ناوگان هوایی جمهوری خلق چین برای امورات ترابری و حمل نقل دارای استعدادی برابر با 14 فروند هواپیمای IL-76 و 8 فروند Y-8 ( مشتقی از AN-12 ) و ایضا 100 فروند Y-7 ( نمونه چینی مرکب از دو هواپیمای AN-24 و AN-26 ) می باشد . هم اکنون چین در حال توسعه یک هواپیمای جت چهارموتوره جهت انجام وظایف ترابری با نام Y-20 و یک هواپیمای ترابری توربوپراپ با عنوان Y-9 است که هدف از طراحی این دو پرنده جایگزینی آنان با نمونه های قدیمی اعلام گشته است . علاوه بر این ، PLAAF از کاربران هواپیماهای خطوط هوایی تجاری شامل : بوئینگ 737 ، توپولف 154 مدل M ، یاک 42 و MA-60 ؛ جهت استفاده در دولت و حمل نقل اشخاص VIP نظامی نیز می باشد . شایان ذکر است که 20 فروند HY-6 ( بدل Tu-16 ) در نقش تانکر سوخت رسان در خدمت نیروی هوایی و نیروی دریایی می باشد که از معایب آن می توان به سوخت رسانی فقط به هواپیماهای بومی J-8 و J-10 اشاره نمود که قابلیت سوخت دهی به خانواده ی سوخو را ندارد و از این رو چین در پی بدست آوردن تانکر سوخت رسان روسی IL-78 ملقب به " Midas " تلاش های فراوانی انجام داده که تاکنون بی ثمر واقع شده است . IL-78 Midas http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/IL-78_Midas.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_IL-78_Midas.jpg چین در سال 2005 در خواست خرید چهار فروند از این سوخت رسان را تحویل روسیه داد اما این موضوع با شکست همراه بود چرا که دو طرف بر سر هزینه و زمان تحویل با یکدیگر به تفاهم نرسیدند که این موضوع دلیلی بر تغییر موضع چین شد و آنها روی به سمت اکراین گرداندند و سه فروند هواپیمای دست دوم IL-78MP از آنان خریداری کردند . آخرین تصاویر گرفته شده در مارس 2014 حاکی از آن است که این هواپیماها با رنگ آمیزی جدید منتصب به PLAAF در حال طی کردن پرواز های آموزشی می باشند .همچنین گزارش ها بر این امر دلالت دارد که هواپیمای مذکور یک نمونه چند منظوره است که می تواند به عنوان تانکر سوخت رسان یا حمل نقل ایفای نقش کند . این هواپیما با مخازنی که در قسمت بار خود جای داده ؛ قادر است تا 85,720 کیلو گرم سوخت حمل کند . با این حال گزارش هایی مبنی بر مرمت شدن آن توسط توسط اکراین موجود است که این امر قابلیت حمل سوخت آن را افزایش داده ؛ تا جایی که میتواند 138.000 کیلوگرم سوخت با خود حمل کند . نقش : تانکر سوخت رسان سازنده : ایلیوشین وضعیت : تحویل داده شده خدمه : 6 نفر وزن خالی : 72 هزار کیلوگرم ماکزیمم وزن : 210 هزار کیلوگرم گنجایش سوخت : 85,720 کیلوگرم سرعت : 850 کیلومتر بر ساعت برد : 7300 کیلومتر ارتفاع پروازی : 12000 متر دارای سیستم ناوبری و موقعیت یاب قابل استفاده در روز/ شب و توانایی انجام ماموریت در انواع آب و هوا . سیستم سوخت رسانی : سه نقطه ایی" ساخالین " ، پروب و دراگ ( probe and drogue ) بدین صورت که : در زیر هر بال یک نقطه ، شامل : شیلنگ و چتر و یک بوم سوخت گیری در انتهای بدنه ؛ زیر سکان افقی . HY-6 http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/HY-6.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_HY-6.jpg یک تانکر سوخت رسان که اصالتا از بدنه هواپیمای H-6 ( بمب افکن میان برد ) که خود زیر مجموعه توپولف 16 است استفاده می نماید . توسعه این هواپیما در سال 1988 آغاز و اولین پرواز در 1990 صورت پذیرفت . اولین عملیات سوخت گیری موفق میان تانکر H-6U و جنگنده J-8D ( ملقب به Finback ) در سال 1991 میلادی انجام شد . ضمنا حدود 20 فروند در اختیار نیروی هوایی و دریایی قرار گرفته شده است . این بازیاب حیاتی ( منظور سوخت رسان ) دارای دو جایگاه سوخت رسانی در زیر بالهای خود ؛ که قادر به سوخت رسانی به دو جی 8 در یک واحد زمانی و 6 جنگنده در یک دور می باشد . این منبع حیات جی 8 ؛ برد آن را از 800 کیلومتر به 1200 کیلومتر می رساند . این تانکر قابلیت سوخت رسانی به هواپیماهای دیگر بومی نظیر جی 10 و JH-7 را نیز دارد اما به دلیل سیستم سوخات رسانی خاص خودش توانایی احیای دوباره جنگنده های سوخو را ندارد . نقش : سوخت رسان سازنده : صنایع هواپیما سازی شیان ( XAC ) وضعیت : دارای توانایی کامل عملیاتی وضعیت موجودی : 12 فروند HY-6 در نیروی هوایی 8 فروند H-6DY در حمل نقل نیروی دریایی خدمه : 2 خلبان و یک اپراتور وزن نرمال : 72 هزار کیلوگرم وزن ماکزیمم : 75800 کیلوگرم گنجایش مخازن سوخت : نرمال : 10 هزار کیلوگرم ماکزیمم : 34 هزار کیلوگرم ( 18500 کیلوگرم جهت دریافت جنگنده ها ) سرعت : 0.75 ماخ ماکزیمم : 1014 کیلومتر بر ساعت برد : 6 هزار کیلومتر سقف پروازی : 13 هزار 100 متر سیستم سوخت رسانی : شامل دو پاد سوخت رسانی RDC-1 که توسط موسسه لوازم هوایی چین توسعه یافته است ! دو غلاف سوخت گیری در زیر بالها تعبیه شده و جایگاه اپراتور در برجک توپچی در قسمت دم واقع شده که یک کنترل پنل در این ایستگاه وجود دارد . برای عملیات احیا تانکر مجهز به دو سیستم ناوبری اینرسیایی ( یکی برای بک آپ یا پشتیبانی ) ، دو سیستم TAKAN برای همه ی شرایط جوی و روز/ شب و یک رادار هواشناسی در قسمت دماغه می باشد . در ضمن علاوه بر متعلقات ذکر شده شامل : سیستم سیگنال های رادیویی و نور جهت سوختگیری شبانه نیز است . همچنین برای اقدامات ECM آن نیز تفکراتی انجام شده از قبیل : RWR و چف/فلیر . Y-20 ( پرتوتایپ ) http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/Y-20_020.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_Y-20_020.jpg این هواپیمای جت چهار موتور ترابری بر اساس هواپیمای IL-76 روسی ساخته شده است و همچنین دفتر طراحی آنتونوف نیز در طراحی آن دخیل بوده و کمک های در جهت توسعه آن ارائه داد . دو نمونه اولیه توسط روسیه ساخته و از موتور D-30KP-2 بهره می بردند و پرواز آنان در ژانویه و دسامبر 2013 صورت گرفت . وظیفه : ترابری سازنده : XAC وضعیت : در حال توسعه ماکزیمم وزن : 220 هزار کیلوگرم ظرفیت حمل بار : 66 هزار کیلوگرم ( ماکزیمم ) IL-76MD http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/Il-76MD_Candid.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_Il-76MD_Candid.jpg چین 14 فروند از این مدل را که نمونه ایی مشتق شده از IL-76MD می باشد را در دهه 90 میلادی توانست به خدمت بگیرد . در این مدل تفنگ تعبیه شده در دُم و EW / ECM از روی آن برداشته شده است . نکته قابل توجه تبدیل شدن 4 فروند از این هواپیما به آواکس KJ-2000 می باشد . در سال 2005 چین قرار دادی را با روسیه مبنی بر تحویل گرفتن 34 فروند ایلیوشین 76 و 4 فروند تانکر IL-78 امضا کرد اما با افزایش قیمت این قرار داد لغو گردید . در عوض روس ها برای جبران قضیه 55 موتور توربوفن D-30KP-2 که اساس قدرت هواپیماهای H-6K و Y-20 بود را تحویل چشم بادامی ها دادند . بنابر اطلاعاتی که از گزارش ها بدست آمده ؛ چین 10 فروند هواپیمای IL-76 دست دوم را از روسیه برای خالی نبودن عریضه خریداری کرد تا مرحمی برای کمبود ها باشد ! پس از آن 3 فروند IL-76 مدل TD تحویل آنان گشت . وظیفه : جت چهار موتوره ترابری سازنده : اتحادیه تولید کننده هواپیما Chkalov ، ازبکستان وضعیت : دارای توانایی کامل عملیاتی وضعیت خدمتی : 14 فروند IL-76MD ؛ نیروی هوایی 10 فروند سفارش داده شده است . ماکزیمم وزن : 190 هزار کیلوگرم توانایی حمل بار: 47 هزار کیلومتر سرعت : 760 - 780 کیلومتر بر ساعت برد : با محموله 20 تن : 7200 کیلومتر با محموله 47 تن : 4200 کیلومتر خدمه : 5 نفر Y-9 http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/Y-9.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_Y-9.jpg یک هواپیمای متوسط و میان برد توربو پراب که به عنوان چند منظوره ترابری ایفای نقش می کند . این هواپیما از Y-8 اقتباس شده است که درمقایسه با آن پیشرفت هایی نظیر : اویونیک مدرن ، کاکپیت شیشه ایی و ... داشته است . اعتقاد بر این است که در عملکرد کلی ؛ این پرنده با C-130J ایالات متحده قابل مقایسه است . همچنین Shaanxi طرح توسعه هواپیمای جدید با نام " Y-8 X " را در پیش گرفت که در سال 2001 جانشین هواپیمای مسن تر یعنی Y-8 شد . در توسعه Y-9 نمی توان از نقش اکراین چشم پوشی کرد چرا که در طراحی بدنه و تست تونل باد این پرنده نقش اساسی داشت . وظیفه : ترابری سازنده : شرکت هواپیما سازی Shaanxi وضعیت : در حال توسعه ماکزیمم وزن : 65 هزار کیلوگرم گنجایش حمل بار : 20 هزار کیلوگرم سیستم ها : سیستم حمل و نقل کاکپیت شیشه ایی هشدار دهنده نزدیکی به زمین سیستم اجتناب از برخورد جلو نگر مادون قرمز و تلویزیونی ! Y-8 Cub هواپیمای Y-8 یک کپی چینی از هواپیمای روسی آنتونوف An-12 موسوم به Cub است. این هواپیما که ساخت آن به دهه هفتاد بازمیگرد تا کنون در بیش از 30 مدل با نقش های مختلف از جمله ترابری ، حمل و نقل بالگرد ، گشت دریایی ، نظارت ، هشدار زود هنگام هوابرد ، حمل و نقل پهپاد ، رله ارتباطی ، جاسوسی الکترونیکی و جنگ الکترونیک ساخته شده است. ساخت اولین نمونه مهندسی معکوس از هواپیمای روسی An-12 توسط موسسه 603 طراحی هواپیما و صنایع هواپیماسازی شیان (Xi’an) صورت گرفت و اولین نمونه ساخته شده در ماه دسامبر سال 1947 اولین مرحله پروازی را پشت سر گذاشت. در ادامه ، پروژه ساخت هواپیمای Y-8 به پایگاه 012 (در حال حاضر صنایع هواپیماسازی Shaanxi) در هانژونگ منتقل شد. اولین نمونه ساخت صنایع Shaanxi در بیستم سپتامبر سال 1975 پرواز کرد و به دنبال آن نمونه دیگری که سومین نمونه اولیه از Y-8 محسوب میشد در ژانویه سال 1977 اولین پرواز خود را پشت سرگذاشت.در نهایت تا فوریه سال 1980 طرح نهایی هواپیما برای تولید انبوه مورد تایید قرار گرفت. در حال حاضر برخی نمونه های این هواپیما که در خدمت خطوط هوایی تجاری هستند از سیستم های الکترونیک غربی برخوردارند. وظیفه : ترابری پیمانکار اصلی پروژه : صنایع هواپیماسازی Shaanxi وضعیت فعلی : توانایی کامل عملیاتی موجودی : نیروی هوایی ارتش آزادی بخش 60 فروند Y-8C واحد هوانوردی دریایی نیروی دریایی چین 10 فروند Y-8C واحد هوانوردی نیروی زمینی ارتش آزادی بخش 10 فروند Y-8A حداکثر وزن برخاست : 61800 کیلوگرم توانایی حمل بار : حداکثر به وزن 20000 کیلوگرم/ 96 نیروی مجهز/130 مسافر سرعت در حالت عبوری (کروز) : 550 کیلومتر بر ساعت حداکثر سرعت : 662 کیلومتر بر ساعت برد : 5620 کیلومتر سیستم ها : یک قبضه توپ 23 میلیمتری دولول در داخل بال (صرفا مدل های جدید) رادیوی باند HF/VHF/UHF رادار ناوبری داپلر DPL-1 رادار هوایی HAL-2 گیرنده سیستم هشداردهنده عقبی WJ-2 سیستم تشخیص دوست از دشمن WD-3 تعداد خدمه : 5 الی 7 نفر Y-7 Coke یک هواپیمای سبک مسافری از نوع دو موتوره توربوپراپ است که توسط صنایع هواپیماسازی شیان و براساس هواپیمای روسی آنتونوف AN-24 ساخته شده است.نمونه ترابری آن با نام Y-7H نیز از توسعه هواپیمای ترابری نظامی آنتونوف An-26 (موسوم به Curl) حاصل شده . توسعه هواپیمای Y-7 در ماه اوریل سال 1966 در صنایع هواپیماسازی شیان آغاز شد و اولین نمونه در 25 دسامبر سال 1970 پرواز اولیه خود را به انجام رساند با این وجود طرح هواپیما تا سال 1982 به تایید نهایی نرسید. نمونه ترابری Y-7H (که با نامگذاری معمول Y-7H-500 شناخته میشود) ، دارای کابینی کاملا تحت فشار ، دو پیشرانه توربوپراپ بهبود یافته 3050 اسب بخاری WJ-5E ، یک پیشرانه توربوجت کمکی ، تجهیزات الکترونیکی بهبود یافته کابین و درب عقب مجهز به رمپ بارگذاری است. علاوه بر این محفظه بار این هواپیما به بست های الکتریکی و همچنین سیستم انتقال دهنده هیدرولیکی جهت تسهیل عملیات بارگیری و تخلیه بار مجهز شده است. هواپیمای ترابری Y-7 از اواخر دهه 90 میلادی به خدمت ارتش آزادی بخش خلق درآمد. وظیفه : ترابری سازنده : صنایع هواپیماسازی شیان وضعیت فعلی : توانایی کامل عملیاتی موجودی : نیروی هوایی ارتش آزادی بخش 50 فروند Y-7H واحد هوانوردی دریایی نیروی دریایی چین 30 فروند Y-7H واحد هوانوردی نیروی زمینی ارتش آزادی بخش 10 فروند توانایی حمل بار : 5700 کیلوگرم/ 50 مسافر/24 نیروی مجهز سرعت عبوری : 450 الی 475 کیلومتر بر ساعت حداکثر سرعت : 540 کیلومتر بر ساعت برد با حداکثر میزان سوخت : 2400 کیلومتر برد با حداکثر میزان بارگذاری : 750 کیلومتر خدمه : 5 نفر Y-7 3 نفر Y-7H Y-7G / MA60 در سال 1993 صنایع هواپیماسازی شیان نمونه ارتقا یافته ای از هواپیمای Y-8 را با نام گذاری Y-7-200A معرفی کرد که این هواپیما در سال 1998 جهت استفاده در خطوط پروازی تجاری چین مورد تایید قرار گرفت.تفاوت مهم این هواپیما با نمونه های پیشین در افزایش ابعاد بدنه و در نتیجه افزایش ظرفیت حمل مسافر به 56 الی 60 نفر است. Y-7-200A از دو پیشرانه توبوپراپ PW127C ساخت پرات و ویتنی بهره میگیرد که مجهز به پروانه های مدل 247F-3 همیلتون هستند که بهره وری سوخت را افزایش و صدای داخل کابین را کاهش میدهند.این هواپیما از واحد قدرت کمکی یا APU نیز برخوردار است که تامین برق بخشی از سیستم های هواپیما را بر عهده دارد . پس از مدتی صنایع هواپیماسازی شیان هواپیمای Y-7-200 B و MA60 را براساس هواپیمای Y-7-200A جهت بازاریابی تجاری توسعه داد که مدل MA60 آن با نامگذاری Y-7G جهت ترابری مسافری ویژه (VIP) به خدمت نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق چین درآمد. نقش : مسافربری ویژه سازنده : صنایع هواپیماسازی شیان وضعیت فعلی : قابلیت کامل عملیاتی تعداد خدمه : دو نفر گنجایش : حمل 56 الی 60 مسافر Boeing 737-300/700/800 واحد مسافربری ویژه (VIP) نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق ، حداقل 10 فروند هواپیمای جت مسافربری بوئینگ 737 را جهت حمل و نقل داخلی و خارجی سران و مقامات لشگری و کشوری چین در اختیار گرفته است که از این تعداد حداقل دو فروند تاکنون با تغییر نقش تبدیل به هواپیمای پست فرماندهی هوابرد شده اند. نقش : مسافربری ویژه و فرماندهی هوابرد سازنده : بوئینگ وضعیت فعلی : قابلیت کامل عملیاتی موجودی نیروی هوایی ارتش آزادی بخش : 8 فروند از مدل 300-737 2 فروند از مدل 700-737 4 فروند از مدل 800-737 گنجایش : 120 الی 180 مسافر سرعت عبوری : 0.74 الی 0.78 ماخ حداکثر سرعت : 0.82 ماخ برد : 4000 الی 6000 کیلومتر خدمه : دو نفر شامل خلبان و کمک خلبان CRJ 200/700 نیروی هوایی و دریایی ارتش آزادی بخش خلق چین در مجموع 12 فروند جت تجاری ساخت Bombardier Canadair را جهت پروازهای ویژه (VIP) در اختیار دارند که شامل مدل 50 سرنشین CRJ-200BLR(چلنجر 800) و 70 سرنشین CRJ-700 (چلنجر 870) است. نقش : مسافربری ویژه سازنده : Bombardier Canadair وضعیت فعلی : توانایی کامل عملیاتی موجودی : نیروی هوایی ارتش آزادی بخش 5 فروند CRJ200BLR و 5 فروند CRJ700 واحد هوانوردی دریایی نیروی دریایی ارتش آزادی بخش 2 فروند CRJ200BLR گنجایش : 50 نفر در مدل CRJ-200BLR و 70 نفر در مدل CRJ700 خدمه : دو نفر شامل خلبان و کمک خلبان Tu-154M Careless واحد مسافربری ویژه نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق 16 فروند جت مسافربری روسی توپولف 154 ام را تا دهه 90 در اختیار داشت. این هواپیماها تا سال 1998 برای هر دو کاربری مسافری ویژه و پروازهای معمول تجاری تحت لوای خطوط هوایی متحده چین (CUA) مورد استفاده بودند. تاکنون حداقل چهار نمونه از این هواپیماها به هواپیمای جاسوسی الکترونیکی (ELINT) و پلتفرم رادار SAR تبدیل شده اند. نقش : مسافربری ویژه/جاسوسی الکترونیکی/ پلتفرم رادار SAR سازنده : توپولف وضعیت فعلی : توانایی کامل عملیاتی موجودی : 16 فروند در اختیار نیروی هوایی ارتش آزادی بخش گنجایش 114 الی 180 نفر حداکثر سرعت : 950 کیلومتر بر ساعت حداکثر برد با بارگذاری کامل : 3700 کیلومتر حداکثر برد با سوختگیری کامل و حمل 5450 کیلوگرم بار : 5500 کیلومتر خدمه : 3 الی 4 نفر ******************************************** مترجمین : Goebbels و F14AA هرگونه برداشت از این مطلب منوط به ذکر نام مترجمین و Military.ir به عنوان منبع می باشد با تشکر از دوست عزیزم جناب گوبلز