Sami1993

News
  • تعداد محتوا

    1,632
  • عضوشده

  • آخرین بازدید

  • Days Won

    12

تمامی ارسال های Sami1993

  1. فؤاد ایزدی در گفت‌وگو با فارس: قطعنامه شورای امنیت درصورت توافق فقط برای ایران لازم‌الاجراست/ آمریکا با داشتن حق وتو می‌تواند از آن تخطی کند عضو هئیت علمی دانشگاه تهران گفت: درصورت توافق هسته‌ای قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل فقط برای ایران لازم‌الاجراست و آمریکا به دلیل داشتن حق وتو می‌تواند از آن تخطی کند. فواد ایزدی در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی باشگاه خبری توانا خبرگزاری فارس، با اشاره به برخی از اظهارات مذاکره‌کنندگان کشورمان مبنی بر اینکه قرار نیست پای متن نهایی را کسی امضا کند بلکه شورای امنیت در تایید این متن قطعنامه‌ای صادر خواهد کرد، گفت: آمریکا شهروند درجه یک سازمان ملل است و به علت داشتن حق وتو می‌تواند از قطعنامه تخطی کند اما ایران به عنوان شهروند درجه دو، درصورت تخطی ممکن است با گزینه‌های نظامی هم روبرو شود. ایزدی با اشاره به اینکه در طول عمر هفتاد ساله سازمان ملل، هیچ قطعنامه‌ای علیه آمریکا صادر نشده است، تصریح کرد: در طول سال‌های متمادی بارها شاهد تخطی آمریکا از قطعنامه‌های سازمان ملل بوده‌ایم ولی تاکنون هیچ عکس‌العملی از سوی این سازمان در هیچ کدام از موارد دیده نشده است و البته دولت آمریکا نیز موظف است به کنگره توجه داشته باشد نه سازمان ملل. وی در زمینه عدم ارائه جزئیات توسط تیم مذاکره کننده ایرانی اظهار داشت: ظاهرا قبل از اینکه توافقی صورت بگیرد جزئیات در اختیار مردم‌ و مجلس قرار نمی‌گیرد و اگر توافقی صورت بگیرد شورای امنیت قطعنامه‌ای صادر خواهد کرد که ایران موظف به عمل به آن قطعنامه است و مجلس نیز باید آن را بپذیرد. وی ادامه داد: درصورت صدور قطعنامه، مجلس و ایران موظف به پذیرفتن آن هستند چون در غیر این‌صورت تخطی از سوی ایران به حساب می‌آید. در واقع ایران را در مقابل عمل انجام شده قرار می‌دهند و مجلس ما یک مجلس تشریفاتی خواهد بود و مصوبه آن جنبه تشریفاتی خواهد داشت.
  2. ترفند امریکایی ها در زمینه تحقیق و توسعه هسته ای چیست؟ طرح مد نظر امریکایی ها برای اعمال محدودیت گسترده در تحقیق و توسعه صنعت هسته ای/ ۱۵ سال توقف تحقیق و توسعه در ۶ دوره زمانی؛ تا ۱۰ سال فقط نسل اول، بعد از ۱۵ سال تولید نسل های در آنزمان از رده خارج ۴، ۵، ۶ و ۸ محدود شدن تحقیق و توسعه (R&D) به انجام تحقیق ناقص روی تنها ۴ مدل دستگاه سانتریفیوژ (۴، ۵، ۶ و ۸). تحقیقات زمانی کامل انجام می گیرد که بتوان روی یک زنجیره ۱۶۴ دستگاهی تحقیق نمود. در متن توافق شده آمده است که تحقیقات به ۶ دوره (۳ سال اول، ۳ سال دوم، ۶.۵ سال سوم، ۲ سال چهارم، ۲ سال پنجم، یک سال ششم) تقسیم شده است. گروه بین الملل- رجانیوز: تلاش امریکا برای اعمال محدودیت بر فعالیت های هسته ای در دو سال مذاکره فشرده با ایران فراز و نشیب های فراوانی داشته است، اما آنچه روشن است، تاکید و تصریح رهبری معظم انقلاب بر باز ماندن مسیر تحقیق و توسعه در حوزه دانش و فناوری هسته ای است که به صورت مشخص در آخرین دیدار کارگزاران نظام، چند روز پیش از آغاز دور نهایی مذاکرات به عنوان یکی از خطوط قرمز اصلی نظام مطرح شد.   به گزارش رجانیوز، این نقطه مهم یکی از چالشی ترین نقاط مورد بحث در مذاکرات دور نهایی بوده است، به نحوی که امریکا در آخرین نسخه پیشنهادی خود، تلاش دارد تا محدودیتی طولانی را در حوزه تحقیق و توسعه هسته ای بر ایران وارد کند.   یک منبع آگاه بر روند مذاکرات هسته ای ایران و ۱+۵ با اشاره به پیشنهاد عجیب و غیرقابل پذیرش امریکا برای محدودیت گسترده تحقیق و توسعه صنعت هسته ای ایران، خبر داده است.   بر اساس این پیشنهاد که مبنای آن چهارچوب توافق شده در لوزان است، تلاش شده تا محدودیتی ۱۵ ساله بر روند تحقیق و توسعه صنعت هسته ای کشور اعمال شود.   آنچه طرف امریکایی به ایران پیشنهاد داده است شامل ۶ دوره تحقیقاتی است که با شروع هر دوره محدودیت ها کاهش می یابد ولیکن تا پایان دوره چرخه تحقیق و توسعه هسته ای کامل نخواهد شد. محدودیت توسعه غنی سازی که طرف امریکایی پیشنهاد داده است به شرح ذیل می باشد. ۱- ایران تا ۱۰ سال صرفا از دستگاه سانتریفیوژ نسل قدیمی IR-۱ استفاده خواهد کرد. ۲- محدود شدن تحقیق و توسعه (R&D) به انجام تحقیق ناقص روی تنها ۴ مدل دستگاه سانتریفیوژ (۴، ۵، ۶ و ۸). تحقیقات زمانی کامل انجام می گیرد که بتوان روی یک زنجیره ۱۶۴ دستگاهی تحقیق نمود. در متن توافق شده آمده است که تحقیقات به ۶ دوره (۳ سال اول، ۳ سال دوم، ۶.۵ سال سوم، ۲ سال چهارم، ۲ سال پنجم، یک سال ششم) تقسیم شده است. * دوره اول ۳ ساله: ایران صرفا مجاز خواهد بود که روی کمتر از ۳ دستگاه تحقیق انجام دهد. * دوره دوم ۳ ساله: ایران صرفا مجاز خواهد بود که روی کمتر از ۱۰ دستگاه تحقیق انجام دهد. * دوره سوم ۳/۵ ساله: ایران صرفا مجاز خواهد بود که روی کمتر از ۳۰ دستگاه تحقیق انجام دهد. * دوره چهارم ۲ ساله: ایران سال های ۱۱ و ۱۲ بعد از توافق، صرفا فقط روی ۵۰ دستگاه حق تحقیق خواهد داشت. * دوره پنجم ۲ ساله: ایران تنها در سال ۱۳ و ۱۴ خواهیم توانست روی یک زنجیره ۱۶۴ عددی تحقیق انجام دهد. * دوره ششم یکساله: ایران صرفا در سال ۱۵ اجازه خواهد داشت شروع به ساخت این دستگاه ها بکند. این در حالی است که پس از اعلام صریح رهبر انقلاب مبنی بر عدم پذیرش محدودیت ۱۰ ساله و بعد از آن ۱۵ ساله، در متن جدید تلاش شده است تا با بزک ظاهر متن و اعلام محدودیت ۸ ساله در عمل زمینه برای اعمال محدودیت ۱۳ ساله طبق زمانبدی فوق اعمال شود.   بر این اساس، تحقیق و توسعه (R&D) صنعت هسته ای، حدود ۱۵ سال کند و متوقف خواهد بود. این در حالیست که در فرآیند تحقیق و توسعه یک ماشین سانتریفیوژ، با تولید یک نمونه از آن ماشین محقق نخواهد شد، چنانکه وقتی یک ماشین جدید سانتریفیوژ تولید و یک نمونه آن گاز دهی می‌شود، هنوز فرآیند تحقیقاتی آن کامل نشده است، مثل خودروسازی که وقتی یک نمونه آزمایشگاهی خودرو از یک مدل جدید تولید و آن را تست می‌کنیم به معنی این نیست که کار تحقیقات آن خودرو کامل شده است، و می توان تولید صنعتی آن را در تیراژ میلیونی شروع کرد، بلکه باید ده ها نمونه از این خودرو تولید و در شرایط مختلف تست شده و بکارگیری شود تا فرآیند تحقیقات کامل شده و تولید صنعتی خودرو ممکن شود.   به طور مشابه، برای ماشین سانتریفیوژ نیز باید اول یک نمونه ماشین جدید، سپس سری های ده و۲۰ تایی ماشین تولید و تست شود، سپس نوبت تست یک زنجیره کامل فرا می رسد و حتی بعضا باید چندین زنجیره را نصب و با هم تست کرد تا ماشین به ثبات و پایداری لازم برسد و فرآیند تحقیق و توسعه یک ماشین سانتریفیوژ خاص کامل شده و آماده تولید صنعتی شود. حتی بعضا تست سه الی پنج زنجیره از ماشین جدید لازم است تا آن ماشین به حالت پایداری و ثبات برسد. فقط در این صورت است که می‌توانیم بگوییم تحقیق و توسعه یک نوع ماشین جدید کامل شده و این ماشین می‌تواند وارد فرآیند تولید صنعتی شود.
  3. گزارش ویژه مذاکرات هسته ای امروز جمع بندی خواهد شد کارشناسان مطلع از روند مذاکرات می گویند مذاکرات میان ایران و 1+5 امروز (یکشنبه، 21 تیر 1394/ 12 جولای 2015) جمع بندی خواهد شد.   حامد علوی، ایران هسته ای- کارشناسان مطلع از روند مذاکرات می گویند مذاکرات میان ایران و 1+5 امروز (یکشنبه، 21 تیر 1394/ 12 جولای 2015) جمع بندی خواهد شد.   منابع مطلع از روند مذاکرات به «ایران هسته ای» گفتند ظرف روزهای یکشنبه و دوشنبه مذاکرات هسته ای تعیین تکلیف خواهد شد.   به گفته این منابع، هیئت های ایرانی و 1+5 ادعا می کنند درباره 3-4 مسئله باقی مانده راه حل ها را پیدا کرده اند و جلسه جمع بندی میان وزرای خارجه ایران و 1+5 امروز برگزار خواهد شد.   در جلسات ورزا این راه حل ها باید بدل به تصمیم شود.   منابع غربی ادعا می کنند دیدارهای امروز منجر به اعلام توافق خواهد شد اما در ایران تردیدهایی در این باره وجود دارد.   منشا اصلی تردید ها این است که متنی که نهایتا آماده شده تا چه حد با دستورالعمل های ارسالی از تهران منطبق است.   به عنوان نمونه پرسش های جدی درباره متن قطعنامه شورای امنیت، تحریم های موشکی، جدول زمانی و نحوه لغو تحریم ها، تحقیق و توسعه، بازرسی ها و همچنین نسبت این توافق با قانون مجلس وجود دارد.   ضمن اینکه روشن نیست فشارهای دقیقه 90  از سوی واشینگتن چه سمت و سویی خواهد داشت.   اگر مذاکرات امروز جمع بندی شود، احتمالا تا شب و یا حداکثر تا فردا (دوشنبه) با یک خروجی از مذاکرات وین مواجه خواهیم بود.   همانطور که علی اکبر ولایتی مشاور رهبر معظم انقلاب اسلامی اعلام کرده این خروجی باید در شورای عالی امنیت ملی تصویب شود.   کنگره امریکا نیز 60 روز فرصت خواهد داشت تا این توافق احتمالی را بازبینی کند.   «ایران هسته ای» پیش تر، پیش بینی کرده بود که دبه امریکا در وقت اضافه مذاکرات خود یک تاکتیک برای رسیدن به نتیجه مدنظر واشینگتن است نه شیوه ای برای بر هم زدن بازی.   در گزارش «ایران هسته ای» پیش بینی شده بود چرخ های مذاکرات باز هم -با سرعت بیشتر- به گردش در خواهد آمد.
  4.   غیر از این می گفتن باید تعجب می کردیم !   باید ببینیم  کسانی که امریکا رو کدخدا ، اوباما رو مودب و جدا از نظام امریکا و در کل سعی می کنن تا چهره امریکا رو بزک کنند ، قراره چی بگن !
  5. گزارش ویژه کارشناسان: اصرار به ماندن در وین کمکی به مذاکرات نخواهد کرد اصرار بیش از حد تیم مذاکره کننده به ماندن در وین، احتمالا امریکا را درباره نیاز ایران به توافق و میزان انعطافی که حاضر است برای رسیدن به آن به خرج دهد، دچار اشتباه محاسباتی خواهد کرد.   محمد صدری، ایران هسته ای- کارشناسان می گویند اصرار بیش از حد تیم مذاکره کننده به ماندن در وین، احتمالا امریکا را درباره نیاز ایران به توافق و میزان انعطافی که حاضر است برای رسیدن به آن به خرج دهد، دچار اشتباه محاسباتی خواهد کرد.   با گذشت بیش از دو هفته از مذاکرات وین، تیم های مذاکره کننده ایران وامریکا هنوز نتوانسته اند به نزدیکی های یک توافق برسند.   هر دو طرف اذعان دارند که اختلاف های عمیقی میان آنها باقی مانده و در مسائل کلیدی موفق به نزدیک کردن دیدگاه ها تا حد رسیدن به یک توافق نشده اند.   منابع «ایران هسته ای»تایید می کنند در مسائلی همچون تحقیق و توسعه، تناظر اقدامات در حوزه تحریم ها، تحریم های شورای امنیت، زمان توافق و میزان انطباق با قوانین داخلی ایران –از جمله قانون مجلس- متن فعلی دارای شکاف های پرنشدنی است.   تلاش تیم مذاکره کننده برای تداوم مذاکرات وچانه زنی ها نیز احتمالا کمکی به بهبود این وضعیت نخواهد کرد چرا که امریکا حاضر نیست تصمیم های سیاسی لازم را اتخاذ کند.   تحت این شرایط اصرار به ماندن در وین و تمدید پی در پی مذاکرات ممکن است امریکا را دچار این سوء تفاهم کند که طرف ایرانی نمی تواند از این مذاکرات دل بکند.   کارشناسان می گویند یکی از اصلی ترین رسیدن مذاکرات به این وضعیت اشتباه های محاسباتی امریکا درباره میزان نیاز ایران به توافق است.   تصمیم شجاعانه تیم مذاکره کننده در عدم تمدید مذاکرات پس از روز دوشنبه، نقشی مهم در اصلاح این اشتباه محاسباتی خواهد داشت.
  6. امریکا به مرگ گرفت تا ایران به تب لوزان رضایت بدهد! امریکا راهبرد موفق دقیقه ۹۰ خود در ژنو و لوزان را اینبار در وین امتحان می کند؛ دبه کن و امتیاز بگیر/ خطر مبنا قرار گرفتن چارچوب لوزان برای توافق نهایی/ مطالبات جدید امریکا حتی از لوزان فاجعه بار تر است يک منبع آگاه از روند مذاکرات ایران و ۱+۵ در گفتگو با رجانيوز با اعلام این خبر اعلام کرد که پس از تغییر مسیر امریکا در ساعات پایانی که در شامگاه چهارشنبه افق مذاکرات را تيره کرد، هم اکنون تلاش‎ها به سمت تاکيد بر روي توافق لوزان به عنوان چارچوب توافق احتمالی معطوف شده است. کميل نقي پور – رجانیوز: شگرد آمریکایی ها برای کسب امتیاز بیشتر از مقامات ایرانی در حالی دستیابی به توافق هسته ای را با تاخیر مواجه کرد که نگرانی‎ها از افزایش فشار برای تحمیل چارچوب لوزان به عنوان چارچوب توافق نهایی افزایش یافته است.   يک منبع آگاه از روند مذاکرات ایران و ۱+۵ در گفتگو با رجانيوز با اعلام این خبر اعلام کرد که پس از تغییر مسیر امریکا در ساعات پایانی که در شامگاه چهارشنبه افق مذاکرات را تيره کرد، هم اکنون تلاش‎ها به سمت تاکيد بر روي توافق لوزان به عنوان چارچوب توافق احتمالی معطوف شده است، این در حالی است که موارد موجود در چارچوب توافق لوزان، کاملا مغایر با معیارهای یک توافق خوب بوده و کشور را با آسیب‎های جدی در حوزه امنیت ملی روبرو خواهد کرد.   به گفته اين منبع آگاه، آمريکايي ها درباره متن قطعنامه شوراي امنيت و تحريم هايي که قرار است در اين قطعنامه گنجانده شود پاي خواسته هاي خود را فراتر از خواسته هاي قبلي گذاشتند و عملا به دنبال آن هستند که علاوه بر حفظ رژيم تحريم هاي خود ، ساختار تحريم هاي شوراي امنيت را نيز حفظ کنند.   هر چند با تاکيد روسيه درباره لغو تحريم هاي تسليحاتي به نظر مي رسيد در متن قطعنامه شوراي امنيت اين بخش از تحريم ها برداشته شود با اين حال پس از زياده خواهي آمريکا در چهارشنبه گذشته، تلاش‎هایی برای تامین نظر امریکا در توافق نهایی صورت گرفته است.   این در حالی است که در نشست مشترک ظريف و کري نیز قرار شد کارشناسان براي دستيابي به يک موضع جديد درباره قطعنامه هاي شوراي امنيت گفتگو کنند و به نظر مي رسد با توجه به اراده طرفين مذاکره براي دستيابي به توافق تا حدود زیادی خواسته آمريکا تامین شود.   شگرد امریکا برای تحمیل برخی توافقات به طرف مقابل در دقیقه ۹۰، شگردی است که پیش از این و در توافق ژنو نیز با موفقیت از سوی امریکا پیاده شد، به نحوی که پيشنهادهاي مطرح شده از سوي آمريکا در مذاکرات مسقط که کاملا متفاوت با توافقات قبلی با ایران بود، هر چند در ابتدای کار با عصبانیت و حیرت طرف ایرانی روبرو شد، اما در نهایت به موافقت با اين پيشنهادات در مذاکرات بعدي و توافق لوزان منجر شد.   بر همین اساس، تجربه ژنو، تمدید ژنو و لوزان، از جمله تجربه هاي موفق آمريکايي ها براي به دست آوردن امتيازات بيشتر در دقيقه ۹۰ مذاکرات بوده است. نکته مورد تامل آنکه بر اساس شيوه مذاکراتي آمريکايي ها، در حالي که طرفين مذاکره روزها و ماه ها درباره برخي از جزييات صحبت کرده و به توافق ضمني دست پيدا کردند آمريکايي ها با ارائه پيشنهادات زياده خواهانه جديد و با اين محاسبه که ايراني ها به دليل نياز به توافق هسته اي مذاکرات را ترک نمي‎کنند، عملا هم راه چانه زني تيم ايراني را براي کسب امتياز حداقلي مي بندد و هم اينکه مسير خود را براي کسب اميتازات بيشتر هموار مي کند.   در واقع دليل درخواست هاي زياده خواهانه آمريکا که حتي صداي روس ها را هم درآورده، ارسال پالس غلطی است که ایران به دنبال توافق به هر قيمتي است و حتي توافق بد را به عدم توافق ترجيح مي دهد.   ادامه يافتن مذاکرات با وجود زدن زير تعهدات در دقيقه ۹۰ بيانگر آن است که آمريکايي ها در ساختار محاسباتي خود به اين نتيجه رسيده‎اند که فشار بيشتر نه تنها سبب بن بست مذاکرات نمي شود بلکه باعث جلوگیری از ارائه درخواست‎های بیشتر طرف مقابل شده و به منظور جلوگيري ازافزايش درخواست هاي زياده خواهانه آمريکا، طرف مقابل حاضر است برای توافق بر سر موضوعات محل اختلاف نیز کوتاه بیاید.   اين سياست آمريکايي ها کار را به جايي رسانده که اکنون مباحث را به این سمت بکشاند تا توافق لوزان را به عنوان محور و مبناي توافق نهايي به حساب آورد، اين در حالي است که آنچه در لوزان مورد توافق قرار گرفته با خطوط قرمز نظام فاصله بسياري دارد به گونه اي که موارد متعددی از محورهای لوزان، در ماه‎های گذشته به عنوان خطوط قرمز قطعنی نظام مطرح شده و با صراحت تيم مذاکره کننده ايران از پذيرش آن تعهدات در توافق نهايي نهي شده اند.   بازرسی‎های نظامی و فراقانونی، محدودیت گسترده در تحقیق و توسعه دانش و صنعت هسته‎ای و توقف تدریجی و مشروط بسیاری از تحریم‎های مهم بهمراه حفظ ساختار کلی تحریم‎های امریکا و سازمان ملل، از مهمترین محورهای توافق لوزان بوده است که مبنا قرار گرفتن آن برای توافق نهایی، به هیچ وجه خطوط قرمز و منافع اصلی نظام را تامین نخواهد کرد.
  7. زارش ویژه/ اختصاصی برنامه پنهان امریکا برای 3 روز آینده مذاکرات هیچ یک از مسائل باقی مانده به اندازه دو مسئله زمان و تحقیق و توسعه اهمیت ندارد.   حامد علوی، ایران هسته ای- کارشناسان در تهران می گویند تغییر موضع ناگهانی امریکا در مذاکرات وین را چندان جدی نگرفته اند.   به عقیده دو تن از این کارشناسان که دیدگاه های خود را به طور جداگانه با «ایران هسته ای» در میان گذاشته اند، امریکا به شدت به نتیجه گرفتن از مذاکرات نیاز دارد و بنابراین به گونه ای رفتار نخواهد کرد که مذاکرات شکست بخورد.   یکی از این کارشناسان به «ایران هسته ای» گفت: «هدف از این رفتار امریکا بیشتر فشار به تهران است تا وین. مشخصا مخاطب این فشارها آقای روحانی است. امریکایی ها می خواهند بدانند رییس جمهور در شرایط بن بست واقعی مذاکرات چگونه رفتار خواهد کرد و چه دستورالعملی را به وین ابلاغ می کند».   وی اضافه کرد: «روشن است که در برخی موارد مهم اختلاف هایی وجود دارد. اما این اختلاف ها به این دلیل نیست که امریکا از چارچوب لوزان فاصله گرفته بلکه به این دلیل است که امریکا به قرائت خود از چارچوب لوزان چسبیده است».   این کارشناس در پایان تاکید کرد که هدف اصلی امریکا تحمیل چارچوب لوزان به تهران از طریق  ایجاد دورنمای شکست مذاکرات است.   کارشناس دوم که روی جنبه های فنی موضوع کار می کند، موارد فعلی اختلاف میان ایران و 1+5 را چنین برشمرد:   1- امریکا تجمیع زمان بندی همه تعهدات ایران را در یک زمان زیر 10 سال نمی پذیرد چرا که برای این کشور طولانی مدت بودن توافق نهایی، با هدف بیشترین تاثیر گذاری بر محیط داخلی ایران موضوعیت عمده دارد.   2- امریکا می خواهد به بهانه حفظ تحریم های تسلیحاتی –با تمرکز بر برنامه موشک های بالستیک ایران- زیرساخت اصلی قطعنامه های شورای امنیت را حفظ کند. اکنون اختلاف نظر درباره دوره زمانی برقرار ماندن این تحریم هاست.   3- امریکا می خواهد برنامه تحقیق و توسعه عنی سازی ایران را به گونه ای محدود کند که انتهای دوره گام نهایی تازه آغاز دوران تحقیق و توسعه واقعی ایران باشد نه پایان آن.   4- امریکا می خواهد دسترسی به تاسیسات نظامی صریحا در توافق قید شود.   وی در ادامه احتمال داد که امریکایی ها حاضر به تعلیق تحریم تسلیحات متعارف ایران بشوند ولی تحریم های موشکی را از آن استثنا کنند.   این کارشناس همچنین هشدار داد که هیچ یک از مسائل باقی مانده به اندازه دو مسئله زمان و تحقیق و توسعه اهمیت ندارد.   وی گفت: «تحقیق و توسعه حتی از زمان هم مهم تر است چرا که اگر ایران در طول گام نهایی از یک برنامه کامل تحقیق و توسعه غنی سازی بهر مند باشد، حتی زمان های طولانی تر را هم می تواند تحمل کند چرا که در واقع برنامه هسته ای به حیات پیش رونده خود ادامه خواهد داد و هر لحظه آماده جهش خواهد بود».   این کارشناس بر این نکته تاکید کرد که ممکن است تمامی رفتارهای این روزهای امریکا ترفندی برای امتیازگیری در این دو موضوع اساسی باشد.   وی پیش بینی کرد چرخ مذاکرات مجددا در یکی دو روز آینده به گردش در خواهد آمد و سرعت خواهد گرفت.
  8. پدیدارشناسی دبه در وقت اضافه مذاکرات کاملا محتمل است که در همین یکی دو روز امریکایی ها طی کردن یک مسیر معکوس را آغاز کنند. این به هیچ وجه نباید منجر به غافلگیری شود یا کسانی را دچار این خطاکند که بازگشت امریکا به مرحله ماقبل دبه یک دستاورد مذاکرتی است. به گزارش مشرق، مذاکرات هسته ای اکنون دچار نوعی سکون شده است. این سکون می تواند از حیث خوانش سناریوهای محتمل در چند روز آینده گمراه کننده باشد وبنابراین باید نگاهی دقیق تر از تحلیل های ژورنالیستی به آن افکند. اطلاعات موجود نشان می دهد دو عامل اصلی شرایط کنونی را بوجود آورده است: 1- تماس پنج شنبه شب باراک اوباما با تیم مذاکره کننده امریکایی که منجر به تغییر مواضع ناگهانی آنها در برخی موضوعات کلیدی شده است. 2- لابی سعودی و اسراییل با امریکا، فرانسه و انگلستان که باعث شده خط قرمزهای جدیدی از جانب این کشورها در مذاکرات ترسیم شود. با این حال، تحلیل دقیق این صحنه، نیازمند فراتر رفتن از تحولات ظاهری است که در وین شاهد آن هستیم. سوال اصلی این است که اوباما چرا چنین تماسی گرفته یا سعودی و اسراییل با کدام هدف به طرف های اروپایی فشار آورده اند؟ چند نکته زیر تلاش می کند، مسئله را از دیدگاهی اندک متفاوت تحلیل می کند. یکم- برای امریکا –و به عقیده من اسراییل و حتی سعودی- هیچ اولویتی بالاتر از حفظ چارچوب لوزان –به قرائت فکت شیت وزارت خارجه امریکا- وجود ندارد. تلاش برای حفظ چارچوب لوزان و مقید نگه داشتن ایران به این چارچوب قلب راهبرد مذاکراتی امریکاست. یکی از تاکتیک هایی که امریکایی ها برای رسیدن به این هدف آن را سودمند یافته اند این است که خود در نقض چارچوب لوزان پیش قدم شده و مطالباتی سخت گیرانه تر را مطرح کنند. این اتفاق در طول 15 روز گذشته لااقل دوبار رخ داده است. دقیق ترین نوع نگاه به دبه های پی در پی امریکایی ها این است که آنها دائما در حال جلوتر بردن خاکریزهای خود برای صیانت از خاکریز لوزان هستند و بنابراین کاملا محتمل است که به یکباره از همه این خاکریزها عقب بنشینند و به خاکریز اصلی –یا جایی حوالی آن- برگردند. دبه اخیر امریکا نیز مشمول همین قاعده است. کاملا محتمل است که در همین یکی دو روز امریکایی ها طی کردن یک مسیر معکوس را آغاز کنند. این به هیچ وجه نباید منجر به غافلگیری شود یا کسانی را دچار این خطاکند که بازگشت امریکا به مرحله ماقبل دبه یک دستاورد مذاکرتی است. اگر مرحله ماقبل دبه همان لوزان به روایت فکت شیت امریکا باشد، مشکلات کماکان سر جای خود باقی است. دوم- مسئله اصلی درباره لوزان مسئله زیرساخت هاست. تفاهم لوزان به امریکا امکان می دهد زیرساخت تحریم ها را نگه دارد ولی زیرساخت برنامه غنی سازی ایران را برچیند. اطلاعاتی که در چند روز گذشته از درون مذاکرات به دست آمده، همه در همین چارچوب قابل تحلیل است. اصرار بر حفظ تحریم های تسلیحاتی-بویژه موشکی- در واقع ترفندی برای نگه داشتن زیرساخت تحریم های شورای امنیت است چرا که همانطور که جای دیگری نشان داده ایم، در همه تحریم های شورای امنیت برنامه موشکی ایران در کنار برنامه هسته ای و به عنوان منشا اصلی نگرانی ذکر شده و وقتی تحریم های موشکی باقی بماند، به یک معنا گویی همه تحریم ها باقی مانده است. اصرار بر محدویت شدید برنامه تحقیق و توسعه غنی سازی نیز –در حالی که برنامه نیمه صنعتی ایران کاملا جمع شده- ابزاری است برای وارد کردن صدمات جبران ناپذیر به زیرساخت برنامه غنی سازی ایران در طول سال های توافق. تداوم بدون محدودیت برنامه تحقیق و توسعه روی ماشین های سانترییوژ پیشرفته یک تضمین زیرساختی برای تداوم حیات برنامه هسته یا ایران در زمانی است که امکان ایجاد تاسیسات صنعتی را ندارد و دقیقا به همین دلیل هم هست که صهیونیست ها تحقیق و توسعه را به عنوان مسئله اصلی در مذاکرات شناسایی کرده اند. مذاکرات در وین تنها زمانی به یک توافق خوب منجر خواهد شد که این ملاحظات زیرساختی را کاملا جدی بگیرد.
  9. فرار به جلو، سیاست تازه کاخ سفید مگر بیانیه «لوزان» چرک نویس نبود؟/ضرورت هشیاری درباره سناریوی جدید آمریکا در حالی که مذاکره کنندگان ایرانی با پذیرش نظر منتقدان، بیانیه لوزان را صرفا یک «چرک نویس» خواندند که در توافق نهایی مشکلات آن حل می شود، اما اکنون صحنه آرایی و فضاسازی طرف آمریکایی به گونه ای است که گویی لوزان برای ایران یک آرزوست!   به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، بنابر باور برخی اندیشمندان، سیاست خارجی واشنگتن وقتی در برابر سیاست خارجی تدافعی قرار می‌گیرد، لاجرم تهاجمی می‌شود. هر بار کوتاه آمدن در برابر یکی از مواضع کاخ سفید، جلوتر آمدن آن و زیاده‌خواهی آن را در پی دارد.   این روزها در وین صحبت از آن است که آمریکایی‌ها از توافق (بیانیه) لوزان سر باز می‌زنند.آقای تخت روانچی یکی از مقامات مذاکره‌کننده ایرانی در مصاحبه ای صراحتا تاکید کرد که آمریکایی‌ها تغییر موضع داده‌ و خواسته‌هایی فراتر از لوزان را مطرح می‌کنند یا به‌عبارت ساده‌تر «دبه» کرده‌اند.   البته به هر روی، عهدشکنی از جانب واشنگتن اصلا تعجبی ندارد اما تذکار این نکته هم ضروری است که اگر آمریکایی‌ها به این نتیجه رسیده باشند که لوزان سقف خواسته ایران است، از نظر منطق مذاکراتی اشتباه نکرده‌اند که بر آن سقف فشار آورده‌اند. این تاکتیک مذاکراتی تهاجمی ایران بود که باید جلوی فشارهای بیشتر را می‌گرفت، آن هم از طریق حمله به بیانیه لوزان.   بیانیه لوزان از همان زمان که حاصل شد، در تهران به شدت مورد انتقاد قرار گرفت. در مناظره‌های شکل گرفته در صدا و سیما بین موافقان و منتقدین این بیانیه، ادبیات و گفتمان منتقدین به وضوح از برتری برخوردار بود. فلذا همان زمان مسئولان مذاکره کننده با پذیرش نگاه منتقدان،تاکید کردند که بیانیه لوزان تنها به‌مثابه «چرک نویس راهکارها» در نظر گرفته شده، هیچ‌چیز در آن قطعی نبوده و ایرادات آن در «برجام» تصحیح می شود.   مقام معظم رهبری نیز در اظهار نظرشان در خصوص بیانیه لوزان، بر این نکته تاکید کردند که توافقی در لوزان به‌دست نیامده است که ایشان بخواهند موافق یا مخالف آ« باشند. واضح بود که قرار است در مذاکرات کارشناسی و سپس معاونین و وزرا، بیانیه لوزان با جرح و تعدیل جدی مواجه شود. به‌عبارت بهتر، قرار بود لوزان به خطوط قرمز تعیین شده از سوی نظام جمهوری اسلامی ایران، نزدیک و نزدیک‌تر شود.   اما اکنون آنچه شنیده می‌شود این است که اتفاقاً این طرف آمریکایی است که در حال اعمال فشار بر چارچوب‌های لوزان است و این آمریکایی ها هستند که خطوط قرمز جدید تعیین کرده‌اند. گویی لوزان برای ایران یک اسطوره و آرزوست و واشنگتن می‌خواهد تهران را از رسیدن به این آرزو و رویا بازدارد!   بیانیه لوزان دارای ایرادات مهمی بود و بعضاً با خطوط قرمز نظام و حقوق مسلم مردم ایران تضادهای جدی  داشت. آنچه از مذاکرات اخیر انتظار می‌رفت، اصلاح آن ساییدگی‌ها بود نه تماشای حمله آمریکایی‌ها به همان چارچوب‌های ساییده شده و سپس مشاهده تهدید آمریکایی‌ها به ترک مذاکرات.   اکنون به نظر می رسد که آمریکایی ها سناریوی جدیدی در پیش گرفته اند. آنها با اعلام عبور از توافق لوزان به گونه ای صحنه آرایی می کنند که علی القاعده باید طرف ایرانی بر چارچوب لوزان پافشاری کند تا اگر آمریکا به این چارچوب بازگشت، احساس پیروزی نماید! در حالی که حقیقت امر، «چرک نویس لوزان» همانگونه که تیم مذاکره کننده نیز پذیرفت دارای اشکالات اساسی است که اگر رفع نشود، معلوم نیست حقوق هسته ای کشور و مطالبات مردم و نظام در این چارچوب حفظ شود.   یک اصل اساسی در مذاکره با آمریکایی‌ها وجود دارد: «هرگاه کاخ سفید از موضع قدرت و با لحن تهاجمی و تهدیدآمیز سخن می‌گوید، باید نتیجه گرفت که به‌دنبال کسب امتیاز بیشتر از یک موضع تدافعی است.»
  10. گزارش ویژه/ فوری/ اختصاصی کری بازی را به هم زد/ خودداری امریکا از تعهد روشن درباره لغو تحریم/ تیم ایرانی مقاومت می کند گزارش های دریافتی «ایران هسته ای» حکایت از آن دارد که تیم مذاکره کننده از انعطاف امریکایی ها در موضوعات کلیدی ناامید شده است.   علی شاهدیان، ایران هسته ای- گزارش های دریافتی «ایران هسته ای» حکایت از آن دارد که تیم مذاکره کننده از انعطاف امریکایی ها در موضوعات کلیدی ناامید شده است.   در حالی که منابع غربی طی دو روز گذشته تلاش فراوانی کرده اند تا با بزرگنمایی ضرب الاجل کنگره ایران را در تنگنای زمانی قرار بدهند، اطلاعات موجود حکایت از آن دارد که هدف اصلی از این تلاش ها زیر فشار قرار دادن ایران به منظور پذیرش یک توافق بد بوده است.   برخلاف جریان خبری مسلط، اطلاعات کم و بیش مبسوط موجود حکایت از آن دارد که متن مدنظر امریکا، با منافع ملی ایران دارای فاصله های جدی است.   با وجود همه تلاش تیم ایرانی که در مواردی همراه با خلاقیت های مهم و مقاومت جدی در مقابل امریکایی ها بوده، متن فعلی محدودیت های غیر قابل قبولی را بر برنامه تحقیق و توسعه ایران تحمیل می کند.   علاوه براین، در این متن همچنان آژانس به عنوان داور نهایی تعیین شده است.   تناظریک به یک و مورد قبول میان تعهدات ایران و 1+5 بویژه در زمینه تحریم ها نیز آنگونه که انتظار می رفت در این متن مشاهده نمی شود.   منابع مطلع می گویند تیم مذاکره کننده به اندازه کافی بر سر این موارد مقاومت کرده و دقیقا به همین دلیل هم هست که تاکنون چیزی نهایی نشده است.   اکنون دولت امریکا تلاش می کند به جای گرفتن تصمیم های سخت، ایران را متهم به خودداری از گرفتن تصمیم های مهم بکند.   تحلیلگران می گویند هدف اصلی مصاحبه جان کری همین بوده است.   یک دیپلمات در تهران به «ایران هسته ای» گفت: «متن با حفظ همه اختلافات در وین مانده و مذاکرات ادامه دارد. امریکا می خواهد چارچوب لوزان را هم چند برابر بدتر کند. چنین امری از سوی تیم مذاکره کننده پذیرفته نخواهد شد. تیم اختیارات کامل دارد و تا فردا تصمیم خواهد گرفت».   وی ادامه داد: «مسئله اصلی این است که امریکایی ها همه چیز را می خواهند و هیچ چیز نمی دهند. بویژه در حوزه تحریم ها امریکا هیچ تعهد روشنی نداده که ایران را مطمئن کند تحریم ها برچیده خواهد شد. ظاهرا مسئله این است که امریکایی ها از ایران می خواهند همه کار بکند و منترظر لطف آنها بماند».   این دیپلمات گفت ما سخنرانی کری را به معنای به هم زدن میز بازی در نظر می گیریم. 
  11. نکته ای که باید در رابطه با ارتقا تجهیزات زرهی از لحاظ حفاظت در نظر داشت ، افزایش وزن تانک هست و اینکه موتور تانک با این افزایش وزن همچنان قادربه تامین تحرک لازم برای تانک هست یا نه ؟!؟   اگر جواب منفی باشد ، می بایست پیشرانه تانک با یک پیشرانه قوی تر جایگزین شود !   ممکن هست برای این تغییر پیشرانه ، چیزهای دیگری هم در تانک تغییر کند !   این یعنی افزایش هزینه و مدت زمان !   این موضوع در رابطه با دیگر تغییرات پیشنهادی مثل تغییر برجک هم صدق می کند !   به نظر من در موضوع ارتقا هم باید بر اساس آیتم هایی مثل زمان ، هزینه ، دانش و ... تقسیم بندی صورت بگیره و ببینیم کدام رده ارتقا در کوتاه مدت ، کدام یک در میان مدت و کدام یک در بلند مدت قابل انجام است !   این هم در نظر داشته چه در تغییر تاکتیک ها و چه ارتقا تجهیزات ، طرح کوتاه مدت قرار هست برای طرح میان مدت مدنظر ما زمان بخرد و البته طرح کوتاه مدت و بلند مدت در کنار هم قرار هست برای طرح بلند مدت زمان بخرد !   سوالی که برای من پیش آمده این هست که بسته هایی مثل کناکت 5 و نمونه اکراینی ( نوژ ) در صورت نصب ، وزن تانک را چه قدر بالا می برد ؟!   آیا این افزایش وزن آنقدر خواهد بود که نیاز باشد تا پیشرانه تغییر کند ؟!
  12. چرا امریکا به حفظ تحریم های تسلیحاتی اصرار دارد؟ باقی ماندن تحریم های تسلیحاتی با تمرکز بر برنامه موشکی ایران به معنای دست نخورده باقی ماندن ستون فقرات تحریم های شورای امنیت علیه ایران است.   مهدی محمدی، خبرگزاری تسنیم- اطلاعات رسما منتشر شده به ما می گوید مسئله تحریم های تسلیحاتی، یکی از موانع اصلی نهایی شدن متن برجام میان ایران و 1+5 است. ایران خواهان برچیده شدن این تحریم هاست چرا که به گفته عباس عراقچی «اساسا نمی خواهد چیزی در قالب و با عنوان رژیم تحریم ها» باقی بماند، اما 1+5 بویژه امریکایی ها می گویند این تحریم ها از جنس «تحریم های مرتبط با هسته ای» نیست و لذا باید در  قطعنامه جدید شورای امنیت تکرار شود. مراجعه به متن قطعنامه های شورای امنیت از 1696 تا 1929 روشن می کند که چرا این مسئله تا این حد مهم است.   مسئله تحریم های تسلیحاتی، نخستین بار در قطعنامه 1747 مطرح شده است. پاراگراف 5 اجرایی این قطعنامه، صادرات سلاح های متعارف توسط ایران را ممنوع اعلام می کند؛ صادرات سلاح های متعارف به ایران اما در این قطعنامه ممنوع نمی شود و قطعنامه صرفا از کشورها می خواهد در این باره مراقب باشند. این موضوع بدون تغییر، در پاراگراف  8 اجرایی قطعنامه 1803 تکرار شده است. با این حال، قطعنامه 1929 اصلی ترین قطعنامه ای است که یک تحریم تسلیحاتی کم و بیش کامل علیه ایران اعمال می کند.   در پاراگراف 8 اجرایی این قطعنامه آمده است: «شورای امنیت تصمیم می گیرد که همه کشورها می‌باید مانع از تامین و فروش مستقیم و غیرمستقیم هرگونه تانک‌های جنگی، ماشین‌های جنگی زرهی،‌ سیستم‌های دارای کالیبر سنگین، هواپیماهای جنگی، بالگردهای تهاجمی،‌ ناوها، موشک‌ها یا سیستم‌های موشکی که در زمره سلاح‌های متعارف [غیرهسته‌ای] ثبت شده در سازمان ملل هستند، تجهیزات مرتبط با آنها از قبیل قطعات یدکی و اقلامی که توسط شورای امنیت یا کمیته‌ پیگیری کننده قطعنامه 1737 (2006) [موسوم به «کمیته»] مشخص شده‌اند، از خاک این کشورها یا توسط اتباع و شخصیت‌هایی تحت حاکمیت قضایی این کشورها یا تحت کشتی‌ها یا هواپیماهای زیر لوای این کشورها حتی اگر در خاک این کشورها آغاز شده یا نشده باشد، به ایران شوند. شورای امنیت همچنین تصمیم می گیرد که همه کشورها می‌بایست مانع از تامین آموزش‌های فنی، منابع و خدمات مالی، رهنمود یا دیگر خدمات و کمک‌هایی که مرتبط با تامین، فروش، انتقال و تهیه، ساخت، نگهداری و استفاده از چنین تسلیحات و مواد مرتبط با آنها به ایران از طریق اتباع خود یا از طریق خاک خود شوند؛ شورای امنیت در این راستا از همه کشورها می‌خواهد تا هوشیاری و محدودیت‌ها بر تامین، فروش، انتقال، تهیه، ساخت و استفاده از همه تسلیحات فوق‌الذکر و مواد مرتبط با آنها را به اجرا درآورند».   پاراگراف 9 مشخصا به برنامه موشک های یالستیک ایران اشاره می کند و می گوید: «شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که ایران نباید هیچ یک از فعالیت‌های مربوط به موشک‌های بالستیکی را انجام دهد. موشک‌هایی که قادر به حمل و پرتاب سلاح های هسته‌ای باشند و از جمله پرتاب‌هایی که با استفاده از فناوری موشک بالستیک انجام می‌گیرد و این که کشورهای جهان می‌باید همه تدابیر لازم برای ممانعت از انتقال فناوری یا کمک‌های فنی به ایران در رابطه با این فعالیت‌ها را اتخاذ کنند».   مجموعه ادبیات به کار رفته در قطعنامه های شورای امنیت درباره برنامه تسلیحات متعارف ایران حاوی چند نکته اساسی است:   1- قطعنامه ها در تمامی موارد، هم زمان با هدف گرفتن برنامه هسته ای ایران –با تاکید بر غنی سازی و بازفرآوری- برنامه موشکی ایران را هم هدف گرفته است. این امر از همان نخستین پارگراف های قطعنامه 1696 آغاز و تا قطعنامه 1929 مستمرا پیگیری شده است. اساسا قطعنامه های شورای امنیت –و مهم تر از آن، دستگاه سیاستگذاری امنیتی غرب- برنامه های موشکی و هسته ای ایران را یک برنامه واحد ارزیابی می کند و تفکیکی میان آنها قائل نیست. در تمامی قطعنامه های صادر شده علیه ایران هر جا ممنوعیت یا محدودیتی برای افراد، تجهیزات، مواد، قطعات و مکان های هسته ای مقرر شده، این امر عینا برای برنامه موشک های بالستیک ایران نیز تکرار شده است.   2- در منطق امنیتی غرب، برنامه موشکی ایران نه یک برنامه مستقل، بلکه ابزار پرتاب سلا ح هسته ای است که آنها ساختن آن را هدف اصلی برنامه هسته ای ایران در نظر می گیرند. این امر در ارزیابی های اطلاعاتی که جیمز کلاپر مدیر اطلاعات ملی امریکا در سال های گذشته به کنگره ارائه کرده، بارها تکرار شده و بخشی از ادبیات رسمی امنیتی امریکا علیه ایران است. همچنان که در برخی متون پایه این حوزه برنامه ماهواره ای ایران نیز همزمان علاوه بر اینکه توجیهی است برای توسعه موشک های بالستیک برد بلند در ایران، عنصر اصلی در ناوبری، هدایت و کنترل موشک بالستیک حامل کلاهک هسته ای ایران نیز در نظر گرفته می شود. این نگاه تهدید پایه، زیرساخت اغلب سیاستگذاری هایی است که امریکا و کشورهای غربی در یک دهه گذشته علیه برنامه های امنیت ملی ایران انجام داده اند و هیچ نوعی از ترتیبات اعتمادسازی هم این دیدگاه آنها را تغییر نداده است.   3- علاوه بر این، تحریم های تسلیحاتی با تمرکز بر برنامه موشکی ایران، یکی از مهم ترین کانال های تعبیه شده در قطعنامه ها برای سرایت دادن تحریم ها به سپاه است. این مسئله از قطعنامه 1747 آغاز شده و در قطعنامه 1929 به اوج رسیده است. در تمام این قطعنامه ها افراد و نهادهای مرتبط با سپاه به این دلیل تحریم شده اند که توسعه در برنامه موشکی ایران –که قطعنامه می گوید ابزار پرتاب سلاح هسته ای است- دخیل بوده اند. بنابراین برنامه موشکی ایران گذرگاه اصلی رویارویی قطعنامه ها با سپاه نیز هست.   4- علاوه بر همه اینها، تمرکز روی برنامه سلاح های متعارف ایران –که پاراگراف 8 قطعنامه 1929 آن را با جزئیات فهرست می کند- حاوی پیام دیگری هم هست و آن اینکه غربی ها بر خلاف آنچه ظاهرا می گویند از برنامه نظامی متعارف ایران اگر نگوییم بیشتر، حداقل به اندازه برنامه هسته ای و موشکی ایران نگرانند. امریکایی ها به خوبی می دانند که برنامه هسته ای ایران هرگز ماهیت انفجاری نداشته و بنابراین بخشی از برنامه دفاعی ایران محسوب نمی شود اما بدون سلاح هسته ای هم، ایران یک قدرت نظامی بسیار نیرومند است که برنامه موشکی تنها یک جنبه از توانایی های خارق العاده آن است.   توجه به این 4 نکته کفایت می کند که دریابیم موضوع تحریم های تسلیحاتی چرا تا این حد اهمیت یافته است.   نخست، روشن است که باقی ماندن تحریم های تسلیحاتی با تمرکز بر برنامه موشکی ایران به معنای دست نخورده باقی ماندن ستون فقرات تحریم های شورای امنیت علیه ایران است. چنانکه بالاتر گفتم هیچ تحریم عمده ای در قطعنامه های شورای امنیت وجود ندارد که هم زمان با برنامه هسته ای، به برنامه موشک های بالستیک ایران مرتبط نشده باشد.   دوم، این امر از برنامه آتی امریکایی ها پرده برمی دارد و با درجه اطمینان متوسط به ما می گوید هدف بعدی رژیم تحریم ها، برنامه موشکی ایران خواهد بود.   سوم، در شرایطی که منطقه خاورمیانه شعله ور شده است، اصرار بر حفظ تحریم تسلیحاتی ایران را باید بخشی از برنامه ژئوپلتیکی امریکا برای مرحله پسا توافق به حساب آورد. من پیش تر گفته ام که امریکا برای مرحله ما بعد توافق، دو برنامه از پیش طراحی شده دارد. یکی برای اثرگذاری بر محیط داخلی ایران که هدف از آن تغییر معادله قدرت در ایران با تکیه بر سرمایه اجتماعی ناشی از توافق هسته است و دیگری برنامه ژئوپلتیکی که هدف آن جلوگیری از تبدیل شدن توافق به سکویی برای جهش قدرت منطقه ای ایران است. ایجاد محدودیت های تسلیحاتی برای ایران بویژه مسدود کردن کریدورهای واردات و صادرات سلاح به روی ایران، بخشی از آن برنامه ژئوپلیتکی است که می خواهد به متحدان امریکا اطمینان بدهد توافق هسته ای به معنای هیچ سازش منطقه ای با ایران نیست. در یک ارزیابی دقیق تر، معنی اصرار بر حفظ این تحریم ها این است که امریکا می خواهد همچنان ایران را در مقابل گروه های تروریستی رها شده در منطقه و عقبه سعودی- اسراییلی آنها دست بسته نگه دارد. درست است که تا امروز اعمال این تحریم های تسلیحاتی چیزی بیش از یک شوخی نبوده و هرگز نتوانسته فرآیند تدارک تسلیحاتی جبهه مقاومت از سوی ایران را متوقف کند، اما اصرار امریکا بر حفظ آن تردیدی باقی نمی گذارد که بر خلاف آنچه افراد خوش گمان می پندارند، توافق هسته ای به هیچ وجه مقدمه ای برای بهبود رویکردهای امنیتی امریکا نسبت به ایران یا اصلاح سیاست های آن در سایر حوزه های هماوردی راهبردی با ایران نیست.   مقاومت تیم مذاکره کننده هسته ای ایران در مقابل این درخواست دارای اهمیت راهبردی فراوانی است. هیچ توجیهی نباید منجر به سستی در این باره شود والا برنامه موشکی ایران پیش پای یک توافق بد قربانی شده است. واشینگتن تايمز: در صورت شکست مذاکرات کاخ سفید آماده است ایران را مقصر جلوه دهد یک روزنامه آمریکایی نوشت واشینگتن خود را آماده کرده است که اگر مذاکرات هسته‌ای شکست بخورد، تمام تقصیرها را به گردن ایران بیاندازد. به گزارش مشرق، روزنامه آمریکایی واشینگتن تايمز نوشت: دولت آمریکا از هم اکنون خود را آماده کرده است که اگر مذاکرات هسته‌ای شکست بخورد و دستیابی به توافق هسته‌ای نهایی غیرممکن شود، تمام تقصیرها را به گردن ایران بیاندازد. پایگاه اینترنتی این روزنامه، روز پنجشنبه در مقاله‌ای نوشت: در حالی که اخیراً پیشرفت خاصی در گفتگوهای هسته‌ای ایران وجود نداشته است، کاخ سفید اعلام کرد که اگر این گفتگوها شکست بخورد، تقصیر ایران خواهد بود. بر اساس این گزارش، مقامات کاخ سفید گفتند که هنوز هم امیدوارند ایران به توافق نهایی با آمریکا و متحدان بین‌المللی‌اش دست پیدا کند؛ اما تأکید کردند که اگر تهران سازش‌های کلیدی را انجام ندهد، باراک اوباما، رییس جمهور آمریکا، آمادهِ ترک این مذاکرات خواهد بود. این منبع افزود: از هم اکنون دولت آمریکا خود را آماده کرده است که اگر مذاکرات شکست بخورد و توافق نهایی غیرقابل دستیابی شود، تمام تقصیرها را به گردن ایران بیاندازد. در همین حال، جان ارنست، سخنگوی کاخ سفید، نیز تأکید کرد که اکنون توپ در زمین ایران است.
  13. موضوع ساخت تسلیحات سنگین ( در ایران ) یک بخش هست ، اما بخش دیگر چگونگی انتقال این تجهیزات به سوریه هست !   ما چگونه می خواهیم این حجم از تسلیحات سنگین را در کوتاه ترین زمان به سوریه منتقل کنیم ؟!
  14. مشرق بررسی می‌کند؛ پنج گزینه فراروی ایران در مذاکرات وین چیست؟ این روزها نخبگان سیاسی، سخن از انواع توافق‌ها به زبان می‌آوردند، یکی می‌گوید ظریف مصدق ایران است و توافق مطلوب را به تهران می‌آورد، دیگری می‌گوید بدون هیچ شکی می‌گویم توافق خوب در راه تهران است، منتقدی می‌گوید هر کاری بکنیم توافق بد به تهران می‌رسد.   گروه سیاسی مشرق - شاید بتوانیم، بگوییم در روزهای آخر مذاکرات هسته‌ای به سر می‌بریم و همگان اعم از مسئولان ایرانی و بین‌المللی، مردم و نخبگان ایرانی و ... منتظر هستند تا فرجام تقریباً 12 سال مقاومت هسته‌ای ایران را مشاهده کنند.   آنچه این روزها بر سر زبان مردم کوچه و بازار و نخبگان سیاسی است، بحث توافق ایران با 1+5 است، شاید بتوانیم، بگوییم مردم منتظر توافق هستند و خیلی از صفت توافق خوب و بد استفاده نمی‌کنند و در ذهن خود توافق خوب با غرب را پیش‌فرض و بدیهی می‌دانند.   در کنار مردم، اما نخبگان سیاسی، سخن از انواع توافق‌ها به زبان می‌آوردند، یکی می‌گوید ظریف مصدق ایران است و توافق مطلوب را به تهران می‌آورد، دیگری می‌گوید بدون هیچ شکی می‌گویم توافق خوب در راه تهران است، منتقدی می‌گوید هر کاری بکنیم توافق بد به تهران می‌رسد، منتقد دیگری می‌گوید آنچه به تهران خواهد رسید درمجموع توافق قابل قبولی است، دیگرانی می‌گویند منتظر عدم توافق هستیم و... این تنوع در ابراز نظرات همچنان ادامه دارد و خود داستان دیگری است.   آنچه در ادامه به دنبال تبیین آن هستیم، شمردن گزینه‌های و یا به عبارتی ساده‌تر، انواع توافق‌هایی که تیم مذاکره‌کننده می‌تواند همراه خود به تهران بیاورد. توافق مطلوب شاید بعضی از مردم تصور کنند در مذاکرات هسته‌ای و آنچه در این روزها در حال انجام است، جمهوری اسلامی ایران با کمترین کرنش به دنبال لغو تحریم‌ها و ادامه دانش هسته‌ای همانند سابق است زمانی که با شروع به کار دولت نهم، توسعه و پیشرفت هسته‌ای با سرعت مضاعفی نسبت به قبل، آغاز به کارکرد.   توافق مطلوب شاخصه‌هایی دارد از قرار زیر:   در این توافق، ایران حداقل امتیازات را به‌طرف مقابل خواهد داد و غرب مجبور می‌شود به دلایلی (پیشرفت‌های داخلی - خارجی) مقابل ایران کوتاه بیاید و بپذیرد توسعه هسته‌ای و غنی‌سازی به‌صورت نامحدود حق مسلم ایران است و ایران نیز بر اساس عرف معمول بین‌الملل تعهد می‌دهد سراغ برنامه‌های نظامی و غیر صلح‌آمیز نرود.   در این نوع از توافق، تنها گزینه برد برای جمهوری اسلامی متصور است و گزینه طرف مقابل، چیزی جز باخت نخواهد بود، در این سطح از توافق، افکار عمومی با وحدت کلمه و بدون کوچک‌ترین اختلاف، اجازه ذره‌ای تحرک به حریف نمی‌دهند و اگر حریف حاضر به رودررویی با ایران نشود، مردم نیز به دلیل اتکا به نیروی داخلی از ادامه تحریم‌ها هیچ گله‌ای ندارند و عملاً تحریم با همدلی دولت - ملت، تهی و خنثی می‌شود.   به نظر می‌رسد با توجه به تبلیغات دشمن و همچنین کوتاهی بعضی از مسؤولین در دولت‌های روی کار آمده و همچنین حمله همه‌جانبه غرب به‌نظام جمهوری اسلامی ایران (فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و نظامی)، چنین توافقی در فضای فعلی، قابل دسترسی نیست.   توافق خوب (منصفانه - عادلانه) رهبر انقلاب به عنوان راهبر و مرشد نظام اسلامی، با توجه به شرایط داخلی و خارجی و همچنین با نگاه به مصالح نظام و همچنین خواست افکار عمومی، ایشان با اجازه به تیم قبلی قبل از توافق آلماتی 1، اجازه مذاکره بر سر بعضی از موضوعات همچون درصد غنی سازی را به تیم قبلی همانند تیم جدید، صادر کرده بودند ولی به هرجهت تیم قبلی نتوانست به توافق برسد و تیم جدید نیز در حال تلاش برای رسیدن به توافق است، آن هم در شرایط جدید، شرایطی که رهبر انقلاب از آن به عنوان نرمش قهرمانانه تعبیر کردند.   در این شرایط جدید، رهبر انقلاب با توجه به خواست افکار عمومی و همچنین با توجه به نفع علمی کشور و حفظ عزت جمهوری اسلامی ایران برای رسیدن به تمدن بزرگ اسلامی، خطوط قرمزی را برای تیم مذاکره‌کننده مشخص کرده‌اند، همچنان که برای مذاکره‌کننده‌های قبلی هم به همین منوال عمل کرده‌اند.   آنچه از نگاه همه مسؤولان ایرانی به عنوان توافق مقبول و معقول نام برده می‌شود یا در ادبیات بزرگان از آن به عنوان توافق خوب نام گرفته است، باید شاخصه‌ها و خطوط قرمز رهبر انقلاب در آن رعایت شود و بنا به تعبیر معظم‌له، اگر طرف مقابل به خواست ایران توجه کند، نظام اسلامی هم ممکن است به قدر صحیح و منطقی و عقلایی حاضر به هزینه دادن باشد و از بعضی از موضوعات عقبگرد هم داشته باشد[1]   این توافق شاخصه‌هایی دارد از قرار زیر:   صنعت هسته‌ای در این توافق نباید متوقّف شود چه از جهت نیاز کشور به 20 هزار مگاوات برق، چه از جهت توسعه فناوری بومی هسته‌ای و چه از جهت تحقیقات علمی در موضوعات مختلف غیر نظامی.   در کنار شاخصه فوق، تحریم‌های اقتصادی و مالی و بانکی ناعادلانه غرب، آمریکا، کنگره آمریکا، شورای امنیت و اتحادیه اروپا باید لغو بشود و این لغو باید به پا یا پای، همگام و متناظر با اجرای تعهدات ایران در توافق انجام شده باشد.   محدودیت در صنعت هسته‌ای به اندازه‌ای که غرب می‌گوید مثل 10 سال یا 15 سال یا 25 سال قابل قبول نیست و تیم هسته‌ای بر اساس تذکرات رهبر انقلاب می‌داند جمهوری اسلامی ایران چه میزان محدودیت را قبول دارد و در کنار محدودیت پذیرفته شده، ساخت و ساز باید ادامه پیدا کند.   در این توافق، ایران بازرسی از مراکز حساس نظامی و غیره را نمی‌پذیرد و اجازه مصاحبه و یا به تعبیری بازجویی از دانشمندان ایران را نمی‌دهد و قبول نمی‌کند اجرای تعهدات طرف مقابل در لغو تحریم‌ها، منوط به‌راستی آزمایی آژانس بین‌المللی اتمی باشد زیرا نظام اسلامی به آژانس کمترین اعتمادی ندارد، به نظر می‌رسد این توافق به برکت ماه مبارک رمضان و ایستادگی و غیرت تیم مذاکره‌کننده قابل حصول است و نباید عجله‌ای کرد زیرا ساختار تحریم چه توافق بشود یا نشود، به اعتراف رییس‌جمهور آمریکا در حال فروپاشی است. عدم توافق (به ضرر آمریکا و غرب) به نظر می‌رسد آمریکا اگر بر نگاه احمقانه هژمون بودنش در جهان تکیه کند، نباید این توافق به نتیجه برسد زیرا هژمون هیچ‌گاه به‌طرف مقابل امتیاز نمی‌دهد و وارد مذاکره نمی‌شود بلکه کشور مقابل یا بازیگر بین‌المللی را با حمله نظام مطیع امر خود می‌کند، قاعدتاً آرزوی ایالات‌متحده این است که در شرایطی باشد که ایران را با یک تهدید نظامی کوچک به‌زانو درآورد لکن نه آمریکا چنین قدرتی دارد و نه ایران، قابل قیاس با 37 سال گذشته است، بنابراین آمریکا برای مشکلات داخلی خود نیازمند چنین مذاکراتی است و بر اساس منطق، باید بگوییم آمریکا بیش از ایران نیازمند حصول به توافق است ولی توافقی که بیشترین امتیاز را از طرف مقابل بگیرد و هیچ امتیازی ندهد، ساختار تحریم‌ها را حفظ کند و همچنان ایران را هرازگاهی تهدید هم بکند و اجازه ندهد ایران در عرصه هسته‌ای پیشرفتی داشته باشد و عملاً باید در این حوزه، جیره‌خور غرب باقی بماند، در این صورت تیم مذاکره‌کننده به دلیل مسؤولیت سنگینی که بر عهده دارد و همچنین برای پاسخگویی به تاریخ، حاضر به توافق تمامیت‌خواه با آمریکا نمی‌شود و عزت کشور را خرج تهدیدهای آمریکایی نمی‌کند و عملاً توافق به نتیجه نمی‌رسد و تیم بدون توافق به کشور برمی‌گردد و ملت قطعاً چنین نگاه و چنین مردان جهادگری را ستایش خواهند کرد و قطعاً عدم توافق به ضرر آمریکا است. عدم توافق (به ضرر جمهوری اسلامی) عدم توافق ممکن است به ضرر جمهوری اسلامی ایران به اتمام برسد به‌گونه‌ای که نتوانیم افکار عمومی را از زیاده‌خواهی آمریکایی اقناع کنیم.   این عدم توافق اگرچه در ظاهر ایرادی ندارد و دو طرف می‌گویند امتیازات و عقب‌نشینی‌ها قابل‌تأمل نبوده است ولی با توجه به خیانت داخلی و تبلیغات گسترده خارجی اعم از شبکه‌های فارسی‌زبان، عملاً عدم توافق به معنای شکست برای نظام اسلامی به اتمام خواهد رسید.   در این عدم توافق، متأسفانه عاملین خبیث و مزدور غرب و آمریکا شروع به بزک کردن چهره آمریکا در داخل می‌کنند و به‌گونه‌ای با ایجاد دوقطبی منتقدین توافق یا کاسبان توافق و حامیان توافق، اوضاع کشور را به‌گونه‌ای ملتهب می‌کنند که فتنه‌ای دیگر در کشور به وجود می‌آید و ممکن است براثر سوء تدبیر دولتی‌ها و اظهارات نسنجیده، به التهابات جامعه کمک شود و در کنار مقصر جلوه دادن نیروهای ارزشی و منتقد، تقصیر اصلی را به‌صورت تلویحی به گردن مقامات عالی‌رتبه‌نظام بیندازند. قطعاً چنین رویکردی به ضرر نظام اسلامی، دولت یازدهم و مردم تمام خواهد شد. توافق بد (تمامیت‌خواهانه) قاعدتاً مقابل قید خوب، کلمه بد خودنمایی می‌کند و شاید تمام دلسوزان نظام اسلامی و مردم مظلوم این کشور، نگران توافق بد هستند، توافق که باعث شود استقلال و عزت این کشور در اوج قدرت، پایمال کوتاهی و خیانت‌ها بشود.   قاعدتاً نیازی به توضیح توافق بد و شاخصه‌هایش وجود ندارد و توافقی که به هر دلیل خوب نباشد، توافق بد است؛ اما آنچه می‌توان به صورت حداقلی درباره شاخصه‌های این نوع از توافق گفت به صورت زیر است:    این توافق عملاً منجر به ریشه‌کن کردن و از بین بردن صنعت هسته‌ای در کشور می‌شود و تنها کاریکاتوری از موضوع هسته‌ای در کشور باقی می‌ماند.   تحریم‌ها قطعاً برچیده نمی‌شود و اگر تحریمی اضافه نشود، ثروت مردم و همچنین پول نفت ملت ایران به شکلی حقیرانه به آن‌ها داده می‌شود و جمهوری اسلامی به‌واسطه یک‌قدم عقب‌نشینی، ممکن است در موضوعات دیگر ازجمله مسائل منطقه‌ای نیز کوتاه بیاید و عملاً هیچ عزت و آبرویی برای این کشور در منطقه و در بین مستضعفین جهان باقی نمی‌ماند.     [1] - http://www.leader.ir/langs/fa/index.php?p=bayanat&id=13333
  15. اوباما گفته شانس توافق کمتر از ۵۰ درصد است یک نشریه آمریکایی از قول برخی سناتورها گزارش داده رئیس‌جمهور آمریکا گفته شانس توافق هسته‌ای کمتر از ۵۰ درصد است. به گزارش مشرق، باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا اخیراً در دیدار با نمایندگان مجلس سنا گفته شانس توافق با ایران کمتر از ۵۰ درصد است. یک سناتور آمریکایی که در دیدار اوباما با سناتورها حضور داشته این خبر را به پایگاه خبری پالیتیکو گزارش داده است. اوباما، علی‌رغم این تلاش کرده به نمایندگان دموکرات مجلس سنا درباره اینکه «توافق هسته‌ای بد» را نخواهد پذیرفت، اطمینان خاطر بدهد. «دیک داربین» روز چهارشنبه در مصاحبه‌ با پالیتیکو گفت: «او (اوباما) گفت که شانسی که او قائل است در حال حاضر کمتر از ۵۰ درصد است و اینکه با توافقی که به نظر وی ضعیف یا غیرقابل اجرا باشد، موافقت نخواهد کرد.» سناتور مورد استناد «داربین» می‌افزاید: «اما او از ما خواست که اگر به توافق رسید و توافق حائز استانداردهای مد نظر ایشان بود ما آن را صادقانه و بدون پیش‌قضاوت بررسی کنیم.» بر اساس این گزارش، اوباما در این ضیافت شام با سناتورها درباره مسائل دیگر از جمله لایحه بودجه، تغییرات آب و هوا و برنامه درمانی اوباما موسوم نیز گفت‌وگو کرده است.
  16. ارزیابی راهبردی واپسین هشدارها حتی اگر فرض کنیم تحریم ها حقیقتا و در زمان متاسب روی کاغذ برچیده شود، چه ضمانتی وجود دارد تحریم ها در عمل نیز رفع شود؟ هدف واقعا با ارزش برای ایران، برچیدن رژیم حقیقی تحریم هاست اما در بهترین حالت آنچه از این مذاکرات به دست خواهد آمد، دستکاری هایی در رژیم حقوقی تحریم ها خواهد بود.   مهدی محمدی، ایران هسته ای - مذاکرات هسته ای در حال از دست دادن خاصیت ارتجاعی خود است. از بخواهیم تعبیری از ادبیات عامیانه وام بگیریم، این مذاکرات بیش از این قابلکش دادن نیست. همه طرف ها در موقعیتی هستند که باید تصمیم بگیرند. بحث ها به اندازه کافی انجام و مواضع روشن شده است. همه طرف ها هر میزان از خلاقیت را هم که برای آنها مقدور بوده به خرج داده اند. سوال این است که آیا ترکیب همه این «مذاکرات»، «خلاقیت ها»، «اراده های سیاسی»، «احترام گذاشتن به نگرانی های طرف های دیگر» و حتی «کوتاه آمدن» ها، به شکل گیری یک توافق خوب منجر خواهد شد یا نه؟ ظاهرا مذاکرات در وقت اضافه گرفتار نوعی بن بست شده است. یک دیدگاه این است که این بن بست با هدف چانه زنی تا واپسین دقیقه، رخ داده و دو طرف بالاخره در آخرین لحظات راهی برای خروج از آن پیدا خواهند کرد. دیدگاه دوم هم این است که 3 موضوع ماندن یا برداشته شدن تحریم های تسلیحاتی، زمان توافق و همچنین میزان محدودیت برنامه تحقیق و توسعه، چنان برای دو طرف حیاتی است که احتمال دارد مذاکرات بر سر همین موارد شکست بخورد. هنوز نمی توان در این باره یک داوری نهایی انجام داد ولی به نظر می رسد اراده امریکا برای گرفتن شانس یک توافق خوب از ایران چنان جدی است که قادر به تغییر موضع راهبردی در مواردی که خطوط قرمز دو طرف با یکدیگر به تضاد افتاده باشد نخواهد بود.   راهبرد امریکا چیست؟   نخستین پرسش پیش روی مذاکرات فعلی این است که امریکایی ها با چه راهبردی مذاکره می کنند. نبود یک درک درست از استراتژی امریکا در مذاکرات هسته ای با ایران، در دو سال گذشته، یکی از اصلی ترین عوامل برخی بدفهمی های رایج درباره این مذاکرات بوده است. در این مدت، بسیاری در داخل و خارج از ایران تلاش کرده اند این مذاکرات را به معنی نوعی تغییر راهبرد از سوی امریکا در قبال ایران تفسیر کنند. حتی برخی پا را فراتر گذاشته و مدعی شده اند که امریکا به دنبال آغاز شراکتی نوین با ایران است و به مذاکرات هسته ای به مثابه پلی برای گذار به دورانی جدید از روابط با ایران می نگرد. در عمل، آنچه درون و بیرون اتاق مذاکره رخ داده به ما می گوید که اگر بنا باشد فقط یک نتیجه از این مذاکرات بگیریم آن نتیجه این است که امریکایی ها به هیچ وجه راهبرد خود را در مقابل انقلاب اسلامی ایران تغییر نداده اند بلکه برعکس، به مذاکرات هسته ای به عنوان صحنه ای برای تحقق راهبردهای پیشین خود می نگرند که تا پیش از این به دلایل مختلف امکان تحقق نیافته بود.   به طور بسیار خلاصه، استراتژی امریکا در این مذاکرات را می توان اینگونه توصیف کرد: ستاندن فناوری راهبردی هسته ای از ایران به گونه ای که در صورت تداوم تقابلات و فشارها در حوزه های دیگر –که امریکایی ها آن را قطعی می دانند- ایران قدرت استفاده از برگ هسته ای در مقابل غرب را نداشته باشد. به تسخیر درآوردن افکار عمومی ایران و سست کردن باورهای مقاومتی و انقلابی در آن تخریب وجهه ایران به عنوان یک الگوی ژئوپلتیکی تقویت غربگرایان در ایران با هدف مشارکت در پروژه ایجاد تغییر در ساخت قدرت در ایران در تمام دوسال گذشته، امریکایی ها کاری جز حرکت بر اساس این اصول نکرده اند. در این تردیدی نیست که امریکا تلاش می کند معادله قدرت در محیط داخلی ایران را از طریق کنترل افکار عمومی به نفع جریان غربگرا دستکاری کند، ولی هم زمان باید به این نکته نیز توجه داشت که اهمیت و ارزش جریان غربگرا برای امریکا به میزان امتیازهایی است که برای آن فراهم می کند. در واقع این نوعی بازی دو طرفه است. امریکایی ها حاضرند امتیاز بدهند تا غربگرایان تقویت شوند به شرطی که ضمانت هایی در اختیار داشته باشند که جریان غربگرا نیز در موارد مدنظر آنها، بر اساس اصولی عمل خواهد کرد که انتظار دارند و برای آن معین کرده اند.   اگر بخواهیم از تعبیر صریح تری استفاده کنیم، پارادایمی که امریکا این مذاکرات را درون آن می بیند همچنان پارادایم براندازی است. پس از شکست مدل هایی همچون جنگ، تحریم و کودتای داخلی (در سال 88)، تصور امریکایی ها این است که می توانند از طریق مدیریت ادراک مردم در ایران، تسخیر افکار عمومی و ایجاد فاصله میان محاسبات مردم و مسئولان در موضوعات اساسی، در یک فرآیند میان مدت، جمهوری اسلامی را چنان از ماهیت انقلابی اش تهی کنند که عملا گویی براندازی رخ داده است. این درست است که متقابلا ایران تلاش دارد –و ان شاءالله در این تلاش موفق خواهد بود- که این مذاکرات را از ریل مدنظر امریکا خارج کرده و در مسیر مدنظر خویش قرار دهد، اما این نباید هیچ توهمی درباره هدف اصلی که امریکایی ها در ذهن دارند –صرف نظر از اینکه بتوانند آن را محقق کنند یا نه- ایجاد کند.   علاوه براین، امریکایی ها عمیقا در پی آن هستند که ضعف های بی سابقه خود از جمله نیاز جایگزین ناپذیری را که به این مذاکرات دارند، پنهان کنند.  امریکا –در انتهای دولت دهم- پس از آن وارد این فرایند شد که گزینه هایی همچون معتبرسازی تهدید نظامی، اعمال تحریم های فلج کننده اقتصادی، عملیات اطلاعاتی، تلاش برای بازسازی جریان فتنه در ایران و عملیات روانی و رسانه ای را با حداکثر قدرت اعمال کرد اما از هیچ یک از آنها نتیجه ای را که انتظار داشت نگرفت. ورود به مذاکرات محصول بحران گزینه ها در واشینگتن است نه تنوع گزینه ها، و در صورتی که این مذاکرات به سرانجام نرسد، باز هم امریکا در وضعیتی نیست که بتواند ادعا کند همچنان گزینه هایی مصرف نشده در اختیار دارد. مذاکره، و رسیدن به یک راه حل از طریق مذاکره، یگانه گزینه واقعی روی میز امریکاست. بدون یک نتیجه مذاکراتی دولت امریکا نه گزینه ای برای ایجاد یک مسیر اجبار جدید در اختیار دارد و نه دیگر اعتباری برای اجماع سازی مجدد علیه ایران در اختیار خواهد داشت. بویژه دولت باراک اوباما، دورانی بی سابقه از ضعف استراتژیک را تجربه می کند که توافق با ایران را برای آن بدل به یک گزینه اجباری کرده است. حتی اگر این مذاکرات در این مقطع شکست بخورد، تیم اوباما، تا پیش از ترک کاخ سفید، احتمالا باز هم بارها و بارها شانس دست یابی به توافق با ایران را امتحان خواهد کرد.   تحریم ها برداشته خواهد شد؟   مهم ترین پرسش پیش روی جامعه ایرانی از ماه ها قبل این است که آیا این مذاکرات منجر به لغو تحریم ها علیه ایران خواهد شد یا نه؟ یک جریان سیاسی در داخل، طی این مدت، با هدف ایجاد تقاضا به منظور سازش، میزان تاثیر تحریم ها در زندگی روزمره مردم را به طور سیستماتیک بزرگنمایی کرده و به این ترتیب برای تیم مذاکره کننده تنگنای بی سابقه ای ایجاد نموده است. اکنون مهم ترین مطالبه جامعه ایرانی این است که رژیم تحریم ها به عنوان بخشی از توافق برچیده شود و پس از آن گشایش های اقتصادی بی سابقه از راه برسد. سوال اصلی برای ما در این نوشته این نیست که آیا واقعا برچیده شدن تحریم ها به چنین گشایشی منجر خواهد شد یا نه، و حتی این سوال را هم مطرح نمی کنیم که به لحاظ مذاکراتی آیا این خردمندانه است که کسانی جامعه را نسبت به نتیجه مذاکرات شرطی کنند یا خیر؛ بلکه اکنون سوال ساده تری وجود دارد و آن هم این است که آیا در اثر این مذاکرات حقیقتا تحریم های اقتصادی و مالی علیه ایران لغو خواهد شد؟   واقعیت این است که ساختمان درونی توافق در این مورد، بر اساس اعتماد به امریکا بنا شده است مگر اینکه در روزهای گذشته تغییراتی اساسی در متن آن ایجاد شده باشد.   ایران به منظور تضمین اینکه حقیقتا تحریم ها برچیده خواهد شد، بر وجود 3 تضمین در متن توافق اصرار داشته است: توازن، همزمانی و بازگشت پذیری. مقصود از توازن این است که ایران به همان میزان در برنامه هسته ای خود تغییر ایجاد کند که غربی ها قصد تغییر در رژیم تحریم ها را دارند. اگر غرب صرفا تعلیق تحریم ها را پذیرفته، ایران نیز نباید به چیزی بیش از تعلیق فعالیت های غنی سازی –که پیش تر توسط آژانس تعریف هم شده- رضایت بدهد. تضمین دوم بازگشت پذیری است به این معنا که امریکا بداند اگر به تعهدات خود درباره تحریم ها عمل نکرد ایران به سرعت قادر به بازگرداندن برنامه هسته ای خود به وضعیت ماقبل توافق خواهد بود. و سومین تضمین هم زمانی است، که هدف از آن این است که اگر ایران جایی دریافت که امریکایی ها قصد عمل به تعهدات خود را ندارند، به دلیل اجرای پلکانی تعهدات خویش، چیز زیادی از دست نداده باشد. ساختمان فعلی توافق این ضمانت ها را به نحو قابل اطمینان ایجاد نمی کند. بویژه به نظر می رسد تلقی که از آغاز اجرا در این توافق وجود دارد، این است که توافق زمانی اجرایی است که ایران همه تعهدات کلیدی خود را به طور تمام و کمال انجام داده باشد. در این صورت، آنچه احتمال آن بسیار زیاد است این است که ایران به نحو بازگشت ناپذیر زیرساخت هسته ای خود را برمی چیند و تازه آن وقت باید به انتظار بنشیند که غربی ها به تعهد خود عمل می کنند یا نه؟   مهم تر از این، حتی اگر فرض کنیم تحریم ها حقیقتا و در زمان متاسب روی کاغذ برچیده شود، چه ضمانتی وجود دارد تحریم ها در عمل نیز رفع شود؟ هدف واقعا با ارزش برای ایران، برچیدن رژیم حقیقی تحریم هاست اما در بهترین حالت آنچه از این مذاکرات به دست خواهد آمد، دستکاری هایی در رژیم حقوقی تحریم ها خواهد بود.     آینده برنامه نظامی ایران   توافق نهایی از دو جنبه نگرانی هایی جدی درباره آینده برنامه نظامی متعارف ایران خصوصا برنامه موشکی ایران ایجاد می کند.   جنبه نخست اختیارات فوق العاده و بی سابقه ای است که آژانس به واسطه اجرای پروتکل الحاقی و همچنین بازرسی های فراتر از آن به منظور راستی آزمایی اجرای برجام در ایران به دست خواهد آورد. سابقه کاری ایران و آژانس نشان می ده که آژانس در حداقلی ترین حالت اطلاعات حاصله از این بازرسی ها را با سرویس های اطلاعاتی به اشتراک می گذارد و خود را متعهد به تامین نیازمندی های آنها می داند. بویژه دسترسی هایی که آژانس برای حل و فصل PMD درخواست کرده، مشخصا برنامه نظامی متعارف ایران را هدف می گیرد و افراد، مکان ها و تجهیزات مرتبط با آن را در معرض مخاطره قرار خواهد داد. به عبارتی می توان گفت PMD اساسا چیزی جز یک پل برای گذار از پرونده هسته ای به پرونده موشکی نیست.هیچ نوعی از مدیریت قادر به رفع این نگرانی نخواهد بود مگر اینکه اجرای برجام حقیقتا به رعایت ملاحظات امنیت ملی ایران مشروط شده باشد که نشانه ای در این باره وجود ندارد.   جنبه دوم، اصرار 1+5 بر حفظ تحریم های تسلیحاتی علیه ایران است. یک مراجعه گذرا به متن قطعنامه های شورای امنیت نشان می دهد که تحریم های تسلیحاتی بویژه تحریم های مرتبط با برنامه موشکی قلب تپنده این قطعنامه هاست و تقریبا در تمامی قطعنامه ها برنامه موشکی ایران به عنوان بخشی از برنامه هسته ای تحلیل شده است. اصرار بر حفظ تحریم های تسلیحاتی در واقع از برنامه آینده امریکایی ها پرده بر می دارد و ثابت می کند که هدف غرب این است که فشارها بر برنامه موشکی ایران را بلافاصله پس از توافق تشدید کند.   یکی از مشخصات ساده یک توافق خوب هسته ای این است که این توافق حقیقتا هسته ای باشد و راه دست اندازی غرب به سایر حوزه های قدرت ملی ایران از جمله حوزه نظامی را به نحو اطمینان بخش مسدود کند.     آیا تحقیق و توسعه ادامه می یابد؟   صهیونیست ها چند ماه قبل به صراحت گفته بودند که هیچ چیز در توافق نهایی برای آنها به اندازه محدود شدن برنامه تحقیق و توسعه ایران اهمیت ندارد. ظاهرا امریکایی ها –مثل خیلی از موارد دیگر- این توصیه را بسیار جدی گرفته اند. اطلاعاتی که از وین واصل شده نشان دهنده آن است که کار دکتر علی اکبر صالحی و ارنست مونیز بسیار دشوار شده و مونیز خواستار محدودیت هایی در برنامه تحقیق و توسعه است که کسی مانند صالحی به خوبی می داند این محدودیت ها برنامه تحقیق و توسعه ایران را تا مرز نابودی خواهد کشاند.تحقیق و توسعه تنها ابزار در اختیار ایران است که مطمئن باشد، برنامه هسته ای در طول سال های محدودیت، همچنان ادامه حیات خواهد داد. اگر تحقیق و توسعه واقعی –همراه با ساخت برخی قطعات کلیدی-  و با تعداد مناسبی از ماشین ها انجام نشود، هم زمان ماشین های فعلی در تاسیسات مستهلک شود و ماشین جدیدی نیز ساخته نشود، و باز همزمان با اینها، ایران مواد هسته ای قابل غنی سازی مجدد نیز تولید نکند، عملا ظرف 10 سال چیزی از برنامه هسته ای ایران باقی نخواهد ماند. این مسئله را باید در کنار بحرانی گذاشت که بدون شک نیروی انسانی شاغل در برنامه هسته ای گرفتار آن خواهد شد. تداوم یک برنامه کامل تحقیق و توسعه تضمیمنی است برای اینکه صنعت هسته ای در طول سال های اعتمادسازی، همچنان زنده و بانشاط باقی خواهد ماند و بلافاصله پس از برچیده شدن محدودیت ها نیز می تواند به سمت اهداف صنعتی جهش کند.   محدودسازی تولید دانش در ایران بدعتی بزرگ و بی سابقه است که امریکایی ها درصدد تحمیل آن به عنوان بخشی از توافق نهایی هستند. ایستادگی تیم مذاکره کننده در این حوزه، حتی اگر به منتفی شدن توافق بینجامد، ارزشش را دارد.   اختلافات موجود   تا یک هفته پیش جدول زمانی تعلیق تحریم ها و نوع دسترسی و بازرسی که آژانس در طول گام نهایی در اختیار خواهد داشت، مهم ترین اختلاف ها روی میز مذاکرات بود. اکنون مذاکره کنندگان می گویند از این اختلافات عبور کرده اند. به هیچ وجه روشن نیست که این اختلافات حاد به چه روشی حل شده و آیا این روش های جایگزین حقیقتا به خطوط قرمز ایران متعهد هست یا نه. با این حال، اکنون خبرها به ما می گوید مذاکره کنندگان از بحث تحریم و بازرسی عبور کرده اند و  اختلاف ها به 3 مورد اصلی محدود شده است: لغو یا باقی ماندن تحریم های تسلیحاتی زمان توافق تحقیق و توسعه این گمان به طور جدی وجود دارد که شاید اهمیت این 3 موضوع هم برای امریکایی ها یکسان نباشد و برخی را با هدف چانه زنی و امتیاز گیری در دیگری برجسته کرده باشند. اگر میزان تاثیر صهیونیست ها بر تیم مذاکره کننده امریکا را جدی بگیریم –که باید چنین کرد- یک سناریوی محتمل این است که امریکایی ها در ساعات آخر، حاضر به امتیازدهی درباره تحریم های تسلیحاتی و حتی زمان توافق شوند به شرط اینکه برنامه تحقیق و توسعه ایران به میزانی که آنها می خواهند محدود شود. این سناریویی است که تیم مذاکره باید عمیقا از آن مراقبت کند.
  17. سناتور آمریکایی به اوباما: تحریم‌ها بدون موافقت ایران با «مکانیسم ماشه» رفع نشود یک سناتور آمریکایی در نامه‌ای به رئیس‌جمهور این کشور تأکید کرده تحریم‌های ضد ایرانی بدون موافقت ایران با ساز و کاری برای بازگشت خودکار تحریم‌ها نباید رفع شوند. به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، یک سناتور آمریکایی در نامه‌ای به «باراک اوباما»، رئیس‌جمهوری آمریکا از وی خواسته بدون اطمینان از «مکانیسم ماشه» یا ساز و کارهایی برای بازگشت خودکار تحریم‌های ضد ایرانی، تحریم‌های شورای امنیت علیه این کشور را رفع نکند. بر اساس این گزارش، این سناتور آمریکایی با متهم کردن ایران به حمایت از تروریسم از عدم‌اطلاع‌رسانی دولت آمریکا به عموم درباره تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد انتقاد کرده و نوشته است: «در حالی که توجه عموم بر تحریم‌های آمریکا متمرکز است اوباما مایل است درباره تحریم‌های سازمان ملل ولنگارانه عمل کند.» در بخشی از این نامه در توصیه‌ای به کنگره آمده است: «عدم توافق بهتر از توافق بد است. در صورت عدم موافقت ایران با بازرسی‌های هر زمان و هر مکان و اقدامات راستی‌آزمایی، افشاسازی کامل فعالیت‌های تسلیحاتی گذشته، رفع تدریجی و مشروط تحریم‌ها و بازگشت اتوماتیک تحریم‌ها، کنگره باید این توافق را رد کرده و اطمینان حاصل کند که هم تحریم‌ها و هم گزینه نظامی برای جلوگیری از اهداف هسته‌ای ایران روی میز باقی می‌مانند.» منظور از بازگشت خودکار تحریم‌ها یا «مکانیسم ماشه» راهکاری برای بازگرداندن آنی تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد در حالت فرضی نقض توافقنامه از سوی ایران است. کشورهای چین و روسیه با این استدلال که بازگشت خودکار تحریم‌ها بدون اعمال عمل آنها حق وتوی آنها را تضعیف می‌کند با این راهکار مخالفت کرده‌اند.
  18. مقام ایرانی:‌تحریم‌های تسلیحاتی مانعی برای توافق نیستند یک مقام ایرانی به خبرنگار پایگاه خبری المانیتور گفته که «تحریم‌های تسلیحاتی نمی‌تواند جلوی توافق را بگیرد.» به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، با نزدیک شده به یکی دیگر از ضرب‌الاجل‌های خودانگاشته دیپلمات‌ها، طرف‌های مذاکره ایرانیان موضوعات جدید و جدیدتری را روی میز می گذارند و با تکیه بر فرصت محدود از طرف ایرانی می‌خواهند که نظر قطعی تهران را در خصوص آن بگوید. یکی از موارد جدید «تحریم‌های تسلیحاتی» ایران است. غرب اصرار دارد که برنامه موشکی دفاعی ایران را به بهانه بالستیک بودن موشک‌های پیشرفته ساخت ایران، به کلاهک هسته‌ای ارتباط دهد حال آنکه بر اساس گزارشات منابع خود غربی‌ها، ایران سلاح هسته‌ای برای سوار کردن بر روی این موشک‌ها ندارد. امروز یک مقام ایرانی هم به این موج رسانه‌ای جدید «تسلیحاتی» واکنش نشان داده و گفته که «تحریم‌های تسلیحاتی نمی‌تواند جلوی توافق را بگیرد.»
  19. ممنوعیت صادرات سلاح به ایران لغو نمی شود شبکه المیادین اعلام کرد بعد از توافق هسته ای هم ممنوعیت ارسال سلاح به ایران پا بر جا خواهد ماند.   به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از المیادین، ممنوعیت صادرات سلاح به ایران حتی بعد ار توافق هسته ای باقی خواهد ماند. در عین حال این شبکه به نقل از یک مذاکره کننده ایرانی در وین تاکید کرده است که ایران این مسئله را عاملی برای شکست مذاکرات هسته ای قرار نخواهد داد.
  20. گزارش ویژه سرنوشت مذاکرات هسته ای در ضرب الاجل سه شنبه شب چه خواهد شد؟ برخی ناظران می گویند احتمال دارد توافق نهایی تا سه شنبه شب قابل دست یابی نباشد.   حامد علوی، ایران هسته ای- برخی ناظران می گویند احتمال دارد توافق نهایی تا سه شنبه شب قابل دست یابی نباشد.   برای حصول توافق نهایی هسته ای میان ایران و 1+5 در واقع دو ضرب الاجل وجود دارد. ضرب الاجل اول سه شنبه (16 تیر) است که در آن مهلت تعلیق تحریم ها از سوی اتحادیه اروپا –بر اساس برنامه اقدام مشترک- به پایان می رسد.   ضرب الاجل دوم نیز ساعت 9 صبح روز پنج شنبه (18 تیر) به وقت تهران است که کنگره امریکا باید متن توافق را دریافت کند تا بتواند ظرف 30 روز به ارزیابی آن بپردازد. اگر توافق دیرتر از این تاریخ به کنگره تحویل شود، به دلیل تعطیلات تابستانی کنگره در ماه اوت- زمان بررسی کنگره 60 روزه خواهد شد.   برخی منابع که «ایران هسته ای» با آنها مشورت کرده می گویند اگر طرفین بخواهند امشب نتیجه ای اعلام کنند این نتیجه قطعا شکست خواهد بود.   به دلیل برخی مسائل باقی مانده بویژه تحریم های تسلیحاتی اعمال شده علیه ایران، احتمال توافق در سه شنبه شب وجود ندارد.   سناریوی محتمل این است که زمان از صبح روز چهارشنبه به اصطلاح فریز شود و طرفین به مدت چند روز مذاکرات را ادامه دهند.   هماطور که فدریکا موگرینی گفته است، این به معنای تمدید مذاکرات نیست بلکه به این معناست که 1+5 درباره ضرب الاجل منعطف رفتار می کند.   دیپلمات ها در تهران می گویند تیم ایرانی هیچ دلیلی برای نگرانی از 60 روزه شدن بررسی توافق در کنگره ندارد و نباید به این موضوع اعتنا کند.   بنابراین این احتمال وجود دارد که مذاکرات حتی تا روز شنبه طول بکشد اما این به معنی تمدید مذاکرات نخواهد بود.   با این وجود، احتمال تمدید بلند مدت مذاکرات هم منتفی نیست.   علت اصلی این است که به گفته افراد نزدیک به روند مذاکرات ممکن است در مواردی آنچه که در متن و ضمائم برجام نوشته شده در تهران مورد بحث جدی قرار گیرد.
  21. گزارش ویژه مقام های دولت امریکا: توافق اعلام می شود نه امضا/ تعلیق تحریم ها پس از اتمام اجرای تعهدات ایران دو مقام ارشد دولتی امریکا که یکی از کاخ سفید و دیگری از وزارت خارجه است، به پرسش های خبرنگاران درباره مذاکرات هسته ای پاسخ دادند.   ایران هسته ای- دو مقام ارشد دولتی امریکا که یکی از کاخ سفید و دیگری از وزارت خارجه است، به پرسش های خبرنگاران درباره مذاکرات هسته ای پاسخ دادند.   این نشست که ظاهرا حدود 3 روز پیش برگزار شده، حاوی جزئیات مهمی از مسائل مورد مذاکره است.   مقام های دولتی امریکا در این نشست تصریح می کنند که توافق اعلام می شود نه امضا.   همچنین این دو مقام ارشد امریکایی تاکید کرده اند در زمینه تحریم ها، آغاز تعلیق عملی تحریم ها هم زمان با پایان اقدامات ایران از جمله در زمینه PMD خواهد بود.   اظهارات مقام های امریکایی در این نشست، شباهت فراوانی با سخنان عباس عراقچی در شنبه شب گذشته (13 تیر) دارد.   متن کامل سخنان این دو مقام امریکایی چنین است.   ***   مقام ارشد دولت آمریکا: وزیر امور خارجه امروز گفته که افراد سخت در حال کار هستند و ما سخت در حال کار هستیم. ما در این روند واقعا وارد مرحله کار سخت شدیم. بیشتر وزرا این شهر را ترک کرده اند و گروه کارشناسی سخت در حال کار بر روی بسیاری از جزییات است که شامل کارشناسان هسته ای در بخش هسته ای و کارشناسان تحریم ها در بخش تحریم ها است.من می توانم به شما بگویم یکی از این تیم ها با همتایان ایرانی خود فکر می کنم شب گذشته به مدت شش ساعت یک دور را به پایان برد.   خبرنگار: کدام تیم بود هسته ای یا تحریم ها؟   مقام ارشد دولت آمریکا: تیم تحریم ها بود.   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: تیم تحریم ها بود. افراد واقعا حس فوریت را احساس می کنند و همیشه با نزدیک شدن به مهلت چنین بوده است.   خبرنگار(با خنده): کدام ضرب الاجل؟ آیا این ضرب الاجل ماه مارس است؟   مقام ارشد دولت آمریکا: 1+5 از طریق روسای سیاسی که مسلما در این شهر هستند، همچنان هماهنگ است و حقیقت این است که هلگا (اشمیت) و استفان، روسای هیئت در حال ملحق شدن به نشست مربوطه هستند. وزرا به صورت منظم در حال گرفتن گزارش از تیم ها در تمام روز و راهنمایی آنها و بررسی آن بین خود در صورت لزوم هستند. همانطور که وزیر امور خارجه (آمریکا) گفته است وی امروز دو گفتگو با ظریف وزیر امور خارجه ایران داشت. یک گفتگو به صورت اتفاقی بود وآنها یکدیگر را کنار کشیدند و چند دقیقه ای گفتگو کردند و گفتگوی دیگر در نشستی بود که پایان امروز فکر کنم شش یا شش و نیم بعد از ظهر اتفاق افتاد.   مقام ارشد دولت آمریکا: ما انتظار داریم دیگر وزرای 1+5 در اواخر هفته احتمالا یکشنبه به این شهر بازگردند اگرچه که شما باید از هیئت های مختلف درباره وزرا و طرح های آنها بپرسید و همانطور که همه شما می دانید ما واقعا در پایان بازی قرار داریم. ما واقعا پیشرفت داشتیم و تردیدی درباره آن نیست. من فکر می کنم ایرانی ها نیز این را گفته اند و فکر می کنم تقریبا هر وزیری که برای بررسی روند آمده است همین را گفته است. وزیر امور خارجه (آمریکا) نیز این را گفته است اما همچنین روشن است که هنوز مسائل مهمی هستند که حل نشده است به همین جهت افراد سخت در حال تلاش هستند. در نهایت این که باید تصمیمات سیاسی مهمی گرفته شود که فقط می تواند در سطح وزرا و فقط با هماهنگی با پایتخت ها گرفته شود. تمام تلاش اکنون این است هر چه بیشتر موضوعات حل و فصل شوند تا نیازی به مطرح کردن آن با وزرا نباشد و سپس مسائل دیگر برای تصمیم گیری وزرا در زمان مناسب مطرح گردند. رویکرد ما در این زمینه تغییر نکرده است. اگر مسائل مطابق با لوزان پیش رود و ما به کلام آخر خود برسیم که هم شما نسبتا با این نکته آشنا هستید، سپس می توانیم به یک توافق برسیم. اگر انتخاب های درستی صورت نگیرد و یک توافق خوب در دسترس نباشد، ما توافق نخواهیم داشت و درآن موقع ترجیح می دهیم در صورتی که لازم باشد از گفتگوها کنار رویم. درباره مسائل دیگری که امروز اتفاق افتاد شما آگاه هستید. وزیر امور خارجه آمریکا صبح امروز با آمانو مدیر کل آژانس دیدار داشت. آژانس بین المللی انرژی هسته ای درباره سفر وی (آمانو) به ایران بیانیه ای صادر کرده است.   آنها صبح امروز نشست محرمانه برای گفتگو درباره این سفرش(آمانو) داشتند. نکته دیگری که می خواهم بگویم این است که دکتر صالحی و مونیز سراسر روز نشست مستمر داشتند.   خبرنگار: آیا آنها اکنون در حال برگزاری نشست سوم خود هستند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: بله. در حال برگزاری نشست سوم هستند و من فکر می کنم مجموعا حداقل شش ساعت نشست داشتند. آنها علاوه بر کارشناسان در سراسر روز در بخش هسته ای با یکدیگر نشست داشتند.   خبرنگار: منظور شما دقیقا از این که می گویید بخش هسته ای، چیست؟   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: مسئله این است که نشست دکتر مونیز درباره تحریم ها نیست بلکه درباره مسائل مربوط به هسته ای است. نشست کارشناسان احتمالا فردا ادامه خواهد یافت.   خبرنگار : پس شما می گویید که همه توجهات وزیر امور خارجه و وزرای سیاسی به موضوع تحریم ها است و بر سر موضوع هسته ای نیست؟   مقام ارشد دولت آمریکا: خیر! من چنین چیزی نگفتم.   خبرنگار: من فکر می کنم همه ساعت ها نشست آنها در این زمینه بود.   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: فقط در شب گذشته چنین بود.   مقام ارشد دولت آمریکا: من فکر نمی کنم ضرورتا چنین باشد. مسائل بسیار سخت هسته ای نیز وجود دارند.   خبرنگار: آیا تا جایی که من از حرف های همکاران ایرانی فهمیدم زمان تخفیف تحریم ها فوری نیست بلکه آنها می خواهند همزمان گام هایی برداشته شود و بر روی آن بسیار تمرکز دارند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: بله. من فکر می کنم ایرانی ها به صورت علنی این حقیقت را بیان کردند تا جایی که امکان دارد خواهان شفافیت بیشتر درباره نحوه اجرای این روند هستند و به همین جهت بیشتر نشست ها درباره تحریم ها متمرکز بر یافتن راهی برای شفاف سازی نحوه پیشبرد روند در صورت رسیدن به توافق است.   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: باید بگویم ما نیز باید شفافیت بیشتر را درباره موضوع هسته ای داشته باشیم و این نمونه ای از کار سختی است که افراد در حال انجام دادن آن هستند.   خبرنگار: آیا ما می توانیم نوعی گشایش درباره مسئله ابعاد نظامی احتمالی داشته باشیم؟   مقام ارشد دولت آمریکا: این نشست محرمانه بود و من نمی خواهم اطلاعات فراتر از آنچه که آژانس بین المللی انرژی هسته ای گفته است، ارائه دهم. من فکر می کنم براساس آنچه که شنیدیم این گام خوبی بود اما هنوز کارهایی باید انجام شود تا به جایی که درباره ابعاد نظامی احتمالی لازم است، برسیم و من فکر نمی کنم این برای هیچ کسی تعجب برانگیز باشد.   خبرنگار: آیا موضع آمریکا این است آمریکایی ها نیز در بین بازرسانی که به ایران می روند برای کمک به راستی آزمایی باشند؟ زیرا ایران در گذشته با بازرسان غربی مخالفت کرده است؟   مقام ارشد دولت آمریکا: این بخشی از مسائلی است که با توجه به حساسیت این موضوع نمی خواهم جزییات گفتگو درباره ابعاد نظامی احتمالی را بیان کنم.   خبرنگار:‌آیا آمریکا موضعی در این زمینه دارد؟   مقام ارشد دولت آمریکا: موضع آمریکا در این زمینه علنی نیست. من نمی خواهم درباره گفتگو درباره ناظران آمریکایی صحبتی کنم.   خبرنگار: ایرانی ها می گویند اگر توافق صورت گیرد صد درصد علنی خواهد شد. شما در گذشته گفته اید که برخی از آن ممکن است محرمانه باقی بماند. به چه صورت خواهد بود؟   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: من فکر می کنم از یک مقام دیگر ارشد دولت آمریکا قبل از این که ما اینجا بیایم این سوال پرسیده شد و این مقام ارشد دولت گفت که متن اصلی و ضمایم به صورت علنی اعلام خواهد شد و هنوز واقعا زود است که بگوییم چیزهای دیگری اعلام خواهد شد یا خیر؟ من شما را به اظهارات مقامات ارشد در روز پنجشنبه ارجاع می دهم و این چیزی است که این مقام ارشد دولت گفت.   خبرنگار: آیا آنها در حال حاضر توافق را اعلام خواهند کرد یا یک هفته بعد یا پس از بررسی کنگره اعلام خواهند کرد؟ منظورم این است که آیا گزاره برگ منتشر خواهد شد یا این که دقیقا توافق منتشر خواهد شد؟   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: آنطور که این مقام ارشد دولت در روز پنجشنبه گفت، متن اصلی و ضمائم منتشر خواهد شد.   خبرنگار: شما نمی دانید چه زمانی منتشر خواهد شد؟   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: من نمی خواهم در این زمینه با حدس و گمان بگویم.   خبرنگار: پس یک گزاره برگ وجود خواهد داشت؟این مسئله دیگری است که ایرانی ها گفته اند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: ما در حال حاضر همه تصمیمات درباره همه موضوعات (بیانیه لوزان )را نگرفته ایم. تمرکز ما در حال حاضر بر روی این مشکل اولیه است.   مقام ارشد دولت آمریکا: من فکر می کنم پاسخ صادقانه این است که همه این موضوعات هنوز حل نشده است.   خبرنگار: چرا شما درباره توافق لوزان حرف می زنید اگر این یک توافق انجام شده است؟   مقام ارشد دولت آمریکا: اگر به حرف های اول من گوش داده باشید من گفتم که این مشکل نخست است که ما بسیار مایلیم آن را بر روی میز داشته باشیم.   خبرنگار: ظریف وزیر امور خارجه ایران در تصویر ویدیویی چهار دقیقه ای در یوتیوب گفته است دولت فعلی آمریکا تصمیم به حضور در میز مذاکره گرفت، زیرا درک کرد که بیشتر تحریم های ناعادلانه و بی رویه اقتصادی علیه کشور من به هیچ یک از اهداف خود نرسید.آیا شما نیز این تحریم ها را ناعادلانه و بی رویه خطاب می کنید؟ چرا آمریکا به دنبال مذاکره بر روی میز است؟   مقام ارشد دولت آمریکا: خیر چنین نبود. یکی از اهداف بیان شده تحریم ها این بود روند مذاکرات را که اکنون در آن بسر می بریم، فراهم کند و ما اکنون بسیار به بازی پایانی نزدیک شدیم. در پاسخ به سوال شما باید بگویم تحریم ها در رساندن ما به جایی که اکنون هستیم، نقش حیاتی داشته است.   خبرنگار: پرسش دیگر من درباره ادعاهای اشخاص محترم علمی یا افراد بی طرف مانند دیوید آلبرایت درباره نقض طرح اقدام مشترک از طرف ایران در خصوص میزان ذخایر اورانیوم غنای کم و تبدیل آن است. واکنش دولت نسبت به این ادعاها چیست؟   مقام ارشد دولت آمریکا: درباره ذخایر باید بگویم که ما در این زمینه صحبت کردیم. دو خواسته بود که ایران باید از آن تبعیت می کرد. یکی رساندن مجموع ذخایر به زیر هفت هزار و ششصد و پنجاه کیلو بود که آژانس بین المللی انرژی هسته ای به وضوح اعلام کرد که ایران این کار را انجام داد و دیگری تبدیل ذخایر باقیمانده به شکل اکسید بود که ایران این کار را نیز انجام داد. بنابراین موضع ما این است که آنها کاملا به خواسته ها عمل کردند.   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: این حرف ها برای این گفته می شود که این مقادیر همچنان در کارخانه ای است که تبدیل شده است و هنوز روند نهایی نشده است، زیرا هنوز انتقال داده نشده است اما زمانی که به این کارخانه تزریق شود به شکل اکسید در خواهد آمد اما نوعی از اکسید که که خواسته را برآورده سازد. بنابراین هر چه که به کارخانه تزریق می شود براساس مقررات طرح اقدام مشترک به اکسید تبدیل شده است.   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: طرح اقدام مشترک درباره نوع اکسید صحبت کرده است.   مقام ارشد دولت آمریکا: نسبتا روشن است و اگر شما بخواهید می توانیم متن را به شما نشان دهیم.   خبرنگار: شکل های شیمیایی این اکسید چه چیزهایی هستند و آیا فلولین در بین آنها است؟   مقام ارشد دولت آمریکا: من جواب را نمی دانم . بهتر است پاسخ را به شما واگذار کنم .   خبرنگار: علتی که ظریف چنین تصویر ویدیویی منتشر کرد چه بود؟   مقام ارشد دولت آمریکا: من این تصویر ویدیویی را ندیده ام. من متن را خواندم و فکر می کنم پرسش های مستقیم درباره اهداف از انتشار چنین اقدام های ایرانی ها منتشر می شود. من فکر می کنم نقش ما این است که این مسئله را برای شما تفسیر کنیم اما آن را خواندم.   خبرنگار: آیا با این اعتقاد موافق هستید که آنها در مذاکرات در تلاش هستند ایران را با الزامات نظامی و اقتصادی تسلیم کنند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: خیر.من فکر می کنم کاری که مذاکرات در حال انجام دادن است این است که به توافقی رسیم که به صورت جامع نشان دهد برنامه هسته ای ایران صلح آمیز است و این هدف اولیه ما است و من ویژگی های دیگر را به ظریف وزیر امور خارجه واگذار می کنم.   خبرنگار: آیا شما از نقش ایران در مبارزه با افراطی گری خشن با توجه به این که کشور حامی تروریسم است، استقبال می کنید؟   مقام ارشد دولت آمریکا: گفتگوها درباره موضوع هسته ای است. ما مسائل مختلفی با ایران داریم که به شیوه های مختلف از جمله با حمایت از شرکا و متحدان ما در منطقه که ایران را دشمن می دانند، پاسخ می دهیم اما تمرکز ما در این گفتگوها و مذاکرات فقط یک مشکل و آن هم تهدید برنامه هسته ای ایران است. درباره مسئله داعش نیز باید بگویم که درست است داعش دشمن قسم خورده ایران است. درست است که داعش مطمئنا دشمن آمریکا است اما این به معنای همکاری کردن ما در این زمینه نیست. مسئله فقط درباره برنامه هسته ای ایران است.   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: تمرکز ما به صورت کامل بر روی داخل اتاق مذاکرات است و این واقعا یک حقیقت است. درباره ترکیب هیئت مذاکره کنندگان ایرانی باید بگویم که این هیئت به صورت دوره ای در این گفتگوها تکامل یافت. نهاوندیان در اینجا است و وی قرار است بازگردد. من وی را ندیده ام. من فکر نمی کنم هیچ یک از افراد در هئیت ما او را دیده باشند. من گزارشهایی را شنیده ام که وی در اینجا است. آقای نهاوندیان رئیس امور کارکنان ریاست جمهوری در اینجا و در حال گفتگو با هیئت امور تحریم های ما است.   مقام وزارت خارجه آمریکا: قرار نیست شاهد مراسم امضا یا چیزی شبیه آن باشید. احتمالا چیزی شبیه پایان مذاکرات طرح مشترک اقدام یا لوزان باشیم.   خبرنگار: آیا توافقی برای ندادن نطق تلویزیونی یا چیزی شبیه آن وجود دارد؟   مقام ارشد دولت آمریکا: نه به این شکل نیست.   خبرنگار: خب موضوع این است که گفته می شود تفاهمی برای ارائه نکردن اظهارات علنی در تلویزیون وجود ندارد؟   مقام ارشد دولت آمریکا: اظهارات زیادی از سوی افرادی متفاوتی مطرح می شود. از دیدگاه وزیر امور خارجه که در میان خودشان نیز این موضوع را به بحث گذاشته اند، تا حدود زیادی مذاکره کردن به صورت علنی نمی تواند مفید باشد و ما تلاش کرده ایم به این مساله مقید باشیم. با این حال، هیچ توافقی درباره اینکه کسی نتواند چنین کاری نکند، وجود ندارد. ما به تیم های آنان و آنها به تیم ما چنین دستوری نداده اند.   خبرنگار: خب می توانید بگویید که تماس با لیندزی گراهام چه زمانی صورت گرفت؟   مقام ارشد دولت آمریکا: چند روز پیش بود. زمان دقیقش را خواهم گفت.   خبرنگار: چه کسی با چه کسی تماس گرفت؟   مقام ارشد دولت آمریکا: وزیر امور خارجه، انتظار این است که در زمانی که در اینجا حضور دارد، با نمایندگان بیشتری تماس بگیرد.   خبرنگار: آیا با کورکر نیز تماس گرفت؟   مقام ارشد دولت آمریکا: نه. از زمانی که در اینجا بود، تماس نداشت. منظور این است که وی به صورت مداوم با سناتور کورکر در تماس است ولی این هفته که در اینجا حضور دارد، تماس نداشت.   با این حال پیش از خروج از وین با وی نیز تماس می گیرد.   خبرنگار: شما می گویید که هنوز موضوعی حل و فصل نشده، درست است؟ ابعاد احتمالی نظامی حل نشده است، موضوع دسترسی ها هنوز حل نشده است؟   مقام ارشد دولت آمریکا: خوب، گفتن اینکه هنوز موضوعی حل و فصل نشده است، زیاده روی است. چیزی که من گفتم اگر که با توجه به موضوع «تا بر سر همه چیز توافق نشود، توافقی به دست نیامده است» باشد، همین است و از این رو، تا زمانی که متن نهایی تهیه نشود، همه چیز به جای خود باقیست. با این حال، برخی از مسائل هستند که در طول این هفته، حل و فصل شدند.   خبرنگار: می توانید بگویید چه مسائلی حل و فصل شدند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: نه   خبرنگار: و در خصوص تحریم ها، به نظر می رسد که ایران در تلاش برای افزایش روند برداشته شدن تحریم هاست. می توان اینگونه برداشت کرد که آیا می توانند از اختیارات ریاست جمهوری چیزی به دست آورند؟ از دستورات ویژه ریاست جمهوری تا حساب های امانی، آیا در همین حال که ما صحبت می کنیم، همه بسته اجرایی می شود؟   مقام ارشد دولت آمریکا: بله، منظور اینکه موضع ما این است که ایران می بایست گام هایی را پیش از دریافت هرگونه اقدام در برداشته شدن تحریم ها، تسریع کند.   خبرنگار: چگونه می توانند تسریع کنند؟ موضوع تسریع از دیدگاه آنان به چه معناست؟   مقام ارشد وزارت امور خارجه آمریکا: اینکه گام هایشان را سریعتر بردارند.   خبرنگار: یعنی اینکه این کارها را سریعتر انجام بدهند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: این یکی از راه هاست.   خبرنگار: و این کار قطعا نمی تواند انجام گیرد، زیرا این فرایند نمی تواند پیش از تصمیم کنگره شروع شود؟   مقام ارشد دولت آمریکا: نه؛ منظور اینکه گام هایی را که ایران می بایست بردارد، دور از انتظار است که پیش از بازبینی کنگره صورت بگیرد.   خبرنگار: با این حال، قطعنامه شورای امنیت می تواند صورت گیرد.   مقام ارشد دولت آمریکا: بله می تواند   خبرنگار: پیش از بازبینی کنگره؟   مقام ارشد دولت آمریکا: ممکن است پیش از آن صورت گیرد.   خبرنگار: سوالی هم درباره تحقیق و توسعه داشتم. در لوزان، صحبت از پانزده سال و مدت زمان طولانی محدودیت برای این مساله نبود. صحبت هایی در این خصوص هست، رهبر معظم ایران محدودیت هایی در این خصوص گذاشته است و گفته است چنین چیزی را قبول نمی کند. وی دوره ده تا دوازه سال را طولانی می داند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: باید بار دیگر (بیانیه) لوزان را بخوانید. در آنجا هیچ صحبتی درباره پانزده سال نشده است.   خبرنگار: آیا آنها محدودیتی بلند مدت در خصوص تحقیق و توسعه را قبول کرده اند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: این موضوع را بارها گفته ام و دیگر نمی خواهم وارد این موضوع شوم، مواضعی که در حال حاضر در اتاق مذاکرات بحث می شود. بار دیگر موضوع لوزان را بررسی می کنیم، گفته ایم که ما می خواهیم بر اساس آن پیش برویم. به نظر من ایرانیان و دست کم برخی از آنها گفته اند که براساس (بیانیه) لوزان عمل می کنند. از این رو، هر چه این صحبت ها به (بیانیه ) لوزان نزدیک تر باشد، شانس رسیدن به توافق بیشتر خواهد بود، توافقی که می توانیم با اطمینان و افتخار از آن دفاع کنیم.   خبرنگار: شما درباره این مسائل در سازمان ملل اطمینان دارید، اینکه در سی روز اول براساس قانون کورکر، مجاز باشد؟   مقام ارشد دولت آمریکا: من گفتم این احتمال وجود دارد.   خبرنگار: به گمان من بندی در این قانون است که می تواند هر گونه رای آمریکا در قعطنامه سازمان ملل برگردانده شود؟   مقام دولت آمریکا: اگر چنین چیزی نیز باشد، من ندیده ام.   خبرنگار: شما دو بار فرمولهای متفاوتی دیدید، اینکه هر چه به (بیانیه) لوزان نزدیک تر باشیم، شانس رسیدن به توافق بیشتر است. به نظر من، این حرف به این معنی است که شما به صورت کامل به (بیانیه) لوزان پای بند نخواهید بود. آیا این درست است؟   مقام ارشد دولت آمریکا: خیلی خوب شد که این سوال را کردید؛ چیزی که منظور سخن بود این است که لوزان یک چارچوب است، برخی پارامتر ها یا هر چیزی که شما توصیف کنید. تفاوت بین آن و توافق این است که این پارامترها به صورت کلی، مفاهیمی هستند که رویشان توافق کرده ایم. برای حرکت از این نقطه به توافقی که قابل اجرا باشد، مثل این می ماند که شما روی عنوان و اسم دو بار کلیک کنید و بعد اطلاعاتی را که نیاز دارید، برای توضیح نحوه عملکردش بالا بیاید، مثالش در زندگی واقعی همینطور است. در فرایند بالا آمدن این اطلاعات، مسائل زیادی هستند که می بایست حل و فصل شوند و از نظر فنی، با (بیانیه) لوزان همخوانی دارد ولی ممکن است از برخی جهات بسته به طرفی که پشت میز گفتگوها نشسته است، برداشت های گوناگون شود. از این روست که هر چند (بیانیه) لوزان بیش از آنچه بسیاری انتظار داشتند به جزئیات نیز پرداخته است، اسنادی که برای این فرایند ایجاد شدند، بیش از آنچه که پارامترهای لوزان بیان داشته بودند، وارد جزئیات می شود. موضع ما همانطور که گفته شد، براساس (بیانیه) لوزان خواهد بود. ایرانیان نیز گفته اند که به این بیانیه پای بند هستند. با این حال چیزی که باید بگویم این است که با وجود پای بندی به (بیانیه) لوزان، هنوز می بایست بندها و نحوه عملکرد آن و نیز معنی و مفهوم واژه های به کار رفته در آن نیز توصیف شود. منظور تغییر در موضع نبود و در خصوص تحقیق و توسعه نیز در این بیانیه آمده است ایران توان غنی سازی داخلی و تحقیق و توسعه را به منظور اطمینان از افزایش مدت زمان فرار هسته ای به دست کم یک سال، تا ده سال محدود می کند. فراتر از آن، این کشور در غنی سازی بلند مدت و غنی سازی، طرح تحقیق و توسعه به این بیانیه که با پنج بعلاوه یک به اشتراک گذاشته شده است، پای بند خواهد بود. البته اشاره ای به سال نشده است.   خبرنگار: در همین خصوص، آیا موضوع جدیدی مطرح شده است؟ شما درباره چارچوب لوزان صحبت می کنید. آیا موضوعی جدید از سوی هر یک از طرفین از زمان نشست لوزان مطرح شده است؟   مقام ارشد دولت آمریکا: قصد ندارم آنچه را که در میز گفتگوها مطرح می شود، بیان کنم ولی موضع ما تا حدود زیادی براساس آن چیزی است که در (بیانیه) لوزان طرح شده است و همه موضوعات را براساس آن دنبال می کنیم.   خبرنگار: این حس در میان ایرانیان یا حداقل افرادی که من با آنها صحبت کرده ام وجود دارد که آنان با هر آنچه که در لوزان طرح شده است، موافقت کرده اند. می توانید توضیح بدهید؟   مقام ارشد دولت آمریکا: اگر منظور این باشد که (بیانیه) لوزان جامع است و هر آنچه را که بایست در توافق نهایی باید باشد، پوشش می دهد باید گفت پاسخ منفی است و فکر می کنم ما در آن زمان نیز به روشنی این موضوع را گفتیم. ما این را در لوزان نیز گفتیم.   خبرنگار: با این حال موضوعات عمده مطرح شده اند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: زمانی که (بیانیه) لوزان منتشر شد، اعلام کردیم که هنوز چیزهایی هستند که ما بر سر آنان با ایرانی ها اختلاف داریم و باید در این دوره تمدید، به این مسائل رسیدگی شود و اکنون نیز در این خصوص بسیار نزدیک شده ایم. از این رو، باور داریم که در خصوص لوزان، کاملا روشن عمل کرده ایم.   خبرنگار: بدون ورود به جزئیات مذاکرات، می توانیم کمی بیشتر درباره دیدارهایی که ساعت به ساعت جریان دارند، توضیح بدهید و بگویید که چه موضوعاتی به صورت خاص دشوار هستند هر چند که بسیاری از مسائل حل و فصل شده اند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: باید گفت ما در برخی از موارد، مواضع خود را نزدیک کرده ایم و تا جایی که می دانیم، تا جایی که میسر است، در سطح وزرا باید با آن برخورد شود. در واقع، صدها تصمیم کوچک هستند که در جریان مذاکرات بایست گرفته شوند و توافق صورت گیرد. بخش عمده ای از این مسائل را می توان با کمک کارشناسان بررسی کرد. برخی نیز روشن است که بررسی آن به دست کارشناسان نیست. با این حال، برخی از این مسائل به وزرا مربوط می شود و در زمانی که باقی مانده است، به این مسائل نیز رسیدگی می شود و برای همین نیز کارشناسان همه تلاش خود را می کنند تا جایی که میسر است، این مسائل طرح شوند. با این حال، قطعا همه آنها به این شکل نیستند و برای همین، اوضاع به کندی پیش می رود و تصمیم های بزرگ سیاسی نیاز هستند.   خبرنگار: با این حال، مشخص است که وزرا آن را امضا کرده اند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: بله. باید گفت این خطر نیز هست که اگر به توافق نهایی دست نیابیم، در واقع هیچ توافقی به دست نیامده است. به این شکل نیست که وقتی توافق نهایی به دست نیامد، به مسائل که توافق شده است، خود را پای بند بدانیم.   خبرنگار: و برخی از پیشرفت ها همین هفته به دست آمد؟   مقام ارشد دولت آمریکا: بله. قطعا همین طور بود.   خبرنگار: ساز و کار رسیدن به توافق نهایی چیست؟ طرفین با همدیگر دست می دهند؟ قرار نیست امضایی صورت بگیرد؟ توافق نهایی در اتاق به چه شکل خواهد بود؟   مقام ارشد دولت آمریکا: سوال خوبی بود، من خود نیز مایل هستم اگر شانس این را داشتم، ببینم به چه شکل خواهد بود. قرار نیست شاهد مراسم امضا یا چیزی شبیه آن باشید. احتمالا چیزی شبیه پایان مذاکرات طرح مشترک اقدام یا لوزان باشیم.   مقام ارشد وزارت امور خارجه: من هم واقعا اطلاع ندارم.   مقام ارشد دولت آمریکا: مثل این می ماند که پاییز نیامده، جوجه های خود را بخواهیم بشماریم و تا این اندازه، وارد جزئیات شویم.   خبرنگار: درباره زمان بندی مسائل، هفتم (ژوئیه) ظاهرا مهلت دوم است، ولی برای رساندن توافق به کنگره، دوره ای هست که می بایست کارها انجام شوند. می خواهید آن را به صورت پی دی اف ایمیل کنید؟ یا ویدوئی این کار را بکنید؟   مقام ارشد دولت آمریکا: غیر از مهلتی که کنگره برای نهم تعیین کرده است، ما زمانی را برای تکمیل این فرایند و انجام دیگر کارهایی که می بایست انجام شوند، تعیین نکرده ایم. با این حال، مسائل دیگری نیز هستند که در کنار مهلت تعیین شده کنگره مانند برخی گزارش ها و کارهای دیگر در نظر گرفته شوند و ما این مساله را در نظر داریم که در آستانه توافق هستیم و اجازه نمی دهیم ملزوماتی دیگر مانند این مسائل، مشکلی ایجاد کنند. ما به خوبی به آنچه که انجام می دهیم، آگاهیم.   خبرنگار: هر چند می دانم به نظر کوچک می آید ولی آیا شما می بایست نسخه چاپی آنچه را که توافق کرده اید، به کنگره تحویل بدهید؟ یا اینکه می تواند نسخه الکترونیک نیز باشد. منظور اینکه سندی که به کنگره تحویل داده می شود چه خواهد بود؟   مقام ارشد دولت آمریکا: من واقعا نمی دانم که نسخه چاپی قرار است تحویل داده شود یا نسخه الکترونیکی؛ ولی در هر صورت مشخص خوهد شد.   خبرنگار: علت نیز این است که چیزی امضا نخواهد شد؟   مقام ارشد دولت آمریکا: امضا شده نخواهد بود. البته امکان دارد برای افرادی نیز ایمیل کنیم و آنان می توانند از آن پرینت بگیرند.   خبرنگار: اگر به توافق نرسید، آیا می توان گفت بار دیگر مهلت هفتم ژوئیه از دست می رود؟ دسترسی به جایی خواهد بود؟ زیرا از زمان صحبت ظریف، ما از ایرانیان صحبت های زیادی درباره دسترسی شنیده ایم. یا در خصوص دسترسی، به همدیگر نزدیک شده ایم؟   مقام ارشد دولت آمریکا: اینکه آیا می توان گفت از مهلت هفتم ژوئیه نیز عبور می کنیم، باید بگویم البته؛ خوب باید ببینیم چه می شود. البته ما می خواهیم تا جایی که ممکن است، زود تر کار را تمام کنیم و چند علت نیز داریم ولی هر چه طولانی تر باشد، هر چه به مهلت نزدیک تر می شویم، حس فوریت بیشتر می شود و تا جایی که می توانیم، همه تلاش خود را می کنیم تا کارها را هر چه سریعتر به انجام برسانیم. با این حال سوال شما را متوجه نشدم.   خبرنگار: ما صحبت های زیادی از مقامات ارشد ایرانی شنیده ایم آنها گفته اند که می بایست محدودیت هایی نیز باشد. آیا در خصوص دسترسی ها، به توافق نزدیک شده ایم؟ آیا ایرانیان از زمان بازگشت ظریف، حرکتی داشته اند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: آنچه که در خصوص دسترسی ها در (بیانیه) لوزان آمده است، موضع ماست. نیز شرایط مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی، خوب ما این را گامی مثبت می دانیم و این بخشی مهم از موضوع دسترسی است و قطعا به آژانس مرتبط است. همچنین ما و آژانس کاملا روشن گفته ایم که هنوز به توافق نرسیده ایم و کارهایی هستند که می بایست صورت گیرد تا در جایی که می بایست، باشیم.   خبرنگار: آیا دولت، دوره بازنگری شصت روزه را مشکل ساز تر از دوره بازبینی سی روزه می داند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: ترجیح ما این است که پیش از نهم ژوئیه، به توافق برسیم   خبرنگار: وندی شرمن، معاون وقت وزیر امور خارجه در جلسه خود در کنگره در آستانه شروع مذاکرات، علنی گفته بود که فریبکاری در دی ان ای ایرانیان است؛ آیا بعد از بیست ماه مذاکره، همچنان موضع دولت همین است؟   مقام ارشد دولت آمریکا: شما یک هفته و چند روز پیش همین سوال را از یکی از مقامات بلند پایه دولت کردید و پاسخ مشخصی نگرفتید، از این رو، من نیز چیز بیشتری ندارم که بگویم.   خبرنگار: سوال در هر مورد، به شکلی متفاوت مطرح شده است و چیزی برای مشخص کردن در خصوص این وضعیت وجود ندارد؟   مقام ارشد وزارت امور خارجه آمریکا: موضوع مشخص کردن مطرح نیست. من نمیخواهم به این موضوع پرداخته شود مگر اینکه شما بخواهید به آن رسیدگی کنید. موضوع شناسایی مطرح نیست و از این رو، سوال باید بار دیگر مطرح شود.   خبرنگار: شما گفتید که تا جایی که امکان دارد، موضوعات به وزرا ارجاع نمی شود تا کار سریعتر پیش برود. آیا موضوعاتی هستند که مجبور باشید در حال حاضر آن را به پایتخت ها ارجاع بدهید؟   مقام ارشد دولت آمریکا: من نگفتم که موضوعی کنار گذاشته شده است، منظور من این است که این موضوعات را می توان با گفتگویی فعال دنبال کرد ولی باید گفت موضوع این نیست که یا حل می شود یا نمی شود. مواضع می تواند نزدیک تر و نزدیک تر شود و در جایی، می بینید که نمی توان بیش از آن پیش رفت و برای همین، موضوع را به سطوح بالاتر ارجاع می دهید تا تصمیم گیری شود. از این رو منظور این نیست که موضوعی را کنار بگذاریم تا فقط وزرا به آن رسیدگی کنند. همچنین، ارجاع مسائل به پایتخت ها نیز بخشی عادی از این فرایند است. می توان تصور کرد که وقتی متنی مطرح است، بسیاری از پایتخت های کشورها می خواهند آن را پیش از نهایی شدن، باز بینی کنند و در مورد مذاکرات ما نیز تفاوتی در مساله نیست. وکلای ما نیز در این روند حضور دارند. من به روشنی گفته ام که ما پیشرفت هایی داشتیم، برخی موضوعات حل و فصل شده اند و برخی هنوز نشده اند. ولی اگر از نتیجه سوال کنید، باید بگویم ممکن است به توافق برسیم و ممکن است نرسیم. هر دو گزینه در حال حاضر همچنان به صورت جدی مطرح هستند.   مقام ارشد دولت آمریکا: این مواد به UO2F2 تبدیل می شوند که شکلی از اکسید است. سپس اینUO2F2 ها به UF4 تبدیل می شوند. ADU به UO2تبدیل می شود که اکسید اورانیوم است و نقطه خروجیEUPP است. وقتی به این شکل باشد، تبدیل EUPP به UF6 دشوارتر خواهد بود. ایران همچنان به تعهدات خود پایبند است.   خبرنگار: در طرح کنگره آمده است که می بایست متن کامل توافقنامه و ضمیمه های آن در کنار ارزیابی وزیر امور خارجه تا پنج روز بعد از به دست آمدن توافق می بایست در اختیار کنگره قرار گیرد ولی در عین حال گفته شده است که تحویل توافق می بایست تا دهم ژوئیه باشد. اگر دهم ژوئیه توافق به دست آید چگونه خواهد بود؟   مقام ارشد دولت آمریکا: بر اساس قرائت من از این طرح، همه کارهایی که می بایست انجام گیرد، تا دهم باشد.
  22. گزارش ویژه/ فوری/ اختصاصی تحقیق و توسعه و تحریم تسلیحاتی دو مسئله اصلی باقی مانده در مذاکرات کارشناسان مستقل در تهران برآورد کرده اند که توافق فعلی فاصله ای معنادار با خطوط قرمز ترسیم شده برای تیم مذاکره کننده دارد.   ایران هسته ای- اعلام رسمی دیپلمات های ایرانی و غربی مبنی بر اینکه جز ضمیمه فنی، در بقیه ضمائم برجام بیش از 90 درصد پیشرفت کرده اند، نشان دهنده آن است که فشردگی کار مذاکره کنندگان دروین به حد بی سابقه ای رسیده است.   منابعی که «ایران هسته ای» با آنها گفت وگو کرده می گویند هم اکنون دو اختلاف مهم میان طرفین باقی مانده است که وزرای خارجه در حال چانه زنی درباره آنها هستند:   1- مسئله تحقیق و توسعه   2- موضوع لغو تحریم های تسلیحاتی   مسئله اول مهم ترین موضوع باقی مانده در ضمیمه فنی است.   منابع مطلع می گویند ارنست مونیز اصرار دارد تحقیق روی ماشین های سانتریفیوژ پیشرفته بویژه IR-6 و IR-8 در طول 10 سال اول توافق باید از جنبه های زیر محدود شود:   اول- نوع ماشین ها   2- تعداد ماشین ها   3- قطعه سازی   این در حالی است که طرف ایرانی اصرار دارد این محدودیت ها حتی المقدور کاهش یابد.   تیم مذاکره کننده ایرانی موظف است توافقی  را به تهران ارسال کند که حاوی هیچ نوع محدودیتی بر برنامه تحقیق و توسعه نباشد.   علاوه بر این، مسئله لغو یا باقی ماندن تحریم های تسلیحاتی علیه ایران هم همچنان محل مناقشه است.   شورای امنیت سازمان ملل در قطعنامه 1747 صادرات سلاح های متعارف توسط ایران را ممنوع کرده است. ایران خواهان آن است که در قطعنامه جدیدی که احتمالا روز اعلام توافق تصویب خواهد شد، این تحریم ها خاتمه یابد. اما ظاهرا امریکایی ها چنانکه یک منبع غربی گفته است بر این عقیده اند که لغو تحریم صادرات سلاح توسط ایران به بسط قدرت منطقه ای ایران کمک شایانی خواهد کرد و به همین دلیل در پی حفظ این تحریم ها در قطعنامه جدید هستند.   منابع مطلع از روند گفت وگوها می گویند البته هنوز موضوعات دیگری مانند زمان گام نهایی و نحوه متناظر شدن اقدامات ایران و 1+5 هم باقی مانده است ولی درباره آنها کار آسان تر به نظر می رسد.   کارشناسان مستقل در تهران برآورد کرده اند که توافق فعلی فاصله ای معنادار با خطوط قرمز ترسیم شده برای تیم مذاکره کننده دارد و به همین دلیل خوش بینی های فعلی درباره حصول توافق را واقع بینانه نمی دانند.
  23. گزارش ویژه احتمال اعلام توافق نهایی در سه شنبه شب اطلاعات دریافتی «ایران هسته ای» حکایت از آن دارد که ایران و 1+5 در آستانه اعلام توافق نهایی هسته ای هستند.   محمد صدری، ایران هسته ای- اطلاعات دریافتی «ایران هسته ای» حکایت از آن دارد که ایران و 1+5 در آستانه اعلام توافق نهایی هسته ای هستند.   این توافق نهایی که «برنامه جامع اقداک مشترک» (برجام) نامیده شده، برای مدتی حدودی یک دهه بخش های کلیدی برنامه هسته ای و بویژه غنی سازی ایران را محدود خواهد کرد و بخش های مهمی از آن را به عقب باز خواهد گرداند.   برخی منابع به «ایران هسته ای» گفته اند اگرچه هنوز اختلاف هایی میان طرفین باقی است ولی احتمال اینکه سه شنبه شب توافق میان دو طرف اعلام شود زیاد است.   مقام های ایرانی و غربی نیز که تاکنون در موضعگیری احتیاط می کردند از امروز ابراز خوش بینی نسبت به حصول توافق را آغاز کرده اند.   این متن که خود حدودا 20 صفحه است، 5 ضمیمه خواهد داشت.   مهم ترین پرسش اکنون این است که آیا متن نوشته شده با خطوط قرمز نظام که در برگیرنده و تضمین کننده پارامترهای یک توافق خوب است انطباق دارد یا نه؟   نشانه ها در این زمینه ناامید کننده است.   اظهارات شنبه شب عباس عراقچی عضو ارشد تیم مذاکره کننده ایران در برنامه نگاه یک درباره تحریم ها فاصله ای قابل توجه با خطوط قرمز اعلام شده نظام در این باره دارد. البته تیم مذاکره کننده مدعی است هنوز توافق را نهایی نکرده و مشغول چانه زنی درباره جزئیات است.   کارشناسان می گویند بعید است در این فاصله زمانی کوتاه ساختار توافقات از اساس دگرگون شود.   اگر توافق با خطوط قرمز اعلام شده در تهران انطباق نداشته باشد بدون تردید امکان نهایی شدن پیدا نخواهد کرد.