ISRO   [hr] ویدئو پرتاب / مربوط به پخش زنده تلویزیونی   دانلود (حجم: 33.86 مگابایت) http://trainbit.com/files/0441321884/Launchof_NewIndian_GSLVMkIII_1001.mp4   اسکرین‌شات [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/Launchof_NewIndian_GSLVMkIII_05.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/Launchof_NewIndian_GSLVMkIII_04.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/Launchof_NewIndian_GSLVMkIII_03.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/Launchof_NewIndian_GSLVMkIII_02.jpg][/url]     ویدئوی گزارش زنده به صورت کاملتر   دانلود (حجم: 184.53 مگابایت) http://trainbit.com/files/7341321884/GSLVMark3_successfully_launched_1001.mp4   اسکرین‌شات [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/GSLVMark3_successfully_launched_05.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/GSLVMark3_successfully_launched_04.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/GSLVMark3_successfully_launched_03.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/GSLVMark3_successfully_launched_02.jpg][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/GSLVMark3_successfully_launched_09.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/GSLVMark3_successfully_launched_08.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/GSLVMark3_successfully_launched_07.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/GSLVMark3_successfully_launched_06.jpg][/url]

لحظاتی پیش بوسترهای S200 با موفقیت آتش گشودند و پرواز ادامه دارد.   ============   با گذراندن مراحل مختلف پرواز، از جمله آتش طبقه مرکزِی، جدایش بوستری‌ها، گشوده شدن فیرینگ، جدایش ماژول خدمه، ورود به جو، گشوده شدن چترها، رئیس سازمان فضایی هند دقایقی قبل فرود ماژول خدمه در خلیج بنگال را تایید کرد. http://spaceflightnow.com/2014/12/18/lvm3x-mission-status-center/

یک تصویر باکیفیت زیاد از تاسیسات یکپارچه‌سازی عمودی، در حالی که راکت از آن خارج شده است:  

چیزی در هوای بهرام "متان" پخش می کند!   ناسا افزایشی ده برابری را در میزان متان -که یک ماده ی آلی است- در جو پیرامونش احساس کرده. این خودرو همچنین در یک نمونه از پودر سنگی که توسط آزمایشگاه حفاری خود به دست آورده بود نیز مواد آلی دیگری یافته است.   این تصویر راه های ممکن برای افزوده شدن متان به هوای بهرام (چشمه ها) و ناپدید شدن آن در هوای بهرام (چاهک ها) را نشان می دهد. خودروی کنجکاوی ناسا افت و خیزهایی را  در چگالی متان در هوای بهرام شناسایی کرده است که می تواند نشانگر رخ دادن هر دوی این گونه فعالیت ها روی بهرام امروزی باشد.      سوشیل آتریا از دانشگاه میشیگان در آن آربور می گوید: «این افزایش موقت متان - که ناگهان بالا رفت و سپس به جای نخست برگشت- به ما می گوید که گونه ای چشمه ی (منبع) نسبتا موضعی در آن جا وجود دارد.» آتریا که یکی از اعضای گروه علمی خودروی کنجکاویست می افزاید: «چندین چشمه ی احتمالی - زیستی یا غیرزیستی می توان برای این افزایش ناگهانی برشمرد، مانند برهم کنش آب و سنگ.» پژوهشگران در مدت ۲۰ ماه، ده ها بار با بهره از یکی از آزمایشگاه های کنجکاوی به نام دستگاه "آزمایش نمونه ها روی بهرام" (سام، SAM) متان را در هوای سیاره ی بهرام (مریخ) بو کشیده اند. در دو ماه از این بیست ماه، اواخر ۲۰۱۳ و اوایل ۲۰۱۴، میانگین متان سنجیده شده در چهار بار سنجش برابر با هفت در میلیارد بود. پیش و پس از آن، میانگین متان تنها یک دهم این مقدار بود. کنجکاوی همچنین مواد شیمیایی آلی دیگری را نیز در پودری که از سوراخ کردن یک سنگ به نام کامبرلند به دست آورده بود شناسایی کرده که نخستین مورد شناسایی قطعی مواد آلی در مواد سطحی سیاره ی سرخ به شمار می آید. این مواد آلی بهرامی یا روی خود این سیاره شکل گرفته یا می تواند توسط شهاب سنگ ها به آن جا آورده شده باشد. مولکول های آلی که مولکول هایی تشکیل شده از کربن و معمولا هیدروژنند، بلوک های ساختمانی شیمیایی موجودات زنده اند، هر چند که می توانند بدون موجود زنده هم وجود داشته باشند. یافته های کنجکاوی از بررسی نمونه های هوا و پودر سنگ نشان نمی دادند که آیا بهرام در گذشته زیستگاه موجودات زنده ی ذره بینی بوده یا نبوده، ولی درباره ی فعالیت شیمیایی کنونی بهرام و شرایط مناسب زندگی در روزگار باستان آن آگاهی هایی به ما می دهند. جان گراتزینگر، دانشمند پروژه ی کنجکاوی در بنیاد فناوری کالیفرنیا در پاسادنا می گوید: «ما به کار روی معماهایی که در این یافته ها هست دامه می دهیم. آیا می توانیم به چیزهای بیشتری درباره ی شیمی پویایی که باعث چنین افت و خیزهایی در مقدار متان جو سیاره می شود پی ببریم؟ آیا می توانیم سنگ های هدفی را برگزینیم که مواد آلی شناسایی پذیری را در خود حفظ کرده باشند؟» پژوهشگران چندین ماه تلاش کردند تا این را تعیین کنند که مواد آلی دیده شده در نمونه ی کامبرلند به راستی از خود سیاره ی سرخ بوده یا نه. آزمایشگاه سام کنجکاوی در چندین نمونه سنگ مقدار ساختار کربنی آلی را شناسایی کرده که در واقع از زمین به درون کنجکاوی منتقل شده بودند. هرچند آزمایش ها و بررسی های دامنه دار و گسترده ما را از شناسایی مواد آلی خود بهرام مطمئن ساخت. نخستین شناسایی قطعی مواد شیمیایی آلی در کانی های سطح بهرام در پی بررسی هایی روی داد که خودروی کنجکاوی بر روی نمونه ی پودر سنگی که با سوراخ کردن گِلسنگ کامبرلند از آن بیرون کشیده بود انجام داد.   تعیین این که چه ماده ی آلی بهرامی ویژه ای در سنگ است با وجود کانی های پرکُلرات در خاک و سنگ های بهرام کار پیچیده ای است. پرکلرات ها به هنگام گرم شدن درون دستگاه SAM به ساختارهایی از ترکیب های آلی تبدیل می شوند، از همین رو شناسایی مواد آلی بهرامی در سنگ نامشخص می ماند. دانشمند همکار پروژه ی کنجکاوی، راجر سامنز از بنیاد فناوری ماساچوست در کمبریج می گوید: «این مورد که نخستین تایید وجود کربن آلی در یک سنگ روی بهرام است، نویدبخش چیزهای بسیاریست. مواد آلی از آن رو اهمیت دارند که می توانند برای ما درباره ی مسیری که برای شکل گیری و حفظ شدن پیموده اند بگویند. همچنین می تواند درباره ی تفاوت های زمین-بهرام و این که آیا محیط های ویژه ای که سنگ های رسوبی دهانه ی گیل نشان می دهند، کمابیش برای گرد آمدن مواد آلی مناسب بوده اند یا نه به ما آگاهی بدهد. اکنون چالش ما یافتن سنگ های دیگری روی کوه شارپ است که شاید ساختارهای آلی متفاوت و گسترده تری را در بر داشته باشند.» همچنین در گزارش پژوهشگران آمده که آنچه کنجکاوی از آب های بهرام که از بیش از سه میلیارد سال پیش درون کانی های بستر دریاچه در سنگ کامبرلند به دام افتاده چشیده نشانگر آنست که این سیاره مقدار بسیاری از آب های خود را پیش از شکل گیری بستر دریاچه از دست داده بوده و این دسترفتِ مقادیر بسیارِ آب پس از آن هم ادامه داشته است. دستگاه سام ایزوتوپ های هیدروژن را از مولکول های آبی که میلیاردها سال در دل یک نمونه ی سنگ به دام افتاده بود و با گرم شدن آن توسط سام آزاد شد بررسی کرد، که به آگاهی هایی درباره ی تاریخ آب های بهرام انجامید. نسبت ایزوتوپ سنگین هیدروژن (دوتریوم) به ایزوتوپ معمولی و فراوان ترِ هیدروژن می تواند شناسه ای برای مقایسه میان گام های گوناگون تاریخ یک سیاره فراهم کند. پل ماهافی، سربازرس دستگاه سام در مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا در گرین بلت مریلند می گوید: «این به راستی جالب است که سنجش های ما از گازهایی که کنجکاوی از سنگ های بهرام بیرون کشیده می تواند درباره ی دسترفت آب های این سیاره برایمان بگوید.» ماهافی نویسنده ی اصلی یک گزارش است که در شماره ی این هفته ی نشریه ی ساینس منتشر شده. نسبت دوتریوم به هیدروژن تغییر کرده زیرا هیدروژن از دوتریوم سبک تر است و در نتیجه بسیار آسان تر از آن از جو بالایی بهرام می گریزد. اگر پژوهشگران بخواهند به گذشته برگردند و ببینند نسبت دوتریوم-هیدروژن در آب های بهرام چگونه با گذشت زمان تغییر کرده می توانند به این نسبت در آب های درون جو کنونی بهرام و آب هایی که در دوره های گوناگون تاریخ این سیاره در سنگ های آن به دام افتاده نگاه کنند. شهاب سنگ های بهرامی که روی زمین یافته شده اند نیز آگاهی هایی به ما می دهند، ولی به طور ناقص. [زیرا] سن هیچ یک از شهاب سنگ بهرامیِ شناخته شده حتی نزدیک به سن سنگ هایی که روی خود بهرام بررسی شده نیست. بر پایه ی سنجش های کنجکاوی، زمان شکل گیری سنگ هایی که بررسی کرده به حدود ۳.۹ تا ۴.۶ میلیارد سال پیش می رسد. نسبتی که کنجکاوی در نمونه سنگ کامبرلند یافت حدود یک دوم این نسبت در بخار آبیست که در جو امروز بهرام یافته می شود؛ چیزی که نشان می دهد بیشتر دسترفت آب های سیاره از زمان شکل گیری آن سنگ رخ داده. گرچه این نسبت حدود سه برابر بالاتر از نسبت ذخیره ی آغازین آب بهرام است (بر پایه ی این پنداشت که ذخیره ی آغازین آب های بهرام دارای نسبتی برابر با نسبت اقیانوس های زمین بوده). این نشان می دهد که بهرام بیشتر آب های آغازینش را پیش از شکل گیری سنگ کامبرلند از دست داده بوده.   ۹/۲۶/۱۳۹۳ منبع: http://1star-7skies.blogspot.com/2014/12/blog-post_189.html

ویدئویی در رابطه با یکپارچه‌سازی و انتقال راکت به سکوی پرتاب   دانلود (حجم: 8.93 مگابایت) http://trainbit.com/files/2723321884/GSLVMARK3_1001.mp4   اسکرین‌شات  

آنطور که گفته شده، بارج مورد استفاده اسپیس‌اکس از سیستم تثبیت‌موقعیت دینامیک قابل‌حمل (PDPS) ساخت شرکت Thrustmaster استفاده می‌کند. بروشور آنها در رابطه با این سیستم، در قالب فایل پی‌دی‌اف از هرکدام از لینک‌های زیر قابل دسترس است: http://trainbit.com/files/3423321884/PortableDyanmic-PositioningSystem.pdf [لینک اصلی]     یک ویدئو راجع به این سیستم:   دانلود (حجم: 6.4 مگابایت) http://trainbit.com/files/0923321884/PortableDynamicPositioningSystem_1001.mp4   اسکرین‌شات [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/PortableDynamicPositioningSystem_05.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/PortableDynamicPositioningSystem_04.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/PortableDynamicPositioningSystem_03.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/PortableDynamicPositioningSystem_02.jpg][/url]

بروشور این ماموریت، منتشر شده توسط ایسرو: برای دانلود در قالب پی‌دی‌اف، از هرکدام از لینک‌های زیر به دلخواه استفاده کنید http://trainbit.com/files/7013321884/GSLV-MK-III-X-brochure.pdf [لینک اصلی]     [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/GSLV-MK-III-X-brochure-page-004.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/GSLV-MK-III-X-brochure-page-003.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/GSLV-MK-III-X-brochure-page-002.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/GSLV-MK-III-X-brochure-page-001.jpg][/url]

تاریخ پرتاب برای ماموریت CRS-5 اینک برای 18:20 به وقت گرینویچ 19 دسامبر 2014 میلادی (21:50 به وقت تهران، 28 آذر 1393 هجری‌شمسی) تنظیم شده است. تصاویر بیشتری از پلتفرم متحرک (بارج) اسپیس‌اکس، این شناور در فاصله حدود 300 کیلومتری شمال‌شرق کیپ‌کاناورال واقع خواهد شد. http://spaceflightnow.com/2014/12/16/photos-spacexs-autonomous-spaceport-drone-ship/    

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#800000][b]انجام پنج ماموریت علمی فضایی در سال 2014 نوید بخش سالی پر کار برای ناسا [/b][/color][/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]بیش از یک دهه از رکود نسبی برنامه‌های علمی فضایی در آمریکا می‌گذرد؛ معضلی که برخی آن را ناشی از توجه بیش از حد سیاستمداران ارشد کاخ سفید به صرف هزینه‌های هنگفت نظامی ارزیابی می‌کنند. البته سیاست‌های جنگ‌افروزانه آمریکا در دو دهه اخیر از یک طرف و تشدید بحران اقتصاد جهانی از طرف دیگر شرایط را برای تعریف و اجرای برنامه‌های جاه‌طلبانه علمی در مدار زمین و فضای ماورای آن دشوار کرده است. در این شرایط اعلام طرح ناسا برای انجام پنج ماموریت علمی فضایی در سال جاری میلادی توجه بسیاری را به خود معطوف کرده است.[/font][/size] [center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/BannerFinal_Large_28229.jpg[/img][/font][/size][/center] [center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]GPM[/b][/font][/size][/center] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]نخستین ماموریت علمی ناسا در سال 2014 شامل پرتاب رصدگر سامانه اندازه‌گیری بارش جهانی (جی‌پی‌اِم) به مدار زمین است. این پروژه به طور مشترک با همکاری سازمان اکتشافات فضایی ژاپن (جاکسا) انجام خواهد شد. این ماهواره نخستین عضو از یک مجموعه سامانه فضایی است که قرار است میزان بارش باران و برف را در سراسر کره زمین با دقت بالایی پایش کند. اطلاعات بدست آمده از این سامانه به سوالات بسیاری در مورد چرخه آب زمین پاسخ داده و مدیریت منابع آب و پیش‌بینی‌های آب و هوایی را تسهیل خواهد کرد. قرار است این ماهواره در تاریخ 27 فوریه توسط یک راکت ژاپنی اچ‌-2‌اِی از پایگاه تاناگاشیما به مدار زمین پرتاب شود. این ماهواره توسط مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا ساخته شده است.[/font][/size] [center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/Orbiting_Carbon_Observatory_1.jpg[/img][/font][/size][/center] [center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]OCO-2[/b][/font][/size][/center] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]ناسا در ماه ژوئیه ماموریتی را با هدف افزایش آگاهی انسان از نقش دی‌اکسید‌کربن در تغییرات آب و هوایی انجام خواهد داد. پیش از این در سال 2009 ماهواره مشابهی به مدار زمین ارسال شد که به علت بروز اشکال در فرایند تزریق مداری موفق به انجام ماموریت خود نشد. رصدگر مداری کربن (اوسی‌او-2) میزان دی‌اکسید کربن تولید شده (طبیعی و ناشی از فعالیت‌های بشر) بر روی زمین را با دقت بسیار اندازه‌گیری کرده و به مطالعه الگوهای تاثیر این گاز گلخانه‌ای بر تغییرات اقلیمی می‌پردازد. مرکز تحقیقات پیشرانش ناسا (جِی‌پی‌اِل) طراحی و ساخت او‌سی‌او-2 را انجام داده و قرار است این ماهواره توسط ماهواره‌بر دلتا-2 از پایگاه نیروی هوایی واندِربرگ به مدار زمین ارسال شود.[/font][/size] [center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/3D_swath_sections_iso_3.jpg[/img][/font][/size][/center] [center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]SMAP[/b][/font][/size][/center] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]ناسا در نوامبر سال جاری با انجام ماموریت کنش‌های فعال و غیر فعال رطوبت خاک (اِس‌اِم‌اِی‌پی)، آب موجود در زمین را در یکی از پنهان‌ترین مکان‌ها، یعنی در درون خاک، جست و جو خواهد کرد. ماهواره اس‌ام‌ای‌پی نقشه‌ای دقیق‌تر از رطوبت خاک زمین را تهیه می‌کند و با تعیین فرایندهای گرمایشی و سرمایشی رطوبت خاک دانش موجود را در مورد چرخه آب، انرژی و کربن در زمین افزایش خواهد داد. اطلاعات بدست آمده از این پروژه به توسعه الگوهای کاربردی برای پیش‌بینی رشد گیاهان و مدیریت بهره‌وری کمک شایانی خواهد کرد. پروژه اس‌ام‌ای‌پی زیر نظر جی‌پی‌ال انجام شده و قرار است یک ماهواره‌بر دلتا-2 از پایگاه واندنبرگ این ماهواره را راهی مدار زمین کند.[/font][/size] [center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/RapidScat_instrument_against_the_station_.jpg[/img][/font][/size][/center] [center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]RapidScat[/b][/font][/size][/center] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]دو محموله سنجشس از دور دیگر برای انجام مطالعات علمی در مورد زمین در سال 2014 به ایستگاه فضایی بین‌المللی (آی‌اِس‌اِس) فرستاده می‌شوند. ایستگاه فضایی بین‌المللی در سیزده سال گذشته به عنوان محملی برای انجام مطالعات پیشرفته علمی و پژوهشی به کار رفته است. مدار حرکتی این ایستگاه امکان پایش بیش از 85 درصد از سطح زمین را برای آن فراهم کرده است. ناسا قصد دارد تا سال 2017 پنج محموله پژوهشی جدید به آی‌اس‌اس ارسال کند.[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]رپیداِسکت که قرار است در تاریخ 6 ژوئن 2014 به ایستگاه فضایی بین‌المللی ملحق شود، ظرفیت ثبت داده‌های مرتبط با بادهای اقیانوسی را در سراسر کره زمین افزایش می‌دهد. این داده‌ها نقش کلیدی در پژوهش‌های جوی، پیش‌بینی آب و هوایی و دریایی و ردیابی طوفان‌ها و گردبادها ایفا می‌کنند. این ماهواره قرار است توسط راکت فالکون-9 به ایستگاه فضایی بین‌المللی اعزام شود.[/font][/size] [center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/earth_remote_sensor.jpg[/img][/font][/size][/center] [center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]CATS[/b][/font][/size][/center] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]پرتاب سامانه پایش ابرها و ذرات معلق (کَتس) به مدار زمین یک ماموریت اثبات فناوری است که از سه لیزر با طول موج‌های مختلف برای گسترش طیف پایشی ذرات معلق ریز در جو زمین ناشی از آتشفشان‌ها، آلودگی هوا، گرد و غبار و دود بهره می‌گیرد. این ذرات معلق برای سلامتی انسان مضر بوده و علاوه بر تاثیر بر الگوهای تغییر اقلیمی بر پرتوهای تابشی خورشید نیز تاثیرگذارند. این فضاپیما در تاریخ 12 سپتامبر توسط ماهواره‌بر فالکون-9 به فضا پرتاب خواهد شد.[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]تالیف: مهدی صبوری[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]منبع: ماهنامه صنایع هوافضا - شماره 95 - بهمن 92 -صفحات 32 و 33[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][hr][/font][/size] [center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/gpm-core-diagram-extended-final2_28229.jpg[/img][/font][/size][/center] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]ماموریت 978 میلیون دلاری (GPM)[color=#FFFFFF]ء[/color]Global Precipitation Measurement شامل دو ابزار اصلی است:[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]رادار بارش با فرکانس دوگانه (DPR)[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/123541342.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_123541342.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/DPR02_full.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_DPR02_full.jpg[/img][/url][/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]این ابزار شامل دو رادار در باندهای کِی‌یو (KuPR) و کِی‌اِی (KaPR) است. KuPR یک نسخه ارتقاء‌یافته سیستم بسیار موفق استفاده شده در ماموریت TRMM است. KuPR و KaPR به گونه‌ای روی فضاپیما هماهنگ می‌شوند که عرض محدوده پایش مشابهی را روی زمین پایش کنند. اطلاعات جمع آوری شده از واحدهای KuPR و KaPR منجر به مشاهدات 3 بعدی از باران و همچنین ارائه برآورد دقیق میزان بارندگی به جامعه علمی می‌گردد.[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]تصویرساز مایکرویو (GMI) [/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/10-3626-GMI.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_10-3626-GMI.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/GMI-medium.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_GMI-medium.jpg[/img][/url][/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]این ابزار یک رادیومتر مایکرویو چند کاناله و اسکن مخروطی است که نقش مهمی در ارایه پارامترهای "پوشش نزدیک به پوشش جهانی" و "زمان ملاقات دوباره" مورد نیاز ماموریت GPM ارایه می‌کند. ویژگی‌های ابزار دقیق، فضاپیمای مرکزی را قادر می سازد تا همزمان به عنوان یک استاندارد بارش و هم به عنوان یک استاندارد رادیومتریک برای دیگر اعضای منظومه GPM به کار گرفته شود.[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]GMI توسط سیزده کانال مایکروویو در محدوده فرکانس 10 تا 183 گیگاهرتز شناخته می شود. علاوه بر آن کانال های مشابه "تصویرساز مایکروویو ماموریت اندازه‌گیری بارش استوایی" (TMI)، چهار کانال فرکانس‌بالا موج میلی متری در محدوده 166 و 183 گیگاهرتز حمل می‌کند. ابزار مذکور با آنتنی به قطر 1.2 متر، رزولوشن فضایی قابل توجه و بهبود‌یافته بیش از TMI ارائه می کنند.[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]زمان پزتاب GPM Core برای 27 فوریه 2014 میلادی (8 اسفند 1392 هجری شمسی) اعلام شده است.[/font][/size] [center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/GPM_Swath_Diagram_2013.jpg[/img][/font][/size][/center] [center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/GPM_horiz_vibe_2.png"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_GPM_horiz_vibe_2.png[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/ov_gpm.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_ov_gpm.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/130415124010-large.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_130415124010-large.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/BannerFinal_Large.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_BannerFinal_Large.jpg[/img][/url][/font][/size][/center] [center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/img_0102_0.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_img_0102_0.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/dec5_gpm_stat_photo_0.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_dec5_gpm_stat_photo_0.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/GMI_Integrated_on_Core_Observatory_for_website2.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_GMI_Integrated_on_Core_Observatory_for_website2.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/DPRs_fully_integrated_on_Core_Observatory_for_Website_.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_DPRs_fully_integrated_on_Core_Observatory_for_Website_.jpg[/img][/url][/font][/size][/center] [center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/NASA_GPM.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_NASA_GPM.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/GPM_EMI_1600.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_GPM_EMI_1600.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/opengpm_0_0.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_opengpm_0_0.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/deploy2.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_deploy2.jpg[/img][/url][/font][/size][/center] [center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/GPM_centrifuge_test.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_GPM_centrifuge_test.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/DPR_cleanroom_goddardJAXA_2.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_DPR_cleanroom_goddardJAXA_2.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/DPR_antenna.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_DPR_antenna.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/DPR_top_view.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_DPR_top_view.jpg[/img][/url][/font][/size][/center] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://pmm.nasa.gov/GPM"]http://pmm.nasa.gov/GPM[/url][/font][/size]

CATS     سامانه پایش ابرها و ذرات معلق (CATS) در قسمت بار بیرونی فضاپیمای دراگون نصب شده است. پرتاب در قالب ماموریت CRS-5 اینک برای 6 ژانویه 2015 میلادی تنظیم شده است.   برای اطلاعات بیشتر راجع به این محموله، بروشور آن از طریق لینک‌های زیر (هر کدام به دلخواه) قابل دریافت است: http://trainbit.com/files/6633321884/ISS-CATS_Final_508.pdf [لینک اصلی]

پرتاب در حال حاضر برای 09:30 به وقت استاندارد هند، فردا 18 دسامبر 2014 میلادی (07:30 به وقت تهران 27 آذر 1393 هجری‌شمسی) تنظیم شده است. http://isro.org/gslv-mkiii-x/mkiii-x-updates.aspx  

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b][color=#800000]فضا صنعتی نه فقط برای نام‌آوری[/color][/b][/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#0000CD]اخیرا موسسه اسپیس‌فوندانشن (Space Foundantion) گزارشی را منتشر نموده است که نشان می‌دهد تجارت صنایع فضایی روندی رو به رشد را در پیش گرفته و در همین راستا نیروی کار مورد نیاز این صنعت نیز همگام با این رشد رو به افزایش می‌باشد.[/color] هیتنا: گزارش موسسه Space Foundantion نشان می‌دهد که بسیاری از کشورهای در حال توسعه در نظر دارند با سرمایه‌گذاری در صنایع فضایی اقتصاد خود را بهبود بخشند. بر اساس این گزارش ژاپن و کشورهای اروپایی در بخش صنعت فضایی روند صعودی را در بهره‌گیری از نیروی کار داشته‌اند به طور مثال ژاپن تعداد نیروی کار خود را در صنایع فضایی 5/7 درصد افزایش داده است. این در حالی است که بر اساس آمار اعلام شده از سال 2010 به بعد نیروی کار در ایالات متحده روند کاهشی داشته است و پیش‌بینی می‌شود در ناسا تعداد نیروی کار از 18709 نفر در سال 2012 به 18167 نفر در سال 2013 کاهش یابد. کارشناسان علت این کاهش را بحران اقتصادی و تعطیلی پروژه‌های بزرگی از جمله اسپیس‌شاتل دانسته‌اند. بودجه دولتی هرچند محرک مناسبی برای صنعت فضایی در کشورهای در حال توسعه می باشد اما کشورهای توسعه یافته جهت تجاری کردن صنعت فضا در سالیان اخیر به دنبال تشویق شرکتهای خصوصی برای ورود به این بخش هستند. در ایالات متحده نیز با ورود شرکت هایی از جمله اسپیس ایکس و بلواورجین به عرصه رقابت درصدد بهره برداری اقتصادی از صنایع فضایی می باشد. برخی از کارشناسان معتقدند یکی دیگر از علل کاهش نیروی انسانی در ناسا علاوه بر موارد ذکر شده، ورود همین شرکت های خصوصی می باشد. تحلیل‌ها نشان می‌دهند در سال 2013 کشورهای در حال توسعه با سرمایه‌گذاری بیشتر سعی دارند فاصله خود را با کشورهای توسعه یافته کم نمایند این در حالی است که کشورهای توسعه یافته تلاش می‌کنند از فناوری‌های فضایی بعنوان یک محرک اقتصادی استفاده نمایند. یک دیدگاه اشتباه نسبت به صنعت فضایی این است که فقط باید هزینه کرد و از آن به عنوان ابزاری تبلیغاتی بهره‌برداری نمود. اما واقعیت این است که فضا در سالیان اخیر به یک صنعت قدرتمند تبدیل شده است. کشورهای پیشتاز عرصه فضا ضمن تجاری‌سازی این صنعت و ایجاد سود سرشار اقتصادی، از آن بعنوان یک بستر شغلی ارزشمند برای افراد متخصص استفاده می‌نمایند. در واقع می‌توان گفت رشد صنعت فضا و بهره‌برداری مناسب از نیروی انسانی دو موردی است که رشد هریک در گروی دیگری است.[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#FF8C00]۰۴ ارديبهشت ۱۳۹۲[/color][/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]منبع: [url="http://hitna.ir/fa/news/10427/%D9%81%D8%B6%D8%A7-%D8%B5%D9%86%D8%B9%D8%AA%DB%8C-%D9%86%D9%87-%D9%81%D9%82%D8%B7-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D9%86%D8%A7%D9%85%E2%80%8C%D8%A2%D9%88%D8%B1%DB%8C"]هیتنا[/url][/font][/size] [hr] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]اینفوگرافیک زیر را از قبل داشتم، بی ارتباط با موضوع نیست:[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/space-is-big-business_50290ba1af035.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_space-is-big-business_50290ba1af035.jpg[/IMG][/url][/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]http://visual.ly/space-big-business[/font][/size]

جزئیات بودجه 18 میلیارد دلاری سال 2015 ناسا: منبع و توضیحات: http://spacenews.com/nasa-receives-18-billion-in-omnibus-spending-bill/  

  [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/img6jl.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/img3r.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/img5q.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/img4g.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/img2lw.jpg][/url]   جزئیات بیشتر راجع به مشخصات بوستر‌ها، طبقات، راکت GSLV MK-3 :         منبع: http://www.spaceflight101.com/gslv-mk-iii.html

یک نکته در مورد آزمایش ماژول خدمه (CARE) آنکه، این اولین‌بار نیست که هند اقدام به آزمایش یک سیستم با قابلیت بازگشت مجدد به جو می‌کند. آنها در سال 2007 میلادی (1385 هجری‌شمسی)، ماموریتی با عنوان آزمایش بازیابی کپسول فضایی (SRE-1) با پرتاب توسط راکت PSLV انجام دادند که البته یک پرتاب مداری بود. وسیله به مدت 12 روز در مدار زمین قرار داشت و سپس با بازگشت به زمین، بازیابی شد. SRE-1   و نیز اگر به دنبال ماموریت‌های آزمایشی مشابه در سایر نقاط جهان باشیم، یکی به لحاظ شباهت ظاهری (چه شباهت ظاهری راکت و چه کپسول) بسیار شبیه است! ماموریت اثباتگر فناوری بازگشت به جو (ARD) آژانس فضایی اروپا که در سومین پرتاب راکت آریان-5 در سال 1998 میلادی (1377 هجری‌شمسی) در یک مسیر زیر‌مداری به ارتفاع بیشینه 830 کیلومتر پرتاب شد و در بازگشت به جو با سرعت 7.5 کیلومتر بر ثانیه (27 هزار کیلومتر بر ساعت) دمای بیشینه حدود 2000 درجه سانتیگراد در سپر محافظ و 900 درجه سانتیگراد در بخش مخروطی را تجربه کرد. ARD   اطلاعات بیشتری راجع به ماموریت ARD اروپا را می‌توانید در این فایل پی‌دی‌اف بیابید: http://trainbit.com/files/3429321884/br138.pdf   [hr] ویدئوی مربوط به یک آزمایش زمینی بوستر سوخت جامد S200 در سال 2011 میلادی (1390 هجری‌شمسی)ء:   دانلود (حجم: 34.03 مگابایت) http://trainbit.com/files/6049321884/GSLVMkIII_S200_Test.mp4   اسکرین‌شات   راکت هندی مستقر بر سکوی پرتاب:   ISRO

راست: بخش دامن انتهایی (aft skirt) بوستر سوخت جامد راکت SLS ناسا [م1] چپ: یک ساختار اتصال نازل [م2]   برای اینکه این تاپیک جنبه یادگیری بیشتری داشته باشد و با توجه به اینکه احتمالا برخلاف سیستم‌های مایع، دوستان ممکنه اطلاعات کمتری راجع به ساختار‌های جامد و نحوه عملکرد سیستم‌های کنترل بردار رانش در آنها داشته باشند، به نظرم مناسب آمد که چند فایل پی‌دی‌اف و پاورپوینت در اختیار دوستان قرار داده شود تا ایده بهتری در این زمینه داشته باشند. (البته شخصا فرصت نکردم آنها را به طور کامل بررسی کنم، اما بررسی اجمالی نشان داد که اطلاعات خوبی داخلشان هست) از هر فایل، چندین عکس منتخب مربوط به آنها قرار داده شده است.   CHAPTER 1 INTRODUCTION http://trainbit.com/files/4389321884/10_chapter_201.pdf [لینک اصلی]     CHAPTER 2 DEVELOPMENT OF LARGE SOLID ROCKET MOTORS http://trainbit.com/files/9389321884/11_chapter_202.pdf [لینک اصلی]     CHAPTER 3 DESIGN OF A FLEXIBLE SEAL OF A LARGE SOLID ROCKET MOTOR http://trainbit.com/files/3389321884/12_chapter_203.pdf [لینک اصلی]     Solid Rocket Boosters Presentation http://trainbit.com/files/6389321884/PRES_SRB.ppt [لینک اصلی]     Space Shuttle Solid Rocket Booster Control Limitations Due to Failure of an Hydraulic Power Unit http://trainbit.com/files/8389321884/KranzuschK-8900.pdf [لینک اصلی]     SOME TYPICAL SOLID PROPELLANT ROCKET MOTORS http://trainbit.com/files/8189321884/SOLID_M-712_December_2013.pdf [لینک اصلی]     Overview of Solid Propellant Rockets http://trainbit.com/files/6189321884/Solid_20Rockets.ppt [لینک اصلی]     Solid Rocket Booster Processing http://trainbit.com/files/9189321884/SRB-processing.ppt [لینک اصلی]     [منبع راستی] و [منبع چپی]

ISRO   ISRO

تماشای چهره ی پلوتو و ماه هایش از نزدیک چقدر هیجان خواهد داشت؟ در این باره می توانیم به گذشتن افق های نو از کنار مشتری در سال ۲۰۰۷ اشاره کنیم. این فضاپیما به هنگام گذر از کنار سامانه ی مشتری، عکس هایی از یک آتشفشان غول پیکر گرفت که در آن زمان داشت از سطح آیو، ماه این سیاره فوران می کرد، جزییات دقیق و تازه ای از جو مشتری را آشکار کرد و به دانشمندان کمک کرد تا نگاهی از نزدیک به یک "لکه ی سرخ کوچک" اسرارآمیز روی این غول گازی بیاندازند. در اینجا نگاهی به آلبومی می اندازیم که دلیل هیجان آن روزهای هفت سال پیش را نشان می دهد:   یک همگذاری از عکس هایی که افق های نو در سال ۲۰۰۷ از مشتری و ماهش آیو (در پیش زمینه) گرفت. مشتری در طول موج‌های فروسرخ نشان داده شده ولی آیو را تقریبا در نور دیدنی (مریی) می‌بینیم. در بالای آیو فورانی از آتشفشان توَشتر (Tvashtar) دیده می شود. توضیح بیشتر     فوران آتشفشان توشتر بر روی آیو -ماه مشتری- در عکس هایی با چند طول موج گوناگون که فضاپیمای افق های نو در سال ۲۰۰۷ گرفت. تصویر سمت چپ با دوربین شناسایی بُرد بلند (LORRI) فضاپیما گرفته شده و روشنی گدازه های برافروخته را در شب نشان می دهد. تصویر بالا، سمت راست با دوربین تصویربردار چندطیفی نور دیدنی (MVIC) گرفته شده وته نشست های گوگرد و دی اکسید گوگرد را در سمت روشن از آفتابِ آیو نشان می دهد.  عکس سومی با آرایه ی طیفی تصویربردار خطی اتالون (LEISA) گرفته شده و جاهای آتشفشانی روی سطح آیو را نشان می دهد. توضیح بیشتر     "لکه ی سرخ کوچک" مشتری در سال ۲۰۰۷ از چشم افق های نو. این لکه در سال ۲۰۰۵ به دلایلی که برای دانشمندان در آن زمان ناشناخته بود به رنگ سرخ در آمد، هر چند که حدس زده می شد احتمالا به دلیل وجود موادی به این رنگ در آمده که توسط یک توفان خروشان از درون جو سیاره به بالا آورده شده بود.تصویر بزرگ تر     یک "عکس خانوادگی" از چهار ماه گالیله ای مشتری که از همگذاری عکس های گرفته شده توسط افق های نو در سال ۲۰۰۷ درست شده. از چپ، آیو، اروپا، گانیمد، و کالیستو.     تصویر نوارها (و ساختارهای جوی) مشتری که از همگذاری چندین عکسِ گرفته شده بادوربین تصویربردار چندطیفی نور دیدنی افق های نو پدید آمده و تفاوت های ناشی از آفتاب و باد را نشان می دهد. توضیح بیشتر   در فوریه و مارس ۲۰۰۷، آتشفشان توشتر روی آیو، ماه مشتری، فوران بزرگی کرد. این رشته تصاویر که توسط افق های نو گرفته شده اند، سهمگین ترین انفجار از این گونه را نشان می دادند که تاکنون توسط یک فضاپیما دیده شده- حتی فضاپیمای گالیله که از ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ آیو را بررسی می کرد هم چنین فورانی را ندیده بود.     گذر افق های نو از کنار آیو در سال ۲۰۰۷ به آشکار شدن یک ویژگی متغیر روی سطح این ماه مشتری انجامید، ساختاری که در عکس گرفته شده توسط گالیله در سال ۱۹۹۹ (سمت چپ)، به گونه ی دیگری دیده شده بود و نشان می داد که دراین چند سال تغییر کرده. درون دایره هم یک فوران آتشفشانی تازه دیده می شود که دارد مواد را به بیرون می ریزد، عکس های دیگر نشان دادند که این ناحیه همچنان در تغییر است.     این تصویر متحرک (gif) هم از ۵ عکس پیاپی که فضاپیمای افق های نوی ناسا گرفته درست شده و ستون غول آسای دود آتشفشان توَشتر روی آیو را نشان می‌دهد. افق‌های نو این عکس ها را هنگام گذشتن از کنار مشتری در سال ۲۰۰۷، با دوربین شناسایی بُرد بلند (LORRI) خود گرفت   ۹/۱۳/۱۳۹۳ http://1star-7skies.blogspot.com/2014/12/blog-post_4.html

 

جنس آب دنباله دار روزتا با جنس آب زمین، تفاوت دارد! نتایج بررسی های ماموریت اروپایی روزتا، که با فرود آوردن یک کاوشگر بر سطح دنباله دار ۶۷پی در ماه نوامبر تاریخ ساز شد، نشان می دهد که آب این جرم یخی با آب موجود در زمین تفاوت دارد. به گزارش BBC، نویسندگان مطالعه نتیجه گیری کرده اند که آب از سیارک ها به زمین آمده است، اما سایر دانشمندان می گویند داده های بیشتری پیش از رد دنباله دارها به عنوان منشاء آب زمین لازم است. از ماه اکتبر تاکنون روزتا مشغول گشتن در مدار دنباله دار ۶۷پی/چوریومف-جراسیمنکو بوده و روز ۱۲ نوامبر کاوشگری به نام فیلای را روی سطح آن فرود آورد، این اولین فرود یک کاوشگر بر یک دنباله دار بود. هرچند باتری های کاوشگر فیلای مدت کوتاهی پس از فرود خالی شدند و از کار افتاد،‌ اما این کاوشگر داده های علمی زیادی جمع آوری کرد و فضاپیمای مادر، روزتا، همچنان مشغول بررسی این کوه یخی سرگردان در فضاست. امکان بررسی نزدیک و بی سابقه یک دنباله دار به دانشمندان کمک می کند به این سوال بنیادی پاسخ دهند که آیا باریدن این اجرام اولیه بر زمین – که میلیاردها سال قبل اتفاق افتاد – باعث انتقال آب به زمین شد یا نه. تازه ترین نتیجه گیری با کمک ابزاری در روزتا به نام روزینا انجام شده، این ابزار حاوی دو طیف سنج است که گازهای متصاعد شده از سطح دنباله دار ۶۷پی را به اصطلاح “بو” می کنند. آبی که در زمین هست خصوصیات بارزی دارد. درحالی که نزدیک به صد در صد آب مایع از اتم های هیدروژن و اکسیژن تشکیل شده، در موارد خیلی نادر یک اتم هیدروژن جایش را به یک اتم دوتریوم می دهد. در زمین، در هر ده هزار مولکول آب، سه اتم دوتریوم پیدا می شود. این آب همان خواص H2O را دارد اما جرمش بیشتر است. پروفسور کاترین التوگ از دانشگاه برن سوئیس که محقق اصلی روزیناست و همکارانش با اندازه گیری مقدار دوتریوم -ایزوتوپ سنگین هیدروژن- و مقایسه ی آن با مقدار هیدروژن معمولی، آب های دنباله دار ۶۷پی را بررسی کردند. وی گفت:‌ “این نسبت میان آب سنگین و سبک یک مشخصه خیلی بارز است. به راحتی نمی شود آن را تغییر داد و برای مدت ها در همین حالت می ماند.” “اگر آب موجود در دنباله دارها را با آب موجود در زمین مقایسه کنیم، می توانیم با قاطعیت بگوییم که آیا آب زمین و آب دنباله دارها شباهت دارد یا نه.” پیش از این تجزیه و تحلیل دنباله دار هارتلی ۲، نشان داد که آب روی سطحش دقیقا همان آب اقیانوس های زمین میباشد. این تیم دریافت که آب سنگین خیلی بیشتری در دنباله دار ۶۷ پی در مقایسه با زمین وجود دارد. او همچنین به برنامه دانش کانال چهار رادیو BBC گفت:‌ “این سنگین ترین آبی است که تاکنون در منظومه شمسی مشاهده شده است.” “سنگینی آن سه بار بیشتر از آب زمین است که بدان معنی است که این نوع دنباله دار نمی تواند سرمنشاء آب زمین بوده باشد.” این یافته موید مطالعاتی است که طی آنها آب موجود در انواع مختلف دنباله دارها تحلیل شده است.   Data from Altwegg et al. 2014 and references therein نمودار نسبت دوتریوم به هیدروژن در تعدادی از اجرام منظومه شمسی   خانم التوگ فکر می کند که سیارک ها – اجرامی فشرده و سنگی که در جایی نزدیک تر از دنباله دارها به خورشید شکل گرفتند – سرمنشاء پیدایش اقیانوس های ما باشند. “ما از قبل با مطالعه شهاب ها که از سیارک ها می آیند چیزهایی در باره مشخصه های سیارک ها می دانیم و مشخصه های سیارک ها خیلی شبیه به آب زمین است.” “آنها همچنین به زمین خیلی نزدیک ترند، بنابراین احتمال برخورد آنها به زمین بیشتر از شانس برخورد دنباله دارهای دور دست به زمین است که مدار آنها تا ورای نپتون می رود.” با این حال برخی کارشناسان می گویند که هنوز زود است نظریه ارتباط آب زمین با دنباله دارها را رد کنیم. به گفته آنها آنچه اکنون لازم است بررسی سیارک ها و دنباله دارهای میان مریخ و مشتری از فاصله خیلی نزدیک است. نتایج تحقیقات این تیم در مجله ساینس منتشر شده است.   ۱۳۹۳/۰۹/۲۰ منبع: سایت علمی بیگ بنگ   ESA/ATG medialab /Rosetta/NavCam /Altwegg et al. 2014 and references therein http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2014/12/First_measurements_of_comet_s_water_ratio

یک مستند قابل توجه راجع به ماموریت جونو: شامل توضیحات پیرامون ماموریت و توضیحات ابزارها به همراه مصاحبه با تعداد زیادی از دست‌اندرکاران پروژه   دانلود (حجم: 186.27 مگابایت) http://trainbit.com/files/1975421884/MissionJuno_onJupiter_andNASAs_Junoprobe_1001.mp4   اسکرین‌شات     [hr] فایل پاورپوینت زیر هم می‌تونه مورد توجه دوستان قرار بگیره:   دانلود از طریق لینک‌های زیر (هرکدام به اختیار - حجم: 20.59 مگابایت) http://trainbit.com/files/4975421884/JunoMissionOverview_20140501_accessible.ppt http://www.jpl.nasa.gov/images/juno/powerpoint/20140501/JunoMissionOverview_20140501_accessible.ppt

نورثروپ‌گرومن اولین فیوزلاژ مرکزی AM-1 برای سفارش 52 فروندی اف-35 CTOL نروژ را برای تحویل به لاکهید آماده کرد. این 166-اُمین فیوزلاژ مرکزی است که کمپانی در سایت Palmdale تولید کرده است و 34-اُمین واحد تحویلی در سال جاری میلادی محسوب می‌شود. [م]      

خودروی کنجکاوی بر بستر یک دریاچه باستانی فرود آمده چنانچه یافته های تازه ی کنجکاوی نشان می دهد، گودال بزرگ گیل روی سیاره ی بهرام احتمالا تا میلیون ها سال توان پذیرایی از زندگی میکروبی را داشته چرا که در روزگاران گذشته یک دریاچه ی بزرگ و پرآب بوده است. مشاهدات خودروی کنجکاوی ناسا نشان می دهد که کوه شارپ روی سیاره ی بهرام (مریخ)، از ته نشین شدن رسوب ها در بستر یک دریاچه ی بزرگ در مدت ده ها میلیون سال پدید آمده است. این برداشت از یافته های کنجکاوی در گودال گیل نشانگر آنست که سیاره ی بهرام در روزگار باستان دارای آب و هوایی بوده که احتمالا در جاهای بسیاری از سیاره ی سرخ، دریاچه هایی دیرپا پدید آورده بوده.   برداشت هنری از گودال گیل در زمانی که یک دریاچه ی پرآب بوده   اشوین واساوادا، دانشمند دستیار پروژه ی کنجکاوی در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در پاسادنای کالیفرنیا می گوید: «اگر انگاره ی (فرضیه ی) ما برای کوه شارپ درست باشد، این پنداشت را که شرایط گرم و مرطوب در بهرام گذرا، منطقه ای، یا تنها زیرزمینی بوده به چالش می کشد. یک توضیح بنیادی تر اینست که جو چگال ترِ گذشته ی بهرام، دمای سراسری آن را بالاتر از نقطه ی یخ زدن برده بوده، هرچند که ما هنوز از چگونگی این کار توسط جو آگاه نیستیم.» وجود این کوهِ لایه ای درون یک دهانه پرسشی چالش برانگیز برای پژوهشگران بوده است. کوه شارپ یا ائولیس ۵ کیلومتر بلندی دارد و در بخش پایینی دامنه ی آن صدها تخته سنگ لایه ای از زیر خاک بیرون زده است. این لایه های سنگی - که از ته نشست های پی در پی دریاچه، رود، و باد به جا مانده- گواهیست از پر شدن و تبخیر پیاپی یک دریاچه ی بسیار گسترده تر و دیرپاتر از هر آنچه در گذشته از نزدیک بررسی شده بود. دانشمند پروژه ی کنجکاوی، جان گراتزینگر از بنیاد فناوری کالیفرنیا در پاسادنا می گوید: «ما به سرعت در حال گره گشایی از راز کوه شارپ هستیم. جایی که اکنون این کوه قرار دارد، احتمالا روزگاری یک رشته دریاچه بوده.» کنجکاوی هم اکنون سرگرم بررسی پایین ترین لایه های رسوبی کوه شارپ است، تخته سنگی به بلندی ۱۵۰ متر با نام "سازند موری". رودها شن و ماسه و گل و لای را با خود به دریاچه می آوردند، رسوبات را در دهانه ی رود ته نشین می کردند و دلتاهایی همانند دلتاهای دهانه ی رودهای زمینی پدید می آوردند. این چرخه بارها و بارها رخ می داد. گروتزینگر می گوید: «نکته ی مهم درباره ی دریاچه ای که بارها و بارها تکرار می شده اینست که هر بار که باز می گشته، آزمایشگاه تازه ای پدید می آورده که به ما درباره ی چگونگی کارکرد محیط می گوید. با بالاتر رفتن کنجکاوی از کوه شارپ، ما رشته آزمایشگاه هایی خواهیم که الگوهایی را درباره ی شیوه ی برهم کنش جو و آب و رسوبات نشان می دهند. شاید چگونگی دگرگونی شیمیایی که با گذشت زمان در این دریاچه ها روی می داده را ببینیم. این انگاره ایست که با چیزهایی که تاکنون دیده ایم پشتیبانی می شود، و چارچوبی برای آزمایش های سال آینده برایمان فراهم می سازد.» پس از این که دهانه تا بلندای دستکم چند صد متر پر شد، رسوبات سفت شده و به سنگ تبدیل شدند، و آنگاه با گذشت زمان، فرسایش باد باعث کنار زده شدن مواد میان لبه ی دهانه و آنچه اکنون لبه ی کوه است شد و این لایه های انباشته شده ی رسوبات تراش خوردند و به گونه ی یک کوه بر جای ماندند. خودروی کنجکاوی در مسیر ۸ کیلومتری که از جایگاه فرودش در سال ۲۰۱۲ تا جایگاه کنونی اش پیموده، سرنخ هایی را درباره ی تغییر شکل کف دهانه در روزگار دریاچه ها آشکار کرده است. یکی از اعضای گروه علمی کنجکاوی به نام سانجیو گوپتا از امپریال کالج لندن می گوید: «ما سنگ هایی رسوبی یافتیم که نشانگر دلتاهای باستانی کوچکی هستند که بر روی هم انباشته شده بودند. کنجکاوی با گذشتن از یک مرز، از یک محیط رودخانه ای وارد یک محیط عمدتا دریاچه ای شد.» با وجود شواهدی که در گذشته از چند کاوشگر دیگرِ بهرام به دست آمده بود و همگی نشان از محیطی آبناک در روزگار باستانی بهرام داشتند، مدل سازی از این محیط باستانی تاکنون نیازمند شناسایی شرایطی بوده که می توانسته دوره های زمانی بلندی با گرمای کافی برای پایدار ماندن آب سطحی را پدید آورده باشد. پروژه ی آزمایشگاه علمی بهرام ناسا (msl) از خودروی کنجکاوی برای ارزیابی محیط های باستانی با توان زیست پذیری، و دگرگونی های چشمگیری که محیط بهرام در مدت میلیون ها سال پشت سر گذاشته است بهره می گیرد. این پروژه بنیان پژوهش کنونی ناسا روی سیاره ی سرخ و آماده سازی برای فرستادن انسان به این سیاره در دهه ی ۲۰۳۰ است. مایکل مه‌یر، دانشمند ارشد برنامه ی کاوش بهرام ناسا در ستاد کل این سازمان در واشنگتن می گوید: «دانشی که ما با رازگشایی از چگونگی شکل گیری کوه شارپ درباره ی فرگشت محیط بهرام به دست می آوریم راهنمای ما برای برنامه ریزی ماموریت های آینده جهت یافتن نشانه های زندگی بهرامی خواهد بود.»   این عکس نمونه ای از یک سنگ لایه ای با لایه های نازک که به گونه ی برابر چیده شده اند، در برونزد "پارامپ هیل" در پایه ی کوه شارپ را نشان می دهد.   در این عکس که روز ۷ اوت ۲۰۱۴ توسط دوربین روی دکل کنجکاوی (ماستکم، Mastcam) گرفته شده، یک سنگ با لایه های برابر را می بینیم.این سنگ الگوی معمول ته نشست های رسوبی کف یک دریاچه را در جایی نه چندان دور از نقطه ی ورود جریان آب به دریاچه نشان می دهد.   این عکس را هم دوربین ماستکم کنجکاوی گرفته و بسترهای شیبدار ماسه سنگی را نشان می دهد که به باور دانشمندان، ته نشست های دلتاهای کوچکی هستند که از ورود رودخانه ها به گودال گیل پدید آمده اند.     این عکس را هم دوربین ماستکم در روز ۲۵ مارس ۲۰۱۴ گرفته و جنوب ایستگاه بین راهی کیمبرلی را نشان می دهد.   در این عکس که روز ۱۵ نوامبر ۲۰۱۴ توسط دوربین لنز دستی کنجکاوی (ماهلی، MAHLI) گرفته شده، نمای بزرگ شده از یک سنگ به نام "موهاوی" را می بینید که بلورهایی لوزی شکل در آن نمایانست.   کنجکاوی، خودروی بزرگ پروژه ی آزمایشگاه علمی بهرام ناسا در اوت ۲۰۱۲ در این نقطه نزدیک دامنه ی کوه شارپ در دهانه ی گیل فرود آمد.   این عکس را دوربین ماستکم کنجکاوی گرفته و نمونه ای از لایه بندی چلیپایی (مورب) را نشان می دهد که در اثر گذشتن آب از روی یک بستر رسوبی سست پدید آمده.   در این نمودار رودهایی که به یک دریاچه می ریزند نشان داده شده. جایی که سرعت جریان آب کم می شود، رسوبات برجای می مانند و یک دلتا پدید می آید که طیفی از مواد رسوبی را به درون دریاچه ته نشین می کند.   در این تصویر، چگونگی شکل گیری یک کوه در مرکز دهانه ی گیل نشان داده شده است.   منبع: http://1star-7skies.blogspot.com/2014/12/blog-post_9.html

به گفته کارشناسان ایسرو کاهش تعداد ماژول‌های رانش در Mark-III از هفت به 4 در مقایسه با نسل قبل، موجب افزایش قابلیت اطمینان و کاهش هزینه‌ها می‌شود. اما در عین حال طراحی آن نسبت به اغتشاشات هنگام شتابگبری در جو متراکم زمین، نسبت به PSLV حساس‌تر است و توانایی سیستم کنترل راکت برای مواجه با اینگونه آشفتگی‌ها، بدون از دست رفتن ساختار وسیله در طول پرواز آزموده خواهد شد. در هنگام پرتاب لازم است سطح تراست دو بوستر S200 بسیار به هم نزدیک باشد و اینکار با کنترل دقیق مواد استفاده شده و نیز فراوری‌های بعدی حاصل شده است. نازل بزرگ بوستر به مهر و موم قابل انعطاف (flex seal) مجهز است بنابراین در هنگامی که جهتگیری راکت نیاز به اصلاح داشته باشد، قابلیت گردش دارد. این دو بوستر در هنگام پرتاب بیش از 800 تن نیرو تولید می‌کنند. صدای مهیب تولید شده در هنگام عملکرد آنها می‌تواند به راکت و هم به فضاپیما آسیب وارد کند به همین منظور یک سیستم فرونشاندن صدا در سکو نصب شده است که آب را با نرخ 20 تُن بر ثانیه برای کاهش سطح صدا اسپری می‌کند.       در این پرواز ابتدا دو بوستر S200 به تنهایی آتش می‌گشایند و راکت را به پرواز در می‌آورند و پس از مدتی که سنسورهای وسیله، کاهش شتاب را حس کردند، آنگاه موتورهای Vikas طبقه مرکزی L110 روشن می‌شوند. بوسترهای سوخت جامد و موتورهای Vikas، لحظات کوتاهی تا قبل از جدایش بوسترها همزمان کار خواهند کرد. محیط حرارتی طبقه L110 و نیز کنترل جهتگیری وسیله در هنگام گذر از بوسترها به طبقه مرکزی به دقت زیر نظر گرفته می‌شود.   ماژول آزمایشی خدمه که از آلیاژ آلومینیوم ساخته شده و 3735 کیلوگرم جرم دارد، در 325 ثانیه پس از پرتاب و ارتفاع 126 کیلومتری، در سرعت 5.3 کیلومتر بر ثانیه از راکت مادر جدا می‌شود. سه نوع چتر مختلف که قبلا با پرتاب از بالگرد آزمایش شده‌اند در هنگام فاز فرود وسیله به کار گرفته خواهد شد. انتظار است تماس با سطح آب در 1280 ثانیه پس از پرتاب واقع شود. ماژول در هنگام بازگشت به جو دمای حدود 1600 درجه سانتیگراد را تجربه خواهد کرد به همین دلیل به سیستم حفاظت حرارتی از نوع فرسایشی مجهز شده است.   این پرتاب اکنون برای 18 دسامبر 2014 میلادی (27 آذر 1393 هجری شمسی) تنظیم شده است. http://timesofindia.indiatimes.com/home/science/Isro-to-test-GSLV-Mk-III-crew-module-on-December-18/articleshow/45444522.cms http://www.thehindu.com/todays-paper/tp-features/tp-sci-tech-and-agri/gslv-mark-iii-faces-its-first-experimental-flight/article6660089.ece          

USS Anchorage، فضاپیما را در پایگاه دریایی سن‌دیگو به خشکی تحویل داد. تصاویری در این رابطه در ادامه خواهید یافت. به گفته Matt Lemke مدیر بخش اویونیک اوراین در گفتگو با computerworld.com، فضاپیما از سه کامپیوتر پرواز استفاده می‌کند، اگر اولی در طول ماموریت دچار اشکال شود کامپیوتر بعدی بلافاصله کار را بر عهده می‌گیرد. به گفته وی احتمال از کارافتادن یکی از آنها، یک در 3.7 ماموریت است و احتمال از کار افتادن دومی پس از 20 ثانیه، یک در 8500 است. احتمال از دست رفتن هر سه کامپیوتر در یک زمان مشابه، یک در 1870000 ماموریت است. اما جالب اینکه پردازنده‌های استفاده شده در اوراین، نه منطبق با آخرین تلاش‌های افراطی سال‌های اخیر شرکت‌ها برای زنده نگاه داشتن قائده مور، بلکه از نوع پردازنده تک هسته‌ای PowerPC 750FX آی‌بی‌اِم است که حدود یک دهه پیش و در فناوری 130 نانومتر ساخته شد (این پردازنده در 900 مگاهرتز run می‌شود. سرعت باس 166 مگاهرتز و 512 کیلوبایت کش L2 [م]). و دلیل مهم استفاده از آن "قابلیت اطمینان" است.  IBM PowerPC 750FX   نمایی از کاکپیت فضاپیما:       [hr]