سرگذشت زیردریایی فرانسوی سورکف و تئوری های توطئه مرتبط با آن

[deserthawk 5,520]

بسم الله الرحمن الرحیم

 

 

 

سورکوف نام زیردریایی فرانسوی است که در دسامبر 1927 ساخته و در 18 اکتبر 1929 به آب انداخته شد و سرانجام در ماه می 1934 به ناوگان نیروی دریایی فرانسه پیوست. نام این زیردریایی از رابرت سورکوف دریانورد مشهور فرانسوی گرفته شده است. این زیردریایی تا زمان ورود به خدمت زیردریایی کلاس I-400 امپراتوری ژاپن در سال 1943 بزرگترین زیردریایی ساخته شده در جهان بود. عملیات جنگی کوتاه مدت این زیردریایی و سرنوشت نهایی آن با نظریه های توطئه بسیاری در هم آمیخته است. در منابع زمان خود این زیردریایی به نام کروزر زیردریایی طبقه بندی شده بود. این زیردریایی قرار بود در تعداد سه فروند ساخته شود ولی پیمان های دریایی محدود کننده اجازه ساخت نمونه های بیشتر را نداد.

با اینکه پیمان دریایی واشنگتن محدودیت هایی را بر ناوگان دریایی اعمال می کرد ولی زیردیایی ها از این امر مصون مانده بودند. ولی اندکی بعد از به آب انداختن سورکف سرانجام با امضای پیمان دریایی لندن در 22 آوریل 1930 محدودیت هایی بر طراحی زیردریایی ها اعمال شد. در یکی از بندهای این پیمان که فرانسه هم متعد به اجرای آن شده بود هیچ کشوری حق داشتن بیش از سه زیردریایی با تناژ بالا را نداشت و تناژ حداکثری نیز به 2800 تن محدود شده بود. تسلیحات آنها نیز نباید از کالیبر 6.1 اینچ تجاوز می کرد. خصوصیات سورکوف متجاوز از این محدودیت ها بود و این زیردریایی در نهایت به دلیل اصرار وزیر دریانوردی فرانسه با نام جورج لیگوس از این قاعده مستثنی شد ولی تسلیحات عظیمی که قرار بود بر روی آن اضافه شوند از دستور کار خارج شدند و ساخت بقیه نمونه ها نیز متوقف شد.

 

 

هواپیمای آب نشین MB.411 مستقر در زیردریایی سورکف

 

این زیردریایی بر روی برجک ثابت خود دو توپ 8 اینچی (203 میلیمتری) داشت و همچنین قرار بود یک هواپیمای آب نشین مارسل برسون 411 نیز همراه آن قرار گیرد. این زیردریایی همچنین به 6 لوله پرتاب اژدر 550 میلیمتری و 4 لوله پرتاب اژدر 400 میلیمتری مجهز بود. دو توپ 37 میلیمتری و چهار تیربار 13.2 میلیمتری ضد هوایی نیز در آن قرار داشتند.

این زیردریایی با طول بیش 100 متر و بهره گیری از پیشرانه ای با قدرت سطح نشینی 7600 اسب بخار و قدرت مغروق 3400 اسب بخار برخوردار بود که به آن اجازه می داد تا در سطح با سرعت 18 نات و در عمق با سرعت 10 نات حرکت کند. همچنین از محفظه بار بزرگی که حتی گنجایش نگهداری 40 زندانی را نیز  داشت برخوردار بود و مخزن سوخت عظیم آن نیز به آن اجازه برد 19 هزار کیلومتر می داد. سورکف می توانست برای مدت 90 روز گشت زنی برای خود تدارکات حمل کند.

با این حال این زیردریایی مشکلات بزرگی نیز داشت که مهمترین آن ایجاد مشکلات مکانیکی سریع در سطح و زیر آب بودند که این مورد آخر آن را در برابر حملات هواپیماها آسیب پذیر کرده بود. یک اشکال مهم این زیردریایی این بود که نیاز به 110 تا 130 نفر به عنوان خدمه داشت که در مقایسه با زیردریایی های معمولی آن زمان بیش از 3 برابر بود.

 

آخرین پیکره بندی زیردریایی در فرانسه در سال 1940

 

در سال 1940 سورکف در بندر شربورگ قرار داشت ولی در ماه می هنگامی که آلمانی ها حمله خود را به فرانسه آغاز کردند این زیردریایی در حال تعمیر و بازبینی دوره ای خود بود. بعد از اندک زمانی با تنها یک موتور قادر به کار و به همراه یک سکان معیوب به آب انداخته شد و به سمت کانال انگلستان به راه افتاد و در نهایت به بندر پلیموس در انگلستان فرار کرد. 

در سوم جولای بریتانیا با نگرانی از این موضوع که با متارکه جنگ از سوی فرانسه ناوگان دریایی فرانسه توسط کریگزمرین آلمان مصادره شود به اجرای عملیات کاتاپولت (Operation Catapult) مبادرت ورزید. همچنین کشتی های فرانسوی که در بندرهای بریتانیا و کانادا لنگر گرفته بودند نیز توسط سربازان و دریانوردان مسلح انگلیسی به نفع آنها مصادره شدند. تنها درگیری جدی در این مورد در بندر پلیموس و بین خدمه سورکف و انگلیسی ها روی داد و در این حادثه دو افسر انگلیسی و یک افسر فرانسوی به شدت زخمی شدند و یکی از ملوانان انگلیسی نیز به ضرب گلوله پزشک زیردریایی سورکوف کشته شد.

رنجش خاطر بین فرانسه و انگلیس بر سر این موضوع با باز گرداندن ملوانان دستگیر شده فرانسوی به کشور خودشان افزایش یافت چراکه کشتی بیمارستانی انگلیسی که در حال بازگرداندن آنها به فرانسه بود توسط آلمانی ها غرق شد و بسیاری از فرانسوی ها بریتانیا را باعث این موضوع می دانستند.

در آگوست 1940 بریتانیا تعمیرات سورکوف را کامل کرد و آن را به نیروی دریایی فرانسه آزاد برای اسکورت کاروان ها بازگرداند. تنها افسری که همراه بقیه به فرانسه برنگشته بود  به نام کاپیتان جرج لویس بلیسون به عنوان فرمانده جدید انتخاب شد. به دلیل تنش بین دو طرف در مورد زیردریایی هر دو طرف دیگری را متهم به جاسوسی برای فرانسه ویشی می کردند و انگلیسی ها همچین سورکف را متهم کردند که به کشتی های انگلیسی حمله کرده است. بعدها یک افسر و دو ملوان انگلیسی به عنوان رابط برای این زیردریایی قرار داده شدند. 

سورکف سپس به پایگاه کانادایی هالفاکس رفت و به اسکورت کاروان های عبور کننده از اقیانوس اطلس پرداخت. در آوریل 1941 این زیردریایی توسط یک هواپیمای آلمانی در بندر دوونپورت انگلستان صدمه دید. 

 

تعمیرات زیردریایی سورکف در ایالات متحده (در تصویر آخر یکی از توپ های ضد هوایی آن دیده می شود)

 

در 28 جولای سورکف برای تعمیرات به مدت 3 ماه به بندر پورتمورث نیوهمپشایر در ایالات متحده رفت. ایالات متحده در آن زمان به دلیل آنکه هنوز روابط دیپلماتیک با فرانسه ویشی داشت و فرانسه آزاد را به رسمیت نشناخته بود برای تعمیرات این زیردریایی با مشکل بی طرفی مواجه بود. هرچند خدمات و تعمیرات سورکوف انجام شد و به فرانسه آزاد تحویل داده شد ولی روابط دیپلماتیک آمریکا با فرانسه ویشی تا نوامبر 1942 و حتی بعد از اعلام جنگ به ژاپن و آلمان ادامه یافت. 

سورکف بعد از ترک کردن بندرگاه برای آموزش بیشتر خدمه اش به کانکتیکات رفت و در 27 نوامبر به بندر هالیفاکس بازگشت.

 

سورکف در حال ترک بندر پس از پایان تعمیرات

 

در 20 دسامبر 1941 سورکف به همراه کشتی های میموسا، اکونیت و الیزه متعلق به فرانسه آزاد برای تصرف جزایر سنت پیر و میکولون از دست فرانسه ویشی به دریای کارائیب اعزام شدند. فرانسه آزاد بلافاصله بعد از آزاد کردن سنت پیر و میکولون در ژانویه 1942 تصمیم گرفت تا سورکف را بعد از بارگیری تدارکات در برمودا به صحنه جنگ در دریای کارائیب بفرستد. حرکت او به سمت جنوب بیان می داشت که این زیردریایی برای تصرف جزیره مارتینیک که هنوز در اختیار فرانسه ویشی قرار داشت حرکت کرده است. با اتمام تصرف این مناطق که با مشارکت سورکف انجام شد زیردریایی به هالیفاکس برگشت. 

 

تمیر یادبود آزادسازی جزایر سنت پیر و میکولون که در آن تصویر سورکف نیز دیده می شود

 

بعد از شروع جنگ با ژاپن سورکف ماموریت یافت که به بندر سیدنی استرالیا برود. او در 2 فوریه هالیفاکس را به سمت برمودا و در 12 فوریه آنجا را به سمت کانال پاناما ترک کرد.

سورکف احتمالا در 18 فوریه در 80 مایلی شمال جزیره کریستوبال در حالی که در حال حرکت به سمت تاهیتی از طریف کانال پاناما بود غرق شد. کشتی باربری آمریکایی تامسون که در آن شب بسیار تاریک از گوانتانامو حرکت کرده بود گزارش کرد که به شی نیمه مغروقی که از اطراف صدمه دیده بود برخورد کرده و آن را به داخل آب فرو برده است. دیدبان این کشتی صدای افرادی در آب را شنیده بود ولی کشتی بدون توقف از آنجا عبور کرد چرا که احتمال می رفت این شی بقایای یک زیردریایی آلمانی باشد ولی چیزی که این احتمال را برای او ضعیف کرده بود این بود که صدای گریه ها و کمک ها به انگلیسی شنیده می شدند. یک پیام رادیویی به پاناما فرستاده شد که در آن حادثه تشریح شده بود. از دست رفتن سورکف رسما در 18 آوریل 1942 توسط دفتر مرکزی فرانسه آزاد در لندن اعلام شد.

سوالات و شایعات زیادی بعدا در این مورد پیش آمد. در حالی که یک نویسنده فرانسوی این ایده را که سورکف توسط آتش خودی غرق شده است حمایت می کرد، دریاسالار آوفان در کتابش با نام نیروی دریایی فرانسه در جنگ جهانی دوم بیان داشت که بنابر دلایلی که به نظر می رسد بیشتر سیاسی باشند زیردریایی در آن شب در دریای کارائیب توسط کشتی باری آمریکایی غرق شده است. شارل دوگل هم در کتاب خاطرات خود بیان داشت که سورکف توسط دست های همه طرفین غرق شد. 

 

ژنرال شارل دوگل در حال بازدید از سورکف در سال 1941

 

بدون توجه به یک داستان قابل پیش بینی درباره تاثیر حوادث مثلث برمودا در غرق کردن سورکف، یکی از مهمترین داستان هایی که در این باره گفته می شود این است که این زیردریایی در حال سوخترسانی به یک زیردیایی آلمانی بوده است که هر دو توسط زیردریایی های آمریکایی USS Mackerel و  USS Marlin و یا گارد ساحلی ایالات متحده غرق شده اند.

یک یادداشت از ادگار هوور رئیس FBI به رئیس اداره اطلاعات نیروی دریایی ایالات متحده در تاریخ 12 مارس 1942 بیان می کند: منابع مورد اعتماد تایید کرده اند که سورکف در نزدیکی سنت پیر غرق شده است. حدس زده می شود که منبع این اطلاعات سر ویلیام استفنسون فرمانده اداره اطلاعات بریتانیا در ناحیه آمریکای شمالی است.

همچنین داستان های زیادی گفته می شود که مقدار زیادی طلا از خزانه فرانسوی ها در محوطه بار سورکف جاسازی شده بود و بقایای آن توسط جاکوب کاستو در سال 1967 بازیابی شده است. این داستان توسط بیشتر توسط کاپیتان گریگور بیان می شد زیرا هنگامی که او از کاستو درخواست کرد که با زیردریایی کوچکش با نام SP-350 Denise برای جستجوی سورکف به او کمک کند. کاستو ضمن رد این درخواست به او پاسخ داد که عمق تخمینی غرق شدن سورکف بیشتر از عمق تست SP-350 Denise است.

یک نویسنده به نام جیمز راسبریجر چندین تئوری برای این غرق شدگی در کتابش با نام چه کسی سورکف را غرق کرد بیان نمود. او ابراز داشت که همه تئوری ها بجز یکی می توانند نادیده گرفته شوند. این تئوری بیان می کند که گزارش های گروه ششم بمب افکن های سنگین ایالات متحده عملیاتی در پاناما نشان می دهند که بقایای یک زیردریایی بزرگ غرق شده در تاریخ 19 فوریه  مشاهده شده است. به دلیل آنکه هیچ زیردریایی آلمانی در آن تاریخ در منطقه غرق نشده بود این بقایا تنها می توانند متعلق به سورکف باشند. او احتمال داد که به دلیل برخورد با کشتی، رادیو و بدنه خود زیردریایی سورکف صدمه دیده باشند و زیردریایی به امید نجات به سمت پاناما حرکت کرده باشد ولی به آنجا نرسیده باشد.

در حال حاضر یک بنای یادبود در بندرشربورگ برای زیردریایی سورکف وجود دارد.

 

بنای یادبود سورکف در بندر شربورگ فرانسه

 

منابع:

https://en.wikipedia.org/wiki/French_submarine_Surcouf

http://ahoy.tk-jk.net/macslog/FrenchSubmarineSurcoufthe.html

http://www.avalanchepress.com/Surcouf.php

https://www.warhistoryonline.com/military-vehicle-news/what-happened-to-the-french-undersea-cruiser-surcouf-bermuda-triangle-sunk-by-friendly-fire-or-rammed.html

 

تقدیم به ارواح طیبه همه شهدای گمنام اسلام

کپی برداری با ذکر نام نویسنده و سایت میلیتاری آزاد است

[rozbeh 1,059]

لطفا این پست رو حذف کنید اشتباه شد.

ویرایش شده در بهمن 94 توسط rozbeh

[AM4 1,318]

با تشكر از مطلب خوبتون بنده يك سوالى داشتم يعنى يك خائن اين زير دريايى را غرق كرده بود ؟