکر شده! شاید نمونه ای از تاماهاوک به چنین قابلیتی مجهز شده و مورد استفاده قرار گرفته.
ایده: سجیل ضد آواکس، تانکر و بمب افکن سنگین/ سجیل ضد ناو
در متفرقه در مورد نیروی هوایی
ارسال شده در · Report reply
یکی از دوستان در تاپیک ملزومات ایجاد بازدارندگی دفاعی در خلیج فارس و دریای عمان ایده استفاده از موشک بالستیک ذوالفقار رو در نقش ضدهوایی مطرح کرده بودند که بنده این طرح رو به این صورت تکمیل میکنم.
موشک بالستیک ذوالفقار دارای برد 700 کیلومتر و سرجنگی جداشونده هست.
این موشک در نقش موشک سطح به هوا بر علیه هواگردهای اخلالگر الکترونیکی(مانند EA-18G Growler) بکار گرفته میشود.
در سرجنگی این موشک یک الی سه موشک شهاب ثاقب(با سیکر اینفرارد و وزن حدود 90 کیلوگرم برای هر تیر)قرار داده میشود که پس از جدایش کلاهک از بدنه و در فاصله مناسب از هواگرد دشمن, این موشک ها رهاسازی شده و برای ممانعت از انحراف کلاهک, پس از جدایش موشک ها پیشران آنها فعال میشوند.
سایز موشک ضدهوایی ذوالفقار شاید در حدود نیم متر با طرح بالا تفاوت داشته باشه.
این موشک قابلیت حمل و پرتاب از پرتابگر دوفروندی ذوالفقار رو خواهد داشت.
پیش از این در یکی از کلاهک های موشک زلزال بارشی(با قطر مشابه ذوالفقار)دو الی سه بمبلت با قطر نزدیک به موشک شهاب ثاقب دیده شده که بر این اساس کلاهک ذوالفقار رو هم میشه به یک الی سه تیر موشک شهاب ثاقب(با بالکهای تا شده) مجهز نمود.
این طرح رو میشه در نقش ضدرادار و ضدناو هم استفاده کرد و همچنین موشک های قدر,سجیل و خرمشهر رو هم میشه به کلاهک مشابه(از لحاظ ساختار) مجهز کرد که در اینصورت مقابله با اونها برای سیستم های ضدبالستیک بسیار دشوارتر خواهد شد, در واقع به جای یک کلاهک چند کلاهک(موشک)دارای پیشران و هدایت در فاز انتهایی رو در اختیار خواهیم داشت که از لحاظ عملکرد یک نوع کلاهک MIRV محسوب میشوند اما با این کلاهک ها تفاوت هم دارند.
چالش اینکار در ساخت سیستم های هدایت مستقل موشک هاست و ممکنه محموله انفجاری هم کاهش پیدا کنه اما حداقل برای ماموریت های خاصی میشه چنین کلاهکهایی تولید کرد, خصوصا برای موشک خرمشهر که قطر بالایی داره و ظرفیت حملش هم بالاست.