تو این قضیه آواکسها بسیار مهم هستند ، توجه داشته باشید استراتژی عملیات های نیروی هوایی آمریکا (از بمباران تا رهگیری و ...) برخلاف استراتژی شرقی (مبتنی بر رادارهای زمینی) بر پایه ی حمایت راداری هوابرد (آواکس ها) هست ، یعنی اهمییت از میدان به در کردن آواکسها در مقابله با نیروی هوایی آمریکا چند برابر هست و تاکید بر حفظ و عملیاتی نگه داشتن سامانه های موشکی دوربرد مانند S-200 در پدافند ایران و خرید سامانه ی Pelena به همین دلیل هست . از بین بردن قابلیت های آواکس با هر وسیله ای (از انهدام تا اخلال در سامانه های الکترونیکی) عملا دید از بالای فرماندهان و واحدهای هوایی (و حتی زمینی) آمریکا رو از منطقه نبرد از بین میبره . برای موشک های ضدرادار پیشنهاد صرفا امواج قدرتمند مایکروویو برای پوشش موج راداری اصلی هم هزینه بر هست چراکه تولید امواج راداری با توان بالا نیاز به منبع تغذیه ای در حد یک رادار یا حتی بیشتر میخواد ! اما ارسال هماهنگ امواج با رادار اصلی و بصورت یک دویی تاکتیک موثری هست . سامانه ای مثل سامانه ی Gaztech یا RWE-1 که به رادار اصلی وصل میشه میتونه بخوبی سر جستجوگر موشک رو با Interrupt در امواج رادار اصلی و همزمان تولید Burst های کوتاه امواج راداری فریبنده از فرستنده ی جمر و استفاده از Chaff ، موشک رو منهدم کنه ، احتمال منحرف کردن موشکهای هارم توسط این سیستمها حداقل 85 درصد عنوان شده .

تابناک چطور از اظهارات معاون نماینده این خبر رو در آورده من نمیدونم ! استاد جو دادن هستند مترجماشون ! معاون نخست وزیر فقط گفته استعفای بشار اسد میتونه موضوع مذاکرات قرار بگیره ، یعنی حاضرن در این مورد "حرف بزنند" اما این به هیچ عنوان نمیتونه پیش شرطی برای مذاکرات آینده باشه : "تا جایی که بنظر من میرسه ، تعیین استعفای بشار اسد بعنوان پیش شرط برای مذاکرات به این معنیه که شما هیچ وقت به این گفتگو دست پیدا نخواهید کرد" "هر مشکلی میتونه در قالب مذاکرات حل و فصل بشه و ما آماده ایم در مورد این موضوع گفتگو کنیم" [url="http://www.aljazeera.com/news/americas/2012/08/2012821153541872310.html"]http://www.aljazeera.com/news/americas/2012/08/2012821153541872310.html[/url]

رویه ای که در مقاله ی شما برای مقابله با تسلیحات دشمن پیش گرفته شده تاکید بر Hard kill برای رفع خطر تسلیحات حتی بمب ها و موشکهای کوچکی مثل GBU-39 یا موشکهای ضد رادار هست در حالیکه بندرت (در دکترین بقیه کشورها) وجود داره که برای یک بمب 250 پوندی استفاده از سامانه ی هوشمند و گران قیمت تور پیشنهاد بشه ! واقعیت اینه که بدلیل محدودیت در سامانه های پدافندی پیشرفته مثل Tor ، Hawk و احتمالا S-300 و البته جنگنده ها ، هزینه کردن اینها برای هدف گرفتن بمب های رها شده یا موشکهای ضدرادار کاری بسیار دور از منطق و هزینه بر هست . بنظر بنده ایران باید وظیفه ی انهدام حامل تسلیحات (مثل جنگنده و بمب افکن های دشمن) و تسلیحات با تخریب بالا (مثل موشکهای کروز و بمب های سنگین) رو بر عهده ی سامانه های پدافندی و جت ها قرار بده و مقابله با بمب های هوشمند ، موشکهای کروز متوسط (تا حدودی) و موشکهای ضد رادار با شیوه ی Soft kill و با استفاده از روشهای فریب و جنگ الکترونیک و بعنوان حلقه ی دفاعی آخر با توپ های هدایت راداری و ... انجام بشه ، چراکه هم از سامانه های دفاع مستقیم موشکی ارزانتر تموم میشه ، هم کارایی و پوشش بالایی داره .

[quote name='BattleMaster' timestamp='1345554016' post='266234'] آباده دقیقا در کجای نقشست ؟ [/quote] در 160 کیلومتری شمال شیراز ، طرفهای مرز استان فارس و اصفهان و در موقعیت 46.02-08-31 شمالی و 48.15-38-52 شرقی در Google Earth ، اگر با قطار تهران-شیراز سفر کرده باشید به ایستگاه آباده حتما برخوردید . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/abdh.jpg[/img]

جنگ سال 2008 اوستیای جنوبی بیش از هر چیز نیاز به چشمانی کوچک در آسمان برای مقاصد هدایت و شناسایی را در نیروهای زمینی روسیه آشکار کرد ، بغیر از پهپادهای بزرگ شناسایی با مداومت بالا ، هواپیماهای بدون سرنشین بسیار کوچک قابل حمل توسط نفر یا به عبارتی Micro UAV بیش از پیش اهمییت نقش جمع آوری اطلاعات تاکتیکی خود را چه در میان سربازان و نیروهای ویژه و چه در مانیتورینگ خیابان های یک شهر به رخ میکشید . به دنبال این قضیه ، شرکت های هوایی روسی طرح های مختلفی جهت رفع نیاز ارتش ، وزارت کشور و نهادهای امدادی را ارایه کردند که تاکنون هواپیمای بدون سرنشین خانواده ی Zala 421 موسوم به Lastochka (پرستو) توانسته با قابلیت های بالا ، خود را در رقابت به خدمت گرفته شدن در نهادهای امنیتی نظامی از رقبا پیش بیاندازد . مینی پهپاد Zala 421 جهت مانیتورینگ و شناسایی اهداف زمینی کوتاه برد ساخته شده است که دارای چند مدل بر حسب ارتقا میباشد. این پهپادها دارای قابلیت ارسال و دریافت اطلاعات ، عکسبرداری و فیلم برداری Real time در حالت تلویزیونی کیفیت بالا یا حرارتی (Thermal) میباشد و بنا بر مدل دارای برد و قابلیت های ارتقا یافته هستند : پهپاد Zala 421-04M اولین بار وزارت کشور روسیه در جریان نشست G8 برای کنترل و نظارت تظاهرات ها در سنت پطرزبورگ از این مدل پهپاد استفاده کرد . این پهپاد که اولین مدل خانواده ی پهپادهای بدون سرنشین بال ثابت با ارتفاع پروازی 100 تا 700 متر (3600 متر بالای سطح دریا) دارای برد حداکثری 40 کیلومتر از ایستگاه هدایت زمینی (GCS) و برد استاندارد 25 کیلومتر است . طول بال 1.6 ، سازه ای نسبتا بزرگ برای حمل سوخت در اختیار هواپیما قرار داده که قابلیت مداومت پروازی تا 1.5 ساعت را به پهپاد میدهد . این پهپاد بنابر نیاز مشتری میتواند تا مداومت 3.5 ساعت و برد 150 کیلومتر افزایش دهد ، سرعت این پهپاد بین 65 تا 120 کیلومتر بر ساعت در حالت پرواز اتوماتیک و سرعت حداکثر 160 کیلومتر بر ساعت میباشد و با ظرفیت حمل 1 کیلوگرم بار تثبیت شده ی ژیروسکوپی میتواند دوربین و تجهیزات نظارتی سبک حمل کند که نسبت به وزن 4.8 کیلوگرمی کل پهپاد ، ظرفیت قابل توجهی است . پهپاد همچنین به سیستم هدایت ماهواره ای (منطبق با GPS/GLONASS) مجهز است . ایستگاه زمینی این پهپاد میتواند با برق 12/220 ولت کار کند و موتور خود پهپاد نیز الکتریکی است، خود پهپاد نیز دارای دو دوربین تلویزیونی و حرارتی است که دوربین حرارتی دارای کیفیت حداقل 160 در 120 میباشد . پهپاد همانند دیگر مدلهای خانواده ی Zala 421 دارای قابلیت ارسال و دریافت Real Time تصاویر است و با Catapault پرتاب و با چتر فرود میاید . پهپاد Zala 421-08 این پهپاد مدل کوچکتر و ارتقا یافته ی Zala 421-04M است که میتوان آنرا یک Mini UAV برای کاربردهای شناسایی نزدیک نامید . این پهپاد در حال حاضر عملا مورد علاقه ترین پهپاد تاکتیکی در روسیه به حساب میاید بطوریکه هم وزارت کشور و هم ارتش روسیه در حال استفاده از تعداد زیادی از این پهپادها هستند . طول بال به 0.8 متر کاهش یافته که در نتیجه ی آن ، برد استاندارد پهپاد 10 کیلومتر ، مداومت 90 دقیقه و ظرفیت حمل آن 0.25 کیلوگرم میباشد (وزن کلی پهپاد 2.3 کیلوگرم است) واضح است که با این ابعاد و وزن ، Zala 421-08M یک پهپاد قابل حمل توسط نفر است ، بهمین دلیل برای پرواز به Catapault نیاز ندارد و با دست قابل پرتاب است . پهپاد به دوربین عکسبرداری و فیلمبرداری مجهز است که رزولوشن آن برای تشخیص شماره پلاک خودروها کافی است . وزارت کشور روسیه تاکنون تعداد قابل توجهی از این پهپادها را در هنگ های هوایی شاخه های وزارت کشور در ایالات روسیه از جمله Tomsk ، آستراخان و ... را بکار گرفته و ارتش روسیه نیز در حال گذراندن تست های میدانی این پهپاد و نمونه ی پیشرفته تر آن ، Zala 421-16 هستند . نکته ی قابل توجه ، سهولت هدایت پهپاد به جهت یکپارچه سازی سامانه ی هدایت پهپاد ها با گوشی های عامل iOS و Android است . به این معنی که حتی میتوان با یک گوشی مجهز به سیستم عامل آندروید یا مک و کامپیوتری با سیستم عامل ویندوز یا لینوکس کنترل پهپاد را بدست گرفت ، عکسها را در فرمت JPEG یا SXF و ویدئوها را با فرمت Mpeg یا غیره ذخیره کرده و در هر زمان کنترل پهپاد را از یک مرکز زمینی به یک مرکز دیگر سویچ کرد . لینک رادیویی بین پهپاد تا ایستگاه هدایت زمینی دارای برد حداکثر 15 کیلومتر است . پهپاد Zala 421-16 پهپاد مدل 421-16 یکی از جدیدترین مدلهای خانواده ی پهپادهای Zala است که طول بال آن به 1.65 متر افزایش یافته و هدف ساخت آن "تصویر برداری گسترده" (Large Scale monitoring) است . برد پهپاد به 50 کیلومتر افزایش یافته و در هر بار پرواز میتواند مساحتی معادل 1000 کیلومتر مربع را پوشش دهد که این مدیون ارتقا موتور به یک موتور احتراق داخلی است. پهپاد به دو دوربین کیفیت بالا با قابلیت عکس برداری 3 بعدی مجهز شده است . سرعت این پهپاد 130 تا 200 کیلومتر بر ساعت ، مداومت پروازی چهار ساعت (رکورد مداومت پروازی آن 12 ساعت و 21 دقیقه) و قابلیت تبادل و ارسال رادیویی اطلاعات تا برد 70 کیلومتر بین ایستگاه هدایت زمینی است . پهپاد به گستره ای از تجهیزات نظارتی از جمله دو دوربین کیفیت بالا با قابلیت عکسبرداری سه بعدی و دوربین حرارتی مجهز است . ظرفیت حمل این پهپاد 3 کیلوگرم و وزن کلی آن 16 کیلوگرم است که نیاز به Catapault برای پرتاب را دوباره برقرار میکند . در ژوئن 2011 ، این پهپاد در جریان عملیات امدادی برای مهار آتش سوزی ناشی از انفجار انبار تسلیحات ارتش روسیه در ایالت Udmurt روسیه نقش نظارت و ارزیابی را بر عهده داشت . این پهپاد در کنار مدل Zala 421-08 محافظان آسمان وزارت کشور در المپیک زمستانی سوچی 2014 خواهند بود . منبع : http://www.shephardmedia.com/news/uv-online/zala-aero-unveils-zala-421-16-uas-upgrade/ http://zala.aero/en/UAVs/zala421-16.htm http://www.wired.com/dangerroom/2012/07/russia-2/ http://en.ruvsa.com/news/unmanned_systems_development/zalau/ http://zala.aero/en/UAVs/1205400722.htm http://zala.aero/en/news/1307110056.htm http://zala.aero/en/UAVs/uavzala04m.htm مترجم و گردآورنده : Cheka کپی از این مطلب با ذکر نام میلیتاری و نویسنده بلامانع است

[quote name='razmayesh' timestamp='1345492311' post='266051'] دستتون درد نکنه و خسته نباشید در مورد دوربین های استفاده شده در پهباد های روسی و این پهیاد اطلاعاتی هست؟ از جمله مارک و خصوصیات فنی [/quote] خواهش میکنم دوست عزیز دوربین های استانداردی که روی این پهپادها هستند ظاهرا توسط خود شرکت Zala Aero ساخته شدن هرچند قابلیت نصب هر نوع دوربینی وجود داره دوربین های ویدئویی تثبیت شده ی ژیروسکوپی که روی مدل Zala 421-04M نصب شده اند با وزن 480 گرم دارای زاویه دید 180 درجه در افق را داراست . دمای کاری این دوربین بین منفی 30 تا 50 درجه سانتیگراد و رزولوشن آن 500 TVL است . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/1283418525-f115B15D.jpg[/img] دورببن تثبیت شده ی عکسبرداری با قابلیت تثبیت عکس ، قابل نصب روی پهپادهای Zala 421-04M/16 با رزولوشن 10 مگاپیکسل و وزن 450 گرم ، مناسب برای نظارت با مداومت بالا بر لوله ها ، جنگل ها و محیط های بزرگ . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/1283418783-f815B15D.jpg [/img] دوربین دو کاناله ی ویدئویی / حرارتی با وزن 500 گرم و تثبیت کننده ی دو محوره با قابلیت نظارت در روز و شب ، پوشش 180 درجه در راستای افق و 110 درجه در راستای عمود ، رزولوشن 640 در 480 و 320 در 280 برای عکس و 500 TVL برای فیلمبرداری ، قابل نصب روی پهپاد های Zala 421-04M/16 [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/1283423685-f615B15D.jpg [/img] اطلاعات فنی بیشتر از مدلهای مختلف دوربین ساخت Zala Aero در لینک زیر [url="http://zala.aero/en/payloads/1283424078.htm"]http://zala.aero/en/payloads/1283424078.htm[/url]

نمیشه با قطعیت گفت ایران تونسته باشه دقیقا روش مقابله با جمینگ پاد Smalta-V رو پیدا کنه (چون برای مثال سایت کوثر 3 یک سایت موشکی خط مقدم بود ، در حالیکه اخلال سنگین معمولا در عملیات های بمباران عمقی بکار میره) اما روشهای متداولی برای کاهش اثر جمینگ مثل تغییر مداوم فرکانس کاری رادار (یجور Hopping دستی) یا دستکاری محدود (تا جایی که سامانه کشش داشته باشه) در توان سیگنال خروجی وجود داره که با توجه به تایید شده بودن ارتقا سامانه های هاگ در طول جنگ ، امکان چنین تنظیماتی وجود داره . هرچند اطلاعاتی در مورد تایید سرنگون شدن بمب افکنها در زمان اخلال توسط پادهای smalta-V وجود نداره ... اما بنظر میاد موضوع رادار F-14 وخیمتر بوده و پاد اخلالگر Smalta-V حتی تا از کار افتادن رادار و پاک شدن صفحه رادار پیش رفته که مقاوم کردن رادار در مقابل این شدت از اخلال احتمالا ناممکن هست ، ضمن اینکه فکر نکنم اصلا ارتقا خاصی روی رادار APG-72 در زمان جنگ صورت گرفته باشه

[quote name='arminheidari' timestamp='1345419889' post='265903'] ممنون زیبا و جالب بود اما ناراحت کننده از شکست و خوشحال بابت تجربه ای خوب برای نیروی هوایی ایران و دیدن ضعف خود من برایم چند سوال پیش امد برای این موارد کوری و از کار افتادن موشک ها امکان استفاده از راکت و دید بصری بهتر نیست ؟ در انتهای جنگ روشی برای مقابله با این جمینگ در نظر گرفته نشد؟ [/quote] جناب حیدری عزیز ، اگر منظورتون استفاده از راکت های غیر هدایت شونده مثل S-5 و ... هست این روش دارای دقت بسیار پایینی هست و در مقابل اهداف مانور پذیر و سرعت بالایی مثل بلایندر کارایی چندانی نخواهد داشت ، اما در هنگام کوری راداری استفاده از موشک حرارتی (مثل سایدوایندر که کاپیتان محمدی هم پس از اخلال در سیستمهای راداری روی اون سویچ کرد) راه حل موثرتری هست . پاد های اخلال Smalta-V با وجود قدرت بالا بخصوص در مقابل رادارهای جنگنده های فانتوم ، همچنان قابلیت اخلال موثر در رادارهای AWG-9 تامکت ها را نداشت و هنگامی که F-14 ها وظیفه ی رهگیری رو به عهده داشتند کار برای بلایندرها سختتر میشد . همچنین تغییراتی در سامانه ی راداری سیستم هاگ اثر جمینگ رو کاهش میداد که از جمله سایت های موشکی موفق ما در رهگیری Tu-22 ها ، سایت هاگ "کوثر-3" بود

[quote name='MOHAMMAD' timestamp='1345405772' post='265857'] یه مقاله خوبی سایت ACIG.ORG در مورد بلایندرها داره، اگه کسی از دوستان زحمت بکشن و ترجمه کنن خوب هست و اطلاعات خوبی داره. [/quote] بله استناد حرفهای پست قبلی بنده در مورد بلایندرها هم به همین لینک بود و بنظر میاد منبع اصلی مقاله ی جناب F-14 هم همین بود (از روی مشابهت های بسیار در نگارش مطلب) ، البته مقاله بسیار کامل هست و تنها بخشیش مربوط به سابقه ی عملیاتی Tu-22 ها در جنگ ایران عراق هست ، در ادامه برای تکمیل بیشتر بحث ، خاطره ی بمباران توسط بمب افکن های Tu-22 Blinder و Tu-16 Badger های عراق در 15 مارس 1984 توسط کاپیتان محمدی ، خلبان جنگنده ی F-14 Phantom II از اسکادران 12ام در بیان پیچیدگی مقابله با Tu-22 ها و تاکتیک های جدید عراقی ها - خصوصا اهمییت اقدامات جنگ الکترونیک در نقش آفندی - رو برای دوستان قرار میدم : "در 15 مارس 1984 (به فاصله ی کم از تصرف جزایر مجنون عراق در طی عملیات آفندی ایران) ، آرایشی از 5 هواپیمای سریع عراقی توسط یک رهگیر F-14 جمهوری اسلامی ایران ، که مسلح نبود و به عنوان رادار اخطار در حال گشت بود ، کشف شد . در پایگاهی در 44 کیلومتری شرق قزوین (در غرب تهران) ، این F-14 - به همراه دو تامکت دیگر - در حال تست تسلیحات و سیستمها ، خصوصا تعمیرات جدید روی رادار و همچنین اموزش خلبانان در فرودگاه مهراباد بودند ، بنابراین این رهگیر درست در زمان خوب در جای مناسب قرار داشت ... پنج هواپیمای سریع عراقی توسط رادار AWG-9 تامکت ، چهار بمب افکن مافوق صوت Tu-22 در حال حرکت در ارتفاع 40 هزار پایی و یک بمب افکن Tu-16 که در ارتفاع 45 هزار پایی درست در پشت آرایش بلایندرها با سرعت بالا در حال حرکت بودند ، شناسایی شد . پایگاه شکاری اول بسرعت جفت جنگنده ی فانتوم ما را اسکرامبل کرد و آماده ی پرواز 4 فانتوم دیگر میشد . همچنین واحدهای پدافندی اطراف تهران جهت مقابله با حمله ی هوایی در آماده باش قرار گرفتند . اما در همین حال بمب افکن های عراقی سیگنال های منتشر شده از رادار AWG-9 تامکت را کشف کردند و قصد نداشتند صاف در آغوش نیروی هوایی ایران فرو بروند ، بجای آن ، بمب افکن ها و خلبانان عراقی شان (اگر واقعا عراقی بوده باشند) تکنیکی متفاوت از قبل را به اجرا گذاشتند که ما از ابتدا درست متوجه آن نمیشدیم . من رهبری دو جفت فانتوم در بردار رهگیری بسمت بمب افکن ها را داشتم ، در ابتدا و کمی پس از تیک آف من احساس خوبی داشتم که بمب افکن های عراقی خیلی زود نقشه ی خود را به ما لو داده اند و اینکه حالا آنها برای این اشتباهشان بهای سنگینی پرداخت خواهند کرد . از لحظه ای که ما سوار فانتوم هایمان میشدیم اطلاعات کاملی از اهداف داشتیم ، تعداد اهداف ، نوع هواپیماها و موقعیتشان ، همچنین اینکه نیروی هوایی جنگنده هایی برای رهگیری آنها مستقر کرده است . اما من هنوز نگرانی نسبت به این هواپیماها در لحظه ی اوج گیری برای رهگیری شان بود که این نگرانی دو دلیل داشت : علت اول تعداد زیاد بمب افکن های گروه و دلیل دوم آرایش عجیب بمب افکنها (یک Tu-16 تنها در پشت سر بلایندر های خیلی چابکتر) بود . بمب افکن های عراقی بندرت در این تعداد زیاد عملیات میکردند و معمولا با یک بمب افکن یا حداکثر با دو یا سه بمب افکن بمباران انجام میدادند . من در ابتدا فکر میکردم بمب افکن Tu-16 Badger نقش "مسیریاب" را برای Tu-22 ها ایفا میکند اما این بار ، مشخصا بلایندرها بودند که در حال هدایت Tu-16 بودند . سپس این فکر به ذهنم رسید که بمب افکن Tu-16 احتمالا در نقش تانکر برای افزایش برد بلایندرها عملیات کرده اند ، خلبان جناحی (Wingman) من ، ستوان اول ملکی نیز با من موافق بود . اما زیاد طول نکشید که متوجه شویم هر دو در اشتباهیم . آنطور که من و ملکی هماهنگ کردیم ، قرار بود حمله ای با موشکهای AIM-7 Sparrow به بمب افکن ها ترتیب دهیم . اما در همان لحظه ی مختصری که سعی کردم روی Tu-22 نوک آرایش قفل کنم هرگونه امیدی برای هدفگیری از بین رفت . هر دو بلایندر پیش قراول شروع به حرکات با سرعت بالا کردند بطوریکه من در آن لحظه احساس کردم قصد قفل کردن و هدفگیری ما را دارند . اما پس از آن مشاهده کردم دو بمب افکن افزایش ارتفاع داده و دور زدند ، یک بمب افکن به سمت چپ و دیگری به سمت راست پیچید . بنظرم رسید عراقی ها تصمیم گرفته اند به خانه برگردند ، خلبان جناحی من هم با من هم عقیده بود . اما همچنان که من و خلبان فانتوم دیگر در حال حرف زدن بودیم کمک خلبان اعلام کرد سه بمب افکن دیگری عراقی بدون تغییر مسیر در حال ادامه به حرکت خود هستند . این بد بود و تصور میکردم عراقی ها در حال پخش کردن آرایش خود برای سختتر شدن رهگیری هستند . میتونم بهتون اطمینان بدم در چند لحظه ی بعد اوضاع از بد به بدتر تبدیل شد ، چنانکه تمام هواپیماهای عراقی همانند شبح از صفحه ی رادارهای فانتوم های ما محو شدند ... چه اتفاقی افتاد ؟ آنها رادارهای ما را با استفاده از پاد های جمر Smalta-V مختل کرده بودند . آنها همچنین ارتباط رادیویی من و خلبان فانتوم دیگر و همچنین ایستگاه زمینی را مختل کرده بودند . میتونستم صدای جمرهای pelena II ساخت شوروی رو تو گوشی تشخیص بدم (قبلا این صدا رو شنیده بودم و میدونستم از جمرهای Pelena II هست) . بعدا و هنگام بازسازی عملیات عراقی ها در Debrief ماموریت ، متوجه شدیم که دو Tu-22 پیش قراول در واقع برای رها کردن محموله ی زیادی از چف ارتفاع گرفته بودند که باعث ایجاد دیوار ابر چف بزرگی در جلوی آرایش بمب افکن های باقی مانده شده بود ، سپس به سمت عراق حرکت کردند . حدس میزدیم تمام محفظه ی بمب این دو بلایندر با چف پر شده بود که تونستند ابر به اندازه ی کافی بزرگ از چف برای مخفی کردن بمب افکن ها از رادارهای ما ایجاد کنند . اما حالا ما نه تنها باید با ابری از چف دست و پنجه نرم میکردیم ، بلکه نمیدونستیم حداقل یکی از سه بمب افکن باقی مانده به سیستم اخلالگر قدرتمندی مجهز بودند که توسط یک اپراتور توانا ، کسی که میدونست از این وسایل چجوری علیه ما استفاده کنه ، تصدی میشد . عراقی ها قبلا چف پخش میکردند و در سیستمهای ما اخلال ایجاد میکردند اما نه مثل این بار . (بلایندرهای عراقی معمولا در پشت ارابه ی اصلی فرودشون و در کنار دوربین های سامانه ی بمباران ، چف و Flare تعبیه میکردند) در حالیکه هیچ نقشه ی دیگه ای به ذهنم نمیرسید ، با اشاره ی دست به خلبان جناحیم گفتم به موشکهای سایدوایندر سویچ کنه پشت سر من داخل ابر Chaff بیاد . ما هنوز سوخت کافی و تعداد کلی 8 موشک AIM-9 داشتیم که قابل اخلال با Chaff نبودند . علاوه بر این ما چهار جفت چشم خوب ایرانی داشتیم که در اون لحظه تنها امید ما برای رهگیری بمب افکن های عراقی بود . همونطور که ما وارد این منطقه ی کور ساخت دست انسان شده بودیم و در حال گشتن آسمان برای بمب افکن ها بودیم ، نمیدونستیم که از سه بمب افکن باقی مانده ، دو بمب افکن Tu-22 Blinder به ارتفاع پایین و سرعت پایین رفته اند و همزمان ، بمب افکن Tu-16 Badger به ارتفاع بالاتر و سرعت بالاتر رفته است . بزودی برایمان واضح شد که سیستمهای اخلال الکترونیکی قدرتمند بهمراه متخصصان اپراتورشان در بمب افکن Tu-16 Badger هستند . دو بلایندر که حالا در ارتفاع تنها 600 فوتی قرار داشتند هر کدام یک موشک کروز AS-4 به سمت تهران شلیک کردند . موشکها بخوبی استارت زدند و شروع به ارتفاع گیری برای طی مسیر کروز با حداکثر راندمان کردند . دو بمب افکن بلایندر پس از شلیک موشک به طرف عراق بازگشتند . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/800px-Tu-16badger_25B15D.jpg[/img] [i]بمب افکن TU-16 Badger [/i] بمب افکن Tu-16 Badger تنها ، حرکت خود به سمت تهران را ادامه داد و به فاصله ی 30 کیلومتری از شهر تهران رسید و به دو موشک کروز که حالا در ارتفاع بالا قرار داشتند ، هدایت Mid course میداد تا زمانی که به برد مناسب برای فعال کردن سیستم ردیابی هدف و هدایت فاز ترمینال برسند ، هدف پایگاه اول شکاری مهرآباد بود . آسمان ناگهان از اخلال عراقی ها پاک شد و بمب افکن Tu-16 به سمت عراق بازگشت که منجر به به کار افتادن دوباره ی رادارهای ما و کشف دو موشک کروز بود که در حال شیرجه ی فاز ترمینال خود به سمت هدف از ارتفاع و سرعت بالا بودند. اخلال ، سورپریز و تعجب ناشی از این حمله صدمه ی بسیار بیشتری نسبت به دو کلاهک 1 تنی موشکهای کروز به مردم تهران زد . در این هنگام ما تصویر را روی رادارهایمان داشتیم اما برای رهگیری بمب افکن ها خیلی دیر شده بود ، ما در حال اتمام سوخت بودیم و باید در پایگاه مهرآباد فرود میامدیم . حتی با اینکه برج مراقبت اعلام کرد پایگاه مورد اصابت قرار گرفته . آن روز روز خوشایندی برای ایران و نیروی هوایی ایران نبود ." [url="http://www.acig.info/CMS/index.php?option=com_content&task=view&id=249&Itemid=47"]http://www.acig.info...d=249&Itemid=47[/url]

با تشکر از شما [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/tu-22-blind_p45B15D.jpg[/img] بمب افکن های Tu-22 Blinder عراقی با استفاده از موتورهای قدرتمند ، سیستمهای جنگ الکترونیک سنگین و تکنیک های بمباران با مانور بالا مانند Toss bombing همواره یکی چابک ترین اهداف برای جنگنده های ما بوده اند که هدفگیریشون حتی در برخی شرایط بسیار سخت و غیرممکن بوده (مثل بمباران تهران در 15 مارس 1984) . تسلیحات مورد علاقه ی این بمب افکن ها بمب های فوق سنگین آهنی FAB-9000 هست که با وزن 20 هزار پوند تنه به تنه ی بمب های زلزله ای چون Grand Slam میزنه قدرت تخریب این بمب معادل 1 تن TNT هست و با شعاع تخریب 75 و برد موج انفجار 200 متر سنگین ترین و مخرب ترین بمب سقوط آزاد استفاده شده در جنگ ایران و عراق هست . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/day04_0415B15D.jpg[/img] از سال 1983 و با تجهیز شدن بمب افکن های Tu-22 عراقی به پاد های جنگ الکترونیک قدرتمند SMALTA-5 ، بمب افکن های عراقی براحتی میتونستند با اخلال در رادار سامانه های Hawk در فاصله ی 10 تا 15 کیلومتری و از کار انداختن رادارهای جنگنده F-4 Phantom ، یک منطقه ی امن برای خودشون در آسمان ایجاد کنند .

جناب علی آقا مشکل این بحث و لوث شدنش اینجاست که شما بدون ذره ای عقب نشینی از پیش فرض های قبلیتون که معلوم نیست از کجا اومده میخواین به هر نحوی که شده بحث رو جلو ببرید ! هیچ منبعی نمیتونه ثابت کنه تکنولوژی غربی چندین سال از شوروی جلو بوده ، مثل اینکه باید حرف خود شما رو یادآوری کنم که بارها اذعان کردید [b]هیچ یک بطور مطلق از طرف دیگه برتر نبوده و هر کدام در زمینه ای نسبت به دیگری برتری ندارد [/b]! جاسوسی هر دو طرف از یکدیگر بیشتر جنبه ی سیاسی و آمادگی نظامی داشته تا تکنولوژیک ! برای هر دو طرف مواردی وجود داشته که از تکنولوژی یکدیگر هم جاسوسی کنند اما اصل موضوع برای آمادگی جهت جنگ بوده . در زمینه ی چین هم بنده فقط چند مثال زدم و اتفاقا مثال ها هم سیاسی نبودند و موارد تکنولوژیکی توش بود خصوصا گزارش Cox که در مورد دزدیدن طرح های کلاهک های ترموباریک بود ! وقتی چین با قدرت اطلاعاتی به زعم شما محدودش تونسته تا لابراتورهای هسته ای آمریکا نفوذ کنه مسلما طرح یک توپ 120 میلیمتری براش بسیار ساده هست ! غرض از نام بردن جاسوسان چینی در دستگاههای اطلاعاتی و نظامی آمریکا اثبات توانایی اطلاعاتی چین نیست ، ولی مسلما با این سابقه ی اطلاعاتی جاسوسان چینی در غرب (که رسما به تایید کنگره ی آمریکا هم رسیده) مطمئنا چینی ها توان انتقال تکنولوژی نه چندان مهمی مثل توپ 120 میلیمتری رو هم داشته اند ! در مورد تاریخ ورود M1A1 بحثی نیست و حق با شماست اما موردی که باید توجه کنیم اینه که تمامی این کشورها عضو یک بلوک نظامی بودند و بطور مرتب تبادل اطلاعات تکنولوژیک نظامی و سیاسی دارند (مانند قضیه ی Kim phibly جاسوس انگلیسی) توجه به رهبری آمریکا در این بلوک نظامی هم نشون میده داشتن کانال در سازمانهای جاسوسی آمریکا خود به خود باعث جمع آوری اطلاعات از تمام کشورهای عضو ناتو خواهد بود . چین لازم نیست از آلمان غربی جاسوسی کنه تا تکنولوژیش رو بدست بیاره بلکه شبکه ی اطلاعاتی در آمریکا برای این کار کافیه همونطور که تمرکز اصلی سرویس های جاسوسی غرب هم همواره خود شوروی ، رهبری اتحاد ورشو بود .

خوبه حالا F-14 رو خودمون نساختیم و دوستان از بیان ضعف هاش برآشفته میشن ! دوست عزیز اینکه F-14 در جنگ استفاده شده توسط ما و الان هم در نیروی هوایی هست دلیل بر پوشوندن ضعف هاش نیست ، البته همونطور که قبلا عرض کردم این موارد برای یک رهگیر چون F-14 ضعف به حساب نخواهد اومد و بحث کردن راجع به این مساله در درجه ی دوم اهمییت قرار داره در مورد منبع هم حرف بنده کاملا مشخص هست ، شما شاید با ایشون ارتباط نزدیک داشته باشید و اطمینان داشته باشید ایشون خلبان F-14 هستند اما برای بنده ی نوعی چنین اطمینانی از هویت یک کاربر در فروم قابل تشخیص نیست لذا حرفهای هر شخص هم نمیشه بنابه کسی که اون حرف رو میزنه اعتبار داد . بنده از هر منبع دیگه ای که ارایه بدین که این حرفها رو تصدیق کنه استقبال میکنم

علی آقا راستش بنده اصلا از این استدلال شما در رابطه با جاسوسی و تعمیم هایی که میدین سر در نمیارم ! بنده در پست قبلیم هم عرض کردم که هر دو جبهه از یکدیگر جاسوسی تکنولوژیک نظامی و صنعتی میکردند ، بحث سرهنگ پنکوفسکی ، ترغیب خلبانان روسی و کشورهای بلوک شرق جهت پناهنده شدن به غرب در ازای پناهندگی و پاداش (که پناهنده شدن خلبان روسی با Mig-25 و خلبان سوری با Mig-21 از جمله نمونه هاش هست) تماما تلاش های غرب برای بدست آوردن و بررسی تکنولوژی شرقی هست اما این جاسوسی صنعتی در دو طرف برای آگاهی از توان یکدیگر و تنظیم کردن استراتژی مقابل هست نه خود تکنولوژی برای مهندسی معکوس کردن ! (هرچند که هر دو طرف سابقه ی مهندسی معکوس از همدیگه رو دارند) اما چین قضیه اش با شوروی و آمریکا متفاوته و دستور کار جاسوسیش از همون ابتدا جاسوسی صنعتی با هدف بدست آوردن خود تکنولوژی های برتر جهت مهندسی معکوس بوده و برخلاف ادعای شما بسیار هم در این کارشون موفق بوده اند و جاسوسان خبره ای که تا چند دهه در آمریکا مشغول جاسوسی بوده اند گواه این ادعا هست . نمیخوام بحث توانایی های اطلاعاتی چین رو در اینجا باز کنم چون واقعا تاپیک منحرف میشه (و برای این بررسی مسلما یک تاپیک جداگانه لازم هست) اما برای اینکه متوجه بشید دستگاههای اطلاعاتی غرب انقدرها هم نفوذ ناپذیر نیستند (حتی توسط چینی ها) درباره ی این چند مورد برای نمونه مطالعه بفرمایید : Larry Wu-Tai Chin جاسوس چین در CIA در سالهای دهه ی 60 تا 80 میلادی - Katrina Leung ، جاسوس چین در FBI - گزارش معروف Cox سال 1999 کنگره ی آمریکا از جاسوسی هسته ای چین از تکنولوژی ساخت کلاهک های Thermobaric آمریکا ! همونطور که میبینید چینی ها حتی نیاز به نفوذ در خود آلمان غربی هم نداشتند و اونقدر جاسوس در محافل اطلاعاتی آمریکا داشته اند که به این اطلاعات دست پیدا کنند . ضمن اینکه استفاده ی گسترده از توپ 120 میلیمتری Rheimetall در کشورهای بلوک غرب (آمریکا ، ایتالیا ، اسراییل و ...) کار رو برای شبکه های اطلاعاتی بسیار راحت میکنه و نفوذ در یکی از این کشورها کار رو تمام میکنه . جناب گوبلز ! میشه فرق تشویق کننده و قابل قبول رو در این مورد خاص برای بنده توضیح بدید !؟ چون من واقعا فرقی بین این دو نمیبینم در این موضوع ! بدست نیاوردن تکنولوژی استابیلایزر میتونه به هر مشکلی در ساختار اطلاعاتی و طبقه بندی اون کشورها مربوط باشه و با این استدلال نمیشه چیزی رو به قطعیت ثابت کرد (مثل اینه که بگین چون چین طرح های کلاهک ترموباریک آمریکا رو دزدید پس چرا نتونست فرمول سوخت های موشکهای قاره پیما رو بدزده و باهاش یه ICBM طراحی کنه و بسازه!) در مورد توپ خان دار L50 حق با شماست اما به عرض بنده در مورد کشورها پاسخی ندادید .

جناب آرش خان جدا تصور میکنید یک فروم یک منبع مستندی برای این ادعاها محسوب میشه ؟! حتی متن سوالات هم کاملا جهت دار هست و باید برای دونه دونه اش (از اینکه F-14 مانورپذیر ترین جنگنده آمریکاست الی آخر) منبع آورده شه ! بنظر بنده بهتر هست برای بحث (حداقل در میلیتاری) از منابع معتبری نسبت به یک فروم که هویت هیچ کدوم از کاربرانش هم (مثل هر فرومی) قابل تشخیص نیست . استفاده کنید

علی آقای عزیز منم نگفتم کیفیت توپ چینی ها با توپ ناتو یکی هست ، بلکه در پست اولیه ام عرض کردم نمونه ی داخلی توپ 125 میلیمتری نسبت به نمونه ی داخلی توپ 120 میلیمتری Rheimetal ، یعنی هر دو رو با در نظر گرفتن افت کیفیت در پروسه ی بومی سازی در نظر گرفتم . جناب گوبلز ، اولا همه ی توپهای 120 میلیمتری چنین مشابهتی ندارند برای مثال توپ L30 ساخت انگلستان (تانک Challenger 2) دارای سرعت دهانه ی 1534 متر بر ثانیه برای گلوله های ثاقب هست که بسیار متفاوت میباشد ضمن اینکه دو توپ مورد مقایسه ی چینی و آلمانی در فاکتورهای دیگه از جمله برد حداکثری هم به هم نزدیک هستند . دوما صرفا در نظر گرفتن شباهت های فنی بین دو سیستم اشتباه هست ، باید سابقه ی کشور مورد نظر و سطح تکنولوژی اون کشور در آن زمان رو ببینیم ! توجه کنیم ما داریم در مورد کشور چین حرف میزنیم ، کشوری که تا همین الانش برای جدیدترین نسل تانکهاش هم هنوز توپ مهندسی معکوس شده ی روسی استفاده میکنه چطور در اون زمان میتونسته یک توپ 120 میلیمتری با اون عملکرد قابل قبول بسازه ؟! اتفاقا اینکه چینی ها نتونسته اند به تکنولوژی استابیلایزر برسن خیلی عجیبه و احتمال اینکه اطلاعات چین به تکنولوژی و Blue Print های اون بخش رو بدست نیاوردن چون اگر تکنولوژی کاملا بومی بود قاعدتا چینی هایی که تونستن توپ بسازن میتونستند استابیلازیرش رو هم بسازند (توجه داشته باشید چین با مهندسی معکوس توپ 2A46M-1 برای تانکهای Type 99 ، تثبیت کننده اش رو هم ساختند و نصب کردن)

یک ناو موشک انداز نیروی دریایی آمریکا با نفتکش ژاپنی در خلیج فارس برخورد کرد ، به گزارش نیروی دریایی آمریکا این تصادف تلفاتی در پی نداشته است . بنابر خبر آژانس خبری ریانوستی ، ناو آمریکایی USS Porter با کد DDG 78 در ساعت 1 AM به وقت محلی در نزدیکی تنگه ی هرمز با تانکر M/V Otowasan با پرچم پاناما برخورد کرده است . بنا بر این گزارش ، صدمات وارده به ناو آمریکایی در حال بررسی است و برای الان ناو میتواند با قدرت خود به حرکت ادامه دهد . USS Porter از جمله ناوهای ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکاست که برای تامین امنیت دریایی به خلیج فارس اعزام شده بود . [url="http://rianovosti.com/world/20120812/175161410.html"]http://rianovosti.co.../175161410.html[/url]

علی آقا حرف من اینه که چین با اون تکنولوژی که در دهه ی 80 داشت نمیتونسته خودش توپی 120 میلیمتری قدرت بالا اونهم با این مشخصات خوب (حداقل چیزی که از تستها گفته شده) تولید کنه ! یعنی در ساخت این توپ گزینه ی مهندسی معکوس بیشتر محتمله تا اینکه چین با تکنولوژی خودش چنین توپی ساخته باشه (هرچند بطور قطع کیفیتش از نمونه ی اصلی آلمانی بسیار کمتر بوده) در واقع بخاطر همین پیچیدگی تکنولوژیکی توپ های 120 میلیمتری هست که عرض میکنم با توجه به زمان تولید در چین ، احتمال مهندسی معکوس بسیار بالاتر هست تا الان ! فکر نکنم چین حتی در حال حاضر هم توپ کاملا طراحی و ساخت داخل روی تانکها و زره پوشهاش نصب و تولید کرده باشه (اگر اشتباه میکنم تصحیح بفرمایید) ... در مقوله ی جاسوسی و ... که فرمودید ، از روی تاریخ ساخت نمیشه چندان به کپی بودن یا نبودن تجهیزات پی برد ، چراکه خود پروژه ی Tu-144 شوروی هم تا حدودی از تکنولوژی کنکورد استفاده کرد اما یک کپی از اون نبود و حتی زودتر وارد بازار شد با قابلیت های متفاوت ، اما توپی مثل L50 که چین برای Type 89 ساخته از نظر مشخصات فنی (فاکتورهایی که منتشر شده) با توپ 120 میلیمتری Rheinmetal مشابهت داره ولذا احتمال کپی بودن از روی اون بالاست . بحث جاسوسی آمریکا و شوروی از یکدیگر قضیه جدا و در غالب جنگ سرد هست (برای آگاهی از توان یکدیگر و ...) ، اما تقریبا همه مطلعند هدف جاسوسی دستگاه اطلاعاتی چین ، جاسوسی صنعتی (Industrial Espionage) هست ، یعنی چینی ها برای خود اون تکنولوژی جاسوسی میکنند نه برای اگاهی از توان طرف مقابل (چیزی که در دستور کار سازمان های شوروی و آمریکا در جنگ سرد بود) پس این دو مقوله با هم قابل مقایسه نیستند . در مورد اون لینک هم بله حق با شماست ، وبسایت با اینکه اطلاعات نظامی هست اما یجورایی شخصی میزنه و بنده هم همون ابتدا خودم در مورد اعتبار لینک عرض کردم موفق باشید

[quote name='Goebbels' timestamp='1345152588' post='265298'] [quote] بعضی منابع حتی توپ رو رسما نمونه ی بومی توپ آلمانی 120 میلیمتری دونسته اند . [/quote] جناب چکا سایت Sinodefence سایتی معتبر در زمینه تسلیحات چینی است اما امکانش هست این بعضی منابع رو برای ما هم قرار بدین ، البته بعضی منابع معتبر رو! که توپ 120 چینی رو رسما نمونه بومی توپ 120 آلمانی معرفی کرده اند [/quote] البته در سایت Sinodefence شکی نیست و اگر دقیق ترجمه انجام بشه نکات ریز بسیار جالبی هم از توش در میاد ، اما اون منابعی که بنده نقل قول کردم چندان معتبر و شناخته شده نیستند دلیلش هم واضح هست چون کسی نمیتونه رسما ثابت کنه چین تکنولوژی توپ 120 میلیمتری آلمان رو گرفته و از روش کپی کرده . برای مثال وبسایت [url="http://www.pmulcahy.com/PDFs/large_caliber_guns/large-caliber_guns.pdf"]http://www.pmulcahy.com/PDFs/large_caliber_guns/large-caliber_guns.pdf[/url] در کاتالوگ توپ های خودش ، توپ دیسترویر Type 89 روهمان توپ 120 میلیمتری Rheinmetal دونسته .

متاسفانه رد درخواست خرید توپ 120 میلیمتری توسط آلمان دلیل محکمی برای اینکه چین نمیتونسته به تکنولوژی توپ دسترسی پیدا کنه نیست ، کما اینکه تکنولوژی های نظامی بسیاری بوده که چین با جاسوسی و بدون میل صاحبانش بدست آورده ! میدونید که MSS (وزارت اطلاعات چین) احتمالا فعالترین شبکه ی جاسوسی انسانی رو داره که صنایع آلمان هم یکی از اهداف اصلی این جاسوسان هستند .

جناب آرش خان میشه منبع این مصاحبه رو قرار بدید ؟ چون هم مطالب این مصاحبه (از Super Dogfighter بودن F-14 تا ...) برای بنده غیر قابل هضم تر از اون هست که بدون یک منبع معتبر بپذیرم و هم گذاشتن مطلب در فروم بدون لینک منبع طبق قوانین مشکل داره ، ممنون

علی آقا بنده تعجب میکنم یعنی شما واقعا فکر میکنید چین این توپ رو با این مشخصات قابل قبول از صفر تا صد خودش و بدون مهندسی معکوس توپ Rheinmetal ساخته ؟! اونهم در حالیکه مشخصات دو توپ مانند سرعت دهانه و حداکثر برد ، تقریبا باهم همخوانی دارد . نکته ی تعجب آور تر اطمینان شما از دسترسی نداشتن چینی ها به توپ 120 میلیمتری Rheimetal هست در حالیکه در مورد دسترسی سازمان اطلاعات خارجی چین به تکنولوژی های خارجی نمیشه هیچ چیزی رو با قطعیت گفت . بعضی منابع حتی توپ رو رسما نمونه ی بومی توپ آلمانی 120 میلیمتری دونسته اند . جناب گوبلز چیزی که در متن شما ترجمه نشده بود رو در پست قبلی مشخص کردم ، کلمه ی زره شیبدار گفته نشده (عبارت کامپوزیت رو فراموش کردم) اما به علت زاویه ی زره بنده زره شیبدار رو اضافه کردم

نکته ی جالبی که ذکر نشد اینه که در منبع اصلی این مقاله (Sinodefence) دلیل کنار گذاشته شدن توپ 120 میلیمتری این نکته ذکر شده : "تعدادی توپ 120 میلیمتری در سال 1979/1980 برای تست های گسترده آماده شد ، طرح برنده دارای سرعت دهانه ی 1700 متر بر ثانیه ، نفوذ 120 میلیمتر در زره آهنی با شیب 68 درجه در سرعت 1300 متر بر ثانیه و نفوذ در 204 میلیمتر زره شیبدار (با شیب 68 درجه) در سرعت 1400 متر بر ثانیه بود ، اما برخلاف تست های ترغیب کننده . ارتش خلق چین در نهایت توپ تواناتر 125 میلیمتری را برای نسل سوم تانکهای خود برگزید" لذا مشاهده میکنیم که طبق منبع ، موضوع عدم توانایی چینی ها در مهندسی معکوس نبوده بلکه ارتش چین به این نتیجه رسید که نمونه ی داخلی توپ 125 میلیمتری دارای [b]قدرت بیشتری [/b]نسبت به نمونه ی توپ 120 میلیمتری هست . البته بررسی عمیق بین این دو توپ احتمالا تاپیک جداگانه میطلبه . ................................................................................................................................. # جناب نکته ای که عرض کردم همون کلمه ی بولد شده (علت جایگزینی توپ 120 میلیمتری با 125 میلیمتری) هست که در ترجمه ی شما اثری ازش دیده نمیشه جناب گوبلز عزیز .

[quote name='F14AA' timestamp='1345133201' post='265232'] اخوی از همون اولش من گفتم که در نقش اصلی این جنگنده ها میگ 31 سرتر هست ! ولی چیزی که شما میگید اینه که این جنگنده ها قادر به ایفای یک نقش هستند . بحث کلی من این بود که درسته فاکس هاوند در[size=5] نقش اصلی [/size]که همون رهگیر دوربرد هست از تامکت قوی تره که فکر نکنم بحثی در موردش باشه . [quote name='cheka' timestamp='1345131862' post='265222'] [! [/quote] قربون ادم چیز فهم .من قبول دارم که اینها Fighter نیستند ولی ایا در مانور پذیری یکی هستند .( اصلا بی خیال مانور پذیری بشیم ) نمی دونم چطور منظورم رو برسونم ولی حرف من اینه که اگه یک موقع مجبور به درگیری مثلا با اف 5 بشن به نظرت کدوم موفق ترن ؟؟؟ شاید بقول شما بحث ما مشکل داره و این که در اصل قضییه من با شما موافقم ولی در بحث های دیگه که شامل نقش های دیگه این دو هواپیما میشه نظراتمون کاملا متفاوته . [/quote] اینکه بخوایم ببینیم در در صورت مجبور شدن به درگیری نزدیک کدوم برترن با اینکه برای هواپیما نقش ثانویه (برتری هوایی) قایل بشیم خیلی فرق داره ولی در این مورد F-14 مانورپذیری بالاتری داره ، هرچند برای یک رهگیر چندان هم مهم نیست ، رهگیری که تو دوربرد هدف (چه بمب افکن و چه جنگنده) رو منهدم نکنه شانس چندانی در Dogfight نخواهد داشت ، اما این تفاوت در مانورپذیری تنها در حد چند درصد شاید در بقای رهگیرها در جنگ نزدیک با هواپیماهای Air Superiority تاثیر داشته باشه . به هر حال اگر تمام مشکل مقایسه کردن بین این دو مانورپذیری هست ! بله در این زمینه F-14 برتری داره .

[quote name='F14AA' timestamp='1345130463' post='265217'] همه اینهایی که گفتید درست .ولی یک جنگنده باید بتونه از خودش دفاع کنه یا نه ؟؟؟ در ضمن اگه در گیری ها زمانی که کار به داگفایت کشیده شد ,فرار؟![b]اونوقت هواپیما های دیگه که وظیفه پشتیبانی از اونها به عهده این هواپیما هست چی؟؟[/b] ولی تامکت این طور نیست چون میتونه تا حدودی در داگفایت موفق باشه . [/quote] دوست عزیز بنظر من این بحث فایده نداره ، چون مبنا مشکل داره ، شما هنوز فکر میکنید F-14 و رهگیرها برای حفاظت و پشتیبانی از هواپیماهای دیگه ساخته شده ! اسم F-14 یا Mig-31 جنگنده (Fighter) نیست ، رهگیر دوربرد هست که در وظیفه اش درگیری در دور هست اما در دفاع نزدیک کاری از پیش نخواهد برد ، همونطور که اول این بحث هم خدمتتون عرض کردم پیش زمینه ی اصلی و لازم بین جنگنده ، در نظر گرفتن نقش این دو هست !

ببینید دوست عزیز ، بحث تضمین و ... نیست ! هم Mig-31 و هم F-14 اصل کارشون در نبرد دوربرد هست ، اگر درگیری به داگفایت و نبرد نزدیک برسه چاره ی عاقلانه ای جز عقب نشینی ندارند ، همونطور که جنگنده های چند منظوره ی عراقی هم وقتی از دور F-14 ها رو کشف میکردند حتی به قیمت Abort شدن ماموریت صحنه رو ترک میکردند چون میدونستند با رادار دوربرد F-14 ، هیچ شانسی در نبرد دوربرد نخواهند داشت چراکه برای این کار ساخته نشده اند ! حالت های خاص رو بگذارید کنار ... شما اصل قضیه رو ول کرده اید و روی یک موضوع ثانویه تمرکز کرده اید ! یک مثال میزنم ، حتی بمب افکن بزرگی مثل Tu-160 Blackjack هم یک مدل رهگیر دوربرد/اسکورت با نام Tu-160P داره که برای رهگیری دوربرد بمب افکن های استراتژیک و هواپیماهای ترابری بر فراز آتلانتیک ساخته شده بود و به همین رادار زاسلون و موشکهای هوا به هوای R-33 مجهز بود (یعنی دقیقا در همین نقشی که میگ-31 یا تامکت هست) . مسلما میدونید مانورپذیری بمب افکنی به اون بزرگی در چه اندازه ای میتونه کم باشه ، حالا بنظر شما حرف از Dogfight زدن برای این هواپیما چقدر معقول هست ؟! مقایسه بین دو رهگیر در زمینه ی مانورپذیری هم مثل همینه ! فاکتور مانورپذیری توی رهگیرها اصلا به حساب هم نخواهد اومد که بخوایم راجع بهش بحث کنیم . در مورد نقش F-14 در حفاظت از سوخترسان ها و همچنین رهگیری Mig-25 ها هم با کمی دقت متوجه میشید هر دوی این ماموریت ها بازهم همون رهگیری دوربرد هست که توضیح دادم و کار Mig-29 اصلا این جور ماموریت ها نیست . Mig-29 یک جنگنده ی دفاع هوایی نزدیک با قابلیت مانورپذیری فوق العاده است و کاملا در نقش مقابل F-14 قرار میگیره . در جنگ تحمیلی ما سعی کردیم از F-14 به عنوان جنگنده برتری هوایی و پوشش هوایی (با دفاع نقطه ای تانکرها و یا رهگیری هواپیماهای شناسایی چون Mig-25RBS اشتباه نشود!) استفاده کنیم ، اما شکست در این مقوله بود که تهران رو به خرید Mig-29 ها ترغیب کرد .