سوال:اگر ايران در سال 59 تواناييهاي فعلي را داشت؟

[hosseingmn 72]

اما نتيجه جنگ با مقدورات فعلي براي اينكه از بحث دور نشويم: به علت فقدان نيروي هوايي منسجم، جنگنده - بمب افكن هاي پرتعداد و آماده پرواز و هليكوپترهاي ضدتانك، لشگرهاي زرهي عراق، يكي پس از ديگري، شهرهاي مرزي ايران را تصرف مي كنند. ابتدا كل شهرهاي خوزستان سقوط مي كند، سپس تانكهاي عراقي پس از تصرف كرمانشاه، به سمت همدان و تهران پيشروي خود را ادامه مي دهند. ج.ا نيز به طور مداوم از لا به لاي كوهها، انواع موشكهاي زمين به زمين خود را روانه شهرهاي عراق مي كند. مردم عراق نيز اغلب شهرهاي بزرگ را تخليه كرده اند.

فارغ از جهت گیری های سیاسی متفاوت من همیشه شما را در مسائل نظامی فردی بی طرف می دانستم ولی ظاهرا اشتباه کردم. مثل اینکه شما در این سناریو قدرت کم نظیر زرهی ایران را در نظر نگرفته اید و صرفا فقط بر روی مقاومت مردمی حساب کردید در واقع همان کاری که مردم قهرمان خرمشهر انجام دادند و یک ماه مقاومت کردند ولی شما می فرمایید کل شهرهای خوزستان سقوط می کند!!! و ایران هم در آخرین روزهای قبل از سقوط فقط موشک شلیک می کند!!!!
من در مجموع بدون در نظر گرفتن مسائل سیاسی سرنوشت جنگ را تقریبا مثل سعید می بینم.

[mostafa_by 5,723]

دوستان! اين بحث‌ها فايده‌اي نداره. از قديم گفتن : «كسي رو كه خوابه، مي‌شه بيدارش كرد؛ ولي كسي كه خودش رو به خواب زده، هيچ‌وقت نمي‌شه بيدارش كرد»!!! شما براي آقا رضاي بسيار باسواد ما دليل و منطق ميارين! حال اينكه مثل اينكه يادتون رفته كه اولين شرط براي آوردن دليل و منطق براي حرفي، منطقي بودن اون حرف هست. انصافاً سر تا پاي حرفاي ايشون رو با ميكروسكوپ تجزيه تحليل كنين و خواهش مي‌كنم به من بفرمايين كه كدوم واژه از حرفاي ايشون، منطقي بود يا حداقل سعي شده بود كه در سطح كودكي بيش از 3 ساله بيان بشه؟ مرحوم جلال آل احمد، واقعاً به ايران خدمت كرد! واژه‌اي كه ايشون آورد و كتابي كه ايشون نوشت، امروزه عصاي دست ما شده!! قديم براي حمايت از انگلستان، بين نمايندگان كيف انگليسي تقسيم مي‌شد!! قديم، انگليس زور مي‌زد كه 4 تا نماينده تو ايران (اون هم با كلي خرج و مخارج) داشته باشه كه حداقل گه گداري ازش دفاع كنن! ولي امروزه، فرهنگ غربزدگي چه كارها كه نمي‌كنه؟!!! نوكر بي‌جيره و مواجب رو در عرض چند لحظه، خلق مي‌كنه!!! متأسفم براي كسائي كه سنشون شايد از مجموع سن ما بيشتر باشه؛ ولي عقلشون به اندازه‌ي كوچكترين فرد جمع هم نيست! براي ايشون متأسفم نيستم؛ چرا كه مسلماً با اين تفكرات بسيار منطقي‌شون، خيلي حال مي‌كنن (و لابد روزشماري مي‌كنن كه كي هخا و وليعهد بيان ايران رو نجات بدن و ايشون رو به جاي تيمسار اويسي يا فردوست يا ربيعي و يا شايدم قره‌باغي، به سمت‌هاي بالاي ارتش منسوب كنن!! البته گفتم ربيعي، الانه كه بزنن زير ناله و گريه و از خوبي‌هاي اين سپهبد و اعدام ناجوانمردانه‌ي وي به دست مزدوران رژيم و پايمال شدن خونش سخن‌ها برانن و مراسم عزاداري به پا كنن icon_cheesygrin !!!! ------------------------------ دوستان. هركسي لياقت بحث كردن و منطق و دليل آوردن رو نداره. خواهشاً اينقدر خودتون رو اذيت نكنين. هروقت ايشون براي اين حرفاشون دليل و منطق آوردن، مي‌تونيم تازه ايشون رو هم جزو انسان‌هاي عاقل و بالغ حساب كنيم و ببينيم كه چي دارن مي‌گن. ولي تا اون روز ... بخواب عزيز كه ما بيدارم!!! ------------------------------ راستي. ديگه جاي ديگه‌اي نگين فيدل كمونيست بودا :| :| !!! محض خنده هم كه شده، بهتون مي‌گم كه فيدل به مرام كمونيستي اعتقادي نداشت. اگه هم حكومتش كمونيستي شد، به دو دليل بود : 1- نياز به شوروي، به دليل تحريم‌هاي گسترده‌ي امريكا (مهد تمدن، آزادي، انسانيت، دموكراسي و ... :lol: ) برعليه اون 2- تأثير انديشه‌هاي چه‌گوارا و البته برادر كوچكترش، رائول كاسترو. اينم گفتم كه يه ذره به ميزان سوادتون اضافه بشه تا حداقل حرفي نزنين كه فردا بچه‌تون هم بهتون بخنده و آبروي نداشته‌تون بيشتر از اين بريزه!! ------------------------------ راستي. تز خيلي جالبي دادين واسه جنگ ايران و عراق. يادم باشه ازش فيلمنامه تهيه كنم. شايد تقي به توقي خورد و فردا كه حكومت رو عوض كردن، هوس كردم كه به يه فيلمساز وطن‌پرست مثل خود شما بفروشمش تا هم پولي به جيب زده باشم و هم ايران، يه فيلم جنگي اكشن و جالب ببينه! ------------------------------ خوش باشيد. خوب مي‌شيد.

[davood313 2]

دوستان توجه کنید اگر ایران تجهیزات امروزه را در سال59 داشت.نه صدام نه حامیانش اصلاً فکر حمله به ایران را اصلاً در ذهن خود نمی پروراندند. و برای نابودی انقلاب دست به راهکار دیگر مثلاً تجزیه با تحریک قومیت ها دست می زدند.صدام و دارودسته اش دیگه آن قدرهم نادان نبودند.مدعای این حرفم نیز تردیدارباب بزرگ نظامیicon_cheesygrin با تجهیزات2007 در حمله به ایران است.

[tesoma 0]

شهید سرلشکر ستاری در باره عملکرد این نیرو در 8 سال دفاع مقدس می گوید: ی« از نیمه ی مهر تا آخر سال 59 ، در بر خورد با یتوان رزمی دشمن، یسنگین ترین حملات را علیه ستون های نظامی دشمن داشتیم. چون در آن موقع نیروهای نظامی و مردمی ما مثل جنگ های چریکی عمل می کردند و هیچ گونه حرکت کلاسیک و حساب شده ای علیه دشمن وجود نداشت، نیروی هوایی مأمور تثبیت دشمن بود تا نگذارد بیش از پیش پیشروی کند. در این راستا مسئوولیت حمله به تانک ها، ستون های نظامی و نیروهای پیاده ی دشمن را ما بر عهده داشتیم. یعنی نیروی زمینی عراق را به وسیله ی نیروی هوایی مهار کرده بودیم. حجم بمباران ها در آن موقع فوق العاده بالا بود و اکثر این پروازها متوجه نیروی زمینی دشمن بود. ظهر روز اول جنگ، هواپیماهای عراق پایگاه های هوای ما را مورد هدف قرار یدادند. بعد از ظهر همین روز هواپیماهای نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی به پایگاه های هوایی عراق حمله کردند که می توان گفت 2 ساعت پس از حمله ی دشمن، ما روی اهداف خود در عراق بودیم و اولین بمب ها را به روی خاک دشمن ریختیم. فردای آن روز هم 140 فروند هواپیما تقریباً به طور هم زمان در عراق عملیات کردند. از دیگر روزهای مهم جنگ، روز هفتم آذر ماه 59 بود. طی این روز نیروی هوایی از سپیده ی صبح تا غروب در آسمان خلیج فارس عملیات داشت و دیگر برای عراق چیزی به نام نیروی دریایی باقی نماند و تا آخر جنگ هم دیگر نتوانست نیروی دریایی خودش را سازماندهی کند. در این روز تعداد 11 فروند شناور نیروبر و ناوچه های پ – 6 و موشک انداز به وسیله ی شکاری بمب افکن های نیروی هوایی ارتش غرق و تعداد هفت فروند هواپیمای شکاری دشمن از نوع میگ – 23 و سوخو – 22 سرنگون شدند. در عملیات فتح المبین حضور نیروی هوایی بسیار چشمگیر، و بیش از 22 فروند هواپیمای دشمن طی این عملیات سقوط کرد. در این عملیات، بمباران در ارتفاع بالا و با سرعتی بیشاز سرعت صوت آغاز شد. در عملیات بیت المقدس هم بعد از فتح پادگان حمید و سرازیر شدن به سمت خرمشهر، حضور نیروی هوایی بسیار چشمگیر بود. در طول جنگ، ما تقریباً تمام استانداردهای پرواز را به هم ریخته و بالاترین رکوردها را به دست آوردیم. رکورد سوختگیری را در بمباران پایگاه «الولید» در مرز اردن داشتیم. در این عملیات چند بار سوختگیری هوایی انجام دادیم. انجام عملیات سوختگیری در شب و در هوای طوفانی و رعد و برق، کار بسیار دشواری است که نیروی هوایی بارها آن را انجام داد، و این یکی از رکوردهای پروازی است. از جمله رکوردهای پروازی دیگر که توسط خلبانان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی بر جای گذاشته شد، مدت زمان حضور خلبانان در کابین یک جنگنده در صحنه ی عملیاتی بوده که 9 ساعت می باشد. یعنی خلبانان ما 9 ساعت بدون وقفه بر فراز منطقه ی عملیاتی و در ارتفاع پایین پرواز داشتند که البته خیلی کار مشکل و طاقت فرسایی است و از کشور اسلامی حفاظت و حراست می کردند. در مورد تعداد هواپیماهایی که از عراق مورد هدف قرار داده ایم، باید به آمارهایی که تعداد و نوع هواپیماهای عراق را در شروع جنگ نشان می دهد مراجعه کنیم. بعضی از هواپیماها اصلاً در طول جنگ نسلشان منقرض شده است. البته عراق در طول جنگ نه هواپیما فروخته و نه از رده خارج کرده است، بلکه نسل آنها توسط ما منقرض شده است. بعضی از انواع آنها هم البته هنوز منقرض نشده و پرواز می کند. ولی باید توجه داشته باشیم که عراق در طول جنگ اصلاً مشکل تعمیرات نداشت و همه ی هواپیماهای قابل تعمیر خود را به کشورهای مادر می فرستاد و تعمیر شده، دریافت می کرد. از دیگر کارهای حماسی نیروی هوایی در جنگ، عکاسی هوایی بود که در هر عملیات صورت می گرفت. ما هر روز ساعت 10 صبح این عملیات را داشتیم و عراق هم می دانست ولی کاری نمی توانست بکند. با سرعتی نزدیک به دو برابر صوت و در ارتفاع بالا، هر روز مأموریت های ویژه ای را در این رابطه انجام می دادیم و این شکست بزرگ روحی و کوبنده ای برای دشمن بود که می دید و می فهمید ولی هیچ کاری نمی توانست بکند. در عملیات بدر و خیبر هم نیروی هوایی مشارکت تنگاتنگ و سنگین با سپاه داشت. البته عملیات والفجر 8 به معنای واقعی یک نقطه ی عطف در نیروی هوایی بود. از دیگر خدمات نیروی هوایی در دوران هشت ساله ی دفاع مقدس حفاظت و حراست از نفتکش ها بود. از آن جا که تأمین هزینه ی جنگ ارتباط مستقیم با صدور و فروش نفت داشت، از این رو عراق تصمیم گرفته بود با قطع صدور نفت ایران از طریق حمله به جزیره ی خارک و نفتکش ها، موجبات تضعیف نیروهای ما را فراهم آورد، و در این راه، غرب کمک های بسیاری به او کرد. به عنوان مثال، غربی ها هواپیماهای سوپراتاندارد که برای نیروی دریایی تولید می شد و می توانست با پرتاب موشک های ضدِ کشتی "اگزوست" در روز یا شب تهدیدات جدی و وسیعی را در ارتباط با استراتژی قطع صدور نفت ایران، متوجه جزیره ی خارک و لنگرگاه کشتی های نفتکش و کاروان های کشتی تجارتی در خلیج فارس بنماید در اختیار رژیم بعث عراق قرار دادند. هم چنین جهت رفع نقاط ضعف عراق در پروازهای دشوار در شب بر روی آب، هدایت این هواپیماها در فاصله ای بسیار دور از مراکز فرماندهی و کنترل نیروی هوایی، با قرار گرفتن هواپیماهای «آواکس» امریکا و عربستان در شبکه و هم چنین حضور ناوشکن های امریکایی در نقاط تعیین شده که عملاً به صورت نقطه نشانه های روی آب و دستگاه های کمک ناوبری در روز و شب، هدایت قسمت هایی از پرواز خلبانان عراق را به عهده داشتند. در آن زمان وضعیت طوری بود که وقتی هواپیماهای شکاری ایران برای درگیری و رویارویی با حریف به سمت هواپیماهای عراقی هدایت می شدند، هواپیماهای عراقی به سمت ناوشکن های امریکایی و سواحل جنوبی خلیج فارس رفته و با پناه گرفتن در حریم استقرار شناورهای بیگانه و بهره گیری از حدود قلمرو فضایی دوَل جنوبی خلیج فارس و سوء استفاده از احترام جمهوری اسلامی ایران به اصول و قوانین بین المللی، از معرکه خارج می شدند. نیروی هوایی ما در این مقطع از جنگ مسؤولیت بسیار سنگینی در حمایت و پشتیبانی از عملیات دریایی به عهده داشت. با همه ی حمایت هایی که از کل استراتژی جنگی عراق در منطقه می شد، بخصوص حمایت های چشمگیر بین المللی از نیروی هوایی آن کشور، با این وجود عراق موفق به قطع صادرات نفت جمهوری اسلامی نگردید. به طور مثال، طبق آمار موجود از بهار سال 1361 تا پاییز 1363، با انجام 40 نوبت حمله و بمباران به جزیره خارک، عراق نتوانست خلل مهمی در صدور جریان نفت از این جزیره استراتژیک ایجاد نماید. این در حالی بود که تعداد قابل توجهی از هواپیماهای حمله ور شکاری بمب افکن خود را در مصاف با شبکه ی دفاع هوایی این جزیره از دست داده، حمله های بسیار زیادی به این جزیره نیز قبل از هر اقدامی توسط نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران خنثی گردیده بود. یک فروند از هواپیماهای سوپر اتاندارد که پیش بینی می شد بتواند در جنگ نفتکش ها تعادل قوا را بر هم زده و تا حدودی برای عراق سرنوشت ساز باشد، در همان ابتدای عملیاتشان مورد اصابت موشک های هواپیماهای شکاری رهگیر نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت و در آب های خلیج فارس سرنگون گردید. گزارش تأیید نشده ای از اصابت و سرنگونی دومین هواپیما نیز حکایت می نمود که عراق ناگزیر 2 فروند سوپراتاندارد باقی مانده از مجموع هواپیماهای استیجاری را به فرانسه بازپس فرستاد. در بمباران های ارتفاع بالا توسط هواپیمای میگ 25 نیز ، عراق نتوانست آن طوری که کارشناسان نظامی پیش بینی می کردند موفق به انهدام تأسیسات و اسکله های جزیره ی خارک گردد و با از دست دادن یک فروند میگ 25 در مصاف با شکاری رهگیرهای نیروهای هوایی، برای آگاهان نظامی قطعیت یافت که قطع صدور نفت ایران با استفاده از این شیوه ها توسط نیروی هوایی عراق میسر نخواهد شد. در ارزیابی نیروهای هوایی دو کشور، در جنگ نفتکش ها، نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران نشان داد که علی رغم نابرابری کمّی در مقابل دشمن و حمایت های بی دریغ بین المللی از عراق، با برخورداری از فاکتورهای روحیه ی جنگندگی و ایثار، شناخت صحیح و پیش بینی تاکتیک های مناسب برای مقابله با نیروی هوایی عراقی و تلاش خستگی ناپذیر و بی وقفه، به خوبی در مقابل تهاجمات ایستادگی کرده و قطع صدور نفت ایران را غیر ممکن نمود و عبور کشتی های تجاری، بارگیری و تخلیله در بنادر ایران را تضمین و زنجیر اقتصاد جنگ در ایران تا روز برقراری آتش بس کماکان حفظ و به صورت پویا تداوم یافت. از دیگر خدمات ارزنده و بسیار مهم نیروی هوایی که شاید با ارزش تر از جنگ های عملیاتی این نیرو باشد، جنگ وابستگی و حرکت در جهت خودکفایی است. همان طوری که می دانید نیروی هوایی تجهیزات پیشرفته ی امریکایی در اختیار داشت. روزی که امریکایی ها از این مملکت رفتند، بعضی از این تجهیزات هنوز مورد بهره برداری قرار نگرفته بود و آنها با تمسخر می گفتند همین روزها دوباره بر می گردیم. وقتی که ما عنوان می کنیم هواپیمای اف 14، هواپیمای بسیار خوبی است و یا سیستم موشکی «هاک» پیچیده است، ارزش این اف 14، و ارزش سایت موشکی «هاک» در این است که آن اف 14، با شلیک موشک، هواپیمای دشمن را سرنگون کند. پس این هواپیما خلاصه می شود در آن عملیاتی که به ساقط کردن هواپیمای دشمن مربوط می شود، و یا آن سیستم موشکی زمین به هوا که باید هواپیمای دشمن را ساقط کند. این دو عنصر اقلامی بسیار پیچیده هستند که اگر یک قطعه ی آن از کار می افتاد ادامه ی انجام کار برای ما مشکل می شد. این اقلام که « اقلام زمان دار» نامیده می شوند باید هر دو سال و یا هر سه سال و یا شش ماه و یا حتی یک ماه عوض شود. این ها موادی شیمیایی و یا غیر شیمیایی دارند که مثل دارو از بین می روند و بلافاصله باید عوض شوند و گرنه آن حالت خودش را از دست می دهد و در نتیجه آن سرعت لازم را به خود نمی گیرد. نهایتاً روی تمام این اقلام زمان دار و الکترونیکی و غیره در نیروی هوایی و در بخش های مختلف کشور کار شد. شاید برای هر قطعه ی آن سال ها وقت صرف و تحقیقات بسیار بالایی صورت پذیرفت تا این که در کشور ساخته شد. پرسنل محقق و مبتکر نیروی هوایی در این راه تا آن جا پیش رفتند که حتی در بعض موارد توانستند به نقشه ی طراحی قطعات برسند و سپس طراحی جدید بکنند، تا بدانجا که به تغییرات پیشرفته ای در این زمینه دست زدند، به این صورت که ممکن است 5 قطعه که در یک دستگاه بوده و5 کار را انجام می داده است ،پرسنل فنی نیروی هوایی یک قطعه ساختند که حجمش از آن 5 قطعه و حتی از تک تک آنها کمتر است و کار آن 5 قطعه را نیز به تنهایی انجام می دهد. وقتی جنگ آغاز شد، یک هواپیمای نیروی هوایی می توانست یک نوع موشک خاص را حمل کند، ولی همان هواپیما، اواخر جنگ شش نوع موشک به زیرش بسته شده و می جنگید، بدین صورت که هر نوع موشک از آفندی گرفته تا پدافندی را هماهنگ کرده و با این هواپیما تطبیق داده بودند. در دوران جنگ تبلیغات دشمن و جهان استکبار چنین وانمود می کرد که نیروی هوای ما ضعیف شده و از بین رفته است، اما هر بار که عملیاتی انجام می شد و نشانه هایی از قدرت انقلاب را مشاهده می کردند، می گفتند احتمالاً مشاورین و مستشاران کره ای و فیلیپینی پیدا شده اند که این ابتکارها صورت گرفته است. سیستم پدافند کشور توسط امریکایی ها به نحوی طراحی شده بود که کشوری مثل ایران نمی توانست با پوشش هوایی منطقه ای از مرزهای خود دفاع کند و فقط این سیستم می توانست از پایگاه هوایی و رادار دفاع کند. جنگ در چنین شرایطی شروع شد، و از سوی دیگر ما هیچ آموزشی در این رابطه نداشتیم و قبلاً همه ی این کارها توسط مستشاران خارجی طراحی می شد و یک تعمیر ساده را هم نیروهای داخلی بر عهده نداشتند. با این وجود در طول سال های جنگ متخصصین داخلی توانستند سرتاسر کشور را پوشش دفاعی بدهند. به عنوان مثال در شرایطی که آن قدر تکنولوژی و هواپیماهای مدرن و وسایل ضد ِرادار به عراق تزریق شده بود که روشهای معمول کلاسیک هم به درد مقابله با آنها نمی خورد، شهید سرلشکر بابایی به اتفاق تعدادی افراد دلسوز و متعهد با تغییر روش های کلاسیک توانستند تحولی در این مقوله ایجاد کنند، که نتیجه ی آن در عملیات والفجر 8 به دست آمد. در این عملیات روزهایی وجود داشت که هشت تا ده فروند هواپیمای عراقی در منطقه سرنگون می شد. نیروی هوایی برنامه ی بازسازی خود را حدود دو سال قبل از قبول قطعنامه ی 598، شروع کرد و عملاً از نظر سازماندهی و فرهنگی، انقلاب در آن به وجود آمد. این نیرو در سازماندهی و تخصص ها، دارای سیستم امریکایی بود. قبلاً هم هر تغییراتی که در نیروی هوایی امریکا می شد به ایران منتقل و عیناً بر روی سازمان ها پیاده می شد. در آموزش ها هم تمام کتب و مدارک که در آن جا تهیه شده بود با اندک تغییراتی در ایران مورد استفاده قرار می گرفت. نیروی هوایی در طول این مدت چند بار به طور ریشه ای تجدید سازمان شد. در زمینه ی آموزش پس از 5 سال مطالعه به جایی رسید که سیستم امریکایی قبلی به کلی تغییر کرد و سیستم ارتقایی آموزش و رسیدن به مهارت ها با توجه به امکانات کشور و شرایط مورد نیاز به وجود آمد که می توان گفت انقلابی در این نیرو به وجود آورده است. به عنوان مثال پایه گذاری دانشگاه هوایی که امروز اصل نیاز نیروی هوایی را بر مبنای اتکای کامل به خود آموزش می دهد، می تواند منشأ تغییر بنیادین در این نیرو شود. در کنار همه ی این کارها به بازسازی تجهیزات می توان اشاره کرد. گزارش های متعددی که درباره ی بازسازی و بازیابی هواپیماهای سانحه دیده در نیروی هوایی منتشر شده، خود گواهی است بر فعالیت هایی که در این زمینه انجام گرفته و می گیرد. هواپیماهایی که گاهی نیم ساعت در آتش سوخته اند در ایران بازسازی شده اند و در حال حاضر پرواز می کنند. هواپیماهایی که در آسمان رها شده و خلبان از آن بیرون پریده و این هواپیما سقوط کرده، بازسازی شده و امروز پرواز می کند. هواپیماهای موجود خط اول ما که دارای سیستم امریکایی بوده امروز بحمدالله به عنوان یک سیستم و تشکیلات خیلی خوب در حال پرواز است و امروزه بهترین هواپیماهای خط اول جهان به خدمت نیروی هوایی درآمده است. امروز به جز میگ 29 و هواپیمای سوخو 24 که از بهترین هواپیماهای دوربرد شکاری بمب افکن دنیاست، هواپیمای اف 7 و نیز موشک ها و امکانات جدید دیگر در نیروی هوایی به کار گرفته شده است. این ها امکاناتی هستند که نیروی هوایی بسیار خوب، به سرعت، با قاطعیت و در کمترین زمان آموزش، به خدمت گرفته است. نیروی هوایی ما شاید از نظر سرعت در آموزش وسایل و تجهیزات جدید، در جهان نمونه باشد.» تقدیر از نیروی هوایی توسط فرمانده کل قوا مقام معظم کل قوا حضرت آیت الله خامنه ای در مورد خدمات ارزنده ی نیروی هوایی در جهت رهایی از وابستگی ها در جنگ و پس از آن چنین می فرمایند: (4) یبسیاری از ابتکاراتی را که امروز شما در داخل نیروی هوایی دارید انجام می دهید، مرهون همان روحیه ی خودکفایی است که در دوران جنگ به وجود آمد، و الا روز اول جنگ هواپیما بسیار داشتیم، قطعات یدکی زیاد داشتیم، هواپیمای آماده هم داشتیم، اما آنچه که نداشتیم خودجوشی بود و این خودجوشی به مرور به وجود آمد. من فراموش نمی کنم چند روزی از شروع جنگ تحمیلی گذشته بود که مسؤولان نیروی هوایی یک فهرستی به دست من دادند. این فهرست نشان می داد که ما تا این مقطع زمانی که حداکثر حدود سی و چند روز می شد، تمام هواپیماهایمان زمین گیر خواهند شد. اف 14 هامان، هواپیماهای ترابری و هواپیمایC-130هم همین طور، که وقتی به این فهرست نگاه می کردیم معلوم بود ما یک ماه و نیم دیگر هیچ هواپیمای قابل پروازی نخواهیم نداشت. این ها برای یک ملت مصیبت است. یک عده ای آن روز خیال می کردند ما از بین رفتنی هستیم. امریکایی ها هم فکر می کردند کار تمام شده و این جنگ ظرف یکی دو ماه و حداکثر شش ماه، تمام وسایل هوایی و غیرهوایی جمهوری اسلامی را از بین خواهد برد و بعد این ملت مجبور می شود دست هایش را بالا ببرد. لیکن حقیقت روشن این است که این ملت در مقابل همه ی توطئه ها به خودسازی و درون سازی و خودجوشی پرداخت. امروز شما چیزی دارید که یک ملت به آسانی آن را به دست نمی آورد و آن اتکای به نفس و کشف قدرت درونی و نفسانی و قدرت ذاتی است، و به همین دلیل است که شما امروز بسیار قوی تر از آن روزها و از همه گذشته نیروی هوایی و ارتش در دوران تاریخ هستید. حقیقت انکار ناپذیر این است که ملت ایران با همین روحیه در مقابل ابرقدرت ها – که جداً تصمیم داشتند این ملت را از پا در بیاورند – ایستاد و پیروز شد و ابرقدرت ها ناکام ماندند. ساده اندیشی است که فکر کنیم دشمن با ناکام شدن در این مرحله دست بر می دارد، کما این که ما امروز تبلیغات را می بینیم. امروز در مرحله ی تبلیغات و مرحله ی توطئه های سیاسی، هر چه می توانند علیه جمهوری اسلامی فشار می آورند، چون این ملت بحمدالله در مراحل گوناگون از آب و گِل بیرون آمده و به رشد و بالندگی رسیده است.

[aryoreza 26]

لطفا صبر كنين و اينقدر در نامهربانانه صحبت كردن از همديگر سبقت نگيرين!!! من خيلي پوزش ميخواهم كه سوال من منجر به جدل و بحث بين دوستان شد. هرچند كه ماهيت شركت در اينگونه انجمنها همين بحث و جدل ميباشد ولي همانطور كه در ابتداي تاپيك هم عرض كردم ميخواستم بدون در نظر گرفتن پشت پرده هاي سياست و فقط بعنوان كسي كه ساليان سال سابقه حضور در مناطق جنگي كشور را دارم يه خورده دلم خنك بشه و بدونم اگر آنزمان قدرت فعليمونو داشتيم چه بلايي سر دشمنانمون(چه عراق-چه امريكا- چه شوروي و يا هر كشور ديگه) مي آورديم.واقعا از اينكه اين تاپيك كه ميتونست كلي دل خنك كن باشه تبديل به يك بحث و جدل سياسي و محلي شد براي واگشايي حرفهاي نگفتني معذرت ميخواهم. البته قرار نيست كه همه ما در موضوعات مختلف با هم هم عقيده باشيم ولي بياييد بيشتر با هم مهربان باشيم و حتي مخالفتهامونو منطقي تر و دوستانه تر بيان كنيم.ناسلامتي همه ما هموطنيم و به قول قديميا اگه گوشت همو بخوريم استخونشو دور نمي ريزيم. از همه دوستاني كه در اين تاپيك زحمت كشيدن و به نوعي پاسخ مرا دادند سپاسگزارم.پاسخم را هم گرفتم. مرا ببخشيد.

[Battlefield2 5]

سوالتون با اگر شروع شد پس نتیجش احتمال است نه واقعیت .به نظر من باید از کلمه اگر درباره اینده استفاد بشه تا احتمال واقعیت داشته باشه.موفق باشید